BDW - editie by brusselnieuws.be

JUSTITIE SPLITSEN: ZIN & ONZIN

dance-formatie goose slaat zijn vleugels uit in de ab En ook: Saint Amour, Annelies Beck, Iron and Wine.

4 ‘Logica van de gemeenschappen 5 heeft in Brussel grenzen bereikt.’

10 02 11

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Hongeren, dag 61 BRUSSEL – In de Kartuizersstraat zijn 25 hongerstakers begonnen aan hun 61ste dag zonder voedsel. De meesten hebben een tijdelijke verblijfsvergunning en kunnen rekenen op OCMW-steun, maar werken wordt hen onmogelijk gemaakt door de administratieve mallemolen en de hoge eisen die aan werkgevers worden gesteld. Met de hongeractie vragen de vluchtelingen, de meeste van Maghrebijnse origine, soepeler arbeidsvoorwaarden. Acteurs en theatermakers, de KVS en het Kaaitheater kwamen dinsdag met een theaterspel de hongerstakers een hart onder de riem steken. SVG © DIETER TELEMANS

geef je mening over brusselse media

Onderwijs > Minister Smet wil nieuwe pedagogische aanpak in zwarte scholen

‘Sociale mix blijft doel’ BRUSSEL – “Gemengde scholen blijven het doel. Maar door de bevolkingssamenstelling zijn concentratiescholen in steden als Brussel onvermijdelijk. Om de kwaliteit van het onderwijs daar op te trekken moeten we nadenken over een volledig nieuwe pedagogische aanpak.” Dat zegt Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A).

met reageert op de discussie die begin deze week losbarstte over de vraag of het nog zin heeft om te vechten tegen de opde ling in witte scholen en concentratiescholen. In Nederland verklaarde de christendemocratische minister van Onderwijs Marja van Bijster veldt dat het gevecht tegen concen tratiescholen niet langer een prio riteit van het kabinet is. “De zwarte scholen zijn een feit,” zei ze. Daarop verklaarde Mieke Van Hecke, hoofd van het katholieke onderwijs, dat ook in Vlaanderen het gelijkekan senbeleid niet gewerkt heeft. “Wit te scholen worden witter, zwarte zwarter.” Het gemeenschapsonder wijs trad Van Hecke bij. Maar minister Smet wil niet weten van de afschaffing van het gelijke onderwijskansendecreet (GOK), dat

negen jaar oud is. Voor hem blijven gemengde scholen het doel. “Een op deling in wit en concentratie is niet goed. Scholen moeten een weerspie geling zijn van de samenleving. Die

“Zijn we er al? Nee. Het GOK is zeker voor verbetering vatbaar” is divers, dus moeten ook de scholen gemengd zijn. Het voordeel daarvan is ook dat de sterken de zwakken kunnen meetrekken.” Hij erkent wel dat er in een stedelijke omgeving

altijd concentratiescholen zullen zijn door de bevolkingssamenstel ling. “Daar kun je niets aan doen. Om de kinderen in die scholen beter onderwijs te geven moet er gezocht worden naar een nieuwe pedagogi sche benadering, een totaal andere manier om vaardigheden en kennis over te brengen. Ik wil daarover een maatschappelijk debat.” Smet geeft toe dat het gelijkekan senbeleid niet perfect is. “Zijn we er al? Nee. Het GOK is zeker voor verbetering vatbaar. Maar daarom moet je het nog niet afschaffen, dan zouden we erop achteruitgaan. We gooien toch ook de hele socia le zekerheid niet overboord omdat dit land nog altijd vijftien procent armen telt?” Smet verwijst naar een Oeso-studie waarin het Belgi sche schoolsysteem als een van de

meest selectieve naar voren komt. “Segregatie en selectie zit ons on derwijssysteem in de genen. Dat verander je niet in negen jaar.” Smet oppert dat het GOK-decreet mogelijk niet goed is uitgevoerd. Dit voorjaar komt hij met een de creet voor een definitieve aanmel dingsprocedure. Daarmee moet er een eind komen aan de jaar na jaar wijzigende inschrijvingsmodalitei ten. Over die nieuwe procedure wil Smet nog niets kwijt. Alleen dit: de voorrang voor anderstaligen én voor Nederlandstaligen blijft be houden. “Aan de algemene archi tectuur verandert niets.” Bettina Hubo ADVERTENTIE

BRUSSEL – In opdracht van de Vlaamse overheid organiseert de Vrije Universiteit Brussel (VUB) een internetenquête over de Nederlandstalige Brusselse media: Brussel Deze Week, Agenda, brusselnieuws.be, tvbrussel en FM Brussel. Door de enquête wil men te weten komen wie de lezers, kijkers, luisteraars en surfers zijn, en wat die gebruikers van hun medium verwachten. Wilt u ook deelnemen en uw mening geven? Surf dan naar www.brusselnieuws.be/enquete. De vragenlijst invullen duurt een tiental minuten, en u kunt er verschillende prijzen mee winnen. brusselnieuws.be/enquete ADVERTENTIE DB26/688591B1

PRIJZENSLAG BIJ Afspraak op pagina 31

DB26/688068B1

Mini-uitstoot aan maxicondities. zie p. 33

N° 1266 VAN 10 TOT 17 FEBRUARI 2011 ¦ WEEK 6: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

BDW 1266 PAGINA 2 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

OPMERKELIJK © SASKIA VANDERSTICHELE

‘SCHIJF VAN VIJF’ NU OOK IN HET STATION AMSTERDAM – Volgend jaar wordt het metrostation Centraal gerenoveerd. Dat viel te horen in Amsterdam, waar Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) op werkbezoek was. Volgend jaar wordt het metrostation van het Centraal Station helemaal onder handen genomen. Dat is vooral nodig door de toename van het aantal reizigers. “De lokettenzaal wordt veel groter en er komen ook extra handelszaken,” zegt Albert Neyens, directeur van Mobiel Brussel. “Voor de handelaars komt er een nieuwe goederenlift, zodat de goederen sneller aangevoerd kunnen worden. Er komen extra toegangen naar de perrons, via liften, trappen en roltrappen. Die toegangen zijn nodig, met de nieuwe tramlijn die er komt. Zo kun je meteen naar de perrons. Daar komen overigens originele terrasjes. Het perron richting Kunst-Wet wordt ook groter.” De centrale gang krijgt een opknapbeurt, de toegang tot de sanitaire ruimtes wordt verbeterd, het station krijgt toegangspoortjes. Er komt ook een betere geleiding voor blinden, en er is extra camerabewaking gepland. Het werk gaat in 2012 van start, duurt ongeveer twee jaar en zal tien à twaalf miljoen gaan kosten. De renovatieplannen werden voorgesteld tijdens het bezoek van Brigitte Grouwels aan het studiebureau NPC in Amsterdam, gespecialiseerd in de herinrichting van de openbare ruimte. Het bureau speelde een sleutelrol in renovaties van treinstations in Amsterdam. Het ontwikkelde de zogenaamde Schijf van vijf. “Dat is een locatiescan om de openbare ruimte, onder meer in en om trein- en metrostations, opnieuw in te richten,” zegt Alex de Ruiter van NPC. “Dat gebeurt aan de hand van vijf parameters: exploitatie, vastgoedmanagement, ruimtelijke inrichting, veiligheid, mobiliteit en logistiek. Zo krijg je meer inzicht in hoe een locatie werkt en hoe je ze kunt verbeteren, op de korte en op de langere termijn.” Minister Grouwels is enthousiast over haar bezoek. “We hebben heel wat inspiratie opgedaan bij NPC.” Matthias Vanheerentals

Uitgelicht > 2010 was een goed jaar voor archeologen

Schatten op de bodem van de beerput BRUSSEL – Heel de Brusselse ondergrond is in kaart gebracht. De laatste twee atlassen liggen bij de drukker en tegen 2014 moet heel de ondergrond ook online te zien zijn. “De kennis van het verleden draagt bij tot de Brusselse identiteit,” zegt minister-president Charles Picqué (PS), die ook Monumenten en Landschappen in zijn portefeuille heeft.

ierentwintig delen telt de Atlas van de archeologische ondergrond van het Brus sels Gewest. Een atlas die archeologen en heemkundigen passioneert, maar die ook een stedenbouwkundig instrument is. De atlas geeft duidelijk aan wat het archeologische potentieel van de verschillende zones is, lokale overheden kunnen er rekening mee houden bij het uitreiken van stedenbouwkundige vergunningen. De atlas zorgt er ook voor dat bouwwerven geen (grote) vertraging oplopen. De archeologen van het Gewest kunnen van bij de aflevering van de

stedenbouwkundige vergunning – dus nog voor de werkzaamheden beginnen – de ondergrond onderzoeken. Omdat de procedures lang zijn, hebben de archeologen voldoende tijd om hun werk te doen. Vondsten vertrekken naar de dienst Archeologie in het CCN (Noordstation), waar ze gewassen, geëtiketteerd, zo nodig gerestaureerd, verpakt en in de opslagruimte gearchiveerd worden. Een negenkoppige equipe staat hiervoor in. Voor grote werven schakelt de dienst Archeologie ook externen in. Het jaar 2010 was een vruchtbaar jaar voor de archeologen, vooral in

Keramiek weerstaat de tand des tijds beter dan hout en textiel.

de Vijfhoek. Zo heeft onderzoek in de Schuddeveldgang – waar de uitbreiding van het marionettentheater Toone op het programma staat – een schat aan informatie aan het licht gebracht over de heropbouw van de wijk na het bombardement van Villeroy in 1695. Idem dito voor het onderzoek van de gebouwen aan de

Steenstraat 34-38. Voor de afbraak werden de panden van kelder tot zolder (archeologen graven niet alleen in de grond!) onderzocht. Er werden sporen van bewoning uit de dertiende eeuw gevonden. Maar de verrassendste vondst, een uiterst belangrijke bovendien, werd ontdekt op de bodem van een van de drie beerputten in het schaakcafé Greenwich aan de Kartuizersstraat 5-7. Het café wordt gerestaureerd, de kelders verdiept. Het belangrijkste object dat gevonden werd, is een grote houten kom, een eetbak allicht, die dateert van vóór de zestiende eeuw. Onlangs is ook begonnen met het zeven van de inhoud van de latrines. Dat onderzoek moet – zo hopen de archeologen – een schat aan informatie opleveren over het dagelijkse leven.

Rood Klooster Deel 21 van de Atlas van de archeo

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Zouden winkels geen korting moeten geven aan klanten die hun boodschappen zo dragen?

BDW 1266 PAGINA 3 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

WEEKOVERZICHT

WOENSDAG 2 FEBRUARI DE GREEF NAAR SCHAUVLIEGE. Voormalig Flagey-baas Hugo De Greef gaat op het kabinet van Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) werken. Hij zal er onder meer het internationaal cultuurbeleid uitwerken. I NBOEDEL STOCLET GERED. Het meubilair van het Stoclethuis maakt deel uit van het werelderfgoed en moet in het herenhuis blijven. Dat leidt minister-president Charles Picqué (PS) af uit het arrest van de Raad van State. De erfgenamen van Stoclet hadden beroep aangetekend tegen de bescherming van het meubilair en kleine voorwerpen.

DONDERDAG 3 FEBRUARI TIEN JAAR POLITIEHERVORMING. In Etterbeek bezoekt koning Albert II het Geruzetkwartier naar aanleiding van de tiende verjaardag van de politiehervorming. De hervorming moest confl icten tussen rijkswacht en lokale politie een halt toeroepen en de dienstverlening voor de burger verbeteren. VAKANTIEBEURS. Op de Heizel vindt het 53ste Vakantiesalon plaats. Gastland dit jaar is Servië.

Archeologen kammen al sinds 1997 de ondergrond van het Rood Klooster uit.

WERKLOOSHEID DAALT. De werkloosheidsgraad is met een half procent gedaald ten opzichte van een jaar geleden en bedraagt nu 20,7 procent. Wel zijn er door de bevolkingsaangroei bijna 1.500 werklozen meer.

VRIJDAG 4 FEBRUARI logische ondergrond van het Gewest is gewijd aan Oudergem. De ondergrond van de zuidoostelijke gemeente kan bogen op een bijzonder rijk archeologisch potentieel. De oudste archeologische vondsten dateren uit het paleolithicum, de oude steentijd. Oudergem is ook de plaats waar het Gewest sinds 1997 archeologisch onderzoek verricht op de site van de voormalige priorij van het Rood Klooster. De archeologen zijn er al 51 maanden aan het werk geweest. Er werden driehonderd sleuven gegraven in en rond gebouwen, maar ook op de plaats van verdwenen

“ “ “

Oudste Oudergemse bodemvondsten stammen uit paleolithicum gebouwen. De dienst Archeologie werkt ook samen met de Grondregie van het Gewest en met Leefmilieu Brussel. “De landschapsarchitecten willen bomen planten op de plaats van verdwenen gebouwen zoals de

brouwerij. Zo gaan we een idee krijgen van het bouwvolume,” zegt Stéphane Demeter, coördinator van de dienst Archeologie. De publicatie van de atlas was ook een goede gelegenheid om een grote hoeveelheid vondsten, meer dan zevenduizend stuks, te bestuderen die tussen 1984 en 1995 werden ontdekt bij de priorij van Hertoginnedal. De vondsten – aardewerk, steengoed, faience, pijpen, glaswerk – dateren van de vijftiende tot de achttiende eeuw. Danny Vileyn

VAKBONDSMENSEN ONTSLAGEN NA PESTEN. De vervoersmaatschappij MIVB ontslaat een vakbondsafgevaardigde voor morele pesterijen en fysiek geweld. Na het weekeinde volgt op maandag een tweede ontslag. POST EUROPEES PARLEMENT OVERVALLEN. Twee mannen overvallen het kantoor van Bpost in het Europees parlement. De buit bedraagt 8.000 euro. GEEN MORATORIUM OP WINKELCENTRA. SP.A-parlementslid Jef Van Damme wil een moratorium op de bouw van winkelcentra, maar daar wil de Brusselse meerderheid – Van Damme zit in de oppositiebanken – niet op ingaan. Er staan drie winkelcentra op stapel: in Brussel (Neo op de Heizel en Just Under the Sky aan het kanaal) en Uplace in Machelen, dat het verst gevorderd is. Van Damme vindt het vreemd dat een regering met groenen geen moratorium wil.

ZATERDAG 5 FEBRUARI

Vlaanderen heeft Brussel mentaal al lang losgelaten.”

COLLECTIEVE ZELFMOORD. Skepp, de actiegroep tegen pseudowetenschap, voert op het Luxemburgplein actie tegen de erkenning van homeopathische middelen door het Europees parlement.

Bart Eeckhout, chef politiek van De Morgen.

ZONDAG 6 FEBRUARI

De N-VA zal met de Brusselse Vlamingen moeten bekijken of Brussel een volwaardig derde gewest kan worden.”

MOUREAUX VERGALT FEESTJE. Op FDF-voorzitter Olivier Maingain na zijn de pleidooien voor uitbreiding van Brussel genuanceerd. ‘Als-dan’ zet de toon. Tot PS-ondervoorzitter Philippe Moureaux in Mise au point op de RTBf het feestje komt verpesten: de uitbreiding van Brussel moet volgens hem sowieso op tafel komen.

MAANDAG 7 FEBRUARI Knack-directeur Rik Van Cauwelaert in ‘Van de redactie’.

Brussel is in Vlaamsgezinde ogen steeds meer een obstakel op het pad naar onafhankelijkheid.” VUB-politicoloog Dave Sinardet in De Standaard.

De Brusselse Vlamingen stonden vorige week centraal in de politieke commentaren.

VRUCHTBAAR JAAR VOOR ARCHEOLOGEN. De dienst Archeologie van het Brussels Gewest zet voor het eerst de deuren open. Vorig jaar was een grand crujaar. Met dank aan café Greenwich. VAKBONDEN WANTROUWEN MUNTPUNT. Het gemeenschappelijk vakbondsfront (VSOA, ACV en ACOD) haalt uit naar de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. De personeelsleden van de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB) worden volgens de bonden in het ongewisse gelaten over hun toekomst. Ze vrezen er alleen maar op achteruit te gaan. De HOB en OPB gaan samen op in Muntpunt.

DINSDAG 8 FEBRUARI

HET WOORD

QR-code

BRUSSEL – Hoe vaak loop je niet voorbij een gebouw waar je meer informatie over wilt? QR-codes bieden de mogelijkheid om extra uitleg te krijgen. QR staat voor Quick Response en het is ontwikkeld door het Japanse bedrijf Denso Wave. Met je smartphone kun je de tweedimensionale streepjescodes scannen. Ze zijn onder meer terug te vinden in tijdschriften en op

kleding; in Japan staan ze zelfs op grafzerken. Maar in Europa zijn ze verre van ingeburgerd. Binnenkort zijn deze QR-codes ook op verschillende plaatsen in Brussel te zien. Misschien moeten we meteen ook zo’n QR-code bevestigen op de kleding van Brusselse politici. Dan weet je meteen wat ze allemaal TT uitgespookt hebben.

GEWELD IN METRO NEEMT TOE. De vervoersmaatschappij MIVB overweegt om tachtig privébewakingsagenten in te huren voor de beveiliging van de metro. De maatschappij hoopt zo het toenemende geweld een halt toe te roepen.

Samengesteld door Christophe Degreef en Danny Vileyn

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1266 PAGINA 4 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

berecht, de clerus had een andere rechtbank. Zoiets stoot vandaag tegen de borst. Het is discriminerend en conflictueus. Het is een persoonsgebonden rechtssysteem.” “Na de Franse Revolutie is dat sys teem verdwenen en vervangen door een rechtssysteem dat territoriaal gebonden is. In een bepaald gebied geldt één eenvormig recht, voor iedereen. Zelfs in federale landen zijn altijd territoriale deelstaten bevoegd voor justitie, nooit gemeenschappen.”

Rechtbanken in de hoofdstad volgens de taalgroep waartoe men behoort? Een slecht idee, vinden de VUB-juristen July Mollin en Stefan Somers.

Justitie > VUB-onderzoekers gekant tegen splitsing van rechtbanken in Brussel

‘Rechtspraak moet eenvormig zijn’ BRUSSEL – Jo Stevens, de voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies, stelt voor om de Belgische justitie te splitsen en onder te brengen bij de gemeenschappen. Volgens onderzoekers Stefan Somers en July Mollin van de VUB-rechtsfaculteit botst dat in Brussel op onoverkomelijke hindernissen. “De logica van de gemeenschappen heeft in Brussel haar grenzen bereikt.”

rde-voorzitter Jo Stevens vindt een splitsing van justitie niet meer dan logisch. De advocatenordes zijn al gesplitst, en de rechtspraak in het Nederlandstalige en het Franstalige landsgedeelte groeien steeds meer uit elkaar. Ook voor Brussel, traditioneel een heikel punt bij het verder opsplitsen van België, heeft Stevens een oplossing klaar. “Vlaamse Brusselaars horen bij Vlaanderen,” zegt hij, “en Franstalige Brusselaars bij Wallonië.” Die uitspraak is de Vlaams-Brusselse advocaten in het verkeerde keelgat geschoten. Volgens stafhouder Dirk Van Gerven is een splitsing van de rechtbanken in Brussel geen goed idee, al was het maar omdat heel wat Nederlandstalige advocaten in Brussel een kantoor in de twee talen runnen.

Volgens Stefan Somers en July Mollin, twee jonge doctorandi aan de Vrije Universiteit Brussel, zijn er ook principiële bezwaren tegen een splitsing van justitie volgens de scheidslijnen van de gemeenschappen. Waarom duikt het idee in Vlaanderen op om justitie te splitsen? Stefan Somers: “Er leeft in Vlaanderen ergernis over de organisatie van justitie. Een hervorming wil maar niet lukken. In Nederland, waar ze enkele jaren geleden een grote hervorming hebben doorgevoerd, werken evenveel mensen voor justitie als in België, dat heel wat minder inwoners telt. Bovendien is de gerechtelijke achterstand in Nederland minder groot.”

