BDW - editie 1265

© SASKIA VANDERSTICHELE

03 02 11

DE VETMESTER IN MATTHIAS SCHOENAERTS En ook: Hans Op de Beeck, Richard Thompson en Arbeid Adelt!

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Onderwijs > Rits bouwt filmstudio in Anderlecht

Filmmaken aan de waterkant © SASKIA VANDERSTICHELE

Heel spoedig wil de Erasmushogeschool hier, aan de Nijverheidskaai, haar filmstudio zien verrijzen.

V

ijf jaar geleden, bij de opening van de campus Dansaert op het Bloemenhofplein, maakte de Erasmushogeschool duidelijk dat ze zich in het centrum wilde nestelen. Het was de bedoeling zoveel mogelijk departementen naar hartje Brussel te halen. De campus in Anderlecht lag ongelukkig, te ver van de meeste sociaal-culturele activiteiten, en bovendien liep het studentental terug, zei toenmalig directeur Frank Roos. Op termijn zou deze campus verdwijnen. Toen zaten er, behalve de administratieve diensten, ook de ingenieurs-, informatica- en musicalstudenten.

Zij zitten er nog altijd – en binnenkort krijgen ze zelfs het gezelschap van de filmstudenten van het Rits.

De Erasmushogeschool gaat op de campus in Anderlecht een grote film- en televisiestudio bouwen. Nu beschikt de filmopleiding over twee studio’s in het onlangs volledig gerenoveerde gebouw in de Dansaert-

straat. Ook gebruikt ze Studio Sonart, de historische filmstudio in Sint-Pieters-Woluwe. Maar deze studio, eigendom van het gemeenschapsonderwijs, is tot op de draad versleten, en een paar jaar geleden al werd beslist om daar weg te trekken.

De Erasmushogeschool kocht de oude Leonidas-fabriek aan de Papenvest, vlak bij de Dansaertstraat. In de fabriek zou een grote opnamestudio ingericht worden voor de filmstudenten. Voorts zouden de studenten dramatische kunsten, die nu les krijgen in de Bottelarij in Molenbeek, er onderdak krijgen.

Inmiddels is gebleken dat de verbouwing enorm duur zou worden. “En het wordt nooit een ideale ruimte. Daarvoor heeft het gebouw te veel beperkingen. Er is bijvoorbeeld alleen plaats voor een kleine filmstudio,” zegt Jan Verbeeck van de dienst Infrastructuur van de Erasmushogeschool. Daarom besliste de raad van bestuur om een studio te bouwen op de campus aan de Nijverheidskaai in Anderlecht. De Leonidas-fabriek wordt vermoedelijk verkocht. De vroegere bezwaren tegen de locatie aan het kanaal zijn blijkbaar weggevallen. “Toen de musicalopleiding enkele jaren geleden van Sint-Gene­­sius-Rode naar Anderlecht overkwam, hielden we ons hart vast. De opleiding maakt per jaar drie producties met telkens tien à vijftien opvoeringen.

De zaal zit altijd vol. Het publiek komt gewoon,” zegt Verbeeck. “Onze studenten hoeven ook niet door Kuregem om op de campus te geraken. Vanuit het metrostation Delacroix kunnen ze gewoon langs het kanaal komen wandelen.”

Even was er sprake van om voor het nieuwe gebouw samen te werken met Abatan, de nv die de slachthuizen, de markten en de Kelders van Cureghem uitbaat, en die zijn hele site gaat verbouwen. Maar omdat de Erasmushogeschool haar film­studio op korte termijn wil zien verrijzen, gaat dat plan niet door.

Bettina Hubo ADVERTENTIE DB35/684243A1

BRUSSEL – Het Rits, onderdeel van de Erasmushogeschool, gaat een nieuwe film- en televisiestudio bouwen aan het kanaal in Anderlecht. Het plan om de filmstudio in de oude Leonidas-fabriek op de Papenvest onder te brengen, bleek te duur.

Ga snel naar pagina

29

Saint-Cyr! BRUSSEL – Het Saint-Cyrhuis (Gustave Strauven, 1903) op de Ambiorixsquare is een topwerk van de Brusselse art nouveau. Vier jaar nadat het door een Antwerps vastgoedbedrijf werd gekocht, is de restauratie bijna klaar. Vorige week werden de panelen voor het huis verwijderd, zodat de talrijke toeristen het smalle huis opnieuw in al zijn glorie kunnen bewonderen. Er is nog restauratiewerk binnen. Als dat klaar is, SVG vermoedelijk nog dit jaar, brengt de eigenaar het huis op de markt.

N° 1265 VAN 3 TOT 10 FEBRUARI 2011 ¦ WEEK 5: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

OPMERKELIJK HOOFDDOEK VERDEELT MEERDERHEID BRUSSEL – De gouverneur die een hoofddoek draagt? Onaanvaardbaar volgens de enen; moet kunnen, vinden anderen.

Uitgelicht > Noord-zuidtunnel zal nog lang een probleem zijn

De oplossing van één miljard BRUSSEL – Het kleinste incident met een trein op de noord-zuidverbinding zorgt voor uren vertraging.

Twee jaar geleden sprak Infrabel de wens uit om tegen 2020 een oplossing klaar te hebben. Er had nu zelfs al duidelijkheid geweest moeten zijn over de te kiezen optie. Niet, dus.

O

p maandag 31 januari 2011 rijdt een trein in volle ochtendspits door een rood sein ter hoogte van het Brusselse station Kapellekerk. Volgens de procedure moet de bestuurder dan vervangen worden. Het incident zorgt voor uren vertraging.

Het is een typisch fenomeen geworden voor de noord-zuidverbinding.

De zes treinsporen in de in de jaren 1950 geopende tunnel zitten bijna op hun maximumcapaciteit, 96 treinen per uur. Een maximum dat, tussen haakjes, nu tijdens de spits al gehaald wordt. De tunnel is de drukste treintunnel ter wereld, wordt weleens gezegd.

Als gevolg daarvan is de laatste ja-

ren het aantal vertragingen op het spoor danig toegenomen. In heel België, want het treinnet is zo gebouwd dat de tunnel in Brussel letterlijk een knooppunt is.

Gebeurt er iets – zelfs een vertraging kan volgende treinen in de war sturen –, dan hebben de treinen erna geen uitwijkmogelijkheden vóór het einde van de noord-zuidas. Die is vier kilometer lang en loopt voor twee kilometer onder de grond. Pas in Brussel-Noord, dan wel BrusselZuid kunnen treinen van spoor wisselen. Maar let op: daarvoor dient een logica gehandhaafd te worden.

Treinen langs een kant van een station kunnen in theorie wel naar de andere kant van het station wis-

selen, maar dat is niet wenselijk, want alle sporen kruisen zou opnieuw voor vertraging zorgen. Officieel hebben treinen rijpaden, die je kunt vergelijken met slots in de luchtvaart: vastgelegde tijdsindelingen wanneer een trein over een stuk spoor mag rijden. Maar de realiteit dwingt spoorbeheerder Infrabel in real time vanuit een druk zenuwcentrum aan de Barastraat om elke minuut oplossingen te zoeken. Op de noord-zuidverbinding begint dat iets weg te hebben van crisismanagement.

Een mogelijke tussenoplossing om de as te ontlasten zijn de ringsporen oost (via Delta-Merode-Meiser) en west (Weststation-Simonis-Bockstael-Jette). Treinen kunnen als alternatief uitwijken en meer gebruikmaken van die trajecten, maar dat is lapwerk en lost het fundamentele capaciteitsprobleem niet op.

Bij Infrabel bestaat de wil om daar iets aan te doen. Al in het najaar van 2008 stuurde de infrastructuur-

beheerder de boodschap de wereld in dat er tegen 2020 een oplossing moest zijn. Concreet werd daarbij

Uitblijven federale regering bemoeilijkt oplossing

gedacht in de richting van een extra treintunnel naast of onder de huidige, en volgens Infrabel-baas Luc Lallemand zou er al in 2009 duidelijkheid zijn over de te volgen strategie. Daarmee sneed Lallemand een taboeonderwerp aan, want wie in Brussel graafwerk aankondigt, is nog lang niet thuis.

Moderne technieken zouden een herhaling van een rampscenario (vanuit stedenbouwkundig oog-

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE © SASKIA VANDERSTICHELE

Oppositiepartij Mouvement Réformateur (MR) heeft een steen in de kikkerpoel gegooid met haar voorstel om de hoofddoek te verbieden voor overheidspersoneel. Dat bleek vorige donderdag in het Brussels parlement. De meerderheid (PS, CDH, Ecolo aan Franstalige en Open VLD, CD&V, Groen! aan Nederlandstalige kant) heeft uitstel gevraagd in het debat, hoewel alle elementen op tafel liggen, inclusief een advies van de Raad van State.

PS-parlementslid Anne-Sylvie Mouzon geeft toe dat de meerderheid niet op één lijn zit. Dat kan de parlementaire meerderheid in moeilijkheden brengen.

En laat dat nu precies zijn wat MR wil.

Ten gronde vraagt fractievoorzitter Didier Gosuin (FDF) dat het personeel van de gemeenten, de intercommunales, het Brussels Gewest én de gouverneur tijdens het uitoefenen van hun functie geen uiterlijke tekenen van religieuze overtuiging dragen.

Dus geen hoofddoek, keppeltje of kruisje. Volgens MR staan er twee maatschappelijke modellen diametraal tegenover elkaar: multiculturalisme en interculturalisme. MR kiest met het wetsvoorstel voor het tweede model, waarbij het individu centraal staat en waarbij rechten en plichten niet afhangen van de cultuur waartoe hij of zij behoort, maar van universeel geldende waarden als scheiding van kerk en staat, democratie en gelijkheid tussen man en vrouw. In dat model is er geen plaats voor cultuurrelativisme of ‘redelijke aanpassingen’; de neutraliteit van de overheid moet primeren.

De meerderheidspartijen in het Brussels parlement hebben nog geen standpunt ingenomen. De breuklijn loopt niet alleen tussen de partijen, maar ook binnen de partijen. Bij Groen! is iedereen tegen een hoofddoekenverbod; binnen de partijen PS, CDH en Ecolo zijn er zowel voor- als tegenstanders. Ook bij Open VLD lijkt niet iedereen gewonnen voor een algemeen hoofddoekenverbod voor overheidspersoneel.

Naast de ideologische breuklijnen is er ook de opportuniteitsvraag, merken enkele parlementsleden op. Moet er wel gereguleerd worden als er zich binnen de overheid niet echt een probleem stelt? En zal de regelgeving eventuele spanningen niet alleen maar aanwakkeren? De zoektocht naar pragmatische oplossingen zal dus ook deel gaan uitmaken van het debat.

De meerderheid geeft zichzelf twee maanden de tijd om tot een standpunt te komen. Zien of dat SVG ook lukt.

BDW 1265 PAGINA 2 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Op 29 januari stonden voor het Koninklijk Instituut Woluwe al drie kampeerwagens. Pas op 10 februari kunnen ze hun kind (in het geval van Yael, rechts op de foto) dan wel kleindochter (Lucienne, links) inschrijven. Hier aan de Georges Henrilaan zijn negen plaatsen beschikbaar voor normaal begaafde kinderen met een autismespectrumstoornis.

WEEKOVERZICHT

BDW 1265 PAGINA 3 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

© MARC GYSENS

WOENSDAG 26 JANUARI OCMW-UITGAVEN STIJGEN. De OCMW-exploitatieuitgaven lagen in 2010 negen procent hoger dan het jaar ervoor. Dat blijkt uit cijfers van Dexia. Gemiddeld liggen de uitgaven voor de negentien Brusselse gemeenten op achthonderd euro per inwoner. Vooral gemeenten uit de eerste kroon zien hun uitgaven fors verhogen.

DONDERDAG 27 JANUARI SCHOOLBUS IN BRAND. Op de E411 in Oudergem vat een schoolbus vuur. Er vallen geen gewonden. Door het ongeval ontstaat er een lange file op de invalsweg.

MIVB versus OUDERGEM. De MIVB stapt naar de rechter: de openbaarvervoersmaatschappij weigert boetes te betalen die de gemeente Oudergem haar oplegt. Voor burgemeester Didier Gosuin (MR-FDF) heeft de maatschappij fouten gemaakt bij de verlenging van tramlijn 94. Het werk zou te traag vorderen en de veiligheid zou niet gerespecteerd worden op de werven. De MIVB wentelt de schuld af op Beliris.

Luchtsteun corrupt? Speurders vallen binnen bij de dienst Luchtsteun van de federale politie in Melsbroek. De agenten zouden helikopters (die vaak boven Brussel gebruikt worden bij interventies) voor privégebruik ingezet hebben. Ook zou er geknoeid zijn met aanbestedingen.

In het station Kapellekerk reed een trein door het rood.

Gevolg: uren vertraging, in heel het land.

punt dan) moeten vermijden. Infrabel werkt op moderne wijze aan de Schuman-Josaphattunnel, die de Europese wijk sneller moet verbinden met de luchthaven en Ottignies, een project dat tegen 2014 de noord-zuidproblemen een beetje moet temperen. Maar ook dit is fundamenteel geen oplossing, want de meeste treinen in België passeren in Brussel langs de grote drie: Noord, Centraal en Zuid.

In 2011 is het windstil. In spoorkringen klinkt het voorzichtig dat het uitblijven van een federale regering een deel van het probleem

“ “ HET WOORD

is: zo’n groot project, daaraan nemen verschillende ‘partners’ deel (onder meer het Brussels Gewest en de MIVB), maar het moet minstens federaal geleid worden. En nog: de treinramp van vorig jaar in Buizingen heeft het spoor een stevige deuk bezorgd, dat merk je aan de geesten. Het afgelopen jaar lag de focus dan ook eerder op veiligheid in de nasleep van de parlementaire onderzoekscommissie-Buizingen dan op de maximumcapaciteit en de noord-zuidas.

Officieel wil Infrabel niet meer kwijt dan dat er nog niets beslist is over

noord-zuid. Ook zal de finalisering van het Gewestelijk Expresnet (GEN) – vier treinen per uur naar Brussel op de grote assen – de volle noordzuidverbinding niet ten goede komen. Volgens oorspronkelijke prognoses moest de extra capaciteit van het GEN in de noord-zuidas passen, maar dat is al niet meer het geval.

Dat gaf Luc Lallemand zelf twee jaar geleden in De Standaard toe.

En dan is er nog de prijs van een nieuwe tunnel: één miljard euro. In een land dat moet bezuinigen.

Christophe Degreef

Laat Vlamingen massaal in Brussel inwijken en we halen ons staatsbestel uit het slop.”

Meer Vlaamse Brusselaars betekent een tweetaliger Brussel, vindt De Standaard-columniste Mia Doornaert, die hierin een oplossing ziet voor het communautaire imbroglio.

Grenzen hertekenen lost zelden nationalistische en etnische disputen op.”

Volgens het Britse weekblad The Economist levert Brussel de beste garantie dat Vlamingen en Walen op de een of andere manier zullen blijven samenleven.

VRIJDAG 28 JANUARI HAVENVERKEER GROEIT. In 2010 steeg het goederenverkeer in de Haven van Brussel met vijf procent. Het gaat om het tweede beste jaar, na 1993. Het containerverkeer groeide zelfs meer dan dertig procent.

VERDACHTE WEMMELMOORDEN BEKENT. De 25-jarige exlegionair die verdacht wordt van de moord op een gezin uit Wemmel, bekent schuld over de hele lijn. De man moordde in november een familie uit na een mislukte carjacking.

POSTSTAKING. Werknemers van Bpost staken om de nakende herstructurering van het bedrijf. In heel het land zijn de leveringen fors verstoord. Het gaat om losse acties. Op 11 februari komt er een grote nationale staking.

Meer agressie in metro. De agressie is de eerste tien maanden van 2010 met maar liefst veertig procent gestegen. Dat blijkt uit het antwoord van Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) op een parlementaire vraag van Annemie Maes (Groen!). De meest problematische stations zijn Bockstael en Simonis.

MAANDAG 31 JANUARI Trein negeert rood. Ter hoogte van het station Kapellekerk rijdt een trein door een rood sein. Pas na een uur kan de trein voortrijden. Heel het treinverkeer in en om Brussel ondervindt sterke hinder ten gevolge van een kettingreactie op de drukke noord-zuidverbinding.

Smogalarm. In het Brusselse gewest geldt een snelheidsbeperking tot vijftig kilometer per uur door het smogalarm. Op de snelwegen richting Brussel is de snelheid beperkt tot negentig kilometer per uur. Nog tot woensdag is de eerste fase van de zogenaamde pollutiepiek van kracht. Er hangt te veel fijn stof in de lucht, dat door de kou blijft hangen.

DINSDAG 1 FEBRUARI Vlaamse regering investeert in Rand. De Vlaamse regering wil tien miljoen euro investeren in de Vlaamse Rand rond Brussel. Via het investeringsfonds Vlabinvest zullen er woningen gebouwd worden, die daarna verhuurd of verkocht worden aan middenklassers die een aantoonbare band met de streek hebben.

Meetfiets

In Vlaanderen rijden er al vijf rond en binnenkort is er ook een in Brussel te zien: een meetfiets. Dat zei minister van Openbare Werken Grouwels (CD&V) in een antwoord op een vraag van parlementslid Annemie Maes (Groen!).

Een meetfiets meet aan de hand van trillingen de effenheid van het wegdek over een bepaalde afstand.

Hoe hobbeliger de weg, hoe minder comfort. En minder comfort betekent dat Brusselaars minder snel op de

ONENIGHEID OVER E40. De Vlaamse regering wil de Brusselse plannen om van de E40 tussen Kraainem en Reyers een stadsboulevard te maken, herbekijken. De Brusselse Open VLD vraagt een algemeen masterplan voor mobiliteit in en om de stad.

fiets zullen springen. Daarom is parlementslid Maes hevig voorstander van de aankoop van de fiets.

De controleur kan, naast trillingen registreren, ook putten in de weg, overhangende struiken of omgevallen paaltjes inventariseren, zodat de veiligheid van de weggebruiker gegarandeerd blijft. De Fietsersbond zal met de meetfiets rondrijden. Na de zomer krijgt de bond de opdracht om met de fiets in een halfjaar tijd de staat van SVG alle gewestelijke fietspaden op te maken.

MIVB duurder. Vanaf vandaag wordt een MIVB-kaartje duurder. Een gewone Jump-kaart voor één rit kost vanaf nu 1,80 euro.

Jongeren- en ouderenabonnementen worden sterk duurder: de prijs stijgt met respectievelijk zestien en dertig procent.

Samengesteld door Christophe Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1265 PAGINA 4 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Onderwijs > CD&V-parlementsleden hopen op snelle evaluatie decreet Gelijke Onderwijskansen

‘Al die regeltjes maken het nodeloos ingewikkeld’ BRUSSEL – Vlaanderen legde met het inschrijvingsbeleid in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel geen feilloos parcours af. Onzekerheid, verwarring, gefrustreerde ouders, manke computersystemen, nachtelijke wachtrijen en een voorzitter van het Lokaal Overlegplatform die de handdoek in de ring gooit. “Dit is de erfenis van Paars,” zeggen CD&V-parlementsleden Bianca Debaets en Paul Delva.

H

et wordt een belangrijk jaar voor het Nederlandstalig onderwijs. De periode loopt af waarin de Lokale Overlegplatforms (LOP’s) mochten experimenteren met inschrijvingssys­temen.

De Vlaamse regering zal voor de volgende schooljaren een nieuwe regeling uitwerken. Bovendien wordt het Gelijkeonderwijskansen- of GOK-decreet geëvalueerd. Het werd in 2002 ingevoerd en geeft scholen met meer kansarmen extra middelen. Het geeft ook voorrang aan kansarmen. En precies dat onderdeel is controversieel gebleven. Zeker in Brussel, waar de Franstalige druk op het Nederlandstalig onderwijs groot is.

Hoewel ook Nederlandstalige ouders van voorrang kunnen genieten, hebben ze het niet makkelijk om hun kinderen in te schrijven in de school van hun keuze. Volgens de Brusselse CD&V-parlementsleden Bianca Debaets (Raad van de VGC) en Paul Delva (Vlaams parlement) ligt dat aan het GOK-decreet.

Bianca Debaets: “Het inschrijvingsbeleid dat men de scholen heeft opgelegd onder Paars (1999-2004), is erg complex. Dat is het minste wat je kunt zeggen.

Er worden elk jaar regeltjes toegevoegd. Die brengen geen zoden aan de dijk. Integendeel, het loopt steeds meer in het honderd. Daarom zeggen wij: geef weer meer vertrouwen aan de schooldirecties.”

