78
Maarten Vanwalle en Ruth Vandenberghe:
‘We kapten alle muren weg tot we bij een kerkdeur uitkwamen…’ Maarten: “De vrouw was het bordje nog aan het ophangen en ik zei: Ik wil komen kijken. We zijn hier binnengekomen en mijn vader stond achter mij en hij zei: Als jullie het niet kopen, dan doe ik het. We hebben direct een bod gedaan.” Ruth: “Het was eigendom van het bisdom. In het kamertje vooraan had er nog een pater gewoond, kort voor dat wij het huis kochten. Dat was in 2003. We zijn toen onmiddellijk begonnen met de werken, maar het heeft nog tot 2007 geduurd voor we erin konden.” Maarten: “Het was hier een ramp. Er lag zelfs geen elektriciteit of water. Het pand was echt aan een grote onderhoudsbeurt toe. Vroeger stond hier een klooster. In 1944 werd alles platgebombardeerd. Ook de kerk. En eigenlijk was het SintMichielsplein vroeger het speelplein van een jezuïetencollege. Ons huis was het eerste dat is heropgebouwd, met het puin dat hier gevonden werd. Het fungeerde als tijdelijk klooster en als uitvalsbasis van waaruit de kerk nadien werd heropgebouwd. Vandaar dat we ook een doorgang hebben naar de kerk. Die weliswaar geblokkeerd is, maar… (lacht).”
Ruth: “We zijn toch gezegend. Al duurt het soms een tijdje voor we het beseffen. Ik wou bijvoorbeeld een nieuwe vloer, maar we zullen het wellicht eeuwig met die gelige, oude, kapotte cementen vloer moeten doen.” Maarten: “Mooi ligt ie niet. Het huis is op gewelven gebouwd, die gevuld zijn met puin en daar rust die vloer op. De architect zei: “Als je de vloer weghaalt, weet je niet waar je eindigt.” We hebben het niet gewaagd. Een parket erop leggen lukt ook niet, omdat de ondergrond te veel leeft. Er zitten kelders onder het huis die alle kanten uitgaan. Sommige gaten zijn dichtgemaakt, maar schijnen verbonden te zijn met andere kelders onder het Sint-Michielsplein. Naar het schijnt leiden al die verbonden kelders naar de grote markt. Mijn buurvrouw heeft dat ooit verteld. Als je hier naar beneden gaat, merk je dat de kelders hier niet ophouden. Maar we gebruiken ze niet. Nog niet. Of misschien nooit. We hebben al werk genoeg gehad met de rest. Ik denk dat we een stuk of zes containers puin uit het huis hebben gehaald. Waar nu de woonkamer is, bevonden zich verschillende hokjes. Waarschijnlijk aparte