PASSIEVOORKOEIEN
‘Fokken op dieren die kilo’s geven’ In de ring, bij de koeien of tussen het publiek, op witblauwprijskampen is ze altijd wel ergens te vinden. Laurette Coudeville, vrouw van witblauwtopfokker Roger Monbaliu uit Jabbeke, kent het witblauwwereldje door en door. De showdeelnames ziet ze als de kroon op het vele, intensieve fokkerijwerk. ‘Zonder prijskampen was ik nooit zo gepassioneerd geweest.’ TEKST annelies Debergh
O
p het bedrijfsbord langs de weg staat ‘d’Oude Stokerij’. De fokkerijnaam klinkt bekend in de oren voor wie af en toe een catalogus van witblauwprijskampen doorbladert. Het is de naam van het bedrijf van Laurette Coudeville (52) en haar man Roger Monbaliu (55) uit Jabbeke. Laurette is een van de weinige vleesveehoudsters die altijd wel ergens op het prijskampterrein rondloopt, soms met een dier, maar vaak voorzien van een borstel om de haren op de billen nog even bij te kammen en met een stok om de stand van de dieren desgewenst te corrigeren. De foto’s van enkele van hun grootste fokkerijsuccessen hangen schuin boven het aanrecht in de keuken en getuigen van de plek die de witblauwen in haar hart innemen. ‘Zonder prijskampen was ik nooit zo gepassioneerd geweest’, bekent Laurette al snel. Het bijpraten met collega-fokkers vindt ze er het mooiste aan. ‘Met de prijskampen kom je verder dan het erf, maar blijf je toch in de sector. Dat maakt fokveedagen zo boeiend.’
Altijd samen werken aan het vee Zo’n 250 stuks vee, goed voor een honderdtal kalvingen, telt het fokbedrijf vandaag de dag. Het fokken en houden van witblauwvee is een passie die Roger en Laurette samen delen, naast de liefde voor de kinderen en kleinkinderen. ‘Het landwerk is voor Roger, de administratie neem ik voor mijn rekening. Maar als we moeten werken aan de dieren, dan vertrekken we altijd samen naar buiten.’
Het is een stilzwijgende routine geworden, waarbij de een de ander aanvult. Ook voor showdeelnames gaan Roger en Laurette gezamenlijk aan de slag. ‘We kiezen de dieren samen uit, halen ze samen uit de weide of de box en we wassen en bereiden ze samen voor voor de prijskampen.’ Het scheren van het prijskampvee is een taak voor zoon Bart. De dieren voor prijskampdeelname voeren en op conditie brengen doet Laurette zelf. ‘We blijven ook ruwvoer bijgeven voor de prijskamp om daarna geen terugval te krijgen in conditie’, voegt ze er deskundig aan toe.
Sterkste argumenten winnen Parels op de kroon zijn Dame-Blanche (vader Bianco) en Freya van de Stokerij (vader Fétiche). Ook over Ichordochter Flower van de Stokerij, reekswinnaar op de nationale in Brussel, is Laurette verwachtingsvol. ‘Correcte dieren met veel lengte en breedte, dieren die kilo’s geven’, beargumenteert ze haar fokdoel zelfverzekerd. ‘Het is niet alleen gestalte. Grote en smalle dieren geven net zo goed te weinig gewicht. Ik hou van dieren met een mooie kop, kort en breed.’ Zelf is Laurette behoorlijk deskundig op het vlak van fokkerij. Maar daarin vindt ze weinig vrouwelijke gesprekspartners. ‘Op prijskampen moet ik meestal met mannen discussiëren als ik over fokkerij praat. Bij ons gebeurt de stierkeuze altijd in onderling overleg. Het is eenvoudig: wie de sterkste argumenten heeft, die wint.’
43
Deboerin01-passie monbaliu 43
12-03-2012 15:58:32