เวทีแห่งการแสดง รัก โลภ โกรธ หลง

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

๑

๒

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เวทีแหงการแสดง รั ก โ ล ภ โ ก ร ธ ห ล ง เขียน : มทิรา กามา บรรณาธิการ : วิโรธี เลขะธรรม

จัดพิมพ์ : กลุม ่ เขียนข ้าว พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๐ เขียนข ้าวคริเอท โทร. 086 971 9267

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

กวีบา กับเมรัย บาย,ดอกฝนผลิแยม กวีหนุมบานั่งหงอย มือรินหนึ่งมธุรสสอย เมรัยพร่ําประโลมดาว

แตกฝอย นิ่งเศรา จินตหลัง่ ร่ําไห ถวิลหวัง

กวีบามองเมฆฟา ปวดใจหนาวในวสันต หมักใจแตหัววัน รินหลั่งรินรักราว

หาหวัน สั่งเหลา ยันย่ํา ตางขาว ยามเย็น

๓

๔

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ราตรีแรมเดือนเสี้ยว กวีหนุมเจ็บอกราว ซดเหลาตางกกสาว บริภาษแสนโกรธขึ้ง

เมรัยมธุรสกินได ผสมหนึ่งปยรสสาน ซึม ซึมเสนหคําขาน สนตอเพลงเมามิวา

เกี่ยวดาว แสบซึ้ง อกใหญ แมมโวย กูช้ํา

หอมหวาน ฉ่ําหนา กวีภู เปลาไร สหายแลฯ

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

๕

มทิรา เมา หัวใจเธอทั้งขวด จักรินดวดใหฉมฉ่ํา พลางรินหัวใจรักฉัน ใหพลันเคลาหัวใจเธอ แกลมกับไมตอ งของเกี่ยว เพียว เพียว เพียงรักเสมอ กลมกลอม ขื่นขม ผสมเพอ รินรักเธอฉันนิรันดรกาล เมา มายในหมูมิ่งมิตร เหลา ขาว-อําพันยกดวล เมา บาช้ําหนักรุกรวน รัก สาวบมีใยสุดราว

มากมวล กริ่มหนา หัวใจ กูเฝา เมาเมาฯ

๖

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เมาเหลาเมารักบา มันก็เมาไมผิด เมาเถอะแตอยาติด เมาเมาเพื่อรูเยย

ชีวติ เพื่อนเอย เพียงเมา วากูเอย มึงเมาฯ

...เมามายในวิถีรัก แจมจริงในใจที่หัก เรียนรูรักสักหลายครั้ง เถอะ โลก จงแจงประจักษ วารัก เรานั้น คือ ชีวิต... คอย ยืนเดินนั่งนอนคอย เมีย พี่ไปเพื่อสรางหลัก รัก แตไมไดแนบตัก พี่ กลับเปนชูคอยควา

เมียรัก แหลงหลา เมียเอย อยูถ าบนเรือน

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เรือน ขวัญพี่ยังอยูดวย ชล ฤาแมตดั ขาดใย ธิ ยังมั่นสายน้ําใส ชา ปยชาตินองพี่วัก เมามายเดียวดายใตฟากวาง ชีวิตเปลี่ยววางโศกเหงา หนึ่งเดียว คือใจเรา รัก คือชีวิต เปงกวีตองขี้เมา เพราะวาเรารักมั่น- ฉันเธอ ชีวิตใชจะพลั้งเผลอ พบพรากเจอความเปนจริง

๗

หัวใจ หวงรัก พันผูก พี่แฮ ตักให ฤาลมฯ

๘

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

มี – เปน 22.41 น./พฤ.9 กันย. 41

วิญญาณแหงรักอาทรกรุณา เคยปกคลุมจิตสมาทานความรูสึกใหม แตนั้นเมื่อกาลที่เกิดขึ้น ตั้งอยู และดับไปครั้งกอน แตเมื่ออีกกาละและเทศะใหม วิญญาณแหงรักใหมกับคนใหม กลับไปคลุมคลั่งและเพอเจอใหม ความรูสึกเกา-ใหม ยังคงเกิด-ดํารง-ดับอยูเสมอ เชนกับขาฯ และเธอ