Paul Delva: “De vraag is: moet de overheid het inschrijven in de scholen mee aansturen? We zien dat dat niet zo eenvoudig is. Zodra je begint te reguleren, beland je in een straatje zonder eind.”

“Het kernprincipe van het decreet op de Gelijke Onderwijskansen (GOK) voor de inschrijvingen is ‘eerst

komt, eerst maalt’. Ik hoor nu hier en daar dat men van dat principe wil afstappen. Schaffen we dat principe af, dan zijn er twee richtingen mogelijk. Ofwel meer vrijheid voor ouders en directie, ofwel – nóg sturender – het Scandinavische model, waar de overheid de scholen toewijst. Dat laatste wijzen wij resoluut af.”

Debaets: “Het GOK-decreet is ingevoerd onder minister van Onderwijs Marleen Vanderpoorten (Open VLD) vanuit een fundamenteel wantrouwen ten aanzien van de directies en onder het mom van: ‘We moeten streven naar een zo groot mogelijke sociale mix in de scholen.’ Ook wij zijn voorstander van gemengde scholen, maar we moeten wel nagaan of het GOK-decreet die socia­ le mix groter heeft gemaakt. Zijn er vandaag minder zwarte scholen?

Wij zijn daar niet zo zeker van. In Molenbeek en Anderlecht zijn er nog altijd schooltjes met 98 procent of meer anderstalige leerlingen. Het decreet heeft zijn doel gemist.”

Delva: “Het Vlaams regeerakkoord vraagt om het GOK-decreet te evalueren. De kernvraag moet zijn: zijn de scholen gemengder? Ten tweede: stel dat de scholen nu gemengder zijn, waar ligt dat aan? Is dat wel een gevolg van het GOK-decreet?”

Debaets: “Er zijn in bepaalde wijken Vlamingen komen wonen. De kinderen gaan nu naar de schooltjes in de buurt. Die scholen zijn nu misschien gemengder dan voorheen.

Maar is dat een natuurlijke evolutie of een gevolg van het GOK-decreet?

Ook dat willen we weten.”

U verwijst naar de paarse regering om het principe van de GOK-inschrijvingen te hekelen, maar CD&V zit zelf sinds 2004 in de Vlaamse regering.

Nogmaals: u bent erg kritisch over het gevoerde inschrijvingsbeleid, maar zit zelf mee aan het stuur in Vlaanderen.

“Zijn er vandaag minder zwarte scholen? Daar zijn wij nog niet zo zeker van”

BRUSSELSE INKOMENS NAAR HISTORISCH DIEPTEPUNT BRUSSEL – Nooit was de inkomenskloof tussen Brussel en Vlaanderen groter. De hoofdstedeling verdient nu al zeventien procent minder dan het nationaal gemiddelde. Een Vlaming verdient gemiddeld zes procent méér.

En net rond Brussel liggen de inkomens zelfs achttien procent hoger.

Het Brusselse inkomen was nog nooit zo laag. De cijfers komen uit het recentste overzicht van de fiscale inkomens van de FOD Economie.

Ze hebben betrekking op de aangiften van 2009, die het inkomen van

2008 in kaart brengen. Brussel zakt naar een nieuw dieptepunt. De welvaartindex in het gewest bedraagt nu 83, tegenover 100 voor België, 106 voor Vlaanderen en 94 voor Wallonië. Opmerkelijk is ook het

grote contrast met de directe omgeving van de hoofdstad. In HalleVilvoorde bedraagt de index 118, met uitschieters tot 133 in Meise.

Het Brusselse cijfer betekent slechts een lichte achteruitgang tegenover de voorbije jaren, toen het Brusselse inkomen telkens met een procent zakte tegenover het nationaal gemiddelde.

Wie de evolutie op de wat langere

Delva: “Er zijn een aantal wijzigingen doorgevoerd die wij wél mee hebben goedgekeurd.”

Debaets: “We hebben daar samen hard voor gevochten, elk vanuit onze eigen assemblee. Zo is het voorrangspercentage voor Nederlandstaligen opgetrokken. En de verklaring op eer om de Nederlandstaligheid aan te tonen, is vervangen door het diplomabewijs. We komen van ver. Dat was drie jaar geleden ondenkbaar.”

Als het van u afhangt, wordt het hele voorrangsidee opgeborgen?

Delva: “We willen de evaluatie afwachten. Als de resultaten beter zijn dan wij verwachten, als het GOK-decreet met andere woorden voor een grotere sociale mix heeft gezorgd, dan heeft het decreet een stevige poot om op te staan. Anders moet het roer worden omgegooid. Er gaat veel geld naartoe, het is ondoorzichtig, en moeilijk voor de directies.”

Volgens uittredend LOP-voorzitter en onderwijssocioloog Dimokritos Kavadias zorgt het GOKdecreet hoe dan ook voor meer sociale rechtvaardigheid.

Delva: “Wij zijn ook voorstander van gemengde scholen. De vraag is met welk instrument je dat bereikt.”

Debaets: “Voor de invoering van het GOK-decreet, toen de directies zelf voor een sociale mix konden zorgen, waren er nagenoeg geen problemen. En er is meer dan de sociale mix alleen. Als wij vandaag jonge Nederlandstalige ouders vragen waarom ze Brussel verlaten,

termijn bekijkt, ziet dat de situatie in de hoofdstad de voorbije decennia helemaal kantelde. Zo liep Brussel in 1998 maar acht procent achter op het nationale gemiddelde. In 1977 lag het inkomen van de Brusselaars achttien procent... boven het nationale gemiddelde. De cijfers hadden betrekking op de negentien gemeenten die vandaag het Brussels Gewest uitmaken.

Met een welvaartsindex van 53 blijft Sint-Joost de armste gemeente van het gewest en van het land. SintPieters-Woluwe scoort het best in

dan komen twee antwoorden altijd terug: betaalbaar wonen en het onderwijs. Als we de Vlaamse ouders niet kunnen waarborgen dat hun kinderen in de school van hun keuze terechtkunnen, dan bestaat het risico dat ze uit Brussel weg trekken.

Dat willen we absoluut vermijden.

De hoofdstad heeft die middenklasse broodnodig.”

Delva: “Daarmee willen we niet zeggen dat we alleen de belangen van de Nederlandstalige ouders willen behartigen. We zijn ervan overtuigd dat ook anderstaligen baat hebben bij een voldoende Nederlandstaligheid in het Vlaams-Brusselse onderwijs.”

De voorbije twee jaar ging veel aandacht naar de discussie tussen Pascal Smet (SP.A) en Jean-Luc Vanraes (Open VLD) over het Brussels Nederlandstalig onderwijs: meer scholen (Open VLD) of meer kwaliteit (SP.A). Waar positioneert CD&V zich in deze discussie?

Delva: “De discussie in de media komt niet helemaal overeen met de realiteit op het politieke terrein. Er kómen scholen bij in Brussel, maar dan op een aantal uitgelezen plaatsen. De gigantische uitbreiding waar sommigen voor pleitten, komt er dus niet. Ook over het feit dat de kwaliteit in het onderwijs niet mag lijden onder de capaciteitsuitbreiding, bestaat een grote consensus.

In de richting die het beleid vandaag uitgaat, en die een tussenweg is, kunnen we ons vinden. Gerichte uitbreiding, waar nodig.”

Moet de Vlaamse Gemeenschap

Brussel, met 115 (en dus een gemiddeld inkomen dat 15 procent hoger ligt dan het nationale gemiddelde).

De rijkste Brusselse gemeente is daarmee nog altijd minder welvarend dan het gemiddelde van de randgemeenten.

In absolute termen gaat het inkomen er in de drie gewesten op vooruit. De groei is iets meer uitgesproken in Wallonië en Vlaanderen dan in Brussel. Maar omdat de inflatie in 2008 nog hoger lag dan de stijging in de drie gewesten, verloren de BelKH gen een stuk welvaart.

BDW 1265 PAGINA 5 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

De CD&V-parlementsleden Paul Delva en Bianca Debaets. Inschrijvingsproblemen in Brussel?

“Geef opnieuw meer vertrouwen aan de schooldirecties.”

nog een vijfde van de Brusselse schoolpopulatie beogen?

Debaets: “Het gaat niet over bakstenen alleen. We moeten er ook het onderwijzend personeel voor vinden. Kwaliteit houden in het Brussels onderwijs betekent ook voldoende mensen vinden om hier les te geven. En dan moeten we ook nadenken over methodes om de leerkrachten te ondersteunen: mentorschap, co-teaching. Lesgeven in Brussel is niet hetzelfde als voor een klas staan in Diksmuide of in Limburg. Er zijn tien keer zoveel vacatures in Brussel als in de rest van Vlaanderen.”

Delva: “Elk kind in Brussel heeft recht op onderwijs, daarover is iedereen het eens. Nu er zich een demografische boom aankondigt, moet Vlaanderen met de Franse

Gemeenschap afspraken maken om die bevolkingsgroei op te vangen.

Die gesprekken zijn bezig.”

Er zijn verontrustende cijfers over spijbelen: dat wordt in heel Vlaanderen, maar zeker in Brussel een nijpend probleem.

Debaets: “De middelen die het Brussels Gewest in spijbelpreventie pompt, zijn enorm gestegen, maar het aantal spijbelaars blijft blijkbaar ook stijgen. Ik zie ze ook passeren in de gemeenteraad (van Elsene, SVG), die goedbedoelde initiatieven.

Ze gaan met die jongeren djembé spelen, of ze gaan naar Walibi. De vraag is of die aanpak loont. Wij geloven sterk in projecten als time-out, waarmee Don Bosco (TSO en BSO) in Sint-Pieters-Woluwe bezig is. Er zijn 180 leerlingen begeleid, van wie

© SASKIA VANDERSTICHELE

er 161 opnieuw naar de schoolbanken zijn geleid. De jongeren worden een tijdje heel intensief gevolgd, en dat werpt vruchten af.”

Delva: “Spijbelen is een probleem van de grote steden. In die zin zijn Vlaanderen en Brussel niet met elkaar te vergelijken. En toch zijn er grote steden in Vlaanderen die hier hard in investeren. Antwerpen heeft bijvoorbeeld een spijbelambtenaar.

Ook de verantwoordelijkheid van de ouders is van belang, al willen we hen zeker niet zomaar met de vinger wijzen. Opvoedingsondersteuning kan alvast een bijdrage leveren tot een betere aanpak van het spijbelen.”

op een voorstel van CD&V om de gezondheidszorg te splitsen, weliswaar met een federale sokkel. Wat vindt u als Brusselaars daarvan?

Subnationaliteit wordt zo wel heel concreet.

Delva: “Het gaat niet over subnatio­ naliteit, maar over gemeenschapskeuze. Dat is een heel ander principe. Voor CD&V is het belangrijk dat er een link blijft bestaan tussen Vlaanderen en Brussel. Daar mag ook concreet invulling aan worden gegeven. Als we moeten kiezen tussen regionaliseren en communautariseren, dan kiezen we om die reden voor het laatste.”

Een vraag over de regeringsvorming. De formatie is afgesprongen, ditmaal

Professor Bruno De Wever (UG) zegt in Knack dat niemand ook echt geloof

hecht aan de haalbaarheid van gemeenschapskeuze.

Debaets: “Het is nu al zo dat beide gemeenschappen in Brussel andere pakketten aanbieden volgens de bevolkingsgroep die ze bedienen. Er bestaat al een Vlaamse zorgverzekering. En de Franse Gemeenschap, om een ander voorbeeld te nemen, biedt gratis schooltransport aan waarvan Nederlandstalige scholieren niet kunnen genieten. De Nederlandstalige vleugel van het ziekenfonds waarvan ik lid ben, heeft een ander aanbod dan de Franstalige vleugel. Belangrijk bij gemeenschapskeuze is dat de keuzevrijheid behouden blijft. Vlaams kiezen voor de gezondheidszorg en Frans voor het onderwijs, dat moet blijven kunnen.”

Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

1,7 MILJOEN EURO SUBSIDIE VOOR BRUSSELPROJECTEN De Vlaamse overheid verleent voor 1,7 miljoen euro subsidies aan hoofdstedelijke projecten met een grote uitstraling. Organisaties – zowel uit Brussel als Vlaanderen - die zich engageren voor en in onze hoofdstad, worden uitgenodigd om initiatieven op te zetten waarmee de band tussen Brussel en Vlaanderen wordt aangehaald, de Vlaamse inbreng in Brussel zichtbaar wordt gemaakt en het stedelijke weefsel wordt versterkt.

Voelt u zich aangesproken?

Surf dan naar www.vlaanderen.be/brussel. Daar vindt u alle informatie die u nodig hebt om een project in te dienen. U kunt het hele jaar door een subsidie aanvragen, zolang u uw subsidieaanvraag minstens drie maanden voor de startdatum van uw project indient.

BDW 1265 PAGINA 6 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Reportage > Molenbeeks Atheneum De Toverfluit dicht de hoofdstad bij elkaar

Wat rijmt er op Brussel?

Djavid (l.) en Bilal (r.) flankeren hun gedicht over een dakloze man in de Nieuwstraat: “We hadden nooit gedacht dat het ons zou lukken.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

SINT-JANS-MOLENBEEK – Op Gedichtendag gingen de ruim tweehonderd scholieren van het atheneum De Toverfluit de uitdaging aan om het langste gedicht over Brussel in het Nederlands te schrijven. “Een tof initiatief,” vindt Mariam (19) uit 7 Kantoor.

“We lopen elke dag door deze stad, maar staan er nooit echt bij stil.”

‘M

eneer, welk woord rijmt er op Brussel?” vraagt Jasmina uit het derde jaar ASO aan taalcoördinator en initiatiefnemer Raymond Stroobant.

“Euh, Brussel is nu wel een moeilijk

woord om op te rijmen. Maar niet elk goed gedicht hoeft te rijmen, hoor,” is het diplomatische, maar niet onzinnige antwoord van Stroobant.

Sinds dit schooljaar is hij parttime taalcoördinator in het Molenbeekse

atheneum en hij is er meteen stevig in gevlogen. Gedichtendag leek hem de perfecte aanleiding om speels en creatief met taal aan de slag te gaan.

En om met de hele, veelkleurige schoolpopulatie een project tot een

goed einde te brengen. Elke leerling zet zich aan het schrijven, de 20 km door Brussel in verzen als het ware.

Op papier een extreem nobele uitdaging, natuurlijk. Maar hoe ziet dat eruit in de praktijk?

Stroobant opent zijn poëzieworkshop voor een twaalftal vijftienjarigen met een liedje van Raymond van het Groenewoud, ‘Winkelstraat’, gevolgd door dia’s van de Nieuwstraat.

Winkeliers, bedelaars, straatmuzikanten, toeristen... het ziet er zwart van het volk. Business as usual, de meeste jongeren kennen deze drukke straat als hun binnenzak. Maar dit keer krijgen de leerlingen de opdracht om een personage te kiezen en zich daarmee te identificeren.

Wat denkt, voelt, doet die persoon?

De Marokkaanse Jasmina en de Albanese Gjyliza schrijven over een Jamaicaanse man met een walkman.

“We hebben hem eruit gekozen omdat hij toffe kleren draagt,” zegt Gjyliza. “Het is een Jamaicaan, denken we. En we zijn geen racisten, hé!” valt Jasmina haar bij. Maar schrijven over de Nieuwstraat en haar passanten, dat vinden ze knap lastig.

Jasmina: “Dichten gaat beter als het over liefde of vriendschap gaat. Dat kan ik me beter inbeelden, en ik wil er ook graag iets over kwijt.”

Stroobant voelt de aanvankelijke weerstand, maar geeft niet zo snel op: “Schrijf gewoon wat er in je opkomt. Nadien gaan we het samen lezen en schrappen we wat overbodig blijkt. Want ook dat is dichten: veel weglaten tot je de kern overhoudt.”

Zucht, denken enkele jongens heel erg hardop, anderen gaan dapper en geconcentreerd door.

In het eerste jaar ASO is de sfeer uitgelatener. De kinderen hebben eerst in kleine groepjes geassocieerd, en moeten dan elk vier regels schrijven over een Brussels monument: Manneken Pis, het Atomium, de Grote Markt... Sarah (12) moest drie keer opnieuw beginnen tot het lukte, en enkele jongens breken zich het hoofd op een vers over de luchthaven van Zaventem, godbetert. Bij Widad (13) ging het snel en goed, zegt ze zelf: ‘Manneken Pis, je bent een mooi monument / Al ben je een kleine vent / Je spuit de hele dag / en om je heen hoor je veel gelach’. Het kan zo in een toeristische folder... Maar ook deze piepjonge dichteres geeft aan dat ze liever zelf een thema had gekozen.

“Want Manneken Pis, dat is ook gewoon maar een beeld, hé!”

Koran De hoofdstad in al haar geledingen, spreekt dat bij deze jongeren wel tot de verbeelding, vraag je je af.

Maar directeur Erwin De Mulder verdedigt de keuze met verve: “We hebben dit jaar voor Brussel als uitgangspunt gekozen om twee redenen. Ten eerste komen heel veel van

deze kinderen bijna nooit hun wijk uit. In aanloop naar Gedichtendag zijn leerkrachten met hen op uitstap geweest, hebben ze zelf informatie op het net opgezocht, enzovoorts.

Voor velen ging een wereld open! En zo komen we meteen bij de tweede reden: een stad als Brussel kun je op zoveel manieren benaderen, het is een dankbare rode draad om met de hele school rond te werken. En je kunt er ook vakken als geschiedenis of aardrijkskunde aan linken.”

Gedichtendag heeft in De Toverfluit intussen hetzelfde statuut verworven als de jaarlijkse sportdag. Omdat heel wat leerlingen van huis uit an-

“Heel wat van onze vrienden zetten gedichten en mooie citaten op Facebook of op msn. Vroeger had je dat niet” derstalig zijn, wil het leerkrachtenteam regelmatig positieve impulsen geven. Werken rond taal en het tegelijk leuk en spannend maken. Maar wordt dat met een genre als poëzie niet net nog moeilijker? “Daar zou je van opkijken,” gaat De Mulder enthousiast verder. “Vanuit hun cultuur, meestal de Arabische, zijn ze vaak vertrouwd met meer poë­t ische teksten. Ze leren ook verzen uit de Koran, velen zijn echt wel gevoelig voor de vormelijke aspecten van taal. En ook bij Franstaligen merken we vaak meer affiniteit met poëzie dan bij de meeste Nederlandstaligen. Het is trouwens opvallend dat een project als Gedichtendag vlotter verloopt en meer resultaat oplevert dan projecten als schoolradio of -toneel.”

Maar een meertalig gedicht, dat ook de taal- en klankrijkdom van Brus-

BDW 1265 PAGINA 7 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

sel én van deze school perfect zou illustreren, was toch een brug te ver: “We zijn een Nederlandstalige school en dit moest een denkoefening zijn in het Nederlands.”

P-PRAAT

Iedereen gelijk

De Raad der Wijzen. We waren hem zelf al vergeten. Volgens minister-president Charles Picqué (PS) was/is dat een raad die eens rustig in het pluche nadenkt over het al dan niet – al dan niet, let op – samenvoegen van de negentien Brusselse gemeenten. Maar het uitblijvende inzicht van die raad heeft onder andere (we citeren Picqué) “te maken met de huidige roep om medebeheer van Brussel door de gemeenschappen. Die roep maakt dat het niet meteen het beste moment is om gemeentebevoegdheden aan het Gewest af te geven.” Andere mogelijke oorzaken: de Raad der Wijzen wordt gestoord door het euvele feit dat Rome al dan niet in één dag is gebouwd, dat engelen al dan niet geen geslacht hebben of het idee van het samenvoegen al dan niet – let wel, al dan niet – op zich controversieel zou kunnen zijn. Dit gezegd zijnde kan het evengoed zijn dat de Raad der Wijzen al dan niet ontsproten is aan de geest van Plato, en dus niet meer dan een flakkerend vuur, figuren en een grotwand is.

Toch is de taal niet altijd het grootste obstakel. Valentina (18) uit 6 ASO heeft Frans-Italiaanse ouders: “Maar ik zou het daarom niet makkelijker vinden om in het Italiaans of Frans te schrijven. Het is gewoon moeilijk om de woorden te vinden waarmee je je gedachten kunt uitdrukken.” En soms is het nog complexer: voor Valentina’s collega Soufyan (18) bijvoorbeeld ligt het meer voor de hand om zich uit te drukken in het Frans, terwijl woorden doen rijmen hem weer makkelijker afgaat in het Nederlands. En dat jongeren per definitie niet van poëzie houden, blijkt ook een vooroordeel, als ik hen mag geloven: “Heel wat van onze vrienden zetten gedichten en mooie citaten op Facebook of op msn. Vroeger had je dat helemaal niet. Nu hoeven we niet meer naar dichtbundels te zoe© SASKIA VANDERSTICHELE

ken in de bib of zo,” vertelt Soufyan.

