BDW - editie 1275 by brusselnieuws.be

RAOUL DE KEYSER GEËERD IN HET VLAAMS PARLEMENT En ook: Balkan Trafik, Das Pop en Tom Pintens.

14 04 11

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

UITBUNDIGE KERSELAARS

WATERMAAL-BOSVOORDE – De lente leek de voorbije dagen wel de kolder in de kop te hebben, zo uitbundig begon alles in de natuur te groeien en te bloeien. Zoals de Japanse kerselaars in de sowieso wondermooie tuinwijken Le Logis (met groene luikjes) en Floréal (met gele luikjes) in Watermaal-Bosvoorde. Haast u erheen, er resten de roze weelderigheid maar enkele dagen meer...

Cultuur > HOB moet na zomer weg uit Prinsenstraat, Muntpunt nog niet af

Bib Muntplein weer dakloos BRUSSEL – De tijdelijke vestiging van de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB) aan de Prinsenstraat moet na de zomer wellicht dicht. Het huurcontract van het gebouw loopt af. Maar Muntpunt, de nieuwe locatie op het Muntplein, is nog niet klaar.

e HOB zit sinds december 2009 in het gebouw in de Prinsenstraat, in afwachting dat de verbouwing van het vroegere Monnaie House tot het Vlaamse Communicatiehuis Muntpunt klaar is. Aanvankelijk moest Muntpunt op 20 november dit jaar opengaan, maar die datum is niet meer haalbaar, liet verantwoordelijk staatssecretaris Bruno De Lille (Groen!) vorig jaar al weten. Eerst waren er moeilijkheden met de aannemers, daarna procedureproblemen en onvoorziene extra werkzaamheden aan stabiliteit en asbestverwijdering. En nu wordt de werf gehinderd door de serieuze vertragingen bij de heraanleg van het Muntplein. Probleem is dat het huurcontract van het pand in de Prinsenstraat

nu in handen van projectontwikkelaar Kairos. Die wil zijn plannen met het gebouw snel realiseren en heeft onlangs laten weten geen huurverlenging toe te staan.

Bruno eind oktober afloopt. In dat gebouw is ook Onthaal en Promotie Brussel (OPB) gevestigd, dat straks samen met de HOB opgaat in Muntpunt. Het Vlaams-Nederlands Huis deBuren en het Vlaams-Marokkaanse Huis Daarkom, die ook wachten op hun definitieve onderkomen, zijn er eveneens gehuisvest. “We wisten dat we een risico namen met een huurcontract van twee jaar, maar we wilden graag in de buurt van het Muntplein blijven,” zegt Relinde Raeymaekers, directeur van de HOB. “Eigenaar City Projects liet trouwens uitschijnen dat enkele maanden verlenging geen probleem zouden zijn,” voegt Jan van der Auwermeulen, directeur van OPB, eraan toe. Het pand is intussen echter van eigenaar veranderd. Het is

Wat nu? De Vlaamse Gemeenschapscommissie gaat zes ‘mogelijke pistes’ onderzoeken. Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) zei in het Vlaams parlement dat de bib moet openblijven. Voor HOB-directeur Raeymaekers hoeft dat nochtans niet per se. “De meeste gebouwen in het centrum met een gelijkvloerse verdieping die een publiekswerking mogelijk maakt, worden niet voor korte tijd verhuurd, de eigenaren verkiezen een handelshuur. Het zou betekenen dat we naar de rand van de stad moeten uitwijken. Maar onze klanten zover meekrijgen is niet simpel. Een gebouw klaarmaken om publiek te ontvangen is ook duur.” Geen publieksbib betekent nochtans niet dat de dienstverlening

stopt. Raeymaekers: “Je kunt tegen je klanten niet zeggen: ‘We zijn er niet voor een half jaar’.” Nu al heeft de HOB flink te lijden onder de verhuizing. Twee derde van de bezoekers in 2008 heeft afgehaakt. Ook het aantal leden en uitleningen is gezakt. “Wij zullen van de nood een

“Waarom de boeken niet afhalen in het Centraal Station?” deugd maken en creatief proberen te zijn.” De ideeën zijn er al. De Brusselse klanten zouden via de overige zeventien Brusselse bibliotheken bediend kunnen worden. “Er bestaat nu al een systeem waarbij boeken van de HOB via een andere bib uitgeleend kunnen worden, maar via het Bruno-netwerk kan dat veel

sneller.” De pendelaars zouden hun boeken via de site kunnen reserveren en ze dan op bepaalde plekken in het centrum afhalen. “Waarom niet in het Centraal Station?” Simpel wordt het hoe dan ook niet. Want wil de bibliotheek voortwerken, dan moet ze natuurlijk de collectie binnen handbereik hebben. Nu staan de meest gevraagde titels in de publieksruimte in de Prinsenstraat, de wat minder urgente boeken beneden in het magazijn en de minst gevraagde boeken in een loods in buurt van het Zuidstation. En de werknemers van de HOB? Die zijn op dit moment vooral bezorgd om hun toekomstig statuut, zegt Wies Jespers van de socialistische vakbond. “Van een eventuele nieuwe interim-locatie verwachten ze dat die ook open is voor het publiek. Want het is natuurlijk niet voor een paar maanden. Kijk naar de werf, de ontmanteling is nog volop bezig. Voor eind 2012 is dat gebouw nooit klaar.” Bettina Hubo

N° 1275 VAN 14 TOT 21 APRIL 2011 ¦ WEEK 15: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

OPMERKELIJK HERMAN VAN ROMPUY GEEFT GASTCOLLEGE AAN HUB BRUSSEL — De HogeschoolUniversiteit Brussel (HUB) heeft EU-voorzitter Herman Van Rompuy kunnen strikken voor haar prestigieuze leerstoel Hubert Detremmerie. Die leerstoel, genoemd naar wijlen de voorzitter van de ACWbank Bacob, werd voor het eerst georganiseerd in het academiejaar 1996-1997 en werd eerder al bekleed door binnen- en buitenlandse prominenten uit de Europese eenmakingsgeschiedenis. Voormalige EU-commissarissen Mario Monti, Padraig Flynn en Karel Van Miert bijvoorbeeld, maar ook Jean-Luc Dehaene, die mee vorm gaf aan het Verdrag van Lissabon, Alexandre Lamfalussy, grondlegger van de Europese Centrale Bank en Philippe Maystadt, voorzitter van de Europese Investeringsbank. Herman Van Rompuy kon als allereerste voorzitter van de Europese Raad niet ontbreken in het lijstje. Hij zal op 5 mei zijn licht laten schijnen over de toekomst van de EU. Twee vragen staan centraal in zijn betoog met de titel Europe 2020: wat moet de rol zijn van Europese Unie in de wereld van morgen en hoe kan de Europese integratie zo evolueren dat de EU haar mondiale rol beter SVG op zich kan nemen.

CITY PARADE TREKT DOOR BRUSSEL Op zaterdag 27 augustus vindt de elfde editie van de City Parade plaats. Voor de tweede opeenvolgende keer doet de technostoet Brussel aan. Vorig jaar ging het dansfeest nog door op de Heizel, dit jaar trekt de parade van het Noordstation naar Thurn & Taxis. De Simon Bolivarlaan, de Willebroekkaai, de Rederslaan en de Havenlaan zijn de tussenstations. Het is opmerkelijk dat de stoet opnieuw door de straten trekt. Vorig jaar nog werd het festival, op vraag van de stad Brussel, voor het eerst op een afgesloten domein georganiseerd. De schrik voor ongevallen zat er toen goed in na het drama op de Love Parade in Duisburg. Eerder organiseerden Luik, Gent, Charleroi en Bergen het evenement al. Gent, in 2003 en 2004 gastheer van de parade, besliste om veiligheidsredenen de organisatie niet meer op zich te nemen. Alle grote Belgische discotheken zullen vertegenwoordigd zijn op het technofeest. De openingsparty nabij het Noordstation is gratis, de afsluitende evenementen in Thurn & Taxis zullen betaSV lend zijn.

BDW 1275 PAGINA 2 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Openbare netheid > Vakbonden verzetten zich tegen reorganisatieplan

Geen groene zakken voor centrumgemeenten BRUSSEl – Het plan van Brussels staatssecretaris Emir Kir (PS) om de huis-aan-huisophaling van tuinafval in heel Brussel in te voeren, belandt in de koelkast. De bonden gaan niet akkoord met het bijbehorende reorganisatieplan dat de directie van Net Brussel voorstelt.

n tal van Brusselse wijken is vorige week door een staking van Net Brussel geen vuilnis opgehaald. De witte zakken lagen te blaken in de zon en dat zorgde voor heel wat ergernis bij de Brusselaars. Intussen zou het grootste leed geleden moeten zijn. Net Brussel beloofde om de stakingsdag van vorige vrijdag zo snel mogelijk in te halen. De acties van de voorbije week zijn een zoveelste conflict in een lange rij tussen vakbonden en directie. De bonden wijzen met een beschuldigende vinger naar de nieuwe directeur Vincent Jumeau (PS, de voormalige kabinetschef van huidig staatssecretaris Emir Kir). Die zou sinds zijn aantreden in de zomer van 2009 met te veel ijver nieuwe wetten willen stellen. De directie

van Net Brussel wil naar eigen zeggen alleen maar de dienstverlening voor de burger verbeteren door de overheidsdienst slagvaardiger te maken. Wat is er aan de hand? In maart vorig jaar beloofde bevoegd staatssecretaris Kir om de huis-aan-huisophaling voor tuinafval (in groene zakken) in te voeren in heel Brussel. Die ophaling is enkele jaren geleden als proefproject begonnen in enkele ‘groene’ gemeenten en geleidelijk uitgebreid. Maar de gemeenten Elsene, Etterbeek, Sint-Gillis, Sint-Joost-ten-Node, Schaarbeek en Brussel-stad, goed voor in totaal een half miljoen inwoners, blijven daar tot vandaag nog altijd van verstoken. Dat is een doorn in het oog van heel wat gemeentebesturen.

Om die groenophaling uit te breiden heeft de directie van Net Brussel in november een plan voorgesteld dat de hele huis-aan-huis-ophaling grondig wijzigt. De directie streeft daarbij naar productiviteitswinst door de (goedbetaalde) weekend- en feestdagen af te bouwen.

‘Meer werk, zelfde loon’ Vandaag werkt een groot deel van de vuilnismannen vier dagen, om vijf dagen betaald te worden. Dat kan omdat ze op zon- en feestdagen werken. En die worden aan 200 procent betaald, én ze krijgen er een dag recup voor. “In ons plan zou het gros van de vuilnismannen vijf dagen werken, en er ook vijf dagen voor betaald worden,” zegt adjunctdirecteur Peter Michiels. Zon- en feestdagen schrappen levert een winst op die Net Brussel wil inzetten om de dienstverlening aan de Brusselaar te verbeteren. “We kunnen hiermee niet alleen de groenophaling in heel Brussel uitbreiden. We kunnen ook de containerparken

op zondag openhouden en de openingsuren uitbreiden.” Maar de vakbonden zien dat niet zitten. Voor hen betekent dat meer da-

“Dit is hoe dan ook geen goed plan voor de Brusselaar” gen werken voor hetzelfde loon. Een deel van het personeel zou immers niet meer op zaterdag en zondag aan de slag moeten. Voor de VSOA kan het plan alleen met een uitbreiding van het aantal vuilnismannen. “Bovendien,” zegt Michel Piersoul, vakbondsafgevaardigde van de VSOA, “zou de ophaling van het groenafval op woensdag georganiseerd worden. Dan zouden de mensen die zaterdag hun gras afrijden, een halve

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Oost-Europese humor verschilt amper van onze humor.

WEEKOVERZICHT

BDW 1275 PAGINA 3 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

WOENSDAG 6 APRIL BUITEN SPELEN. Brusselse kinderen halen hun hart op tijdens de vierde Buitenspeeldag. Verschillende buitenactiviteiten worden georganiseerd in het Ambiorixpark, aan het Roodebeekcentrum en op de Nieuwe Graanmarkt. STUDENTEN BETOGEN. Duizend Franstalige studenten demonstreren in Brussel tegen het hoge inschrijvingsgeld van de Franse Gemeenschap. Ze vragen ook gratis transport en goedkopere koten.

DONDERDAG 7 APRIL BRAND OP ANSPACHLAAN. In het centrum van Brussel breekt een hevige brand uit in het gebouw op de Anspachlaan waar de parfumwinkel Ici Paris XL gevestigd is. Dertig brandweerlui blussen het vuur in de loop van de nacht. Er vallen geen gewonden. beste 60. De stadsreisgids Time Out selecteert de beste Brusselse hotels, restaurants, bars en shoppingwinkels. Zestig traditioneel Brusselse of opmerkelijke (nieuwe) handelszaken halen de selectie.

De helft van de Brusselse gezinnen moet met het groenafval naar de diverse afhaalpunten. Bij de andere helft komt Net Brussel de groene zakken ophalen. Daar komt voorlopig geen verandering in.

facebook tegen zwerfvuil. Tom Pintens, inwoner van de Marollen en niet te verwarren met de gelijknamige zanger, is het zwerfvuil in zijn wijk grondig beu en maakt een Facebookgroep aan waarop Brusselaars foto’s van zwerfvuil kunnen plaatsen. Het initiatief haalt de Brusselse gemeenteraad en schepen van Netheid Karine Lalieux (PS) belooft actie. Ze wil onder meer een luidsprekerwagen door de stad laten rijden die in vijf talen omroept hoe en wanneer de burgers hun vuilnis moeten buitenzetten.

VRIJDAG 8 APRIL week het tuinafval moeten bijhouden. Dit is hoe dan ook geen goed plan voor de Brusselaar.” Begin deze week had overleg plaats tussen de vakbonden, de directie van Net Brussel en staatssecretaris Kir. Om de vrede te bewaren heeft die beloofd om het reorganisatieplan voor onbepaalde tijd in de koelkast te stoppen. Dat betekent meteen ook dat de veralgemening van de groenophaling niet voor morgen is en dat de containerparken niet op zondag zullen opengaan. Adjunctdirecteur Michiels legt zich daarbij

neer. “We zijn een overheidsdienst. We houden ons aan de beleidsbelissingen van de bevoegde staatssecretaris”.

Nieuwe examens Ook een ander punt van onenigheid is tijdens het overleg tussen vakbonden en directie ter sprake gekomen. Zevenhonderd Franstalige contractuele personeelsleden hebben deelgenomen aan een examen om vastbenoemd ambtenaar te kunnen worden. Een van de deelnemers, die niet was geslaagd, heeft het

examen aangevochten bij de Raad van State. Met succes. De examens werden georganiseerd op basis van een regeringsbesluit uit 1995 dat ondertekenend was door toenmalig staatssecretaris Robert Hotyat (PS), terwijl formeel alleen een minister dat mocht doen. De Brusselse regering zal nu in allerijl nieuwe besluiten moeten publiceren. De vakbonden hopen op nieuwe examens in september, maar daarover is nog geen overeenstemming bereikt. Steven Van Garsse

strenger asiel- en migratiebeleid. De immigratiedruk op ons land neemt toe door tal van conflicten wereldwijd. De federale regering neemt extra maatregelen om te voorkomen dat ons land en vooral Brussel overspoeld worden door vluchtelingen. ambtenaren staken. Tweeduizend gewestelijke en gemeentelijke ambtenaren staken en betogen aan het Brussels parlement. Ze vinden dat de lonen en statuten in de verschillende gemeenten en OCMW’s te veel verschillen.

ZATERDAG 9 APRIL steekpartij in sint-joost. Zaterdagnacht krijgt een 41-jarige man een mes in de buik geplant na een uit de hand gelopen ruzie in een café aan de Leuvensesteenweg. De man is zwaargewond maar buiten levensgevaar. De dader wordt zondagmiddag aangehouden door de politie.

ZONDAG 10 APRIL

“ “ HET GETAL

Een rechtse regering investeert meer in openbaar vervoer dan een socialistische.”

vechtpartij simonis. Een MIVB-veiligheidsagent is drie dagen werkonbekwaam na een vechtpartij met een groep jongeren in het metrostation Simonis. Volgens getuigen gebeurt het incident nadat hulpverleners een onwel geworden vrouw hadden willen helpen en de jongeren hadden gevraagd om het station te verlaten. Later op de avond wordt een bus ter hoogte van de halte Zavelput bekogeld met een steen. Daarbij raakt niemand gewond.

MIVB-topman Alain Flausch in een interview met de Spaanse krant El País.

Veel gemeentes stellen veel te grote zones 30 in, in wijken waar de wegen vaak te breed zijn. Die nodigen uit om snel te rijden. Controle is er moeilijk.” Ontslagnemend staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe (CD&V) toont op Radio 1 begrip voor de afspraak die de zes politiezones en het Brusselse parket hebben gemaakt om in een zone 30 pas te verbaliseren vanaf 57 kilometer per uur en in een zone 50 pas vanaf 76 per uur.

2’30’’

Tijdens de spits om de honderdvijftig seconden een tram in de Noord-Zuidverbinding. Dat is wat minister van Openbaar Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) tegen 2013 wil bereiken. Dat kan, antwoordt Grouwels op een schriftelijke vraag van parlementslid Jef Van Damme (SP.A), na de levering van nieuwe lange tramstellen,

anderlecht verliest. Paars-wit verliest zijn tweede wedstrijd in Play-off I met 3-0 op het veld van Club Brugge. Een zwak Anderlecht maakt op geen enkel moment kans op zege. Racing Genk verliest tegen Standard, maar blijft leider met twee punten voorsprong op de Brusselaars.

model T4000. De MIVB doet er intussen alles aan om de regelmaat op de drukke as op te voeren. Sinds februari is daar een regulator voor aangesteld. Er staan voorts permanent twee trams stand-by voor het geval zich een probleem voordoet, stewards zorgen op de perrons dat reizigers geordend en snel de tram opstappen en er worden werkzaamheden gepland die trams vlotter door de stad moeten laten rijden. Tijdens de daluren is al een wijziging doorgevoerd, antwoordt Grouwels nog. Er rijdt voortaan om de vier minuten een tram op de Noord-Zuidas. SVG

MAANDAG 11 APRIL HELFT BRUSSEL ZONDER GROENOPHALING. Brussels staatssecretaris voor Openbare Netheid Emir Kir (PS) bereikt geen akkoord met de vakbonden over de ophaling van tuinafval. Daardoor is er in de gemeenten Elsene, Etterbeek, Sint Gillis, Sint-Joost-ten-Node, Schaarbeek en Brussel-Stad, goed voor een half miljoen inwoners, nog altijd geen groenophaling.

DINSDAG 12 APRIL ‘TOLERANTE’ FLITSPALEN. Flitspalen in Brussel flitsen hardrijders pas als die minimaal 25 kilometer per uur te snel rijden. De politie heeft op vraag van het Brusselse parket een overeenkomst over die aanpak met de procureur des Konings. Een recente meting van automobilistenvereniging Touring toont aan dat maar 1 procent van de automobilisten zich aan de Brusselse snelheidslimiet van 30 kilometer per uur houdt. Samengesteld door Sam Vanermen en Christophe Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1275 PAGINA 4 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Ook gedetineerden (hier aan de gevangenis van Vorst) worden regelmatig op tuberculose getest.

