Cuentos para el Andén Nº68

Page 24

entrecocheyandén

Sorriso

Estela Sande

Alumna del Taller de relato breve de la Biblioteca Central de Ferrol (A Coruña)

ESA era a terceira vez que visitaba o Louvre. A primeira fora de rapaciña nunha excursión a París organizada polo instituto. A segunda, na viaxe de noivos. En tódalas ocasións a súa atención era absorbida pola Mona Lisa, a misteriosa Gioconda de Leonardo da Vinci. Ese pequeno óleo de apenas o tamaño dun xornal aberto que permanecía protexido, das gadoupas do común dos mortais, tras un enorme cristal blindado. Pero esta vez había algo máis: ese enigmático sorriso estaba a falarlle e invitábaa a dar un chimpo alí dentro. Non se fixo de rogar. Traspasou o groso vidro, irrompeu no interior do marco dourado e observouna moi de preto. Lisa mirouna fixamente ós ollos sen perder en ningún intre o seu ricto sorrinte, apartou as mans que tiña entrelazadas sobre o ventre e mostroulle o seu maior segredo, o por que da súa singular risa: unha incipiente barriguiña. Esa era a clave da excepcional ledicia que se lle adiviñaba no rostro. E entón, contaxiouse desa felicidade e... sóubo.< —————————————————————— ESA era la tercera vez que visitaba el Louvre. La primera había sido en una excursión a París organizada por el instituto. La segunda, de viaje de novios. En todas las ocasiones su atención había sido absorbida por la Mona Lisa, la misteriosa Gioconda de Da Vinci. Ese pequeño óleo de apenas el tamaño de un periódico abierto que permanecía protegido de las pezuñas del común de los mortales, tras un enorme cristal blindado. Pero esta vez había algo más: aquella enigmática sonrisa le estaba hablando y la invitaba a dar un salto allí dentro. No se hizo de rogar. Traspasó el grueso vidrio, irrumpió en el interior del marco dorado y la observó muy cerca. Lisa la miró fijamente a los ojos sin perder por un momento su gesto sonriente, apartó las manos que tenía enlazadas sobre el vientre y le mostró su mayor secreto, el porqué de su singular risa: una incipiente barriga. Esa era la clave de la excepcional alegría que se le adivinaba en el rostro. Y entonces se contagió de esa felicidad y… lo supo.< tw Estela Sande López (Neda, 1981) ha trabajado en gabinetes de comunicación, en radio y

24

colaborado en prensa. Tiene publicado el relato Foise en Relatos de Verán (Ed. Ir Indo, 2000). El presente micro lo escribió en 2018 estando embarazada de su primer hijo, Breixo.


Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.