BDW editie 1471

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

CLOCLO ‘69: PASCAL DEWEZE EERT CLAUDE FRANÇOIS En ook: Art Brussels, Henri Cartier-Bresson en Flying Lotus.

23 04 15

DROMEN VAN BARBECUE AAN HET WATER

PROCUREUR DES KONINGS JEAN-MARC MEILLEUR

“We moeten sneller een beslissing durven nemen” LEES P. 6-7

Dansaertstraat verzet zich tegen modeketens LEES P. 3

LAKEN – Het Collectief Act Yourself, oftewel Ayay, wil van het grasveldje aan het Monument voor de Arbeid een leuk en toegankelijk parkje maken. De plek is schitterend gelegen, aan het water bij de De Troozbrug, maar is vaak vies en trekt amper volk.

“Het is een soort wasteland,” zegt kunstenares Lotte Stoops. Grote boosdoener volgens haar is het zwarte hek dat enkele jaren geleden in een grote boog om het monument van Meunier werd geplaatst. “Met dit hek houd je vandalen niet tegen terwijl het wel elke vorm van sociaal leven boycot,” zegt Stoops.

Het voorstel van Ayay is dan ook om de omheining gedeeltelijk weg te halen. En om van de plek de eerste publieke barbecue in Brussel te maken, graag ook met een zomerbarretje en muziekoptredens.

Om te kijken of de hele buurt achter de plannen staat is er zaterdag feest aan het monument, met barbecue en muntthee, en met voor het eerst sinds lang, de echte Lakense half- en halftaart.

Bettina Hubo

Street workout met Wolf’s Bar

Lees p. 14-15: “Haal die omheining rond het beeld weg”

LEES P. 28

FOTO: © BART DEWAELE

N° 1471 VAN 23 TOT 30 APRIL 2015¦ WEEK 17: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1471 PAGINA 2 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

VAN DE REDACTIE

door Danny Vileyn

Reuzenstap

WAUTER MANNAERT

‘GEEN AFVAL UIT HEEL BRUSSEL’ BRUSSEL - De gemeente SintPieters-Woluwe heeft haar containerpark overgedragen aan Net Brussel. Maar het blijft voorbehouden voor de eigen inwoners. De gemeente wil vermijden dat le tout Bruxelles er afval komt dumpen. “Het is een klein containerpark.”

sel-Stad – heeft in de marge van de persconferentie aangekondigd dat er aan de rand van het gewest overstapparkings aankomen met een capaciteit van tienduizend auto’s. Die zijn een noodzakelijke aanvulling op het verkeersvrije centrum. Cynici zullen opmerken dat hij in 2004 er ook al zesduizend heeft aangekondigd. Die zijn er niet gekomen. Meer zelfs, er zijn sinds 2008 parkeerplaatsen verdwenen. De Brusselse regering kan zich zulks niet meer permitteren.

De autolobby Touring en de werkgeversorganisatie Beci voorspellen in een persbericht dat per 29 juni de chaos eraan komt. Dat is niet ondenkbaar in de beginfase. Beci vindt ook dat er te weinig alternatieven zijn voor de auto. Wat de alternatieven betreft heeft Beci zeker een punt, maar dat is geen reden om de plannen nog maar eens uit te stellen.

Even terug in de tijd: tijdens de eerste legislatuur van de Brusselse regering (1989-1995) heeft het kabinet van toenmalig minister-president Charles Picqué (PS) al plannen uitgetekend om het Beursplein verkeersvrij te maken. Wachten kan echt niet langer. Het welslagen van het plan hangt eerst en vooral van de Stad Brussel af, maar ook van de NMBS (GEN) en de Brusselse regering. Met een verkeersvrije zone mag u nooit langer dan tien minuten wachten op een metro, tram of bus die het centrum aandoet. Ook ‘s avonds niet.

Pascal Smet heeft evenveel werk voor de boeg als Mobiliteitsschepen Els Ampe (Open VLD).

De overdracht van het gemeentelijke containerpark naar het gewestelijk niveau is een gevolg van de zesde staatshervorming (2011).

Sint-Pieters-Woluwe is de eerste gemeente waarmee het Brussels Gewest een akkoord heeft bereikt.

Maar de gemeente heeft in de onderhandeling kunnen afdwingen dat het containerpark voorbehouden blijft voor wie in Sint-PietersWoluwe woont.

Dat is vreemd want het was precies de bedoeling om extra containerparken te creëren voor alle Brusselaars. Nu zijn er maar twee in heel de hoofdstad, en dat is te weinig.

Schepen van Afvalbeleid Caroline Lhoir (Ecolo) verdedigt de maat-

regel: “Het is tijdelijk. We observeren momenteel hoe het verloopt met de mobiliteit, met het lawaai.

Het is een klein containerpark in een residentiële buurt. Als de observatie positieve resultaten oplevert zullen de inwoners van buurgemeente Sint-LambrechtsWoluwe er terechtkunnen. Dat kan al vanaf de zomer.”

En daarna? Lhoir: “Dat hangt af van de onderhandelingen die Net Brussel met andere gemeenten voert. Als die tot een doorbraak leiden, of als er mobiele containerparken bijkomen in heel Brussel, dan kunnen we ook geleidelijk inwoners van andere buurgemeenten toelaten,” zegt Lhoir.

Lhoir is overigens wel van overtuigd dat de overdracht een goede zaak is. “Dankzij Net Brussel hebben we de dienstverlening kunnen verbeteren, met langere openingstijden en een betere akoestische en visuele inrichting. Bovendien betekent de overdracht ook een financieel voordeel voor de gemeente.”

Steven Van Garsse

© FILIP DUJARDIN

Brussel doet vandaag wat andere steden al lang begrepen hebben. Een hoofdstad die naam waardig verdient een verkeersvrij centrum dat groter is dan een zakdoek: de verkeersvrije zone rond de Grote Markt vergroot per 29 juni van 35 naar 50 hectare. Vijftien jaar geleden waren de plannen revolutionair geweest, vandaag zijn ze een reuzenstap. Brussel telt nog altijd mannen (en vrouwen) met aanzien die hun auto willen nemen om tweehonderd meter verderop naar de strijkwinkel of de stomerij te gaan. Voor hen is dit plan wel een kleine revolutie. Ze zullen er moeten aan wennen.

De verkeersvrije zone en het bijhorende circulatieplan zijn een persoonlijke overwinning voor burgemeester Yvan Mayeur (PS). Mayeur is erin geslaagd om in dit dossier water en vuur te verzoenen, rood en blauw, SP.A en Open VLD. Mayeur deed wat een burgemeester hoort te doen: trancheren.

Daarmee geeft hij de oppositie, die op vinkenslag lag, het nakijken. Die kon niet veel meer dan kritiek geven op technische knelpunten.

Minister van Mobiliteit en Openbare Werken Pascal Smet (SP.A) – die ook gemeenteraadslid is in Brus-

MILIEU > LOKALE PRIVILEGES VOOR GEWESTELIJK AFVALPARK

CULTUUR > EXPLOITATIE VALT TE DUUR UIT

VGC WIL AF VAN BRONKS BRUSSEL – De VGC wil het gebouw van Bronks aan de Varkensmarkt overlaten aan de Vlaamse Gemeenschap.

De bouw van jeugdtheater Bronks, door architecte Martine De Maesenere, afgerond in 2009, was meer dan ambitieus, maar de Vlaamse Gemeenschapscommissie bokste boven haar gewicht. Vandaag blijken de exploitatiekosten een flinke streep door de rekening. Bronks moet jaarlijks 50.000 euro putten uit de werkingsmiddelen, omdat de VGC-subsidies voor de exploitatie niet volstaan.

Collegelid voor Cultuur Pascal Smet (SP.A) stelt nu voor om het jeugdtheater, inclusief de exploitatie, over te dragen aan de Vlaamse Gemeenschap. Daarmee zou Bronks in het rijtje terechtkomen

van andere huizen als AB, Beursschouwburg en Kaaitheater. Voor Bronks is het geen slechte zaak dat het bij een grotere (lees: kapitaalkrachtigere) overheid terechtkomt, zo luidt de redenering.

Tegelijk verlicht het de schouders van de VGC. Die heeft vandaag de handen vol met het onderhoud en renovatie van de 22 gemeenschapscentra.

Voor de werking van Bronks zou de transfer geen verschil maken.

Vraag is of de Vlaamse Gemeenschap er in deze tijden van besparing die nieuwe last graag ziet bijkomen. Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD), zelf ooit bestuurslid van Bronks, zegt alvast open te staan voor een gesprek.

Steven Van Garsse

BDW 1471 PAGINA 3 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

BDWVOORGROND

ECONOMIE > STIJL WIL GEEN COS IN DE STRAAT

‘DIT ZET REPUTATIE VAN DANSAERTWIJK OP HET SPEL’ ren die op een makkelijke manier zodat hun collecties vaak sneller in de winkels liggen dan de stukken van de ontwerpers zelf.”

Bovendien trekt een zaak als Cos een publiek dat winkel-in-winkel-uit shopt en gewend is aan self-service.

Noël: “Ik kan dat niet aan. Bij ons is het geen zelfbediening, wij kleden mensen. Er hangen zelfs geen antidiefstaltags aan onze kleren.”

De nieuwe winkel zal een klein uitstalraam hebben in de Dansaertstraat en een enorme vitrine op de Nieuwe Graanmarkt, pal tegenover MAD Brussels, het Mode and Design-center dat over enige tijd opengaat. Noël: “Als de Stad toelaat dat Cos hier komt, kan ze beter het hele MAD-project, waarin zoveel geld en energie wordt gepompt, opdoeken.

Het doel van MAD is namelijk de ontwerpers te ondersteunen. Met een Cos ondersteun je ze niet. Je hebt onafhankelijke winkels nodig om de collecties van de ontwerpers te verkopen.”

Geen nachtwinkels

Sonja Noël: “Als er één keten komt, volgen de andere meteen.”

BRUSSEL – Ontwerperszaak Stijl en andere onafhankelijke winkels verzetten zich tegen de komst van de keten Cos, het luxueuzere zusje van H&M, naar de Dansaertstraat. “Het zal het karakter van de wijk veranderen,” zegt Sonja Noël van Stijl.

S

inds begin deze week hangen her en der in de Dansaertstraat rode A4’tjes met in grote letters ‘No Cos’. Het is een reactie van Noël en andere handelaren op de rode affiches waarmee de verbouwing wordt aangekondigd van de panden waarin nu het restaurant Au Fond en feestjurkenontwerpster Johanne Riss gevestigd zijn.

Eigenaar en projectontwikkelaar Gérald Hibert wil de gebouwen, respectievelijk gelegen in de Dansaertstraat en op de Nieuwe Graanmarkt, verbinden en verbouwen tot één grote handelszaak van ruim 800 vierkante meter.

Bedoeling zou zijn om de winkel te verhuren aan de Zweedse keten Cos, die aangekondigd heeft om eind dit jaar een tweede Brusselse vestiging in de Dansaertstraat te openen.

Voor Johanne Riss en voor de uitbaters van Au Fond, die vorig jaar te horen kregen dat ze buitengezet zouden worden, is het een flinke klap. Ze stapten meteen naar de rechter om te proberen de beslissing ongedaan te maken. “Eind mei doet de vrederechter een uitspraak,” zegt Aladin Turcksin van Au Fond. “Intussen is er ook een aanvraag voor de bescherming van het interieur onderweg.”

Stijgende huurprijzen Maar ook de andere handelaren in de buurt zijn ongerust, in de eerste plaats de boetieks in de onmiddellijke omgeving, tussen de Oude en Nieuwe Graanmarkt.

“Ik heb dertig jaar gewerkt om de reputatie van Brussel als modestad naar een hoger peil te tillen,” zegt

© SASKIA VANDERSTICHELE

SCHEPEN MARION LEMESRE (MR):

“Stad Brussel kan hier helemaal niets tegen beginnen”

Cotonniers, Sandro, Princesse Tamtam, Eleven Paris en Maje. “Het probleem is dat als er één keten komt, de andere meteen volgen. Zij zijn bereid om veel geld te betalen om hier te zitten en kunnen dat doen omdat ze goedkoop produceren.”

De huurprijzen zijn intussen fors gestegen en dat is een van de redenen waarom een heleboel ontwerpers intussen de deuren van hun atelier-boetiek gesloten hebben: Christophe Coppens, Nicolas Woit, Idis Bogam, Azniv Afsar, Mieke Cosyn, Christa Reniers.

Ideeën kopiëren Sonja Noël. “De klanten zijn er nu, de Dansaertstraat is wereldwijd bekend. In alle toeristische gidsen staat ze omschreven als de straat van de atelier-boetieks en de onafhankelijke mode- en designwinkels.

Cos gaat dit karakter beïnvloeden.”

Noël geeft toe: de Zweed is niet de eerste keten die de wijk opzoekt.

In het eerste deel van de Dansaertstraat wemelt het intussen van de Franse chaînes, zoals Comptoir des

De komst van Cos is volgens Noël echter nog veel gevaarlijker voor de reputatie van de wijk. “Die Franse ketens hebben kleine pandjes. Dit wordt een hele grote winkel.” Ze begrijpt dat Cos, met zijn op designlabels lijkende collectie, in de Dansaertstraat wil zitten. “Ze willen een graantje van ons imago meepikken.

Terwijl ze zelf amper enige creativiteit aan de dag leggen. Ze kopiëren ideeën van ontwerpers en produce-

Ook Alexandra Lambert, directrice van MAD Brussels, ziet het gevaar.

“Wij zijn een promotiecentrum voor de mode en vestigen ons in deze wijk omdat dit het kwartier van de modeontwerpers en de design is. Wij zouden het heel jammer vinden dat ontwerpers moeten vertrekken door de komst van Cos en dat tegen de tijd dat wij opengaan hier commerciëlere zaken zitten. Cos en de andere grote ketens horen meer thuis op de boulevards.”

Zelfs schepen van Handel Marion Lemesre (MR) vindt dat een zaak als Cos niet strookt met de geest van de Dansaertstraat. Maar volgens haar kan Stad Brussel ‘helemaal niets’ doen. “Wij hebben geen legale middelen om te beletten dat een keten zich hier vestigt. Het is de vrijheid van handel.”

De Stad gaat wel actie ondernemen om te vermijden dat de ontwerpers hun plek kwijtraken in de Dansaertstraat. Lemesre: “In het achterste deel van de straat, aan het kanaal, proberen we de eigenaars te overtuigen om niet aan nachtwinkels of andere bas-de-gamme-zaken te verhuren, maar aan ontwerpers. Er zijn daar immer nog veel winkels met achterin een atelier. Zo zou je op het einde van de Dansaertstraat kunnen herwinnen wat in het begin van de straat verloren is gegaan.”

Bettina Hubo

BDW 1471 PAGINA 4 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

UITGELICHT > STAD BRUSSEL VERSNELT VOORLOPIGE INRICHTING VAN VIJFHOEK

BEURSPLEIN NOG VOOR DE ZOMER AUTOVRIJ BRUSSEL – Nog voor de zomervakantie krijgt de Vijfhoek er een flinke autovrije zone bij. Over het aantal rijstroken op de omliggende parkeerlus is lang gebakkeleid. “Zeg niet langer miniring.”

E

ven terug in de tijd. In mei 2012 roept filosoof Philippe Van Parijs op tot de bezetting van het Beursplein, om het overwicht van de auto aan te klagen in het hart van de stad. Pic Nic the Streets is geboren. Het wordt een overweldigend succes. Burgemeester Yvan Mayeur (PS) belooft een kentering. Hij wordt niet veel later herkozen en het meerderheidsakkoord van PS en MR voorziet een autovrije binnenstad tussen De Brouckère en Anneessens, maar tevens vier ondergrondse parkings, en een parkeerlus rond het autovrije gebied.

Op 29 juni is het zover. Dan zal de Stad Brussel overgaan tot de voorlopige inrichting van het hypercentrum. Het belooft een ingrijpende verandering te worden.

Niet alleen worden de Hausmannsiaanse centrale lanen autovrij, de rijrichting van de omliggende stra-

ten wordt helemaal omgegooid.

Concreet komt er één autolus rond het autovrije gebied in tegenwijzerzin, met invalswegen vanuit de verschillende windrichtingen (Koloniënstraat, Pachecolaan, Jacqmainlaan, Dansaertstraat, Stalingradlaan, Hoogstraat).

Over het wegprofiel van de autolus is bijna een jaar gebakkeleid tussen MR/Open VLD en PS/SP.A. Liberalen ijverden voor een parkeerlus op twee rijvakken. Een studie van Technum moest aantonen dat dit een haalbare kaart was. SP.A wou dan weer zoveel mogelijk fietspaden. Een en ander was niet compatibel.

Voor de paasvakantie is een compromis bereikt. Alleen de Keizerslaan en Wolvengracht komen op twee rijvakken. De rest van de parkeerlus wordt op één rijvak gebracht.

Daarmee hoopt het stadsbestuur het transitverkeer te ontmoedigen.

De N-VA voorspelt chaos.

Touring en Beci zitten op dezelfde lijn.

Zo was het ook afgesproken in het meerderheidsakkoord.

Sceptisch Er komen fietspaden in tegenrichting en fietssuggestiestroken in de richting van het autoverkeer (behalve aan de Wolvengracht) “Ik begrijp de vrees die er was. Maar nu moet niet langer over een miniring worden gesproken,” aldus Brussels minister van Mobiliteit Pascal Smet

(SP.A). Eerdere tweets van burgemeester Mayeur gingen in dezelfde richting.

Toch zit er een angel aan het akkoord. Schepen van Mobiliteit Els Ampe (Open VLD) verklaarde op de persconferentie in het stadshuis eensgezind dat het om een parkeerlus gaat op één rijvak. Maar in de wandelgangen spreekt ze van anderhalf rijvak, waarbij “op drukke momenten” toch twee auto’s naast elkaar kunnen rijden. Technisch gezien klopt dat ook. De auto krijgt 4,73 meter toebedeeld. Dat is voldoende om twee auto’s naast elkaar te laten rijden. Die rijden dan wel op de fietssuggestiestrook.

De voorlopige inrichting zal na acht maanden getest worden. Dan zal duidelijk worden hoe het verkeer zich aanpast aan de nieuwe situatie, of er nog transitverkeer door de Vijfhoek rijdt, en of vlot verkeer mogelijk blijft.

Over dat laatste is oppositiepartij N-VA alvast erg sceptisch. Gemeenteraadslid Johan Vanden Driessche voorspelt chaos. “Het stadsbestuur meent wellicht dat de huidige verkeersstromen er vanzelf gekomen

zijn, maar daarom zullen ze niet vanzelf verdwijnen,” zo zegt hij.

Werkgeversfederatie Beci en autolobby Touring zitten op dezelfde lijn.

Parking Met deze voorlopige inrichting verdwijnen ruim honderd parkeerplaat-

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE ‘Capital Artists’. Zo heet de tentoonstelling waarmee het Brussels Art Institute van kunstenaar Jan De Cock officieel de deuren opent als kunstencentrum in Kuregem. De expo toont wat leeft bij de jonge generatie kunstenaars in Brussel, en speelt ook met het woord ‘kapitaal’ in al zijn historische, letterlijke of abstracte betekenissen: hoofd, bovenste deel van een zuil, hoofdplaats, bezit en privéfinanciën, maar ook kennis, kunde en ervaring. En wat betekent het kunstenaarschap doorheen die betekenissen van kapitaal?

WEEKOVERZICHT

BDW 1471 PAGINA 5 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

© SANDER DE WILDE

WOENSDAG 15 APRIL Tuberculose en schurft in krakerspand. Een geval van vergevorderde tuberculose is ontdekt in een voormalig bejaardentehuis in Molenbeek. Een gespecialiseerd team ging langs om te controleren of niemand anders besmet was. De groep La Voix des Sans Papiers trok er vorig jaar in. Daarnaast hebben een tiental andere inwoners schurft. Dat is een vrij ongevaarlijke, maar erg besmettelijke huidziekte.

DONDERDAG 16 APRIL Koninklijke serres weer open. Elke lente zijn de koninklijke serres toegankelijk voor het grote publiek. De bezoeker kan er talrijke planten- en bloemensoorten ontdekken. De serres blijven maar drie weken open. De negentiende-eeuwse serres zijn alle dagen open, behalve op maandag.

VRIJDAG 17 APRIL VUB-decaan Elias neemt ontslag. De laatste weken kwam professor Willem Elias in het nieuws omtrent een aantal seksistische uitlatingen. Aanleiding tot een van die uitlatingen was het overlijden van oud-minister Steve Stevaert (SP.A). VUB-rector Paul De Knop had hem hiervoor al berispt. Willem Elias heeft nu ontslag genomen als decaan van de Faculteit Psychologie en Educatiewetenschappen. Hij blijft wel nog lesgeven als hoogleraar.

ZATERDAG 18 APRIL 2.000 betogers tegen TTIP. Europa en de Verenigde Staten onderhandelen over het Trans-Atlantisch Vrijhandels- en Investeringsverdrag. Zowat 2.000 mensen kwamen zaterdag in Brussel op straat om hun ongenoegen te laten blijken. Volgens de betogers houdt het verdrag een gevaar voor de democratie, het milieu en de consument in.

ZONDAG 19 APRIL

Picnic the Streets ijverde voor een autovrij Beursplein. Over enkele maanden is het zover.

sen (Dansaertstraat, Zespenningenstraat, Keizerslaan, enzovoort). De Stad Brussel wil bovengronds parkeren ontmoedigen en heeft een openbare aanbesteding uitgeschreven voor de bouw van vier ondergrondse parkings. Daarover zou voor augustus duidelijkheid moeten zijn.