Gezondheid > Vier keer zoveel tbc in Brussel als in Vlaanderen

‘Tuberculose en armoede gaan hand in hand’ BRUSSEL – Tuberculose is nog lang de wereld niet uit, ook in Brussel niet. De aandacht voor de ziekte mag dan ook niet verslappen. “Tbc-bestrijding in Brussel is meer dan ooit nodig,” zegt Wouter Arrazola de Oñate, medisch directeur van de Vlaamse vereniging voor respiratoire gezondheidszorg en tuberculosebestrijding (VRGT). Vlaamse tbc-bestrijder VRGT

erst de cijfers. België telt jaarlijks meer dan duizend nieuwe tbc-patiënten. Met een incidentie (oftewel nieuwe ziektegevallen) van 9 op 100.000 scoort ons land erg goed, maar tegelijk ook binnen de verwachtingen gezien de sociaaleconomische welvaart in België. Minder goed is het gesteld met Brussel, waar jaarlijks 300 gevallen worden vastgesteld en dit al, in min of meer gelijke mate, gedurende tien jaar. Vorig jaar klokte het aantal af op 374, al moeten die gegevens nog verder worden geverifieerd. Daarmee zit Brussel op het niveau van

een gemiddeld Zuid-Amerikaans land, “maar zo mag je het niet stellen,” zegt dokter Arrazola de Oñate van de Vlaamse vereniging voor respiratoire gezondheidszorg en tuberculosebestrijding (VRGT). “We zien dat in landen met een lage tbcincidentie, de grote steden meer tbcgevallen vertonen. Meestal is dat drie keer meer. Zoals in België dus.”

Migratie Dat metropolen meer vatbaar zijn voor tbc heeft onder andere met migratie te maken. Het is in de grote steden dat de migranten toekomen.

Het is in de metropolen dat ze ook blijven wonen. En migranten komen vaak uit landen waar de ziekte nog veel voorkomt. Dat is ook zo in Brussel. In migratieland Marokko bijvoorbeeld zijn er 93 op 100.000 nieuwe ziektegevallen, in Rusland 110 en in Congo zelfs 390. En zijn er dus ook veel meer besmettingen waarbij de ziekte niet is doorgebroken. De migranten zijn dus niet per se ziek, ze kunnen de besmetting in dat geval ook niet overdragen, maar ze dragen het bacil vaak in zich. “En als ze dan uitgeput geraken na hun migratie of in slechte

omstandigheden terechtkomen als ze zich hier settelen, dan kan de ziekte zich wel snel ontwikkelen,” zegt Arrazola de Oñate. De VRGT en de Franstalige zusterorganisatie Fares (zie kader) blijven dan ook erg op hun hoede en doen er alles aan om de ziekte onder controle te houden. Driehonderd gevallen per jaar in Brussel lijkt mee te vallen, maar een epidemie valt nooit uit te sluiten. Arrazola de Oñate: “In New York hadden ze ooit het onzalige idee om de tbc-centra te sluiten omdat de ziekte bijna niet meer voorkwam. De gevolgen waren dramatisch. Achteraf heeft het ook veel meer gekost om de ziekte opnieuw onder controle te krijgen.” Ook in België bestaan ze: de provinciale tbc-centra. Dat van Brussel is gehuisvest in het Sint-PietersZiekenhuis in de Marollen. Het is

bewust laagdrempelig gehouden. Controle op tbc is er gratis. Patiënten komen er vaak terecht nadat ze zijn doorverwezen door een arts. Die zijn gebonden aan meldingsplicht. Maar de VRGT gaat binnen risicogroepen ook zelf actief op zoek naar tbc-gevallen: bij gedetineerden worden regelmatig controles uitgevoerd, net zoals bij groepen daklozen en sans-papiers. En elke vreemdeling die in België asiel aanvraagt wordt door Fedasil aan een longonderzoek onderworpen. Die controle wordt nog twee keer herhaald, om de zes maanden in de opvangcentra met een mobiele röntgenunit van de VRGT.

Medicatieplicht “Het grootste probleem is therapieontrouw,” vertelt verpleegkundige Sophie Lefèvre van het VRGT-cen-

BDW 1275 PAGINA 5 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

op tien. Bovendien: na preventieve behandeling is de kans om de ziekte te krijgen nog véél kleiner.” Goede remedies tegen de tbc-bacil? Zonlicht en verluchting. “Daarom raakt men ook pas met tbc besmet als men voor een lange tijd op een slecht verluchte kamer leeft met een

“Tegen iemand die zijn pillen weigert te nemen, kunnen we niets beginnen. Frustrerend”

tbc-lijder,” zegt Arrazola de Oñate. Het verklaart ook waarom tbc zo onlosmakelijk verbonden is met armoede: dicht bij elkaar wonen, slechte voeding, moeilijke toegang

tot de gezondheidszorg. Het was vroeger dé bron van tbc-besmetting en het is dat in zekere zin nog steeds.

tra in het Sint-Pietersziekenhuis. “Wie tbc heeft, moet langdurig medicatie nemen. Soms tot twee jaar. Maar voor wie in armoede leeft, is dat niet altijd zo makkelijk. Daarom bestaat een groot deel van ons werk uit ‘sociale’ dienstverlening. We gaan op huisbezoeken in de Brusselse wijken om de tbc-patiënten eraan te herinneren dat ze hun pilletjes moeten nemen.” Tbc-patiënten voelen zich na een maand medicatie meestal genezen, en dan is de verleiding groot om de stoppen met medicatie. Waardoor de kans op herval groot wordt en ze ook resistenter worden. “Dat is meteen onze grootste frustratie,” zegt Sophie. “Er is wel meldingsplicht, maar geen medicatieplicht. Iemand met een multiresistente tbc die weigert zijn pillen in te nemen? Kunnen we niets tegen beginnen.” Toch waarschuwt dokter Arrazola de Oñate voor overdreven paniekreacties. “Die zijn totaal niet nodig. Een griep is veel besmettelijker. Sars bijvoorbeeld, dát is gevaarlijk. En als men toch besmet wordt met tbc, dan is de kans om de ziekte ook effectief te ontwikkelen maar één

Testen Belangrijk om tbc in te dijken is het contactonderzoek. Als een patiënt wordt binnengebracht, zal nagegaan worden of de personen uit de naaste omgeving niet besmet zijn. Dan kan met een eenvoudige huidtest. Typisch is bijvoorbeeld een poetsvrouw waarbij een actieve tbc wordt ontdekt, waarna de werknemers van het bedrijf waar ze poetst, moeten worden getest. Of het kan een au-pairmeisje zijn met tbc, waarbij de familie waar ze inwoont een test moet ondergaan. Ook zorgverleners worden ziek, ondanks alle voorzorgsmaatregelen. Wie met tbc-patiënten omgaat, wordt aangeraden om zich om de zes maanden te laten testen. In 2009 waren er zeven zorgverleners bij de driehonderd nieuwe gemelde tbc-gevallen in Brussel. Steven Van Garsse

DE SPOOKPANELEN DIE MAAR NIET OMVALLEN BRUSSEL – Volgens de liberale oppositie doet het stadsbestuur aan favoritisme. Adverteerder JCDecaux zou een honderdtal reclamepanelen gratis ter beschikking hebben.

‘Tbc stopt niet aan de gewestgrenzen’

Zes ministers bevoegd Het ooit zo geroemde Belgische model van gemeenschappen en gewesten heeft voor de tuberculosebestrijding alvast niet veel voordelen opgeleverd. “Neen. Eenvoudiger is het er niet op geworden,” zucht Wouter Arrazola de Oñate van de VRGT, “er zijn in België zes ministers bevoegd voor TBC-bestrijding. Dat wil zeggen dat we met zes kabinetten moet onderhandelen over budgetten.” En zoals dat wel vaker het geval is, slaat de complexiteit in Brussel al helemaal tilt. De Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie is bevoegd voor preventie. Die geeft budgetten aan de Belgische vzw Belta, die de taken verdeelt onder

FIETSERSBOND PROTESTEERT TEGEN TE VUILE FIETSPADEN © BART DEWAELE

ELSENE - Er staat een mooi stukje geschiedenis in de Eendrachtstraat, om de hoek met de Louizalaan. In een statig huis opende koning Albert I in 1929 er het ‘Belgisch nationaal Werk tot Bestrijding der Tuberculose’. Tbc-bestrijding was toen nog echt een zaak van nationaal belang. Rond de eeuwwisseling stierven er jaarlijks maar liefst 16.000 mensen aan tering, of tbc dus. De ontwikkeling van een vaccin in de jaren dertig en van een bruikbaar antibioticum in de jaren veertig bracht een mooi perspectief op bestrijding en zelfs uitroeiing van de ziekte. Het statig herenhuis is er nog steeds, maar enkele staatshervormingen later huisvest het nu twee verenigingen: het Fonds des Affections respiratoires (Fares) en de Vlaamse vereniging voor respiratoire gezondheidszorg en tuberculosebestrijding (VRGT), die samen nog altijd de Belgische Tbc-bestrijding op zich nemen.

“Verdoken overheidssteun,” zeggen Marion Lemesre (MR) en Els Ampe (Open VLD), want JCDecaux mag reclame ophangen op 115 Mupi-panelen (en krijgt dus inkomsten uit die reclame) zonder daarvoor een taks of vergoeding te betalen. De Mobiliers Urbains pour Publicité et Information zijn eigendom van de stad, maar JCDecaux baat ze uit. Dat is het resultaat van een overeenkomst uit 1999. De gedateerde Mupi’s zouden worden weggehaald of vervangen ten voordele van bushokjes of ander stadsmeubilair met reclamepanelen. In 2008 al hekelde Lemesre het feit dat een aanzienlijk deel van de panelen

nog niet was verwijderd. Tussen dat jaar en 1999 werd er een stedenbouwkundige verordening ingesteld die bepaalde dat individuele reclamepanelen (dus niet op bushokjes) moesten worden geweerd uit het stadscentrum. Zo werden ze bijvoorbeeld verboden op het De Brouckèreplein. Naar de logica van de gewestelijke verordening staat er dus heel wat reclame op plekken waar dat niet mag. Drie jaar geleden al zei het kabinet van schepen voor Openbare Werken Ahmed El Ktibi (PS) dat er aan de situatie gewerkt werd, en nu zegt het kabinet hetzelfde. Het meest opvallende is echter het beleid van JCDecaux zelf hieromtrent. Het is een publiek geheim dat de adverteerder een uitdoofbeleid hanteert voor de vergeten Mupi’s. Concreet: de panelen worden pas weggehaald als ze vanzelf omvallen. CD

Wouter Arrazola de Oñate voor het herenhuis in de Eendrachtstraat in Elsene: “Graag meer aandacht voor de Brusselse tbc-bestrijding.”

de gemeenschappen. Een derde van de Brusselse gemeenten wordt door de Fares op zich genomen, een derde door de VRGT. Om een bizarre institutionele reden krijgt de VRGT van de Vlaamse Gemeenschap geen structurele toelage voor Tbc-bestrijding in Brussel. “Brussel mag dan wel een incidentie hebben die vier maal hoger ligt dan in Vlaanderen, de hoofdstad moet het met iets minder dan een derde van het budget doen in Vlaanderen,” zegt Arrazola de Oñate. “Daarom hebben we nu een plan-Brussel op tafel gelegd waar we pleiten voor meer aandacht voor de Brusselse tbcbestrijding. Dat is in het belang van iedereen, want tbc stopt niet aan de gewestgrenzen.” En er is meer. Bovenop het luik preventie, dat de gemeenschappen toekomt, is er het federale niveau

dat zich met de gezondheidszorg zelf bezighoudt. Tbc-bestrijding is nu bijvoorbeeld sinds enkele jaren gratis voor patiënten die geen mutualiteit hebben, dankzij federaal gezondheidsminister Laurette Onkelinx (PS). “Maar eigenlijk is de splitsing tussen preventie en behandeling artificieel en weinig doelmatig,” zegt de VRGT-dokter. “Bij tbc-bestrijding gaan preventie en behandeling samen. Zo moet bij de vaststelling van ernstige tbc de patiënt niet alleen snel naar het ziekenhuis (behandeling), de directe omgeving van de patiënt moet ook snel onderzocht worden (preventie). Dat is de enige manier om de ziekte onder controle te houden. Soms zou je willen dat de Belgische tbc-bestrijding onder één instutioneel hoedje was gebleven.”

SVG

ANDERLECHT – De Brusselse Fietsersbond heeft afgelopen zaterdag actie gevoerd tegen de ondermaatse kwaliteit van sommige fietspaden. Sommigen reinigden zelf een stuk van het fietspad aan de Fernand Demetskaai in Anderlecht. Het vuil op de fietspaden langs het Kanaal in Anderlecht is na de overstroming van vorig jaar nog steeds niet opgeruimd. De Brusselse fietspaden zijn volgens de actievoerders al te vaak besmeurd

met allerlei zwerfvuil en glas. Daardoor haken veel fietsers af. De Fietsersbond klaagt ook over de ongestructureerde communicatie. Het is moeilijk om klachten in te dienen en bovendien worden die nauwelijks opgevolgd. Roel De Cleen van de Fietsersbond pleit voor een omvattend onderhoudsplan in samenwerking met de gemeentes en de oprichting van een interventieteam dat onmiddellijk kan uitrukken bij noodgevallen. Sam Vanermen

BDW 1275 PAGINA 6 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Michel Draguet. © DAMIENNE DE HARLEZ

Constantin Chariot. Wie komt binnenkort aan het hoofd van ondere andere het museum in het Jubelpark? De politiek zal alleszins haar rol spelen.

Musea > Michel Draguet en Constantin Chariot tellen af naar benoeming

Tweestrijd om bestuur KMKG BRUSSEL – Het kan alle dagen gebeuren. Of nog maanden duren. De selectieprocedure voor algemeen directeur van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis is alleszins afgerond. Aan de politiek om te beslissen: wordt het Michel Draguet (47) of Constantin Chariot (40). Beide strijders hebben een andere visie over hoe de grootste museumgroep nieuw leven moet ingeblazen worden.

orspronkelijk zouden de goden Apollo en Mercurius op het vierspan boven de Jubelparkboog staan, waar voor 1875 nog een militair oefenterrein was. Dertig jaar later was er maar plaats voor één figuur: die van Brabant. Vandaag wordt de strijd om het bestuur van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis (KMKG) beslecht door twee Franstaligen: Michel Draguet (PSsignatuur) en Constantin Chariot (MR-getrouwe). Zij eindigden ex aequo, als besten van zes kandidaten die de vacante post van algemeen directeur ambieerden. Als grootste federale wetenschappelijke instelling groepeert de KMKG zowel het Jubelparkmuseum, het Muziekinstrumentenmuseum (MIM), de Hallepoort als de Musea van het Verre Oosten (Chinees Paviljoen, Japanse Toren en Museum voor Japanse kunst). De ambities werden geprikkeld toen Anne Cahen-Delhaye in april

2010 met pensioen ging en Claudine Deltour-Levie slechts als tijdelijke vervanger werd aangesteld. De open functie werd meteen geclaimd toen Michel Draguet (47) het laatste jaar van zijn termijn (2005-mei 2011) als hoofd van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België (KMSKB) vanaf de zomer 2010 mocht cumuleren met die van algemeen directeur ad interim van de KMKG. Sinds hij op drie paarden wedt – verlenging bij KMSKB, verplaatsing naar KMKG of cumul van beide – komen zijn plannen boven water.

Draguet: hergroeperen ULB-professor Draguet wil de collecties hergroeperen en als toeristische magneet naar voren schuiven. Zijn stijlvoorbeeld is het Magrittemuseum, waarvoor hij de Magrittecollectie van de KMSKB isoleerde, hand in hand met de privé. Het museum zoog het eerste jaar een half miljoen bezoekers aan.

Draguet is vooral de man die zelfbedruipende musea wil creëren binnen Brussel, een liberaal gedachtegoed waarvoor de PS-elite in de Brusselse rode salons knielt: minister-president Charles Picqué en burgemeester Freddy Thielemans op kop. Zij zoeken mee naar mogelijkheden om die gehergroepeerde musea te installeren: het Dexia Art Center en het Beursgebouw zijn mogelijke locaties om Draguets ideeën kansen te geven en dus het economische toerisme aan te zwengelen voor Brussel. Draguet doet inmiddels toch maar zijn ding: budget-audit van de KMKG, harmonisatie van de inventaris, personeelsreflectie... HIj staat ook achter het concept Kunstpool (Pôle A), dat de KMKG, de KMSKB en het KIK (Koninklijke Instituut voor Kunstpatrimonium) wil groeperen. Uittredend minister van Wetenschapsbeleid Sabine Laruelle (MR) ziet het idee van Kunstpool veeleer als een soort koepelstructuur

met één coördinator aan de top. Al bij al niet zoveel verschil met de poolstructuur die Philippe Mettens (PS), voorzitter van de federale wetenschappelijke instellingen, voorstaat. Hij nam de laatste gesprekken af met Draguet en Chariot.

Chariot: verzelfstandigen Constantin Chariot, kandidaat nummer twee, laat zich daarentegen enkel in met een koepelfunctie,

Chariot vermoedt dat als MR uit onderhandelingen stapt, de PSkandidaten hun kansen zien stijgen als die de identiteit en sterkte van elk museum verzelfstandigt. Het MIM bijvoorbeeld zou een onafhankelijk beleid moeten kunnen voeren, binnen de KMKG. Historicus-archeoloog en musicus Chariot (40) heeft een rijkere

kunsthandelervaring dan Draguet. Hij heeft het Grand Curtius-project gecoördineerd als algemeen conservator van de musea van Luik, werkte voor de Bank Degroof Luxemburg, als adviseur van minister Didier Reynders (MR) en onlangs als hoofd van het Parijse veilinghuis Pierre Bergé & Associés op de Zavel. Hij ziet de KMKG als een transversaal museum (grote denkers, religies, kunsten) dat de ideale Koninklijke Musea voor Beschavingen zou zijn, met drie meervoudige afdelingen: oudheid, Europese beschaving en niet-Europese. De totaliteit moet omarmd worden, vindt Chariot. En de wetenschappelijke onderzoeksfunctie moet zichtbaarder worden. Daarvoor moet ook de toegankelijkheid van de hele Jubelparksite herdacht worden. Of het de uittredende regering, dan wel de nakende nieuwe regering zal zijn die de topfunctie zal toekennen, hangt ook af van talloze andere postverdelingen op hoog niveau (dertig topfunctionarissen gaan met pensioen). Wel vermoedt Chariot dat de PS-kandidaat zijn kansen ziet stijgen als MR uit de regeringsonderhandelingen stapt.

