BDW - editie 1280

THEATERgezelschap TRISTERO OP CAFé MET ALTIJD ’TZELFDE En ook: de broers Dardenne, Peter Sellars en Josh T. Pearson.

OP ZOEK NAAR

19 05 11

BRUSSELS LICHT

VADROUILLE, P. 16-17

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Politiek > Vlaams minister Pascal Smet (SP.A) trekt VGC-investeringsplan naar zich toe

Geldschieter wil laatste woord BRUSSEL – Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) gaat zich actief bezighouden met het investeringsplan van het VGC-college voor de 22 gemeenschapscentra. Heembeek is een testcase.

D

e Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) krijgt jaarlijks 1,1 miljoen euro van Vlaanderen om verbouwingen en verbeteringen aan de gemeenschapscentra te financieren.

Daarbovenop komt een dotatie uit Vlaanderen van 2 miljoen euro voor ‘flankerend infrastructuurbeleid’.

Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet, die ook de voogdij over de VGC heeft, eist directe inspraak over de besteding van die middelen.

“We gaan de bedragen voor grote infrastructuurwerkzaamheden oormerken,” zegt Smet. “Zo kunnen we mee bepalen waar het geld naartoe gaat.” De VGC zal dus niet langer

heer en meester zijn in de besteding van de infrastructuurmiddelen voor de gemeenschapscentra. Enkele maanden geleden nog keurde het VGC-college (Jean-Luc Vanraes, Open VLD, Brigitte Grouwels, CD&V, en Bruno De Lille, Groen!) een investeringsplan voor de komende vier jaar goed. Dat dreigt nu in belangrijke mate herzien te moeten worden.

Heembeek en Berchem SP.A werd na de verkiezingen van 2009 in Brussel naar de oppositie verwezen. De spanning tussen SP.A en de meerderheid (Open VLD, CD&V, Groen!) in de Raad van de

VGC is sindsdien te snijden. Dat Smet zich als Vlaams minister voor Brussel zo uitdrukkelijk op de voorgrond werkt, zal ongetwijfeld begrepen worden als een oekaze.

“Er is niets nieuws onder de zon,” reageert Smet. “Toen ik tijdens de vorige legislatuur collegelid in de VGC was, kreeg ik óók van de minister van Brussel (Bert Anciaux, toen Spirit, red.) te horen waar het geld voor belangrijke projecten naartoe moest.”

Smet voegt de daad bij het woord.

Hij heeft een financieringsplan klaar om het gemeenschapscentrum annex bibliotheek en seniorenaccommodatie naast de kerk van Neder-Over-Heembeek opnieuw op de rails te krijgen.

Dat project zat volledig in het slop toen bleek dat Vlaanderen de ppsconstructie (publiek-private samenwerking) niet zag zitten. Daarop

werd een spelletje zwartepieten gespeeld tussen de Vlaamse minister en het VGC-college over wie nu precies verantwoordelijk is voor dat debacle.

Smet trekt het Heembeekse dossierPieter en Pauwel nu naar zich toe.

“We gaan de bedragen voor grote projecten oormerken”

Hij stelt het VGC-college voor om 700.000 euro van de Vlaamse dotatie te besteden aan de aankoop van twee terreinen naast de kerk

van Heembeek. Daarnaast vraagt hij de VGC om twee miljoen euro uit te trekken voor de bouw van een bibliotheek en gemeenschapscentrum, “zoals de VGC beloofde.” Een deel kan gefinancierd worden door de geplande verkoop van een aantal overtollige gebouwen waarvan de VGC eigenaar is. Vlaanderen legt zelf 350.000 euro op tafel.

Ook in een ander investeringsdossier komt minister Smet naar voren.

Deze week vindt de eerstesteenlegging plaats van het nieuwe gemeenschapscentrum De Kroon in SintAgatha-Berchem.

VGC-collegelid voor Cultuur Bruno De Lille (Groen!) zal die eerste steen leggen, maar Smet laat weten dat ook hij op de ceremonie aanwezig zal zijn. “Logisch. Vlaanderen heeft twee derde gefinancierd.”

Steven Van Garsse

Ateliers Mommen gerenoveerd SINT-JOOST-TEN-NODE – ‘De mooiste kunstenaarscité van het Gewest, een oase in de stad, een verborgen pareltje.’ De loftuitingen waren niet van de lucht op de openingsplechtigheid van de Ateliers Mommen. Het nu gerestaureerde complex ligt goed verscholen in de Weldadigheidsstraat achter een poort, naast het herenhuis op nummer 37 waar Félix Mommen woonde. Deze ebenist en fabrikant van materiaal voor kunstenaars had het hart op de juiste plaats.

Hij verkocht niet alleen (een grote waaier van) producten aan kunstenaars, maar bezorgde hun ook atelierruimte en soms zelfs huisvesting.

Het woonhuis en de winkel van de mecenas bleven door de jaren van slopingsdreiging gespaard, maar dat de Ateliers het hebben overleefd, mag een klein wonder heten. Een klein steegje, de Paletgang (impasse de la Palette), leidt naar een tuintje langs drie ateliergebouwen. Die bakstenen constructies, in hoofdzaak ontworpen door Ernest Hendrickx, werden opgetrokken in 1874. De ruimten zijn erg in trek bij beeldend kunstenaars door de haast ideale lichtinval.

Lieven Bulckaert / foto: Saskia Vanderstichele

N° 1280 VAN 19 TOT 26 MEI 2011 ¦ WEEK 20: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

BDW 1280 PAGINA 2 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Uitgelicht > Bicultureel onderwijs na dertig jaar stopgezet

‘Het voelt of mijn handen worden afgehakt’ BRUSSEL – Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) schrapt het Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur (OETC), een project van Foyer waarbij leerlingen van zes Brusselse basisscholen een deel van de lessen in het Turks, Spaans of Italiaans krijgen. Foyer en de betrokken scholen reageren onthutst.

D

e werkgroep Immigratie van Regionaal Integratiecentrum Foyer begon dertig jaar geleden met zeven Italiaanse kinderen. Dit schooljaar nemen een kleine vijfhonderd leerlingen deel aan het project. Meer dan de helft is van Turkse origine en zit op de Schaarbeekse Mariaschool of in Sint-Joost-aan-Zee. De anderen zijn ingeschreven in het Spaanse project van Sint-Jan Berchmans en de Etterbeekse Lutgardisschool of in het Italiaanse project van ’t Plant’Zoentje in Laken en het atheneum van Etterbeek. In alle scholen geldt het piramideprincipe: in de kleuter-

school wordt ongeveer een kwart van de lessen in de moedertaal gegeven, in het eerste leerjaar zo’n vijf uur en in het zesde nog maar twee of drie uur.

Het biculturele onderwijs kan mooie resultaten voorleggen, zegt Foyer: ruim negentig procent van de leerlingen behaalt een diploma secundair. Ze doen het dus beter dan de doorsnee allochtone leerlingen, van wie meer dan een kwart de middelbare school zonder diploma verlaat.

Faïk Keskin (56), afkomstig uit Emirdag in Turkije, is een van de veertien OETC-leerkrachten. Op maandagnamiddag staat hij in

de Mariaschool, een concentratieschool met de helft Turkse leerlingen. In een afzonderlijk klasje krijgen twaalf kinderen van het eerste leerjaar rekenen en taal in het Turks.

Aan de muur hangt een grote kaart van Turkije, vooraan op het bord een poster met het Turkse alfabet. “Ze leren in het eerste leerjaar gelijktijdig in het Nederlands en het Turks lezen,” vertelt Faïk. “En als we rekenen, is het herhaling.”

Directeur Luc Hulsmans vindt dat het project heel goed werkt. “De kinderen spreken niet allemaal even goed Turks als ze hier komen. Door beter Turks te leren, wordt hun Nederlands ook beter,” zegt hij. Maar het project is ook op een ander vlak waardevol. “Ik heb in mijn school geen problemen met spijbelen, de meisjes gaan zonder problemen mee zwemmen en mee op bosklas.

Dat is voor een groot deel te danken aan Faïk en de twee andere Turkse

sultaten een gevolg zijn van het project dan wel van andere factoren.

Vooral kinderen van hogeropgeleide Italiaans- en Spaanssprekende ouders blijken het goed te doen. Smet heeft in de Brusselse multi-etnische context ook vragen bij de keuze voor het Spaans en Italiaans.

Hilde De Smedt, die het project bij Foyer coördineert, erkent dat bijvoorbeeld in het atheneum van Etterbeek een aantal Italiaanssprekende kinderen van hogeropgeleide ouders zit. “Maar gemiddeld hebben we zestig tot 65 procent kansarme GOK-leerlingen. De suggestie dat het om een geselecteerde groep allochtonen zou gaan, klopt dus niet.”

De Smedt zegt ermee te kunnen leven als de minister zou vragen om alleen met kansarmen te werken of na te denken over de talenkeuze.

“Maar nu wordt alles stopgezet.”

Foyer en de schooldirecties zijn ook boos over de abrupte manier waarop

leerkrachten. Zij zijn altijd op het oudercontact en zijn voor de ouders een rolmodel. Ze stralen autoriteit uit. De ouders hebben vertrouwen in hen en daardoor ook in ons. Het is een vorm van community building.”

Door beter Turks te leren wordt hun Nederlands ook beter Hulsmans begrijpt dan ook niet dat minister Smet het bicultureel onderwijs eind juni stopzet. “Het voelt alsof mijn handen worden afgehakt.” Smet laat weten dat hij de beslissing heeft genomen na een grondige analyse door zijn administratie.

Die wees volgens de minister uit dat het niet duidelijk is of de betere re-

OPMERKELIJK

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS © JO VOETS

Zaterdag ging de Belgian Pride uit over de centrale lanen. Rainbows United komt op tegen het beleid van staten waar homoseksualiteit strafrechtelijk vervolgd wordt. In 29 landen op het Afrikaanse continent leven holebi’s nog altijd in de illegaliteit.

GOSUIN POSITIEF OVER PARKEERPLAN BRUSSEL – Het kan verkeren. In 2009 stapten vijf MR-gemeenten naar het Grondwettelijk Hof om het Gewestelijk Parkeerplan te kelderen. Vandaag looft Didier Gosuin, FDF-burgemeester van Oudergem en MR-parlementslid in het Brussels parlement, hetzelfde plan. Gosuin noemde het plan in de commissie Infrastructuur van het parlement ‘moedig’, al vreest hij dat minister van Verkeer en Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V) de timing tegen heeft door de aankomende gemeenteraadsverkiezingen in 2012. Gosuin krijgt nu al boze brieven van inwoners van Oudergem die tien euro per jaar (!) voor een bewonerskaart te veel vinden. In de sneuvelnota van Grouwels kost een eerste kaart 40 euro, een tweede 200 euro.

Toch is Gosuin ervan overtuigd dat de Brusselaar het parkeerplan aankan: “Destijds heette het ook dat alleen de Zwitsers selectieve vuilnisophalingen DV aankonden.”

WEEKOVERZICHT

BDW 1280 PAGINA 3 - DONDERDAG 19 MEI 2011

© SASKIA VANDERSTICHELE

WOENSDAG 11 MEI FIETSER STERFT IN BOTSING. Een 64-jarige fietser komt om in Sint-Lambrechts-Woluwe. Op de rotonde tussen de Meilaan en de Heydenberglaan komt hij op de motorkap van een auto terecht. Hij overlijdt ter plaatse. De automobilist verklaart dat hij al op de rotonde was toen de fietser plots aan zijn linkerkant opdook.

TAXICHAUFFEUR OPGEPAKT. Een Brusselse taxichauffeur wordt aangehouden voor poging tot doodslag. De dag ervoor heeft de man, die niet over de juiste vergunning beschikt en een controle ontvlucht, aan de luchthaven een agent aangereden en bijna twee kilometer meegesleept op de motorkap. De agent lost drie schoten, de taxibestuurder komt er met een schampschot in de arm van af. Dinsdagavond blokkeren meer dan tweehonderd taxichauffeurs uit protest de A201.

DONDERDAG 12 MEI VERZETSSTRIJDER EREBURGER. De 94-jarige Franse verzetsstrijder Stéphane Hessel wordt ereburger van de Stad Brussel. Hessel was actief in het verzet en de contraspionage tijdens de Tweede Wereldoorlog en schreef mee aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

VRIJDAG 13 MEI ZONNEVLIEGTUIG LANDT. Het eerste vliegtuig op zonne-energie, de Solar Impulse, landt op Brussels Airport. Daar komt het aan na zijn allereerste internationale vlucht, die goed dertien uur eerder was begonnen op de luchthaven van Payerne, in Zwitserland. De Solar Impulse wordt van 23 tot en met 29 mei uitgebreid voorgesteld in een hangar op de luchthaven.

Meester Faïk en zijn Turkse klasje in de Schaarbeekse Mariaschool.

Na 25 jaar zit Faïk eind juni zonder werk.

het project wordt geschrapt: de minister maakte vorige week bekend dat het eind juni afgelopen is met de jaarlijkse subsidie van 400.000 euro. “De nieuwe kinderen zijn net ingeschreven. En wat met de leerlingen die al enkele jaren in het project zitten?” vraagt Johan Leman, de voorzitter van Foyer, zich af. “Goed bestuur is behouden wat goed draait, en het anders in elk geval verstandig afbouwen.” Directeur Luc De Coninck van Sint-Jan Berchmans noemt de beslissing een totaal gebrek aan respect ten aanzien van kinderen, ouders en leerkrachten.

“ “ HET GETAL

Voor de OETC-leerkrachten komt de beslissing hard aan. Faïk Kes­ kin werkt al 25 jaar voor OETC, de laatste jaren altijd met een tienmaandencontract. Dat werd elk jaar in september hernieuwd. “Na juni heeft hij niets, zelfs geen opzegvergoeding,” zegt Luc Hulsmans.

Volgens minister Smet kan de beslissing niet als een verrassing komen: de subsidie vanuit Onderwijs is vorig jaar al stopgezet. “Via de Brussel-middelen was er een eenmalige overbrugging voor het lopende schooljaar.”

De minister wil de opgebouwde ex-

pertise overigens niet zomaar verloren laten gaan. Hij werkt aan een nieuw talenbeleid en is van plan de mensen van Foyer daarbij te betrekken. Hiervoor zal hij jaarlijks 150.000 euro uittrekken.

Foyer, scholen en ouders nemen daar geen genoegen mee. Met een petitie, een Facebook-groep en een protestmars op 25 mei hopen ze de minister alsnog op andere ideeën te brengen. Ook Groen! en Open VLD betreuren de stopzetting van het bicultureel onderwijs.

Bettina Hubo

BICULTUREEL ONDERWIJS GESCHRAPT. Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) beslist het bicultureel onderwijs, georganiseerd door het Integratiecentrum Foyer, op het eind van dit schooljaar stop te zetten. Dertig jaar lang kregen migrantenkinderen in enkele Brusselse scholen een deel van de lessen in hun moedertaal. Foyer, de betrokken scholen en de ouders noemen het een onbegrijpelijke beslissing.

MUNTPUNT OPGERICHT. De Vlaamse regering richt de vzw Muntpunt officieel op. Gui Polspoel wordt voorzitter van de raad van bestuur van het communicatiehuis, waarin Onthaal en Promotie Brussel (OPB) samensmelt met de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB).

ZATERDAG 14 MEI ANDERLECHT NAAR EUROPA LEAGUE. Paars-wit verliest met 2-1 op het veld van Standard en is uitgeteld voor de titel en de tweede plaats. Dat betekent dat de Brusselaars volgend jaar geen Champions League spelen. Met nog één wedstrijd te gaan is Anderlecht wel zeker van de derde plaats en een ticket voor de Europa League.

Deze zaak wordt in de publieke opinie voorgesteld als een soort absurditeit.

Dat is niet zo. Het systeem werkt perfect.”

Eric Van Rompuy (CD&V), Vlaams parlementslid en schepen in Zaventem, verdedigt de huidige regeling voor de taxi’s na een incident op de nationale luchthaven met een Brusselse taxichauffeur (in het Vlaams parlement).

Brussel heeft alle troeven in handen om voortaan als homo-bestemming te worden gepromoot.”

Frédéric Boutry, consultant voor Visit Brussels, het toerismebureau van de hoofdstad, naar aanleiding van de Belgian Pride (in Le Soir).

MINDERJARIGEN OP STROOPTOCHT. Twee minderjarigen breken in en stichten brand in een school aan de Jean Dubrucqlaan in Sint-Jans-Molenbeek. Ze proberen een kopieermachine te stelen, maar de politie vat het duo, dat in een aanpalende garage ook nog eens een dertigtal wagens beschadigd heeft. De jongeren worden ter beschikking gesteld van het parket.

MAANDAG 16 MEI TOT EEN VIJFDE MINDER RESTAFVAL. Sinds het op 1 januari 2010 in Brussel verplicht werd afval te sorteren, wordt er vijftien tot twintig procent minder restafval opgehaald. Dat zegt Fost Plus, dat zich bezighoudt met afvalsortering en -recyclage. Het aantal kilo pmd, glas, papier en karton per persoon stijgt gevoelig. Eén ton restafval zorgt voor 1,3 ton CO2-uitstoot.

VIJFDE INVLOEDRIJKSTE TER WERELD. Brussel is volgens een enquête van Knight Frank de vijfde meest invloedrijke stad ter wereld.

New York voert het lijstje aan, gevolgd door Londen, Parijs en Tokyo. Bij het opstellen van de lijst wordt rekening gehouden met de economische relevantie, de levenskwaliteit en de politieke macht van de stad. Vooral op de laatste parameter scoort Brussel goed.

DINSDAG 17 MEI

8 miljoen

8,37 miljoen euro. Dat is het overschot dat de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) vorig jaar boekte (op een totaal van 150 miljoen euro). Dat is 5,8 miljoen euro meer dan voorzien. Een opmerkelijke prestatie, zeker in tijden van crisis.

Oppositiepartij SP.A vindt het onbegrijpelijk dat er, met zo’n overschot in de boeken, bespaard wordt op sociale projecten als de wijkcentra en het straathoekwerk. Vol-

ZONDAG 15 MEI

gens collegevoorzitter Jean-Luc Vanraes (Open VLD) is dat appelen met citroenen vergelijken.

Het overschot zal geïnjecteerd worden in nieuwe scholen en kinderdagverblijven. Dat zijn eenmalige investeringen. De geïntegreerde wijkcentra vragen om recurrente, jaarlijkse bedragen. De VGC beraadt zich nu over de vraag of ze nog bereid is de wijkcentra te subsiSVG diëren.

EINDE VOOR KAPELLEKERK EN CONGRES? De NMBS overweegt de treinstations Kapellekerk en Congres te sluiten. De haltes trekken te weinig reizigers, en er stoppen maar weinig treinen. Zonder de haltes komen er sporen vrij voor andere treinen, wat de stiptheid van het spoorverkeer zou bevorderen.

Samengesteld door Sam Vanermen

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

© IVAN PUT

BDW 1280 PAGINA 4 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Cultuur > Gilles Ledure, nieuwe baas voor cultuurhuis

‘Flagey is een sterk merk’ ELSENE – “Wat is het probleem met afhangen van verschillende overheden? Typisch Brussels of Belgisch lijkt me zoiets niet. Het Orchestre National de Lille runt zijn huis ook dankzij vier overheden. En Flagey staat dermate bekend als bakermat van het radio-orkest, dat de mogelijkheden tot samenwerking evident zijn.”

Gilles Ledure wordt vanaf 1 juli algemeen directeur.

B

ijna verlost van het pendelen tussen Rijsel en Brussel kijkt Gilles Ledure vanuit zijn huis – symbolisch op Hoogte 100 in Vorst – sereen en rustig uit naar zijn start bij de vzw Flagey. Zijn jong-muziektalentvereniging Tactus neemt hij alvast mee naar Flagey. “We kunnen aan Flagey veel verankeren: het potentieel straalt van de naam af. Er zitten 250 verenigingen in een straal van één kilometer rond Flagey. Aan ons om hen aan te spreken.”

Gilles Ledure, die intendant van het Nationaal Orkest van België was en nu zijn laatste weken voor het Orchestre National de Lille werkt, gaat meewerken aan het imago van Flagey, wat zichtbaar moet worden vanaf het seizoen 2012-’13. We stellen de orkestintendant (zie inzet) de logische eerste vraag: wordt Flagey een tempel voor klassieke muziek?

“De akoestische kwaliteit van Studio 4 staat onomstotelijk vast, maar daar rendeert élk muziekgenre van,” antwoordt Gilles Ledure.

