8
Vandaag aflevering
MOBILISATIE: TEGENHOUDEN WAS EEN ONMOGELIJKE OPDRACHT
De Peel onder vuur
Martien van Rijt
nders uit Zeilberg werd in 1939 opgeroepen voor de mobilisatie. Hij was een van de onge mannen die de opmars van de Duitsers moesten stuiten. Maar het liep anders, n de zijnen sloegen noodgedwongen op de vlucht. Een persoonlijk verhaal over de tocht die volgde.
n Nederland zag men de oorlog wel men, maar de Nederlandse regering e, net als in de Eerste Wereldoorlog, utraliteit te kunnen bewaren. Hitler angegeven dat hij helemaal niet van as om Nederland aan te vallen; de landers behoorden immers tot het e ras … Ondanks die mooipraterij uwde de regering en de legertop de leider niet en men vond het toch d worden om een verdedigingslinie leggen. De Peel-Raamstelling werd legd en het ‘defensiekanaal’ herinaar nog altijd aan. Ook besloot men ger en de oud-militairen te mobilisen naar de oostgrens van ons land te . Een week voor de Duitse inval in op donderdag 24 augustus 1939, het Nederlandse leger met de voorsatie. Die was bedoeld om de grote satiestroom die enige dagen later ng zou komen, op te vangen. Zo’n 0 mannen bereikten op 29 augusun voorlopige bestemming, voor ze ief ‘ergens in Nederland’ werden ge.
n lichtingen dienstplichtige soldaten 924 tot 1938 zochten hun weg naar kwartierings-adres en zestig goedeinen vervoerden 14.000 gevorderde en uit heel Nederland. Onderoffien officieren betrokken huizen, inesoldaten maakten zich op voor de in een school of fabriekshal. Cavawerd zoveel mogelijk in boerderijen atst, waar ruiter en paard slechts door er van de hooizolder van elkaar werescheiden. an die cavaleristen was Piet Linders eilberg. Piet had zijn dienstplicht pen in Breda. In maart 1939 was hij waaid, maar in september van datjaar werd hij opgeroepen voor de satie.
en bezakt, wist hij dat het nu echt menens zou worden. Het was niet donker die ochtend en dat was niet zoals het hoorde. ‘Het was zo licht dat je een dubbeltje zag liggen op de grond’, aldus Piet. Lichtkogels verlichtten het Boekelse landschap. De infanterie lag plat op de grond om in het oorlogslicht nog enigszins onzichtbaar te zijn. De vijand rukte snel op en Piet moest, net als de andere gemobiliseerde soldaten, eigenlijk al direct op de vlucht. Het kanon en de munitie werden achtergelaten. “We togen richting Veghel en zijn daar langs het kanaal op gereden.” Maar het oprukken van de Duitsers ging in steeds hoger tempo. De vluchtende militairen togen richting Breda. Piet: “Rijdend op mijn paard zag ik voor me plotseling mensen die over de weg liepen, in de berm sprongen en een schuilplaats in de sloot zochten. Voor me zag ik niets wat daar aanleiding toe gaf, maar toen ik omkeek, zag ik drie vliegtuigen op me af komen. Ik sprong van mijn paard en dook snel de sloot in. Gelukkig had ik voor de goede kant van de weg gekozen, want drie vliegtuigen kwamen in duikvlucht aanvliegen en schoten met mitrailleurvuur op alles wat er in de berm of in de sloot lag. Als horzels draaiden de vliegtuigen om en kwamen terug om hetzelfde nog een keer te doen. Dat gebeurde vervolgens nog een keer, maar gelukkig voor mij gebeurde het elke keer aan dezelfde kant van de weg. Ik weet zeker dat niemand die aan de andere kant van de weg een heenkomen had gezocht, deze tweede aanval overleefd heeft. Aan mijn kant van de weg kwamen de mensen uit de sloot en waagden zich weer op weg.”