Jean-Marie Binst

BDW 1275 PAGINA 7 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Ouderenzorg > Zelfstandig wonen is soms kwestie van kleine aanpassingen

De perfecte woning voor bejaarden

De kijkwoning is opgedeeld in twee delen. Het eerste deel stelt een woning voor die ideaal aangepast is aan de behoeften van bejaarden. Zo’n modelwoning vereist ingrijpende en vaak dure aanpassingen aan de structuur. Het gaat dan bijvoorbeeld om een douche zonder drempel of een keuken aangepast aan rolstoelpatiënten. In het tweede deel zijn geen ingrijpende aanpassingen gedaan. Wel zijn er kleine hulpmiddelen geïnstalleerd die de situatie al veel veiliger, comfortabeler en toegankelijker maken. Dat kan een badopstapje zijn, een verhoogde wc, een steun naast het toilet of een speciaal ontworpen kousenaantrekker. “Met wat creativiteit en improvisatievermogen kom je al een heel eind,” verzekert Jean Lievens ons. Hij voert voor het Seniorencentrum

BRUSSEL – Het Seniorencentrum in de Leopoldstraat stelt tot eind juni een kijkwoning voor senioren open voor het publiek. Je kunt er met eigen ogen vaststellen hoe zelfs heel eenvoudige aanpassingen het leefcomfort en de veiligheid van senioren kunnen verbeteren.

Zelfs een paar aanpassingen, zoals hier in een badkamer, kunnen het wooncomfort van de bejaarde al aanzienlijk verhogen.

aanpassingen uit bij mensen thuis, maar vaak volstaan ook al enkele herstellingen om het leefcomfort te verhogen. “De mensen denken soms dat er geen oplossing meer is voor iets, maar veel problemen kunnen verholpen worden,” zegt Lievens. “We moeten vaak kapotte meubels of kranen herstellen. Want de mensen willen niets weggooien, ze zijn te gehecht aan hun spullen.” “Bij elke ingreep die we doen, houden we rekening met de eigenheid van de persoon in kwestie. Alles wordt op maat gemaakt,” zegt Annemie Van Houdt, informatieverantwoordelijke van het Seniorencentrum. “Een aangepaste woning kan voor oudere mensen betekenen dat ze zelfstandig kunnen blijven leven in plaats van te moeten verkassen naar een rusthuis.” In de kijkwoning kunt u in een fotoalbum voorbeelden uit de praktijk bekijken. Er zal ook een demonstratiefilmpje te zien zijn. De toegang is gratis, maar wel op afspraak. Sam Vanermen Meer op 02-210.04.60 of info@ seniorencentrum-brussel.be

ADVERTENTIE

P-PRAAT Minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) verblijft momenteel in Dubai met de MIVB om daar te kijken hoe men in de woestijnstad over openbaar vervoer denkt. Dubai is een verdienstelijke bestemming, want vijftig jaar geleden was dat nog een tentendorp waar het enige openbare vervoer een kameel was. Nu rijdt er een metro. In Brussel liggen de zaken anders. Vijftig jaar geleden al werd er hier een metro gegraven, en heden ten dage rijdt die metro nog altijd.

Wat vind je van mijn lentekleedje?

Past dat wel in uw dressing?

Maar ook minister van Economie Benoît Cerexhe (CDH) is uitgezonden. Rusland was zijn bestemming. Cerexhe reisde mee met een brede Belgische delegatie waar ook federaal minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere (CD&V) deel van uit maakte. In dat licht stond er in De Tijd een interessante quote te lezen, uitgesproken door een of andere expert van ING België: “Administratief verschilt Rusland niet zo heel veel van België.” Waarmee direct meegegeven werd waar de grootste prioriteit ligt, natuurlijk.

CHIEN ÉCRASÉ KOEKELBERG – Het was weer zover: hommeles op metrolijn 6 in Simonis. Een zwangere vrouw wordt onwel, wordt geholpen door hulpverleners die het massaal aanwezige (jonge) publiek vragen hen wat plaats te gunnen, en klets, het zit er bovenarms op. Wordt een zwaard bij gehaald. En een pitbull. Wat is er toch aan de hand met deze stad? ASSE – Gelukkig weet Het Laatste Nieuws raad. Volgens een artikel in die krant afgelopen dinsdag helpt vissen om probleemjongeren kalm te krijgen. Vissen, met een hengel, lokaas en een klapstoeltje. Uren turen naar een gladde waterspiegel in de hoop een al even gladde geschubde aan de haak te slaan. Stort de vijvers van Elsene vol vis, installeer lijnen aan het Kanaal en Brussel zal nooit meer hetzelfde zijn. HOFSTADE – Nu weten we tenminste waarom de Brusselse jeugd zo massaal afzakt naar een provinciale plas: de innerlijke noodzaak om te gaan hengelen. Niks keet schoppen, niks overlast veroorzaken. Gewoon gaan vissen. Misschien past het zwaard dat opgediept werd in Simonis ook wel binnen een soortgelijke zingeving: de jongere in kwestie kan claimen dat op ratten jagen met een zwaard in een metrostation hem op het rechte pad houdt. Of dat hij vuilnis aan het opprikken was. Agressie? Ga nog wat citroensap drinken.

Je zou het bijna niet geloven, maar het slaseizoen begint in de lente en duurt tot en met november. Krulsla, ijsbergsla, kropsla,… Belgische sla is smaakvol en altijd verrassend! Zeg nu zelf, waarom zou u groenten kopen die van de andere kant van de wereld komen of helemaal niets met het seizoen te maken hebben ? Het transport of de cultuur in verwarmde serres vergt onnodig veel energie. Kies daarom voor lokale en seizoensgebonden producten. Zo herontdekt u de smaak van de seizoenen en vermindert u de impact van onze voeding op het milieu. O ja, geef ook de voorkeur aan fruit en groenten die geteeld zijn zonder meststoffen en pesticiden.

Recepten en kalender vindt u op www.leefmilieubrussel.be of via 02 775.75.75.

EET LOKAAL EN VOLGENS SEIZOEN D A’ S G O E D V O O R U E N G O E D V O O R O N Z E P L A N E E T. Een initiatief van de Brusselse Minister voor Leefmilieu, Energie en Stadsvernieuwing

Alle beetjes helpen, want we zijn met meer dan één miljoen Brusselaars.

BDW REGIO

BDW 1275 PAGINA 8 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Deze week in de Bloemenhofwijk > Maarten Verweij en Steffen Maas houden laboratorium

Op zoek naar het DNA van een grijze bloem gen, en die plaats heet Papenvest. Grijs beton, appartement boven appartement. Een zeer gemengde bevolking, die vele talen spreekt. “Voor ons begint het bij de taalbarrière, natuurlijk. Maar er is meer,” zegt Verweij. “De Papenvest is dat stuk Bloemenhof dat een eiland blíjft, dat zeer op zichzelf gericht is en weinig contact heeft met de rest. De rest, dat is het Bloemenhofpleintje en de straten errond, de buurt die aan een opmars bezig is. Papenvest daarentegen staat stil.”

Nieuwe helden

Steffen Maas (l.) en Maarten Verweij, midden in Papenvest. “Een stuk Bloemenhofwijk dat een eiland blijft.”

BRUSSEL – Twee Nederlandse grafische ontwerpers zijn uitgenodigd door de kunstgalerij Zsenne in de Bloemenhofwijk om er te horen en te zien wat de stad te vertellen en te bieden heeft. Ze bestuderen bewoners, gebouwen en ... standbeelden. “Die zeggen veel over hoe een overheid een identiteit oplegt.”

e bloemenhofwijk. De Erasmushogeschool is er gevestigd, het loopt er vol studenten. En laatst won de wijk met de fleurigste naam een prijs, die van leukste wijk. Zou er iets ondernemends aan de hand zijn? Sinds een tijdje bevindt zich op de hoek van de T’ Kintstraat en de Anneessensstraat de tentoonstellingsruimte Zsenne, een pand dat een experimenteerruimte in de stad wil zijn, en de Bloemenhofwijk zo meer cachet wil geven. Op uitnodiging van initiatiefnemer Luc Emiel Rooman verblijven momenteel Maarten Verweij (Arnhem) en Steffen Maas (Rotterdam) in Zsenne. De twee Nederlanders zijn grafische ontwerpers en doceren aan Nederlandse hogescholen, maar gaan er prat op

om de stad veel breder te bekijken en zich niet louter te focussen op de grafische aspecten ervan. “De Bloemenhofwijk heeft een gekke vorm,” zegt Maarten Verweij. “Je kunt het een beetje vergelijken met een vijfhoek. De wijk is in opmars, maar tussen de chiquere Dansaertstraat en de andere kant gaapt nog een kloof. Daar leven mensen die leven volgens een van bovenuit ontworpen stad. Net dat willen wij onderzoeken: wie de mensen in deze wijk zijn. We willen vertellen wat er onder de huid van de stad zit.” Het tweetal heeft daar zo zijn eigen methodes voor. En die wijken af van wat gangbaar is in de wereld van grafisch design, stedenbouw en architectuur. “We beschouwen onszelf als een laboratorium, zonder

echt te weten wat het eindresultaat zal zijn van ons project. We volgen bepaalde, eigen ontwikkelde stappen om te kijken wat er in het DNA van een buurt zit. Beginnen doen we

over wie de personen in kwestie zijn, en hoe zij de wijk gebruiken. Nog een andere methode is proberen met hen in contact te komen, en verifiëren of het origineel strookt met de fantastie. Dat is misschien wel het moeilijkste deel.” Volgens Maas en Verweij is een van de einddoelen een goed beeld te krijgen van de Bloemenhofwijk, en hebben ze ook de ambitie om er sporen

“De buurt is aan een opmars bezig, maar Papenvest, dat staat stil” door eerst een uitgebreide fotobank aan te leggen; van buurtbewoners, gebouwen, straten, winkels, enzovoort. Een ander aspect is dat we bepaalde buurtbewoners eruit pikken, hun trajecten beginnen te bestuderen en een eindje voort fantaseren

na te laten. “Wij plaatsen de bewoner op een piëdestal.” Maar, zoals gezegd, dat is moeilijk. En dat toont ook de realiteit aan. Er is in de Bloemenhofwijk namelijk een plaats waar de Arnhemmer en de Rotterdammer weinig vat op krij-

“Een inspiratiebron om naar de stad te kijken,” zegt Maas, “zijn de vele standbeelden overal in Brussel. Standbeelden zeggen veel over hoe een overheid identiteit oplegt, over welke personen zogezegd belangrijk zijn geweest, wie als held herdacht werd. In Brussel staan die beelden er, maar worden ze overkalkt door bewoners, en geeft ook de overheid er niet echt om. Waarom gebruiken we die logica niet om de identiteit van de stad door de bewoners te laten bepalen? Stel dat we op de gevel van de appartementsblokken een soort plakkaattekst aanbrengen, die iets zegt over de buurt en haar bewoners in plaats van over een ouwe persoon op een sokkel. Zou dat de buurt niet helpen?” Einde april stellen de noorderburen hun bevindingen tentoon. Foto’s, teksten, conclusies van Nederlandse studenten op uitnodiging, voorstellen waarmee geïnteresseerden later voort aan de slag kunnen in de wijk. Dat is de ambitie. Haast antropologisch willen Maas en Verweij vastleggen. Omdat ze vinden dat, zoals in hun thuisland, in steden steeds minder aan het toeval wordt overgelaten, en er steeds meer de neiging opduikt om bebouwing louter in plannen weer te geven, en niet te bekijken op mensenmaat. Facing Spaces heet het project van de Nederlanders. Ruimte uitdagen. Het heeft de ambitie de integratie te bevorderen. Voor de bedenkers is het bezinning, bezinning om niet altijd zus of zo te hoeven met de stad bezig te zijn. “Het is gaten opvullen die architecten en planologen achterlaten.” Christophe Degreef Op 22 april stellen Steffen Maas en Maarten Verweij hun bevindingen tentoon in Zsenne, Anneessensstraat 2, 1000 Brussel Toegang vanaf 18 uur.

BDW 1275 PAGINA 9 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Etterbeek > Liberalen in actie voor schone voettunnel

Mooie graffiti, geen vuilnis De voetgangerstunnel Trevieren onder de Tervurenlaan is smerig. Het gemeentebestuur wil een opknapbeurt en een graffitiproject. Raadslid Françoise Carton de Wiart (MRFDF) laakte in de jongste gemeenteraad de smerige en verwaarloosde staat van de voetgangerstunnel die de Trevierenstraat verbindt met de Batavierenstraat, onder de Tervurenlaan. “Die tunnel zou een oplossing moeten zijn om het razende verkeer van de Tervurenlaan te omzeilen, maar eigenlijk is hij meer een probleem: een openbaar stort met een reëel onveiligheidsgevoel. Waarom kan de gemeente die tunnel niet eens onder

handen laten nemen? Of jongeren de kans geven om er een mooi graffitiproject uit te werken? Mooie graffiti in plaats van de lelijke illegale tags van vandaag.” Burgemeester Vincent De Wolf (MR-PRL) beloofde spontane en directe actie, ook al is de tunnel eigendom van het Brussels Gewest. “Toch kan het geen probleem zijn het Gewest te overtuigen van de noodzaak van een schoonmaakactie. Ik heb contact opgenomen met een nabijgelegen jeugdhuis en met onze preventiedienst, en de wil en middelen zijn er om een mooi project in het tunneltje uit te werken. Dat project heeft wel goedkeuring nodig van het Gewest, maar CD ook daar zie ik geen problemen.”

De nieuwe tramsporen krijgen een antitrilsysteem. Daardoor zullen de omwonenden minder last hebben van lawaai en trillingen van voorbijrijdende trams.

Sint-Jans-Molenbeek / Sint-Agatha-Berchem > Werk aan de weg

Gentsesteenweg ondergaat metamorfose Aan de Gentsesteenweg wordt volop gewerkt. Tegen 2014 moet de belangrijke gewestweg helemaal opnieuw aangelegd zijn.

Brussel > Studie lage-emissiezones na de zomer klaar

Europese wijk: schonere lucht De Brusselse regering zoekt naar maatregelen om de luchtvervuiling tegen te gaan. Het autoverkeer terugdringen is er één van. Staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen!) heeft een studie naar lage-emissiezones besteld. De studie zou na het zomerreces moeten klaar zijn. Omdat Europa vragende partij is wordt alvast de invoering van een dergelijke zone in de Europese wijk onderzocht. In Parijs en Lyon worden in de nabije toekomst auto’s gebannen die ingeschreven werden voor

30 september 1997. Het kabinet-De Lille ziet dat enigszins anders, zegt ze in een toelichting aan brusselnieuws: “Niet alleen de leeftijd en de uitstoot van de wagen, maar ook het tijdstip en de bestemming zullen van belang zijn. De maatregelen zouden bijvoorbeeld kunnen gelden voor doorgaand verkeer in de spitsuren. Bedoeling is het sluipverkeer te beperken.” Met andere woorden: vooral pendelaars worden geviseerd, buurtbewoners worden gespaard. DV

Elsene > Brussels Gewest onderzoekt nieuwe verkeerssituatie

Buyllaan eenrichting in 2012? Het Brussels Gewest onderzoekt de heraanleg van de Buyllaan aan de Devèzesquare. Mogelijk wordt de Adolphe Buyllaan een eenrichtingsstraat voor autoverkeer tussen de Devèzesquare en de Hogeschoollaan en tussen de Devèzesquare en de Generaal Jacqueslaan. Dat heeft Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) geantwoord aan MR-parlements- en gemeenteraadslid

Viviane Teitelbaum in de commissie Infrastructuur van het Brussels parlement. “In 2012 moeten de tramrails op de Buyllaan vervangen worden, en van die gelegenheid maakt de MIVB gebruik om de publieke ruimte te renoveren.” De keuze voor eenrichtingsstraten is nog niet officieel, maar is wel een hypothese die het Brussels Hoofdstedelijk Gewest met het gemeentebestuur overlegt. De werkzaamheden zouden begin CD 2012 van start gaan.

TELEXREGIO

De Europese wijk is vragende partij voor een lage-emissiezone.

De Gentsesteenweg ondergaat de komende drie jaar een volledige metamorfose. Ondergronds worden op dit moment de nutsleidingen en rioleringen vernieuwd; bovengronds verandert er nog veel meer. Zo worden in eerste instantie alle tramsporen vernieuwd. Ze worden uitgerust met een antitrilsysteem dat de geluidsoverlast en trillingen voor de omwonenden tot een minimum moet beperken. De sporen worden in een razend tempo vernieuwd, zodat er al vanaf 8 juli opnieuw een tram door de Gentsesteenweg kan rijden. Na de heraanleg zullen de trams ook zo veel mogelijk in eigen bedding rijden. “Vandaag verliezen ze veel kostbare tijd als ze aan de lichten mee in de file staan,” zegt Brigitte Grouwels, Brussels minister van Mobiliteit en Openbare Werken (CD&V). “Aan het kruispunt met de Mettewielaan komen er aparte rijstroken naast de sporen, zodat de tram niet meer geblokkeerd wordt door auto’s die links willen afslaan. Door deze maatregelen zullen de trams 82 en 83 veel stipter rijden. Na de heraanleg zal de 82 sneller de verbinding kunnen maken tussen

het Weststation en het station van Sint-Agatha-Berchem. En ook de tramhokjes krijgen een opknapbeurt.” Behalve de ingrepen voor een vlottere doorstroming van het openbaar vervoer krijgt de steenweg zelf ook een opfrisbeurt. Het wegdek en de voetpaden worden heraangelegd en er worden laanbomen geplant. Belangrijk is ook dat de Gentsesteenweg veiliger zal worden voor voetgangers en fietsers, met bredere voetpaden en een fietsstrook. Zwarte punten worden weggewerkt, zoals de kruispunten met de Alcyonstraat en Pfeifferstraat. Die zijstraten krijgen snelheidsremmende verkeersplateaus. De Gentsesteenweg blijft wel een belangrijke as voor het vrachtverkeer. Aan het aantal laad- en loszones wordt niet geraakt. Er komt er zelfs een nieuwe bij, aan de Brigade Pironlaan. De vervanging van de tramsporen tussen Karreveld en Mettewielaan is al volop bezig. Vanaf maandag 18 april worden de tramsporen voorbij de Mettewielaan aangepakt. Daarna wordt de eigenlijke steenweg heraangelegd. Tegen 2014 moet heel de Gentsesteenweg tot aan het station van Sint-Agatha-Berchem opgeknapt zijn. Minister Grouwels trekt twintig miljoen euro uit voor het hele project.

Matthias Vanheerentals

LAKENSE GROENVINKSTRAAT WORDT VERNIEUWD LAKEN - De stad Brussel is vorige week begonnen met de heraanleg van de Groenvinkstraat. De straat wordt van gevel tot gevel vernieuwd. Normaal gesproken zullen de werkzaamheden drie maanden duren. Pas daarna kan er weer geparkeerd worden HUB in de straat.

START TO BIKE krijgt vervolg LAKEN – Het Lakense initiatief Start to Bike is een succes. De eerste reeks, die er bijna op zit, kan op een achttal deelnemers rekenen, allemaal mensen die nog nooit gefietst hadden, hun tweewieler al een eeuwigheid niet meer hadden aangeraakt of die bang zijn om te fietsen in de stad. Ze werken aan behendigheid en conditie en krijgen tips van ervaren fietsers. Vanwege het succes zetten organisatoren KWB en GC Nekkersdal een vervolgreeks op het getouw: vier korte fietsroutes op 30/4, 7/5, HUB 14/5 en 21/5, telkens van 10 tot 12 uur. Inschrijving: 02-421.80.60.

