Agresja wewnątrzgatunkowa u większości pielęgnic bardzo mocno wpływa na ich życie, w wielu przypadkach hodowli akwariowej najsłabsze osobniki muszą być odławiane. Inaczej często kończy się to ich śmiercią. W trakcie trwania Etapu I, dwa przypadki tarła nie zakończyły się sukcesem i inkubacja się nie odbyła. Samice, w wyniku stresu wywoływanego zachowaniem samców, zostały zmuszone do zjedzenia ikry. Samce stresowały samice napastliwym zachowaniem, czasem była to chęć równoczesnej opieki nad ikrą, a w innych była to chęć ponownego podejścia do tarła. Wynikało to z powodu poligamiczności samców Apistogramma barlowi, dążących do odbycia tarła z jak największą ilością samic. Co więcej, w hodowlach akwariowych zauważono że samce mają swoje „ulubione” samice z którymi odbywają tarło. Inne są niezauważane, a często nawet przeganiane. Najciekawsze zachowania mogłem ujrzeć w akwariach w Etapie 2. Grupa Apisto prezentowała całą gamę zachowań socjalnych – samce ustalały między sobą hierarchię zajmowania najlepszych kryjówek. Najbardziej zacięte pojedynki odbywały się w akwarium z podłożem piaszczystym. Prócz postaw imponujących i agresywnych, zaobserwowano tak kuriozalne zachowania jak zasypywanie wejścia do kokosa lub innej kryjówki, w której znajdował się samiec-oponent. Również samice nie należały do spokojnych i aktywnie zabiegały o wdzięki samców. Jak już wcześniej zostało wspomniane, w akwarium z podłożem piaszczystym, dwie samice rozdzieliły pomiędzy siebie całe akwarium, uniemożliwiając zajęcie terytorium najmniejszej samicy. W międzyczasie skutecznie zaraziłem tymi pielęgniczkami jednego z użytkowników forum – Piotrka (tatakuby). Do niego też trafiła część moich ryb, o które dba do dzisiaj. Ja niestety musiałem kilka lat temu zrezygnować z tego gatunku, jednak wiem, że kiedyś do niego wrócę. Jest to najbardziej charyzmatyczna apisto, jaką kiedykolwiek miałem. :)
www.cichlidae.pl - podyskutujmy o pielęgnicach
49