3 Cavalerist Piet Linders uit Zeilberg.
sturen naar de aanstormende Duitse troepenmacht. Piet moest uitkijken naar deze spionnen. Duitsers naderden snel Maar het ging verder; het einddoel was immers nog niet bereikt. Bij een boer kregen ze iets te eten en dat was nodig ook! Onderweg hadden ze niet veel binnengekregen. “Ik herinner me nog dat ik bij een boer aan de deur stond en dat ik van hem een pannetje soep kreeg. Even later kwam er een kapelaan die ons de ‘Absolutie’ gaf, ter voorbereiding op wat ons te wachten stond ... De kans dat we dit zouden overleven, was namelijk niet groot, zo schatte men in. En ook wij hadden weinig vertrouwen in een goede afloop … De Duitsers naderden zo snel dat het steeds onmogelijker leek om tijdig de kust te bereiken om van daar richting Spanje te komen. Dat was ons plan: via Spanje naar Engeland, om dan met het Engelse leger mee te vechten.”
Misty Fields presenteert eerste namen
en wachten op wat te wachten stond. tweede van links: Piet Linders
de angstige soldaten was het acht den wachten op wat er zou gebeutoen vielen de Duitsers binnen. De landse soldaten maakten geen enans en van het tegenhouden van de kwam helemaal niets terecht. Ze en vluchten voor hun leven, want het leger was oppermachtig! ij een interview dat de Werkgroep herdenking Zeilberg eind 2014 afmet Piet, weten we hoe de angstige er voor de gemobiliseerde soldaten eft gezien. Hier volgt het persoonlijke van cavalerist Piet Linders uit Zeil-
ordt menens inders, begin 20 jaar oud, was geneerd in Boekel. In de ochtend van 1940 was hij al vroeg in opperste paid. Met opgetuigd paard en bepakt
Piet was zijn paard kwijt, natuurlijk, maar liftend op wagens en op een fiets ging het verder richting Breda. Eenmaal in Tilburg maakte hij opnieuw een angstaanjagende belevenis mee. Duitse vliegtuigen kwamen aanvliegen en de stad werd gebombardeerd. Piet wist nog net op tijd bij een boer onder een kar te komen om te schuilen tegen het geweld dat van boven kwam. “Ik vergeet het nooit meer!” Toen de vliegtuigen weg waren, hoorde Piet plotseling een bekende stem. “Het bleek mijn maat, Jan Stevens, te zijn! Ik dacht dat hij het leven had gelaten eerder al tijdens de vlucht naar het westen, maar we vonden elkaar weer.” Samen ging het verder richting de kust en ze kwamen aan in Vlissingen. Piet moest wachtlopen voor het station. Er bleken namelijk Duitse soldaten gedropt te zijn en ze hingen als pastoor, als non of als burgers aan hun parachutes. Zo konden ze ongemerkt de steden in om gegevens door te
we deden alles per
De Tweede Wereldoorlog woedde in fiets.” de periode 1940-1944 ook in de Peel. In hun ijver om zo snel Nu, 75 jaar later, staan we stil bij onze mogelijk vooruit te bevrijding. Een jaar lang blikken gaan, dachten ze dat ze we in deze rubriek terug op de de Duitsers steeds voor gebeurtenissen toen. waren gebleven. Maar Van algemene verhalen tot wat bleek …, de Duitsers persoonlijke anekdotes, die waren al veel verder België zich afspeelden in Asten, binnengedrongen en Piet en Someren, Deurne en zijn kompanen liepen ze zo in omgeving. de armen.