July Mollin: “In 2007 is het Feniks plan mislukt. De achterliggende re-

Brussel zijn twee gemeenschappen actief. En daar knelt het schoentje. Het is beslist geen toeval dat men het toezicht op de OCMW’s niet aan de Vlaamse en de Franse gemeenschappen heeft toevertrouwd. Dan zouden er OCMW’s zijn voor de Vlamingen en OCMW’s voor de Franstaligen. Dat gaat natuurlijk niet,

“Eén gebied met twee jurisdicties? Dat is een rechtsstaat onwaardig”

den van de uitspraken van Stevens zal ook wel zijn: wat wij, Vlamingen, zelf doen, doen we beter.” U vindt dat geen voldoende reden om te splitsen? Somers: “In Vlaanderen en Wallonië is er op zich geen probleem. Daar vallen de gewesten samen met de gemeenschappen. Maar in

tenzij je de Brusselaars definitief een taaletiket opkleeft.” “Voor justitie is het niet anders. In elke democratie is er een verband tussen volk, grondgebied en overheid. Vóór de Franse Revolutie was het rechtssysteem er niet voor iedereen, het hing af van de stand waartoe men behoorde. Kooplieden werden volgens het koopmansrecht

Precies dat stelt de voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies voor. Mollin: “In Brussel zouden er rechtbanken komen volgens de gemeenschappen, Nederlandstalige en Franstalige. Daar zijn principië le bezwaren tegen. Een systeem waarbij verschillende rechtbanken bevoegd zijn voor dezelfde materies op één territorium is, volgens ons, een rechtsstaat onwaardig. In één gebied hoort een eenvormige rechtspraak.” “Daarnaast is er ook het risico op forumshopping. Dat betekent dat de rechtzoekende zich zal richten tot de rechtbank waar hij het makkelijkst zijn gelijk denkt te halen. Dat zal voor misbruiken zorgen.” Somers: “Praktisch is dit voorstel niet haalbaar. Stel: er is een arbeidsconflict in Brussel. Je kunt je toch niet voorstellen dat een deel van de werknemers bij de Vlaamse arbeidsrechtbank gaat aankloppen en een ander deel bij de Franstalige arbeidsrechtbank? Om van de werkgever nog maar te zwijgen. Dan is het einde helemaal zoek.” Mollin: “Er wordt vaak geschermd met efficiëntie, maar die zal niet vergroten als er meer rechtbanken bevoegd zullen zijn in Brussel. Justitie is nu al een kluwen.” Jo Stevens zegt dat de rechtspraak uit elkaar groeit. Als hij in Wallonië pleit, dan kan de tegenpartij niet eens de Nederlandstalige arresten begrijpen. Mollin: “We ontkennen niet dat er verschillen in rechtspraak zijn tussen Wallonië en Vlaanderen. Maar die zijn er net zo goed binnen Vlaanderen. In het ene Vlaamse arrondissement is de politierechter strenger dan in het andere. Dat is dus geen voldoende reden om te splitsen. Men kan er ook voor zorgen dat de advocaten en magistraten juist beter de andere landstaal beheersen. Ze zijn hoogopgeleid. Dat kan toch geen probleem zijn?” Voorstanders van een splitsing zeggen dat de meeste kamers waar recht wordt gesproken in Brussel, toch al eentalig zijn. Mollin: “Tot nader order is niet aangetoond dat dit tot een verschillende rechtspraak leidt. Er is, veronderstel ik, nog altijd overleg binnen de rechtbank zelf.” Somers: “En als dat zo zou zijn, dan moet je er juist voor zorgen dat de rechtspraak uniformer wordt. Dat doe je zeker niet door de rechtbanken op te splitsen.”

Steven Van Garsse

BDW 1266 PAGINA 5 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

OUDE SPOORWEGOVERGANGEN VERDWIJNEN GANSHOREN – Er zouden zes oude overwegen geschrapt worden, in Jette, Ganshoren en Sint-Agatha-Berchem. Het project van Infrabel, de infrastructuurbeheerder van het Belgische spoorwegennet, zit in de laatste dagen van zijn tweede openbaar onderzoek. Het is de bedoeling dat de overwegen met (halve) slagbomen op de spoorlijnen Brussel-Aalst (lijn 50) en Brussel-Dendermonde (lijn 60) vervangen worden door tunnels en voetgangersbruggen. Het risico dat voetgangers of fietsers het sein negeren, wordt daarmee weggewerkt.

Het tweede stedenbouwkundig attest is na het milieueffectenrapport van 2010 openbaar gemaakt. Een eerste stedenbouwkundig attest dateerde van 2009. Vorige week kon de burger in de sporthal van Ganshoren terecht voor een informatievergadering over de bijgestuurde plannen. Ook in Sint-Agatha-Berchem kan het aangepaste project (tweede openbaar onderzoek) ingekeken worden, nog tot en met 13 februari (’s ochtends in het Huis van de Participatie, Gentsesteenweg 1228, van 16 tot 19 uur op het gemeentehuis, of na afspraak op 02-412.66.13). JMB

VIJF MILJOEN EURO VOOR NIEUWE KINDERDAGVERBLIJVEN

Het Brussels Gewest zal ook Nederlandstalige crèches bouwen.

Aanschuiven voor een plek in Ruusbroec (boven) en Mabo (onder).

Inschrijvingspret BRUSSEL – Na het atheneum van Etterbeek en het Sint-Jan Berchmanscollege liepen afgelopen zaterdag ook het Maria-Boodschaplyceum in hartje Brussel en het Jan-van-Ruusbroeckollege in Laken snel vol. In Ruusbroec stonden er al vanaf donderdagochtend ouders voor de schoolpoort in de hoop een van de 111 beschikbare plaatsen in het eerste jaar secundair te bemachtigen. De school stelde eerst een tent en later de sportzaal ter beschikking. De kampeerders verbroederden er in een recordtempo. De een had een bak bier bij, de andere taartjes. “Net een schoolreisje

voor volwassenen,” klonk het op tvbrussel. Uiteindelijk bleek dat het kamperen niet echt nodig was geweest: maandagmorgen waren er nog enkele plaatsen vrij. Bij Maria-Boodschap hadden de ouders iets minder haast. De eersten vatten vrijdagnacht om drie uur post voor de schoolpoort, daarna werden het er snel meer. Om negen uur begonnen de inschrijvingen. Anderhalf uur later waren alle 85 vrije plekken ingenomen en stonden er 45 kinderen op de wachtlijst. Volgens directrice Griet Blondiau is de kans groot dat zij toch in de school terechtkunnen omdat er altijd HUB een aantal dubbele inschrijvingen zijn.

BRUSSEL – Het jaarlijkse budget voor de bouw van crèches wordt verhoogd van drie naar bijna vijf miljoen euro. Met het Crècheplan wil de Brusselse regering voorbereid zijn op de bevolkingsgroei. Omdat het Gewest zelf niet bevoegd is voor kinderopvang, worden subsidies gegeven aan de Brusselse gemeenten. “Sinds 2007 zijn er zo bijna negenhonderd plaatsen bijgekomen,” zegt minister-president Charles Picqué (PS). Het Gewest schakelt nu een versnelling hoger. In 2010 zijn vijftien crèches geselecteerd, voor een totaal van 4,9 miljoen euro. Het gaat om vijftien projecten, in Anderlecht, Brussel, Elsene, Etterbeek, SintAgatha-Berchem, Sint-Jans-Molenbeek, de Woluwes, Ukkel en Vorst. Picqué benadrukt dat er aandacht is

voor het taalevenwicht. Er zijn vier crèches bij die onder toezicht van Kind & Gezin staan, goed voor een kwart van het uitgetrokken geld. Er komen Nederlandstalige crèches in de Paulsenlaan in Anderlecht, de Soldatenstraat in Berchem, de Vandermaelenstraat in Molenbeek en in de Bensstraat in Ukkel. In 2011 zal de Brusselse regering nog eens 4,9 miljoen euro uittrekken. “En als Brussel geherfinancierd wordt, zullen we nog meer kunnen doen,” zegt Picqué. Oppositiepartij SP.A vindt de goednieuwsshow van Picqué ongepast. “Van de in 2009 geselecteerde projecten is maar een derde ge realiseerd,” zegt parlementslid Elke Roex. “De gemeenten krijgen een jaar de tijd om het dossier af te ronden: dat is veel te weinig.” SVG

ADVERTENTIE

SCHAARBEEKSE SUPERMARKTEN SPEKKEN GEMEENTEKAS SCHAARBEEK – Winkels in Schaarbeek van meer dan vijfhonderd vierkante meter groot moeten een extra heffing betalen. Comeos, de koepel van grote winkelketens, reageert ontstemd. Volgens schepen van Financiën Bernard Guillaume (MR) zijn er zestig à zeventig winkels die de heffing zullen moeten ophoesten. Dat gaat per jaar van 5 (voor kleinere) tot 7 euro per vierkante meter (voor erg grote winkels). Het zal de gemeentekas naar schatting 400.000 euro opleveren. Guillaume: “De

heffing is logisch. Supermarkten zorgen voor extra overlast in de stad; denk aan mobiliteit, afval,...” Bij Comeos zijn ze niet te spreken over de heffing. “Een inplanting in de stad is al een pak duurder door de onroerende voorheffing en de dure grond,” zegt Jean de Leu van de Groep Colruyt, tevens voorzitter van Comeos. De prijzen van de producten zullen niet meteen stijgen, “maar het zal wel meespelen in de keuze voor toekomstige inplanting van de supermarkten,” zegt De Leu. “Gemeenten met zo’n heffing SVG laten we liever links liggen.”

WIl je met mij...

BDW 1266 PAGINA 6 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Weinig beterschap voor Bockstael in het verschiet: metrotoegangspoortjes komen er niet vóór 2013.

Veiligheid > Bockstael is vuil en onveilig

Station Unheimlich LAKEN – Het trein- en metrostation Bockstael heeft geen al te beste reputatie: verloederd, gevaarlijk en toegankelijk voor iedereen. Dat is al een tijdje zo: soms verslechtert de situatie, soms verbetert ze, maar fundamenteel verandert er weinig.

angjongeren die joints rollen onder het toeziend oog van preventiemedewerkers van de MIVB. Hangjongeren die schoolgaande jeugd lastigvallen. Hangjongeren die meisjes en jongedames belagen. En hangjongeren die iemand in elkaar slaan omdat hij het opneemt voor zijn geviseerde vrouwelijke familieleden. Dat laatste gebeurde nog in september 2010; de rest... is schering en inslag. In maart 2010 drong de Brusselse Open VLD al aan op oplossingen nadat er vanuit de lokale afdeling van Kunsthumaniora Brussel klachten kwamen over het intimideren en belagen van studenten. Directeur Jurgen Wayenberg zei toen dat de situatie afhankelijk is van de tijd: een paar jaar geleden was het erger, nu gaat het beter, maar de ergernissen blijven (soms) wel leven.

Vandaag zegt Wayenberg dat hij de indruk heeft dat Bockstael op dit moment niet voor- of achteruitgaat. “Het blijft een beetje hetzelfde.” Toch stelde Groen!-parlementslid Annemie Maes tijdens de jongste commissie Infrastructuur van het Brussels parlement vragen aan minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) over de agressie op het Brusselse metronet, daarbij denkend aan de notoire stations Simonis en Bockstael. Die liggen in moeilijke wijken. Maes was er getuige van incidenten. Grouwels antwoordde dat de agressie in de Brusselse metro is gestegen. “Het aantal gevallen van fysieke agressie op het hele netwerk is gestegen van 466 in de eerste drie trimesters van 2009 naar 649 in 2010. Vooral het aantal vechtpartijen is sterk toegenomen. Het

aantal tussenkomsten voor ordeverstoring steeg van 4.083 naar 4.275. Het aantal gevallen van verbale agressie tegenover MIVB-personeel steeg van 488 naar 532, en het aantal feiten van vandalisme waarbij de veiligheidsdienst van de MIVB tussenbeide kwam, evolueerde van 720 naar 833.” De minister gaf nog mee dat ook het aantal ritten is toegeno-

bussen. “De politie ziet dat camerabeelden vaak kunnen helpen bij hun onderzoek. Er wordt dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.” De MIVB is volgens de wet op het cameratoezicht verplicht om beelden (maximaal) één maand bij te houden. “Het komt voor dat we beelden sneller wissen. Dat mag als er geen vraag is naar een bepaald beeld.”

Hangjongeren rollen joints. Hangjongeren vallen scholieren lastig. Hangjongeren slaan iemand in elkaar

men, wat de hogere cijfers mee kan verklaren. MIVB-woordvoerster An Van hamme zegt dat er steeds meer camerabeelden van incidenten worden opgevraagd door politiediensten: op het hele net ging het in 2010 om 594 keer, tegenover 353 in 2009 en 238 in 2008. Dat zijn cijfers voor het hele net, zowel metrostations als

Beelden mogen uiteraard ook langer bijgehouden worden als ze een misdrijf of misdaad kunnen helpen oplossen. Opmerkelijk: nog nooit in de geschiedenis van de MIVB heeft een burger een camerabeeld opgevraagd, al heeft eenieder dat recht voor elk van hem of haar gefilmd beeld (en dus ook van misdrijven of intimidatie tegen hem of haar).

Brigitte Grouwels vraagt om incidenten altijd aan te geven aan de politiediensten, die ze dan doorgeven aan de MIVB, én om rechtstreeks de MIVB op de hoogte te stellen. Bockstael zal nog een tijdje een probleem blijven. Er komen niet direct toegangspoortjes (niet voor 2013), en de MIVB-preventiemedewerkers gaan nogal licht om met het begrip ‘preventie’. Ze worden massaal ingezet op het MIVB-net, maar of dat loont? Bovendien ligt er voor het treinstation Bockstael, het smerigste deel van het complex, lang geen renovatie of likje verf in het vooruitzicht. Bij de NMBS-Holding klinkt het dat het station dan wel hun eigendom is, maar dat het geëxploiteerd wordt door de MIVB, die voor het treinstation ook al geen renovatieplannen heeft. Voor het metrostation zijn er plannen om liften te plaatsen, maar wanneer die komen, is niet duidelijk. En zolang dat niet duidelijk is, komen er ook geen poortjes. Christophe Degreef

BDW 1266 PAGINA 7 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Erfgoed > Overzichtslijst artikelen M&L 1982-2010

Brussel te boek BRUSSEL – M&L, de tweemaandelijkse publicatie van de dienst Ruimte & Erfgoed van de Vlaamse overheid, brengt Overzicht 1982-2010 uit. Zo kunt u oude nummers nabestellen. Brusselse thema’s komen ruim aan bod. In het overzichtsnummer worden alle 176 uitgaven opgesomd, telkens met een inhoudsopgave van de belangrijkste artikels over monumenten, landschappen en archeologie. De uitgave geeft alle kleurencovers in chronologische volgorde (drie per pagina). Achteraan kunt u zoeken op honderden trefwoorden: architecten, bouwstijlen, gebouwen, parken, gemeenten en instellingen. Er is ook een alfabetische auteurslijst. Brussel was in de loop der jaren een rijke inspiratiebron voor Ruimte & Erfgoed Vlaanderen. We liepen de trefwoorden met de vinger af en zagen gemeenten als Anderlecht, Brussel, Elsene, Etterbeek, Haren, Koekelberg, Laken, Schaarbeek, Sint-Gillis en Sint-Agatha-Berchem onder de loep genomen worden. Er waren specials over art-nouveauwoningen, Expo ’58 en het Atomium, de hofkapel van Karel V en de synagoges, maar ook een minder opvallend stuk als ‘het verval van de Brusselse drankhuizen’ was verhelderend. Er verschenen artikels over kerkpatrimo nium: de Julianakapel (Sint-Joost), de Basiliek (Koekelberg), Zavelkerk (Brussel) en Benedictinessenabdij en Sint-Augustinuskerk van Vorst. De Brusselse parken werden minder uitgelicht, op enkele interessante

na als het Dudenpark (Vorst), Jubelpark, Warande (Park van Brussel) en de Kunstberg. Wie nog wil bijleren over de Frankenstraat (Etterbeek), het Europakruispunt, de Kindertuin in de Marollen, de Citroën-garage, het Volkshuis en het Badhuis van Brussel en de Cité Moderne in Sint-Agatha-Berchem, vindt in het overzichtsnummer wanneer hierover werd gepubliceerd. Grote kennisvergaring – onder meer voor gidsen en leerkrachten – is te vinden in de wetenschappelijke bijdragen over de Huizen de Bournonville, Ferraris, Hannon, Waucquez, Cauchie, Autrique, Empain, Fisher, Ciamberlani en het Glazen Huis in Ukkel. Al werd in de loop der jaren ook de Grote Markt en restauratiewerken aan Den Ezel, het Groot Begijnhof, het Koningsplein, Martelaarsplein, het koninklijk paleis en kasteel en de koninklijke serres en stallingen, het Legermuseum, het Vlaams Huis in Watermaal-Bosvoorde en het Vlaams parlement niet vergeten. Wie personalia wil lezen, vindt architecten te over: Cluysenaar, Beyaert, Braem, Brunfaut, Alban Chambon, De Koninck en Van de Velde. Of tijdloze Brussel-figuren als Keizer Karel en Charles Buls. Slechts enkele uitgaven tussen 1982 en eind 2010 zijn uitgeput. Jean-Marie Binst Een M&L-nummer kost 7 euro. Vanaf vijf bestelde nummers schenkt M&L prentkaarten weg, vanaf tien exemplaren komt er een korting van 10 procent bovenop. Meer bij Luc Tack op 02-553.16.11 of www.menl.be

P-PRAAT Een beetje politicus moet overweg kunnen met sociale media. Zo organiseren krantenredacties chatsessies met politici: snel wat nieuws rapen zonder al te veel moeite te hoeven doen. Eerste chatslachtoffer was Alain Courtois (MR). Die neemt het in 2012 voor de Brusselse burgemeesterssjerp op tegen de almaar roder aanlopende Freddy Thielemans (PS). Courtois mocht het virtueel gaan uitleggen aan de lezers van La Capitale. Hij kreeg het volgende voor de voeten geworpen van een zekere ‘Lepoint’: “Ik stem voor u op voorwaarde dat we geen 25 euro meer moeten betalen om te parkeren.” Antwoord van Courtois: “Lepoint, ik zou u kunnen kussen.” Zo ronsel je dus stemmen. Ook Brigitte Grouwels (CD&V) waagde zich in het virtuele debat. Zij moest, nadat haar partij de nota-Vande Lanotte had afgewezen, aan de lezers van Le Soir ineens bewijzen dat ze wel ‘Brussels’ genoeg is. Ze kreeg de halve Brusselse politiek over zich heen, wat ons Brigitteke naar onze bescheiden mening niet verdiende. Politieke meningsverschillen en het identiteitsdebat door elkaar slaan: een discipline die in deze stad op hoog niveau beoefend wordt.

CHIEN ÉCRASÉ BEERSEL – In de Rand wordt de dam tegen de verfransing nog wat hoger opgeworpen. De gemeente Beersel gaat aan handelaren en vastgoedkantoren vragen om alleen nog Nederlandstalige bordjes in de vitrine te hangen. De straatnaamborden krijgen een schattig Vlaams leeuwtje. Want zó motiveer je mensen om Nederlands te leren. LANZAROTE – Honderdtwintig ULB-studenten zijn op de Canarische Eilanden van een Ryanair-vlucht geflikkerd omdat ze het wat te bont maakten bij het inchecken. Misschien een ideetje voor de MIVB. Deze redacteur mocht vorig jaar een busrit van Delta naar het centrum afwerken in het gezelschap van een tiental VUB-klakken die het nodig vonden om de hele weg afgrijselijk luid studentenliederen te zingen. Zelfs de gebruikelijke hangjongeren in de bus waren geïntimideerd. ANDERLECHT – Tot slot eentje in de categorie ‘Dieven die weten waar het goed is’. De politie heeft zaterdagnacht twee onverlaten opgepakt die met een gestolen bak geuze van brouwerij Timmermans rondliepen. De dieven zijn ter beschikking gesteld van het parket, over het lot van het bier is niets bekend.

ADVERTENTIE

BRUSSELS BLAUW

www.vldbrussel.be

info@vldbrussel.be Tel: 02/549.66.60 Fax 02/549.65.92 Nieuwsbrief Open Vld-Brussel februari 2011

René Coppens (Open Vld): “Taalwetten vloeken niet met openheid” Volgende week stellen een aantal Willemsfondsers hun Manifest van een Nederlandstalige Brusselaar voor. René Coppens las het en vond het goed. René COPPENS: “In de jaren na Expo ’58 maakte ik de verfransing en verstedelijking mee. Vanaf de jaren ‘80 en ‘90 internationaliseerde de stad.” Voelde je je niet meer thuis in Brussel? René COPPENS: “Toch wel. Nog altijd. Toen de verfransingsdruk zeer hoog en agressief was, hebben wij niet gezegd: Brussel verandert en dus is het normaal dat we als Nederlandstaligen niet meetellen, dat onze scholen worden gesloten, dat het gemeentepersoneel ons niet meer begrijpt, … . Nee, we hebben scholen, culturele huizen, theaters, gemeenschapscentra uit de grond gestampt, we hebben taalwetgeving en politieke inspraak afgedwongen. Dat was niet het werk van vendelzwaaiende nationalisten, wel van geëngageerde

Nederlandstalige Brusselaars.” Is men dit vergeten? René COPPENS: “Nu Brussel internationaliseert, hoor ik dit discours opnieuw. De gewaarborgde vertegenwoordiging zou achterhaald zijn. Onze scholen moeten plaats maken voor tweetalige scholen… Ik ben bang voor dergelijke vlot klinkende verklaringen.” Het Nederlands blijft belangrijk? René COPPENS: “Het Willemsfondsmanifest van Herman Mennekens heeft me gecharmeerd omdat het heel assertief opkomt voor het Nederlands in Brussel en dit verzoent met een oprecht geloof in een open en kosmopolitische meertalige stad. Nederlandstaligen moeten zich niet wegcijferen omdat de stad verandert, ze moeten net opnieuw hun plaats zoeken. En geloof me, we zullen die plaats niet spontaan krijgen, we zullen dat moeten afdwingen.”

