21 | ruimteCAESUUR | 2021 jaarverslag / annual report by Hans Overvliet

jaarverslag 2021

jaarverslag | annual report 2021

Omslag | Front page: Pierre Coric | Most of Us Use Some of It Achterplat | back page: Foto / photo | Anne Breel BE

ruimteCAESUUR | Lange Noordstraat 67 NL-4331 CC Middelburg www.caesuur.nu | caesuur@zeelandnet.nl K.v.K. 4111439 | NL65 RBRB 0787 6747 53 2

Inhoud

Content

Giel Louws bij wijze van voorwoord | CAESUUR en het object het project

p. 04

WENDING | een duo-tentoonstelling van Romee van Oers en Jorieke Rottier

p. 14

TURN | a duo exhibition by Romee van Oers and Jorieke Rottier

Pierre CoricBE De Meesten van Ons Gebruiken Er Wat Van

p. 25

Pierre CoricBE Most of Us Use Some of It

ruimteCAESUUR | Juxtapose Art Fair Aarhus, Denemarken

p. 33

ruimteCAESUUR | Juxtapose Art Fair Aarhus, Denmark

Rebecca Niculae | OPNAMERUIMTE

p. 41

Rebecca Niculae | RECORD ROOM

poëzie op het raam

p. 52

poetry on the window

Colofon / links

p. 60

Colophon / links

Over CAESUUR

p. 63

About CAESUUR

p. 07

Giel Louws by means of a foreword | CAESUUR and the object the project

Giel Louws bij wijze van voorwoord | by means of a foreword

CAESUUR en het object

ruimteCAESUUR is een fysieke plek waar tentoonstellingen opgebouwd worden, en bezocht. Er wordt een mogelijkheid geboden tot interactie tussen een object en een bezoeker. En dat niet alleen, objecten verhouden zich tot elkaar, tot de ruimte, tot een discours. Voor veel kunstenaars is dit een belangrijk proces: het overbrengen en vormen van ideeën door middel van het plaatsen van objecten in een ruimte. Daarnaast zijn er kunstenaars voor wie het object en de ontmoeting met dit object essentieel zijn; het is het hart van hun praktijk. Zij zijn afhankelijk van het unieke moment dat een kijker het gemaakte object ontmoet. Daar waar andere kunstenaars alternatieven hebben, zoals digitale presentaties, of andere representaties van hun werk. De aandacht voor het object speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van ruimteCAESUUR: de afgelopen jaren hebben we meerdere tentoonstellingen gemaakt rondom dit thema. Wij constateren dat er in de laatste jaren minder mogelijkheden zijn voor professionele kunstenaars die met fysieke media werken om hun werk te tonen. We spreken bijvoorbeeld over schilders, beeldhouwers, keramisten, en installatiekunstenaars waarvoor het object het medium is. Door politieke en maatschappelijke omstandigheden is het aantal plekken waar het werk getoond kan worden veel kleiner geworden. De Coronacrisis heeft deze omstandigheden verder verscherpt. Dit alles vormde de aanleiding voor CAESUUR om een project

te initiëren dat het object, en de ontmoeting hiermee, centraal stelt. ruimteCAESUUR nodigde tien kunstenaars uit voor wie het fysieke object centraal staat in hun praktijk. Zij vroeg deze kunstenaars om een object te leveren dat in de openbare ruimte van de stad Middelburg geplaatst wordt. CAESUUR verzamelde de binnengekomen werken, en stelde ze kort ten toon in haar etalage. Daarna werden de werken in de stad en werd er een rondlooplijst verstuurd naar zo’n 200 postadressen. Dit stelde de bezoekers in staat tot het bezoeken en ontmoeten van deze werken. De werken beleefden in de stad hun ultieme fysische functies; ze konden bekeken worden, aangeraakt, en gingen relaties aan op vele niveaus. Daarbij waren ze ook kwetsbaar; blootgesteld aan weersomstandigheden en de genade van het publiek. We ‘gebruikten’ de openbare ruimte dus ook een beetje ‘in plaats van’ de sterk verminderde binnenruimtes. Aan het einde van de tentoonstelling kwamen we tot conclusies in de vorm van een analoge catalogus met een inventarisatie wat er met de werken in de stad is gebeurd.