Aan de andere kant in Breskens aangekomen, trokken ze richting België. Met allerlei soorten vervoer – fietsen lagen er overal genoeg – trokken ze verder, richting Duinkerken. “Eenmaal in Duinkerken werden we opgevangen in een grote zaal, waar we wat te eten kregen. Toen hoorde ik plotseling iemand zeggen: “Hé verrek …, daor zit nog unnen Deurnese!”, en een soldaat keek mij aan. Later ontdekte ik dat dat er eentje was die op de Langstraat woonde.” In Duinkerken moest de wachtmeester weer even weg en hij had hun gevraagd op hem te wachten. Even later kwam er een kapitein die vertelde dat ze moesten vertrekken richting Calais. Na de uitleg gehoord te hebben, trok de kapitein verder. “Gelukkig dat we toen even zijn blijven wachten”, aldus Piet, “Die kapitein heeft het met een heleboel anderen niet lang meer gemaakt. De boot waarop zij zich hadden ingescheept, werd de volgende nacht gebombardeerd en tot zinken gebracht. Ik had alweer geluk gehad …” Nadat Calais was bereikt, ging het richting Boulogne. “Ik weet niet precies hoelang het geduurd heeft voordat we daar aankwamen, maar snel ging het niet. Het was een moeilijk begaanbare weg en
Voor de kust lagen de Engelse schepen en op het vasteland de Duitsers en daar was het echt oorlog: er werden flink wat granaten op elkaar afgevuurd. “En wij zaten daar precies tussenin! We waren dolblij dat we een kazerne vonden, en met zo’n vierhonderd mannen zijn we daar de schuilkelders in gedoken.” Ze moesten daar twee lange dagen en twee lange nachten doorbrengen, zonder eten en zonder drinken. Ze dachten dat zij het doelwit waren, maar de Duitsers wisten dat de soldaten in de schuilkelder zaten. Ze wisten ook dat de Nederlandse militairen amper bewapend waren en maakten zich over hen niet druk. Bovendien was Nederland inmiddels gecapituleerd en dat wisten de mannen in de schuilkelder niet. “Er werden wat rozenhoedjes gebeden in die kelder! We hadden echt het idee dat ons leven hier zou eindigen. Er zouden ongetwijfeld Duitsers klaar staan bij de deur om ons ter plekke om te brengen … zo was de algemene teneur. Enkele mannen waren zo dapper om gedurende de beschietingen de schuilkelder te verlaten en ze hadden aan de kust een ton wijn weten te bemachtigen. Die hadden ze mee teruggenomen naar de schuilkelder. We deden allemaal een beetje wijn in onze veldfles om nog iets te drinken te hebben.” Toen werd het vrijdagmorgen. Enkele jongens hadden zich buiten gewaagd en ze kwamen hals over kop weer de kelder in gerend. Ze hadden de Duitsers gezien … ‘Ze komen eraan!’, riepen ze bang en even later werd de mannen gesommeerd naar buiten te komen. De deur ging open en een voor een kwamen ze naar buiten. “Daar stond een Duitse soldaat met een grote mitrailleur en we dachten: Zie je wel …, dit was het dan!, maar hij deed niets. We moesten onze wapens inleveren en daarna doorlopen naar de poort. Daar stond een Duitse soldaat sigaretten uit te delen en we kregen ieder een rokertje. Daarmee eindigde het angstige gevoel dat zich van ons meester had gemaakt. Plotseling hadden we weer vertrouwen in het leven!”
Zij Actief Asten verwelkomt 100e lid Eindelijk water De honderden ontwapende soldaten moesten weg marcheren en werden naar een weiland gestuurd. Daar konden ze zich wat wassen en wat drinken. Er stonden waterbollen voor het vee, maar die waren op dat moment even voor hen. “Het water was zo helder als de zon …!”
Ze moesten daarvoor wel de Schelde oversteken en opnieuw volgden bombardementen. “Ik pakte de hand vast van een lotgenoot en we doken samen op de grond. Het opspattende zand dat door de gevallen bommen werd opgeworpen, kregen we over ons heen en in koor riepen we om ons moeder. Later heb ik nog wel eens gedacht: Wat zal dat in die dagen vaak geroepen zijn!”
Ze moesten zich opstellen, werden geteld en ze vertrokken weer marcherend. Piet: “Ik liep achteraan in de groep en van een Duitse soldaat kreeg ik een stuk kuch. Zo had ik ook wat te eten. Maar het lopen bleef maar duren en duren. Ik was op een gegeven moment aan het einde van mijn latijn. Ik zei: ‘Ik stop ermee, ik houd ermee op! Ik kan niet meer!’ en ben op de grond gaan zitten. Piet van Gogh, van Tuinlust, zag mij zitten en hij trok me overeind. Samen met een andere soldaat ondersteunde hij me: ‘We hoeven nog maar een paar kilometer, Piet, kom op!’ Op het moment dat ik opstond, zag ik een lege Duitse dieplader aan komen rijden en ik zag dat er wat mensen op lagen. De chauffeur moest voor onze neus even op de rem en net voordat hij weer optrok, kon ik me ook op de dieplader gooien. Daarmee was ik met mijn kont in de boter gevallen, want de Duitse soldaten die op die dieplader reden, hadden natuurlijk eten en drinken genoeg en dat werd met ons gedeeld.”
