De leefondersteuner

De leefondersteuner

Door hun ‘warme’ zorg maken leefondersteuners het leven voor thuiswonende ouderen aangenamer en nemen ze druk weg bij wijkteams en mantelzorgers. Zoals bij Linda, die erg blij was dat Miriam bij haar oma Stien Bouwmeester kwam.

”Mijn vader is enig kind en woont nogal uit de buurt. Ik heb altijd een goede band met oma gehad, daarom was het eigenlijk vanzelfsprekend dat ik de mantelzorg op me nam,” legt Linda uit. “Oma had thuiszorg en huishoudelijke hulp, ik deed alles wat overbleef. Dat was goed te doen, totdat oma vergeetachtig werd en snel achteruitging. Carinova informeerde toen of een leefondersteuner niet iets voor ons was. Oma wilde er eerst niet aan, maar toen ze Miriam eenmaal had ontmoet, had ze het altijd over haar!”

Luisterend oor

Miriam kwam drie keer per week tweee nhalf uur bij Linda’s oma. Ze boodvooral een luisterend oor, signaleerde en rapporteerde aan de wijkverpleegkundigen, en ondernam actie waar nodig. “Ze vertelde bijvoorbeeld dat ze zich vaak eenzaam en nutteloos voelde,” vertelt Miriam. “Samen hebben we gezocht naar een dagstructuur en taken die ze zelf nog kon doen, zoals plantjes water geven en samen afwassen. Zo had ze weer een gevoel van eigen regie.” Ook dacht Miriam dat mevrouw Bouwmeester gebaat zou zijn bij een sociale activiteit. “Daarom zijn we samen bij een dagbesteding gaan kijken en dat vond ze leuk,” vertelt Miriam. “Dus dat heb ik geregeld. Maar ik merkte dat ze vooral genoot van kleine dingen als samen zingen en koffiedrinken.”

Miriam van Riel (46) woont samen met haar partner, zoon en dochter. In haar vrije tijd zet ze zich in voor de jeugd bij de voetbalclub en zingt ze in een top-2000-groep. Linda Bouwmeester (35) is getrouwd en heeft twee hondjes, die meteen ook haar grootste hobby zijn. Daarnaast is ze mantelzorger voor haar oma.

Loslaten

Inmiddels woont Linda’s oma in een verpleeghuis. Daarmee eindigde Miriams taak, hoewel zij soms nog even op bezoek gaat. Linda kijkt positief terug op Miriams hulp. “Als zij bij oma was, konden wij de zorg even loslaten,” vertelt ze. “Ze regelde van alles, maar overlegde altijd met oma en met mij, en met mijn vader. Ik wist eerst niet dat het bestond, maar wat een uitvinding, zo’n leefondersteuner!”*