U kan de film met de volledige reactie van René Coppens bekijken op www.vldbrussel.be De voorstelling van het Manifest van een Nederlandstalige Brusselaar gaat door op 18 februari om 10u30 in het AMVB, Arduinkaai 28, 1000 Brussel. Meer info bij info@ vldbrussel.be of 0495/210.501

Annemie NEYTS:

“Europa geeft Brussel een gigantische boost” Het Belgisch voorzitterschap is pas afgelopen en ik ben trots om te zien hoe Brussel zich als politieke wereldstad heeft kunnen profileren. Voor het Brussels gewest was het een mooie gelegenheid om zijn vele troeven uit te spelen. De laatste jaren is er veel geïnvesteerd om het stadscentrum terug aantrekkelijk te maken, om er te werken en om te wonen. Er is nog werk aan de winkel. Brussel mag dan wel één van de meest groene steden, toch is er nog veel verwaarlozing en armoede. Als Brusselaar ben ik

ook fier op mijn stad. Het is niet alleen de onbetwistbare hoofdstad van de Art Nouveau, als centrum van de Europese politiek geeft ze ook een enorme boost aan het imago van de stad. Maar de aanwezigheid van die instellingen mag niet als vanzelfsprekend beschouwd worden. Als gewest moeten we ervoor zorgen dat er blijvend geïnvesteerd wordt om de levenskwaliteit te garanderen.

NEEM OOK EENS EEN KIJKJE OP ONZE WEBSTEK WWW.VLDBRUSSEL.BE

BDW 1266 PAGINA 8 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Samenleving > Het Brusselse eisenpakket van de vakbonden

‘Automatische metro is foute keuze’

e vakbondsleden trokken vorige dinsdag met een eisenbundel naar ministerpresident Charles Picqué (PS) en naar staatssecretaris voor Ambtenarenzaken Bruno De Lille (Groen!), maar ze keerden niet tevreden huiswaarts. Daags nadien trokken ze met vele honderden van de Beurs naar het Plaza Hotel, waar ze hun eisen en verwachtingen herhaalden. Maar die manifestatie was vooral een vervolg op de pamflettenactie in de stations van 4 oktober 2010. Vóór het behoud van de federale sociale zekerheid.

Zo is het ook bij de Brusselaars,” noteerden we. De uitdagingen zijn immens. In de hoofdstad zijn er steeds meer atypische banen, de uitkeringen zijn er te laag, en dat geldt ook voor veel lonen. En de overheid krijgt ervan langs: de gewestelijke omdat ze volgens de bonden steeds meer taken uitbesteedt, de arbeidsvoorwaarden worden er niet beter op. Maar ook de federale krijgt een veeg uit de pan: er zijn te weinig sociale controles. In de horeca is er volgens de bonden te weinig sociale inspectie. Tot tien procent zouden valse stagiairs zijn.

Winkelcentra Bevalling In tegenstelling tot politici maken de vakbonden geen onderscheid tussen pendelaars en Brusselaars. “Geen navelstaren,” zegt Philippe Van Muylder (ABVV-FGTB). Om de inzet van het behoud van de sociale zekerheid concreet te maken, haalde Van Muylder het voorbeeld van de medische kosten van een bevalling aan: “Zonder sociale zekerheid kost een bevalling 2.500 euro, mét 370.” Toch is de vakbond niet tegen een grote staatshervorming. Alleen mag niet aan de solidariteit geraakt worden. En: de Brusselaars moeten Brussel besturen. “Ook Vlaanderen en Wallonië zouden – terecht – niet dulden dat anderen hen besturen.

BRUSSEL – Zonder sociale zekerheid zou 44 procent van de Belgen arm zijn. De sociale zekerheid moet federaal blijven: een communautarisering ziet het gemeenschappelijk vakbondsfront niet zitten, maar ook regionalisering is uit den boze. Het gemeenschappelijk vakbondsfront hield vorige week zijn ‘Brussel-dag’.

“Brussel rijdt zich vast,” stelt Myriam Gérard van ACV-CSC vast. Fietsen en Cambio-autodelen vindt de vakbondsvrouw sympathieke vervoersmiddelen, maar ze zullen volgens haar de verkeersknoop niet ontwarren. Gérard: “Er moet dringend een coherente visie op de stad ontwikkeld worden. Eerst moeten de Brusselaars onderling overleggen, nadien met Vlaanderen en Wallonië.” Een serene samenwerking, want Brussel is geen eiland. Gérard hield (nogmaals) een pleidooi voor goederenvervoer over het water en voor een industriële binnenhaven. De vakbond huivert ook voor de automatisering van de metro. Gérard begrijpt dat briljante inge-

Woensdag 2 februari: vakbondsmanifestatie aan de Beurs tegen de splitsing van de sociale zekerheid.

Jeanne Devos stampte in India een vakbond van huisbedienden uit de grond. Die heeft nu 2,5 miljoen leden nieurs hun inzichten in de praktijk willen brengen, maar ze gelooft niet dat 629 miljoen euro om de lijnen 1 en 5 te automatiseren, een goede

investering is. Niet in het minst omdat automatisering gepaard gaat met banenverlies. Gérard is evenmin gelukkig met de plannen van de Stad Brussel voor de bouw van een winkelcentrum op de Heizelvlakte. Gérard: “Grote winkelcentra zijn twintigste-eeuws. Bovendien zien we in de bouw van een centrum op de Heizel (op een boogscheut van het ook al toekomstige Uplace in Machelen, DV) met luxewinkels geen heil: de helft van de Brusselaars zou er niet eens kunnen shoppen omdat ze te arm zijn.” Toch blijft het vreemd dat de vak-

bond tegen een groot winkelcentrum ageert: de vakbonden hebben er veel meer invloed dan in kleine winkels, waar geen vakbondsvertegenwoordiging is. Gérard: “Toch moet het mogelijk zijn om ook bedienden van kleine winkels te verenigen. De Vlaamse zuster Jeanne Devos is er in India in geslaagd om tweeënhalf miljoen huisbedienden in een vakbond te verenigingen. Wat in India kan, moet hier ook kunnen: een sterke vakbond voor bedienden die in kleine winkels werken.”

brengen, maar ze mogen het ook rechtstreeks invoeren in de elektronische inschrijvingszone. In de vitrine in de Louizagalerij hangen ook geen vacatures meer. De werkzoekende stapt het kantoor binnen en kan de vacatures, die in real time verschijnen, op elektronische borden zien. De werkgevers-klanten kunnen met eTools bestellingen doorgeven, prestaties valideren en persoonlijke statistieken opvragen. Het kantoor aan Louiza is vernieuwd, Bascule en Universiteit zijn nieuw. Elk kantoor heeft een eigen publiek. Adolphe Max bijvoorbeeld rekruteert vooral arbeiders, Louiza

bedienden, en Universiteit (dat deze week opengaat) richt zich in de eerste plaats tot studenten. “Wat de tewerkstelling van studenten betreft, loopt Brussel achter op Vlaanderen en Wallonië,” zegt Jean-Claude Daoust. Paperless is geen synoniem van ‘onpersoonlijk’. “Personeel rekruteren is veel meer dan cv-pasting,” zegt Gilles Daoust. Persoonlijk contact blijft belangrijk. “Niet alles kan online. Profielen verschillen. Een secretaresse voor een publiciteitsbedrijf moet andere kwaliteiten hebben dan een secretaresse voor de administratie.” DV

Danny Vileyn

Leefmilieu > JobCenter Daoust innoveert eerst in Brussel

Papierstroom ingedijkt

De JobCenters – Daoust noemt zichzelf een humanresourcesbedrijf – Louiza, Bascule en Universiteit zijn ‘nieuw’ en werken ecologisch. Traditioneel zijn uitzendkantoren producenten van enorme papierbergen: cv’s, inschrijvingsfiches, socia le documenten, prestatiefiches,... Voortaan worden alle documenten bij Daoust gescand. Alleen wat de wet vereist, wordt nog geprint. Sollicitanten mogen hun cv mee-

BRUSSEL – Dossierkasten buiten, en een mooie foto van de Grote Markt aan de muur. JobCenter Daoust doet het met negentig procent minder papier.

Daoust in de Louizagalerij: ook de vitrine is ‘papier-vrij’.

ADVERTENTIE

Ontdek de toekomst van uw kind op

de STUDIEKEUZEBEURS V OOR AL UW VRAGEN O VER DE STUDIEKEUZE VAN UW KIND , MET EEN FOCUS OP TSO EN BSO:

KOM SAMEN MET UW KIND OP DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011 DOORLOPEND VAN 17:00 TOT 21:00 UUR

GREET & T E E M KAKU U L U L E ROM om 18 uur

IN GC D E M ARKTEN (O UDE G RAANMARKT 5, 1000 B RUSSEL )

M EER INFO ? WWW.WORDEENHELD.BE

O P DEZE WEBSITE KUNNEN DE KINDEREN ZICHZELF OOK TESTEN , STUDIERICHTINGEN VERGELIJKEN ÉN DEELNEMEN AAN LEUKE WEDSTRIJDEN ...

BDW REGIO

BDW 1266 PAGINA 10 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Deze week rond de KVS > Alhambrawijk houdt haar dubbele gezicht

Van renoveren en prostitueren tot op de Lakensestraat, zodat alles vastzit en er volop geclaxonneerd wordt. Dat gebeurt soms in het midden van de nacht. Een van de oorzaken zijn de afwerkhotels vlak bij die straat, waar je een kamer kunt huren voor een uur. Vroeger sloten ze tegen middernacht. Tegenwoordig zijn ze 24/24 en 7/7 open. Logisch dat dit prostitutie aantrekt. Het lijkt alsof de Stad zich er niets van aantrekt. Maar bij vele buurtbewoners zorgt het al jaren voor onrust.”

Alles vlakbij

“Benieuwd wat er allemaal in het OCMW-blok (foto) komt. Zoiets geeft weer een totaal andere dynamiek.”

BRUSSEL – Een winterse zaterdagavond, een colonne politiewagens komt aangesneld. Met zwaailicht en zonder sirene. Ze stopt vlak voor het oude gebouw van de KVS, de Koninklijke Vlaamse Schouwburg, in de Lakensestraat. Het voorspelt iets indrukwekkends, maar het is een zoveelste identiteitscontrole in café Tropicana, waar de tippelaarsters uit de buurt vertoeven. De marginale vertoning pal voor het statige culturele gebouw zorgt voor een verwrongen plaatje.

‘D

it is een buurt vol tegenstellingen,” zegt Patrick De Coster, perswoordvoerder bij de KVS. “Het is een spanningsveld dat je de dag door ziet evolueren. Na elf uur ’s avonds neemt het deel ginder aan de overkant de buurt over. De harde wereld. Geen van die madammen staat daar voor haar plezier. Ik kijk erop uit vanuit mijn bureau. Ook de pooiers zie je soms verschijnen.” Het is een harde wereld. Een totaal andere realiteit die er vlak tegen het culturele gebeuren aan schuurt. “Dat brengt chaos met zich mee. Maar het maakt Brussel ook uniek. In andere grote steden worden mensen met weinig middelen uit de stad gehouden. Hier blijft alles bij elkaar.

De Dansaertvlamingen zitten hier vlakbij in mooie appartementen.” “Tot voor enkele jaren stonden ze voor de kantoorgebouwen in de Albert II-laan,” vertelt Jan Leerman. “Ideaal: ’s avonds zijn daar toch geen ambtenaren aan het werk.” Leerman is voorzitter van het buurtcomité Alhambra, eind jaren 1990 opgericht als reactie op de prostitutie in de woonwijk rond de KVS en metrohalte IJzer aan het eind van de Lakensestraat. Maar volgens Espace P, de organisatie die het opneemt voor de prostitués – of les travailleurs de sexe zoals de vzw hen liever noemt –, staan de prostituees beter in de woonwijk rond het IJzerplein en de straten eromheen. “Die omgeving kan hun een groter

veiligheidsgevoel geven,” klinkt het bij Espace P. Het buurtcomité denkt daar anders over: “Ze hebben zelfs een folder verspreid, betaald met

uiteinde van de Koopliedenstraat, aan de kant van de Jacqmainlaan, zitten heroïnehoertjes ongegeneerd te gebruiken. De prostitutie trekt zatlappen en ander fout volk aan. Ze vechten en lopen te schreeuwen tot in de ochtend.” In enkele straten waar er sprake was van een carrousel van auto’s die stonden aan te schuiven bij de prostituees, zijn afgelopen jaren enkele betonnen blokken gezet om de

“Vergelijk het met de luchthaven. Als je daar een huis koopt, weet je ook vooraf dat je overlast zult hebben” subsidies van de Cocof, de Franse gemeenschapscommissie, waarin ze de buurtbewoners vragen om mee na te denken over de integratie van de meisjes in de wijk. Dat is een brug te ver. Op het pleintje aan het

straat doodlopend te maken. “Nu is het hier een stuk minder druk,” zegt Leerman. “Maar aan de Hooikaai, achter de KVS, blijft het strop zitten. Als er een auto even stopt bij de prostit uees, heb je al rap een file

Toch zit het met de uitstraling van de buurt wel snor. “Er wordt veel gerenoveerd, en dat zet aan tot nog meer renovatie,” vertelt Maarten, eigenaar van restaurant Bar Bik tegenover de KVS. “De evolutie is al enkele jaren aan de gang. Er komen meer en meer lofts en dure appartementen bij, zoals in het OCMW-gebouw aan het eind van de Lakensestraat, waar ook opnieuw handelszaken zullen komen. En dat trekt weer ander volk aan.” Ook Jef ziet het positief. Hij woont nu vijf jaar met zijn gezin in de buurt. “Ik ben hier graag. Alles ligt vlakbij. Je kunt naar het theater, de cinema, er zijn goeie restaurantjes in de buurt, een slager om de hoek die tot laat openblijft en een Carrefour Express, waar je zelfs op zonen feestdagen terechtkunt. De prostitutie valt moeilijk weg te denken, maar dat weet je als je hier komt wonen. Je kunt het vergelijken met de luchthaven. Als je daar een huis koopt, weet je op voorhand dat je dagelijks te maken krijgt met overlast.” Volgens Patrick De Coster, de perswoordvoerder van de KVS, komen er meer en meer restaurants die zich richten op een ander publiek dan vroeger. “Een cultureel publiek misschien. Deels omdat de KVS hier ligt. Maar er komen ook nieuwe zaakjes, en dat gaat in een hoog tempo. Ik ben benieuwd wat er in dat nieuwe blok (OCMW-gebouw, red.) allemaal komt. Zoiets geeft een totaal andere dynamiek aan de buurt.” Zelf woont De Coster niet meer in het centrum. “Ik heb besloten om back to the roots te gaan, zodat mijn kinderen de seizoenen zien veranderen en buiten kunnen spelen, in een veilige omgeving. Voor mij blijft Brussel een stad die goed is om je jeugdjaren in door te brengen.” Jan Wouters Jan Wouters is derdejaarsstudent Journalistiek aan de Erasmushogeschool Brussel

BDW 1266 PAGINA 11 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

Sport,

Schaarbeek > Urinoirs mogen 400.000 euro kosten

Dure plas in Aarschotstraat Bijna vierhonderdduizend euro heeft de gemeente Schaarbeek veil voor nieuwe openbare toiletten in de Aarschot- en de Kwatrechtstraat. De oude urinoirs zullen vervangen worden, en er komt ook een gehandicaptentoilet. Het is de tweede keer dat de gemeente Schaarbeek een aanbesteding lanceert. Een eerdere poging leverde alleen (te) dure offer-

cultuur,

tes op. De goedkoopste was 534.000 euro, wat de gemeente te veel vond voor enkele toiletten. Er wordt nu een nieuwe aanbesteding uitgeschreven, die hopelijk wel zal leiden tot een offerte van rond de vierhonderdduizend euro. De investering wordt gefinancierd met het federaal fonds voor het Grotestedenbeleid. Steven Van Garsse

curSuSSen of jeugdactiviteiten

Sint-Pieters-Woluwe > ‘Boer beschermt zijn bieten beter’

in uw buurt?

Toekomst Auberge onzeker © SASKIA VANDERSTICHELE

Meer info vindt u in de gratis brochures in de weer voor brussel

www.vgc.be/vrijetijd - vrijetijd@vgc.be 02 208 02 12

Brussel Deze Week BOLD.indd 1

ADVERTENTIE

06-01-2011 16:36:33

nschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel? varkensvoer, bieten of aardappelen beter tegen de vorst dan de Woluwenaren hun enige stuk erfgoed,” klonk het toen. Sinds vorige week is men met volle moed aan het werk gegaan. Iedereen hoopt dat het niet om een lukrake ingreep gaat, maar om een samenhangend geheel van maatregelen dat L’Auberge in ere herstelt. Sinds jaar en dag draaide er op de benedenverdieping een restaurant met die naam. Over de culinaire kwaliteiten van het eethuis waren de meningen verdeeld, maar vele Woluwenaren weten nog dat er een dynastie van landbouwers woonde die verschillende burgemeesters heeft geleverd. Inderdaad, een brok lokale geschiedenis. Lieven Bulckaert

U vindt de juiste weg op www.inschrijveninbrussel.be

Parkeren wordt duurder SCHAARBEEK – Het gemeentebestuur verhoogt de parkeertarieven, dat was te vernemen in de vorige gemeenteraad. Een halve dag parkeren in de blauwe zone kost nu 25 euro (voordien 22 euro). Ook de prijzen van de abonnementen gaan omhoog. Een bewonerskaart is gratis voor de eerste wagen, maar kaarten voor een tweede (45 euro) en derde (150 euro) auto worden een pak duurder. Ook bedrijven gaan meer moeten betalen. Een parkeerkaart voor een jaar kost voortaan 175 euro voor de eerste, en 350 euro voor elke bijkomende auto. Er is intussen wrevel ontstaan, onder meer bij schoolinstellingen, omdat gemeentescholen de parkeerkaarten gratis krijgen terwijl het vrij onderwijs en het gemeenschapsonderwijs wél (dure) kaarten SVG moeten kopen voor personeel dat met de wagen komt.

BRANDONVEILIG GEMEENSCHAPSCENTRUM SINT-AGATHA-BERCHEM – Het is wachten op de start van de (ver)nieuwbouw van gemeenschapscentrum De Kroon. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) vergunde het werk op 16 december 2010. De studie van het ontwerp dateert echter al van 2006; sindsdien is de brandveiligheid niet meer reglementair. De VGC neemt JMB hiervan nota in haar investeringsplan tot 2015.

002-05

TELEXREGIO

Een brand in de paasvakantie vorig jaar takelde de grote hoeve aan het Meiersplein zwaar toe. Het pand (of wat ervan overbleef ) werd gestut en met zeilen omgord: inpakkunstenaar Christo zou in zijn nopjes zijn. Eén verschil: Christo’s projecten zijn beperkt in de tijd, terwijl de restauratie van L’Auberge des Maïeurs blijft aanslepen. De zware windvlagen van de herfst rukten de dekzeilen los, en het grote complex ging eruitzien als een op de klippen gelopen galjoen. Dakpannen die nog op hun plaats lagen, kwamen naar beneden. Enkele muren die nog overeind stonden, stortten in en het (oorspronkelijke) indrukwekkende dakgebinte takelde verder af. “De gemiddelde boer in West-Vlaanderen beschermt zijn

Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2011-2012: ga naar www.inschrijveninbrussel.be. OPGELET: belangrijk voor àlle kinderen geboren in 2009! V.U.: Dimokritos Kavadias, LOP Brussel BaO en Vic Anciaux, LOP Brussel SO Koning Albert II-laan 15 - 1210 Brussel

LOP Brussel BaO LOP Brussel SO

BDW REGIO

BDW 1266 PAGINA 12 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Schaarbeek > Laatste bewoners Vooruitgangstraat willen niet weg

‘Infrabel moet ons een huis geven’ © IEB

“De verhuispremie volstaat niet,” vinden de bewoners.