“ “ HET WOORD

Met de MIVB tot slot is een akkoord bereikt over de bushaltes.

Een aantal eindhaltes worden uit het autovrije gebied gehaald (29, 38, 46, 47, 63 en 88) maar zullen niet naar de Ninoofsepoort verhuizen, zoals eerder gezegd, en blijven binnen de Vijfhoek. Er

komt ook een lusbus (bus 86).

Over het elektrisch toeristentreintje dat aan het Beursplein zou rijden, was burgemeester Mayeur laconiek. “Daar is niets van aan. Het was een grap.”

Steven Van Garsse

Wie denkt dat de PVDA nog een partij is van bolsjewieken met een mes tussen de tanden, die goelags zal openen in de Ardennen of in Limburg, heeft het verkeerd voor” Journalist Manuel Abramowicz legt uit hoe de PVDA vervelde van maoïstische partij tot een succesvolle partij die meedraait in de parlementaire democratie (op tvbrussel).

Het leek wel het eindspel van een openbare aanval, gevoerd door zelfverklaarde inquisiteurs van de gedachtepolitie” Luckas Vander Taelen over Open VLD-parlementslid Ann Brusseel. Die had zich afgevraagd of Willem Elias nog wel kon functioneren als professor na zijn seksistische uitspraken (in De Standaard).

BQM

Brussels Quality Medical opent begin mei een zorgcentrum in het metrostation Brussel-Centraal. Het centrum komt ter hoogte van de lokketzaal. Dat gebeurt in samenwerking met de MIVB. Doelgroep zijn pendelaars

en mensen die lange uren kloppen en die daardoor vaak geen tijd hebben om op doktersbezoek te gaan. Bezoekers zullen ontvangen worden door twee artsen, drie verpleegsters en vier ondersteunende personeelsleden.

Toegang zal mogelijk zijn tussen 06.30 en 19 uur. BQM is niet van plan om de huisartsen te vervangen. Daarom sturen de artsen van het zorgcentrum binnen de 48 uur een verslag naar de vaste huisarts.

Cyril van der Esch

10.000 lopers voor eerste 10 kilometer. Zondag vond de eerste editie van de 10 kilometer van Brussel plaats. De Keniaan Leonard Komon won de loopwedstrijd. Hij is tevens wereldrecordhouder op de 10 kilometer op de weg. De wedstrijd startte in het Koning Boudewijnstadion, de eindstreep was indoor in Paleis 12.

ADVOCAAT MICHEL GRAINDORGE OVERLEDEN. De Brusselse advocaat Michel Graindorge is op 75-jarige leeftijd in Ukkel overleden. De ‘geëngageerde advocaat’ was bekend als verdediger van onder andere vakbondsman Roberto D’Orazio, baron Benoît de Bonvoisin en de slachtoffers van de bende van Nijvel. In 1979 bracht hij enkele maanden door in de cel omdat hij verdacht werd van medeplichtigheid toen François Besse ontsnapte uit de rechtbank.

MAANDAG 20 APRIL Stadion huisvest permanente pendelparking.

Een deel van de parking die onder het nieuwe stadion op Parking C komt zal permanent gebruikt worden voor pendelaars. Het gaat om 3.000 tot 4.000 plaatsen. Er is hierover een principieel akkoord. Ook is de Brusselse regering het erover eens dat hiervoor een verlenging van de metro nodig is. De Brusselse regering wilt de komende jaren echt werk maken van dergelijke overstapparkings.

Zo wil het Gewest nog eens 10.000 extra plaatsen voorzien aan metro- en GEN-stations.

AUTOVRIJ BEURSPLEIN. Het Beursplein wordt twee weken vroeger autovrij dan eerder aangekondigd, namelijk op zondag 28 juni. Het schepencollege van de stad Brussel geeft ook meer details bij het nieuwe circulatieplan dat hiermee samenhangt. Het gaat om een voorlopige inrichting die na acht maanden geëvalueerd zal worden. De heraanleg van de centrale lanen moet klaar zijn tegen 2018.

DINSDAG 21 APRIL Molenbeek bespaart op politie en OCMW. Burgemeester van Molenbeek Françoise Schepmans (MR) heeft besparingsmaatregelen aangekondigd. Molenbeek is in slechte papieren.

Verwacht wordt dat in 2015 de begroting 2,7 miljoen euro in het rood zal gaan. Daarom wordt de dotatie van de politie en het OCMW voor 2017 bevroren. Personeel dat dat jaar vertrekt zal ook niet vervangen worden.

Samengesteld door Jilan Berroho, Cyril van der Esch en Margo Claeys

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1471 PAGINA 6 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

Jean-Marc Meilleur: “Ik vind administratieve sancties een goede zaak. Vroeger werden kleine diefstallen of kleine geweldzaken zelfs niet beantwoord door het parket, nu is er tenminste een bestraffing.”

© BART DEWAELE

‘VROEGER WAS HET SEPONEREN INTERVIEW > JEAN-MARC MEILLEUR,

een jaar procureur des Konings in het arrondissement Brussel

OF VERZUIPEN’

BRUSSEL – Jean-Marc Meilleur is ruim een jaar procureur des Konings in het nieuwe gerechtelijke arrondissement Brussel, dat na de zesde staatshervorming ontstond. Bij zijn aantreden beloofde hij om het zeer hoge aantal seponeringen in de hoofdstad aan te pakken. Een jaar later zegt Meilleur dat er voorzichtig vooruitgang is geboekt. “Een verdubbeling van het aantal afgehandelde zaken is nog altijd mijn doel.”

H

et aantal gerechtelijke seponeringen ligt in Brussel hoog, zeer hoog. Al jaren schommelt de klassering van gerechtelijke zaken rond de 80 procent, ook voor gewelddelicten en andere strafzaken. Vorig jaar kopte deze krant daarom bij zijn aantreden op 1 april 2014 was de splitsing van BrusselHalle-Vilvoorde een feit - dat Jean-Marc Meil-

leur de Brusselse seponeringen op het niveau van een provinciestad wilde brengen, rond de zestig procent. Maar eigenlijk is zijn ambitie groter, want Meilleur wil het aantal afgehandelde zaken, dus ook de doorverwijzingen, de minnelijke schikkingen en de dagvaardingen vergroten. “We moeten werken aan onze manier van werken. En vooral sneller een beslis-

sing durven nemen,” zo verwoordt hij het.

U bent een jaar procureur des Konings.

Hoe staan de zaken?

Jean-Marc Meilleur: “Ik begrijp dat men ongeduldig is naar resultaten, maar eigenlijk is het nog te vroeg om te evalueren. We hebben een inloopperiode gehad begin 2014, ie-

dereen moest zich aanpassen aan de nieuwe situatie. Sindsdien zijn we goed bezig, vind ik. Het aantal dagvaardingen gaat omhoog, om u een voorbeeld te geven, maar we hebben wel nog werk met het aantal strafbemiddelingen. Die kunnen nog hoger. Maar pas aan het einde van 2015 zullen we weten waar we echt staan, dan zit mijn eerste volledige jaar erop.”

Het aantal seponeringen in het arrondissement Brussel is al jaren hoog. Hoe is dat kunnen gebeuren?

Meilleur: “Ach, je had in Brussel bijna de

BDW 1471 PAGINA 7 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

verplichting om zaken te seponeren, gewoon omdat de werklast anders niet doenbaar was.

Het is jaren ‘seponeren of verzuipen’ geweest.

Ik kom van buiten justitie, en ik koesterde vroeger de hoop om zo veel mogelijk te vervolgen en recht te doen geschieden. Ik heb dat ook geprobeerd, in de mate van het mogelijke, maar je wordt vroeg of laat met de realiteit geconfronteerd. Er waren te veel dossiers, dus kon men te vaak niet degelijk vervolgen.”

“Ondertussen heb ik begrepen dat een we-

JUSTITIE > EEN JAAR NA SPLITSING

GRIFFIE DICHT IN NAMIDDAG BRUSSEL - Een aantal griffies is tegenwoordig ‘s namiddags gesloten wegens personeelstekort.

“Een van de gevolgen van de ongelofelijk amateuristische manier waarop het gerechtelijke arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde gesplitst werd,” zegt advocaat Fernand Keuleneer.

Bij de splitsing, een jaar geleden, werden de tweetalige rechtbanken in Brussel vervangen door Nederlandstalige en Franstalige rechtbanken, bevoegd voor heel BHV. Het parket werd opgesplitst in een tweetalig parket voor Brussel en een Nederlandstalig parket voor HalleVilvoorde.

Een en ander moest leiden tot een efficiëntere rechtsbedeling.

“De splitsing heeft bij bepaalde rechtbanken inderdaad een grote dynamiek teweeggebracht,” zegt Kathleen Vercraeye, stafhouder van de Nederlandstalige advocatenorde van Brussel. “Maar die efficiëntie dreigt nu onderuit te worden gehaald door personeelstekorten, met name op de griffies.” Onlangs besloot de eerste voorzitter van het Hof van Beroep immers om zeven van de 45 Nederlandstalige griffiers te delegeren naar de Franstalige griffie, die kampt met te weinig tweetaligen.

Gevolg: een aantal Nederlandstalige griffies, de correctionele bijvoorbeeld, zijn ‘s namiddags niet meer toegankelijk. Voor strafadvocaten, die meestal ‘s ochtends op de zitting zijn of in de gevangenis, wordt het werken hierdoor erg lastig. “Het risico bestaat dat ze uitstel gaan vragen omdat ze in de materiële onmogelijkheid waren om het dossier in te kijken,” zegt advocaat Keuleneer. Volgens hem was het helemaal niet nodig was om ook de griffies te splitsen. “Ik heb het altijd als een kostelijke grap gezien.”

Vorige week raakte ook bekend dat de inbraakbestrijding in HalleVilvoorde mank loopt doordat er te weinig speurders zijn maar ook doordat de magistraten te veel tijd verliezen in de files. Keuleneer: “Dat was voorspelbaar. Als het parket in Asse zit en de onderzoekrechter in Brussel dan moet er veel over en weer gereden worden. Je gaat zien, binnen de kortste keren heeft het parket Halle-Vilvoorde opnieuw een ruimte in Brussel.”

Bettina Hubo

zenlijk verschil niet van één magistraat kan komen en dat we vooral onze manier van werken in vraag moeten durven stellen. Dat proces is nu bezig en ik ben er rostvast van overtuigd dat dit tot resultaat zal leiden.”

Had en heeft het hoge aantal seponeringen niet met een tekort aan mensen en middelen te maken?

Meilleur: “We zullen nooit genoeg personeel hebben. We moeten ons aanpassen en creatief te werk gaan, en meer doen met de weinige middelen die we hebben. En we komen van ver. Al in 2009 hebben we onze vervolgingsgraad verdubbeld. Dus geloof ik dat het nu ook kan. Ik denk dat het vooral belangrijk is om snel te beslissen wat we met een dossier zullen doen op het moment dat het bij ons binnenkomt: vervolgen, minnelijke schikking treffen, vermanen of seponeren.

Er zijn dossiers waarbij we op voorhand weten dat we niet tijdig een antwoord kunnen formuleren. Wel, laten we dan direct beslissen om die dossiers te seponeren. Als we een dossier behandelen moet de uitspraak van nut zijn voor de samenleving.”

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is sinds de zesde staatshervorming bevoegd voor veiligheid. De ministerpresident zal dat beleid coördineren en opvolgen. Kan u ons als Brusselse procureur een stand van zaken geven?

Meilleur: “De contacten zijn er, maar een concreet veiligheidsplan, daar wordt nog aan gesleuteld. De veiligheidsprioriteiten zijn per politiezone natuurlijk wel al vastgesteld.”

Vorig jaar schreef de krant Le Soir dat voor het eerst in België de grenzen van een gerechtelijk arrondissement en die van een gewest samenvielen.

Eigenlijk bent u dus de procureur van het Brussels gewest. Akkoord?

Meilleur: “Ja, dat is zo (lacht). Maar weet natuurlijk dat Brussel uit zes politiezones bestaat, en die politiezones blijven bestaan.

Ik vind de stap die na de zesde staatshervorming genomen is, namelijk die van een gewest met eigen middelen voor veiligheid, een zeer goede stap. Ik kijk bijvoorbeeld heel erg uit naar de Brusselse gegevens die het Brusselse observatorium voor veiligheid ons ter beschikking zal stellen. Dat observatorium bestaat al wel een tijdje, maar men werkt er nu aan om het operationeel te maken onder een nieuwe vorm.”

Maar zijn die nieuwe bevoegdheden werkbaar? Of creëren ze overbodige werklast?

Meilleur: “Op het Brusselse terrein is veiligheid perfect werkbaar, ja. De politiezones werken nu al zeer goed samen.”

Wat met het gerechtelijke niveau?

Er gaan stemmen op die zeggen dat de splitsing van het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde niet goed was.

Meilleur: “Het is nog te vroeg om die evaluatie te maken. Maar wat mij betreft zit het wel goed.”

Maar men signaleert problemen langs Nederlandstalige kant...

Meilleur: “Dat valt mee hoor. Ik dacht dat ik de eerste zes maanden van mijn ambt bezig zou zijn met het oplossen van splitsingsgerelateerde problemen, maar tot mijn grote vreugde bleek dat niet het geval. Ik meen te mogen zeggen dat we zeer goed voorbereid waren. Ook het contact met de collega’s van Halle-Vilvoorde is goed. Dagelijks zijn er ook zeven magistraten uit dat arrondissement aanwezig omdat de rechtbank zich hier in Brussel bevindt.”

“Natuurlijk ben ik wel op de hoogte van het

“Ik vind het goed dat het Brussels gewest een eigen veiligheidsbeleid mag uitstippelen en er middelen voor krijgt”

tekort aan griffiers (zie ook kaderstuk, red.).

Voor de rechtbanken is dat een probleem, maar niet rechtstreeks voor de werking van het parket.”

Wat is het aandeel tussen Nederlandstalige en Franstalige zaken in uw arrondissement eigenlijk?

Meilleur: “Goeie vraag... Vroeger maakte men de onderverdeling 20-80, maar ik kan u daar geen actuele cijfers van geven. Nu ja, voor mij is een Brusselse zaak een Brusselse zaak, ongeacht de taal.”

In onze samenleving, en zeker ook in Brusselse gemeenten, bestaat er de neiging om steeds meer ‘lichte’ feiten te bestraffen met een administratieve

sanctie, waarbij een gemeentebestuur straft en een boete int. Vindt u dat geen aanval op het recht?

Meilleur: “Ik vind administratieve sancties een goede zaak. Vroeger werden kleine diefstallen of kleine geweldzaken zelfs niet beantwoord door het parket, nu is er tenminste een bestraffing. Het is net niet aanvaardbaar als in de samenleving zulke zaken niet worden berecht, want ze hakken zwaar in op het veiligheidsgevoel van de burger. Grote misdaad raakt gewone burgers vaak niet, maar kleine wel, en heeft een disproportioneel groot gevolg voor hoe burgers zich voelen. En dat gevoel wordt tegengegaan door administratieve sancties.”

“We kunnen ons natuurlijk wel de vraag stellen of het voor een samenleving wenselijk is als sommige zaken door de lokale overheid worden afgehandeld, en niet door de rechtbank. Men is rechter en partij tegelijk. Dat is inderdaad een sterk juridisch-filosofi sch argument, maar voor een pragmatische oplossing valt hier nu meer te zeggen.”

Problematisch is misschien eerder dat men die overtredingen niet terug overhevelt naar het recht als de rechtbanken minder werk zouden hebben. Het dreigt een hellend vlak te worden: de uitvoerende macht die meer en meer bestraft, ten koste van de rechterlijke macht.

Meilleur: “Uiteindelijk hebben de lokale overheden en justitie hetzelfde doel: een veilige en rechtvaardige samenleving creëren. Als we dat samen kunnen bereiken, waarom niet?”

Christophe Degreef

ADVERTENTIE

01.05.2015 Place Ste-catherine St-Katelijneplein

14:30–15:15 Liedjes voor Gr oot en Klein

WALS Van De WALVIS 15:45–16:30 Afro Blues Me

ets Reggae

JUPITER DIOP

17:00–17:45 Japanse Rocka

billy

PINK MOON BABIES

18:30–19:45 Prettig Gesto

orde Coverband

L ES TRUTTES

23:00 Afterparty @Beurssc houwburg

SOCIALISTISCHE MUTUALITEIT BRABANT Toegankelijke gezondheid voor iedereen!

BDW 1471 PAGINA 8 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

© RIJKSARCHIEF BRUSSEL

Icek Gutfraynd, gefotografeerd door de Vreemdelingenpolitie bij zijn aankomst in België in 1938.

Daar blijkt dat zijn verwondingen niet ernstig zijn. Wanneer de politie hem komt ondervragen zegt de doodsbange Landerer dat hij niet weet wie hem heeft neergeschoten: hij heeft geen vijanden, bemoeit zich met niemand en maakt nooit ruzie.

Hij denkt dat hij is aangevallen omdat hij Joods is, en dat zijn aanvallers een tweede poging zullen wagen als ze erachter komen dat hij nog leeft.

Om ‘speciale redenen’ vraagt hij politiebewaking op zijn kamer. Die krijgt hij.

TWEEDE WERELDOORLOG > AANSLAGEN OP COLLABORATEURS IN BRUSSEL

‘ZO ZULLEN ALLE VERRADERS EINDIGEN’

Heftig vuurgevecht in hetzelfde ziekenhuis, in dezelfde gang als zijn slachtoffer…

Gewapende Partizanen De dag na de overval komen de gerechtelijke politie en de onderzoeksrechter van dienst ter plaatse. Ze verhoren Landerer, die weinig loslaat, en trekken dan naar de kamer van zijn belager. Die lijdt duidelijk onder zijn verwondingen, en verklaart met zachte stem dat hij ‘een patriot is’ en Landerer wilde vermoorden omdat die Joden verklikte aan de Duitsers.

Het identiteitsbewijs dat hij op zak

heeft is vals, in werkelijkheid heet hij Icek Gutfraynd. Hij weigert te zeggen waar hij woont, en hoe zijn overleden compagnon heette. De onderzoeksrechter stelt Gutfraynd in beschuldiging wegens poging tot moord op Landerer en poging tot doodslag op de omstanders op straat. De Duitse politiediensten, die inmiddels ook geïnformeerd zijn, komen eveneens ter plaatste, maar als ze Gutfraynd willen verhoren doet die alsof hij slaapt. Ze geven de Belgische politie opdracht om de man te bewaken en vertrekken.

De ziekenhuisgang waar Landerer en Gutfraynd lagen, met de kogelinslagen gemarkeerd.

De volgende avond verschijnen iets na 21 uur ’s avonds een man en een vrouw bij de portier van het ziekenhuis. Ze ondersteunen iemand en zeggen dat die gewond is geraakt bij een tramongeluk. De portier vertrouwt het niet en roept een arts, maar voordat die kan verschijnen haalt de man een revolver tevoorschijn. Daarop rennen tien

© RIJKSARCHIEF BRUSSEL

Drie dagen later blijkt die bewaking niet overbodig. Twee gewapende mannen dringen Landerers ziekenhuiskamer binnen. Eén van hen zet een pistool tegen zijn slaap, en vuurt. Voordat ze vluchten laten de mannen een briefje achter onder het kussen, waarop staat ‘Zo zullen alle verraders eindigen’. Wederom eindigt het hier echter niet voor Landerer: de kogel is op een haar na langs zijn hoofd gevlogen. Zijn belagers hebben minder geluk. Op het moment dat de mannen het ziekenhuis uitrennen komen juist twee politieagenten voorbij die de achtervolging inzetten. Een heftig vuurgevecht breekt los op de drukke kruising tussen de Jachtlaan en de Waversesteenweg, waarbij twee omstanders worden geraakt. Een jongeman die voor de daders op de uitkijk staat wordt geraakt en overleeft het niet.

Een van de belagers kan ontsnappen, de ander wordt door de politieagenten gegrepen. Hij zegt ze nog dat hij bij het verzet zit en dat ze hem moeten loslaten. In een moment van verwarring kan hij vluchten, maar vervolgens wordt er opnieuw op hem geschoten. Hij raakt gewond en kan ingerekend worden. Gezien zijn verwondingen moet hij echter eerst verzorgd worden. Hij krijgt een kamer

© RIJKSARCHIEF BRUSSEL

BRUSSEL – Op 22 april 1943 schieten twee fietsers de 49-jarige Leon Landerer neer aan het Parmentierpark in Sint-Pieters-Woluwe.

Hij wordt geraakt door drie kogels, en overgebracht naar het ziekenhuis in Etterbeek, vlakbij de Jacht.

Het briefje dat achtergelaten werd onder Landerers hoofdkussen.

gewapende mannen het ziekenhuis binnen. Ze trekken naar Gutfraynds kamer, waar ze de aanwezige politieagent ontwapenen, en hem opsluiten in de kamer. Hun kameraad nemen ze mee. Ondertussen vragen ze aan een verpleegster waar ‘de verrader’ ligt, waarop deze laconiek antwoordt dat ze haar zieken met rust moeten laten. De politieagent die Landerers kamer bewaakt is ondertussen in actie geschoten: hij doet de deur op slot en lost een vijftiental waarschuwingsschoten op de deur. De overvallers kiezen daarop het hazenpad. Ze zijn er opnieuw niet in geslaagd om hun prooi te doden. Bij het verlaten van het ziekenhuis roept Gutfraynd nog ‘Vive la liberté!’

