การศึกษาแนวพุทธ

๑๔๘

รูหลักกอน แลวศึกษาและสอนใหไดผล

เพราะฉะนั้น พระพุทธเจาจึงไมใชใหเราปฏิบัติแตลําพัง ศีลเฉยๆ ถาศีลเฉยๆ เดี๋ยวก็ไปเขาระบบบังคับ แตศีลที่ตรัสไวนี้ เชนใหมีศีลในการเสพบริโภคใชปจจัยสี่ จะรับประทานอาหารก็ ใหพิจารณา การพิจารณาก็คือการใชปญญา กลายเปนวาเอา ปญญามาชวยทําใหเกิดศีล จึงเริ่มมีศีลดวยหลักที่วาขาพเจาพิจารณาแลวโดยแยบ คาย จึงรับประทานอาหารนี้วา มิใชรับประทานเพียงเพื่อ เอร็ดอรอย สนุกสนาน โกเก มัวเมา แตรับประทานเพื่อจะ เกื้อหนุนชีวิตที่ดีงาม เพื่ออยางนั้นๆ อะไรก็วาไป นี่คือปญญามา เมื่อปญญามาก็ทําใหเรารับประทานอาหารอยางได คุณคา เมื่อมองเห็นคุณคาแลวเราก็รูสึกพอใจ มีความสุขในการ รับประทานอาหารที่มีคุณคาเปนประโยชน แมมันจะไมอรอยมาก นัก ปญญาทําใหเราพนจากการครอบงําของการติดหลงในการ เสพ และเกิดสภาพจิตที่มีความสุขอีกแบบหนึ่ง เปนความสุขซึ่ง ไมจําเปนตองเกิดจากการเสพรสอรอยอยางเดียว แตเกิดจาก ความรูความเขาใจ เห็นคุณคาประโยชนที่แทจริง พอเห็นคุณคาประโยชนที่แทจริง เราอาจจะรับประทาน อาหารมื้อนั้นที่แมจะไมอรอยเทาไร แตเรารูสึกวาเปนประโยชน ตอสุขภาพของเรา เราก็มีความสุขได ปญญาก็มาปรับสภาพจิต แมแตสรางความสุข เปลื้องความทุกข แลวเราก็จะดําเนิน พฤติกรรมที่ถูกตองดีงามไปไดอยางมั่นคงและมั่นใจ อยางนี้จึงจะเปนบูรณาการที่แท คือบูรณาการของ ไตรสิกขา ในระบบองครวมที่เปนเรื่องธรรมดาของธรรมชาติ