Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια γειτονιά όπως τόσες πολλές άλλες. Είχε σπίτια, φώτα στους δρόμους, δέντρα… και γείτονες που δεν είχαν συναντήσει ποτέ ο ένας τον άλλον.
Η Ζαμπέτα ζούσε στο σπίτι με τον αριθμό 15. Πάντα ακουγόταν πολύς θόρυβος από εκεί. Οι γείτονες υπέθεταν πως ήταν λίγο κουφή, επομένως αναγκαζόταν να ανεβάζει την ένταση του ήχου στην τηλεόρασή της πολύ δυνατά.
Αλλά η Ζαμπέτα δεν ήταν κουφή. Ο πραγματικός λόγος για όλο αυτόν τον θόρυβο ήταν ότι είχε… δέκα μωρά με δέκα τόνους ενέργεια το καθένα!
ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ
Η Ζαμπέτα δεν τολμούσε ποτέ να πιάσει κουβέντα με τον γείτονά της, τον κύριο Χατζησαλάτα. Φαινόταν τόσο σοβαρός και τόσο… καθώς πρέπει. Ο κύριος Χατζησαλάτας δούλευε στην πόλη. Ήταν διάσημος δικηγόρος, όπως ακριβώς υπήρξαν η μητέρα του, ο παππούς και ο προπάππους του.
Αλλά ο κύριος Χατζησαλάτας, μόλις γυρνούσε στο σπίτι του από τη δουλειά, συνήθιζε να αλλάζει εντελώς! Είχε, βλέπετε, μια κρυφή συνήθεια: να κάνει ζογκλερικά κόλπα σαν να βρίσκεται σε τσίρκο!
«Αχ, και να είχα ένα κοινό!» είπε, αναστενάζοντας. Αλλά οι γείτονές του ήταν μια θεόκουφη κλώσα και ένας τεράστιος δράκος, που δεν φαίνονταν να έχουν και πολλή αίσθηση του χιούμορ.
Η αλήθεια, βέβαια, ήταν πως δεν υπήρχε κανένας τεράστιος δράκος που ζούσε στο απέναντι σπίτι. Ο γείτονας του κύριου Χατζησαλάτα δεν ήταν παρά ένα μικρό ποντικάκι που ζούσε φοβισμένο, από τότε που είχε μετακομίσει ένας γάτος απέναντι από το σπίτι του. Και όλοι ξέρουμε τι αρέσει στις γάτες να τρώνε, σωστά;
Δράκοι Αλλά ο Φρίξος ο Ποντικός ήταν πολύ δημιουργικός και σκέφτηκε μια πανέξυπνη λύση, για να εμποδίσει το πολύ επικίνδυνο αιλουροειδές που έμενε στη γειτονιά να πλησιάσει έστω και λίγο κοντά του.
ο
Αυτό που δεν μπορούσε με τίποτα να φανταστεί
Φρίξος
του ήταν χορτοφάγος, οπότε δεν έτρωγε ποτέ ποντίκια.
Ροδόλφος ο Γάτος ήταν τόσο ντροπαλός, που δεν είχε χαιρετήσει ούτε μία φορά τον γείτονά του.
ρίσκαρες να ενοχλήσεις έναν πανίσχυρο δράκο;
ήταν πως ο γάτος που ζούσε απέναντί
Ο
Θα
Στη γωνία του δρόμου ζούσε η Ολίβια, μια πανέξυπνη επιστήμονας. Δούλευε όλη μέρα στο γκαράζ της, κατασκευάζοντας ρομπότ και κάνοντας πολλές άλλες καταπληκτικές εφευρέσεις. Η Ολίβια μιλούσε μόνο στα ρομπότ της, γιατί δεν είχε κανέναν άλλον για παρέα. Υπέθετε πως δεν κατοικούσε κανείς στο διπλανό σπίτι, γιατί ήταν πάντα κλειδαμπαρωμένο.
Ήταν που η κυρία Ευλογέτα κοιμόταν όλη μέρα, όπως όλες οι κουκουβάγιες, και περνούσε όλο το βράδυ στον υπολογιστή της, κοιτάζοντας τις ειδήσεις στο διαδίκτυο και παίζοντας πασιέντζα, τον έναν γύρο μετά τον άλλον. Κι όμως,
κάποιος έμενε εκεί!