“Ik lees graag poëzie,” zegt Mariam uit 7 Kantoor. “Het is altijd mooie taal, het zegt iets op een manier zoals je het nog nooit had bekeken.

Als ik een goed gedicht lees, denk ik altijd: ja, ’t is waar (zucht). Ik vind deze Gedichtendag echt tof. Ten eerste besef ik nu beter in wat voor leuke stad we leven. En ten tweede: we zijn allemaal gelijk, hé, of we nu in ASO, TSO of BSO zitten.”

Woorden om op een wolkje mee terug te keren naar de redactie. Maar toch nog snel even mijn oor te luisteren leggen bij de jongeren van 3 ASO en initiatiefnemer Stroobant.

Benieuwd hoe onze populaire, maar o zo prozaïsche winkelstraat het er in dichterstaal van afgebracht heeft.

Bilal (15) en Djavid (15) zijn zichtbaar trots op hun creatie: “Eerlijk, bij het begin hadden we nooit gedacht dat het ons zou lukken. We hebben ons proberen in te leven in een dakloze man, een bedelaar in de Nieuwstraat. Wat zou hij voelen en denken? De schaamte, het alleen zijn, de pijn... Als mensen ons gedicht lezen, dan beseffen ze misschien beter dat die dakloze ook een mens is.”

Patrick Jordens Het integrale Brusselgedicht staat binnenkort op www.campustoverfluit.be

En ook Glenn Audenaert heeft het walmende vuur gezien. De directeur van de federale gerechtelijke politie zegt over de eenmaking van de Brusselse politiezones minder al dan niet dat “één commando en één grondgebied voor de politie in principe efficiënter zou zijn, maar we rekening moeten houden met het unieke karakter van Brussel.” Het unieke karakter van Brussel, inderdaad, want: “je kan niet zomaar eenmaken op een grondgebied dat zo verscheiden is. De zone van Ukkel heeft een ander beleid dan de zone van Molenbeek, maar het is ook totaal ander grondgebied.

De samenwerking tussen de federale politie en de verschillende zones loopt nu goed. En verandering is niet zonder risico.” Ja, en een stad als New York is natuurlijk niet verscheiden, en daar kan men gerust met één politiezone de eenvoudige realiteit van die stad aan, nietwaar, mijnheer Audenaert?

CHIEN ÉCRASÉ ELSENE – Oud nieuws, maar we willen het u toch meegeven: het Heilig-Kruisplein is de nieuwste parkeerplaats van de gemeente Elsene, en sterker nog, helemaal gratis. Nadat de auto-oase in november openging, blijkt dat in het weekend de automobilist bij voorkeur zijn wagen gratis bovengronds stalt in plaats van ondergronds, tegen betaling. Hoe dit kan, vraagt u, want daar staan toch paaltjes? Welnee, in de bocht van de Belvédèrestraat naast het plein zijn er geen paaltjes, wel een hek. En dat hek kan makkelijk opzij worden geschoven zonder dat de agenten van het nabijgelegen (en neemt u dat gerust letterlijk) bureau in de Alphonse De Wittestraat ertegen optreden. Nu, dankzij de gemeenteraad van Elsene weten we dat, mochten daar ook paaltjes staan, die dingen makkelijk kunnen worden los geschroefd of omvergereden.

Om u niet op ideeën te brengen.

BRUSSEL – Goed, maar gesteld dat u op een dag gehoor geeft aan de oproep op de MIVB-affiches genre ‘Sinds ik mijn stuur op begon te vreten, koos ik voor de MIVB’ (en vrat ik de buschauffeur op, grapje) en u zich gelukkig, dartel en licht door de stad beweegt, weet dan dat de grote baas van het transportbedrijf over zijn eigen metro­stellen zegt dat ze hem aan Oost-Europa doen denken. Diezelfde metrostellen moeten de reiziger tijdens de spits om de drie minuten door de stad voeren, maar kom, laten we Alain Flausch in zijn uitspraak volgen en in afwachting van de komst van Pulsar, die toekomstige metrostellen waarvan u de bestuurder niet hoeft op te eten, de oude metrostellen Pulski noemen.

ADVERTENTIE

BDW 1265 PAGINA 8 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Gezondheid > Huis voor Respijtzorg in Evere opent de deuren

Een huis, vier ministers en een burgemeester

Midden in een nieuwe wijk in hoogEvere ging vorige week een gloednieuw paviljoen open met een voor België uniek concept: het Huis voor Respijtzorg.

Ouders met een zwaar ziek kind, dat uitbehandeld is en niet langer in een ziekenhuis terechtkan, kunnen er maximaal twee weken per jaar hun kind in goede handen achterlaten.

Het gaat bijvoorbeeld om kinderen met aids, mucoviscidose of kanker.

Zo kunnen de ouders even tot rust komen, een weekje op reis of gewoon even opnieuw wat meer aandacht geven aan de andere kinderen in het gezin.

Villa Indigo telt tien slaapkamers in twee vleugels. Er is een vergaderruimte, speelkamer en refter, naast een jacuzzi en een speciaal bad voor medische behandelingen. Toch oogt Villa Indigo niet als een ziekenhuis – dat is het ook niet. “Wij zijn er voor kinderen die wel verzorging nodig hebben, maar niet in een zienhuis thuishoren,” zegt pediater Johan

Wallonië het concept aan de man bracht. In Brussel stelde de gemeente Evere de grond gratis ter beschikking. Een kleine tien jaar later kan het project ook echt van start gaan.

De vijf aanwezige politieke excellenties (Benoît Cerexhe, CDH en Jean-Luc Vanraes, Open VLD voor het college van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, Guy Vanhengel, Open VLD en Laurette Onkelinx, PS voor de uittredende federale regering, en burgemeester Rudi Vervoort, PS) wijzen er allemaal op dat Villa Indigo bewijst dat samenwerking tussen de verschillende overheden in België mogelijk is. In het licht van het communautaire gehaspel is dat heel wat.

De bouw van het paviljoen heeft 2,5 miljoen euro gekost. Het werkingsbudget bedraagt 1,5 miljoen euro, waarvan Riziv en Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie elk ongeveer de helft betalen. Dit nieuwe aanbod in de Belgische gezondheidszorg bestaat intussen ook al in Vlaanderen (De Panne). Wallonië is bezig met een vergelijkbaar project (Namen en Frameries).

Steven Van Garsse

© SASKIA VANDERSTICHELE

EVERE – Ouders met een zorgbehoevend kind die even op adem willen komen, kunnen voortaan hun toevlucht nemen tot Villa Indigo. Het is een nieuwe schakel in het Belgische gezondheidsaanbod.

In Villa Indigo staan verpleegkundigen, kinderverzorgers en een dokter ten dienste van het zieke kind.

Marchand, die het medisch toezicht in het Huis voor Respijtzorg op zich neemt.

Niet alleen het concept is vernieu-

wend, ook de totstandkoming is dat.

Drie overheden sloegen de handen in elkaar. Het idee ontstond bij enkele Brusselse parlementsleden die

voorbeelden in het buitenland hadden gezien. Ze konden de federale overheid overtuigen, die mee aan de kar trok en ook in Vlaanderen en

www.huisvoorrespijtzorg.be

Onderwijs > VGC en Huis van het Nederlands organiseren infosessies voor ouders

Nederlands leren, zoals mijn kind

Het Huis van het Nederlands krijgt van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) 75.000 euro om geïnteresseerde anderstalige ouders te steunen om een cursus Nederlands te volgen – liefst vijftig procent van de Brusselse kinderen groeit op in een andere thuistaal dan het Frans of Nederlands.

Concreet gaat het om het inrichten van een infosessie in de school, waardoor de ouderbetrokkenheid groter wordt, en de communicatiedrempel tussen ouders en de school kleiner.

Het Huis van het Nederlands zet één lesgeefster in die een schooljaar lang de scholen aandoet die mee op de trein willen springen. De lesgeefster polst naar de motivatie van de

anderstalige ouders om Nederlands te leren. Ze test hen op taal- en leervaardigheid, en verwijst hen door naar de meest aangepaste cursus (er zijn tien niveaus). Dat kunnen gratis cursussen voor beginners zijn in gemeenschapscentra, conversatietafels of Babbelcafés in de school zelf.

Sinds september gingen al een dertigtal Brusselse basisscholen op het aanbod in; er zijn er nog een vijftigtal te gaan. Dinsdag vond een toonmoment plaats in de kleinschalige basisschool Sint-Jozef in Evere, waar het Huis van het Nederlands en minister Jean-Luc Vanraes de ouderbetrokkenheid bewierookten en een kalender uitdeelden (‘om enkele woordjes te leren’).

Een tiental moeders van vreemde origine, maar ruim meertalig (Arabisch, Frans, Engels, Nederlands bijvoorbeeld, of Armeens, Russisch, Spaans en Nederlands), trotseerden de geënsceneerde infosessie. De motivatie waarom ze Nederlands (willen) volgen, spreekt boekdelen.

“Om mijn kinderen te helpen met huiswerk.” Of: “Kinderen zijn gemotiveerder als ze weten dat je als

© KOCB

EVERE – Alle Nederlandstalige basisscholen in het gewest kunnen, dankzij VGC-geld, infosessies laten organiseren om ouders aan te moedigen een cursus Nederlands te volgen. De brede actie loopt al sinds september, maar Brussels minister van Onderwijs Jean-Luc Vanraes (Open VLD) lanceerde dinsdag de campagne.

Nederlandse les voor ouders, nu ook in de basisschool Sint-Jozef in Evere.

ouder ook moeite doet” en: “Brussel is een tweetalige stad.” Achteraf voegde een Albanese moeder er in het Nederlands aan toe: “Om later werk te vinden is het beter om mijn

kinderen in het Nederlands naar school te sturen; Frans leren ze sowieso op straat.” De oorspronkelijke drijfveer van de schooldirectie in Evere om met Babbelcafés voor ou-

ders te beginnen, was een uitspraak van een van de ouders: “Waarom zouden we geen inspanning doen?

Jullie doen zoveel voor ons.”

Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

Ontdek de toekomst van uw kind op

de STUDIEKEUZEBEURS

?

Mystery Guest

V OOR AL UW VRAGEN O VER DE STUDIEKEUZE VAN UW KIND , MET EEN FOCUS OP TSO EN BSO: DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011 DOORLOPEND VAN 17:00 TOT 21:00 UUR

GC D E M ARKTEN (O UDE G RAANMARKT 5, 1000 B RUSSEL )

IN

© 2011 Standaard Uitgeverij / WPG Uitgevers België nv

M EER INFO ?

WWW.WORDEENHELD.BE

O P DEZE WEBSITE KUNNEN DE KINDEREN ZICHZELF OOK TESTEN , STUDIERICHTINGEN VERGELIJKEN ÉN DEELNEMEN AAN LEUKE WEDSTRIJDEN ...

BDW REGIO

BDW 1265 PAGINA 10 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Deze week in Brussels kleinste > Harenaren willen góéde politie

Op het ritme van het dorp

Onder de kerktoren is er weinig criminaliteit, maar ook steeds minder verbondenheid.

HAREN – Inwoners van Brussels kleinste deelgemeente voelen zich in de steek gelaten door de politie. Het huidige politiepunt in de Kortenbachstraat is ‘administratief’ en houdt zich volgens de buurt niet bezig met het dorp. Bij de politie klinkt dan weer dat Haren een van de veiligste gemeenten is.

T

iende divisie staat er op het politiebureau van Haren in de Kortenbachstraat, in het centrum van het dorp. Op het dorpsplein, zou je kunnen zeggen. Maar vergis u niet: ook dit is de stad.

De stad, misschien eerder tegen wil en zonder dank. Al jaar en dag beschouwen de inwoners van de kleinste Brusselse (deel)gemeente zich als kleine kolonie van Brussel-stad.

Er worden in Haren gevangenissen gebouwd, omdat er alleen hier nog plaats is. Maar terzelfder tijd wordt in Haren geleefd in een tempo dat nauwelijks grootstedelijk te noemen is. In Haren kennen de inwoners elkaar nog, en vaak kennen ze elkaar al jaren.

De bal gaat aan het rollen wanneer Erik Roggeman, een Harenaar, ons belt om zijn ongenoegen te uiten. Volgens hem werd en wordt er

soms letterlijk drugs gedeald op de trappen van het politiepunt, omdat (kleine) criminelen toch weten dat de politie daarvoor niet buiten komt.

“Dat kan ook niet anders,” zegt Roggeman, “want het kantoor is een politiepunt. Dat wil zeggen dat het een administratief politiekantoor is, open van 7 tot 22 uur. Voor interventies – wanneer er ingebroken wordt, bijvoorbeeld – moet er een patrouille uit Laken overkomen, wat minstens een halfuur duurt, vaak zelfs veel langer. De mensen zijn dat zat.”

Roggeman zegt dat hij de bevestiging heeft gekregen dat het politiekantoor zo goed als opgedoekt is.

Nu zal men dat bij de politiezone waarvan Haren afhangt, BrusselElsene (de grootste van België), niet zo zeggen. “De politiezone is met een reorganisatie bezig,” zegt com-

missaris Jean-Jacques Leduc, die verantwoordelijk is voor de tiende divisie. “Enerzijds worden de territoriale diensten opgesplitst in Territoriale Veiligheidsbrigades (TVB) en Territoriale Interventiebrigades

© BART DEWAELE

sten. Omdat de veiligheidsbrigades zich alleen nog met administratie bezig hoeven te houden, is er meer ruimte voor nabijheidspolitie, meer blauw op straat. Bovendien wijs ik u erop dat de criminaliteit in Haren de laagste is van de politiezone.”

“Dat is waar,” zegt Roggeman daarover, “maar het gaat veeleer over kleine ergernissen die de inwoners storen. De wijkinspecteur van de tiende divisie die nog wel buiten

“De politie, meneer?

Die slapen en zitten in het café”

(TIB) om de wijk- of nabijheidspolitie doeltreffender te maken. De TVB staat in contact met de burger en waakt over de dagelijkse veiligheid; de TIB staat in voor de dringende en minder dringende interventies, de patrouilles en de lokale ordedien-

komt, bekeurt kleine overtredingen niet meer omdat dat voor hem neerkomt op ‘mensen pesten’. Dat gaat dan over foutparkeren, vervuiling en noem maar op.”

Wanneer we ons oor te luisteren leggen op straat in Haren, komt er

nog meer naar boven. “Het gaat niet echt om erge dingen, maar vooral om het gevoel,” klinkt het bevestigend in het krantenwinkeltje van het dorp. “Als je iets voorhebt, dan kun je niet meer terecht bij de politie hier een beetje verderop, maar moet je naar de politiecentrale bellen (de TIB dus, CD) en uren wachten op bijstand. Afgelopen zomer was er bijvoorbeeld een koperdiefstal hier bij de spoorweg. We hebben daarvoor gebeld; wel, het duurde meer dan drie uur eer men langskwam. Men moet mensen niet op hun honger laten zitten.”

Voor de klanten van het winkeltje is het plaatje zo nodig nog erger.

“De politie? Die slapen, meneer, en ’s middags gaan ze op café. Vroeger had je hier één agent, en die dronk ook zijn pinten, maar die mens wist wel wat er leefde in dit dorp, die sprak met ons en vatte criminelen bij hun kraag. Die hielp.”

Volgens de bezoekers van de krantenwinkel is het ook de verveemding van het dorp die hen dwarszit.

“In Haren kende vroeger iedereen iedereen. U ziet het: wij spreken elkaar met de voornaam aan, vragen hoe het gaat. Zorgen een beetje voor elkaar. Er zijn veel inwijkelingen die nooit goeiedag zeggen en het niet zo nauw nemen met het gemeenschapsleven en het dorp,” meent de eigenares. “Ik heb deze winkel nu veertig jaar, maar de tijden zijn echt veranderd.”

Buurtcomité In het gemeenschapscentrum horen we: “Niet dat er veel criminaliteit is, maar voor een diefstal van een portefeuille ben ik wel uitgelachen hier in het politiebureau. Zo van: ‘Allez madammeke, ge denkt toch niet dat we ons daarvoor gaan haasten?’ Dat is frustrerend,” legt een medewerkster ons uit.

Het buurtcomité van Haren heeft de koe bij de hoorns gevat en vergadert om de twee maanden met de politiecommissaris. “Mijn deur staat open, het enige wat ik vraag, is communicatie,” zegt commissaris Leduc. “Bij het comité hebben ze mijn gsm-nummer, en ik ben bereid nauw samen te werken.”

Maar Erik Roggeman is sceptisch.

“De politie doet wel aan interventies, maar dat is voor gebeurtenissen. We willen dat de politie zich ook bezighoudt met situaties, met het dorp zelf. Maar zoals ik al zei: de enige wijkinspecteur onderneemt weinig actie.”

Christophe Degreef

BDW 1265 PAGINA 11 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

Sport, Etterbeek > Gescheiden vuilnisbakken op Jourdanplein

cultuur,

Sorteren op z’n Brussels Etterbeek zet een sorteerproject op. Op openbare plaatsen is er voortaan keuze tussen een blauwe en een witte zak.

Op het Jourdanplein heeft de gemeente in samenspraak met Net Brussel twee sorteerbakken geplaatst. Ook aan de Tervuursepoort, de Sint-Michielslaan en het SintPietersplein zijn er vanaf nu sorteerbakken.

Thuis sorteert de Brusselaar al officieel een jaar, maar in Etterbeek gaat het om een proefproject om ook in het openbaar mensen hun afval te laten sorteren. Er zijn vuilnisbakken voor pmd-afval (zoals de blauwe

privézak) en voor restafval en gft (de witte zak thuis). In de Fontenaytuinen heeft de passant de keuze uit drie afvalbakken: de twee voorgaande plus een papierbak.

Het gerecycleerde afval wordt gecontroleerd door Net Brussel, bijgestaan door de gemeentedienst Openbare Netheid. Binnen zes maanden volgt een evaluatie en wordt het systeem misschien uitgebreid naar de rest van het gewest. Het voorstel om sorteerbakken in te voeren komt van het gemeentebestuur, dat PS-staatssecretaris Emir Kir voorstelde om het systeem in de CD gemeente te testen.

curSuSSen of jeugdactiviteiten in uw buurt?

Elsene > Verlichting brandt niet in Graystraat

Onder een donker gesternte

Meer info vindt u in de gratis brochures © MAGNUSFRANKLIN

in de weer voor brussel

www.vgc.be/vrijetijd - vrijetijd@vgc.be 02 208 02 12

Brussel Deze Week BOLD.indd 1

06-01-2011 16:36:33 ADVERTENTIE

nschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

De grote autobrug baadt sinds kort opnieuw in mooi licht, maar ziet een kunstwerk verkommeren. De spoorwegbrug blijft donker door nalatigheid.

Raadslid verhuist naar buitenland SINT-AGATHA-BERCHEM – Gemeenteraadslid François Rapetti (PS, oppositie) heeft ontslag genomen omdat hij beroepshalve met prepensioen gaat en naar het buitenland verhuist. In de jongste gemeenteraad legde Viviane Vandooren (PS-SP.A) de eed af als opvolgster. Vandooren was vertrouwenspersoon van het gehoorgestoorde raadslid Fatiha Mettioui. Mettioui kreeg een nieuwe doventolk, Fabrice Jabeneau, die JMB in dezelfde vergadering de eed aflegde als vertrouwenspersoon.

002-05

TELEXREGIO

Al meer dan twee jaar is de verlichting onder de spoorwegbrug in de Graystraat defect.

Overdag is de weg die onder deze spoorlijn loopt, al donker, ’s avonds is het er ronduit gevaarlijk fietsen en onbehaaglijk wandelen. De buurt heeft de situatie al meermaals aangeklaagd. De Graystraat is een gewestweg, waardoor het Brussels Gewest bevoegd is voor de weginrichting. Het is de gemeente

ook niet echt duidelijk wie verantwoordelijk is voor de verlichting.

De grote boog over de Graystraat (waarop de Kroonlaan loopt) heeft sinds een tijdje opnieuw licht, maar de ‘sterrenhemel’, een kunstwerk met kleine lampjes van Patrick Rimoux, doet het nog altijd niet. Eind jaren 1990 werd het kunstwerk in gebruik genomen, maar het heeft hooguit enkele korte periodes gewerkt. Het zou te gevoelig zijn voor stof en trillingen. Niet ideaal dus onder een autobrug. CD&V-raadslid Bianca Debaets kaart de situatie aan in de volgende CD gemeenteraad.

