Βιβλίο: Η Κόμισσα του Αίματος - Alejandra Pizarnik, Santiago Caruso

Η

ΚΟΜΙΣΣΑ

ΤΟΥ

alejandra pizarnik

†

ΑΙΜΑΤΟΣ

santiago caruso

†

περιεχομενα

Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ... 09 ... Σιδηρά Παρθένος ... 13 ... Φονικό νερό ... 15 ... Θανατηφόρο κλουβί ... 17 ... Κλασικά βασανιστήρια ... 19 ... Η δύναμη του ονόματος ... 27 ... Ο πολεμιστής σύζυγος ... 31 ... Ο καθρέφτης της μελαγχολίας ... 35 ... Μαύρη μαγεία ... 41 ... Λουτρά αίματος ... 47 ... Το κάστρο στο Καχτίτσε ... 51 ... Αυστηρά μέτρα ... 55 ...

†

Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ Ο εγκληματίας δεν φτιάχνει την ομορφιά, αυτός ο ίδιος είναι η αυθεντική ομορφιά. Ζ.Π. ΣΑΡΤΡ

† Βαλεντίν Πενρόζ* κατάφερε να συγκεντρώσει αφηγήσεις και αποκαλυπτικά στοιχεία γύρω από μια προσωπικότητα επιβλητική και αν μη τι άλλο ασυνήθιστη: την κόμισσα Μπάθορι, δολοφόνο εξακοσίων πενήντα νεαρών κοριτσιών. Εξαιρετική ποιήτρια (ο ενθουσιώδης πρόλογος στο πρώτο της βιβλίο φέρει την υπογραφή του Πολ Ελιάρ), δεν διαχώρισε το ποιητικό της ταλέντο από την ευρυμάθεια. Χωρίς να παραποιήσει τα πραγματικά στοιχεία που με πολύ κόπο κατάφερε να συγκεντρώσει, τα αναμόρφωσε σ’ ένα εκτενές ποιητικό πεζό που κόβει την ανάσα. Η σεξουαλική διαστροφή και η παραφροσύνη της κόμισσας Μπάθορι είναι τόσο προφανείς, που η Βαλεντίν Πενρόζ τις παραμερίζει για να επικεντρωθεί αποκλειστικά στη σαγηνευτική ομορφιά της προσωπικότητάς της.

* Γαλλίδα ποιήτρια του σουρεαλισμού (1898-1978), συγγραφέας της βιογραφίας της κόμισσας Μπάθορι (1962).

9

Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Η ανάδειξη μιας τέτοιας ομορφιάς δεν είναι καθόλου εύκολη, αλλά η Βαλεντίν Πενρόζ τελικά την επιτυγχάνει παίζοντας περίφημα με την αισθητική αυτής της σκοτεινής ιστορίας. Στο Ίνσιμπε, το υπόγειο βασίλειο της Ερζέμπετ Μπάθορι, στην αίθουσα των βασανιστηρίων του μεσαιωνικού κάστρου· εκεί που ένας σιωπηρός θρύλος ζωντανεύει την απειλητική ομορφιά των νυχτερινών πλασμάτων με τα θεότρελα μάτια και την κορακίσια κόμη. Ένας γνωστός φιλόσοφος συμπεριέλαβε κάποτε και τα ουρλιαχτά στην κατηγορία της σιωπής. Ουρλιαχτά, βογκητά και κατάρες διαμορφώνουν σταδιακά μια «σιωπηλή αίσθηση» σαν αυτήν που διαχέεται απειλητικά από εκείνο το υπόγειο. Καθισμένη στον θρόνο της, η κόμισσα παρακολουθεί τα βασανιστήρια και ακούει τα ουρλιαχτά. Οι γερασμένες και άσχημες υπηρέτριές της είναι οι σιωπηλές φιγούρες που φέρνουν τη φωτιά, τα μαχαίρια, τις καρφίτσες και τις πυρωμένες λαβίδες για να βασανίσουν και κατόπιν να θάψουν τα κορίτσια. Όπως οι πυρωμένες λαβίδες και τα μαχαίρια, έτσι κι αυτές οι γυναίκες δεν είναι παρά εργαλεία που ανήκουν στην κόμισσα. Η ζοφερή τελετή έχει μία μόνο σιωπηλή θεατή.

10

ALEJANDRA PIZARNIK

Σιδηρά Παρθένος Ανάμεσα στο κόκκινο γέλιο των λαμπερών χειλιών... και στις τερατώδεις χειρονομίες της γυναίκας-μηχανής. ΡΕΝΈ ΝΤΟΜΆΛ

