49
„Имаш нешто ново?“ премина веднаш на работата Климент. Асистентот секако знаеше дека не се работи за некој со кој би можел да прави лаф муабет за времето или за нешто друго пред да се зафатат со главниот муабет. Тоа му се чинеше исто толку невозможно како на пазар да разговара со продавачите на зеленчук за квантната физика. „Имам,“ рече гордо асистентот и гласот му затрепери, а срцето силно му биеше. Стравуваше дека кошулата му трепери од силното срцебиење и дека Климент ќе го види. „Дај да видам,“ рече Климент и на Добре малку му падна камен од срцето зашто не знаеше како ќе му ја соопшти веста на Климент, а да не запелтечи или да се збуни сред објаснувањето. Професорот задлабочено гледаше во екранот и во презентацијата подготвена од асистентот кој беше навистина горд на сработеното. Презентацијата ги покриваше сите стапки, од податоците кои ги доби од професорот, преку алгоритамот и неговата елегантност, споредувањето на сигналите, издвојувањето на илјадници фреквенции, до изолирањето на скриениот сигнал и неговата анализа. „Неверојатно,“ конечно рече Климент, „сакаш да кажеш дека сигналов не е пристигнат кај нас, туку е испратен од кај нас?“ „Да,“ рече возбудено асистентот. „Но, тоа е невозможно,“ збунето реагираше професорот и асистентот за прв пат во животот се почувствува надмоќно над својот ментор. За момент