“Flagey heeft het Brussels Philharmonic/Vlaams Radio Orkest en het Vlaams Radio Koor in residentie. Die samenwerking willen we verder uitbouwen. Na vijftien jaar in de orkestwereld heb ik een aantal vaardigheden ontwikkeld in de omgang met een orkest. Ik weet zo onderhand welke noden een orkest heeft. Wat de dynamiek ervan onderhoudt. Hoe je het programmeert. Welke kosten het met zich meebrengt. Doordat ik de dagelijkse realiteit van een groot ensemble meegemaakt heb, vat ik perfect de manier van denken en de zorgen van intendant Gunther Broucke. Onze

gemeenschappelijke ervaring zal het makkelijker maken om interessante projecten uit te werken. Dit orkest heeft een heel aparte identiteit, balancerend tussen repertoire en de vernieuwende twintigste eeuw. Wat lang onnatuurlijk was, was dat het radio-orkest en -koor niet meer in Flagey werkten. Nu klopt het plaatje weer. Het kind is thuisgekomen.”

“De eenheid orkest-koor-zaal is een belangrijk aspect, maar zeker niet het enige in de Flagey-functie. Eén derde van de tijd in Studio 4 komt hun gerust toe. De totale invulling van het Flagey-programma zal uiteraard ruimer zijn, net zoals artistiek leider Tarquin Billiet het invult (sinds in 2010 algemeen directeur Hugo De Greef weg ging, red.).”

France de Kinder timmerde aan een ‘specialiteitenhuis’.

Hugo De Greef zag het multidisciplinair, met een sterke focus op globalisering.

Na tien jaar kent de burger het gezicht van Flagey nog niet.

Gilles Ledure: “Er is ook film, kamermuziek, jazz, muziekopnamen,... Ik wil niet vooruitlopen op wat Tarquin Billiet in petto heeft.

Maar concerten zoals dat van Daan moeten een vervolg krijgen. We bereiden nu 2012-’13 voor, waar we het verschil gaan tonen. Je werkt nu eenmaal én aan artistieke invulling, én aan communicatie, én aan financiering. Vergeet niet dat Flagey een van de laagste artistieke budgetten in heel België heeft. Dat moet omhoog.”

“Zeggen dat de mensen niet weten wat er in Flagey gebeurt, is niet correct. Ze weten het wel, maar ze as-

sociëren het nog niet genoeg met de naam ‘Flagey’ zelf; die zegt genoeg. Ze komen om wat het podium brengt, en onvoldoende om het merk Flagey. Dat label moeten we uitbouwen op een geïntegreerde manier.

Dat media als BDW, tvbrussel en FM Brussel onder hetzelfde dak wonen, hoort daarbij. Ik wil tussen alle instellingen en communicatiedragers in Flagey partnerships creëren.”

Gilles Ledure Gilles Ledure (1970) woont in Vorst en is licentiaat Musicologie (K.U.Leuven en Sorbonne Paris IV) en kandidaat Rechten (K.U.L). Hij behaalde ook een postgraduaat Bedrijfseconomie (Vlekho Brussel). Achtereenvolgens was hij adjunct-archivaris in de Muntschouwburg, actief bij het Nationaal Orkest van België (19972006) en directeur van het Orchestre Philharmonique du Luxembourg. Sinds 2007 (en nog tot en met 30 juni) is hij artistiek directeur van het Orchestre National de Lille, waar hij het Lille Piano(s) Festival oprichtte. In 2003 stichtte hij de vzw Tactus Young Composers Forum, dat jonge componisten ondersteunt.

JMB

Geld van twee gemeenschappen, van het Brussels Gewest en de gemeente: krijgt u de puzzel in elkaar?

Ledure: “Er is een grote stabilisering op poten gezet door deze overheden. Het akkoord om op de lange termijn een financiering te garanderen, geeft mij alvast zekerheden voor de dekking van de vaste kosten. En eerlijk: in Rijsel klaart ons orkest het ook met vier overheden. Ik heb de Région Nord-Pas de Calais, ik heb de Franse staat, de stad Rijsel én de Lille Agglomération Urbaine. Met vier soorten, heel uiteenlopende budgetten. Dan zijn de subsidies voor Flagey van Gewest en gemeenschappen nog mooi evenwichtig. En in Rijsel heb je dan nog touwtrekkerij over wie hoeveel en waarover iets te zeggen heeft.

Dus ja, werken met verschillende overheden vraagt wel wat kunst- en vliegwerk.”

Vorig jaar werd Flagey andermaal een schuld kwijtgescholden.

Ledure: “(glimlacht) Ik mag alleszins geen schulden maken, die opdracht heb ik duidelijk meegekregen. Maar alle vaste kosten zijn gedekt. Niet slecht, vind ik. Alle energie kan gaan naar het bedenken van manieren om te programmeren en geld te zoeken. En bovendien: de lijst van mensen die met Flagey willen samenwerken, is lang. Ik krijg nu al brieven van vooraanstaande instellingen die iets samen willen doen. Flagey is een sterk merk.”

Hoe ver wilt u gaan in privésponsoring om cultuur te kunnen brengen?

Ledure: “Het Lille Piano(s) Festival (17 tot en met 19 juni in zeven zalen, red.) wordt grotendeels gesponsord door een grote Franse bank. Ze vroegen ons of één zaal gelabeld

mocht worden met de naam van de bank. ‘En kunnen we daar even­ tueel iets anders hebben dan elders

Zap naar het Nederlands BRUSSEL – Almaar meer Brusselse anderstaligen volgen een cursus Nederlands in het volwassenenonderwijs. Voor velen is de belangrijkste beweegreden de hoop op een goede baan. Maar het Nederlands onder de knie krijgen is geen sinecure. Het nieuwe project Zap met je klas, een samenwerking tussen tvbrussel en het Huis van het Nederlands, brengt

het Brusselse nieuws dichter bij de studenten.

Het project bestaat uit twee hulpmiddelen. Ten eerste krijgen de cursisten gratis een dvd. Daarop staan vijftig korte reportages van tvbrussel, geselecteerd door het Huis van het Nederlands. De reportages spelen zich in Brussel af. “Dat maakt het herkenbaar voor de cursisten,

het gaat over hun leefwereld,” zegt Gunther Van Neste, directeur van het Huis van het Nederlands.

Daarnaast is er een website gelanceerd waarop de vijftig reportages te raadplegen zijn, door een trefwoord in te geven of door op thema te zoeken. De site zal aangevuld worden met nieuwe reportages. Volgens Geert De Wael, administratief en

commercieel directeur van tvbrussel, gaat niet om betuttelend, artificieel beeldmateriaal. “De reportages zijn echt uitgezonden en werden niet gemaakt met het oog op de lessen.”

Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) vindt het een goed en innovatief idee. “Het is belangrijk dat anderstaligen in Brussel Nederlands leren. Zo kunnen ze gemak-

kelijker werk vinden in de Vlaamse Rand of in de rest van Vlaanderen.”

De cursisten kunnen zowel op de dvd als op de website kiezen of ze de ondertiteling inschakelen.

Sam Vanermen

www.zapmetjeklas.be

BDW 1280 PAGINA 5 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Kampt Brussel niet met een overaanbod aan cultuur?

Ledure: “Zijn twee grote zalen – Bozar en Flagey – te veel voor de hoofdstad van Europa? Ik vind van niet. In een even grote stad als Wenen zijn er drie operahuizen en drie concertzalen. Mijn grootouders gingen vroeger elke week naar ‘het spektakel’ in Brussel. Van de Gaîté Lyrique en de Ancienne Belgique tot De Munt, en met alle cinemazalen, theaters en dansorkesten in de boulevardcafés erbij was er een gediversifieerd aanbod. Een gigantisch, bruisend uitgaansleven – vraag het maar aan oudere Brusselaars. Uiteraard moet je de vraag over capaciteit stellen, maar voor een stad van meer dan een miljoen inwoners met een heel verscheiden sociologisch profiel, is dit niet te veel.”

Cultuur, lobbywerk en politiek komen samen in het Flageyverhaal...

Ledure: “Dat lijkt me ook logisch, zodra er met overheidsgeld gewerkt wordt. Het is toch normaal dat de overheid via haar mandatarissen een gesprekspartner is? Waarom komt die vraag toch altijd terug?

Geld blijkt altijd een probleem in deze sector. Zoals Étienne Davignon (voorzitter van Bozar, red.) op een persconferentie antwoordde, op een vraag over geldzorgen: ‘Zolang er artiesten zijn, zullen er meer ideeën zijn dan geld.’ Het is ook de taak van de directie om het evenwicht tus­sen artistieke planning en haalbaar­heid in evenwicht te brengen. Cultu­­reel ondernemen blijft ondernemen, waar­bij geld een schaars goed is. Dat moet je zo goed mogelijk besteden, maar schaarste zorgt er natuurlijk ook voor dat je alert blijft.”

Gilles Ledure komt op 1 juli aan het hoofd van de vzw Flagey.

“Cultureel ondernemen blijft ondernemen, en geld is een schaars goed. Maar door schaarste blijf je alert.”

op het festival?’ Wel, why not? We hebben hen geïdentificeerd met een specifieke actie. Of dat voor vrees tot

een inmenging in het artistieke discours leidt? Ik bekijk dat heel nuchter en positief.”

Hoe positioneert u Flagey op de kaart?

Ledure: “Duidelijk in de vallei tussen twee buurten: de Louizalaan en de Vijvers enerzijds, en anderzijds de kleurrijke wijk op de heuvel naar de Troonlaan. Welke concertzaal heeft in een straal van vijfhonderd meter twee universiteiten – en geen kleine – en zeven scholen? Er zijn 250 socioculturele verenigingen actief in een straal van één kilometer van Flagey. We hebben een studie die ons een enorm poten­t ieel voor ogen houdt. Aan ons om dat potentieel aan te spreken. Paul Dujardin heeft dat op een geniale wijze voor Bozar gedaan, door de mensen deur na deur te gaan halen.”

Jean-Marie Binst

Onderwijs > ‘Institutioneel kunst- en vliegwerk’

Brussels Gewest bouwt scholen BRUSSEL – Het Gewest gaat scholen bouwen. Een vorm van institutionele bricolage. “Nood breekt wet,” zegt minister-president Charles Picqué (PS).

Picqué gaf vorige week tekst en uitleg bij de plannen van het Gewest om scholenbouw te financieren. De Brusselse regering maakt daar negen miljoen euro voor vrij, goed voor 3.500 plaatsen. Het geld komt boven op inspanningen van de Vlaamse (achttien miljoen) en de Franse Gemeenschap (66 miljoen). Scholen moeten een aanvraag doen bij de Gewestelijke Administratie voor Lokale Besturen. Die zal de subsidies toewijzen. Alle onderwijsnetten komen in aanmerking. De inrichtende overheden betalen dertig procent, het Brussels Gewest zeventig. Er is een politiek akkoord over een verdeelsleutel voor Franstalige en Nederlandstalige scholen van 80/20. De Franse Gemeenschap, het Brussels Gewest en de Vlaamse Gemeenschapscommissie zien daar nauwlettend op toe.

Volgens Picqué is de beslissing ingegeven door dwingende noodzaak. De demografische boom staat voor de deur. Nog langer dralen met scholenbouw zal leiden tot een dramatisch tekort aan onderwijsplaatsen.

De beslissing is wel juridisch aanvechtbaar. Het Brussels Gewest is niet bevoegd voor Onderwijs, want dat is een gemeenschapsaangelegenheid. Picqué weet dat. Hij verdedigt zich met het argument dat de beslissing gezamenlijk is genomen door Frans- en Nederlandstalige Brusselaars. Er is dus een zekere democratische legitimiteit.

Daarnaast is de beslissing voor Picqué en de Franstaligen ook van politiek belang. Het bewijst volgens hen dat het Brussels Gewest zich ook met gemeenschapsbevoegdheden kan inlaten, wars van de communautaire breuklijnen in dit land.

Dat de Vlamingen dit goedkeuren, mag merkwaardig heten.

Geen van de Vlaamse partijen is voor een overheveling van Onder-

wijs naar het Brussels Gewest.

Groen! pleit in het Vlaams parlement voor een pragmatische houding. “Om Deng Xiaoping te citeren: ‘Wat maakt de kleur van de kat uit, als ze maar muizen vangt,’” zei parlementslid Luckas Vander Taelen (Groen!).

Volgens VGC-collegelid Brigitte Grouwels (CD&V) is het een one shot, een eenmalige beslissing in tijden van urgentie. Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) en VGC-collegevoorzitter Jean-Luc Vanraes (Open VLD) verwijzen naar de Bijzondere Wet. Die laat toe dat het Gewest aan de

“Het probleem is dat wie geld krijgt, niet snel zal protesteren”

gemeenschapscommissies (VGC en Cocof ) trekkingsrechten voor onderwijs toekent volgens de verdeelsleutel 80/20. Voor Paul Van Orshoven, hoogleraar Publiek Recht (K.U.L), is dat larie. “Het gaat hier helemaal niet om trekkingsrechten, want het zijn geen dotaties. Het Brussels Gewest deelt het geld rechtstreeks uit aan de scholen.” Om een uitspraak ten gronde te kunnen doen, zegt Van Orshoven de beslissing nader te moeten kunnen bekijken. Maar volgens hem bewijst het kunst- en vliegwerk (besteding via lokale besturen, met toezicht van VGC en Franse Gemeenschap) alvast dat de beslissing institutioneel niet zuiver op de graat is. “Het probleem is natuurlijk dat wie geld krijgt, daar niet snel protest tegen zal aantekenen. Ook de Vlaamse Gemeenschap niet.”

Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

“Een snelle hervorming van justitie zodat die sneller en efficiënter werkt, én op basis van de noden van de regio’s”

Karl Vanlouwe, senator N-VA en advocaat www.karlvanlouwe.be

DENKEN.DURVEN.DOEN.

BRUSSEL ORGANISEERT N-VA Brussel nodigt u uit voor een gespreksavond met Vic Van Aelst.

Van Aelst wordt genoemd als ‘stormrampoliticus’ en ‘geweldig debater’, en is sinds kort lid van de N-VA. Hij zal spreken over zijn keuze voor de N-VA. www.n-va.be/brussel

Afspraak op woensdag 25 mei om 20u in de VGC (Lombardstraat 67, 1000 Brussel).

De inkom is gratis. Inschrijven is niet nodig maar wel aangewezen (brussel@n-va.be).

“Brussel moet écht tweetalig worden en een ontmoetingsplaats van de gemeenschappen.

Geen ‘Wallo-Brux’ – daar hamer ik constant op in het halfrond.”

Paul De Ridder, Brussels parlementslid N-VA www.paul-deridder.be

BDW 1280 PAGINA 6 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Enkele Brusselse cliënten van Begeleid Wonen.

Boven: Josianne houdt van haar kanarie, Etienne van koken, Charlotte van handwerken.

Onder: John uit de Marollen houdt – heel belangrijk! – secuur zijn kalender bij.

En hobbyfotograaf Luc wou een camera kopen, ‘precies dezelfde als zijn vader’.

Welzijn > Begeleid Wonen Brussel viert twintig jaar met foto’s van cliënten

Thuis, met een beetje hulp LAKEN – Vlaanderen kampt dan wel met wachtlijsten voor begeleid wonen, maar in Brussel kan deze dienst de vraag vlot bijbenen. Begonnen voor twaalf volwassenen met een handicap die zelfstandig wilden wonen, ondersteunt Begeleid Wonen Brussel vandaag 108 cliënten. De twintigste verjaardag wordt gevierd met een fototentoonstelling en een film.

M

et een feest, een korte film van tekstschrijver-regisseur Guy De Simpele en een fototentoonstelling, aangereikt door Fotoklub SAB, blaast Begeleid Wonen Brussel vrijdag twintig kaarsjes uit.

De uitvergrote foto’s op canvas spreken voor zich. U merkt meteen dat een paar uur bijstand per week kunnen volstaan om mensen met een handicap gelukkig thuis te laten wonen.

De dienstverlening gaat ruim. Helpen met administratie en planning: een weekkalender bijhouden (foto) komt het vaakst voor. Of meegaan naar de dokter, bank, gemeente en huisbaas. Of overleg plegen met het netwerk (familie, buren, instellingen) rond de persoon.

Velen houden een huisdier, een marmot of – zoals Josianne (foto) – een

kanarie. Om voor te (leren) zorgen.

Charlotte heeft haar handwerk als hobby. En Etienne, die graag kookt, heeft veel aan de ‘gerichte’ aanmoediging. “Anders zou hij twintig kilo spaghetti koken,” verklapt de fotograaf ons.

Jo Estercam en Dries Geyskens van de fotoclub hadden er duizend euro voor veil om een prachtige beeldreportage neer te zetten. “We probeerden de warmte van de begeleiding te vatten in het beeld,” zegt Estercam.

“We hielpen Luc ( foto), die een autismespectrumstoornis heeft, aan de camera die hij al lang wou: eentje met een lintje, een doorkijk voor het oog en precies hetzelfde toestel als zijn vader. We ontdekten een verscholen leefwereld, zoals met de Engelstalige John uit de Marollen die met zijn copains op stap gaat. Of Emiel, die alleen Vlaams spreekt,

maar alle papieren van de Foyer Saint-Gillois, waar hij woont, alleen in het Frans kan krijgen, en dus zonder hulp grote problemen zou hebben.”

begeleiding nodig voor mensen die thuis wilden blijven wonen (of gaan wonen). Vanuit Begeleid Wonen Vlaanderen en via de pleeggezinnen­ dienst van de vzw Oikonde (Vilvoorde/Mechelen) werd die leemte opgevuld, en het model van Bege­ leid Wonen Vilvoorde werd getrans­ planteerd naar het Brusselse gewest. Eerst in de Koningsstraat (1989), nadien erkend door het Vlaams Fonds voor Sociale Inte-

Als Nederlands­talige alle papieren van de Foyer Saint-Gillois in het Frans krijgen: dan is hulp van Begeleid Wonen welkom Achter de foto’s van de cliënten, zoals ze hier heten, van Begeleid Wonen Brussel schuilt een sterke organisatie, die al twee decennia draait. In de jaren 1980 bleek er in Brussel, naast voldoende residentiële voorzieningen voor mensen met een handicap, ook een gerichte

gratie (1991) en met standplaats in hartje Laken, groeide Begeleid Wonen Brussel uit tot een sterke ambulante dienstverlening. Begonnen met Els Conings in gesco-statuut en Hilde De Bleser als vrijwilligster is Begeleid Wonen gegroeid naar 23 vaste personeelsleden. En van

twaalf cliënten in 1991 naar 108 in 2011. Wekelijks gaan ze langs bij de cliënten, die allemaal andere psychosociale problemen hebben. Hen thuis kunnen laten wonen, is iets wat de maatschappij hun moet gunnen, is het uitgangspunt. En het is nog goedkoper ook...

In andere regio’s werken de OCMW’s samen met Begeleid Wonen; Brussel heeft die band historisch niet. Sinds vijf jaar noteert Begeleid Wonen wel een groter verloop onder de maatschappelijk werkers en opvoeders.

Diensthoofd Hilde De Bleser: “De problemen in de stad zijn complexer geworden, en niet iedereen kan daarin mee evolueren. In het begin begeleidden we vooral Nederlandstaligen die in een beschutte werkplaats werkten. Nu worden we geconfronteerd met complexe gezinsstructuren, anderstaligen die geen Frans of Nederlands spreken, allochtonen die de stad instromen en naar ons worden doorverwezen,... Ook is het netwerk waarbinnen de nieuwe Brusselaars circuleren, niet altijd volgens één taal af te lijnen. Hun kinderen gaan soms in

BDW 1280 PAGINA 7 - DONDERDAG 19 MEI 2011

© DRIES GEYSKENS / JO ESTERCAM

P-PRAAT Pendelaars, ze zijn een plaag die dit fraaie gewest teistert als geen ander. Niet alleen betalen ze hier geen belastingen, ze pikken ook nog eens jobs in, en als ze thuis zijn, doen ze niets dan zagen en klagen over de vuile en onveilige stad.

Bovendien kosten ze het Gewest handenvol geld.

Althans, dat lijkt de redenering van Ecolo. De NMBS overweegt namelijk de stations Kapellekerk en Congres te sluiten. Die pendelaars die anders de (door de federale staat betaalde) trein zouden nemen, komen dan op het MIVB-net terecht. Wat Brussel extra centen zal kosten, waarschuwt parlementslid Céline Delforge.

ADVERTENTIE

-- sociale groene lening --

Een lening tegen O % JKP* zodat iedereen kan isoleren

Een groen parlementslid dat protesteert tegen mensen die de metro nemen, faut le faire.