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

จากโหยหาเสียเหลือเกินแลว สูเพอเจอ ฟุมเฟอยความรูสึกเสียเหลือเกินแลว และสูนิ่ง เจ็บ นิ่ง เพอเจออีกและฝน เปนอยูนั่นคือ ความรัก เห็นแกใจอยาก ก็คือชีวิต

๙

๑๐

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

หญิงสาวเมรัย 13 ธันว. 36

ดีกรีของเธอ ยี่สิบสองลมหนาว-รอน และหลายดอกน้ําคางเปอน รูปทรงของเธอ สามสิบสี่ ยี่สิบสี่ สามสิบหก ผิวสีของเธอดังน้ําปลุกปลอบสวาท ดอกลมหนาวพัดพลิ้ว รวยริน เมรัยสาวซับซาบสืดเขาทรวง อกใจไหวสะทาน สะทอนและสะเทือน ทองนอยกระเพื่อม มดลูกขยับยายเยื้อง เธอไมอยากแหงนหนาเบิ่งตาแลดวงดาวทีล่ อยฟา แตชอบชมพระจันทร

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

๑๑

วันหนึ่ง เธอเก็บดาวที่ตกไดดวงหนึ่ง เธอรูสึกซึ้ง ชอบใจ แลวเก็บไวใตกลิ่นชื้นของเสนผม กาละ, ทาง เธอทําดาวตกหลนไปกับสายน้ําชื่ออนัตตา ฟาใหม เมรัยในตัวเธอเมาตัวเอง เธอคบเพื่อนชื่อตัณหา แลวพรรคพวกของตัณหาอีกหลายคน ชักชวนเธอไปสูเสนทางอิสระในตัวตน ตามใจตัวเอง สังคมนิยมวัตถุและสนิทแวดลอม เคลือบและครอบคลุมขณะจิตเธอไว เธอเดินไป เมรัยสาวไมสนใจชีวิตที่หกรินรดดอกน้ําคาง ที่กําลังเสพสังวาสอยูกับยอดหญา และเหลืองเบญจมาศดอกแกมเศรา

๑๒

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ไมเหมือนผีเสือ้

ฟง--

๐๑.๓๖ น./๗ มีน. ๒๕๓๙

เธอบอกวา- เธอมีอิสระ เธอจะบิน บิน บินไป ดวยใจของเธอเอง- - , นั่งมอง-- เธอเริงราบินฝาสายลม ทามกลางแดดเปรี้ยง เหงื่อตกหนามืด ปกออนลา ผลัดตกลงในดงไมหนาม เธอเจ็บ ที่ปกมีบาดแผล แตไรเลือดไหลซิบ เธอพยายามที่จักหันมองปกบอบบาง เห็นไดเพียงลางเลือน ตายังฝามัว

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

๑๓

เธอรูสึกถึงหนามไหนที่เกี่ยวติดตัว แตเพียงแครูมือเธอเอื้อมไปไมถึง เธอรูสึกทรมาน- ดิ้นรน ยิ่งขยับเคลื่อนไหวราง ปกบางยิ่งฉีกขาด เธอเหนื่อยลา- แตมีใจฮึดสู ดิ้นรน ดิ้นรน ดิ้นรนอีกหลายครั้งของความพยายาม---, พูดใหฟง-- เธอเพลิดเพลินในอิสระมากพอแลว ปลอยใหหนามแหลมของสังคม หยุดเธอไวบางก็ด-ี , นั่งคิด-- ไมนานเธอคงพนจากพันธนาการนั้นได อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกหลายครั้ง เห็น-- ลมพัดมาแลวเธอหลุดลองลอยวายฟาไปอีกครั้ง---

๑๔

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เห็นไหม ?

เธอรูจัก “ความรัก” ดีแลวหรือ ? มันอาจเปนคําถามที่รกเรื้อ แต เชื่อเถอะ ! ฉันถามดวยความจริง,เพียงคนที่ทําใหเธอพึงพอใจ เธอครุน คลั่งไคลในรูปราง สัมผัส และรูรส นี้เทานั้นหรือ ? ที่เธอเขาใจและบอกวาเปนบอเกิดของรัก หากเธอ คิด ตอบเชนนั้น เธอไมทรยศตอความรูสึกของเธอหรอก เพราะนั้นเปนสิ่งที่ถูกอยางหนึ่ง !

