
3 minute read
Mythe of waarheid
from Valor: Forage First
by cavalor
WAARHEID of mythe
EEN PAARD MOET ONBEPERKT RUWVOER KUNNEN ETEN
Mythe
Benieuwd hoeveel ruwvoer je paard precies nodig heeft? Scan de QRcode en lees er alles over!
Vroeger graasden paarden bijna dag en nacht: tot wel 16 uur per dag waren ze bezig met het kauwen van voedingsarme grassen en kruiden. Hoewel het paard veel vezel binnenkreeg door deze manier van grazen, was dit ruwvoer armer aan suiker en eiwit. Ook waren er veel verschillende kruiden en grassen waar het paard alle benodigde vitamines en mineralen uit kon halen.
Het leven van een ‘modern’ paard ziet er dan wel heel anders uit dan jaren geleden, zijn verteringstelsel is precies hetzelfde gebleven. Wanneer een paard te lang geen toegang heeft tot ruwvoer, ontstaan er risico’s op gezondheidsproblemen. In tegenstelling tot de mens maakt het paard alleen tijdens het kauwen speeksel aan, wat de spijsvertering bevordert en de aanmaak van maagzuur onder controle houdt. Wanneer de speekselproductie te lang stilligt, ontstaan er problemen in de spijsvertering zoals maagzweren, slokdarmverstopping en koliek. Vandaag de dag is ruwvoer veel rijker aan energie en eiwitten dan vroeger. De kans bestaat dat je paard bij onbeperkt ruwvoer veel meer energie binnenkrijgt dan dat hij eigenlijk nodig heeft. Dat gaat vaak gepaard met gezondheidsrisico’s zoals hoefbevangenheid of overgewicht. Ruwvoer afgestemd op de energiebehoefte van je paard, in zoveel mogelijk kleine porties. Dat is het advies voor een goedwerkend verteringstelsel én een happy athlete.
XPE ask ThE T
DE VRAAG
“Mijn paard staat nu nog veel op stal vanwege het winterseizoen, maar zodra het mooier weer wordt gaat mijn paard weer naar de wei overdag. Hij is gevoelig voor koliek. Hoe zorg ik voor een goede overgang van stal naar de wei?“
– Eigenaar: Jay de Laat, paard Magic du Brayon, Frankrijk HET ADVIES
Jong en snelgroeiend lentegras heeft een hoog gehalte aan suikers, fructaan (complexe suikers) en eiwitten. Daarbij heeft het nog weinig vezel. Als een paard hiervan ineens veel gaat eten dan kan dit zorgen voor verzuring in de dikke darm en een verstoorde microflora. Voor gevoelige paarden is er een verhoogd risico voor losse mest, koliek en hoefbevangenheid. Een geleidelijke overgang van stal naar de wei is daarom belangrijk. Hoe korter het gras is, hoe meer suikers erin zitten. Zorg er dus voor dat het gras voldoende is gegroeid voordat je paard naar buiten gaat. Een lengte van 15 tot 20 cm is ideaal. Laat je paard de eerste dag een uur op de wei en verleng dit met 30 minuten om de twee dagen. Paarden die gevoelig zijn voor gras kunnen het beste buiten staan als het fructaangehalte in het gras het laagste is. Dat is in de ochtend tussen 5 en 9 uur. Let wel op dat het ‘s nachts niet vriest! De plant kan daardoor niet groeien en dus geen suikers verbranden, en daardoor ’s ochtends ook een heel hoog fructaan gehalte hebben. Zorg ervoor dat op de momenten dat je paard op stal of in de paddock staat, hij altijd voldoende hooi heeft. Het houdt de gezonde darmflora op peil tot het paard aan het gras gewend is. Zet je paard ook niet met een lege maag op de wei, hooi voeren van tevoren zorgt voor een goede basis. Door voorafgaand aan het weideseizoen je paard VitaFlora te voeren ondersteun je gezonde darmen en een goede voederopname. Je stimuleert de vezelvertering, voorkomt verzuring van de dikke darm en bevordert herstel van de darmflora. Sportpaarden krijgen 30 gram per dag en recreatiepaarden en pony’s 20 gram per dag. Heb je een gevoelig paard dat snel dunne mest heeft? Dan is het altijd goed Emergency 911 in je zadelkast te hebben. Deze snelwerkende pasta ondersteunt de darmflora en verteringstelsel bij darmproblemen. Het bevat prebiotica die de goede bacteriën in de darm ondersteunen.
– Caroline Loos, PhD, Nutritional consultant voor Cavalor
IEDER PAARD IS ANDERS. IEDER PAARD HEEFT ANDERE BEHOEFTEN. VOER JE PAARD NAAR ZIJN BEHOEFTEN. WIL JIJ ADVIES VOOR JOUW PAARD? KIJK DAN OP WWW.MYCAVALOR.COM OF NEEM CONTACT OP MET ONZE CONSUMERLINE: +32(0)92202525.