De zomer is in het land en dus kunnen wij u berichten over de vakantieplannen van uw gekozenen. Al beginnen we in mineur. Martine Payfa (MR-FDF), de sympathieke burgemeester van het al even sympathieke Watermaal-Bosvoorde, maakt een cruise op de Baltische Zee. Een pechcruise weliswaar, want haar schip dobberde door een motorpanne twee dagen lang stuurloos rond zonder elektriciteit. Het schip werd uiteindelijk naar de haven van Stockholm gesleept. Payfa hoeft zich geen zorgen te maken, want de opvarenden krijgen een voucher waarmee ze volgend jaar opnieuw op cruise kunnen. We houden u op de hoogte.

het Nederlands naar school, terwijl zijzelf de taal amper of niet machtig zijn.”

Het ‘toegangsticket’ voor hulp van Begeleid Wonen krijg je nochtans niet zomaar in handen. Een extern consultatiebureau beoordeelt wie in aanmerking komt voor begeleiding, en vervolgens moet het Vlaams Fonds de erkenning nog toekennen.

Toch is het aantal cliënten fors gestegen, de jongste tijd met tien per jaar. Het gevoeligst liggen de complexe gezinssituaties bij gehandicapten, die doorgaans een mentale achterstand hebben. Conings: “We komen verwaarlozing van de kinderen tegen, met schoolverzuim en toestanden die ze echt niet de baas kunnen. Vaak rapporteert de school of de arts dit aan ons, maar een beslissing nemen we nooit alleen. We zoeken een partnerorganisatie die de problemen van het kind – want wij zijn er voor de volwassene – aanpakt. Wij staan aan de kant van de ouders. Het is aan ons om hen te helpen toch nog een goede moeder of vader te zijn, zelfs als het kind geplaatst wordt.”

Jean-Marie Binst Fototentoonstelling Begeleid Wonen van Fotoclub SAB (www.fotoklubsab.eu) op 20 mei in GC De Vaartkapoen, Schoolstraat 76, 1080 Sint-JansMolenbeek en van 1 tot en met 16 juni in GC Nekkersdal, Émile Bockstaellaan 107, 1020 Laken Begeleid Wonen Brussel, Louis Wittouckstraat 54, 1020 Laken, 02-420.43.13, www.begeleidwonenbrussel.be

Er komt raar water uit de kraan ten huize Milquet. De CDH-voorzitster is al een tijd ontslagnemend, een trend dezer dagen, en krijgt nu de wind van voren in haar partij. Daar kan een mens al eens kregelig van worden, en dus beende Milquet boos weg uit een RTBf-interview na enkele kritische vragen over haar leiderschap.

Wij houden de popcorn klaar voor het moment dat ze meer tijd kan vrijmaken voor haar werk in de Brusselse gemeenteraad.

CHIEN ÉCRASÉ BRUSSEL – De toeristische dienst Visit Brussels denkt het gevonden te hebben: er moeten meer holebitoeristen naar de stad gelokt worden. Ze willen van Brussel een gay-friendly stad maken, onder meer door zich aldus te profileren in de buitenlandse pers. Waarom al die moeite?

Blijkbaar geven holebi’s per jaar gemiddeld drieduizend euro uit aan reizen. Volgens de jongens van Visit Brussels geven ze dat geld ook vlotjes ter plaatse uit. “Hun manier van spenderen lijkt sterk op die van vrouwen,” klinkt het. Erg tactvol zijn ze niet op de toeristische dienst.

BRUSSEL – Naast de stripmuren komen er nu blijkbaar ook muren voor marketingvehikels.

Even verduidelijken: er zijn stripmuren voor reuzen als Kuifje, Blake & Mortimer, Guust Flater en à la limite Tiny. Nu komt er ook een muur voor de stripreeks van FC De Kampioenen.

De beeldverhalen slagen er wonderwel in nog onder het niveau van de tv-reeks te blijven. Die opmerkelijke prestatie wordt nu vereeuwigd op een muur in de Vaartstraat. Het plaatselijke buurtcomité mag in actie schieten.

BRUSSEL/ZAVENTEM – Verhaal van de week was dat van de taxichauffeur die enkele kilometers aflegde met een agent op zijn motorkap om een politiecontrole te ontwijken. De chauffeur werd aangehouden en is ondertussen al voor de raadkamer verschenen. De verdediging vroeg de vrijlating, want de man “had nooit de intentie de politieman te doden, ook al probeerde hij hem tijdens de rit van zijn motorkap te krijgen.”

www.leefmilieubrussel.be Info 02 775 75 75 Info Credal 02 213 38 31

* BIM kredietbemiddelaar - Gulledelle 100, 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe, Credal kredietinstelling - Aalststraat 7, 1000 Brussel – Lening met afbetaling tegen een debetrentevoet van 0 %, *Reëel jaarlijks kostenpercentage 0 %, onder voorbehoud van het aanvaarden van de bijzondere voorwaarden waaronder 1.021€ netto- inkomen/maand voor een alleenstaande en 1.392€ netto-inkomen/ maand voor een gehuwd echtpaar of samenwonenden (inkomens verminderd met het bedrag van de maandelijkse hypotheekaflossing of huur en/of met 181€ per persoon fiscaal ten laste), of € 30.000 brutojaarinkomen voor een alleenstaande en € 60.000 brutojaarinkomen voor een echtpaar of voor samenwonenden (plafond vermeerderd met € 5.000/jaar als de aanvrager jonger dan 35 jaar is en/of per persoon fiscaal ten laste) min. € 500 <> max. € 20.000 - duur vastgesteld in functie van het geleende bedrag met een maximum van 84 maanden - gemiddelde lening van € 9.500 = maandelijkse afbetaling van € 197,92 over 48 maanden - informatie en voorwaarden bij Leefmilieu Brussel - BIM.

Info : 02 213 38 31

BDW 1280 PAGINA 8 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Maatschappij > Mensen zonder papieren en vakbond ACV in actie tegen uitbuiting

Waardig werk, ook zonder papieren BRUSSEL – De werkomstandigheden van mensen zonder (of met tijdelijke) papieren zijn vaak beneden alle peil.

Topmanagers van grote bedrijven verdienen royaal hun boterham door te besparen op arbeidskrachten. Na drie jaar strijd tegen de soms schrijnende situatie legt het ACV Brussel-Halle-Vilvoorde nu een eisenbundel op tafel.

D

e christelijke vakbond ACV formuleert eisen, geadresseerd aan de gemeenten en de OCMW’s, en aan het Brusselse en het federale ministerie van Werk.

Van de gemeenten en de OCMW’s eist de vakbond onder meer een transparanter en efficiënter beleid en een snellere behandeling van vragen om dringende medische hulp. Van het gewestelijk ministerie wordt geëist meer soepelheid aan de dag te leggen in verband met de arbeidskaarten. Op federaal niveau wordt een nationaal en Europees immigratiebeleid geëist dat Belgische, Europese en niet-Europese werknemers een gelijke behandeling garandeert.

Veel mensen die illegaal of met voorwaardelijke papieren in België verblijven, werken in het zwart.

Zwartwerkers zijn een makkelijke prooi voor werkgevers die hun personeel willen uitbuiten met het oog op grote winstmarges. Uit schrik

om het land uit te worden gezet of hun papieren te verliezen, durven de werknemers daar niet altijd voor op te komen.

Enquête Om zijn eisenpakket kracht bij te zetten, voerde het ACV een enquête met wetenschappelijke ondersteuning van de Université Catholique de Louvain (UCL) om de leef- en werkomstandigheden van de werkende sans-papiers in kaart te brengen.

Uit die enquête, uitgevoerd door doctoranda Amandine Bach, blijkt dat overuren schering en inslag zijn, het gemiddelde loon erg laag ligt, de loonkloof binnen één en dezelfde sector enorm is en bijstand bij arbeidsongevallen ondermaats is. Het overgrote deel van de werknemers heeft bovendien te kampen met dekwalificatie. Dat wil zeggen dat ze werk uitvoeren dat helemaal niet overeenkomt met hun diploma.

Protest, onder meer tegen de loonkloof en ongeoorloofde overuren.

Het ACV wil ook de werknemers zonder (of met precaire) papieren zelf bewust maken van de situatie en van hun rechten. Daartoe werd

een spel rond arbeidsrecht, een va­ riant op het traditionele ganzenbord, ontwikkeld. Om het grote publiek bewust te maken van het

Muntpunt kan nu echt van start BRUSSEL – De raad van bestuur van de vzw Muntpunt is samengesteld. Daarmee is de basis gelegd voor de nieuwe hoofdstedelijke bibliotheek annex communicatiecentrum op het Muntplein.

De Vlaamse regering heeft enkele maanden geleden het extern verzelfstandigd agentschap (EVA) Muntpunt opgericht, een samensmelting van de Hoofdstedelijke Openbare Biblio-

theek (HOB) en Onthaal en Promotie Brussel (OPB). Het was wachten op de samenstelling van de raad van bestuur, een zaak van politieke evenwichten. Zopas hebben de Vlaamse regering en de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) de leden van de raad van bestuur bekendgemaakt. CD&V mocht vijf vertegenwoordigers aanduiden, Open VLD drie, SP.A twee, Groen! en N-VA elk één. Journalist Gui Polspoel zal de raad van bestuur leiden.

De verbouwingen aan het Monnaie House zijn nog niet klaar, maar de vzw kan wel al van start.

© ACV

probleem, maakte het ACV ook een film.

Sam Vanermen

Nu het bestuur is samengesteld, kan overgegaan worden tot het opzetten van Muntpunt zelf. Die vzw zal personeel over­nemen van de HOB en van OPB, en zal een nieuw organigram moeten opstellen.

De kersverse vzw krijgt al meteen een zwaar dossier op tafel. De bibliotheek moet na de zomer verhuizen uit de tijdelijke locatie in de Prinsenstraat. De ingrijpende verbouwingen aan het Monnaie House zijn nog lang niet klaar en er moet een nieuwe tijdelijke locatie gevonden worden voor de uitleenbalie. Eind mei zou hierover duidelijkheid moeten bestaan.

SVG © VALIDA

Gezondheid > 20 miljoen euro voor renovatie

Valida krijgt autodialyse SINT-AGATHA-BERCHEM – Arbeiders leggen de laatste hand aan het centrum voor autodialyse van Valida. In oktober begint de renovatie van de rest van het revalidatiecomplex.

Op de benedenverdieping van Valida aan de Josse Goffinlaan 180 komt een zaal met twaalf posten voor autodialyse. Er is één aparte kamer. Het Sint-Jansziekenhuis en het UZ Brussel leveren het personeel. De benedenverdieping was vorige week nog een bouwwerf, maar in juni moeten de eerste patiënten bediend kunnen worden.

Valida is gespecialiseerd in neuro-locomotorische en geriatrische revalidatie. Valida, gevestigd in de gebouwen van het vroegere Frans Hospitaal, is een samenwer-

king tussen private en publieke partners. De organisatie werd in 2008 opgericht als een consortium van SaintLuc (UCL), Sint-Jan en UZ Brussel (VUB). Op vraag van gemeente en OCMW is er ook een polikliniek.

In september begint er een grondige renovatie. Er komen een nieuwe ingang en nieuwe ramen, de seventiesfaçades blijven. Volgens het architectenbureau Emile Verhaegen staat patiëntencomfort hoger op het verlanglijstje dan flitsende gevels. Van de twintig miljoen euro voor de renovatie komt 32 procent van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, 38 procent van de federale overheid en 27 procent van Valida zelf (leningen).

Danny Vileyn

Valida verkiest patiëntencomfort boven een nieuwe flitsende façade.

ADVERTENTIE

Hulp nodig om uw belastingaangifte in te vullen?

We organiseren zitdagen in uw gemeente!

Informatie: 0257 257 57 www.minďŹ n.fgov.be

EENDR

ACHT MAAKT MACHT

Federale Overheidsdienst FINANCIEN

BDW REGIO

BDW 1280 PAGINA 10 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Deze week boven het Park van Vorst > SuperVlieg / SuperMouche strijkt neer

Kinderkunsten op z’n Brussels dat biedt perspectieven om ook in de toekomst samen te werken. Bijvoorbeeld voor de bibliotheken om werken uit te wisselen,” zeggen de twee. “In het schepencollege hoor ik ook fijne reacties van Franstalige collega’s, zoals: ‘Et comment ça va, ton SuperMouche?’”

Debat

Jutta Buyse (Vorst) en Willem Stevens (Sint-Gillis). “Met de verjonging van de bevolking en de torenhoge woonprijzen worden parken steeds belangrijker,” vinden ook zij.

VORST/SINT-GILLIS – SuperVlieg, de mascotte voor kinderactiviteiten die overal in Vlaanderen en Brussel rondsnort, is als SuperMouche nu ook bij Franstalige kinderen bekend. Het van oorsprong Vlaamse festival strijkt dit weekend neer in het Park van Vorst. De architecten: Willem Stevens en Jutta Buyse. De twee SP.A-schepenen kozen het groene kruispunt van hun beider gemeenten uit voor een groot feest.

E

en superpicknick, tal van voorstellingen en ateliers, allemaal op maat van drie- tot twaalfjarigen: dat zijn de recepten van het kinderfestival SuperVlieg dat lokale besturen kunnen organiseren met de inhoudelijke, communicatieve en organisatorische ondersteuning van de verenigingen Mooss en Artforum.

Vlaamse schepenen Jutta Buyse en Willem Stevens sloegen de handen in elkaar om de SuperVlieg naar hun gemeenten te halen en kozen het Park van Vorst als symbolische locatie. “Zowel de inwoners van SintGillis als die van Vorst beschouwen het als hun park,” zeggen ze. “Het park heette vroeger trouwens Park van Sint-Gillis, en een deel ervan ligt ook echt op het grondgebied van die gemeente. Dit is overigens de plek waar het akkoord is gesmeed om het

algemeen meervoudig stemrecht in te voeren.”

“Het is de ontmoetingsplaats bij uitstek voor mensen uit de verschillende wijken rond het park, en dat is een interessante mix. Het park grenst zowel aan de lagergelegen armere wijken als aan de welgestelde hogergelegen wijken uit de twee gemeenten.”

“Bovendien moest er dringend eens een groot evenement in het park plaatsvinden, want dat is tot dusver nooit gebeurd. En het moet meteen iets groots worden.” Negenduizend bezoekers worden er verwacht om op de feestelijke opening om kwart voor tien te picknicken op de tonen van de muzikantenbende van Café Marché. Daarvoor wordt een reuzenpicknicklaken uitgevouwen. Het is het begin van een festival met tal van voorstellingen en workshops.

Multimedia, poppentheater, dans, straattheater, het komt allemaal aan bod. Kinderen uit de Nederlandse en Franstalige scholen uit de twee gemeenten zullen samen te zien zijn in de Slangendans. Voor het eerst richt

© SASKIA VANDERSTICHELE

den elkaar al snel om samen dit evenement op poten te zetten. “Ik wilde al lang een kinderevenement organiseren, en in Willem vond ik al snel een partner uit een andere gemeente,” legt Buyse uit. “Als ingeweken Brusselaars hebben we een stedelijke reflex en denken we al makkelijker buiten de gemeentegrenzen. We vonden ook vlot steun bij onze Franstalige collega’s, zodat we echt alle scholen en verenigingen in de wijk erbij konden betrekken.

“Zowel in Sint-Gillis als in Vorst beschouwen ze het als hun park.

Het Park van Vorst heette vroeger trouwens... Park van Sint-Gillis” SuperVlieg zich namelijk ook op de Franstalige kinderen.

Twee gemeenten, één festival Willem Stevens en Jutta Buyse werden iets meer dan een jaar geleden bijna tegelijkertijd schepen. Ze von-

Zo staan op de partnerlijst naast ronkende namen als Wiels en HetPaleis ook de Chiro van Vorst, de Franstalige en Nederlandstalige bibliotheken, diensten- en gemeenschapscentra, buurthuizen en noem maar op. Echt iedereen doet mee. En

Het Park van Vorst verandert zondag voor een dag in een festivalweide, en wat Buyse en Stevens betreft, mag het park in de toekomst vaker een feestplek zijn.

“We willen het park nieuw leven inblazen, want hoewel het wel netjes oogt, worden de mogelijkheden stevig onderbenut,” zegt Willem Stevens.

De twee schepenen sluiten zich bij het idee dat Sven Gatz en Jean-Claude Burgelman onlangs in deze krant lanceerden (‘Dromen van een Brussels Central Park’, in BDW 1276 van 21 april, p. 12), om eens goed na te denken over de functie die parken in de moderne stad moeten vervullen.

“Met de verjonging van de bevolking en de torenhoge woonprijzen worden parken steeds belangrijker,” zegt Buyse. “Veel parken worden maar minimaal onderhouden, terwijl er heel wat mogelijkheden zijn om er bruisende ontmoetingsplaatsen van te maken.”

Tijdens een wandeling door het park wijst Stevens naar wat vroeger een ijssalon was en nu gedegradeerd is tot een met graffiti besmeurd krot.

“Knap dat huisje op en maak er weer een ijssalon van,” stelt Stevens voor.

“Met het festival brengen we eetkraampjes naar het park, maar hier even verderop ligt de chalet van het park: daarin zou perfect een eettentje of restaurantje kunnen huizen. Er zou in ieder geval veel meer mee kunnen worden gedaan dan nu het geval is. Of waarom er ook niet regelmatig concerten organiseren?”

Buyse en Stevens grijpen het festival dan ook aan om het debat over de functie van het Park van Vorst te lanceren. Daarom werd ook Jota, een deelwerking van JES (vroeger Jeugd en Stad), al ingeschakeld om schoolkinderen via een projectwerk over die vraag te laten nadenken en het debat helemaal open te trekken.

Bruno Schols

SuperVlieg/SuperMouche op zondag 22 mei in het Park van Vorst. Het volledige programma vindt u op www.supervlieg.be

BDW 1280 PAGINA 11 - DONDERDAG 19 MEI 2011

ADVERTENTIE

Schaarbeek > Save the City Gardens ontstemd over bouwvergunning

Groen licht voor Plasky-crèche De Brusselse regering zet het licht op groen voor de bouw van een kinderdagverblijf in een binnentuin in de Plaskywijk.

De crèche is controversieel. In 2007 diende de gemeente Schaarbeek een aanvraag in voor de bouw van een kinderdagverblijf in de groene binnentuin van een herenhuis aan de Plaskylaan, waarvan de gemeente eigenaar is. De Raad van State vernietigde even later de bouwvergunning op grond van procedurefouten en belangenvermenging.

De gemeente diende in 2009 opnieuw een bouwaanvraag in. Het Brussels Gewest gaf geen antwoord binnen de vastgestelde termijn, en het heikele dossier kwam begin dit jaar op de regeringstafel terecht.

De regering was verdeeld. Twee Nederlandstalige ministers in de Brusselse re-

gering (Brigitte Grouwels, CD&V, en Bruno De Lille, Groen!) verzetten zich tegen het bouwproject. Minister-president Charles Picqué (PS) verdedigde het omdat hij zijn Crècheplan gerealiseerd wil zien, minister Evelyne Huytebroeck (Ecolo) omdat de nieuwe crèche een ecologisch voorbeeldgebouw is. Vorige week gaf de Brusselse regering dan toch groen licht voor de aflevering van de bouwvergunning.

De actiegroep Save the City Gardens is daar niet over te spreken. “Dit is een precedent.

Voortaan kan geen enkele crèche (of ander publiek gebouw, red.) met groendak in een binnentuin nog geweigerd worden,” zegt Gauthier de Crombrugghe. De actiegroep gaat hoogstwaarschijnlijk in beroep bij de Raad van State.

Steven Van Garsse

Etterbeek > Copernicus zou gemeente 1,2 miljoen euro kosten, maar:

‘Waarom zouden we betalen?’

Mocht de politiezone Montgomery verplicht worden de Copernicuspremie uit te betalen aan haar agenten (3,8 miljoen euro), dan kost dat de gemeente Etterbeek 1,2 miljoen euro.

TELEXREGIO

Het cijfer komt van burgemeester Vincent De Wolf (MR). Oppositieraadslid André du Bus de Warnaffe had eerder zijn bekommernis geuit over het voor Etterbeek hoge bedrag. De liberaal denkt niet dat het ooit zo ver zal komen. “Het ziet ernaar uit dat de rechtbank van eerste aanleg zal oordelen dat de Belgische staat het volledige bedrag van de Copernicuspremie zal moeten betalen voor alle Belgische politiezones, en dus

ook voor alle gemeenten.” De Wolf zegt dat de beslissing nog anderhalf jaar op zich kan laten wachten.

De Copernicuspremie is een premie die de federale overheid had uitgetrokken voor het administratieve personeel van politiediensten. De vakbonden vonden dat ook het operationele personeel recht had op de premie.

Ze sloten een deal met de overheid, maar de politievakbond Sypol ging daar niet mee akkoord en stapte naar de rechtbank. Die vond de regeling discriminerend, en meteen kwamen alle vakbonden op hun deal terug. De totale kosten bedragen 400 miljoen euro.