† ίχαν στη Νυρεμβέργη μια μηχανή βασανιστηρίων που λεγόταν «Σιδηρά Παρθένος». Η κόμισσα Μπάθορι απέκτησε ένα πιστό αντίγραφο για την αίθουσα βασανιστηρίων στο κάστρο της στο Καχτίτσε. Αυτή η μεταλλική κυρία είχε το μέγεθος και την απόχρωση ενός ανθρώπινου πλάσματος. Ολόγυμνη, μακιγιαρισμένη, στολισμένη, με μακριά ξανθά μαλλιά ως το πάτωμα κι έναν μηχανισμό που της επέτρεπε να χαμογελά και να κουνά τα μάτια της. Η κόμισσα, καθισμένη στον θρόνο της, την περιεργαζόταν. Για να μπει σε λειτουργία η Παρθένος, έπρεπε ν’ αγγίξουν ένα πολύτιμο πετράδι στο κολιέ της. Ανταποκρινόταν τότε βγάζοντας φρικτούς μηχανικούς ήχους και με αργές κινήσεις άπλωνε τα λευκά χέρια της για να τυλίξει σφιχτά όποιον βρισκόταν κοντά της, εν προκειμένω ένα κορίτσι. Η μηχανή το αγκάλιαζε και κανείς πλέον δεν μπορούσε να ξεμπλέξει το ζωντανό σώμα από το σώμα της Παρθένου, που εξισώνονταν αμφότερα στο κάλλος. Ξαφνικά, τα στήθη της Σιδηράς Παρθένου άνοιγαν και εμφανίζονταν πέντε καρφιά που διαπερνούσαν το ζωντανό ακόμα ταίρι της, που είχε μαλλιά μακριά όσο και τα δικά της. Όταν η θυσία ολοκληρωνόταν, έπρεπε ν’ αγγίξουν άλλο ένα πετράδι στο κολιέ της: τα χέρια έπεφταν, το χαμόγελο έσβηνε σαν και τα μάτια της και η δολοφόνος επέστρεφε ξανά στο φέρετρό της ως Ακίνητη Παρθένος.

13

Φονικό νερό Στέκεται. Και στέκεται με τρόπο τόσο οριστικό και αμετάκλητο που είναι σαν να παραμένει καθιστή. ΒΊΤΟΛΝΤ ΓΚΟΜΠΡΌΒΙΤΣ

† ο μονοπάτι ήταν χιονισμένο και η σκοτεινή κυρία στην άμαξα, τυλιγμένη στη γούνα της, έπληττε. Ξαφνικά, φωνάζει το όνομα μιας κοπέλας από τη συνοδεία της. Της φέρνουν την εκλεκτή μέσα: η κόμισσα τη δαγκώνει μανιασμένα, αρχίζει να μπήγει καρφίτσες στο δέρμα της. Λίγο πιο κάτω, η πομπή εγκαταλείπει στο χιόνι μια άλλη πληγωμένη κοπέλα και το ταξίδι συνεχίζεται. Η κοπέλα το βάζει στα πόδια τραυματισμένη, μα καθώς τρέκλιζε την κυνηγούν και την πιάνουν για να τη βάλουν πάλι στην άμαξα. Η άμαξα είναι έτοιμη να σταματήσει και η κόμισσα ζητά παγωμένο νερό. Τώρα το κορίτσι στέκεται στο χιόνι γυμνό και ακινητοποιημένο. Είναι νύχτα. Οι δουλικές υπηρέτριες σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω της κρατώντας πυρσούς. Αρχίζουν να ρίχνουν νερό στο κορμί της κι εκείνη παγώνει. Η κόμισσα παρακολουθεί μέσα από την άμαξα. Απομένει μια τελευταία μικρή κίνηση μέχρι το κορίτσι να πλησιάσει κι άλλο στους πυρσούς, που εκπέμπουν μια αφόρητη ζέστη. Της ρίχνουν κι άλλο νερό κι εκείνη στέκεται για πάντα εκεί, όρθια, ευθυτενής, νεκρή.

15

Θανατηφόρο κλουβί …Μαύρες και κατακόκκινες πληγές λαμπυρίζουν μες στις υπέροχες σάρκες. ΑΡΤΟΎΡ ΡΕΜΠΌ

† αλυμμένο με μαχαίρια σε όλα τα σημεία και διακοσμημένο με κοφτερές λεπίδες, μόνο το μέγεθός του πρόδιδε την ύπαρξη ενός ανθρώπινου σώματος· το γέλιο της ακούγεται μέσα από τον τροχό. Και η τελετουργία του κλουβιού διαδραματίζεται ως εξής: Η υπηρέτρια Ντόρκο πιάνει μια γυμνή κοπέλα από τα μαλλιά. Την κλείνει μέσα στο κλουβί. Ανυψώνει το κλουβί. Και τότε εμφανίζεται η «κυρία της καταστροφής», που σαν να υπνοβατεί ντυμένη στα λευκά. Κάθεται αργά και σιωπηλά σ’ ένα σκαμνί τοποθετημένο ακριβώς κάτω απ’ το κλουβί. Με μια πυρακτωμένη λαβίδα στο χέρι, η Ντόρκο απειλεί την κρατούμενη. Εκείνη κάνει να οπισθοχωρήσει και –εδώ είναι η χάρη του κλουβιού– καταλήγει να καρφώνεται στις κοφτερές του λεπίδες. Το αίμα της πετάγεται πάνω στη γυναίκα με το κατάχλωμο δέρμα, που το απολαμβάνει ατάραχα με τα μάτια της καρφωμένα στο κενό. Αναζωογονημένη από την έκσταση, απομακρύνεται αργά. Στο σημείο αυτό συμβαίνουν δύο μεταμορφώσεις: το λευκό φόρεμα της κόμισσας βάφεται κόκκινο και το ζωντανό κορίτσι μετατρέπεται σε πτώμα.

17