De onderzoeksrechter, die van plan is Gutfraynd nog eens te verhoren, wordt de volgende dag ingelicht over de spectaculaire ontsnapping. Hoewel de verdachte spoorloos is, zet de gerechtelijke politie het onderzoek voort door foto’s te nemen en getuigen te verhoren. Landerer is intus-

Amnestie Drie jaar later, in augustus 1946, verschijnt hij weer op de radar van de gerechtelijke politie. Zijn aanhoudingsbevel staat immers nog steeds uit. Waarschijnlijk begrijpt de politie ondertussen hoe de vork precies in de steel zat. In 1943 pleegde de verzetsgroep van Gutfraynd aanslagen op zeker vier Joodse verklikkers,

Bij het verlaten van het ziekenhuis roept Gutfraynd nog ‘Vive la liberté!’.

en steeds had de politie wel door dat hier politieke motieven speelden.

Nu kan Gutfraynd zelf de details uit de doeken doen. Hij legt uit dat zijn chef bij de Gewapende Partizanen, waarbij hijzelf al vanaf 1941 was aangesloten, opdracht had gegeven om Landerer te vermoorden. Er was namelijk gebleken dat Landerer bij tramhaltes mensen met een Joods uiterlijk volgde en vervolgens hun adres doorgaf aan de Duitse politie. Over zijn voormalig doelwit heeft Gutfraynd horen vertellen dat die nog tijdens de oorlog is omgekomen. Dat klopt: na de aanslagen konden de Duitsers Landerer, die maar moeilijk aansterkte, niet meer gebruiken. Hij werd naar de Dossinkazerne in Mechelen gebracht, en van daaruit gedeporteerd naar Auschwitz.

Hoewel Gutfraynd hiermee zijn moordpoging toegeeft, wordt hij niet vervolgd. In september 1945 is namelijk een wet uitgevaardigd die amnestie verleent aan alle door het verzet gepleegde misdrijven. Na het verhoor wordt Gutfraynd dan ook vrijgelaten, ditmaal definitief.

Jan Julia Zurné

Jan Julia Zurné werkt aan het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij (Cegesoma) aan een doctoraat over de houding van de Belgische magistratuur en politie tegenover het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens haar onderzoek komt ze de verhalen tegen van de honderden, soms spectaculaire, aanslagen op collaborateurs die gepleegd werden door het verzet.

Het onderzoek maakt deel uit van de Interuniversitaire Attractiepool (IUAP) ‘Justice and Populations. The Belgian Experience in International Perspective, 1795-2015’.

P-PRAAT Op 3 mei is het Dag van de persvrijheid wereldwijd, en ook de VUB doet haar duit in het zakje. We verslikten ons wel bijna in onze koffie met die aankondiging, zo in de week dat een decaan-die-we-niet-bij-naam zullen noemen ontslag ‘nam’ wegens wat de ene seksisme noemt, en de andere een slechte grap.

Maar goed, alleen een kneusje valt daarover.

Persvrijheid, dus. De VUB organiseert een Gala-avond die helemaal in het teken zal staan van persvrijheid en doet dat onder de ronkende naam ‘Brussels Platform for Journalism’. De naam van het galabal: ‘Difference Day - Europees Gala voor vrijheid van meningsuiting’.

Iemand zou toch eens moeten definiëren wat dat eigenlijk is, vrijheid van meningsuiting, en wat daar niet onder valt. Een opsommende lijst van uw commentator: slechte grappen, seksisme, ironie, sarcasme, grofheid, Joden, moslims, Westerlingen, neoliberalen, rechters, godsdiensten - vooral die met één god, met als negatieve uitschieter de jongste - seks, porno, extreemlinks, extreemrechts, populisme, dierenwelzijn, (super)diversiteit, conservatisme, koningen, dictators, Saoedi-Arabië, Grieken, Poetin, racisme, onverdraagzaamheid, bingedrinken, drugs, platvloersheid, schizofrenie, depressie, pessimisme, op een eiland willen wonen en ernstige vragen bij Muntpunt hebben. Zo. Nu weet u tenminste wat u wel mag zeggen: alles dat niet onder het bovenstaande past. Succes.

Maar om voort te gaan op onze ex-decaan: als de VUB zegt dat – wij citeren – “X zijn uitlatingen betreurt en hij zich nogmaals verontschuldigt tegenover alle slachtoffers van seksueel geweld alsook ten opzichte van de universitaire gemeenschap en de studenten in het bijzonder,” dan vragen wij ons af of ze bij de VUB niet katholiek zijn geworden.

Dolle vreugdetaferelen bij spelers en supporters van Union Saint-Gilloise na de overwinning op het veld van Sprimont. Tvbrussel was erbij voor een reportage.

Voetbal > Dankzij driepunter op het veld van Sprimont

Union na zeven jaar opnieuw naar tweede klasse SINT-GILLIS – Door de overwinning op Sprimont CS kan voetbalclub Union Saint-Gilloise eindelijk vieren. De voetbalclub uit Sint-Gillis mag volgend seizoen in de tweede klasse aantreden. Zeven jaar geleden degradeerde de elfvoudige kampioen van België nog, maar door licentieproblemen bij andere clubs kan Union

nu toch promoveren. De mannen van trainer Drazen Brncic veroverden de tweede plaats in het klassement door op het veld van Sprimont de drie punten te pakken. Nicolas Rajsel stelde de overwinning veilig met twee doelpunten.

Jilan Berroho

ADVERTENTIE

CHIEN ÉCRASÉ Innige deelneming aan de vrienden en de familie van de duif die vorige week werd doodgereden aan het Centraal Station. Het was een MIVB-bus die het beestje naar een andere wereld hielp.

Twee bevriende duiven waren enkele seconden van hun melk, maar pikten nadien weer lustig de korreltjes van de grond rond de plaats waar hun vriendje was platgereden. Voilà le pigeon écrasé.

En de MIVB-bus? Die reed rustig verder, richting Sint-Joost. Gelukkig zit uw commentator niet op twitter, anders was er een stormpje ontstaan.

Het zet alle goedbedoelde poespas over slechtvalken in de Sint-Michiels en Sint-Goedelkathedraal natuurlijk in een ander perspectief. Alle dieren zijn onze vrienden. Yeah right.

Iets anders nu. Misschien hebt u al willen merken dat er steeds meer vuilniszakringen voorkomen in het Brusselse straatbeeld. Dat zit zo: vorige legislatuur heeft de Brusselse regering beslist dat er nieuwe vuilnisbakken moesten komen van het model – echt waar – ‘vigipirate’.

100 euro ‘t stuk. Dat is dus een metalen ring waarrond een vuilniszak wordt gespannen.

Buiten de officieel voordelige prijs – zo goedkoop is dat ook niet – prijst de Brusselse regering dat model omdat het de straten netter houdt. Blijkbaar vinden mensen het aangenamer om afval te storten in een vuilniszak dan in een gietijzeren kuip met ornamenten. Ook handig: men ziet direct of de zak vol is, in tegenstelling tot de kuip met ornamenten, waarvan men slechts weet ofie vol is als onze omvergereden duif er spontaan weer uit vliegt.

V.U.: Eleonora Holtzer, Zorgambassadeur, agentschap Zorg en Gezondheid, Koning Albert II-laan 35 bus 33, 1030 Brussel, België

sen door de Duitsers overgebracht naar een ander ziekenhuis. Het gerechtelijk onderzoek leidt nergens toe en in oktober 1943 volgt een buitenvervolgingstelling. De ontsnapte Gutfraynd zet ondertussen zijn verzetsactiviteiten bij de Gewapende Partizanen voort.

© TVBRUSSEL

BDW 1471 PAGINA 9 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

RSTAND? BITIE EN VE SIS LEF, AM ONDE DO N JOB IN EZ EE G P N O EE G O TO HEB JE IE MET HE OEDENDE EEN STUD IETSVERM KIES VOOR RG. DRIE N ZO EDROPT DS EI DH WERDEN G DE GEZON VOOR EN EN AL HUN INGEN JE G DD EN HA ER ZE LI . EN SCHO KSITUATIES ENDE WER N… IN UITDAG TE DRAAIE EE M M O DIG TALENT NO FILMPJES 3 STRAFFE AKKEN IN BE ZIE ZE UITP R. O GAERVO OP WWW.IK

ONTDEK DE STUDIE DIE PAST BIJ JE AMBITIE OP

IKGAERVOOR.BE

BDW 1471 PAGINA 10 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

VLIEGROUTES > VERWARRING ROND EX-PLAN WATHELET

PAS QUESTION BLIJFT WAAKZAAM BRUSSEL – Sinds er enkele vliegroutes uit het plan-Wathelet werden geschrapt begin april, zijn er geruchten dat federaal minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR) het toch niet zo nauw genomen heeft met een terugkeer naar de situatie van voor het plan.

Burgerbeweging Pas Question is sceptisch.

Volgens Belgocontrol is er echter niets aan de hand.

Zeynep Balci: “Racisme heeft te maken met machtsverhoudingen.”

© SAFIYE BINGÖL

INTERVIEW > POLITOLOGE ZEYNEP BALCI OVER #DAILYRACISM

‘NEEN, DE HOOFDSTAD IS NIET RACISMEVRIJ’ BRUSSEL – Na het verzamelen van getuigenissen van dagelijks racisme in Vlaanderen en Brussel wil het succescol twitterinitiatief #DailyRacism op zoek naar gepaste oplossingen. “We mogen de aandacht die er nu voor racisme bestaat niet laten bekoelen,” zegt Zeynep Balci.

Zeynep Balci is politologe, deed onderzoek over migratie aan de Universiteit Antwerpen en is een van de mede-initiatiefnemers van #DailyRacism. “We willen na het verzamelen van de getuigenissen, nu concrete beleidsvoorstellen formuleren die racisme tegengaan,” zegt Balci. “We doen dat aan de hand van een soort parlement, een plenum, waar we over verschillende thema’s zullen discussiëren.”

Jij zit de werkgroep onderwijs voor.

Heb je zelf te maken gehad met racisme?

Balci: “Ja. Ik heb daar ook een getuigenis over geschreven. Ik heb meegemaakt hoe iemand van het secretariaat, die helemaal niet bevoegd is, me zei dat ik geen aso mocht volADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

gen. Onderwijs is dus zeker niet racismevrij.”

“Een ander frequent voorbeeld is hoe leerlingen met een migratiegrond niet gedelibereerd worden, en andere leerlingen, met dezelfde punten, wel. Vandaar mijn voorstel om de klassenraad voortaan door een onafhankelijke persoon te laten bijwonen. Dat voorkomt willekeur tijdens de deliberatie.”

Je bent onderzoekster. Hoe ontstaat racisme volgens jou?

Balci: “Het heeft te maken met machtsverhoudingen, en met schrik voor het onbekende. Bepaalde groepen in onze samenleving willen niet dat andere groepen op hun niveau komen. Dat is een stuk ook aangeleerd.

Daarnaast spelen de media een rol in het in stand houden van racisme. Bijvoorbeeld door negatief te focussen op moslims en problemen uit te vergroten.”

Even ter opfrissing: Galant keerde begin april terug naar de situatie van voor 6 februari 2014, toen haar voorganger Melchior Wathelet (CDH) meer vliegtuigen over de Brusselse kanaalzone en over de gemeenten Etterbeek, Elsene, Oudergem en Watermaal-Bosvoorde liet vliegen, de zogenaamde brede bocht naar links. De rechtbank van eerste aanleg had namelijk gevonnist – na een procedure van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest tegen de federale overheid – dat die routes geschrapt moeten worden. Nadat Pas Question er een zaak van had gemaakt.

De succesvolle burgerbeweging van een softwareontwikkelaar uit Elsene lijkt echter van plan om door te gaan op dat elan. Sinds begin april gonst het op het internet van de geruchten dat Galant en Belgocontrol het niet zo nauw hebben genomen met de terugkeer.

Volgens enkele militanten en sympathisanten

ADVERTENTIE

OP ZOEK NAAR EEN OPLEIDING? ONTDEK SNEL ONS NIEUW AANBOD. Surf naar www.syntrabrussel.be en schrijf je in vanaf 1 mei.

Je bent Limburgse maar woont al enige tijd in Brussel. Is hier minder racisme?

Balci: “Op persoonlijk vlak ervaar ik minder racisme dan in Vlaanderen. Dat lijkt me logisch. De helft van de Brusselaars heeft een migratieachtergrond. Toch geloof ik niet dat het daarom beter gesteld is met de discriminatie in de hoofdstad dan in Vlaanderen.

Ook in Brussel houdt het onderwijs de sociale ongelijkheid in stand. Kijk maar naar de elitescholen. En dan heb ik het nog niet gehad over de discriminatie op de arbeidsmarkt, of in het uitgangsleven.”

Riskeert het plenum geen hoogmis te worden van gelijkgestemden?

Balci: “Neen, want iedereen is welkom. Ook wie er anders over denkt. Dat komt het debat ten goede.”

Steven Van Garsse Plenum #DailyRacism woensdag 29 april 18u-22u, Beursschouwburg, Ortsstraat, Brussel. Wegens het beperkte aantal plaatsen is inschrijven verplicht.

van Pas Question wordt er namelijk nog te veel boven Schaarbeek, Etterbeek, Oudergem, en de Woluwes gevlogen. En in een communiqué zegt Pas Question dat ze twijfels hebben over de correcte naleving van het vonnis.

Wat is er van aan? Sommige vliegtuigen vliegen inderdaad nog met een bredere bocht dan op het vliegplan getekend is, wat hen over bovengenoemde gemeentes leidt. Ze vliegen echter niet in de richting van het baken BR020, het Gilsonplein in Watermaal-Bosvoorde, zoals tijdens het plan-Wathelet wel gebeurde.

Van een brede bocht is dus geen sprake. Dat bevestigt ook Dominique Dehaene van Belgocontrol, dat instaat voor het luchtverkeer boven de luchthaven en omgeving. Afwijkingen ten opzichte van de getekende routes zijn vaak het gevolg van variabelen, zoals het weer of de lading van een vliegtuig. Dehaene vergelijkt het met een autosnelweg: vrachtwagens rijden daar op het eerste vak, snelle wagens op het vierde, maar toch volgen zij dezelfde route. Bij vliegtuigen is de afwijking natuurlijk groter, tot één kilometer.

Een deel van de verwarring is mogelijk ook te wijten aan het feit dat vele tegenstanders dachten dat er niet meer over hun Brusselse gemeenten ging gevlogen worden. Dat is nooit beslist geweest.

CD

-10%jv*ing

bij inschri or vo & betaling .

15 0 2 li ju 1

OPENDEURDAG

rbaar t cumulee rting is nie n en enkel * Deze ko re kortinge met ande ing van r inschrijv voo g ldi g. ge e opleidin een nieuw

ZA 09.05.2015 | 10u00 tot 17u00 CAMPUS TOUR & TAXIS | CAMPUS UKKEL

ADVERTENTIE

*Met uitzondering van de vervoersbewijzen Airport Line die enkel geldig zijn op het netwerk van de MIVB, met inbegrip van het gedeelte Bourget - Brussels Airport.

MOBIB ZET HEEL BRUSSEL OP DE KAART

1 KAART 4 NETTEN VANAF 21/04

De vele voordelen van uw MOBIB Basic-kaart: • Geldig in de hele Jump-zone* (op alle voertuigen van de NMBS, De Lijn en TEC in Brussel) • Niet op naam en kan dus gedeeld worden • Herlaadbaar • 5 jaar lang bruikbaar

Meer info op mivb.be

BDW 1471 PAGINA 12 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

POLITIEK > MINISTER PASCAL SMET (SP.A) EN PROFESSOR KOBE BOUSSAUW IN PALESTINA

‘MAAK NIET DE FOUTEN DIE

WIJ

PALESTINA – Het is midden april. Brussels minister van Mobiliteit, Pascal Smet (SP.A) is op bezoek in Palestina en heeft speciaal voor de gelegenheid een portie Belgisch weer mee gebracht: de regen valt met bakken uit de hemel en we halen met moeite tien graden.

M

aar waarom komt Pascal Smet naar Palestina? “De vraag kwam van de VN-organisatie UN-Habitat. Ik ben uitgenodigd door projectmanager Frank D’hondt om hier samen met Prof.

Kobe Boussauw (docent Ruimtelijke Planning aan de VUB) naar hun project duurzame stedelijke ontwikkeling te komen kijken.” De minister heeft die uitnodiging niet alleen aangenomen omdat hij het een hele eer vindt, maar ook omdat hij vindt dat Palestina best wel de steun van de internationale gemeenschap kan gebruiken.

Acupunctuur Pascal Smet bezoekt Ramallah, Nablus, Bethlehem, Hebron, Jeruzalem en Rawabi, een gloednieuwe, moderne Palestijnse stad in aanbouw. Hij ontmoet ministers, burgemeesters, verkeersdeskundigen, zakenlui en professoren. Zoals in Ramallah. Daar geeft hij een lezing

aan de Birzeit Universiteit. Na een voorafgaand gesprek met de rector, die het Palestijns-Israëlisch conflict nog eens duidelijk geschetst heeft en wat dat voor de studenten aan de universiteit en de Palestijnse jongeren in het algemeen betekent, heeft de minister het vooral over “de filosofie, over hoe je een stad moet ontwikkelen en hoe mobiliteit daarin past. Dat stedelijke omgevingen, omgevingen zijn om in te wonen.

Cities for people en niet cities for cars.

Zeker in dit geval, waar een bezetting aan de gang is, is de levenskwaliteit belangrijk en moet de mens centraal staan.” Een concept dat in een machocultuur als deze misschien niet zo gemakkelijk aanslaat, werp ik op, maar de minister ontkent met klem: “Ik zag heel duidelijk veel non-verbale bijval (knikken, nvdr.) voor het idee. Vooral dan bij die professoren en die jonge Palestijnen die al wat gereisd hebben en de Europese steden kennen. Ook de

PASCAL SMET:

“Ik denk dat Palestina als merk niet genoeg in de markt wordt gezet”

nood aan meer fietsen, pleinen en voetpaden sloeg aan.” De minister noemt het ‘urban acupuncture’. Wat zoveel betekent als kleine ingrepen met grote gevolgen voor de mobiliteit. “Maar je merkt hier ook heel veel frustratie bij de studenten en de professoren, die met hun projecten iets willen veranderen aan de realiteit, maar telkens weer op de onwil van de politiek stoten.”

Masterplan “Waarom proberen we hier niet een samenwerking op te zetten tussen de Palestijnse Autoriteit en het Brussels Gewest en tussen de VUB

GEMAAKT HEBBEN’

en de Birzeit Universiteit? Ik ga dit zeker aankaarten bij Bianca Debaets (CD&V), staatssecretaris voor Ontwikkelingssamenwerking in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Als wij de fondsen kunnen vrijmaken om projecten mogelijk te maken, met andere woorden om ideeën uit te werken, dan moet dat mogelijk zijn.” De minister is bijzonder enthousiast, maar ik vraag hem of hij wel genoeg stilstaat bij het feit dat de man in de straat hier andere prioriteiten heeft dan mobiliteit? “Die vraag is inderdaad ook gekomen van de studenten, van de experten. Krijgen we dit wel verkocht aan onze bevolking? Maar toen ik het voorbeeld gaf van hoe moeizaam wij in Brussel destijds de autoloze zondag hebben ingevoerd, leken ze te begrijpen dat zo’n ingrepen tijd kosten en niet zonder slag of stoot gaan.”

Bij de jongere generatie gaat de boodschap van Pascal Smet er iets gemakkelijker in dan bij de wat oudere Palestijnen. Die roepen volgens de minister nogal gauw de bezetting in als excuus voor alles. “Maar de bezetting is er,” aldus de minister, ”en het is een kwestie van daarmee om te gaan. In de stedelijke gebieden heeft de Palestijnse Autoriteit de

volledige controle. En bezet of niet, het is een keuze die je moet maken.

Een straat aanleggen of een boom aanplanten, dat is de verantwoordelijkheid van de Palestijnen zelf.” Bovendien is de openbare ruimte van cruciaal belang, voegt de minister er nog aan toe, want mensen moeten elkaar kunnen ontmoeten.

Professor Kobe Boussauw vindt sociale interactie in een stedelijke omgeving ontzettend belangrijk. “Door de checkpoints en de manier waarop de wegen hier zijn aangelegd wordt die sociale interactie belemmerd.

Begrijp me niet verkeerd, bereikbaarheid is belangrijk, maar je moet opletten dat je niet de fouten maakt die wij gemaakt hebben. Maak je leven niet afhankelijk van de auto.”

De overheid is in Palestina veel te weinig bezig met het ontwerpen van een masterplan voor de steden.

Iedereen doet maar wat en bouwt percelen vol tot aan de straatrand, waardoor er geen ruimte overblijft voor voetpaden of speelpleinen.”

Het is volgens hem geen kwestie van geld, maar van planning en wil. Ook professor Boussauw heeft een deel van de lezing op de Birzeit Universiteit voor zijn rekening genomen en is er bij alle afspraken die de minister

Samenleving > Tachtig actieve Brusselaars in Syrië

Egyptische ambassade wil religieuze oorlog bedaren BRUSSEL – Zeker tachtig Brusselaars vechten of vochten in Syrië en/of Irak. Die cijfers komen van Midden-Oostenspecialist Pieter Van Ostaeyen, en zijn geactualiseerd. Ondertussen profileert Egypte zich als een van de weinige landen in de regio als baken van stabiliteit. Ook in ons land laat zich dat voelen.