De federale overheid zal zich tegen een verCD plichte uitbetaling verzetten.

Stichter fietsclub rialto overleden LAKEN – Freddy Lanckbeen, stichter en altijd voorzitter gebleven van wielertoeristenclub Rialto, is vorige week overleden. Lanckbeen, die 68 zou worden, richtte de HUB club op aan het eind van de jaren 1970.

Kunstenaars zetten deur open UKKEL/LINKEBEEK – Op het kunstenaarsparcours houden bijna honderd kunstenaars dit hele weekend open huis. Gewapend met een plannetje kunnen cultuurliefhebbers een parcours uitstippelen. De twee gemeenten brachten voor deze achtste BS editie samen een catalogus uit. Meer op www.ukkel.be of 02-359.93.24.

Bus 53: UZ nog altijd niet bediend JETTE – Het UZ Brussel wordt niet verwend door de overheden, vindt SP.A-parlementslid Jef Van Damme. De sneltram tussen Simonis en het UZ blijft uit, en bus 53 doet nog altijd het station van Jette niet aan. “Ik wacht op de andere partijen voor bus 53,” antwoordde minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) aan Van Damme.

Met ‘de andere partijen’ bedoelt Grouwels het UZ en Vlaams minister Pascal Smet (SP.A). Volgens Van Damme slaat dit nergens op. Smet wou meebetalen voor een pendelbus voor het UZ-personeel, maar Grouwels wil dat hij meebetaalt voor de reDV guliere 53. Onmogelijk, zegt Van Damme. Slachtoffer is het UZ-personeel.

MampAKA WIL MIVB-SPORTCENTRUM HAREN – De sportzaal en -velden van de MIVB liggen er, op de tennisvelden na, verwaarloosd bij. Bertin Mampaka (CDH), parlementslid en schepen van Sport in Brussel (CDH), wil dat de Stad de infrastructuur kan gebruiken. Minister Brigitte Grouwels (CD&V), die de voogdij heeft over de MIVB, zegt dat de MIVB een investeerder en exploitant zoekt: er is geen geld om het complex zelf op te knappen. DV

ADVERTENTIE

BDW REGIO

BDW 1280 PAGINA 12 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Jette > Tweedehandswinkel leidt nu ook laaggeschoolden op

Rouf geeft kleren en speelgoed nieuw leven

Rouf zet het werk voort van het in Jette welbekende Les Fouffes du Centre. Die kleine tweedehandswinkel in de Ferdinand Lenoirstraat, een onderdeel van het Centre d’Entraide, werd bijna twintig jaar lang gerund door Léa Quiévy en enkele vrijwilligers.

Toen Quiévy een jaar of drie geleden tachtig werd, kondigde ze aan dat ze zou stoppen.

Een opvolger was er niet. Toch vond het Centre d’Entraide het initiatief te waardevol om ermee te stoppen. Dus werd besloten om in het kader van het wijkcontract geld te vragen om de winkel om te vormen tot een groter project waarbij laaggeschoolden zonder werk zouden worden opgeleid.

“Na lang zoeken vonden we

© SASKIA VANDERSTICHELE

Vorige week ging vlak bij het Koningin Astridplein Rouf open, een nieuwe tweedehandswinkel gespecialiseerd in textiel, speelgoed en kinderboeken. Helemaal nieuw is de winkel nochtans niet.

“Dit is een echt lokaal initiatief: wie ons zijn oude spullen schenkt, ziet meteen wat ermee gebeurt.”

een groter onderkomen,” vertelt coördinator Thierry Dernelle. Het werd een goed gelegen, maar rudimentaire opslagplaats aan de

Wemmelsesteenweg. Die werd volledig en zo milieuvriendelijk mogelijk verbouwd. Het gebouw oogt nu heel licht en modern.

Vooraan werd de winkelruimte ingericht. Daar kan iedereen zijn afgedankte kleren, speelgoed en kinderboeken afgeven. “Hierin

verschillen we van organisaties als Oxfam, die met kledingcontainers werken,” legt Dernelle uit.

Rouf geeft de afgedankte spullen een nieuw leven. Daartoe zijn er achter de winkel verschillende ateliers, die zichtbaar zijn van op straat, voor het sorteren, wassen, strijken en verstellen van de kleren.

Dernelle: “Het is een echt lokaal initiatief: wie oude kleding schenkt, ziet meteen wat ermee gebeurt.”

Al het werk wordt niet meer uitsluitend door vrijwilligers gedaan.

“Er zijn nu ook vier vaste mensen.

Voorts zijn er een tiental opleidingsplaatsen voor langdurig werklozen, leefloners bijvoorbeeld.”

Met de opbrengst wordt de werking van Rouf betaald, de rest gaat naar het Centre d’Entraide, dat een socia­ le dienst heeft, voedselpakketten uitdeelt, huiswerkklassen en Franse les organiseert en aan schuldbemiddeling doet.

Bettina Hubo

Rouf, Wemmelsesteenweg 37, 02-426.29.36. Dinsdag tot en met zaterdag van 10 tot 18 uur

ADVERTENTIE

Centra Morele Dienstverlening DINSDAG 31/05/2011

Studiedag Kritiek van de utopische verbeelding (simultane vertaling FR/NL)

Koninklijke Vlaamse Schouwburg Brussel Het programma is raadpleegbaar via www.demens.nu

Inschrijvingen en informatie via cmd.brussel@uvv.be of 02/242 36 02.

Kostprijs: 5€ - lunch inbegrepen Studenten en senioren gratis (inschrijven via cmd.brussel@uvv.be) Een initiatief van de Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw

www.deMens.nu

Centra Morele Dienstverlening Brussel-Jette

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel [Premetrostation Anneessens] tel. 02 242 36 02 E-mail: cmd.brussel@uvv.be

Jetse Laan 362, 1090 Jette [Bus 14 halte Legrelle] tel. 02 513 16 33 E-mail: cmd.jette@uvv.be

BDW 1280 PAGINA 13 - DONDERDAG 19 MEI 2011



OPENBARE BIBLIOTHEKEN IN BRUSSEL aflevering 7 VORST

Een DS, PlayStation 3 en een Wii hadden ze al in de bibliotheek van Vorst; nu zijn daar ook een Xbox en iPads bijgekomen. Bibliothecaresse Karen Colpaert is zelf met computerspelletjes opgegroeid en volgt de evoluties op de voet.

“Het voordeel van een iPad is dat je hem als een volwaardige pc kunt gebruiken,” zegt Colpaert. “Want hoewel er vooral vraag is naar Facebook, YouTube en internet, anticiperen we zo ook op het e-book.”

In weinig bibliotheken ook zul je iMacs voor de gebruikers vinden, opnieuw een bewuste keuze, legt medewerker Jan Debognies uit: “Na de eerste onwennigheid – oei, een Mac – waren de jongeren er snel mee weg. Zij zijn nu eenmaal digital natives. Maar ook mensen die minder vertrouwd zijn met computers, appreciëren het gebruiksvriendelijke beeldscherm, bijvoorbeeld om een film op af te spelen. Een bib is het aan zichzelf verplicht om nieuwe invullingen te verkennen.”

De­bognies ontwierp zelf de website van hun tot bli:b omgedoopte bib (“ontleend aan comics”), een

© AN DEVROE

Digitaal geletterd

De bibliotheek van Vorst gaat resoluut voor hedendaags, maar koestert het verleden ook: op de zwart-witfoto (r. onder) de oude Wiels-brug en de voormalige brouwerij Wielemans-Ceuppens.

buitenbeentje binnen het BruNOnetwerk. “Wij gebruiken als content management system (CMS) WordPress, dat ons toelaat meer te experimenteren met de lay-out en de functies van de site zoals de integratie van sociale media: slidehows, YouTube-filmpjes, tweets, bli:b’s de-

licious links,... Controle hebben over de look en feel van onze site vinden we belangrijk.”

Bib en website spelen met het groen van de ramen, het oranje van de vloer en het friswit van het meubilair, waaronder een mooie boekenmolen van de Nederlandse ontwer-

per Roderick Vos. De bibliotheek bestaat twee jaar en is een van de meest vernieuwende in Brussel. In een fraai oud kleedje, dat wel, want ze huist in het Brass-gebouw dat de brouwersfamilie Wielemans-Ceuppens eind negentiende eeuw liet optrekken. Op de eerste verdieping

kijk je uit op de Van Volxemlaan en het monumentale centrum voor hedendaagse kunst Wiels. De bib focust ook op boeken over hedendaagse kunst, want behalve Wiels zitten ook de dansschool P.A.R.T.S en het ensemble voor hedendaagse muziek Ictus op de laan.

Een intensieve wijkwerking is een andere ambitie. Het bibpersoneel maakt de medewerkers van het plaatselijke consultatiebureau van Kind & Gezin warm voor Boekbaby’s. En Brusselleer geeft hier Nederlandse les aan anderstaligen. Er hangt nog een blad op met een elementaire vraag: “Mag ik een koffie, alstublieft?” In de ‘wijkhoek’ van de bib kun je op een plattegrond zaken aanduiden als ‘school’, ‘park’ of ‘minder leuk’ – de bib wil een beetje een magneet voor jongeren zijn. Het gebouw, waar ook een vrije radio en het Franstalige cultureel centrum van Vorst gevestigd zijn, leent zich daar uitstekend toe. De ‘machine­ zaal’ kwam al van pas voor een talencasino en een Wii-workshop tijdens het bli:bfeest. Maar Colpaert zag ook al spontaan dingen gebeuren. “Jongeren eigenen zich de zaal soms toe. Er staat een podiumpje waar ze improvisatietheater spelen, beter dan op straat, toch?”

An Devroe Van Volxemlaan 364, 1190 Vorst, 02-343.20.04, www.blib.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib

ADVERTENTIE

Etterbeek > Wegwerkzaamheden goed opgevolgd, zegt gemeente

‘Volgens ordonnantie’ © CD

Werk aan wegen en voetpaden wekt soms de indruk slecht gecoördineerd te zijn.

Volgens gemeenteraadslid Rik Baeten (SP.A) leeft dat gevoel bij veel Etterbekenaren. Schepen van Openbare Werken Marie-Rose Geuten (Ecolo) verdedigt zich: werkzaamheden in Etterbeek worden nauwgezet gepland en opgevolgd.

Volgens Baeten is een meerderheid van de omwonenden van het Koning Overwinnaarplein en de Hansen-Soulielaan tevreden over het werk dat er nu wordt uitgevoerd. “Maar,” zegt de socialist, “de informatieverstrekking laat soms te wensen over.” In de Bruylantsstraat werden volgens Baeten het afgelopen jaar dan weer vier keer de voetpaden opengebroken. “De voetpaden zijn een lappendeken in slechte staat, en niet alleen in de Bruylantsstraat.”

“Elke ingreep in het wegdek of voetpad over een lengte van vijftig meter of meer moet gecoördineerd worden,” zegt schepen Geuten.

“Als een nutsbedrijf werkzaamheden wil uitvoeren, dan moet het alle andere nutsbedrijven aanschrijven met de vraag of die ook ingrepen in de planning hebben staan.

Er wordt dan een nutsbedrijf aangesteld als coördinator. Wanneer nutsbedrijven niet ingaan op de vraag, wordt het hun verboden er de komende drie jaar aan werkzaamheden te beginnen, tenzij ze natuurlijk dringend zijn.

In Etterbeek wordt geen enkele vergunning uitgereikt wanneer niet aan die coördinatievoorwaarde voldaan is. De gewestelijke ordonnantie uit 2008 schrijft dit allemaal

zo voor,” legde Geuten uit. “Let wel: dit is de procedure voor gemeentewegen. Voor gewestwegen is er een afzonderlijke commissie, die vooral werkt als mobiliteitscommissie. Als er gewerkt wordt aan gemeentewegen op de grens of in de buurt van gewestwegen, of als ze een impact hebben op gewestwegen, dan laat de gemeente dit altijd aan het Brussels Hoofdstedelijk Gewest weten.”

“Wanneer de gemeente zelf werkzaamheden uitvoert, speelt ze dezelfde rol als een nutsbedrijf. De procedure is in grote lijnen hetzelfde.

Wanneer nutsbedrijven reageren op onze oproep, dan laten we soms een wegdek of voetpad even open liggen om kosten te besparen. Het voetpad wordt dan bijvoorbeeld tijdelijk opgelapt in afwachting van onze werkzaamheden.

Dat kan zo’n patchwork verklaren.”

Informatie wordt volgens de schepen verstrekt door het gemeentelijke infoblad, in openbare vergaderingen naargelang van de werf en de aard van de werkzaamheden, op werfborden, online, met berichten aan omwonenden en in de Vlan.

Christophe Degreef

mmissie enschapsco e m e G e s m e Vlaa VOOR ng KAV en d UWE DIENST IE N N E E Kinderopva n st. a delijk Gewe de opstart v te t s e fd m o o ig z H e ls b zijn Brusse ERS in het D U O L A A H T DIE ON E MENSEN, D R E E IV T O G GEM ONING. EKEN WIJ NO O Z R O O DE EIGEN W V R IN N HIE E G N els A ILLEN OPV in het Bruss W n e N E is R d E u D o IN r K 8 jaa . minimum 1 aanmerking in t m o k t Iedereen die n o wo lijk Gewest Hoofdstede ciaal statuut so n e e , g n li iële rege n goed elijke financ g e d n e e ogelijk is, ee u m n t e d ie d ie b re ij sk W et tijd g, ombinatie m e uit opleidin d n a a st e b waarbij de c g unin iële rde onderste ve en financ e ti a tr is georganisee in s. m allatiepremie vorming, ad st n e in g n e in g id n le ri e e beg verzek g, de nodige in n u te rs e d n o p s bereiken o n o u n a k t b e he 42 of op Als u interess 0479/777 0 p o , 2 8 1 5 av.be 02/246 deropvang-k in k @ n e p y se ann.van.der.

BDW 1280 PAGINA 14 - DONDERDAG 19 MEI 2011

“Stad, Gewest en gemeenten moeten een stimulerend beleid voeren voor extra ruimte voor studenten.”

Want daar wordt de hele stad beter van, vindt student Tom Demeyer.

© WOUTER SIMONS

Onderwijs > Tom Demeyer van VVS: Brussel is eersteklas studentenstad

‘Metropool voor stadsstudenten’

Toekomst

BRUSSEL – “Dit is de grootste studentenstad van het land, maar geen mens die dat weet. Brussel moet zich profileren als een stad waar studenten welkom zijn.

Een stad die de kaart trekt van het hoger onderwijs en samen met de studenten wil bouwen aan een betere toekomst.” Tom Demeyer, een van de 75.000 studenten hier, verdedigt Brussel 2.0: A New Deal.

BDWOPINIE Op 3 mei werd een ambitieuze New Deal voor Brussel ondertekend door verschillende ministers, parle­ mentsleden van verschillende par­ tijen en de instellingen voor hoger onderwijs. Maar het zal veel moed, durf en doorzetting vragen om ook daadwerkelijk iets te veranderen.

Dat Brussel heel wat troeven heeft, behoeft weinig uitleg. De centrale ligging binnen Europa en België, het unieke aanbod aan cultuur, de vele parken en leuke uitgaansbuurten maken van Brussel een stad waar studenten prima kunnen gedijen.

Dat doen ze vandaag al in beperkte mate: met meer dan zeventigdui­

zend studenten blijft Brussel met stip de grootste studentenstad.

Toch staat Brussel voor belangrijke uitdagingen. Een goed studenten­ beleid begint bij kwaliteitsvolle en betaalbare koten, nog altijd de grootste kostenpost voor studenten.

Hier scoort Brussel ondermaats: in de volgende jaren zijn er, alleen al voor de Nederlandstalige studen­ ten, duizend nieuwe koten nodig; voor de Franstaligen is de nood zelfs nog hoger, met een vraag naar vier­ duizend nieuwe kamers. Om dat te realiseren moeten we samenwer­ ken: de Stad, de gemeenten en de gemeenschappen, samen met de hogeronderwijsinstellingen. Het is een illusie te denken dat hoger­ onderwijsinstellingen zelf kunnen voorzien in de stijgende vraag. De

Tom Demeyer.

“Wie is in Brussel verantwoordelijk voor hoger onderwijs? Iedereen en niemand tegelijk”

Stad, de gemeenten en het Gewest moeten een stimulerend beleid voe­ ren voor extra ruimte voor de stu­ denten, zo niet zullen meer studen­ ten wegtrekken uit Brussel.

Imago Naast de huisvesting is er ook drin­ gend een concreet aanspreekpunt

de coördinatie van alle zaken die bij hoger onderwijs en studeren komen kijken. Denk maar aan profilering, vervoer, huisvesting,... Het hoeft geen aparte ministerpost te zijn, aan ministers en politici is er in Brussel immers geen tekort, maar het moet iemand zijn die binnen de regering mee de noden van studenten en hogeronderwijsinstellingen onder­ steunt en dit ook expliciet mee in de portefeuille krijgt. Delegeren en coördineren tussen Stad, gemeen­ ten, Gewest en gemeenschappen, meedenken over de toekomst en de positie van het hoger onderwijs bin­ nen de stad. Dit betekent dat, net zoals dat bij leerplichtonderwijs al het geval is, de gemeenschappen de coördinerende bevoegdheid moeten afstaan aan het Gewest.

Vanuit de gemeenschappen komen er positieve geluiden; is het Gewest bereid om die verantwoordelijkheid op te nemen?

En dan is er nog die fameuze profi­ lering. Brussel blijft in de ogen van veel Vlamingen een grauwe, gevaar­ lijke, vuile stad waar je je maar beter snel uit de voeten maakt en waar een goed stel ogen op de rug le­ vensnoodzakelijk is. Studenten zijn ideale ambassadeurs om dat imago bij te stellen en op te krikken. Veel Brusselse studenten willen na hun studie in de stad blijven en er een leven uitbouwen. De boodschap aan Brussel is dan ook simpel: negeer dit niet. Als uithangborden van de stad moeten de verschillende burge­ meesters en ministers mee een ge­ zicht geven aan de aantrekkelijkheid van Brussel als studentenstad.

voor de hogeronderwijsinstellingen nodig. Wie is in Brussel verantwoor­ delijk voor hoger onderwijs? Ieder­ een en niemand tegelijk. In andere studentensteden is er een burge­ meester, schepen of coördinator; in Brussel zijn er alleen maar excuses.

Vandaar de noodzaak van een Brus­ sels minister die mee instaat voor

Tot slot moet er ook werk gemaakt worden van een goede dienstverle­ ning naar studenten. Op dit moment zijn er in Brussel nog heel wat aca­ demische eilanden. Denk maar aan de verspreiding van de campussen binnen het gewest. Het is belang­ rijk dat die naar elkaar toe worden gebracht: één studentenstad, met een eenduidig beleid. Dat kan door een betere ontsluiting van de cam­ pussen door beter openbaar vervoer, maar ook met veilige fietsverbindin­ gen tussen de universitaire campus­ sen en de Vijfhoek.

Op de voorstelling van de New Deal spraken de verschillende verant­ woordelijke ministers zich alvast enthousiast uit: de ministers Smet (SP.A), Vanraes (Open VLD) en Marcourt (PS) en heel wat Brussel­ se volksvertegenwoordigers tonen de wil om te werken aan deze New Deal voor Brussel. Maar dat is niet genoeg. Het charter zal de komende weken circuleren in en om Brussel: wie springt er mee op de kar? Het komt erop aan dat alle bevoegden zich verantwoordelijk gaan voelen.

Brussel kan samen met zijn studen­ ten een betere toekomst bouwen voor zijn inwoners. Als studenten zijn wij bereid die uitdagingen sa­ men aan te gaan. Brussel als metro­ pool voor stadsstudenten: meer durf ik niet te wensen.

Tom Demeyer

Tom Demeyer studeert in Brussel en is voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Studenten (VVS)

BDW 1280 PAGINA 15 - DONDERDAG 19 MEI 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be Op de Havenlaan Ik gebruik zeer regelmatig de Havenlaan als fietser, bromfietser en voetganger, en in alle gevallen is het een regelrechte ramp. Als het wat donker is en je gaat te voet, dan struikel je gegarandeerd over het slechte voetpad.

Neem je de fiets, dan is zowel de straat als het voetpad (of wat daarvoor moet doorgaan) alleen te gebruiken met een mountainbike. Je kunt natuurlijk wat in de marge aanmodderen door bijvoorbeeld de kasseien te herleg­ gen, maar dan zal het binnen de kortste keren van het­ zelfde zijn: wegverzakkingen, putten en wortels. Het moet trouwens maar eens gedaan zijn met die Vlaamse nostalgie naar kasseien; kasseien zijn goed voor de Ron­ de van Vlaanderen en voor rustieke boerengaten, maar ze dienen zoveel mogelijk vermeden worden in een stad die modern en aangenaam in het gebruik wil zijn. Als het regent, zijn kasseien bovendien spekglad. (...)

