CAW Inzicht 2017/4

DRIEMAANDELIJKS MAGAZINE VAN CENTRUM ALGEMEEN WELZIJNSWERK OOST-BRABANT VZW MAATSCHAPPELIJKE ZETEL: REDINGENSTRAAT 6, 3000 LEUVEN - P916883 - december 2017

Giften zi jn steeds welkom op IBAN BE59 7775 9209 2726

Geven om een ander kan op zoveel verschillende manieren!

Nr 4/2017

ZO GEZEGD Kleine dingen kunnen groot worden als je ze met je hart doet.

Als mensen zich samen inzetten vanuit eenzelfde engagement en voor eenzelfde doel ontstaat een solidariteit die bergen kan verzetten.

Elke vrijwilliger draagt iets bij. Al voelt het maar als een klein steentje, ze veroorzaken meer rimpelingen dan ze vaak zelf zien.

De toekomst ligt niet in heimwee naar het verleden, maar in het investeren in de superdiverse samenleving van de 21ste eeuw.

Editoriaal Editoriaal Editoriaal Beste lezer, Uit vrije wil Vraag niet wat uw land voor u kan doen maar wat u voor uw land kan doen, zei J.F. Kennedy bij zijn inauguratie.

Een oproep tot burgerschap. Bijzonder in een tijd waarin de welfarestate nog in volle opbouw was en de staat voor de mensen zorg zou dragen.

Een halve eeuw later is er hard aan de verzorgingsstaat gebouwd, maar de laatste decennia is het Mattheuseffect steeds zichtbaarder geworden: de verzorgingsstaat geeft meer aan wie heeft en beduidend minder of zelfs niets aan wie niet heeft of niet past in het plaatje. De duale samenleving groeit.

In die context is burgerschap, vrijwilligerswerk, zelforganisatie en -financiering een belangrijke en vaak inspirerende correctie op wat de overheid doet (en niet doet). Of kan (en niet kan).

Toegepast op ons CAW: de inzet van zo’n 200 vrijwilligers laat ons toe ruimer, beter en alerter te werken dan de formele regelgeving voorziet.

Vrijwilligers brengen hun wereld binnen in de wereld van wie hulp vraagt en omgekeerd.

Hulpvragers houden ons een spiegel voor van hoe de welvaartstaat er uit ziet.

Beiden, vrijwilligers en cliĂŤnten, leren van en zorgen voor mekaar. Wie in de ander zijn ogen heeft gekeken verlegt zijn grens.

Vrijwilligers krijgen veel voor hun inzet. Ruimte voor hun talent, een inspanning waarvan het effect zichtbaar is, dankbaarheid ook.

Vrijwilligers geven veel. Inzetbaarheid, betrouwbaarheid, aandacht en hun competenties. Bijzonder in CAW Oost-Brabant is dat heel wat studenten de weg vinden naar vrijwilligerswerk, in diverse deelwerkingen. Qua leren van het leven kan dat tellen voor deze jonge mensen.

Ere-rector Marc Vervenne heeft tijdens zijn rectoraat het peterschap van de vrijwilligerswerking opgenomen. En dat doet hij overtuigd tot op heden. Voor CAW is de samenwerking met de universiteit een belangrijke zaak. Niet in het minst voor de vrijwilligerswerking.

In dit nummer van CAW Inzicht zal u vaststellen dat het vrijwilligersbeleid in onze organisatie geen toeval is en hoe breed dit engagement in de organisatie is ingebouwd.

In naam van de CAW-medewerkers en ons bestuur wil ik alle vrijwilligers bij deze gelegenheid van harte danken en aanmoedigen.

Jan Boulogne Voorzitter CAW Oost-Brabant

3

4

Vrijwilliger. Held!

Ik weet niet of u het ooit al heeft opgemerkt, maar vrijwilligers, die maken de wereld een beetje beter.

Vrijwilligers die zich inzetten in talloze verenigingen, buurten, scholen en organisaties als de onze.

Vrijwilligers maken hoopvol.

Ze zijn met zo’n 200 binnen CAW Oost-Brabant.

200 verschillende individuen die zich op evenveel verschillende manieren inzetten en zo elk hun steentje bijdragen om heel wat verschillende redenen. Onze reden om met hen samen te werken is alvast duidelijk: het is een heel bewuste keuze, omdat het werken met vrijwilligers aansluit op onze visie op mens en samenleving.

