BDW - editie 1279 by brusselnieuws.be

BRUSSELSE FILMMAKERS op de croisette IN CANNES En ook: Annie M.G. Schmidt, Jam’in Jette en Zucchero.

12 05 11

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

FELLE KLEURTJES IN BONNEVIEPARK

SINT-JANS-MOLENBEEK – Ook bij het ontwerpen van speelpleintjes staat de tijd niet stil. Neem nu het Bonneviepark, dat afgelopen weekend feestelijk geopend werd in oud-Molenbeek. Avontuurlijke klimtuigen, mooi vormgegeven én in een kleurrijke omgeving, een ontwerp van het Brusselse architectenbureau Suède36. Het oorspronkelijke concept van het Bonneviepark dateert van halfweg de jaren negentig en werd geïntroduceerd door het buurthuis Bonnevie. Op deze plek in de stad, verminkt door de sleuven voor de metro, kwamen geen nieuwe woningen, maar een park waar spelen centraal staat. De omwonenden dachten mee na over het park, dat SVG daarmee ook echt van hen is.

Mobiliteit > Vervoersplan verplicht vanaf honderd werknemers

Bedrijven moeten auto’s tellen V

andaag zijn Brusselse bedrijven met meer dan tweehonderd werknemers al verplicht om een bedrijfsvervoersplan voor te leggen. Zopas heeft de Brusselse regering beslist om die verplichting uit te breiden naar de kleinere bedrijven, die met meer dan honderd werknemers. Het aantal bedrijven verdubbelt hiermee tot zes- à zevenhonderd. Een kleine driehonderdduizend Brus selse werknemers zijn hierbij betrokken. De bedrijven worden verplicht om van alle werknemers de vervoerswijze in het woon-werkverkeer door te geven aan Leefmilieu Brussel.

Ook moeten ze het aantal parkeerplaatsen en bedrijfswagens doorgeven, en de bereikbaarheid van de werkplek met de fiets en het openbaar vervoer. Het Brussels Gewest hoopt zo een beter zicht te krijgen op het mobiliteitsgedrag van de Brusselse werknemer. De bedrijven moeten daarnaast een actieplan ontwikkelen om meer mensen met tram, bus, metro, trein en fiets of carpoolend naar het werk te laten komen. Het Brussels Gewest wil meer in het bijzonder het aantal werknemers dat zonder medepassagiers in de auto naar het werk komt, terugdringen. Het Brussels Gewest vraagt de be-

drijven maatregelen te nemen die het gebruik van openbaar vervoer en fiets aanmoedigen. De bedrijfsvloot moet een gunstige ecoscore hebben en, opmerkelijk, elk bedrijf zal ook overdekte fietsenstallingen moeten hebben voor werknemers en bezoekers, ten minste a rato van een vijfde van het aantal autoparkeerplaatsen en twintig plaatsen meer dan het aantal effectieve fietsers in het bedrijf. Tot slot zullen de bedrijven ook moeten aantonen dat ze voorbereid zijn op vervuilingspieken, bijvoorbeeld door telewerken mogelijk te maken of alternatieven voor de auto aan te bieden.

Rompslomp De grote bedrijven, die eerder al bedrijfsvervoersplannen hebben opgesteld, zullen hun plan op 15 oktober moeten indienen. De kleinere bedrijven krijgen de

tijd tot half januari volgend jaar. Met de verplichte bedrijfsvervoersplannen wil het Brussels Gewest

Tegen eind 2012 moet elk bedrijf een overdekte fietsenstalling aanbieden aan de werknemers het autoverkeer aanpakken. Volgens het Iris 2-plan moet het autoverkeer in de stad tegen 2018 met twintig procent teruggedrongen zijn. Toch speelt de verplichting om bedrijfsvervoersplannen op te stellen, een eerder ‘sensibiliserende’ rol. Bedrijven worden niet verplicht om het autogebruik te minderen, en er zijn

ook geen sancties voor bedrijven die geen bedrijfsvervoersplan indienen. Bij Beci, de federatie van Brusselse werkgevers, zijn ze er zeker niet tegen dat bedrijven aangespoord worden om na te denken over het mobiliteitsgedrag van hun werknemers. “Een vlot verkeer in de stad is in het belang van alle bedrijven,” zegt Tom Smeets van Beci. Wel worden er vraagtekens geplaatst bij de administratieve rompslomp en bij de verplichting om fietsstallingen te plaatsen. “Als die leeg blijven staan, schiet de maatregel zijn doel voorbij.” Steven Van Garsse DB11/747529E1

BRUSSEL – Het Brussels Gewest schakelt een versnelling hoger in de aanpak van de auto-overlast. Voortaan moet elk bedrijf van meer dan honderd werknemers een actieplan voorleggen waarmee het autoverkeer moet worden teruggedrongen.

ADVERTENTIE

Ga snel naar pagina

28 en 29

N° 1279 VAN 12 TOT 19 MEI 2011 ¦ WEEK 19: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

BDW 1279 PAGINA 2 - DONDERDAG 12 MEI 2011

OPMERKELIJK © BART DEWAELE

Uitgelicht > Extra klassen in basisonderwijs plus nijverheidstechnische school

SCHOT IN SCHAARBEEKVORMING SCHAARBEEK – Langzaam maar zeker tekenen de contouren van het nieuwe Schaarbeek-Vorming zich af. De noordkant wordt economisch te ontwikkelen gebied; de zuidkant krijgt een gemengde functie. Maar de Stad Brussel heeft andere plannen, zegt de Brusselse Raad voor het Leefmilieu. In de commissie Ruimtelijke Ordening van het Brussels parlement vorige week lichtte minister-president Charles Picqué (PS) een tipje van de sluier. “Volgens het richtschema worden er twee polen uitgewerkt: een noordkant, 78 procent van het geheel, geschikt voor economische ontwikkeling, en een zuidkant, die een gemengde economische en woonfunctie krijgt. Daarover bestaat consensus. Moeilijker is een derde zone, waar een voetbalstadion zou kunnen komen.” Picqué geeft nog mee dat het Europees Centrum voor Fruit en Groenten (ECFG) en de ‘vroegmarkt’ Mabru van de zuidkant, waar ze nu zitten, naar het noorden verhuizen. Een richtschema is een visieplan voor de inrichting van grond. In het geval van Schaarbeek-Vorming is dat richtschema groter dan Schaarbeek-Vorming zelf: de gronden van Mabru en het ECFG zijn er ook in begrepen, samen met de gronden van de vroegere kachelfabriek Godin. En net daar wringt een schoen. Volgens Bral, de Brusselse Raad voor het Leefmilieu, zijn de plannen voor Just Under the Sky, het shoppingcentrum dat ingepland staat op de Godinsite, verder gevorderd en is het waarschijnlijk dat de uitvoerder van dat winkelcentrum binnenkort een vergunning krijgt. “Zo doorkruis je natuurlijk het richtschema. Het is merkwaardig om eerst een groot winkelcentrum neer te zetten, parkeerplaatsen inbegrepen, en daar dan jaren later woningen rond te draperen,” zegt Steyn Van Assche van Bral. Lees: de Stad Brussel wil het gewestelijke richtschema een beetje voor zijn. Bral zegt zich wel te kunnen vinden in de plannen voor de noordkant. “Daar kan industrie komen op een plaats waar zoiets thuishoort: tegen de haven, onder de luchthaven CD en ver van bewoning.”

22,3 miljoen voor nieuwe scholen BRUSSEL – Ruim 22 miljoen euro wordt dit en volgend schooljaar in het Brusselse Nederlandstalige onderwijs gepompt: 18 miljoen van Vlaanderen, 2,5 miljoen van de VGC en nog eens een kleine twee miljoen van het Brussels Gewest. Behalve negen nieuwe of ‘ontdubbelde’ basisscholen komt er in Anderlecht ook een secundaire nijverheidstechnische school bij.

school voor bijzonder onderwijs in de Molenbeeksestraat, en de Cardijnschool, de Lakense secundaire school voor bijzonder onderwijs, overgebracht naar de Anderlechtse Verheydenstraat. Vandermot: “In de Cardijnschool kunnen de leerlingen

“Leerlingen uit Anderlecht steken het kanaal niet over”

mdat in Brussel nog altijd te veel jongeren vastlopen in het algemeen secundair onderwijs, proberen de onderwijsoverheden al enkele jaren het technisch en beroepsonderwijs aan te prijzen. Vanaf 1 september 2012 is er een nieuwe nijverheidstechnische school, op een administ ratieve site in de Verheydenstraat. Hiervoor wordt een beroep gedaan op de vzw Sint-Goedele, die het Anderlechtse Sint-Guido-Instituut, het Jetse SintPieterscollege en nog enkele katholieke Brusselse scholen bestuurt. Directeur Piet Vandermot meent dat er in Anderlecht behoefte is aan zo’n school. “We gaan er schilder-

werken en andere richtingen uit de bouwnijverheid aanbieden. Daar is een tekort aan. In het Brusselse beroeps- of technisch onderwijs kun je nu vooral terecht voor verzorging, kantoor en handel. Don Bosco biedt natuurlijk wel nijverheidstechnische richtingen aan, maar die school ligt in Sint-Pieters-Woluwe. Leerlingen uit Anderlecht steken het kanaal niet over.” In de nieuwe school zal behalve technisch en beroepsonderwijs ook bijzonder onderwijs worden gegeven. Daartoe voert de vzw SintGoedele een grote schuif- en verhuisoperatie in Laken door. Om te beginnen worden Spes, de basis-

In de gebouwen van Spes komt een nieuwe basisschool, een vestiging van het Sint-Pieterscollege. Voorts verhuist ook de beroepsafdeling Schilderwerken van Sint-Guido naar de Verheydenstraat. Vandermot vindt die nabijheid van beroeps en bijzonder onderwijs een goede zaak. “De grens tussen beide is flou. In het beroeps zitten soms leerlingen die eerder thuishoren in het bijzonder beroepsonderwijs, maar bij de ouders is de drempel naar dit type onderwijs nog altijd heel hoog. Als ze samen zitten, zal dat veel soepeler lopen.”

Gewest legt bij

die voorbereid worden op de gewone arbeidsmarkt, nu al schilderwerken volgen. Door de school te verhuizen zullen ook zij gebruik kunnen maken van de infrastructuur op de nieuwe site.” De Cardijnschool wordt verkocht.

De nieuwe nijverheidstechnische school zal een deel van het geld opsouperen dat de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie nog dit jaar in de capaciteitsuitbreiding van het Brusselse onderwijs steken. De rest gaat naar het basisonderwijs. Voor heel Brussel moeten er tegen 2015

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Tijdens de Europese Operadagen zetten meer dan honderd operahuizen de deuren open. Zo ook De Munt, waar jonge oortjes zittend, liggend en hangend konden wegdromen bij Camille Saint-Saëns’ Carnaval des animaux.

WEEKOVERZICHT

BDW 1279 PAGINA 3 - DONDERDAG 12 MEI 2011

WOENSDAG 4 MEI EXTRA GELD VOOR ONDERWIJS. De Vlaamse regering investeert achttien miljoen euro extra in negen projecten in het Brusselse Nederlandstalige basisonderwijs. Op termijn komen er daardoor 1.800 plaatsen bij. Eerder al besliste de Franse Gemeenschap om 4.100 bijkomende plaatsen te creëren in het Franstalige onderwijs in Brussel. Opmerkelijk: ook het Brussels Gewest plant investeringen voor 3.500 extra (Frans- én Nederlandstalige) plaatsen. DAKBRAND IN NIEUWSTRAAT. In een pand langs de Nieuwstraat woedt er ter hoogte van Hema en H&M een korte, maar hevige dakbrand. Die ontstaat rond acht uur ’s ochtends tijdens de afbraak van een schoorsteen. De brandweer heeft het vuur snel onder controle. Er is alleen materiële schade.

DONDERDAG 5 MEI PROTEST VOOR KANTOREN N-VA EN PS. Jonge actievoerders van de Stockholm Group, onder wie Felix De Clerck, zoon van federaal minister Stefaan De Clerck (CD&V), voeren actie aan de kantoren van de N-VA en aan het PS-hoofdkwartier. Ze protesteren tegen de blokkering van de federale regeringsonderhandelingen. De N-VA laat de actievoerders verwijderen door de politie; bij de PS wordt een delegatie ontvangen door leden van de studiedienst.

VRIJDAG 6 MEI De Vlaamse Gemeenschap en de VGC trekken samen 20,5 miljoen euro uit voor capaciteitsuitbreiding in het Nederlandstalig onderwijs. Het Brussels Gewest doet er nog 1,8 miljoen bij.

vijftienduizend plaatsen bij komen, waarvan drieduizend aan Nederlandstalige kant. Eerder werd al bekend dat de Sint-Jorisbasisschool een tweede vestiging opent aan Nieuwland. Daar komen nu acht projecten bij van het gemeentelijk, gemeenschaps- en vrij onderwijs. Het gaat om uitbreidingen of nieuwe scholen: de Schaarbeekse gemeenteschool Kattepoel, de Lutgardisschool in Etterbeek, Sint-Pieters in Jette/Laken, De Kleurdoos in Brussel-centrum, ’t Plant’zoentje in

“ “ HET GETAL

Laken, De Muziekladder in Schaarbeek, Papageno in Evere en de Unescoschool in Koekelberg. Samen zijn dat 390 extra plaatsen tegen september. In zes jaar tijd moeten ze uitgroeien tot 1.800 plaatsen. Brussels minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD) heeft nog andere voorstellen ontvangen van scholen die willen uitbreiden. Een of meer van die projecten zal (zullen) wellicht uitgevoerd kunnen worden met de eenmalige bijdrage van het Brussels Gewest. Vorige week bleek plots

dat de Brusselse regering, nochtans niet bevoegd voor Onderwijs, volgend jaar ook een duit in het zakje doet en negen miljoen euro uittrekt voor 3.500 extra plaatsen in Brusselse scholen. Die negen miljoen worden verdeeld volgens de bekende verdeelsleutel: 20 procent voor Vlaamse en 80 procent voor Franstalige projecten. Dat betekent dus nog eens 1,8 miljoen euro erbij voor het Nederlandstalig onderwijs. Bettina Hubo

Door van staatshervorming een politieke prioriteit te maken, was CD&V de voorbije jaren ongewild de belangrijkste architect van het lossen van de band met Brussel, waartegen ze zich nochtans steeds heeft verzet.” Politicoloog Dave Sinardet (VUB en UA) legt in De Standaard de Vlaamse paradox uit in de staatshervorming: ‘Wie Vlaanderen wil versterken, zal ook Brussel moeten versterken.’

Ik ben al lang minister-president. Het is tijd om de opvolging voor te bereiden.” Brussels regeringsleider Charles Picqué (PS) kondigt op het Irisfeest aan dat hij geen vijfde ambtstermijn ambieert. Nog vóór de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2012 wil hij gas terugnemen.

29,38 %

Over taalkaders zijn al bijna regeringen gevallen. Ze bepalen de verhouding Nederlands- en Franstalige ambtenaren in de Brusselse ministeries en bij de brandweer. Volgens de wetgever moet dat volgens de werklast. Hoe meer Franstalige dossiers, des te meer Franstalige ambtenaren. En hetzelfde voor de Neder-

landstalige dossiers. Zo’n taalkader heeft in het verleden vaak tot klachten geleid bij de Raad van State. Die vernietigde het taalkader omdat het een gevolg was van een politiek akkoord en niet van een telling op het terrein. Volgens Bruno De Lille, staatssecretaris voor het Openbaar Ambt (Groen!), is nu een degelijke telmethode gevonden. En die heeft geleid tot een taalkader van 29,38 procent Nederlandstaligen en 70,62 procent Franstaligen. De beslissing van de Brusselse regering is goed nieuws voor de ambtenaren: die kunnen nu eindelijk bevorderd worden. SVG

TITELAMBITIES OPGEBORGEN. Anderlecht verliest, na een doelpunt van topschutter Jelle Vossen, met 1-0 van leider Racing Genk en is nu zo goed als zeker kansloos voor de titel. De Brusselaars hebben zes punten achterstand op de leider en zakken door het verlies weg naar de derde plaats. Standard wordt, na de overwinning tegen Club Brugge, alleen tweede, met drie punten meer dan paars-wit. NIEUWE VOETPADEN VOOR ELSENSESTEENWEG. De voetpaden op de hele Elsensesteenweg worden heraangelegd op kosten van het Brussels Gewest. Daarmee komt het Gewest tegemoet aan de eis van burgemeester Willy Decourty (PS). Het Gewest wilde oorspronkelijk uitsluitend de voetpaden tussen de Naamsepoort en het Fernand Cocqplein vernieuwen. De werkzaamheden zullen in fasen verlopen om de overlast te beperken.

ZATERDAG 7 MEI GEEN PICQUÉ V. Charles Picqué (PS) bevestigt op een toespraak naar aanleiding van het Irisfeest dat hij geen kandidaat is om zichzelf op te volgen als minister-president van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Mogelijk houdt hij het nog voor het einde van de legislatuur (2014) voor bekeken. De 62-jarige Picqué is bezig aan zijn vierde mandaat als Brussels minister-president. SCHOTEN IN SINT-JOOST. Bij een schietpartij op de Antwerpse steenweg raakt een man die op een terras zit, zwaargewond. De passagier van een motorrijder stapt af, haalt een pistool boven en raakt de man vier keer. Het slachtoffer wordt overgebracht naar het ziekenhuis. Van de daders is nog geen spoor.

ZONDAG 8 MEI GERED VAN VERDRINKING. Een Pool uit Brussel verdrinkt bijna in de zwemvijver van het Bloso-domein van Hofstade. De man zwemt in de verboden zone en krijgt waarschijnlijk krampen door het koude water. Twee redders halen hem uit het water en reanimeren hem een halfuur. Daarna wordt hij in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht.

MAANDAG 9 MEI ONDER TREIN. In het station Brussel-Centraal komt een persoon onder een Thalystrein terecht. De politie vermoedt dat het om een wanhoopsdaad gaat. Het slachtoffer overleeft de aanrijding en wordt door de brandweer bevrijd. Door het incident ontstaan er vertragingen op het treinverkeer naar Antwerpen en Leuven.

DINSDAG 10 MEI MOBIB EN VILLO VORMEN TANDEM. Vanaf nu is het mogelijk om met de Mobib-kaart een Villo-fiets te huren. Het Villo-abonnement op de Mobib-kaart laden kan door inschrijving op de website van Villo. Vervolgens krijgt u een aantal codes toegestuurd die u moet invoeren de volgende keer dat u een Villo-fiets gebruikt. Tot eind september is Villo gratis voor Mobib-gebruikers.