T

achtig veelal jonge mensen zijn de afgelopen jaren naar Syrië getrokken, vaak om er voor de Islamitische Staat of het Al-Qaedafiliaal Jabhat al-Nusra te gaan vechten. Enkelingen onder hen kwamen bij kleinere groepen terecht, zoals de oudere Abderraman Ayachi (foto), zoon van een SyrischMolenbeekse predikant, die in 2013 stierf terwijl hij voor de Suqur asShambrigade vocht.

De cijfers komen van Pieter Van Ostaeyen, een Mechelse internet- en Midden-Oostenspecialist en zijn een aanpassing van cijfers die eerder in de media circuleerden. Toen werd het aantal personen uit het Brussels gewest dat in Syrië vocht geraamd op 83. Die drie blijken nu uit de Vlaamse Rand te komen. De meeste strijders die Van Ostaeyen kon identificeren komen uit Brussel (ongeveer 36) en Sin-Jans-Mo-

lenbeek (17). Op Brussels niveau bestaat er geen zekerheid over het aantal personen dat teruggekeerd is, maar voor de 481 Belgen die in Syrië zijn geweest komt van Ostaeyen uit op 51 teruggekeerden. Cijfers van de overheid geven vaak een dubbel aantal.

Elite Vorig jaar kwam N-VA-senator Karl Vanlouwe nog uit op 141 inwoners van het Brussels gewest die in Syrië waren (geweest). Het verschil betreft hoogstwaarschijnlijk personen die zelden of nooit op sociale media actief zijn om hun daden in de kijker te zetten. Vanlouwe had

zijn cijfers van een overheidsbron.

Van Ostaeyen is ook zeker dat de twee IS-leden die begin dit jaar in Verviers werden doodgeschoten door de politie leden waren van Katibat al-Battar, een elitebrigade van Islamitische Staat. Hun plannen zouden een aanslag op de Belgische politietop zijn geweest. Lidmaatschap van een elitebrigade toont verregaand religieus idealisme aan, en allesbehalve geopolitieke naïviteit.

Dat het Midden-Oosten een kruitvat is, is ondertussen al lang geen understatement meer. Te midden van al dat tumult probeert Egypte zich als baken van stabiliteit op te wer-

pen. President Abdel Fatah al-Sissi, die na een militaire staatsgreep aan de macht kwam, probeert zijn land ook zo te verkopen aan het Westen.

Ook in Brussel. Vorige maand organiseerde de Egyptische ambassade in ons land bijvoorbeeld een reeks gesprekken in de Europese instellingen over de toestand in het Midden-Oosten en de bescherming van christelijke minderheden in Arabische landen. Daaraan gekoppeld was een christelijke mis die werd georganiseerd in Leuven ter herdenking van de 21 kopten – Egyptische christenen – die in februari op een Libisch strand werden onthoofd door de lokale afdeling van IS. De

BDW 1471 PAGINA 13 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

ken. Terwijl ze alleen maar elkaars hand moeten vasthouden om elkaar uit het moeras te trekken.”

Toch beseft de minister maar al te goed dat dit niet eenvoudig is. In Tel Aviv, bij linkse vrienden, merkt hij ook dat de thema’s ‘security’ en ‘Palestijnen’ een ‘crispatie’ (woorden van de Minister, red.) oproepen.

Maar de minister vindt ook dat de Palestijnen een grotere verantwoordelijkheid moeten dragen. “Ik wil de bezetting niet minimaliseren, maar je erin wentelen is ook geen oplossing.”

Muurtoerisme

Brussels minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) ziet een groot potentieel in muurtoerisme.

heeft bij. Hij voelt net als de minister veel voor een samenwerking tussen de VUB en de Birzeit Universiteit en is ervan overtuigd dat die samenwerking tot iets kan leiden.

Drijfzand Pascal Smet weet zeker dat zijn boodschap aankomt, omdat hij als politicus het verhaal brengt van een stad, die net als de Palestijnse steden nu, lang geregeerd werd door de auto en die op dit moment nog altijd niet perfect is. Of hij niet vreest veel

kritiek te krijgen van zijn Brusselse achterban, vraag ik hem? Waarom gaat ‘onze’ minister van Mobiliteit in Palestina het hoge woord voeren, terwijl er hier nog veel werk aan de winkel is? “Wij komen uit de realiteit,” zegt de minister. ”Brussel heeft in de jaren 1950 de verkeerde keuze gemaakt en dat hebben wij moeten terugschroeven en daar zijn we nu nog altijd mee bezig. Maar de kentering is er wel en dat wordt opgemerkt in de wereld. Dat maakt ons verhaal, mijn verhaal, geloof-

© NICKY AERTS

waardig. Als wij het kunnen, kunnen zij het ook.” De minister vindt instemming en dat zwengelt zijn enthousiasme aan. Hij belooft zelfs een aantal afgeschreven MIVB-bussen aan de Palestijnen te leveren. De MIVB verandert om de zes, zeven jaar van bussen. In 2016 komen er een tachtigtal bussen ter beschikking. “We kunnen die misschien wegschenken aan Palestina?!”

Pascal Smet volgt het IsraëlischPalestijns conflict in de internationale pers, maar benadrukt dat je het

pas echt begint te begrijpen als je hier bent. “Ik heb geweend toen de Berlijnse muur werd afgebroken. Ik heb niet geweend toen ik hier bij de muur stond, maar ik kreeg wel een krop in mijn keel. Het pakt je gewoon dat mensen dit kunnen. Vandaag, in 2015. Het is een politiek die niet goed is. Noch voor de Israëli’s, noch voor de Palestijnen. Dat zal mij bijblijven. Het lijkt alsof twee worstelaars aan het worstelen zijn in drijfzand. En hoe meer ze worstelen, hoe dieper ze zullen wegzak-

Zo ziet de minister een groot potentieel in het ‘muurtoerisme’. “Ik denk dat Palestina als ‘merk’ niet genoeg in de markt wordt geplaatst.

Een deel van de toeristen die jaarlijks naar Tel Aviv komen, zullen misschien ook wel bereid zijn om naar Palestina te reizen als ze weten dat ze er naartoe ‘kunnen’. En als ze langs de muur passeren zullen hun ogen opengaan.” Een idee dat blijkbaar ook aangegeven werd door een Palestijnse autohandelaar/ fabrikant, die een rit langs de muur met elektrische auto’s in gedachten heeft.

Het was de eerste keer dat Pascal Smet de regio bezocht en in het overvolle programma was er maar weinig ruimte voorzien voor vertier.

Gelukkig was er een beetje tijd om de Oude Stad in Jeruzalem te bezoeken en een dansvoorstelling van Kabinet K, een jong Gents dansgezelschap, bij te wonen in Ramallah.

“Maar ik kom zeker nog eens terug,” zegt de minister. “Met die bussen van de MIVB en om de toerist uit te hangen. Ik heb ten slotte nog maar weinig gezien van Israël en ook dat wil ik ontdekken om te begrijpen hoe de zaken hier in elkaar zitten.”

Nicky Aerts

© ARCHIEF BDW

Abderraman Ayachi, waarschijnlijk de eerste gesneuvelde Brusselaar.

Egyptische ambassade troonde toen zelfs de Brusselse vertegenwoordiger van de al-Azhar-universiteit in Caïro mee naar de mis. Al-Azhar is een instituut in de islamitische wereld, maar wordt tegenwoordig ook gecontesteerd omdat ze een dubbelzinnige houding aanneemt ten opzichte van IS. Sewif Abdelhady, de Brusselse vertegenwoordiger, scheen tijdens die beruchte mis wel IS af te vallen in een gesprek met BDW. “De extremisten van Islamitische Staat vertegenwoordigen de islam niet. Als ze zichzelf wel islamitisch noemen, dan houden ze geen rekening met de islam. IS is op geen enkele manier gelinkt aan een

godsdienst, maar we moeten ze wel samen bestrijden, want ze zijn een bedreiging voor de wereld,” aldus Abdelhady.

Een punt van kritiek, toch: Abdelhady beantwoordde een vraag over een wezenskenmerk van de islam echter niet echt. In de islam bestaat er strijd tussen de zogenaamde Dar al-Islam, de islamitische wereld, en de Dar al-Harb, ‘het huis van de oorlog’. De strijd tussen beide concepten is kenmerkend voor het discours van Islamitische Staat. Abdelhady vertelde echter dat “die strijd iets van vroeger is.”

Christophe Degreef

BDW REGIO

BDW 1471 PAGINA 14 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

DEZE WEEK AAN HET MONUMENT VOOR DE ARBEID > COLLECTIEF WIL PARKJE BEKEND EN BEMIND MAKEN

‘HAAL DIE OMHEINING ROND HET BEELD WEG’

LAKEN – Het collectief Act Yourself, oftewel AYAY, wil van het vreugdeloze grasveldje rond het Monument voor de Arbeid een gezellig parkje maken.

“De politiek heeft de mond vol over de kanaalzone, maar met deze schitterende plek aan het water gebeurt niets,” zegt Lotte Stoops.

H

et is paasvakantie, de zon schijnt volop en het zicht op het kanaal en de Up-sitetoren is subliem. Toch is er bijna niemand te bekennen in het parkje, dat verscholen ligt aan de voet van de De Troozbrug.

Wel passeren er hondenbezitters die het stukje groen voor een canisite nemen, alsook oudere buurtbewoners die zakken met oud brood komen leegkieperen aan de waterkant. De plek is dan ook een paradijs voor duiven. Ze schijten niet alleen het gras onder, maar ook De Zaaier en de andere sculpturen van het monument van Constantin Meunier.

Trappen van De Trooz Toen kunstenares en documentairemaakster Lotte Stoops drie jaar geleden in de buurt kwam wonen, vroeg ze zich af hoe het kon dat zo’n fantastisch gelegen plek zo weinig volk trok. Inmiddels is haar een en ander duidelijk geworden. En wil ze het parkje bekend en bemind maken. “Nu is het een soort wasteland.

Terwijl hier zoveel krap behuisde gezinnen wonen die nood hebben aan meer ontspanningsruimte.” Ze is er ook van overtuigd dat net omdat het parkje niet echt gebruikt wordt, iedereen er nu zijn gang maar gaat: hondenbezitters, broodstrooiers, sluikstorters en af en toe ook dealers.

Volgens Stoops is de grote boosdoener het zwarte hek dat enkele jaren na de restauratie

Het collectief AYAY wil aan het Monument voor de Arbeid de eerste publieke barbecue van Brussel houden.

in een grote boog om het monument werd geplaatst waardoor het publiek nog amper ruimte heeft om te wandelen of te zitten. Zitten is sowieso lastig want de banken zijn hier lang geleden verdwenen. Stoops: “Met dit hek

houd je echte vandalen niet tegen, terwijl het wel elke vorm van sociaal leven fnuikt.”

Daarom ging ze met de mensen van AYAY aan het denken. AYAY is een collectief dat, met de steun van vormingsorganisatie Citizenne,

DAR DROOMT AL VAN 2055 helpen bij het organiseren van evenementen,” legt Raemaekers uit. “Ik denk dat het vinden van deze basis onze grootste verwezenlijking is van ons eerste levensjaar. Hiermee hebben we de toekomst van het jeugdhuis verzekerd.”

Tweedehandsmarktje Kenneth Raemaekers is medeoprichter, rvblid en barverantwoordelijke van het jeugdhuis.

Hij blikt tevreden terug op het afgelopen jaar.

“De eerste zes maanden zijn nooit gemakkelijk. We kregen vaak het verwijt een Mabojeugdhuis te zijn. Daarom was het belangrijk in dit eerste jaar een goede basis te vinden.

Die basis vormen de zogenaamde kernleden.

Een groep van 40 tot 50 personen die actief

De oprichters van Dar keken in het begin niet naar de toekomst. Het belangrijkste was een open jeugdhuis creëren waar iedereen gemakkelijk zijn weg naar kon vinden. “Dat is gelukt, maar nu is het aan ons om nieuwe en diverse jongeren aan te trekken,” vertelt Raemaekers.

Jongeren aantrekken doet Dar door allerlei evenementen te organiseren. Twee concepten Jeugdhuis Dar bij de opening, exact één komen maandelijks of tweemaandelijks terug. jaar geleden.

© JO VOETS

BRUSSEL-STAD > JEUGDHUIS VIERT EERSTE VERJAARDAG MET STRAATFEEST

BRUSSEL – Jeugdhuis Dar, in het centrum van Brussel, bestaat een jaar. Dar heeft er naar eigen zeggen een succesvol eerste jaar opzitten. Het eerste kaarsje wordt uitgeblazen met een volwaardig straatfeest op 30 april.

© BART DEWAELE

frustraties over de stad probeert te vertalen in ludieke, creatieve acties.

Het voorstel van AYAY is om een groot deel van de omheining weg te halen. “Laat alleen het hek aan de straatkant staan en maak opzij

Braderie in Dar en de Ronde Tafel. Het eerste is een tweedehandsmarktje. Het tweede is een vraaggesprek met een centrale gast.

De thema’s die aan bod komen variëren. Woningnood, publieke ruimte en de Brusselse kunstscène zijn allemaal al de revue gepasseerd, aldus Raemaekers. Wat betreft gasten zijn Pascal Smet (SP.A) en Els Ampe (Open VLD) al over de vloer geweest om hun mobiliteitsplannen uit de doeken te doen.

Ultieme droom Toekomstplannen beperken zich voorlopig tot één doel: het vinden van een nieuwe locatie.

“We zijn dringend op zoek naar een nieuwe locatie vanwege capaciteitsgebrek,” zegt Kenneth Raemaekers. “We krijgen vaak de vraag van andere organisaties om onze locatie te gebruiken voor evenementen, maar we moeten die vragen vaak afwijzen.” Raemaekers maakt zich sterk dat iedereen gemotiveerder is dan ooit om de ultieme droom waar te maken, namelijk “dat we binnen 40 jaar nog altijd naar Dar kunnen komen.”

Cyril van der Esch

BDW 1471 PAGINA 15 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

een poortje. Dan kunnen de mensen overdag tot bij het monument. Dat kan dan ook weer dienst doen als bank. Ooit sprak men van ‘de trappen van De Trooz’, net zoals je de trappen van de Beurs hebt.”

Maar er zijn nog meer ideeën. “We willen een publieke barbecue installeren, een voor halal en een voor haram (niet-halal, HUB). Dit bestaat in Antwerpen, Gent en Leuven maar niet in Brussel. Hier mag het niet van de politie.”

Volkshuis Stoops droomt verder: een zomerbarretje, muziekoptredens. Wat er zeker moet komen is een bak voor oud brood en een hondentoilet. “En een veilig zebrapad want nu moet je je leven wagen om hier te geraken.”

Dat het niet eenvoudig zal zijn om deze dromen te verwezenlijken heeft Stoops intussen mogen ervaren. “Het is, zoals zo vaak in Brussel, een kluwen van bevoegdheden. Het monument is eigendom van de stad, de grond is van het gewest, het hek is geplaatst door

“Met dit hek houd je echte vandalen niet tegen, terwijl het elke vorm van sociaal leven fnuikt”

het gewest, maar het onderhoud is voor de stad. Je wordt dan ook van het kastje naar de muur gestuurd. Anderzijds voel ik dat er her en der goede wil is. Zo werden twee weken geleden plots nieuwe grasmatten gelegd.”

Voor het project echt doorgezet wordt, wil het collectief – zo’n twintig, vijfentwintig personen – eerst nog aftoetsen of de plannen ook gedragen worden door de rest van de wijk.

Daarom is er zaterdag een feest, met muziek, verhalenvertellers, hangmattennaaisters, barbecue en met echte Lakense half-en-halftaart (pruimen en rijst).

Wie alvast huiverachtig staat tegenover het weghalen van de beschermende omheining is Jean-Pierre Van Hautegem. Hij werd aan de overkant van de straat geboren en schreef enkele jaren geleden een boekje over de woelige geschiedenis van het monument. Deze

compositie van reliëfs en bronzen stond oorspronkelijk aan de andere kant van het kanaal, vertelt hij. Daar werd ze in 1930, vijfentwintig jaar na de dood van Meunier, neergezet.

In de oorlog raakte het monument flink beschadigd. “De Duitsers gebruikten het als uitkijkpost en er is wellicht op geschoten,” aldus Van Hautegem. De beeldengroep werd hersteld, maar al gauw vond de overheid dat ze in de weg stond op het verkeersknooppunt richting noorden. Na lang dubben gaf de stad het monument begin jaren 1950 een – veel minder zichtbare – plek aan de overkant van het water.

Als kind speelde Van Hautegem rond en op het kunstwerk. “Maar we beschadigden niets.” Het parkje werd in die tijd ook goed verzorgd door de stad. “Dat moest wel omdat het socialistische volkshuis Le Peuple er zijn jaarlijkse 1-meiviering hield.”

ADVERTENTIE

KOM DE IDE ALE INVESTERING BEWONDEREN

Parckfarm Maar het Lakense volkshuis ging dicht en vanaf de jaren 1970 trad de verloedering in: het parkje werd minder goed onderhouden en werd stilaan een verzamelplaats voor vandalen en drugsdealers.

Toen rond de eeuwwisseling beslist werd om het monument te restaureren was de schade gigantisch: de granieten sokkel was door een brand als het ware ontploft, er waren bronzen beelden gestolen, andere sculpturen waren vernield, onder meer doordat de dealers op het monument klommen om achter de reliëfs hun voorraad te verstoppen.

Na de dure en tijdrovende restauratie kwam er eerst een voorlopige en dan de definitieve omheining. Strikt noodzakelijk, zegt Van Hautegem, die inmiddels elders in Laken woont. “Als je het niet volledig afschermt, hou je geen monument meer over. Alles wat niet achter het hek zit, gaat kapot of verdwijnt, zoals het infopaneel. Zelfs de loszittende bouten van de omheining nemen ze mee.”

Stoops van haar kant beseft dat het een delicate oefening wordt maar blijft desondanks in het project geloven. ‘Mijn enthousiasme is bodemloos, of toch bijna. Als er meer volk komt, zal er meer sociale controle zijn. En we gaan er alleen mee door als de buurt mee wil.

Zo gebeurde het ook bij Parckfarm in Molenbeek. En zie, die glazen serre is nog altijd heel.”

Bettina Hubo

Orfeo & Tosca opendeurdag op 25 april (10u - 18u)

Zaterdag 25 april, 11-18u, feest Au bord de L’eau, www.facebook.com/ayay.org

Brussel-Stad > Mogelijk reglement met richtlijnen

Mayeur belooft anti-bedelarijmaatregelen in Vijfhoek De helft van de bedelarij in het Gewest vindt plaats in de Vijfhoek. Dat zei David Weytsman (MR) in de gemeenteraad van Brussel aan de hand van cijfers van de KU Leuven.

De MR-politicus vreest erger met de komst van de voetgangerszone in het centrum. “Er is nu al een hyperconcentratie van bedelarij in de Vijfhoek.” Hij benadrukt ook dat er een sterke rotatie is van de bedelarij, met een verplaatsing over de gehele Vijfhoek, vooral op drukke plekken zoals pleinen en winkelcentra. Van burgemeester Mayeur (PS) wilde hij weten of er financiële middelen vrijgemaakt

zijn om de bedelarij en landloperij tegen te gaan en of er naar oplossingen is gekeken in andere steden zoals Namen, waar bedelarij specifiek in Unesco-zones verboden is.

Mayeur heeft de kwestie naar eigen zeggen al onderzocht met de lokale politie. Volgens de burgemeester zijn er verschillende mogelijkheden, waaronder een gemeentelijk reglement instellen met concrete bedelarijrichtlijnen. Hij belooft binnenkort een beslissing.

Bedelarij of landloperij wordt niet meer als een misdaad gezien in ons land.

Jilan Berroho

■

ideale investering voor wie zijn rendement graag ziet stijgen

■

perfecte huisvesting voor de groeiende groep expats

■

eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats

■

unieke ligging en prestigieuze uitstraling

■

vlakbij De Munt en het bruisende stadscentrum van Brussel

■

deel van het iconische Chambon-complex

■

riante binnentuin van landschapsarchitect Wirtz

■

meer info: bel 02/201 00 01 of kijk op thechambon.be

Afspraak in de Koloniënstraat 56 - 1000 Brussel

BDW 1471 PAGINA 16 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

van het plein. “Het lijkt op een festivalweide nadat iedereen is vertrokken,” aldus Gerkens.

BRUSSEL-STAD > PUTTERIJSQUARE AL WEKEN NIET MEER OPGERUIMD

‘HET LIJKT HIER WEL OP EEN WEIDE NA EEN FESTIVAL’

Vechtpartijen

Wie van het Centraal Station naar de Grote Markt wandelt via de uitgang van de Putterijsquare, moet zich tegenwoordig haast een weg banen door het afval.

Jean-Phillipe Gerkens werkt in het Fietspunt aan een van de uitgang van het Centraal Station in hartje Brussel. Al enkele weken moet hij gadeslaan hoe de Putterijsquare er is omgevormd tot een stort. “Het is al zeker drie weken dat de kuisploegen niet meer zijn langsgeweest,” vertelt Gerkens. “Voordien kwamen ze elke ochtend en zag het er piekfijn uit. Niemand lijkt mij te kunnen zeggen waarom het ‘parkje’ aan zijn lot wordt overgelaten. De Putterijsquare is gelegen op een steenworp van de Grote Markt. Voor veel toeristen is het het eerste dat ze van het centrum van Brussel te zien krijgen. ‘Welcome to Brussels!’”

