En er is meer dan alleen maar de initialen dat Summer Intensive en de Situationistische Internationale aan elkaar linkt. In wat volgt, rijmt de situationistische idee van de Europese verzameling, de spektakelmaatschappij of de potlatch meer dan eens met de manier waarop SI begrippen actualiseert als agency, criticality of het uitwisselen van ervaringen. Net zoals de situationistische dérive een actualisering was van de negentiende-eeuwse flâneur (Benjamin, Baudelaire), de twintigste-eeuwse poétique de l’espace (Bachelard) of de ruimtelijke tactieken van het dagelijkse leven na 1968 (De Certeau, Lefebvre).
Als ik terugdenk aan de dansstudio, herinner ik me een ge(des)organiseerde ruimte: overal hindernissen die me doen afdwalen, letters die misschien een signaalfunctie hebben (maar misschien ook niet), onaffe slogans (eerst) op de muur en (later) in de ruimte, onduidelijk spektakel over situaties die van dag tot dag, van minuut tot minuut kunnen veranderen, en over een gat in de vloer (Sous les pavés, la plage!). Ik herinner me een groep performers die elkaar ontmoeten om heel verschillende dingen te produceren. Ervaring in plaats van voorstelling, in plaats van herhaling. Als het spektakel een beeld werd, veertig jaar geleden, wordt het een ruimte vandaag; wat voor de situationisten slechts handelswaar of een betekenisloos ruilmiddel was,
photo © Paul Brunner