ADVERTENTIE

BDW 1275 PAGINA 11 - DONDERDAG 14 APRIL 2011



OPENBARE BIBLIOTHEKEN IN BRUSSEL aflevering 2 ETTERBEEK

Een bib vol verhalen erg veel Nederlanders, en dan nog wat Belgische Vlamingen – zoals die verfranste Vlaamse dame die op den duur weer Nederlands met ons is gaan spreken.” Het siert de bib dan ook dat de lijsten met ‘nieuwe aanwinsten’, een hardnekkig pleonasme in bibliotheekmiddens, hier gewoon ‘aanwinsten’ heten. Bovendien zijn ze goed gestoffeerd.

Links: weetjesboeken in het voormalige bureau van de rechter, in neogotische stijl. Rechts: kinderen van de academie voor beeldende kunst stelden hun eigen verhaal samen, en gesculpteerde vleermuizen waken over de boeken.

ETTERBEEK – De mooie locatie, dat is volgens bibliothecaresse Chris Lambrecht alvast een reden om naar de bibliotheek van Etterbeek te komen. Inderdaad, ideale stadsbibliotheek, denken we als we ze zien. Het grote herenhuis zit in een huizenblok ver weg van de straat. De vele ramen geven uit op het Happark en op stadstuintjes met muren waarop de katten flaneren. Hier liet Henry de le Court, een rechter bij de rechtbank van eerste aanleg in Brussel, in 1905 een huis in eclec-

tische stijl bouwen. Ook binnen is de grandeur op elke verdieping behouden. In de vroegere kelderkeukens met de authentieke granitovloeren en mozaïeken is de jeugdafdeling ingericht, met werk van kinderen aan de muur en échte knuffels, leuk voor tijdens de zaterdagse voorleesbeurten. De trap, die natuurlijk kráákt, brengt je naar het voormalige neogotische bureau van de rechter waar nu de weetjesboeken staan. Van hieruit kun je door luikjes en glas-in-loodramen loeren naar de uitleenbalie in de moderne aanbouw met uitzicht op de tuin.

Farsi

Verder kom je via vleermuizen in gesculpteerd hout en beschilderd stucwerk – iets met de familienaam van de echtgenote van de rechter, denkt Lambrecht – in de verschillende kamers en een zonovergoten erker waar je de krant kunt lezen. De bib krijgt er een rijke uitstraling door, maar het blijft creat ief omgaan met budgetten: “De rekken zijn een erfenis, onze tafels zijn wat refterachtig, er is nog geen koffie voor de bezoekers... Er zijn nog groeikansen, ook in de bibtuin.” Een aangename plek om te toeven, maar hoe overtuigt Lambrecht de

jeugd? “Ze vinden hier info op maat. De schoolopdrachten gaan dikwijls gepaard met een ‘Je mag niet op het internet.’ We helpen ze met zoeken, wat ze een beetje verleerd zijn. Voorts worden onze zeven internetpc’s intensief gebruikt voor spelletjes én huiswerk, en zijn er hotspots gepland voor mensen die in de leeszaal willen komen werken.” De bibliotheek weet een heterogeen publiek te bekoren, zegt Lambrecht. “Mensen van Poolse en Russische afkomst, EU-ambtenaren, Franstalige ouders van wie de kinderen naar een Nederlandstalige school gaan,

In een achterafkamertje stuit je op klassieke Perzische literatuur, naast boeken over kunst, opvoedkunde en politiek in het Perzisch, een restant van een opmerkelijk verhaal. “In Etterbeek had je vroeger een informeel uitleensysteem van boeken tussen Iraanse taxichauffeurs, die hier na Khomeini aan de slag gingen. Tot iemand eens vroeg of ze een plank in de bib mochten lenen,” zegt Lambrecht, die eraan denkt de collectie uit te dunnen omdat de jonge generatie geen Farsi meer leest. Het toont wel waar een lokale bibliotheek goed in kan zijn: inspelen op een lokale behoefte, ook al is die tijdelijk. An Devroe Oudergemselaan 191, 1040 Etterbeek, 02-648.01.76, www.etterbeek.bibliotheek.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib

BDW REGIO

Jette > Jetse Haard presenteert eerste passieve, sociale woning met nul euro energiekosten

Passief, passiever, passiefst Het besluit om de twee passieve duplexen te bouwen dateert van 2005, dus nog voor het Brussels Gewest besliste dat alle nieuwe sociale woningen passief moesten zijn. “De huurdersbond wilde een oplossing voor de hoge verwarmingskosten,” zegt Vincent Schrurs, technisch directeur van de Jetse Haard. “Sommige huurders betalen het minimumhuurbedrag van 198 euro en komen aan bijna evenveel huurlasten.” Dus besloot de socialehuisvestingsmaatschappij om op het piepkleine terrein in de Joseph Loossensstraat een passiefgebouw neer te zetten. Het architectenbureau A2M ontwierp twee duplexen van 110 vierkante meter met vier slaapkamers elk. “In Brussel is er een groot tekort aan grote sociale woningen,” zegt Schrurs. De buitenmuren kregen een isola-

tielaag van 40 centimeter, de houten ramen een driedubbele beglazing en het gebouw werd luchtdicht gemaakt. Een gesofisticeerd ventilatiesysteem met een warmtewisselaar recupereert de warmte van de vervuilde lucht die naar buiten gaat en verwarmt indien nodig een beetje bij. De toekomstige bewoners hoeven het systeem zelf niet te bedienen. Dankzij verfijnde CO2en temperatuursensoren wordt alles automatisch geregeld. Alleen de decoratieve houten zonwering moeten ze zelf voor de ramen schuiven als ze het in de zomer binnen frisser willen hebben. De toiletten worden doorgespoeld met regenwater. Op het dak en ook op het dak van het gebouw ernaast staan twee soorten zonnepanelen. De thermische panelen produceren 65 procent van het warm water. De rest van de nodige energie wordt opgewekt door fotovoltaïsche panelen. “Die leveren alle energie nodig voor een normaal vijfpersoonshuishouden. Het gebouw is dus niet alleen passief, het heeft ook geen energiekosten en veroorzaakt niet

De Jetse Haard heeft vorige week de eerste sociale woningen ingehuldigd die én passief zijn én geen CO2-uitstoot veroorzaken. De huurlasten voor de bewoners zijn minimaal.

De decoratieve houten zonwering kan in de zomer voor de ramen geschoven worden.

de minste luchtvervuiling,” legt Schrurs uit. “De huurders moeten alleen het drinkwater en de onderhoudskosten van de zonne-

panelen en de ventilatie betalen.” De bouw van een passiefhuis is natuurlijk wel duurder. De twee duplexen hebben samen 650.000

euro gekost. “Maar de gewestelijke subsidies voor zo’n voorbeeldgebouw liggen ook hoger.” Bettina Hubo

BDW 1275 PAGINA 12 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Nederlandstalige of Franstalige gemeenschap in en om Brussel, maar hebben daarom nog geen voeling verloren met hun gemeenschap van oorsprong, spreken vaak nog Oekraïens, en ontmoeten elkaar regelmatig bij godsdienstige vieringen.

Eenheidsworst

Dr. Joost Rampelberg: “Sociale zekerheid is in veel federale staten een bevoegdheid van deelstaten. Daar geeft het blijkbaar nergens problemen als men zich een paar kilometer verderop laat verzorgen.

Zorg > De voordelen van een duidelijke gemeenschapskeuze

Kiezen is niet altijd verliezen “Bij een duidelijke keuze weten nieuwkomers tenminste binnen welke taal en cultuur de integratie kan plaatsvinden”

GANSHOREN – Het idee om Brusselaars te doen kiezen tussen een van beide gemeenschappen, roept bij velen vragen op. Maar voor Dr. Joost Rampelberg is een duidelijke en verplichte keuze het beste scenario. Niet enkel voor patiënten en artsen, maar voor alle Brusselaars.

BDWOPINIE In Brussel Deze Week 1272 legt Dr. Milan Roex, Brusselaar en huisarts, uit waarom hij niet achter het idee staat de Brusselaar te dwingen zich te ‘bekennen’ tot een van beide gemeenschappen. Ook ik ben Brusselaar en huisarts, en heb met collega Roex aan heel wat initiatieven meegewerkt. Maar met zijn stelling kan ik het helemaal niet eens zijn. Het artikel van Dr. Roex is lang, maar geeft geen essentiële bezwaren aan tegen de noodzaak om voor een bepaalde gemeenschap te kiezen wat betreft persoonsgebonden materies. Veel van zijn bezwaren zijn vragen: Hoe en op welke basis moeten de artsen kiezen? Zullen zij hun gemeenschap of hun patiënten volgen? Dat heeft voor de patiënten geen en-

kel belang. In het kader van de huidige Europese wetgeving kunnen zij van de sociale zekerheid waarbij ze zijn aangesloten, terugbetaling krijgen volgens de eigen normen van die sociale zekerheid voor verzorgingen in het buitenland. Waarom zou dat dan ook niet kunnen binnen de sociale zekerheid van verschillende gemeenschappen? Sociale zekerheid is in vele federale staten, zoals in Duitsland en Zwitserland, een bevoegdheid van deelstaten. Daar geeft het blijkbaar nergens problemen als men zich een paar kilometer verderop laat verzorgen. Ik zie dan ook niet in, zoals collega Roex stelt, waarom er gevreesd moet worden voor toename van de ongelijkheid tussen de inwoners. Het aanbod van de ene of de andere gemeenschap zal misschien enigszins verschillend zijn, maar zulke verschillen zijn in het huidige Europa eerder gering. Het enige wat echt moet vermeden

Dr. Joost Rampelberg.

worden, is dat er een soort shopping zou ontstaan voor verschillende aspecten van sociale zekerheid: kinderbijslag hier, gezondheidszorg daar, de uitkeringen … Het is duidelijk dat een stelsel van sociale zekerheid enige coherentie moet vertonen, de keuze moet dan ook duidelijk worden gemaakt voor het ene of het andere stelsel. Taalaanhorigheid en taalkennis kunnen daarbij een element zijn, doch niet noodzakelijk het enige. Een duidelijke keuze zou overigens de integratie van mensen en gezinnen van andere oorsprong bevorderen. Men weet dan tenminste

binnen welke taal en cultuur die integratie kan plaatsvinden. Dat hoeft geenszins te leiden tot vormen van assimilatie of een verloren gaan van contacten met de originele cultuur; er bestaan duidelijk voorbeelden van etnische groepen die zich perfect op die manier hebben ingepast en toch voeling hebben behouden met hun oorspronkelijke cultuur en zelfs de taal van de gemeenschap waaruit zij zijn ontsproten. Ik denk bijvoorbeeld aan de Oekraïense gemeenschap, veel kleiner en veel minder zichtbaar, en misschien daarom minder bekend. Ze nemen moeiteloos deel aan het leven van de

Ik kan begrijpen dat taalgemengde gezinnen of buitenlanders die nog geen band met de autochtone gemeenschap konden opbouwen, misschien moeite hebben met hun keuze. In andere meertalige landen zal dat niet anders zijn, en wie immigreert moet zich redelijkerwijze aanpassen aan de wetten en gebruiken van zijn nieuwe land. Het kan natuurlijk zijn dat iemand – en dat hoeft niet noodzakelijk een migrant te zijn – na enige tijd beseft dat hij beter bij de andere gemeenschap zou aansluiten. Die mogelijkheid moet bestaan, maar slechts na een redelijke bedenktijd en hoogstens een paar keer. Anderzijds zou de verplichting om te kiezen voor de ene of de andere gemeenschap het ook voor migranten duidelijk maken dat hier twee gemeenschappen leven, die er niet alleen een andere taal op nahouden maar ook een verschillende culturele achtergrond, vaak met een eigen ideologische tint. Sommigen vrezen dat het toewijzen van de sociale zekerheid aan de gemeenschappen voor de Vlaamse Gemeenschap een ondraaglijke last zou kunnen betekenen, als een belangrijk deel van de gezinnen van allochtone oorsprong plots kiezen voor de Vlaamse sociale zekerheid. De berekeningen van Danny Pieters (N-VA), senaatsvoorzitter en gewoon hoogleraar rechten aan de KU Leuven, spreken dat echter volkomen tegen. En hij is toch iemand die niet over één nacht ijs gaat. Ik denk dan ook dat een splitsing van de sociale zekerheid naar de gemeenschappen voor iedereen alleen maar voordeel kan opleveren, veel meer dan de huidige eenheidsworst die leidt tot conflicten, misbruiken en verkwistingen. Eveneens is het zo dat met name van de Vlaamse Gemeenschap grotere inspanningen op het terrein mogen worden verwacht. Het valt ook te betreuren dat de verschillende overheden in de Vlaamse Gemeenschap enerzijds en het Brusselse Gewest anderzijds voortdurend de zwartepiet naar elkaar doorschuiven, in plaats van gemeenschappelijke initiatieven te nemen om met name aan de behoefte aan Nederlandstalige scholen in Brussel beter tegemoet te komen. Beter dan via federale structuren belangrijke transfers naar de andere gemeenschap te dulden, zouden de Vlaamse overheden zowel binnen de Vlaamse Gemeenschap als binnen het Brusselse Gewest hun inspanningen moeten richten op de correcte opvang van wie zich tot de Nederlandse Gemeenschap wil bekennen in Brussel, of ze nu van traditioneel Vlaamse oorsprong zijn dan wel uit de wijde wereld naar onze Vlaamse hoofdstad – die ze niet altijd als dusdanig kunnen herkennen – toestromen. Dr. Joost Rampelberg

BDW 1275 PAGINA 13 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Scharnaval Zoals elk jaar werd op 2 april weer de jaarlijkse carnavalsstoet door Schaarbeek gehouden. En zoals elk jaar waren de firma DaCar, de politie en de gemeente Schaarbeek de grote ‘winnaars’ van dit evenement. Om de straten vrij te maken voor de stoet werden – in de Rogierlaan maar liefst vier uur (!) voor de doortocht van de stoet – tientallen auto’s weggesleept en hun bezitters getrakteerd op een gepeperd pv. Fijn, die Schaarbeekse carnavalsstoet! Natuurlijk zijn we als Schaarbekenaren absoluut niet tegen een carnavalsstoet. We vinden die juist leuk! En de preventieve folderactie in de bus en op geparkeerde auto’s enkele dagen vóór de feestelijke dag juichen we zeker toe. Maar waarom zo’n agressieve tekst (“U staat op de route van de carnavalsstoet”)? De autobezitters die deze waarschuwing vonden, parkeerden hun wagens op 2 april wijselijk elders. Maar hun plaatsen werden meteen ingenomen door mensen die niet op de hoogte zijn van de carnavalsstoet en het parkeerverbod op die dag. Mensen die misschien niet aan de Rogierlaan wonen. De straat stond dus weer vol met auto’s. Je zou toch denken dat er behalve die uitgebreide folderactie in de straten diverse parkeerverbodsborden werden geplaatst, om mensen nadrukkelijk te herinneren aan de stoet. Behalve één bord aan het begin van de Rogierlaan: helemaal niets! “We hebben niet genoeg borden,” zei één agent schaapachtig. En zo gaat het nu elk jaar: een volstrekt onnodige inzet van tientallen agenten, diverse sleepauto’s van DaCar en misselijkmakende pv’s voor een resem foutparkeerders. Waarom niet wat meer borden plaatsen of op de ochtend zelf een geluidswagen door de straat sturen? Bovendien kan elke agent via de nummerplaat het adres van de ‘foutparkeerder’ vinden. Waarom niet even aanbellen, zoals bij de rommelmarkt in juni altijd wel gebeurt? Zoals het er nu toegaat, krijgen wij langzaam een hekel aan die carnavalsstoet.

Katie en Wim Faber-Challans, Schaarbeek

Een Vlaamse Brusselstrategie Vlaanderen mag best wat offensiever denken. Als het over Brussel gaat, worden de Vlaamse partijen defensief. Onterecht! Brussel is een belangrijk internationaal uithangbord en behoort voor het grootste deel tot de Vlaamse economische invloedssfeer. De politieke logica moet dan ook de economische wetmatigheid volgen. Het optreden van Vlaanderen is te mak en veel te weinig ambitieus. Op dit moment is de Brusselse sociaaleconomische en sociologische situatie paradoxaal: ze is schrijnend en veelbelovend tegelijk. Enerzijds is er de fel toenemende armoede en verpaupering van delen van Brussel. In Brussel ontwikkelt er zich in sneltreintempo een fors internationaal, multi-etnisch subproletariaat. Ontworteling, verpaupering, segregatie, geweld en diverse vormen van grote achterstand vormen zowat de hoofdkenmerken. Deze negatieve ontwikkelingen zijn onder meer het gevolg van de onzinnige constructie die het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is, wat een dubbele breuklijn met de realiteit betekent. Vooreerst is er een ‘technische’ breuk binnen de grootstad tussen de kernstad en de rest van de agglomeratie terwijl ze micro-economisch en verkeerstechnisch met elkaar verbonden zijn.

BDWOPINIE

De feitelijke agglomeratie van Brussel reikt immers tot aan de poorten van Aalst, Mechelen en Leuven. Brussel ligt met al zijn vezels verankerd in de Vlaamse economische ruimte. Hier stoten we op de tweede breuk: een autonoom Brussel betekent een politieke kloof tussen de grootstad en haar uitgestrekte complementaire achterland. Brussel en Vlaanderen vormen één onscheidbare sociale en economische entiteit, en die wordt best als één geheel bestuurd. Gelukkig maar dat Brussel ook heel wat internationale troeven heeft. Het herbergt tal van internationale instellingen. Volgens de rangschikking van de Britse University of Sheffield en de Amerikaanse Washington University vormt Brussel de meest competitieve regio van de EU. Het laat steden zoals Antwerpen ver achter zich. Een Vlaamse staat zonder Brussel is voor zowel Vlaanderen als Brussel sociaaleconomisch en op het vlak van internationale politiek een bijzonder slechte zaak. In dat geval dreigt Vlaanderen uiteen te vallen in een aantal folkloristische baronieën. Brussel zal inkrimpen tot een onbetekenende provinciestad. Vlaanderen moet wel beseffen dat het internationalisme onontkoombaar is. De olievlek van de verfransing zal de komende jaren toenemen. De verstedelijking van HalleVilvoorde zal daardoor in een sneltreinvaart toenemen. Tijd dus voor een grote staatshervorming met een drieledig luik: Brussel, de toekomst van Wallonië en belangrijke sociaaleconomische en maatschappelijke hefbomen. Brussel dient volledig in Vlaanderen te worden opgenomen. Brussel blijft een multiculturele entiteit en kan binnen de Vlaamse schoot voort ontwikkelen. Vlaanderen heeft de centen en het bestuurlijk vermogen om Brussel mee te runnen. De toekomst van Wallonië dient vanuit Vlaamse hoek voor de komende tien jaar verzekerd te worden met resultaatgerichte Vlaamse investeringen: een Vlaams marshallplan voor Wallonië. Brussel en Vlaanderen betekenen op zich niet zo erg veel, maar samen kunnen ze uitgroeien tot een belangrijke Europese staat.