Het plein ligt er inderdaad in een erbarmelijke staat bij. Lege blikken bier, karton, oud brood en noem maar op zijn de nieuwste decoraties

De Putterijsquare. Lege blikken bier, karton, oud brood en noem maar op zijn de nieuwste decoraties van het plein.

© IVAN PUT

We zien hoe de ‘bewoners van de square’ langzaamaan toestromen, met een blik pils in de hand en af en toe een hond in hun kielzog. “Het zijn zwervers. Dit is hun territorium geworden. In de namiddag zijn ze dronken of onder invloed van drugs.

Dat leidt tot vechtpartijen. Dagelijks.

Een aantal heeft zware psychische problemen, kent geen schaamte.

Hun behoeftes doen ze in het zicht van iedereen,” getuigt Gerkens.

Volgens Gerkens was de square ook geliefd bij de mensen die er in de buurt werken. “Als het weer meezit, dan stroomde hier heel wat volk toe voor de lunch. Dat kan voorlopig niet meer,” vertelt Gerkens.

De Putterijsquare valt onder de bevoegdheid van Leefmilieu Brussel.

Serge Kempeneers is er directeur Groene Ruimtes. “Het is het begin van het hoogseizoen, waardoor meer mensen passeren aan de square.

Ook de zwervers komen naar buiten.

Daardoor is er een opstapeling van afval,” geeft Kempeneers toe. “Momenteel hebben we te weinig personeel. Velen zijn afwezig.”

Kempeneers belooft beterschap: “Vanaf maandag wordt de zone weer dagelijks opgeruimd. We zien de zone ook als problematisch. We zullen de frequentie verhogen waarop de kuisploegen langskomen.”

Cyril van der Esch

ADVERTENTIE

Eerste inzameling van oude fietsen in het Brussels gewest

RE

Geef een tweede leven aan je fiets. Breng hem binnen in één van onze containerparken!

zaterdag 25 april van 9.00 tot 16.00 uur

zondag 26 april

van 14.30 tot 20.00 uur !

De laatste fiets wordt een kwartier voor sluitingstijd van het containerpark aanvaard.

Adressen van de containerparken • Brits Tweedelegerlaan 676 (kruispunt met de Humaniteitslaan) te 1190 Vorst • Rupelstraat (nabij de Van Praetbrug, langs het kanaal) te 1000 Brussel

Cycle

BDW 1471 PAGINA 17 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

menselijke consumptie, waardoor ons land, samen met Nederland, een pionier is in de EU. Insecten eten is een mogelijk antwoord op het voedselprobleem. Tegen 2050 groeit de wereldbevolking naar 9 miljard mensen. De welvaart in opkomende economieën als China en India neemt toe en dus ook de vraag naar vlees. De industriele veeteelt kampt echter met een zware ecologische voetafdruk: ze palmt heel veel ruimte in, gebruikt tonnen water en energie, stoot massaal broeikasgassen uit. Insecten zijn een alternatieve eiwitbron. Om dezelfde hoeveelheid proteïnen aan te maken, heeft een krekel in vergelijking met een koe 25 keer minder voedsel nodig, 300 keer minder water en 60 keer minder broeikasgassen.

SINT-GILLIS > LITTLE FOOD KWEEKT, VERWERKT EN PROMOOT EETBARE INSECTEN

WAT TSJIRPT ER TUSSEN DE EIERDOZEN? Tsjirpende krekels in een broeierig klimaat. Je hoeft er niet voor naar de Provence te trekken. In Sint-Gillis, op nog geen kilometer van het Zuidstation, staat de eerste krekelkwekerij van het land.

“Krekels zijn erg lekker en net iets sympathieker dan wormen,” zegt Nikolaas Viaene van Little Food.

Het bedrijventerrein Village Partenaire heeft een hart voor stadslandbouw. Een champignonkwekerij huist er naast een microbrouwerij.

Op het binnenplein staat een aquaponics-serre, een slimme combinatie van de kweek van vissen en groenteteelt op hydrocultuur, dus zonder aarde. Sinds september heeft Little Food zich in de kelderverdieping gevestigd. Drie jonge bio-ingenieurs wagen zich aan de kweek van insecten voor menselijke consumptie. Een half miljoen krekels wil Little Food in totaal huisvesten. Het bedrijf mikt voorlopig op een productie van 60 kilogram per maand.

Krekelballetjes

Nikolaas Viaene van Little Food: “We zijn het beroep nog aan het leren.”

© BART DEWAELE

De aard van het beestje

UIT DE LUCHT GEGREPEN

Raphaël Dupriez en Maïté Mercier zijn de oprichters van Little Food.

Nikolaas Viaene (28) sloot zich bij hen aan. Hij studeerde af als bioingenieur aan de KU Leuven en deed ervaring op bij een ontwikkelingsproject in Senegal. De jonge vader verhuisde onlangs van Brussel naar Mechelen. Over de krekelkwekerij zegt hij eerlijk: “We zijn het beroep nog aan het leren.”

Dat betekent: rekening houden met de aard van het beestje. Hij toont de kweekkamer waarin de huiskrekels bij een temperatuur van 30 graden in doorzichtige kisten tussen piz-

za- en eierdozen krioelen. “Krekels houden ervan in spleten en kieren te kruipen. Ze leven vreedzaam en hebben minder plaats nodig dan sprinkhanen. Als koudbloedige diertjes nemen ze de temperatuur aan van hun omgeving. De mannetjeskrekels tsjirpen om vrouwtjes te verleiden.”

Beter voor de planeet Hun voeder bestaat uit nevenproducten van de stedelijke voedingssector: draf van de Brasserie de la Senne, onverkocht brood van de bakker op de hoek en schillen van biogroenten.

“Pure krekels doen qua smaak aan gebraden kip denken, terwijl gedroogde krekels eerder nootjes met pootjes zijn”

Tachtig procent van de wereldbevolking eet vandaag al insecten.

Vooral in Europa en Noord-Amerika rust er een taboe op. Nochtans eten we zonder schroom honing – het braaksel van bijen – en karmijn, een rode kleurstof die gewonnen wordt uit schildluizen. Voor andere geleedpotigen als garnalen en glibberige mosselen halen we onze neus evenmin op. “En kaas is tenslotte bedorven melk,” vertelt Viaene. Het Federaal Voedselagentschap zette een jaar geleden het licht op groen voor de verkoop van wormen, rupsen, krekels en sprinkhanen voor

Het aanbod van Little Food is divers.

Pure krekels doen wat betreft smaak aan gebraden kip denken, terwijl gedroogde krekels eerder nootjes met pootjes zijn. Het bedrijf verwerkt ze tot smakelijke hapjes: verse krekel met koriander en komkommer en gebakken krekelballetjes op zijn Italiaans (met zongedroogde tomaten en basilicum) en op zijn Thais (met soja en koriander). Bij de chocoladekoekjes is de studentenhaver vervangen door herkenbare krekels.

Lekker én gezond, want krekels bevatten proteïnen, vezels, calcium, omega 3 en vitamine B. Viaene leidt geregeld Brusselse schoolklassen rond. Zijn verhaal over landbouw en voeding gaat breed. Van “Moeder, waarom eten wij?” (om te groeien en energie op te doen) tot de sociale en ecologische impact van onze grootschalige agro-industrie. Little Food gelooft in kleinschalige stadslandbouw en afzet via de korte keten, zodat de kloof tussen producent en consument klein blijft en we weten wat we eten.

De afsluitende krekeldegustatie kan steeds een aantal sceptische zielen overtuigen. Kookworkshops staan ook op het programma.

Tom Van Bogaert

Meer info op littlefood.org

Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk hoe de werkelijkheid op het terrein is in vergelijking met de werkelijkheid op de kaart. Als het moet, dan past het NGI de gegevens aan.

Het NGI is natuurlijk al zo lang bezig met kaarten maken dat het ondertussen over een indrukwekkend archief luchtfoto’s beschikt. Een selectie hiervan vindt u week na week in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’ terug. Het gaat steeds om (oude) luchtfoto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Vorige week zag u de kruising van de Kroonlaan met de Elsense Graystraat, een viaduct, inderdaad. Ernaast trof u eveneens de spoorlijn naar Namen en Luxemburg aan.

Deze week nemen we u mee naar een andere, duidelijke lijn in het Brusselse stadsbeeld. Het plein op die lijn is genoemd naar een vaderlands astronoom. Waar zijn we?

CD

BDW 1471 PAGINA 18 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

BDWOPINIE en begon te gokken.” Opeens wees ze naar een verborgen litteken onder haar kin. M. vertelde dat ze twee jaar lang zelfs geweld heeft getolereerd met de hoop dat hij zou veranderen. “Maar toen hij op een dag de hand aan onze kinderen sloeg ben ik naar zijn ouders gegaan, heb hen alles verteld en heb de echtscheiding aangevraagd.”

Na meer dan een jaar, kwam ik in december vorig jaar M. toevallig tegen. “Ik word politievrouw,” zei ze.

Ik dacht eerst dat ze aan het grappen was. Tijdens onze vorige gesprekken was ze alles behalve lovend over de Brusselse politie. “Mijn moeder wordt oud en de kinderen hebben steeds meer kosten. Ik heb een vaste baan nodig.”

Respect

Moeder zijn is een hele opgave. Voor alleenstaande moeders is dat zeker het geval.

SAMENLEVING > BLERI LLESHI VRAAGT STRUCTURELE STEUN

ALLEENSTAANDE MOEDERS IN BRUSSEL

HET VERHAAL VAN V

olgens de cijfers van het armoederapport 2014 van het Observatorium voor Gezondheid en Welzijn in Brussel leeft een op drie Brusselaars onder de armoedegrens en loopt 40 procent van de Brusselse bevolking risico op een leven in armoede en uitsluiting.

Bij de armoedecijfers in Brussel wordt er weinig rekening gehouden met gender terwijl dit nodig is want vrouwen en kinderen zijn de meest kwetsbare groepen in de armoedecijfers. Wie het vooral erg moeilijk heeft in onze stad zijn alleenstaande moeders. 87 procent van de gezinshoofden van eenoudergezinnen zijn vrouwen.

Het is bijzonder moeilijk voor vrouwen om uit die armoede en bestaansonzekerheid te komen omdat de structurele ongelijkheid in vele domeinen en niveaus verankerd zijn, luidt de conclusie van het rapport.

Indien deze vrouwen ook nog een migratieachtergrond hebben dan

© STUDIO SCHEVER

BRUSSEL – Het hoge aantal alleenstaande moeders dat we terugvinden in de armoedecijfers is één van de belangrijkste problemen in Brussel. Het is aan beleidsmakers, het brede middenveld en de Brusselaars om in actie te schieten en de precaire situatie van deze vrouwen niet langer te aanvaarden, schrijft politiek filosoof Bleri Lleshi.

M.

botsen ze tegen de muur van racisme en discriminatie.

Het verhaal van M. M. heb ik voor het eerst ontmoet vier jaar geleden, in een café dichtbij het Flageyplein in Brussel. Ze werkte daar als dienster. “Eén van mijn drie jobs,” vertelde ze later. Geen van de jobs was vast. “Ze bellen me wanneer ze me nodig hebben en als ik die job wil behouden moet ik ervoor zorgen dat ik er ben.”

M. heeft twee kinderen en dat maakt het voor haar erg moeilijk om op elk ogenblik paraat te staan voor die werkgevers. Maar ze heeft geen keuze, want zelfs met die drie miniflexi-jobs komt ze moeilijk rond. Ze was al jaren op zoek naar vast werk, maar het lukte maar niet. Ze is ervan overtuigd dat haar ‘vreemde’ naam en het feit dat ze in Molenbeek woont daar voor iets tussen zit. Onderzoek en cijfers geven haar gelijk.

Ze zou het liefst wonen in een ge-

© ELKE VANOOST

BLERI LLESHI:

“Armoede aanpakken bij alleenstaande vrouwen is niet enkel belangrijk voor deze vrouwen zelf, maar ook voor hun kinderen”

meente zoals Elsene, maar ze blijft in Molenbeek want elders in het Gewest zijn voor haar de huurprijzen onbetaalbaar.

M. woont samen met haar moeder en haar twee kinderen. “Het is dankzij mijn moeder dat ik kan werken. Ik zou echt niet weten hoe ik het zonder haar zou doen.” De moeder is bij haar komen inwonen na de dood van haar man. Ze vereenzaamde en kreeg het zelf financieel moeilijk.

We spraken elkaar een aantal keren na haar werk. Altijd haar telefoon bij de hand, voor het geval een van de werkgevers zou bellen, of haar moeder. Ze wilde haar verhaal kwijt want ze vond dat politici, de media maar ook andere mensen niet naar de Brusselaars luisteren en hun harde realiteit niet kennen.

Tijdens een van onze afspraken vroeg ik haar (heel voorzichtig) waarom ze nooit over de vader van haar kinderen spreekt. “De eerste jaren waren we gelukkig. Hij had een job en ik werkte halftijds. Toen hij zijn job kwijtraakte begon de miserie. Hij voelde zich slecht, een mislukking. Hij greep naar de drank

Ik had al respect voor M. omdat ze ondanks haar moeilijke situatie en de harde tijden die ze achter de rug heeft, strijdvaardig bleef. Ze komt net als ik uit een migratieachtergrond en ze weet wat het betekent om als vrouw met migratieachtergrond – uit Molenbeek – bij de politie te gaan werken. Ze heeft er alles voor over om haar kinderen een betere toekomst te bieden. Mijn respect voor haar werd alleen groter.

Vrouwen die het moeilijk hebben, alleenstaande moeders, verdienen respect in plaats van het stigma van de clichébeelden. Deze vrouwen verdienen respect voor hun weerbaarheid, hun strijdbaarheid en hun toewijding aan hun kinderen.

Alleenstaande moeders hebben nood aan structurele steun want dat is de enige manier om hen uit de bestaansonzekerheid te halen.

Uitkeringen en inkomens moeten omhoog en moeten minimaal boven de armoedegrens komen. Het Gewest Brussel moet dringend werk maken van sociale huisvesting door daarin te investeren en er de nodige prioriteit te geven aan alleenstaande moeders.

Er is ook nood aan jobs in de eigen buurt en aan voldoende betaalbare kinderopvang. Werkgevers en onderwijs moeten rekening houden met de realiteit van alleenstaande moeders en nagaan hoe ze daar op een positieve manier op kunnen inspelen.

Veel alleenstaande moeders leven in depressie en eenzaamheid door hun economische onzekerheid. Middenveldorganisaties en buurtorganisaties kunnen hier iets aan doen door vrouwen uit hun isolatie te halen en door naar hen te luisteren en samen sociale en culturele activiteiten op te zetten. Eenzaamheid en vervreemding moeten we bestrijden door samen te komen en de openbare ruimte te delen.

Armoede en bestaansonzekerheid bij vrouwen aanpakken is niet alleen belangrijk voor deze vrouwen, maar ook voor hun kinderen.

Bleri Lleshi is politiek filosoof en auteur van o.a ‘De neoliberale strafstaat’ (EPO). Momenteel schrijft hij een boek over racisme.

BDW 1471 PAGINA 19 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

lezersbrieven@bdw.be

BRIEVEN VAN LEZERS

Het Citroëngebouw: een museum?

Openluchtzwembaden

Stadsrondleidingen Ik had graag gereageerd op het artikel in verband met stadsrondleidingen (BDW 1469, p.8). Zelf werk ik als secretaresse voor een middelgrote kmo in de Rand en jaarlijks doe ik een beroep op VisitBrussels voor het organiseren van een aantal rondleidingen voor internationale klanten die ons bedrijf in het voorjaar bezoeken. Tot vorig jaar verliep dit vlot via Gidsen voor Brussel en België, de vereniging die in opdracht van VisitBrussels werkt. Sinds dit jaar is het systeem veranderd en moet je zelf alles online boeken via de website van VisitBrussels. Dat is onbegonnen werk! Bovendien word je verwacht om alles vooraf te betalen zonder te weten met welke gidsenorganisatie je in zee gaat.

Telefonisch word je niet geholpen en de ‘dienstverlening’ is rampzalig.

Uit pure wanhoop heb ik direct contact opgenomen met Gidsen voor Brussel en België waar ik vlot en vriendelijk verder werd geholpen door Michaëlla uit jullie reportage.

Emilie Mathijs, Anderlecht

Frietmuseum Er zit een fout in het artikel over het toekomstige chocolademuseum (BDW 1469, p.13). Ik lees: “En een frietmuseum is er in Brugge naar niet in Brussel.” Er is wel een frietmuseum, niet in Brussel-Stad, maar wel in het Brussels gewest: Home Frit’ Home, Bondgenotenlaan 242, 1190 Brussel. Meer informatie op www.homefrithome.com.

Burckhard Doempke, Brussel-Stad

Beste mevrouw Van Lysebetten, u stoort er zich aan dat Filip Jordens tijdens een Brelimitatie het chanson Les Flamandes introduceerde met de woorden “het volgende nummer is voor les copines de Bart” (BDW 1470, p.15).

Ik kan me bij uw verontwaardiging wel iets voorstellen. Het is niet leuk om als individu gereduceerd te worden tot een gekarikaturiseerde groep. Dat steekt en ik begrijp dat.

Maar, laat het nu net in uw N-VA-middens zijn dat het bij wijze van spreken tot de partijcultuur behoort om groepen te schofferen. Zal ik u een paar voorbeelden geven? Daar gaan we: voorbijgestreefde vakbonden, onaangepaste moslims, spilzieke socialisten, luie Walen, wereldvreemde kunstenaars, onverantwoordelijke linksen, naïeve ecologisten, ridicule Belgicisten, parasitaire werklozen, Congolezen, Turken en Noord-Afrikanen die geen enkele meerwaarde bieden, arrogante Brusselaars en laatst nog uit de mond van uw grofgebekte voorzitter, criminele Berbers.

Misschien kan u er binnen uw partij op aandringen om al te clichématige, kwetsende, uitspraken over groepen voortaan achterwege te laten. Want weet u, Mevrouw Van Lysebetten, wie respectvol met anderen omgaat, krijgt dat respect meestal dubbel en dik terug.

Dat men een architecturaal belangrijk gebouw waarvan de vroegere functie tot het verleden hoort, wil herbestemmen, is zeer positief. Maar hierbij moet men rekening houden met de kenmerkende eigenschappen van dat historische gebouw, waardoor de mogelijkheden tot herbestemming worden beperkt. De vroegere showroom van de Citroën wagens aan het IJzerplein is daarvan een voorbeeld. Het is een prachtig volledig glazen gebouw dat de grootste aandacht verdient.

Dat werd door de regering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest onlangs ook ingezien, zodat zij het gebouw wil aankopen. Maar, de optie om er privécollecties tentoon te stellen moet kieskeurig worden gedefinieerd. Een gewetensvolle collectioneur of conservator zal immers niet aanvaarden dat zijn schilderijen rechtstreeks aan het daglicht zouden worden blootgesteld. Dat is immers zeer schadelijk, waardoor hun conservatie wordt bedreigd.

Bovendien kan wegens plaatsgebrek geen groot aantal schilderijen tentoongesteld worden, te meer daar die aan panelen moeten worden gehangen. Daarbij komt dat het uitgesloten is om op verdiepingen tentoon te stellen omdat panelen er de eigenheid van deze unieke ruimte zouden verbreken.

Mij lijkt de ideale oplossing te zijn om in deze hall beeldhouwwerken te plaatsen. Die zouden daar uitstekend tot hun recht komen, omdat men ze langs alle kanten zou kunnen bekijken. Bovendien zou de voortdurend veranderende verlichting hun kwaliteiten nog benadrukken.

Ja, in België gaat meer aandacht naar de kleuren en naar hun schakeringen, dus ook naar de schilderkunst. Maar hierdoor worden beeldhouwers onterecht minder gewaardeerd en zelfs miskend. Dankzij de glazen Citroën ruimte kan dat goedgemaakt worden..

Lydia Deveen - De Pauw, Em. prof. kunstgeschiedenis VUB, Elsene

Geert Leenders, Jette

Tweetaligheid

© SASKIA VANDERSTICHELE

Een lezer op brusselnieuws.be wees op ons erop dat er nog een vijfde openluchtzwembad was in Brussel (BDW 1470, p.25), namelijk aan de Ninoofsepoort, naast Arts et Metiers. Dat bewijzen deze foto’s uit 1952.

Brel in Zinnema

Met de regelmaat van een klok wordt in de lezersrubriek van Brussel Deze Week teruggekomen op een gebrek aan tweetaligheid van de Brusselse gewestelijke en plaatselijke diensten en instellingen. Idem dito in het artikel van vorige week over de dienst 101 (BDW 1470, p.4-5). Misschien tijd voor de VGC om een studie te ‘bestellen’ bij de VUB? Een stand van zaken betreffende de toepassing van de wettelijk voorziene tweetaligheid van de Brusselse besturen zou inderdaad tot de belangstellingspunten van de Vlaams-Brusselse of Brussel-Vlaamse politici mogen gerekend worden.

Vanwaar dan de huidige politieke inertie?

Guido Ghekiere, Brussel-Stad

Vermarkting Wat in het centrum van Brussel gebeurt sinds enkele jaren is gewoon een schande! Kleine kwaliteitsvolle of originele handelszaken zijn verdwenen. Hun plaats werd ingenomen door nachtwinkels en wedkantoren.

Er worden veel lege lelijke pleinen zonder bomen of struiken ontworpen, zonder mogelijkheid om te schuilen voor regen of zon. De banken zijn te laag om gemakkelijk op te gaan zitten en om opnieuw op te staan.