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เธออยูกับเขาเพื่อสนองตอบ ความใครของจิตรูสึก จากนั้น เมื่อเธอไรสิเนหา เธอพรากเขาเสีย ! เสพอื่นในอีก-องคาพยศ,- เธอตองการ ใช ! ฉันรูเห็น เธอประกอบกามกิจไปเรื่อย และบอกเลา,- แบบใหม,ไมเบื่อ เพราะใหความแปลกตาง ! เธอเชื่อเชนนั้นหรือ... แทแลวเธอมองเห็นความเปนจริง ที่เปนจริงๆ หรือไม ?

๑๕

๑๖

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ฉันขอบอก,ขณะที่เธอสุขสุขในกิจกรรมนั้น ความไมเที่ยงปรากฏอยู เธออาจจะรู หรืออาจเสแสรงทําเปนไมรู,ไมสน องคาพยศใหมที่เธอพบ ใชผลัดเปลี่ยน เธอไมเห็นหรือ มันไมคงที่ ! .. ขอเธออยาพรากพรหมจรรย และพรหมจารีแหงตัวตนใหพลั่งพลุงมากนักเลย มันจะทําใหเธอเคยตัว เพราะจิตไมอาจพรากจากสวาทได ! .... ....

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เมรัยพันธนา วางเดือน, มีเพื่อนดาว เปลงแวมวาว เศราไหว ไหว ค่ําหนึ่งซึ่งดวงใจ จะขาดไปเมื่อเริดราง กาละตาย, ขาเปลี่ยวดายและอางวาง เพื่อนเมรัยเรียกหาอยูใกลหัว และเริงราใหมาไว ไวกระทอมโนนไมมีใคร มา เราไปร่ําเมรัยกัน โศกหนึ่ง ยก,เมรัยรส ราดกวาดไส ใจไหหาย..

๑๗

๑๘

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เมรัยหนุมผูมีพันธะรักกับน้ํามิตร,-เธอ จิตโรยริน ลง ทุกขณะ.. ผละพรากจากสูทางจร,-ดอกเมรัยเผยกลีบตัว ซัดซานไปทั่ววิญญาณ และรางที่โซเซ ทุกอยางเห็น ดอกเมรัยผลิโรยรางลงเปอน ดอกน้ําคาง

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

รอย

รองรอยของความรักและสติปญญา ในเวิ้งฟาที่วางเปลา แตกสลายจากการหลอหลอมในเปาหลอมแหงทิฏฐิ มิใชอยูเหนือการรับหรือปฎิเสธ เธอและฉัน ตางไดยินเสียงคลื่นรักลูบโลมหัวใจ ศรัทธาของเราคาบเสนอยูในจิตรูสึก บนเสนทางตัณหา ฉันและเธอ คืนเดือนหงายและขนําไม

๑๙

๒๐

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เธอรูสึกเพียงเทาคูรักของเธอ โอ.. คนหนุมสาว กรรมเชนนี้ของเธอ เธอ คือ ชีวิต และทุกสิ่งที่เธอแสดงออกนั้น คือความเปนจริง ยึดถือในอิสระตัวตน ไมยิ่งใหญไปกวาการพอกพูนกิเลสและทิฐิ.

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เห็น ยิ่งมองนานเทาไร เขากอยิ่งรูสึกถึงความเปนผูหญิงในตัวเธอ ความปรารถนาอันอบอุนและสดชื่น อาบลึกอยูในรางของหญิงสาว คงจะดืม่ จมอยูใ นรางของเธอ ทามความชุมชื่นของความรัก ไมวาใครก็สามารถบอกสีของทอนขาของเธอได จากการมองแวบเดียวที่พวงแกมทั้งสอง เธอคือ เตียงนุมของหมอนขางเดียวดาย เธอเกิดมาเพื่อชายแหงหญิง เขารูสึกถึงความงดงามของใคร รูสึกสวางในใจที่โดดเดี่ยว ตอสิ่งที่เรียกวา กามตัณหา !