U vindt de juiste weg op www.inschrijveninbrussel.be

DOKTERSBEZOEK TIJDENS SCHOOLUREN JETTE – Leerlingen vanaf het vijfde jaar aan het Koninklijk Technisch Atheneum (KTA) kunnen deze week gratis op consultatie bij een huisarts en/of apotheker in opleiding van de vakgroep Huisartsengeneeskunde van de Vrije Universiteit Brussel.

De leerlingen kunnen vragen stellen over gezondheid, voeding, lichaamsbeweging, seksualiteit, drank- of drugsgebruik en andere gezondheidsgerelateerde thema’s.

De huisartsen en apothekers in opleiding krijgen de kans om praktijkervaring op te NN doen met de gezondheidsproblemen van jongeren.

Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2011-2012: ga naar www.inschrijveninbrussel.be.

OPGELET: belangrijk voor àlle kinderen geboren in 2009!

V.U.: Dimokritos Kavadias, LOP Brussel BaO en Vic Anciaux, LOP Brussel SO Koning Albert II-laan 15 - 1210 Brussel

LOP Brussel BaO LOP Brussel SO

BDW 1265 PAGINA 12 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

BDW REGIO

© SASKIA VANDERSTICHELE

Anderlecht > Moeten stewards quotum halen?

Tien parkeerboetes per uur “Krijgen stewards quota opgelegd voor het uitschrijven van boetes aan foutparkeerders?” vroeg Ecolo-gemeenteraadslid Philippe Debry aan schepen van Mobiliteit Mustapha Akouz (PS). Uit het antwoord bleek dat er tien boetes per uur worden uitgeschreven, maar dat het om een gemiddelde gaat, niet om een quotum.

José Garcia van de Huurdersbond: “Mensenlevens in gevaar.”

Anderlecht > Huurders Albert I-plein houden zwarte mars

‘Wij eisen maatregelen tegen vandalisme’ De brand in het sociale appartementsblok op het Albert I-plein, vorige maand, was voor de huurders de spreekwoordelijke druppel. Met een veertigtal gingen ze afgelopen week de straat op richting gemeentehuis, om maatregelen te eisen tegen het vandalisme waaronder de gebouwen al tien jaar kreunen.

TELEXREGIO

Bewoners Pirestraat maken stoeptegel in mozaïek JETTE – De bewoners van de Fernand Pirestraat kunnen zelf een stoeptegel in mozaïek maken, die nadien voor hun huis komt te liggen. Ze doen dit tijdens workshops in GC Essegem onder leiding van Jean-Christophe Duperron, die een eigen mozaïekatelier heeft in de Vanderborghtstraat.

Essegem wil met dit initiatief ook bereiken dat de bewoners van de straat elkaar beter leren kennen. Er is nog een laatste workshop op donderdag 3 februari, om 18 uur. De stenen zijn vanaf het artiestenparcours op 2 april te bewonderen in de HUB Pirestraat. Meer op 02-427.80.39.

BRAbantse scoutsleiding verzamelt in de stad SINT-JANS-MOLENBEEK – Alle afdelingen van de Scouts en Gidsen West-Brabant (gouw Webra) komen in het weekend van 18 tot en met 20 februari op bijscholing naar Brussel. Het gaat om de districten Zennedal, Hopland, Wolvendael, Zoniën, Withlove en Brussel zelf, wat honderden jongeren in de leiding vertegenwoordigt. Thema van het weekend is ‘holbewoners’; het gelegen-

heidsadres is De Waterman in de Werkhuizenstraat. Als dresscode wordt aangeraden een speer of knots mee te brengen en een bot in het haar steken om de Brussel-ervaring te overleven.

Naast veel amusement en doe-activiteiten staan workshops als conflicthantering, initiatie kickboxen, storend gedrag en motiveren van kinderen JMB op het programma.

Sint-Jans-Molenbeek > Bij oude brouwerij Vandenheuvel

Kraker legt nieuwe stadstuin aan © MV

In de nacht van 18 op 19 januari schrokken de huurders omstreeks drie uur wakker. Een drietal jongeren had een motor in de hal van het gebouw in brand gestoken. De brandweer kon gelukkig voorkomen dat de brand het hele gebouw in lichterlaaie zette.

De bewoners kwamen er dan wel met de schrik van af, ze kunnen nog altijd niet op beide oren slapen. “Heel wat oudere huurders hebben er een trauma aan overgehouden. Sommigen moesten zelfs in het ziekenhuis opgenomen worden,” zegt bewoner Ahmed Bouainnine. “Dit zou binnen een week opnieuw kunnen gebeuren. We vragen het gemeentebestuur en de Anderlechtse Haard (eigenaar van het gebouw, BS) om zo snel mogelijk maatregelen te nemen. Ondertussen wachten we met een bang hart af.”

Ivonne Van Walleghem woont al 51 jaar in het blok. “De miserie is tien jaar geleden begonnen, toen jonge kadees binnenbraken om joints te roken. Sindsdien stapelen de problemen zich op: liften om de haverklap geblokkeerd, smerige gangen, leeggespoten brandblussers.”

“Het probleem is dat iedereen zomaar kan binnenwandelen,” zegt Aduerrahmane Boutahar.

“Het vandalisme is inderdaad al een tiental jaar aan de gang,” zegt José Garcia van de Huurdersbond, “maar tot hiertoe kon je niet echt van criminele daden spreken. Maar daardoor werd het probleem gebanaliseerd en ontstond er een zeker fatalisme. Nu zijn we op het punt gekomen dat er mensenlevens in gevaar zijn gekomen. Dit moeten we ernstig nemen.”

Na een onderhoud met burgemeester Gaëtan Van Goidsenhoven (MR) en met Guy Vandecasteele, de voorzitter van de Anderlechtse Haard, zal er een conciërge voor het gebouw worden aangesteld. De Haard belooft extra brandbeveiliging. In de gemeenteraad liet de burgemeester ook weten dat er extra politie wordt ingezet om een oogje in het zeil te houden. “Maar dat is nog maar een begin,” zegt Garcia. “Er komt een overlegorgaan waarin burgemeester Van Goidsenhoven, voorzitter Vandecasteele, de Huurdersbond en vier huurders zetelen en waarmee we een duidelijk actieplan opstellen dat ook maatregelen neemt om jongeren aan werk te helpen, want daar ligt de basis van het probleem. Alle gemaakte afspraken zetten we op papier, zodat we de Anderlechtse Haard en de gemeente op hun plichten kunnen wijzen en beloften geen dode letter blijven. Zo werd de renovatie van de hallen een paar jaar geleden al beloofd, en daar is nog altijd niets van in huis gekomen.”

Bruno Schols

Wordt een steward afgerekend op het aantal auto’s dat hij controleert of op het aantal boetes dat hij per uur uitschrijft? Dat wilde Debry weten nadat hij uit goede bron had vernomen dat er een informele richtlijn bestaat die de stewards quota oplegt. Afhankelijk van de wijk en dag zouden per dag tussen de zestig en honderdvijftig overtredingen geregistreerd moeten worden. Doordat de stewards onder druk staan, zouden ze ook onterecht boetes uitschrijven. “Is het dan de bedoeling om zoveel mogelijk te innen?” vroeg het raadslid.

Volgens Akouz gaat het om een misverstand: “Het is wel degelijk de bedoeling om het aantal gecontroleerde wagens te meten om de stewards te kunnen beoordelen. Het probleem is dat het systeem nog niet op punt staat en dat enkel het aantal boetes geteld kan worden.”

Dus baseert de gemeente zich nog tot maart op een gemiddelde van tien boetes per uur, ofwel het gemiddelde aantal foutparkeerders dat gedurende een maand door twee Anderlechtse agenten werd geregis­ treerd. Akouz benadrukt dat het om een voorlopig gemiddelde gaat.

“Bij een nieuw mobiliteitsplan zijn er altijd meer overtreders.” BS

Jeroen Peters (r.): nieuw stadsproject aan het Weststation.

Kunstenaar Jeroen Peters legt een nieuwe stadstuin aan, dit keer op een boogscheut van het Weststation. “Ik wil de buurt een nieuwe impuls geven.”

De tuin ligt op een braakliggend terrein tussen de Ninoofsesteenweg en de Edmond Bonehillstraat. Het stuk grond is maar liefst 30.000 vierkante meter of drie hectare groot.

“Er komt een petanquepiste en een amfitheater,” zegt Jeroen Peters, “en kippen en eenden, en een vijver waarin we vissen zullen uitzetten.

Op termijn komt er zelfs een zwemvijver. We leggen ook twaalf tuintjes aan waar mensen groenten kunnen kweken. Met het deel van de groenten dat zij afstaan, kunnen wij koken.”

Het terrein ligt al braak sinds 1958.

Momenteel is de lap grond eigendom van een hogeschool. Vroeger

behoorde de vlakte toe aan brouwerij Vandenheuvel, die onder meer de Ekla-pils brouwde. Opvallend is dat de oude brouwerijgebouwen er nog altijd staan. “Echt schandalig hoe deze mooie gebouwen zo in verval zijn kunnen raken,” zegt Peters.

“Ik ben dan ook blij dat ik met mijn project deze buurt voor een stuk kan opwaarderen. De sociale controle zal alleen maar toenemen.”

De tuin gaat open op 21 maart, de eerste dag van de lente. Peters zal hier ook komen wonen, in een betonnen blok op het terrein. Peters had een tijd een stadstuin in het centrum van Brussel, ook op een braakliggend perceel, maar de eigenaar van dat terrein heeft andere plannen met de grond. Peters zou tot 2017 in Molenbeek kunnen blijven.

Matthias Vanheerentals

BDW 1265 PAGINA 13 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

RUE DU CROISSANT

Aflevering 2

Familie Kemmaze, Halvemaanstraat 110 © IVAN PUT

De Halvemaanstraat of rue du Croissant loopt op de grens van Sint-Gillis en Vorst.

Haar bewoners vormen een doorsnede van bont Brussel. Philippe Blasband, die in de wijk woont, schreef een toneelstuk waarin fictieve bewoners van de rue du Croissant de hoofdrol spelen. We bezoeken vier weken na elkaar enkele echte bewoners.

Vlnr.: Suzane Joyce, Keziah en Océane Kemmaze: wennen aan de kou.

Abdij van Ter Kameren, 1913-’22.

Rue du Croissant van Philippe Blasband en met Mohamed Ouachen is tot en met 5 februari te zien in Théâtre Les Tanneurs (in het Frans, 02-512.17.84, www.lestanneurs.be) en van 16 tot en met 27 februari in de KVS (Frans met Nederlandse boventitels, 02-210.11.12, www.kvs.be)

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, verlengd tot en met 28 februari 2011 in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

© GILBERT FASTENAEKENS

FASTENAEKENS

Een mooi plaatje: de vierjarige Océane hangt slaperig tegen haar mama aan, de twaalfjarige Suzane Joyce hangt achter de computer en luistert met een half oor naar het gesprek.

De kleine Joseph Kameron ligt in zijn bed te knorren en pa is op de baan in zijn taxi. Dat is hij al twaalf jaar, maar volgens zijn vrouw Keziah komt hij niet zo vaak met verhalen thuis, want zo’n babbelaar is hij niet. “Ik ben hier de babbelaar,” zegt ze lachend. Vandaar dat ze ooit communicatie wilde studeren. Nu werkt ze als uitzendkracht als verpleegster in ziekenhuizen en ouderlingentehuizen. Daar heeft ze ook haar gips vandaan: uitgegleden op een natte vloer.

De breuk lijkt een beetje symptomatisch voor de verhouding met haar werk. “Ik kan niet zeggen dat ik elke morgen opgewekt ging werken. Daarvoor heb ik in de instellingen te veel dingen gezien die niet katholiek zijn, zeker ten opzichte van de patiënten. Maar als je daar iets van zegt, dan ben je de slechte en verziekt de relatie met je collega’s. Ik zou toch twee keer nadenken voor ik een kamer nam in bepaalde ouderlingentehuizen.” Keziah hoopt nu als zelfstandige aan de slag te kunnen in de thuiszorg.

Haar thuis is sinds tien jaar België, en sinds een jaar of acht de Halvemaanstraat. Haar man komt net als zij uit Kameroen, maar ze leerde hem hier pas kennen. “Zijn neef heeft me eens meegenomen toen hij cd’s ging halen bij Eric. De coup de foudre was er pas later.”

Ondertussen is iedereen Belg, ook de kinderen. “Ze zijn allemaal van jullie (lacht). België

is een goed land, zelfs zonder regering. We wennen aan de kou, we eten graag frieten en de kinderen graag wafels.”

En toch. Er is veel heimwee. “We zijn nog maar twee keer terug in Kameroen geweest, maar ik praat er elke dag over met mijn man.

Ook Suzane Joyce heeft er veel vrienden, en met haar grootvader daar heeft ze een goede band. Hier vriendjes maken is moeilijker.

Toen ik in België aankwam, was ik 21 en had ik ook moeite om de manier van denken en leven van de blanken te begrijpen. Ik had een vriendin met wie ik kon praten, maar we begrepen elkaar soms moeilijk. Ze lachte soms om dingen die ik ernstig bedoelde, en dat ergerde mij dan weer. Om je te integreren moet je eigenlijk opnieuw geboren worden.”

Keziah heeft zich in de Halvemaanstraat eens op straat geposteerd om te zien of ze hier evenveel aanspraak zou hebben als in de straten van Yaoundé, maar dat viel tegen.

Toch denkt ze ook genuanceerd over de hartelijkheid in haar geboorteland. “Mensen komen bij je langs zonder vooraf te bellen en ze installeren zich dan vaak een hele dag in je huis of blijven gewoon slapen. Als je in België twee nachten blijft logeren, is dat veel, ginder kan dat gerust twee maanden zijn, terwijl je budget het misschien niet eens toelaat. Iedereen is er ook ‘familie’, zelfs mensen die je helemaal niet kent. Op mijn trouwfeest dook er plots een man op die beweerde dat hij mijn pampers nog had ververst. Hij kwam gunsten vragen aan mijn man omdat hij zich ooit over mijn billen had ontfermd!”

Michaël Bellon

Abdij van Ter Kameren, 18 augustus 2009, 10.39 uur.

BDW 1265 PAGINA 14 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

N-VA: “Voor een Brussels eiland passen ook wij. De Vlaamse Gemeenschap is nodig in Brussel.”

© KMERON

Politiek > N-VA Brussel over tweetalige lijsten

‘Brussel is geen francofoon eiland’ BRUSSEL – De nota van koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte werd afgeschoten door vier partijen, CD&V en N-VA aan Vlaamse, PS en CDH aan Franstalige kant. N-VA Brussel: “Over de nota als geheel laten wij ons hier niet uit, maar wat Brussel betreft, zaten er verschillende elementen in die imbuvable zijn voor ons.”

BDWOPINIE In de nota van koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte stond bijvoorbeeld het idee van taalgemengde lijsten. Vooreerst is het ons niet meteen duidelijk welk probleem hiermee opgelost zou worden. Zal dit een transparanter en beter bestuur in de hoofdstad met zich meebrengen? Wij hebben er onze twijfels bij. Het zou al bijzonder fijn zijn als er een akkoord wordt gevonden dat een antwoord biedt op bestaande problemen in Brussel: werkloosheid, gebrekkige tweetaligheid, onveiligheid, ondoorzichtige structuren,...

Het is bovendien niet evident om zulke tweetalige lijsten te organiseren op een manier waarop de pluralistische vertegenwoordiging van de Brusselse Vlamingen gegarandeerd

blijft. Let wel, ook de N-VA is altijd een voorstander geweest van een vereenvoudiging van de Brusselse structuren. Maar dan wel op zo’n manier dat de gemeenschappen hun rol kunnen blijven spelen én de Nederlandstaligen via politieke garanties niet geminoriseerd worden binnen een grotendeels anderstalig Gewest.

Het is bijzonder charmant dat Jong VLD Brussel pleit voor taalgemengde lijsten (in De Standaard van 18 januari). Maar doet het veto van het FDF ten aanzien van Open VLD in vele gemeenten bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen geen belletje rinkelen? Doet het gedrag van MR, ook een ‘open’ partij die toch vaak het FDF verkiest boven ‘Open’ VLD, geen belletje rinkelen?

Taalgemengde lijsten toelaten zou er in de praktijk op neerkomen dat Franstaligen vanuit hun electoraal dominante positie bepalen welke

Vlnr.: Paul De Ridder, Karl Vanlouwe, Lieven De Rouck.

Nederlandstaligen op een lijst mogen komen en op welke (al dan niet verkiesbare) plaats. Gaan Milquet, Onkelinx en Maingain straks bepalen welke Vlamingen in Brussel verkiesbare plaatsen krijgen? Dat belooft! Zij zullen niet meteen die Vlamingen verkiezen die de naleving van de taalwetgeving belangrijk vinden, nietwaar?

Brussels parlementslid Els Ampe (Open VLD), die zichzelf wellicht allerminst als ‘flamingant’ zal typeren, ziet dat gelukkig wel in. Zij vond eentalige verkiezingslijsten ‘niet meer dan logisch’ in een gewest ‘dat nog steeds niet perfect tweetalig’ is. “Men mag niet blind

“Gaan Milquet, Onkelinx en Maingain straks bepalen welke Vlamingen in Brussel een verkiesbare plaats krijgen?”

zijn voor het feit dat er, met betrekking tot de samenstelling van de verkiezingslijsten, een dominantie van de Franstaligen bestaat,” zei Ampe op 14 januari in de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). Misschien moet Ampe haar lokale jongerenafdeling maar eens voorlichten?

Werkgelegenheid Over de taalwetgeving waren de voorstellen in de nota-Vande Lanotte overigens behoorlijk vaag, en waar dat niet zo was, ging het veeleer de verkeerde kant uit. Verschillende talen kennen vormt nochtans een van de sterkste troeven om in

Brussel en omgeving werk te vinden. In de Vlaamse Rand rond Brussel geraken heel wat vacatures niet ingevuld. Veel kandidaten kennen alleen Frans. Het is dan ook in het welbegrepen eigenbelang van Fransen anderstaligen dat Brussel uitgroeit tot een stad waar het Nederlands probleemloos op alle niveaus gehanteerd wordt. Versoepeling van de taalwetgeving druist in tegen de sociale belangen, niet alleen van de Nederlandstaligen, maar evenzeer van de anderstaligen.

Ach, wie nog twijfelt aan de belangen achter de Franstalige voorstellen, vermomd als ‘suggesties voor beter bestuur’, wijzen we op een uitspraak van Di Rupo: “Onze langetermijndoelstelling is het verdedigen van de belangen van de francofonie, van Wallonië, Brussel en Sint-Genesius-Rode” (aangehaald in De Morgen van 11 januari). De lapsus van PS-minister Paul Magnette – Brussel als een van de twee ‘Franstalige gewesten’ – kent u ook nog wel.

Nee, dat is geen vijandbeeld tegenover Franstaligen. In Brussel wordt tussen mensen en organisaties samengewerkt en samen geleefd over taalgrenzen heen. Toch is de Franstalige dominantie een (politieke en dagdagelijkse) realiteit voor wie in Brussel leeft. Welke Nederlandstalige haalt het dan in zijn hoofd om die dominantie nog te versterken?

Volgens sommigen bestaan ‘Brusselse Vlamingen’ of zelfs ‘Vlaamse Brusselaars’ niet. Het is natuurlijk een spel met woorden, maar als er zoiets is als een ‘culturele ruimte’, dan delen vele Nederlandstalige Brusselaars die zeker ten dele met de andere Vlamingen. Aan wie pretendeert dat Brussel op zichzelf staat en in feite niets meer te maken heeft met Vlaanderen (en Wallonië), stellen we de vraag of er soms geen Brusselaars meer zijn die familie hebben in Wallonië en zeker in Vlaanderen.

Is Brussel specifiek? Ja, natuurlijk!

Er zijn wel meer steden in Vlaanderen, maar Brussel heeft gewestelijke structuren en bevoegdheden, is (officieel althans) tweetalig en is de enige regio waar twee politieke gemeenschappen actief zijn. Daarom is er bijvoorbeeld ook een Vlaamse Gemeenschapscommissie die eigen ‘Brusselse’ accenten kan leggen in het beleid van de Vlaamse Gemeenschap.

Maar voor een Brussels eiland passen ook wij. De Vlaamse Gemeenschap is nodig in Brussel. Brussel is gewoonweg te klein om de band tussen Brussel en Vlaanderen, tussen de Brusselse Vlamingen en de rest van de Vlaamse Gemeenschap verder te verzwakken. Persoonsgebonden bevoegdheden (zoals beroepsopleiding) – wie die momenteel ook uitoefent – kunnen daarom beter niet naar het Gewest overgeheveld worden.