Ik vermijd meer en meer het centrum: het is frustrerend dat ik er met mijn fiets door kan, terwijl de auto’s in rijen niet vooruit geraken en onze lucht bezoedelen. Ongeveer 80 procent van het autoverkeer betreft mensen die hier hun brood komen verdienen, maar geen cent aan Brussel moeten betalen.

En zal men de theaterzaal en het zwembad van de Résidence Palace nog op tijd kunnen en willen redden?

Bea Suys, Schaarbeek

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties.

Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1471 PAGINA 20 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

© PHILIPPE DEBROE

Ihillorit exeris duscipsam sitasped quist exerest ut adipsan imentia quibustis exercil esto blat milibus explaut fuga. Ut essitem. Adi

HAREN – Rond Haren hangt veel nostalgie, ook nostalgie naar wat er nooit is geweest. Wat echter niemand kan ontkennen: ooit heerste er een ware witloofkoorts. Fotograaf Philippe Debroe zet met een festival Haren (opnieuw) op de kaart als witloofdorp, Sarah Luyten van het Centrum voor Agrarische Geschiedenis (CAG) boog zich over het verleden. De eerste editie valt samen met de Erfgoeddag. Er zijn onder andere expo’s en begeleide wandelingen.

H

et bedrijf De Schouwer, gesticht in 1927, verhandelt nog steeds grondwitloof naar het binnenland en naar het buitenland. Het Bedrijf ligt aan de Verdunstraat 395 en is een wereldspeler. De Schouwer mag dan naar alle werelddelen uitvoeren, het heeft speciale banden met Japan.

De begeleide wandelingen beginnen hier na het bekijken van een tijdsdocument, een korte documentaire over witloof als familieteelt.

Bekende Harense witlofboeren van na de Tweede Wereldoorlog waren Berghmans, De Deken, Janssens en Vermeiren. Maar toen was het hoogtepunt al voorbij: door bodemmoeheid en verstedelijking breidde de teelt zich al

kort voor WO I uit naar de omliggende dorpen, het hoogtepunt kwam in de driehoek BrusselLeuven-Mechelen te liggen.

Net zoals de bouw van de megagevangenis in Haren vandaag de laatste teeltgrond dreigt weg te vegen, bracht de uitbreiding van het Harens vliegveld in 1923 de landbouwgrond zware klappen toe. Met de opkomst van de hydrocultuur in de jaren 1970 verdwenen de laatste vier grote witlooftelers. Maar gelukkig bleven particuliere Harenaars nog witloof kweken en ging aldus ook de kennis van zaden en planten niet verloren. Zo kon Erik Roggeman met z’n vzw Ruraal Haren vanaf 2013 starten met een nieuwe teelt, met een eigen

label ‘Witloof uit Haren’. “Het is grondwitloof van de meest traditionele soort, geteeld in Haren en omliggende gemeentes, uit zaad gewonnen door plaatselijke telers en geteeld onder dekgrond,” weet Sarah Luyten.

Van landbouwer tot boerkoos De witloofteelt bleef tot de jaren 1870 beperkt tot Schaarbeek en Evere, 1870 was ook het jaar waarin de massale invoer van goedkope granen een voedselcrisis teweegbracht. Veel boeren hadden het moeilijk om het hoofd boven water te houden, omdat tegelijk de populariteit van witloof bleef toenemen, schakelden heel wat landbouwers over naar tuinbouw

en werden boerkozen. Het huidig station van Haren, het vroegere goederenstation Haren-

BDW 1471 PAGINA 21 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

© PHILIPPE DEBROE

De jonge witloofboer Erik Roggeman van Ruraal Haren zet sinds 2013 de oude traditie van de grondwitloofteelt verder.

ERFGOED > RONDLEIDINGEN , EXPO, SMULLEN EN MUZIEK

WITLOOF ZOALS HET WAS, IS EN ZAL ZIJN Linde, was de verzamelplaats van witloof uit Haren en omliggende gemeentes met bestemming Parijs, dagelijks vertrokken er in de winter treinen met wel 25 wagons vol witloof.

Witloof, Harens goud, zo noemt Sarah Luyten het lekkers uit Haren.

Er zijn tijdens het weekeinde van 25 en 26 april vier locaties met expo’s die open zijn van 10 tot 18 uur. Wil u tekst en uitleg dan kan u gids André Van Bellinghen volgen zaterdag om 10.30 uur en zondag om 10.30 uur en om 14 uur. Reservatie is verplicht, de wandelingen kosten vijf euro. De wandelingen starten bij witloofhandel De Schouwer, waarna de gids u naar het veld leidt om met eigen ogen te zien hoe witloof geteeld wordt. Erik Roggeman laat zien hoe witloof ‘geforceerd’ wordt en waarvoor de ‘thermosiphon’ gebruikt wordt.

Organisator-fotograaf Philippe Debroe laat in ‘Huis 1960’ een reeks zwart-witportretten van Harense witloofboeren zien. Het modernistische huis is een getuige van de welstand van de witloofboeren van weleer. De tocht eindigt in het maison de quartier/buurthuis aan de Kortenbachstraat waar een serie werktuigen nodig om witloof te kweken tentoongesteld worden, alaam dat gebruikt werd voor

BART JORIS EN TOM BUYSE:

“We willen een lokale ontmoetingsplaats creëren waar alle stedelingen zich welkom voelen”

het zaaien, inbedden, oogsten, reinigen en vervoeren van het witloof. Beeldend kunstenares Anne Brugni confronteert het materieel met haar collages, eveneens geïnspireerd op witloof.

voor moet u reserveren. Koks van dienst zijn twee dertigers, Bart Joris uit Drongen en Tom Buyse uit Schaarbeek, die binnenkort met een food truck rondtrekken. Ze geloven sterk in de korte keten, de promotie van streekproducten, de verkoop en verwerking van kleine eigen opbrengsten. Producten die niet via de korte keten te krijgen zijn zoals vis, vlees en noten worden aangekocht bij lokale kleinhandelaars. Zeggen Joris en Buyse: “We willen een lokale een lokale ontmoetingsplaats creëren waar alle stedelingen welkom zijn en zich ook welkom voelen. Een foodspot op een stadsplein of aan de rand van, de stad.” De bieren komen van lokale brouwerijen, onder andere van Brasserie de la Senne.

En tot slot is er het muzikale luik. Zaterdag 25 april treedt Kris Dane op in Café Toogenblik.

Op zondag 26 april om half vier in de namiddag is het de beurt aan Chicon Rirmo in het Maison de Quartier.

Danny Vileyn

Lokale ontmoetingsplaats Tussen twaalf en twee verzorgt de nagelnieuwe foodtruck Le Circuit een witlooflunch met onder andere een witloofburger, vis van de dag en witloofijs van chicorei. Ook hier-

Reserveren (wandelingen, lunch) kan bij Philippe Debroe op het nummer 0497/28 46 53 of info@sputnik.brussels.

Meer info: www.sputnik.brussels

ERFGOEDDAG OP ZONDAG 26 APRIL, MET DERTIG ACTIVITEITEN

TUSSEN KERKHOF EN WOESTE HOOGTEN BRUSSEL – De Erfgoeddag in Brussel biedt een keuze uit niet minder dan 30 activiteiten, van ‘Mystery Tour’ van Pro Velo over de ‘Woeste Hoogten van Ukkel’ van het Davidsfonds tot het ‘Atelier Salu’ van de vzw Epitaaf in Laken en het Centrum voor Academische en Vrijzinnige Archieven (CAVA) aan de VUB. ■ Grafzerken werden door onze voorouders gerealiseerd voor de eeuwigheid, maar het afschaffen van de eeuwige concessie in 1971 was en is een dreiging voor hun voortbestaan. Nieuwe concessiehouders, vrijwilligers en overheid staan voor een zware taak. De grafmonumenten op het Kerkhof van Laken bieden een staalkaart van stijlen ontworpen door befaamde architecten als Beyaert, Saintenoy, Lacoste en Salu. Het Atelier Salu, Museum voor de Grafkunst, is een aanrader. Op zondag 26 april zijn er rondleidingen in het Nederlands om 10.30 en om 14 uur.

■ Het CAVA aan de VUB is in zijn dozen gedoken en laat eigenzinnige afbeeldingen sedert de woelige jaren 1960 zien. Het gaat over cartoons in vrijzinnige tijdschriften en studentenbladen, medailles en aankledingen voor Saint V, protestaffiches en spandoeken uit betogingen. Aan de VUB, gebouw D, Pleinlaan 2 tussen 10 uur en 17 uur.

■ Emily Brontë en haar zus verbleven er een tijdje, August Vermeylen en Herman Teirlinck stichtten er de Academie van Verrewinkel. Gids van dienst Leo Camerlynck leidt belangstellenden langs wandelwegen en erfdienstbaarheden, klemtonen zijn het pacht- en erfgoed dat er al is sinds de Oostenrijkers. Reserveren op 0479-10.22.89.

■ Pro Velo helpt fietsers die maar niet kunnen kiezen: de Mystery Tour brengt liefhebbers van erfgoed naar drie activiteiten. Reserveren op 02-502.73.55.

Fietsen te huur tegen acht euro.

DV Brochures kan u oppikken bij de deelnemende organisaties.

Meer info ook: www.erfgoeddag.be

BDW 1471 PAGINA 22 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

© THEOPHANE RABALLAND

BRUSSEL – Mec Yek is de kruising van de wereldse fanfarerock van Jaune Toujours met de zigeunermuziek van de Slowaakse zangeressen Katia en Milka Pohlodkova.

De groep stelt zijn tweede album Super Diver City dit weekend tweemaal voor: vrijdag in Théâtre 140 en zaterdag op het Balkan Trafik festival in BOZAR.

P

iet Maris, zanger en accordeonist van de Brusselse band Jaune Toujours, is al langer gepassioneerd door zigeunermuziek uit Oost-Europa. Zijn eerste contact met die cultuur kwam er begin jaren 1990. “Een vriend was op zoek naar een accordeonist om een zigeunerzanger te begeleiden. Ik had zware twijfels aangezien ik noch het repertoire noch de taal kende, maar ik ben erin gevlogen,” vertelt Maris.

“De zanger kwam uit een Slowaaks dorp dicht bij de Poolse grens. Ik ben er naartoe gereisd en was onder de indruk van de omstandigheden waarin de zigeuners leven. De achtervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog en van het communisme hebben de cultuur bijna helemaal verwoest. Het enige dat overblijft, is hun mentaliteit en hun muziek.”

Aangezien zigeuners op een heel verschillende manier spelen, hebben beide heren veel moeten repeteren. “Tijdens de repetities zeiden ze steeds mek yek, nog een keer.”

Het waren Maris’ eerste stappen in de zigeunermuziek, en het zaadje was geplant van wat later de groep Mec Yek zou worden. “Mec met c, op z’n Brussels,” zegt Maris. De groep kreeg in 2000 zijn huidige vorm tijdens een interculturele concert in Gent. “Daar spongen twee jongedames op het podium en ze wilden er niet meer af. Sindsdien maken ze deel uit van de groep.”

BALKAN FESTIVAL > MEC YEK SPEELT BALKANMUZIEK OP Z’N BRUSSELS

‘MULTICULTURELE SAMENLEVING KAN WERKEN’ zangeressen gevonden om de fusie te maken die hij voor ogen had. “We vermengen de roots-rockwereld van Jaune Toujours met de muziek waar Katia en Milka naar luisterden toen ze opgroeiden: traditionele zigeunermuziek gezongen in het Romanès, en r&b. En ook al is die r&b soms van bedenkelijke smaak, we

Gipsy hip In de zussen Katia et Milka Pohlodkova heeft Maris de geknipte zoniënmars 2015 advertentie.pdf

3

17/04/15

10:50

hebben er de essentie uit getrokken om muziek te maken die een groter publiek kan behagen.” Zo was een nieuwe stijl geboren: gipsy hip!

Op hun eerste album Antikrisis (2008) staan teksten over de concentratiekampen en de heilige schrik die zigeuners hebben van skinheads. “In Oost-Europa is er

nog veel racisme tegen zigeuners.

Hun huizen worden in brand gestoken, een vader wordt koelbloedig afgemaakt met een baseball bat onder het toeziende oog van zijn vrouw en kinderen... De zigeuners durven het niet aan te klagen omwille van de discriminatie bij de politie en uit schrik voor represailles,” vertelt

Maris. “Als ze hun land ontvluchten en in België toekomen, sturen we ze terug aangezien ze uit Europa komen en dus geen bescherming nodig hebben. Racisme bij ons is niets ten opzichte van ginder.”

Deze week heeft de groep zijn tweede album Super Diver City uitgebracht. “Superdiversiteit, iedereen

ADVERTENTIE

zondage h m di ancay d n su

Wandelen en muziek in het bos

5

10 15 25 km

Promenades et musique en forêt Walking and music in the forest INFO

Gemeenschapscentrum WaBo 02 675 40 10 wabo@vgc.be

www.wabo.be

Een project van GC WaBo, in samenwerking met GC Kontakt, GC Op-Weule, GC Den Dam, VGC-sportdienst en Muziekpublique.

In het kader van Cultuurcentrum Brussel, het netwerk van de 22 gemeenschapscentra. Foto: © Vilda – Yves Adams | Ontwerp: www.pjotr.be

Tien keer meer artiesten in tien jaar © GEMEENTE JETTE

n ë i n o Z mars 6.4.15 2 n ë i n o Z anken kl

Beeldende kunst > Artiestenparcours wordt groter en breder

JETTE – Dit weekend, op 25 en 26 april, wordt in Jette het jaarlijkse Artiestenparcours georganiseerd.

Voor de tiende keer al kunnen Jetse kunstenaars, in eigen huis of elders in de gemeente, hun werk tonen. Een lustrum dus.

Het begon in 2006 met 55 deelnemers. Toen was het nog een evenement van de Jetse Nederlandstalige gemeenschap. Inmiddels doen de Franstaligen al een hele tijd mee.

Hierdoor werd het evenement veel groter. Dit jaar doen alles tezamen ruim vijfhonderd artiesten mee, tien keer zoveel als in het begin.

Het parcours werd ook breder en er kwamen kunstvormen bij. Vandaag vormt beeldende kunst nog steeds de hoofdmoot, maar er zijn nu ook veel muzikanten van de partij. En er

Karim Kaïdi’s lampje van recupmateriaal siert de affiche is een culinair parcours: enkele restaurants, verenigingen en amateurkoks serveren een hapje.

Jette is het komend weekend voor het gemak in drie wijken opgedeeld. Ter begeleiding van het parcours is er een uitgebreide brochure. Die is voor het eerst aan-

gevuld met een virtueel plan.

Op de affiche van het evenement staat dit jaar een werkje van Les Pompadours aka Karim Kaïdi, een artiest die met recuperatiematerialen lichtobjecten maakt. Hij neemt al voor de negende keer deel.

Maar er zijn er die nog beter doen.

Keramiste Betty Moerenhoudt bijvoorbeeld en graffiti-artiest Gaëtan Tarantino zijn er al voor de tiende keer bij. Tarantino toont dit jaar overigens een installatie van touw in de Sint-Pieterskerk.

En dan is er nog Hervé Doyen, die behalve burgemeester ook amateurfotograaf is. Zijn foto’s hangen in de Abdij van Dielegem.

Bettina Hubo www.jette.be

BDW 1471 PAGINA 23 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

heeft er tegenwoordig de mond vol van. Overal wordt aangenomen dat multiculturaliteit totaal mislukt is, we hebben het verkeerd aangepakt.

Wel, wij vinder nu net dat er serieus werk gemaakt mag worden van de multiculturele samenleving. Wij zijn al zo lang bezig onder gadjo’s (blanken) en roma’s zigeunermuziek te maken. Dat is voor ons de meerwaarde: vanuit de stad samenwer-

“Samenwerken met mensen met verschillende bagages en achtergronden om iets nieuws te creëren: dat is voor ons de meerwaarde” ken met mensen met verschillende bagages en achtergronden om iets nieuws te creëren. Één plus één is veel meer dan twee,” vertelt Maris.

Energiek Maris vindt dat mensen met een migratieachtergrond moeten gewaardeerd worden om wat ze zijn en kunnen. “We moeten kijken naar hun capaciteiten en op basis daarvan hun waarde inzien, zonder ze nadien af te schermen omwille van andere onderdelen van hun identiteit,” zegt Maris. “Wij werken met twee roma-zangeressen om wat ze kunnen, om hun bagage en cultu-

rele achtergrond.” En wat de zussen kunnen, is zingen en uitblinken op het podium. Hun zang wordt op dit tweede album ook extra in de verf gezet. “We hebben getracht hun live-energie op cd te vatten.”

Mec Yek stelt Super Divers City dit weekend tweemaal voor. Vrijdag op Première Esquisse in Théâtre 140, een nieuw concept van Didier Mélon van het radioprogramma Le Monde est un Village op La Première, dat het na dertien edities van de Nuits Nomades over een andere boeg gooit. Op het programma staat eerst de unieke ontmoeting tussen de Braziliaan Osman Martins en de klassieke strijkers van Quatuor MP4, gevolgd door Mec Yek. De twee concerten worden ook live uitgezonden op La Première (92.5 FM) van 20 tot 22 uur.

Zaterdag staat de band op het Balkan Trafik festival met Kesaj Tchavé, een jongerenensemble uit Slowakije. “Het is een jongerenwerking die actief is met jongeren uit dorpen die officieel niet bestaan, een soort gebieden waar veel roma leven, te vergelijken met de favela’s in Brazilië. Schrijnende toestanden, veel schooluitval, werkloosheid... Kesaj Tchavé wil die jongeren structuur en vorming bieden, er is een schoolproject dat opvoeding aanpakt via de romacultuur en Ivan Akimov leidt er een zeer energieke zang- en dansgroep,” vertelt Maris enthousiast. “Ik ken ze al sinds mijn eerste reis naar Slowakije. We spelen een soortgelijk repertoire dat we op een heel andere manier invullen. Dit jaar waren ze reeds voorprogramma van Les Ogres de Barback in Parijs en nu staan ze met ons op Balkan Trafik!”

Benjamin Tollet

Première Esquisse op vrijdag om 20u in Théâtre 140, Plaskylaan 14 te Schaarbeek. Mec Yek met Kesaj Tchavé zaterdag op het Balkan Trafik festival, om 23.45u in Zaal Terarken van Bozar. Dagtickets: 20 euro.

Meer info op www.theatre140.be en www.bozar.be.

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Rundertalg Ik schrijf vaak over voedsel dat voor Brusselaars heel exotische is, maar in andere landen ongelooflijk banaal is. In dit geval is het eerder omgekeerd.

Ik bak zelden of nooit frieten. Om te beginnen is het nogal een gedoe in huis en ook niet geheel zonder gevaar. Daarbij serveren ze in Belgische restaurants al frieten bij alles, en een pak friet van het frietkot is zo gekocht op elke hoek van de straat. Ik zie echt niet waarom ik ze zelf zou moeten klaarmaken. In mijn familie werd er wekelijks wel een friet gebakken. Opvallend daarbij is dat het meestal ‘buiten’ gebeurde, onder een veranda of in de achterkeuken. Dergelijke bijbouwsels zijn typisch voor de Vlaamse ‘koterijen’ en eigenlijk is er een overeenkomst met de tropen. Ook daar gebeurde het koken liefst buiten. Moderne woningen kregen er – net zoals hier – wel een ‘Amerikaanse’ keuken, maar de trotse eigenaars bouwden toch maar een eenvoudig hutje in de tuin om écht in te koken. De angst voor brand zit diep.

Door een toeval kwam er onlangs een doos Ossewit in huis. Gekocht tijdens boodschappen voor iemand anders, maar die bleek er toen al zelf gekocht te hebben. Het is een handig product: bewaart een hele poos buiten de ijskast. Ossewit (Blanc de Boeuf ) is een merknaam, die toebehoort aan olieslager Vandemoortele. Het correcte woord is rundertalg, Tallow in het Engels en suif in het Frans. Het is het harde vet van runderen en andere slachtdieren, maar met een groter industrieel gebruik dan varkensreuzel of ganzenvet, dat eerder in de keuken diende omdat het zachter was. Met talg smeerde men molens en radarwerken, produceerde men zeep of maakte men de helling van scheepswerven glad voor het te water laten van boten.

Toen België begon frieten te bakken, zo rond het begin van de Belle Époque (1871-1914), werd de nood aan frituurvet groter. Het spierwitte rundervet was uitermate geschikt voor frituren, een nieuwe mode die samenviel met de opkomst van het lokale toerisme (zoals badsteden) voor de betere klassen. Er waren nu immers overal trein- en tramlijnen en het land bezoeken werd hip. Het frieten bakken, zegt men vaak, is begonnen aan de oevers van de Maas in Namen, Dinant of Hoei. Maakt niet uit, want frieten werden door rondtrekkende foorkramers gemaakt. Van toeristische lekkernij democratiseerde het frituren snel. Van de jaren 1960 herinner ik

mij de vitrine van een slager in Dielegem (de vader van een klasgenoot) die helemaal was afgelijnd met cilindrische pakken van een hele of een halve kilo. Frituurvet kocht men bij de slager.

Maar dat was buiten de marketingcampagnes van de oliegiganten gerekend. Zij zijn ons beginnen wijs te maken dat hard vet ongezond was en we moesten onmiddellijk allemaal aan de olie. Frituurders verzetten vet met liters tegelijk. Om die olie meer op het dierlijk product te laten lijken, werd ze ook nog gehard, maar er stond fier op vermeld dat het om ‘plantaardig’ frituurvet ging. Vandaag weten we dat dit idee helemaal fout is. Er blijkt weinig verschil te bestaan – op het vlak van gezondheid – tussen olie en talg.