CAESUUR and the object

ruimteCAESUUR is a physical space where exhibitions are created and visited. It offers an opportunity for interaction between artworks and visitors. In this, material objects relate to each other, to the building, to a discourse. For many artists, this is an important process: conveying and forming ideas through the placement of objects in a space. There are artists for whom the material object and the encounter with it are essential; it is the heart of their practice. Whereas others have alternatives to present their work, such as digital platforms, the work of these artists depends on the moment when an audience encounters the physical artefact. A focus on the material object has played an important role in the history of ruimteCAESUUR. In recent years, we have made several exhibitions that engage with this theme. We have noticed that there are ever fewer opportunities for artists working in physical media to show their work, such as painters, sculptors, ceramists and installation artists for whom the object is the primary medium. Due to political and social circumstances, the number of places where their work can be shown has been drastically reduced in recent years. In addition, the Corona crisis has further aggravated this situation. In response, ruimteCAESUUR is now initiating a new project in public space that focuses on encounters with objects.

ruimteCAESUUR invited ten artists for whom the physical object is central to their practice. They asked these artists to deliver an object that would be placed in public space in the town of Middelburg. CAESUUR exhibited the submitted work briefly in its display window. Subsequently, the works were placed on different locations in the town. A guide map was published, posted to some 200 postal addresses to enable visitors to locate and encounter the works. In public space, the works will become interactive objects; they could be viewed, touched, and entered into relationships on many levels. They were also ultimately vulnerable: exposed to weather conditions and the mercy of the public. Upon conclusion of the exhibition, we created an analogue magazine with an inventory of what has happened to the works since they were installed throughout the town.

Poppy JacksonGB Marinus van Dijke

Ko de Jonge

Fenna Koot

Hans Overvliet Giel Louws

Jorieke Rottier

Vincent VoillatFR

WENDING een duo-tentoonstelling van Romee van Oers en Jorieke Rottier TURN a duo exhibition by Romee van Oers and Jorieke Rottier

Romee van Oers wilde onderzoeken hoe zij in een aantal opeenvolgende presentaties verschillende gelaagdheden tussen haar schilderijen kon laten zien. Romee: “Schilderen is voor mij het plaatsen van bewegingen. De werken die ik presenteerde tijdens de eindpresentatie van mijn werkperiode zijn allemaal geschilderd op een tweedimensionaal materiaal en vervolgens is er een driedimensionale handeling verricht. Het doek was om het paneel gespannen, het papier was opgerold en het kaasdoek was om een stok gehangen die op spijkers was geplaatst. Ook de plaatsing van de werken in de ruimte zie ik als een beweging. Het kleine werk op de eerste uitnodiging had gericht een plek op de witte muur gekregen. De rollen, het schilderij met de rode veeg en het rode doekje op de grond hadden de plek behouden waar ze tijdens het maak-proces onbewust waren neergezet. Het doek op de rode muur en het kaasdoek waren zo geplaatst omdat ze vanuit deze plaatsing een rijm hadden met de ruimte en er onderdeel van uit gingen maken.”

In a series of presentations Romee van Oers wanted to explore how she could show different layers between her paintings.

Romee van Oers nodigde Jorieke Rottier uit om na de vierde presentatie op haar werk te reageren. Jorieke bracht elementen uit haar werkproces in die Romee’s werk omgeven vanuit hun materialiteit.

Romee van Oers invited Jorieke Rottier to respond to her work after the fourth presentation. Jorieke introduced elements from her work pro-cess that surround Romee's work with their materiality.

''For me, painting is about placing movements. The works I showed during the final presentation of my working period were all painted on a two-dimensional material and after that they were transformed into three-dimensional objects. The cloth was stretched around the panel, the paper was rolled up, and the cheesecloth was hung on a stick which was then placed on two nails. I also see the placement of the works as a movement. The small work I used as a starting point had been given a specific place on the white wall. The rolls of paper, the painting with the red smudge and the red cloth on the floor had kept the place where they had been unconsciously placed during the making process. The canvas on the red wall and the cheesecloth were placed this way because from this placement they had a rhyme with the space and became part of it.''