De bewoners van de Vooruitgangstraat die moeten verhuizen voor een nieuwe spoorviaduct, weten nog altijd niet waar ze aan toe zijn. Spoorinfrastructuurbeheerder Infrabel draalt met het indienen van de plannen. Dat is gebleken op een overleg, vrijdag, op het kabinet van staatsse-

cretaris voor Stedenbouw Emir Kir (PS). Infrabel heeft in mei 2009 een positief advies gekregen voor de bouw van een spoorviaduct in de Vooruitgangstraat. Die moet snel en traag treinverkeer van elkaar scheiden. Maar Infrabel moest wel de plannen aanpassen. “En dat is nog altijd niet gebeurd,” zegt Fabienne Defrance, woordvoerster

van het kabinet-Kir. Zolang kan er geen bouwvergunning worden afgeleverd. De spoorviaduct ligt gevoelig. 28 huizen moeten worden afgebroken, zo’n tweehonderd bewoners moeten verhuizen. Een groot deel heeft de buurt al verlaten, maar niet iedereen heeft zomaar de kans om elders te gaan wonen. Dat zegt Claire Scohier van InterEnvironnement Bruxelles (IEB), die samen met de laatste bewoners voor een menselijke oplossing strijdt. “Wij zijn niet overtuigd van de noodzaak van de viaduct. Er zijn alternatieven.” Komt de viaduct er toch, dan hebben de bewoners van de achtergestelde buurt recht op een nieuwe woning, vindt IEB. De gemeente heeft vorige zomer een fonds van 500.000 euro opgericht voor verhuispremies voor de huurders, maar IEB vindt dat onvoldoende. “De meeste mensen zouden graag in de buurt blijven wonen. Infrabel moet nieuwe woningen bouwen, het liefst in de buurt.” Infrabel gaat intussen verder met de onteigeningsprocedure. Een derde van de huizen is al onteigend; over een derde wordt onderhandeld; een derde van de eigenaars weigert. Professor emeritus Albert Martens (KU Leu-

ven), die de bewonersactie een warm hart toedraagt en zelf de grootschalige onteigeningen in de Noordwijk in de jaren 1970 heeft meegemaakt, zegt dat de overheid bij het onteigenen subtiel te werk gaat. “Het zijn bodemprijzen. Het Comité van Aankoop doet er nu eenmaal alles aan om het overheidsgeld zo zuinig mogelijk te besteden.” Martens is er niet over te spreken dat 85 gezinnen moeten verhuizen, “zeker niet op een moment dat het Brussels Gewest roept dat er duizenden woningen nodig zijn voor de verwachte bevolkingsgroei.” Daar knelt ook het schoentje. Volgens het Gewestelijk Bestemmingsplan (GBP) mag in een bepaalde zone het aantal woningen niet dalen. Infrabel en de gemeente Schaarbeek betwisten die interpretatie, maar een recent arrest van de Raad van State in een andere zaak bevestigt dat het aantal woningen op peil moet blijven. Is het daarom dat Infrabel draalt met het indienen van de plannen? De bewoners laten het hier niet bij. Volgende week zullen ze de gemeenteraad interpelleren. Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

Met curieus Brussel en de Brusselse bibliotheken maak je kennis met het nieuwe internet. Je kan er vrienden of familie ontmoeten, activiteiten mee aankondigen, afspreken met gelijkgestemden, foto’s en video’s delen, afspraken maken, dingen kopen of verkopen en zoveel meer.

aan de slag met het nieuwe internet

t Sessie 1 - Facebook voor beginners: maak kennis met Facebook, de site waar iedereen over spreekt. Je leert een proﬁel maken op Facebook, je vrienden opzoeken en foto’s delen. Dinsdag 15/02 van 14u tot 17u: bibliotheek Sint-Gillis Dinsdag 22/02 van 13u30 tot 16u30: bibliotheek Etterbeek Dinsdag 01/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Elsene Dinsdag 08/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Sint-Joost-ten-Node t Sessie 2 - Facebook voor gevorderden: we gaan dieper in op tal van aspecten zoals privacy, evenementen aanmaken en mensen uitnodigen. Donderdag 24/02 van 13u30 tot 16u30: bibliotheek Etterbeek Donderdag 03/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Elsene Donderdag 10/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Sint-Joost t Sessie 3 - Kopen en verkopen op internet: je maakt kennis met tweedehands.be. Een website waar je zo’n 2,5 miljoen zoekertjes en tweedehands koopjes op vindt. Vrijdag 25/02 van 13u30 tot 16u30: bibliotheek Etterbeek Woensdag 02/03 van 17u tot 20u: bibliotheek Elsene Zaterdag 12/03 van 10u tot 13u: bibliotheek Sint-Joost-ten-Node t Sessie 4 - Informatie zoeken op internet: ﬁlmpjes zoeken op YouTube, gratis radioprogramma’s (her)beluisteren via internet, informatie zoeken in Wikipedia, inschrijven op nieuwsbrieven en gebruik maken van RSS. Donderdag 17/02 van 14u tot 17u: bibliotheek Sint-Gillis Woensdag 23/02 van 9u30 tot 12u30: bibliotheek Etterbeek Zaterdag 05/03 van 10u tot 13u: bibliotheek Elsene Woensdag 09/03 van 16u tot 19u: bibliotheek Sint-Joost-ten-Node

Prijs: 4 euro per sessie Info en inschrijven kan bij curieus Brussel vzw via 02 504 91 96 of via info.brussel@curieus.be of via de bibliotheek. KLIK loopt tot eind juni in de verschillende bibliotheken van Brussel. Voor meer info: www.curieus.be

met de steun van

BDW 1266 PAGINA 13 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

RUE DU CROISSANT

Aflevering 3

Familie Dos Santos, Halvemaanstraat 19 De Halvemaanstraat of rue du Croissant loopt op de grens van Sint-Gillis en Vorst. Haar bewoners vormen een doorsnede van het bonte Brussel. Philippe Blasband, die in de wijk woont, schreef een toneelstuk met fictieve bewoners van de rue du Croissant in de hoofdrol. We bezoeken vier weken na elkaar enkele echte bewoners.

Joacquim en Christina Dos Santos en kinderen Claudia (20), Janni (13), Fabio (10) en Lara (5).

Brussel, Kunstberg, circa 1912-’14.

www.brusselnieuws.be/croissant Rue du Croissant van Philippe Blasband en met Mohamed Ouachen, 16 tot en met 27 februari in de KVS (Frans met Nederlandse boventitels, 02-210.11.12, www.kvs.be)

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, verlengd tot en met 28 februari in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

FASTENAEKENS

De zwarte fles op de salontafel liegt er niet om. Joacquim en Christina Dos Santos zijn afkomstig uit de buurt van de Portugese stad Porto. Ze zijn daar getrouwd, maar zo’n dertien jaar geleden kwamen ze naar Brussel. Dat wil zeggen dat alleen de oudste dochter Claudia in Portugal geboren is. Ze kwamen op zoek naar een beter leven met wat meer financiële mogelijkheden. Al is het verschil tussen Portugal en België kleiner geworden. Joacquim werkt van maandag tot zaterdag in de bouw en kent ondertussen dus zowat heel België; Christina is met ziekteverlof. Voor haar was het overigens al de tweede keer dat ze naar België kwam. Toen ze veertien jaar was, belandde ze hier voor de eerste keer. “Ik heb een zus die hier ondertussen al dertig jaar woont. Omdat ik op mijn veertiende niet meer naar school wilde, zei mijn moeder dat ik dan maar moest gaan werken. Toen ben ik met mijn zus naar hier gekomen. Ik ging als huishoudster inwonen bij een Belgische familie in Overijse. Ik kookte alle dagen voor acht mensen – Belgische kost, dat heb ik daar geleerd. En ik hielp bij de opvoeding van de kinderen, waaronder een baby, terwijl ik zelf in feite nog een kind was. Ik stuurde het geld naar mijn moeder, en in het weekend ging ik naar mijn zus in Elsene. Nadat ik naar Portugal was teruggekeerd, heb ik nog wat gecorrespondeerd met de familie, maar de laatste keer dat ik nog telefonisch contact heb gehad, is ondertussen acht jaar geleden.” Joacquim en Christina hebben nog de Portu-

gese nationaliteit, maar weten niet of ze ooit nog terugkeren. “Ik mis Portugal niet,” zegt Christina, “maar je weet nooit. Misschien als we wat ouder zijn. Mijn kinderen zullen in elk geval hier blijven en het zou pijn doen om van hen te scheiden. We brengen wel al onze vakanties in Portugal door, al zit de Algarve tegenwoordig vol Duitsers.” Belgische kost koken doet Christina ook niet meer: “Sorry, al die boter, hesp en kaas... dan vind ik de Portugese keuken toch beter. Soms maak ik wel eens spaghetti bolognese, maar dat is de enige toegeving (lacht).” Toch heeft de familie niet het gevoel deel uit te maken van ‘de Portugese gemeenschap’ in Brussel. Christina: “We kennen mensen van heel veel verschillende nationaliteiten. In Brussel zijn er misschien wel wat te veel vreemdelingen. Niet dat ik racist ben, maar de regering laat te veel toe om geld in het laatje te krijgen. Iedereen heeft het recht zijn kinderen een goede toekomst te bezorgen, maar er zijn er mensen die beter in hun land zouden blijven als het toch maar is om voor problemen te komen zorgen.” Over de buurt heeft de familie Dos Santos niet zoveel te zeggen. “Je hoort weleens wat ruzie tussen de jongeren op straat, maar we vinden het hier wel leuk. Soms is het te vuil. Dat we op de grens van Sint-Gillis en Vorst liggen, heeft daar misschien iets mee te maken.” Dochter Claudia studeert voor tolkvertaler en heeft ook al theatercursussen gevolgd. De familie Dos Santos komt zeker kijken naar het toneelstuk dat de naam van hun straat kreeg. Michaël Bellon

Brussel, Kunstberg, 8 juli 2008, 16.53 uur.

BDW 1266 PAGINA 14 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

scheid... Alsof je een mantelzorger kunt bestellen, alsof het rusthuis het enige alternatief is. En er is de niet-aflatende pijnlijke taalproblematiek, die mensen treft in de pijnlijkste momenten, in de zwakste positie.

Doodlopend straatje

De Seniorenbrigade begeleidt ouden van dagen van en naar hun activiteiten. Oproep van Kris De Smet aan de minister: blijf investeren in mensen, niet per se in dure residentiële infrastructuur.

Maatschappij > Kris De Smet (Ouderenraad) over vergrijzing

BRUSSEL – “Voor het ouderenbeleid is er altijd te weinig aandacht, en te weinig geld,” stelt Kris De Smet. “Pascal Smet tegen Brigitte Grouwels, onderwijs tegenover ouderenbeleid, de kindjes tegenover de oudjes. U zou er allicht niet van wakker liggen, mocht ouder worden niet u allen te wachten staan.”

BDWOPINIE Voor ouderenbeleid is er nooit aandacht genoeg. Een rel (een droevig dossier van ouderenmisbehandeling, bijvoorbeeld), een conflict (hoe geraken senioren uit binnen-Vlaanderen in godsnaam door de metrohekjes zonder Mobib?), of een politiek dispuut (zoals onlangs tussen VGC-collegelid Grouwels en Vlaams minister voor Brussel Smet) is meegenomen. De vergrijzing zelf is niet genoeg voor het journaal van zeven. Pascal Smet is én Vlaams minister van Onderwijs én als Brusselaar in de Vlaamse regering bevoegd voor Brusselse Aangelegenheden. Het belang van dit laatste zit ’m in het hoge jaarlijkse budget, het Vlaams Brusselfonds. Dat steekt VGC-col legeleden weleens de ogen uit. Van dat budget hebben de opeenvolgende ministers véél geld in de zogenaamde woonzorgzones geïnvesteerd. Guy Vanhengel en Bert Anciaux, maar ook Adelheid Byttebier toen zij even Vlaams minister van Welzijn was, hebben hier hard aan gesleurd en er bovendien telkenmale voor geijverd dat de VGC als partner aan haar trekken kwam. Dat gaat niet altijd gemakkelijk – het blijven politici! –, maar de rustige vastheid waarmee

dit veeljarenplan stappen vooruit zet, mag gezien worden: het Vlaams Investeringsfonds in de persoonsgebonden aangelegenheden, dat onder andere rust- en ziekenhuizen, lokale dienstencentra en dagcentra in hun bouwplannen aan de onontbeerlijke subsidie helpt, de Vlaamse administratie die initiatieven moet erkennen, en de kabinetten die dit Algemeen zorgstrategisch plan voor de uittekening van de thuis- en ouderenvoorzieningen in het tweetalig gebied Brussel-Hoofdstad (sic) 20082012 begeleiden, hebben er een kluif aan. Een vette kluif. Dat kan niet anders, want de achterstand die Vlaanderen in Brussel moet ophalen aan verblijfplaatsen voor bijvoorbeeld dementerende ouderen, is erg groot. En het is hoog tijd. Hierbij zal de aandachtige lezer beseffen dat Vlaanderen wel kan investeren via het Vlaams Brusselfonds, maar dat de VGC en in dit geval het collegelid bevoegd voor Welzijn de dupe is: wat eenmaal tot stand komt, moet blijven werken en daar dient de VGC dan voor op te draaien; elke euro moet twéé keer omgedraaid worden. En er is het Kenniscentrum Woonzorg Brussel dat het hele ding begeleidt en vanzelfsprekend ook geld kost. Onderwijl wordt Pascal Smet genoodzaakt de koers bij te sturen: de

Kindjes tegenover oudjes? “In Brussel is er meer dan genoeg... van het verkeerde”

Kris De Smet.

vergroening geeft hem rode oortjes. Waar Vlaanderen en Wallonië vergrijzen en er bovendien nog een vergrijzing in de vergrijzing is (steeds meer 85+’ers), verjongt de Brusselse bevolking. Er komen relatief minder senioren van elke taal bij, er is de heel sterke toename van kinderen en jongeren van hoofdzakelijk allochtone afkomst. Dat laatste doet eigenlijk niet ter zake, ware het niet dat ‘de Vlaamse senior’ een sterk uitdunnende generatie is die in de jaren 1950 om den brode naar Brussel verhuisde. Maar daardoor hebben zij vandaag (of was het gisteren?) wel behoefte aan én recht op verzorging. En nog wel naar de Vlaamse modellen. Maar onderwijs en opvang zullen al even terecht veel investering en middelen vergen. U voelt het al komen... Smet heeft in feite geen ongelijk. Maar opgelet, Pascal, niet te kort door de bocht! Want er is wel de-

gelijk (1) de vergrijzing binnen de vergrijzing in Brussel, (2) het schrijnende tekort aan Vlaamse instellingen, en (3) de unieke kans om naar hedendaags Vlaams gedachtegoed een en ander op poten te zetten. Werk aan de winkel, dus. Hier in Brussel ligt het aantal rusthuisbedden in verhouding tot het aantal ouderen veel hoger dan in Vlaanderen en Wallonië. Hier sterven significant meer ouderen in het ziekenhuis dan in eigen bed. Hier leven velen alleen of geïsoleerd; hier is meer zelfmoord en ouderdomsdepressie; hier is meer armoede; hier weet men niet waar terecht. Zo kwam het weleens voor dat een senior vroeg waar je een mantelzorger kon krijgen, hier vreest men na een klein ongelukje ongewild in het rusthuis te belanden, hier vraagt men zich met tranen in de ogen af of er wel iemand – één iemand is al genoeg – zal zijn bij het ultieme af-

Er wordt weleens gesteld dat het Brusselse netwerk aan ouderenvoorzieningen uitgebreid genoeg is, dat het kwestie van informatie is, van de weg te vinden. De waarheid is veel genuanceerder. Er is meer dan genoeg van... het verkeerde. Ik erger me vaak aan het automatisme waarmee per zoveel zestigjarigen zoveel rusthuisbedden geprogrammeerd en gesubsidieerd worden. Klakkeloos. Wijl iedereen (tenzij het echt niet anders kan) thuis wil blijven wonen en sterven. Je moest eens weten wat er allemaal aan thuishulp, aan palliatieve thuiszorg kan. Er schort iets fundamenteels aan het bestaande, veelal bicommunautaire/Franstalige Brusselse voorzieningennet. Het bicommunautaire is niet correct in het taalgebruik naar de Nederlandstalige. Maar er is ook het andere gedachtegoed. Het Hoger Instituut van de Arbeid (Hiva, KUL) heeft de vinger op de wonde gelegd. Het is one way, een doodlopende weg die onherroepelijk naar het rust- en verzorgingstehuis leidt, een weg die niet telkens opnieuw de vraag ‘naar af’, naar thuis, naar het herpakken van de zelfredzaamheid stelt. Met deze zelfde uitgangspunten dienen én Smet én Grouwels, voor het te laat is, de stand van zaken van het Algemeen zorgstrategisch plan woonzorgzones dringend te evalueren. Zal men de verleiding van grote dure residentiële infrastructuur – alles in één, alles erop en eraan – kunnen weerstaan? Gaan de investeringen niet al te gemakkelijk in stenen op? Is het geen tijd om in ménsen te investeren? Was thuiswonen dan niet de absolute prioriteit in het VlaamsBrusselse plan? Werd de kwaliteit van de eigen woning niet gelinkt aan de kwaliteit van de zorg? Werden niet buurtconciërges en sociaal vervoer als absolute voorwaarden gesteld? Werd het gewicht niet in handen van mensen als de woonzorgcoördinatoren gelegd? En is men het zo kwaliteitsvolle project van Seniorenbijstand vergeten: er zal altijd en in welke omstandigheden dan ook iemand, een mens zijn die om u geeft, hoe anoniem de stad ook moge zijn? Kwantiteit versus kwaliteit: daar gaat het om. A propos, Pascal, hoe zit het met de 30%-regel? Die stelde dat Vlaanderen in Brussel investeert a rato van dertig procent van de totale bevolking: dat was destijds 300.000, maar dat moet met de stijgende bevolkingsaantallen intussen merkelijk meer zijn. Doe het, en investeer zoals je stelt: in mensen. Ouderenzorg is duur, de vergrijzing kost heel wat. Jawel. Ook openbaar vervoer, sociale huisvesting en... onderwijs zijn duur. Maar probeer maar eens zonder... Kris De Smet, tot vorig jaar directeur Seniorencentrum, nu bestuurder bij de Vlaamse Ouderenraad

BDW 1266 PAGINA 15 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Peuk (2) Ik zou graag reageren op de lezersbrief ‘Peuk’ in BDW 1264 van 27 januari. Ik ben het helemaal eens met de opmerkingen van de heer Van Mol. Het is een schande dat mensen zo weinig respect hebben voor onze stad. Een sigarettenpeuk is nog zo erg niet, het is gemakkelijk weg te vegen, en de wind blaast ze ook wel weg. Wat ik véél erger vind, zijn de hondendrollen overal. Ik heb een tijd in een grootstad gewoond, namelijk Londen, en nooit heb ik er drollen op de stoep gezien. In parken ook niet, trouwens. Er zijn overal speciale rode vuilnisbakken met een voorraad plastic zakjes om de drollen op te rapen en te deponeren. Waarom doet men dat hier niet? Hier in Brussel is er nog iets anders wat me ergert: dat jongeren schaamteloos hun kauwgum op de stoep gooien. De voorbijgangers trappen erin, en de kauwgum blijft dan aan de schoenen kleven, of aan de trottoirtegels. Onmogelijk om die te vegen of te kuisen. Let eens op aan schooluitgangen of voor winkels waar de jeugd uithangt, en u zult begrijpen wat ik bedoel. Jakkes! Ik denk dat de ouders en de leerkrachten onze jeugd er regelmatig op attent moet maken.

Guy de Valk, Laken

Manipulatie Als ik er de berichtgeving over de Shame-optocht van zondag 23 januari op nasla, in verschillende media, dan komen er enkele bedenkingen duidelijker in mij op. Wat mij vooral stoort – en dat al geruime tijd –, is de vervlakking en het gebrek aan spontaneïteit van de media. Het gaat er niet om om als journalist zo objectief mogelijk informatie te brengen én de eigen kritiek en bedenkingen duidelijk te specificeren, neen, de pers is in loondienst en vertolkt de visie van haar broodheren met een duidelijk manipulatieve bedoeling ten opzichte van een specifiek publiek. Zoals de administratie het individu platwalst, zoals de overproductie en de daaruit volgende overconsumptie leiden tot fysieke en intellectuele obesitas, zoals de politici verdrinken in hun eigen holle bewoordingen – zo manipuleren de orkestleiders van de perswereld de beelden opinievorming én de ideeëngang van de brave burgers, zowel in België als in Europa en wereldwijd. Alleen de technieken om het deeg te kneden zijn verschillend en gaan van subtiel tot uiterst brutaal. Arme individuen die trachten afstand te nemen en kritisch op te treden, of gewoon proberen na te denken, die proberen als mens andere mensen te respecteren, en die zelf ook wensen gerespecteerd te worden, die wantrouwig staan tegenover ideologieën en godsdiensten, die niet overtuigd zijn dat onze maatschappij wel op de juiste waarden geschoeid is, die niet willen vermalen worden tot een reukloze en kleurloze massa, wel, die mensen zijn net als de fauna en de flora tot vernietiging gedoemd, op sterven na dood... Waarschijnlijk waren er nog een aantal van zulke individuen in deze optocht aanwezig op zoek naar medemensen, op zoek naar vrije meningsuiting, idealisten.

Rita Reygaert, Sint-Agatha-Berchem

Automobilistje pesten Altijd meer smallere straten en minder parkeerplaatsen.... Stoppen om mensen (met een handicap, bijvoor-

BDWOPINIE

beeld) te laten in- of uitstappen, om te laden of te lossen, wordt dus onmogelijk of resulteert in bijkomende verkeershinder. Het stadsbestuur gaat er minachtend van uit dat alle autobestuurders te kwader trouw zijn en overtreders zijn. Dus nemen ze steeds maatregelen die erop neerkomen dat de auto’s weggepest worden. Eigenlijk komt dit neer op laster aan het adres van het grootste deel van de bevolking! In plaats van uit te gaan van de realiteit dat de grote meerderheid van de autobestuurders wél de verkeersregels respecteert, zich wél aan de zone 30 houdt, wel hoffelijk is tegenover voetgangers enzovoorts, en maatregelen te nemen om de kleine minderheid roekeloze bestuurders te bestraffen. De grote meerderheid van de autobestuurders wordt hier gestraft voor het wangedrag van een kleine minderheid. Men zou het eens met de fietsers moeten proberen; er zou nogal wat protest komen!