Julien Borremans, Molenbeek medewerker Res Publica, IJzerbedevaartcomité en debatclub Arm en Rijk

Justitiepaleis Een ideetje voor het Justitiepaleis: laat het maar zoals het nu is, en gebruik het als justitiepaleis !

Doorzichtig door Danny Vileyn Franstalige Brusselaars, Vlaamse Brusselaars en allochtone Brusselaars moeten samen beslissen of Onderwijs, Cultuur en Gezondheidszorg van de gemeenschappen naar het Brussels Gewest overgeheveld worden. Het voorstel van Rudy Demotte (PS), ministerpresident van de Waalse gewestregering in De zevende dag, lijkt op het eerste gezicht het summum van democratie, maar politiek-institutioneel is het fictie. Minister-president Kris Peeters (CD&V) heeft vorige week in het Vlaams parlement nog eens herhaald dat Vlaanderen Brussel niet loslaat; de Brusselaars kunnen ook moeilijk de Vlaamse Gemeenschap verplichten om de bevoegdheid voor Onderwijs en Cultuur aan de Brusselaars af te staan. Ook Jean-Luc Vanraes (Open VLD), voorzitter van het college van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, heeft Demotte lik op stuk gegeven. Er kan, dixit Vanraes, geen sprake zijn van het doorknippen van de band met Vlaanderen. Ook zegt Vanraes – en dat is even belangrijk – dat Onderwijs een bevoegdheid van de gemeenschappen is en moet blijven. Met de uitspraak van Vanraes is het duidelijk dat Demottes poging om de Brusselse Vlamingen los te weken van de Vlamingen in Vlaanderen mislukt is. Het wordt tijd dat de Franstaligen die pogingen staken. Brusselaar zijn en Vlaming zijn, het is niet onverenigbaar, net zo min als Franstalig zijn en Brusselaar zijn. Toch is er een fundamenteel verschil. Demotte gaat ervan uit dat de machtsposities in Brussel gelijk zijn. Dat is natuurlijk niet zo. De Vlamingen zijn fel in de minderheid. Ook is het aandeel van de Franstalige Brusselaars binnen de Franse Gemeenschap veel groter dan dat van de Brusselse Vlamingen binnen de brede Vlaamse Gemeenschap. De Brusselse Vlamingen hebben de rugdekking van de Vlaamse Gemeenschap dus hard nodig om hun rechten te handhaven. Meer nog, de Vlaamse Gemeenschap investeert volgens minister-president Kris Peeters jaarlijks 670 miljoen euro gemeenschapsmiddelen (voor Onderwijs, Cultuur en Welzijn) in Brussel. Het mag natuurlijk altijd meer zijn, maar 670 miljoen euro is een pak geld. Het is weinig waarschijnlijk dat Vlaams Brussel over evenveel zou kunnen beschikken als de Brusselaars hun zaakjes onder elkaar zouden regelen. Demotte en co moeten maar eens berekenen hoeveel een Brussel met minder Vlaanderen hen zou opbrengen.

Pierre Puttemans, Ukkel, architect

Scheldestraat

EVA HILHORST

In haar lezersbrief vertelt Ruth Plaizier (BDW 1274, p. 15) over een aantal problemen met buurtjongeren in Sint-Jans-Molenbeek en haar ervaring met de aanpak van de politie. Het is inderdaad een zeer vervelende zaak. Het probleem moet vooral gezocht worden bij de opvoeding van de kinderen. De ouders zijn de eerste verantwoordelijken voor de daden van hun kinderen. Dat haar ervaring met de politie negatief is, komt hoofdzakelijk omdat er hier, in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, verschillende politiezones zijn. De politie zou in heel het gewest bevoegd moeten zijn. Dat staat al zo lang op de agenda, maar door de onwil van de 19 burgemeesters komt er voorlopig niets van in huis. Michiel Plaizier, Laken

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Brecht Evens op SHortlist EISNER Striptekenaar Brecht Evens is genomineerd voor de Eisner Award. Dat is een van de hoogste onderscheidingen in het wereldje. Voor Evens, die tweewekelijks een strip tekent op onze Zazie-pagina’s, is het niet de eerste belangrijke internationale erkenning. The wrong place, de Engelse vertaling van zijn grafische roman Ergens waar je niet wil zijn, is genomineerd in de categorie ‘Best painter/multimedia artist (interior art)’. De Franse vertaling won eerder dit jaar al de ‘Prix de l’Audace’ op het stripfestival van Angoulême en werd ook al bekroond met de Vlaams-Nederlandse Willy Vandersteenprijs. Twee jaar geleden was Evens ook al in de smaak gevallen op het belangrijke Franse festival. Ergens waar je niet wil zijn is al verschenen op de Franse, Duitse en Canadese markt. Binnenkort komt er een Britse, Spaanse en Koreaanse editie. Momenteel wordt er onderhandeld over een Italiaanse versie. SV

BDW 1275 PAGINA 14 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Erfgoeddag > Sociale strijd in Brussel anders bekeken

Van arbeiders, armen en paupers BRUSSEL – De Vlaamse Erfgoeddag draait dit jaar rond het thema ‘Armoe troef’. Er is een boeiend Brussels luik met historische wandelingen, tentoonstellingen, film en debat. Erfgoedorganisaties, professionele gidsenverenigingen en organisaties die zich het lot van armen en thuislozen aantrekken hebben de handen in elkaar geslagen. Een voorproefje. © IVAN PUT

Paaseieren rapeN in het Museum BRUSSEL – Op zaterdag 23 april organiseert het Museum voor Natuurwetenschappen een paaseierenzoektocht. Kinderen zijn welkom om paaseitjes in de vorm van de eieren van echte dieren te verzamelen. De paaseitjes liggen verspreid over het hele museum en zijn verstopt in de nesten van insecten, vissen, vogels, reptielen en zelfs dinosauriërs. In elk nest ligt een kaartje met informatie erop over de periode waarin het dier zijn eitjes legt, de broedtijd en de grootte van de eieren. De kinderen moeten 24 kaarten verzamelen. Voor de beste zoekers is er een verrassing. Om 10 uur wordt het startschot gegeven, het eindsignaal volgt om 18 uur. De zoektocht zelf is gratis, de ingang tot het museum moet wel betaald SV worden. Volwassenen: 7 euro, 6-17 jaar: 4,50 euro, jonger dan 6 jaar: gratis ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58

De slachthuizen van Anderlecht: midden in de historisch arme wijk Kuregem.

ertien wandelingen en een fietstocht brengen de deelnemers door historische arbeidersbuurten, opgewaardeerde steegjes en langs hedendaagse armenbuurten. Armoede is helaas nog altijd niet gebannen.

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

WANDELEN EN FIETSEN • Dat de Marollen als volkse wijk nog altijd

tot de verbeelding spreken, laat ook deze erfgoeddag zien. Er zijn niet minder dan drie wandelingen in de wijk. Eén wandeling laat de scherpe tegenstelling zien tussen de ‘historische’ sociale woningen van de Cité Hellemans en de afschuwelijke woonblokken uit de jaren zeventig. Een tweede wandeling zet sociale projecten in de aandacht waar armen hun lot in eigen handen nemen. Er zijn weinig plaatsen in Brussel waar de tegenstelling tussen rijk en arm op één vierkante kilometer zo

scherp is als in de Zavel en de Marollen. Meer dan een wandeling waard. • Armoede heeft natuurlijk vaak te maken met slecht betaald werk of werkloosheid. Eén wandeling doet vakbonden en volkshuizen aan, maar passeert ook langs armen- en daklozenorganisaties. • De straatnamen van de Anderlechtse wijk ’t Rad – zoals Emancipatie- of Solidariteits-

BDW 1275 PAGINA 15 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

arm walloniË Op 19 april blikt het Vlaams-Nederlands Huis deBuren met de documentaire Arm Wallonië van Pascal Verbeken vooruit op de Erfgoeddag. Na de film volgt een debat met ontslagnemend federaal minister Paul Magnette (PS), Walloniëkenner Guido Fonteyn en journalist-documentairemaker Pascal Verbeken. Zij buigen zich over de impact van de Vlaamse migratiegolf naar het industriële Wallonië tijdens de eerste helft van de 20ste eeuw en hoever die vandaag nog reikt. De avond begint om 19.30 uur in de Beursschouwburg, A. Ortsstraat 20-28, Brussel. Toegang is gratis, reserveren kan via info@deburen.eu of 02/212.19.30.

WIN!

Brussel Deze Week schenkt 3 exemplaren van Arm Wallonië weg. Mail ‘wallonië’ naar win@bdw.be. De winnaars kunnen hun boek afhalen na de lezing in de Beursschouwburg op 19 april.

straat – verraden de oorsprong van deze tuinwijk. Ooit was de Bezemhoek in Watermaal-Bosvoorde even volks – kunstenaar Rik Wouters vond er een eeuw geleden een betaalbare woning. Nu is Watermaal-Bosvoorde poepchic, ’t kan verkeren. • Een themadag rond armoede kan niet om de sanering van de Zenne. Twee wandelingen focussen op het water in de stad: de Zenne en het Kanaal. Met een knipoog naar de gezusters Brontë en Neel Doff. • Een fietstocht voert langs de Marollen, Kuregem, oud Molenbeek, de havenwijk en de Noordwijk. Stuk voor stuk wijken die voor belangrijke uitdagingen staan. Rode draad is de zoektocht naar nieuwe projecten.

TENTOONSTELLINGEN In niet minder dan elf gemeenten staan activiteiten op het programma.

• Het Archief en Museum voor het Vlaams leven te Brussel (AMVB) heeft samengewerkt met de thuislozenvereniging Hobo. De thuislozen van Hobo zijn in de archieven gedoken om inspiratie op te doen voor een tentoonstelling met hun eigen verhaal. Het AMVB belicht organisaties die aan liefdadigheid deden. De Rederijkers krijgen speciale aandacht. • Hoe evoceerden beeldende kunstenaars in de 19de en vroege 20ste eeuw thema’s als landbouw, visserij, industrieel proletariaat en dienstpersoneel? Dat laat een tentoonstelling - met voor de gelegenheid rondleidingen - in het Charliermuseum zien. Bezoekers worden ook getrakteerd op een optreden van het Brussels Volkstejoeter. Op het menu teksten en muziek van het eeuwige ketje Renaat Grassin.

FILM EN MUZIEK Films en strijdliederen mogen niet ont-

• In het grafbeeldhouwersatelier Ernest Salu loopt een tentoonstelling over de graven van onsterfelijke weldoeners uit de 19de, begin 20ste eeuw. Een expo over het engagement van de rijken die zich in het aanschijn van de dood engageerden in een of andere liefdadigheidsvereniging.

De Bezemhoek in Watermaal-Bosvoorde: ooit zeer volks, nu bijzonder prijzig.

• Erfgoeddag laat je in Anderlecht bijvoorbeeld de Luizenmolen ontdekken en het Maurice Carêmemuseum, maar ook een tentoonstelling met bijbelse passages en een rondleiding met als thema ‘Armoede vroeger en nu, hier en elders’. Cursisten van de opleiding ‘ervaringsdeskundigen in armoede en sociale uitsluiting’ hebben in het gemeenschapscentrum De Rinck (en de filosofische tuin van het Erasmushuis) een fototentoonstelling en workshops in elkaar gebokst over sociale strijd en het verarmde contact met de natuur.

Er zijn weinig plaatsen in Brussel waar de tegenstelling tussen rijk en arm op één vierkante kilometer zo scherp is als in de Zavel en de Marollen

breken op een erfgoeddag rond armoede. • Cinematek duikt in de geschiedenis met een filmvoorstelling van de klassieker van Henri Storck en een reeks grappige filmpjes waarmee het Nationaal Strijdcomité tegen het Duur Leven in 1947 huisvrouwen aanmaande om zuinig met geld om te springen. • ArgosCentre for Art en Media toont Scherven van geluk, een film over ‘Molem, mon vil-

lage’, over armoede anno 1995. Een tweede film brengt een beeld van het Klein Kasteeltje. Asielzoekers namen zelf de camera ter hand. • In de late namiddag brengt het Brecht Eislerkoor strijdliederen te berde in eetcafé ’t Warm. Vive la Sociale! heet hun nieuwe programma, dat bestaat uit een repertoire oude arbeidersliederen. . Danny Vileyn

Een affiche die uit de archieven werd opgevist voor een expo van het AMVB over liefdadigheidsorganisaties.

De Erfgoeddag heeft plaats op zondag 1 mei. Alle evenementen zijn gratis. U kan de brochure raadplegen via www.erfgoeddag.be of vooraf opvragen bij de Erfgoedcel Brussel/VGC op het nummer 02/208 02 32 of bestelling@ erfgoedcelbrussel.be.

BDW 1275 PAGINA 16 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Festival > Biloba Festival zoekt duurzame oplossingen voor concertsector

Ecoconcert voor kleinere voetafdruk Etterbeek – Biloba Festival is niet zomaar het zoveelste nieuwe festival in Brussel. Hier ligt de focus op duurzaamheid. Bedoeling is zowel publiek, artiesten als organisatoren te sensibiliseren over de ecologische voetafdruk van concerten.

Silvia Moreno van Biloba Eco Music bij een ginkgo biloba in de Lombardstraat.

een ontmoeting tussen professionals van de muzieksector plaatsvindt. “We hebben de directeurs van alle concertzalen in België uitgenodigd. Sprekers zijn onder meer Bernard Walschaerts, verantwoordelijke leefmilieu van de Muntschouwburg, en Nikol Wellens

Het Biloba Festival heeft plaats op 15 en 16 april in Espace Senghor, Waversesteenweg 366 in Etterbeek. Salon voor duurzame ontwikkeling is gratis toegankelijk. Tickets kosten 10 euro (1 dag), 12/15 euro voor weekendpas. Meer info op 02-230.31.40 of www.bilobamusic.net

De naam Biloba komt van ginkgo biloba, een boom die al 250 miljoen jaar bestaat. “Het is de enige boom die Hiroshima heeft overleefd. Urbanisten houden van de boom om zijn grote capaciteit om vervuiling op te nemen. Er staan er onder meer in de Lombardstraat en de Brugmannlaan,” zegt organisatrice Silvia Moreno, die de boom als symbool gekozen heeft van haar boekingskantoor Biloba Eco Music. Het Biloba Festival vindt niet toevallig plaats in de Europese Week van de Duurzame Energie. Er treden groepen van haar kantoor op, onder wie de Mexicaanse Brusselaars Amalgama en de Brusselse Cubanen Cachito pa’Querer, en ook groepen van wie de boodschap dicht aanleunt bij het festival, met als topper op vrijdagavond de opkomende Brusselse reggaeband Jupiter & Ma Shi Faï. Tussendoor kunnen festivalgangers terecht in het salon voor onder meer info over het composteren en sorteren van afval of een tentoonstelling over de millenniumdoelstellingen. Echt vernieuwend aan dit festival is dat er

wikkeling van Evenementen, een uitgave van het Brussels Gewest dat tijdens het seminarie voorgesteld wordt. Het Biloba Festival geeft uiteraard het goede voorbeeld: je eet er enkel slowfood (het omgekeerde van fastfood), de traiteur levert lokale seizoensproducten, de limonade is bio en het drukwerk komt van De Duurzame Drukker uit Sint-Amands, een pionier in het duurzaam printen. Zowel bij concertorganisatoren als bij festivals is er steeds meer bereidheid om te investeren in duurzaamheid. Maar het is volgens Moreno – onder andere – bij de sponsors dat het schoentje wringt. “De grote leveranciers van frisdranken en de brouwerijen leggen hun wil op. Daarom zie je op bijna alle festivals frisdrank uit kleine plastieken flesjes van 33 centiliter. De organisatoren staan met hun rug tegen de muur: de flesjes aanvaarden of de financiële steun van de leverancier kwijtspeBenjamin Tollet len…”

van het Vlaams Theaterinstituut (VTI), erg vooruitstrevend wat betreft duurzaamheid in theater. We willen een koepel oprichten van organisaties die werken rond duurzaamheid.” De professionals kunnen misschien inspiratie opdoen in het Charter voor Duurzame Ont-

ADVERTENTIE

Brusselse berichten vanaf de middag. Brussel Midi. Het middagnieuws van tvbrussel. Elke weekdag vanaf 12u30.

BDW 1275 PAGINA 17 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

TELEX VADROUILLE Broedende slechtvalken live TE VOLGEN BRUSSEL – Voor het achtste opeenvolgende jaar broedt een koppeltje slechtvalken in een van de torens van de Brusselse Sint-Michielsen Sint-Goedelekathedraal zijn vier eieren uit. Op beeldschermen die op het plein voor de kathedraal staan, kun je de valkjes live zien opgroeien. Ornithologen hebben ter plaatse een ‘valkenobservatiepost’ opgesteld. Ze plaatsten een camera die het nest voortdurend filmt. Er is voorzien in twee beeldschermen waarop geïnteresseerden het hele schouwspel vanop de begane grond rechtstreeks kunnen volgen. De observatiepost zal nog tot 7 juni op het

Oogst: staalkaart van toneelkunstvormen door de eeuwen heen.

