ER SCHUILT AVONTUUR IN NERGENS ONDERDEEL VAN ZIJN

Zijn stem klinkt levendig door de lijn, alsof hij voor me staat. Ik stel me voor hoe hij door zijn atelier ijsbeert. “Ik was altijd energiek. Grappig genoeg beïnvloed ik altijd de ruimte waar ik ben, maar als ik teken, word ik rustig.” Buiten zijn atelier drumt hij in de stonerrockband Skallebieter, waar hij zijn energie op een andere manier kwijt kan.

Zijn gedachten dwalen even af. Met een lach: “Ik ga graag op in monnikenwerk. Het geduld en de focus geven me rust. In de prehistorie was ik vast een grotschilder geweest.”

PIETJE PRECIES

Opgegroeid in Urk, een voormalig eiland met een sterke eigen identiteit, voelt Pieter een unieke spanning tussen traditie en rebellie. “Ik denk dat als je uit een traditioneel nest komt...” Aan de andere kant van de lijn is het even stil. Misschien zoekt hij naar een potlood, of naar woorden. Om dan te vervolgen: “Dan wordt je ook traditioneel. Ik herken in mijzelf als maker ook het traditionele. Mij is aangeleerd dat je gewoon hard moet werken en niet moet willen opvallen. Een man zei ooit heel mooi: ‘Houw die kop laag, dan gaotie d’r het leste van af’.”

Pieters illustraties zijn precisiewerken. Ze lijken soms bijna van het papier af te springen; vol dynamiek en leven, elk detail met aandacht vereeuwigd. Het contrast tussen onstuimige creativiteit en ambachtelijke precisie geeft zijn werk een unieke gelaagdheid. Daarin komen impulsiviteit en vakmanschap samen. “Als het te snel klaar is, dan klopt het niet voor mij. Het zou niet hoeven uitmaken hoe lang je over iets doet, maar mij maakt dat wel wat uit.”

SCHAVEN

GEZIN

QUEST

Tegelijkertijd vindt Pieter zichzelf ook weer níet traditioneel. Dat heeft te maken met zijn keuze voor de kunstacademie Artez in Zwolle, waar hij Grafisch Ontwerp studeerde. “Als je de kunstacademie gaat doen, dan moet je heel goed in je oren knopen: ‘Oké, zij gaan mij nu schaven.’ Iemand die traditioneel is, is vaak niet kneedbaar.”

Pieter wist al vroeg dat hij kunstenaar wilde worden. Zijn moeder en zusje tekenden ook, ze gaven elkaar vaak feedback. Zijn moeder deed het voor de leuk; cd-hoesjes voor lokale artiesten, het blaadje van de kerk. Ooms die op bezoek kwamen, namen kunst en vinyl mee van buiten Urk.

De spanning tussen vasthouden aan het bekende en het onbekende omarmen is niet alleen voelbaar in Pieters levenshouding, maar is ook een eeuwig thema in zijn werk. Voor zijn afstuderen maakte hij een graphic novel genaamd Fernweh, wat in het Duits zoveel betekent als ‘iets missen wat je nog niet kent.’

CLUBGEVOEL

STILTE

WARM

“Mensen weten vaak niet wat ze met hun gevoelens aan moeten, en dan zoeken ze aansluiting bij iets dat groter voelt dan henzelf. Het koor, religie, een voetbalteam. We zoeken het clubgevoel, dat vindt een mens lekker. Nergens onderdeel van zijn voelt beangstigend, maar er zit ook avontuur in. Misschien moeten we daar niet voor weglopen. Misschien komen we er dan achter dat we allemaal al onderdeel zijn van iets heel groots: de natuur.”

Zou hij nu uit het raam staren, waardoor het zonlicht zo mooi naar binnen valt? Of naar de stickers van bandjes en lokale shops op de tafelmodelkoelkast in de hoek? En: is het niet makkelijk praten voor Pieter? Hij opereert zelf in verschillende groepen; van zijn band tot Achtergracht, een collectief makers dat een muf kantoorpand in Zwolle omtovert tot een ‘creatief pretpark’. Beide zijn pogingen om deel te zijn van iets groters. En dan komt hij ook nog uit een sterke gemeenschap.

“Het groepsgevoel op Urk voelt warm, maar als je dit soort dingen wil doen zul je toch je nest moeten verlaten. Je hebt input nodig van de rest van het land en de wereld. Ik ben op mijn zestiende in bandjes gaan spelen. En dan kom je in Almere en Lelystad en word je ook Flevolander.”

Lowlands

Inmiddels heeft Pieters werk de eilandgrenzen overstegen. Afgelopen zomer exposeerde hij op Lowlands, een mijlpaal voor veel kunstenaars. “Als andere Urkers zien dat het een beetje lukt buiten Urk, dan zijn ze wel trots.” Voor Pieter was het niet alleen een bevestiging van zijn groei als kunstenaar, maar ook een moment waarop hij besefte dat je je eigen weg kunt vinden zonder je wortels te verloochenen. “Ik vind niet dat Urk compleet moet veranderen. Ik geloof dat forceren alleen maar averechts werkt. Cultuur ontstaat organisch; het gebeurt omdat het gebeurt.”

De monsterhit Because You Move Me met Tinlicker leverde Thomas Helsloot (1984) een immens wereldwijd publiek op. De dj en producer speelt sindsdien overal - van Praag tot aan São Paulo - maar lowkey brouwt hij zijn melodische techno gewoon in zijn studio op een industrieterrein in Almere, waar ook zijn wieg zoveel jaar geleden stond. Wat maakt hem zo honkvast?