manuel palomo, het volgende
Idool?
Vrijdagavond, idoolavond. Vlaanderen gekluisterd aan de televisie. Je kan het niet ontwijken, de talentenwedstrijd Idool is weer in het land. Na editie 2003, 2004 en 2007 is er nu Idool 2011. Het concept is licht gewijzigd, zo gingen de laatste 25 deelnemers naar de Dominicaanse Republiek om er een videoclip op te nemen. De liveshows gingen op vrijdag 18 maart van start. Boxmagazine had een gesprek met een van de deelnemers: Juan-Manuel Palomo, kortweg Manuel. Op het moment dat deze Box ter perse ging is Manuel bij de laatste 6 kandidaten.
Deze 23-jarige Bruggeling met Chileense roots studeerde vorig schooljaar af als master in de communicatiewetenschappen aan de UGent. In contrast met zijn academische opleiding is hij al heel zijn leven bezig met muziek. Zo speelde hij elf jaar saxofoon en volgt hij nu nog steeds pianoles. Hij woont deels in Gent en denkt eraan om volgend schooljaar Conservatorium te volgen.
interview
22
Waarom doet iemand mee aan idool? Toen ik net was afgestudeerd, kreeg ik de kans om te doctoreren, maar dat sprak me eigenlijk niet aan: ik wil geen compleet uitgestippeld leven. De materie boeit me wel maar tijdens mijn opleiding groeide het besef dat ik later echt wil verdergaan in de wondere wereld van muziek. Op dat moment zag ik dat men zich kon inschrijven voor Idool. Ik dacht dat ik wel een beetje kan zingen dus zo wou ik mijn kans wagen. Mijn hoofdgedachte was: ik zie wel waar ik raak. Daarom vertelde ik niet meteen over mijn deelname aan mijn familie
en vrienden. Voor hetzelfde geld raakte ik niet eens door de audities! Achteraf, toen ik het hen vertelde, waren er wel gemengde reacties. Er waren mensen die ontzettend enthousiast waren, maar er waren er ook die me wezen op het commerciĂŤle imago dat Idool heeft. Wat is je toekomstbeeld? Ligt dat binnen de lijnen van deze popwedstrijd? Een duidelijke toekomstvisie heb ik nog niet. Ik heb ook nog geen eigen genre, dus ik zie wel waar het naartoe gaat. Zelf ben ik wel een jazzfan en niet meteen een popfanaat, maar volgens mij is het wel mogelijk om jazz te populariseren, kijk maar naar Jamie Cullum. Wat hij doet, vind ik persoonlijk echt prachtig. Hij is muzikaal heel creatief; zo maakt hij dikwijls een adaptatie van bestaande popnummers. Het is ook fantastisch hoe hij met de piano overweg kan. Ik ben iemand die graag improviseert en dus inspeelt op het moment zelf.