Samengesteld door Sam Vanermen

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1279 PAGINA 4 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Samenleving > Nieuwe NRV-voorzitter Marcel Cloet stuurt katholieke solidariteitsorganisaties

‘Alleen druk op de politiek helpt’ SINT-GILLIS – Een massa schoolverlaters zonder diploma. Leegstand en huisvestingscrisis in Brussel. Stromen asiel- en gelukszoekers. Marcel Cloet, zopas door de Vlaamse bisschoppen aangesteld tot voorzitter van het Netwerk Rechtvaardigheid & Vrede (NRV), biedt een kerkelijke blik op de uitdagingen. “Er is genoeg voor iedereen, maar we moeten radicaal herverdelen.”

n het Netwerk Rechtvaardigheid & Vrede (NRV), vroeger bekend als de Nationale Commissie Rechtvaardigheid & Vrede, overleg gen negen autonome solidariteitsor ganisaties (zie inzetje). Elk van hen maakt de bevolking met campagnes bewust van maatschappelijke pro blemen in het Zuiden, maar ook bij ons, ook in Brussel. Aan veel van die campagnes is een politieke actie verbonden. Is dat nodig? Ja, vindt Marcel Cloet. “Om het beleid te kunnen beïnvloeden, hebben campagnes een politiek luik nodig. Welzijnszorg bijvoorbeeld (Cloet was voorzitter van 2000 tot 2008, red.) heeft jaarlijks een aantal politieke eisen voor de verschillende overheden: gewest, gemeenschap pen, federaal. In het onderwijs zien we bijvoorbeeld het probleem van de uitstroom zonder diploma. Op het vlak van huisvesting is er de leegstand in Brussel. Veel mensen kunnen de gezondheidskosten niet meer betalen. Stuk voor stuk the ma’s waar wij de vraag stellen: wat doet de politiek eraan? Hoe kan er iets veranderen?” “We houden rondetafels met specia listen uit de sector, we formuleren eisen. Daarbij hoort doorgaans een soort petitieactie, onder een speelse vorm. Gewoon om druk uit te oefe nen op de politiek. De vorige Brus

selse regering had vijfduizend nieu we sociale woningen beloofd. Na vier jaar zagen we er nog geen hand vol gerealiseerd. Er blijft een tekort van 25.000 sociale woningen in het gewest. Mochten de solidariteits organisaties dit soort kankers niet

“Wat krijgt prioriteit van de politiek? Dat waarover het hardst wordt geroepen”

opvolgen, en niet blijven aandrin gen, dan verandert er niets. Als je de politiek niet constant op de vingers blijft kijken, dan verzandt alles.” Bent u niet mee schuldig aan de stilstand, als mouwtrekken niet helpt? Marcel Cloet: “Pas op: er wordt echt wel naar ons geluisterd. Onze eisen rond een minimale elektri

citeitslevering en de budgetmeters bleken al ingewilligd voordat onze campagne beëindigd was. Precies omdat het zo sterk leefde, reageerde de politiek meteen. Samen met de seniorenvereniging Okra zetten we een ‘zegeltjescampagne’ op om een hoger minimumpensioen te eisen. We haalden ongeveer 260.000 ‘ze geltjes’ of handtekeningen rond. Politici kunnen dit zomaar niet naast zich neerleggen. De cam pagnes worden ook altijd gedragen door verschillende partners. Rond huisvestingspolitiek springt de ar beidersbeweging op de kar. Rond gezondheidszorg doen de verschil lende ziekenfondsen mee. Als het over bejaardenzorg gaat, doet Okra mee. Bij onderwijs participeren de onderwijskoepels. We werken plu ralistisch om het draagvlak groter te maken.” Werkt u op de oorzaken van sociale uitsluiting? Cloet: “Een kant-en-klare oplos sing heeft niemand, maar concrete stappen kunnen wel gezet worden. De kerk moet vanuit haar bood schap liefdadigheid concreet ma ken. Dat begint met noodhulp, de eeuwenoude caritas. Voedselpak ketten en voedselbanken horen tot de initiat ieven om mensen uit de eerste nood te helpen. Wie honger heeft, moet eten krijgen: daar valt niet te veel over te filosoferen. Het aantal mensen die een beroep doen op de voedselbanken, blijft stijgen: we zitten al aan 116.000 of zo. Wie het aantal initiatieven voor daklo zen in Brussel op een rij zet, komt aan meer dan honderd. Er gebeurt dus heel veel. We zorgen voor ont

DE STAD IN EEN ROLSTOEL: PLAN GEEFT TOEGANKELIJKHEID AAN BRUSSEL – Je bent jong, je zit in een rolstoel en je wilt wat. Bijvoorbeeld de hoofdstad van Europa zelfstandig verkennen. Het Rolstoelplan kan helpen. Brussel trotseren in een rolstoel? Geen gemakkelijke opgave met al die kasseien, putten in het trot

toir en wc’s in kelders van cafés en restaurants, vaak enkel te bereiken langs een smalle, steile trap. UseIt (‘tourist info for young people’) en de Vereniging Personen met een Handicap (VFG) sloegen de handen in elkaar en stelden een plan op dat aangeeft welke plekken al dan niet toegankelijk zijn voor rolstoelge

Groen? Toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Geel? Hulp nodig. Rood? Te mijden.

E.H. Marcel Cloet Priester Marcel Cloet (1943, Pittem) was achtereenvolgens proost van het ACW (Ieper), nationale proost van de Katholieke Arbeidersjeugd (KAJ) en nationale proost van de Kristelijke Werknemersbeweging (KWB). Van 2000 tot 2005 was hij internationale proost van de Wereldbeweging van Christelijke Arbeiders (WBCA). Sinds 2005 is hij lid van de dienst Vorming en Begeleiding van het vicariaat Brussel en sinds 2006 verantwoordelijke voor de Nederlandstalige pastoraal in Sint-Gillis, waar hij woont. Als voorzitter van Kerkwerk Multicultureel Samenleven voor Brussel zat hij al in de koepelorganisatie Netwerk Rechtvaardigheid & Vrede, waarvan hij sinds kort voorzitter is. Sinds 2010 is hij ook vicariaal afgevaardigde voor de solidariteitsinitiatieven. Het Netwerk Rechtvaardigheid & Vrede (NRV) verenigt en overkoepelt het werk van negen katholieke solidariteitsorganisaties: Welzijnszorg, Kerkwerk Multicultureel Samenleven, Welzijnsschakels, Broederlijk Delen, Pax Christi Vlaanderen, Missio, Caritas Catholica Vlaanderen, Caritas International en Present Caritas Vrijwilligerswerk. JMB

bruikers. Nieuw aan dit plan is dat er gewerkt wordt met kleurcodes. Groene locaties zijn toegankelijk; geel betekent dat hulp van derden is aangewezen, en de rode locaties zijn te mijden. Het plan biedt een overzicht van musea, bioscopen, theaters, cafés en restaurants in het centrum van de stad. “Jonge rolstoelgebruikers van de VFG zijn er zelf op uitgetrok ken en hebben alles ter plaatse uit getest,” zegt Nicolas Marichal van Use-It. “Het is een praktische gids door jongeren voor jongeren, in de

haal en opvang, we geven eten, bie den kleren en douches aan... Maar daarmee neem je de oorzaken niet weg.” Valt Brussel in een groot gat als die organisaties wegvallen? Cloet: “Zonder twijfel. Er is niet alleen noodhulp, maar vooral ook structurele hulp nodig. Als je jonge Brusselse werklozen van allochtone afkomst op de rails wilt krijgen – ze dus betrekken bij de samenleving, ze doen meetellen –, dan moeten ze kunnen werken. Het is de enige ma nier om hun een gevoel van waar digheid te geven – en daardoor voor kom je natuurlijk ook dat ze bussen gaan bekogelen. In Brussel zijn er heel wat projecten, onder meer door Welzijnszorg gefinancierd. Alles draait hier rond inschakeling in de samenleving.” Wordt armoede voldoende aangepakt? Cloet: “Hoe komt het dat in Brussel veertig procent van de kinderen op groeit in een gezin zonder inkomen uit arbeid? Omdat het ook een com plex politiek probleem is, moeten wij als solidariteitsorganisaties altijd een politiek luik ontwikkelen. De politici nemen ons au sérieux omdat de partners die de acties dragen, uit verschillende ideologische en le vensbeschouwelijke hoeken komen. De Erfgoeddag Armoede troef leerde ons onlangs nog dat katholieken en socialisten al honderdvijftig jaar de armsten de hand reiken.” Ziet u lokaal iets veranderen, zoals bij u in Sint-Gillis? Cloet: “Initiatieven zoals onthaal

eerste plaats gericht op vrijetijdsbe steding.” Volgens Marichal is er de laatste jaren een opmerkelijke vooruitgang geboekt, maar blijft er veel werk aan de winkel. “Bij renovaties wordt er meestal wel rekening gehouden met rolstoelgebruikers. Ook het open baar vervoer wordt steeds toegan kelijker. Het grote pijnpunt zijn de cafés, restaurants en het histori sche centrum van de stad.” SV www.rolstoelplanbrussel.be

BDW 1279 PAGINA 5 - DONDERDAG 12 MEI 2011

van thuislozen, computerlessen, to neelspelen met kansarmen en ande re culturele evenementen: er zijn tal van acties waar mensen in armoede aan de bak komen of het woord kun nen nemen. Geduld in die sector is essentieel, want het gaat stapsge wijs vooruit. In de parochie Jezus Arbeider in Sint-Gillis (Vorstse steenweg 207) heeft de vzw Abraço de Braziliaanse migranten bijvoor beeld op Paaszondag een informa tienamiddag over hun verblijfssta

“Sterven door politiek geweld of van de honger: voor Genève is het ene een aanvaardbare reden om naar hier te komen, en het andere niet. Is dat niet hypocriet?”

tuut aangeboden. Niemand minder dan Freddy Roosemont, directeurgeneraal van de Dienst Vreemdelin genzaken, kwam uitleg geven. Dat is heel belangrijk voor hen.” “Niemand kan de problemen die verbonden zijn aan migratie, snel oplossen. Met concrete beleidsvoor stellen proberen de organisaties Kerkwerk Multicultureel Samen leven en Caritas Internationaal Hulpbetoon, in samenwerking met anderen, het migratiebeleid te stu ren.”

Marcel Cloet: “Neem alle vrijwilligerswerk weg uit Brussel, en er valt enorm, enorm veel hulpbetoon stil.”

OFFICIEEL: 69 MOSKEEËN IN BRUSSEL BRUSSEL – Volgens cijfers van de Moslimexecutieve (MEB) zijn er officieel 69 moskeeën in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Veertien moskeeën in Brussel, veertien in Schaarbeek, twee in Elsene, drie in Sint-Gillis, acht in Anderlecht, negentien in Sint-Jans-

Molenbeek, telkens één in Koekel berg, Jette, Sint-Agatha-Berchem en Evere, twee in Vorst en drie in Sint-Joost. Dat zijn de cijfers van de Moslimexecutieve die Brussels minister-president Charles Picqué (PS) gaf als antwoord op een schrif telijke vraag van parlementslid Paul De Ridder (N-VA). De 69 moskeeën

Geen enkele moskee krijgt een tegemoetkoming van het Gewest.

krijgt bijgevolg prioriteit? Datgene waarvoor – met reden – het hardst wordt geroepen. Dwaas zijn politici niet, maar je moet met een stevig dossier aankomen. Maar als het maatschappelijk draagvlak er is, als het dossier sterk is, dan kunnen de sociale problemen aangepakt wor den.” Kunt u nog gewoon op de hoek van de straat staan met uw vrijwilligers? Cloet: “De tijden zijn inderdaad veranderd, maar toch. Voor de ac tie Koffiestop van Broederlijk Delen (koffie aanbieden voor een vrije bijdrage, red.) zijn er altijd vrijwilligers te vinden. Iets vergelijkbaars heeft Welzijnszorg met Soep op de Stoep. In Sint-Gillis doen we dat voor de kerk tijdens de markt. Dit jaar heb ben twaalf mensen zestig liter soep gemaakt. Daar waren verschillende jonge gezinnen bij, mensen die hun kindje lieten dopen, maar anders niet in de kerk te zien zijn. Maar als ik ze vraag soep te maken, dan zeggen ze direct ja, ‘Bedankt dat je het mij vraagt.’ Een engagement om elke week van dienst te zijn, wil len we niet vragen, want ze lopen al op de toppen van hun tenen om gezin en werk te combineren. Op de solidariteitsmaaltijd zijn het weer anderen die koken. Ook in het ont haalcentrum Entraide in Sint-Gillis werken vrijwilligers mee. Neem alle vrijwilligerswerk weg uit Brussel en er valt enorm, enorm veel hulpbe toon stil.”

Wanneer verandert de wetgeving ten goede? Cloet: “Vanuit juiste analyses val len de gaten, de onrechtvaardigheid in de wetgeving op. Het is dan aan de organisaties om te vertalen wat er allemaal veranderd moet worden. In de huurwetgeving hebben we veel kunnen laten bijsturen. Natuurlijk zijn de problemen nog lang niet van de baan. Politici handelen steeds onder druk. De middelen zijn be perkt en er is zoveel te doen, de tijd binnen een legislatuur is kort. Wat

Hoe staat u tegenover de instroom van migranten in de stad? Cloet: “Uit conflictlanden en ande re komen veel mensen, op zoek naar een beter leven. Asielbeleid blijft een moeilijke discussie. Sterven door politiek geweld of van honger: volgens de Verdragen van Genève blijkt het ene een aanvaardbare re den om naar hier te komen en het andere niet. We kunnen het niet in één dag oplossen, maar achter die akkoorden zit toch een stuk hypo crisie. Maar wellicht kunnen we op dit moment niet anders...” “De toevloed kan alleen beheerst worden als we de herverdeling mon diaal aanpakken. Er is meer dan ge noeg, maar er is geen maatschappe lijk draagvlak om radicaler te gaan herverdelen. Vinden we het normaal dat wij vier keer te veel van de aarde opeten, getuige onze ecologische voetafdruk, terwijl anderen onvol doende te eten hebben?” Jean-Marie Binst

hebben niet noodzakelijk allemaal banden met de Executieve, deelde Picqué nog mee. Veertien van de 69 bij de MEB be kende moskeeën zijn erkend door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, waardoor ze aanspraak kunnen maken op een financiële tegemoet koming. Nu is dat nog voor geen enkele moskee het geval. Wil een moskee officieel erkend worden, dan dient ze eerst gescreend te worden door de Executieve. Het is ook zo dat als een moskee een tegemoetko ming voor een deficitaire begroting

zou vragen aan het Brussels Gewest, de begroting eerst gecontroleerd wordt door de Moslimexecutieve. Dat overheidsorgaan wordt geacht over de nodige expertise te beschik ken om uitgaven voor een eredienst na te kijken, en over de wenselijk heid ervan te oordelen. Het probleem is dat de MEB al sinds 2008 op apegapen ligt. Er is onenig heid over hervormingen die de fede rale staat eist. De Executieve heeft sinds maart dit jaar geen federaal mandaat meer als representatief or CD gaan.

BDW 1279 PAGINA 6 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Er zijn drie projecten voor een shoppingmall in het noorden van Brussel in voorbereiding: Uplace in Machelen, Just Under the Sky aan de Van Praetbrug en het Neo-project op de Heizel.

Economie > Debat over de plaats van shoppingcentra

‘Stop de megalomanie’ BRUSSEL – Op de studiemiddag over shoppingcentra in en om Brussel was iedereen het er afgelopen donderdag over eens dat de gewesten dringend overleg moeten plegen en een visie moeten ontwikkelen. “In Brussel zijn er nog amper vrije lapjes grond. Laten we daar toch iets doordachts en duurzaams mee doen,” zegt vakbondsvrouw Myriam Gérard.

yriam Gérard is secretaris van het ACV in Brussel en woordvoerster van het Interregionaal Platform voor Duurzaam Economisch Beleid. Daarin zetelen ook ACV Halle-Vilvoorde, Bral, Inter-Environnement, de Bond Beter Leefmilieu, Unizo Brussel en Vlaams Brabant en de Union des Classes Moyennes – het middenveld, dus. Het platform werd vorig jaar opgericht naar aanleiding van de min of meer ver gevorderde plannen voor verschillende prestigieuze shoppingcentra in het noorden van Brussel. In Laken worden Just Under the Sky en het Heizelproject Neo voorbereid, in Machelen Uplace. Megalomane projecten die zonder globale visie en zonder intergewestelijk overleg uitgetekend worden, zegt het platform. “Stimuleer eerst de handel in de binnenstad. Daar is de ruimte vaak onderbenut. Zo werk je ook geen mobiliteitsstroom en onnodige verplaatsingen naar de periferie in de hand.” Shoppingcentra moeten kunnen,

maar dan in het centrum en op mensenmaat, zoals de Galerie Anspach en de Guldenvliesgalerij. Ook Hugues Duchâteau van het stu-

ter Haegeman van Comeos, de federatie voor handel. “Ik ken geen enkele handelaar die zich in een moeilijk bereikbaar centrum gaat vestigen of

“Geen enkele handelaar gaat zich in een moeilijk bereikbaar centrum vestigen of heeft zin om mee te werken aan een verkeersinfarct” diebureau Stratec is die mening toegedaan. Winkelcentra aan de rand van een stad, waar iedereen met de auto naartoe moet, zijn niet meer van deze tijd. “Het concept Uplace is passé. Zoiets was goed in de jaren 1980, nu niet meer.” Maar hij waarschuwt ook. “Alleen als het openbaar vervoer vanuit het hinterland en in de stad flink verbetert, zal de handel in het centrum van Brussel groeien en floreren.” Alles staat of valt met mobiliteit en goede bereikbaarheid, vindt ook Pe-

zin heeft om mee te werken aan een verkeersinfarct.”

Taalstrijd Het is dan ook nog maar de vraag of al deze projecten die nu op papier bestaan, ook daadwerkelijk gerealiseerd gaan worden. Volgens Haegeman hebben de handelaren – hoewel ze gesteld zijn op hun vrijheid – dringend behoefte aan een duidelijke visie van de overheid op de stad en de handel. En die overheidsvisie, die ont-

breekt vandaag volledig. Ook is er totaal geen samenwerking tussen de gewesten, zegt Tim Cassiers, sociaal geograaf aan de VUB en de K.U.Leuven. “Integendeel, er is grote concurrentie. De internationale uitstraling van Brussel schept kansen voor een shoppingcentrum. Maar Brussel en Vlaanderen proberen die kansen van elkaar af te snoepen. Terwijl er, alleen al voor de mobiliteit, samen afspraken moeten worden gemaakt. De intenties zijn goed, op papier is er samenwerking, maar in realiteit komt er allemaal weinig van terecht.” Hoe dat komt? Cassiers noemt enkele redenen: historische spanningen tussen de gewesten, de taalstrijd, Vlaanderen dat economisch veel sterker staat en niet aanvaardt dat Brussel de motor van een gezamenlijk project zou zijn. Hij juicht dan ook toe dat het Brusselse middenveld en ook de werkgevers wel bereid zijn om over de gewestgrenzen te kijken.

Muntcentrum gaat renoveren. Voorts was er Pierre Iserbyt van City Mall, gespecialiseerd in winkelcentra in hartje stad. “In de binnenstad zijn shoppingcentra nodig omdat de beschikbare winkeloppervlakte te klein is voor een aantal merken,” zegt hij. City Mall bouwde het succesvolle K in Kortijk en werkt nu

Kansen ruiken

aan stadsprojecten in Namen en in Verviers. Zijn devies: maak van zo’n shoppingcentrum ook architecturaal iets interessants en zorg dat het past in de buurt. Maar natuurlijk, vastgoedontwikkelaars gaan overal waar ze kansen ruiken. De plannen voor Uplace kun-

De projectontwikkelaars dan. Het platform had er enkele uitgenodigd die ervaring hebben met commerciële centra in de binnenstad. Zo was AG Real Estate aanwezig, eigenaar van Galerie Anspach en City 2, dat nu ook het

“Ik heb een lijst met meer dan tweehonderd interessante Europese merken die in België nog geen voet aan de grond hebben”

BDW 1279 PAGINA 7 - DONDERDAG 12 MEI 2011

P-PRAAT

Moskou in de jaren 1970. Die zit. Alain Courtois, MR-senator en kandidaat-burgemeester van Brussel, vindt de centrale lanen gedateerd en heeft zin om de verkiezingscampagne op gang te trappen. Veel vuilnis, lugubere seksshops, gekke metro-ingangen, een allegaartje aan stijlen, maar vooral: geen stijl. Direct een hele rist lezersreacties bij de collega’s van brusselnieuws.be, want niet alleen Courtois vindt blijkbaar dat de belangrijkste lanen van Brussel er niet zo netjes bij liggen, neen: u vindt dat ook. Opmerkelijk vinden wij dan weer dat Courtois verzuimt het probleem te vergelijken met situaties zoals die vandaag elders ter wereld bestaan. Vuilnis: Napels. Verkeerschaos: Caïro. Architectuur: Thessaloniki. Naast Moskou bevinden de Brusselse centrale lanen zich dus in goed gezelschap.

ADVERTENTIE

BRUSSELS BLAUW

info@vldbrussel.be Tel: 02/549.66.60 Fax 02/549.65.92 Nieuwsbrief Open Vld-Brussel mei 2011

Vlaams parlementslid Ann Brusseel:

“Een goede school is een ticket voor de toekomst” Er woeden opnieuw hevige discussies over het capaciteitsprobleem in het Brussels onderwijs. Door de bevolkingsgroei zijn er 15000 extra plaatsen nodig. De Franstalige gemeenschap beloofde 4000 nieuwe plaatsen.

En niet alleen in de Stad Brussel wordt er aan opvolging gedacht. Charles Picqué (PS) kondigde op het voorbije Irisfeest aan dat hij zich geen kandidaat meer zal stellen voor de gewestverkiezingen van 2014, en volgens La Dernière Heure is het zelfs waarschijnlijk dat Picqué al bij de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar opstapt. De krant gaat dan maar op zoek naar een mogelijke opvolger, en ze vindt die in Philippe Close, Brussels parlementslid en schepen van Toerisme in de Stad. Vreemd, want Close is naar verluidt ook in de running voor het burgemeesterschap van Brussel in 2012. Stel u voor: burgemeester van Brussel én minister-president van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. In die volgorde. De plaat van Close belooft heel anders te worden dan die van Charles Picqué. Vooreerst: Close is veel jonger, waardoor het waarschijnlijker is dat ze niet zal blijven hangen. Maar sterker: Close is volgens La DH een fan van heavy metal. Op zijn persoonlijke website is zelfs sprake van trash metal. Clöse.

CHIEN ÉCRASÉ nen Iserbyt niet bekoren. Onder de Ring in Machelen, “een plek met nul mobiliteit”, wil hij niet investeren. De Heizel heeft wel zijn belangstelling – maar niet om er het zoveelste shoppingcenter neer te poten. “De Heizel is alleen interessant als je er iets bijzonder laat gebeuren. Een groot internationaal shoppingcenter, iets als Westfield in Londen. Je steekt daar geen Zara, C&A of H&M in, maar originele merken. Ik heb een lijst met meer dan tweehonderd interessante Europese merken die in België nog geen voet aan de grond hebben.” En wie zou daar dan komen kopen? “Als het echt een internationale shoppingmall wordt, aangevuld met een congrescentrum, een concertzaal, een hightech bioscoop en een hotel, dan reikt je klantenpotentieel tot ver in Europa. Met de hogesnelheidstrein ben je tegenwoordig zó in Brussel. Ik reken op dertig miljoen potentiële klanten.” Maar als het aan het Interregionaal Platform voor Duurzaam Economisch Beleid ligt, dan zal er op de Heizel nooit een shoppingcenter verrijzen. Hun boodschap na afloop van de studiemiddag was duidelijk: stop de politiek van megalomane, perifere shoppingcentra.