Een brug naar de samenleving In een solidaire samenleving moet er ruimte zijn voor mensen om zich vrijwillig in te zetten voor anderen. Ze werpen een dam op tegen een maatschappij waarin eigenbelang en verzuring te vaak de kop opsteken. Hun inzet is een vorm van solidariteit die het vertrouwen in de samenleving helpt herstellen. Vaak zijn ze ook een brug naar hulpverlening voor wie geen hulp meer wil of aanvaardt.

“Ook voor cliënten maken ze vaak een erg groot verschil,” vertelt Jo De Keyzer, stafmedewerker personeels- en vrijwilligersbeleid: “Het feit dat er iemand vrijwillig ‘s avonds in de zetel komt zitten bij jou in een crisisopvangcentrum of in de winteropvang. Dat doet iets met een mens. Ik geloof daarin. Vrijwilligerswerk verbindt mensen, soms op een onverwachte manier.”

Het belang van ondersteuning Wanneer iemand zich inzet als vrijwilliger, is dat een win voor iedereen. Want elke vrijwilliger

draagt iets bij. Al voelt het soms maar een klein steentje, ze veroorzaken meer rimpelingen dan ze vaak zelf zien. Toch is het niet altijd makkelijk.

Ook onze vrijwilligers hebben het soms moeilijk, wanneer ze voor gesloten deuren blijven staan of tegen hoge muren aanbotsen. Het is dan aan ons om hen daarin te ondersteunen en mee te geven dat elke kleine stap telt.

Die goede ondersteuning, dat is wat we hen willen blijven bieden. In elk team waar vrijwilligers werken, is er een collega die vrijwilligersverantwoordelijke is. Hij of zij stuurt de groep aan, begeleidt hen, geeft richting en feedback. Zij zijn sleutelfiguren in ons vrijwilligersbeleid. Het belangrijkste is dat de vrijwilligers blij zijn, goed ondersteund worden en dus hun ‘job’ graag doen.

Blije vrijwilligers Jo: “Wat iemand zoekt in vrijwilligerswerk en wat hem of haar daarin blij maakt, is heel persoonlijk.

Voor iemand die een opleiding volgt, is dat het kunnen omzetten in praktijk wat je geleerd hebt.

Voor anderen kan dat zitten in het deel uitmaken van een groep, samenwerken, sociale contacten hebben. Een maatschappelijke meerwaarde bieden. Fierheid voelen over het werk dat je doet, dat vaak ook.

Ik denk dat vrijwilligerswerk sowieso nauw aansluit bij je talenten. Als je je talent in actie zet, geraak je in de ‘flow’. Je vergeet de tijd en alles rondom je. Je neigt er ook spontaan naar om je talent in actie om te zetten. Ik hoop dat onze vrijwilligers dat in hun werk hier mogen ervaren.”

5

KOEN vrijwilliger in de Bezoekruimte

“

Vrijwilligen is iets toevoegen aan je leven dat zin geeft en dat misschien buiten je comfortzone ligt.

”

HILDE vrijwilliger in de Meander

“ CHARLOTTE vrijwilliger in team Begeleiding

“

Vrijwilligerswerk is je steentje bijdragen in de maatschappij, in de hoop dat je voor minstens één persoon het verschil kan maken.

”

Vrjwilligen is mensen verbinden met elkaar.

”

6

Geven om een ander kan je op veel verschillende manieren Sommige mensen steunen ons door een bijdrage te storten op onze giftenrekening.

Wij zorgen dan dat dat geld terecht komt bij dat project of die actie waar ze hun steun willen aan geven. Anderen organiseren zelf een activiteit ten voordele van een project.

En nog anderen dragen bij door hun talenten of kennis in te zetten voor activiteiten die we zelf organiseren en waar we hulp bij nodig hebben.

Allemaal andere vormen van steun waarbij een ding steeds centraal staat; een onbaatzuchtig geven.

En dat maakt net de kern uit van die samenleving waar we naar streven, een plek waar we zorgen voor elkaar omdat we geven om elkaar. Omdat we willen dat ‘de ander’ het ook goed heeft. Daar kunnen toe bijdragen geeft een goed gevoel.