Praat

Toneelspelen, met de nadruk op spelen Gezien: Oogst van tg STAN, op 6 april in de Kaaitheaterstudio’s

achteraf

Toneelspelersgezelschap STAN bestond vorig jaar twintig jaar, en in zekere zin wordt dat dit jaar nog eens gevierd. In de Kaaitheaterstudio’s ging vorige week immers Oogst in première: een compilatieavond met kleinere toneelteksten, scènes en acts die op zich niet avondvullend zijn, maar die al een tijdje op de repetitiezaal lagen, of die uit de verjaardagsmarathon Toestand waren gegroeid. Tijdens Oogst is de scène langs één zijde afgeschermd met een opeenvolging van zeilen, die je kunt aanzien als geïmproviseerde theaterdoeken of coulissen voor alle kleine stukken die zouden volgen. Daarachter verschuilen en verkleden zich de spelers, onder wie ook de gastspelers die de kernleden hadden opgetrommeld. Die gasten verschillen, net als het precieze programma, naargelang de avond. Frank Vercruyssen opende de première samen met Kuno Bakker van Dood Paard en Wine Dierickx van Wunderbaum met het grimmige ‘One for the road’ van Harold Pinter - een politiek pamflet dat de fysieke en geestelijke foltering van politieke gevangenen door totalitaire regimes op een pijnlijke manier vertaalt. Voor de eerste scène van het tweede bedrijf van ‘A woman of no importance’ van Oscar Wilde, schoof Dierickx samen met Maartje Remmers bij op een sofa met Jolente De Keersmaeker en Sara De Roo. Dat leverde een ironisch en hoogst vermakelijk onderonsje op van een stelletje burgerdames die bizarre analyses, verwachtingen en speculaties uitwisselen over wat mannen volgens hen zijn of zouden moeten zijn. Daarna dook journalist Jef Lambrecht plots op om zijn ‘Libisch lamento in twaalf strofen’ voor te lezen. Typisch STAN om voor zo’n tussenkomst plaats te maken, al had Lambrecht wel mooi vorm gegeven aan zijn lamento: hij bracht brandende actualiteit alsof het een eeuwenoude vertelling betrof. Een hoogtepunt waren de scènes uit ‘Twelfth

Night’ die Sara De Roo en Sara De Bosschere speelden. Met een kleine warrige uitleg van wat vooraf ging, in een robuste vertaling uit 1886. Wat zo aardig was, was dat deze travestieklucht met persoonsverwisselingen en verkleedpartijen, waarin Shakespeare het ook zo nadrukkelijk over het toneelspelen zélf heeft (rollen spelen, uit de tekst vallen, etc.), zo exemplarisch was voor wat STAN op deze avond deed. Ontroerend was dan weer het duet van Jolente De Keersmaeker en Koen Augustijnen dat doodleuk tussen twee Shakespearescènes werd gedanst: heel gewoon, heel emotioneel en passioneel. En tot slot lieten Damiaan De Schrijver en Dirk Van Dijck en De Keersmaeker met ‘Het Huwelijksaanzoek’ een wel erg vrolijke Tsjechov zien. Je zou dat alles een vreemde combinatie kunnen noemen, maar dat was niet zo of deerde in elk geval niet. Een mens heeft het zappen ondertussen wel onder de knie, en bovendien kon je wel degelijk thematische overeenkomsten vinden tussen de acts – al waren die dan algemeen, zoals ‘man-vrouwverhoudingen’ bijvoorbeeld. De compilatieavond bood zo een beetje een staalkaart van de vormen die de toneelkunst in de loop der eeuwen – van Shakespeare, over Wilde, tot Pinter – heeft gehanteerd. Maar bovenal was de manier waarop STAN alles presenteerde aanstekelijk. Het was toneel zoals het naar verluidt bij Shakespeare werd gespeeld: speels en amusant maar onderhoudend en zelfs leerrijk, omdat het minder voor de hand liggend repertoire introduceerde. Met kostuums die na gebruik weer in de ton werden gedropt en af en toe eens een tussenkomst van de souffleur, maar toch netjes afgewerkt, doordacht en op niveau. Je werd wel degelijk elke keer weer in het moment gezogen, en tijdens de entr’actes op sleeptouw genomen door de verbindende vioolmuziek van Paul De Clerck. Dergelijke bloemlezingen mogen wat ons betreft wat vaker in het theater. Michaël Bellon

plein voor de kathedraal blijven staan. Tegen dan zouden de valken, als alles volgens de normale gang van zaken verloopt, zelfstandig moeten zijn. Valken proberen zes weken na de geboorte hun eerste meters te vliegen, daarna leren ze jagen. Bij het ter perse gaan van deze krant werd de geboorte van de vier kleine valkjes zeer binnenkort verwacht. De beelden kunnen ook bekeken worden op de hieronder vermelde website. Vorig jaar kwamen er 20.000 kijklustigen de valken observeren. SV www.slechtvalken.be

Brusselse wateren tonen hun charmes BRUSSEL – Op zondag 1 mei vindt voor de achtste keer de Brabantse Vaarhappening plaats. Wandel-, fietsen boottochten langs en op de Zenne, het kanaal Brussel-Charleroi en het Zeekanaal moeten de charmes van de Brusselse wateren in de verf zetten. De happening luidt traditioneel de start in van het toeristische vaarseizoen. Het thema dit jaar is ‘Verbonden door water’. De verschillende waterwegen leiden naar allerlei bezienswaardigheden en musea, waarvan de meeste gratis toegankelijk zullen zijn. Gegidste boottochten vertrekken vanaf de Houtkaai in Vil-

voorde, de Becokaai in Brussel, de Veeweydekaai in Anderlecht en de Suikerkaai in Halle. In Vilvoorde kun je het stadsvernieuwingsproject aan de Zenne en het kanaal bekijken. In Brussel is er een gegidst bezoek aan Thurn & Taxis en een wandeling door de oude Brusselse havenwijken. In Anderlecht is er een geleide wandeling langs de ‘open’ Zenne. Fietsliefhebbers kunnen de nieuwe fietstrajecten langs de deelnemende bezienswaardigheden uitproberen. SV www.kanaaltochtenbrabant.be

ADVERTENTIE

Zondag 17 april opent mijn Shopping zijn deuren voor mijn plezier

www.thewshopping.be

BDW 1275 PAGINA 18 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Architectuur > Herinneringen aan het Volkshuis en andere verdwenen monumenten

De verloren wereld van Horta H

et herenhuis in de Haachtsesteenweg 266 werd op aandringen van stripauteur François Schuiten door de gemeente Schaarbeek gekocht in 1996. De nauwgezette restauratie viel internationaal in de prijzen. Maar tot 31 december is er een extra reden om er eens binnen te springen: de tentoonstelling Victor Horta, a lost world. Het Autrique-huis is een atypisch museum. Atypisch omdat het gebouw zelf de aandacht opeist en men er alles aan doet om het huis tot leven te brengen, om de sensatie te creëren dat je een andere wereld betreedt. Een wereld waarin Schuiten geen strips tekent, maar ramen lapt? Het is geen zinsbegoocheling: enkele uren voor de vernissage schrobt de vermaarde auteur effectief de ramen aan de straatkant alsof zijn leven er van afhangt. “Verhip, dit is geen stof maar lijm! Maar ik geef me niet zomaar gewonnen,” zegt hij zonder tekstballon. Zijn vriend en collega tekenaar Etienne Schreder snelt te hulp. “Je gebruikt een verkeerd product. Je hebt white spirit nodig, geen aceton.” Schreder is directeur van

BRUSSEL – Het Autriquehuis op de Haachtsesteenweg is samen met Hotel Tassel een van de eerste gebouwen van Victor Horta in Brussel. Het is dezer dagen gevuld met herinneringen aan de verloren wereld van Horta, aan verdwenen hotels, vernielde volkshuizen en nooit gerealiseerde paviljoenen. het Autriquehuis en zal mijn gids zijn in de verloren wereld van Victor Horta.

Het Volkshuis “Horta werd 150 jaar geleden geboren. Met deze expo willen we het verdwenen oeuvre belichten: de vernietigde gebouwen en de nooit gerealiseerde projecten,” steekt hij van wal. Het Volkshuis spant de kroon. Twee stukken van het balkon herinneren er meteen aan dat het écht bestaan heeft en dat wat her en der verspreide brokstukken écht alles zijn wat er van overblijft. Het is behelpen maar steeds weer duikt het gebouw in de expo op: in een documentaire, in een tekening van Schuiten, in Henri Storcks verslag van de begrafenis van het socialistische boegbeeld Emile Vandervelde, in foto’s, afgietsels. “Horta wilde ‘een paleis’ bouwen dat geen paleis zou zijn, maar een ‘huis’ met veel licht en lucht. Dat in 1965 de afbraak volgde, gaat vandaag ons verstand te boven. Schreder probeert het drama te kaderen. “Op het protest van enkele verlichte architecten na, liet de afbraak de wereld onverschillig. Ik kwam er op

De oorspronkelijke façade van A l’Innovation. “Horta had gewaarschuwd voor de gevaren van een brand. Hij vond de Belgische veiligheidsvoorschriften veel te laks.”

mijn vijftiende vaak genoeg voorbij en toen was het gebouw niet aantrekkelijk. Het verkeerde in een belabberde staat. Art nouveau was totaal uit de mode. Vooraanstaande architecten spraken over een ‘voorbijgestreefde stijl’ en ‘bedenkelijke smaak’. Later won art nouveau weer

aan populariteit, maar dat was voor veel gebouwen te laat.” “Wie zegt trouwens dat we nu niet dezelfde fouten maken? Wij zien er geen graten in dat de Martinitoren wordt afgebroken of dat het Berlaymont-gebouw onherkenbaar verminkt wordt. Die gebouwen hebben

voor ons geen waarde. Maar hoe zal men daar later over denken?” grijnst Schreder.

A l’Innovation Het Volkshuis is lang niet de enige trekpleister in de verloren wereld van Horta. De architect stierf in

Irisfeest > Meer dan honderd artiesten op de affiche

Arno mag de show stelen Misschien er toch nog even aan herinneren dat het Irisfeest van de Brusselaars is, net zoals 11 juli de Vlaamse feestdag is en 21 juli de Belgische. De Irisfeesten vinden ieder jaar plaats in het eerste weekeinde van mei. Een mooie gelegenheid ook om - mocht u dat nog niet gedaan hebben - op zondag de zetel van het Brussels parlement te bezoeken. Jaar na jaar doen een paar duizend Brusselaars (en Vlamingen, en Walen) dat, en het blijft een aanrader. Tussen 11 uur en 18 uur baadt het parlement bovendien in een muzikaal sfeertje. In de Spiegelzaal is er Argentijnse tango met Dante en

Monik Dominguez, in het Groot Salon speelt de zigeunermuziekgroep Jazzy Strings met Mario Cavaliere en in het halfrond treedt het koor PolyFolies voor het voetlicht. Dertig van de tachtig zangers tekenen present. Heel de zondag – van 12 uur tot 18 uur – is er feest op straat. Eerst en vooral kunt u naar het Brussel Info Plein aan het Koningsplein waar u twee tentoonstellingen en een animatie rond erfgoed wachten. Op het Koningsplein zelf is er muziek, dans en theater, terwijl het nabijgelegen Museumplein voor de gelegenheid verbouwd is tot exclusieve kinderzone. Loopt u verder naar de

BRUSSEL – Een overvol Paleizenplein mogen we verwachten op zaterdagavond 7 mei: Arno is top of the bill van de jaarlijkse Irisfeesten. Nu nog rekenen op een zonnig weekeinde.

De Kunstberg is altijd een van de trekpleisters van de Irisfeesten.

Kunstberg met zijn poëtische voorstelling Performance aveuglante et badinerie en choeur en de Zen-tuin rechttegenover het congrescentrum Square. Vervolgt u uw weg ten slotte langs het Albertinaplein, het Spanjeplein en het Europakruispunt om te eindigen aan de Keizerslaan. Op al deze plekken wachten er u muzikale en andere verrassingen. ’s Avonds (tussen 19 uur en 23.30 uur) staan als afsluiter La Fanfare du Belgistan, Fredy Massamba en Magic System op het podium van het Koningsplein. Maar misschien moet u beginnen met het begin: zaterdagavond 7 mei, Arno. DV

Het volledige programma vindt u op www.irisfeest.be

BDW 1275 PAGINA 19 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

1947. Drie jaar later al ging een van de realisaties tegen de vlakte waar hij het meest ﬁer op was: het Aubecq-huis op de Louizalaan. De meubels vonden hun weg naar allerhande musea en verzamelaars. Een deel van de voorgevel wordt bewaard in een Schaarbeekse loods.

Een apart hoofdstuk vormen de grootwarenhuizen. Ik kan mijn ogen niet afhouden van een foto van het grootwarenhuis A l’Innovation in de Nieuwstraat. “Het was het toppunt van moderniteit. De eigenaars vertrouwden Horta volledig. Hij had er zelfs zijn eigen bureau, zodat hij elke aanpassing in het oog kon houden,” vertelt Schreder. Later werd de fabelachtige voorgevel weggestoken achter een schijnfront. “We kregen de façade pas terug te zien na de verschrikkelijke brand in 1967. Horta had gewaarschuwd voor de gevaren van een brand. De bouw van een grootwarenhuis in Frankfurt had hem geleerd hoe rigoureus de Duitsers veiligheidskwesties aanpakten.

www.autrique.be

Museumprijs > Beste musea in drie gewesten bekroond

Op zoek naar opvolger voor Cinematek Ieder jaar reikt Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen de Museumprijs uit. Drie musea – een Brussels, een Vlaams en een Waals – krijgen van een tweetalige jury dan een prijs van 10.000 euro als erkenning voor hun kwaliteitsaanpak. Eerst wordt een shortlist opgesteld door een nominatiejury, die is samengesteld uit een vijfhonderdtal stakeholders in de museumsector (musea, museumverenigingen, media, overheden). Uit de drie lijsten met nominaties kiest de jury dan de drie winnaars. Voorts is er in elk gewest een Museumpublieksprijs, goed voor 2.500 euro per museum. Daarvoor kun je stemmen via www. museumprijs.be (en www.prixdesmusees.be) of via een formulier (02-269.58.30). Kinderen tot 14 jaar kunnen ook

stemmen voor de Kinderjuryprijs, die een museum bekroont dat kindvriendelijkheid en toegankelijkheid voor jongeren hoog in het vaandel draagt. Het Museum voor Natuurwetenschappen was de Brusselse winnaar van de eerste editie in 2006. De Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis, het Museum voor Schone Kunsten van België, het Belvue Museum en ten slotte Cinematek gingen in de daaropvolgende edities met de prijzen voor Brussel lopen. Maar er rest nog een tachtigtal musea in het Brusselse gewest, keuze te over dus. Stemmen kan nog tot 25 mei. Op 31 mei worden de prijzen (niet openbaar) uitgereikt in Cinematek.

Jean-Marie Binst

Nick Trachet

“Toen art nouveau weer in de mode raakte, was het voor veel gebouwen te laat”

Horta vond de Belgische veiligheidsvoorschriften veel te laks.” Zoek in Frankfurt niet naar Horta’s ‘Grosses Warenhaus’. Bommen van de geallieerden legden het in puin. Horta’s juwelierszaak Wolfers in de Arenbergstraat bestaat wel nog. Gedeeltelijk. De bank KBC gebruikt het gebouw nu. Het indrukwekkende interieur is zo goed als volledig weg. Twee meubels in het Autrique-huis zijn stille getuigen. Schreder sleurt me mee naar twee ontwerpen van Horta voor... tapijten. Anna Boch, kunstenares en erfgename van het gelijknamige faiencebedrijf, vroeg Horta in 1895 om haar woning in de Gulden Vlieslaan 75 onder handen te nemen. Zelfs met de tapijten bemoeide Horta zich. “Kijk naar het eerste ontwerp: zie je de zweepslag? Dit is het werk van iemand die zijn lijnen en vormen helemaal in de vingers heeft. Het rolt er allemaal zo uit. Kijk nu naar de volgende versie van het ontwerp: het wilde idee is opgesloten in een structuur met een sterke, eenvoudige geometrie.” De schetsen bieden inzage in Horta’s manier van werken. Veel zijn er niet bewaard gebleven. Horta vernietigde ook zelf heel wat van zijn (voorbereidend) werk. “Hij noemde zelf het efemere een particulariteit van zijn architectuur,” weet Schreder. Niels Ruëll

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Oesterzwam Oesterzwammen zijn te krijgen in bijna alle delicatessen- en groentewinkels. Ook de supermarkten bieden regelmatig pleurotes aan. Nochtans maken ze nog niet zo lang deel uit van onze keuken. Toen ik kind was, waren ze niet te krijgen, misschien hier en daar in gespecialiseerde winkels, maar de oesterzwam stond niet bekend als kweekpaddenstoel. Nu ja, wilde paddenstoelen hadden een spannender imago. En ze waren duur voor wie ze niet zelf durfde te plukken. Zelfs als er al oesterzwammen werden gekweekt, zouden de verkopers dat niet aan de grote klok hebben gehangen. Paddenstoelen zijn maar langzaam toegetreden tot de hogere keuken. Volgens de oude voedingsleer, gestoeld op de antieke humorenleer, waren zwammen te mijden. Alleen grof volk kon ze verteren. Delicate magen gingen er maar beter in een wijde boog omheen. Een en ander veranderde met de uitvinding van de kweek van de weidechampignon door Olivier des Serres in het Frankrijk van de zeventiende eeuw. In die tijd was natuur nog een bron van angst en afschuw, cultuur stond voor vooruitgang van de mensheid, en kweekpaddenstoelen waren ver te verkiezen boven wilde pluksels. Dat is nog altijd zo, hoezeer we ook ‘terug naar de natuur’ willen. Natuur doet verkopen, op voorwaarde dat ze perfect traceerbaar, gekalibreerd en gecontroleerd is. Natuur (of ‘bio’) is een lastenboek geworden, een norm voor advo- en bureaucraten. In het Verre Oosten begon het temmen van de zwamvlok veel vroeger. Daar werden shiitakes gekweekt sinds de prehistorie. Vandaag kweekt men wereldwijd meer soorten paddenstoelen. Maar wanneer de commerciële cultuur van de oesterzwam juist begon, is niet geheel duidelijk. Eén bron vermeldt dat de kweek ervan werd opgestart in Duitsland tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ook daar was er hongersnood, en de kweek van oesterzwammen op stro en houtafval hielp die te bestrijden. Maar ook zij moeten het toch ergens hebben geleerd? In de Verenigde Staten zouden rond 1900 al pogingen zijn ondernomen. Hier in België kwam de oesterzwam de keuken bin-

nen via het alternatieve circuit van de biotuinders, zo rond 1980. Ik herinner me nog hoe op koertjes achter Gentse studentenkoten doorschijnende plastic zakken vol nat stro in de zon werden opgesteld. Door de warmte liep de temperatuur van het stro in deze eenvoudige broeikassen op tot boven de 70 °C, waardoor dat stro pasteuriseerde. In steriliseerpotten werd ‘zwambroed’ opgezet, dat dan in het stro werd uitgepoot. Zo kweekten studenten zelf hun paddenstoelen. De techniek werd destijds zelfs op tv gedemonstreerd in ‘natuur’-programma’s als ‘Atelier’ met ﬁguren als Mellie Uyldert. Velen droomden in die tijd van een eigen paddenstoelenkwekerijtje. Maar langzaamaan professionaliseerde de zwamkweek en van een oorspronkelijk duur en ‘alternatief’ product werd de oesterzwam doorsneevoedsel, maar nooit zo goedkoop als de weidechampignon. Pleurotus ostreatus, de echte oesterzwam, voedt zich met dood plantenmateriaal. Een saproﬁet, noemen ze dat. Er zijn ook vele andere soorten Pleurotus die gekweekt worden of kunnen worden, want het zwammenrijk is zeer uitgebreid. Een zwam is vooral een web van witte draden en vlokken die woekeren door het ‘substraat’, het voedsel waarin hij zich ontwikkelt. Wat wij paddenstoel noemen, is slechts het voortplantingsorgaan, de ‘bloem’ van het levend wezen. Oesterzwammen komen in het wild voor en mijn Franse zwammengids stelt dat de pleurote een van de weinige paddenstoelen is waarvoor men bij de pluk beter een ladder meeneemt, want ze kunnen soms hoog in rottende bomen uitspringen. Mocht u ooit in het wild zwammen willen plukken: trek nooit een paddenstoel uit, maar snij hem af met een scherp mesje, zo beschadigt u de zwamvlok niet. Ze kan dan verder paddenstoelen blijven opleveren, misschien wel jaren lang. Niet alleen voedt de oesterzwam zich met dood plantenmateriaal, hij is blijkbaar ook nog nematofaag, wat wil zeggen dat hij kleine wormpjes (nematoden/aaltjes) vangt en verteert. Aaltjes zijn een pest in de tuinbouw, dus wie weet kan er aan samenwerking worden gedacht? In de keuken kiezen we oesterzwammen beter klein. Hoe groter, hoe houtiger ze worden, en dat is niet goed voor ons genot. Ze bewaren slecht, dus zo snel

In de zeventiende eeuw was natuur een bron van angst en afschuw, en kweekpaddenstoelen waren ver te verkiezen boven wilde pluksels mogelijk opeten! Omdat ze gekweekt zijn, ligt er zelden vuil op, even krabben met een mesje of een borsteltje is voldoende. Niet spoelen! Paddenstoelen bakken we gul in (olijf-)olie of boter, met de wijsheid van de Italiaanse keuken: ze smeken om geperste look, wat gemalen peper en een handvol gehakte peterselie. Wat er verder bij komt, is optioneel (citroen, room,...). Sudderen tot ze zacht zijn. Het is best aanvaardbaar om deze zwammen op te dienen in plaats van vlees. Op Italiaanse menukaarten staan paddenstoelen trouwens traditioneel onder de carne, de vleesschotels, en niet onder de contorni, de bijgerechten zoals andere groentes. Voor de gezondheidsfreaks is het ook nog goed om te weten dat oesterzwammen blijkbaar veel lovastatines bevatten: dat zijn producten die actief cholesterolverlagend werken. Altijd meegenomen. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1275 PAGINA 20 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Estelle Van Geyts: “Zowat al mijn herinneringen zijn verbonden met Brussel. En zeker nadat ik een jaar was weggeweest, ben ik de stad nog meer gaan appreciëren.”

