RKBT – RENKLİ KALEMLER BLOGTUR
Kuzenin Buddy'nin yatağının kenarında oturuyorsun. Buddy sanki bir tür onur bahşeder gibi seni odasında vakit geçirmeye davet etti. Buraya geldiğinden beri ondan uzak durmaya gayret ediyorsun. Belki fazla davetkâr göründüğü için. O kadar yer değiştirdikten sonra öğrendiğin tek bir şey varsa, o da fazla davetkâr insanlara güvenmemektir. Özellikle de erkeklere. Ama Buddy'nin daveti özel bir şey gibi sunuldu: Şimdi onun evindesin ve sana güvenebilir. Aklı başında konuşuyor. Bir veya iki cümlenin ardından, sana onun dikkatini kazandığını hissettiriyor ve sen aniden gururlanıyorsun. Yalnızca bir an için onun etrafında olmak istemediğini bile unutuyorsun. Ergenlik çağında olmasına rağmen, Buddy büyükannesinin onun için hazırladığı kıyafetleri giymiş; haki rengi bir pantolon ve düğmeli, beyaz bir gömlek. Her zaman ütülü. Sen ayak bileklerine uzanan bir elbise giydin. Bayan Martin her zaman bundan başka herhangi bir etek boyunun şeytanı cezbettiğini söyler. Sen şeytanın bunu yapamayacağını düşünmesen de, Buddy senin odana asla giremez. Orası bir çocuk için. Çok boş ve saf. Buddy'nin odasıysa genç bir erkek odası. Erkek kokuyor. Öyle bayat, tuzlu bir koku var ki, açık bir pencere bile odanın havasını değiştiremez. Ama ilk bakışta odası temiz görünüyor. Bayan Martin başka türlüsünü kabul etmez zaten. Her gün defalarca önünden geçer, aralık kapıdan içeri bakıp temiz olmanın dindarlığa eş olduğunu söyler. Ama şimdi senin durduğun noktadan dağınıklık göze çarpmaya başlıyor. Bir yığın kirli çorap. Toz birikintileri. Kırışık sayfalar. Hepsi kimsenin bakmadığı bir köşede.