7

Groene vingers Fred en Vif zijn 2 vrijwilligers die het CAW steunen op een manier die dicht bij hun passie ligt…

Beide maken deel uit van de compostmeestersvereniging van Leuven. Zij doen dit met hart en ziel. Tegelijk zijn ze beiden heel maatschappelijk geëngageerd, wat onze samenwerking met hen tot een mooie match maakt. Mooi ook omdat ze een beeld geeft van een sociaal engagement dat je niet zo vaak ziet.

Fred woont in de buurt van het CAW in Leuven, hij fietst elke morgen voorbij onze poort. Vorig jaar stapte hij voor ’t eerst over de drempel toen we het buurtcomité Redingenhof uitnodigden op een ontmoetingsavond. Fred kreeg er zicht op

“

Wij zijn een schakel in het groter geheel.

Wat overblijft in de Sociale Kruidenier verwerken we in onze compost, die dient voor de groentetuin, en die groenten worden dan weer verwerkt in het sociaal restaurant. En de cirkel is rond…

”

ons aanbod, was vooral geboeid door het verhaal van het inloopcentrum en de samenwerkingsprojecten waaronder de Sociale Kruidenier. De compostmeester in hem roerde zich toen hij de tuin van De Meander zag waar de pogingen om er te composteren waren gestrand in een niet zo aangenaam ruikende hoop tuinafval. Samen met een begeleider van het inloopcentrum ging hij aan de slag.

Fred bekijkt het ook een beetje filosofisch. Hij ziet zichzelf als een schakeltje in een groter geheel. Het verhaal erachter vertelt hij als volgt: “Wat in de Sociale Kruidenier overblijft wordt gecomposteerd, die compost wordt verwerkt in het groentetuintje, de opbrengst daarvan wordt gebruikt in het sociaal restaurant waar de gasten van de Meander iedere vrijdag samen eten, en zo is de cirkel rond.”

Die kijk op het compostmeesterschap wou hij ook graag delen met de andere compostmeesters in de Leuvense vereniging en hij nodigde hen uit in De Meander. Het verhaal kent ondertussen veel lagen. Zoals dat van hoe je met je passie kan bijdragen tot een betere samenleving, hoe je door je talenten in te zetten mensen kan helpen, hoe kleine dingen groot kunnen worden als je het met je hart doet.

Ook Vif werd door dit verhaal aangetrokken.

Sindsdien werkt ze vaak samen met Fred in de groentetuin. De contacten met de bezoekers van het inloopcentrum hebben haar kijk op mensen in kansarmoede verruimd: “Ik heb niks tekort, mensen die hier komen wel. Zij zijn vaak door omstandigheden in de problemen gekomen, situaties waar ze zelf niet om gevraagd hebben en die ons allemaal kunnen overkomen.”

8

“

Ik heb dit project gekozen om dat ik graag iets wil doen voor die vrouwen, en voor iedereen die op de vlucht is. Die mensen hebben echt onze hulp nodig en kunnen nergens anders naartoe.

�

Chips met een doel Vorig schooljaar tijdens de vastenperiode stapten 300 leerlingen van de Heilig Hartschool in Kessello een voettocht ten voordele van twee projecten van CAW Oost-Brabant.

Elk jaar steunt de school een sociaal project door een sponsortocht te organiseren. Ze laten de leerlingen zelf kiezen waar de opbrengst naartoe gaat. Vorig schooljaar jaar kozen de leerlingen heel bewust voor 2 projecten dicht bij huis.

Zo steunden ze de aanleg van een tuin voor de Bezoekruimte, een plek waar kinderen eens zorgeloos met hun papa of mama kunnen spelen die ze anders door de problemen van een moeilijke scheiding niet (meer) kunnen ontmoeten. Het tweede project was de opvang van vrouwen die op de vlucht zijn voor familiaal geweld.

Dit schooljaar kreeg die actie een vervolg. De leerlingen van het vierde jaar Office en Retail besloten een extra inzameling te organiseren door chips te verkopen op de speelplaats. De opbrengst hiervan ging naar het Vluchthuis van CAW Oost-Brabant.

Een heel mooi (en lekker) voorbeeld van sociaal engagement door jongeren die zich willen inzetten voor een betere samenleving.

Dankjewel Hanae, Fatma, Salima, Dilan, Wassim, Mohammed en Nigel

9

“

Moeten vluchten voor geweld is verschrikkelijk, als ik mijn muziek kan inzetten om dit te stoppen dan doe ik dat graag. Ik wil in mijn concert tonen hoe verschillende stijlen muziek in conversatie kunnen gaan met elkaar. Zo moet dat ook kunnen tussen mensen.