Als voor een goede heraanleg van de Havenlaan de bo­ men moeten sneuvelen, dan moeten ze maar sneuvelen.

Er kan desgewenst een ander soort bomen of groen aan­ geplant worden. Als er dan bovendien voor gezorgd wordt dat zowel fietser, voetganger, bromfietser en wagen als openbaar vervoer er baat bij ondervindt, dan kan ik me alleen maar afvragen waarom het zo lang geduurd heeft eer men een poot uitstak. Toch niet omdat binnenkort T&T ontwikkeld wordt of omdat er een nieuw apparte­ mentsblok aan het water komt?

Michel Huygens, Sint-Jans-Molenbeek

In het rusthuis In BDW zijn al verschillende artikelen verschenen over rusthuizen in het Brusselse. De oprichting van een groot Nederlandstalig complex ergens aan de Vrijheidslaan (denk ik) is wishful thinking, Nederlandstalig personeel aantrekken lijkt onmogelijk. Al de betrekkingen worden ingevuld door Afrikanen, die doorgaans volledig Neder­ landsonkundig zijn, terwijl de oude Brusselaars meestal nog hun dialect spreken, maar ook het Frans beheersen.

Zo merkt men niet veel van het probleem.

Vanmorgen had men het op Radio 1 over de overcon­ sumptie van antidepressiva. De reden? Ouderen worden letterlijk gedumpt door kinderen of familie. Afgezien van een verplicht uurtje om de week of twee zien ze niemand meer. Zou men niet depressief worden tussen vier mu­ ren? Het eten is ook niet altijd wat het zou moeten zijn, enzovoorts. Men is aan zijn milieu onttrokken tegen zijn wil, en daar knelt het schoentje.

Félicien François, Anderlecht

In het Dauwpark Enkele kanttekeningen bij uw artikel over LemmensDauw in BDW 1279 van 12 mei (p. 12). Mijn familie woont al dertig jaar in een huis in het hart van deze wijk, ikzelf woon er al meer dan tien jaar. Van de inspraak van de buurt, waarover zo lovend verslag werd uitgebracht, hebben wij bitter weinig gemerkt. Bij de allereerste voor­ stelling van het wijkcontract (zo’n drie jaar geleden) wer­ den we een eerste en meteen ook laatste keer uitgenodigd voor een (uitsluitend in het Frans georganiseerd) wijk­ comité. Nadien hebben we er niets meer van gehoord.

Nochtans belangen de plannen van de gemeente ons rechtstreeks aan, want hun bouwplannen situeren zich onder andere op het perceel naast ons huis. De gemeente betwist de legaliteit van onze ramen en schouwen in de zijgevel, terwijl het hier een historisch pand betreft, in 1904 ontworpen door de architect Joseph van Neck (van het Eeuwfeestpaleis op de Heizel) en op de lijst van waar­ devol Brussels erfgoed van het Sint-Lukasarchief. Een

zijgevel die bovendien op hun aanmanen en met subsi­ dies van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest twee jaar geleden volledig werd gerenoveerd.

We hebben niets tegen een crèche in de wijk, maar voor men er een nieuwe bouwt naast onze deur, mag men eerst eens uitleggen hoe het komt dat de nieuwbouw­ crèche L’Arbre à Papillons op het Lemmensplein (gren­ zend aan het Dauwpark) al drie jaar ongebruikt staat te verkommeren. Wat het park zelf betreft: dat oogt mooi, maar werd overduidelijk ontworpen door mensen die geen jonge kinderen hebben... De speeltuigen voor de al­ lerkleinsten zijn ontoegankelijk voor kinderen tussen een en drie jaar (moeilijke treden naar de glijbaan), en voor de kinderen tussen vier en acht zijn alleen de schommels en draaimolens (soms defect) leuk. Er zijn geen bomen rond de speeltuigen aangeplant, waardoor de kinderen in de volle zon op hete speeltuigen moeten spelen. Het struik­ gewas is een openbaar toilet. Het sluitingsuur van het park wordt totaal niet gerespecteerd: het kost de plaatse­ lijke jeugd totaal geen moeite om over de gesloten hekken te springen en de omwonenden te treiteren met overdre­ ven nachtlawaai en vandalisme (urineren op de glijbaan, het berghok van de parkwachters in brand steken,...). Er wordt ook gedeald in het park, zelfs op klaarlichte dag!

Voor u denkt een brief te lezen van een verzuurde racist (een scheldwoord dat Brusselse Vlamingen te pas en te onpas naar het hoofd geslingerd krijgen): dit schrijven wordt u ingestuurd door iemand die ondanks enkele ongemakken met veel plezier in de wijk woont en zich (ik geef les in een secundaire ‘concentratieschool’ in de buurt) met veel enthousiasme inzet voor de jongeren in de wijk.

Sara Stacino, Anderlecht

Op het terras Het goede weer van dit voorjaar brengt mensen en le­ ven in de stad. Zowat elk bedrijfje dat eten en drinken aanbiedt, probeert een graantje mee te pikken, zet de deuren wagenwijd open en de halve inboedel op straat, de terrasjes weet je wel. Best leuk, maar: het begint met een tafeltje en twee stoeltjes, en nog een, en nog een, en een zonnescherm, en dan een toog, een ijskast, een be­ dieningstafel, borden met het menu, de dagschotel, en uiteindelijk zelfs hekken om ‘hun’ stuk af te sluiten. En voor de mindere dagen een luifel en terrasverwarming.

Allemaal heel gezellig. (...)

Ongetwijfeld zullen er weer wel regels zijn die moeten waarborgen dat het voetpad vrij blijft voor zijn eerste functie, namelijk voetgangers veilig aan het verkeer la­ ten deelnemen, en zal het wel weer aan een tekort aan toezicht liggen. Daarvoor kunnen we onze agenten toch niet inzetten, mijnheer, er zijn belangrijker dingen. Dat zal wel, maar als ze dan toch, in zomerhemdje met korte mouwen, met twee of met drie, rustig langs de straat flaneren, kunnen ze toch tegelijk uitkijken naar evidente wantoestanden én optreden. Niet? Desnoods moet de Stad op alle stoepen maar een streep trekken om aan te geven welk gedeelte vrij moet blijven voor voetgangers en mensen met kinderwagens, en waarop dus geen horecaexploitatie van de openbare weg mag gebeuren. Of is het hier ook weer wachten op het eerste doodgereden kind dat van het voetpad werd geduwd door een creatieve on­ dernemer?

Urbain Bax, Lede

In de fout Het opiniestuk van vorige week kreeg de bovenkop ‘Dis­ turb pleit voor tabula rasa in de wijken’ (p. 14). Disturb wijst erop dat de titel afbreuk doet aan de nuance in de tekst. Tabula rasa verwijst in de architectuur ook naar het Plan Voisin voor Parijs van Le Corbusier. Disturb wil daar niet mee geassocieerd worden.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max.

5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Oui, Elio, oui door Danny Vileyn Oui, Elio, oui. Toen ik op 15 juni 2010 dezelfde woorden neerschreef, was het met volle goesting. Vandaag gebruik ik de frase met schroom. Heel veel schroom. En met zeer veel voorbehoud.

We zijn inmiddels elf maanden na de verkie­ zingen. We hebben preformateurs, koninklijk onderhandelaars, verduidelijkers, bemid­ delaars, verkenners en wat al meer gehad.

Als u deze krant in handen neemt, zijn de verkiezingen elf maanden en zes dagen achter de rug. En nog altijd staan we geen stap dichter bij een akkoord, laat staan bij een nieuwe regering. We staan er zelfs verder af dan vlak na de verkiezingen, toen niet weinigen – onder wie ondergetekende – geloofden in een historisch vergelijk tussen Vlaams-nationalisten en Franstalige socialisten. Ondertussen lijkt het momentum voorbij. Er zijn teksten geweest van N-VA-voorzitter Bart De Wever, van SP.A-senator Johan Vande Lanotte en CD&V-voorzitter Wouter Beke. Na Beke gaapte de leegte. En nu springt Di Rupo toch.

De PS-voorzitter moet de publieke opinie binnen de kortste keren overtuigen van zijn wil tot slagen, en dat wordt geen sinecure. Daags voor het aanvaarden van zijn opdracht stelde zijn partijgenote, minis­ ter van Sociale Zaken Laurette Onkelinx, nog voor om een regeringLeterme III te installeren. Onkelinx vindt dat de Vlamingen met de verkiezingsoverwinning van de N-VA verkeerd gestemd hebben. En dus moet er een regering gevormd worden zonder N-VA. Daar heb­ ben de andere Vlaamse partijen geen zin in. En dus wil Onkelinx de regering-Leterme volheid van bevoegdheid geven. Na goedkeuring van het parlement, weliswaar. Dat maakt langs Vlaamse kant weinig kans. Ter herinnering: de huidige regering heeft langs Vlaamse kant geen meerderheid in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Het zou verbazen mochten CD&V en Open VLD meestappen in het scenario van Onkelinx.

Onkelinx’ voorstel doet mij (ik geef toe, met enige zin voor overdrij­ ving) denken aan de Agglomeratieraad, een voorloper van het Brussels Gewest. De Agglomeratieraad werd in 1971 verkozen en is opgedoekt in 1989. Er zijn welgeteld één keer verkiezingen voor de Agglomeratie­ raad geweest. Die raad is dus vele jaren aangebleven zonder democra­ tische legitimering. Laat Di Rupo dus niet talmen – het is in het belang van heel het land, van Vlamingen en van Walen, en nog het meest van het Brussels Gewest, dat op een financiële injectie wacht. Ofwel heb­ ben we voor de zomer een nieuwe regering, met of zonder N-VA, ofwel gaan we na de zomer stemmen. De missie van Di Rupo is de laatste kans. Laat hij ze niet verkwanselen.

EVA HILHORST

BDW 1280 PAGINA 16 - DONDERDAG 19 MEI 2011

LOCQUENGHIEN-FILM KRIJGT HERKANSING BRUSSEL – In de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), Lombardstraat 67, is op donderdag 26 mei om 19.30 uur de tweetalige Brusselse documentaire Locquenghien a street odyssey te zien.

De film van 88 minuten vertelt de geboorte, het verloop en de stille dood van het autovrije straatfeest in de Locquenghienstraat (kanaalwijk, bij het Klein Kasteeltje) in de periode 2001-2009. Straatbewoner en cineast Jean-Noël Gobron (nv Alcyon Film) zat in de pioniersgroep die het feest organiseerde. Hij legde alles op film vast: van groepsbesprekingen, opbouw van tribunes, participatie van artistieke bewoners en barbecue- en koekenbaktoestanden tot de opkuiskaters na het vrolijke bal populaire.

De stadsdocumentaire toont de stedelingen (in de straat wonen mensen als kunstenaar Casimir en de eigenaar van het Plasticarium-museum) in hun gewone doen.

De film kreeg steun van het Fonds Alain De Pauw, was vorig jaar juni in de Locquenghienstraat te zien, maar kende amper toeloop van niet-straatbewoners. Parlementslid Herman Men­­nekens (Open VLD) introduceert de film, samen met Gobron. De toegang is gratis, maar reserve­ren (mdebacker@raadvgc.iris net.be of 02-218.60.60 of) moet.

JMB

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Poesjkin lezen aan de voet van zijn standbeeld

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Rogierstraat. Het is een heldere dag, het is een donkere wereld...

© BART DEWAELE

Reportage > Van kanaal tot Kasteleinsmarkt, op zoek naar ‘het Brussels licht’

Allemaal lichtjes BRUSSEL – Zo helder zagen we het zelden. We keken toe hoe vrijgevig de lente dit jaar al was met licht, eerst nog bleekjes en aarzelend, allengs volbloediger en warmer – en we fotografeerden de vele soorten lichtinval in de stad. Gratis dosis vitamine D inbegrepen.

A

ls een dief in de dag dwaal je door Brussel, je mentale fototoestel op scherp. De metrotrap voert je omhoog in een koker van licht. Je ogen moeten schitteren, verbeeld je je.

Op het kanaal gaan de golfjes van groengrijs over in loodgrijs. Het eind van de middag is een van de momenten waarop je de mooiste foto’s maakt. Dat weet je uit een duister reclameverleden, toen de artdirectors de adverteerders lijmden met ‘Amerikaans licht’. Het mooiste licht had je niet geheel toevallig in Florida.

Voor fotoshoot of draaidag vloog vervolgens

de hele reclameclub, vrienden en vriendinnen inbegrepen, naar het strand van Miami.

Stél dat het waar is, zou er dan misschien ook Brussels licht bestaan? Niet zo flitsend natuurlijk – maar laten we toch eens kijken: wie weet is het even veelkleurig als de inwoners.

De zon gaat bijna onder. Komend uit Limburg schommelt de trein op Brussel af. Kijk tussen Schaarbeek en Noord naar links, daar springt een lumineuze blokkendoos in het oog. Het flatgebouw Brusilia straalt in de zon, met 34 verdiepingen en honderden ramen. Een muur van licht walst over de straten en de daken

© BART DEWAELE

LAKEN – Er lijkt een Poesjkin­t raditie in de maak in Laken. Voor het tweede jaar op rij brengt het lokale Willemsfonds rond de geboortedag van Aleksandr Poesjkin (6 juni 1799) hulde aan de grootste der Russische dichters. Dit gebeurt op het Poesjkinplein, waar sinds 1999 zijn standbeeld staat. Het Willemsfonds werkt hiervoor samen met de internationale stichting Alexandre Pouchkine, opgericht door de achterachterkleinzoon van de dichter, die in Ukkel woont.

Dit jaar vindt de viering plaats op 4 juni om 15 uur. Geert van Istendael en Marc Bober dragen voor, de Hoofdstedelijke Academie zorgt voor muziek, er wordt een bloemenkrans gelegd en na afloop een glaasje gedronken in GC Nekkersdal, waar ook een tentoonstelling loopt. Inschrijven HUB op 02-549.65.22.

Wetstraat. van Schaarbeek. Vrouwen- en mensenhandel, zwartwerk, wapen- en drugstrafiek, alles wat het daglicht niet mag zien, kruipt weg in de schaduw, de onafscheidelijke achterkant van het licht. Het is een heldere dag, het is een donkere wereld.

© JESSIE LECOMTE

© MIEKE COSYN

© KAAT TILLEY

BDW 1280 PAGINA 17 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Marcel voor het goede doel Een door modeontwerpers gepersonaliseerd en door topspits Jelle Vossen, regisseur Stijn Coninx of Hooverphonic gesigneerd onderhemdje kopen en daarmee het goede doel steunen: het kan vanaf maandag 23 mei. Dan geven Anke Schoukens, Sacha Vanbellinghen en Ilse De Boeck, laatstejaars Communicatie van de Erasmus­ hogeschool Brussel, het startschot voor een online veiling. De opbrengst gaat naar een educatief radioproject.

© BART DEWAELE

Van licht naar donker Het kanaal glimt zilvergrijs onder het strijklicht. Een dode karper dobbert voorbij. Pas laat dringt de zon door op het terras van de Laboureur aan de Lepagestraat. Bij L’Arrière-Pays in de Miniemenstraat vangt nog één tafeltje de zon. Voor de Bar du Matin aan het Albertplein, van ’s morgens tot ’s avonds overspoeld door licht, staat onder de bomen een kudde Bromptons geparkeerd. Derzelve bobo-eigenaars hebben hun nageslacht meegebracht, dat een niet geheel bij de avondvrede passend lawijt produceert.

De schaduwen maken zich klaar voor het slapengaan. Schimmen worden het: doorzich-

tiger, minder scherp afgetekend, vervloeiend met het halfduister. Contouren schijnen poederig door het stof als de huid van een lichtekooi op jaren. Het licht veroudert, de dag raakt uitgeput. Daar helpt geen make-up meer aan.

Tijd voor het oplapwerk van de nacht.

Op de Leopold II-laan – lang geleden dat die nog eens in een lofzang figureerde – rijgen de straatlampen een kralensnoer van lichtjes van het Rogierplein tot de basiliek. De kindjes komen thuis, het eten staat op tafel. Feesten van ontspanning zijn in aantocht. Facebook, computer en tv laten hun hellelicht schijnen.

Centrum, L’Arrière-Pays.

Vorst, Bar du Matin. © BART DEWAELE

Duistere toestanden In de bars en restaurants gaan alle lampen aan, het voetlicht wordt ontstoken in de schouwburg, filmprojectoren flikkeren op het witte scherm. In een van de bioscoop­zalen rijst langzaam een lift omhoog en bezingt Raymond de lichtjes van de stad. Sinds Marc Diddens Brussels by night lopen er in de straat nog veel meer strangers rond. Mannen van de nacht, hun trekken grauw, hun ogen zonder sprankje hoop.

Het kanaal laat de gele lantaarns dubbel schijnen. Op de oever tegenover K-nal – goddank nog even vrij van Badtoestanden – zitten twee verdwaalde toeristen in het water te staren, elk met een meeneemflesje fris. Romantiek hoeft niet altijd geld te kosten.

De fotonenstorm is gaan liggen, maar er brandt nog licht: neons die het donker kleurrijker maken dan de dag, blauwe zwaailichten, zondige vitrines, kantoren waar het licht aan blijft als hulde aan de 24 uurseconomie, de

eenzame straatlantaarn voor het Magrittehuis in de Esseghemstraat. Terwijl op het Atomium de ledjes twinkelen, wijst een nevel van licht op kunstenmakers in het Heizelstadion.

Schone schijn.

In het zuiden schuift de Sterrenwacht zijn dakkoepel open en richt hij de kijker op licht van miljoenen jaren terug. In je dromen pendel je opnieuw van hoogstad naar benedenstad...

Voor je geestesoog paraderen stralende zomerkoninginnen... Brazilianen feesten in de avondzon... Je ziet Jane Siberry terug, in de spots van de AB Club... Je knippert met je ogen tegen de zonsopgang op het dak van Parking 58... Laat je biologeren door de lichtjes van de meest vertederende pitazaak van de stad, in de Rotterdamstraat...

Klaarlicht

© BART DEWAELE

Vrouwen- en mensenhandel, zwartwerk, alles wat het daglicht niet mag zien, kruipt weg in de schaduw, de onafscheidelijke achterkant van het licht

De marcellekes, ontworpen door modeontwerpsters Kaat Tilley, Jessie Lecomte en Mieke Cosyn, worden geveild op eBay. Joeri Surdiacourt en Jolien Roelandt, studenten Journalistiek aan diezelfde EhB, vertrekken begin juli voor een jaar naar Congo. Daar zullen ze het ingezamelde geld onder leiding van Congokenner Jo Buelens gebruiken om de lokale vrije radio OKA Kyondo te steunen in hun project om het natuur­ SV reservaat Upemba te laten heropleven.

Elsene, Graystraat.

De ochtend maakt je klaarwakker. De zon in de ramen van de huizen achter je tovert lichtvlekken op de wand. Een configuratie van hoeken en reflectie die je met mathematische zekerheid euforisch maakt.

Voor de kick fiets je om vijf-zes uur over het fietspad langs het kanaal. Niemand kruist je pad. Ochtendkoelte stijgt op uit het water. Het stof is gaan liggen in de nacht. Het licht heeft zich gewassen en gekamd. Het is teer en bleek, vol belofte. De dagdromen kunnen beginnen.

Je mist je trein en bent gedoemd koffie te drinken in het CCN, de wachtkamer van de hel.

Maar ziet: via het glas en staal van de kantoortorens schijnt de zon ook voor zwervers en daklozen, pooiers en asielzoekers.

Het meest lieflijke en meest verdoken terrasje van allemaal sluimert in de schaduw van de Miniemenstraat tot zijn gloriemoment komt, aan het eind van de middag... De Laboureur baadt voor de eerste keer in het licht, aan de kant van de Vlaamsesteenweg... Tram 94 geeft twee keer een gratis lichtshow: vanaf het Poelaertplein blikkert de hele benedenstad in de zon, op het Koningsplein laat het centrum zich van zijn zonnigste kant zien. Alle toeristen daarheen!

Het licht wordt verblindend, de schaduwen scherper. Op een foto van Bart Dewaele suft de Graystraat, nagenoeg autoloos, onwezenlijk in de middagzon als een Spaans dorp tijdens de siësta.

Je vlucht weg voor de meedogenloze gloed, naar het Ter Kamerenbos, waar het licht tussen kruinen en bladeren verstrooid wordt tot een wemeling van vlekken. Ondertussen maakt de Kasteleinsmarkt zich op voor valavond. De zon staat recht op het plein, schijnt over Provençaalse kruiden, bioworsten en onbespoten groenten. In de schaduw van de bomen staat de beau monde al vroeg te aperitieven, sans façons met z’n allen om een ton.