Freddy Neyts, Brussel

Niet in onze naam Over bepaalde KVS-kunstenaars die niet in onze naam spreken. De kunsten cultuurbeoefenaars die op zaterdag 22 januari in de KVS vanuit een nogal eng ‘Brussels natio nalisme’ een weinig Vlaamsvriendelijk treffen organiseerden, hebben ongetwijfeld het recht Vlaanderen en de Vlaamse Beweging te minachten. Die mentaliteit werd goed samengevat in een slagzin op een spandoek van een Franstalige dame tijdens de mars de zondag erop: ‘Marre des revendications linguistiques flamandes! De la modestie svp – quand on a une langue si locale’. Misschien was zij een Einzelgängerin, maar het weerspiegelt de mening van sommige Brusselse Franstaligen en hun kruiperige Vlaamse meelopers. In diezelfde context van vrije meningsuiting hebben die ‘artiesten’ ook het recht (en is het overigens ook de bon ton) om zich beter te voelen bij de ‘opener’ geachte Franstalige en belgicistische burgerij van Brussel dan bij de Vlaamse bevolking, die wel belastingen mag betalen zonder dewelke zij moeilijk zouden bestaan. Zij hebben echter niet het recht in onze naam te spreken. De ondergetekenden zijn sinds generaties Brusselaars, die in soms moeilijke omstandigheden hun Nederlandse moedertaal gekoesterd hebben en zich daarvoor hoegenaamd niet schamen en nooit geschaamd hebben, wel integendeel. Wij, echte Vlaamse Brusselaars, willen de band niet afsnijden met de Vlaamse gemeenschap, waarmee wij ons onlosbaar verbonden voelen. André Monteyne, erevoorzitter Vlaams Komitee voor Brussel, voorzitter ANV-Brussel, Jette en Leo Camerlynck, oud-vicevoorzitter ANV, oud-voorzitter Taallessen Nederlands aan Jonge Migranten, erevoorzitter/medestichter Academie van het Brussels, Ukkel

Le foot La Capitale (Sudpresse) van afgelopen weekeinde, titel over halve voorpagina: ‘Comment les Flamands veulent tuer le foot wallon’. Artikel op blz. 21. Toch nog een lichtpunt: Anderlecht = flamand. Mijn supportershart gnuift. Guido Ghekiere, Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Pasmunt door Anne Brumagne De Brusselse Vlamingen stonden de voorbije week centraal in de analyses die verschillende opiniemakers over de regeringscrisis maakten. Want liet de N-VA niet uitschijnen dat de partij bereid zou zijn een volwaardig Brussels Gewest te accepteren? CD&V zou nog de enige partij zijn die vasthoudt aan ‘het oude Brussel’ waar beide gemeenschappen samen een rol spelen. Rik Van Cauwelaert in Knack: “De N-VA zal met de Brusselse Vlamingen moeten bekijken of Brussel een volwaardig derde gewest kan worden om tegen 2014 tot een werkbare confederatie te komen.” Dave Sinardet in De Standaard: “Brussel is in Vlaamsgezinde ogen steeds meer een obstakel op het pad naar onafhankelijkheid.” Bart Eeckhout in De Morgen: “Is de N-VA echt bereid haar greep op Brussel te versoepelen als daardoor de regeringsonderhandelingen een bocht naar rechts kunnen nemen?” Hij vervolgt: “Laten we niet naïef zijn: als Brussel zo’n volwaardig stadsgewest wordt, zal de positie van de Vlamingen in de hoofdstad niet meteen versterkt worden.” Het ‘on verra’ van N-VA-kamerlid Jan Jambon in Le Soir klonk evenmin geruststellend. De krant had gevraagd of de indruk klopte dat de N-VA Brussel zou willen loslaten, als het tot Vlaamse onafhankelijkheid zou komen. Al vanaf de start van de regeringsonderhandelingen, intussen een eeuwigheid geleden, was duidelijk dat veel van de plannen voor meer autonomie compleet onwerkbaar waren in Brussel. Toch werden ze gretig op de onderhandelingstafel gegooid. Ondertussen ziet het er meer en meer naar uit dat de Brusselse Vlamingen in het hoekje zijn terechtgekomen waar de klappen dreigen te vallen en dat ze als pasmunt zullen worden gebruikt. En niemand kan echt uitleggen wat voor hen de voordelen kunnen zijn van een doorgedreven communautarisering, waarbij de macht verschuift naar de gemeenschappen. Maar evenmin van een doorgedreven regionalisering, met een verschuiving naar de gewesten. Voor de Brusselse Vlamingen lijkt het erop dat ze alleen nog maar te kiezen hebben tussen twee kwalen: afgesneden worden van de ‘Vlaamse Vlamingen’ met wie ze hun taal delen en vaak nauwe familiebanden hebben. Of van de mensen waarmee ze in de stad dag in, dag uit samenleven. Het doet me denken aan dat spreekwoord over de goede buur en de verre vriend. Maar dat is natuurlijk een valse en overbodige vergelijking: buren en vrienden, je hebt ze allebei nodig in het leven. En tot slot: waarom moeten Nederlandstalige inwoners van de hoofdstad van het land én van Vlaanderen tegenwoordig bijna kiezen of ze zich een ‘Brusselse Vlaming’ of een ‘Vlaamse Brusselaar’ voelen? Wordt zo’n vraag ooit gesteld aan Antwerpenaars of Gentenaars?

EVA HILHORST

Prijsbeesten van Vlaams design

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Muziek > Show Case zet Afrikaanse immigranten in de schijnwerpers

Zingen als dank voor de gastvrijheid © DIETER TELEMANS

BRUSSEL – Een hele reeks Vlaamse en Brusselse ontwerpers en bedrijven die al eerder in de prijzen vielen in binnen- en buitenland, maken – al langer of nog maar net – het mooie weer over de grens. Design Vlaanderen brengt ze voor het voetlicht in de eigen Galerie (Kanselarijstraat 19, 1000 Brussel), zodat ook wij ze beter kunnen leren kennen. Producenten als Borgerhoff & Lamberigts en De Eenhoorn (uitgevers), Jaga (radiators), Etap Lighting en Delta Light (verlichting) en Extremis (tuinmeubilair) laten enkele van hun designproducten zien die ooit een ‘ster’ verdienden. Ook bijna veertig ontwerpers, onder wie Alain Berteau, Leen Depooter, Sylvain Willenz, Davy Grosemans, Lut Laleman, Ann Van Hoey, Nathalie Perneel en Hugo Puttaert, staan in de etalage. Nog tot en met 13 maart. Meer op www.designvlaanderen.be. JMB

BDW 1266 PAGINA 16 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

brussels operettetheater is gul SINT-AGATHA-BERCHEM – Het Brussels Operettetheater zet na tien jaar het project Jong talent verder, met nog meer aanstormend talent. Op 17 maart is er het eerstvolgende middag- en avondconcert in de Oude Kerk, met sopraan Aline Lermytte (in masteropleiding aan het Conservatorium van Maastricht), op piano begeleid door Krissie de Waard. Lermytte plukt uit het oeuvre van Leonard Bernstein en vult haar recital aan met operettearia’s. Het Brussels Operettetheater, dat zijn toelage vorig jaar zag slinken, doet een oproep om lid te worden van zijn Steuncomité 2011. Als steunlid (voor 45 euro) kun je met z’n tweetjes een jaar lang gratis naar alle concerten Jong talent (vier dit jaar), waardoor je 27 euro uitspaart. Meer op JMB 02-201.11.90.

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

De Guineeër Mohamed Keita van het duo Afonike: West-Afrikaanse traditie gemixt met geëngageerde slam. “Recht uit mijn hart.”

BRUSSEL – Vrijdag vond in het Beurscafé de eerste editie van Show Case plaats. De vzw Globe Aroma gaf vier groepen van Afrikaanse immigranten de kans te tonen wat ze in hun mars hebben. Goed voor een gevarieerde avond, die uitmondde in een dansfeest. “Al jaren geleden dat ik nog zo gedanst heb!”

e groep Terya Kan Do bijt om kwart over acht de spits af in een al half vol gelopen Beurscafé. De band rond de jonge Malinees Momo Kouyaté vermengt traditionele West-Afrikaanse muziek met funky baslijnen en Cubaanse percussie. Kouyaté toont zich een meester in het bespelen van de balafoon, een houten xylofoon met kalebassen als klankkast, maar als frontman

komt hij nog een beetje te kort, zowel in stem als in podiumprésence. De percussionist speelt Cubaanse conga’s en bongo’s, maar hij gaat erop tekeer als waren het djembés, met snelheid en (soms overmaatse) brute kracht. Ook de elektrische gitaar heeft moeite zich te meten met de meesters uit Mali, een land dat sinds de jaren 1970 een sterke gitaartraditie ontwikkelt.

Terya Kan Do zal nog heel wat moeten repeteren alvorens een wild card te verdienen voor het reguliere concertcircuit. Nochtans is dat de bedoeling van deze showcase van Globe Aroma, een Brusselse vzw die kansen wil bieden aan asielzoekers, vluchtelingen en nieuwkomers met artistieke activiteiten. Maar Kouyaté is jong, tijd zat dus om zijn band op kruissnelheid te krijgen. Naast muziek maakt hij overigens ook beelden in keramiek.

Tradi-modern Het duo Afonike brengt de West-Afrikaanse traditie op een heel andere manier. Balafoon, duimpiano, djembé en traditionele zang gaan hand in hand met slam, een moderne manier

ButlING KUN JE LEREN Meet Janick Nachtergaele, vliegende butler. U kunt hem inhuren voor evenementen en plechtigheden, familiefeesten, recepties of vergaderingen – discretie troef. En reken maar dat hij maanden later nog weet of u rood of wit prefereert.

BDW 1266 PAGINA 17 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

om teksten ritmisch voor te dragen. “Meestal wordt er geslamd op een hiphopbeat of dub; ook wij zijn begonnen als rappers. Maar toen dachten we: waarom niet slammen op onze traditionele muziek?” vertelt slammer/duimpianospeler Mohamed Keita na het concert. Fantastisch hoe deze twee jonge mannen de oeroude Afrikaanse traditie en urban street culture doen samenvloeien. De set opent met een slam waarbij Keita de Belgen bedankt voor hun gastvrijheid. “Ik ben in Brussel met open armen ontvangen, ik heb de kans gekregen om bij Globe Aroma te repeteren, en sindsdien hebben zowel Brusselaars als Vlamingen en Walen de deuren voor me open gezet.” Als Keita de gongoma begint te bespelen, heeft hij het publiek helemaal mee. De grote duimpiano heeft een bijna elektronische klank, de zogenaamde tradi-moderne sound die de Congolese Konono N°1 wereldkundig gemaakt heeft. De muziek neemt het publiek mee in een trance waarbij traditionele zang en vurige slams elkaar afwisselen. Keita is een geboren spreker en een uitstekend schrijver. Zijn teksten zijn geëngageerd en vlijmscherp. “Ze komen recht uit mijn hart. Ik zing over de actualiteit, de problemen die mensen ondervinden, zowel in Afrika als hier,” zegt de jonge Guineeër, die de kleurrijke kleren van het duo zelf ontwerpt. “Ik sta op voor gerechtigheid, en ja, dat is soms provocerend. Ik hoop dat het mensen doet nadenken over de gang van zaken in deze wereld.”

Vuur en vlam

LEES MEER OP PAGINA 26-27

Top of the bill: de Senegalees Jupiter Diop van de band Lamp Fall Sarafina.

Jupiter Diop is de enige muzikant van de avond die zijn strepen in België al verdiend heeft. Hij stond met zijn reggaeband Ma Shi Faï al op de meeste Brusselse zomerfestivals, en de groep brengt in de lente haar debuutalbum uit. Globe Aroma hoopt dat ook de drie andere groepen daarin slagen. “We willen zichtbaarheid geven aan de muzikanten,” zegt Els Rochette, de directrice van Globe Aroma. “Ze zijn heel talentvol, maar ze zijn hier nieuw en hebben geen netwerk. En dat netwerk is nu net zo belangrijk om je te lanceren in de muziek. Muzikanten van hier

kunnen altijd via via ergens beginnen, nieuwkomers niet. We willen geen management bureau worden, maar muzikanten wel helpen bij hun eerste stappen in de Belgische muziekwereld. In de hoop dat boekingskantoren en festivals hen oppikken.” Al de groepen van vanavond zijn op de een of andere manier begonnen bij Globe Aroma. Ze vonden er ruimte om te repeteren, of ontmoetten er andere muzikanten. De bedoeling is in mei een tweede Show Case te organiseren, dan hopelijk ook met niet-Afrikaanse groepen. “De Afrikanen hebben de weg naar Globe Aroma © DIETER TELEMANS

Van politiek geëngageerde teksten gaat het naar een authentiek Congolees dansfeestje. Bhelly brengt heerlijke rumba en soukous, aangevuurd door drum en door sterke elektrische gitaarsolo’s: “Tout le monde à gauche, à droite, en haut, en bas, à gauche, à droite” – allemaal volgen en shaken maar. Het publiek is helemaal mee en het feestje barst los in een intussen volgelopen Beurscafé. Een deel van het publiek is duidelijk voor deze band gekomen. Zanger Bhelly en gitarist Jordan Diapason speelden in Kinshasa al samen, en bij hun aankomst in Brussel kregen ze via ‘notre ami’ Ernst Maréchal en Els Rochette van Globe Aroma de kans daar te repeteren. Hun doel? “Faire bouger les gens!” Diapason ziet het groot: “We zijn een demo van vier nummers aan het opnemen om op festivals te spelen. We willen rondreizen om het overal in vuur en vlam te zetten.” Afsluiter van de avond is Jupiter & Lamp Fall Sarafina, de band rond de Senegalees Jupiter Diop, die met zijn lange dreadlocks geen aanhanger is van het Jamaicaanse rastafarisme, maar van de mystieke moslimbroederschap Baye Fall, die standaard hun haren laten groeien tot dreadlocks en uitbundig kleurrijke kleding dragen. Diop en de zijnen hebben het geluk dat ze als laatsten mogen optreden: terwijl de andere bands maar een halfuur krijgen om te tonen wat ze in hun mars hebben, mag Lamp Fall Sarafina een volledig concert geven, een mix van Senegalese blues en reggae.

Ecologisch verantwoorde jongens en meisjes, daar in Oudergem. Uit bruine zeep maken ze hun eigen schoonmaakgerief, en het pleintje voor hun school wordt straks een kikkerpoel/zandbak/ brandnetelveld. En ook: weetjes over Dikke-truiendag, en: word zelf een Low Impact Kid!

LEES MEER OP PAGINA 20

Kleine voetafdruk, reuze resultaat

De eerste Show Case mondde uit in een heus dansfeest. Afspraak in mei, voor nummer 2.

gevonden, andere asielzoekers nog niet,” vertelt Rochette. “Er komen veel Irakezen en Iraniërs aan, en daar zitten ook artiesten tussen. We gaan onszelf opnieuw actiever promoten in het Klein Kasteeltje (open opvangcentrum voor asielzoekers, BT), zodat ook zij weten dat ze bij Globe Aroma terechtkunnen.” Op het einde van de avond straalt Rochette van voldoening. “Er was veel volk, een heel gemengd publiek ook, zowel in leeftijd en geslacht als afkomst. En er was een groep uit het Klein Kasteeltje.” Die groep is gekomen met een vrijwilliger van Globe Aroma in het kader van de Cultuurlijn, een nieuw project waarbij zo’n twintig vrijwilligers elke maand mensen uit het Klein Kasteeltje meenemen naar een dans-, theater- of muziekvoorstelling of tentoonstelling. “Het is een manier om hen vertrouwd te maken met de stad en te laten zien dat er heel wat gratis activiteiten zijn. Zodat ze nadien nog eens terugkeren, dat ze het ‘normaal’ vinden om te genieten van het culturele aanbod. Want de interculturaliteit van de kunstensector laat echt nog te wensen over.” Benjamin Tollet Meer op 02-511.21.10 of globearoma.be. Tot en met 8 maart hangen bij Globe Aroma (Cellebroersstraat 16) de schilderijen van Samir Hadi Al Zahawi. De Iraakse kunstenaar werd tijdens zijn residentie bij Globe Aroma opgepakt en uitgeleverd aan Nederland, waar hij in een gesloten instelling zit en dreigt teruggestuurd te worden naar Irak. (Van maandag tot en met vrijdag van 9 tot 17 uur; gratis toegang)

BDW 1266 PAGINA 18 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Muziek > Brosella pakt opnieuw uit met Kristal Klaar-jongerenproject

Niet elke hobo is een eend

Volgende week donderdag staan vier studenten van de Kunsthumaniora Brussel op de planken in het gemeenschapscentrum De Markten. Ze werden geselecteerd als ‘gelegenheidsensem ble’ voor hobo en strijkers. Hun namen (zijn te onthouden): de hoboïste Hanne Nijs en strij kers Charlotte Knops, Jef Permentier en Alan Van Rompuy. De vier hebben al een palmares aan masterclasses of optredens met ervaren ensembles op zak. En toch treden ze voor het eerst samen op, los van hun studie. Om het podium en het publiek te leren smaken, want daar zal het heel hun verdere leven om te doen zijn, ook al worden ze misschien lesgever. Omdat de ‘commerciële neus’ niet meteen in het opleidingspakket van een kunsthumanio ra zit, werd in 2008 het project Kristal Klaar uitgewerkt. Concertorganisator en manusjevan-alles Henri Vandenberghe, stichter van het folk- en jazzfestival Brosella, werd in de arm genomen. Buiten de schoolcontext werd

BRUSSEL – Wie dacht dat de hobo alleen tot zijn recht komt als vertolker van de eend in Prokofjevs ‘Peter en de wolf’, heeft het mis. In de derde editie van de concertencyclus Kristal Klaar bewijzen vier aanstormende, jonge muzikanten en leermeester Korneel Alsteens wat de houtblazer zoal kan.

Hobo- en cellokwartet met (vlnr.) Hanne Nijs (hobo), Charlotte Knops (viool), Jef Permentier (cello) en Alan Van Rompuy (altviool).

een exemplarisch concertprogramma voor een groot publiek uitgedokterd, inclusief pro motie en kaartjesverkoop.

duoconcert brengen, ‘leermeester en leer ling’. De voorbije drie jaar stond daarin tel kens een instrument (en docent) centraal: van viool, saxofoon, klarinet, gitaar, trombone en dwarsfluit tot slagwerk. Soms worden eigen composities van het jonge talent in het programma opgenomen. Door gaans is het een gezonde mix van vertrouwde (en dus populaire) en onbekende (en dus on beminde) muziek. Ditmaal treedt lesgever-hoboïst Korneel Al steens aan, meervoudig laureaat op wed strijden en onder meer solist geweest in het Vlaams Radio Orkest (Brussels Philhar monic). Hanne Nijs volgt bij hem les aan de Kunsthumaniora Brussel. Na werk van Ralph Vaughan Williams en Georg Druschetzky door het jonge gelegenheidsensemble brengt Korneel Alsteens met violiste Veerle Hou braken, altviolist Kris Hellemans en cellist Renaat Ackaert (drie professionals, dus) werk van Benjamin Britten (‘Phantasy quartet’) en een strijktrio van Franz Schubert. Afgesloten wordt er met Mozart. Nieuw bij deze editie is dat Brosella een ‘vor mingsdag’ aan Kristal Klaar breit, waarbij leerlingen vaardigheden leren als ‘Hoe pre senteer ik mij op de markt?’, ‘Hoe bouw ik een portfolio op?’ en ‘Wat verwacht een organisa tor van mij – en omgekeerd?’ Later, op 5 mei, volgt een vergelijkbaar leerling-meestercon cert rond basgitaar. Al net zo apart.

Jean-Marie Binst

Kristal (Hobo) Klaar, donderdag 17 februari Het concept van Kristal Klaar is eenvoudig. om 20 uur in De Markten, Oude Graanmarkt In de salonfähige Spiegelzaal van De Markten 5, 1000 Brussel. Meer op 02-474.06.41 komt een docent met enkele topstudenten een en www.brosella.be

ADVERTENTIE

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad en u krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer … Info en inschrijving via www.woneninbrussel.be of 0800 20 400.

BDW 1266 PAGINA 19 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Casanova anders bekeken

BRUSSEL – In hartje centrum was er onlangs de Marriott Benelux Black Box-wedstrijd, een culinair blindkookconcours voor jonge koks (telkens een team van zeven) van de Marriottgroep in België, Nederland en Luxemburg. Alle teams kregen een doos met exact de zelfde ingrediënten, waarmee ze in ander half uur een driegangenmenu tevoorschijn moesten toveren. In de categorie Main course (hoofdschotel) won het team van Marriott Brussels (Ortsstraat); het Renaissance Brus

sels Hotel (Luxemburgplein) won brons voor het dessert, maar als Best Kitchen Team won die keukenbrigade goud. Grote winnaar werd Marriott Amsterdam, dat mag doorschuiven naar de European Black Box Competition. De Australiër Simon Beaumont, directeur van de Marriott-keukens in Europa, kondigde aan dat de volgende wereldbeker Black Box in januari 2012 in Brussel wordt gehouden, als eerste evenement in het kader van Brusselicious, het JMB Brusselse Jaar van de Gastronomie.