Paul De Ridder, Karl Vanlouwe en Lieven De Rouck Paul De Ridder is Brussels parlementslid voor N-VA. Karl Vanlouwe is N-VA-senator. Lieven De Rouck is voorzitter N-VA Brussel.

Alle drie zijn ze Brusselaar

BDW 1265 PAGINA 15 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be Service Met belangstelling lees ik steeds uw beoordeling van restaurants, cafés, verkooppunten van specialiteiten en andere Brusselse horecazaken, en soms bezoek ik de zaken die u aanbeveelt. Regelmatig is dat een teleurstelling omdat men mij niet in het Nederlands (een van de twee officiële talen van Brussel!) kan bedienen.

Neem nu de Cercle des Voyageurs die u op 25 november 2010 (BDW 1256, p. 19) lovend beschreef. Een mooi etablissement, een fijne keuken, dat wel. Maar niemand die een woord Nederlands spreekt of verstaat. Ik voel me bij de neus genomen. Uw redacteurs kunnen uw lezers nochtans ontgoochelingen besparen door aan hun beoordeling een klein zinnetje toe te voegen over Nederlandstalige bediening (of niet).

André Monteyne, Jette

Kaasschaafcultuur Sommige Brusselse politieke fracties geven de indruk dat het financiële ‘feest’ voor de (Vlaamse) culturele en kunstzinnige instellingen (in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest) ononderbroken doorgaat, alsof de budgetsaneringen door de toepassing van de kaasschaafmethode van minister Schauvliege niet van toepassing zouden zijn. Het is enigszins begrijpelijk dat CD&V – die dicht bij de politieke bron van de minister van Cultuur aanleunt – zonder schroom een visie op een cultureel Brussel aankondigt, waar elders in Vlaanderen al maanden paniek heerst bij dezelfde culturele en artistieke actoren. (Er is zelfs een bonussubsidie van 1,7 miljoen euro voor hoofdstedelijke projecten met een grote uitstraling die de band tussen Brussel en Vlaanderen kunnen aanmoedigen.)

Dat die visie ondersteund wordt met tientallen miljoenen euro’s aan investeringen, komt inderdaad een resem instellingen ten goede, waarvan sommige een niet uitsluitend Vlaams publiek aantrekken, maar in feite tot ver buiten het Brusselse territorium aantrekkelijk zijn.

Iedereen profiteert dus al jaren van die nuttige investeringen. Het moet weliswaar worden herhaald dat gedurende vele regeerperioden alle ministers (inclusief het VGC-beleid) er de voorkeur aan hebben gegeven om te investeren in de podiumkunsten. Het is bovendien verwonderlijk dat een minister nu nog anderhalf miljoen euro gaat besteden aan de renovatie van de gebouwen van Rosas/Parts. Dit gereputeerde dansgezelschap met internationale uitstraling verdiende zonder enige betwisting in het verleden een structurele ondersteuning.

Maar is het overdreven om te mogen veronderstellen dat zo’n gezelschap ondertussen financieel autonoom is? Of worden, vergeleken bij andere artistieke sectoren, de podiumkunsten nooit financieel zelfstandig? Ondertussen blijft de politieke aandacht voor het kunstencentrum Wiels ongewijzigd ondermaats.

Het is wachten op effectief lobbyen, en (on)geduldig afwachten welke politieke(r) strekking in Brussel eindelijk een volwaardige ondersteuning zal overwegen van de beeldende kunstenaars, en die in het bijzonder wil investeren in aangepaste ateliers, met bewaarplaats, expositie- en residentie-accommodatie.

Anderzijds is het uitzonderlijk om te vernemen dat er bij de Brusselse CD&V ook mensen pleiten voor een betere organisatie en spreiding van het deeltijds kunstonderwijs in Brussel. Maar dat is een ander paar mouwen als men in alle gemeenten een inplanting zou overwegen van jeugdafdelingen van muziek- en kunstacademies.

Het deeltijds kunstonderwijs is in Brussel voldoende uitgebouwd ten behoeve van volwassen leerlingen, met afdelingen beeldende kunsten in Anderlecht, Etterbeek,

Sint-Pieters-Woluwe en Schaarbeek, en muziekacademies op verschillende andere locaties. Bovendien mag men hopen dat – als het overleg tussen de ministers van Onderwijs en Cultuur resulteert in een akkoord – het deeltijds kunstonderwijs complementair wordt met het leerplichtonderwijs en dat er in elke basis- en secundaire school voldoende kunsteducatie en -beoefening aan bod komt. Met dat soort toekomstmuziek kan het feest pas echt beginnen...

Jonas Wille, Oudergem

Taalwet Geslaagd voor het examen en gunstig gerangschikt, kan een Nederlandstalige niet benoemd worden tot hoofd van de Riziv-dienst administratieve controle. Ze moet wijken voor een Franstalige, want volgens de taalwet moet er een taalevenwicht zijn in het topkader.

Toch eigenaardig dat de taalwet wel degelijk toegepast wordt waar het de Franstaligen goed uitkomt (op federaal niveau), maar niet waar het hun minder goed uitkomt, met name in Brussel. De wetgever had nochtans een soort parallellisme uitgetekend tussen de taalwetregeling op federaal vlak en in Brussel.

In Brussel wordt de taalwet niet of niet correct toegepast. In feite vraagt Franstalig België, daarin gevolgd door Vande Lanotte, een prijs (met name de afbouw van de tweetaligheid) voor de toepassing van de taalwet in Brussel. Zouden de betogers van zondag 23 januari en de KVS-artiesten oog hebben voor die zoveelste inbreuk op het gelijkheidsbeginsel (parallellisme federaal/Brussel)?

Guido Ghekiere, Brussel

Burgerzin Ik ben het eens met de lezersbrief van Brigitte De Pauw (in BDW 1263 van 20 januari, p. 15) waarin ze het gebrek aan burgerzin van een deel van de Brusselse bevolking aanklaagt. Wandel op een zonnige zondagavond in de zomer maar eens door het park van Laken. Dan zijn de grote grasperken bezaaid met zwerfvuil, van plastic flessen en zakken over etensresten tot gebruikte pampers. In verschillende wijken van de stad vind je (bijna) dagelijks grof vuil op de voetpaden: kapotte televisietoestellen, versleten kleding, speelgoed,...

Heeft mevrouw De Pauw zich ook al eens afgevraagd hoe dit komt? Waar ligt de oorzaak van dit probleem?

Wat kan eraan gedaan worden? Volgens mij is het door de overheid gevoerde beleid mee verantwoordelijk voor de verloedering van onze stad. En van deze overheid maakt de partij van mevrouw De Pauw (CD&V, red.) deel uit. Het slechte migratiebeleid, ‘kom maar en doe maar op’, heeft hier veel mee te maken. Een multiculturele samenleving kan een meerwaarde betekenen, daar ben ik het volledig mee eens. Maar men is blijkbaar vergeten dat er een verschil is tussen cultuur en samenleving. Mensen uit andere culturen zijn welkom als ze zich aanpassen aan onze samenleving. En dat is nooit gebeurd. Veel migranten brengen niet alleen hun cultuur mee, maar proberen ook hun manier van samenleven over te brengen. Daar wringt het schoentje.

Als de bevolking van een wijk ongestraft kan doen waar ze zin in heeft, dan slaat dit over op de aanpalende wijk.

En zo krijg je een sneeuwbaleffect. Na verloop van tijd wordt die sneeuwbal een heuse lawine, en probeer dan nog maar eens sneeuw te ruimen! Tot nu toe is er weinig of geen aandacht besteed aan integratie. En dan krijg je natuurlijk zulke toestanden. Het wordt hoog tijd dat elke inwoner/inwoonster beseft dat hij/zij naast rechten ook plichten heeft. Dit moet duidelijk gemaakt worden aan alle kandidaat-migranten.

Stefan De Roo, Laken

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max.

5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE De nikab van Picqué door Danny Vileyn Minister-president Charles Picqué (PS) wil dat de wet die boerka en nikab verbiedt, er nú doorkomt. Het was lang geleden dat Picqué nog uitspraken deed over harmonieus samenleven (en religieuze kledingvoorschriften in de openbare ruimte). Dat de ministerpresident zulks doet, is een goede zaak. Het is Picqué op zijn best.

De aanleiding is de uitspraak van een politierechter in Etterbeek, die een administratieve boete van tweehonderd euro voor het dragen van een nikab ongedaan maakte. De Schaarbeekse vrouw die op de bon geslingerd werd, had eerder al een boete van 35 euro betaald. Ze is een recidiviste. Maar ze vindt tweehonderd euro overdreven, en ze wil zich niet schikken naar het politie­ reglement. De politierechter geeft haar gelijk.

De krant La Capitale had in december al een gesprek met de 29-jarige vrouw, die alvast niet de indruk wekt een doetje te zijn. Ze zegt onomwonden dat ze de nikab uit religieuze overtuiging draagt. Vrijwillig.

Ze zegt ook niet te begrijpen dat ze de boetes iedere keer op dezelfde plaats kreeg. In Etterbeek. Nooit elders. Vlak bij het gemeentehuis.

Telkens als ze haar kinderen naar het schooltje van de Grote Moskee, de École Fondamentale Islamique Al Ghazzali bracht. De Etterbeekse burgemeester Vincent De Wolf (MR) moet het ontgelden: “Verbaliseert de politie me op die plek omdat de school van mijn kinderen zich recht tegenover het bureau van de burgemeester bevindt?”

Hoe onbegrijpelijk de uitspraak van de rechter voor gewone stervelingen zoals u en ik moge zijn, De Wolf en Picqué hoeden zich ervoor om er kritiek op te geven. De gemeente Etterbeek overweegt wel om naar het hof van cassatie te stappen.

De argumenten die De Wolf en Picqué voor het verbod aanhalen, zijn duidelijk. Veiligheid, gelijkheid van man en vrouw en harmonieus samenleven.

Eerst de veiligheid. Religieuze kledingvoorschriften mogen nooit zwaarder wegen dan veiligheid, toch een van de primaire taken van de overheid. Maar laten we ook de maatschappelijke impact van boerka en nikab niet onderschatten. Een kosmopolitische stad behoeft een gemeenschappelijke sokkel. Een kosmopolitische stad verdraagt geen verborgen gezichten.

Laat het parlement die wet onmiddellijk goedkeuren. Uit respect voor de steden waar samenlevingsproblemen vaak net iets vroeger komen en vaak ook net iets scherper zijn. Er moeten genoeg bondgenoten te vinden zijn om de goedkeuring niet op de lange baan te schuiven.

EVA HILHORST

UIT AANRIJDING IN MOSCOU. © ARCHIEF BDW

Cinematek denkt aan blinden BRUSSEL – Cinematek is een partnerschap met (het federaal werk) De Vrienden der Blinden uit Ghlin aangegaan voor de programmering van filmvoorstellingen voor slechtzienden en blinden. Sinds 1999 al werkt De Vrienden der Blinden aan een auditieve filmcatalogus en worden er films gedubt met toevoeging van extra commentaar. In Brussel programmeert Espace Senghor (Waversesteenweg, Etterbeek) bijvoorbeeld dergelijke films in specia­le sessies.

Cinematek gaat nu een eigen programma introduceren (gestart met een Franstalige film op 1 fe­bruari).

Geholpen door een visueel gehandicapte spreekt een professio­neel acteur commentaar in dat aan de geluidsband wordt toegevoegd. De eerste Nederlandstalig gedubde ‘blindenfilm’ die in Cinematek (Baron Hortastraat 9) vertoond wordt, is Aanrijding in Moscou van Christophe Van Rompaey. De vertoning voor blinden vindt plaats op dinsdag 8 februari (14.30 uur), vooraf wordt een blindengeleid bezoek aan de vaste collectie van Cinematek georganiseerd. Meer op www.cinematek.be of JMB 02-551.19.19.

BDW 1265 PAGINA 16 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Culinair > Op zoek naar de beste frietenbakker van Brussel

De frietkot-proef

Te dik voor de science bar?

BRUSSEL – In het Rits Café van de Erasmushogeschool (Dansaertstraat 70) wordt samen met de Vrije Universiteit Brussel maandelijks een ‘afterwork wetenschapscafé’ georganiseerd, getiteld Science Bar Brussel (www.sciencebarbrussel.be).

Op donderdag 10 februari gaat het debat over diëten en overgewicht. Waar ligt de oorzaak, en wie is mee schuldig? Het panel bestaat uit wetenschappers, diëtisten en consulenten uit de beroeps- en gezondheidssector.

Aansluitend op het debat kunt u in Cinema Rits de beklemmende film Taxidermia zien. Reserveren op JMB 02-629.13.68.

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Frietkraam aan de Bareel van Sint-Gillis: primus inter pares.

BRUSSEL – Een jaar geleden verdween op het Sint-Joostplein de vermaarde frietenbakker Martin. Het frietkot van het Flageyplein is dan weer, gepimpt tot een muisgroen plastic paviljoen, uit de as herrezen op zijn aloude plaats in de noordwesthoek van het plein. Moet er nog friet uit Brussel zijn? Tijd voor een kleine proeverij.

H

artverwarmend: als op een schilderij van Bruegel staan in deze barre winter de frietkoten te dampen in de vrieskou, een walm verspreidend van in borrelend vet knisterende frieten, ritselend opgeschud, met een regen van zout erover. In het vooruitzicht van een gloeiend hete puntzak in de verkleumde handen staan rijen hongerigen, snuivend en stampvoetend in weer en wind, aan te schuiven. De beloning is een van de lekkerste dingen die voor geld te krijgen zijn: een krokante

buitenkant, waaronder het bij voorkeur nog enige beet behoudende aardappelvlees, het geheel gestreeld door een vettig sausje.

Al een tijd lijkt de penetratiegraad van de hoofdstedelijke friet op de terugweg. De geleidelijke transformatie van Brussel tot noordelijke buitenpost van het mediterrane bekken laat zich aflezen aan het stijgende aantal durumtenten in het straatbeeld. De buitenlandse snacksploitanten serveren ook friet, meestal van de kant-en-klare soort, die zij vervolgens,

© BART DEWAELE

in een broodje geperst, laten verweken tot een zweterige aardappelpap.

Brrr... dan toch liever Antoine, zo beroemd dat zelfs het chique belendende restaurant Stirwen er zijn frieten haalt. Antoine is een instituut, een ijzersterke food & beverage-tandem met Bernard, de tonronde patron van buurtcafé annex frietopeterij L’Espérance.

Voor de jongere lezertjes: de oorspronkelijke Antoine was een kot op het Jourdanplein. Je werd er bediend door Antoine himself, een goedlachse kerel met een haakneus en een schattige vrouw. Nu Antoine zelf niet meer bakt en zijn kraam is omgeturnd tot een gedrochtelijk pseudochalet, zijn de wachtrijen der Europeanen en andere toeristen toegenomen, edoch de kwaliteit der frieten afgenomen: minder weelderig, droger, bruin op het

© BRECHT EVENS

BDW 1265 PAGINA 17 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

STOUTE Brecht evens wint goud IN angoulÊme

randje van verbrand. Kom terug, Antoine, alles is vergeten!

Wie ook mag terugkomen, is de voormalige koning van de Brusselse friet: Martin van het Sint-Joostplein, die in een onderzoek van JeanPierre Bruneau werd gekroond tot Brusselse frietenbakker hors catégorie. Frequente experimenten mijnerzijds konden dat volmondig bevestigen. Zelfs het zout smaakte bij Martin lekkerder dan in andere frietkramen. Maar Martin is helemaal weg, in frietdamp opgegaan. Geen spoor meer is er van zijn sympathieke kot in vestzakformaat.

niet wil zijn. “Het leven is een feest waarop mensen welkom zijn of niet” zet de toon in het lijvige stripboek.

Het Vlaams Fonds voor de Letteren had in Angoulême veel bekijks met de stand Ceci n’est pas la BD flamande, waar twintig Vlaamse stripauteurs werden geëtaleerd.

JMB

© BART DEWAELE

BRUSSEL – De Brusselse striptekenaar en illustrator Brecht Evens (1986) – die voor onze Zazie-pagina’s de reeks Idulfania maakt – won vorige zondag op het stripfestival van Angoulême de Prix de l’Audace voor Les noceurs (uitg. Acte Sud BD, 180 blz., 22 euro), oorspronkelijk in het Nederlands uitgegeven door Oogachtend, onder de titel Ergens waar je

Frietkotgentrification Genoeg herinneringen: de liefhebber kan vandaag nog altijd duimen en vingers aflikken in

Zelfs het zout smaakte lekkerder bij Martin

Clémentine op het Sint-Jobplein: telg uit de Antoine-dynastie.

voortbrengselen en minder abondante porties.

Positieve punten zijn de grote talenkennis en het fenomenale geheugen van de exploitant.

Ook vind je hier op de tast de weg naar een van de talrijke drankvoorzieningen.

Op het Sint-Jobplein in Ukkel staat nog een echt kot, befaamd om de voorbeeldige properheid van voorraad en vetpot. Clémentine, een telg uit de vermaarde Antoine-dy-

nastie, gaf deze kraam haar naam. Een waardige vertegenwoordiger van de oud-Belgische gebruiken in deze foodie-buurt vol luimig genaamde brasserieën, bistro’s en biowinkels. De smaak en consistentie van de friet, net als aan de Barrière in ouderwets ossenvet gebakken, staan op eenzame hoogte. Jammer genoeg is een rokerige pijpenla het enige café waar je de frieten kunt opeten.

© BART DEWAELE

Brussel. Ik houd het in eerste instantie bij de betere losstaande frietkoten.

Frietautoriteiten en andere nostalgici zweren bij een verplaatsbaar kot van het type zilvergrijze caravan. Voor mijn part mag men de waar serveren in een vast of verplaatsbaar onderkomen, als het maar vrijstaand is. Zinnebeeld van de aparte nationale frietcultuur, de koterij, het surrealisme, het duivenkot, het gebrek aan ruimtelijke ordening – kortom: een kot.

Waar staat in Brussel het beste frietkot? Aan de hoogste nostalgie- en kwaliteitscriteria voldoet de volgens velen primus inter pares van dit ogenblik, de frietkraam aan de Barrière van Sint-Gillis. Het aftandse, onhandig op een stukje trottoir gewrongen kot is een frietmonument waarvoor de liefhebbers lange wachttijden overhebben. Bovendien is het open tot de vroege ochtenduren. Enig minpunt: het is er niet echt gezellig. Frieten kopen aan een kot is a way of life – daar kunnen ze in Amerika een punt aan zuigen. Een lawaaierig stuk stoep is in dat verband niet de ideale context; een gezellig café in de buurt kan nooit kwaad.

Even de berg af en het oogt het al huiselijker, op het pleintje aan de Fontainasstraat. Friterie Fontainas wordt gedreven door twee energieke zussen-uit-den-vreemde, wier trotse moeder eigenhandig de frieten snijdt. Op de hoek ertegenover ligt het mooie bruine café Le Dôme.

Het ondanks alle transformaties nog altijd wat morsige, maar desondanks sfeervolle Jourdanplein voldoet ruimschoots aan het am­biancecriterium. Alleen kunnen de frieten, zoals al betoogd, tegenwoordig beter.

Net als Antoine is de frituur van het Flageyplein inmiddels gegentrificeerd. Merkwaardigerwijs ging de burgerlijke formattering ook daar gepaard met minder smeuïge aardappel-

Friterie Fontainas in de gelijknamige straat: moeder snijdt de frieten.

Aan gezelliger drankgelegenheden, mét terras, geen gebrek in Jette. Frituur de Spiegel op het Astridplein serveert dunne, krokante frietjes. De geur, die iets wegheeft van kaarsvet, is voor verbetering vatbaar. Het grillig vormgegeven frietpaleis ligt midden in het dorpsleven van deze kleinburgerlijke gemeente. Een typisch Brussels rommeltje, zondags marktplaats, in de week parkeerterrein. Je kunt de wirwar gadeslaan vanuit een paar niet onverdienstelijke cafés, waaronder het door, jawel, Bernard gerunde Sportwereld. Ons kent ons.

In Brussel-centrum is er merkwaardigerwijs maar één frietkraam die naam waardig, op het plein aan het eind van de Lakensestraat, met uitzicht op de aldaar welig tierende OostEuropese liefdesslavinnen. De frituur aan de Kapellekerk kan bogen op een voorkómende bediening en een uitnodigende setting. Alleen komt de friet er uit enge plastic zakken en in plastic bakjes – welkom houvast voor Nederlandse toeristen, maar dodelijk voor het frietgenot.

