midlake
texaanse folkrockers tonen veerkracht
stem en tegenstem NL ❙ Onthoofde bands hebben twee opties: ze werpen de handdoek in de ring, of ze maken hun borst nat en gaan met opgeheven hoofd verder. Midlake koos voor het tweede, nadat frontman Tim Smith na drie gesmaakte albums met de Texaanse folkrockbaarden zijn eigen muzikale pad besloot uit te kerven. tom zonderman
T
he Doors zonder Jim Morrison? Pink Floyd zonder Roger Waters? Joy Division zonder Ian Curtis? Bij de illustere voorgangers van Midlake werden de hoogdagen nooit meer ingehaald nadat hun frontman de pijp aan Maarten gegeven had of gewoon was opgestapt. “Ik geef toe dat we even niet wisten waar we aan toe waren toen Tim er de brui aan gaf,” zucht McKenzie Smith, sinds jaar en dag drummer bij de band uit Denton, Texas. Eric Pulido, de tot zanger en opperhoofd gepromoveerde gitarist, knikt. “Het was even slikken, maar de neuzen wezen meteen in dezelfde richting: we zíjn Midlake, en we zullen altijd Midlake blijven.” Kwam Tims vertrek onverwacht? Mckenzie Smith: Idereen had het zien aankomen, alleen hadden we verwacht dat hij de plaat waar we al twee jaar aan aan het zwoegen waren, met ons zou afwerken. Goed, we zijn als vrienden uit elkaar
gegaan. Het was geen vechtscheiding, er is niet gescholden of gevochten. (Lacht) Eric Pulido: Tim is een perfectionist, hij denkt over alles tien keer langer na dan de gemiddelde mens. Er is niks mis met alleen maar het beste willen, maar je moet ook knopen kunnen doorhakken. Op de duur leek hij alleen nog te zitten piekeren. Dat woog op hem, en op ons. In een bericht op zijn site zegt hij dat er geen leven zat in de songs waaraan jullie werkten. Pulido: Dat kwam net door dat steeds weer sleutelen en herwerken. Elke artiest weet dat het op een bepaald punt niet beter wordt en dat je het daarna enkel nog dood mept. Soms moet je je werk gewoon opnieuw durven te beginnen. Na Tims vertrek hebben we twee jaar werk weggesmeten. Dat was pijnlijk, vooral door het tijdverlies, maar het was ook een duidelijk teken. Van de weeromstuit hebben we de nieuwe plaat in een halfjaar ingeblikt.
FR ❙ Les groupes décapités ont deux options : jeter l’éponge ou aller de l’avant la tête haute. Midlake a choisi la
deuxième option suite au départ de son meneur Tim Smith qui, après trois excellents albums, a décidé de tenter l’aventure en solo. Sur leur petit dernier Antiphon, les folkrockeurs texans font la démonstration de leur résilience. EN ❙ Decapitated bands have two options: either they throw in the towel, or they bravely continue with heads held
high. Midlake opted for the latter, after frontman Tim Smith decided to go his own way after three well-received albums. On the new record, Antiphon, the Texan folk-rockers display their resilience with proggy folk-rock. midlake • 31/10, 19.30, SOLD OUT!, botanique, Koningsstraat 236 rue Royale, Sint-Joost-tenNode/Saint-Josse-ten-Noode, 02-218.37.32, www.botanique.be
14
AGENDAmagazine.be
De nieuwe muziek klinkt als een ontlading. Smith: Tim was een stil persoon, en ook een stille zanger. Hij verlangde soms ook wel naar een rockschreeuw à la Robert Plant, maar dat zat niet in hem en dus zocht hij naar veelal zachte muziek. Eric heeft een veel krachtigere stem. Tim toerde ook niet graag. Nu zijn we erg gretig. Afgelopen zomer kregen we na onze show op Pukkelpop de reactie dat we er blij uitzagen. Dat was een mooi compliment. Pulido: Op onze vorige albums vernauwden we de stijl nogal erg, zeker op The courage of others, waarop Tim rigoureus teruggreep naar de Britse seventiesfolkrock van Fairport Convention en co. Hij ging zelfs nog strikter dan hen om met melancholie en traagheid. Een statement waar wij graag in meegingen. Nu komen er veel meer invloeden samen. We gebruiken ook opnieuw meer keyboards, die geven de sound een proggy vibe. De nieuwe plaat heet Antiphon. Wie is er fan van gregoriaanse gezangen? Pulido: (Lacht) Als dit onze ode aan oude muziek is, zijn we jammerlijk mislukt. Nee, het ging vooral om die beurtzang die typisch is voor antifoonliederen. Letterlijk is dat Grieks voor ‘tegenstem’: dit is ons muzikale antwoord op wat er gebeurd is met Midlake. Maar het gaat ook breder: je wordt niet gedefinieerd door wat er gebeurt, maar door hoe je erop reageert.