Prestigieuze wijnopleiding BRUSSEL – De legendarische École du Vin de Bordeaux komt met zijn docenten naar Syntra-Brussel in Thurn & Taxis (Havenlaan). Het Brusselse middenstandsopleidingscen trum is officieel erkend als partner van de Franse wijnschool. Samen wordt een specia lisatiecursus terroir, geschiedenis van de Bordeauxregio, smaken en aroma’s ingericht. Bijzondere aandacht gaat naar wijnwetgeving

Praat

Isabelle Cuppens en Ellen Melis: om de beurt Casanova en Lucia.

achteraf

Gezien: Dadels & defecten van Cie Mannetje Blauw, vrijdag 4 februar i in Zinnema. Nog te zien op 18 maart (meer op info@ mannetjeblauw.be en www.mannetjeblauw.be).

Er zal met amateurtheatermakers wel ongeveer hetzelfde aan de hand zijn als met recensenten: hun en thousiasme voor het theater is te groot om te volstaan met af en toe een avondje kijken hoe de professio nele acteurs en regisseurs het ervan afbrengen. Ze willen er zelf ook iets mee te maken hebben, hun enthousiasme herbeleven en delen, en zelf een bijdrage leve ren aan het theaterbedrijf. Een belangrijk verschil is dat journalisten ‘een medium’ zijn, en dat ze de werkelijkheid waar van ze getuige waren, bevattelijk, maar in es sentie ongewijzigd moeten doorgeven en dui den. Voor de rest moeten ze hun bek houden. Terwijl amateurkunstenaars hun liefde voor theater tonen door zelf met een tekst op het podium te gaan staan. Hun is het daarom niet verboden om iets creatiefs toe te voegen aan wat hen inspireerde. Anders hadden ze even goed recensent kunnen worden. Ik neem aan dat het semiprofessionele gezel schap Cie Mannetje Blauw, dat bij Zinnema in Anderlecht resideert, het boek Een schitterend gebrek van de Nederlandse auteur Arthur Japin de moeite van het doorvertellen waard vond. Niet onterecht. Het boek is een fijnzin nige vertelling over de liefde tussen het meisje Lucia en Giacomo Casanova, die bij hun eer ste ontmoeting respectievelijk veertien en zeventien jaar oud zijn, en dus onschuldig. Casanova en zijn eerste liefde beloven elkaar trouw, maar Lucia wacht uiteindelijk niet op zijn terugkeer en verdwijnt op een woelige zwerftocht van het mondaine Venetië naar de hoerenkasten van Amsterdam. Dat ‘ver raad’, zo betoogt het boek, desillusioneert Casanova, die zo verwordt tot de rokkenjager waarmee zijn naam voor altijd verbonden is. Als de twee elkaar later opnieuw ontmoeten – Lucia is dan door de pokken onherkenbaar verminkt –, komt de ware toedracht van hun scheiding aan het licht, maar dan is het al te

laat. Het cynisme van Casanova, die de lief de alleen nog benadert als een spel, zit zo diep dat Lucia alleen nog kan ‘winnen’ door zich van hem te bevrijden. In deze benadering van de verhaalstof rond Casanova schuilt de originaliteit van Japins roman, en Cie Mannetje Blauw slaagt er ook in deze histoire d’amour, die voortdu rend schakelt tussen suggestie en het ex pliciete, in een knappe spanningsboog naar de planken te verhuizen. Een hele prestatie van spelcoach Steven De Landsheer, muzi kante Rachel Ponsonby, en vooral de actri ces Isabelle Cuppens en Ellen Melis, die vlot en welbespraakt spelen. Hun inspanningen om alle registers open te trekken, ogen al leen een beetje gek wanneer de wat te jach tige mise-en-scène botst met de bedaarde en bedachtzame geestesgesteldheid die de vroegrijpe personages al snel ontwikkelen. Dat de rollen gespeeld worden door twee vrouwen, die zelfs alternerend Casanova én Lucia gestalte geven, kan vreemd lijken, omdat het hier toch bij uitstek over de manvrouwverhouding gaat. Maar waarom dan inderdaad niet meteen alle genderstereo tiepen overboord gegooid? Ook Japin koos met Lucia overigens nadrukkelijk voor het vrouwelijke standpunt. Bovendien passen de dubbelrollen ook bij de (Venetiaanse) maskerade, en het spel van versluiering dat Japin exploiteert. Ik vermoed dat het pu bliek, dat in het semiprofessionele circuit vaak uit bekenden van de spelers bestaat, zijn aanwezigheid niet als een verplichte zit zal hebben ervaren. De vraag is wel of het verrast werd door iets wat het boek van Japin niet had kunnen bie den, door de toegevoegde theatrale waarde. Pogingen om die te creëren hadden nog te veel weg van ‘iets met de kostuums’ of ‘iets met het licht’, terwijl de dramatische poten tie van het achttiende-eeuwse Amsterdam en Venetië (nee! niet die carnavalsmaskers!), de gruwelijke pokken (slechts even voel baar), de seksuele spanning (verwaterd tot wat choreografietjes) en de strijd tussen rede en gevoel zeker nog te weinig geëxploi teerd werden.

Michaël Bellon

en klassementen van Appellation d’Origine Contrôlée (AOC) tot Grand Cru Classé. De vijfdelige (avond)cursus – wekelijks vanaf 3 mei – mikt op professionals als sommeliers, wereldwijnmeesters, wijnhandelaars, food & beverage managers en personeel uit de horeca. Het aantal plaatsen is beperkt; inschrijven op 02-421.17.74. Meer op vins-bordeaux.fr/EcoleJMB Du-Vin.

Langs de Zenne, over de Zenne BRUSSEL – Met Zenneuitstappen en Zennecafé wil Coördinatie Zenne in samenwerking met Grenzeloze Schelde de contacten en commen taren van wandelaars, fietsers, deskundigen, regionale en lokale beheerders van water lopen en natuur, deskundigen en lokale of gewestelijke mandatarissen ‘stroomlijnen’. Elke maand is er een wandeling, een geleid bezoek (3 euro) of fietstocht langs een van de waterlopen in het Zennebekken. Er is altijd een gids of gastspreker mee, en voor het na praten wordt tijd gemaakt in een plaatselijk

‘Zennecafé’. Op dinsdag 15 februari wordt de rioolwaterzuiveringsinstallatie (RWZI) van Brussel-Noord bezocht; op 15 maart wordt de Zenne in Tubeke afgestapt. In april is de Vogelzangbeek in Anderlecht aan de beurt; in mei wordt van Brussel naar de monding van de Zenne gefietst en gevaren, en aansluitend via de Dijle en de Rupel naar de Schelde (40 kilometer). Toegelicht worden onder meer oe verversteving, indijking, overwelving, afvoer van afvalwater, baggerwerk en natuurbeheer. JMB Meer op www.coordinatiezenne.be.

Tentoonstelling > Deeltijds Kunstonderwijs exposeert

Met Erasmus als gids BRUSSEL – Rode draad van de Dag van het Deeltijds Kunstonderwijs (DKO), dit jaar op zaterdag 26 februari, is Erasmus’ Lof der zotheid uit 1511. Dit jaar wordt het startschot van de Dag van het DKO (die op 26 februari valt) al op vrijdag 18 februari gegeven, in het Huis van de Raad van de VGC, Lombardstraat 61. Een tentoon stelling (werkdagen van 21 februari tot en met 2 maart van 10 tot 17 uur) en een concert in het stadhuis (op 25 februari) zetten de toon. De directie Onderwijs en Vorming van de VGC vroeg de academies voor beeldende kunsten van Etterbeek en Anderlecht en Sint-Lukas in Schaarbeek voor het kindertentoonstellings project. Docenten van de academies gingen op stap en vroegen aan kinderen uit het eer ste en tweede leerjaar om creatief te zijn (in workshops) rond Erasmus’ vijfhonderdjarige hekelboek Lof der zotheid. De kinderen werkten met druktechnieken en kalligrafie, klankopname, fotografie en video. De provincie Antwerpen, eregast op de Dag van het DKO 2011, schakelde Antwerpse aca demies in om ook rond Erasmus te werken, zoals met gedichten en beschilderde maskers. Een week later, voor het concert in het stad

huis, zijn de muziekacademies van Anderlecht, Sint-Agatha-Berchem, Sint-Lambrechts- en Sint-Pieters-Woluwe, de Hoofdstedelijke Aca demie en de Muziekacademies Van de Moortel (Jette), Fiocco (Schaarbeek) en Chopin van de partij, naast academies uit Schoten en Ant werpen. Dan wordt het VerDi-keurmerk voor Compositie uitgereikt, dit jaar in het teken van JMB de accordeon.

BDW 1266 PAGINA 20 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Lifestyle > De butler, discreet in de achtergrond, maar niet verdwenen

Verlengstuk van gastheren en drukke ouders BRUSSEL – “U had liever rood, dacht ik?” Een vriendelijke man die klaarstaat met een plateau vol witte wijn, wil voor mij meteen een glas rood gaan halen. Ik ben verbaasd. Ik drink inderdaad liever rood, maar ik ben nog maar pas aangekomen op deze receptie. Hoe weet die man dat?

el, die man, Janick Nachtergaele is zijn naam, is een butler. En butlers weten zulke dingen. Een hele tijd geleden hadden we elkaars pad al eens gekruist, en dat van die wijnkeuze was hij niet vergeten. We spraken af voor een gesprek over wat het is om butler te zijn in deze moderne wereld. Nachtergaele is een Oost-Vlaming met een opleiding in de horeca. Hij studeerde hotelmanagement in Lausanne en deed ervaring op in mythische hotels in Londen, zoals The Berkeley en The Connaught. Op zijn website vertelt Nachtergaele dat het in Claridge’s was dat hij in contact kwam met de butlerstiel: “Dit hotel had op elke verdieping een pantry, vanwaaruit de butlers een gepersonaliseerde service verzekerden. Dat heeft op mij als stagiair een sterke indruk gemaakt.” Wat doet een butler? Er zijn, volgens Nachtergaele, twee soorten butlers. Je hebt er die permanent in één familie werken. Zij nemen de praktische taken van het gezinshoofd over: de kleerkast en outfit van mevrouw en mijnheer beheren, eventueel werk in huis aanbesteden en plannen, het overzicht houden. Butlers zien erop toe dat de voorraden bijgehouden worden, gaan desnoods winkelen of de kinderen met de

auto van school halen. Zij weten van koken, wassen en poetsen. Ze zijn het verlengstuk van drukke ouders en gastheren. Tegelijk dienaar, huishoudmanager en adviseur, zeg maar. En ook wat secretaris. ‘Abattre de la besogne’ is de leus. Om dat te kunnen moeten zij anticiperen en hun opdrachtgevers aanvoelen, vooruitdenken in hun plaats, oplossingen hebben nog voor er een vraag is gesteld. Dat zijn de ‘vaste’ butlers, die vaak inwonen waar ze werken. Nachtergaele kent er in het Brusselse wel een paar. Zelf omschrijft Nachtergaele zich als een ‘vliegende’ butler. Hij richtte daarvoor het bedrijfje Butler Service[s] op. U kunt hem inhuren voor evenementen en plechtigheden, familiefeesten, recepties of op bijeenkomsten, voor de bediening van bestuursvergaderingen – discretie troef. Voor de ontvangst van vips kan men rekenen op zijn talenkennis. De methodiek van een vaste en een vliegende butler is volgens Nachtergaele dezelfde, maar persoonlijk kiest hij ervoor meerdere gasten te bedienen. Hij is de raadgever van zijn klant en een vriend voor diens gasten. Zijn er dan nog veel butlers in België, wil ik weten. Het groeit weer aan, meent Janick Nachtergaele. Er is vraag naar iemand om het huishouden te begeleiden, maar wei-

nigen voelen zich geroepen. Er wordt veel flexibiliteit gevraagd en het moet klikken tussen familie en butler, van beide kanten. Hoewel butling een traditioneel mannenberoep is, stijgt de vraag naar vrouwelijke butlers voortdurend, en binnen de beroepsgroep zijn ze meer dan welkom. Butling kun je leren. Er zijn een aantal butlerscholen, waarvan een in Nederland. De opleiding is wel niet erkend. Meestal begin je met een opleiding maître d’hôtel, daarna gaat het verder. Maar butler zijn is misschien vooral een attitude. Een goede butler houdt ervan in de achtergrond te staan. “Een maître d’hôtel heeft minder menselijk contact,” vindt Nachtergaele. “Een butler leeft mee met zijn familie, zijn opdrachtgever, en kan die op maat bedienen. Mensen in hun eigen huis begrijpen is een voorrecht.” De kosten voor een goede butler verdienen mijnheer en mevrouw terug in comfort, in luxe en/of in tijdswinst.

Agendabeheer Na nu anderhalf jaar als vliegende butler heeft Nachtergaele een drietal opdrachten per week. Meestal zijn het cateringbedrijven of tafelhouders (traiteurs die aan huis komen) die hem inhuren. Het actieterrein ligt vooral in en om Brussel. Maar er komen steeds vaker persoonlijke vragen, rechtstreeks van families of bedrijven. Hij adviseert en staat families bij op verlovingsfeesten en huwelijken, waar de butler het werk van de ceremoniemeester overneemt wanneer het avondfeest begint. “Ik ga doorgaans rond twee uur slapen,” vertelt Nach-

tergaele. “Meestal begint mijn dag weer om tien uur ’s ochtends, nadat ik de post heb doorgenomen. Dan check ik mijn afspraken en kijk ik of mijn set in orde is. Wie mij eerst belt, beschikt over de dag. De agenda bijhouden is dus primordiaal. Opdrachten

In de set van een butler zit alles, van handschoenen over sigaren tot een extra cadeautje, voor als een gast dat vergeten zou zijn zijn meestal in de namiddag of ’s avonds.” Hij controleert zijn set, waarin alles zit wat hij die dag nodig kan hebben, van handschoenen over sigaren tot een extra cadeautje (voor de gast die dat vergeten zou zijn) en trekt op pad. Janick Nachtergaele wil het beroep modern aanpakken. Hij kan feestserviezen bestellen en desnoods ontbrekende Christofletheelepeltjes vervangen. Hij organiseert op vraag ook workshops over hedendaagse etiquette. En hij schoolt zich permanent bij, op dit ogenblik over wijnkennis. Want een butler moet altijd bijblijven en veel weten, zoals wat een journalist het liefst drinkt, wit of rood? Nick Trachet

Lifestyle > Maaltijden aan huis, hondenbordelen en aquariumassistentie

Viervoetervertier Het dienstenaanbod in de grote steden wordt gestadig verfijnd. Oude ambachten verdwijnen, nieuwkomers duiken op. Als pizza’s, loempia’s en nog veel meer aan huis kunnen worden bezorgd, dan moet dat toch ook kunnen voor het prakje van onze geliefde viervoeters, dachten ze bij The City Barn. Biologisch verantwoorde dierenmaaltijden, op de juiste manier bereid en op de juiste temperatuur gebracht: dat vind je zomaar niet in de rekken van je supermarkt. In feite gaat het om veel meer dan eten. Accessoires voor dieren kun-

nen met de grootste zorg voor het detail uitgekozen worden, zodat ze passen bij bepaalde ensembles. De dienst Collier Couture zorgt voor deskundig kleuradvies. Het is allemaal een kwestie van je doelgroep te definiëren en die dan op de goede manier te overtuigen. Hoeveel aquaria telt Brussel? In Chinese huizen staan van oudsher vaak bokalen met vissen, omdat die een zesde zintuig voor nakende aardbevingen bezitten: de vissen springen dan zowat hun bokaal uit. Dat zou aan de basis liggen van de gewoonte om, ook hier, in Chinese restau-

BRUSSEL/UKKEL – The City Barn heeft tot nu toe twee vestigingen in de hoofdstad, één aan de Bascule en één onder aan de Zavel. Ambitieus zijn ze wel: de initiatiefnemers willen niets minder dan de hele wereld van het huisdier her-denken, of eloquenter geformuleerd: re-stylen.

Doelgroep: drukke tweeverdieners. En hun huisdieren.

rants een aquarium te installeren. Maar hoeveel van die dingen staan er onverzorgd bij? Een professioneel aquariumassistent is de oplossing. Duitsland heeft al bordelen voor honden, waar de familiale viervoeter tegen betaling zijn driften kan botvieren, zodat hij minder hitsig is tijdens de wandelingetjes. Volgens welingelichte bronnen komen die er binnenkort ook in Brussel. The City Barn heeft naast een commercieel doel ook een sociaal luik: het helpt zwerfkatten en speelt een actieve rol in de bescherming van iguana’s. Lieven Bulckaert The City Barn, Stanleystraat 42, 1180 Ukkel en Rollebeekstraat 39, 1000 Brussel, www.thecitybarn.eu

BDW 1266 PAGINA 21 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

ACHE T

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Zout (2) Mijn bijdrage van vorige week leek meer op een les geschiedenis dan op een culinaire column. Mijn excuses daarvoor, maar zout is dan ook zo’n boeiend onderwerp.

‘Vliegende’ butler Janick Nachtergaele: “Wie mij ’s ochtends als eerste belt, heeft me voor de hele dag.”

Culinair > Nerobier (voorlopig) beperkt gebotteld

Na de wafels, het bier BRUSSEL – In het Marc Sleen Museum kunnen vanaf 25 februari niet alleen strip-, maar ook bierliefhebbers terecht. Een speciaal gebrouwen Nerobier zal exclusief in het museum te koop zijn. Nero had behalve met wafels ook iets met bier. In Het geheim van Matsuoka, het eerste album, dat zich deels in Brussel afspeelt, speelt bier zelfs een cruciale rol. Om de heruitgave van Het bierkanaal luister bij te zetten, vroegen de Stichting Marc Sleen en het Marc Sleen Museum in de Zandstraat aan de Brusselse vzw Beer Capital of the World om een gelegenheidsbier te brouwen. Politicus en bierliefhebber Sven Gatz van Beer Capital trok samen met de Gentse (hop)professor Denis De Keukeleire naar de Proefbrouwerij van Dirk Naudts in Lochristi. Het resultaat is een amberkleurig bier met zes pro-

cent alcohol, dat speciaal is door het gebruik van de Nelson Sauvin-hop, een hippe Australische hopsoort die nog niet zo lang gebruikt wordt, en voor een fruitige bitterheid met licht pompelmoesaroma zorgt. Het bier kreeg een etiket dat door Marc Sleen zelf werd getekend. Voorlopig worden maar tweeduizend flessen MB gebotteld. Marc Sleen Museum, Zandstraat 33-35, www.marc-sleen.be

Toen ik schreef dat onze zoutconsumptie blijkbaar weinig te maken heeft met onze bloeddruk, leek dat wel een vergoelijking van veel zoutgebruik. Dat was niet mijn bedoeling. Vroeger was zoveel voedsel zwaar gezouten dat onze grootouders het gewoon waren. Wat niet zout smaakte, vonden ze niet lekker meer. Zonder nadenken, zonder proeven werd er blindelings extra zout gestrooid over de soep, over de patatjes, over alles eigenlijk. Gastronomisch gezien is dat erger dan ongezond: het is niet lekker. Zout heet een smaakversterker te zijn, en dat is ook zo, maar boven een zeker gehalte smaakt alles naar zout. De oproep van de gezondheidsdiensten om zout te milderen was een succes. Niet dat de beschavingsziekten nu teruggedrongen zijn, verre van, maar ons brood smaakt weer naar brood, niet naar zout. Heel wat mensen waren ervan overtuigd dat zoutloos brood niet te vreten was, maar kwamen terug van vakantie met reisverhalen over hoe lekker het brood wel smaakte in Italië en Frankrijk, toevallig landen waar men traditioneel veel minder zout in het brood deed dan hier. Wij waren het slachtoffer van slechte gewoonten. De angst voor zout en ziekte deed de slinger de andere kant op slaan. Er mocht nergens meer zout in. Dat is dan weer moeilijk voor de producenten van industrieel klaargemaakt voedsel, dat steeds meer mensen willen (zout beschermt nog altijd tegen bederf en ziektekiemen). Maar ook de kennis over zout verdween bij de gewone mensen. We moeten niet te veel zouten, we moeten zout ook niet verbannen, we moeten leren juist zouten! Het is als make-up op een vrouw: pas mooi als men het niet merkt. Er zijn soorten zout en er zijn manieren om zout te gebruiken. Onze voorouders kenden doorgaans twee types zout: wit zout voor op tafel, grof zout voor verwerking en bewaring. Tafelzout, het witste zout, daarmee kruiden we tijdens het koken en strooien we, wanneer nodig,

aan tafel. Het zoutvaatje op tafel heeft ook een rituele functie: samen met brood symboliseert het de vriendschap en de gastvrijheid. Het is dan ook een gastronomische zonde om brood en zout af te ruimen voor de maaltijd is afgelopen. Tafelzout wordt in verschillende vormen aangeprezen. Zeezout klinkt lekkerder en natuurlijker dan gewoon tafelzout, maar in feite is er geen verschil. De andere zouten die in zeewater voorkomen, worden in een eerder stadium uit de indikkende pekel weg bezonken en zijn niet meer in het eindproduct aanwezig. Jodium zit er ook niet meer in, want dat verdampt tijdens het kristalliseren. Het is wel nuttig, zeker wanneer u kinderen hebt, om gejodeerd zout te kiezen. Daar is jodium kunstmatig aan toegevoegd. In andere landen wordt brood of melk gejodeerd, hier in België is ‘verbeterd’ zout onze enige bron. Jodiumtekort komt in dit land nog veel te veel voor en leidt tot gezondheidsproblemen, onder andere kropgezwel. Dat alleen al is een goede reden om in de keuken toch altijd een beetje (jodiumverrijkt) zout te gebruiken. Grof zout is in België uitsluitend in speciaalzaken te vinden. We betalen er veel te veel voor. Wanneer ik in Frankrijk ben, koop ik dus een zak gros sel. In Amerika noemen ze dat kosher salt. Het zou goedkoper moeten zijn dan tafelzout. Grof zout helpt bij het marineren. Gebruik het om vis of aubergines (bijvoorbeeld) in te wrijven, om ze dan onder een gewicht vocht te laten afgeven. Het voedsel wordt er steviger door. Met fijn zout lukt dat niet en kruipt de zoute smaak te snel in het voedsel. Bakken in zoutkorst en dergelijke kan alleen met grof zout. In de sla zijn de korrels hard, wat ik wel grappig vind, maar wellicht niet iedereen? En dan is er ﬂeur de sel. In het Nederlands zouden we van zoutschuim (zeeschuim?) kunnen spreken. Zoutschuim ontstaat in zoutpannen door de oppervlaktespanning tussen lucht en pekel. Er vormt zich een dun laagje zout aan het oppervlak, dat door de wind tot schuim wordt geblazen. Je kunt de vlokken zien drijven op de salines. Die worden afgeschept en verkocht voor de tig-voudige prijs van gewoon zout.

