The Paradox of Substance-Procedure Dichotomy and the Admissibility of Extrinsic Evidence for the Interpretation of Contracts Governed by the CISG 1980* ปัญหาการน�ำแนวคิด “Substance-Procedure Dichotomy” มาใช้กับ การรับฟังพยานหลักฐานนอกเอกสารเมื่อต้องตีความสัญญาที่อยู่ภายใต้ บังคับอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสัญญาซื้อขายสินค้าระหว่างประเทศ ค.ศ. 1980 Tidarat Sinlapapiromsuk ธิดารัตน์ ศิลปภิรมย์สุข Full-Time Lecturer Faculty of Law, Chulalongkorn University, Phayathai Road, Pathumwan, Bangkok 10330 อาจารย์ประจ�ำ คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถนนพญาไท แขวงวังใหม่ เขตปทุมวัน กรุงเทพฯ 10330 Corresponding author E-mail: Tidarat.s@chula.ac.h (Received: May 12, 2021:; Revised: July 6, 2021:; Accepted: July 15, 2021)
Abstract As established in its Preamble and Article 7, the CISG 1980’s Principle of Uniformity is of utmost importance, reflecting the intention to remove “artificial impediments to commerce caused by differences in national legal systems that govern international sales of goods.” In reality however, uniform rules do not per se guarantee uniform application. The CISG, has tended to be analyzed largely from a “substantive law” point of view, with a relatively limited clarification on various procedural implications that may arise from its world-wide applications. The literature review undertaken in this research indicates that one of the most common causes of the so-called “homeward-trend” phenomenon, theoretically, stems from the orthodox view of substance-procedure dichotomy in the บทความวิจัยนี้เรียบเรียงจากโครงการวิจัยที่ได้รับทุนสนับสนุนจาก Asian Law Institute, National University of Singapore โดยได้รับ การคัดเลือกให้น�ำเสนอผลการวิจัย ณ มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ ในเดือนตุลาคม ปี พ.ศ. 2562 ทั้งนี้ ผู้เขียนขอขอบพระคุณ Professor Gary F. Bell ผูท้ ำ� หน้าทีใ่ ห้ความเห็นหลัก (Chairperson/Discussant) รวมถึงคณาจารย์คณะนิตศิ าสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติสงิ คโปร์และผุเ้ ข้าร่วมรับฟังทีไ่ ด้แสดงความ เห็นอันเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่องานวิจัยนี้ *
139