Bettina Hubo

SCHAARBEEK – Hoed u voor de eikelmuis, want dat beestje is aan een opmars bezig. In 2008 telden eikelmuistellers in het Walckierspark drie exemplaren van de muis, dit jaar zijn dat er al vijftien. Dat komt mede dankzij de operatie Chlorophylle van de vzw MOB, die een peterschap van nestkastjes voor de eikelmuis lanceerde. Maar wat is de eikelmuis voor beestje? De Eliomys quercinus is, zoals de naam aangeeft, een muis die een voorkeur heeft voor eiken of ander loof. Hij ziet er bovendien uit als een bandiet, want hij heeft zwarte strepen op zijn snuit, net een masker. U gaat maar beter niet kijken te Walckiers, want volgens Wikipedia verdedigt de eikelmuis zijn territorium (met een diameter van honderdvijftig meter, het volledige Walckierspark dus) fel. Zeg niet zomaar muis tegen eikelmuis. MOERASKE – Volgens de vzw is Walckiers/ Moeraske de enige plaats in het hoofdstedelijk gewest waar de eikelmuis voorkomt, op een paar losse exemplaren in het Zoniënwoud na. De outlaws onder de eikelmuizen. NOORDSTATION – U hebt het waarschijnlijk al gemerkt, maar aan de uitgang van het Noordstation – u weet wel: die plaats waar pendelaars dagelijks een wedstrijd snelwandelen houden – staan van die kastjes die aftellen hoeveel minuten u nog voor het rode/groene licht moet wachten. Net als in grote steden in het buitenland. Een verbetering. Meteen is ook opgehelderd hoe die paar eikelmuizen van Walckiers tot in het Zoniënwoud zijn geraakt.

www.vldbrussel.be

Willen we de huidige Brusselse verhoudingen behouden met respect voor vrije onderwijskeuze, dan moeten er in het Nederlandstalig onderwijs dringend 1000 plaatsen bijkomen. Vlaanderen kan zich toch niet permitteren te klagen dat er in Brussel te weinig mensen zijn die Nederlands kennen en tegelijk weigeren te investeren in onderwijs?

De belangrijkste uitdaging blijft: zorgen voor voldoende kwalitatief hoogstaand onderwijs in Brussel. Er moeten meer centen naar onderwijs gaan: nieuwe scholen, meer leerkrachten, uitwisseling van taalleerkrachten, extra zorg bij leerproblemen, spijbelen tegengaan, … Dat is duur. Maar wat betaalt de gemeenschap aan de hoge werkloosheid en de daaruit voortvloeiende criminaliteit? De toekomst van heel Brussel veiligstellen, betekent een goede school voor elk kind, in elke wijk. Er is geen tijd meer te verliezen!

Brussels parlementslid René Coppens tegen sluiten spooroverweg:

“Voor velen een ramp” In het kader van de uitbouw van het Gewestelijk ExpresNet (GEN) plant Infrabel enkele sluitingen van spoorwegovergangen in Ganshoren, Jette en St.-Agatha-Berchem. Vooral de sluiting van een overweg aan de Vandervekenstraat in Ganshoren stuit bij veel buurtbewoners op protest. René Coppens, zelf René Coppens (links) met enkele ongeruste buurtbewoners een Ganshorenaar en Schepen: “Voor vele Coppens pleit er voor dat de faciliteimensen betekent dit een catastrofe. ten aan de andere kant van de spoorOudere inwoners en mensen met een weg bereikbaar blijven. beperkte mobiliteit geraken niet meer tot aan het kerkhof of moeten een hele Het Schepencollege stelde aan Infraomweg maken om hun kleinkinderen te bel voor om te kiezen voor een tunnel zien voetballen.” onder de spoorlijn gecombineerd met een passerelle voor voetgangers en De meeste inwoners zouden een hele fietsers. “De nieuwe weg die we vooromweg moeten maken om naar het stellen komt naast de spoorweg maar sportcomplex, voetbalveld, tennisclub, loopt niet door de zone die erkend is petanquebaan,jeugdhuis, kerkhof en als Natura2000. Het kleine stukje groen de volkstuintjes te gaan. Ook bij bedat wordt opgeofferd, weegt niet op grafenissen zou de lijkwagen over het tegen het algemeen belang en de vele grondgebied van St.-Agatha-Berchem voordelen”, aldus nog René Coppens. moeten rijden om het kerkhof te bereiken. Hiervoor moet dan een supplementaire taks worden betaald.

NEEM OOK EENS EEN KIJKJE OP ONZE WEBSTEK WWW.VLDBRUSSEL.BE

BDW 1279 PAGINA 8 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Irissen baden in de zon BRUSSEL – Twee dagen Irisfeest met het parlement dat de deuren opengooide, open dag ook in de Europese instellingen, Stadskriebels, wijkfeesten in Kuregem en op het Bloemenhofplein, een collectieve picknick – en dan vergeten we er nog. ’t Was weer druk in Brussel. Arno, top of the bill op het Irisfeest, slaagde er zaterdagavond in achtduizend enthousiastelingen naar het

Paleizenplein te lokken. Vooraf had de zanger op de Franstalige tv-zender RTBf al surrealistische antwoor-

den gegeven op de weinig originele vragen die de nieuwslezeres op hem afvuurde. Arno ten voeten uit, quoi.

Het drukke programma van vorig weekeinde, waarbij de zon een handje hielp om Brussel als een groot feest aan te voelen, was de voorbode van een drukke zomer buitenshuis. Nu zaterdag trekt The Belgian Pride door Brussel, en in het

weekeinde van 21 mei is het feest aan de Tervurenlaan. Meer uit-plannen? Raadpleeg onze Agenda, en ook op brusselnieuws.be kunt u terecht.

Rey Cabrera op het muzikale feest van FM Brussel in de ‘leukste wijk’, het Bloemenhofplein.

Koorddansers van de Brussels Jump Club op het feest van Beeldenstorm in Kuregem.

Open dag van Europa: dertigduizend bezoekers.

Op het Irisfeest krijgt een man een beurt in de excentrieke schoonheidssalon Sienta La Cabeza uit Barcelona.

Niet In Onze Naam had opgeroepen voor een picknick aan de basiliek. De opkomst viel wat tegen.

Tussen de sport door was er op Stadskriebels plaats voor de Antwerpsche Acrobaten Vereeniging.

n FOTO’S: JO VOETS

BDW 1279 PAGINA 9 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Samenleving > Dak- en thuislozen opnieuw geteld

1.944 zielen, manke cijfers 1.944 dak- en thuislozen werden er op 8 november vorig jaar in Brussel geteld. Een cijfer dat accuraat is, maar op enkele belangrijke punten een vertekend beeld geeft. De daklozentelling is een momentopname en gebeurde buiten de winterperiode – in de winter is het probleem zichtbaarder. En de vele thuisloze mensen zonder papieren die hun heil zoeken in Brussel, zijn de ene keer niet, de andere keer wel meegeteld. Laurent Van Horebeke van het thuislozensteunpunt La Strada: “Wij weten bijvoorbeeld van Fedasil, het federale agentschap voor de opvang van asielzoekers, dat er tijdens die bewuste achtste november 1.154 sans-papiers in een hotel verbleven. Die zijn niet meegeteld, terwijl die mensen ook thuisloos zijn en in onze telling zouden moeten zitten. Anderzijds weigerde Fedasil die nacht een zestigtal mensen, onder wie dertig kinderen, en een deel

BRUSSEL – Bijna tweeduizend thuislozen waren er begin november 2010 in het Brusselse gewest. Maar: de cijfers zijn vertekend.

Dit najaar zullen dak- en thuislozen accurater geteld kunnen worden.

van die mensen is wél in onze telling terechtgekomen omdat ze op straat sliepen of in een kraakpand onderkomen gevonden hadden. Asielzoekers zijn dus moeilijk grijpbaar voor tellingen, ook al maken ze een groot deel van de Brusselse thuislozen uit. Buiten de winterperiode kunnen ze niet op officiële opvang rekenen (behalve dan de hoteloplossing van Feda sil, CD). Integendeel, asielzoekers worden her en der naartoe gestuurd,

maar vallen dan uit de boot omdat ze niet vertrouwd zijn met opvang, er niet binnen mogen en ook niet begrijpen waarom ze worden geweigerd. Bovendien zorgt hun opvangprobleem voor spanning bij het ‘traditionele’ opvangpubliek. Ook mensen die op de valreep staan om thuisloos te worden, zijn ongrijpbaar in cijfers.” Thuisloosheid en illegaliteit worden in de nabije toekomst aangepakt,

zegt Martine Motteux-Abeloos, adjunct-kabinetschef van Brussels minister Brigitte Grouwels (CD&V), binnen de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) bevoegd voor Steun aan Personen. “Er komt een interministeriële werkgroep op federaal niveau, voorgezeten door staatssecretaris voor Armoedebestrijding Philippe Courard (PS). Die groep zal een coördinerende rol spelen in het toekennen van budgetten en het oplossen van het probleem, het toewijzen van opvang, bijvoorbeeld in kazernes, want ook het ministerie van Defensie is vertegenwoordigd in de groep.” Ook op Brussels niveau zal er concreter gewerkt worden. Van Horebeke: “Dit najaar zullen we voor het eerst de cijfers van thuislozen opvang in heel het Brusselse gewest voorschotelen: we bundelen dan cijfers van de GGC, de Franse gemeenschapscommissie Cocof en de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). We hopen dat die federale werkgroep goed zal functioneren. We zullen zien.” Christophe Degreef

ADVERTENTIE © ATELIERS JEAN NOUVEL

Jean Nouvels ‘Vlinder’ zal te zien zijn vanaf het De Brouckèreplein.

Architectuur > Nouvel tekent V-vormig gebouw in spiegelglas

Vlinder boven Zuidstation BRUSSEL – De bekende Franse architect Jean Nouvel (65) wil boven de sporen van het Zuidstation een vlindervormig spiegelgebouw laten verrijzen dat te zien zal zijn vanaf het De Brouckèreplein. Eerder raakte bekend dat Nouvel boven de sporen van het station een reusachtige V-vormige constructie wil bouwen. In Bozar gaf hij afgelopen week meer details prijs over zijn plannen. ‘De vlinder’, zoals hij zijn ontwerp noemt, wordt 120 meter hoog en heeft een oppervlakte van 250.000 vierkante meter, verdeeld over 24 verdiepingen. De buitenkant

wordt bekleed met spiegelglas, waarin de sporen en treinen weerspiegeld zullen worden. In het gebouw komen kantoren, winkels en congreszalen. In de Fonsnylaan wil Nouvel een tweede opmerkelijk bouwwerk neerzetten. Beide gebouwen moeten de stationsbuurt meer cachet geven. Nouvel werkt in opdracht van Euro Immo Star, een dochteronderneming van de NMBS Holding. De Franse architect maakte in het verleden al furore met het Institut du Monde Arabe, de Fondation Cartier en het Musée du Quai Branly in Parijs. HUB

VERS GELD VOOR BEJAARDENZORG IN BERCHEM BRUSSEL – De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) trekt 250.000 euro uit voor de uitbouw van Nederlandstalige seniorenzorg in Sint-AgathaBerchem. Het lokaal dienstencentrum De Ellips wordt afgewerkt, en het dagverzorgingscentrum Tram 82 krijgt een nieuwe uitrusting. Beide seniorenvoorzieningen zitten in het woonzorgcentrum Arcus aan de Gentsesteenweg. De Ellips bestaat al sinds eind vorig jaar, maar alleen de ruwbouw was klaar. Dankzij een VGC-subsidie van 150.000 euro kan het dienstencentrum nu afgewerkt worden op maat van de senioren. Dat zou tegen dit najaar gebeurd moeten zijn. Het dagverzorgingscentrum Tram 82 richt zich tot zorgbehoevende senioren, die er enkele dagen per week terechtkunnen. Hier waren nieuwe bedden, nachtkastjes en ergonomische stoelen nodig. De VGC trekt hier 95.000 euro voor uit. Collegelid Brigitte Grouwels (CD&V) wil met de investeringen zelfstandig thuiswonen voor senioren makkelijker maken. SVG

BDW REGIO

BDW 1279 PAGINA 10 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Deze week in Bruxelas > Met Miss Brasil Belgium op zoek naar topadresjes

Nachtje feesten met goudzoekers milie, vrienden en ‘goudzoekers’ hierheen. “Voor België heb je geen visum nodig,” gaat het de ronde. Maar waar zitten de feestvierders, al dan niet caipirinha of cachaças drinkend? Daarvoor moeten we rond het Zuid flaneren, tussen Sint-Gillis en Anderlecht. Al wonen de Goianiases en Mineiros verspreid over de stad, hier komen ze samen. “Men veronderstelt vaak dat ze tussen de Portugezen achter Flagey wonen, maar dat klopt niet,” weet Viktor, een Angolees met Noord-Nederlandse tongval, die serveert in Snack Bossa Nova (brug Zuidlaan), waar de Braziliaanse hamburgers gesmaakt worden. “Brazilianen zijn nogal individualistisch. Ondanks hun permanente zoektocht naar contacten met landgenoten wonen ze overal, van Schaarbeek en Sint-Joost tot – vooral – Sint-Gillis en Anderlecht.”

Ex-kolonie

Kamilla Moraes, Miss Brasil Belgium 2011, in de Canoa Quebrada, waar samba uit Bahia de toon zet.

BRUSSEL – Zaterdagnacht in de Canoa Quebrada aan de Kolenmarkt. Kamilla Moraes zuigt met haar zestien lentes, als jongste Miss Brasil Belgium, alle blikken naar zich toe. Festança, fuiven, zit de Brasileiros in het bloed. “Want daar draait het leven toch om?”

uiten het moederland organiseren de Brazilianen twee missverkiezingen in de wereld: Miss Brasil USA en Miss Brasil Belgium. Het concours in het casino van de Europese hoofdstad werd in 2010 uit de grond gestampt door Jean-Bruno Madoki. De Congolese Brusselaar baat met zijn Braziliaanse vrouw het cultuur- en fitnesscentrum Perfect Gym in de Dublinstraat, in hartje Matonge, uit. Brazilianen en Angolezen (dus Portugeestaligen), andere Latino’s en ook Belgen komen erop af voor lessen forró, samba en de vechtdans capoeira. Of voor Braziliaanse kinderstages (gesteund door de gemeente Elsene) en nog veel meer. Het centrum is ook de bakermat van Ginga Brasil, een percussie- en dansensemble dat shows verzorgt. De Stad Brussel, Air Portugal en

de Braziliaanse ambassade steunen de missverkiezing: meteen een hart onder de riem voor de groeiende Braziliaanse gemeenschap. Die wil zich zelfstandig inburgeren. Er bestaan genoeg initiatieven om de nieuwkomers zich thuis te laten voelen: een filmfestival (in de Vendôme), het carnavalsfeest CarnaBruxelas, de vzw Abraço voor alle administratieve hulp (sinds 2006), en gratis magazines als Brazuca en AB Classificados, waarin Brazi liaanse kmo’s zichzelf aanprijzen, tot manicure aan huis toe.

Kleding en kazen “Tachtig procent van de meisjes die zich inschreven voor Miss Brasil Belgium, woont in Brussel,” weet Madoki. De eerste dauphine van het concours, de Anderlechtse Jessika, kent de stad na drie jaar al behoor-

lijk goed. “In de Braziliaanse salon Wal Coiffeur in Schaarbeek moet je zijn voor Braziliaanse producten en natuurlijke kleuring. En om mijn lievelingssapje met passievrucht te vinden, ga ik naar Economato aan de Europa-esplanade in Sint-Gillis (Spaanse invoerder-kruidenier, waar ook Brazilianen hun streekproducten vinden, red.). Maar wat de Brazilianen lusten, is evengoed te vinden bij de Afrikanen in Matonge.” “Wij komen uit een land waar muziek heel belangrijk is,” onderstreept Maiara uit Sint-Joost, 28 jaar, webdesigner en tweede dauphine. “Ik kleed me wel Europees, dus niet met een Braziliaans topje, korset en kort rokje. Anders zie je er in Brussel uit als een puta,” zegt ze schamper. Dat er Braziliaanse boetieks zijn, wisten we al. In het voormalige hoekpand van Elvis Pompilio in de Zuidstraat geeft een Braziliaan maar wat graag kledingadvies aan heren met smaak. En de Loja do Brasil (De Mérodestraat) en Loja Aqua de Coco zuigen de dames aan. Die vinden op de Bergensesteenweg ook hun Supermarché Ibérico of kruidenier

Mineirinho (achter het Zuidstation), waar de streekkazen uit Minas Gerais als thuis zweten.

Afspraak in Anderlecht Met vijftig- à zestigduizend zijn ze nu in België, en hun aantal gaat crescendo. De Brazilianen zijn nu al

“We zoeken de Portugezen in Brussel niet echt op, nee” talrijker dan de Portugezen en Spanjaarden met buitenlandse nationaliteit. Ze stranden uit de deelstaat Minas Gerais, uit Uberlândia, Salvador da Bahia, São Paulo, Rio,... – maar de grootste groep komt uit Goiânia (ten westen van Brasília) en de hele deelstaat Goiás. Dat betekent dat de muziek in Brussel hoofdzakelijk forró is. Mond-tot-mondreclame voor het kosmopolitische Brussel haalt fa-

Op naar ‘hun’ bars, dan. Op de Zuidlaan alleen al vinden we drie trekpleisters. Wat verder dan Bossa Nova 2, een eetadres, is er café Girassol en vooral de Musical Bar met dienster Thayane, die alle jongens kent. Een leeg kot overdag, een mierennest ’s avonds. Net als Pub 2000 in de Ruslandstraat, naast Amazona, test elke nieuwkomer dit adres. Als ik de jongeren bij hun Skol-biertje of het energiedrankje Guaraná aanspreek, wordt het duidelijk. “Je vindt snel werk in de bouw, zeker bij Brazilianen die hier een bedrijfje runnen. We zijn ook liever onder ons dan tussen de Portugezen. We zoeken hen niet echt op,” bekennen ze. De erfenis van de kolonisatie blijft duidelijk knagen bij de expats. Hoe multicultureel en etnisch gemengd ze ook zijn, Brazilianen staan bekend om een sterk identiteitsgevoel. Als een Argentijns toeristenpaar de jongeren de weg vraagt, komt de afstandelijkheid tegenover het Spaanssprekende buurland bovendrijven in Brussel. Ik probeer hun kilheid te neutraliseren door een Braziliaanse mop in de groep te gooien: “Weet je waarom Argentijnen buiten komen als het bliksemt?” vraag ik. De jonge bouwvakkers kijken me vragend aan. “Omdat ze denken dat God hen fotografeert.” Ze lachen zich rot. Ze duimen als ik vertrek – dat staat voor ‘goeiedag verder’. We zien elkaar vast en zeker terug, op het Braziliaanse Facebook: Orkut.

Jean-Marie Binst

BDW 1279 PAGINA 11 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Elsene > Ecolo en MR maken zich zorgen

‘Luxemburgplein is chaos’ Foutparkeren en troep op het Luxemburgplein: het ergert gemeenteraadsleden, zowel van meerderheid als oppositie. Ecolo-oppositielid Jacopo Moccia vindt het Luxemburgplein ‘een grote chaos’. Volgens de groene wordt er zoveel foutgeparkeerd voor het Europees parlement, in de aanpalende Aarlenstraat en in de Montoyerstraat (die deels in Brussel en deels in Elsene ligt), dat bussen, fietsers en voetgangers moeilijkheden ondervinden om de buurt te doorkruisen. Hij vraagt een verscherping van de verkeerscontroles en, waar mogelijk, een aanpassing van de infrastructuur. Burgemeester Willy Decourty (PS) zit niet op die lijn. “Bij mijn weten zijn er geen politierapporten over massaal verkeerd parkeren op het Luxemburgplein. Dat de regels niet

Feestje op het nieuwe Westplein, met Met-X en Forges de Krakeb.