”

Muziek tegen geweld Dit najaar mochten we opnieuw genieten van een benefietconcert ten voordele van onze organisatie. Het concert werd ons aangeboden door José Núñez Ares in het kader van de Pulcheria-concerten georganiseerd door muzikanten verbonden aan het Hollands College.

Bij CAW Oost-Brabant staan de meest kwetsbaren voorop. Zo vinden wij dat iedereen die op de vlucht is voor geweld, recht heeft op beschutting.

Ook die vrouwen die écht alleen op de wereld zijn wanneer zij weg willen uit hun gewelddadige relatie. Deze vrouwen hebben geen netwerk, geen huis, geen verblijfspapieren, geen middelen, alleen een onveilige ‘thuis’ waarvan zij volledig afhankelijk zijn. Wij bieden die vrouwen gratis tijdelijk onderdak.

Een keuze die we maar kunnen blijven maken dankzij de steun van mensen die mee met ons geloven in de kracht van geven-om-elkaar.

José Núñez schonk de opbrengst van zijn concert integraal aan het CAW voor de financiering van de opvang van deze vrouwen en hun kinderen.

10

3 jaar WOONANKER Op 17 oktober 2017 mocht het Woonanker 3 kaarsjes uitblazen. Dat gebeurde met gepaste trots en dank aan de inzet van de vele medewerkers van CAW Oost-Brabant, Stad Leuven en OCMW Leuven.

Het aanbod van het Woonanker is gericht naar maatschappelijk kwetsbare mensen die extra ondersteuning en begeleiding nodig hebben bij het zoeken naar een huurwoning. Sommigen hebben genoeg aan informatie of advies. Anderen hebben meer nodig, zoals samen op zoek gaan naar een woning op het intranet, contact nemen met een eigenaar of een immokantoor, een huis gaan bezichtigen.

Ook al vonden heel wat bezoekers de voorbije 3 jaar een woning, toch blijft de nood aan huisvesting in onze regio veel hoger dan het aanbod en moeten we in overleg met alle betrokkenen op zoek blijven gaan naar manieren om deze meer kwetsbare buurtbewoners kansen te geven op de huisvestingsmarkt.

Hierbij zijn we allen aan zet. De sociale sector, de lokale overheid, huiseigenaars, huisvestingsmaatschappijen en immokantoren. En er beweegt al heel wat!

Als Woonanker steken we alvast een tandje bij.

Sinds maart van dit jaar bieden we wooncoaching aan de meest kwetsbare bezoekers die we ook na het vinden van een woning tijdens de eerste 3 maanden extra ondersteunen om van hun huis een thuis te maken.

Het Woonanker werkt zowel met professionele hulpverleners als met vrijwillige medewerkers.

Wat hieruit voortkomt is een gedeeld en daardoor onverzettelijk engagement.

11

“

Aan nieuwkomers vertel ik altijd dat het erg belangrijk is om Nederlands te leren. Dat opende voor mij veel deuren: vrienden maken, zelfstandig zijn, een gemakkelijk en goed contact met mijn eigenaar, vrijwilligerswerk kunnen doen en hopelijk na het beëindigen van mijn Nederlandse lessen, ook werk vinden.

OMAR maakt deel uit van dit onschatbare team:

”

Hoe kwam je zelf in contact met het Woonanker?

Ik vluchtte in 2014 uit Mossoel, Irak. Ik moest mijn vader, mijn vrouw en mijn 3 kinderen achterlaten.

Na een jaar in Turkije, en daarna een jaar in een vluchtelingencentrum in Namen te hebben verbleven, kwam ik in Leuven terecht bij een neef en een vriend van me. Het OCMW vertelde me over het Woonanker. Dank zij de hulp die ik daar kreeg vond ik na ongeveer 3 maanden zoeken een woning. Eerst twijfelde de eigenaar, hij wou ‘mijn begeleider‘ spreken. Daarop ging er een gesprek door met Marleen van het Woonanker, de eigenaar en ikzelf waarna ik uiteindelijk toch het contract mocht ondertekenen van mijn nieuwe, grotere huurwoning. Enkele uren daarna haalde ik mijn vrouw en mijn 3 kinderen af in de luchthaven van Charleroi! Ik weet dat ik geluk heb gehad, én steun.

