17 JUNI 2014 | DE UITKOMST | PAGINA 25
^ Anita
Dealen met wielen...
“Anderen helpen om van hun beperking een versterking te maken”. Dat is wat ANITA BOERKOEL (30) uit Schermerhorn drijft. Door zuurstoftekort bij haar geboorte is ze gebonden aan een rolstoel. En juist dát daagde haar uit om alles uit het leven te halen en daarin een rol(stoel)model te zijn voor haar omgeving. In deze maandelijkse column beschrijft Anita met humor haar dagelijkse belevenissen en haar kijk op de wereld.
Woeste Willem is hier wel heel woest in de weer geweest De Rijp - Van dit pand in Rechtestraat 39 is het bouwjaar niet precies bekend. Er zijn houtmonsters van de staanders genomen, waaruit blijkt dat het wel eens van vóór de Grote Brand van 1654 zou kunnen zijn geweest. Van de bewoners is bekend dat er voor 1926 de familie Holle woonde (ook een juwelier). Daarna is P.A.J. De Rijke er samen met zijn vrouw A. de Rijke – Poppe komen wonen. Van origine waren zij Zeeuwen; hij kwam uit Poortvliet (op Tholen) en zij uit St. Jansteen bij Hulst in Zeeuws-Vlaanderen. PAJ, zoals de Rijke in de dorpsmond genoemd werd, heeft hier bijna 70 jaar de kost verdiend
als juwelier, horlogemaker en opticien. Maar ook voor alles wat met fotografie te maken had, kon je bij hem terecht. In 1935 werd hun zoon Jaap hier geboren en hij heeft er tot 2009 gewoond. In 1944 werd hun dochter Connie geboren, zij ging in 1967 het huis uit en trouwde met Ruud Aries. Het was de wens van de familie de Rijke, dat het huis door één van hun nazaten bewoond zou gaan worden. Pieter-Jan, de middelste zoon van Connie en Ruud, gaat eind 2014 het nieuwe huis, samen met zijn vrouw Debby en dochters Anne en Fien én poes Saartje bewonen. Bouwtechnisch bureau Vincent Roodhart heeft een
prachtig ontwerp gemaakt en aannemer Cortie Bouw uit Bovenkarspel heeft aangegeven dat de bouw omstreeks november 2014 klaar zal zijn. Na het succes op Koningsdag van het speciale Woeste Willem bier is de kans heel groot dat onder leiding van Rick Nibbering en Pieter-Jan Aries, Woeste Willem, Almachtige Anne, Fruitige Fien, Krachtige Katja, Dappere Daan, Lichte Lou en vele andere (speciale?) bieren het licht zullen zien het nieuwe onderkomen van brouwerij Onder de Toren. Tekst en beeld Ad Hodde
Buitenspeeldag? Wij spelen al heel vaak buiten! Middenbeemster - Op de Buitenspeeldag spelen duizenden kinderen buiten. De initiatiefnemers vragen hiermee aandacht voor het buitenspelen. Niet alleen omdat buitenspelen leuk is maar ook omdat buitenspelen gezond is en belangrijk voor opgroeiende kinderen. Wij voetballen, boarden, fietsen en praten samen ‘Vroeger, ja toen kon je nog echt buiten spelen’, hoor je vaak roepen. Wel dat kan nu ook, vroeger was het wel anders. In mijn tijd (de jaren 50) waren er nog heel weinig auto’s. Daardoor was een partijtje voetbal op straat geen probleem. Het enige dat kon gebeuren was dat de bal in de tuin kwam. En gebeurde dat bij ‘buurman Hut’ en hij zag het. tja dan had je pech, want hij pakte de bal en sneed hem door de midden. Echter hij had wellicht nog nooit van ‘actie is reactie’ gehoord. Nu werd het voetballen bij Hut voor de deur een spelletje op zich. Tegenwoordig hebben bijna alle gemeenten een aantal goede speelgelegenheden. Zo ook aan de Bijenlust in Middenbeemster. Daar spelen Zakaria, Ayoub, Tim en Grivano regelmatig met elkaar. Op Nickelodeon hebben zij wel gezien en gehoord dat er een buitenspeeldag zou zijn. “Maar dat hebben wij echt niet nodig hoor”, geeft Zakaria als commentaar.
“Wij spelen bijna elke dag samen. Dan voetballen we hier bij het doel. Of we gaan op het board. Maar soms ook gewoon op het veld praten met elkaar. Hoe de dag geweest is.” Deze vier zijn zeer tevreden over de speelgelegenheid die geboden wordt. “Maar”, geeft Ayoub aan, “wij wonen hier bijna rondom het speelveld en dat is makkelijk om
met elkaar om te gaan, weet je.” Buitenspeeldag gaat aan deze vier eigenlijk voorbij. Gelukkig maar want er zijn genoeg jongeren die wel problemen met het buitenspelen hebben.
Beeld en tekst Cor Koomen.
Spoorspellende gaven “Kom je, Aniet?” hoor ik mijn vriendin zeggen. Ineens merk ik dat mijn vriendin al een paar meter voor me uitgelopen is. Ik dacht even aan het filmfragment van opa Flodder in z’n rolstoel, die vast komt te zitten tussen de treinrails. Natuurlijk weet ik dat het maar een film is, maar toch. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat de trein over een kwartier vertrekt. “Ik ben benieuwd wanneer die servicemedewerker komt” zeg ik lachend tegen mijn vriendin. Er is ons nadrukkelijk vermeldt dat alleen NS-servicemedewerkers de beun neer mogen leggen om de trein ‘Anita-proof ‘ te maken. De trein komt aan. Mijn vriendin haast zich naar de conducteur. Ik iets later, omdat ik een poging doe niet over tenen heen te rijden van mijn toekomstige medepassagiers. De conducteur kijkt ons verrast aan en pakt zijn portofoon. Hij is niet bevoegd om de beun neer te leggen maar verzekerd ons dat hulp onderweg is. Na een paar minuten staan we nog steeds op het perron evenals de trein, die inmiddels al zeven minuten vertraging heeft opgelopen . Waarom was ik niet gewoon met mijn eigen auto erop uit gegaan? O ja, het leek me een leuk experiment. Oftewel bijna vragen om moeilijkheden. De conducteur stapt de trein in. Even denk ik dat hij toch heeft besloten om zonder ons te vertrekken. Op het moment dat ik me een beetje opgelaten begin te voelen, dat ik deze keer bij de NS de vertragende factor ben, loopt er Securit y voorbij. “U kunt vast wel even helpen deze witte loper uit te leggen”. Mijn vriendin was me voor. Eenmaal in de trein verdween de gedachte ‘heen ga je, terug moet je’ vrij snel maar toch hebben we onze retourreis maar even extra gecheckt op witte loper garantie. Tijdens de terugreis die overigens probleemloos is verlopen, ontvang ik een smsje. “Kom je zo even een bakkie doen?” “Ja, gezellig‘ antwoord ik”. “Heb je een plank bij je om mijn huis binnen te komen?”. “ja, die heb ik’ geef ik aan”. Bij mijn auto aangekomen ben ik blij dat ik weer de regie heb over mijn eigen witte loper. Tot snel!^ Reageren op verhalen van Anita? Mail: a.boerkoel21@gmail.c om of