๒๑

๒๒

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ปจจยการรัก,การหมายรู และความเปนอืน่

เพื่อนรัก ระหวางชาย หญิง ความละเอียดออนของจิตใจ การเห็น และความรัก ความเปนจริง และการปรุงแตงฝน ความรูสึกและการหมายรูในจิตใจระหวางชาย หญิง เรามีความรูสึกในความรักอยางไร เราหมายรูในความรักอยางไร เรารูสึก หมายรู และเห็นในความรัก ตามที่เปนจริงๆ ของภาวะนั้น อยางไร

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เธอเปนที่พึ่งของฉัน .. เพราะทําใหฉันรูจักเธอ ฉันเปนที่พึ่งของเธอ .. เพราะฉันทําใหเธอรูจักฉัน เราอิงอาศัย เรียนรูกันและกัน จากความเปนเรา ความเปนเธอ ความเปนฉัน และความเปนอื่น

๒๓

๒๔

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ความฝนของเมียรัก เธอใฝฝน อยากมีคนที่ใหในสิ่งที่เธอปรารถนา ฉัน มีเพียงรักที่สามารถใหเธอได แตไมมีสิ่งอื่นใดใหเธอได เธอจึงขอไปอยูกับคนที่สามารถใหได เธอบอก,- เธอตองไดอยูอยางสบาย ไมใชตองอยูกับคนที่ไมมีอะไร ใชสิ ! ฉันมีเพียงชีวิตที่มีหัวใจรักหวงเธอเทานั้น นอกนั้น ฉันไมมีอะไรเลย ความใฝฝนของเธอจึงดําเนินตอไป เพื่อใหชีวิตสมหวังดังใจปรารถนา เธอบอก,- อยากจะอยูกับฉัน เพราะรักฉัน แตฉันยังไมมอี ะไรที่แนนอนสําหรับชีวิตคู เธอขอไปอยูกับคนที่มีเพียบพรอม แมเธอไมไดมใี จรักเหมือนกับที่เธอรักฉัน,

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

๒๕

ความใฝฝนของเธอสมหวังแลว ณ เวลานี้ ฉันสิ ! ใช ! ฉันก็สมหวัง ที่ไดเห็นเธอไดอยูอยางมีสุขกับคนที่เพียบพรอม ฉันสุขใจ กับความฝนที่เปนจริงของเธอฯ

24 กุมภา 2550 02.39 น./ เพิงภพ

๒๖

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

“เมียรัก” รุงเชาวันนี้ คือวันแตงงานของเมียรัก ฉันรอโทรศัพทจากเธอ ไมมี ! โทรไปหา, เธอบอก กําลังเลี้ยงกันอยู ชีวิต ! แมฉันจะเฝาทําใจมานานหลายเดือน แตไมอาจปลิดวาง ใจยังคงคิดถึง หวงหา อาลัย อยางอาวรณ เธอ คือเมียรัก เมียรักที่ฉันรักมากที่สุด- คนเดียว แตวิถีของเราชางแตกตาง เธอจึงขออนุญาตเดินทางใหม ตามปรารถนาแหงตัวตน,

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

๒๗

ฉันไมอาจทัดทาน แมใจและชีวิตทั้งหมด ไมอยากใหเปนเชนนั้น แตเธอ คือเมียรัก ฉันจึงยอมใหเธอ เดินไปตามใจและชีวติ ที่เธอปรารถนา, เธอกําลังมีสุขกับคนที่เธอปรารถนา, เธอบอกฉันวา เธอไมไดรัก แตเธออยากเปนคนที่เขาตองการและเพราะเธอตองการที่จะ เปนของเขาคนนั้น ฉัน,- คือคนที่เธอรัก แตฉันไมมแี ละไมสามารถให ในสิ่งที่เธออยากจะมีจะเปน วันนี้ เมียรักของฉันแตงงาน เธอแตงงานกับคนที่เธอปรารถนา ฉันดีใจ และอุนซึ้งในหัวใจที่เธอบอกวา เธอแตงงานกับคนที่เธอปรารถนา แตไมไดแตงงานกับคนที่เธอรัก

๒๘

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ฉันเปนคนรักของเธอ และเปนคนที่เธอรัก โอ ! เมียรักของฉัน ชีวิตชางอนิจจัง เธอแตงงานกับคนที่เธอปรารถนา แตไมไดแตงงานกับคนที่เธอรัก ฉัน คือคนรักของเธอ ชีวิต ! ของเธอ ชีวิต ! ของฉัน โอ ! เมียรัก