Sint-Jans-Molenbeek > Nieuw plein officieel voorgesteld

De gemeente Sint-Jans-Molenbeek heeft het Westplein feestelijk voorgesteld. Voor de verkeersveiligheid is het nieuwe plein een goede zaak. Het plein ligt aan de Alphonse Vandenpeereboomstraat, op een boogscheut van de Gentsesteenweg en het metrostation Beekkant. Het werd heraangelegd binnen het wijkcontract West-Oevers en kreeg de naam Westplein. “Dit moet een echte ontmoetingsplaats worden,” zegt Mohamed Metougui, de gemeentelijke architect. “De mensen kunnen elkaar ontmoeten op golvende bankjes in beton.” Op het pleintje monden drie straten uit: de Onafhankelijkheids-, Groeningestraat en de Zwarte Vijversstraat. Sarah Moonen, die in de buurt werkt, komt een kijkje nemen. “Vroeger was het hier een verkeerschaos van je welste, met veel ongevallen tot gevolg,” vertelt ze. “Ik ben blij dat die ellende achter de rug is.” Ook schepen

TELEXREGIO

Westplein, zuiderse ontmoetingsplaats van Mobiliteit Jef Van Damme (SP.A) is tevreden: “Een heel verschil met vroeger, toen hier veel ongevallen gebeurden. Voor voetgangers was het bijna onmogelijk om over te steken, en ook fietsen was heel gevaarlijk. Het is een gezellig plein geworden, met een café. Nu kunnen hier activiteiten georganiseerd worden.” Het nieuwe plein ligt vlak bij het metrostation Beekkant, een zone die volgens Van Damme ook beter zou worden heraangelegd en opgewaardeerd. “Het is spijtig dat de site vanaf het Weststation – een terrein met enorm veel potentie – er nog altijd ongebruikt bij ligt. Het Brussels Gewest moet dringend een richtschema opstellen om deze zone een nieuwe bestemming te geven. Het is een enorme groene long die nu onderbenut wordt, en dat is heel jammer. Waarom hier geen mooi park aanleggen?”

Elsene kleurIG ELSENE – Op 21 mei (14-22 uur) vindt op het Blyckaertsplein het feest Elsene gekleurd plaats, met een springkasteel voor kinderen, lezingen voor volwassenen, eetstalletjes CD en optredens voor iedereen. Meer bij Natalia Torres-Jiménez op 02-535.93.80.

Ukkel FLEURIG UKKEL – Schepen Marc Cools (MR) schrijft de wedstrijd Ukkel vol bloemen uit, die bewoners aanmoedigt hun gevel op te fleuren. Er zijn prijzen van 50 tot 250 euro voor mooiste gevel, balkon, tuintje of uitstalraam. Nieuw dit jaar is de categorie ‘biodiversiteit’ voor pesticideloos tuinieren. Inschrijven tot en met 27 mei op 02-348.68.92. BS ADVERTENTIE

Maria

ssumpta lyceum

Matthias Vanheerentals

Openschooldag

Koekelberg > De Platoo wordt veertig jaar

Zonder toeters en bellen © BRAM TACK

Het gemeenschapscentrum De Platoo bestaat veertig jaar: tijd voor een – bescheiden – feestje. In 1971 werd de Sociaal-Kulturele Raad van Koekelberg opgericht, met een lokaal aan de Vande Sandesquare. In 1978 verhuisde de SKR naar een mooie rijhuis aan de Pantheonlaan. Dat werd het Trefcentrum Koekelberg. Begin jaren 1990 kreeg het trefcentrum een eigen naam, De Platoo. Nog enkele jaren later werd het pand grondig gerenoveerd. De verjaardag wordt zonder al te veel toeters en bellen gevierd. “Daarvoor hebben we het te druk. We zitten in volle voorbereiding van het Plazeyfestival,” zegt centrumverantwoordelijke Erwin Thevissen. Toch houdt het gemeenschapscentrum op zondag 15 mei een bescheiden feestje. Die ochtend is er om 11 uur een aperitiefgesprek met Brussel- en Walloniëkenner Guido Fonteyn over het ontstaan van de gemeenschapscentra, de geschiedenis van de Vlamingen in

zo strikt nageleefd worden, is misschien wel waar, maar zolang we in onze politiezone Brussel-Elsene geen eigen Elsense verkeersdienst hebben (de huidige zit in Brussel, CD), lukt het niet om zulke problemen echt het hoofd te bieden.” De vraag van Moccia om een fietspad in de Aarlenstraat aan te leggen, beantwoordt hij met: “Ik offer geen parkeerplaatsen op waar het al moeilijk parkeren is.” Raadslid Vanessa Cuevas (MR) klaagt dan weer de smerigheid van het plein aan. Maar er is hoop: volgens schepen Delphine Bourgeois (MR, Openbare Netheid) is Net Brussel gevraagd om zes dagen op de zeven om zes uur ’s ochtends het plein schoon te maken en de vuilniszakken van de handelszaken ook dan op te halen. Er zouden ook verscherpte controles en een campagne komen. Christophe Degreef

Schoonheidsverzorging, Haarzorg en Moderealisatie en verkoop

Zaterdag 28 mei 2011 13.00 tot 17.00 uur

Daag jezelf uit met:

Brussel en de verhouding met Vlaanderen en met de Franstaligen. “En daarna: op naar de vijftig,” zegt Thevissen. De halve eeuw wordt wellicht niet meer in het gebouw aan de Pantheonlaan gevierd. De Vlaamse Gemeenschapscommissie heeft de sporthal op de vroegere KUB-site gekocht en het is de bedoeling dat ook De Platoo daarheen verhuist. HUB Pantheonlaan 14, 02-412.00.50, deplatoo.vgc.be

een handverzorging of maquillage bij Bio-Esthetiek & Schoonheidsverzorging, een moderne brushing bij Haarzorg, of voor een 1ste stikoefening of modetekening bij Moderealisatie, - presentatie en verkoop

Maria Assumptalyceum Stalkruidlaan 1 - 1020 Laken T. 02 268 29 77 • F. 02 262 12 02 www.mariaassumptalyceum.be info@mariaassumptalyceum.be

BDW REGIO

BDW 1279 PAGINA 12 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Anderlecht > Projecten uit het wijkcontract krijgen nu definitief vorm

Beslissende fase voor Lemmens-Dauw

Het wijkcontract LemmensDauw loopt officieel al sinds 2007. De financiële injectie moet de kwetsbare wijk een nieuwe stimulans geven en de leefbaarheid verhogen. Het contract houdt gewoontegetrouw de heraanleg van wegen en pleinen in en heeft ook een huisvestingsluik. Zo komen er na grondige renovatie zo’n twintig woningen bij, waarvan de helft passiefbouw. Relatief nieuw is dat een deel van het budget gebruikt wordt voor de netheid van de wijk. Zo kwam er een netheidscoördinator in de buurt, Hassan Oubenyahya, die in samenspraak

met de bewoners de wijk netjes probeert te houden. “We hebben eerst heel intensief rond preventie gewerkt,” legt Oubenyahya uit. “Het valt op dat de bewoners heel constructief meewerken. Ze hebben lang het gevoel gehad in de steek te worden gelaten, maar nu er naar hen geluisterd wordt, steken ze de handen uit de mouwen.” Er zijn extra straatvegers in dienst genomen, en ook kinderen worden op hun plichten gewezen: Oubenyahya gaat in de scholen langs om op het belang van netheid te wijzen. De aanpak werpt vruchten af, zo getuigt ook Manu Aerden, die met Samenlevingsopbouw in de wijk actief is en de situat ie in positieve zin heeft zien evolueren.

Picknickplein Een speerpunt van het wijkcontract is het Liverpoolplein. Dat wordt nu nog omringd door een hoge muur met prikkeldraad, zodat het veel wegheeft van een gevangenis. De desolate plek doet nu vooral

Voor de Lemmenswijk is het uur van de waarheid aangebroken. De projecten die de gemeente de voorbije jaren met inspraak van de buurtbewoners voorbereid heeft, gaan dit jaar van start, om de komende twee jaar het levenslicht te zien. Om al een tipje van de sluier te lichten, organiseerde de gemeente een wandeling door de wijk.

resultaat van lang brainstormen met de buurtbewoners.” Het geeft hun tegelijk een belangrijke verantwoordelijkheid om de leefbaarheid van hun wijk te verbeteren.

Moestuin

Dauwpark, Bergensesteenweg. Aan de huidige ingang komt een crèche.

dienst als hondentoilet, maar zal de komende jaren een ware metamorfose ondergaan. De hoge muren langs de straatkant moeten weg, om er een park van te maken met picknicktafels, een sportveld en een waterplas waarin kinderen kunnen spelen. Voorts komt er ook een gebouw waarin de netheids preventiedienst een stek krijgt.

Belangrijk is dat de wijkbewoners mee aan het roer staan om de aanleg van pleinen en parken vorm te geven. “We laten dit niet alleen over aan technici; we hebben de omwonenden stevig inspraak gegeven in hoe hun wijk eruit moet gaan zien,” zegt Géraldine Warland, de coördinatrice van het wijkcontract. “Het lastenboek voor dit project is het

Een oase in de Lemmenswijk die nu nog te weinig tot haar recht komt, is de moestuin in de Pottengoedstraat, net naast het Dauwpark. In die moestuin is een deel van de percelen gereserveerd voor de buurtbewoners, die er zelf hun groenten kunnen kweken. De tuin wordt door de vereniging Eco Innovation beheerd en is op dit moment alleen toegankelijk op afspraak. De uiteindelijke bedoeling is om de moestuin te verbinden met het Dauwpark door de achtermuur te slopen, zodat wandelaars door de tuin naar het park kunnen stappen. In het Dauwpark zal aan de huidige ingang aan de Bergensesteenweg een crèche gebouwd worden. De nieuwe ingang van het park zal even verderop komen, waar nu het parkeerterrein van Hotel Van Belle ligt.

Bruno Schols

ADVERTENTIE

wij hebben zin in deMens.nu op The Belgian Pride 14 mei Brussel zaterdag

haal uw zin-button op deMens.nu-stand

ik b

Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw

s. n i n deMen

s.n

Holebi of hetero, roze of blauw, deMens.nu ziet iedereen graag!

e b zin in d

BDW 1279 PAGINA 13 - DONDERDAG 12 MEI 2011



OPENBARE BIBLIOTHEKEN IN BRUSSEL aflevering 6 SINT-GILLIS

Dynamisch archief De kinderen jeugdafdeling (r.) ligt wat achterin, waardoor de bib weleens op haar kop komt te staan. Voorts hadden ze er in SintGillis graag wat klantvriendelijke middagopeningen bijgekregen.

“Vroeger bezocht je één bibliotheek en nam je wat er was. Nu zoekt de klant zijn materiaal op internet en kijkt hij in welke biblio theek hij het kan vinden.” Bibliothecaris Roland Demailly zag de uitleengewoonten drastisch veranderen. “De bibliotheek van Sint-Gillis krijgt daardoor nogal wat mensen over de vloer die op zoek zijn naar boeken over geschiedenis. Al hebben we als openbare bibliotheek

uiteraard van alles wat in huis, toch zijn we daar best trots op.” Wat hier ook opvalt, is dat de romans voor volwassenen per genre staan, een beproefde opstelling in Sint-Gillis. “Als de bibliotheek er nu maar wat klantvriendelijke middaguren bijkreeg, dan zouden de rekken met crime nóg meer succes hebben. We zouden er tijdens de middagpauze het voornamelijk Nederlandstalige personeel van een bedrijf uit de buurt mee naar binnen kunnen lokken. Na de kantooruren

zijn we wel open, maar dan haasten de pendelaars zich naar huis. Op zaterdagmiddag zijn er ook veel bezoekers, maar dat zijn vooral SintGillenaren.” De jeugdafdeling ligt wat geïsoleerd achterin, wat het toezicht bemoeilijkt en waardoor de bib weleens op haar kop staat. De bibliothecaris overweegt er video’s af te spelen en hoopt op een kalmerend effect. Maar dat jong geweld ook positief kan zijn, bewijzen de kinderstages en de Jeugdboekenweek. De voorbije

weken kon je ook je ‘lapje’ bijdragen voor een supertafellaken dat zal worden gebruikt tijdens de picknick van SuperVlieg/SuperMouche op zondag 22 mei. Tijdens die gezinshappening, waaraan ook de bib van Vorst deelneemt, kun je in het park van Vorst een hele dag genieten van voorstellingen, creatieve workshops en activiteiten. Sint-Gillis heeft als een van de weinige bibliotheken een blog. Zo vind je er een link naar LibraryThing, een wereldwijd netwerk van maar liefst

Spreekwoorden bij de vleet Ainsidit / Zogezegd omvat vijftig spandoeken, en, zo was de bedoeling, vijftig verschillende spreekwoorden in evenveel talen. De spandoeken hangen nog tot en met 28 mei aan privébalkons op een parcours dat begint in de Generaal Lemanstraat, voortgaat via het Van Meyelplein, de Boerenstraat, de Kolonel Van Gelestraat, de Sint-Pieterssteenweg en het SintPietersplein en de Jachtlaan, om te eindigen in de Louis Hapstraat. Vertegenwoordigd zijn de meeste van de 23 officiële talen van de Europese Unie, enkele andere talen die in Etterbeek veel gesproken worden zoals Armeens en Farsi, enkele dode en/of kunstmatige talen zoals Latijn en Esperanto, Afrikaanse talen (Swahili, Kinyar wanda,...), nog een paar exoten van elders (Quechua, Tagalog) en ook regionale talen zoals Waals en Fries. Een dertigtal kunstenaars, leer-

Het zijn net geen vijftig verschillende talen geworden, maar toch hangen er veel spandoeken aan Etterbeekse balkons.

Spreekwoorden en wijsheden in het Farsi en het Fries, het Latijn en het Tsjechisch (foto): gezellig.

lingen van kunstacademies en grafisch vormgevers versierden de spandoeken. Voor de talen kon de organisatie een beroep doen op de verschillende bevolkingsgroepen die in Etterbeek leven.

Sommige spreekwoorden lijken erg op die die we in het Nederlands kennen, andere zijn dan weer volstrekt vreemd en lijken moeilijk interpreteerbaar met een Nederlandse of Franse bril op. Het

is opmerkelijk dat de meeste gezegden wel in het Frans en Nederlands vertaald zijn, maar alleen de spreekwoorden in die twee talen ook in het Engels vertaald werden. Het gemeentebestuur wilde de

Émile Féronstraat 173, 1060 Sint-Gillis, 02-533.98.68, www.sint-gillis.bibliotheek.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib

(Europese) diversiteit in de verf zetten, maar daarvoor is wel een gemeenschappelijke taal nodig. Nog een klein puntje van kritiek: sommige spandoeken zijn niet zo goed zichtbaar, waardoor het proverbium niet erg leesbaar is. En soms is de typografie ook niet zo ontleedbaar. Los daarvan: Ainsidit / Zogezegd is een gezellig initiatief. Sommige spreekwoorden spreken tot de verbeelding, zoals het Duitse Ein Narr fragt mehr, als zehn Weise beantworten können, het Engelse Many a true word is spoken in jest (‘In elke scherts schuilt een grond van waarheid’) en het nogal oneilandse Maltees Bil-flus taqhmel triq il-bahar (‘Met geld kun je een weg bouwen in volle zee’). Het spreekwoord dat het project (een samenwerking van de dienst Nederlandstalige Aangelegenheden, de burgemeester en verschillende socioculturele centra en bibliotheken) het best samenvat, is misschien wel het Armeense ‘Hoe meer talen je kent, hoe meer mens je bent’. Helaas gebruiken de Armenen een ander alfabet, eentje dat niet in onze tekstverwerker zit.

Christophe Degreef

Meer bij de dienst Nederlandstalige Aangelegenheden, 0497-59.98.41

BDW REGIO

Etterbeek > Gemeente brengt met spandoeken hulde aan talen en diversiteit

1,2 miljoen boekenliefhebbers. Voor wie dol is op lijstjes maken volgens allerlei categorieën, of voor wie graag boeken keurt en uitwisselt. De bibliotheek van Sint-Gillis kreeg van LibraryThing een symbolische bronzen medaille omdat ze er regelmatig haar activiteiten post. De gratis internet-pc’s zijn ook in Sint-Gillis populair, maar toch vooral sinds de bib reclame maakte voor Mediargus, de persdatabank met toegang tot de artikels van alle Vlaamse kranten. Onder bibliothecarissen, waarachter hier zelfs een archivaris blijkt schuil te gaan, wordt de evolutie van e-books nauwlettend in de gaten gehouden. “Boeken opladen blijft moeilijk. Bij één type e-reader lukt dat vrij goed, maar die is enkel in Engelstalige landen beschikbaar.” Voorlopig dan toch nog maar wat boeken achter de hand houden in het magazijn boven. “Het pand was gebouwd om drukpersen te dragen, er kunnen dus nog wel enkele stapeltjes boeken bij.” An Devroe

BDW 1279 PAGINA 14 - DONDERDAG 12 MEI 2011

De stad opvatten als een decor uit een burgerlijk, langvervlogen verleden (foto: Vlaamsesteenweg) zal de acute huisvestingsproblemen in Brussel niet oplossen.

Architectuur > Disturb pleit voor tabula rasa in de wijken

De heilige huisjes van de nostalgische Brusselaar BRUSSEL – In de jaren 1960 en 1970 is er veel waardevol patrimonium afgebroken; volkswijken zijn met de grond gelijk gemaakt. Het heeft de Brusselaar getraumatiseerd achtergelaten. Die kiest sindsdien resoluut voor renovatie. Christophe Mercier van Disturb pleit voor een radicaal andere visie op de stad.

BDWOPINIE Het Planbureau verwacht dat er tussen nu en 2030 honderdvijftigduizend Brusselaars bijkomen. Brussel moet tegen dan vijftigduizend woningen bijbouwen, ofwel vijf miljoen vierkante meter. Omgerekend zijn dat vijfduizend bijkomende woningen per jaar. De overheden noch de privé-vastgoedmaatschappijen kunnen dat ritme halen. De economische wet van vraag en aanbod doet zich voelen. De vastgoedprijzen stijgen naar ongekende hoogten. De bouw van sociale woningen en middenklassewoningen staat weliswaar ingepland, maar die plannen kunnen onmogelijk de groeiende vraag naar goedkope woningen volgen. Er is een marshallplan voor wonen nodig in Brus-

sel. En het liefst zo snel mogelijk. Wat ons hier interesseert, zijn niet de politieke en financiële klippen die genomen moeten worden, maar wel het bouwen zelf. Meer bepaald: waar gaan we bouwen? Bouwgrond in handen van publieke overheden is een almaar schaarser goed. Het idee om van kantoorgebouwen woningen te maken, klinkt aanlokkelijk, maar vandaag wordt maximaal 45.000 vierkante meter kantoor per jaar tot woning omgevormd. Daarnaast impliceert de behoefte aan nieuwe woningen ook nieuwe scholen, meer openbaar vervoer, handel en diensten. Grondreserves in Brussel liggen vaak in zones die slecht bereikbaar zijn. Die zones ontsluiten en aanvullen met publieke woningen brengt kosten met zich mee. Brussel moet verdichten, daarover zijn intussen de meeste waarnemers

“De hoge plafonds in de Brusselse burgerhuizen verspillen veel plaats”

Christophe Mercier (Disturb).

het eens. De densiteit van Brussel is drie keer minder hoog dan die van Parijs. Zelfs Sint-Joost, de dichtstbevolkte gemeente van Brussel, heeft minder inwoners dan sommige Parijse wijken. Ook in de Brusselse gemeenten van de tweede gordel is steeds minder bouwgrond voorhanden. Bovendien is de bestaande context in die suburbane wijken weinig gunstig om te verdichten. Ze liggen ver van het centrum en in het groen, de bouw-

hoogte is er laag, het Not in my back yard-syndroom steekt er geregeld de kop op,... De stad heeft onmiskenbaar geleden in de periode van 1950 tot 1980. Hele volksbuurten zijn toen met de grond gelijkgemaakt en omgevormd tot monofunctionele kantoorwijken. Maar het trauma dat Brussel hieraan overhield, heeft tot een pervers effect geleid. De Brusselaar heeft zich vastgeklonken aan de vormgeving van het verleden. Nieuwe archi-

tecturale expressies in de openbare ruimte worden scheef bekeken. De stad is heilig verklaard, er mag niet aan geraakt worden. Renovatie is de norm, afbraak/heropbouw de uitzondering. Het hele Brusselse premiestelsel van renovatie speelt hierop in. In andere steden staat het systeem van afbraak/heropbouw in het toekennen van premies voorop. Brussel heeft vandaag het oudste vastgoedpark van Europa. In het façadisme bereikt de hypocrisie haar toppunt. De stad opvatten als een decor van een burgerlijk, langvervlogen verleden zal de huisvestingsproblemen in Brussel niet oplossen. De meeste Brusselse burgerhuizen zijn gebouwd tussen 1880 en 1920. Heel wat van die huizen zijn bijzondere getuigen van het verleden en moeten beschermd worden. Andere daarentegen zijn gebouwd volgens de standaarden van toen: geen funderingen, geen isolatie, mortel dat zand is geworden, gelijkvloerse verdiepingen met plafonds van vier meter hoog, repetitieve plafondlijsten in pleisterwerk. Vervolgens heeft men er snel-snel gebouwtjes bijgezet voor toilet en badkamer. Daarna is men die huizen gaan onderverdelen in appartementen. De privétuinen in de binnenblokken, vaak afgescheiden door hoge muren, zijn eigendom geworden van geprivilegieerde enkelingen die een gelijkvloerse verdieping hebben kunnen kopen toen het nog betaalbaar was. En de anderen? Voor hen en hun kinderen rest er de straat: smal, gevaarlijk, vuil. Is dat de stad waar wij van dromen? We breken een lans voor het sys teem van afbraak/heropbouw. Dat schept heel wat nieuwe mogelijkheden. Met hun onwelvoeglijk hoge plafonds wordt er veel plaats verspild in de klassieke Brusselse burgerhuizen. Met een bouwhoogte van twaalf meter kun je bij afbraak/heropbouw dus gerust een verdieping toevoegen. Dat betekent een extra woning binnen hetzelfde bouwvolume. Verdichten betekent niet noodzakelijk hoge woontorens bouwen. Toch is hoger bouwen ook een mogelijkheid. Als het goed doordacht wordt, kan dit alles voor een nieuwe wijk zorgen met meer licht, groene collectieve ruimtes, comfort voor iedereen en daarbovenop nieuwe woningen met échte funderingen en een optimale isolatie. Het nieuwe Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling biedt een goede kans om de ruimtelijke ordening in de stad te herdenken. Het biedt de kans om oude, weinig opmerkelijke gebouwen te vervangen. Niet door kantoorgebouwen, maar door compacte en comfortabele woningen, goed ingericht, gemengd, verbonden met de rest van de stad en het land. De stad moet zichzelf opnieuw uitvinden. Anders riskeert ze een decor voor rijken en toeristen te worden. Christophe Mercier is architect en initiatiefnemer van de denktank Disturb (disturb.be) Vertaling Steven Van Garsse

