CITY FREE PRESS | 09
ΑΝΑΛΥΣΕ ΤΟ
ΓΗΠΕΔΟ
Πολιτικοί και αθλητικοί
συντάκτες
Υπάρχει μεγάλη διαφορά και στον τρόπο και γράφει ο Λαμπράκης Κωνσταντινίδης στις συνθήκες εργασίας τους
Π
αρακολουθώντας όλο αυτό το χρονικό διάστημα τις πολιτικές προεκλογικές και εκλογικές συζητήσεις στην τηλεόραση, επιβεβαίωσα για άλλη μία φορά σε πόσο πλεονεκτική θέση βρίσκονται ή κατάφεραν να βρίσκονται οι πολιτικοί συντάκτες έναντι των αθλητικών. Όχι πως με τις ερωτήσεις τους σπάνε κόκαλα, αλλά τολμούν να μπουν στην ουσία των πραγμάτων, επιχειρούν να πιέσουν τους πολιτικούς, λένε τις θέσεις τους και, αν χρειαστεί, μπαίνουν και σε αντιπαράθεση. Σαφέστατα τα ΜΜΕ δεν έχουν το ρόλο της 4ης εξουσίας, όπως πιθανώς σε άλλες χώρες, ούτε και έχουν το πάνω χέρι, αλλά αν μη τι άλλο χαίρουν ενός σεβασμού από την πολιτική ηγεσία, η οποία αντιλαμβάνεται αρκετά καλά το ρόλο τους. Σίγουρα, παρασκηνιακά θα υπάρχουν παράπονα, πιέσεις, «υποδείξεις», αλλά και πάλι, οι πολιτικοί ρεπόρτερ και οι παρουσιαστές έχουν μία υπόσταση και την αξιοποιούν ανεξάρτητα από το αν διαφωνούμε ή συμφωνούμε μαζί τους. Πάμε και στο αθλητικό ρεπορτάζ. Για τόλμα να γράψεις κάτι αιχμηρό εναντίον μίας ομάδας ή υπέρ μίας άλλης. Κριτίκαρε έναν προπονητή ή έναν πα-
ράγοντα λίγο παραπάνω από το «επιτρεπτό». Για κάνε μία αιχμηρή ερώτηση και όταν δεν πάρεις απάντηση, επέμεινε. Για πάρε κάθετη θέση για μία φάση ή τη στάση του διαιτητή. Η κατσάδα και η «παρατήρηση» θα έρθουν άμεσα από τον «παραπονούμενο», ενώ κάποτε βγαίνει και ανακοίνωση κατά του Μέσου που εκπροσωπείς. Κι έτσι αρχίζουν τα εμπάργκο δηλώσεων. Και φυσικά θα «σταυρωθείς» στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τους οπαδούς. Ένας καλός μου φίλος, αθλητικός ρεπόρτερ, μου είπε πριν από 1-2 χρόνια, ότι τα πράγματα ποτέ δεν ήταν ρόδινα, αλλά υπήρχαν ισορροπίες. Από την άλλη, μου είπε και τείνω να συμφωνήσω ότι, όπως στρώσεις, θα κοιμηθείς. Όσο τα αθλητικά ΜΜΕ, έκαναν υποχωρήσεις για το εύρος της ισχύος τους τόσο περισσότερο έχαναν την ισχύ αυτή. Όσο επέλεγαν την τάση προς πελατειακή σχέση με τα σωματεία τόσο έχαναν την υπόστασή τους. Και όσο οι ρεπόρτερ δεν τολμούν να γίνονται αιχμηροί ή όσο οι τελευταίοι αιχμηροί συνεχίζουν τις υποχωρήσεις, η αθλητική δημοσιογραφία δεν θα έχει το ρόλο που της αρμόζει.
CORNER
γράφει ο Μιχάλης Παπαδόπουλος
Gareth Bale: Out of this world!
Η μεγαλύτερη αγωνιστική και οικονομική επένδυση της δεκαετίας Όσο ο Gareth Bale καταρρίπτει τους νόμους της… λογικής τόσο πιο πολύ ο André Villas-Boas και ο Levy τρίβουν τα χέρια τους. Ο μεν πρώτος, γιατί οι εκπληκτικές εμφανίσεις του Ουαλού οδηγούν εκ του ασφαλούς την Tottenham στην υλοποίηση των μεγάλων φετινών στόχων της, που είναι η καθιέρωση στους Big Four και η έξοδος στο Champions League της νέας περιόδου, ο δε δεύτερος γιατί μπορεί να… ονειρεύεται από τώρα τα εκατομμύρια που θα εισρεύσουν στο ταμείο των «Σπιρουνιών» το ερχόμενο καλοκαίρι, εάν ο Florentino Pérez κάνει πράξη την εξαγγελία του, και πάρει τον Bale στο Santiago Bernabéu, ή κάποιος άλλος βαθύπλουτος Πρόεδρος το κάνει στη θέση του. Ο νεαρός Ουαλός και διάδοχος, για πολλούς, του Ryan Giggs στην εθνική Ουαλίας, έχει αφήσει άφωνη την παγκόσμια ποδοσφαιρική γνώμη με τις φετινές εξωπραγματικές εμφανίσεις του και δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον τοποθετούν δίπλα στα δύο «ιερά τέρατα» του σύγχρονου ποδοσφαί-
ρου, τον Cristiano Ronaldo και τον Lionel Messi. Χάρη, μάλιστα, σε κάποιες εμφανείς ομοιότητες στο παίξιμο και στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, κάποιοι δεν ορρωδούν ακόμη και να τον συγκρίνουν με τον αστέρα της Real Madrid, αν και η πλήρης ποδοσφαιρική ολοκλήρωση παραμένει ακόμα υπόθεση του μέλλοντος για τον άσο των «Πετεινών». Αυτήν τη στιγμή η αξία του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο υπολογίζεται σε πάνω από 50 εκατομμύρια ευρώ, ενώ, εάν συνεχίσει και στα επόμενα χρόνια την αλματώδη πρόοδο που παρουσιάζει, αναμφίβολα θα φτάσει στα επίπεδα που κινούνται τόσο ο Cristiano όσο και ο Messi. Το βέβαιο είναι ότι, η Tottenham, με την αγορά του πριν από πέντε χρόνια από τη Southampton, έχει κάνει την επένδυση της δεκαετίας, τόσο σε οικονομικά όσο και σε αγωνιστικά μεγέθη. Ήδη ο Boas τού έχει απονείμει τον τίτλο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς, κάτι με το οποίο λίγοι φαίνεται να διαφωνούν.