donderdag 30 oktober 2008
Marco Bustamante trok met
“In België vind je gemakkelijk vriendinnetjes”
Bolivia BRAZILIË
Riberalta Cobija
Ama
zon
PERU
eg
eb
Trinidad Titicacameer
La Paz
N D
Sucre
Santa Cruz Puerto Suarez
E Potosi
S
STILLE OCEAAN
d
BOLIVIA Cochabamba
A Oruro
ie
CHILI
Pilay
a
PARAGUAY
Tarija 200km
ARGENTINIË
© GRAPHIC NEWS
Land van oorlogen en staatsgrepen
Een passie voor muziek en avontuur, 300 dollar en een paar woorden Engels. Daarmee wilden vijf Boliviaanse straatmuzikanten in 1990 Europa verkennen. Onder hen Marco Bustamante, vandaag gitarist bij de Antwerpse latino-rockband Sindicato Sonico. “Ik ging een weekendje in België spelen, maar dat is achttien jaar geworden.”
O 600-1200: het hooggebergte en het gebied rond het Titicacameer is de bakermat voor verschillende inheemse beschavingen, zoals de Tihuanaco-cultuur. O 1532: de eerste Spaanse conquistadores arriveren en vernietigen in enkele decennia het Inca-rijk. Ze verslaan de inheemse bevolking van Bolivia en onderwerpen het gebied aan de Spaanse kroon. O 1545: de inheemse bewoners werken in de zilvermijnen en als textielarbeiders. O 1809: de creolen, in Amerika geboren blanke nazaten van de Spanjaarden, ervaren de bevoorrechte positie van peninsulares, de elite die in Spanje geboren is, als onrechtvaardig. Onder leiding van Bolívar, San Martín en Sucre roepen ze de onafhankelijkheid uit en voeren opstanden. O 1824: de Boliviaanse onafhankelijkheid wordt bevochten bij de slag om Ayacucho door Antonio José de Sucre. In 1825 roept een landelijk parlementair congres de onafhankelijkheid uit van Opper-Peru, onderdeel van het Spaanse koloniale rijk. De nieuwe staat wordt genoemd naar Simon Bolivar, de animator van de SpaansAmerikaanse dekolonisatie. De eerste president van Bolivia wordt Antonio José de Sucre. O 1936: terugkeer naar een militair bestuur, gevolgd door een periode van politieke chaos. O 1952: de Movimiento Nacionalista Revolucionario (MNR), gesteund door een groot deel van de bevolking, start de nationale Boliviaanse revolutie. O 1971: met een staatsgreep komt kolonel Hugo Banzer Suarez aan de macht. Zijn bewind wordt gekenmerkt door politieke repressie, maar in 1978 geeft hij toe aan de oppositionele druk om verkiezingen uit te schrijven. O 1982: de Amerikaanse president Jimmy Carter dringt aan op een democratisch regime. Er komt een centrumlinkse regering die kampt met de schulden van de militaire regimes. Ze drukt massaal geld bij, wat leidt tot torenhoge inflatie. O 1985:Victor Paz Estenssoro komt aan de macht. Zijn liberaal-conservatieve regering voert saneringsmaatregelen door. Het staatskapitalisme wordt ontmanteld. De kloof tussen arm en rijk neemt toe. O 2003: een economische recessie, etnische spanningen en een impopulaire regering zorgen voor hevige opstanden. President Sanchez de Lozada moet in oktober onder druk van de volkswoede aftreden en vlucht naar de VS. Vicepresident Carlos Mesa neemt het presidentschap op en wordt in 2005 opgevolgd door Eduardo Rodriguez. O 2005: de ex-cocaboer Evo Morales wint met 54% van de stemmen de presidents- en parlementaire verkiezingen.Voor het eerst in de geschiedenis regeert een vertegenwoordiger van de indiaanse meerderheid over Bolivia.
“We waren vijf vrienden die Europa wilden verkennen. Dat lukte het best door te doen wat we konden en dat is muziek spelen op straat”, zegt de nu 45-jarige Marco. De globetrotters landden in Zwitserland omdat een vriend daar woonde. Ze hadden amper 300 dollar bij en droegen hun huis op hun rug. “Ik was de enige die Engels kon”, weet Marco nog. Het kon de avonturiers niet deren. Ze speelden elke dag, winter en zomer, om genoeg centen te verzamelen en woonden samen op een klein kot in Bern. “We zaten dagelijks zes uur op de trein om in alle uithoeken van Zwitserland en in Oostenrijk, Duitsland, Italië en Frankrijk te spelen.” “De Zwitsers zijn wel een heel rustig volk. Iets té rustig”, vindt Marco. “De mensen die de stad bezochten, vonden het wel leuk dat we aan het spelen waren, maar de winkels en buurtbewoners begonnen zich eraan te storen. Mettertijd greep de politie in. In Zwitserland heerste een koude sfeer, iedereen zat besloten in zijn huizen en ’s avonds zag je niemand op straat. Voor ons, Bolivianen, was dat wennen. Bern vond ik echt een spookstad.” “Ik vond Zwitserland ook een hard land, met een erg rigide mentaliteit.Wet is wet. Er zijn geen uitzonderingen.Alles werkt er ook als een uurwerk.Toen we later in Duitsland twee minuten op een trein moesten wachten, waren we al ongeduldig. Een mens past zich snel aan”, lacht Marco. Cultuurverschillen ondervond Marco ook op liefdesvlak. “Ik had een Zwitsers liefje en bleef al snel slapen in haar flat. ‘Mijn ouders wonen hierboven’, zei ze doodleuk. Ik was bijna in shock! In Bolivia stel je je partner pas aan je ouders voor als je gaat trouwen.” Marco woonde drie jaar in Zwitserland, zijn makkers van het eerste uur
verspreidden zich over Oost-Europa of trokken opnieuw naar Bolivia.“Ik moest wel om de drie maanden even een dag de grens over en terug omdat mijn verblijfsvergunning anders verviel”, herinnert Marco zich helder. Het waren andere tijden.
“We dachten dat er in België niets te verdienen viel, maar het bleek warempel het land van het geld en de vrouwen!” Marco Bustamante “Na drie jaar was de markt voor straatmuziek in Zwitserland verzadigd.We hadden overal gespeeld.” Toen Marco met zijn wisselend muziekgezelschap op een dag in Stuttgart was, werd besloten toch eens naar België te trekken. “We wilden daar nooit naartoe omdat de munt er te laag stond. Je kon er niets verdienen.We besloten slechts één weekendje naar Antwerpen te gaan.” Dat weekend wordt voor Marco nu al met achttien jaar verlengd. “Het was enorm druk in Antwerpen, we hadden massaal geld verdiend en we besloten om nog een weekend te blijven.We hadden niet door dat we pal in het openingsweekend van Antwerpen 1993 waren aanbeland.” Het weekend erna werd op een ander vlak succesvol. “In veertien dagen hadden we allemaal een lief! België was warempel het land van het geld en de vrouwen. Met dank aan café Bodeguita. Ja, het cliché over latino’s klopt”, schatert Marco als antwoord op onze bedenkelijke blik. Met zijn Antwerpse vriendin Jelle bleef het niet bij een avondje feest.“Ik werd snel verliefd op haar en toen bleek dat zij het ook wel ernstig nam, ben ik Nederlands beginnen te leren.” Het koppel trouwde, maar niet iedereen deelde in de vreugde. “Jelle stamt uit een oerVlaamse familie. Haar moeder en broer woonden in Aalter en Oostkamp en waren bang van iedereen die een kleurtje had. Dat is later wel helemaal veranderd.”