De olijven en de petit blanc en direct du vigneron glanzen in het licht. De avond wordt lang en gelukkig.

Werner Van den Mooter De cursieve zinnen zijn van Mark Boog en Gerrit Kouwenaar

BDW 1280 PAGINA 18 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Jazz > Thomas Champagne Trio viert jubileum met concertreeks in Cercle des Voyageurs

Champagne voor tien jaar Champagne

De 32-jarige Thomas Champagne blikt tevreden terug op de voorbije tien jaar. “De balans is positief. Muzikaal kunnen we spreken van een mooie evolutie. Zowel als individuele muzikant als als groep zijn we veel rijper geworden. In het begin draaide het nog hoofdzakelijk rond standards; intussen hebben we een eigen wereld opgebouwd met een zelfgeschreven repertoire. Belangrijk is dat we nog steeds met de drie zelfde muzikanten zijn. Dat we eerst vrienden waren voor we een groep oprichtten, heeft daar uiteraard veel mee te maken.”

Het hoogtepunt uit die periode is voor Champagne het uitbrengen van de debuut-cd Charon’s boat. “Dat was echt wel een grote stap voor ons, met plots ook concerten op grote Belgische jazzfestivals en zelfs optredens in Duitsland en Frankrijk.” Plannen voor nieuwe opnamen zijn er ook. “Natuurlijk komt er een

© THOMAS CHAMPAGNE

BRUSSEL – De saxofonist Thomas Champagne kennen we van het energieke, Braziliaans gekleurde funkcombo UTZ, van het hardbop-getinte The Sidewinders en natuurlijk van zijn eigen trio. Dat trio bestaat ondertussen tien jaar. Een mooie gelegenheid, vond Champagne, om een reeks unieke concerten te organiseren op een al even speciale locatie: Le Cercle des Voyageurs.

Thomas Champagne Trio: al tien jaar in dezelfde bezetting.

vervolg op Charon’s boat, maar er is nog niets definitief. Wel verschijnt er op initiatief van de provincie Luik de compilatie Ça balance, waarop we prijken met een gloednieuw nummer.”

Een speciaal verjaardagsconcert met een aantal gastmuzikanten voor de tiende verjaardag vond Champagne te traditioneel. “Ik vond het een grotere uitdaging om maandelijks een con-

cert te geven met bijna elke keer een andere gastmuzikant. Op die manier zijn we verplicht om telkens nieuwe arrangementen te schrijven, wat het voor het publiek meteen ook veel interessanter maakt. We willen niet op automatische piloot spelen. Om het geheel nog wat meerwaarde te geven, zitten er bovendien altijd wel een of twee nieuwe nummers tussen in het repertoire. Trombonist Dree Peremans en pianist Ben Prischi kwamen al aan de beurt. Deze maand vervoegt trompettist Jean-Paul Estiévenart onze rangen. Om ons initiatief nog wat meer uitstraling te geven, zijn het zelfs dubbelconcerten, eentje in Brussel en eentje in Antwerpen. Deze reeks loopt nog tot in november.”

Voor Brussel kozen ze niet toevallig Le Cercle des Voyageurs. Dat originele en stijlvolle etablissement organiseert sinds eind vorig jaar meer en meer jazzconcerten, afwisselend in het restaurantgedeelte en in de vernieuwde keldergewelven.

Georges Tonla Briquet Thomas Champagne Trio, op 19 mei en 16 juni om 20.30 uur in Le Cercle des Voya­ geurs, Lievevrouwbroersstraat 18, 1000 Brussel, www.lecercledesvoyageurs.com.

Kaartjes kosten 5 euro

ADVERTENTIE

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad. U krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer …

Info en inschrijving via www.woneninbrussel.be of 0800 20 400.

BDW 1280 PAGINA 19 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Hoog in de lucht boven Zweden

Festival > Tien dagen ontmoeting bij Sazz’n Jazz

Checkpoint zonder identiteitscontrole © ANTHONY DE MEYERE

Praat

Ketnet-wrapper Peter Pype, hier als Niels Holgersson, heeft de charme van iemand die moeite moet doen om te verbergen dat hij misschien wel voor het spotlicht geboren is.

achteraf

Gezien: Niels, ‘kindvriendelijk oratorium voor verteller en koor’, door Peter Pype en amateurkoor Stemmer onder leiding van dirigent en componist Peter Spaepen, zondag 15 mei in De Markten. (Meer op www.waancel.be.)

Niels Hóóóólgersson vliegt op een gans naar de zon... Mensen van een bepaalde leeftijd is het beeld van het boerenjongetje op de nek van een gans, vliegend door het Zweedse zwerk, altijd bijgebleven. Alleen al voor het in herinnering brengen van de tekenfilmserie naar het boek van Selma Lagerlöf verdienen het Brusselse koor Stemmer en ex-FM Brussel-/Ketnet-presentator Peter Pype, die in Niels de rol van verteller-acteur op zich neemt, felicitaties.

Niels Holgersson gaat over een ontdekkingstocht – niet alleen van het uitgestrekte Zweden, maar ook van de weg naar de volwassenheid. Het jongetje dat zich op de ouderlijke boerderij vermeit met het kwellen van weerloze diertjes (‘konijntjes insmeert met kak’), leert dat botte machtsspelletjes een mens niet gelukkig maken. Betoverd tot een klein mannetje komt hij in een stoere vlucht wilde ganzen terecht. Daar ziet hij onder meer in dat hij als mens net in staat is tot medelijden, wat hem onderscheidt van de soms wrede natuur.

Nu is de Spiegelzaal van De Markten, hoe mooi ook, niet echt een geweldige locatie voor dat verhaal. Niet alleen omdat Pype er nauwelijks speelruimte had tussen de twee zuilen die hem van het publiek scheidden, maar vooral omdat de zaal met haar pracht en praal juist mensencultuur uitstraalt: het absolute tegendeel van de natuur die het verhaal evoceerde. De makers gaven daar een handige draai aan: de verteller liet op het einde weten dat hij als kleinzoon van Niels Holgersson in Brussel was beland. Vandaar wellicht dat het koor zo netjes was uitgedost. De blote voeten en de scheuren in het pak van de verteller waren het enige wat visueel nog naar het woeste noorden verwees. Je kunt die wat (plecht)statige aanpak ten kwade duiden, of je kunt er een bewuste ode aan de verbeelding in zien. De koorleden hebben niets in de handen, behalve

de knappe muziekpartituur van Peter Spaepen. De verteller heeft niets in de mouwen tenzij zijn gave om, vlot de ene na de andere diersoort vertolkend, de aandacht van het jonge publiek bij zijn verhaal te houden. De kleurrijke, vormelijk interessante tekst (“Ik praat niet helemaal normaal / Ik doe wat extra’s met mijn taal”) zette het publiek al een heel eind op weg naar Zweden. Alleen vliegen moest de toeschouwer zelf doen – door zijn verbeelding te gebruiken. Voeg daarbij het vleugje wreedheid dat dit soort oude verhalen kenmerkt (“Eén van de ganzen hangt stil tussen de tanden van de grij(n)zende vos”), en je krijgt muziektheater dat ook de jongste kijkertjes volledig au sérieux neemt.

Pype heeft de charme van iemand die moeite moet doen om te verbergen dat hij misschien wel voor het spotlicht geboren is. Toen hij zingend moest optornen tegen het koor, werd het soms link, omdat hij ondertussen ook een geconcentreerde fysieke prestatie moest leveren. Maar hij rekende terecht op zijn flair om iedereen op sleeptouw te houden. Daarbij moest hij maar af en toe gebruikmaken van de ‘Ketnet-modus’, die alles ietsjes te veel uitvergroot.

En dan was er nog het koor, dat van bij het begin ontzag inboezemde. Ze genoten zichtbaar van de teksten die ze mochten zingen.

Die waren misschien het mooist wanneer ze in twee regels een Zweeds landschap schetsten, maar ze waren ook geregeld grappig. “Houd uw bakkes dicht en luister nu naar de kracht van dit koraal,” klonk het aan het begin. En tijdens de pauze zongen ze dat ze pauzemuziek zongen. Wellicht heeft het koor nog meer in zijn mars, want die enkele solo (bas Jeroen Leenaerts als beer) en de aria van de muisjes smaakten naar meer.

Dat heeft natuurlijk ook veel met de intelligente en levendige compositie te maken.

Misschien had de Kraanvogeldans als louteringsmoment iets indrukwekkender gemogen; wellicht deed de pauze de opgebouwde spanning geen goed, en misschien hadden de makers nog iets harder aan de verhaallijn mogen trekken om de spanningsboog strakker te krijgen, maar verder was dit een heel mooie matinee.

Michaël Bellon

SINT-JOOST-TEN-NODE – Tien dagen lang vindt in Sazz’n Jazz het Checkpoint Festival plaats. Identiteitscontroles aan de ingang hoeft u niet te vrezen: het festival is gratis en wil de ontmoeting der culturen en artistieke disciplines bevorderen. “We moeten elkaar ontmoeten in plaats van af te stoten.”

Checkpoint is een woord dat niemand onverschillig laat. Het staat voor grens, controle, identiteit, niet vrij zijn om je te verplaatsen.

“We willen dat het tot de mensen doordringt dat controleposten een zware belemmering zijn om andere culturen te leren kennen en te begrijpen,” zegt organisator Kenan Görgün van Kültür Sanat, een vzw die onder meer Sazz’n Jazz beheert.

Bij checkpoints moet je je identiteitskaart laten zien. Dan mag je door of word je teruggestuurd. Het festival heeft dat concept omgedraaid: iedereen wordt doorgelaten en komt zo in contact met andere culturen, gemeenschappen, talen, ideeën, overtuigingen en religies. Binnen moet je je dan even loswrikken van je identiteit, je bent volledig vrij om te zijn wat of wie je wilt. Dompel je onder in andere culturen. En bij het buitengaan is je identiteit misschien wel veranderd?

Het concept ‘identiteit’ werkt beperkend en

gaat ervan uit dat een identiteit niet evo­ lueert, vinden de mensen achter het festival.

“Je hoeft niet ver te gaan om die beperkingen in te zien, kijk naar de communautaire spanningen in België. Identiteit is een hot topic, jammer genoeg om de verkeerde redenen.”

Het bewijs dat identiteit ook een motor voor uitwisseling en ontmoeting kan zijn, wordt volgens Görgün dagelijks in Brussel geleverd.

“Dit is een ontzettend gekleurde stad, de hele wereld in een notendop. Tijdens tien dagen festival trachten we artiesten uit alle Brusselse gemeenschappen uit te nodigen, zonder dat een cultuur belangrijker is dan de andere.”

Behalve intercultureel wil het festival ook interdisciplinair zijn, met onder meer cinema, muziek, dans, tentoonstellingen, theater, workshops, foto’s, installaties, performance, poëzie en stripverhaal. Geslaagde sociale en culturele ontmoetingen worden in de kijker gezet, maar er wordt evenzeer gedebatteerd over mislukkingen om uit de fouten te leren.

Benjamin Tollet

Checkpoint, 19 tot en met 29 mei in Sazz’n Jazz, Koningsstraat 241, 1210 Sint-Joostten-Node, www.sazznjazz.be. Gratis, op enkele theaterstukken en concerten na

ADVERTENTIE

Het groot milieufeest 5 JuNi › 11h › Jubelpark

INFO : 02 775 75 75 - WWW.LEEFMILIEUBRUSSEL.BE

BDW 1280 PAGINA 20 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Tentoonstelling > Expo in containers exploreert thema van volgende Parade

Zinneke showt zichzelf © BART DEWAELE

Links: opbouw van de tentoonstelling die ter inspiratie dient voor de Zinneke Parade van 2012: ‘Wanorde/Désordre’.

Rechtsboven: ‘Gestoorde bananen’ van Alessia Luna Wyss.

Rechtsonder: ‘ordres’, bevelen, van Natacha Belova, Rita Belova en Simon Breeveld.

BRUSSEL – Wanorde/Désordre: dat is het containerbegrip waarrond de honderden deelnemers van de Zinneke Parade 2012 vanaf nu aan de slag gaan. Net als het publiek kunnen ze inspiratie opdoen op de gelijknamige tentoonstelling op het Europakruispunt voor het Centraal Station.

D

e Zinneke Parade gaat om de twee jaar uit, wat wil zeg­ gen dat de stoet dit jaar even niet door de binnenstad trekt. Toch wordt er al druk aan de zevende edi­ tie gewerkt. Precies een jaar voor de Parade, op zaterdag 19 mei 2012, gaat er nu een tentoonstelling open die de deelnemers wil inspireren.

Het thema van de volgende Zinneke Parade, dat in een enquête door het grote publiek gekozen werd, is Wanorde/Désordre. En zoals gebruikelijk mag dat thema zo breed mogelijk geïnterpreteerd worden. Door er in eerste instantie artiesten uit zoveel mogelijk disciplines mee aan de slag te laten gaan, wordt daartoe een eer­ ste aanzet gegeven. Tegelijk maakt de tentoonstelling duidelijk dat Zin­ neke niet alleen een sociocultureel stadsproject is, maar dat het ook artistieke kwaliteit nastreeft.

Zinneke deed een projectoproep aan kunstenaars uit het eigen netwerk, maar ook aan kunstenaars die voor het eerst bij de organisatie betrok­ ken worden: schrijvers (Els Moors en

Milady Renoir zorgden voor een ge­ dicht), beeldende kunstenaars, vide­ asten, scenografen, muzikanten,...

Een jury beoordeelde 37 inzendin­ gen op originaliteit en kwaliteit. De vijftien uitgekozen creaties van in totaal 21 kunstenaars worden ge­ presenteerd in vijftien nieuwe, net­ te, blauwe containertjes die netjes in rijen opgesteld staan op het onlangs vernieuwde Europakruispunt.

Het thema ‘Wanorde’ schrikte de stedelijke overheid aanvankelijk wat af, maar de tentoonstelling past in de ambitie van de Stad om van de vernieuwde boulevard voor het sta­ tion een soort ‘Ramblas’ te maken.

Bananen De wanorde manifesteert zich overi­ gens hoofdzakelijk ín de containers, waar de artiesten (veelal Brusse­ laars) loos kunnen gaan. Een greep uit het aanbod. De scenografe Nata­ cha Belova zorgt meteen voor een aparte interpretatie door het woord ordre als ‘bevel’ te lezen. Haar in­ stallatie verzamelt een aantal scher­

men waarop fragmenten te zien zijn waarin personages bevelen geven.

Aurélie Borremans en Emilie Leenaerts hebben het over de maat­ schappelijke orde en de rol die de gesloten opvangcentra daarin spe­ len. In hun container zitten kinder­ stemmen opgesloten die je via een parlofoon kunt beluisteren.

Cécile Cozzolino en Mathieu Che­­ valier willen tonen maken hoe men­ selijke gevoelens tot maatschap­ pelijke wanorde kunnen leiden, als ze de zeden en gewoonten ondergra­ ven. Hun installatie stelt een glazen hart centraal, van waaruit een net­ werk van aders woorden pompen die de complexe gevoelens en verlan­ gens van de mens uitdrukken.

Michel Kazungu is een ancien van de Parade: hij was er in 2000 al bij.

Samen met de keramiste Françoise De Smet wil hij de toeschouwers middels een periscoop een blik gun­ nen op de rommelzolder die hij na zes edities van de Parade bij elkaar verzameld heeft.

Regisseuse Leslie Maerschalck en

scenografe Sonia Saurer zorgen met Désordinaires voor een filmpje dat uit een bedrieglijk camerastand­ punt tegen de achterwand van de container wordt geprojecteerd. De bewegende personages zijn mensen die ze van de vorige Zinneke Parade

installatie die helemaal uit papier is gesneden. Alessia Luna Wyss maakte een geestige sculptuur met vierhonderd gipsen bananen die toch stinken, omdat de wanordelijke natuur zich middels een schimmel verzet tegen de menselijke vraag naar vlekkeloze gele bananen.

Het thema, ‘Wanorde’, schrikte de stedelijke overheid aanvankelijk wat af

Aan het werk

kennen. Zij evolueren in een choreo­ grafietje van ordelijke naar wanor­ delijke formaties en terug.

Designer en computergraficus Côme Perché verrast met een poëtische

Op de tentoonstelling worden dins­ dag- en woensdagnamiddag en op afspraak ook geleide bezoeken ge­ geven. Ondertussen gaan de deel­ nemers aan de parade (inwoners, verenigingen, collectieven, scholen en kunstenaars uit verschillende wijken) stilaan zelf aan het werk. De platformvergaderingen in de wijken zijn achter de rug.

Tachtig kunstenaars en zeventig verenigingen hebben zich al aange­ meld; er zullen zich in eerste instan­ tie een twintigtal Zinnodes vormen.

Iedereen die wil, kan zich nog er­ gens aansluiten.

Michaël Bellon

Tentoonstelling Wanorde/Désordre, tot en met 12 juni op het Europakruispunt (voor het Centraal Station), van 11 tot 18 uur (op zondag van 13 tot 20 uur), gratis. Meer op 02-214.20.07, info@zinneke.org en www.zinneke.org

BDW 1280 PAGINA 21 - DONDERDAG 19 MEI 2011

© BART DEWAELE

©N

T ICK

RA

CH

ET

zesduizend jaar onder exotisch stof waren vergeten.

Het is nog altijd mogelijk dat de kalebas inderdaad zijn oorsprong vond op het Zwarte Continent, maar net als de kokosnoot kan deze stevige vrucht maan­ den of jaren lang op zee ronddobberen vooraleer aan te spoelen en bij aankomst toch nog te kiemen.

Kalebassen worden al millennia gebruikt als fl es of als drinknap, als kopje en pint. Het is dus waar­ schijnlijk dat ze al zeer vroeg in de geschiedenis van de landbouw werden aangeplant en dat de jonge vrucht ook werd gegeten. De landbouwer moet dan wel kiezen: wie de vrucht tot fl es laat rijpen, heeft geen eetbaar binnenste meer, en wie groene kalebas eet, moet het achteraf zonder vaatwerk stellen. Al wordt er verteld dat de pitten van de kalebas ook lek­ ker zijn als gebrande nootjes. Van de harde vruch­ ten worden tegenwoordig zelfs kunstige lampen en handtassen gemaakt. Om maar te zwijgen van de maracas, het schuddende ritme­instrument uit de tropenmuziek, de sambabal.

Kalebassen zijn helemaal ingeburgerd in het traditio nele beeld van de oudheid en de middel­ eeuwen: aan de staf van de pelgrim hangt een ka­ lebas met water voor onderweg. Sint­Rochus heeft er doorgaans een aan zijn wandelstaf hangen op de heiligenbeeldjes, al vraag ik me af hoe handig het is om met een hoge stok rond te lopen waarvan het grootste gewicht ergens bovenaan ligt. Dat moet erg vermoeiend zijn.

Ik ben met mijn groene baseballbat thuis­ gekomen en ik heb het doormidden ge­ BRUSSEL EN DE WERELD sneden. De vrucht/groente houdt CULINAIR ONTDEKT het midden tussen komkommer en courgette. De frisheid van de eerste, de stevigheid van de tweede. Er zaten op het ogenblik dat deze vrucht werd geplukt, ook nog nauwe­ lijks herkenbare pitten in de kern: het is een conti­ nue frisgroene massa.

Zoals de kramer me had aangeraden, heb ik de kale­ Weer bij de Italiaan op de markt. Het aspergebas eerst met een dunschiller geschild. Ik zag kom­ seizoen is in volle gang, en uit de kraampjes kommerig vruchtvlees dat niet verkleurde tijdens geuren de eerste smakelijke aardbeien van Pahet wachten. De jonge pitjes zwommen niet in het jottenlandse bodem. De Spaanse gaan de deur uit vocht, zoals dat bij komkommers voorkomt. Ik heb met kisten ineens, hun tijd is voorbij, ze verdwijde vrucht in dikke stukken verdeeld en laten mee­ nen nu in de confituur. Ik zie plots lange, groene stoven met andere groenten in een soort ratatouille. vruchten liggen en steek er met een vragende De stukken bleven mooi heel. De smaak was vrij blik één omhoog. “C’est pour manger,” antwoordt neutraal, de beet aangenaam. Dit is een makkelijke hij doodernstig. groente.

Omdat ik nooit gehoord heb van komkommerach­ Ja, dat dacht ik al. Alhoewel, als u dit ding op de tigen die rauw niet eetbaar zouden zijn, heb ik ook achterbank van de auto laat slingeren wanneer u zich naar de dancing begeeft, zou u weleens last kunnen krijgen met de veiligheidsdiensten. De din­ gen zien eruit en zijn even groot als een baseball­ knuppel. Gelukkig niet zo hard, maar knalgroen en glad.