01/05/2020 | 1ste presentatie – 1st presentation

08/05/2020 | 2de presentatie - 2nd presentation

15-22/05/2020 | 3de en 4de presentatie – 3rd and 4th presentation

Jorieke Rottier | conversatie - conversation

Pierre CoricBE De Meesten van Ons Gebruiken Er Iets van Most of Us Use Some of It

Most of Us Use Some of It Most of us use some of it Each dug grain of sand Each stroke of each ball pen Each container Each m3 of goods Each drop of ink Each drop of underwater paint Each drop of fuel Each high tide and each low one Each rivet in each hull of each ship Each gram of lead in each keel Each cracked atom Each offshore windmill Each variation in the angle of each rudder Each blinking device and each wind gust Each minute that the day lasts and each minute that its glow remains to shine upon ungraspable forces Among many other things Most of us use some of it 25

De meesten van ons gebruiken er wat van Enorme reeksen contrasten vallen me op als ik op de Westerschelde en op de Noordzee vaar rond de plek waar we zijn tijdens een bezoek aan deze show. Contrasten tussen industrie en natuur, tussen de grootte van de containerschepen en de grootte van de zeilboot waar ik op sta, tussen hun snelheid en de manier waarop ze voortbewogen worden. Contrast tussen een horizontaal landschap en alles wat verticaal is. Tussen onze levensstijl in dit deel van de wereld en wat het mogelijk maakt: omdat het verborgen is achter de bocht van haar rivier, heeft Antwerpen geen besef van haar haven. Omdat ze zo groen is, ziet Amsterdam de kranen en schoorstenen van Rotterdam niet. Het volgen van onze koers door deze stukken water en land, aangedreven door de wind op een boot van 9 meter, gaf onze bemanning nieuwe perspectieven op al dit "Het" en riep vragen op over onze plaats tussen deze machines terwijl vreemde gevoelens groeiden in onze harten. De indruk tegelijkertijd gebruikers te zijn van een complex systeem en buitenaardse indringers in “Het”. “Het”: tegelijk een duidelijke banaliteit en een ongrijpbare choreografie die elk begrip te boven gaat. "Het": een gewelddadige optelsom van ontketende krachten, maar toch een vreemd rustgevend en mooi schouwspel.

Dan passeert een klein schip met zand. Kleine kunstmatige bergen, die een paar meter onstabiel boven de zeespiegel uitstijgen. En terwijl ze hun route maken, brengen ze de gedachten van elk van deze zandkorrels onderweg van de ene naar de andere. Sommige dingen zullen ongetwijfeld een ander 'iets' worden dat sommigen van ons zullen gebruiken. Half juli zullen de Maya's verspreide stukjes van deze verdwijnende visioenen naar Middelburg brengen, samen met nieuwe elementen van haar Semi-Secret Conspiracy of Hidden Signs, voordat ze haar reis naar het ongrijpbare verderzetten. Dank aan iedereen die in 2021 op de Maya's heeft gevaren en meer bepaald aan A. Deru, J. Kerremans, E. Pastier en G. Picard.

Juli 2021 | Pierre Coric

Most of Us Use Some of It Huge sets of contrasts strike me as I sail on the Westerschelde and on the North-Sea around the place where we find ourselves while visiting this show. Contrasts between industry and nature, between the size of the container ships and the size of the sailboat on which I stand, between their speed and the way they are propelled. Contrast between a horizontal landscape and anything that is vertical. Between our lifestyle in this area of the world and what makes it possible. Because it is hidden behind the curve of her river, Antwerp has no consciousness of her harbour. Be-cause she is so green, Amsterdam does not see the cranes and chimneys of Rotterdam. Tracing our course through these stretches of water and land, powered by the wind on a 9 m. boat, gave our crew new perspectives on all of these “It” and raised questions about our place among this machinery as strange feelings were growing in our hearts. The impression of being at the same time users of a complex system and alien intruders in “It”. “It”: At once an obvious banality and an ungraspable choreography beyond any comprehension. “It”: A violent sum of unleashed forces, yet a weirdly soothing and beautiful spectacle.

Then passes a small ship carrying sand. Tiny artificial mountains, unstably raising a few meters above the sea level. And, as they make their route, they bring the thoughts of each of these grains of sand underway from a somewhere to another one. Some things bound to become a different “something” which some of us will use. Mid-July, the Maya shall bring to Middelburg scattered pieces of these vanishing visions along with new elements of her Semi-Secret Conspiracy of Hidden Signs before continuing her journeys into exploring the ungraspable. Thanks to everyone who sailed on the Maya in 2021 and more specifically to A. Deru, J. Kerremans, E. Pastier, and G. Picard.