Olie bestaat vooral uit onverzadigde vetzuren, weten we. In rauwe toestand is dat misschien een voordeel ware het niet dat, volgens de recentste onderzoekstrends, we nu te veel onverzadigd vet te eten krijgen.

Het is een kwestie van verhoudingen, maar dat is een ander verhaal. Wanneer we onverzadigde vetten gaan verhitten, zoals bij frituren, gebeuren er rare dingen. Onverzadigde vetten zijn veel minder stabiel en reageren met elkaar en met de lucht, waardoor giftige stoffen ontstaan. Geharde oliën (margarines, plantaardig frituurvet) zijn daarbij zo behandeld dat ze eigenlijk niet meer onverzadigd zijn. Tijdens het productieproces ontstaan overigens transvetten, en iedereen is het er over eens dat die echt niet goed zijn voor onze gezondheid.

Aan de andere kant is ossewit niet zo verzadigd als de olieboeren willen laten uitschijnen. Op de technische fiche van Vandemoortele staat dat Ossewit voor 49 procent bestaat uit verzadigde vetten. Ik vroeg hen onlangs via hun website wat dan de onverzadigde vetten zijn, maar ik kreeg tot vandaag geen antwoord. Die gekke journalisten met hun rare vragen ook!

Hoe dan ook, recente studies wijzen uit dat verzadigd vet niet zo ongezond is als wij allemaal dach-

“Recente studies wijzen uit dat verzadigd vet niet zo ongezond is als wij allemaal dachten en daarenboven blijkt dat dit soort vetten onze honger sneller stilt” ten en daarenboven blijkt dat dit soort vetten onze honger sneller stilt. Wij zijn dus sneller voldaan met een kleinere portie. Als dat nu geen goed nieuws is?

Daarenboven gaat dierlijk vet langer mee dan olie in de frietpot en het is nog goedkoper ook: zoiets heet ‘duurzaam’.

Het blijkt dat bakken in rundertalg uniek is voor ons land. In Frankrijk hoor je van consumenten die hopeloos op zoek zijn naar ‘blanc de boeuf ’, om echte ‘frites comme en Belgique’ te kunnen bakken, en ook in Nederland is het vooral verkrijgbaar via het internet.

Ik wil hier niet te veel steun verlenen aan de heren Vandemoortele, elke grote slagerij kan zelf rundvet verwerken. Het volstaat het te laten smelten in ruim kokend water en het drijvende vet af te filteren. Kan je zelf thuis, als je een te vette koe hebt gekocht.

Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

ADVERTENTIE

BDW 1471 PAGINA 24 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

© ETIENNE BAUDUIN

Studeren in Brussel? >Begin met een week.

INTERNATIONALE JAZZDAG MET EEN BELGISCHE WERELDPREMIÈRE

23>30 april

BRUSSEL&IK WEEK

‘EEN BIJBEL VOOR JAZZMUZIKANTEN’

INFODAGEN / OPEN KOTDAGEN / FIETSTOURS / CONCERTEN / PARTY / ...

>> brik.be

ADVERTENTIE

Affiche_final_02.indd 1

SPORT & FEEST

09/04/15 08:41

T U S S E N V I S M A R K T & DA N S A E R T VA N 1 1 U TOT 1 8 U

O

N

LV

E

EL

D

AG T

ES KI

J E U IT!

JIJ?

E

E

EG

J T,

E GL

A &D RT

re adventu dio

stu

BRU

WE

SS

EL

LK

SP

OR

SP

T, B

EW

E

IN BRUSSEL

k

sti k

ta

cir

fan urban

trophy

W W W. STADS KR IE B E L S . B E

t

or

sp

bivak

mini

-ketj

corn e

r

W Alain Pierre: “Dankzij het Real Book kan je als beginnend muzikant meteen in het verhaal stappen.”

es

BRUSSEL – Naar aanleiding van de Internationale Dag van de Jazz op 30 april zal Brussel, nog meer dan anders, bewegen op het ritme van de jazz. Dat betekent heel veel live muziek maar vooral ook de wereldpremière van het eerste Belgische Real Book.

Op 30 april gaat het er bruisend aan toe in Brussel. Zo zal er onder de naam Jazz à tous les étages in de buurt van de Grote Markt jazz weerklinken in straten en op pleinen maar ook in winkelruimtes en vanop balkons.

Je zal daarbij onder meer kunnen genieten van een bigband, speciaal opgericht voor de gelegenheid. Ook het Ukkelse Sint-Jobplein doet mee. In de buurt van Flagey start de bar Epaulé Jeté vanaf die dag officieel met jazzconcerten. Brosella-Kristal Klaar organiseert in De Markten een thema-avond rond marimba. De jazzvereniging van de ULB nodigt het Joachim Cafonette Trio uit.

En natuurlijk zetten alle clubs die avond hun beste beentje voor. Hoogtepunt wordt het concert van het Thomas Mayade Sextet in de Jazzstation waar ook het eerste Belgische Real Book voorgesteld wordt.

Er was reeds een poging in het verleden maar dankzij de doorzettingskracht van een aantal mensen is het Belgische Real Book nu toch een feit. Baudoin De Jaer, componist hedendaagse muziek en verantwoordelijke van Noodik Productions, bracht de bal aan het rollen terwijl La Fédération de Jeunesses Musicales Wallonie-Bruxelles en Les Lundis D’Hortense voor de definitieve uitwerking zorgden. Alain Pierre, voorzitter van Les Lundis D’Hortense en zelf muzikant, legt het belang uit van het ganse initiatief. “De eerste editie van het Real Book kwam er in de jaren 1970 en is uitgegroeid tot de bijbel van jazzmuzikanten. Een aantal studenten van het Berklee College Of Music schreef toen als eindwerk een hele reeks jazzcomposities uit. Ze bundelden deze samen in wat ze het Real Book noemden. Voordien was alles vooral gesteund op het gehoor. Je ging naar concerten en luisterde en herbeluisterde platen. Met de komst van de jazzopleidingen en de hele evolutie van jazz, die in

alle richtingen ging, ontstond de nood aan meer gerichte informatie. Dankzij het Real Book kan je als beginnend muzikant meteen in het verhaal stappen.”

Made in Belgium Na verschillende uitgaven wordt op 30 april de eerste Belgische editie voorgesteld.

“Naast het educatieve aspect, is het de bedoeling om componisten van bij ons internationaal in de kijker te plaatsen aan de hand van nummers die ze schreven. In de eerste plaats publiceren we een gedrukte versie, later volgt een digitale.”

Een keuzelijst van composities opstellen was niet evident. “Als je een kijkje neemt op de site van Les Lundis D’Hortense (www. jazzinbelgium.com) stel je vast dat je al snel aan zo een achthonderdvijftig componisten komt! Onmogelijk dus om in een eerste editie iedereen op te nemen. Gelukkig stelde Jeunesses Musicales, dat als uitgever en geldschieter optreedt, van meet af aan voor om minstens drie delen uit te brengen. Dat vergemakkelijkte de selectie. We hielden wel rekening met een aantal volgens ons zeer belangrijke criteria. Zo vonden we het evident dat er een evenwicht was tussen Vlaamse en Waalse componisten, het moest echt een Belgisch Real Book zijn. Vervolgens wilden we zowel werk van overleden componisten als van de huidige jonge generatie en al wie daar tussen valt. Dat leidde uiteindelijk tot een honderdtwintig jazzcomposities waar we tevens een dertigtal hedendaagse stukken aan toevoegden. De reden voor deze laatste keuze is dat je hier toch heel veel improvisatie in terugvindt en dat dit net een van de belangrijke facetten in jazz is. Het Belgische Real Book biedt zo een breed gamma van jazz, reikend van de echt traditionele structuren tot de meer open vormen. En met de hoes van stripauteur François Schuiten hebben we meteen een extra internationale troef.”

Georges Tonla Briquet Meer info op www.jazzday.be, www.leslundisdhortense.be en www.jazzinbelgium.com

BDW 1471 PAGINA 25 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

Artists in residence Stieg Larsson in Stockholm

Sympathie voor de duivel Wij zijn nog nooit in de stad geweest, maar de klank ervan doet alvast het beste vermoeden. Stockholm is een interessant woord waar je uiteenlopende gevoelsassociaties op kan projecteren. Naar we vernemen is de Zweedse hoofdstad een welvarende stad met veel blauw water, veel groen van zowel de natuur als van de geoxideerde koperen daken, en veelkleurige gevels waarachter zich meer bewoners schuilhouden dan in Brussel.

Maar de statige naam doet ook een eigen, niet meteen te doorgronden karakter vermoeden.

Het lijkt een stad te zijn waar zon en frisse lucht overvloedig voorradig kunnen zijn, maar waar evengoed nog iets aan de hand is eens de zon is ondergegaan. Waar de straten het decor zijn voor de internationaal gerenommeerde marathon of gay pride, maar evengoed voor de moord op een premier. We herinneren ons trouwens nog een hit van de Britse band New Fast Automatic Daffodils uit de jaren 1990 die om een of andere reden de naam Stockholm moest dragen en die dubbelzinnigheid in zich droeg: een aanstekelijk, licht euforisch num-

© RICHARD HEMMER

BRUSSEL – Geen idee wat u zich precies voorstelt bij een stad als Stockholm, maar wij gokken op een stad met zowel zonnige als duistere kantjes. Met dank aan het syndroom dat er zijn naam aan dankt, én aan de misdaadverhalen van Stieg Larsson.

De befaamde koffiebar Mellqvist in de hippe buurt Södermalm.

mer dat uiteindelijk roezig en drammerig werd onder invloed van de drank die erin bezongen werd. Misschien draagt het Stockholmsyndroom wel bij tot het enigma. Daar maakten Muse en One Direction recent nog nummers over. Het verschijnsel dat gijzelaars sympathie

gaan opbrengen voor hun gijzelnemers, zoals in 1973 het geval was tijdens een gijzeling in een Stockholmse bank, intrigeert niet ten onrechte. Het is een variant op de sympathy for the devil, die wat ons betreft niet noodzakelijk altijd pathologisch hoeft te zijn. ‘Lijden’ aan

ADVERTENTIE

het Stockholmsyndroom impliceert eigenlijk dat je temidden van het kwade ook op het goede kan focussen - geen courante maar ook geen onnuttige houding.

Sinds kort kan Stockholm behalve op haar syndroom en op de uitreiking van de Nobelprijzen ook nog prat gaan op iets anders dat in grote delen van de wereld een belletje doet rinkelen. De postuum uitgegeven Millenniumtrilogie van de in 2004 overleden schrijver Stieg Larsson. Het zou interessant kunnen zijn om de impact van die reeks misdaadromans op de perceptie van de stad na te gaan.

Geleide Larssonwandelingen en uitgestippelde Milleniumroutes behoren tegenwoordig immers tot de toeristische topattracties van de Zweedse hoofdstad. Ze nemen je - net zoals misdaadverhalen en detectives dat zelf helaas al te vaak plegen te doen - aan het handje doorheen een gefictionaliseerd stukje werkelijkheid. Een onschuldige gevel of een gezellige koffiebar in de hippe Södermalmbuurt, waar grote delen van de trilogie zich afspelen, zijn op die manier niet langer wat ze lijken, en zetten het duale aspect van de stad nog wat aan. Want ook veel van de aantrekkingskracht van misdaadseries ligt natuurlijk in de verontrustende aanwezigheid van het kwade temidden van het goede. Sympathieke trekjes bij de dader en zwakke kantjes bij de speurder behoren tot de vaste ingrediënten ervan.

Bij Stieg Larsson krijgt de fictie bovendien nog een extra dimensie, omdat de auteur als belaagd activist tegen racisme en vrouwenhaat - zelfs in een moderne stad als Stockholm in een gidsland als Zweden nog actuele thema’s - wist waarover hij sprak.

Michaël Bellon www.brusselnieuws.be/inresidence

BDW 1471 PAGINA 26 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

Natalie Eggermont: “Ik ben heel graag arts, ik bekommer me om het individueel welzijn maar tegelijk word ik met de wereld geconfronteerd.”

© IVAN PUT

MILIEUACTIVISTE NATALIE EGGERMONT

‘IK BEGREEP NIET WAAROM KINDEREN HONGER LEDEN’ BRUSSEL – Markmechanismen en emissiehandel hebben gefaald.

Klimaatactiviste en spoedarts Natalie Eggermont windt er geen doekjes om: “Als de milieubeweging niet intensief samenwerkt met de vakbonden, halen we de klimaatdoelstellingen niet.” Een portret.

Z

e is er pas 26, spoedarts-in-opleiding aan het AZ-VUB, klimaatactiviste en sinds 2014 voorzitter van Climate Express, een organisatie die 10.000 landgenoten naar de klimaattop in Parijs wil brengen eind dit jaar. Natalie Eggermont is ook de jongste die optreedt op de eerste Ecopolis, de meertalige opvolger van Het Groen Boek (zie kader).

Wij wilden graag weten wie Natalie Eggermont is en trokken naar Hotel Espérance voor een gesprek met een jonge vrouw.

Natalie Eggermont is afkomstig van Tremelo, maar trok niet naar Leuven om Geneeskunde

te studeren, maar naar Gent. Natalie Eggermont: “Ondertussen zijn alle faculteiten Geneeskunde veel meer praktijkgericht, maar Gent was een voortrekker wat betreft de huisartsengeneeskunde. Een sterke eerstelijnsgezondheidszorg is de steunpilaar van de Geneeskunde, daar blijf ik van overtuigd, ook nu ik zelf een opleiding als spoedarts volg.”

Millenniumdoelstellingen Alhoewel ze even getwijfeld heeft tussen Rechten en Geneeskunde, heeft ze de optie Rechten alras laten vallen: “Als zou ik te veel

zaken moeten verdedigen waar ik niet achter sta, als geneesheer word je daar niet mee geconfronteerd.” Maar eigenlijk was Geneeskunde haar roeping, beseft ze nu: “Mijn ouders hebben me het me vaak verteld. Toen ik nog een klein meisje was vloog er op een dag een vogel tegen het raam, het beestje was op slag dood. Mijn vader heeft me een van de maskers geleend die hij opzette tijdens het tuinieren, ik heb een breekmes genomen en het beestje onderzocht.”

Als geneesheer, legt Natalie van Eggermont uit, ben je bezig met de patiënt en met de collectiviteit. Je wordt geconfronteerd met de problemen die in de kranten aangesneden worden en de problemen waarover de mensen op café praten: “Je gaat echt niet zweven als arts. Ik heb al te maken gehad met Syrische vluchtelingen die zich in een diepvriescontainer verstopt hadden

en met een bejaarde dame die niet wou geopereerd worden na een heupbreuk omdat ze dat niet kon betalen met haar kleine pensioentje.

En ook nog: een Poolse poetsvrouw met een handziekte die een ziektebriefje weigerde omdat haar baas dat niet aanvaardde, als ze niet ging werken kreeg ze geen geld en dat kon ze zich niet permitteren.”

Een roeping als geneesheer is één zaak, maar daarmee word je nog geen klimaatactiviste.

Natalie Eggermont: “Als twaalfjarig kind was ik echt aangedaan toen ik op tv beelden zag van hongersnood, overstromingen. Ik herinner me die jaren als de periode waarin mijn wereldbeeld werd gevormd. Ik begreep niet waarom kinderen elders in de wereld honger leden terwijl ik ballet- en pianolessen volgde.

Ik heb altijd een sterk rechtvaardigheidsgevoel gehad. Als scholier heb ik me geëngageerd bij 11.11.11 in Tremelo en voor de Millenniumdoelstellingen.”

Naast Geneeskunde heeft Natalie Eggermont ook Moraalwetenschappen gestudeerd: “Ik had ook een academische carrière kunnen opbouwen of voor een klimaat-ngo gaan werken, maar dat is niets voor mij. Ik heb opdrachten uitgevoerd voor het Tropisch Instituut, maar een dag achter de pc zitten of van de ene internationale conferentie naar de andere vliegen ligt me niet. Je belandt algauw in een ivoren toren en je meent te weten wat er moet gebeuren. Je ontmoet ook heel vaak dezelfde mensen. Ik heb conferenties bijgewoond met champagne en kaviaar. Op een keer ben ik op de stoep gaan zitten en heb ik me afgevraagd: wat doe ik hier? Nogmaals, het mooie aan Geneeskunde is dat je met je twee voeten in de modder staat, je hebt de legitimiteit om te spreken, ik ben met mijn handen en met mijn

BDW 1471 PAGINA 27 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

De vzw Klimaatzaak heeft de federale, Brusselse, Vlaamse en Waalse overheden in gebreke gesteld en eist dat ze er alles aan zullen

“Mensen die nu veel te weinig hebben, hebben het recht om meer te willen.

Het gaat ook over ongelijkheid en miljardairs”

doen om een gevaarlijke opwarming van de aarde te voorkomen. De oprichters vrezen dat nog deze eeuw een opwarming van vier procent dreigt, en dat terwijl twee procent al dramatisch is. Dat zeggen en schrijven onder andere mediafiguur Tom Lenaerts, AB-directeur Dirk De Clippeleir, BV’s Francesca Vanthielen en Nic Balthazar. Ze krijgen de steun van 8.500 landgenoten. Ze steunen hiervoor op de Oslo-principes, uitgewerkt door filosofen en juristen, die stellen dat staten die niet de juiste daden stellen de mensenrechten schenden. Maar is het niet in de eerste plaats de overbevolking van de aarde die moet worden tegengegaan?

Natalie Eggermont: “De aarde kan elf miljard mensen aan die een menswaardig bestaan

GROEN BOEK WORDT ECOPOLIS Ecopolis is de opvolger van het Groen Boek en vindt plaats op 26 april in het Kaaitheater.

Ecopolis stelt de transitie naar een sociaalecologische samenleving centraal. Op de affiche staan onder andere dialoogtafels, debatten en een boekvoorstelling. Sprekers zijn gasten uit binnen- en buitenland, zo treden naast Natalie Eggermont (zie hiernaast), de filosofen Jean-Paul Van Bendegem en Tinneke Beeckman ook de voormalige Ecuadoriaanse minister van Milieu Alberto Acosta voor het voetlicht. In Latijns-Amerika zijn de voorbije decennia miljoenen mensen uit de armoede getild.

Ecopolis vindt plaats op zondag 26 april van 11 uur tot 18.30 uur in het Kaaitheater, Saincteletteplein 20, 1000 Brussel. Inlichtingen en kaarten: www.kaaitheater.be/ecopolis

3 VRAGEN AAN ETIENNE VAN DEN BERGH

Denemarken Na actieve studentenjaren aan de UGent, heeft Natalie Eggermont zich aangesloten bij de beweging Klimaat en sociale rechtvaardigheid, een beweging die zowel een milieubeweging als een sociale beweging is. Natalie Eggermont: “Dat zijn de mensen die in 2009 een trein met duizend Belgen bevolkt hebben naar de Internationale Milieuconferentie in Denemarken. In 2013 woedde de discussie of er opnieuw een trein moest ingelegd worden naar de conferentie in Warschau, de helft was voor, de andere helft was gedemoraliseerd en tegen.

Kopenhagen was een flop. Toen is de transitiebeweging echt begonnen. We hebben gezegd, laat ons niet op de politici wachten. Maar er moet te veel gebeuren in korte tijd, lokale initiatieven zijn mooi en nodig maar binnen een internationaal raamwerk. Om de opwarming tot 2 graden te beperken - voor kleine eilandstaten is dat al te veel - moeten de emissies dringend dalen, liefst dit jaar en zeker voor 2020. Dat is een gigantische transitie, de komende zes jaar zitten we met een enorme opdracht waar al te weinig over gesproken wordt.

We moeten dringend investeren in openbaar vervoer, in openbare diensten, overschakelen naar hernieuwbare energie. Waarom staat de milieubeweging niet op de eerste rij voor het behoud van de banen in de openbare dienst?

Waarom moet de vakbond dat alleen doen?

Dat is iets waar we samen kunnen en moeten aan werken. De afbraak van sociale diensten is een ramp voor het klimaat. Marktmechanismen en emissiehandel hebben de jongste 20 jaar niets opgeleverd in de strijd voor het milieu. We moeten die valse oplossingen ontmaskeren en mythes doorprikken. Met de Climate Express vragen wij de vakbonden mee naar Parijs. De milieubeweging moet een ideologische koers verdedigen, samen met de vakbonden. De grote veranderingen als de achturendag en het algemeen stemrecht zijn er niet zomaar gekomen, het volk moet gemobiliseerd worden. Dit gaat niet over de bloemetjes en de bijtjes, maar over maatschappelijke veranderingen.”

Natalie Eggermont gelooft evenwel niet in de eco-austeriteit, de mensen inpompen dat ze het met (veel) minder zullen moeten doen, dat we de broeksriem moeten aanhalen. Integendeel, ze pleit voor een wervend verhaal: “Als we nu actievoeren is dat voor de grote ommekeer, een ommekeer betekent dat we propere lucht gaan hebben, dat we minder files zullen hebben en veel nieuwe banen, lokale banen ook, goed geïsoleerde woningen, het betekent ook dat we veel zaken terug in handen gaan nemen, zoals hernieuwbare energie, coöperatieven en meer democratie. Daarom mobiliseren we ook voor de conferentie in Parijs die loopt van 28 november tot 13 december.”