BDW 1279 PAGINA 15 - DONDERDAG 12 MEI 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be Herbekijk de Havenlaan Na veertig jaar complete verwaarlozing zou de smerige, hobbelige Havenlaan binnenkort een grondige transformatie ondergaan: er komt op bepaalde plekken een versmalde rijweg, én fietsen voetpaden. Ondanks dit heuglijke nieuws ontstond er een storm van protest van bewonersgroeperingen tegen de plannen (IEB, Arau, Wijkcomité Maria-Christina, Maritiemcomité, Brusselfabriek,...), met name tegen het kappen van bijna driehonderd platanen en het vervangen van de porfieren kasseien door een betonnen wegdek. Bevoegd minister Brigitte Grouwels doet het protest af als sentimenteel: buurtbewoners zijn gehecht aan hun bomen. Blijkbaar kunnen buurtbewoners geen rationele gedachtegang volgen en handelen ze louter vanuit de onderbuik. Misschien had de minister ondanks deze opvattingen toch een poging moeten ondernemen om met degelijke argumenten de aangekondigde verwijdering van bomen en kasseien uit te leggen. De argumenten die we terugvinden op haar website, overtuigen allerminst. Een overzicht. “Uit eerder onderzoek door een gespecialiseerd bureau is gebleken dat heel wat bomen in slechte gezondheid ver keren. Wanneer blijkt dat meer dan 60 procent van de bomen vervangen moet worden, wordt het renovatiepro ces aangevat,” dixit de minister. De fytosanitaire studie van het bureau Arboris maakt echter melding van ‘24 wegkwijnende of gevaarlijke elementen’, waarvan er elf al werden verwijderd in 2005. Minder dan tien procent van het totale aantal. “De wortels van de huidige platanen brengen schade toe aan de verkeersinfrastructuur.” Inderdaad, bomen hebben wortels en kunnen daarmee schade aan wegdek of riolen toebrengen. Ik veronderstel dat de nieuw te planten bomen ook over een wortelsysteem beschikken dat zich zal uitbreiden met de tijd, of zullen die binnen en-

Moderne kunst Voor de derde keer kwamen een aantal personen die zich van ver of nabij betrokken voelen bij moderne kunst, samen in de hal van het Museum voor Schone Kunsten. De ontmoeting en de contacten leken op het eerste gezicht nogal onwennig te verlopen. Opvallend was de afwezigheid van bekenden uit de Brusselse kunstsector: galeries, academies, kunstredacties van tijdschriften en kranten, gespecialiseerde media en pers, verzamelaars en kunstenaars. Wat die laatsten betreft: zij ervaren zichzelf waarschijnlijk niet als ‘modern’, aangezien elke levende kunstenaars kan worden beschouwd als eigentijds. Maar uit respect had er toch wat meer belangstelling mogen zijn. Buiten enkele occasionele (en emotionele) woordvoerders bleef het bij het herinneren van de wekelijkse bijeenkomsten ter plaatse in de museumhal (elke woensdag vanaf 13 uur). Verdere acties zoals contacten met schooldirecties en binnen- en buitenlandse persorganen zouden volgende week besproken worden. Oorspronkelijk begonnen met circa tweehonderd aanwezigen op de eerste verzameling, werden er deze keer maar een vijftigtal aanwezigen geteld, overwegend van een gevorderde leeftijd. Het enige wat van deze bijeenkomsten zichtbaar blijft en bijgevolg niet ontkend kan worden, zijn de opnamen van de securitycamera’s. Er kan nochtans betwijfeld worden of directeur Michel Draguet die beelden (graag) ziet. Want in deze onwaarschijnlijk schandalige affaire is Draguet de hoofdverdachte die op eigen initiatief zonder het minste overleg het museum voor moderne

kele jaren ook gekapt worden? Op andere plekken werden straten wél opnieuw aangelegd met behoud van grote bomen die het wegdek voorheen hadden beschadigd (Prudent Bolsstraat in Laken, de leien in Antwerpen, de Arduinkaai achter de KVS,...). Er bestaan dus technische oplossingen, maar de wil moet er zijn om ze toe te passen. “Het verkeer van de afgelopen jaren heeft zware schade toegebracht aan de kasseien.” Er is geen enkele schade aan de kasseien van de Havenlaan toegebracht: er zijn verzakkingen in het wegdek, maar de kasseien zelf zijn in perfecte staat! Ze zijn honderd jaar oud en gemaakt om te overleven; ze moeten wél dringend op een correcte manier opnieuw gelegd worden. Ik wil de minister er nog eens even aan herinneren dat de Havenlaan veertig jaar lang verwaarloosd is. De meeste autosnelwegen in dit land liggen er nog niet zo lang, en zijn al ettelijke malen hersteld. “De kasseien vormen een weinig comfortabele ondergrond voor weggebruikers.” Over welke weggebruikers gaat het hier? Voor fietsers en voetgangers is er consensus dat er aangepaste fietsen voetpaden, én oversteekplaatsen, noodzakelijk zijn. Maar op het gemotoriseerde verkeer hebben kasseien een remmend effect: op de Havenlaan worden veel minder verkeersovertredingen gepleegd dan op de parallelle – betonnen – Groendreef. Uiteraard moet het wegdek behoorlijk gelegd worden. De bewonersgroeperingen vinden het zonde om een groene long van zo’n omvang te verwijderen en het beeld van de Havenlaan onherroepelijk te verminken. Het is al te makkelijk jezelf tot ‘ecohoofdstad’ uit te roepen, maar in de praktijk de oude economische waarden en werkwijzen te behouden. Zeker in een omgeving met historisch waardevol erfgoed (T&T) en met talrijke duurzame projecten op stapel, zijn deze plannen van heraanleg een gemiste kans. (Nu zondag 15 mei om 16 uur ‘boom adoptie’ en flashmob ‘Alors on danse’ voor het Konink lijk Stapelhuis op Thurn & Taxis. Meer info en petitie op 9706.lapetition.be.) Wim Didelez, Laken

kunst liet sluiten, en bovendien de beslissing nam om deze ruimten te laten renoveren om er volgend jaar een nieuwe collectie met uitsluitend negentiende-eeuwse kunst te presenteren. In feite kan men hier gewagen van een kaping naar een onbekende bestemming, waarbij de kaper weliswaar bekend is... Uit enkele gesprekken met aanwezig museumpersoneel bleek dat niemand weet waar de collectie moderne kunst is opgeborgen (uit veiligheidsoverwegingen?). Er werd zelfs gefluisterd dat deze situatie – die georkestreerd zou zijn met politiek medeweten – het begin zou kunnen zijn van een boedelscheiding... Het is duidelijk dat het personeel het ego van Draguet moeilijk verdraagt en dat het de directie verwijt alleen bekommerd te zijn om geld en macht. Het is eigenaardig dat er tot op heden geen grote reacties of interpellaties zijn geweest, terwijl het Brusselse kunstmilieu nochtans bekendstaat om zijn grote belangstelling voor en waardering van moderne kunst. De indruk leeft dat, als er niet dringend andere vormen van actievoeren worden georganiseerd, Brussel het zal moeten stellen zonder museum voor moderne kunst, want een nieuwbouw – zoals Draguet meent te moeten dromen – is gewoonweg ondenkbaar. Tenzij er een enorme tegenwind zou opensteken tegen Draguet door hem zijn collectie moderne kunst te ontfutselen en elders (inderdaad, waarom niet in het gerenoveerde leegstaande postsorteercentrum naast het Zuidstation?) te laten combineren met een museum voor hedendaagse kunst. Maar welke persoonlijkheid is in staat daarvoor zijn leven te geven? Wie voelt zich geroepen?

Jonas Wille, Oudergem

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE De vlinder van Nouvel door Anne Brumagne De lezing van de Franse toparchitect Jean Nouvel in Bozar afgelopen week kreeg heel wat weerklank. Dat kwam omdat hij er voor het eerst zijn plannen voor het Zuidstation kwam toelichten. Nouvel gaat voor een ‘vlindervormige’ constructie dwars boven op de sporen van het Zuidstation. De buitenkant van die enorme, 120 meter hoge constructie met vooral kantoren en commerciële ruimtes zou spiegelen, “zodat de reflectie van spooractiviteiten tot aan het De Brouckèreplein zichtbaar zou zijn.” Op een van de ontwerpbeelden (zie p. 9) baadt de hele omgeving in een oranje lichtgloed. Om het effect van die spiegels te visualiseren, allicht. Nouvel benadrukte in Bozar dat zijn ontwerp nog in de schets- en studiefase zit. Vergunningen zijn nog niet aangevraagd. Het zal wel met een zekere beroepsmisvorming te maken hebben, maar ook met de reputatie van Brussel, dat we hier ter redactie de neiging hebben gekregen om wat sceptisch ‘Wait and see’ te mompelen, telkens wanneer we van die fraaie ontwerptekeningen te zien krijgen van allerlei grootse stedenbouwkundige en architecturale plannen in onze hoofdstad. Want het is fijn dat al die fraaie ontwerpen aan het publiek worden voorgesteld – zoals een tijd terug de al even spectaculaire blokkentoren van Arne Quinze voor het Rijksadministratief Centrum. Maar ’t is altijd afwachten of, en zo ja wanneer, die plannen uiteindelijk ook echt uitgevoerd worden. Daarnaast is het gevaar groot dat iedereen het nu gaat hebben over die spectaculaire vlinder van die wereldberoemde architect waarmee Brussel dan eindelijk eens goede sier zal kunnen maken, en waarvoor de toeristen dan en masse (via het Zuidstation) zullen toestromen. Het Bilbao-effect, dat elke stad zo graag wil. Belangrijker dan die ene blikvanger is nochtans hoe het hele plan van Nouvel op een harmonieuze wijze kan worden ingepast in een buurt die in het verleden veel te lijden heeft gehad van een ondoordachte stadsplanning. Wat gebeurt er met de nu zo onaantrekkelijke openbare ruimte? Hoe kan de mobiliteit er worden verbeterd? Hoe blijft deze buurt ook nog leefbaar voor de buurtbewoners? Gaan die bij elk straaltje zon in de gloed en de weerspiegeling van de vlinder leven? Het volledige masterplan voor de Zuidbuurt ligt er nog niet. Nouvels opdrachtgever, Euro Immo Star, dochter van de NMBS Holding, belooft in de tweede helft van het jaar met ‘een gemeenschappelijk verhaal’ met de andere betrokkenen naar buiten te komen. We wachten af, in spanning. Maar ook een beetje sceptisch.

EVA HILHORST

BDW 1279 PAGINA 16 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Op de terreinen van Thurn & Taxis komen de Brusselse scouts een eerste keer samen om kennis te maken met elkaar en met scouting in massavorm. Er wordt onder meer een workshop circustechnieken gegeven, een zeepkistenrace gehouden, een stads challenge gespeeld en een promotiefilmpje voor het kamp gemaakt. Als afsluiter zingen alle leden het Jambobru-lied. De activiteiten lopen van 11.30 tot 16.30 uur. Aan de tweede Jambobru nemen tien scoutsgroepen deel, met samen ongeveer duizend leden. Jambobru is een tien dagen durend kamp, dit jaar in en rond Paliseul in de Ardennen, van 13 tot en met 23 juli. Op de startdag is iedereen welkom, SV niet alleen de leden.

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

BRUSSEL – De scouts en gidsen van het district Brussel geven op zondag 15 mei op Thurn & Taxis de kick-off van Jambobru, het gezamenlijke zomerkamp.

Scouts bezetten Thurn & Taxis

Een Papoea-NieuwGuineeër draagt een cd’tje als neusornament in Mount Hagen (l.). En Nedda El-Asmar, Vlaamse zilversmid met Palestijnse roots, liet zich voor dit strakke ontwerp (r.) inspireren door de traditionele hookah of waterpijp.

Gratis naar Natuurwetenschappen BRUSSEL – Op zondag 22 mei, de Internationale Dag van de Biodiversiteit, is het Museum voor Nat uurwetenschappen gratis toegankelijk. In de nieuwe galerij BiodiverCity kunt u op ontdekkingstocht: u maakt er kennis met verrassende planten en dieren die in onze straten, tuinen en parken leven. Opgezette dieren, foto’s, films en interactieve opstellingen tonen wat biodiversiteit is en maken duidelijk wat er op het spel staat. Bij dit stadsavontuur wordt u niet alleen uitgenodigd om de biodiversiteit te ontdekken, maar ook om ze te behouden. Zo heeft de engagementscampagne Ik geef mijn leven aan mijn planeet die dag een stand in het museum. Het museum in de Vautierstraat is die dag open van 10 tot 18 uur voor gezinnen en kinderen vanaf SV acht jaar. ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Museum > Zondag Afrikadag in het teken van de moderniteit

Over clichés en fetisjen TERVUREN – Het Museum voor Midden-Afrika (KMMA) organiseert zondag zijn zevende Afrikadag. Het thema is ‘moderniteit’, naar aanleiding van de tentoonstelling Fetish modernity. Die laat zien dat moderniteit en het Westen niet per se samenvallen...

etish modernity is de nieuwe middelgrote tentoonstelling van de KMMA die naast de vaste collectie wordt getoond. Het is ook een nieuwe stap in de zelfreflectie die het museum in de eenentwintigste eeuw in gang heeft gezet. De reizende tentoonstelling daagt het clichédenken uit waaraan de etnografische musea in het Westen zich in het verleden bijna allemaal bezondigden. Fetish modernity is het resultaat van een samenwerking tussen elf Europese etnografische musea in het kader van het project Ethnography museums and world cultures, dat eigen topstukken confronteert met werk van hedendaagse kunstenaars en audiovisuele installaties. Vergeet niet om bij elke module de

geplastificeerde bijsluiter te raadplegen voor het verhaal bij elk tentoonstellingsobject.

Boksen met Jezus De titel Fetish modernity zet niet toevallig twee termen naast elkaar die in tegenspraak lijken. Volgens de gangbare opvattingen in het Westen is moderniteit haast per definitie een westerse verworvenheid, die tegenover ‘het geloof’ ‘de wetenschap’ plaatst, tegenover ‘het primitieve’ ‘de beschaving’, of tegenover rurale tradities de industrialisering en de techniek van de steden. Fetisjisme behoort in die visie duidelijk tot een wereld die de moderniteit nog niet is binnen getreden. Dat standaardschema leidt natuurlijk tot cli-

chédenken, en het veronachtzaamt bepaalde fenomenen en tendenzen. Wat bijvoorbeeld als in het Westen de moderniteit tot een fetisj wordt, en als het fetisj van de traditionelere beschavingen de moderniteit betreft? De stelling die de tentoonstelling verdedigt, is dat moderniteit een dynamisch proces van alle tijden en continenten is: het algemene verlangen naar wat nieuw en anders is, leidt tot een stroom van creatieve kruisbestuivingen en zo tot nieuwe hybride objecten en gebruiken. Eerst worden nog eens de clichés getoond. In een kijkkast liggen westerse prullaria of cultuurobjecten die hele beschavingen reduceren tot trossen bananen of kromzwaarden. Marina Cox fotografeerde van rijzige Afrikaanse krijgers met speren... in een Brussels park: dat levert exotische foto’s op. Tegelijk zijn er ook objecten gemaakt voor de niet-westerse markt, die ontsnappen aan de clichés: Congolees bestek daterend van voor

BDW 1279 PAGINA 17 - DONDERDAG 12 MEI 2011

WIN!

Dat ‘fetisjisme’ en ‘moderniteit’ niet met elkaar hoeven te botsen, toont het Museum voor Midden-Afrika met zijn nieuwe tentoonstelling Fetish modernity. BDW trakteert zijn lezers op 10 X 2 GRATIS KAARTJES voor een uitstapje naar Tervuren. Mail voor 16 mei ‘fetisj’ naar win@bdw.be samen met uw adresgegevens. Succes!

De Italiaanse designer Matteo Thun ontwierp voor de fabrikant Magis deze ‘Tam tam’ (l.), krukjes waarvoor hij zich baseerde op de houten zitjes van het Asante-volk uit Ghana. En ook uit Ghana, zij het in een dwingend westerse vorm: doodskist in de vorm van een gsm (r.).

Feest voor fetisjisten

1885, of een negentiende-eeuws magnetisch kompas uit China. De module ‘Tussen woord en daad’ wijst er bovendien op dat ook in die streken die wij niet zo goed kennen, er een groot grijs gebied ligt tussen de theorie omtrent de tradities en de praktijk. Een idee dat we bijvoorbeeld in de discussies over het dragen van de tentoongestelde boerka in het achterhoofd kunnen houden. Opzienbarend is ook de poster uit een zogenaamd ultrachristelijke Afrikaanse kerk, die een stripverhaal afbeeldt waarop Jezus in een ware boksmatch Satan tegen de grond mept.

Mobiel tot in de kist Ook in het uitgebreide hoofdstuk ‘Verlangen naar moderniteit’ komen vele paradoxen naar boven. Enerzijds uit dat verlangen zich in het Zuiden soms in een absurd aandoende mix van traditie en moderniteit. Het meest in het oog springende stuk is in dat opzicht wel de doodskist in de vorm van een gsm: een aberratie van de Ghanese traditie die sinds de jaren 1930 doodskisten de sociale status, het beroep of de verlangens van de overledene wil laten reflecteren. Ook de foto van een traditioneel geklede Papoea die een dvdschijfje als neusversiering gebruikt, is opzienbarend. Anderzijds verlangt onze ‘moderniteit’ er ook

naar om het exotische en traditionele te integreren of te herstellen. Een designerwaterpijp, of het designerkrukje van de Italiaanse ontwerper Matteo Thun naar het model van de krukjes van de Ghanese Asante zijn daar

voorbeelden van. Westerse skateboards met afbeeldingen van Apache-indianen vertonen dan weer opvallende gelijkenissen met de oorlogsschilden uit Papoea-Nieuw-Guinea die de westerse stripheld Phantom afbeelden.

15 mei, Afrikadag Het grote nieuws uit het Museum van Tervuren van de afgelopen week was dat de olifanten die de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Andries Botha vervaardigde uit sprokkels van veertien verschillende houtsoorten, weer vertrokken zijn. Ze kwamen in 2007 naar Tervuren, maar verhuizen nu naar de nieuwe olifanten afdeling van de Zoo van Planckendael. Zondag heeft op en rond het Museum voor Midden-Afrika de zevende editie van de Afrikadag Africa <> Tervuren plaats. Dat is traditioneel een dag van afspraak tussen mensen van de Afrikaanse gemeenschappen in België en alle andere Afrika-liefhebbers. Het thema ‘moderniteit’ is geïnspireerd op de tentoonstelling Fetish modernity. Tijdens de concerten, dansen muziekworkshops,

creatieve ateliers voor kinderen en volwassenen, en in de te bezoeken tentoonstellingen ligt de nadruk op hedendaagse en hybride kunstvormen, producten die het resultaat zijn van culturele kruisbestuivingen. Urban arts zoals hiphop, capoeira of R&B zijn bijvoorbeeld geïnspireerd door de klassiekers uit het Afrikaanse culturele erfgoed. De hoofdact van de dag is de getalenteerde Pegguy Tabu, die het oeuvre van zijn vader Tabu Ley voortzet. Met zijn ensemble, waarvan ook de fenomenale gitarist Olivier Tschimanga deel uitmaakt, nodigt hij uit om te dansen op de Congolese rumba. MB Meer op www.africamuseum.be of 02-769.52.00. Kaartjes voor de Afrikadag kosten 5, 6 of 8 euro; -12-jarigen mogen gratis. Prijs per workshop: +2 euro

Helaas is er niet alleen sprake van uitwisseling, maar soms ook van regelrechte uitbuiting, waarbij het Westen dan gemakkelijkheidshalve zijn moderne ideeën over universele rechten even vergeet. Het hoofdstuk ‘Vraatzuchtige moderniteit’ is dan ook schrijnend. De getoonde koelbox voor het transport van menselijke organen spreekt voor zich. De mooie handgemaakte ladders uit het Museum voor Etnografie in Stockholm blijken te hebben gediend om in Marokko over de muur naar de Spaanse enclave Melilla te klimmen. En foto’s van Marie Baronnet uit de reeks ‘Crossing the line’ tonen een grensgebied tussen Mexico en Texas, waar slipjes van verkrachte meisjes de stille getuigen zijn van het ‘tolgeld’ dat daar geëist wordt.

