De slagerij is er niet meer, maar verschillende details verwijzen nog naar deze periode.
inschatting – handjeklap. Toen de koe de week daarop de stal uit kwam, zag ik vader schrikken. Onderweg zei hij: Kees, ik schrok, want het is net een peerd. In de lage stal van die boer had de koe veel kleiner en lichter van gewicht geleken. Toen de boer later zijn geld kwam beuren en vroeg wat de koe had gewogen, antwoordde mijn vader, naar waarheid: hij heeft goed gewogen. De boer vroeg gelukkig niet door en wij kinderen kregen een tompouce!”
Plechtig ritueel Op zijn vijftiende slacht Kees zelfstandig zijn eerste varken bij een boer aan huis. “Ongelooflijk, hè? Zo jong en dan al een schietmasker hanteren. We slachtten gemiddeld twee varkens en een koe in de week. Slachten was in die tijd niet dat anonieme, kille routinewerk van tegenwoordig. Het was een kleinschalig, bijna plechtig ritueel. Zo was bij een thuisslachting altijd heel het boerengezin aanwezig. Iedereen besefte dat het dier, waar al die tijd goed voor was gezorgd, het leven ging laten om monden te
‘Vleeschhouwerij’ staat er nog altijd trots op de gevel van het historische pand aan de Vismarkt.
voeden. Zie ik nu een koe geschoten worden, dan doet mij dat altijd wel
mijn kinderen?” Het antwoord laat zich raden. Op zijn twintigste
iets. Je maakt toch een dier dood, hè? Dat is ook de reden waarom
stopt Kees met werken in de slagerij en laat hij zich opleiden tot
ik vlees weggooien vreselijk vind. Natuurvolkeren boden het dier
keurmeester van vee en vlees. “Acht jaar lang ben ik keurmeester
altijd hun excuses aan voor zijn dood. Die bewuste manier van
geweest in Breda en later op Voorne-Putten. Als keurmeester had
omgaan met voedsel is ook wat ik in vegetariërs zo bewonder.
je een luizenbaan. Je ging bij de slager, de boer of het slachthuis
We zijn ver afgedwaald van het natuurlijke. Zo was in de tijd van
een koe of een varken keuren. Voorafgaand aan de slacht speurde
mijn ouders de eetcultuur heel simpel. Nu zijn er duizenden
je bij het levende dier naar ontstekingen en besmettelijke
boeken op de markt die je vertellen hoe het allemaal nog beter
ziekten, na de slacht onderzocht je de organen op leverbot,
kan. Pfff, alsof je alleen maar goed kunt eten door een trend te
lintworm en voor de volksgezondheid gevaarlijke stoffen. Vooral
volgen of een trendy kok na te apen, terwijl lekker eten toch
het laboratoriumwerk lag me wel. Histologisch en bacteriologisch
vooral te maken heeft met de beleving die buiten de rand van het
onderzoek doen is een boeiende bezigheid.
bord plaatsvindt.”
Toch was ik toen al meer een ondernemer dan een ambtenaar.
Keurmeester Omdat Kees als jongen nog partieel leerplichtig is, combineert hij
was voor mij na acht jaar de uitdaging eraf.”
het werken in de slagerij van zijn vader met een deeltijdopleiding
Ondernemersbloed
aan de slagersvakopleiding in Tilburg. Daarna leert hij aan het
We schrijven 1971. Vader Michiel heeft de pensioengerechtigde
SVO (slagersvakonderwijs) in Utrecht de fijne kneepjes van het
leeftijd bereikt en vraagt aan Kees of hij de slagerij wil overne-
slagersvlak.
men. Kees en Adske schuiven de beslissing bijna een jaar lang
Dan ontmoet hij slagersdochter Adske. “Ik begon na te denken
voor zich uit. “Ik wist dat ik verschrikkelijke spijt zou krijgen als
over mijn toekomst. Wil ik leven om te werken, zoals mijn ouders
ik de zaak niet zou overnemen. Ik wist ook dat ons leven drastisch
dat doen, of wil ik werken om te leven? Op vakantie kunnen gaan
zou veranderen als ik het wel zou doen.”
met mijn vrouw, een gezin stichten en een goede vader zijn voor
Na lang wikken en wegen hakt het jonge stel de knoop door en
6/ 2018
34
Toen bleek dat het beroep geen doorgroeimogelijkheden bood,
Boerenvee