Agravita® Zn EDTA Plus –niezastąpiony od wchodów do rozwoju generatywnego kukurydzy
W uprawie kukurydzy istotnym czynnikiem ograniczającym potencjał plonotwórczy roślin jest niedobór mikroelementów. Kukurydza wykazuje bardzo dużą wrażliwość na niedobór cynku i boru.
Niedobór cynku prowadzi do zahamowania wzrostu roślin, zmniejszenia powierzchni asymilacyjnej liści, obniżenia odporności roślin na stres temperaturowy, a także zakłócenia rozwoju generatywnego –opóźnienie wyrzucania wiech i kwitnienia kukurydzy. Ziarno zaczyna przyjmować barwę szarokredową.
Objawy niedoboru cynku w kukurydzy Objawami niedoboru cynku w kukurydzy są pojawiające się wzdłuż nerwów liści białe lub też biało-żółte pasy, zaczynające się u nasady, lecz nie osiągające ich wierzchołka.
Wśród warunków prowadzących do występowania niedoboru cynku wyróżnia się:
• gleby ilaste – wiązanie cynku przez minerały ilaste
• gleby piaszczyste – niska zasobność w cynk
• gleby o pH powyżej 7 – niska zawartość wymiennego cynku
• nadmiar opadów – spowalnia przemieszczanie się jonów cynku do korzeni
• wysoki poziom nawożenia fosforem –prowadzi do uwsteczniania cynku
• nadmiar azotu w nawożeniu – może spowodować kompleksowanie cynku przez kwasy organiczne
• wysoką zawartość manganu i miedzi w glebie – ograniczają pobieranie cynku
Cynk – niezastąpiony w uprawie kukurydzy
Cynk uczestniczy we wszystkich kluczowych procesach w roślinie, dlatego też właściwe zaopatrzenie kukurydzy w ten pierwiastek, od wschodów do rozwoju generatywnego, jest niezbędne do uzyskania wysokich plonów. W młodych tkankach roślinnych pierwiastek ten uczestniczy w produkcji tryptofanu, który jest niezbędny do syntezy hormonów wzrostu. Cynk stymuluje wzrost systemu korzeniowego, jako prekursor auksyn. Lepiej rozwinięty system korzeniowy pozwala na głębszą penetrację gleby, w efekcie czego rośliny lepiej pobierają wodę i składniki mineralne. Cynk stymuluje także pobieranie azotu z gleby i jego aktywność fizjologiczną, wpływając na efektywniejsze wykorzystanie azotu nawozowego.
Plonotwórcze działanie cynku uwidacznia się również w późniejszych fazach rozwojowych. W fazie wiechowania stymuluje procesy związane z podziałem komórek, odpowiada za wzrost łagiewki pyłkowej i poprawia żywotność pyłku, co z kolei wiąże się z lepszą efektywnością
zapylenia i większą liczbą ziarników w kolbie. Z kolei w fazie nalewania ziarna poprawia efektywność wiązania dwutlenku węgla i wpływa na wydłużenie tej fazy, przez co przedłuża się okres tworzenia asymilatów w procesie fotosyntezy –większa MTZ. W fazie dojrzałości technologicznej ziarno kukurydzy akumuluje około 70% pobranego przez roślinę cynku, co potwierdza istotny wpływ tego pierwiastka na budowanie plonu kukurydzy.
Cynk wspomaga również ochronę ścian komórkowych przed działaniem wolnych rodników, które powstają w warunkach dużego nasłonecznienia, zapewniając tym samym lepszą ochronę roślin przed stresem suszy.
Ważny także bor W uprawie kukurydzy wśród mikroelementów ważną rolę odgrywa także bor, który pobierany jest w granicach od 9 do 12 g na 1 tonę wytworzonego ziarna wraz z odpowiednią masą słomy. Pierwiastek ten decyduje o prawidłowym wzroście roślin oraz wpływa na ich rozwój generatywny, m.in. na kiełkowanie pyłku i wzrost łagiewki pyłkowej, a także odpowiada za dobre zaziarnienie kolby.
Dlatego też dolistna aplikacja boru zalecana jest w okresie powstawania zawiązków kolby, tj. w fazie 5.–6. liścia właściwego. Bor zwiększa odporność roślin na wyleganie, ponieważ jest niezbędny do włączania wapnia w struktury ścian komórkowych. Wpływa również na transport asymilatów w roślinie. Zwiększa efektywność nawożenia roślin azotem, fosforem i potasem.
Niedobór boru wynikający z niskiej zawartości tego składnika w glebach,
zwłaszcza w okresie kwitnienia, prowadzi do zakłócenia procesu formowania kolb oraz zapylania, a w konsekwencji zmniejszenia ilości ziaren w kolbie. Objawia się to nierównomiernym