Michaël Bellon

Fetish modernity – Iedereen modern, nog tot en met 4 september in het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika (KMMA), Leuvensesteenweg 13, 3080 Tervuren. Dinsdag tot en met vrijdag van 10 tot 17 uur, zaterdag en zondag van 10 tot 18 uur. Met een kaartje voor de permanente tentoonstelling (4 euro) kunt u ook Fetish modernity bezoeken. Elke laatste zondag van de maand kan dat overigens ook met een gids

BDW 1279 PAGINA 18 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Taal > Academie van het Brussels brengt Lexique bruxellois uit

Drie handen op een boek

“We zijn alle drie verbonden aan de Academie van het Brussels,” legt Marcel de Schrijver uit. “Sera en ik hebben voor de uitgave van het Brussels lexicon gezorgd (in 2009, red.). Sera is de wetenschapper van het trio. Tot zijn veertiende heeft hij thuis Brussels gesproken; later heeft hij het tot prof aan de VUB geschopt. Mark Quintelier hebben we erbij genomen voor het tegenwicht: hij heeft in het Frans gestudeerd, zijn hulp kwam dus goed van pas.” En toen begon het echte werk. “Nadat we elkaar voor het project gevonden hadden, hebben we er anderhalf jaar aan gewerkt, niet elke dag natuurlijk, maar goed. We gingen uit van een basislijst van ene Lode Pletinckx, die al een Brussels woordenboek op zijn naam had staan. Natuurlijk kwamen er nog ander onderzoek en parate kennis bij kijken. Praktisch gezien hebben we het alfabet onder ons drie verdeeld. Daarna hebben we onze bevindingen naar elkaar doorgespeeld. Op die manier

BRUSSEL – Het Brussels lexicon, een uitgave van de Academie van het Brussels, heeft er een broertje (of zustertje) bij. Sera de Vriendt, Mark Quintelier en Marcel de Schrijver zorgen er met hun Lexique bruxellois voor dat Franstalige stadsgenoten voortaan een hartig woordje Brussels kunnen meepraten. Coauteur De Schrijver vertelt er meer over.

Lexiconsamensteller Marcel de Schrijver: “Mijn Brussels is natuurlijk niet hét Brussels.”

kwam er een interactie over welk Frans woord het best in het Brussels vertaald kon worden. Er staan woorden in die ik op een andere ma-

nier zou omschrijven of uitspreken. Maar mijn Brussels is natuurlijk niet hét Brussels.” Wat is nu in feite het verschil tussen het Lexi-

con en de kersverse Lexique? “Het concept is precies hetzelfde,” legt De Schrijver uit. “Maar in het Lexicon staat eerst het Nederlandse woord en dan het Brusselse; in de Lexique komt eerst het Frans en dan het Brussels. De Lexique is in twee delen opgesplitst: BrusselsFrans en Frans-Brussels. Dat wil zeggen dat als een Brussels woord ook een Frans woord is, het ook in de Franse lijst terug te vinden moet zijn.” Dat wat de vertalingen betreft. Misschien nu een woordje over de schrijfwijze? “Daar was minder – of zeg maar: geen – discussie over. De Academie van het Brussels heeft spellingregels die we consequent toegepast hebben. Elke auteur heeft zich aan die basisregels gehouden, ook wat de uitspraak betreft. Die regels zijn natuurlijk maar een aanbeveling; het is niet aan ons om iemand verplichtingen op te leggen. Maar in het tijdschrift dat de Academie uitgeeft, houden we altijd een coherente spelling aan. Zo hoeft de lezer zich niet af te vragen: ‘Ja mo, wa es ’t na?’ Maar ik moet u wel zeggen dat de mensen die de regels opgesteld hebben, er soms zelf van afwijken.” Freddi Smekens De Lexique bruxellois wordt op 12 mei om 12.30 uur voorgesteld in boekhandel Passa Porta, Dansaertstraat 46, 1000 Brussel

ADVERTENTIE

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad. U krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer … Info en inschrijving via www.woneninbrussel.be of 0800 20 400.

BDW 1279 PAGINA 19 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Cultuur > Minifestival Louis Paul Boonkring over Congo

Twee keer een verhaal van kwetsbaarheid ETTERBEEK – Wat hebben ex-kolonialen gemeen met de Congolezen uit de diaspora? Beiden zijn ‘hun’ land ontvlucht. De Louis Paul Boonkring ging met Salut Congo op zoek naar het gemeenschappelijke verhaal.

Ja, het MAS is spectaculair, en niet alleen zijn panorama.

Praat

Het MAS van A, het MAZ van B achteraf

Bezocht: het Museum aan de Stroom (MAS), Hanzestedenplaats 1, 2000 Antwerpen. Openingsfestival van 13 tot en met 16 mei. (Meer op 03-338.44.34 en www.mas.be.)

We konden het toch niet laten om even te gaan kijken naar het MAS, de nieuwe parel aan de kroon van de Sinjorenstad, het monumentale museum aan de Schelde, dat zowel een stedenbouwkundig baken als een cultuurhistorische tempel moet worden. En we kwamen niet bekaaid terug: het MAS ís indrukwekkend. Het heeft zowat alles: een museumcollectie van 470.000 objecten, de spektakel architectuur van het Nederlandse Neutelings Riedijk Architecten, een adembenemend uitzicht over stad en stroom op elk van de tien verdiepingen, een wijk eromheen die zich pijlsnel ontwikkelt, et cetera. Alleen al door het nieuwe perspectief dat het MAS creëert, wordt Antwerpen in één klap een grotere stad. Maar bovenal: dit museum vertelt, in grote gebaren maar ook in voldoende details, aan de Antwerpenaren en aan hun gasten, het verhaal van deze stad. Met Rubens, Albrecht en Isabella, Panamarenko of Jan Fabre als personages in een decor van historische gebouwen, havenactiviteit en onophoudelijk veranderende wijken. Het MAS bespeelt het soms te benijden chauvinisme van de Antwerpenaar, maar bedwingt het ook met een kijk op de nuchtere hedendaagse internationale realiteit van de metropool. Het was soms moeilijk om kreten van verrukking om zoveel geoorloofde luxe te onderdrukken. Vergelijken met Brussel is dan een vergeeflijke reflex. Het Hergémuseum was al aan onze neus voorbijgegaan. Gent heeft pas een (bescheidener) stadsmuseum, het Stam, geopend. De collectie precolumbiaanse kunst van Paul en Dora Janssen-Arts, die naar het Jubelpark zou gaan, is uiteindelijk in het MAS ondergebracht. Een stroom hebben we al lang niet meer, laat staan een museum aan de stroom. Moeten we dan jaloers zijn? Toch niet. De federale musea in Brussel hebben het wel moeilijk, heel wat kleinere musea missen uitstraling, en een uitblinkende nieuwkomer als Wiels werd zijn succes zelfs niet gegund. Maar laten we niet vergeten dat er met Bozar, Magritte Museum, MIM, BELvue en, ja, ook Wiels ook succesverhalen zijn. Boeiende museumcollecties,

boeiende wijken en boeiende stadsperspectieven heeft Brussel genoeg. Een hedendaags architectonisch kunststukje zou misschien aardig zijn, maar is niet prioritair. Brussel moet het van zijn veelkantigheid en verscheidenheid hebben. Toch doet het MAS iets wat geen enkel mu seum in Brussel doet: op gebalde wijze de stad presenteren in een brede context van tijd en ruimte, én met een genereuze geste de weg wijzen naar de andere plekken en musea die de stad helpen te definiëren. Het MAS stond voor de moeilijke opdracht om de uiteenlopende collecties van het Etnografisch Museum, het Nationaal Scheepvaart museum, het Volkskundemuseum en een deel van de collectie van het Vleeshuis samen te brengen. Die inhoudelijke breuklijnen worden vrij accuraat gecounterd door een sterke tentoonstellingsdramaturgie, door te kiezen voor grote verhalen en thema’s (‘de wereld’, ‘macht’, ‘leven en dood’), maar ook door alles open te trekken en door te verwijzen naar de collecties van het Museum voor Schone Kunsten, het Muhka, Mayer van den Bergh of Plantin-Moretus. Zo werd het MAS echt een museum van de stad. Waar kun je in Brussel terecht voor een coherent beeld en begrip van de betekenis van Brussel? Waar kan het op korte termijn tot de bezoeker doordringen dat Brussel de stad is van de Bourgondiërs, Keizer Karel, Leopold II, Europa, Horta en De Keersmaeker? Dat plaatje wordt pas duidelijk als je het Jubelpark, het Broodhuis, de Koudenberg, BELvue en co helemaal hebt doorlopen. Misschien is dit een ideetje voor de veelbesproken herbestemming van het Beursgebouw. Laat hedendaagse kunst over aan Wiels, breng het Museum voor Financiën onder in de Nationale Bank en maak van het Beursgebouw een klein, maar volwaardig stadsmuseum: het Museum aan de Zenne (MAZ). Onder auspiciën van de Brusselse Museum raad kan Brussel daar aan de bezoekers worden gepresenteerd met volwaardige museumstukken die subtiel doorverwijzen naar al die fantastische collecties die verspreid zitten over de stad. Een betere locatie is niet denkbaar. De trappen van de Beurs zijn een vaste plaats van afspraak. De Stad Brussel moet dan alleen wel generositeit kunnen opbrengen ten aanzien van de rest van het Gewest. Michaël Bellon

De zoektocht naar het niet-vertelde verhaal. Het is een van de waarmerken van de Louis Paul Boonkring. Over de onafhankelijkheid van Congo is vorig jaar al veel gezegd en geschreven. De LPB-kring keert nu het verhaal om en ging in België op zoek naar verhalen over de vlucht uit Congo. Ze kwamen bij ex-kolonialen terecht die in 1960 halsoverkop ‘hun’ land hebben moeten verlaten. Sommigen zijn verbitterd, anderen hebben er vrede mee genomen, maar allemaal stellen ze zich de vraag: is de situatie na vijftig jaar onafhankelijkheid beter? Diezelfde vraag stellen zich de Congolezen die vandaag in Brussel verblijven. Vaak zijn ze als student in de jaren 1980 in België aangespoeld. Net als de ex-kolonialen zijn ze ontworteld, teleurgesteld over hoe Congo geëvolueerd is. Hun land ligt in puin. Ook bij hen de vraag: wat is er misgelopen? Het uitgangspunt voor dit onderzoek van de Louis Paul Boonkring is niet ‘identiteit’, maar ‘referentie’. Hoe staan beide groepen tegenover hun vlucht? Die vraag brengt, ondanks

Congolezen en ex-kolonialen in België: vluchten laat sporen na.

de grote verscheidenheid, veel gelijkenissen aan de oppervlakte. Vluchten laat sporen na, in alle omstandigheden. De Kring zet die twee krachtige reeksen verhalen naast elkaar in een expo met geluidsfragmenten en grote foto’s van video-opnamen, gemaakt door televisie- en radiomaakster Annabelle Van Nieuwenhuyse. De verhalen SVG worden ook in een boek gebundeld. De expo is een onderdeel van Salut Congo, een minifestival van de Louis Paul Boonkring over ontworteling en integratie in Brussel en Congo. Van 10 tot en met 22 mei in het Rhok, de kunstacademie in de Edouard de Thibaultlaan 2 in Etterbeek

ADVERTENTIE

BDW 1279 PAGINA 20 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Beurs > Accessible Art (BAAF) mikt op betaalbare decoratieve kunst

Kunst voor boven bank of bed

Vlnr.: werk van Antoine Coinde, François Coorens en Héléna Darcq, sculptuur van Sophie Juteau en foto van Toby Fox.

BRUSSEL – In de prestigieuze ballroom van het Conrad Hotel verkopen dit weekend vijftig jonge, nog betaalbare kunstenaars hun werk. De Brussels Accessible Art Fair (BAAF) zit aan zijn zevende editie en is populair bij wie jonge kunst in huis wil halen.

rganisatrice van het eerste uur is Stephanie Manasseh, die met een klein team de kunstenaars selecteert. Die bereikt ze met haar website www.accessibleartfair.com en de reguliere socia le netwerken op het internet. Dit jaar hapten ongeveer 220 artiesten toe, terwijl er maar plaats is voor vijftig. Onder de exposanten zitten Belgen en buitenlanders, maar vooral expats en Brusselaars. Na elke beurs geeft BAAF een derde van de artiesten een vrijbrief om terug te komen. Alle kunstenaars mogen vijftien tot dertig werken in

hun stand etaleren. Voor de rest is er niet veel poeha rond het concept, dat uiterst laagdrempelig wil blijven. Iedereen staat met naam, toenaam en enkele representatieve werken op de site – handig voor wie wil zappen. De toegang tot de verkoopbeurs blijft gratis (een kans ook om door het luxehotel te lopen en de bars aan te doen). En elke kunstenaar staat zelf in zijn of haar stand, wat bevorderlijk is voor de relatie kunstenaarkunstkoper. Alles wat uithangt, is accessible naar prijs en vooral naar formaat: van schilderingen op canvas en fotografie tot klein beeldwerk

en glaswerk. Kortom: salonfähig.

Antwerpen en Tel Aviv De selectie voor BAAF wordt gemaakt door een kleine jury, die enkele criteria hanteert. Eén: de artiest moet nog leven. Twee: de vraagprijs mag niet hoger liggen dan vijfduizend euro. Het minimumbedrag is vijftig euro, voor een signeerde foto. Organisatrice Manasseh: “We waken er vooral over dat de werken niet te monumentaal zijn, zodat ze thuis of in een kantoorruimte passen. Installaties en video’s zijn uit den boze.” De werken worden ook geselecteerd op hun ‘decoratieve gehalte’: kunst om tussen te leven, voor boven de zitbank of het bed, dus. BAAF ziet veel first buyers passeren. “Ik blijf liever bij de sfeer van een galerie of boetiek met dit kunstproject, dan te groeien tot de schaal van een

hal in Thurn & Taxis, waar alle intimiteit verdwijnt,” bekent Manasseh nog. “We kijken wel uit naar schaalvergroting in de vorm van parallelle beurzen naast de twee per jaar in Brussel: er komt er dit jaar al een in Wenen, en later ook in Antwerpen en Tel Aviv.” Dat de beurs naast enkele bekende namen ook miskende kunstenaars in de verf zet, is mooi meegenomen. Veel kunst komt van expats, omdat Manasseh zichzelf tot die groep telt. Echt ronkende namen zitten er niet tussen, om de prijs te drukken. Het aantal ‘Brusselaars’ valt op, met Jean-François Debongnie, die muziekpartituren overschildert, en grafisch tekenaar François Coorens, die de collectie ‘Punk & Majorettes’ maakte. Of expats als de Amerikaanse fotograaf Toby Fox, die al tien jaar in Brussel woont, en in ver-

“Voor mij hoefde het geen Tuymans te zijn”

re streken fotografeert. Of Gordon Hopkins, nog een Amerikaan, die een galerie in Brussel runt. Daarnaast vindt u ook namen die de vakpers al haalden: Ben Haine, Héléna Darq, Sophie Juteau,...

Personal art shopper Tussen de beurzen door profileert Manasseh sinds zich een jaar als personal art shopper. De service is

Beeld > Kim Duchateau pakt uit met zijn Esther Verkest

Polspoel Gui Polspoel heeft deze week Vlaams minister Philippe Muyters te gast. Hij vertelt hoe Vlaanderen en Brussel kunnen samenwerken inzake tewerkstelling. Polspoel, vrijdag 13 mei na Brussel vandaag vanaf 18.30 uur.

www.tvbrussel.be

Roodharige bitch bezet Stripcentrum BRUSSEL – “Bah, welke puber hebben ze hier nu laten exposeren? Zo geobsedeerd!” – “En zo slecht getekend!” In The Gallery in de Zandstraat kan al wie haar nog niet kent van in P-magazine, kennismaken met de wulpse Esther Verkest. Nog tot en met 19 juni. De twee twaalfjarige meisjes die net na mij, wellicht per ongeluk, The Gallery van het Belgisch Stripcentrum zijn binnengewandeld, kunnen hun ongeloof niet verbergen bij het zien van de stoten en fratsen van de wulpse, maar behoorlijk gestoorde babe Esther Verkest. Ik vermoed dat de tekenaar er nog om zou kunnen lachen. Die tekenaar is geen geobsedeerde puber, maar de 42-jarige gelauwerde cartoonist en striptekenaar Kim Duchateau. Verdwaalde twaalfjarige vriendin-

nen zijn niet meteen zijn doelpubliek. En hun giftige uitval vormt een mooi contrast met de borden aan het begin van de kleine tentoonstelling naar aanleiding van Roodheidswaanzin, een nieuw compilatiealbum rond Esther Verkest. Die preciseren dat Kim op magist rale wijze erotisch getinte onderwerpen in stripvorm giet in een schitterende tekenstijl en doorspekt met absurde, surrealistische humor. Esther Verkest is een demonische versie van Natasja, Yoko Tsuno of

Fanny Kiekeboe. De roodharige, bloedmooie bitch misdraagt zich permanent. Ze verslindt mannen bij de vleet en is bepaald niet vies van een beetje sadisme of een flinke egotrip. Dat is ze niet zomaar, dat is ze ter vermaak van de lezer. In eerste instanties zijn dat de lezers van het bekende Vlaamse babe-blad Pmagazine. In tweede instantie zijn dat de liefhebbers van compleet geschifte humor. Voorbeelden? Esther Verkest en een van haar veroveringen rukken elkaar in de open natuur de kleren van het lijf terwijl

Esther Verkest, de waanzinnige. een ufo gehaast een landing maakt. Zwarte censuurblokjes met armen en benen rukken massaal aan om te bedekken wat bedekt moet worden. Het zou plat en scabreus zijn als het niet grappig was. Niels Ruëll

Nog tot en met 19 juni in het Belgisch Stripcentrum, Zandstraat 20, 1000 Brussel, www.stripmuseum.be

Nick Trachet

BDW 1279 PAGINA 21 - DONDERDAG 12 MEI 2011

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT geënt op het concept van personal shopper voor kleding en souvenirs, gevraagd door toeristen of klanten met weinig tijd of kennis van zaken. “Voor iemand die overweldigd wordt door het aanbod aan kunst in galerieën en op tentoonstellingen, is het niet gemakkelijk om een keuze te maken. Daarom deze dienstverlening, die vertrekt van een analyse van de persoonlijke smaak,” stelt Manasseh. De personal art shopper neemt de maten van de lege muren, maakt een selectie onder de driehonderd kunstenaars die al exposeerden op BAAF, en komt samen met de artiest(en) het werk ‘passen’. “Het neigt veeleer naar een advies-

service voor binnenhuisinrichting dan naar een echte collectieopstart, maar het één sluit het ander natuurlijk niet uit,” legt Manasseh nog uit. Een Vlaams-Brusselse arts heeft onlangs zijn huis en kabinet laten aankleden door de personal art shopper. Dokter Luc Oosterbosch: “Er werden maten en kleuren genoteerd van de ruimten die ik wou inrichten; we kregen wel 25 werken in bruikleen. Ik koos er drie artiesten uit, eentje kwam zelfs iets nieuws ontwerpen. Als formule voor ‘snelle beslissers’ met weinig tijd is dit handig. Het hoefde geen Tuymans te zijn.” Jean-Marie Binst

Accessible Art in het Conrad Hotel, Louizalaan 71, 1050 Elsene. Op 13 mei (18-22 uur), 14 mei (10-18 uur) en 15 mei (10-19 uur). Meer op www.accessibleartfair.com

Culinair > 14 mei is werelddag van de fair trade

Als elke hap telt BRUSSEL – Max Havelaar België organiseert voor de World Fair Trade Day op zaterdagnamiddag 14 mei een Nederlandstalige geleide wandeling door het stadscentrum. Onder meer auteur en Brusselkenner Roel Jacobs en de BelgischCongolese verteller Pie Tshibanda vergelijken tijdens de wandeling eerlijke handel van vandaag met de Brusselse economie van vroeger. Onder het motto Elke hap telt, de slogan van dit jaar, gaat de wandeling langs de verschillende deelnemende winkels en restaurants. Daar wordt het verhaal achter de producten uit de doeken gedaan, het fairtradesysteem uitgelegd en duidelijk gemaakt hoe westerse consumenten kleine producenten uit het arme Zuiden kunnen helpen. De deelne-

mende winkels en restaurants zijn La Rose Blanche, het Museum van Cacao en Chocolade, Tout l’Or du Monde en de Oxfam-Wereldwinkels. Met de wandeling willen de organisatoren een alternatief gezicht van Brussel tonen, ‘een eerlijk en zuidgericht portret’. Behalve de wandeling is er ook een speciaal optreden van de beroemde Belgisch-Congolese verhalenverteller Pie Tshibanda en een producent van de Peruaanse coöperatie Cecovasa. Ze proberen de economische en sociale situatie in hun leefwereld toe te lichten. De bedoeling van het evenement is meer mensen warm te maken voor eerlijke handel.