July 2021 | Pierre Coric

De multiple, die we maakten voor Juxtapose Art Fair 2021

ruimteCAESUUR Juxtapose Art Fair Aarhus, Denemarken / Denmark

The multiple, including i.d. of a shared bullet, we created for Juxtapose Art Fair 2021

Op de Juxtapose Art Fair presenteert ruimteCAESUUR het werk van Jorieke Rottier en Hans Overvliet. Hoewel het werk van deze twee kunstenaars op het eerste gezicht misschien heel verschillend lijkt, hebben hun werkprocessen veel gemeen: beiden zijn verzamelaars en zoeken naar materialen die reductie mogelijk maken; voor beiden is het creatieproces vaak belangrijker dan het tonen van het voltooide werk. Het genereren van kennis door arbeid en de reis van het creatieproces zelf - vaak ook verweven met reizen in de letterlijke zin - is hun primaire interesse. Voor Jorieke komt deze kennis vaak voort uit intuïtie. Hans beschermt in plaats daarvan kennis als een systeem om te proberen waarheden te vinden.

At Juxtapose Art Fair, ruimteCAESUUR will present the work of Jorieke Rottier and Hans Overvliet. While at first sight the work of these two artists might appear very different, their working processes have a lot in common: both are collectors and are searching for materials that facilitate reduction; for both of them, the process of creation is often more important than showing the finished work. Generating knowledge through labour and the journey of the creation process itself – often also intertwined with journeys in the literal sense – is their primary interest. For Jorieke, this knowledge oftentimes originates from into-ition. Hans, instead, protects knowledge as a system to at-tempt finding truths.

In Rå Hal wordt het werk van Overvliet en Rottier gepresenteerd in een open ruimte zonder fysieke grenzen. Op de vloer van de tentoonstellingshal wordt een exacte schets van de afmetingen van ruimteCAESUUR aangebracht, die doet denken aan het decorontwerp van Lars von Triers film Dogville (2003). De muren worden gesuggereerd door lijnen op de vloer, maar het is aan het individuele oordeel van de kunstenaars - en bezoekers van de beurs - of ze deze al dan niet als grenzen voor hun beweging en activiteiten beschouwen.

At Rå Hal, the work of Overvliet and Rottier will be presented in an open space without physical boundaries. An exact outline of the dimensions of ruimteCAESUUR will be marked on the floor of the exhibition hall, reminiscent of the set design of Lars von Trier’s film Dogville (2003). The walls are suggested by lines on the floor, but it is up to individual judgement of the artists - and visitors of the fair whether or not they treat these as boundaries for their movement and activities.

multiple i.d. of a shared bullet

Rebecca Niculae OPNAMERUIMTE | RECORD ROOM 'Record room' 600 x 230 x 240 cm painted plaster walls, carpet 'Engram' (as a part of Record room) 60 x 120 cm carpet 'Untitled' 12 x 27 x 2.4 cm textile, acrylic, rag print, MDF 42

Rebecca Niculae is gefascineerd door de wijze waarop wij zelf dingen construeren en opnemen. Tijdens haar werkperiode bij ruimteCAESUUR onderzoekt zij het begrip set (decor) door een nieuwe ruimte te bouwen. Dit resulteerde in RECORD ROOM: Record room verwijst naar een momentopname. Naast de hierin geplaatste objecten fungeert deze ruimte als decor voor een nieuw fotografisch werk, waarin het voorgaande wegvalt of het komende uitblijft. Dat vind ik een interessante gedachte, misschien omdat wat afwezig is aangevuld wordt door het denken hierover. 44

Rebecca Niculae is fascinated by the way we construct and record things ourselves. During her work period at ruimteCAESUUR she explores the concept of set (decor) by building a new space. This resulted in RECORD ROOM: Record room refers to a snapshot. In addition to the objects placed in it, this space functions as a backdrop for a new photographic work, in which the previous disappears or the coming is not forthcoming. I find that an interesting thought, perhaps because what is absent is supplemented by thinking about it.