Op dat moment konden ze de Schelde niet oversteken, maar de dag erna werd een nieuwe poging ondernomen. Met vissersbootjes moesten ze de oversteek wagen, want de veerboot voer niet. Met zo’n twintig personen tegelijk werden ze overgezet en gedurende die oversteek werden er veel schietgebedjes gebeden! Ze waren net aan het varen, toen er weer vliegtuigen kwamen. Vanaf Franse oorlogsschepen die inmiddels voor de Zeeuwse kust lagen, werden die vliegtuigen beschoten en verjaagd.
’s Nachts reden de Duitsers niet vanwege de vliegtuigen. Ze stopten bij een boerderij en de chauffeur zei: ‘Morgenvroeg om vijf uur vertrekken we weer. Als je er niet bent, dan zijn we weg.’ Piet: “Ik dacht: Dat
Piet op wacht, zoals hij ook stond bij de brug in Vlissingen.
De Peel onder vuur 21 februari 2019
zal mij niet overkomen, en ik ben in het hooi, vast tegen die Duitser aan gaan liggen …!” De volgende dag ging het verder. Ze gingen richting België, dus richting huis. In Boulogne stopte de chauffeur en zei dat hij niet verder zou gaan. De goede man werd hartelijk bedankt en alsof het zo moest zijn, kwam er op dat moment een Limburger uit een café gewandeld. Hij had wel gezien dat het Nederlandse soldaten waren en ze konden met hem mee naar Nederland. Piet: “Ik wilde de kilometerteller wel vooruit kijken, want het zou me nooit te hard gaan. We gingen immers op huis aan. Uiteindelijk bracht de man ons naar Sittard. We waren bijna thuis!” Vanuit Sittard wilden ze met de trein richting Deurne, maar er reden helemaal geen treinen. Er stonden wel bussen en omdat ze nog altijd in uniform waren, konden ze met de bus mee. Door de Limburgers werden ze helemaal uitgevraagd. Men wilde weten wat ze meegemaakt hadden. Onderweg zijn ze nog een keer overgestapt en zo kwamen ze in Venlo terecht. Ook daar reden geen treinen. Piet zei tegen Piet Hikspoors uit Liessel: “We lopen even de stad in, je weet nooit wie we tegenkomen.” Maar ze kwamen niet ver, ze hadden veel bekijks. Men raadde aan om naar het politiebureau te gaan en ook daar werd hun het hemd van het lijf gevraagd. Men wilden weten of er veel slachtoffers gevallen waren en hoe ze de Duitsers voor hadden kunnen blijven. Toen bleek dat een van de agenten in Den Bosch woonde, was vervoer naar Brabant plotseling dichtbij!
We e k Jaargang 97
WWW.PEELBELANGONLINE.NL Ook het gemotoriseerde stalen ros had Piets aandacht.
8
6
Ze werden meegenomen door de agent die daar bij de Duitsers wel een vergunning voor aan moest vragen. Ze moesten immers de Maas oversteken. “We hebben de goeie man de weg gewezen via Meijel naar Liessel. Daar stapte Pietje Hikspoors uit. Bij de Liesselse overweg aangekomen waren de bomen dicht. Ik wees de agent op ons huis aan de Hagelkruisweg en hij zette me voor de deur af! Hij was weg voordat ik hem kon bedanken en dat heb ik altijd jammer gevonden.” Piet kwam thuis op de 28e mei, op de verjaardag van zus Maria. In een dag tijd had hij de hele reis afgelegd. “Niet te geloven … Je zou het zelfs niet zo strak kunnen plannen, als je dat zou willen …!”, blikt Piet terug. Piet was totaal uitgeput en hij zei: “Morgenvroeg niemand binnen laten, want ik wil lang uitslapen.” Maar al vroeg in de ochtend was huize Linders binnen de kortste keren gevuld met volk. Het nieuwtje had zich razendsnel verspreid in Zeilberg en Deurne en velen wilden weten of Piet iets wist van anderen die vanaf de oostgrens naar het westen hadden moeten rennen, om zo uit handen te blijven van de Duitsers. Gedurende de spannende dagen vanaf Boekel naar Duinkerken en van daaruit weer naar Deurne heeft Piet helemaal geen contact gehad met thuis. Zijn broer Harry is nog wel in Tilburg gaan zoeken naar Piet, maar hij heeft hem daar niet gevonden. “Als ik geweten had hoe het zou gaan lopen, dan was ik met mijn paard naar huis gereden. Dan had ik er nog een paard aan overgehouden ook!” Een week voor het uitbreken van de oorlog was Piet nog naar Vlierden kermis geweest. Hij was nog één nacht thuis geweest voordat hij naar Boekel moest, waar hem het angstaanjagende avontuur wachtte. Piet: “Mijn moeder zei toen ik ging: ‘Kijk maar uit, want het lijkt nou echt fout te gaan!’” Dat was het laatste contact met thuis, totdat hij op de 28e mei plotseling weer voor de deur aan de Hagelkruisweg stond.