En sel de Guérande? Ideaal voor wie graag modder in zijn eten doet Er zit wel een klein gastronomisch voordeel aan: de textuur van de schuimvlokjes is zo licht dat ze aangenaam kraken onder de tanden. Het is zout om te strooien, voor het bijtgevoel. Maar patatjes koken met ﬂeur de sel is absurd en zinloos, iets voor snobs. Ik kan me ook niet van de achterdocht ontdoen dat zoutschuim, zoals dat op de foto, vaak niet van zoutpannen komt, maar ergens in een fabriek werd opgeklopt. En Guérande? Een lage kwaliteit slijkerig zeezout dat door de spitsvondigheid van Franse marketeers tot een cultspecerij is uitgegroeid. Ideaal voor wie graag modder in zijn eten doet. U moet maar eens opletten hoe vuil het water oogt waarin Guérandezout werd opgelost! Ik ga geen zoutrecepten voor de keuken geven, maar meng eens 1 kop fijn zout met een 1/2 kop zetmeel en 3/4 kop water. Verhit al roerend in een pannetje au bain-marie tot een glad wit deeg ontstaat. Stort het resultaat op zilverpapier en laat afkoelen. Hier is een witte pasta om prachtige beeldjes van te boetseren en te laten drogen (de rest afgesloten bewaren in de koelkast). Niet lekker, wel artistiek. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1266 PAGINA 22 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Politiek journaliste Véronique Lamquin: “Brussel is een onderwerp zo complex, zo boeiend, dat het nooit verveelt.”

ELSENE – “Wie aan Brussel raakt, raakt aan mij. Maar dat betekent nog niet dat ik blind ben voor de groeipijnen, voor de uitdagingen waar het Gewest voor staat. Die uitdagingen zijn nauw verbonden met die van België. Brussel en België staan daarin ook niet alleen: wat de wereld doet met haar grote steden, is essentieel voor de toekomst.” Véronique Lamquin woont in Elsene en is chef politiek bij Le Soir.

artverwarmend hoe Véronique Lamquin onlangs in Terzake haar visie op de regimecrisis uit de doeken deed. In het Nederlands. Met een accent weliswaar, met foutjes, maar toch: faut le faire. “Nu de zaken politiek zo op de spits worden gedreven, vind ik het dubbel belangrijk dat wie erbij betrokken is, de landstalen beheerst. Journalisten, politici. Ikzelf probeer Nederlands te spreken telkens als de kans zich aanbiedt. Met mijn Nederlandstalige collega’s, met Nederlandstalige politici. Het is een kwestie van respect, een vanzelfsprekendheid in mijn ogen. Enkele jaren geleden ben ik JeanLuc Dehaene gaan interviewen bij hem thuis, samen met mijn collega Dirk Vanoverbeke. In het Nederlands. Op het einde zei Dehaene: ‘Het is de eerste keer dat ik een interview met journalisten van Le Soir in het Nederlands doe.’ Ik vond dat niet meer dan normaal, hoewel Dehaene uitstekend Frans spreekt.”

Van Bergen naar Brussel Lamquin is een geboren en getogen Bergense. Het werk én de liefde hebben haar dertien jaar geleden hier gebracht. “Mijn lief woonde in Brussel, en ik kon beginnen op de redactie van La Dernière Heure. Pendelen was geen optie, onder meer omdat ik geregeld tot ’s avonds laat moest werken. In

Brussel komen wonen was dan ook een praktische, logische keuze. Dat ik op de redactie van de krant verantwoordelijk was voor de regionale pagina’s van Brussel, was een geschenk uit de hemel. Daardoor kon ik mijn nieuwe woonplaats beter leren kennen. En daarvan ben ik al snel de charmes gaan appreciëren. Weliswaar heb ik altijd graag in Bergen gewoond, maar Brussel was van een totaal andere orde. Zoveel groter, zoveel interessanter, zoveel meer te beleven.” Vijf jaar La Dernière Heure, vervolgens een jaar als woordvoerder op het kabinet van toenmalig minister-president Jacques Simonet. Daarna, van 2000 tot 2003, woordvoerster voor de gemeente Anderlecht. Vooral op die laatste periode kijkt Lamquin met plezier terug. “De nieuwe meerderheid, MR-Ecolo, wilde de gemeente doen heropleven. Er waren een massa dingen te doen, te veranderen, uit te leggen aan de bevolking; er kwamen vergaderingen met de mensen uit de moeilijke buurten. Dat gaf een nieuw elan, waardoor ik mijn werk als erg nuttig ervoer. Ik werkte bovendien veel meer met de plaatselijke bevolking dan met de pers, wat het allemaal nog boeiender maakte.” “Hoe graag ik het ook deed, toen Le Soir me vroeg hoofd te worden van de Brusselse regio nale pagina’s, kon ik niet neen zeggen. Mijn

hart klopte, en klopt nog altijd, Brussels. Nu is Brussel weliswaar niet meer mijn hoofdtaak, maar ik volg de berichtgeving over het Gewest nog steeds op de voet. Van Brussel Deze Week tot Het Laatste Nieuws, van Télé Bruxelles tot tvbrussel. Het is een onderwerp zo complex, zo boeiend, dat het nooit verveelt. Het is ook gewoon nuttig om bij te blijven: Brussel is een van de grote uitdagingen van België, alom aanwezig in alle hoofdstukken van de staatshervorming die nu al zo lang in het kraambed ligt. Ik vind het dan ook spijtig dat er zo dikwijls met gebrekkige kennis van zaken over wordt bericht.”

Meningsverschil Gebrek aan kennis: het hoge woord is eruit. “Dat Brussel onomkeerbaar multicultureel is, dat de meerderheid van de inwoners zich eerst en vooral als Brusselaar ziet, wordt onderschat door de meeste journalisten. En bij uitbreiding door de meeste Belgen van buiten Brussel. Aan de basis liggen volgens mij twee oorzaken. Eén: Brussel wordt vaak als lokale materie beschouwd, iets wat vooral aandacht krijgt op de regionale pagina’s. Twee: op de politieke redacties van de kranten zitten statistisch gezien veel meer redacteurs die in de provincie wonen – Wallonië, Vlaanderen – dan in Brussel. En Brussel is nu eenmaal een zo ingewikkelde materie, institutioneel zo moeilijk te ontwarren, dat wie het Gewest niet echt wil kennen – en dan nog het liefst van binnen uit –, het ook niet kan begrijpen.” “Het gros van de bevolking beseft, denk ik, niet dat Brussel misschien wel het moeilijkste probleem is in de nu al zo lang aanslepende onderhandelingen. In 1970 werd de basis ge-

“Heerlijke verse koriander. De foto symboliseert voor mij de gezelligheid bij de handelaars van de Malibranstraat, die altijd een geschenkje voor de klanten hebben.”

legd voor de drie gemeenschappen, tien jaar vóór de gewesten, en sindsdien leeft België in ambiguïteit. De Vlamingen zien het land met drie gemeenschappen, als je de Duitstalige gemeenschap meerekent. De Franstaligen zien het – vooral de laatste jaren – met drie gewesten. Lang was het geen probleem omdat de bevoegdheden goed verdeeld waren: ofwel zaten ze bij een gemeenschap, ofwel bij een gewest. Maar nu men meer en meer bevoegdheden wil geven aan de deelstaten, stelt zich het probleem: willen we een België met twee of met drie deelstaten? En daarover

BDW 1266 PAGINA 23 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

FREDDI SMEKENS Zwaaige

“Ik vond het idee van Vande Lanotte van een personenbelasting met pendelaarscoëfficiënt heel interessant”

Véronique Lamquin, chef politiek Le Soir

‘We staan voor enorme uitdagingen’ heerst een fundamenteel meningsverschil tussen noord en zuid. Die twee visies zijn onverenigbaar. Voor de Vlamingen is het ondenkbaar dat Brussel geen deel uitmaakt van de Vlaamse Gemeenschap, voor de Franstaligen is het net het tegenovergestelde. Er zullen toegevingen gedaan moeten worden, anders is een oplossing een utopie.” “Charles Picqué predikt al jaren dat Brussel hét probleem is, en hij slaat de spijker op de kop. In alle hoofdstukken in de staatshervorming is er een probleem met Brussel. Spreek je over kinderbijslag, dan is er een probleem met Brussel; spreek je over gezondheidszorg of justitie, dan is er een probleem met Brussel... Maar men heeft het probleem helaas genegeerd; het statuut van Brussel werd beschouwd als symbolisch.” “Ik wil zeker niet de verdediger zijn van het ene of het andere kamp, maar dat de Franstaligen zeggen dat Brussel een volwaardig gewest is, ligt – naar mijn bescheiden mening – meer in de lijn van het standpunt van ‘de Brusselaar’ zelf. De Brusselaar die over zijn eigen politiek wil beslissen. Mobiliteit, leefmilieu, sociale kwesties, noem maar op. En dat recht heeft die Brusselaar volgens mij: Brussel is een eigen entiteit geworden binnen het grote geheel; het idee dat Brussel beheerd moet worden door een van de twee gemeenschappen, is zinloos.”

Bedelaar “Brussel is en moet ook tweetalig blijven, met alle rechten van dien voor iedereen. Dat is logisch. Franstalige, Nederlandstalige en anderstalige Brusselaars die – samen – over hun lot beslissen. Dat zal al moeilijk genoeg zijn. De perceptie ‘Brussel is de grote bedelaar’ is in

mijn ogen pertinent onjuist. Integendeel, het is een uniek laboratorium, een kans die gegrepen moet worden. Dat het Gewest een enorme demografische ontwikkeling doormaakt, is een troef. Een troef, maar het brengt uitdagingen met zich mee: meer mensen betekent ook dat we veel meer openbare voorzieningen nodig hebben, van openbaar vervoer tot onderwijs. En dat heeft men te laat begrepen. Nu begint de politiek er eindelijk over te spreken, maar het is niet vijf voor, maar vijf over twaalf.” “Het gros van de nieuwkomers, de immigranten, kiest voor Brussel en niet voor een dorpje ergens in Wallonië of Vlaanderen. De OCMW’s worden overstelpt. Tweehonderdduizend inwoners erbij in tien jaar tijd: dat is veel, heel veel. Met alle gevolgen van dien. Men ziet het nu al. De kloof tussen rijk en arm wordt almaar groter. Brussel oefent nu eenmaal niet alleen een aantrekkingskracht uit op mensen die het goed hebben, maar ook, en vooral, op mensen die arm zijn. Om die mensen op een adequate manier op te vangen en te helpen integreren, moet het Gewest over de nodige middelen beschikken. En laat nu juist de onderfinanciering een van de problemen zijn. De pendelaars die hier dagelijks hun kost komen verdienen, brengt extra kosten met zich mee voor mobiliteit, veiligheid enzovoort, maar ze betalen hun belastingen elders. Daarom ook vond ik het interessant dat Vande Lanotte in zijn nota een paragraaf had ingelast over een personenbelasting met pendelaarscoëfficiënt. Daardoor zou Brussel meer krijgen. Zoiets bestaat trouwens al in andere federale staten.”

Karel Van der Auwera

mdat ik mij de laatste tijd afvroeg: “Wa zou ik na faaitelaaik auver zwaaige kunne schraaive?”, ben ik er nu aan toe. Persoonlijk gebeurt het mij zelden iemand tot zwaaige aan te manen. Het tegenovergestelde hoeft echter niemand te verwonderen. Zwaaige, waarde lezer, kan ieder van ons, op welk ogenblik dan ook, goed uitkomen. Hoewel, naar mijn bescheiden oordeel althans, zwaaige altaaid zilver zal zaain, en spreike goud es. Omdat zwaaige altijd een vorm van toegeven is. Maar laten we beginnen met de positieve aspecten van zwaaige te belichten, waarde lezer. Ik begin met vast te stellen dat zwaaige, in tegenstelling tot vele andere fenomenen, gie lawaait mokt. Niet dat ieder van ons zich tot een Charel de Zwaaiger moet ontpoppen, natuurlijk. De wereld zou er dan inderdaad maar triestig uitzien. Ik wou daar nog een ander spreekwoord aan toevoegen: Mè te zwaaige kunde den deuvel kluute. Aan de lezer om dat gezegde even uit te proberen, maar volgens mij zit er wel een grond van waarheid in. En dan is er ook nog de subtiele manier om aan te geven dat men het absoluut niet eens is met wat ons wordt gezegd of voorgeschoteld: in dat geval kunnen we de uitdrukking: “Ik zwaaig” of: “Ik zwaaig al!” gerust voor onze kar spannen. Uiteraard hoeft men er na die uitspraak niet het zwijgen toe te doen. Ik zou zelfs durven te pleiten voor het tegendeel, en met een gerust gemoed beweren dat zwaaige een even goede aanval als verdediging is. Op de een of de andere manier voel ik mij altijd wel een beetje gevleid wanneer iemand opmerkt: “Awel, ge zaait zu stillekes...?” Op zo’n ogenblik wordt mij het absolute tegengif geserveerd voor: “G’het waal zuveul babbel op” of: “Wannier gooi aaven teuter na is haave?” Niet dat we ons van het een of van het ander iets moeten aantrekken, maar het gebeurt nu eenmaal dat ieder van ons het op een bepaald ogenblik te horen krijgt. En natuurlijk kan men altijd terugvallen op de Brusselse dooddoener: “Lot ons er auver zwaaige.”

Ook na deze uitspraak, waarde lezer, hoeft het ons geenszins te verwonderen dat de discussie over het aangesneden onderwerp in alle hevigheid weer oplaait. Zwaaige kan dus, zou ik als dichter zeggen, zowel een wapen als een schild zijn. Nu we toch in de beeldspraak beland zijn, wou ik even de opmerking: “Zwaaigt stil!” aanhalen. Daarbij heb ik mij steeds afgevraagd of men ook op een andere manier dan in stilte on zwaaige too kan zaain. Bij dat alles wil ik onderstrepen dat de grote Russische schrijver Dostojevski volgens mij ongelijk had toen hij uitpakte met: “Iemand die zwijgt, is mooier dan iemand die spreekt.” “Da’s masscheen omda ge zu nen gruuten babbeleir zaait,” hoor ik daar zeggen. En nu ik toch de ijdele toer op ga, wou ik ook even aanstippen dat ik het niet helemaal eens ben met Confucius’ uitspraak “Horen, zien en zwijgen.” Ik zou hier zwaaige vervangen door van a bakkes moeke. Of de lezer het met dat laatste eens is, laat ik graag in het midden. Laat mij er toch aan toevoegen dat zwaaige ons hoe dan ook altijd van pas kan komen. Die laatste stelling kan gemakkelijk bewezen worden. Door bijvoorbeeld na te gaan hoe vaak we de uitspraak: “’k Haa beiter niks gezeid” al gebruikt hebben. Maar laten we wel wezen, waarde lezer: alles komt er volgens mij op neer om zwaaige aan te wenden wanneer het ons uitkomt. En zeker niet te zwaaige as we eet te zegge hemme. En uiteraard hem ik auver zwaaige nog ’t ien en ’t ander te zegge. Maar ergens heb ik gelezen dat zwaaige de broeder van de beleefdheid is. En voorlopig wil ik mij daar wel naar schikken, hoewel dat uiteraard niet gemakkelijk zal zijn – de lezer die mij een beetje kent, zal zich dat gemakkelijk kunnen voorstellen. Wa valt er na nog mier auver zwaaige te zegge? In feite veel meer dan we op het eerste gezicht zouden vermoeden, waarde lezer. En zeker wil ik aanhalen wat mijn kunstbroeder Bertus Aafjes uit zijn pen liet vloeien: ‘als de bloemen konden spreken zouden ze zwijgen’. Veel heb ik daar niet aan toe te voegen.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1266 PAGINA 24 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Vechtsport > Redwan El Khadiri, boegbeeld van kudo daido juku

‘Wereldkampioen is maar ’t begin’ ANDERLECHT – Kopstoten, kniestoten, grondvechten en ‘gewoon’ boksen: kudo daido juku heeft iets van een straatgevecht. Redwan El Khadiri (27) is een klinkende naam in het wereldje. Na een titel als Europees kampioen droomt hij nu van de wereldtitel. En meer. “Kudo daido juku vraagt een sterke fysieke conditie, spierkracht, techniek en mentale kracht,” legt Redwan El Khadiri uit. “Daar moet je aan werken, elke training weer. Dagelijks train ik drie keer: ’s morgens lopen, ’s middags explosieve powertraining en ’s avonds technieken en sparren. Het is een levenskeuze die ik heb gemaakt en waarvan ik later de vruchten zal plukken.” De Japanse vechtsport is een afgeleide van karate en een mengeling van thaiboks, judo en wat Braziliaans jiujitsu. Dat betekent dat er met vuisten, ellebogen, knieën, hoofd en benen mag worden gevochten, zowel rechtopstaand als op de tatami. De vechters dragen een helm met vooraan een harde bel; aan de handen hebben ze dunne handschoenen. “Toen ik als zestienjarige met vechtsport begon, vertelde mijn leraar dat ik zowel op thaiboksen als Braziliaans jiujitsu moest trainen, zodat ik een voorsprong zou hebben in kudo. Ik trainde superintensief, het was mijn leven. De competitie motiveerde me; ik wou per se slagen. Na vier jaar trok ik naar het wereldkampioenschap in Japan. Daar verloor ik tijdens de eerste ronde op punten, maar het was een mooie ervaring. Ik heb toen ook mijn zwarte gordel behaald en heb die overhandigd

de CLUB

Redwan ‘Redson’ El Khadiri: “Heb je een bureaubaan? Dan is kudo daido juku de ideale sport: door de helm loop je geen gezichtsletsels op.”

Gaelic Athletic Association (GAA), Brussel

Guinness en Duvel

“Hurling is de behendigste en snelste ploegsport op gras,” stelt Kevin Keary (27), voorzitter van de Brusselse hurlingclub. “De sport vergt heel veel techniek; je kunt het zien als een mengeling tussen veldhockey en lacrosse.” Hurling wordt met een bal gespeeld ter grootte van een baseball en een stick, de hurl, vergelijkbaar met een hockeystick, maar dan met een breder en plat vlak aan de onderkant. De bal mag met de handen gevangen worden. Met de bal in de hand mag de speler vier passen zetten, anders moet hij met de bal op de grond lopen of de bal laten botsen op de stick. Palen in de vorm van een H, zoals in het rugby, vormen het doel. Onder de palen staat een doelman: wie hem kan passeren, krijgt drie punten. Scoren boven de paal levert één punt op.

BRUSSEL – Hurling is een typisch Ierse sport die meer dan tweeduizend jaar oud is en zelfs een plekje heeft versierd in de Ierse mythologie. De Brusselse club is top in Europa, zowel op als naast het veld.

“Je mag met de schouders in duel gaan, het is iets ruwer dan voetbal. Als je de bal vangt of op je hurl laat botsen, mag de tegenstander de bal proberen weg te kloppen met zijn hurl. Ik heb daardoor zowat elke vinger gebroken in de hand waarmee ik de hurl vasthou. Handschoenen dragen we niet, dat hoort er niet bij. Dat wordt gezien als een teken van zwakheid. Een helm dragen we sinds kort wel.”

Groei door crisis

Hurling, niet voor watjes: “Handschoenen dragen we niet, dat is een teken van zwakte.”