24 กุมภา 2550 02.32 น./ เพิงภพ

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ฟุม เฟอยของความใครทบี่ าคลั่ง เปนหญิงเปนนางฟา เมืองไทย โฆษณาโดงดังไป เขือ่ งแท หนอโลกใหมอกใจ แฟชัน่ อกอั่นคุณเธอแก ผอนผาเลิกนุง สาบสาว สาวแตงนอย นุงนิด นุงไมนุงบางปด แคนอย ยักเยื้องรางพลางบิด เหมือนราน นึกงาน โอใจขอย คลัง่ ไคลสุดแลว สะโพกผายผึ่งยาย สบถลั่นกูบดเอื้อง มาละโวย แมงกูชอบ ขอมั่วสุดตัวตาย

ยักเยื้อง น้ําลาย ดาวยัว่ ปลิดทิง้ สังขาร

๒๙

๓๐

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

นางแบบ แบบที่เปด อกลอนลอนงอนงาม จะดูทุกทุกยาม ใจอวลร่ําสุดเสี้ยว

วาบหวาม มันเขีย้ ว จนฉ่ํา เมื่อยลาอกเอย

แสนเอยแสนงานบา ใดเลาจักเพียงพอ จะหายหื่นบาบอ เก็บจินตเพื่อกอบกู

กิเลสหนอ บรู คาวกลิ่น เรื่องใหสลายกามฯ

หญิงไทยเลิกนุงผา เอาอยางแมววัวลา ยกขาถางสองขา ทั้งเรือนรางโนมเนื้อ

พัฒนา ลอเชื้อ อวดงาม รานแกปลดเปลื้อง

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เปนศิลปะหรือสิ่งสราง กามชอบ สรางใครลุกปลุกปลอบ คูเคลา เปนดาวเดนดวงลอบ แอบเอีย่ ว มืดเปลี่ยวแนบหยอกเยา ยั่วหนาดานอรอยฯ

4 ตุลย 38

๓๑

๓๒

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

โชว ซ้ําซาก ชีวิต ! คิด อยาก อยากติดความคิด อยามองตาไดมั๊ย ถาเธอไมรัก ! ชีวิต ซ้ําซาก ! หนึ่งคน หนึ่งผลิตภัณฑ ราคาแสนงามกวาคุณคา ถาเธอไมรัก เธอไมมองตายั่งงี้ ชีวิตเพื่อชีวิต ! ? ตองหักราน ปรนเปรอและเยียวยา ดวยความอาดูร บางสิ่งบางอยาง ! ธรรมดา ! ชีวิต !! ตองไขวและควาความสะดวกสบาย จะเอาอะไรนักหนากับมนุษยธรรม รักเธอเทาฟา !

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ชีวิต ! ธรรมดา !! ไมมีอะไรจะยุง ยาก ทุกข สุข ดิบๆ สุกๆ มันกออีแค ตรงนั้น โอ ! โอทอปชีวิต โปรดอยามาทําใหฉันรักเธอ !

๒๕ กันย. ๒๕๔๗

๓๓

๓๔

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ความตายของหญิงสาว ครั้งแรก เธอตายใจในความรูสึกดีๆ กับคนรัก ตอมา จึงตายดานกับความรูสึกแหงรักที่เธอรูสึกในขณะนั้น บางที เธอก็อยากฆาชายคนรักใหตายไปจากโลกนี้ ! จากนั้นก็ฆาผูชายทุกคนดวยความรักที่ตายแลว ครั้งที่สอง เธอตายดานกับผูชายและความรักของเขา ตอมา จึงตายใจกับความรูสึกนึกคิดของเธอเองในขณะนั้น บางที เธอก็อยากฆาตัวเองใหตายไปจากโลกใบนี้ และฆาความรักของผูหญิงทุกคนที่เธอรูจัก ครั้งที่สาม เธอตายใจและตายดานกับทุกคน แตไมยอมตายจากความงามของใบหนา และเรือนรางของตนเอง เธอจึงตองตาย อยางอาดรู อาลัย อาวรณ และอาเพท

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

แตบางหญิงสาว ตายอยางงดงาม ดวยรักอันบริบูรณ พฤ. ๑ ธันวา.