Mijn vrouw en de kinderen voelen zich goed in het huis en in België. Ik vind het zelf belangrijk om een goede huurder te zijn, mijn huur op tijd te betalen en het huis goed te onderhouden. Ik merk dat het contact met de eigenaar hierdoor verbeterd is, en dat hij vlugger reageert als ik een klein probleem meld.

Intussen ben je zelf vrijwilliger in het Woonanker. Waarom zette je die stap?

Veel vluchtelingen spreken enkel hun moedertaal.

Maar om hier een woning en werk te vinden, is het belangrijk om Nederlands te spreken, of om tenminste tijdelijk iemand te hebben die kan vertalen en zo de brug kan leggen naar eigenaars of werkgevers. Doordat ik tijdens mijn verblijf in Namen al Nederlands begon te leren – tot grote verbazing van mijn begeleiders daar – en na mijn aankomst in Leuven zo veel mogelijk Nederlands praatte, kan ik nu al vertalen voor andere mensen. Door mijn situatie spreek ik ook Arabisch, Engels, Turks, een beetje Frans. Dat komt goed van pas in het Woonanker.

Ik vind het heel fijn om zinvol bezig te zijn. Ik help elke dinsdagavond en donderdagnamiddag tijdens de open permanentie. In de voormiddag volg ik nog Nederlandse les. Soms ga ik mee bezichtigen met iemand, om te helpen een goed contact te leggen met de eigenaar en een positieve indruk op te bouwen. Het Woonanker helpt heel veel mensen, Vlamingen en vluchtelingen. Ik ben echt blij als ook anderen een woning vinden. Zonder het Woonanker zou dit voor velen van hen - ook voor mij! - veel moeilijker geweest zijn.

Aan nieuwkomers vertel ik altijd dat het erg belangrijk is om Nederlands te leren. Dat opende voor mij veel deuren: vrienden maken, zelfstandig zijn, een gemakkelijk en goed contact met mijn eigenaar, vrijwilligerswerk kunnen doen en hopelijk na het beëindigen van mijn Nederlandse lessen, ook werk vinden.

Hoe zouden kwetsbare mensen nog meer geholpen kunnen worden op het ogenblik dat ze een huurwoning zoeken?

Als nieuwkomer is het niet gemakkelijk om alles ineens 'goed' te doen wat van je verwacht wordt.

Veel dingen zijn zo anders, alleen al de euro bijvoorbeeld. Daarom zou ik het een goed idee vinden dat het OCMW na overleg met huurder en eigenaar, gedurende een bepaalde tijd de huur maandelijks direct stort naar de eigenaar. Zo kunnen de huurder én de eigenaar 'gerust' zijn dat alles goed verloopt, en kunnen ze hopelijk lange tijd samenwerken. Ik hoop dat ook andere eigenaars, zoals 'mijn' eigenaar, kwetsbare huurders kansen wil blijven geven, zodat iedereen een woning kan vinden.

12

Een knuffel kan echt helpen!

Dat je als vrijwilliger heel mooie dingen kan doen voor je medemens, en dat dit niet altijd om geld hoeft te draaien, mochten we zelf ondervinden toen we Inge Rom van KVLV aan de lijn kregen met een bijzonder voorstel.

Niet zomaar een popje Mijn collega Kim, kinderbegeleidster, is een vrolijk mens, en dat ze van knuffels houdt, verbaast me niks. Maar dat ze die ook gebruikt in haar hulpverlening aan kinderen was toch verrassend voor mij.

‘Ze zijn te duur in de winkel’, zei ze, ‘maar ze zijn wel erg bruikbaar om kinderen te helpen die betrokken zijn bij geweld of andere schokkende ervaringen’. Ze toonde me Monty, een vierkantig pop-

je, zacht en stoer tegelijk, met grote oren en ogen en een ritsje als mond. ‘Kinderen praten ertegen, vertellen wat ze nergens anders durven zeggen, of ze schrijven het op een briefje, maken een tekening en steken dat in zijn mondje. Via dat popje kunnen wij makkelijker met het kind praten en begrijpen wat er in z’n binnenkant speelt’.

13

Wat erachter zit Kinderen die geconfronteerd worden met een ingrijpende gebeurtenis gaan daar immers anders mee om dan volwassenen. En soms weten we als volwassene niet goed hoe we een kind kunnen helpen in dat verwerkingsproces.