Danny Vileyn Meer info vanaf 30 april op: www.climate-express.eu/be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

Etienne Van den Bergh in het nieuwe kunstencentrum, vlakbij het Zuidstation: “We willen regelmatig concerten aanbieden.”

‘We houden hier allemaal van jazz’ BRUSSEL – BAI_NOTE Jazz Bar is een nieuwe jazzclub in Brussel, gelegen in een recent geopend kunstencentrum vlakbij het Zuidstation. Vrijdag is de officiële opening. Coördinator Etienne Van den Bergh licht de werking toe.

Wat moeten we ons voorstellen bij het BAI? Etienne Van den Bergh: “Dat is de afkorting voor Brussels Art Institute, een ware melting pot voor verschillende kunstdisciplines waaronder jazz. We zijn gehuisvest in twee oude bedrijfsgebouwen vlak tegenover elkaar. Ook de kunsthumaniora van Sint-Lukas zit hier momenteel door de renovatiewerken in hun gebouwen gevestigd in Schaarbeek. Kunstenaar Jan De Cock stelde de infrastructuur ter beschikking en was ook initiatiefnemer van het hele idee achter BAI.” Hoe bepalen jullie de jazzprogrammatie en is er daarbij een rechtstreekse link naar andere kunstdisciplines?

Van den Bergh: “Het is de staf van het BAI die de groepen uitkiest. We zijn allemaal sterk geïnteresseerd in jazz, vandaar ook deze club. Daarbij krijgen we wel raad van mensen die echt in de jazzsector zitten. De voorkeur gaat uit naar artiesten die een relatie met Brussel hebben. Een praktische factor die meespeelt, is de capaciteit van de zaal die beperkt is tot een honderdtal personen. Geen bigband dus, maximaal een kwartet. De link met an-

CULTUUR KORT

Klimaatzaak

leiden. Ik heb hierover al gedebatteerd met de filosoof Etienne Vermeersch (die vindt dat overbevolking het grote probleem is, dv) maar ik vind dat je de problemen niet mag afwentelen op zij die er geen schuld aan hebben. Het probleem ligt niet bij de Afrikaanse vrouwen die net als wij een telefoon willen hebben, het probleem ligt bij diegenen voor wie het nooit genoeg zal zijn. Mensen die nu veel te weinig hebben, hebben het recht om meer te willen.

Het gaat ook over ongelijkheid en miljardairs.

Een organisatie als Oxfam legt dat goed uit: de rijkdom vloeit altijd naar dezelfde mensen. Er zijn nog altijd bedrijven die geld krijgen uit het klimaatfonds, terwijl er gezinnen zijn die in de winter in de kou zitten omdat ze in slecht geïsoleerde huizen wonen.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

hersenen bezig. Je wordt natuurlijk met veel leed geconfronteerd, maar er is ook de voldoening als je mensen echt kan helpen, en zeker op de spoed komt er ook veel adrenaline bij kijken. Ik heb als jobstudent nog in de horeca gewerkt, ook dat sprak me aan, je hebt contact met mensen.”

dere kunstvormen is er nog niet meteen.”

Hebben jullie een langetermijnvisie wat jazz betreft?

Van Den Bergh: “We willen alleszins concerten aanbieden volgens een bepaalde regelmaat en dat zal telkens de vierde vrijdagavond van de maand worden met onderbreking tijdens juli en augustus. De inkomprijs houden we bewust heel laag, namelijk 12 euro. Zestigplussers krijgen korting terwijl studenten binnen kunnen aan halve prijs omdat we grotendeels op een jong publiek mikken. Binnen de jazz zelf beperken we ons niet tot een bepaalde stijl, het kan alle richtingen uitgaan.”

“Zoals eerder gezegd willen we de link met de hoofdstad. Vandaar dat we voor onze officiële openingsavond pianist Kris Defoort uitnodigden die toch wel deel uitmaakt van die Brusselse jazzscène. Voor deze gelegenheid speelt hij in duo met drummer Dré Pallemaerts. Het was lang geleden dat beiden nog eens samen op een podium stonden.

Een unieke kans dus voor de jazzliefhebbers.”

“Diezelfde avond heeft ook de opening van een tentoonstelling plaats en de screening van een nieuw videokunstwerk.”

Georges Tonla Briquet

Kris Defoort & Dré Pallemaerts: 24/04, 20.30 uur, The Brussels Art Institute (Auguste Gevaertstraat 15, 1070 Brussel). www.brusselsartinstitute.org

TALENT UIT VIJFHOEK KRIJGT KANS. In de Week van de Amateurkunsten wil vzw Poppunt lokaal muzikaal talent in de spotlight zetten. Donderdag 30 april opent de AB de deuren van Huis23 voor de Brusselaars die hun ding willen doen en voorziet daarbij professionele feedback. Inschrijven kan voor 17 april via www.abconcerts. be/nl/agenda/evenementen/lokale-helden/19175/. n MUZIKALE WANDELING DOOR HET ZONIËNWOUD. De grote wandeling door het Zoniënwoud, Zoniënmars, is op 26 april aan zijn 36ste editie toe en ook dit jaar is er plaats voor een muzikale omkadering. Zoniënklanken trakteert de wandelaars met muzikale intermezzo’s op muziek vanuit de hele wereld terwijl ze de groene long van Brussel ontdekken.

Samengesteld door Jilan Berroho

BDW 1471 PAGINA 28 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

Wolf heeft betrekking op de gezamenlijke street workout, bar verwijst naar het gebruik van de trekstang.

© MARC GYSENS

STREET WORKOUT > BRUSSEL ONTDEKT NIEUWE FITNESSDISCIPLINE DANKZIJ WOLF’S BAR

BDWSPORT

Spieren kweken BRUSSEL – Fitnesstoestellen? Niet nodig. Bij street workout draait alles rond het gewicht van het lichaam en toestellen die men op straat en in parken vindt. Dat je daarmee al het nodige hebt voor een doorgedreven training bewijzen de mannen van Wolf’s Bar. Zij geven street workout een gezicht in Brussel. “Het is niet enkel een sport, het is een manier van leven.”

“Internet speelt een belangrijke rol in de opmars van street workout,” vertelt Thibaut (17), een van de zes leden van Wolf’s Bar. “Het werd voornamelijk ontwikkeld in de voormalige Sovjet-Unie en heeft een boost gekregen toen het een paar jaar geleden aan populariteit won in de Verenigde Staten. Het is voor sommigen zelfs een mode geworden. Daar moet je bij ons niet mee afkomen.”

De zes leden van Wolf’s Bar begonnen elk op zichzelf Thibaut en Frederico (17) zijn al jarenlang beste vrienden en trainden aanvankelijk in hun kelder. Tijdens een training in een Brussels park kwamen ze Marvin (16) tegen.

Hij deed vooral aan parkour, maar zag wel iets in street workout. De broers Manzul (20) en Malik (19) waren de volgende om aan te sluiten.

“Het zesde en laatste lid, junior (24), kwam erbij toen we tijdens de afgelopen autoloze zondag een show in de Nieuwstraat opvoerden om onze sport voor te stellen. Wolf’s Bar bestaat

SPIEREN GENOEG VOETBALVELDEN Wolf’s Bar wil de komende maanden ook in de open lucht lessen organiseren. Binnenkort zouden ze in speciaal aangelegde plekken terecht moeten kunnen.

“Ik heb een paar positieve antwoorden ontvangen van verschillende gemeentes,” vertelt Malik. “Normaal gezien komt er binnenkort een ruimte om aan street workout te doen bij de begraafplaats van Elsene. Daar zal je onder meer verschillende trekstangen vinden. Later volgen nog het Fallonstadion en de Andromedawijk in SintLambrechts-Woluwe. De discipline heeft een toekomst. Er zijn toch al genoeg voetbalvelden.”

De honger van de jonge wolven is groot. Behalve trainen en video’s posten, geven ze sinds eind januari ook les in New Palace Fitness in Anderlecht. Ze maken er gebruik van de plek waar crossfit wordt gegeven, een sport die heel wat gemeen heeft met street workout. “Het is van groot belang een goede basis op te bouwen.

Dat betekent veel aan de trekstang hangen, pompen, squats en sit-ups doen, enzovoort. Je moet beginnen met het versterken van je spiermassa, zeker vijf à zes maanden lang. Eens die basis is gelegd, kan je beginnen met andere oefeningen, zoals je lichaam horizontaal houden terwijl je aan de trekstang hangt. Daarvoor moeten je lendespieren goed ontwikkeld zijn.

Sommigen beginnen aan street workout zonder aan de basis te werken, maar merken naarmate ze voortdoen dat ze niet zonder kunnen.”

“Een voordeel ten opzichte van het trainen met fitnesstoestellen is dat je met je hele lichaam werkt. Met halters concentreer je de oefening op een bepaalde groep spieren en dat zorgt voor een minder gebalanceerde ontwikkeling.

We hebben ons ook verdiept in de anatomie en weten dus wel wat af van de verschillende spieren.”

De menselijke vlag dus eigenlijk nog maar sinds september.”

“Wolf heeft betrekking op het feit dat we ons in groep verplaatsen om onze trainingen te doen, bar is een verwijzing naar de trekstang die veel gebruikt wordt in street workout.”

Aangezien er met het gewicht van het lichaam wordt gewerkt, is materiaal niet echt nodig. De trekstang wordt wel gebruikt, maar dat soort

zaken vind je bijvoorbeeld ook in parken. Het is misschien wat raar dat een sport die zich enigszins afzet van fitnessapparaten ook wordt beoefend in een fitnesszaal. Maar dat is met een duidelijk doel voor ogen.

“We zijn met de lessen begonnen omdat we de vraag kregen,” aldus Frederico. “We doen dit om onze sport te ontwikkelen en anderen te stimuleren. Onze eerste lessen waren gratis en hebben tientallen mensen gelokt. Nu hebben we elke les een vijftiental leerlingen.

Onze lessen gaan door op maandag (vanaf 20 uur), woensdag (vanaf 18 uur), vrijdag (vanaf 17.30 uur) en zondag (vanaf 15 uur). Telkens ongeveer een uur en een kwartier. En dat voor maar dertig euro per maand.”

“We geven de leerlingen ook de filosofie van street workout mee. Want behalve sporten houdt het ook in dat je je lichaam verzorgt.

Dus geen versterkende poedertjes innemen, niet te vettig eten, genoeg fruit en groenten eten, genoeg nachtrust, enzovoort. Er zijn geen strikte limieten, je moet je gewoon goed verzorgen.”

De resultaten van deze trainingsmethode zijn navenant. Het lichaam wordt strakker en naarmate bepaalde oefeningen gemakkelijker worden, kan men er mee beginnen spelen. Zo ontstaat een freestylevorm van fitness waarin ook elementen van gymnastiek te bespeuren vallen. “Je kan er zeer creatief mee omgaan,” stelt Malik. “Op het ritme van muziek kan je bepaalde oefeningen doen en die combineren met danspasjes. Je kunt er zeker een artistieke draai aan geven. Toen ik samen met mijn broer begon, was ons voornaamste doel spieren te kweken. Ondertussen is dat geëvolueerd naar een freestyle aanpak.”

“Iedereen heeft zijn kenmerkende stijl. De basisbewegingen blijven dezelfde, het zijn de combinaties die verschillen. Je hebt bijvoorbeeld de menselijke vlag waarbij je horizontaal aan een paal hangt. Door dat te combineren met andere bewegingen creëer je iets persoonlijks.”

Arnold Schwarzenegger De Brusselaars hebben een schitterende start achter de rug. Ze slagen er in hun sport onder de aandacht te brengen en laten zich gelden in het wereldje. In Charleroi en Bergen zijn er bijvoorbeeld ook groepen, maar het zijn de hoofdstedelingen die met de meeste aandacht gaan lopen. Tot in Spanje.

“In september trekken we naar de Arnold Classic Europe in Madrid, een fitnessevenement. We worden er in de spotlights gezet in de stand van street workout. Dat hebben we te danken aan een Spanjaard die ons in Brussel is komen opzoeken en ons sindsdien volgt.”

“We hebben al verschillende shows gedaan en willen dat in de toekomst verder ontwikkelen.

Dat gaat van sportevenementen tot braderieën en openingen van winkels. We krijgen onder meer de hulp van Elias Tadili (straatvoetballer van de Freestyle Akkademy, red.) voor onze choreografieën.”

Dit is maar een van de vele toekomstplannen die Wolf’s Bar heeft. Zo wordt er ook hard gewerkt aan een eigen website waarop heel wat informatie te vinden zal zijn: video’s van de groep, een map met de beste plekken om aan street workout te doen, een overzicht van hun kledinglijn, etc. Aan de samenstelling van de groep zal dan weer amper gesleuteld worden.

“Er kan nog één meisje bij, dat is alles. We willen namelijk ook meisjes aanzetten om aan street workout te doen. Verder blijven we met deze groep verder doen om onze ambities waar te maken. We hebben nog veel projecten in de pijplijn zitten, daar zal je de komende maanden wel wat van merken.”

Tim Schoonjans

Meer info op www.facebook.com/pages/Wolfs-Bar-Official/280502732140353?fref=ts

BDW 1471 PAGINA 29 - DONDERDAG 23 APRIL 2015

@Leads12 CHAMPIONS OF EUROPE!!! #grandslam #roadtojapan2019 #allezbelgique @BelgianRugby @guillaumeajac

© IVAN PUT

Oekraïne, Nederland, Moldavië, Zweden en afgelopen weekend Polen. Onze nationale rugbyploeg boekte zaterdag op de kleine Heizel een vijfde opeenvolgende zege (met 52-23) in divisie 1b van de European Nations Cup. De verjongde ploeg doet het dus uitstekend en sluit als Europees kampioen het seizoen af. Hun kansen om terug te promoveren naar divisie 1a zijn groot, hun droom om in 2019 naar het wereldkampioenschap in Japan te trekken blijft intact.

TS

ENKELE LOCATIES IN HET VIZIER

NIEUW SKATEPARK VOOR BRUSSEL? BRUSSEL – Tien jaar, zo lang wachten Brusselaars nu al op een eigen skatepark.

Maar er is licht aan het einde van de tunnel. Een gedreven groep werkt aan een project voor een nieuwe skatetempel.

“Eigenlijk hebben we onze Facebookpagina ‘10.000 likes for a international skatepark in Brussels’ te snel gelanceerd,” vertelt initiatiefnemer Pierre Gobbe (35). “Er werden meteen heel wat vragen gesteld en dat heeft het project wat afgeremd. We dragen het met een zestal mensen en hebben allemaal ook nog professionele activiteiten. We steken er zeer veel tijd in, maar er zijn natuurlijk limieten.”

Sinds het Anderlechtse Roller Park in 2005 zijn deuren sloot, zijn er in Brussel verschillende plannen gelanceerd voor een opvolger.

In Sint-Lambrechts-Woluwe biedt het collectief Byrrh & Skate ondertussen een indoor skatepark aan, maar Gobbe ziet het groter.

“Byrrh richt zich op skaters, terwijl wij eveneens een plek willen bieden aan zij die rijden met de BMX, step, inline skates, etc. We hebben al contacten gelegd met semiprofessionele en professionele atleten die een plek zoeken om te trainen.”

“We dachten aanvankelijk een bestaand gebouw te renoveren, maar de kans is nu groter dat we iets volledig nieuw bouwen. Gelukkig worden we bijgestaan door professoren ur-

SPORT KORT

Wetenschapsstudenten en leden van het sportdepartement van de ULB slaan zondag de handen in elkaar voor de vierde editie van de T IEN KILOMETER VAN DE ULB. Het startschot wordt om 10.30 uur op de campus gegeven en het parcours leidt de lopers door een deel van het Ter Kamerenbos. Inschrijven kost tussen 6 en 12 euro, de winst gaat naar wetenschappelijk onderzoek. Meer info op www.10kmulb. org. ■ Op woensdag 29 april vindt in het Molenbeekse Ossegempark de derde editie van de S TRONG STUDENT RUN plaats: een loopwedstrijd van 5 of 10 kilometer waarin studenten tal van hindernissen (banden, bruggen, netten, etc.) moeten overwinnen.

Er worden verschillende wedstrijden georganiseerd, zowel individueel als in team.

De startschoten worden in de loop van de namiddag gegeven. U leest het allemaal op www.strongstudentrun.be. ■ In Evere wordt

banisme die ervaring hebben met dergelijke infrastructuurwerken. We hebben verschillende mogelijkheden qua locatie, maar daar kan ik nu nog niet over uitwijden. Indien het een nieuwe constructie wordt, zal het niet voor 2020 zijn.”

Crowdfunding De initiatiefnemers nemen dit project serieus op en beloven dat het geen losse fl odder wordt. Het lokt alvast heel wat steun van uiteenlopende mensen, ook op politiek vlak. De ambities reiken ver. “Alles moet kloppen. We gaan niet zomaar palen neerzetten als die de beoefenaars van de ene of andere sport storen. Alles moet weldoordacht zijn en aan de hoogste veiligheidsregels voldoen. We willen op termijn internationale competities kunnen verwelkomen.”

“Geïnteresseerden kunnen onze Facebookpagina bezoeken en de enquête invullen over hun specifi eke noden. Zo krijgen wij een beter beeld en kunnen we de zaal op een zo goed mogelijke manier inrichten. Binnenkort zullen we ook een crowdunfi ng actie lanceren.

We hebben al verschillende sponsors rond ons verzameld, maar alle hulp komt uiteraard goed van pas.”

Tim Schoonjans

ESTAFETTE > DAVID STEEGEN

Voetbaltrauma’s Als je aan tien voetbal supporters vraagt wat de slechtste voetbalherinnering ooit is, dan krijg je evenveel verschillende antwoorden. Elke fan beleeft zijn club op zijn eigen emotionele manier.

Als ik bij een paar fans pols, na de onverdiende nederlaag in Brugge een dag eerder, krijg ik verschillende antwoorden. Voor de ene, wat oudere supporter, is de ChampionsLeague-nederlaag in Bremen 1993 een traumatisch ervaring. Na één speelhelft leidt paars-wit met 0-3 in Duitsland om uiteindelijk met 5-3 te verliezen. De supporter geeft het toe, hij heeft gehuild. Het overkomt de stoerste mannen. Huilen voor voetbal. Voor een andere fan is het een verloren bekerfi nale enkele decennia geleden.

Als ik in de donkerste krochten van mijn geheugen grasduin, dan komen twee wedstrijden tevoorschijn. De eerste vond plaats toen ik nog een kind was, in 1977: de Europa-Cup-II-fi nale in Amsterdam op 11 mei.

Hamburger SV – RSC Anderlecht. Het grote Anderlecht van Ludo Coeck, Jean Dockx en Robbie Rensenbrink. Paars-wit was favoriet na de gewonnen fi nale, een jaar eerder, tegen West Ham. HSV won met 2-0. Ik had de fi nale met mijn vader en grootvader op televisie gevolgd.

Na de 2-0 van de jonge Felix Magath – toen net 20 geworden – barstte ik in tranen uit.

Een mix van kinderlijke woede en immense

droefheid. Grootvader maande mijn vader aan om mij maar snel in bed te stoppen, want “het manneke is moe.”

Ik ontstak in blinde razernij. Begreep hij dan niet dat ‘mijn’ Anderlecht verloren had? Onterecht dan nog? Ah ja, want het ging hier wel om ‘mijn’ club en dan is alle verlies altijd oneerlijk. Zijn opmerking was erger dan de nederlaag. Vernedering.

Machteloos liep ik naar mijn kamer en sloeg ik alle deuren die mijn pad kruisten met een luide knal achter me dicht. Het was ook de eerste keer dat ik huilde om een verloren wedstrijd.

Die andere keer dat ik echt kwaad en ontgoocheld het stadion verliet voor het laatste fl uitsignaal was in de achtste fi nale van Europa Cup II van het seizoen 1988-1989. Anderlecht moest het tegen KV Mechelen opnemen. Voor de jongere lezers: Malinois was de uittredend Europa-Cup-II-winnaar en een miljoenenclub die RSC Anderlecht naar de kroon stak. Sporting had de heenwedstrijd achter de kazerne met 1-0 verloren en thuis ging het roemloos de boot in. 0-2 verlies in het Constant Vanden Stockstadion.

Na dat tweede doelpunt heb ik het stadion onmiddellijk verlaten. Tranen.

Gelukkig staan er een veelvoud aan triomfen tegenover die enkele ontgoochelingen.

David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht

Meer info op www.facebook.com/ Projetmegaridingpole

op datzelfde moment een SCHOLENCROSS georganiseerd. Leerlingen uit de Nederlandstalige basisscholen van Brussel en de Rand nemen het vanaf 13.45 uur tegen elkaar op in het Goede Herderpark. Ook leraars kunnen medailles behalen. ■ Ketjes tussen 8 en 14 jaar die liever aan B REAKDANCE doen, moeten diezelfde woensdag dan weer in GC De Maalbeek zijn. De internationaal geroemde FRANKIE PEREZ komt er van 13.45 uur tot en met 15 uur een WORKSHOP advanced footwork geven, en dat volledig gratis. Meer info op www.demaalbeek.be.

■ In het Zoniënwoud vindt op zondag de 36ste editie van de ZONIENMARS plaats. Die biedt vier wandelroutes aan: 5, 10, 15 en 25 kilometer. Starten kan vanaf acht uur (tot 15 uur) aan gemeenschapscentrum WaBo in Watermaal-Bosvoorde. Onderweg zorgt Zoniënklanken voor muzikale intermezzo’s.

Meer info op www.wabo.be/zonienmarsTS zonienklanken.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69.

MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn.

BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch.

MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).