๓๕

๓๖

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

สังวาสกวี ถนิทถนิมถนมแนม ถนอมอุนกวิกระเซาเอิน ถนัดถนี่กระวีกระวาดเขิน โนนสะพรั่งสะบัดถนัดปอน

โนมเนิน อิ่มออน โขดนั่น ปมปอมเพียวสวาท/

เหมันตปางสวาทเวิ้ง สวัสดิ์สวีทเวี่ยกรีดกราด เปรียงกระหวัดวัดปาด ปะเปรี๊ยะ ปะเปรี๊ยะลุล้ํา

แนมสวาท ขุมข้ํา ปนปาย ลุมนั้นสวาทหวาน/

เพียวสวาทสวาทหวานให สวัสดิ์แดกวิยิ่งนาน สถิตสวรรครุจิกวิขาน สวาทรักสวาทแกวอุนโอม

สวาทหวาน เนิ่มโนม คํากวี อิ่มแอมแอรมสวาท/ 12 มกรา. 51

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

๓๗

แด.. ความอับสัปของชีวติ

ขาฯ ขอกราบในหัวใจแหงรัก กราบทุกหัวใจที่มีรักและรูในรัก กราบหัวใจแหงรักที่มีในชีวิตขาฯ เพื่อรําลึกถึงทุกความมีเปนในรักที่ขาฯ มีและไดรับ แมอับสัป จําเจ็บทน ! ขาฯ รักในความมีเปนจริงๆ ทั้งหมดนั้น ดวยรัก ! ใช ! มันเปนความอับสับ อันชางนาหอมหวลแหงชีวิต ! ขาฯ ลิ้มรสมันอยางตองมีสุขกับมันอยางยิ่ง !

๓๘

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

หญิงสาวเมตตาขาฯ เชนนั้น ! เธอใหขาฯ ดวยรัก ใช ! ดวยรัก ! เราตางมีปรารถนา ! ขาฯ อยูในปรารถนา เฉกเชนเธอก็อยูในปรารถนา แตปรารถนาเธอ ตองอยูในความเปนเธอ การบอกเลา และผละ พราก เธอใหดวยรัก ! เชนดังที่เธอมาเยือนและใหความรักกับชีวิต !

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

นั่นเปนธรรมดาๆ แหงชีวิตอยางยิ่ง ! เพราะเราตางอยูกับชีวิตและรัก เพราะเธอรัก เพราะขาฯ รัก ความสวยงามในความอับสัปยังคงมี เพราะขาฯ รัก ! รักแมในความอับสัปของชีวิตตนเอง !

แด.. ชีวติ รัก ถอยคําบอกเลาแดชีวติ ขาฯ ในนามแหงชายหนุมของความรัก ในยามหวงอับสับชีวิตอยางจําทน

๓๙

๔๐

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

บทกวีของฉัน คือที่ที่ซึ่งใชเปนหองหับแหงการนอนหลับ เพื่อฝนถึงเธอผูเปนที่รัก คือคอนโดฯ หลายๆ หองที่ใหอยูฟรีแกผูที่รูสึกอกหัก คือรังหนูที่รกเรื้อไปดวยถอยคําของนักพรต ผูไมอาจตัดสวาทจากหญิงสาว ที่เขาหลงรักอยางโงหัวไมขึ้น คือถอยคําที่นักบวชผูหลงโลกย ใชเปนที่สําเร็จความใครของจินตนาการ คือลําดับและความศักดิ์สิทธิ์ของคํารัก ที่จะตองใชภาวนาเพื่อทําใหรูสึกวา ตนเองเต็มเปยมไปดวยรักที่สมหวัง

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

คือที่อยูหรือที่ฝงของเสาเข็มความรูสึกนึกคิด ที่ผูสรางมันขึ้นมาไมอาจขวางทิ้งลงโถชักโครก คือหญิงสาวที่เขาหลงรักและมอบใจใหทั้งหมด คือสัดสวน 34-24-36 อกตึง เอวมน สะโพกผาย และที่สดุ คือทีต่ ายของผูชายคนหนึ่ง กอนดึก ส. ๘ กันย. ๒๕๔๔ บนเปลผา อาศรมเนตตา

๔๑

๔๒

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

นิราศโสภิศ : โคลงรักสวาทเรียม สมพาศเสวยโสดสวรรคสรวง คํางาม คนธรรพสวาท : เคลาโคลงแกมเรียมเริ้งไอศวรรย โฉมเรียมงามแมขวั้น เรียมอิ่มยวนชวนโลม งามพราวเสนหนวลโนม ขาวแทรกทิ่มใจไข กายสองรัมเริ่มราม นาสิกแนบแกมนอง จูบนัยนจูบคางประคอง จุมพิตปากอุนเรน