Het kan niet anders of ik zie een hele rij etablissementen over het hoofd. Een correspondente meldt mij goeds van het Dumonplein in Sint-Pieters-Woluwe. Voor meer tips houd ik me aanbevolen. Frietenfretters aller negentien gemeenten, kruip in uw pen en houd ons op de hoogte van uw vetzakkerij.

Werner Van den Mooter

BDW 1265 PAGINA 18 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Festival > CC Evere zet drie dagen lang Marokko in de kijker

‘Niet bang voor de realiteit’

Het festival kadert in het interculturele project van Fatiha Saidi, schepen van Solidariteit (PS), dat drie jaar loopt in samenwerking met het CC Evere. In eerste instantie staan de drie grootste buitenlandse bevolkingsgroepen van de gemeente centraal. Zo was er in oktober al een Congofestival en volgt in maart een Italiëfestival. Nu is het de beurt aan Marokko. “We werken ook in scholen, doen workshops voor kinderen en voor jongeren,... Er zijn heel wat kleinschalige activiteiten, met het festival als grote publiekstrekker,” zegt Betty Lamoulie, verantwoordelijke voor de interculturele werking van het cultureel centrum. “Volgend seizoen gaan we ermee door: dan is Oost-Europa aan de beurt met een project rond de Balkan.”

Het centrale doel van dit project is bruggen bouwen tussen gemeenschappen. “Dat klinkt misschien wat naïef, maar het is echt belangrijk om de sociale cohesie te versterken. Dit is

© CENTRE CULTUREL EVERE

EVERE – Het Franstalige cultureel centrum van Evere zet volgend weekend Marokko in de kijker. Met een breed programma, inclusief concert en chaabi-dansfeest, wordt Espace Toots omgetoverd tot het kloppende hart van Marokko. “We willen de Marokkaanse cultuur in haar diversiteit laten zien en de interactie stimuleren.”

De Berberzangeres Fatoum treedt zaterdag op.

dan ook geen festival voor Marokkanen, maar voor de hele bevolking,” zegt Lamoulie. Tijdens het Congofestival in oktober slaagden ze er alvast in een heel divers publiek aan te trekken. “We willen komaf maken met de clichés over bevolkingsgroepen. Met een kleinschalig festival zullen we daar niet helemaal in slagen, maar het is een stap in de goede richting.”

De organisatie van zo’n intercultureel festival is een heel sociaal gebeuren. Het cultureel centrum werkt zoveel mogelijk met mensen

die in de gemeente wonen. Zo zijn het Marokkaanse buurtbewoonsters die zaterdagavond de tajine en couscous klaarmaken, en ook de chaabi-groep die zaterdagavond feestelijk afsluit, bestaat uit jonge muzikanten uit de buurt. Lamoulie is onder de indruk van de bereidwilligheid van de bevolking om mee te werken. “Ook op het festival moet dat zo zijn, we eten rond grote tafels om het gesprek te stimuleren. Mensen die het debat en de conferentie bijwonen, krijgen de kans om zich uit te

drukken. Er wordt gediscussieerd, geproefd, uitgewisseld...”

Het festival begint op vrijdag met theater over immigratie, zaterdag is hoogdag met overdag gratis kinderactiviteiten, een conferentie en een documentaire over de dubbele afwijzing van identiteit (Marokkaan noch Belg), gevolgd door het avondmaal, een concert van de jonge Berberzangeres Fatoum en een chaabi-feest.

Zondag wordt een korte film vertoond en is er een intercultureel vieruurtje. Lamoulie belooft dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn zal zijn. “We willen de schoonheid van de Marokkaanse cultuur laten zien, maar we schrikken niet terug voor de werkelijkheid.

Zo zal de conferentie van Mohamed El Battiui over het Marokko sinds de onafhankelijkheid ongetwijfeld wat tegendraads zijn, en de Berberzangeres Fatoum neemt in haar teksten ook geen blad voor de mond.”

Benjamin Tollet

Festival Maroc, 11 tot en met 13 februari in Espace Toots, Stuckensstraat 125, 1140 Evere. Een weekendpasje kost 18/15/12 euro; overige prijzen en meer info op www.centreculturelevere.be of 02-240.91.91

ADVERTENTIE

Centra Morele Dienstverlening Het Centrum Morele Dienstverlening (CMD) is het lokale contactpunt van de vrijzinnige gemeenschap. Iedereen kan er terecht voor morele hulp, vrijzinnige plechtigheden, informatie en vormingen rond vrijzinnige waarden.

Het CMD wil de draaischijf zijn voor de lokale Brusselse vrijzinnige organisaties en alle andere geïnteresseerden. Onze dienstverlening is kosteloos.

Wil je meer weten over bepaalde maatschappelijke en levensbeschouwelijke thema’s; over humanisme en vrijzinnigheid… Het CMD beschikt over een bibliotheek met uitgebreide informatie.

Iedereen kan van deze informatie gebruik maken.

Een initiatief van de Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw

www.uvv.be

Centra Morele Dienstverlening Brussel-Jette

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel [Premetrostation Anneessens] tel. 02 242 36 02 E-mail: cmd.brussel@uvv.be

Jetse Laan 362, 1090 Jette [Bus 14 halte Legrelle] tel. 02 513 16 33 E-mail: cmd.jette@uvv.be

BDW 1265 PAGINA 19 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

© TWO DOGS COMPANY

Beleid > Brusselfan Tom Bonte naar Beursschouwburg

‘Blije terugkeer naar waar mijn hart ligt’ BRUSSEL – Tom Bonte, de man die in 2012 de nieuwe artistieke leider van de Beursschouwburg wordt, heeft een bijzondere band met Brussel en ziet de schouwburg als het kloppende hart van de stad.

Eerste deel van Talk: woordeloos pleisteren.

Praat

Pleister op de wonden Gezien: Talk van Kris Verdonck/A Two Dogs Company, op 29 januari in de Kaaistudio’s.

achteraf

De gebeurtenissen in Tunesië, Egypte en de rest van Noord-Afrika roepen een beeld op van de geschiedenis als een kolossaal beest dat plots wakker schiet, zijn staart roert en voor deining zorgt op een plek waar je het niet verwachtte. Een verkeerd beeld is dat, want geschiedenis is een optelsom, en in die zin werd de voorbije dagen in Caïro en Tunis per definitie evenveel geschiede­nis geschreven als de voorbije maan­den en jaren.

De gebeurtenissen in Noord-Afrika maken Talk van Kris Verdonck – een vormexperiment dat de politieke situatie in Rwanda als onderwerp heeft – niet ‘verrassend actueel’, maar juist nog een beetje buitenissiger. Het is ondertussen meer dan zestien jaar geleden dat de geschiedenis daar lelijk huishield, met de Rwandese genocide. Wat bezielt Verdonck om daar nu op terug te komen? Wel, Talk is maar zijdelings een stuk over Rwanda. De titel wijst op een preoccupatie met taal. In het eerste deel wordt niet gesproken: het is een heropvoering van Verdoncks ‘stuk voor twee stukadoors’ uit 2001, waarin twee werklieden op methodische wijze een vuile wand wit pleisteren. Zorgvuldig, zonder commentaar, tot alle oneffenheden die onder de spots goed zichtbaar blijven, verdwenen zijn.

In het tweede deel wordt er wel gesproken.

Door een acteur die plaatsneemt in de schaduw op de voorgrond, in het tegenlicht van de witte wand achteraan. Door dat tegenlicht en door de vervorming van zijn stem is de acteur onherkenbaar. Hij brengt een journalistieke tekst die Verdonck door journalist Joris Verhaegen liet schrijven over de recente geschiedenis van Rwanda. Op een zakelijke manier wordt die geschiedenis, van de genocide tot de huidige situatie onder president Kagame, opgesomd, met cijfermateriaal en droge gegevens uit allerhande internationale rapporten.

Het businessplan Rwanda Inc. stippelt de af te

leggen weg uit om van een getraumatiseerd arm land een economische modelstaat te maken, naar het concrete voorbeeld van Singapore.

Het experiment van Verdonck bestaat erin theater te maken dat de theatrale illusie niet gewoon doorprikt, zoals wel vaker het geval is, maar gewoonweg opheft. Die functionele aanpak spoort met de inhoud. De koele manier waarop het totale dodental van de genocide omgerekend wordt naar het onvoorstelbare cijfer van 11,1 doden per minuut (veertig dagen aan een stuk), komt akelig over, ze komt ook akelig goed overeen met het discours dat Kagame dezer dagen schijnt te hanteren. Zijn zerotolerancebeleid, dat geen enkele vorm van burgerlijke onenigheid, ongehoorzaamheid of onfatsoenlijkheid tolereert (een papiertje op straat gooien is bij wet verboden en wordt er ook bestraft), moet het Singapore-sprookje aannemelijk laten klinken. Maar het gladde en strakke businessplan vertoont natuurlijk niets dan barsten en onvolkomenheden, al was het maar omdat de door rassenhaat veroorzaakte dodentol niet zomaar kan worden weggestreken als de oneffenheden op dat bepleisterde vlak. Ook de bewuste foutjes en versprekingen van de in het duister gehulde acteur laten zien dat er iets niet klopt. We zouden over ideologisch façadisme kunnen spreken.

Levert dat alles boeiend theater op? Ik weet niet of die vraag hier gesteld moet worden.

Ik heb werktuiglijk gekeken naar de vorderingen van de werklieden, en heb met de wisselende aandacht van de krantenlezer de feitelijkheden uit deel twee aangehoord. Het gemiddelde tv-journaal is leuker om naar te kijken dan Talk, en toch heb ik enorm veel respect voor de manier waarop Verdonck in deze speelse tijden radicaal zijn medium blijft onderzoeken. En hoe hij zodoende ook nog terugkeert naar Rwanda op een moment dat niemand de geschiedenis daar nog volgt.

Nooit gedacht dat een netjes bepleisterde witte muur in mijn beleving zo’n problematisch beeld zou kunnen worden.

Michaël Bellon

Tom Bonte (33) begint in april te schrijven aan het nieuwe beleidsplan voor de Beursschouwburg, waar hij in april 2012 de artistieke leiding van Cis Bierinckx overneemt.

Eerder werkte Bonte als programmasamensteller dans en theater in deSingel in Antwerpen en De Vooruit in Gent, maar hij blijkt Brussel goed te kennen. Bonte: “Voor mij wordt dit een blije terugkeer naar de stad waar mijn hart ligt. Ik heb lang en graag in Brussel gewoond en ben eigenlijk pas een jaar geleden naar Gent verhuisd, om praktische redenen.

Daarvoor pendelde ik.”

Stadslegende Bonte is dus ook vertrouwd met de recente geschiedenis van de Beursschouwburg. “De periode vóór de verbouwing heb ik nog heel even meegemaakt, en ook aan de BSBbis-periode in de Kazernestraat heb ik heel goede herinneringen.”

“De Beursschouwburg kan het kloppende hart van de stad zijn, en het is een aantrekkelijk

idee om na Cis nog verdere stappen te zetten om het huis open te gooien.”

Gaat Bonte misschien nog eens checken of die overdekte straat in het nieuwe gebouw toch niet af en toe gebruikt kan worden? “Ik ken alle praktische mogelijkheden en beperkingen nog niet in detail, maar ik ga dat zeker nog eens checken. Ik heb het gevoel dat er veel urban myths over het gebouw de ronde doen.

Veranderende omstandigheden en specifieke projecten bieden misschien onvermoede mogelijkheden.”

Hybride Wat het programma betreft, vertrekt het verhaal van Bonte vanuit de podiumkunsten. Hij kent ook de meeste artiesten die in Brussel werken. Wordt het zaak de complementariteit met KVS en Kaaitheater te herdefiniëren, aangezien Bierinckx ook veel plaats maakte voor film, video, nieuwe media, beeldende kunst en muziek? Bonte: “De Beursschouwburg blijft een schouwburg en dus een huis om podiumkunsten in te presenteren. Maar ik denk dat het hybride karakter dat alle kunstvormen en dus ook de podiumkunsten vandaag typeert, bij uitstek in dit huis kan worden gedemonstreerd.”

MB

ADVERTENTIE

FOCUS OP Culturele middagpauzes

in het Museum van de Stad Brussel Dinsdag 8 en donderdag 10 februari 2011 om 12.30u

Legendarisch Brussel De rondleiding is gratis!

Toegang: € 4 per persoon Museum van de Stad Brussel Grote Markt (tegenover het Stadhuis) Info: 02 279 43 71 | musea.brussel.be

BDW 1265 PAGINA 20 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Tentoonstelling > Fotoverslag van grote Congo-expeditie in drie musea

In en om de Congostroom

Langs de Congostroom herstelt een oudere Wagenia-visser zijn net.

De herpetologen Zakharia en Zoltan vinden een slang in een net, gespannen om vleermuizen te vangen.

BRUSSEL – Vijf weken lang brachten wetenschappers, Belgische en Congolese, de Congostroom en zijn oevers in kaart. Fotograaf Kris Pannecoucke vergezelde hen. Een selectie van zijn foto’s hangt verspreid over de Nationale Plantentuin, het Museum voor Midden-Afrika en het Instituut voor Natuurwetenschappen. Verslag van een fascinerende expeditie.

I

n het Congobekken bevindt zich het tweede grootste regenwoud ter wereld. Het instandhouden van de unieke biodiversiteit is ecologisch én sociaal-economisch van groot belang: veertig miljoen Congolezen leven van het woud en de rivieren van het bekken. Wildstroperij, overbevissing en ontbossing bedreigen de biodiversiteit. Maar duurzaam beheer van de biodiversiteit vereist wetenschappelijke

kennis, en die kennis was een halve eeuw oud, even oud als het onafhankelijke Congo. Het was wachten op die vijftigste verjaardag vooraleer er fondsen vrijkwamen voor een grote, gezamenlijke expeditie van vier instellingen: de universiteit van Kisangani, het Instituut voor Natuurwetenschappen, het Museum voor Midden-Afrika en de Nationale Plantentuin van België.

Met 67 wetenschappers trokken ze

naar Congo: Belgen en Congolezen, maar ook andere buitenlanders.

Oorspronkelijk was het de opzet om van Kisangani naar Kinshasa te varen, maar uiteindelijk werd een strook van vijfhonderd kilometer tussen Kisangani en Bumba intensief bemonsterd.

Fotograaf Voor fotograaf Kris Pannecoucke, die zijn kinderjaren in Congo door-

die Pannecoucke van de reis genomen heeft, zijn veelbelovend. Het zijn er twaalf- tot dertienduizend; een selectie van 115 beelden hangt nu over de drie betrokken musea (Plantentuin Meise, Midden-Afrika in Tervuren en Natuurwetenschappen in de Leo­poldswijk).

Er zijn sfeerbeelden van romantische rivierlandschappen, Congolese mensen en wetenschappers aan het werk. In Meise hangen foto’s van botanisten, in Natuurwetenschappen van natuurkundigen en in Tervuren van archeologen en linguïsten.

De linguïsten kwamen naar huis met ruim 61 uur geluidsopnames van 82 interviews die op negen

bracht, was de expeditie even verrassend als voor een neofiet. In zijn Congolese jaren heeft hij Kinshasa nooit verlaten; in Kinshasa zijn de wetenschappers in 2010 niet geweest. Pannecoucke droomt er nu al van om eens heel de Congostroom af te varen, maar dat is (verre) toekomstmuziek.

Er zijn dit jaar al heel wat – overigens heel mooie en interessante – Congo-boeken verschenen. De foto’s

Geschiedenis > Dexia-bibliotheek opnieuw toegankelijk

Een duik in eigen gemeente

Heel lang geleden, toen Dexia nog gewoon Gemeentekrediet heette, was de bank van de lokale overheden ook dé referentie voor plaatselijke geschiedenis. En dat wil Dexia blijven. Daarom werd de uitgebreide

historische collectie (45.000 werken, 77.000 oude prentbriefkaarten) naar het Paleis der Academiën overgebracht. De tijdschriftenreeksen waarvan de aankoop in 2006 stopgezet werd, kunnen nu ook aangevuld worden.

De Dexia-bibliotheek beslaat heel het Belgische grondgebied en gaat terug in de tijd tot vóór de oprichting van België. De aankoop van het gigantisch grote aantal boeken, tijdschriften, monografieën, prentbriefkaarten, kadasterplannen en andere documenten is begonnen in 1960. Marcel Van Audenhove, een van de vroegere topmensen van het Gemeentekrediet/Dexia, nam daartoe het initiatief.

© DEXIA

BRUSSEL – Dexia heeft zijn bibliotheek verhuisd naar het Paleis der Academiën. Goed nieuws voor historici, beroeps- en selfmade.

De collectie van Dexia is volledig gewijd aan de geschiedenis van de gemeenten. Ze is (een van) de belangrijkste in haar genre. Vele generaties studenten en vorsers zijn de voorbije halve eeuw naar de Pachecolaan getrokken om de bibliotheek te raadplegen.

Brussel: een blik vanuit de hoogte.

De Brusselse gemeenten zijn goed vertegenwoordigd in de bibliotheek, niet omdat het Gemeentekrediet/ Dexia er meer aandacht aan besteedde of besteedt, maar omwille van de centrale ligging en de hoofdstedelijke status.

Dexia kadert de verhuizing van zijn bibliotheek binnen zijn cultuurmecenaat met als slogan ‘Cultuur voor iedereen’. De catalogus kan binnenkort ook online geraadpleegd worden.

DV Paleis der Academiën, Hertogstraat 1, 1000 Brussel.

Telefonisch reserveren bij mevrouw Poncin op 02-550.23.76

BDW 1265 PAGINA 21 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

© KRIS PANNECOUCKE

De potto (Perodicticus potto), boombewoner en nachtdier, is een zeldzaam halfaapje.

verschillende plaatsen werden afgenomen. De interviews verliepen in vier talen en drie dialecten. De taalkundigen hebben vooral gepeild naar basiswoordenschat over voedselbereiding, flora en fauna. De conclusie die ze konden trekken, luidt: het Lingala, een van de vier grote nationale talen, is grondig verspreid langs de stroom en lijkt de lokale talen te verdringen.

Keetya boyebalensis Als aanvulling op de collectie van de Plantentuin werden vijfhonderd bladeren, bloemen en vruchten verzameld. Er werden ook drieduizend foto’s gemaakt van plantensoorten

die tot voor kort weinig gedocumenteerd waren. Eén onbekende plantensoort – van de koffiefamilie – met harige bloemen wordt naar de expeditie (Boyekoli Ebale Congo 2010) genoemd: Keetia boyebalensis.

Ook bij de insecten en spinnen werden nieuwe soorten ontdekt. Entomologen willen via DNA-analyse hun hypothese testen of ze wel degelijk zes nieuwe libellen ontdekt hebben. Vast staat wel dat er 32 nieuwe vliegensoorten in kaart zijn gebracht.

Zoals u op de middelste foto kunt zien, spanden de wetenschappers netten om (negentien soorten) vleermuizen en (61 soorten) vogels te vangen. Hierbij liep het af en toe mis. Op de foto ziet u hoe een slang op vleermuizenjacht in een van de netten verstrikt raakte.

De volgende maanden, zelfs jaren, komt het erop aan de meegebrachte planten, dieren en archeologische gegevens te analyseren. Alle resultaten worden verzameld in een centrale databank.

In Congo, meer bepaald in Kisangani, wordt in de loop van dit jaar ook een multidisciplinair Centre de Surveillance de la Biodiversité opgericht. In dat centrum worden biologische collecties opgeslagen en bestudeerd. Het centrum moet ook onderzoekers opleiden en zal uitgerust zijn om veldwerk te verrichten en om onderzoekers en studenten tijdelijk te huisvesten.

Hoe veelbelovend de resultaten van de expeditie ook zijn, een langetermijnsamenwerking met lokale onderzoekers is onontbeerlijk.

Op www.congobiodiv.org vindt u meer over biodiversiteit, de Congo-expedities van 2009 en 2010, de resultaten van het onderzoek en activiteiten zoals workshops. Meer over de expositie op africamuseum.be, natuurwetenschappen.be en botanicgarden.be

Goud in handen

Op de vijfde nationale Dag van de Ambachten gaat Brussel voluit, met het grootste aanbod aan ateliers die de deuren openen: meer dan veertig. Ook dit jaar is de slogan Ze hebben goud in de handen, wat duidt op respect voor hun (soms uitstervende) metier. Op www.dagvandeambachten.be kunt u per provincie en gemeente zoeken, of per sector. U kunt ook zelf een parcours uitstippelen langs hoedenmakers, stilisten, juweelontwerpers, horlogemakers, chocolatiers, fietsherstellers, meubelrestaurateurs, schilders, metaal-, steen- en houtbewerkers, glasblazers, keramisten, papier-

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Zout Op de foto een erfstuk: de grootmoederlijke zoutpot. Hij dateert uit een tijd dat zout met de handvol werd gegrepen en niet voorzichtig werd geschud uit een piepklein strooiertje.

