Gone with the Sea Cloud

Sven Hoyaux, redacteur van het Porsche Magazine “Porschist” maakt voor elke nieuwe editie van het magazine een ongelooflijke reisreportage. Op die manier heeft hij al de hele wereld kunnen afreizen, met telkens als rode draad, het vinden van een Porsche eigenaar op de plek van bestemming.

Voor één van deze reizen ging Sven aan boord van de Sea Cloud. Dit is zijn reportage.

Eilandhoppen in de Caraïben met de unieke viermaster Sea Cloud valt met geen pen te beschrijven. De prachtige windjammer uit 1931, volledig hersteld in al zijn glorie en voorzien van alle modern comfort, is het pronkstuk van de gelijknamige Duitse rederij en brengt zijn gasten op de mooiste plaatsen in de wereld. Het passagiersaantal wordt beperkt gehouden om de exclusiviteit van de ervaring extra in de verf te zetten. Voor een zeilcruise met de Sea Cloud zijn zelfs superlatieven ontoereikend.

Om 20.00 uur gooit het schip de landvasten los en glijdt het richting open zee. Wanneer de contouren van Barbados vervagen, is het tijd om met de andere opvarenden kennis te maken. Het gezelschap bestaat uit een bonte mengeling van Amerikanen, Duitsers, Zwitsers en Denen. Sommigen zijn geroutineerde cruisers, voor anderen is het de eerste zeilervaring. Iedereen heeft er duidelijk zin in en is diep onder de indruk van de grandeur van de Sea Cloud. Het feit dat we in totaal maar met 30 passagiers zijn, maakt deze cruise extra bijzonder.

Onze eerste stopplaats is Bequia. Een pareltje in de Grenadines. Het is slechts vijf mijl lang en drie mijl breed en bevindt zich in het zuidelijk deel van de Caraïben. Bequia betovert met zijn vriendelijke bewoners en natuurlijke schoonheid en heeft nog alle charme van de pure Caraïben bewaard.

Vandaag worden de zeilen gehesen. De wind staat perfect. Behendig klauteren de matrozen in het tuig en balanceren ze op de ra’s. Op dit schip gebeurt alles nog manueel, met vaardigheid en spierkracht. Net zoals het 75 jaar geleden werd gedaan. Een voor een ontrollen de 22 zeilen zich en bollen op in de wind. De lady zwelt van trots. Het is een onvergetelijk spektakel. Ik hoor enkel nog het ruisen van de passaatwind in het canvas en de golfslag tegen de boeg. Alles is rust en het lijkt of de tijd stilstaat. Met een rum punch in de hand installeer ik mij aan dek en soes weg.

DOMINICA

Met zijn 72.000 inwoners is dit eiland voor deze regio al een uit de kluiten gewassen exemplaar. Columbus gaf het eiland de naam van de dag waarop hij het in het vizier kreeg (domenica, zondag in het Latijn). Het is het meest bergachtige eiland van de Bovenwindse Eilanden. Vanuit het dichte regenwoud vloeit het water via meer dan 300 rivieren en beken naar de kust en vormt daarbij onderweg spectaculaire watervallen. Het tropisch woud zorgt bovendien voor een explosieve flora en exotische fauna. Dat vraagt om een nadere verkenning. Dus, stapschoenen aan en het woud in. Onder de hoge bomen is het verrassend koel en na de vele uren aan boord is een stevige trektocht een deugddoende afwisseling voor de luie beenspieren. Een verfrissende duik in het azuurblauwe water rondt de uitstap mooi af.

EEN THUIS OP DE GOLVEN

Ondertussen voelt de Sea Cloud als mijn tweede thuis. Over mijn prachtige, royale (25m²) luxekajuit niets dan lof: kingsize bed, mahoniehouten meubelen, ruime badkamer met alle comfort opgetrokken in honingkleurige marmer en voorzien van vergulde kranen. Maar natuurlijk vertoef ik veel meer buiten dan binnen. Ik ken mijn lievelingsplekken aan boord: voor het ontbijt en de lunch kies ik steevast een tafeltje op het lidodeck, de vierde ligstoel aan bakboord op het promenadedek is de ideale stek om een boek te lezen, windbeschut en uit de volle zon, en om naar de zonsondergang te kijken is er geen betere plaats dan de zachte kussens van de Blue Lagoon op de achtersteven. Uiteraard vind je me ook dagelijks op de brug. Het weidse zeezicht dat je hier hebt, houdt me in de ban. Ook al worden hier alle belangrijke navigatiebeslissingen genomen, er heerst een absolute rust.

TERRE-DE-HAUT

Iles des Saintes is een kleine archipel behorend bij Guadeloupe. Slechts 2 eilandjes uit de groep zijn bewoond. Terre-de-Haut is er een van. Hier wordt Frans gesproken. Ik kuier door de smalle straatjes van het wat slome stadje en laat alle indrukken op me afkomen. Kleine winkeltjes gooien hun kleurrijke luiken open en stallen hun waren uit.

Onze laatste stop op deze cruise. Van ver op zee zijn de tweelingbergen, Gros Piton (789m) en Petit Piton (736m), die als mijlpalen uit de zee torenen, al zichtbaar. De oorspronkelijke bewoners van het eiland beschouwden de beide Pitons heilig. Nochtans zijn ze gewoon het resultaat van de vulkanische activiteit op en rond het eiland en gevormd uit gestolde lava. Maar ze stralen een superioriteit uit waarvan ook ik eerlijk gezegd onder de indruk ben. De uitzonderlijke schoonheid van Saint Lucia leverde het eiland de bijnaam ‘Helena van West-Indië’ op naar de Griekse mythologische figuur Helena.

De Sea Cloud gooit het anker bij Soufrière, een vissersdorp aan de westkust van Saint Lucia. Van daaruit is het maar een korte trip naar de bekende zwavelbronnen op het eiland. De zwavelbrij dampt, borrelt en spuit bij momenten op. De temperatuur loopt tegen de 200°C. Daar blijf je best uit de buurt. Trouwens de zeer onaangename geur houdt je ook al wel op afstand. Dan is het bezoek aan de botanische tuin een verademing. Vanop de hoogte waarop deze gelegen is, heb je een prachtig zicht op de baai van Soufrière waarin de mij ondertussen zo dierbaar geworden Sea Cloud ligt te wachten om mij terug te brengen naar Barbados.

Yachtcruiseschepen - SeaDream