Wat voor vruchten zijn het? De Italiaan had het er al moeilijk mee. “Een soort zucchine, courgette,” zei hij, “uit het zuiden van Italië.” Ze spreken daar van ‘ zucchine om te schillen’, omdat de schil van deze harder is dan die van gewone courgette. Ik nam er eentje mee, courgettes in de keuken zijn altijd goed nieuws. enkele schijfjes zo opgegeten: een plantaardige beet, Ik vermoedde al dat het hier niet om echte cour­ niet onaangenaam, geen storende smaken. En ten gette ( Cucurbita pepo) gaat. Botanisch is dit een an­ slotte heb ik schijfjes laten fruiten in de hete olie. De dere soort, zoveel was duidelijk. Ik surfte en snuis­ marktkramer had me dit afgeraden: “Ne pas frire à terde door dikke boeken en vond ten slotte wat het l’huile, c’est dégueulasse.” Je moet dat soort verhaal­ alebas zelf al een ver­ tjes nooit helemaal vertrouwen, zei de scepticus. Ik moest zijn: kalebas . Nu is k zamelwoord voor verschillende planten waarvan de heb ongeschilde schijfjes in de spetterende olie laten vruchten een harde schil hebben, die bij volledige fruiten, en er was niets mis mee. Met komkommer rijpheid hard en houtig worden. Het woord komt is fruiten onbegonnen werk, komkommers smelten uit het Spaans. Deze kalebassoort hier is de oudste tot puree, maar deze kalebassen blijven gebakken die bekend is in Europa: Lagenaria siceraria ofte stevig, terwijl ze vrolijk verder komkommeren op de fl eskalebas. Het is een eenjarige klimplant. Hij be­ tong. hoort wel tot dezelfde familie als komkommer en Kalebas zal nooit echt een megagewas worden, denk pompoen, net als de courgette, maar behoort tot ik. Maar de groente combineert enkele voordelen een heel ander geslacht en soort. En hij komt niet, van de courgette met andere van de komkommer: zoals de meeste andere pompoenachtigen (zoals de bakbaarheid van de eerste met de frisheid van de ook de courgette), uit Amerika. Hij was in Europa tweede. Ik wens u er veel succes mee. Smakelijk. bekend nog voor Christoffel Columbus. De fl eska­ lebas, zo dacht men lang, was een plantengewas uit nick.trachet@bdw.be Afrika. Tot men een tijdje geleden ook in Azië en Amerika bij opgravingen resten van kalebassen van De hele reeks nalezen? deze soort ontdekte. Afrikaanse kalebassen die al www.brusselnieuws.be/trachet

Nick Trachet © BART DEWAELE

Kalebas

ADVERTENTIE

Deze groente combineert de bakbaarheid van courgette met de frisheid van komkommer

BDW 1280 PAGINA 22 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Bahram Shamssarya, buitenschools begeleider/kunstenaar

‘Nieuw leven, nieuwe gods

Bahram Shamssarya: “Ook mijn vader heeft zich intussen bekeerd. Op zich is het wel uitzonderlijk dat mijn ouders mij zijn gevolgd.”

JETTE – “Daar stonden we dan op Zaventem, mijn moeder, mijn twee zussen en ik. In gebrekkig Engels vroeg ik een politieman: ‘Wat moeten we doen?’ Hij: ‘Ik zou het echt niet weten.’ Ik was als verlamd, nooit in een ander land geweest. En mijn vader, hoeksteen van ons gezin, kon niet helpen. Die kwijnde weg in een Iraanse cel.” Bahram Shamssarya ontvluchtte zijn vaderland tien jaar geleden.

P

olitieke problemen noodzaakten Bahram Shamssarya en zijn naasten hun vaderland te verlaten. “In Iran hadden we het goed, tot mijn vader, een bankdirecteur, politiek in ongenade viel en in de gevangenis belandde. Ik moest mijn studie geologie stopzetten; mijn moeder, mijn zussen en mij werd het leven met de dag onmogelijker gemaakt. Vluchten leek de enige uitweg.”

“Nu zijn we heel tevreden dat we voor België te hebben gekozen, maar in het begin was het moeilijk, heel moeilijk. De eerste etappe was een opvangcentrum van het Rode Kruis in Yvoir. The middle of nowhere. De mensen daar waren vriendelijk en behulpzaam, maar een leuke tijd was het allerminst.

Twee keer per dag in de rij staan voor een maaltijd, het is wat anders dan thuis in familiekring de benen onder tafel schuiven.”

De volgende etappe was Brussel. “We kenden niemand, alles was nieuw, we moesten alles uitzoeken. Bovendien lag de last van de zorg voor ons gezin op mijn schouders, terwijl dat in Iran heel anders was. Het kostte massa’s energie, en voor de rest was het verveling troef. Ik ben een sociaal iemand; amper of geen contact met anderen hebben viel me zwaar.”

Opgesloten Uiteindelijk kwam het gezin Shamssarya terecht bij de toenmalige vzw Tracé, die nu – na de fusie met Kompas en Oniko – BON heet, het Brussels Onthaalbureau Nieuwkomers.

Dat was een zegen. “In de lessen Maatschappelijke Oriëntatie, tachtig uur, werden we in het Farsi min of meer wegwijs gemaakt in de Belgische maatschappij. Wat is het zieken-

fonds, wat is de politie, wat is het openbaar vervoer, hoe ga je om met de mensen, hoe doe je dit, hoe doe je dat? Al snel begreep ik dat een van de landstalen spreken noodzakelijk was om ons nieuwe leven op de rails te krijgen. Ik ben dan lessen gaan volgen in het Huis van Nederlands, terwijl mijn moeder en zussen zich aansloten bij het Samira-project van de vzw De Overmolen.”

“Ik ben in die periode ook het eerste lid geworden van Globe Aroma, een sociaal-artistieke organisatie die kansen wil creëren voor nieuwkomers met artistiek talent. Mijn discipline: moaragh, traditionele Iraanse houtsnijkunst. Portretten, landschappen en fantasiewerelden, met de hand uitgesneden. Een monnikenwerk. Samen met kunstenaars uit onder meer Afghanistan, Koerdistan en veel Afrikaanse landen hebben we een aantal tentoonstellingen kunnen houden, onder meer op het kabinet van toenmalig Brussels staatssecretaris Robert Delathouwer. Zo konden we communiceren door kunst.”

Bij Globe Aroma maakte Shamssarya kennis met Sadegh, een Soedanees die aan het Lemmensinstituut in Leuven had gestudeerd.

“Mijn grote droom was verder studeren, en

© MARC GYSENS

Sadegh zei me dat Sint-Lukas wel iets voor mij kon zijn. Maar daarvoor moest ik eerst Nederlands leren. Negen maanden lang heb ik intensief lessen gevolgd, waarna ik mijn toelatingsexamen heb afgelegd. Tot mijn grote verbazing was ik ook geslaagd. Mijn talenkennis was niet fameus, het was mijn praktijkkennis die mij erdoor heeft gesleurd.”

“Drieënhalf jaar heb ik er gestudeerd. Prachtige leraars leren kennen, onder wie mijn docent beeldhouwkunst, Dirk Wauters. Wat me heel erg opviel, was de openheid van de docenten, je kon echt met hen praten. Terwijl in Iran... daar was het luisteren naar de stem van de autoriteit en zwijgen. Ogen als schoteltjes had ik dan ook als ik zag hoe studenten kwamen en gingen zoals het hun uitkwam. Terwijl ik beleefd mijn vinger opstak om ergens toelating voor te vragen.”

“Het was een leerrijke periode, maar met de andere studenten had ik weinig of geen contact. Ik was al in de dertig, zij waren veel jonger. Ik was de enige vreemdeling, en in hun ogen was ik een beetje raar. Zij zaten ook vol vooroordelen over Iran, de Iraniërs. ‘Hebben jullie daar elektriciteit? Echt?’ Terwijl Iran 32 keer groter is dan België, onze hoofdstad al-

BDW 1280 PAGINA 23 - DONDERDAG 19 MEI 2011

dienst’ leen al meer inwoners telt dan heel België, er negentien talen worden gesproken, het een bakermat van cultuur is. Het was zo stresserend dat ik zelfs een kunstwerk heb gemaakt, om uit te drukken dat ik me opgesloten voelde.

Dat werd me niet in dank afgenomen. Een van de docenten zei zelfs: ‘Is het hier echt zo erg?

Ga dan terug naar je land.’ Ik: ‘Sorry, dit is gewoon mijn gevoel. Ik wil niet zeggen dat jullie goed of slecht zijn. Ik toon alleen mijn gevoel,

“Mijn medestudenten zaten vol vooroordelen over Iran en de Iraniërs. ‘Hebben jullie daar elektriciteit?

Echt?’” mijn gevoel dat ik buitengesloten word. Niemand wil echt met mij praten.’ Ik heb werkelijk met vallen en opstaan moeten leren hoe de mensen hier met elkaar omgaan. Theorie is één, de praktijk is helemaal anders, zo moest ik ondervinden.”

Jong geweld Zijn studie aan Sint-Lukas heeft Shamssarya niet kunnen afmaken: op een bepaald ogenblik vielen de toelage van het OCMW en zijn studiebeurs weg.

“Ik was verplicht te stoppen en werk te zoeken.

Mijn kunst – die ik nog altijd passioneel beoefen – bood geen uitweg: geen geld, geen atelier. Een jaar lang heb ik uitzendwerk gedaan.

In Brussel, Vilvoorde, Leuven... Uiteindelijk een halftijdse baan gevonden in Vilvoorde.

Naschoolse begeleiding, gecombineerd met een opleiding van drie maanden. Het contact met de kinderen deed me opleven. Van hen heb ik meer geleerd dan van mijn medestudenten aan Sint-Lukas. Onvoorstelbaar eer-

lijk, spontaan, open waren ze tegenover mij.

Het was dus aangenaam werken, maar niet makkelijk. Elke ochtend moest ik om vijf uur opstaan om de bus te nemen. Maar van het een kwam gelukkig het ander, en uiteindelijk heb ik hier in Jette een voltijdse plek kunnen bemachtigen. Naschoolse begeleiding in De Puzzel. Spel, sport, activiteiten organiseren. Vlak bij thuis, tof werk, met toffe collega’s. Een van hen, Frank, is ondertussen mijn beste vriend geworden.”

“Ook mijn zussen hebben ondertussen hun weg gevonden, en drie jaar geleden is mijn vader, nadat hij zijn celstraf had uitgezeten, naar België kunnen komen.”

Bijbel “Mijn ouders en ik waren in Iran praktiserende moslims. Zeven jaar geleden heb ik hier het protestantisme ontdekt: ik wou met andere Iraniërs in contact komen, en zo heb ik een Amerikaanse bijbelgroep leren kennen. Onmiddellijk voelde ik me aangesproken door de vriendelijkheid, de blijheid van die mensen. Ik ben de Bijbel gaan lezen, twee maanden lang, heel intensief. Antwoorden gevonden, waarheid. Daarop heb ik besloten me te laten dopen en de islam af te zweren. Mijn twee zussen en mijn moeder zijn me gevolgd. Een nieuwe geboorte – nu kun je ons elke zondag vinden in de Iraanse protestantse kerkgemeenschap van Laken –, maar ook blijvend contact met onze roots.”

“Mooi aan ons nieuwe leven vind ik het contact met andere culturen. Ik koesterde bijvoorbeeld een groot wantrouwen tegenover Arabische mensen – dat kwam ook door de oorlog met Irak, waarin ik familieleden heb verloren.

Dat is hier in Brussel veranderd, mede door toedoen van Abdel Rahman, die ik in een gemeenschapshuis in Sint-Pieters-Leeuw heb leren kennen. Van hem heb ik geleerd dat je steeds moet zoeken naar een goede omgangsvorm met de anderen, wat ook hun gezindheid is, wat ook hun nationaliteit.”

“Ook mijn vader heeft zich bekeerd tot het christendom. Uitzonderlijk is het dat mijn ouders mij op de ingeslagen weg zijn gevolgd. Zeker omdat mijn grootvader aan moederskant in Iran een hoge functie bekleedde binnen de moslimgemeenschap. Mijn vader is er echt mee bezig, hij bestudeert nu de Bijbel via het internet, hij volgt les. Goed voor hem, want hij heeft het niet makkelijk hier: een beperkt sociaal leven, weinig of geen vrienden of kennissen. Ikzelf heb ook al lesgegeven: we zijn hier gekomen en hebben hulp gekregen; ik vind het niet meer dan normaal dat ik nu anderen help.”

Karel Van der Auwera

FREDDI SMEKENS Ooitlegge

N

atuurlijk is het mogelijk dat er in ons Brussels een subtiel verschil bestaat tussen ooitlegge en eksplikeire. Maar zelf voel ik dat niet duidelijk aan. Zelfs niet wanneer ik de twee uitdrukkingen hardop gebruik. Maar de lezer weet hopelijk, samen met mij, dat onze streektaal tal van creatieve uitwegen te bieden heeft. Toch sta ik even stil bij het feit dat ik “Ik goen a neki eet ooitlegge” verkies boven “Ik goen a da neki eksplikeire.” Ook al valt er, in het slechtste geval uiteraard, niks ooit te legge.

In elk geval is het zo, waarde lezer, dat we op elk ogenblik bereid en voorbereid zijn om op alles nen ooitleg te geive. Natuurlijk is dat geen gave die alleen voor de Brusselaar weggelegd is. En da’s mo good oek, zou ik zeggen.

Wat ooitlegge (of eventueel eksplikeire) betreft, hoeft men echt niet stil te staan bij wat wij daarop uit onze mouw zullen schudden. Met nen ooitleg kan men namelijk altijd alle kanten op. En ik wou er even op wijzen, waarde lezer, dat er twee mogelijkheden zijn om de aandacht van de onwetende toehoorder vast te houden. Hierbij een hint die nuttig kan zijn. Gebruik eerder de slagzin “Ik goen a da neki good ooitlegge” dan het wat minder pragmatische “Ik goen a dat ee neki probeire ooit te legge.” Met ons woordje probeire bouwen we al een kleine achterstand in, die naderhand moeilijk in te halen zal zijn.

Ten tweede ook dit, waarde lezer. Begin den ooitleg dee ge goe geive met te stellen: “As ge maaine ooitleg ni kunt volge, mood’et ma zegge.” Niemand durft het risico te nemen aan te geven zo dom te zijn om nen ooitleg, hoe onwaarschijnlijk die ook mag zijn, niet te kunnen volgen of te snappen. Vandaar dat het ook handig is om bij nen ooitleg af en toe de dooddoener “Verstooj ma?” in te lassen.

Ook in het tegenovergestelde geval zal de toehoorder het geen ogenblik in zijn hoofd halen om hierop negatief te reageren. De meesten van onze stadsgenoten gaan er nu eenmaal van uit dat nen ooitleg in eerste instantie overbodig is.

Maar wat te doen in het geval da onzen

ooitleg ni gielegans pakt? Want het is nu eenmaal zo dat men af en toe met sceptische mensen te maken krijgt. Welnu, op de perverse reacties “Ik verstoen er nog altaaid niks van” of, nog erger, “Da’s allemoe good en wel, mo naa verstoen ik er nog minder van”, kan ik u een remedie geven die van nut kan zijn. Aan u om ze in de praktijk uit te proberen, waarde lezer. Daarvoor hebt u pen en papier nodig. We gaan er dus van uit dat uw toehoorder niet over de parate kennis beschikt vè aan ooitleg te kunne volge.

Op dat ogenblik komt u gevat uit de hoek met “Verstooj er nog niks van?! Awel, ik zal a e tiekeninkske moeke.” Met het voornoemde materiaal gaat u dan aan de slag.

Er bestaan vele mogelijkheden om nen ooitleg in te pakken of gebruiksklaar te maken.

Maar opgepast, waarde lezer: bij het tiekeninkske dat den ooitleg moet illus­t reren, moeten een paar strikte regels in acht genomen worden. Primo: zorg ervoor dat het tiekeninkske in kwestie volstrekt niets met het onderwerp zelf te maken heeft. Twiezio: vraag regelmatig, tijdens de uitvoering van het tiekeninkske, of de toehoorder den ooitleg nu eindelijk kan vatten. En draazio: bij de laatste pennentrek scheurt u het tiekeninkske aan flarden met de woorden: “Awel awel, ge zaait veul slummer as da ’k paasde! Ik ben kontent da ge maainen ooitleg verstoen hèt. En ierlaaik gezeid, ik aai ni mier van aa verwacht. Profeeciat!”

Misschien kleeft er nog een moraal aan alles wat voorafging, waarde lezer. En die zou ik als volgt willen formuleren: “Vroegt nuut on neemand nen ooitleg.” De beste reactie wanneer men een redenering niet kan volgen, ligt besloten in één enkel simpel zinnetje: “Da’s allemoe good en wel, mo ge zaait on ’t zievere...” Uitproberen maar – succes gegarandeerd, waarde lezer!

Ik wil natuurlijk niet stellen dat nen ooitleg, of eventueel een kanttekeningetje, niet af en toe van pas kan komen. Maar laten we er vooral voor zorgen om niet al te vaak nen ooitleg te geive. Dat is namelijk dé methode om niet in herhaling te vallen en – vooral – de tekenaar die in elk van ons schuilt, niet wakker te maken.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69.

Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.660 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

“Aan deze collage met hout – rond het idee van vreedzaam samenleven – ben ik nu bijna twee jaar bezig. De kleuren zijn de natuurlijke kleuren van de verschillende houtsoorten, alle details snij ik met de handzaag uit.”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1280 PAGINA 24 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Fietsen > Kankerpatiënt Leo Coene (st)rijdt 1.000 kilometer

Nidasjtere, voesj-voesj!

BRUSSEL – Uitgesteld is niet verloren. Vorig jaar moest Leo Coene zijn poging staken. Of beter: hij trok zijn eenmansploeg uit koers en sloot aan bij een Pajots team. Nu is hij vastbeslotener dan ooit. Begin juni rijdt hij de volle duizend kilometer, tegen kanker.

Zijn motto erfde hij van zijn ma: “Nidasjtere joeng, voesj-voesj.”

L

eo Coene is nagenoeg hersteld van de ziekte die hem in 2007 stevig trof. Kanker, veel mensen krijgen het niet over hun lippen. Hij is het taboe ver voorbij en strijdt nu voor het geluk van anderen.

“In 2010 had ik me meteen ingeschreven voor de eerste 1.000 km tegen kanker. Alleen kwam die wat snel na mijn laatste operatie. Het fietsen was wellicht nog gelukt, maar ik had amper zes weken om vijfduizend euro bijeen te krijgen. Het is en blijft een fundraising-actie, maar ik dreigde flink over mijn toeren te raken.

En dus riep mijn vrouw: ‘Stop!’”

“Ik was blij als een kind toen ik hoorde dat ik mocht aansluiten bij een team uit Bever. Een toffe groep. Ik nam drie keer 125 kilometer voor mijn rekening. Meedoen, dat was het allerbelangrijkste.”

Nu schreef Coene zijn ploeg Nidasjtere (‘niet treuzelen’) opnieuw in. En gaat hij wel solo voor de duizend kilometer: vier ritten van 250 kilometer, hij draait er zijn hand niet voor om.

“Het gaat me lukken, ik ga die uitrijden. Er zijn drie niveaus: vorig jaar koos ik voor de groep die tegen een tempo van 27 kilometer per uur rijdt. Wellicht had ik vlotjes met die van dertig per uur meegekund: achter in een grote groep laat je je meedrijven. Nu ga ik voor de 24 per uur kiezen, gewoon omdat in dat peloton de sfeer het strafst is.”

de CLUB

Leo Coene hoefde niet lang na te denken over een naam voor zijn eenmanswielerploegje: “Niet bij de pakken blijven zitten, nidasjtere: de no-nonsense van de kleine zelfstandige.”

“Vroeger heb ik regelmatig marathons gelopen.

25 in totaal, ik ben er best fier op. Maar de wedstrijd zelf was voor mij nog het minst belangrijk.

© MARC GYSENS

Ik hou meer van de voorbereiding en het opbouwen. Tegen de tijd lopen of fietsen, dat doe ik al lang niet meer. Dát je het doet, is al mooi ge-

Zonder Handen, Brussel / Sint-Joost / Molenbeek

‘Het heeft iets magisch’ “Zonder Handen is ontstaan uit het besef dat er geen echt georganiseerd Nederlandstalig circusaanbod was in Brussel,” legt verantwoordelijke Veerle Bryon (31) uit. “De Markten, het jeugdcentrum Chicago, IBO De Buiteling en Buurtsport Brussel sloegen de handen in elkaar om het Nederlandstalige circusaanbod op de kaart te zetten in Brussel. En daarin zijn we de afgelopen zeven jaar geslaagd.”