Danny Vileyn

Parcours > Vijfde Dag van de Ambachten

BRUSSEL – Zin in een zondagse wandeling langs creatieve beoefenaars van een ambacht? Tips voor de Dag van de Ambachten.

Nick Trachet

en bontbewerkers en parfumeurs.

Interessant zijn de demonstraties.

Zoals bij Rui Matos, Portugees in Schaarbeek. In zijn kleine atelier toont hij hoe handig hij is met papier, terracotta, hout, metaal... En hoe ambachtelijke technieken uit zijn geboorteland in Brussel verder leven. Wie liever wat rondloopt, raden we het ontdekkingsparcours Sint-Job, dorp in de stad aan. Daar legt een bamboekweker (in de Oude Molenstraat 299) uit hoe deze altijd groene en beschermende – en dus ideale – stadsplant te snoeien valt.

Een iets ruimer parcours, door Woluwe, leidt u langs een vioolbouwer, modeontwerpster Carine De Greef en antiekrestaurateur Splendeur du JMB Bois. www.dagvandeambachten.be

Zout was heel lang een bijzonder waardevolle grondstof. Mensen en dieren kunnen namelijk niet zonder zout. Ooit, heel lang geleden, kwam het dierenleven uit de zee gekropen, en daarom zijn wij voor eeuwig gekluisterd aan onze behoefte aan zeezout.

In de tijd van de hippies en alternatievelingen wilden er wel wat jongens en meisjes weg uit onze beschaving, leven van schapenmelk en geitenwol zonder geld, ergens boven op een berg. Welnu, dat gaat niet. Om de zoveel tijd moet elke kluizenaar toch zijn berg af om zout te kopen. En daar is geld voor nodig. Tenzij u zout gaat stelen, natuurlijk, of een zoutmijn ontdekt. Ook strenge kloosterorden hebben in het verleden geprobeerd om geheel zonder zout te leven. Zij zijn jammerlijk mislukt.

Er wordt gezegd dat de eerste handelswegen van de mensheid er kwamen voor het transport van zout. Want al is het levensnoodzakelijk, het zout was vroeger slecht verdeeld over de landkaart. Het werd gewonnen uit verre zeeën of mijnen, en dan langzaam over grote afstanden getransporteerd.

Maar dat deerde niet, want zout heette onsterfelijk te zijn. Het is het enige voedsel dat nooit zijn smaak verliest. Hoe gek dan ook dat tegenwoordig op pakken zout een houdbaarheidsdatum wordt vermeld.

Maar nog gekker: ik heb al mensen zo’n pak zout zien weggooien “omdat het over tijd is.” Hoe dom kan men zijn? Zout is onsterfelijk. Waar het oplost, kan het ook weer uit het water worden gewonnen in een steeds herhaalde cyclus, en geloof me vrij, zout was vroeger zo kostbaar dat het zo vaak mogelijk werd gerecycleerd. Zout is dus eeuwig en verleent zijn onsterfelijkheid aan alles waarmee het wordt vermengd.

Zout is, als u er even over nadenkt, ook het enige voedsel van minerale oorsprong. Al de rest is dierlijk of plantaardig. De smaak van dat zout verandert daarbij naargelang van onze behoefte en onze gemoedstoestand. Wanneer we genoeg zout in ons

lijf hebben, smaakt een lepel keukenzout behoorlijk onaangenaam. Maar na een lange tocht te voet door een heet land, als we veel hebben gezweet, dan smaakt zout bijna als vers fruit: verfrissend, aangenaam zoet.

Zout diende natuurlijk om voedsel te bewaren, maar een oude Franse keukenregel maakt een duidelijk onderscheid: “Sel de conservation n’est pas sel de consommation” (bewaarzout is geen consumptiezout). Dat betekent dat gepekeld voedsel eerst volledig werd ontzout om dan later, in het recept, desnoods weer te worden bijgezouten voor de smaak. Voorts werden de zoutkorrels gebruikt als schuurmiddel, om aardewerk te glazuren, verf te fi xeren en noem maar op.

Van in de verste oudheid wisten de machthebbers dat het volk volledig afhankelijk was van de schaarse zoutbronnen. Economen spreken over een strategische grondstof, zoals vandaag de petroleum: iets wat iedereen nodig heeft, niet zó zeldzaam en niet al te duur, zodat men niet snel naar alternatieven op zoek gaat.

Wie in tijden van paard en kar de zoutwerken beheerste, controleerde het hele land! En de prinsen en prelaten hebben daar dan ook schandalig misbruik van gemaakt. In veel landen, notoir ook in Frankrijk, werd een zware zoutbelasting opgelegd, la gabelle, die zo onrechtvaardig was dat we rustig mogen stellen dat de prijs van het zout een van de belangrijkste aanleidingen was tot de Franse Revolutie. Gandhi leidde (zo laat als 1930!) zijn volgelingen om zelf zout te gaan oogsten, in overtreding van de Britse koloniale wet.

Vanaf 1850 stortte het Europese rijk van het zout geleidelijk in. Door de verbeterde kennis van geologie ontdekte men de ene zoutmijn na de andere, wat de binnenlanden onafhankelijker maakte van de salines aan zee. De scheikunde deed de rest, er werden zoutvervangers voor industrieel gebruik gevonden.

Plots was zout een goedkoop en overal te krijgen goedje. Met de komst van de kunst van het inblikken, van koelinstallaties en de diepvries waren we ook niet meer aangewezen op zout om ons voedsel te bewaren.

En toevallig kwamen de dokters ons net toen vertellen dat zout eten slecht was voor de gezondheid.

Het is misdadig om gezonde mensen op dieet te zetten

Bloeddruk wordt pas routineus gemeten sinds 1910, maar al spoedig dacht men dat veel zout leidde tot hoge bloeddruk. Iedereen van ons heeft dat als een mantra op school geleerd. Al jaren kijft de overheid ons toe dat we zout moeten beperken, bakkers worden verplicht minder zout door het brood te doen.

Maar waarop is dat gebaseerd? Onderzoeken bewijzen welles-nietes, nu en dan en soms en dan weer niet, dat minder zout helpt om de bloeddruk te verlagen. Hoge bloeddruk is niet te best voor de gezondheid. Maar nergens is er een bewijs dat men een hoge bloeddruk krijgt van veel zout eten. Het is nergens aangetoond. De generaties voor ons aten drie à vier keer meer zout dan wij, maar hadden blijkbaar amper last van hypertensie, diabetes, hart- en vaatziekten. Wie al een hoge bloeddruk heeft, kan baat hebben bij verminderd zoutgebruik. Voor wie géén last heeft van hoge bloeddruk, geldt slechts een principe: het is misdadig gezonde mensen op dieet te zetten. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1265 PAGINA 22 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Mohammed Tijjini: “Ik weet dat veel mensen hun bedenkingen hebben bij koppels met partners uit verschillende culturen. Soms werkt het inderdaad niet. Maar evengoed ken ik veel moslimkoppels waar het niet botert. Of Belgische.”

ANDERLECHT – “De rijkdom en diversiteit van de Maghrebijnse en Arabische cultuur uitdragen, dat is de belangrijkste doelstelling van Almaghreb TV (AMTV). En, andersom, de mensen met roots in de Maghreb laten kennismaken met wat in België op cultureel en artistiek vlak leeft. Een mix die een brug bouwt tussen gemeenschappen.”

Mohammed Tijjini is de motor van AMTV, de eerste Maghrebijnse zender in België. Die wordt sinds enkele dagen aangeboden aan de Brusselse abonnees van Belgacom TV. Kanaal 297, de klok rond.

Z

ijn passie voor televisiemaken heeft Mohammed Tijjini opgedaan bij... tvbrussel. “Nadat ik een tijd had gewerkt op het kabinet van wijlen Rufin Grijp, als jurist voor het OCMW van Anderlecht en voor de gemeente Vorst, ben ik in 2006 naar tvbrussel gestapt met een voorstel voor een programma over de Maghrebijnen. Met vooral aandacht voor de Marokkanen, de grootste gemeenschap van de Maghreb in Brussel. Het dagelijkse leven van onze mensen, zoals het is. Ikzelf achter de schermen als producer, Yasmina El Messaoudi als presentatrice. Het programma bleef allerminst onopgemerkt, met als resultaat dat ik door (de Franstalige liberale partij) MR werd gevraagd als raadgever in gelijkekansenbeleid en interculturaliteit.”

“Dat heb ik enkele jaren gedaan, maar wat ik geproefd had van televisie, smaakte naar meer. Veel meer. Zo zijn de plannen gerijpt voor een Maghrebijnse zender in Brussel. Uiteindelijk heb ik besloten er helemaal voor te gaan. Deels met eigen kapitaal, deels met de steun van Start, een hulpfonds van de Franse

Gemeenschap. Een stap in het onbekende, een prachtig avontuur.”

In 2008 kreeg Tijjini zijn zendlicentie, bij Belgacom TV vond hij een luisterend oor. “Het concept staat mijlenver van dat van zenders als Al Jazeera. Geen politiek, geen brandende actualiteit. Wel de Maghrebijnse en de Arabische cultuur uitdragen en promoten in al haar diversiteit. Een smaak van eigen bodem voor de mensen die hier leven, weg van hun roots, een bron van trots. En de autochtone Belgische kijker van zijn kant zal ontdekken dat onze cultuur zoveel meer is dan muntthee of couscous. Met als bijkomend voordeel dat we politiek niet te recupereren vallen.”

“Er loopt, alleen al in Brussel, heel wat Maghrebijns talent rond. Acteurs en actrices, rappers, zangers, filmmakers, stand-up comedians, noem maar op. Maar ze kunnen hun ei bijna alleen op YouTube kwijt. Dat leidt tot een gevoel van discriminatie, frustratie. Aan ons om dat te verhelpen. Maar ook voor Vlamingen en Walen staat onze deur open.”

“Nu focussen we nog vooral op muziekclips.

© MARC GYSENS

Ritmes en klanken van de Maghreb, maar ook pop, rock, rap, dance van niet-Arabische oorsprong zullen een platform krijgen. Net als films, om te beginnen korte films van jong talent voor wie er geen plaats is op grote zenders als VRT en RTBf. En op termijn theater, concerten, tentoonstellingen... Voorlopig concentreren we ons nog uitsluitend op Brussel. Een razend interessant laboratorium, waar zowat de hele wereld vertegenwoordigd is.”

“Nu werk ik nog met vrijwilligers en freelancers, maar als alles naar wens verloopt, hoop ik nog dit jaar ten minste vijf voltijdse medewerkers in dienst te hebben. Er is zoveel, the sky is the limit.”

Engagement “Ik ben opgegroeid in Berkane, een stad in het noordoosten van Marokko op nog geen twintig kilometer van de schitterende stranden van Saidia. Een van de populairste vakantiebestemmingen voor geëmigreerde Marokkanen, uit België, Nederland, Duitsland, Frankrijk...

Maar ook wij, de inheemse Marokkanen, brachten er graag de zomer door. De aangename, open ambiance blijf ik koesteren.”

“Ik ben weggegaan uit Marokko om mijn studie – ik had een licentie in de Rechten – verder te zetten aan de ULB: ik volgde er een specialisatie Administratief Publiek Recht.

In 2008 heb ik ook nog Hoge Studies Veiligheid en Defensie gevolgd aan het Koninklijk Hoger Instituut voor Defensie. Ik had dus makkelijk een andere weg kunnen kiezen, maar mijn passie ligt bij de televisie. Die heeft

AMTV zendt vooral muziek uit. “Niemand kan ons politiek recupereren.”

het gehaald op mijn academische vorming.”

“Daarnaast ben ik altijd heel actief geweest in het verenigingsleven. Dat was al zo in mijn studententijd in Marokko, en dat heeft zich hier alleen maar verdergezet. Zo kwam ik op de ULB als voorzitter van de Cercle des Étudiants Étrangers op voor de zaak van buitenlandse studenten. En daarbovenop was ik nog eens lid van de Sociale Commissie en van de Culturele Commissie. Na mijn studie trok ik dat engagement door. Heel fier ben ik bijvoorbeeld op de veertiendaagse die ik in 2003

BDW 1265 PAGINA 23 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

FREDDI SMEKENS “Ik heb een Nederlandstalig en een Franstalig kind.

Dat is gewoonweg zo gekomen.

Het zorgt voor leven in de brouwerij”

Aaverdoem

H

Mohammed Tijjini van tv-zender AMTV

‘Ze kunnen hun ei alleen kwijt op YouTube’ heb gewijd aan de Joods-Marokkaanse Cultuur, onder het patronaat van de koningen van België en van Marokko. Tentoonstellingen, activiteiten met scholen. Om aan te tonen dat culturen en religies in harmonie kunnen samenleven. De Joods-Marokkaanse cultuur is eeuwenoud, maar weinig bekend: veel van die Joden zijn geëmigreerd, nu is hun aanwezigheid zowat beperkt tot de grote steden: Casablanca, Fez. De rest van Marokko, zeker in de landelijke gebieden, weet daar weinig van af.”

“Ik zag hier mogelijkheden zat om initiatieven op poten te zetten. Met de steun van de overheid. Als burger een engagement aangaan vind ik uiterst belangrijk. Niet om er geld aan te verdienen: het is de eindjes aan elkaar knopen, het vraagt veel offers en veel tijd. Maar de voldoening die je krijgt als het lukt, is onbetaalbaar. Zo heb ik ook aan het hoofd gestaan van een coalitie van Anderlechtse Verenigingen, die wilde dat Anderlecht lid werd van de Coalitie van Europese Steden tegen Racisme.

En met het platform Objectif 2004 heb ik een zestigtal Marokkaanse verenigingen samengebracht om op onze manier veertig jaar Marokkaanse emigratie in België te vieren.”

Gemengd “Ik heb in Brussel mijn vrouw leren kennen, een Vlomse Brusseles. Ons huwelijk is gezegend met twee kinderen: Yasmine van zeven en Soufiane van negen. De ene is Nederlandstalig, de andere Franstalig. Dat is gewoonweg zo gekomen. Het zorgt voor leven in de brouwerij. Thuis, in Scheut, praten we een beetje

alles door elkaar: Frans, Nederlands, Arabisch.”

“Ik ben moslim, mijn vrouw niet. We stellen ons daar weinig of geen vragen over. Ik weet dat veel mensen hun bedenkingen hebben bij de werkbaarheid van koppels met partners die uit verschillende culturen komen. Soms werkt het inderdaad niet. Maar evengoed ken ik veel moslimkoppels waar het niet botert. Net zoals er veel Belgische gezinnen zijn waar het niet bepaald rozengeur en maneschijn is. En voor de kinderen is het plezant. Twee keer cadeaus; feesten in de Marokkaanse cultuur, feesten in de westerse cultuur.”

“Ze gaan naar een katholieke school, maar het religieuze heeft daarin geen rol gespeeld.

We hebben gewoonweg het geluk vlak bij een goede school te wonen. Ze hoeven op weg naar school zelfs de straat niet over te steken. Een enorme luxe in Brussel.”

“België is een land dat rijk is aan verscheidenheid, maar dat nog met groeipijnen kampt in de omgang met die diversiteit. Een natuurlijke evolutie, die haar beloop moet – en zal – krijgen. Ik heb me goed weten te integreren, al was het niet makkelijk. Massa’s geduld en doorzettingsvermogen heb je nodig; het is obstakels overwinnen. Problemen zullen er altijd zijn, dat is het leven; racisme en discriminatie heb je overal wel. Maar je moet ertegen blijven vechten, en positief blijven.”

www.amtv.be

Karel van der Auwera

et kan sommigen onder ons misschien onwaarschijnlijk klinken, waarde lezer, mo aaigelaaik komt het er ni op oen hoo oud of joeng da we zaain.

Bij die bedenking wil ik wel e watje ooitleg geive. Wie van ons heeft het nooit over ’n oud meike, nen aave zak of ne snotneus, e klaain maske of e joeng ketche? Iedereen toch? Welnu, waarde lezer, het mooie daarbij is dat men zichzelf in het Brussels nooit beschrijft. Wat de anderen aangaat, ligt het uiteraard anders. Dan gaat het van “Gaa zaait te joeng vè da te weite” over “Hoo kunde da na weite op aaven aaverdoem?” tot “Op aan aaverdoem zoude beiter zwaaige.” Ik ga ervan uit dat elk van die uitspraken zinvol is. Om die stelling kracht bij te zetten zou ik zeggen dat onze Brusselse uitspraken “Ge kunt da ni verstoen” en “G’hèt er niks van verstoen” niet lijnrecht tegenover elkaar staan. Beide uitdrukkingen kunnen door elke leeftijdscategorie gebruikt worden.

Laten we den aaverdoem nu even indelen op basis van onze Brusselse woordenschat. Hierbij denk ik onmiddellijk aan de uitspraak “Da’s ni van aaven aaverdoem.”

Ongetwijfeld zal men die boutade ooit al op zijn boterham gekregen hebben. Concreet wil men ermee aangeven dat iemand die jonger is dan wij, er zich ni mei moo mooje.

Eigenaardig genoeg, waarde lezer, haalt men niet uit met “’t Es ni van aaven aaverdoem” wanneer jongeren met ouderen in de clinch gaan. In dat geval gaat het meestal van: “Gaa zaait nog van den aaven taaid!”

Welnu, waarde lezer, nu we het toch over den aaverdoem hebben, stel ik vast dat we allemaal, net voor we het zelf beseffen, op een bepaald moment tot den aaven taaid behoren. Heel erg is dat gelukkig niet. Temeer omdat we in Brussel en overal elders (maar dan in een andere taal) kunnen terugvallen op de uitdrukking “’t Es den aaverdom.”

Maar opgepast! Den aaverdoem kan zowel als excuus voor zichzelf als voor een ander gebruikt worden. Evenzo met de vaststellingen “Ik weut oud” en “Ge weut oud.” De aanval is in dat geval de beste verdediging – en omgekeerd.

Eigenaardig bij dat alles is dat men bijna

nooit hoort: “Ik ben doe te joeng veu.” Heel anders is dat met “Ik ben doe t’oud veu.” Natuurlijk kan den aaverdoem ook als geldige reden aangewend worden om zich ergens van af te maken of zich aan iets te onttrekken. Neem nu “Da’s nemi van maaine aaverdoem.” Een uitvlucht die op elke leeftijd en waar dan ook gebruikt kan worden. Met andere woorden, waarde lezer: op den aaverdoem stoet gienen aaverdoem.

Zijn er dan geen normen om den aaverdoem te bepalen? Toch wel, waarde lezer. Wie zich erop betrapt uit te pakken met: “In maainen taaid...” of eventueel met vreuger, lang geleije, in de joere stillekes of in den taaid van de blieke blaa, die mag er gerust van uitgaan dat den aaverdoem stilaan vat op hem of haar krijgt. Diezelfde redenering gaat ook op wanneer men het woordje loeter niet meer gebruikt.

Niet dat ik er een genoegen in schep, maar even over nu naar een paar Brusselse uitdrukkingen die den aaverdoem van de meense in kaart brengen. Beleefdheidshalve begin ik bij de dames. In ons Brussels hebben onverlaten het weleens over ’n aa toet, ’n aa duus, ’n aa keek en andere onbeschoftheden. Wat de heren betreft gaat het over nen aave zak, ne vergeite pei of eventueel ne versleite velo. Ik wou er de lezer op wijzen dat ik die laatste uitdrukking speciaal voor deze rubriek heb uitgevonden. Bij dat alles, waarde lezer, wou ik uiteraard alleen aangeven dat den aaverdoem in feite niets met leeftijd te maken heeft. Het tegenovergestelde is uiteraard ook niet helemaal waar, temeer omdat we altijd op de een of andere manier rekening houden met den aaverdoem van eemand. Behalve met de onze, dus. Of we na joenk of oud zaain.

Welnu, waarde lezer, nu ik het hier toch over den aaverdoem heb, wou ik nog een bedenking kwijt. Het zal waarschijnlijk niemand storen dat ik ze even in het Brussels formuleer. Hoo aaver da we weudde, hoo rapper den taaid vleegt. Of die theorie nu van mij komt of niet, doet er hier niet toe.

Gelukkig kan ik eraan toevoegen dat op ne glimlach – of zeg mo ne sourire – nuut giene aaverdoem stoet.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69.

Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1265 PAGINA 24 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Schermen > Myriam Dierickx zag carrière in rook opgaan

‘Elke dag heb ik spijt’ WATERMAAL-BOSVOORDE – Myriam Dierickx was een rijzende ster in het schermen.

