“Ik doorliep een speciaal parcours”

Chiro Retro, old school, terug in de tijd… Als we over onze schouder naar de Chiro kijken, staat daar ex-directeur Erwin Cools. In 2021 nam hij na bijna tien jaar als directeur afscheid van Chirojeugd Vlaanderen.

Vlam: Dag Erwin. Als wij ‘Chiro’ zeggen, wat is dan het eerste waar je aan denkt?

Erwin: Spelen.

Vlam: Bedoel je dan de klassieke spelletjes, of eerder het ravotten en je amuseren?

Erwin: Voor mij gaat spelen heel breed: spelletjes, ravotten, in bomen klimmen, deugnieterij, groot worden en van het leven leren. Ik heb natuurlijk voor de Chiro gewerkt en daar denk ik ook aan, maar voor mij is spelen de bestaansreden van de Chiro. Ik denk aan leden, maar ook aan leiding die zich elk weekend amuseert door samen te komen en te spelen. Volgens mij is dat de kern van Chiro.

Vlam: Dat is een heel mooie beschrijving. Heb je zelf als kind of leiding ook gespeeld in de Chiro?

Erwin: Ik moet bekennen: ik zette mijn eerste stappen bij de Chiro pas toen ik 28 was! Als kind of jongere ben ik nooit bij een jeugdbeweging geweest. Maar mijn vrouw wel, zij was bij manier van spreken geboren en getogen in de Chiro. In het dorp waar we woonden, was ik wel betrokken bij alles wat met de jeugd te maken had. Ik was actief bij de sportvereniging en bij Jeugd Rode Kruis. Op een bepaald moment kreeg ik de vraag of ik volwassen begeleider van de plaatselijke Chirogroep wou worden.

Vlam: Waw, opmerkelijk!

Hoe ben je dan uiteindelijk directeur geworden?

Erwin: Na mijn eerste jaar als VB engageerde ik me ook als vrijwilliger in het nationaal kader. Bijna tien jaar ben ik bij de Groepsleidingscommissie geweest. Omdat ik toen van beroep leerkracht was, vroeg Spoor

ZES me ook om mee te werken aan boekjes voor lagere scholen. Ik heb heel veel cursussen en weekends meegedaan, tot ik schooldirecteur werd.

Vlam: Wat een Chirocarrière, maar nu zijn we nog altijd niet bij Erwin als Chirodirecteur?!

Erwin: We zijn er bijna (lacht). Ik ben zo iemand die om de tien jaar op zoek gaat naar iets nieuws. Toen ik al een tijdje schooldirecteur was, ging de Chiro op zoek naar een nieuwe directeur. Ik heb me kandidaat gesteld, een hele procedure doorlopen, … en kijk, ik ben het toen geworden!

Vlam: Een atypisch parcours maar wel heel fijn om te horen dat je ook als volwassene nog zo’n passie voor Chiro kan krijgen. Heb je een favoriete Chiroactiviteit?

Erwin: Als VB ging ik altijd mee op kamp en op leidingsweekends. Het plezante daaraan vind ik het speciale plekje dat je dan bekleedt. Je hebt de ruimte en de tijd om zowel leden als leiding te leren kennen. Ik heb ribbels met heimwee getroost, maar ook gebabbeld met leiding in een break-up. Dat creëert een heel bijzondere, mooie band. Anderzijds moet je wel opletten dat je als VB niet te veel op de voorgrond treedt, de leidingsploeg moet haar eigen ding kunnen doen.

Vlam: Als leerkracht en schooldirecteur zag je op de speelplaats waarschijnlijk heel wat spelletjes passeren. Zijn er dingen die terugkomen?

Erwin: Ja, er zijn zeker dingen die terugkomen. Bijvoorbeeld knikkeren! Ik had als kind ook bikkels. Nu zijn die vaak van metaal, maar wij maakten dat van een dakpan die onze papa in stukken sloeg. Waar wij vroeger woonden, was de weg heel smal en niet geasfalteerd, er waren ook nog niet veel auto’s. Op die zandvlakte tekenden we regelmatig een hinkelparcours, of deden we touwtjespringen. Dat zag ik de kinderen op school of de leden in de Chiro ook nog doen. Zo zie je maar, heel veel spelletjes komen terug. Soms zijn ze een beetje aangepast, maar de kern blijft hetzelfde: spelen.

Vlam: Nog iets in het thema Chiro Retro: de Chirokleren. Welke kleding vind jij zelf het leukste?

Erwin: Dat is een heel moeilijke vraag. Ik vind ze allemaal iets hebben, elk stuk is typisch voor de tijd waarin het gedragen werd. Het is goed dat we blijven nadenken over hoe we als Chiro naar buiten willen komen. Maar wat ik nu het mooiste vind? Dat is denk ik de waarde die je er zelf aan vasthangt. Zo’n rokje dat bijna helemaal gescheurd is en nog met opnaaiers aan elkaar hangt: dat lééft, hé. Je eigen Chirokleren vertellen een soort van levensverhaal, dat betekent zo ongelooflijk veel.

Vlam: Laten we ook even vooruit kijken: hoe denk jij dat de Chirokleren er over twintig jaar zullen uitzien? Zou het dan een rok in bijvoorbeeld een andere kleur worden of gaan we terug naar een kleed en een lange broek?

Erwin: Een lange broek, die komt er volgens mij niet. Er wordt vooral gekeken naar wat handig is om te spelen. Met een rokje heb je veel bewegingsvrijheid, maar ook een korte broek voor meisjes zou kunnen. Die voorkeur kan ook leeftijdsgebonden zijn. Ik kan moeilijk voorspellen hoe de Chirokleren zullen evolueren. De kleuren die we nu hebben, die waren er vroeger bijvoorbeeld gewoon niet! Ik denk wel dat het frisse en jeugdige kleuren zullen blijven. Dat is waar de Chiro voor staat: jeugdig en fris.

Vlam: Dat klopt helemaal. Dank je wel voor deze inkijk in het verleden, Erwin. Geniet van je pensioen!