Zonder Handen heeft naast zijn atelier in De Markten ook activiteiten in Molenbeek en SintJoost. Daar kunnen kinderen tussen zes en twaalf terecht; in De Markten gaat het van vier jaar tot volwassen leeftijd. “De kleinsten volgen lessen waarin alle aspecten van circus aan bod komen. Na een paar jaar kunnen ze kiezen voor specialisatielessen om een en ander beter onder de knie te krijgen. Acrobatie, evenwicht of jongleren, alles komt aan bod.”

© MARC GYSENS

BRUSSEL – Circus is in, dat heeft Zonder Handen weer eens mogen merken op de succesvolle circusdag bij Bronks. Circus draait om vaardigheden, maar ook om meer.

noeg. Dan kijk ik eens in het rond: wie van mijn familie, buren of collega’s doet het? Niemand.

Dus als ik het wel doe, dan betekent dat al iets.”

“We hebben zo’n 280 leerlingen,” zegt Bryon nog. “Circus is in trek. Er hangt veel magie rond. Je leert dingen die je nooit had gedacht te kunnen. Weinig mensen denken bijvoorbeeld dat ze over een koord kunnen lopen. Je overtreft jezelf. Het is iets magisch.”

Ook het circusaanbod van het Molenbeekse Centrum West is tegenwoordig opgenomen in dat van Zonder Handen. “We hebben voor circus gekozen om tot een ontmoeting te komen tussen mensen. Het is een leuke vrijetijdsbesteding, maar je sociale vaardigheden worden ook aangescherpt. Neem nu een menselijke piramide maken: daarvoor moet je vertrouwen hebben en leren samenwerken.

Ook dát is Zonder Handen.”

De leerlingen van het circusatelier komen uit verschillende Brusselse buurten en hebben heel verschillende achtergronden. Het atelier doet er alles aan om de deur open te zetten voor iedereen. “De leerlingen krijgen al het materiaal ter beschikking en we proberen een eerlijke prijs te vragen voor de lessen. Dat is niet evident, want de organisatiekosten van een circusatelier zijn vrij hoog. Voor volgend jaar hebben we een nieuw systeem uitgedokterd, waarbij het inschrijvingsgeld wordt gebaseerd op het gezamenlijk belastbaar inkomen van de ouders.” Inschrijven voor volgend circusjaar kan vanaf 2 juli in De Markten.

Circus, dat is jezelf voortdurend overtreffen. Ook in je sociale vaardigheden.

www.zonderhanden.com

Tim Schoonjans

BDW 1280 PAGINA 25 - DONDERDAG 19 MEI 2011

Coene doet meer dan fietsen alleen. Beroepshalve geeft hij Nederlandse les aan nieuwkomers in Lethas, voorlopig nog op halve kracht. En ook het Huis van het Nederlands is hem niet vreemd.

Tegenwoordig steekt hij ook veel tijd in basisscholen bezoeken, in Brussel en het Pajottenland, waar hij is neergestreken. “De 1.000 kilometer is niet alleen een fysieke uitdaging. Er dient ook geld ingezameld te worden, vijfduizend euro per deelnemende ploeg. Sommige bedrijfsploegjes hebben

ook wat plezant blijven aan de ontbijttafel.”

“Ja, er zijn ook kankerpatiëntjes uit het UZ van Gent, Brussel en Leuven die tekenen.

Maar evengoed leerlingen uit schooltjes in Itterbeek, Halle, Ninove, Schepdaal of Pamel. Ook de Europese school in Woluwe doet mee, en De Bron uit Elsene. Ik schuim graag de deelnemende klassen af, en dan ga ik er over kanker vertellen. Dat zorgt voor fijne en warme momenten, verhelderende ook. Toen ik vroeg of iemand al had gehoord van een tumor in de pancreas, ging er meteen een vinger de lucht in. ‘Ja, mijn papa heeft een tumor in zijn hoofd,’ vertelde het jongetje.

Iedereen stomverbaasd en stil, ook de juf.

Wel, het is goed dat erover gebabbeld kan worden. En dat je hoort dat er ook hoop is.”

“Het is en blijft natuurlijk een harde dobber als je zo’n verdict krijgt. Dat was voor mij niet anders. Je wordt flink wakker geschud.

Maar lang ben ik niet bij de pakken blijven zitten. ‘Nidasjtere’ was het motto van mijn ma. ‘Voesj-voesj.’ Mijn ouders hadden een bakkerij aan Het Rad in Anderlecht. De nononsense van kleine zelfstandigen: blijf niet te lang zitten na een tegenslag.”

“Mijn ma was een echte Brusseles. Ze sprak perfect ABN, maar nooit met mij. Brussels, het is letterlijk mijn moedertaal, en dat zal zo blijven. Naar een naam voor mijn eenmansploeg heb ik dus niet lang hoeven zoeken.”

Francis Marissens

“‘Mijn papa heeft een tumor in zijn hoofd,’ zei het jongetje. Iedereen stomverbaasd en stil, ook de juf. Wel, het is goed dat erover gebabbeld wordt” hun werkgever als sponsor; ik maak er een punt van om zelf alles rond te krijgen. Met de hulp van anderen, uiteraard. In mijn geval die van duizend kinderen. Elk van hen maakt een tekening, en die verwerk ik dan in een placemat. Die onderleggers verkoop ik voor vijf euro per stuk. Origineler toch dan een eetfestijn?”

“De kinderen mogen zelf kiezen wat ze tekenen. Het is niet de bedoeling dat ze zieke mensen schilderen. Het moet toch

Wie nog wil deelnemen aan de 1.000 km tegen kanker: je kunt een ploeg van 1, 2, 4 of 8 fietsers inschrijven (die dan elk 1.000, 500, 250 of 125 kilometer afleggen, over vier dagen).

Elk team brengt 5.000 euro in.

Meer op www.1000km.be

Wie placemats wil bestellen ten voordele van Nidasjtere, kan dit met een overschrijving op BE14-7331-9999-9983 (KREDBEBB) van de Vlaamse Liga tegen Kanker. Wel graag volgende code vermelden: GIFT 170-012-195.

Eén placemat kost 5 euro; wie 40 euro neertelt, krijgt acht placemats én een fiscaal attest. De onderleggers worden na storting bezorgd.

Meer info op leo.coene@telenet.be of 0497-31.77.84

Leer handbiken

David Steegen Opluchting Mijn collega Miel is gelukkig. Zijn werkgever, misschien wel de mooiste club van Nederland, is na zeven jaar kommer en kwel kampioen. Enkele speeldagen geleden gaf men de Amsterdamse trots geen kans meer: AFC Ajax stond kansloos vierde op een schijnbaar uitzichtloze afstand van FC Twente en PSV Eindhoven. Maar zie: trainer De Boer, ras-Ajacied, werkte naarstig verder en hakte samen met dat andere clubicoon, Danny Blind, de nodige sportieve knopen door. Het duo volgde een sportieve lijn waar ze nooit van afstapten. Ondertussen rommelde het zonder ophouden aan de zijlijn, op de tribunes en in de coulissen. Die dertigste titel leek onhaalbaar.

De Nederlandse voetbalpaus Johan Cruijff mengde zich in de debatten en oreerde dat het een lieve lust was. Hij spaarde niets of niemand. AFC Ajax moest terug naar de kernwaarden. Technisch verzorgd voetbal nastreven en dominant zijn. Waar hebben we dat nog gehoord?

De bewondering voor het legendarische nummer 14 is groot. Ook hier. Het is echter geen vrijgeleide voor almacht en alwetendheid. In tijden van sportieve crisis heeft men de neiging naar langvervlogen tijden terug te grijpen. Maar nostalgie brengt zelden raad. Ajax daverde al die prijsloze seizoenen lang op zijn grondvesten. Bestuurswissels, revoluties, evoluties, audits en andere hervormingen hebben de club regelmatig dooreen geschud. Het gewraakte bestuur nam ontslag, want van Cruijff kan niemand winnen. Niet op en niet naast het veld. Ik zie het in Brussel niet gebeuren. Zeven seizoenen lang zonder prijs. De nationale beker tellen we gemakshalve niet mee. De beker is een troostprijs voor een gemiste titel, een verrassing voor een bescheiden club of een toetje als je al kampioen bent. Ajax ging al die jaren door de woestijn. En in volle crisis

werd de club uit Mokum kampioen. Op de laatste speeldag.

Achteraf is het makkelijk praten. De jeugd brak door, het klikte op het veld en de tegenstand verloor punten op cruciale momenten.

Ook de blessurelast viel mee. Zo eenvoudig is het. De rest is gekwetter in de marge.

Vandaag is Royal Sporting Club Anderlecht aan de beurt. Slechts derde worden is een schok voor vele fans. We worden hier overstelpt met goedbedoelde en minder goedbedoelde e-mails vol goede en slechte raad.

RSCA beroert vele zielen. Het bestuur zal stabiel verder werken om de eeuwige doelstelling te bereiken: kampioen worden.

In Wallonië hebben ze het begrepen. Het moet een unicum zijn in de geschiedenis van het sportbeleid van dit land. Minister Antoine, bevoegd voor Sport in het zuiden des lands, heeft een studie laten uitvoeren door voetbalmensen onder leiding van exvoetballer Benoît Thans om de pijnpunten en behoeften van het Waalse voetbal te onderzoeken. Na de doorlichting werd een budget vrijgemaakt om de oplossingen te financieren. En dat in een regio van een land waar niets eenvoudig is. De minister investeert maar liefst 101.550.000 euro in alle Waalse voetbalclubs. Van de eerste tot de laagste klasse, vierde provinciale. Zo krijgt Standard tien miljoen euro voor zijn nieuwe stadion; Charleroi, inmiddels een tweedeklasser, krijgt dat ook.

Hoewel de Brusselse clubs voor de grote bedragen uit de boot vallen, ben ik opgelucht.

Antoine wijst de weg. De structurele aanpak loont. Vraag het maar aan Miel, de gelukkige perschef van AFC Ajax. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

SINT-PIETERS-WOLUWE – De sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) organiseert tot eind juni initiatielessen handbiken.

Een handbike is een fiets waarbij de pedalen door de armen worden voortbewogen. Jongeren en volwassenen met een motorische handicap krijgen nu de kans om er kennis mee te maken. De initiatielessen, die al lopen, zijn begonnen met wat uitleg over de verschillende soorten handbikes, handelaars en andere nuttige informatie, om dan over te schakelen op het uittesten van het materiaal.

Ervaren handbikers en vrienden zijn overi-

gens welkom om beginners te vergezellen.

Tijdens de lessenreeks komen alle aspecten van het handbiken aan bod: sturen, remmen, schakelen, bochten nemen en nog veel meer.

Naarmate de groep vorderingen maakt, zullen er almaar langere tochten ondernomen worden. Na afloop van de lessen kan wie wil, deelnemen aan een recreatieve wedstrijd. De lessen vinden plaats aan gemeenschapscentrum Kontakt, Orbanlaan 54 in Sint-PietersWoluwe, op zaterdagen van 14 tot 16 uur.

TS

02-413.04.43, sportdienst@vgc.be

Sporten met een kanonskogel BRUSSEL – Sporten met een kettlebell? Het kan op 29 mei, op een initiatiestage in de KO Store.

Een kettlebell is een gietijzeren gewicht dat lijkt op een kanonskogel met een handvat.

Het wordt veel gebruikt tijdens vechtsporttrainingen en het is dan ook geen toeval dat de stage plaatsvindt in de KO Store (Centrumgalerij 29, 1000 Brussel). Tijdens de beginnersstage leert u de kettlebell kennen en

wordt er getoond dat dit meer is dan een simpele halter. Op het einde van de dag kunnen de deelnemers de kettlebell toevoegen aan hun work-out, op hun eigen niveau en ritme.

Zowel mannen als vrouwen, topsporters als vrijetijdssporters kunnen deelnemen. De stage loopt van 10 tot 12.30 uur en van 13.30 TS tot ongeveer 16 uur. powerkettlebell@hotmail.com, kostore@live.be

VELE STEMMEN ÉÉN KLANK INTERRELIGIEUS CONCERT ZONDAG 22 MEI 2011 OM 16 UUR MUZIEK UIT DE CHRISTELIJKE, ISLAMITISCHE EN HINDOESE TRADITIE

Anwar Abudragh (luit) Bert Cornelis (sitar) Carlo Strazzante (percussie) Raymond Auquier (orgel)

PROTESTANTSE KERK BRUSSEL Nieuwe Graanmarkt 8 (hoek Dansaertstraat) Toegang: 8 euro id.kerkbru@dommel.be 0470-033 266

Aangeboden door: Brussels Puja Committee - Davidsfonds - IDkB – Protestantse kerk - VOEM

BDW 1280 PAGINA 26 - DONDERDAG 19 MEI 2011

AFLEVERING 8

hun hoede in de op jn zi ol ho sc ia al or Fl de n va s er Vijfdeklass

chatroom

! p o ) t ( p a l n e e r Geef e DOOR PATRICK JORDENS

© SASKIA VANDER STICHEL

’, klas ring e d ia in en fleve ‘Med deze a ia’ kunn sers e med eklas or ou j zo z s in de de vijfd pen vo de t kro ‘Kla er van en. Wan school al acht tten. a ha lia m noe e Flora rk allem los te c et wel e o d p van roepsw lustig o ar je m waren g a r een p om e leuk, m blijven,” eester o m lapt tten is zichtig van an de a n r e h o “C d vo . oord nd v altij wijze w het ei atsessie de aan ikale ch n a s J klas

‘W

E

Van links naar rechts: Archita, Madina en Rebecca op MSN. “We chatten alleen met kinderen die we kennen.”

©2009 Turtle Industries

™

bev riend te geraken met Op die manier probeert hij den doen als het ons jonge meisjes. Wat wij zou kkeren en ver wijderen overkwam? Hem meteen blo emaal geen goed gevoel als vriend. Het geeft toch hel van jou wil weten en zelf als iemand allerlei dingen echt is.” niet wil zeggen wie hij of zij

l,” ver telt e doen een soort rollenspe epje. “We Sebastian van het eerste gro i zijn. Hij spelen dat we Brahin Amram vrienden maken. Maar is nieuw op de chat en wil net kan, wil hij ook de omdat hij niet altijd op het te weten te komen. Om gsm-nummers van iedereen en sms’en of te bellen.” die vrienden nadien te kunn racht hebben gek regen, Waarom ze precies die opd helemaal duidelijk. dat is de kinderen nog niet dstrijd via-de-chat“Misschien doen we een we mmers-verzamelen??” zoveel-mogelijk-telefoonnu agtekens in zijn ogen. gok t Nathan, met grote vra één uur per dag. Dat is Zelf chat Nathan gemiddeld er moet nog tijd zijn om te meer dan genoeg, vindt hij; al alleen met kinderen die voetballen. “Ik chat meest om dag te zeggen en te ik ken. Waarover? Gewoon, vragen hoe het gaat.” n op MSN ook alleen Rebecca en Madina chatte ben ontmoet. ”Nooit met met kinderen die ze al heb kunnen dat je chat met een onbekenden, nee. Het zou je het zelf weet. Voor ons man van vijf tig, zonder dat of we zo’n man zijn. Voor de groeps werk doen we nu als m gekozen, Celine Krijtjes. chat heeft hij een valse naa

Is Tom dom?

lijk t hen wel erg goed spelen dat je mag pesten, het ar een spel,” merkt Behan te bevallen. “Nu is het ma echt. Ook hier op op, “maar soms gebeur t het op elke school wel wordt school, ja ja! Ik denk dat er gepest, met of zonder chat.”

Zwaar werk troom is afgelopen, ga Voor het rollenspel in de cha epje van Sebastian en ik nog even langs bij het gro hebben ze uiteindelijk co. Hoeveel gsm-nummers zeg t Sebastian. “En bemachtigd? “Eentje maar,” je mag niet zomaar dat is maar goed ook, want ven. Of ik ooit zelf mijn persoonlijke dingen doorge ” Daar moet hij eens telefoonnummer zou geven?

“Hmm, heel misschien. even diep over nadenken. rtuigen, ja. Maar die Als iemand me echt kan ove rk hebben, hoor!” zal dan toch heel zwaar we

en Behan hangt een In het groepje van Rhizlane n chatsessie wordt er flink plezierige sfeer: tijdens hu dat we Sara zijn, die wat afgelachen. “We spelen ten is. Cyberpesten heet Tom de hele tijd aan het pes zoiets,” ver telt Rhizlane. kop! Tom: Hé trut. Ik Dat klink t zo: “Sara: Hé dom ? Sara: Toch wel, omdat ben toch niet dom op school eer wij iets stouts jij altijd meteen weent wann zeggen...” ijk is hij dus toch een “Tom pest ter ug, en eigenl “Hij zou Sara beter erdag tussen 12 beetje dom,” ver telt Behan.

Meer weten? Luister zat t meer van las n gee hij ft hee dan , Br ussel (98.8). meteen blokkeren en 13 uur naar Klets op FM , est gep r nie ma die op t nie ar Brussel vandaag haar gescheld. Ik ben nog Kijk zondag om 18 uur na and iem dat akt ma ege ar maar ik heb wel ooit me op tvbrussel. Of surf na en,” gaat gam e lin on bij en eld sch te ineens begon www.klasindemedia.be! rd er toen meteen uit we n soo per ie “D . der en ook hun eigen ver Behan Deze vijfdeklassers hebb et.” gez l spe het uit : gen floralia’, én een gek ick t, dat wil zeg Facebook-pagina, ‘studio , eer erk etv ern int lig vei over ck.com Ter wijl Behan uitleg geeft blog: vijfdeleerjaar.sk yro n: tte cha rd too ers onv en blijven de andere kinder

BDW 1280 PAGINA 27 - DONDERDAG 19 MEI 2011

za Z

I

E ED

REE N

9 TOT N 1 A

VOOR

IE

W D

3

K

MISSING LIN

JAAR • B

dres! a b e w n é é ze zijn n e s r e zeker. Maar l f e j i w c is , n e e te over rondhang Enkel s een enquê cyberspace u c in o g F a d a r il g h C e e : w

lgende it Wolu organisati eklassers u bleek het vo it ar hield de u ja r a it a d d n in g E Dat de vijfd e n! B 9 en 16 jaar. iet de enige ers tussen n e ti natuurlijk n e h c is rag bij Belg internetged

93 % gaat regelmatig online en profiel op e n e e ft e e h en g) 13-14-jarig ook of Netlo 83 % van de erksite (zoals Faceb socialenetw

V

38 % van de 9-16-jarigen had al ooit een negatieve ervaring op het net (zoals pornografische beelden die oppoppen, cyberpesten, bizarre berichten ontvangen...)

E

IDENTIKIT

© SASKIA VANDER STICHEL

oluwe, Floralia, Sint-Lambrechts-W n de vijfde klas van meester Ja Met hoeveel zijn jullie?

“Met 23.” s? en kan je horen in deze kla Hoeveel verschillende tal ngali.” mees, Azeri, Swahili en Be “Vijftien, waaronder Vietna ap?

Jullie bijzonderste eigensch hier meteen thuis.” e klas, iedereen voelt zich “We zijn een heel gezellig week?

Favoriete schooldag van de nen.”

“Vrijdag, dan hebben we tur Jullie droomuitstap? ...” l, Aqualibi, Océade, naar zee “De Efteling, Planckendae maar niet kiezen!)

(De vijfdeklassers konden

Heb jij liever geen onaangename verrassingen online?

e Op ww w.clicksafe.b vind je heel wat goeie tips voor veilige internetpret.

ATELIER

Mijn gsm is een dichter... mond Telecommunicatie: een hele efoons, vol om te zeggen dat we tel & computers, iPhones, iPods met iPads bij de vleet hebben om reld in elkaar en de rest van de we contact te komen.

Drie weken lang hebben de ma vijfdeklassers rond dit the at, gewerkt, gegoogled, gech ht! Want geblogd, gesurft. En gedic ken sommige van hun gsm’s ble ar! geboren dichters. Lees ma

t is wel tof.

Vijfde leerjaar is onze klas, he t er minder huiswerk was.

Maar ik zou liever willen da Het is niet leuk hoor! t niet door!

Sommige mensen hebben da thy, Behan en Thien Y) (de gsm’s van Rhizlane, Ca

We hebben hard gewerkt, rkt dat hebt u vast zelf ook geme nu klaar Thema telecommunicatie is We weten er nu alles over. maar.

Vraagje stellen? Probeer het (de mobiele telefoon van meester Jan)

t het exact k een ‘160’ genoemd. Omda Zo’n sms-gedicht wordt oo ntal is aties en leestekens. Dat aa 160 tekens telt, inclusief sp je per smslijke maximale aantal dat ke ron rsp oo t he op erd se geba naar ww w.precies160.nl. bericht kon versturen. Surf En probeer het zelf eens!

160