Maar zoals het zoveel Belgische sporters vergaat, moest ze haar droom opgeven: te weinig financiële middelen. Vandaag geeft ze les bij La Maison de l’Escrime, een school die later op het jaar haar vijftigste verjaardag viert.

“Mijn ouders trokken het financieel niet meer,” vertelt de 23-jarige Myriam Dierickx. “Ze konden de hoge wekelijkse kosten niet meer opbrengen. Ik wou internationaal doorbreken en daarvoor reisde ik elke week naar het buitenland. Van de federatie krijg je dan geen enkele steun. Uiteindelijk heb ik voor mijn studie gekozen en is mijn carrière uitgedoofd.”

Dierickx was op zestienjarige leeftijd – vrij laat – met schermen begonnen. Om het eens te proberen. En omdat de tennislessen volzaten.

“Aanvankelijk was het vooral de sfeer die mij aantrok. Na de les gingen we gezellig samen iets drinken. Maar langzaam aan werd ik ook verliefd op de sport.”

“Schermen is zowel fysiek als mentaal een veeleisende sport. Sommigen vergelijken het met schaken. Wat me vooral aantrekt, is dat ik me kan uitleven op een vrij kalme manier. Ik had vroeger woedeaanvallen; dan vloog ik uit tegen mensen om me heen. Dankzij het schermen zijn die fel verminderd. Schermen heeft mij geleerd mijn karakter beter te kaderen.”

Al na een jaar schreef Dierickx zich – ‘voor de uitdaging’ – in voor haar eerste competitie.

Haar ster rees snel. “Ik haalde al gauw goede resultaten. Dat heeft me echt gemotiveerd. Ik

de CLUB

Myriam Dierickx: “Met die Belgische titel in 2005 heb ik misschien te snel mijn doel bereikt: de motivatie was weg.”

Futsal Girls, Schaarbeek

Geen ploeg? Dan maken we er een!

“Ik wou zaalvoetballen en vond in Brussel maar één ploeg voor vrouwen: Uccle Action Femina,” vertelt Filipa Cardoso Pinto (26), kapitein en oprichtster van de Futsal Girls. “En zij hadden ook nog eens te veel spelers, dus het was geen optie om me daar aan te sluiten. Daarop ben ik naar de zaalvoetbalploeg AS Schaarbeek gestapt en heb ik samen met de voorzitter de Futsal Girls uit de grond gestampt. Hij zorgt voor het administratieve gedeelte, ik voor het sportieve.”

Pinto heeft al een dertiental geïnteresseerde speelsters gevonden. Daaruit moet nog een selectie gemaakt worden, want ze wil uiteindelijk een kern van twaalf speelsters overhouden.

Wie geïnteresseerd is, mag zeker solliciteren, maar zal met de concurrentie moeten afrekenen. “Het is op dit moment een heel Europese ploeg met Spaanse, Portugese, Franse en Belgische speelsters. Dat zijn zowel dames met

© MARC GYSENS

SCHAARBEEK – Voetbal is nog vooral een mannenzaak. De Futsal Girls willen daar verandering in brengen.

Filipa vond geen damesfutsalploeg en stampte er dan maar zelf een uit de grond.

ervaring als dames die hun eerste stappen zetten in het competitievoetbal. We zijn wel nog

op zoek naar een trainer, want degene die we hadden gevonden, heeft ons laten zitten. Het

© MARC GYSENS

maakt niet uit of het een man of een vrouw is, zolang hij of zij maar wat ervaring heeft.

Leden zullen wellicht iets van een 150 euro lidgeld moeten betalen. Daarin zitten de kosten van de zaal, de verzekering, de uitrusting en alle andere kosten.”

De Futsal Girls beginnen deze maand al te trainen met het oog op volgend seizoen, dat in september van start gaat. Dat gebeurt een week op de twee van 13 tot 14 uur in Kinetix (Lambermontlaan 236 in Schaarbeek).

“Ik heb deze ploeg niet gevormd om te verliezen, we moeten vooruit. Ik ben een slecht verliezer. Op termijn is het mogelijk om top te worden, het potentieel is er. Maar het belangrijkste blijft dat we ons amuseren in een goede sfeer. In de toekomst hoop ik een tweede ploeg op te richten met vrouwelijke jongeren en/of adolescenten, zodat ook zij kunnen proeven van futsal. Want het aanbod is vandaag wel heel pover.”

De nieuwe Brusselse zaalvoetbalploeg zal noodgedwongen uitkomen in de serie van Henegouwen: er is geen damescompetitie in Brussel of Brabant. “Over een Brabantse competitie wordt al gepraat, maar er zijn nog maar vier ploegen geïnteresseerd om aan te treden.

Hopelijk melden zich snel meer ploegen zodat we een Brabantse liga kunnen oprichten. Tot dan zit er niets anders op dan regelmatig naar Henegouwen te reizen.”

TS futsal.girls@gmail.com

BDW 1265 PAGINA 25 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

David Steegen Hoge bomen won de federatiebeker dankzij de punten die ik tijdens het seizoen had verzameld. In 2005 ben ik Belgisch kampioene geworden.”

Maar even snel was haar ster weer tanende.

“Ik denk dat ik met die Belgische titel te snel mijn doel heb gehaald, want de motivatie was weg. Ik wou dan internationaal doorbre-

“Schermen heeft me geleerd mijn karakter beter te kaderen”

ken en behaalde een paar plaatsen in de top twintig, maar ik ben moeten stoppen door ontoereikende financiële middelen. Ik sukkelde ook met tendinitis aan mijn zitvlak.

Uiteindelijk heb ik gekozen om voluit voor mijn studie te gaan.”

Barrière Tegenwoordig geeft Dierickx vooral les aan jonge schermers. Trainen doet ze nog maar een keer per week. Als lesgeefster heeft ze een drukke agenda, al blijft de droom om het te maken met haar sabel. “Ik heb veel spijt dat ik niet heb kunnen doorzetten. Ik weet niet of België nu een groot schermster moet missen,

dat kan ik niet zeggen. Maar het kon niet.”

Schermen heeft net als golfen een elitair imago. Daar komt langzaam verandering in, al blijven de kosten voor een barrière te zorgen. “Het loopt toch in de honderden euro’s.

Dat is niet iedereen gegeven. Als club lenen we materiaal uit, dat helpt heel wat mensen wel. Maar die barrière blijft.”

Dierickx geeft les bij La Maison de l’Escrime: in 1961 was het de eerste schermclub van Brussel. Dit najaar viert de school haar vijftigste verjaardag. Door de jaren heeft ze een stevige reputatie opgebouwd, mede dankzij de Verhalle Challenge, die dit jaar al voor de twintigste keer wordt georganiseerd. “Daar komen schermers uit heel Europa op af,” vertelt Dierickx. “Onder hen vind je heel wat kampioenen en echte toppers. Dit jaar komt er overigens een speciale editie van de Challenge.”

“Onze club is de fiere bewaarder van de Eed van de Schermers, waardoor we ook een rol spelen in de Ommegang. Elk jaar vertegenwoordigen leden van de club daarin de schermers. We lopen mee in de optocht, gekleed in de traditionele klederdracht van schermers.

Iedereen binnen de club is er trots op.”

Dierickx is sinds dit jaar officieel schermleerkracht. “Mijn volgende doel is de graad van meester behalen. Het duurt nog een vijftal jaar voor ik zo ver ben. Dat is mijn manier om in de schermwereld actief te blijven. Van een carrière droom ik nog elke dag, maar ik moet met spijt toegeven dat het er wellicht nooit meer van komt.”

Tim Schoonjans

Kevers paraderen BRUSSEL – Een honderdtal Volkswagen Kevers evoceert voor de derde editie van de Love Bugs Parade de Afrikaanse avonturen van de legendarische auto.

Zestig jaar geleden trokken twee teams met Kevers door Afrika. Ter herinnering aan die raid zal op 13 februari onder meer een Kever uit die tijd meerijden, bestuurd door Florence Swaters. Zij is de dochter van een van de deelnemers van toen, Jacques Swaters, die begin december 2010 overleed. Er zal ook een tijdelijke tentoonstelling over de raid georgani-

seerd worden in Autoworld: Pierre in Kongo.

De derde editie van de Love Bugs Parade gaat om 14 uur van start aan de esplanade van het Jubelpark, voor Autoworld. De deelnemende Kevers van verschillende pluimage zullen al tegen 13 uur aan de startplaats staan. Het aantal voertuigen wordt dit jaar opgedreven tot honderd, die een halfuur na het vertrek halt zullen houden aan het Paleizenplein.

Daar zullen de bestuurders het oude ondergrondse paleis van Keizer Karel bezoeken.

Omstreeks 16 uur keert de karavaan terug TS naar de startplaats.

ROEI, FIETS, LOOP NEDER-OVER-HEEMBEEK – De Royal Sport Nautique de Bruxelles (RSNB) organiseert deze maand zijn jaarlijkse winterhandicap en zijn run & bike-wedstrijd.

Op zondag 13 februari wordt de Brussels Winter Rowing Regatta geroeid. Een tweehonderdtal roeiers uit heel Europa neemt dan op het kanaal van Willebroek deel aan twee wedstrijden, beide over een afstand van vijf kilometer. Tijdens de Head of the River vertrekken vanaf 10 uur om de vijftien seconden wedstrijdboten om de beste tijd neer te

zetten. Vanaf 14.30 uur wordt de 87ste Gro­ te Winterhandicap geroeid. Recreatieboten ver­t rekken volgens een handicap die bepaald wordt op basis van leeftijd, geslacht en type boot.

Op zaterdag 26 februari vindt vanaf 14 uur aan de Vilvoordsesteenweg 170 de run & bike van RSNB plaats. Twee sporters, één loper en één fietser, leggen samen (afhankelijk van hun categorie) 7,5 of 15 kilometer af. De leden mogen onbeperkt wisselen, maar er mag maximaal tien meter tussen beiden zijn.

Inschrijven kan op www.royal1865.be. TS

De laatste dag van de transferperiode. Herman Van Holsbeeck, de algemeen directeur van Royal Sporting Club Anderlecht, is druk bezig met de laatste uitgaande transfers af te ronden. De kern telt wat te veel spelers.

Toch maakt Van Holsbeeck even tijd voor een chatsessie met de lezers van de Franstalige krant Le Soir.

Alle vragen zijn toegelaten, de baas staat paraat. De sessie vindt plaats in de kantoren van de redactie. De organisatie staat op punt. Twee journalisten animeren het debat. Het gesprek wordt live gestreamd en op vraag uitgezonden.

De nieuwe media zijn wonderlijk. Nuttig, door het directe contact. De tijd van de ivoren torens is onherroepelijk voorbij. Maar liefst veertienhonderd voetballiefhebbers volgen het vragenuurtje live. Daarna zullen nog velen naar de sessie kijken en luisteren.

De afstand tussen onderwerp en media­ consument is klein geworden, bijna onbestaande. Het is een goede oefening om te voelen wat er bij de fans leeft, en het beleid kan op een rustige manier met de nodige nuances toegelicht worden. De beleving in de tribune staat soms haaks op de werkelijkheid. Hier heerst evenwicht tussen passie en redelijkheid.

We worden in de Koningsstraat ontvangen door de vaste RSCA-watchers van het Brusselse dagblad en door Béatrice Delvaux, de bekende hoofdredactrice van de krant. We zijn vereerd. Mevrouw Delvaux is een grote dame, kritisch maar fair. In Vlaanderen is ze niet altijd even populair. Béatrice Delvaux is een hoogopgeleide, erudiete vrouw die voor haar mening uitkomt. Dat verdient respect. Hoge bomen vangen buiten Brussel veel wind.

Ze volgt het voetbal van nabij. Standard zou haar club zijn. Daar merken we niets van.

Onderweg naar de redactie van Le Soir,

hartje Brussel, bespreken we de huidige politieke impasse. We zijn beiden Nederlandstalige Brusselaars. We hebben een vergelijkbare achtergrond. We stammen allebei uit eenvoudige middenstandsfamilie en zijn het gewoon om pragmatisch te zijn, om bijvoorbeeld in twee of meer talen te denken en te handelen – een tweede natuur die de echte grootstedeling eigen is. We kunnen niet anders, er is geen keuze. Op de club niet, in ons dagelijks leven ook niet.

In de club is het geen kwestie van Belg te zijn, Franstalig, Nederlandstalig of Spaanssprekend. De inzet is: winnen. Het gaat om het resultaat. En om te juichen moet je overeenkomen, een groep vormen. Zo is het ook in de hoofdstad. Tientallen nationaliteiten zijn gedoemd om samen te leven.

De dag voor het afsluiten van de wintertransfers spelen we op KV Mechelen. Het aftandse stadion zit volgepakt met trouwe supporters van Malinwa. De sfeer is broeierig, ondanks de barre koude. Ze houden niet van Anderlecht in Mechelen. KV MechelenRSC Anderlecht is een klassieker. De provincie tegen de hoofdstad. G11 tegen K4.

Een van de zelfverklaarde ‘kleintjes’ tegen de grootste.

Vooral Mbark Boussoufa moet het ontgelden. Schuttingtaal wordt niet geschuwd.

En zelfs Romelu Lukaku, de ideale schoonzoon, wordt verbaal in de pan gehakt. Het is schrikken om te zien waartoe sommigen in staat zijn. In sommige delen van het land roepen ambitie en succes jaloezie en aversie op. We moeten boven dat gewoel staan. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

Ben je een 4de, 5de of 6de leerjaar? n e e 1 1 0 2 t r a a m 5 r o o v r Stuu en e in w n e o t o f s la k le e in orig super-uitstap! e .b ia d e m e d in s la .k w w w

BDW 1265 PAGINA 26 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

Page: 4

9.2009 as in de Media - Date: 15.0

aflevering 4

REPORTAGE

ozefscollege -J nt Si t he n va as kl de er De vi ts in Woluwe bij de dierenar

Lady Gaga is ! d n o z e g n r e k

S DOOR PATRICK JORDEN

© SASKIA VANDER STIC HEL E

©2009 Turtle Industries

™

Dierenar ts Chris

atuur van Lady: “37,9 tophe meet de temper

!” °C, dat is kerngezond

fèvre uit Sint-Pieters Le ie ck Ja uw ro ev m ndje van n het Lady, zo heet het ho de vierdeklassers va en ep ri !” a! ag G dy La Woluwe. “Ooooooh, enar ts. Daar zal de er di de n aa ek zo be t bij hun en wat Sint-Jozefscollege ui eren ‘live’ kunnen zi nd ki de t da zo , en en di hond als proefkonijn kter inhoudt. het werk van zo’n do n een york shireterriër va Jackie zet haar hondje, ts ar en , ren fel die de verzorg ingsta elkom allemaal,” zegt elf jaar oud, meteen op 23 de en teg e ett sg ierig rond. ign lav Christophe De scharen zich er nieuw ren de kin de Koen. “Ik ga ene controle kinderen en meester lie tonen hoe een algem jul ga “Ik r hie ik checkt hij de er wat ik zoal doe als t Christophe uit. Eerst leg t,” op jullie meer vertellen ov rlo ve estal te zien wanneer ze tjes op bezoek krijg. Me itskaar t van Lady om ite baasjes met hun bees nt ide n. ne “Elke hond tten, hamsters of konij er een inenting kreeg. ke e tst laa de zijn dat honden en ka or vo t mijn ccineerd worden tegen ak paarden, dat is zowa een keer per jaar geva et Maar ik verzorg ook va mo nt . wa e, ,” leg t Christophe uit ga ik altijd ter plaats oftewel hondsdolheid , specialiteit. Daar voor iës rab r niet binnen, hé.” die paarden geraken hie

‘W

Kijken, luisteren, voelen erzoek. “Ik werk En dan beg int hij aan het ond van voor naar achter, altijd in dezelfde volgorde, ” om zeker niets te vergeten. den, oren en “Eerst het hoofdje: ogen, tan van een hond moet – vooral – de neus: de neus w zijn. Als hij te altijd een beetje nat en lau nt het dat er iets droog en te warm is, beteke t en de longen: mis is. Nadien volgen het har stethoscoop.” De daarvoor luister ik met een n grote verrassing leerlingen mogen het tot hu en, en alles lijk t én vreugde ook eens prober tje van Lady heel normaal: ze horen het har regelmatig kloppen! anden aan de beurt,” “Dan zijn de maag en ingew oek verder. “Die ga ik zet Christophe het onderz alles nog op de juiste betasten, om te voelen of daar misschien pijn plaats zit, en of de hond

ER S T IC HE L E

TOT 1 9 AN

IA VA ND

DE

R EE N V

heeft. Dat weet ik door net iets harder te drukken.”

Christophe gaat verder: “Ook heel belangrijk is de controle van de pootjes. Honden lopen natuurlijk voortdurend rond, vaak op een oneffen ondergrond.

Soms hebben ze een kleine verstuiking zonder het zelf te weten. Of er zit van alles ongezonds tussen hun tenen, zodat het gaat ontsteken. Ze dragen geen schoenen zoals wij, hé,” grapt de dierenarts.

© S A SK

ZIE

VO O R I E

za

W

3

R • BD A A J

IDENTI KIT

BDW 1265 PAGINA 27 - DONDERDAG 3 FEBRUARI 2011

4de lee rjaar Si nt-Joze Sint-Pie fscolleg ters-W e oluwe Me t h o eveel z

“Met 23

Koorts?

Hoevee

.”

ijn jullie ?

l soor te

n huis

dieren

“Vijftien telt dez e klas? , waaro nder ee En dan volgt het onderdeel waar de kinderen n slang, e Jullie m en pauw eest bij wel even om moeten gniffelen: de temperatuur zonder , een pa e pegaai eigensc nemen met de thermometer. “Bij honden doen “We zijn en dwe h ap? een slim rghams ters.” me-, ru we dat altijd rectaal,” zegt onze wonderdokter zie-, ba Favorie bbel-, k te scho in dokterstaal. “Dat wil zeggen: in de poep.” nutselk oldag? las.”

Lady heeft haar naam niet gestolen: ze “Vrijdag , want d an knut gedraagt zich voorbeeldig tijdens deze selen w Jullie d e altijd.” roomuit test, als een dame. Baasje Jackie houdt stap?

“Naar d al even elegant een oogje in het zeil... e maan !”

Tussendoor en nadien mogen de kinderen volop vragen stellen. Of meisjes ook dierenarts kunnen worden, wil Maguy weten.

Emma is benieuwd hoe het gaat met de echt grote honden, “want die geraken toch nooit op deze verzorgingstafel?” En Nicolas vraagt aan Christophe wat hij doet als hij ziek is: de dokter bellen, of gewoon zichzelf controleren en verzorgen, “want we zijn toch allemaal zoogdieren?” Christophe moet lachen. “Nee,” antwoordt hij, “zelfs een dierenarts moet ook weleens naar de mensendokter.”

ATELIER

MISSING LINK

Meer weten? Luister naar Klets, het kinderprogramma van FM Brussel (zaterdag tussen 12 en 13 uur), kijk naar Brussel vandaag op tvbrussel (zondag vanaf 18 uur) en surf naar www.klasindemedia.be.

En, o ja, 2011 is uitgeroepen tot het Jaar van de Dierengeneeskunde!

Wat we nog zoal te weten kwamen in de dierenkliniek...

Dat Dat Dat Dat

de gemiddelde temperatuur van een hond één graadje hoger ligt dan bij de mens. Dus geen paniek als je hond een temperatuur van 38 °C heeft. Dat is helemaal zoals het hoort! een gewone controle bij de dierenarts 25 euro kost. verwondingen aan de poten, diarree en allergieën (van de huid) de meest voorkomende ziekten bij honden zijn. Die allergieën krijgen ze vooral door de uitlaatgassen van de auto’s, omdat honden ongeveer ter hoogte van de uitlaatpijpen leven. een hond vanaf vijf graden onder nul maar beter niet te vaak buiten komt. Zelfs met een beschermende pels is het dan voor die beestjes te koud en dreigen ze ziek te worden.

Ee n c a r to doolho on van Victor f v an T ia (bove a n gu y n) en e m ui s b (onder) en ij d e k a : b reng ji as? j de

ADVERTENTIE

W IN

EEN ROMANTISCHE NACHT IN HET ATOMIUM *de vioo lspel e r i niet s i n b e grep en :) -

NEEM DEEL AAN ONZE TEKENWEDSTRIJD EN WIN EEN OVERNACHTING VOOR TWEE IN HET ATOMIUM, MET KAARSLICHT DINER & ONTBIJT

1+1 =1

EN VOOR IEDEREEN, OP 12-13-14 FEBRUARI 2011 1 BETALEND TICKET = 1 GRATIS TICKET

www.atomium.be/love