Twee parapluutjes en een schijfje citroen - Chicklit.nl
10-08-12 15:16
Twee parapluutjes en een schijfje citroen Om half zeven ‘s ochtends stormt mijn vader mijn slaapkamer in. Zijn blik is vastberaden, en ik weet: er is een streeftijd. Om acht uur moeten we met zijn allen in de auto zitten, klaar voor onze vakantie. Bepakt, bezakt en compleet met vier boterhammen, een roggebroodje, een banaan en een flesje water. Want onderweg wordt niets gekocht. Uiteindelijk zitten we om kwart over acht goed en wel in de auto. Mijn vader is redelijk tevreden, maar mijn moeder niet, want nu arriveren we een kwartier te laat op het vliegveld. En met een kwartier te laat bedoelt ze drie uur en drie kwartier voordat het vliegtuig daadwerkelijk vertrekt. Dat is haar net wat te krap en daar wordt ze ietwat zenuwachtig van. Ik was vergeten wat het betekende om met het gezin – ons gezin – op vakantie te gaan. Mijn ouders en ik hebben een volledig verschillende definitie van wat een geweldige vakantie is. Zij worden gelukkig van een goede planning en voorbereiding, van vroeg opstaan en actie ondernemen en van uitputtende dagtochten en onbegaanbare wandelroutes. Ik krijg visioenen van kleurige bikini’s, zand tussen mijn tenen, een grote stapel nog te lezen boeken en drankjes met twee parapluutjes en een schijfje citroen. Zij willen actie, ik wil rust. En nu gaan we sinds jaren weer met z’n vieren weg; ik, mijn ouders en mijn zusje. Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming begint alles langzaam terug te komen. ’s Ochtends staat iedereen vroeg op, en mijn vader tuurt met een diepe rimpel in zijn voorhoofd naar een plattegrond, op zoek naar een geschikte en uitdagende wandeltocht. Twee uur later scheuren we in een huurautootje langs de steile bergwanden alsof het niets is. Mijn moeder knijpt haar ogen angstig dicht. “Griezel!” roept ze af en toe. De auto wordt ergens in the middle of nowhere geparkeerd, aan het begin van een soort van bergpad (met de nadruk op ‘soort van’). Mijn ouders en mijn zusje zijn gewapend met oerdegelijke bergschoenen, hoog opgetrokken sokken en een rugzak met talloze liters water, klaar om de berg voor ons te verslaan. Ik kijk een beetje beteuterd naar mijn afgetrapte H&M gympen en dan naar de berg. Al bij de eerste stap struikel ik over een steen, en terwijl ik nog een poging doe om mezelf staande te houden vliegen er minstens drie insecten mijn mond in. Ik verslik me, ik heb het veel te warm, en als ik omhoog kijk lijkt de berg ineens twee keer zo hoog als daarnet. Ja hoor, alles is weer als vanouds. Ineens vraag ik me af of het wel zo’n goed idee was om mee te gaan met een familievakantie. http://www.chicklit.nl/p/55367/twee_parapluutjes_en_een_schijfje_citroen
Pagina 1 van 2