Soms willen we het beschermen door informatie over de gebeurde feiten achter te houden of te verdraaien. Of hebben we het zelf ook heel moeilijk met de verwerking, moeten we van alles regelen of zijn zelf in de war door de gebeurtenissen waardoor we er niet toe komen om het kind goed op te vangen.

CAW Oost-Brabant heeft in haar slachtofferwerking een apart aanbod voor kinderen die slachtoffer of getuige waren van een misdrijf, geweld of een ongeval.

In het verwerkingsproces na zo’n schokkende gebeurtenis maken onze hulpverleners vaak gebruik van een ‘zorgenpopje’, zoals Monty, vriendjes waarbij de kinderen zich veilig voelen, die hun geheimen bewaren of net datgene vertellen wat ze zelf niet kunnen zeggen.

Het telefoontje van Inge In het CAW betekent hulp, zorg op maat. En dat kan je alleen maar als je dat met hart en ziel doet.

Maar soms is er meer nodig. Om alle kinderen in het CAW een popje te kunnen geven, was een groot budget nodig of een andere oplossing. En die bracht KVLV. Vanuit hun maatschappelijke betrokkenheid wilde de vrouwenorganisatie graag op een creatieve en concrete manier bijdragen aan het hulpaanbod bij familiaal geweld. Inge is stafmedewerkster bij KVLV en vertelt daarover het volgende: “In het kader van de Witte-Lintjes-Campagne ‘Stop geweld op vrouwen’ wilden we dit jaar opnieuw een concrete actie in the picture zetten. Die problematiek ligt ons bijzonder nauw aan het hart. We hebben hier als grootste vrouwenvereniging van Vlaanderen een maatschappelijke taak om familiaal geweld bespreekbaar te maken, het taboe te doorbreken en mee te helpen om het te stoppen. Na een inspirerend gesprek met het CAW, riepen we onze 900 plaatselijke KVLV-groepen op om die zorgenpopjes zelf te naaien. Op die manier konden we op een creatieve en actieve manier meewerken aan

de bewustmaking dat familiaal geweld ons allemaal raakt. Veel van onze groepen zijn al actief met naaien crea-ateliers. Onze vraag viel dus niet in losse aarde. In het KVLV-tijdschrift Vrouwen met Vaart verscheen een artikel over het zorgenpopje met de werkbeschrijving, en ook op de website en via Facebook werd de oproep bekend gemaakt. Het werd al snel duidelijk dat verschillende KVLV-leden enorm geraakt waren door het verhaal achter het zorgenpopje. Overal werden de naaimachines uit de kast gehaald en begonnen ze eraan. Er ontstond een grote solidariteit. We kregen de popjes vaak toegestuurd met mooie brieven erbij. In totaal maakten ze meer dan 500 zorgenpopjes.“ De actie werd afgerond op 25 november, internationale dag tegen geweld op vrouwen. Daarna kregen de knuffels een nieuwe bestemming bij de kinderen die via het CAW begeleid worden… Of hoe je je talenten (of je zweet, bloed en tranen voor de minder handigen onder ons) kan inzetten voor je medemens.

Wil je meer info over het project, of wil je zelf ook zo’n zorgenpopje maken neem dan contact met greet.monstrey@cawoostbrabant.be.

Over onze andere projecten kan je lezen op www.ikgeefomeenander.be

14

Van vluchteling naar medeburger: the long and winding road Gedurende de voorbije twee jaar droegen we met het CAW sterk bij aan de hulp voor vluchtelingen.

De Vlaamse regering bezorgde ons middelen voor drie extra medewerkers zodat we gepaste hulp konden bieden.

We boden die hulp in nauwe samenwerking met de lokale opvanginitiatieven van de OCMW’s en in de grote opvangcentra van Lubbeek en Scherpenheul-Zichem. We deden dit samen met partners en met vele vrijwilligers. Samen werkten we aan de mogelijkheid om opnieuw een zelfstandig en zinvol bestaan op te bouwen. We ondersteunden vluchtelingen vanaf hun erkenning als vluchteling met het oog op integratie in de samenleving.

Voor 2018 stelt Vlaanderen: ‘We gaan er van uit dat het effect van de crisis die we kenden in 2015, stelselmatig afneemt. Op basis van de instroomcijfers hebben we binnen de Vlaamse Regering beslist extra middelen voor de begeleiding van deze doelgroep in de CAW’s niet meer te verlengen’.

