Carinova Dichtbij nummer 2, 2023

Hoe overbruggen we het gat tussen opleiding en praktijk? Die vraag bracht Sjoerd Versluis ter sprake tijdens een gesprek met hogeschool Saxion, waar de stagiairs vandaan komen. “Wij zagen dat de net gediplomeerde hbo-verpleegkundigen die bij ons aan de slag gingen, minder praktijkervaring hebben. Ze hebben veel theoretische kennis. Ze weten waar je kunt opzoeken hoe je een wond moet behandelen, maar ze hebben het nog nooit gedaan.”

Saxion op zijn beurt had dringend behoefte aan stageplaatsen. In ziekenhuizen in onder andere Deventer had de hogeschool ervaring opgedaan met zogeheten zorginnovatiecentra. Op deze afdelingen zijn studenten gedurende hun stage verantwoordelijk voor de héle zorg, vanzelfsprekend onder supervisie van het vaste personeel. Ze doen er niet alleen de dagelijkse verzorging, maar nemen ook deel aan overleggen, houden zorgplannen bij en hebben contact met familie.

Gerda Eijsten (95) heeft twee zoons. Haar man is overleden. Totdat er een appartement vrijkomt, verblijft ze in een van de zit-slaapkamers in Park Braband. Ze kijkt graag naar sport op tv. Eva Bonte (20) werkt sinds drieënhalf jaar bij Park Braband. Ze is verpleegkundige. Eva woont samen met haar vriend en heeft een hond, Alaska. Ze houdt van (berg)klimmen.

Daarnaast zijn ze bezig met onderzoek naar manieren om de zorg te verbeteren. “Saxion vroeg of wij wilden kijken of zo’n stagevorm ook in de ouderenzorg zou kunnen werken. Samen hebben we toen besloten een zorginnovatiecentrum bij ons op te zetten,” vertelt Sjoerd.

Uitdagender

Twaalf studenten uit het tweede, derde en vierde jaar gingen vorig jaar september aan de slag op een afdeling met twaalf bewoners.

Nadat ze waren ingewerkt namen ze steeds meer taken voor hun rekening. Vaste personeelsleden, zoals Eva Bonte, traden op als hun coach. Lotte Kieftenbeld stond niet meteen te juichen toen ze hoorde dat ze haar eindejaarstage in de ouderenzorg ging doen. Ze had al eens stage gelopen in een kleinschalige woonvoorziening.

“Frisse blikken bevorderen vernieuwing van de zorg”

“Ik dacht: niet wéér. Maar dankzij de introductie van Sjoerd kreeg ik er al gelijk meer zin in. Door de verantwoordelijkheid die we kregen, was deze stage veel uitdagender dan de vorige. Daar deden we eigenlijk alleen de dagelijkse verzorging. Ik kon hier veel meer van mezelf laten zien.” Van Lotte én van haar rol als coach heeft Eva veel opgestoken. “Studenten vragen je: waarom doen jullie dit of dat zo? Ja, waarom eigenlijk? Als iemand hier komt wonen bijvoorbeeld, gaan we ervan uit dat hij of zij elke dag gewassen wil worden.

Maar ja, dat vinden wíj belangrijk. Nu vragen we eerst wat de bewoner zelf wil. Bijvoorbeeld soms alleen tanden poetsen. Dat is een win-win situatie, de cliënt houdt zelf de regie en wij hoeven een dag minder te helpen wassen. De hbo-opleiding is erg gericht op positieve gezondheid [waarbij niet alleen het medische, maar ook alle andere aspecten van iemands welzijn bij de zorg worden betrokken. Zie ook het artikel op pagina 4, red]. Daar wist ik vrij weinig van. Op het mbo ben je erop gericht iets meteen op te lossen. Op het hbo vraag je je af: moet dit wel opgelost worden en zo ja, welke prioriteiten stel je?”

Praatje maken

Net als Lotte en Eva kijkt Sjoerd met tevredenheid terug op de ervaringen van het afgelopen jaar. De stageperiode leverde adviezen op over onder meer de inzet van slim incontinentiemateriaal en technologische oplossingen om eenzaamheid te verminderen, zoals een robot-knuffelbeest. De bedoeling is dat de volgende groep stagiairs de adviezen uitwerkt en later in het zorgproces invoert. Een niet onbelangrijk voordeel van de nieuwe stagevorm is dat de werkdruk enorm is verminderd, zegt Sjoerd. “Voorheen hadden we één stagiaire, nu hadden we er in één klap twaalf. Het personeel kan daardoor meer tijd besteden aan de zorg of op

“Het zijn stuk voor stuk gigantische doorzetters”

andere afdelingen bijspringen.” Eva: “Je kunt weer eens rustig een praatje met een bewoner maken.” Frisse blikken bevorderen bovendien de vernieuwing van de zorg en dat is nodig, vindt Sjoerd. “Als we blijven doen wat we deden, krijgen we hetzelfde als wat we kregen.”

Sjoerd Versluis (36) begon in 2015 bij Carinova als verpleegkundige. Sinds 2020 is hij manager van drie locaties. Samen met zijn vrouw Gerlinde heeft hij vier kinderen. Hij houdt van voetbal. Lotte Kieftenbeld (22) is net afgestudeerd als verpleegkundige en zoekt nu een baan. Ze woont met haar ouders en broer in Raalte. Lotte houdt van leuke dingen doen met haar vriendinnen.

Op haar tijdelijke kamer vertelt Gerda Eijsten dat ze goed te spreken is over de zorg van de studenten. “Ik vind het niet erg om elke dag iemand anders aan mijn bed te hebben. Als je even praat, heb je zo contact met elkaar. Het waren allemaal fijne meisjes. O ja, en één jongen. Ik moet nog vaak aan ze denken, we hebben een heel goeie tijd met ze gehad.”*