ขาวโฉม แลมไล เนินนั่น ขื่นของงามโฉมฯ เรียบรอง เนิ่นเนน จูบเรง ร่ํารองอูอาฯ

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

นัยนรามพิศประทุมเตน ตูมงามประทิ่นอวบอูม ผจงนอบชื่นกลางยรู ตา ใจเราสะทานทั้ม สี่ตาสนิทสวาทไล สี่กรสวาทไลในตระกอง สี่ฐานสวาทสีสวาทสอง กําเนิดสองประกกเนี่ยว ถนิทถนิมถนมแนม ถนอมอุนกวิกระเซาเอิน ถนัดถนี่กระวีกระวาดเขิน โนนสะพรั่งสะบัดถนัดปอน

๔๓

ดอกตูม ฮึ่มอั้ม ยวนชื่น เที่ยวถองทุกอณูฯ เริงมอง กอดเกี่ยว สวาทวุน เนิ่มน้ําสระสนานฯ โนมเนิน อิ่มออน โขดนั่น ปมปอมเพียวสวาท/

๔๔

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เหมันตปางสวาทเวิ้ง สวัสดิ์สวีทเวี่ยกรีดกราด เปรียงกระหวัดวัดปาด ปะเปรี๊ยะ ปะเปรี๊ยะลุล้ํา เพียวสวาทสวาทหวานให สวัสดิ์แดกวิยิ่งนาน สถิตสวรรครุจิกวิขาน สวาทรักสวาทแกวอุนโอม

แนมสวาท ขุมข้ํา ปนปาย ลุมนั้นสวาทหวาน/ สวาทหวาน เนิ่มโนม คํากวี อิ่มแอมแอรมสวาท/ 12 มกรา. 51

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

การคุกคามดวยเพศ 1 : สัตวขเี้ รือ้ นตัวหนึ่ง มัน ฯลฯ .... บอกเลาอาการแหงมันไดไมหมด แทแลวใชวาอยากจะจารจด ไอตดหมาขี้เรือ้ น มันบอกมีอุดมการณ แทจริงอหังการสันดานสถุลเปนแมแรือน ไลลาอยางอมนุษยสุดเถื่อน เกากลากขี้เรื้อนเดินทาง มันปรารถนา, จึงเที่ยวทายทา เหาหอนทําปากกลาแลวกระดิกหาง แลบลิ้นที่ปลิ้นปลอนแลวนอนกาง ยกตีนสองขางทําดังมือ

๔๕

๔๖

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เพียงพอลับหลังไมทันไร ไอจังไรก็ยกหางมาถือ ชูยกในสันดานวานซืน พลานหื่นในขี้เรื้อนตัวเอง ดูสิ.. มันเที่ยวเดินลําพองในขี้เรื้อน น้ําลายสาดเปอนละเวง ทําตัวขี้เรื้อน ใชนักเลง มองไมเห็นตัวเองเพราะขี้เรื้อน ... มัน ฯลฯ .... สัตวตัวหนึ่งเดินในโซทําโอหัง เดินอวดในเถื่อนเพียงลําพัง โปรดระวัง... สัตวขี้เรื้อน.

27/3/51

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ไมมี ไมมีเมรัย ไมมีนารี มีแตชีวิตที่เสดสาอยางที่สุด ขาฯ ก็รักในความมีเปนทั้งหมดที่ขาฯ ไดรบั นั้น ความเสดสาอยางสุดทนของชีวิต ขาฯ ไดรับมันมาไมเคยขาดชวงตอนชีวติ ขาฯ ไดรับมันมาจากคนแหงชีวิต แหงชีวิตขา เพราะขาฯ รัก ขาฯ จึงไดรับ ขาฯ รับเพราะขาฯ รัก ทุกความเสดสาอยางสุดทนของชีวิต ขาฯ ตองทน เพราะมันเปนชีวิตขาฯ

๔๗

๔๘

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ขาฯ หัวเราะใหกับชีวิตที่เจ็บทน หัวเราะอยางเยาะเยยชีวิตตนเองใหหนําหัวใจตน ขาฯ พบ และอยูกับชีวิตเชนนี้ มาไดอยางเนิ่นนาน พบกับความเสดสาครั้งแลวครั้งเลา อยางคาดหมายไดลวงหนาวา ขาฯ ตองไดเสดสากับชีวิตอีกครั้ง และอีกหลายๆ ครั้ง มันเปนวิถีแหงชีวิตของขาฯ ที่ขาฯ ตองพบ ใชเพราะขาฯ ปรารถนา แตขาฯ ตองไดประสพ มันเปนความเปนจริงๆ ของชีวิต

