4 Ervaringen Post Vaals, brandweer Zuid-Limburg
Uit het lezersonderzoek van de Brandweerkrant kwam naar voren dat jullie graag een kijkje nemen bij andere posten. Daarom starten we een nieuwe rubriek waarin een post wordt uitgelicht. Aan post Vaals, in het zuidelijkste puntje van Nederland, de eer om af te trappen.
Een hechte familie Post Vaals - een van de posten waar de vrijwilligers in de rij hebben gestaan om zich aan te melden bij de brandweerfamilie. Want dat is het! Een hechte familie waar lief en leed gedeeld wordt. Een brandweerfamilie die deel uitmaakt van de hechte gemeenschap van Vaals. Een brandweerfamilie die ook klaarstaat als de naaste collega’s over de grens, in Duitsland en België, hulp nodig hebben. Onder leiding van postchef Rob Drummen werken er 26 brandweermannen en -vrouwen. Maar ook de oudgedienden laten zich graag nog zien op de kazerne. Dat geeft volgens brandweerman Guido Leenders, die zelf onder meer in Vaals actief is, wel aan hoe hecht deze club is. ‘Ja dat FAMILIE-gevoel mag je wel in hoofdletters opschrijven. Hier komen hele generaties samen. Vader, zoon, broer, neef, nicht, tante, buurman, noem maar op.’
Oudgediende Ook een neef van Guido is al jaren actief bij de brandweer in Vaals. Gino Leenders werkt er al meer dan 35 jaar. Begonnen bij de jeugdbrandweer in Vaals. Gino: ‘Ik ben er nu het langste bij en ik heb me altijd thuis gevoeld. Het is ook mooi dat er jonge aanwas bijkomt. Het voelt goed om je ervaring te delen. Hier kan ik echt mensen helpen. Ik kan me nog moeilijk een leven voorstellen zonder werkzaam te zijn bij de brandweer.’ Jonkie Dat gevoel heeft nieuweling Kay Mommer ook. Met zijn 38 jaar is hij niet jong in leeftijd, maar hij is wel pas vier jaar geleden bij de kazerne begonnen als vrijwilliger. ‘Ja, het is altijd mijn wens geweest om me bij deze familie aan te sluiten. Maar eerst kwamen opleiding en kinderen.’ Hij heeft er nog geen seconde spijt van, hoewel het soms heel zwaar is. ‘Mijn eerste fik was wel een echte heb ik me laten vertellen. Eerst gebouw in, toen er snel weer uit. Ik hoorde mijn ervaren collega vloeken en toen dacht ik: dit is wel serieus. De dagen daarna is het wel ingedaald dat dit zwaar, maar ook dankbaar werk is.’
Op p leiding g Bevelvoerder
‘Ervaring voor het leven’ Medewerker Incidentbestrijding Marc van den Berg startte in februari 2020 met de opleiding Bevelvoerder. De groep bestond uit een mix van medewerkers van de Veiligheidsregio’s RotterdamRijnmond (RR) en Zuid-Holland Zuid (ZHZ). Samen met medecursist Patrick van der Lem belicht Marc de invloed van corona op de leergang, maar vooral hun gedeelde enthousiasme over de opleiding. ‘Je wordt vanaf de start in het diepe gegooid’, begint Marc. ‘Zeg maar volgens het Pipi Langkous principe: je hebt het nog
nooit gedaan, dus je kunt het vast wel. Hoewel het spannend is, merk je vooral dat je daardoor gaat groeien. Aan het einde van de opleiding, halverwege januari, was de week examentraining: de climax waar naartoe gewerkt werd en waar alles op z’n plek viel.’ Boos Patrick vervolgt: ‘Om je optimaal de kans te geven je te verbeteren, zoeken de instructeurs ook tijdens die week naar je minder sterke punten. In één van mijn oefeningen werd er in mijn ogen gesaboteerd. Ik reageerde primair, werd een beetje boos. Ik kreeg complimenten dat ik de oefening afmaakte. Maar ik kreeg vooral de tip om mijn irritatie direct om te zetten in actie, om daarnaast duidelijk te blijven communiceren en pas achteraf mijn zegje te doen. Toen drong eigenlijk pas tot me door dat de instructeur me had waar hij me hebben wilde. Ik was er met open ogen ingetuind.’ IJs Marc: ‘Iedere deelnemer zakt wel een keer door het ijs. Zelf liep ik ook vast bij een praktijksimulatie van een inzet. Ik had de situatie niet goed in beeld, dacht niet vooruit, benoemde de stappen die
‘Van begin tot eind positieve energie, nuttige feedback en prima begeleiding’
ik wilde zetten niet duidelijk. Patrick schaduwde me vanaf de zijlijn en wees me op een andere mogelijkheid. Tijdens het examen kwam iets vergelijkbaars voor. Ik dacht gelijk terug aan de les die Patrick me leerde. In de toekomst zal het wel vaker gebeuren dat ik terugdenk aan lessen die ik hier heb geleerd.’ Bubbel Marc: ‘De fysieke lessen waren door corona helaas van korte duur. Pas in september werden deze lessen in aangepaste vorm hervat. Minder relevante lessen werden zelfstudie en excursies werden geschrapt. Om de praktijkweek door te kunnen laten gaan, moesten alle betrokkenen met een sneltest getest worden op corona. Gelukkig testte iedereen negatief. Daardoor konden we de hele week met de groep in een bubbel leven, uiteraard met de nodige coronamaatregelen. Mede door de gedrevenheid en betrokkenheid van de instructeurs, de inspanningen van het opleidingsinstituut en de afdeling vakbekwaamheid is het toch allemaal gelukt. Dat verdient echt een pluim. In combinatie met de één op één begeleiding en de groepsdynamiek zorgde dat ervoor dat we
allemaal steeds een stapje verder gingen en er aan het eind van de opleiding bevelvoerders stonden die er klaar voor zijn.’ Marc besluit: ‘Mocht je ooit de mogelijkheid krijgen om de opleiding tot Bevelvoerder te volgen, niet te lang twijfelen, maar gewoon doen. Het is een ervaring voor het leven en misschien wel één van de mooiste opleidingen in het vak van de brandweer.’