VORST – “Ik ben zelfstandig restauratrice: dat is eenzaam werk. Terwijl ik net graag mensen om me heen heb. Het vrat een beetje. Een bed & breakfast leek me dan ook een ideale aanvulling: gasten in de watten leggen, mensen mijn stad laten ontdekken, weg van de platgetreden paden.” Estelle Van Geyts pronkte onlangs met haar Guesthouse Chez Gaspart in de top vijf van Beste Bed & Breakfast van België 2011.

et had helemaal anders kunnen lopen in Estelle Van Geyts’ leven. “Zoals zoveel jongeren wist ik op mijn achttiende totaal niet wat ik later wou worden. Doordat mijn ouders allebei universitair geschoold zijn, ben ik een beetje als vanzelf aan de universiteit beland. Geneeskunde, aan de ULB. In mijn vierde jaar heb ik er de brui aan gegeven. Tijd om na te denken, een sabbatjaar, waarna ik aan La Cambre voor restauratrice van kunstwerken ben beginnen studeren.” “Met mijn diploma raakte ik niet echt aan de bak. Ik was er nog niet helemaal uit en ben uiteindelijk naar Marokko vertrokken. Vier maanden vakantie zou het worden, maar uiteindelijk ben ik er een jaar gebleven. Bij mijn terugkomst – mijn hoofd was weer helder – heb ik de koe bij de hoorns gevat en ben ik samen met een collega aan de slag gegaan als zelfstandig restauratrice. In die periode is ook het idee gerijpt om met een maison d’hôte te beginnen. Alles onder één dak, bij mij thuis in Elsene. Maar mijn woning leende zich er niet echt toe, en dus moest ik op zoek naar een geschikt pand.” “Een gelukkige samenloop van omstandig-

heden heeft me hier, aan het park van Vorst, doen belanden. Ik kende de buurt omdat ze op het traject ligt tussen waar ik woonde en het huis van mijn grootmoeder, en op een dag zag ik dit pand hier te koop staan. Een prachtig herenhuis, dat al een bed & breakfast herbergde. Perfect in orde, instapklaar: lang heb ik niet hoeven twijfelen, hoewel het natuurlijk een ferme investering was.” “Ik ben blij dat het zo gelopen is. Ik had voort kunnen studeren, het ging me betrekkelijk vlot af, maar wat als ik jaren later tot het besef was gekomen dat ik gevangen zat? Met een carrière die helemaal niet past bij wie ik ben, bij wie ik wil zijn? Ik heb een aantal vriendinnen voor wie de veertig nadert en die zeggen: ‘Waar ben ik in ’s hemelsnaam mee bezig? Het is niet wat ik wil, waar ik van hou.’ Telkens als ik dat hoor, voel ik me extra goed in mijn vel: ik heb mijn crisis al veel vroeger doorgeworsteld dan zij, ik doe iets wat ik echt graag doe.”

Europa over de vloer Gewonnen heeft Chez Gaspart niet in de b&bwedstrijd. Die eer viel De Waterzooi in Gent te beurt. Le Manoir Ivoire in Namen en Huis

’t Schaep in Brugge vervolledigden het podium. Maar met de vierde plaats voor Chez Gaspart kan Van Geyts heel goed leven. “Genomineerd worden was al een hele eer, en de concurrentie was wel erg sterk.” “Mijn huis dateert van 1910, het einde van de art nouveau. Het is weliswaar een aantal keer gerenoveerd, maar altijd met respect. Een bijkomende troef is de wijk: een mooie illustratie van de rijke architecturale geschiedenis van Brussel. Ze werd in het leven geroepen door Leopold II en is een oase van rust in het hart van Brussel. Met prachtige voorbeelden van art nouveau, eclectische bouwstijlen of neorenaissance, zoals het gemeentehuis van SintGillis, dat op een steenworp van hier ligt en waar je onder andere schitterende fresco’s van Fernand Khnopff kunt bewonderen.” “Ik kon me werkelijk amper een betere ligging dromen, niet alleen omdat architectuur een van mijn dada’s is. Vanop de bovenverdiepingen heb je hier een mooi uitzicht over Brussel, het park van Vorst is mijn tuin en die van mijn gasten. Vroeger heb ik graag aan het Kasteleinsplein in Elsene gewoond, maar hier vind ik nog beter mijn draai. De buurt is nog niet ingepalmd door expats, het is hier heel aangenaam leven door een gezonde mix.” “Heel praktisch ook: het metrostation Albert ligt nog geen veertig meter verderop; met de tram ben je heel snel in het centrum, en je hebt ook nog eens het Zuidstation op een boogscheut: heel interessant voor gasten die met de trein uit het buitenland komen.” En zo zijn er nogal wat. “Vooral Europeanen:

Van Geyts’ bed & breakfast werd dit jaar verkozen tot een van de beste van België.

Fransen, Nederlanders, Italianen, Zwitsers, ... Zodra er bijvoorbeeld een lovend artikel verschijnt in pakweg een Engelse publicatie, hangen er massaal mensen van over het Kanaal aan de telefoon. Ook Belgen krijg ik over de vloer, mensen die naar Brussel komen voor een concert en daarna niet onmiddellijk weer naar huis willen. Omdat het te laat is, omdat ze nog even van de stad willen genieten. Ik heb zelfs ooit een hele Belgische familie gehad die speciaal was gekomen om op de auto-

BDW 1275 PAGINA 21 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

FREDDI SMEKENS Valle

“Ik heb mijn crisis al veel vroeger doorworsteld dan mijn twijfelende vriendinnen, ik doe iets wat ik echt graag doe”

Estelle Van Geyts, B&B-gastvrouw

‘Voor het sociaal contact’ loze zondag met de fiets Brussel te verkennen.” “Heel aangenaam is ook dat mensen die voor dit soort overnachtingen kiezen, door de bank genomen altijd te vinden zijn voor een babbeltje en hun ervaringen willen delen. Dat past perfect bij mijn sociale natuur. Heel aangenaam, zeker als blijkt dat er nogal wat gemeenschappelijke interesses zijn. En dan heb je nog de habitués. Een Zweedse vrouw onder meer, die af en toe enkele dagen naar Brussel komt om te werken en dan steevast hier logeert. Zo is er na een tijd een zekere vriendschapsband gegroeid, een mooie bijkomende dimensie aan de relatie tussen gast en gastvrouw. Natuurlijk zijn er ook weleens gasten die een minder aangename herinnering nalaten. Meestal zijn dat mensen die niet gewend zijn aan deze formule van logeren en dat ook laten blijken. Maar gelukkig blijft het bij enkelingen.” “Het is niet de bedoeling dat de drie kamers hier altijd vol zitten, ik heb tenslotte ook nog mijn atelier hier, waar ik me even zo graag terugtrek om te restaureren. De ene keer voor verzamelaars, de andere keer voor instellingen, musea, verzekeringsmaatschappijen, handelaars – het varieert. Wel een constante is dat ik uitsluitend met papier werk. Tekeningen, aquarellen, gouaches, archiefdocumenten, gravures, litho’s. Maar geen foto’s of boeken.”

de provincie verhuisd, naar Waterloo, waar ik ben opgegroeid. De stad is pas echt weer een deel van mijn leven geworden toen ik hier naar de middelbare school kwam, en op mijn 22ste ben ik in Brussel komen wonen. Een logische keuze, een keuze van het hart. Afgezien van die van mijn kindertijd zijn zowat al mijn herinneringen verbonden met Brussel. Goede herinneringen, heel goede zelfs. Zeker nadat ik een jaar was weggeweest, ben ik Brussel nog meer gaan appreciëren. Ik had de stad gemist, mijn vrienden, mijn leven hier.” “Brussel is het echt wel voor mij. Rijk aan cultuur, een stevig verenigingsleven, altijd wel iets te doen. Niet te groot, niet te klein. Niet te veel inwoners, niet te weinig. Precies goed voor mij. En de ongemakken en het weer neem je erbij. Overal in de stad is er ook veel groen, en vanaf het eerste zonnestraaltje komt iedereen buiten om ervan te genieten.” “De meesten van mijn vrienden wonen in Elsene, Etterbeek, Sint-Gillis... Mijn sociaal leven speelt zich dus vooral daar af. Maar ook in deze buurt beweeg ik me graag. Je hebt het park, je hebt Le Bar du Matin, een ideale plek om te relaxen met dat grote terras, dat bij mooi weer de hele dag zon krijgt, en ’s avonds kun je er nog een concertje meepikken... En in de weekends, zeker met de zon van de partij, is Brussel gewoonweg super. Nee, ik zie me hier niet zo onmiddellijk vertrekken...”

Keuze van het hart Van Geyts is tevreden met wat ze doet, én tevreden dat ze het in Brussel mag doen. “Toen ik drie was, zijn mijn ouders van Elsene naar

Karel Van der Auwera

www.chezgaspartguesthouse.be

anneer men bij ons Brusselse woordje valle terechtkomt, dan denkt men haast automatisch aan de uitdrukking loete valle. Wat we tot hiertoe allemaal loete valle hemme, moet u uiteraard voor uzelf uitmaken. Maar één ding is wel zeker: ieder van ons heeft af en toe af te rekenen met de uitspraak: “Lot mo valle” (of “Lot mo zuu”). Ik doe mijn best om na te gaan welke uitdrukkingen in ons Algemeen Nederlands daarmee zouden overeenkomen. En wat stel ik vast? Zowel “Laat maar” en “Laat zitten” als zelfs “Laat maar vallen” kunnen door de beugel. Zoals u weet, waarde lezer, is de verbeelding in onze Brusselse streektaal haast onpeilbaar. De overtreffende trap van “Ik loet a in de steik” is in ons Brussels “Ik loet a valle.” Bij wat voorafging, komen we als vanzelf terecht bij de vaststelling “’t Es veugevalle!” Daarmee geeft men iets onherroepelijks aan. Veel milder klinkt “Da kan veuvalle...” Die uitspraak gebruikt men op een milde toon wanneer men iemand wil excuseren of moed wil inspreken. Laten we daarbij niet uit het oog verliezen, waarde lezer, dat veuvalle niet altijd een positieve inhoud heeft. Neem nu bijvoorbeeld “Da moo na just on maa veuvalle!” De persoon die dat zegt, is meestal de wanhoop nabij. Daarnet hadden we het over de uitdrukking “’t Es veugevalle.” Die uitdrukking kan gerust vervangen worden door “’t Es gebakke.” Waarom nu juist iets gebakken – en niet gekookt, geroosterd of gestoomd – is, laat ik aan de verbeelding van de lezer over. Wanneer men het echter heeft over “Ik loet alles valle!”, dan is men pas echt de wanhoop nabij, niet meer en niet minder. Temeer dat men er dan van uitgaat dat alles de inhoud van heel de wereld betreft. Nu ik van vele lezers af en toe toelichtingen krijg, wil ik u overigens even een vraag stellen. En die is: waar zou de uitdrukking in de pataate valle wel vandaan komen? Veel opzoekwerk daaromtrent heeft mij weinig of niets opgeleverd. Waar ik wel uitkom, zijn uitdrukkingen als flaa valle of duudvalle. Beide uitdrukkingen hebben weliswaar

niet veel met elkaar te maken, waarde lezer, maar geef met mij toe dat “Val naa duud!” toch een surrealistisch Brussels trekje in zich heeft. In ons Algemeen Nederlands zou ik “Val naa duud” willen hertalen als “Hoe is het mogelijk?”. Mo da valt nateurlaaik te bezeen. Nu misschien eventjes naar andere, langer vervlogen tijden. Sommigen onder ons zullen zich waarschijnlijk herinneren dat voor de invoering van de euro de uitdrukkingen “Valt aan frang?” en “Es aan frang gevalle?” nog algemeen gangbaar waren. Ik herinner me dat in ieder geval nog goed. Maar ook hier blijft het een heus mysterie waar deze typisch Brusselse uitdrukking vandaan komt. In zulke gevallen kan ik uiteraard desnoods terecht bij de Academie van het Brussels. Maar ik laat het liever aan de lezer over om mijn lantaarn wat bij te lichten. Temeer, waarde lezer, omdat men met ons aloude gezegde “Het leive es ’n kweste van valle en opstoen” alle kanten uit kan. Dat ons woordje valle niet alleen negatieve tintjes heeft, wil ik nu toch even ten gronde bewijzen. Wie iemand absoluut gelijk wil geven, pakt in het Brussels uit met “Doe valt na neki niks op (of van) te zegge.” Natuurlijk kan die uitdrukking gebruikt worden om iemand radicaal in de rede te vallen. Het weze mij gegund, waarde lezer, vè naa neki de weitenschappelaaiken toor op te goen. Iedereen van ons kent de uitdrukking “Hij (of zij) es lieg gevalle.” Meestal is er in dat soort gevallen weinig of niets aan de hand, of laten we dat althans hopen. Maar hoe zit het nu met het bizarre omhuugvalle? Ik weet wel zeker dat af en toe opgevangen te hebben. Zonder de Wet van Newton te willen aanvechten, zou ik er toch een randbemerking willen bij maken: as er eet op de grond valt, den bukke we ons en pakke we ’t op. Of we laten het liggen, nateurlaaik. Maar stellen wij ons nu even voor, waarde lezer, dat as we eet loete valle, het on ’t plafon zou blaave plekke. Welnu, in dat geval zou ik de eerste zijn om “Lot mo valle” te vervangen door “Lot mo plekke.” En u waarschijnlijk ook.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1275 PAGINA 22 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Roeien > De snelle ontbolstering van Jean-Benoît Valschaerts

‘Jeugdspelen waren magisch’ SINT-PIETERS-WOLUWE – Roeier JeanBenoît Valschaerts (18) is een snelle jongen. Niet alleen op het water, ook in zijn ontwikkeling. Een jaar na zijn echte roeidebuut mocht hij zich al Belgisch kampioen noemen en beleefde hij een droom op de Olympische Spelen voor jongeren.

‘I

k was gefascineerd door de roeisport,” steekt Valschaerts van wal. “Mijn zus was ermee begonnen en via haar ben ik ermee in aanraking gekomen. Het is een sport waarbij je veel sensaties beleeft. De boot glijdt over het water en als je goed roeit, kun je je echt goed voelen in je boot. Dat is moeilijk te begrijpen als je zelf nog nooit hebt geroeid. Het is ook zeer ontspannend, ondanks de zware inspanning.” Op vijftienjarige leeftijd kroop Valschaerts voor het eerst in een roeiboot. Hij had geen coach en ging maar een tweetal keer per maand te water. Eind augustus 2009 begon het pas echt. “Vanaf toen ging ik bijna elke dag roeien en nam coach Alain Lewuillon, die zelf een mooie roeicarrière heeft gehad, me onder zijn vleugels. Hij zag dat ik ver kon geraken en dat motiveerde mij. Hij was de juiste man op de juiste plaats.” “Ik ben na die augustusmaand snel begonnen met competities, en de resultaten volgden. Op mijn eerste Belgische kampioenschap heb ik meteen goud behaald. In zes maanden tijd ben ik van bijna nergens naar de Belgische top doorgegroeid.” Goede roeiers moeten de nodige kracht, de juiste mentaliteit en bij voorkeur lange ar-

de CLUB

“Roeien is zeer ontspannend,” vindt Jean-Benoît Valschaerts, “ondanks de zware inspanning.”

Eenwielerclub Monocycle, Watermaal-Bosvoorde

Basketten op één wiel

“Het is begonnen met mensen die vooral met circustechnieken bezig waren,” vertelt speler Benoît Pierard (31). “In 1987 was dat. De circusles is uiteindelijk weggevallen en na een tijd werd het basketbal en hockey. Je kunt ons niet echt een club noemen, we zijn veeleer een vereniging die één keer per week samenkomt om te sporten op onze eenwieler.” Op één wiel rijden krijg je niet zomaar onder de knie. “Je hebt geduld en volharding nodig. Na een tiental uur kun je een basketbalveldje over, maar daarna heb je toch een seizoen nodig alvorens je een echte match kunt spelen.” Een Belgische competitie is er niet, aangezien de sporten amper beoefend worden. Ieder jaar wordt er wel een vriendschappelijke partij georganiseerd tegen de enige andere club van het

WATERMAAL-BOSVOORDE – Een eenwieler wordt vooral geassocieerd met het circus, maar ook in sportmiddens kan hij van pas komen. Elke week komt in Brussel een groepje vrienden samen om basketbal of hockey op te spelen. Allemaal op één wiel.

Pas na een seizoen kun je echt bedreven zijn in het eenwielersbasket.

land (uit Louvain-la-Neuve), en op eenwielerconferenties is er ook steevast een toernooi. Maar daar blijft het bij. “Op training spelen we na een korte opwarming altijd een wedstrijdje. Dat is echt voor het plezier, we tellen de punten zelfs niet. We hebben trainer noch scheidsrechter.” “De training duurt misschien maar een uur, maar het is wel zweten geblazen. Je bent voortdurend in beweging, we stoppen nooit. Het is eigenlijk een constante sprint. Steeds vooruit en achteruit, de goede positie vinden. Je moet toch wel een goede conditie hebben. Laat het me zo zeggen: we zijn altijd blij als de derde helft begint (lacht).” Verschillende generaties zijn vertegenwoordigd bij de vereniging. De oprichters zijn intussen al de vijftig voorbij en fietsen er nog lustig rond, net als de jongere generatie, nog prille tieners. Er is een twintigtal leden, zowel mannen als vrouwen. Voor een training daagt normaal ongeveer de helft op. “Ons seizoen loopt van oktober tot mei. We vragen 5 euro per les of 85 euro voor het hele jaar. De

BDW 1275 PAGINA 23 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

David Steegen Het ritueel men en benen hebben. Met zijn 1,90 meter zit dat laatste wel goed. Maar de Brusselaar beseft dat hij nog werk voor de boeg heeft. “Techniek speelt een enorm grote rol. Je kunt sterk zijn, maar toch niet goed vooruitgaan. Neem nu onze landgenoot Tim Maeyens, een van de beste roeiers ter wereld. Hij is niet zo groot, maar wel een van de besten dankzij zijn uitstekende techniek. Hij is gewoonweg efficiënter.” “Mijn techniek kan zeker beter. Als je groter bent, is het moeilijker om een goede techniek

“Op mijn eerste Belgische kampioenschap heb ik meteen goud behaald” te hebben, want je zwaartepunt ligt hoger. Maar ik roei nog niet zo lang, dus heb ik nog een mooie progressiemarge.” Valschaerts trok vorig jaar in de dubbeltwee naar het WK. Hij haalde met compagnon met Levi Vandevelde een wat ontgoochelende zeventiende plaats op 27 deelnemers. Het maakte dat Valschaerts pas vrij laat vernam dat hij in de zomer naar de Olympische Jeugdspelen in Singapore mocht. “Ik ben er veertiende geworden op 22. Met een betere voorbereiding had dat beter gekund.” “De Spelen blijven met voorsprong mijn

mooiste herinnering, en dat zullen ze ook lang blijven. Het waren echt magische momenten. We zijn er drie weken gebleven en ik had de indruk dat het één lange droom was.”

