ΕΙΣΑΓΩΓΉ Διαβάζοντας το εκπληκτικό βιβλίο της Δρος. Ζαν Χιούστον The Possible Human, στάθηκα σε μια εκπληκτική συνειδητοποίηση που περιγράφει σκόρπιες σκέψεις και συναισθήματα πολλών ετών διδασκαλίας σε τάξεις: Πόσοι διανοητές και πόσα δημιουργικά πνεύματα έχουν πάει χαμένοι; Πόση διανοητική δύναμη σπαταλιέται εξαιτίας των απαρχαιωμένων και μονοδιάστατων εκπαιδευτικών συστημάτων; Οι αριθμοί προκαλούν, αναμφισβήτητα, φρίκη. Κάθε παιδί είναι ένας μοναδικός μαθητής. Άραγε τα ταλέντα, οι δεξιότητες και η δυναμική του ενθαρρύνονται ή αγνοούνται από το σχολείο; Κάθε χρόνο, εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο χαρακτηρίζονται ως «δυσλεκτικά», ως παιδιά «με διάσπαση προσοχής», ως «χαρισματικά» ή ως «ιδιαίτερα». Πολλά από αυτά, επίσης, μπορούν και τα καταφέρνουν μια χαρά στο σχολείο, αλλά μέσα τους νεκρώνει κάθε δημιουργική διάθεση, ιδέες και καινοτομία. Μπορεί και το δικό σου παιδί να είναι ένα από αυτά: • που δεν έχει να πει τίποτα ενθουσιώδες γυρίζοντας από το σχολείο· • που απασχολείται στο σπίτι με κάποιο χόμπι με μεγάλο ενθουσιασμό, αλλά στο σχολείο δεν γνωρίζουν κάτι σχετικά· • που θα ήθελε να απασχολήσει τον δάσκαλο με μια φοβερή ιδέα, αλλά ποτέ δεν υπάρχει ο χρόνος και η διάθεση· • που οι λέξεις «πρόβλημα», «ιδιαίτερες ανάγκες» και «δυσκολίες» χρησιμοποιούνται απ’ τον δάσκαλο περισσότερο από τις λέξεις «ταλέντο», «ενδιαφέροντα», «δυνατότητες» και «δεξιότητες»· • που θα παραπονιέται συχνά για πονοκεφάλους ή πονόκοιλο πριν πάει σχολείο ή αφού επιστρέψει· • που θα πρέπει να κάνει ένα σωρό φωτοτυπίες, αντί καινοτόμα projects έρευνας και δημιουργίας. Ευτυχώς όμως, εκεί έξω υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα δασκάλων που χτίζουν μια εκπαίδευση διαφορετική, που ανταποκρίνεται στις ατομικές ανάγκες των παιδιών και προσπαθούν να αλλάξουν μικρά πράγματα, τα οποία, όμως, στο σύνολό τους, θα φέρουν μεγάλες αλλαγές με το πέρασμα του χρόνου. Το παρόν βιβλίο, με έμφαση στη συναισθηματική και κοινωνική νοημοσύνη των παιδιών, αλλά και την αξιοποίηση της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης στη διδασκαλία, έχει στόχο να δώσει έμπνευση σε γονείς και εκπαιδευτικούς να συμβάλουν σε έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο διδασκαλίας και μάθησης και να δημιουργήσουμε, τελικά, μια «χαρισματική εκπαίδευση», ταιριαστή σε κάθε άνθρωπο, ανεξαιρέτως. | 5