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

ขาฯ รักในความเสดสาของชีวิตทีข่ าฯ ตองเจ็บทน ขาฯ รักอยางที่สุด เพราะมันเปนสิ่งเดียวที่อยูกับขาฯ ตลอดมา ขาฯ ขอบคุณ ขอบในน้ําใจแหงที่มา ของความเสดสาอยางตองเจ็บทนนั้น ขาฯ รักและขอบน้ําใจนั้นยิ่งนัก ขาฯ ขาฯ ขาฯ ขาฯ

รัก ขอบน้ําใจ ขอบน้ําใจ ขอบน้ําใจ

๔๙

๕๐

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

สยามยุวตี, ผมรักคุณ สยามนุช เยาวรีนอง สวัสดิ์สวาทนุมนัย ประกายตาวามใส ประจุจติ อิทธิรักพรอม

นามไท เนื่องนอม งามแม สยามเอย พรั่งแพรวเพริดชีวิตฯ

กระจิบปากพยักถอย กระแทกจิตชิดละมุนละไม กระหวัดชัด, ซบ ในผลักไส ประจุรักอิทธิจิตหละเวย

ถางไท แมเฮย เสริมสง วายเวิ้งเซิ้งชีวิตฯ

สยามยุวตี- แมหญิงสยาม โปรดเถิดหัวใจรักการุญ กับผมเพียงหนึ่งมนุญ ประจักษใจในรักขอย

ผมรักคุณ รรรรอย มนุษยแน ค่ําคามสยามยุวตีฯ

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

๕๑

ผูชายไทย ก็รักผูหญิงไทย ผูชายนอกชาติ ก็รักผูหญิงไทย สยามยุวตีที่รัก ผูชายไทยมีเพียงรัก เธอมิปรารถนาหรือ ....

20 พฤษภ. 51

๕๒

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

เซ็กสชีวติ

เซ็กสชีวิตเปนปรัชญาอารัยหรือปาวเนี้ย ความเปนจริง เปน "ความเปนจริง " ไมใชเปนปรัชญา ทําไมทุกคนอยากมีเซ็กสละ เซ็กสเปนเรื่องที่เรามีอยูในตัว..ทําเองได เพราะเปน สัตวมีชีวิต เคาเรียกวา สัตวประเสริฐ

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

๕๓

เซ็กสมีไดโดยตนเอง และอาศัยความเปนคู ชีวิตตามธรรมชาติแหงเผาพันธุ ไมอาจตัดขาดจากเซ็กส อยากมีเซ็กส ดวยวิธีใดคะ หลากหลายวิธีการแหงเซ็กส มีโอกาสในวิธีใด ใชวิธีนั้นครับ วิถีแหงเซ็กส คือ ความสุขอันรื่นรมยของชีวิตที่หอมหวล …… เซ็กสชีวิตคืออะไรคะ คือ ชีวิตกับเซ็กส คือความมี เปนอยูดวยกัน ชีวิต ยอมมีเซ็กส—เพศ ชีวิต -เซ็กส คือ สิ่งที่เราควรเรียนรูใหมาก เรียนรูใหถูก อยูใหเปน รูวาควร อยางไร ถูกตองตามวิถีธรรมชาติ

๕๔

ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา

อยาอยากลอง แตควรเรียนรูเพื่อลอง และตองเขาใจในสิ่งที่มี ยิ่งวัยรุนควรรูใหมาก เพื่อมี-และเปนใหถูก ครั้งแรก ควรมีกะคนที่รักเรา การชวยตัวเอง คือทางออกที่ปลอดภัย ถาเรามีความรูสึกมาก การชวยตัวเองจะทําใหไมอัดอั้น ไมวาหญิง ชาย ถารูสึกมาก ควรเรียนรูการชวยตัวเองจะไดไมมีปญหา เรื่องเซ็กสชีวิต ตองเรียบ เรื่อย งดงามในลีลา เซ็กส ถารีบรอน ไมมีสุข --

4 ตุลย. 48