Carrièreplanning De roeier van de Royal Sport Nautique de Bruxelles staat op zijn achttiende nog maar aan het prille begin van zijn carrière. Op een WK ligt de gemiddelde leeftijd rond de 27. De roeibond heeft alvast een carrièrepad voor hem uitgetekend. “Dit jaar zou ik de top twaalf op het WK onder de 23 jaar moeten halen om dan elk jaar twee plaatsen opschuiven. Zo zou ik op mijn 22ste een finale moeten halen op het WK onder 23. Daarnaast wil ik ook in 2013 en 2015 schitteren op de Universiades, de universitaire Spelen.” Valschaerts volgt een opleiding handelsingenieur in Louvain-la-Neuve. “Een diploma is een must. Maar aangezien de begeleiding jaar na jaar beter wordt en de technische staf gemotiveerd is om het Belgische roeien naar een hoger niveau te brengen, zou ik wel een topsportcontract ondertekenen als ik de kans krijg. Maar dan wel als ik zelf denk dat ik met de wereldtop kan wedijveren.” Valschaerts traint hard, met één groot doel in het achterhoofd. “De Olympische Spelen. Londen 2012 komt wellicht te vroeg, maar Rio 2016 of de Spelen van 2020 is een doel. Ik ben geduldig. Ik wil opnieuw die olympische droom meemaken en zal er alles aan doen om er te geraken.”

Tim Schoonjans

Excelsior BRussels in play-offs BASKET

eerste les is gratis, en indien nodig worden dan de basisprincipes van het rijden met een eenwieler aangeleerd. Er staat hier ook altijd een eenwieler ter beschikking.” Het blijft trouwens niet bij hockey en basketbal op een wiel, want de club probeert af en toe eens een nieuwe sport uit. ‘We hebben bijvoorbeeld al frisbee gedaan en we zouden graag eens polo spelen. Het zou best kunnen dat we binnenkort eens een wedstrijd spelen tegen Brussels Bike Polo. Zolang we maar op ons wiel kunnen sporten.’ Dat wiel wordt volgens Pierard de laatste tijd steeds meer bereden. Het heeft dan ook zijn voordelen. ‘Het geeft eerst en vooral wat piment aan het fietsen. Het is ook gemakkelijk mee te nemen. Je kunt er een toertje mee doen en in de winkel gewoon in een kastje wegsteken.” TS Training in de sportzaal van Drie Linden, Wienerlaan 60, 1170 WatermaalBosvoorde. Meer op www.monocycle.be

NEDER-OVER-HEEMBEEK – Basketbalclub Excelsior Brussel heeft zich als vijfde ploeg geplaatst voor de play-offs in tweede klasse. BBC De Westhoek Zwevezele, de vierde uit de reguliere competitie, is de tegenstander in de eerste ronde. Wie als eerste twee wedstrijden wint, stoot door naar de volgende ronde. Zwevezele heeft het thuisvoordeel in de onderlinge confrontatie. De eerste wedstrijd werd dinsdag in Brussel afgewerkt, de tweede (donderdag) en eventueel beslissende derde wedstrijd (zaterdag) speelt Zwevezele thuis. De winnaar neemt het in de halve finales op tegen Kangoeroes Boom of KBBC Zolder. In de reguliere competitie won Zwevezele beide partijen. In de eerste wedstrijd ging Excelsior thuis de boot in met acht punten verschil (58–66). In de tweede wedstrijd bedroeg het verschil amper twee punten (89-87). De play-offs in tweede klasse worden enkel voor de eer gespeeld. Geen enkele ploeg vroeg een licentie aan voor eerste klasse. Sam Vanermen

De dag van een wedstrijd van Sporting Anderlecht doe ik altijd aan sport. Een vast ritueel waartegen ik nooit zondig. Bijgeloof. Ik loop net geen uur in het wat verouderd Elisabethpark voor de basiliek van Koekelberg. De nacht voordien was kort, zoals altijd voor een topwedstrijd. Zenuwen. Het lopen gaat me niet goed af, maar ik houd vol. Het is een mentale kwestie. Ik erger me aan alles. De vuilnishopen in het park maken mij ronduit kwaad. Net Brussel zou containers lege blikjes kunnen verzamelen op een zonnige zondag. Verpakkingen van chips liggen overal verspreid, gebruikte zakdoeken ontsieren de paden. Maar de opzichters kuieren gezapig door de brede paden en keuvelen rustig. Al die smeerlapperij valt duidelijk niet onder hun bevoegdheid. Brussel heeft vele overheidsdiensten met vastomlijnde competenties. Maar wie moet de straten en de parken proper houden? In eerste instantie de burger zelf. Als dat niet lukt, mag een beetje repressie gerust. Maar door wie, en hoe? Het zwerfvuil beperkt zich overigens niet tot de groene long voor de basiliek. De omliggende straten zijn besmeurd met etensresten, gebruikte luiers, lege plastic flessen, rottende frieten en meer van dat moois. Ik loop mijn frustraties eraf en laveer tussen de blikjes. Het 1-3-verlies tegen Standard zal vanavond rechtgezet worden. Op Brugge. Daar doen we alles aan. Ik verander zelfs mijn gewoonlijke parcours. Misschien zal de ingreep een kentering teweegbrengen. Als het slecht gaat, houdt een mens met alles rekening. Ik drink zelfs geen koffie net voor het vertrek naar het Venetië van het Noorden. Een gewoonte die ik al bijna twee seizoenen plichtmatig onderhoud. Een dag eerder waren we zelf kampioen geworden, met de veteranen van Ritterklub.

Het werd een viering in mineur, want we verloren van Rusas (Royal Union Sportive Albert Schaerbeek, het voormalige Crossing Schaerbeek, een sterk collectief dat in verschillende talen voetbalt. Zelden zo’n goed elftal meegemaakt in de veteranenreeksen. En toch zijn ze geen kampioen geworden, ze krijgen niet elke week een ploeg samen. Als het verlies maar geen voorbode is voor de wedstrijd van zondag... Na de veteranenwedstrijd verzamelt de harde kern van het elftal bij mij thuis – wij spelen voor de enige club ter wereld waarvan de kantine op een bepaald uur sluit, om 18 uur zaterdagavond moeten we eruit. We vieren bescheiden een jaar met goede prestaties. Het is een gezellige lenteavond. Alles ziet er plots rooskleuriger uit vanuit mijn stadstuin. De wijn heeft zijn werk gedaan: morgen zal Anderlecht triomferen, daar twijfelen we niet meer aan. Na drie minuten Club-Anderlecht is alle hoop weggeëbd. 1–0 achter. Na het laatste fluitsignaal (en een 3-0-eindstand) daal ik met loden voeten af naar de catacomben, waar we de concullega’s van blauw-zwart feliciteren. Dat hoort zo, groot zijn in de nederlaag. De voorzitter leest de spelers de levieten in de kleedkamer, iets wat de general manager de dag nadien herhaalt. Even later gaan de vier meest invloedrijke spelers van het A- elftal op eigen initiatief naar de coach. Daar kan geen ritueel tegenop. Al dat gedoe heeft er trouwens niets aan veranderd. De audiëntie van de spelers spreekt boekdelen. Er zit eindelijk beweging in. Het besef is er. De kentering is vermoedelijk ingezet. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

WHITE STAR LIVE OP TVBRUSSEL BRUSSEL – White Star Woluwe is verwikkeld in een uitermate spannende titelstrijd in derde klasse B. De ontknoping kunt u binnenkort integraal volgen op tvbrussel. “We zenden de laatste twee thuismatchen van White Star tegen Diegem (17 april) en Bertrix (1 mei) live uit,” vertelt Peter Mast, chef magazines van tvbrussel. “De club zelf, en dan meer specifiek voorzitter Farin, heeft een productiehuis in de arm genomen om voor de captatie te zorgen. Wij maken daar met plezier gebruik van.” Voor tvbrussel is dit een uitgelezen kans. “Televisie maken is niet goedkoop, dus is een dit goede deal. Een bezoek ter plaatse leerde mij ook dat de productie goed in elkaar zal zitten.” “Hoeveel kijkers we zullen bereiken, weten we nog niet. Het is alvast de moeite waard. Het slot van de competitie in derde klasse B is uitermate spannend.” Het is geen geheim dat voorzitter Michel Farin uitermate ambitieus is. Hij promoveerde met de club van derde provinciale naar derde klasse en maakte van White Star

Woluwe een topper in derde met een mooie infrastructuur. Zijn club onder de aandacht brengen kan hij ook wel, want de thuismatchen van White Star waren dit seizoen ook al te zien op Télé Bruxelles. “We wilden hen zeker geen stokken in de wielen steken en zijn er uiteindelijk samen uit geraakt,” zegt Mast van tvbrussel. “Toen de voorzitter ons erover aansprak, hebben we niet geaarzeld. Zowel op sportief als op redactioneel vlak is het een opportuniteit.” “De kijkers kunnen een programma verwachten dat te vergelijken is met de voetbaluitzendingen van Belgacom. Behalve het matchverslag wordt de uitzending omkaderd door reportages en is er uiteraard ook plaats voor interviews.” De overeenkomst tussen tvbrussel en White Star Woluwe eindigt op het einde van dit seizoen, maar beide partijen zouden hun samenwerking ook volgend seizoen voortzetten. Er is alvast al een principeakkoord. Tim Schoonjans De uitzendingen op tvbrussel beginnen telkens om 14.50 uur

BDW 1275 PAGINA 24 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

AAR • B J 3

OO R I

9 TOT N A 1

p a h c s n e o i p m a k d l e r e W za Z WV D

peeldag ns te ui B op es tj er di et m REPORTAGE Plezier

ER EE N V ED

Op Buitenspeeldag in Woluwe vond vorige week het wereldkampioenschap ‘slakkenspurt’ plaats: de kinderen keken vol bewondering naar de gespierde atleten!

elke dag moesten vind dat ze zoiets eigenlijk eu (8,5 jaar) aan organiseren”, ver telt Mathi ag. Buitenspeeldag Zazie over de Buitenspeeld elk jaar schaft de tvis een idee van Nickelodeon: programma’s af. Op die zender voor één dag al zijn moedigen om niet altijd manier wil hij kinderen aan eens lek ker buiten te voor de buis te hangen en kwam Zazie zo’n bende gaan ravotten. Vorige week En spurtende slakken! ravottende kinderen tegen.

mountainbiken, ... Hiphop, circustechnieken, luwe was er op 6 in het Roodebeekpark in Wo er ook meedoen april voor elk wat wils. Je kon iten’: een leuke aan ‘Op reis naar Ginderbu , aan de voet van het ontdek kingstocht in het bos de organisatie Green de park. Daar stond Tine van kinderen op te wachten. ag!” zeg t ze. “Zijn “Welkom op Buitenspeeld mpioenschap jullie klaar voor het wereldka twaalf nieuwsgierige slakkenspurt?” vraagt ze aan

co. weten eerst niet kids. Robbe, José-David, en denken. “Ja, jullie zijn goed wat ze ervan moeten kken zijn misschien een beetje verrast, zie ik. Sla s, maar ze zijn echt wel niet de allersnelste beestje g voor jullie de slakken heel sportief. Ik heb vandaa zijn in euh... spurten meegebracht die heel knap wereld!” En ze haalt eigenlijk. Ze zijn de beste ter n zeven slijmerige een doosje boven waar zo’ donkere, een slak waar slakken in zitten: een heel kkenhuisje op vastzit nog een ander piepklein sla

kruipt in de huid van Niels Ketnetw rapper Peter Py pe rstelling Niels ver telt en Holgersson! In de toneelvoo een Zweedse jongen die op speelt hij de avonturen van een kabouter. Zazie belde een dag ineens verandert in over te weten... Peter even op om er meer

Van etter tot held

nu kijk ik de kinderen Peter: Ja, toch wel! Want r tv werk, zie ik het direct in de ogen. Als ik voo nnen. En ook, ik moet publiek nooit. Dat is wel we verhaal spannend nu anderhalf uur lang een ik maar enkele houden, en op Ketnet moet rlijk. minuutjes wrappen, nat uu

het podium. Wil dat Er staat ook een koor op gezongen? zeggen dat er flink wordt j. Ik zing zelf heel graag! Peter: Klopt, ook door mi jes in, die geschreven Er zitten veel prachtige lied t is eigenlijk een zijn door Peter Spaepen. He ilie. Voor iedereen die voorstelling voor de hele fam l en van mooie muziek. houdt van een sterk verhaa

n op scène? Is het leuk om Niels te zij geweldig verhaal. Die Niels Peter: Ja, want het is een je dat alle dieren pest. Op is eigenlijk eerst een ettert , rdt en krimpt tot een dwerg een dag, als hij betoverd wo kt hem nemen. Maar dan blij willen de dieren wraak op lde poe en zijn, die een aanges Niels plots een held te kunn . Of de ganzen redt van een kwal ter ug naar zee brengt hongerige vos, enzovoort. eren heel ande Is op scène staan en act wrappen op tv?

rs dan

VANGER

BLIK

Ketnetwrapper kruipt in de van een etter.

huid

teren op zondag “Niels” kun je zien en beluis albeek in Etterbeek. 17 apr il om 15u in GC De Ma . Reserveren op 02-734.84.43 er het stuk nog twee Op zondag 15 mei speelt Pet rkten (Br ussel keer: ’s ochtends in GC De Ma in GC Everna (Evere). centrum) en in de namiddag

daag,” zeg t Tine), (“Die vond geen babysit van is boven op de rug. een slak met een groot kru e!” roept Nolan, en “Dat is zeker een katholiek iedereen schiet in de lach.

Doping? , ter wijl Tine de De kids kijken hun ogen uit Dan mogen ze er kampioen-slakken voorstelt. dstrijd mee te lopen. één slak uit pik ken om de we m,” zeg t Tine, “om “Geef ze ook maar een naa ” Robbe en co. kiezen straks goed te suppor teren. haar ‘de Kruiskoning’. ‘de katholieke’ en noemen epje heet ‘Usain Bolt’, De slak van José-Davids gro Oly mpische Spelen. naar de snelle held van de et ‘Schpunt’. “Het is Nolan en co. dopen hun atle denken dat onze slak uit een rare naam, omdat we aan Zazie. China komt,” leg t Nolan uit ft, vraagt ze de kids Voor Tine het startschot gee . “Ze moeten nog een eerst nog wat eten te zoeken Dus loop maar het beetje op krachten komen. voor hen!” De kids bos in en haal wat vitaminen ls en gras en laten hun verzamelen blaadjes, worte Tine,” vraagt Nolan, slakken smullen. “Ja maar dat ze geen doping “hoe kunnen we nu weten zal mijn collega Bet ty hebben genomen?” “Daar en”, en ze knipoogt eens nadien streng op controler stevig naar Nolan.

Twee minuten

verst is geraak t! meter kan checken wie het roept Tine. Zijn jullie er klaar voor??”

Hondenkaka ”“KRUISKONING!”, 3-2-1, Start! “U-SAIN BOLT! het om ter luidst. “Allez SCHPUN T!” klink t n zich daar niet te Maar die slakken, die trekke al dezelfde richting veel van aan. Ze gaan allema elkaar, alsof ze uit, kruipen boven en onder kkentoren bouwen’ samen het wereldrecord ‘sla ijk is het dan toch willen verbreken. Uiteindel lt. Met anderhalve de Kruiskoning die het haa en zijn vriendjes millimeter verschil! Robbe ben hem op voorhand springen van geluk. “We heb hondenkaka te eten veel plantjes en een beetje aan de sportreporter gegeven,” ver tellen ze trots ter plaatse. ter ug in hun doosje Voor de sportieve slakken de ploeg nat uurlijk verdw ijnen, krijgt de winnen n officieel naast een prijs. “Kunnen jullie eve js in ont vangst te elkaar gaan staan, om de pri deren ver wachten nemen?” vraagt Tine. De kin ogen we nu onze slak een medaille, of vragen “M mee naar huis nemen?” t wordt... een kusje “Nee nee nee”, zeg t Tine, “he e wereldkampioen op jullie wang van de nieuw ichten van Robbe slakkensprint.” De bange gez iskoning recht op hen en co. als Tine met de Kru afkomt, zijn goud waard!

daar! Vol spanning En dan is het grote moment zich in een kring rond een zet ten de Buitenspeelk ids nog in café’s gebruiken. In dienblad, zo eentje dat ze aantal cirkels getekend, dat dienblad heeft Tine een zet de slakken in de van binnen naar buiten. “Ik die in twee minuten het middenste cirkel. Degene en, wint. Ik heb ook mijn verst naar buiten is gek rop at ik tot op de millilintmeter meegebracht, zod

deze spannende De organisatie ‘Green’, die Buitenspeeldag, race heeft geörganiseerd op maken. Daarin is ook een speelreistas aan het ialen om de natuur zitten allerlei tips en mater ke spelletjes te mee in te trekken en daar leu rint bijvoorbeeld. spelen. Zoals een slakkensp l.be kun je al Op ww w.natuurgidsen-brusse enkele van die tips vinden.

Idulfania door Brecht Evens

DOOR PATRICK JORDENS

! t r u p s n e k slak

[ SORRY ] SNORRY?

BDW 1275 PAGINA 25 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Rollen, draaien, remmen... n van het ...dat zijn de basisbeweginge f aan Zazie. skateboarden, ver telt Yousse begeleiders van de Youssef en Roxy zijn twee beg in april geven ze vzw Skateboarders. Sinds skatelessen voor elke woensdag en zaterdag plein. Gratis zelfs, beg inners op het Ursulinen voor iedereen vanaf 6 jaar! jaar kreeg ze een Alice (foto) is 12, en vorig zeg t ze. “Nu ben skateboard als kerstcadeau, te volgen, want ik opnieuw lessen beg innen op een helling. Niet ik wil graag leren draaien evenw icht leren zo simpel, je moet vooral je uld hebt, word je behouden. Maar als je ged ie coach,” zeg t ze beloond. En Roxy is een goe met een lach. op andere dagen In Brussel kun je dus ook itenspelen! dan op Buitenspeeldag bu Meer info op ww w.brusk.be