Record room | Giel Louws Een tijd geleden stapte ik een huis binnen waarvan de geur me onmiddellijk transporteerde naar de hal in het huis van mijn opa en oma. De geur was heel specifiek, een vleugje schimmel gemengd met een kou die diep in het beton was getrokken. De hal van mijn grootouders huis was heel langwerpig, hij begon bij de voordeur met links de keuken, rechts de woonkamer, dan links een slaapkamer, rechts de kapstok, een trap, links de toilet, een deur, bijkeuken, daarna de schuur. De vloer was van beton, ideaal om er te spelen als de volwassenen in een verjaardag kring in de kamer zaten. Het huis bestaat ondertussen niet meer, het boerderijtje was onpraktisch geworden, buiten de tijd gevallen. Het huis bestaat alleen nog in vervagende herinneringen van ouder wordende kinderen van mijn grootouders, en hun kroost. Ergens in mij zitten er ook nog herinneringen aan dit huis opgeslagen, die levensecht kunnen materialiseren in mijn brein. Blijkbaar kunnen ze door een geur onmiddellijk weer gestalte krijgen. De gedachte dat deze ruimte in zijn materialiteit niet meer bestaat vervult me met melancholie. Deze hal bevatte zoveel herinneringen, opgeslagen op een taaie en trage methode die eigen is aan steen, beton, en muurverf. Dit schiet door me heen als ik de titel van de expositie van Rebecca Niculae lees op de uitnodiging die twee dagen geleden door de brievenbus viel; Record Room. Op de foto aan de voorkant zit precies op het object van Rebecca een beschadiging. De inkt van de printer is tot op het papier 46

beschadiging. De inkt van de printer is tot op het papier weggeschrapt. Het is fascinerend, de taal van de dingen. Als het over sporen nalaten gaat denken we al snel aan digitale, maar ook in de analoge wereld wemelt het van sporen. Het objectgeheugen wordt meestal geactiveerd via het kwetsuur; botsing, schuring, of blootstelling. Het legt iets vast van onze fysieke aanwezigheid, herhaalde handelingen, platgelopen paden. Onze huizen, auto’s, favoriete stoelen zijn registrerende objecten van ons gedrag. In de hedendaagse wereld waar perfectie en gladheid de norm is geworden ontdoen we ons van deze objecten die versleten zijn. Veronachtzamend dat deze objecten opnames bevatten van je jeugd, je vader, of je oma. Met de Record Room zet Rebecca een nulpunt, een ruimte zonder voorgeschiedenis. Ze bedacht hoe deze ruimte er uit zou kunnen zien in vorm en materialiteit, en bouwde hem in de met geschiedenis beladen ruimte van Caesuur. Om iets over het proces van geheugen en tijd bloot te kunnen leggen had ze een nulpunt nodig. Een onbeschreven blad dus, een ruimte zonder geschiedenis. In deze nieuwe ruimte heeft elke ingreep even de potentie de eerste handeling te zijn. Rebecca plaatste niet alleen objecten in deze ruimte maar herplaatste ze, en haalde ze weg. De ruimte sloeg dit proces op in zijn materiaalgeheugen, en maakte ruimte voor wat Rebecca achterliet. Haar hele werkperiode is als een reeks van handelingen opgenomen door de Record Room. En het is aan ons om deze opname aandachtig te beluisteren. 47

Record room – Giel Louws Some time ago I stepped into a house, the smell of which immediately transported me into the hall of my grandfather and grandmother's house. The smell was very specific, a hint of mold mixed with a cold that had penetrated deep into the concrete. The hall of my grandparents house was very elongated, it started at the front door with the kitchen on the left, the living room on the right, then a bedroom on the left, the coat rack on the right, a staircase, the toilet on the left, a door, utility room, then the shed. The floor was made of concrete, ideal for playing when the adults were sitting in a birthday circle in the room. The house no longer exists, the small farm had become impractical, had ‘fallen out of time’. The house now exists only in fading memories of my grandparents' aging children and their offspring. Somewhere in me there are also memories of this house stored, which can materialize lifelike in my brain. Apparently they can immediately take shape again through a smell. The thought that this space no longer exists in its materiality fills me with melancholy. This hall contained so many memories, stored in a tenacious and slow method typical of stone, concrete, and wall paint. This comes to mind when I read the title of Rebecca Niculae's exhibition on the invitation that fell through the letterbox two days ago; Record room. In the photo on the front there is damage exactly on the object of Rebecca. The ink from the printer has been scraped down to the paper. It's fascinating, 48

