IN DE RUIMTE VAN ALMERE KAN ANGELIQUE HOUTVEEN LEVEN EN ADEMEN HOE ZE ALTIJD AL WILDE

Sluit je ogen — Adem diep in. Voel de ruimte — de rust.

Het is zondagochtend, net voor elf, als Angelique thuiskomt van de gym. Ze maakt haar braids los en blijft urenlang op haar cozy bank. “Bij een lokale meubelwinkel gekocht. Ik wil de winkels hier supporten,” zegt ze glimlachend.

De warme herfstzon omarmt haar woonkamer, waar aardse tinten de ruimte hun eigen kalme toon geven. Ze werkt meestal aan haar eettafel of in haar kledingkamer, die ze liefdevol ‘shea-butter’ noemt. Angelique woont in een gebouw dat opvalt in de skyline van Almere. In de zomer zet ze vaak de ramen open en hoort ze het zachte brommen van motorbootjes. Toch overheerst ook dan de rust van het Weerwater.

IK CREËER RUST

IK GROEI OP EIGEN TEMPO

IK KAN DIT AAN

“Mijn vorige appartement op IJburg keek uit op andere woningen. Dat was niet rustgevend at all. Nu zie ik water. Heel kalmerend.” Ze draagt een oversized havermout-kleurig vest, haar benen verstopt onder een fleece-plaid. Terwijl ze praat wentelen haar vingers geduldig door haar haar. Soms kantelt ze even haar gezicht om contact te houden.

“Hier wonen maakt me creatiever. Ik voel meer rust om affirmaties op te nemen,” zegt ze. Naast haar baan als Music Director bij radiozender Sublime, maakt Angelique de podcast Affirmaties & Beats, waarin ze positieve woorden inspreekt op soulful lo-fi beats. De thema’s laten zien waar ze zelf tegenaan liep: grenzen stellen, veranderingen accepteren, daten en dealen met een lichaam dat niet altijd meewerkt.

Angelique had plannen voor een master in Artificial Intelligence, maar werd in april ziek. Toch weet ze veerkrachtig te blijven. “Een longontsteking die in een sepsis veranderde. Mijn gezondheid is misschien niet top, maar dat houdt me niet tegen.” En dus volgt ze nu een online AI cursus. “Ik geloof in technologie die ons ondersteunt, niet vervangt.”

Niet alleen muziek, maar ook stilte hielp Angelique door donkere dagen heen. Ze praat openlijk over endometriose, die haar leven jarenlang bepaalde. “Alleen als ik sliep of in bad lag, had ik geen pijn. Meditaties hielpen me in slaap te vallen.” Die meditaties inspireerden haar om zelf affirmaties op te nemen. “Het aanbod was wit en new age. Dat wilde ik anders doen.”

Met de affirmaties legt Angelique de luisteraar een hand op de schouder. Ze wil een rustpunt zijn voor mensen, ook als radio-dj en muzieksamensteller. “Ik hoop dat je als luisteraar denkt: ‘Ik kan weer ietsje beter ademhalen, want ik heb net iets fijns gehoord op de radio.’ En dat je vervolgens weer wat aardiger bent voor de mensen om je heen.”

Angelique weet als geen ander hoe belangrijk het is om er voor iemand te zijn. Op haar negende kreeg ze ITP, een bloedziekte die haar dwong om te stoppen met turnen en jazzballet. “Ineens zat ik thuis, gamend en luisterend naar muziek. Muziek heeft me erdoorheen geholpen.”

“Muziek is een spiritual practice”, zegt ze zacht, bijna als een geheim. “Het bracht me naar een andere wereld. Die van Aaliyah, Korn, Dr. Dre of Kanye. Het is een kijkje in iemands ziel.” Kort na haar afstuderen sloeg het noodlot opnieuw toe: ze kreeg epileptische aanvallen. “Er werd iets in mijn hoofd gevonden. Tijdens die zware periode vond ik kracht in muziek, vooral in Kanye’s Through The Wire. ‘I will get over this. I will spit my soul again’, herhaalde ik steeds.”

Will Spit My Soul

Net zoals haar lichaam haar grenzen stelde, werd Angelique ook op andere vlakken geconfronteerd met verwachtingen. Opgroeiend als vrouw van kleur in het witte Vianen en later in de witte radiowereld, voelde ze constant de druk om als vertegenwoordiger van alle mensen van kleur te worden gezien.

Die druk zorgde ervoor dat ze zich nooit volledig vrij voelde om zichzelf te zijn. “In de radiowereld moest ik continu bewijzen dat ik er thuishoorde. Door die constante stress ging ik vaak over mijn grenzen heen.” Nu neemt ze de tijd om te helen. “Ik voel me niet meer verantwoordelijk voor de gedachten van iemand anders.”

In Almere voelt ze die druk niet meer. “Met zoveel verschillende culturen en types om me heen, kan ik gewoon zijn wie ik ben.” En dat “Ik mag leven.” Almere, met zijn moksi meti van culturen en de geuren uit keukens van over de hele wereld, is de plek waar ze eindelijk kan ademen en leven zoals ze altijd wilde. “De energie hier voelt bubbly. Géén stagnatie, maar ruimte om te groeien en te bouwen. Mensen zeggen vaak dat ze hier niet dood gevonden willen worden. Dan zeg ik: ‘Ik ook niet, want ik ben hier om te léven.”