Een kleine dertig jaar geleden kwam hurling naar Brussel overgewaaid. Vandaag wordt het in competitieverband gespeeld in de Pan-European Hurling Championship. Ploegen van verschillende Europese steden met een belangrijke Ierse gemeenschap nemen het tegen elkaar op in Luxemburg, Den Haag, Parijs en Brussel. Dit jaar kunnen daar nog Toulouse en Boedapest bijkomen. “Op Saint Patrick’s Day (17 maart, red.) organiseren we in het Jubelpark een feest en daar wordt een demonstratie hurling gegeven. Wie wil, kan daar eens komen meespelen. Het zal

BDW 1266 PAGINA 25 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Procureur van vijftig “In 2007 ben ik naar het Europees kam pioenschap getrokken,” vertelt El Khadiri. “Daar heb ik geluk gehad. Ik had niet zoveel getraind, ik was moe en was met mijn 69 kilogram de lichtste in mijn categorie. Ik had ook nog eens net mijn wijsheidstanden laten trekken. Toch heb ik er iedereen knock-out

“Dit is een levenskeuze die ik heb gemaakt en waarvan ik later de vruchten zal plukken”

geslagen en ben ik Europees kampioen geworden. Mijn mooiste sportieve herinnering.” “Sindsdien heb ik aan allerhande competities deelgenomen, zowel in België als in bijvoorbeeld Rusland. Vorig jaar heb ik op het WK in de tweede ronde verloren op punten van de kampioen van Rusland. De zeventiende februari kan ik revanche op hem nemen tijdens een wereldbekertoernooi in Rusland.” Anders dan in landen als Rusland en Ja-

voor ons de eerste training van het seizoen zijn, daarna trainen we twee keer per week in het Jubelpark.” “De Brusselse hurlingploeg telt een dertigtal mannen, ook een paar Belgen, en we hebben afgelopen seizoen het kampioenschap gewonnen. Onze vrouwenploeg ook trouwens. We vertegenwoordigen België en we doen dat met trots.” In Ierland zijn de hurlingspelers amateurs, maar ze spelen wel regelmatig voor tachtigduizend supporters. De sport is sterk regiogebonden en brengt er het hele gezin op de been. Ook in België is het meer dan gewoon een sport. “De sfeer tijdens en na de match is echt super. Heel internationaal, en doordat er veel Ieren zijn, wordt er veel gefeest en gedronken. Guinness, Duvel en Leffe komen daar zeker bij kijken.” “Nu heerst er een economische crisis in Ierland. Daardoor komen heel wat Ieren afgezakt op zoek naar werk. De hurlingclub is een veilige haven voor hen. Als ze bijvoorbeeld een appartement of een baan zoeken, vinden ze bij ons landgenoten die hen kunnen helpen. Ik heb de laatste weken al een paar e-mails ontvangen van Ieren die naar hier komen. Hurling heeft ook TS een sterk sociaal aspect.” Meer op www.belgiumgaa.com. GAA traint maandag en donderdag, van maart tot juli in het Jubelpark. De Ierse pub De Valera’s is clubhuis en sponsor

David Steegen

pan is kudo daido juku in België – met een dertigtal beoefenaars – zeer klein. Met alle kopen elleboogstoten die erin geoorloofd zijn, zullen veel mensen het als zeer agressief bestempelen. “Tijdens de les gaat het eerst over respect. Als een leerling iemand anders iets aandoet, dan vliegt hij buiten. Wie hij ook is. Je moet eerst en vooral jezelf en je tegenstander leren respecteren om goed te kunnen trainen. Je moet aanvaarden dat je de ene keer slagen incasseert en ze de andere keer uitdeelt.” “Voor mensen met een bureaubaan is dit bijvoorbeeld een heel interessante sport. Door de helm loop je geen letsels aan het gezicht op. Ik had bijvoorbeeld een vijftigjarige procureur als leerling. Hij kon de dag na de training rustig naar zijn werk, met een goed gevoel, en zijn gezicht was intact (lacht).”

De Lijst Ik kom om negen uur aan op de club. Het vooruitzicht van een doordeweekse dag brengt rust. Een paar interviews, twee persconferenties en een paar afspraken. Mijn vrouw belt me paniekerig. “Jacques heeft net gebeld. Je moet gaan. Naar het schijnt zijn er heel weinig plaatsen.” Ik neem het zekere voor het onzekere. Jacques is een vriend, de papa van Jarne, elf jaar en spits van de U12 van Ritterklub. Jarne is een klasgenoot van onze jongste, Julia. Ze worden groot, onze kinderen. Het middelbaar wenkt. De inschrijvingen worden pas vanaf zes uur ’s avonds opgenomen. Ik herschik en delegeer en rij vloekend naar Jette. Ik neem plaats in de wachtrij met ouders. Een ondernemende oma heeft zich opgedrongen als de bewaakster van ‘de Lijst’. Ik ben nummer 26. De lijst is officieus, maar ze helpt de rust te bewaren. Tegenstrijdige geruchten voeden de onrust. Volgens sommigen zouden er 122 beschikbare plaatsen zijn. Anderen beweren dat er maar 53 zijn. Ach, we zien wel. Ik ken enkele papa’s en mama’s. Stijn is vanuit het Gentse in Brussel beland. Hij wisselt af met zijn vrouw: zij geeft les aan het Sint-Guido-Instituut, de school van Lukaku. Wolfgang, de papa van Ramses, is een van de weinige mensen die consequent leven: het hele gezin verplaatst zich met de fiets. Door weer en wind. Wolfgang is onderzoeker aan de Universiteit Antwerpen. Hij weet het een en ander over hersenactiviteit. Boeiende man. Met Inge heb ik tijdens mijn adolescentie nog dictie en toneel gevolgd aan de muziekacademie van Jette. Zij heeft op het Sint-Pieterscollege gezeten, waar we vandaag onze kinderen willen aanmelden. De sfeer is goed. We lachen veel en leren elkaar kennen. Een papa van Albanese afkomst vraagt me naar de toestand op RSC Anderlecht. Hij belandde 22 jaar geleden in Brussel en gaat nooit meer weg. Hij kent

African fighter El Khadiri is naast zijn sportcarrière ook bekend als de Brusselse rapper Redson, al brokkelt zijn muziekcarrière door zijn drukbezette agenda wat af. Met African Fighter toont hij ook zijn ondernemingszin. “Ik wil vechters van Afrikaanse afkomst samenbrengen en de Brusselse jeugd motiveren. Hun een structuur aanbieden, want sommigen worden zwaar in de steek gelaten. We willen jonge vechters sponsoren en in Brussel een zaal openen waar ze kunnen trainen – en waar niet-Afrikanen natuurlijk ook welkom zullen zijn. Naast een merk is het ook een label. We zijn volop bezig met het uit te werken.” Met zijn 27 heeft El Khadiri nog heel wat jaren als topsporter in het vooruitzicht. Hij reisde tot nu toe al naar landen als Thailand, Japan en Abu Dhabi om te vechten, maar binnenkort wil hij de hele wereld veroveren. “Wereldkampioen worden is maar het begin. Mijn dromen gaan veel verder. Als je die titel hebt, dan kun je naar andere competities. Je hebt grote competities zoals Ultimate Fighting: dan kun je van de vechtsport je werk maken. Ik ben er zeker van dat dat voor mij mogelijk is, je moet het alleen willen. Je moet vertrouwen hebben.” Tim Schoonjans

Beurs voor de bergsporter SINT-PIETERS-WOLUWE – Wie nog materiaal (of inspiratie) nodig heeft voor hij op skivakantie vertrekt, krijgt met Kiwaski een beurs op maat. Het cultureel centrum van Mooibos (Stoeterijlaan 100) wordt op 19 februari omgetoverd tot een bergsportbeurs. Wie nog niet weet waar hij dit jaar op skivakantie wil, kan vanaf 13 uur informatie en brochures verzamelen. Wie nog materiaal moet aankopen, kan bladeren in de catalogussen van de Brusselse winkels die gespecialiseerd zijn in wintersportmateriaal. En als u wat krap bij kas zit of op een mooie occasie aast, dan kunt u op de tweedehandsmarkt terecht. Tijdens de beurs kunnen de bezoekers genieten van warme wijn of tartiflette, maar de echte skisfeer barst los na 19 uur. Na een aangeboden aperitief kunt u, naar believen, mee-eten van een Zwitserse raclette of een bord Valaisanne voor 20 euro. De dag wordt afgesloten met een après-skiparty (vanaf 22 uur). Kiwaski is gratis en wordt georganiseerd door Kiwanis, een serviceclub die humanitaire acties onTS dersteunt en ontwikkelt. www.kiwaski.be

Besnik Hasi, mijn collega en assistentcoach. De man is een kenner en liefhebber. Een andere papa, van Marokkaanse oorsprong, is trots dat Boussoufa de Gouden Schoen heeft gewonnen. De aangename gesprekken verzwelgen de tijd. De rij zwelt aan. Nieuwelingen worden prompt door Wolfgang op de lijst gezet. Hij heeft kundig de ondankbare taak van Oma overgenomen. Een blijk van assertief en menselijk leiderschap. De diversiteit op de lijst is groot. Een rasechte Brusselaar wil zijn zoon inschrijven. De jongen is erbij, helemaal gehuld in een uitrusting van Germinal Beerschot. “Vroeger zat hij bij jullie,” vertelt hij me in onvervalst Brussels. “Helaas niet goed genoeg,” zegt de voetbalvader met een zucht. Ik raak aan de praat met drie Marokkaanse moeders. Eentje heeft een sterke Hollandse tongval. Even voordien heb ik met hun zonen op de speelplaats gevoetbald. Perfect drietalige jongetjes. Ze gaan naar school in het Nederlands, voetballen in alle talen en thuis praten ze Frans, Arabisch en Nederlands. Echte Brusselaars. “Vanwaar dat Hollandse accent?” vraag ik. “Een groot deel van mijn familie woont er en ik heb er vele zomervakanties doorgebracht. Ken je Ibrahim Afellay?” – “Natuurlijk!” Wie kent er de talentrijke Nederlander niet die nu voor Barcelona voetbalt? “Hij is dichte familie,” zegt ze trots. “Kapper Mimoun uit Laken, ook familie, heeft zijn moeder bijgestaan toen PSV Eindhoven hem kwam halen in Utrecht.” Ik beleef een wonderlijke dag. Ver van communautaire kwesties en gekibbel. Harmonie bestaat. Met dank aan de Lijst. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

gekregen door de meester. Hij vroeg me om verantwoordelijk te worden voor de sport in België. Dat was een aanbod dat ik niet kon weigeren.” El Khadiri geeft samen met zijn leraar de enige kudo daido juku-les in België (in de Scheldestraat in Molenbeek), maar hij moet zich daar jammer genoeg ook bezighouden met de administratie en met paperassen. Doordat hij ook hard traint, kan hij zich niet voor de volle honderd procent inzetten voor die taak. Daarom hoopt hij binnen afzienbare tijd een opvolger te hebben.

Dans door het Chinees Paviljoen LAKEN – De voorstelling Tjing tjing neemt vierplussers mee op een danstocht door het Chinees Paviljoen. Twee dansers nemen je mee op verkenning door het Chinees Paviljoen. Van kamer tot kamer leiden ze de bezoeker(tje)s rond en leren ze hen de Chinese cultuur beter kennen. De tocht leidt bijvoorbeeld door de kamertjes waar koning Leopold vroeger nog zijn thee dronk. De dansers mixen met een artistieke knipoog hun hedendaagse dans met Chinese trekjes. Ze zetten het bijzondere museum

op een andere manier in de spotlights. Op de knieën of op de tippen van de tenen, het wordt een leuke tocht vol verrassingen. De kinderdansvoorstelling wordt aangeboden door het gemeenschapscentrum Heembeek-Mutsaard. U betaalt ter plaatse 6 euro (toegang tot het museum inbegrepen), in voorverkoop 4 euro. Reserveren is aangewezen, want het aantal plaatsen is beperkt. Dat kan telefonisch op 02-268.20.82. Afspraak op woensdag 16 februari om 15 uur aan het Chinees Paviljoen, Van Praetlaan 44, 1020 Laken. TS

9 N A

TOT

VO O R I E

za Z

AAR • B D J 3

HEL E

BDW 1266 PAGINA 26 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

R EE N V

Auréliane, Fleur, Jean en Milan met alle ingrediënten waarmee ze hun eigen schoonmaakproducten voor de school maken. “Die bruine zeep... eerlijk gezegd stinkt die wel een beetje.”

Brussel ch is g lo co e r o vo s re b e d ement op Interview: Jongerenparl

! u e i l i m f e e l t e h t e m e e m f Lee S DOOR PATRICK JORDEN

gaf minister van Op woensdag 26 januari broeck het startschot Leefmilieu Evely ne Huyte t dit jaar van het voor de eerste bijeenkoms a gingen de jongeren Jongerenparlement. Daarn jes t deden ze in drie groep volop brainstormen. Da ter ’, ‘consumptie’ en ‘wa rond de thema’s ‘voeding en Zazie haar oor te & natuur in Brussel’. To tste groepje, liep ze Milan luisteren legde bij het laa zit ten allebei in het zesde en Jean tegen het lijf. Zij in Oudergem, waar ze leerjaar van L’Autre École jke projec ten op poten heel vaak milieuv riendeli zet ten. en we een hele week een Jean (J): Vorig jaar hebb vuiling in Brussel en projec t gehad rond de ver ire over gemaak t. Dit er ook zelf een documenta mee te doen aan het jaar stelde de juf voor om t we aan anderen en aan Jongerenparlement, zoda len wat we op school de minister kunnen ver tel t milieu. proberen te doen voor he

elf en achttien Tachtig jongeren tussen t milieu. maken zich zorgen om he ussels Samen vormen ze het Br langs on Jongerenparlement, en t samen. Milan kwamen ze voor het eers rgem maken (11) en Jean (11) uit Oude t. Ze weten deel uit van dat parlemen en vooral: ze heel wat over het milieu, zorgen. willen er graag mee voor

ische tuin, het ont werp van de schetsen voor die ecolog Milan.) ducten om de vloeren, M: We maken ook zelf pro school mee schoon te vensters en tafels van de ine zeep en lijnolie. maken. Op basis van bru emische producten Zo moeten we minder ch het milieu. En het is nog kopen, dat is beter voor goedkoper ook! kend. Als jullie zelf Waw, wel indrukwek t milieu, hebben al zoveel doen voor he eenkomst van jullie op deze eerste bij dan nog wel iets het Jongerenparlement

En dat is? blinde l heeft bijvoorbeeld twee Milan (M): Onze schoo n we binnenkort klimop muren, en daartegen gaa op r de biodiversiteit, want planten. Dat is goed voo de eien er kleine vruchten in het eind van de winter gro zijn opgegeten worden. Die klimop die door de vogels t veel voedsel vinden ze nie daar heel blij om, want zo k oo er winter. En ze kunnen meer aan het eind van de en enzovoort. in schuilen, nestjes bouw en: dat ix Govaertplein verander J: We willen ook het Fel ool op lig t. Het plan is om is het plein waar onze sch , een van maken, met str uiken er een ecolog ische tuin een ide,... Nu vind je er alleen vijver tje, een bloemenwe al el We hebben ons voorst paar bomen en wat gras. van eente! (Hiernaast zie je een opgestuurd naar de gem

bijgeleerd? was voor ons vandaag J: Min of meer, maar het vat ting van wat we al eerder een soort samen wisten. vanmorgen dat we M: De minister ver telde

BDW 1266 PAGINA 27 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

den zouden hebben als alle lan drie keer onze aarde nodig ar schrok n als België nu doet. Da evenveel blijven verbruike n echt veel ons wel zorgen: we moete ik toch van. We maken ie. en met water en met energ zuiniger leren omspring Brussel, want over de biodiversiteit in J: En we moeten waken vergeten. dat durven we weleens te r wat volwassenen weten ampe M: Sommige kinderen of m het zo belangrijk is. biodiversiteit is en waaro nsen die dat uitleggen voor de me Kan jij het dan kort amper weten? ven’) en je twee woorden: bio (‘le M: In biodiversiteit hoor soorten van dat er veel verschillende diversiteit, wat betekent e schakel ren, en insecten en zo. Elk leven zijn. Planten en die ook door de klimaatverandering en is even belangrijk. Door aan het d zijn sommige soorten te weinig groen in de sta een voorbeeld er Xavier heeft vandaag verdw ijnen. Onze begeleid ect dat it: de waterkever is een ins gegeven van biodiversite en gaan, moeten hem zijn gang lat verzot is op kik kerdril. We r zorgt de veel eit jes. Op die manie want kik kers leggen enorm s zijn. dat er niet té veel kik ker waterkever er mee voor tteland. eerder iets voor het pla Oké, maar dat lijk t me om de stad als Br ussel doen Wat kunnen we in een ? ermen of te vergroten biodiversiteit te besch l bewerken. vee dan mag je hem niet te M: Als je een tuin hebt, nt er zullen veel n je best laten liggen, wa Een dode boomstronk ka k mieren. vogels op afkomen, en oo zo mooi, maar e tuin is misschien niet J: Ja, een minder verzorgd ersiteit. wel beter voor de biodiv s moeten laten ders altijd dat ze het gra M: Ik zeg tegen mijn ou ecten aan. We r. Dat trekt veel meer ins groeien, zeker in de winte in onze tuin. composthoop gemaak t hebben onlangs ook een ment? bedoeling van dit parle Wat is uiteindelijk de ens in mei, erg begonnen. Op het einde, J: We zijn nog maar net dan een paar en en daaruit kiezen we leggen we alle ideeën sam ze ziet zit ten, aan de minister. Als zij voorstellen. Die geven we uit voeren. komende jaren ook echt gaat ze die voorstellen de

[ SORRY ] SNORRY

Trek die dikke trui aan! (of toch niet???) We blijven nog even stilstaan bij het milieu. Volgende week, woensdag 16 februari, is het weer Dikke-truiendag! Zet thuis of op school de verwarming een graadje lager en trek een stevige pullover aan. Hoe minder we met z’n allen verbruiken, des te beter voor het milieu. Want energieverbruik zorgt voor veel CO2-uitstoot in de lucht, en dat is een van de belangrijkste oorzaken van de klimaatopwarming. Wist je dat als de aarde met 1 graad opwarmt, er tien procent van onze biodiversiteit zal verdwijnen? (Lees ook het hoofdartikel!) We kunnen het maar beter niet zo ver laten komen... Dus haal die warme, wollige trui maar boven... Surf ook eens naar toncontract.lne.be. Daar vind je nog heel wat andere tips om de CO2-uitstoot te verminderen. PS: Wist je trouwens dat drie dunne truien beter helpen tegen de koude dan één dikke? De verschillende laagjes houden de warmte van je lichaam goed vast. Kortom: je kan er ook gerust een Dunne-truiendag van maken.

lie willen voorstellen? En, al enig idee wat jul een balkon e mensen die in de stad M: Ja, bijvoorbeeld dat all . hebben, er planten zet ten zijn in er groen en minder afval J: Voor mij mag er nog me e we dat beetje nadenken over ho een g no et mo Ik l. sse Bru kunnen doen.

Ooit gehoord van de Low Impact Kids?

dan!

r jouw t het Jongerenparlement voo Wil je op de voet volgen wa arlement.be. rf dan naar ww w.jongerenp Su ? nen eke bet kan lieu mi en dat we soms echt iets kunn Jean, Milan & co bewijzen er en jnlijk gaan de burgemeest veranderen: heel waarschi he tuin hun plan voor een ecologisc schepenen van Oudergem goedkeuren. op het Felix Govaertplein

erp Milan maakte een ontw t voor de heraanleg van he Felix Govaer tplein in en zie Oudergem. In het midd de er je een poel. De gearce t blokjes zijn zitbanken. He De k. gele vlak is een zandba zijn groene vlakken rechts brandnetels. n van Een echte ecologische tui 33 meter lang!

Nee,

VANGER

i Oké, afspraak begin me

BLIK

het is niet de naam van een nieuwe hippe meidengroep. Low Impact Kids (zeg maar LIK’s) hebben een kleine ecologische voetafdruk. Of, met andere woorden, ze denken aan het welzijn en de toekomst van onze aardbol door enkele van hun gewoonten te veranderen. Minder vlees eten, tweedehands kleding kopen, je computer uitzetten telkens als je buiten gaat spelen, bijvoorbeeld. LIK’s vind je in België, maar evengoed in Peru of Indonesië. In het boekje We hebben maar één planeet leer je zeven Low Impact Kids van over de hele wereld kennen. En het boek staat boordevol tips, weetjes en testjes om zelf zo’n LIK te worden. Waarop kan je letten als je een nieuwe gsm koopt (behalve op het flashy model, natuurlijk)? Wat betekent guerrilla gardening? Hoe maak je zelf lippenbalsem? Enzovoort, enzovoort. Een handig doeboekje voor al wie gelooft dat ook kleine beetjes kunnen helpen! Want “de toekomst is te belangrijk om over te laten aan de volwassenen” staat op de achterflap van het boek. We hebben maar één planeet van Steven Vromman & Ilona Plichart is uitgegeven bij Van Halewyck. Voor iedereen vanaf 9 jaar.