Sam Vanermen

www.fairtradeday.be

Cime di rape Het is altijd plezierig om met enthousiasme te schrijven over culinaire ontdekkingen. Deze rape of rapini waren voor mij een openbaring. Van bij de Italiaan op de markt. Het loopt soms raar. Ik zet me aan de tekstverwerker om met vreugde over een ingrediënt uit te weiden, tot ik tot de conclusie kom dat ik daarover niet te lang geleden al heb geschreven. Ander onderwerp. Nu doet zich blijkbaar het omgekeerde voor. Een lezer meldt mij op Facebook dat ik het eens over cime di rape zou moeten hebben, en ik dacht: “Dat heb ik toch al gedaan?” Al mijn bestanden doorzocht en niets gevonden. Heb ik deze dan echt overgeslagen? Dat zal ik dan goed maken. Ik ontdekte deze groente bij de Italiaan op de markt, een jaar of twee geleden. Ze stonden er aangekondigd als rape, maar dat is kort voor cime di rape, wat ‘toppen van rapen’ betekent, voor zover ik Italiaans ken. Men vindt ook weleens de naam rapini. Er lag een grote stapel voor het kraam, niet samengebonden in bundeltjes, maar los in houten kisten, tussen herkenbaarder groenten als snijbiet, fractaalbloemkool en kleine artisjokken. Ik dacht eerst dat het om een soort wild onkruid ging. De bladeren deden niet aan kool denken, eerder aan look zonder look of zo, maar dan dikker. Boven aan de lange stengels zaten ontluikende bloemtrossen, die vaag aan broccoli deden denken. Een wilde soort broccoli? Een van de gewestelijke namen is trouwens broccoletti. “Wat doe ik ermee?” vroeg ik aan de familie Infantino, die mij al jaren onderwerpen voor deze column levert. “Aanstoven in olie en opdienen als groente,” was het snelle antwoord. Dat heb ik gedaan en ik was onder de indruk. De geur en de smaak zijn bijzonder kruidig, neigend naar zwavelige kool en peperig als mosterd. Een groente met karakter, niet voor angstige of laffe eters. Sindsdien ben ik vaak terug geweest voor een halve of een hele kilo. Ik merk dat nu ook andere groenteverkopers regelmatig kisten vol rapini inslaan. Blijkbaar leren velen ze nu pas kennen. De wereldkeuken weet niet goed waar ze deze groente moet plaatsen. In Amerikaanse teksten

lees ik de naam broccoli rabe; op Wikipedia haalt men verschillende groenten door elkaar. Gewone raapsteeltjes zijn het niet, het blad ziet er anders uit, en de bloemen ervan kroppen niet bijeen in zulke mooie trosjes. Dat het een kool is (Brassica sp.), zal wel duidelijk zijn. Na wat tegenstrijdige literatuur oordeel ik dat het om een Brassica rapa van de Ruvo-groep moet gaan. Koolsoorten zijn een nachtmerrie voor de plantkundige. Deze gewassen kennen zoveel tussen- en monstervormen dat het een hopeloze zaak is om ze te klasseren. De Amerikaanse professor Liberty Hyde Bailey maakte werk van de indeling der kolen op het einde van zijn lange leven, ergens in de jaren veertig van de vorige eeuw, maar eenvoudig is het nog altijd niet. We mogen begrijpen dat deze blad- en bloemgroente populair is in het zuiden van Italië en Spanje. In Napels noemt men ze friarielli, omdat men ze frituurt in olie. In Spanje staan ze bekend als grelos. Ik heb er nu al enige ervaring mee. Het is een groente die nogal kan variëren in bitterheid en stevigheid. Soms zijn de stelen houtig, soms zijn ze knapperig zacht. Soms zijn ze intens bitter, en dan is het niet echt leuk meer, soms heerlijk gebalanceerd. Zo zou het moeten met alle groenten, en ook fruit mag niet overal hetzelfde smaken. Omdat rapini zo’n weinig bekende groente is, bestaat er waarschijnlijk heel wat genetische variatie in zaadgoed, en ook het terroir bij de kweek zal de smaak erg beïnvloeden. Kies voor frisgroen ogende cime, waarvan de bloemknoppen nog grotendeels dicht zijn. Thuis verleppen ze snel, dus meteen klaarmaken of in een vaas met water zetten, zoals bloemen (en groene selder). Zo winnen we enkele dagen frisheid. Snij de harde onderstengels af voor het klaarmaken. Die kunnen later in een stoofschotel of een soep, of meekoken om een bouillon op smaak te brengen. De bloempjes en topscheuten kunnen goed rauw als slaatje worden gegeten. Het tere deel kan worden gestoofd in wat

Een groente met karakter, niet voor angstige of laffe eters olijfolie tot de gewenste zachtheid bereikt wordt. Erg lang moeten ze niet stoven. Vergeet vooral niet een teentje look te laten meesudderen, en deksel erop! Opdienen met een sprenkeltje citroensap, warm of koud. Sterk smakende groenten zijn altijd lekker koud. Voor wie het allemaal nog wat te sterk is: de gesneden stengels en bladeren kunnen eerst even geblancheerd worden in een open pot met ziedend water. Enkele seconden is voldoende, dan de groente eruit scheppen en onderdompelen in koud water. De rapini laten dan wat van hun bitterheid in het kookwater, en u kunt nu verder stoven zoals eerst beschreven, of zo, gewoon geblancheerd, koud opdienen. Stoemp met rapini? Moet kunnen. Heel traditioneel zijn de orechiette alle cime di rape. Orechiette zijn ‘oortjes’, komvormige kleine deegwaren die ontstaan door stukjes deeg tussen duim en wijsvinger te pletten. Het is een typische pasta van het zuiden van Italië. Laat ze, net voor ze gaar zijn, nog even meestoven in het sap van de natte cime di rape. Zo zuigen ze smaak en kleur op. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1279 PAGINA 22 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Anne Rayet: “Ik heb echt wel vertrouwen in ons rechtssysteem, maar omdat ik zoveel respect heb voor het recht, eis ik van anderen ook veel als het over recht gaat. En de eerste die het recht moet respecteren, is de staat.”

e ouders van Anne Rayet – politiek bewuste, links georiënteerde mensen – stuurden hun dochter uitgerekend naar Robert Catteau, het meest elitaire atheneum van het Brusselse Franstalig onderwijs. “Ik was een nogal moeilijk kind, tegen het autistische aan. Mijn ouders vreesden voor mijn onderwijsparcours. Toen ik aan mijn eerste leerjaar moest beginnen, begon Robert Catteau net met een gemengd klasje, jongens en meisjes. In een klein huisje vlak bij de Vijvers van Elsene. Een huisje dat ik kende omdat er een vriendinnetje van mij had gewoond. ‘Misschien dat onze Anne daar kan openbloeien.’ Het heeft gewerkt: ik was altijd de eerste van de klas.” “Toen die eerste horde was genomen, vonden mijn ouders het welletjes en kozen ze voor een minder elitaire school: het lyceum van Elsene, dat toen net begonnen was met vernieuwd secundair onderwijs. Meer keuzevrijheid voor de leerlingen, opdat ze hun stem zouden vinden. Het zou mijn verdere toekomst bepalen, want ik heb er Gauthier Lisein leren kennen. Dertien was ik toen hij samen met enkele andere jongens bij ons op school terechtkwam. Stuk voor stuk jongens die enkel en alleen aan muziek maken dachten en daar in hun vorige

school op afgerekend waren. Voor hen was het lyceum een ideale vluchthaven omdat ze er de kans kregen om ook lessen aan de academie te volgen.” “Het meisje dat altijd de eerste van de klas was, werd al gauw verliefd op de laatste van de klas. Tot ontzetting van onze leraars, maar tegen hun verwachtingen in hadden we een goede invloed op elkaar. Gauthier begon zelfs te beseffen dat er wel interessante dingen te leren waren op school, dat er ook toffe leraars waren. Hij en zijn vrienden hadden een groepje, Slaptitude, welbekend bij de incrowd. En ik, het muurbloempje van voorheen, hoorde erbij.”

Liefde voor recht Na de middelbare school lieten de perfecte studente en de gedreven muzikant hun relatie even voor wat ze was. Omdat ze elk hun ding wilden doen. “Gauthier legde zich volledig toe op zijn muziek, ik studeerde verder. Rechten aan de ULB. Dat had ik al langer in mijn hoofd. Met dromen van grote assisenprocessen, de weduwe en de wees verdedigen. Maar tijdens mijn stage kwam ik erachter dat strafpleiten niets voor mij was. Mijn emotionele betrokkenheid was te groot; het menselijk leed

waarmee ik werd geconfronteerd, was te hard. Maar mijn liefde voor het recht stond als een huis, en zo ben ik al snel bij een groot zakenkantoor kunnen beginnen. Daar ben ik enkele jaren gebleven. Tot een van de vennoten, Thierry Afschrift, zelf een kantoor opzette en ik hem samen met enkele andere collega’s ben gevolgd.” “Binnen ons kantoor heb ik een clientèle van artiesten opgebouwd. Belangrijk, want uitgerekend artiesten zijn het minst gewapend binnen deze maatschappij met al haar regeltjes; zij worden het meest met die regeltjes geconfronteerd als het om fiscaliteit, administratie en jurisprudentie gaat. Met alle gevolgen van dien. Een schande is het, want artiesten zijn een verrijking voor de maatschappij. In mijn artistieke activiteiten ben ik een idealist, maar in mijn beroep ben ik dat net zo goed. Ik heb echt wel vertrouwen in ons rechtssysteem, maar omdat ik zoveel respect heb voor het recht, eis ik van anderen ook veel als het om recht gaat. En de eerste die het recht moet respecteren, is de staat, de openbare macht. Zoals het een goede ouder betaamt.”

El Goyo Rayet zocht en vond haar weg binnen de ad-

ELSENE – “In Cuba heb ik mijn tweede vaderland gevonden, mijn tweede familie. Ik ben echt gepassioneerd door de Afro-Cubaanse cultuur. In Brussel kan ik dan weer mijn andere passies beleven. De passie voor mijn twee dochters, voor mijn vrienden. Voor het recht ook: het beste instrument om een maatschappij in harmonie te laten leven.” Anne Rayet is als advocate gespecialiseerd in intellectuele, sociale en fiscale rechten. In haar vrije tijd deelt ze belangeloos haar passie voor de yoruba, een door percussie begeleide dans.

Anne Rayet danst de yoruba.

vocatuur. En in het leven, met Gauthier Lisein aan haar zijde. “Op het einde van mijn studie zijn we weer bij elkaar gekomen. Al zijn we sinds een jaar uit elkaar, nog altijd is hij de man van mijn leven en hij zal dat altijd blijven. Nog tijdens mijn stage en mijn assistentschap aan de ULB ben ik zwanger geworden van onze eerste dochter. De profs hebben het nooit gemerkt, ik heb zelfs geen dag vakantie genomen, ook omdat het we het in die dagen niet breed hadden. Zo hebben we kort na elkaar twee prachtige dochters gekregen: Lena en Selma, nu achttien en twintig.” “We zijn samen veel gaan reizen. Naar Afrika, omdat we er vrienden hadden die bij ngo’s werkten. Oeganda, Benin, Kenia... Altijd met onze dochtertjes – de eerste keer was Selma amper negen maanden oud. In die periode heb ik ook de Afrikaanse dans ontdekt, en al snel is dat een passie geworden. Ik ben stages beginnen volgen, en heb schitterende leraars ontmoet, in Afrika, maar ook in België.”

BDW 1279 PAGINA 23 - DONDERDAG 12 MEI 2011

FREDDI SMEKENS “Het meisje dat altijd de eerste van de klas was, werd verliefd op de laatste van de klas. En we hadden een positieve invloed op elkaar”

Anne Rayet, advocate/yoruba-danseres

‘De grote Goyo en ik, de kleine advocate’ “Ook Gauthier, die lang op jazz, rock en jazzrock was gericht, werd aangestoken en is zich als percussionist meer op wereldmuziek gaan richten, op traditionele Afrikaanse instrumenten. Gestaag kreeg hij meer succes, hij werd steeds vaker uitgenodigd om internationale dansen percussiestages te begeleiden. Een daarvan was een stage Afro-Cubaanse dans in Doornik. Onder leiding van een buitengewone Cubaanse meester, die toen voor het eerst naar Europa kwam: Grégorio Hernández Rios, bijgenaamd El Goyo, een legende in Cuba. Hij sprak geen woord Frans, ik amper een woord Spaans. Maar we verstonden elkaar blindelings, door de dans. Meer bepaald de yoruba, waarvan de origine in het oude koninkrijk Dahomey – nu Benin en Nigeria – ligt. Het is een cultuur met animistische aspecten, die met de Afrikaanse slaven meekwam naar de Cariben, daar clandestien in stand werd gehouden en zich vermengd heeft met Latijnse religieuze en artistieke invloeden.” “Er zijn veel stromingen in Cuba die het resultaat zijn van dat syncretisme, maar ik werd vooral gegrepen door de yoruba, en El Goyo heeft me geholpen al de aspecten ervan te ontdekken. El Goyo, een zwart kind van de slavernij, was op straat opgegroeid in het Cuba van Batista. Het corrupte Cuba, dat zich prostitueerde aan Amerika en de maffia. Het Cuba waar de zwarte werd gediscrimineerd. El Goyo heeft me dan ook altijd voorgehouden dat hij alles te danken had aan Fidel Castro en zijn revolutie.” “Ik was een van El Goyo’s eerste leerlingen in België, in Europa zelfs. We waren allebei ge-

beten door de microbe en we zijn beginnen reizen in Cuba, ook omdat de yoruba maar mondjesmaat verspreid is in Europa. Met de jaren is het iets van mij geworden, buiten mijn andere levens, en zo komt het dat ik meer en meer in mijn eentje naar Cuba ben beginnen gaan. Om lessen te volgen, om me te perfectioneren. Ik heb daar echt een tweede familie gevonden, de vrouw van El Goyo is mijn spreekwoordelijke zuster geworden, ik ben de meter van haar dochter.” “Ik probeer de yoruba – weinig bekend, maar o, zo rijk – hier zoveel mogelijk uit te dragen, onder meer door les te geven. Het is iets heel bijzonders. Het is niet iets wat je maar half kan doen. Met ons kleine kransje adepten hebben we in België een vzw opgericht. Om lessen te geven en artiesten te laten overkomen, want yoruba wordt altijd gedanst met livebegeleiding. We verdienen er geen cent aan: weinig leerlingen, terwijl de muzikanten toch betaald moeten worden. Het is dus een volkomen belangeloze inzet. Wat me vooral na aan het hart ligt, is dat El Goyo mij gevraagd heeft het te doen. Ik, de kleine Europese advocate die als dilettante begonnen is, om zichzelf te voeden, om een behoefte in zichzelf te bevredigen. Ik heb getwijfeld, maar op een bepaald moment zag ik dat ik een morele verplichting had tegenover die cultuur. Tegenover El Goyo. Tegenover de mensen in Cuba.” Karel Van der Auwera Volgende yoruba-stage op 21 mei van 13 tot 15 uur. Meer op 0496-05.29.10 en www.baoasbl.org

Verandere

et komt ons allemaal wel voor, waarde lezer, dat we geconfronteerd worden met de bedenking “Alles verandert altaaid.” Daar is uiteraard niets mis mee; het is nu eenmaal zo. Maar wat nu als iemand die we al een tijdlang niet meer gezien hebben, ons opscheept met “Gaa zaait nog niks veranderd”? Op dat ogenblik kunnen we ons twee vragen stellen: ben ik na eive stoem of eive slum gebleive? In de meeste gevallen zullen we het antwoord schuldig blijven, en maar goed ook. En ook maar goed, waarde lezer, da we allemoe mè zuveul meugelaaik verandering te moeke kraaige. Een leuke opmerking die ik ooit over verandere mocht opvangen, kwam van een vriend van mij die net verhuisd was. Op mijn vraag “Hoowest in a neut appartement?” kreeg ik een omschrijving die mij altijd zal bijblijven. “Ni al te slecht,” antwoordde hij, “allien zaain de meure zu dun da ’k de gebeure van gedacht kan huure verandere.” Ik ben beeldspraak en metaforen gewoon, waarde lezer, maar voor één keer dacht ik: awel, awel, doe haaj ik zeulf nuut ni kunne op komme. Even de stad in, nu. Wandelen en flaneren door Brussel zal velen van ons aanzetten tot de bedenking: “Wat es alles hee toch veranderd!” Uiteraard is dat een vrij logische vaststelling, maar er is nog iets anders aan de hand. Zelfs wanneer we in wijken komen waar alles hetzelfde gebleven is, hebben we iets van: “Vreuger was dat hee gielegans anders.” Rondvraag bij mijn vrienden en bij mezelf boden me in zekere zin een oplossing voor dit raadselachtige verschijnsel. Die kwam op het volgende neer: zeulfs as we eeverans komme woe da niks veranderd es, es er toch eet veranderd: waaile. Van de stad even over naar de tijden. Sommigen onder ons, waarde lezer, zullen verandere afmeten aan in de goojen aaven taaid. Wanneer men daarmee uitpakt, moet ik tot de vaststelling komen dat er voor die personen maar beter niets veranderd was. En toch klinkt die goojen aaven taaid minder pessimistisch dan de verzuchting “’t Es altaaid ’t aaigeste.” Temeer omdat altaaid ’t aaigeste in feite een contradictie is. En er is ook het feit dat klagers die zeggen: “‘’t Es

altaaid ’t aaigeste”, er zelf nooit iets aan doen om er op de een of andere manier eet oen te verandere. We staan hier ook even stil bij iemand die maar blijft doordrammen over hetzelfde onderwerp. Om daar paal en perk aan te stellen, zegt men in ons Brussels uiteraard niet “Verandert na astableeft van onderwerp”, maar wel degelijk: “Drooit a plakske neki oem.” Bij het begin van deze Brusselse Rubriek had ik het over van gedacht verandere. Welnu, ik heb me in de loop der tijden daaromtrent iets afgevraagd. En wel: wee kan ik het best verdroege? Eemand dee nuut ni van gedacht verandert of eemand dee altaaid van gedacht verandert? Eerlijk gezegd zal ik er nooit uitkomen, en het is goed zo, waarde lezer. Temeer omdat ik niet goed weet tot welke categorie ik zelf behoor. Wel kan ik mij voorstellen dat men het best tot de middenmoot behoort. Van verandere naar veranderlijk is maar een kleine stap. Het is u misschien ook al opgevallen, waarde lezer, maar wanneer men het in het weerbericht over ‘veranderlijk’ heeft, dan bedoelt men meestal: van goed naar slecht, en niet omgekeerd. Mo ik kan ma nateurlaaik trompeire... Wat is er nu zo typisch aan de mens da nuut ni zal verandere? Het eerste wat mij als linkshandige te binnen schiet, is: “Ge zult altaaid ne linkepuut blaave.” Maar eigenaardig genoeg kan ik niet meteen op een ander voorbeeld komen. Ik laat het graag aan de lezer over om voor zichzelf ooit te moeke wa er baa hem of heuzeulf ni verandert. Maar dat de mens verandering nodig heeft, wordt bewezen dat hij zeulfs het heur doot verandere. We kunnen er dus van uitgaan dat wannier den taaid stil stoet, het heur nog altaaid zal blaaive verandere. Deze opmerking werd mij onlangs niet bepaald in dank afgenomen. Toen ik mijn argumenten daaromtrent kracht wou bijzetten en begon met “Awel leustert, den taaid van den iene kant en het heur van den andere kant...”, werd ik onderbroken met “Hee menneke, drooit a plakske neki oem.” Waarvan ik onmiddellijk akte nam.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.660 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1279 PAGINA 24 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Voetbal > ‘Romainske’ brengt al 52 jaar ambiance in het Vanden Stockstadion

‘Ik speel met plezier de clown’ ANDERLECHT – Romain ‘Romainske’ De Jonghe is Anderlecht-supporter in hart en nieren. Sinds 1959 abonnee van de club, trekt hij met zijn megafoon in de hand naar alle matchen van zijn paars-wit. Dit seizoen zal hij wellicht niet kunnen vieren, want de titel is zo goed als verloren.

