HEER BOMMEL
EN HET EINDE
01707De gondelwasdoor de stroom om de Albatros heengevoerd,en omdat het inmiddelsvloed was geworden dreef hij naar de tegenoverliggendeoever, waar zich de voortzetting van de zijrivier bevond. Heer Bommel trachtte het bootje zo veel mogelijk recht te houden, want hij voelde zich geheeluit het lood geslagen. ,,Er is niemand,die me begrijpt", fluisterdehij stil voor zich heen, ,,Snauwenen grauwen,waar ik ook kom. En nu vaar ik eenzaameen duister gebiedbinnen;vergeten.,." Dat wasechterniet waar.Tom Poesen Joostwaren nog steedsbezi$hemte zoeken,enzodoendewaĂ?enze
VAN ElNDElOOSooorvtartenroonder
gekomen,om inbij het kantoor van de havenmeester lichtingenoverde Albatros te vragen. ,,Het schipis er nog niet", zei Joost,toen hij uit het zegt,dat de Alkantoortjekwam. ,,De havenmeester batros in de rivier gestrandis, toen hij probeerdeom een gondel te ontwijken. Een heeleigenaardigegeschiedenis,zei die heer." ,,Een gondel?", herhaalde Tom Poes peinzend. ,,Hoe komt die hier?En dan gevaarlijkin de rivier varend?Hm, zou heerOllie daarsomsachĂŻerzitten?" ,,Precieswat ik had willen zeggen,alsik zo vrijmoedig had durven zijn, jonge heer", sprak de brave bediendeknikkend.