printer has been scraped down to the paper. It's fascinating, the language of things. When it comes to leaving traces, we quickly think of digital ones, but the analogue world is also teeming with traces. The object memory is usually activated through the injury; impact, abrasion, or exposure. It captures something of our physical presence, repetitive actions, bro-ken paths. Our houses, cars, favourite seats are recording objects of our be-haviour. In today's world where perfection and smoothness has become the norm, we get rid of these objects that are worn out. Neglecting that these objects contain recordings of your childhood, your father, or your grandmother. With Record room, Rebecca sets a point zero, a space without a history. She envisioned what this space might look like in form and materiality, and built it in Caesuur's history-laden space. To expose something about the process of memory and time she needed a zero point. So a blank page, a space without history. In this new space, every intervention has the potential to be the first act. Rebecca not only placed objects in this space, but repositioned them, and removed them. Space stored this process in his material memory, making room for what Rebecca left behind. Her entire working period has been recorded as a series of acts by the Record Room. And it is up to us to listen carefully to this recording.

poëzie op het raam | poetry on the window

Long stories, short films | Giel Louws Jarenlang toonde CAESUUR in de donkere maanden tijdens de jaarovergang in december - januari videoprojecties het project ‘dichters op de ruit’, gecureerd door F. van Dixhoord. Vanaf 11 december 2021 nemen we de traditie weer op. Vanuit min of meer dezelfde gedachte: via licht hedendaagse kunst de straat in brengen. teamCAESUUR trapt zelf met elk één filmpje af en nodigt daarna dié kunstenaars uit van wie we het fijn vinden hun filmpje op de ruit te tonen. Op ons verzoek sloten Marinus van Dijke en Noortje Haegens aan. Ook onze collega’s van Studio44 uit Stockholm in Zweden doen mee met vier langere videoprojecten over het onderwerp ‘intercultureel reageren.‘ Studio44 toont op haar beurt videowerken van de kunstenaars van teamCAESUUR op hun vier ruiten in Stockholm.

Long stories, short movies | Giel louws For years, during the dark months of the year in December – January CAESUUR by means of video projections, showed ‘poets the window’, curated by F. van Dixhoorn, From December 11, 2021 we will resume the tradition. From more or less the same idea: bringing contemporary art into the street by means of light. teamCAESUUR kicks off with one film each and invites a few artists who we like to show their film on the window. On our request Marinus van Dijke and Noortje Haegens joined in. Our colleagues from Studio44 from Stockholm in Sweden are also participating with four longer video projects about 'inter cultural reacting.' Studio44 in turn shows video works by the artists of teamCAESUUR on their four panes of glass in Stockholm.

Noortje Haegens | heen en weer – back and forth 58

Jorieke Rottier | een gevonden moment - a found moment

Ik ben | I am Giel Louws

Studio 44SE | Egentligen #1 -Actually #1

Dani Ploeger | A Space War Monument 2021

Studio 44SE | Artists Roles / Artists Rules #2

Marinus van Dijke | stuiterend zand – bouncing sand

Marinus van Dijke | lawinengefahr – danger of avalanche

Studio 44SE | Egentligen #2 -Actually #2

Hans Overvliet | i.d. of a shared bullet

Studio 44SE | solved re-enchantment #3

Studio44SE | Tjärhovsgatan 44B | Stockholm

Studio44SE | Tjärhovsgatan 44B, 1 tr | Stockholm

Noortje Haegens | heen en weer – back and forth 62

Deelnemers | participants Jorieke Rottier | een gevonden moment #1 & #2 - a found moment #1 & #2 Dani Ploeger | Brussels 2018 - A Space War Monument 2021 Marinus van Dijke | lawinengefahr – danger of avalanche stuiterend zand – bouncing sand sneeuw divers - snow diverse I am Giel Louws Hans Overvliet | i.d. of a shared bullet - i.d. of a shared history Studio 44SE Artists Roles / Artists Rules #1 Artists Roles / Artists Rules #2 Egentlichen #1 -Actually #1 Solved re-enchantment #3 Jannike Brantås, Lei Yan, Laetitia Deschamps, Lou Fei, Madeleine Aleman en Rikard Fåhraeus, Xue Tao en Zi Bai. Noortje Haegens | heen en weer – back and forth