Natuurlijk zijn er cijfers en statistieken. Ook wij hebben er: in 2016 vonden 387 nieuwe erkende vluchtelingen hulp bij het CAW. In 2017 (cijfers tot eind september!) konden 350 nieuwe erkende vluchtelingen rekenen op hulp van het CAW. In deze cijfers zijn de mensen wiens statuut nog onzeker is niet opgenomen, maar ook zij kregen de nodige hulp.

Door nu niet verder te kijken dan naar het lenigen van de allereerste opvang en materiele zorgen miskennen we in hoge mate de echte en langdurige noden van de mensen achter deze ‘dalende’ cijfers. De weg naar een geslaagde integratie is lang en vele psychosociale problemen duiken pas op als de ergste materiele noden en problemen opgelost zijn.

De hand van een vluchtelingenmeisje van 16 groeit niet plots opnieuw aan, de echtgenote en moeder van drie jonge kinderen herrijst niet uit de dood, de kogel verdwijnt niet vanzelf uit de handpalm, een zestigjarige man leert niet plots even snel Nederlands als een kind van zes, verkrachtingen worden niet uit het geheugen gewist, racisme en discriminatie verdwijnen niet uit de zoektocht naar woonst en werk, nieuwe vrienden en netwerken ontstaan niet op enkele maanden tijd, gezinnen worden niet automatisch herenigd,

de achtergebleven familie verblijft nog steeds niet in een vredige samenleving, oorlog en politieke onveiligheid blijft bestaan, mensenhandel blijft daarop gedijen…

Als we daadwerkelijk en oprecht willen dat vluchtelingen en nieuwkomers inburgeren en medeburgers in onze samenleving worden dan moeten we bereid zijn onze nostalgische eigen belangen los te laten en met z’n allen, burgers en politiek, voluit te investeren in de superdiverse samenleving van de 21ste eeuw. Die investering is niets tegen de kost van een leven als ontheemd mens.

15

Hoop is de erkenning in andermans ogen.

Het kunnen mens-zijn en dat mogen.

Gelukkig 2018

“Lichtjes, Soms zijn ze groot, soms zijn ze klein.

Je hoeft ze niet te zoeken, je kunt er zelf eentje zijn.”

Deze tekst staat te lezen op het etalageraam van onze tweedehandswinkel De Kapstok, in de Mechelsestraat in Leuven.

Een warme hoopgevende boodschap. Een uitnodiging om (iets) te geven om (aan) elkaar…

We verkopen er tijdens de donkerste wintermaanden ‘wenslichtjes’. Dat zijn sfeervolle papieren zakjes met maantjes en sterretjes op, waar je een kaarsje kan in steken zodat je een gezellig en warm licht krijgt. Ze kosten 5 euro per stuk, en zijn verpakt in een mooie wenskaart met omslag.

De opbrengst van de verkoop gaat volledig naar het Vluchthuis van CAW Oost-Brabant: Elk lichtje draagt bij aan een veilige thuis voor vrouwen op de vlucht voor geweld. Dat staat ook zo op de achterkant van de wenskaart vermeld.

Vind jij het ook soms donker buiten, kom dan langs in De Kapstok en schenk iemand jouw lichtje…

Je kan meer lezen over dit project op onze giftenwebsite www.ikgeefomeenander.be.

Je kan ook een ander project steunen. Je bijdrage kan je storten op onze giftenrekening BE59 7775 9209 2726. Een fiscaal attest wordt afgeleverd bij giften vanaf 40 euro.

CAW Inzicht is een uitgave van Centrum Algemeen Welzijnswerk Oost-Brabant vzw Redactie: Bert Lambeir, Sabine Lehmann, Greet Monstrey, Lieve Polfliet, Bieke Roggen Eindredactie en coördinatie: Greet Monstrey Lay-out: Sabine Lehmann Verantwoordelijke uitgever: Bert Lambeir, Redingenstraat 6, 3000 Leuven

© 2017 CAW Oost-Brabant Gehele of gedeeltelijke overneming of reproductie van de inhoud of de uitgave, op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande toestemming van de auteursrechthebbende is verboden. De foto’s zijn auteursrechtelijk beschermd.

Maatschappelijke zetel: CAW Oost-Brabant Redingenstraat 6, 3000 Leuven, tel 016 21 01 00, e-mail: secretariaat@cawoostbrabant.be, www.cawoostbrabant.be