‘H

et was liefde op het eerste gezicht,” vertelt Romainske. “Mijn neef nam me in 1954 voor het eerst mee naar het Astridpark, en vanaf 1959 heb ik onafgebroken een abonnement gehad.” Paul Van Himst, Robbie Rensenbrink, Jef Jurion of Jan Mulder, Romainske heeft ze allemaal gekend. Zijn eerste internationale uitwedstrijd met Anderlecht vergeet hij nooit. “In 1970 trokken we naar Arsenal (3-0 verloren in de finale van de Jaarbeursstedenbeker, TS). We waren met een tienduizendtal, het was een overrompeling in het Zuidstation. En iedereen maar pintelieren: uiteraard was een groot deel van de groep zat toen we op Engelse bodem kwamen. We werden er opgewacht door een grote politiemacht. In Londen werden onze petten gestolen en waren er een paar vechtpartijen. Het was onze eerste kennismaking met hooliganisme.” De jaren erna vierde het hooliganisme hoogtij, ook bij paars-wit. Romainske maakte zich dan altijd snel uit de voeten. “In de jaren 1960 maakte ik de verplaatsingen altijd met vrouw en kinderen. Ik ging naar de match, zij gingen wat wandelen of iets eten. Vandaag kan dat niet meer, je moet overal met de bus heen. Al die controles en veiligheidsmaatregelen maken het voetbal minder leuk. Er wordt nu ook meer gedronken dan wat anders.” In al die jaren is het spelletje geëvolueerd,

Romainske, al 52 jaar RSCA-abonnee. “Het seizoen na een titel is het elke keer hetzelfde liedje: de tegenstanders geven geen ruimte en gaan voor hun goal liggen.”

Tennis > Club Primerose maakt zich op voor wereldtoernooi

Brussels Open staat voor vuurdoop

Caroline Wozniacki, Venus Williams, Francesca Schiavone, Yanina Wickmayer: voor een eerste editie is de deelnemerslijst van de Brussels Open bepaald indrukwekkend. Een week voor het grandslamtoernooi van Roland Garros blijkt dit voor topspeelsters een uitgelezen kans om alles op punt te stellen voor het grote werk. Brussel is in het verleden al het toneel van grote tennisafspraken geweest. In de jaren 1950 werden onvergetelijke Davis Cup-wedstrijden gespeeld op de courts van de Koninklijke Leo pold Club. In de jaren 1980 en 1990 streed de mannentop in het Belgian Indoor Championship in Vorst Nationaal en op de Heizel. Nu wordt de hoofdstad met de Brussels Open opnieuw op de tenniskaart gezet. Domini-

BRUSSEL – Tennisclub Primerose ontvangt het kruim van de internationale tenniswereld: van 14 tot en met 21 mei vindt op de gravelbanen de eerste Brussels Open plaats.

que Monami wordt toernooidirectrice. “Het toernooi heeft alles in huis om een succes te worden,” verklaart de 37-jarige voormalige tennisster. “Ik zal alles op alles zetten om de speelsters in ideale omstandigheden te laten spelen. De afgelopen vijf jaar heb ik al ervaring opgedaan als toernooidirectrice van de Ethias Trophy in Bergen.”

618.000 dollar

Lastminutewerk in tennisclub Primerose: bijna klaar om de wereldtop te ontvangen.

In de schaduw van het Atomium ligt tennisclub Primerose, die voor deze dameswedstrijd een nieuwe look krijgt. Het centercourt krijgt een opfrisbeurt, de capaciteit wordt uitgebreid met tijdelijke tribunes, infrastructuur wordt gerenoveerd, en er verrijzen een vip- en een publieksdorp. “De meeste werkzaamheden zijn pas begin mei begonnen,” vertelt Primerose-directeur Frédéric Kohn (43). “De club lag er rommelig bij; het zal net op tijd klaar zijn. Dat gaat meestal zo met dergelijke evenementen, denk ik. We zullen er alvast een mooie en opgefriste club aan overhouden.”

BDW 1279 PAGINA 25 - DONDERDAG 12 MEI 2011

David Steegen Ossie maar Romainske is dat even goed. “Het gaat sneller, in één tijd. Vroeger kon een speler bewijzen wat hij waard was. Van Himst en Rensenbrink waren topspelers, maar vandaag zouden ook zij van de bal gehaald worden.” “Vroeger leed ik bij een nederlaag. Ik werd er weemoedig van, ook omdat ze me er op het werk mee plaagden. Nu kan ik het beter re-

“Van Himst en Rensenbrink waren topspelers, maar vandaag zouden ook zij van de bal gehaald worden” lativeren. Verliezen hoort er nu eenmaal bij.” “In de jaren 1970 hadden wel meer mensen een ratel,” vervolgt Romainske. “Maar ik had wel de grootste (lacht) en ik draaide er heel de match mee. Maar ze hebben hem gestolen, en een vijftiental jaar geleden ben ik overgeschakeld op een megafoon. Ik heb hem bijna altijd bij me, al mag ik er in sommige stadions niet mee binnen.” Elke bezoeker van het Constant Vanden Stockstadion heeft Romainske al gehoord. Zelfs op televisie is hij te horen. Ook opvallend: hij heeft altijd een grote beer onder de arm. “Ik zeg altijd: in elk circus heb je een clown die ambiance maakt. Ik speel met plezier de rol van clown. Maar zodra

De conciërge van het mooie Londense hotel is formeel. “Geen zorgen, er is geen enkel gevaar. Het is een veilige buurt. You’ll be fine, sir,” zegt hij met een glimlach. De man vraagt me waar ik vandaan kom. “Ah, Brussel!” zegt hij. “Daar heb ik enkele jaren gewoond. Bij het Zuidstation, en geloof me, daar is het veel erger.” Mijn goede vriend Stefan, een Chelsea-supporter, had ons aangeraden om een taxi tot voor het stadion van de Noord-Londense club Tottenham Hotspur te nemen. Fulham en Chelsea, in het westen van Londen, zijn mooie wijken. Het Ukkel van Londen. Seven Sisters, de thuishaven van de Spurs, is dan weer een multiculturele wijk die te vergelijken zou zijn met de moeilijkste Brusselse wijken. Mijn echtgenote is er niet gerust op. We moeten opgekleed naar het stadion. We worden immers ontvangen door de Legends Club van de Spurs. Tottenham Hotspur weet hoe het met zijn helden moet omgaan. De sterren uit het verleden blijven eeuwig helden. Vorig seizoen nam mijn collega van Tottenham contact met ons op. De trui van Enzo Scifo, gedragen tijdens de Uefa Cup-finale tegen Tottenham in ’84, werd geveild voor het goede doel, de Tottenham Tribute Trust. Die is in het leven geroepen om voormalige Spurs-voetballers in nood te ondersteunen. De heenwedstrijd van de Uefa Cup-finale eindigde op 1-1. Morten Olsen maakte helemaal op het eind van de wedstrijd gelijk. Er viel toen een dode aan het Noordstation in Brussel. De woelige jaren 1980. Bijna dag op dag een jaar later zouden er tientallen doden vallen op de Heizel. De terugwedstrijd eindigde ook op 1-1. Strafschoppen beslisten de wedstrijd; Arnór Gudjohnsen miste de laatste. De Spurs wonnen de Europa Cup. Tottenham Hotspur was toen een erg on-Britse voetbalploeg. Ze speelden heel mooi, verzorgd voetbal. Glenn

ze ambras beginnen te maken, ben ik weg.” Ook de spelers kennen Romainske, die behalve elke match ook regelmatig de trainingen bezoekt. In zijn lange supporterscarrière heeft hij een mooie truitjescollectie verzameld. “Ik speel elk jaar Sinterklaas op Anderlecht. Dan ga ik op matchdag rond en krijg ik hier en daar een glas champagne. Sinterklaas is toch al een paar keer goed aangeschoten buitengekomen (lacht).” “Bij een speciale aangelegenheid verkleed ik me. Voor de match tegen AC Milan was ik bijvoorbeeld een non. Als Anderlecht kampioen wordt, doe ik iets speciaals.” Die kans is wel uitermate klein geworden na de 1-0-nederlaag tegen Racing Genk. Met zes punten achterstand op de Limburgers is het hopen op een mirakel. “Het is een ongeluksjaar. Al die blessures en schorsingen... De scheidsrechters fluiten in de play-offs ook niet bepaald in ons voordeel.” Na een ijzersterk seizoen loopt het dit jaar moeilijker voor de Brusselaars. En tot overmaat van ramp bestaat de kans dat de eeuwige rivalen uit Luik nog kampioen worden. “Het seizoen na een titel is het elke keer hetzelfde liedje: de tegenstanders geven geen ruimte en gaan voor hun goal liggen. Dat is veel moeilijker voetballen.” “Ik vind het niet juist dat bij het begin van de play-offs de punten gehalveerd zijn (waardoor Standard zijn achterstand van zestien punten naar acht zag slinken, TS). Ik heb Standard nooit gemogen, dat dateert al van vroeger. We zingen al heel het seizoen: ‘Standard est champion tous les 25 ans’. Dan mogen ze nu toch geen kampioen worden?” Tim Schoonjans

Hoddle, Chris Waddle, Gary Lineker, Martin Peters en David Ginola. Maar niemand kan tippen aan mijn favoriet: de Argentijn Osvaldo ‘Ossie’ Ardiles. Ardiles won het WK in 1978. De sierlijke middenvelder speelde destijds met rugnummer 1. In volle Falklandoorlog voetbalde hij in Engeland. Een belezen man uit de betere Argentijnse kringen. Van fluweel was hij. De strateeg was geliefd, door vriend en vijand, in het Verenigd Koninkrijk en ver daarbuiten. De lange metrorit naar het noorden van Londen verloopt rustig. Supporters van Spurs en Blackpool, de tegenstander van de dag, reizen broederlijk naast elkaar. Het vooruitzicht om Modric, Bale en Defoe in levenden lijve te zien voetballen, is opwindend. We melden ons voor de wedstrijd aan bij de balie van de Legends Club. We krijgen het obligate bandje om de pols en nemen onze plaatsen in. De wedstrijd is heerlijk. Modric lijkt echt op Johan Cruijff. Tijdens de rust mogen we koffie drinken in een wat oubollige ruimte waar vergeelde voetbalfoto’s de wanden sieren. Paul Gascoigne in actie. In een hoekje staan enkele oudere mannen samenzweerderig te praten en te lachen. Plots neemt een oude man het woord. Hij stelt ons Mark Falco, een voormalige Spurs-aanvaller die vele prijzen won, voor. Daarna volgen Paul Allen, en nog iemand die ik niet ken. Het rijtje wordt afgesloten met de kleinste van de hoop. Osvaldo Ardiles. Ik krijg een krop in de keel. Plots ben ik weer twaalf jaar. Het oude, kleine mannetje glimlacht lief en bescheiden. De tweede helft gaat helemaal aan mij voorbij. Ik krijg de nummer 1 van het WK ’78 maar niet uit mijn hoofd. Happiness. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

Het toernooi zal onder meer op Eurosport en Sporza te zien zijn en kan een boost geven aan de Brusselse en Belgische tenniswereld. Toch zijn niet alle leden van Primerose even blij. “Het houdt natuurlijk in dat zij even niet op de velden kunnen. Maar hé, dit is gewoon een mooie kans voor Primerose en voor Brussel. Laten we hiervan genieten.” De speelsters kunnen alles bij elkaar 618.000 dollar winnen, de winnares krijgt maar liefst 103.000 dollar op haar rekening. De toegangsprijzen variëren van twaalf tot vijftig euro, afhankelijk van de dagen waarop u gaat kijken en de plaatsen die u wilt. In elk geval krijgt u toptennis voorgeschoteld in een toernooi dat volgens de organisatoren op termijn kan uitgroeien tot ‘het Belgische Roland Garros’. TS

www.wta-brusselsopen.com

Haal DE ballen boven SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – Het gemeenschapscentrum Op-Weule organiseert op 15 mei zijn jaarlijkse petanquetoernooi. Met de lente volop in het land worden de vele petanquevelden in de hoofdstad weer druk bezet. Elk jaar steekt de seniorenwerking van gemeenschapscentrum Op-Weule als een van de eerste een toernooi in elkaar. Laat u daardoor (‘seniorenwerking’) overigens niet afschrikken, want iedereen is welkom, jong en oud, man en vrouw – zolang u maar zin heeft om een balletje te gooien. Ploegen moeten zich per drie inschrijven en kunnen dat door te surfen naar op-weule.vgc. be of te bellen naar 02-775.92.00. Voor de kleine som van 2 euro kunt u deelnemen en zich meten met de tegenstand. Op 15 mei wordt de eerste bal gegooid TS om 14.30 uur.

Ontdek Ukkel op loopschoenen UKKEL – De tien kilometer van Ukkel leidt lopers op 15 mei langs de mooiste plekjes van de gemeente. Plaats van afspraak is ook voor deze derde editie de hippodroom van WatermaalBosvoorde, waar om 15 uur het startschot wordt gegeven. Het parcours loopt onder meer langs de Hamoirlaan, het Observatorium, het Sint-Jobplein en de Waterloosesteenweg. Asfalt, straatstenen of boswegen, u ontdekt alle facetten van de groene gemeente. U moet het wel binnen de twee uur doen. Voor de competitiebeesten zijn er verschil-

lende klassementen: algemeen, vrouwen, mannen, per leeftijd en per ploeg (bedrijven, scholen, clubs). Dorstigen kunnen er gerust op zijn: om de tweeënhalve kilometer is er een waterpost, en ook de medische bijstand zal paraat staan. Iedereen ouder dan twaalf jaar mag zijn rugnummer aanvragen. Inschrijven kan op www.10km.be, en dat tot 13 mei, 16 uur. U moet er wel tien euro voor neertellen. Let op, het aantal deelnemers is beperkt tot drieduizend. Uw prestatie kunt u achteraf vereeuwigen door een gepersonaliseerd diploma te downloaden. TS

BDW 1279 PAGINA 26 - DONDERDAG 12 MEI 2011

REPORTAGE

zaIE

OR IE D

O T 13 J T 9

• BD W

R A A

r Breakdance battle in Boza

B e h c s i g l Beste Be ! r a a l e s s u r een B

nning was te snijden in euro en een trofee. De spa nd. Natuurlijk hadden Bozar, die warme zondagavo er mm al hun suppor ters Op zondag 1 mei werd hij nu . on oys als T-Rock, Kimbo & co ws B-b La a ak , on ws La e der luid applaus e uur breakdanceEn die winnaar heet Serg ll Take One-finale. En dat on meegebracht. Na zowat twe Bu d Re de op n ste n ali re fin wa Antwerpenaar 1 van de zestien jonge toeschouwers! Die te van hoog niveau vochten de ias rijd us dst tho we en 00 1.5 fst lie jullie Zazieen wild gejoel van maar son een spannend nr y Lebœufzaal in Bozar. En He Kimbo en de Brusselaar Law ge hti ac pr de ar na t ak ctaculair, met allemaal afgez uit. Kimbo begon enorm spe el tdu slo reporter was erbij. ar het was Lawson die een achter waartse salto. Ma ogen en variatie toonde het meeste uithoudingsverm t. gaa eer tek e! achteraan op het podium en de jur y compleet inpakt zo’n battle! Elke B-boy dj, die , den tra aan l sse Bru Een belevenis is het zeker, in isten die elde Zazie reacties – tegenover een De zestien final dens en na de bat tle sprokk ing Tij lot r doo de van rs ron me ste lne eer dee ig komt in de in de jur y zat de bekende gekozen uit honderdtw int die lees je hieronder! (O ja: de krijgt hij welgeteld waren ron r naa Per win an. sta ijke te del oy ein B-b uit andere op YouTube aan selecties. De je hem googlet, zie je hem – om de de Belgische pre als e’ ou: tak e Lil ‘on – ten nu e mi Tak r ll Bu één kans van een paa men aan de Europese Red wekkend!) . Dat gebeur t mag deelne het werk. Grappig en indruk ves mo te nd ize bes du zijn t ast me rna zen daa jur y omver te bla nale in Barcelona, en krijgt een scratchende One-fi van en ton he isc ritm de op allemaal

SERGE L AWSON (24),

DE WINNA AR

LID FR ANS-ALGERIJNS JURY AMPIOEN ÉN TWEEVOUDIG WERELDK

ig en ook ver“Ik ben moe, heel gelukk t dat ik het zou halen. rast! Ik had nooit gedach laatste maand heb ik Kimbo was echt sterk. De uithoudingsvermogen en keihard gewerk t op mijn ik gaan lopen of zwemben op spierkracht: elke dag akdance ben begonnen? men. Wanneer ik met bre ste ik vaak hier tegenToen ik veertien was, dan erij. Nu ga ik met enover, in de Ravensteingal e keer per week kele vrienden minstens dri ernaar uit om oefenen in een zaal. Ik kijk l Europa hee nu andere B-boys uit .” ona cel Bar te ontmoeten in

LILOU (27)

dat Lawson een gro“Ik zag al in de eerste ronde s (op je hoofd ronddraaite kans maakte. Zijn rotatie ermoves waren heel knap. en op de grond) en zijn pow kijk daag. Maar als ik jureer, Hij had een goeie dag van pas ook et mo s dan ek. De ik niet alleen naar de techni ling tra uits lke we : rijk l belang sen bij de muziek, én, hee : hoe komt hij de scène op? oel bed Ik oy? B-b heeft de enstander? Het niveau van Hoe speelt hij met zijn teg s... redelijk oké, ja. Ik de wedstrijd vanavond wa ance battles, intuszie overal ter wereld breakd n. De allerbeste sen kan ik wel vergelijke op dit moB-boys ter wereld zitten en ment in Frankrijk, Korea de VS.”

BDW 1279 PAGINA 27 - DONDERDAG 12 MEI 2011

Trotse Lawson en zijn trofee

kwamen ze samen in het Brussels parlement om hun voorstellen te bespreken met de minister van Leefmilieu, Evelyne Huytebroeck. Rebecca (11) en Amaru (12) van L’Autre École

ig ketten kwamen woensdag zevent In het Brussels parlement gaan ervoor!” in Oudergem waren samen: “Het leefmilieu? We en . Als we met andere jonger r die dingen te discussiëren ove om nt ssa ere int selen,” is wis et te achten er ook bij. “H ken, niet om ernstig van ged ma te r zie ple om al est me samenkomen, dan is het k in elkaar zit!” voegt we ook beter hoe de politie en rijp beg nu “En ie. Zaz ver telt Amaru aan n, ze konden ook hun Rebecca eraan toe. t enkel hun ideeën verdedige nie en ger jon e dez en cht mo eg van de Net als echte politici logische tuintjes op school’ kre eco er ‘Me n. elle rst voo nde schille voor het water in de stem uitbrengen voor de ver mden voor ‘meer aandacht ste en ger jon 45 En n. me 70 aanwezigen 43 ja-stem fonteinen aan te leggen’. tips van deze stad, bijvoorbeeld door meer ft en iets aanvangt met de hee d ter uis gel d goe ter nis mi En nu maar hopen dat onze . milieuvriendelijke ket ten

ën.

EVZAT De Turkse broertjes N IM (13), (19) en ABDULR A S TWEE TOESCHOUWER UIT LAKEN

arlement.be. lezen op www.jongerenp na len tel ors vo t ach e all Je kan gerenparlement? el te nemen aan het Jon de l oo sch W JOU t me r g. Zin om volgend jaa : kelly@greenbelgium.or leuze van Green Belgium De lly Ke t me op t tac Neem dan con

dat we zo’n battle “Het is de eerste keer een kick, ja. meemaken. Het geeft r geleden met We zijn allebei twee jaa , en we zouden breakdance begonnen battle willen ook weleens aan zo’n kamer hebben meedoen. In onze woon en daar oefenen we een piste gemaakt die bewegingen we elke dag. Hoe we al t internet, leren? Gewoon, via he vinden. Onze daar kan je alle moves n het moment favoriete beweging va et het maar eens heet de air flare. Je mo suppor teren? opzoeken. Voor wie we jk. Maar ons grote Voor Lawson natuurli idool is Lilou!”

‘Hallo, met de Kinderen Jongerentelefoon...’

KIMBO

... het zijn twee van de acht ideeën die zeventig jongeren uit vijf tien Brusselse scholen bedachten voor een gezonder leven in de stad. Op woensdag 4 mei

BLIKVANGER

DOOR PATRICK JORDENS

[ SORRY ] SNORRY?

- boy is...

Meer ecotuinen op school! Fonteinen in de stad!

ds een paar maanden op de Beller: “Hey, hallo. Ik zit sin zit in k dat ik het niet aankan. Ik middelbare school en ik den fd leren! woordjes niet uit mijn hoo de Latijnse. Maar ik kan die mijn ik ne, maar ik ben bang dat Ik wil graag naar de Moder ouders teleurstel.” r on: “Heb je het er al eens ove Kinder- en Jongerentelefo gehad met je ouders?”

...

ngesprek. en zijn uit een écht telefoo Het zou een fragment kunn ie foon (KJT) is een organisat De Kinder- en Jongerentele 16 na ve op zon- en feestdagen) waarnaar je elke dag (behal Of gewoon, als je behoef te vraag of een probleem zit. een t me je als len bel kan uur gepest wordt. wat je kan doen als je vaak er Ov . ten pra te and iem t voelt om eens me op jou. Over wat er in je of dat meisje ook verliefd is en kom kan ten we te je Over hoe ers gaan scheiden... omgaat als je hoort dat je oud ren, die je nsen die goed kunnen luiste me en zitt lijn de van t kan Aan de andere pen. die je vooral graag verder hel anonimiteit verzekeren en ook mailen, chatten of nummer 102! Maar je kan Bellen kan op het gratis w.k jt.org. um. Alle info staat op ww berichten posten op hun for rt dit jaar haar der tigste KJT, en de Belgische KJT vie de van g dda rel We het is i 17 me waard! ver jaardag. Een Blikvanger