colofon | colophon over CAESUUR | about CAESUUR

CAESUUR en het object | CAESUUR and the object

Concept & productie Concept & production Hoofddeksel summit van Poppy Jackson Headpiece summit van Poppy Jackson Foto zwangere Poppy Jackson Photo Pregnant Poppy Jackson Alle andere foto’s | All other photos Catalogus | catalogue

teamCAESUUR Rineke Nollen-Louws Maz Jackson Anne Breel Hans Overvliet

Wending | Turn - Romee van Oers en Jorieke Rottier Foto’s en tekst | photos and text Romee van Oers, Giel Louws Catalogus | catalogue Hans Overvliet Juxtapose Art Fair teamCAESUUR is de mensen achter Juxtapose Art Fair veel dank verschuldigd teamCAESUUR is deeply indebted to the people behind Juxtapose Art Fair Sasha Rose Richter | Pamela Grombacher Jacob Juhl | Cecilie Bernts Financiële ondersteuning voor Juxtapose Financial support for Juxtapose Frits Lensvelt Stichting | S.B.K.M. Middelburg Catalogus | catalogue Hans Overvliet Pierre CoricBE | Most of Us Use Some of It Teksten Texts Foto’s | Photos Catalogus | catalogue

Pierre Coric Pierre Coric, Willy van Houtum Hans Overvliet

Rebecca Niculae | RECORD ROOM Teksten | Texts Foto’s | Photos Rebecca werd ondersteund door Rebecca was supported by

teamCAESUUR Willy van Houtum | Jorieke Rottier | Giel Louws Dani Ploeger | Hans Overvliet Jaarverslag 2021 | annual report 2021 Hans Overvliet dank aan vrolijke aandeelhouders & vrienden van CAESUUR gemeente Middelburg | Familiefonds Hurgronje Kattendijke / Drucker Stichting | Frits Lensvelt Stichting thanks to the happy share holders & ditto friends of CAESUUR the municipality of Middelburg | Family Fund Hurgronje Kattendijke / Drucker Foundation 66

Over CAESUUR

About CAESUUR

Sinds 1995 zijn er in ruimteCAESUUR meer dan honderd tentoonstellingen hedendaagse kunst gemaakt. Vanaf 1999 aan de Lange Noordstraat 67 in Middelburg.

Since 1995, some hundred exhibitions of contemporary art have been made in ruimteCAESUUR (spaceCAESUUR). From 1999 on at the Lange Noordstraat 67 in Middelburg.

Scheppende kunsten, aansluitend bij het hedendaagse kunstdiscours, zijn altijd de leidraad voor een tentoonstelling, maar ook een historisch en sociaal perspectief bepalen mede onze keus. ruimteCAESUUR staat voor de autonomie van de kunst en stelt het oeuvre van de kunstenaar centraal in het organiseren van (solo)tentoonstellingen. Zowel jonge, beginnende als ‘gearriveerde’ kunstenaars wordt een podium geboden ten einde in een niet-commerciële omgeving hun werk te kunnen presenteren. De ontmoeting en het leren van elkaar nemen binnen de jaarplanning van ruimteCAESUUR een belangrijke plaats in. We vormen een particulier initiatief, zonder enig winstoogmerk, met als vaste kern Willy van Houtum en beeldend kunstenaar Hans Overvliet; zij vormen het bestuur van stichting CAESUUR. teamCAESUUR wordt gecompleteerd door de kunstenaars Jorieke Rottier, Giel Louws en Dani Ploeger. De unieke samenstelling van dit team overschrijdt de grenzen van kunstpraktijken, gender en generaties.

Visual arts, in relation with the contemporary art discourse, are always the guiding principle for an exhibition, but a historical and social perspective also determine our choices. ruimteCAESUUR stands for the autonomy of art and puts the artist's oeuvre at the centre of organizing its (solo) exhibittions. Young, novice as well as "arrived" artists are offered a platform in order to present their work in a non-commercial environment. Real meeting and learning from each other play important roles within the annual planning of ruimteCAESUUR. We form a private initiative, without any profit motive, with Willy van Houtum and visual artist Hans Overvliet at its core; they form the board of the CAESUUR foundation. teamCAESUUR is completed by the artists Jorieke Rottier, Giel Louws and Dani Ploeger The unique composition of this team crosses borders of art practices, gender, and generations.

in 2021

ruimteCAESUUR | Lange Noordstraat 67 | NL-4331 CC Middelburg www.caesuur.nu | caesuur@zeelandnet.nl 68