Zie www.oorlog-depeel.nl voor meer informatie over de Peel-verdediging. Volgende week:
Vanuit de Peel Europa in.
8
15
en
9
23
Dienstmaten vormden een vriendengroep.
De Peel onder vuur: De barre tocht van Piet Linders
Een middagje Klot voor senioren
r’Ommelpotters flikken het weer
Je leeft voort in Dat zal onze onze gedachten pijn verzachten Samen veel ondernomen Terugdenkend en gelachen aan al die mooie Zijn er veel dingen fijne herinn eringen. Verdrietig, maar erg dankba in ons midde ar dat wij n mochten dat is overled hebben, geven hem zo lang wij u kennis en opa Piet en onze lieve vader, schoon vader, opa
DIVERSE KIPSCHNITZELS ELKE 4DE GRATIS
Piet Linders echtgenoot
Tonnie Linde in de leeftijd
Op de haastige vlucht voor de snel oprukkende vijand kanonnen als deze achtergelaten.
van
rs - van den
van 98 jaar.
Heuvel †
BIJ 4 KOGELBIEFSTUKKEN GRATIS VICTORINOX STEAKMES GELDIG VANKoppens, DONDERDAGkeurslager 21 Thomas
Deurne: Jan en Gerrie Niels werden Michiel Je leeft Inge voort en Geert in onze gedac Dat Roel hten en Annick zal onze Deurne Antoin pijn verzachten Same ette †, Hans n veel onder nomenen Martijn en Sanne Terugdenke enDieny gelachen nd Tom enaan al ledie mooie Daniël Zijn er dingen veel Ruud enfijne herinn Ilaniet, Deurn Daan eringe - Luuk n. Verdrietig, e: Henny en Ria maar erg dankb en Thoma in ons midde Tineke aar s, Milou dat wij Frank - Fedor n hem zo ten hebben, dat is overle moch Koen en Jonne geven wij u lang onze lieve Deurnden kennis en opa Piet e: Theo en Marionvader, schoonvade r, opa Carin en Piërre, Bart en Gwenn Joris Deurne: Riny en Rian Someren: Antoon en Henrië tte René echtg en Mariek enoote,van Inge
Piet Linders
Tonnie Lind
John ers
- van den Heuv el †
Deurn in de leeftij e: Elly en Bert d vanRob 98 jaar.
Deurn
Someren • www.koppens.keurslager.nl T/M WOENSDAG 27 FEBRUARI
Bram
23 december e: Jan en Gerrie Turfsteker 4 2016 Niels 5754 BG Deurn e-Zeilb Michi erg el Inge De uitvaar tdienst werd en Geert 29 december Roelgehoud en op en Annic om 10.30 k donderdag Deurn uur in de aan de Markt e Antoi netteSt. †, Willibr Hansordusk parochiekerkh te Deurne, waarna erk en Dieny de begrafe Martij of Deurne nis op -Zeilben en Sanne heeft plaatsgevonde Tom enrgDanië n. lle
Thomas keurslager MarcelKoppens, Louwers, keurslager Someren www.koppens.keurslager.nl Asten •• www.louwers.keurslager.nl
Ruud Deurne: Henn en Ilaniet, Daan - Luuk y en Ria Tineke en Thom as, Milou - Fedor Frank Koen Deurne: Theo en Jonne en Marion Carin en Piërre, Joris Bart Deurne: Riny en Gwenn en Rian Someren: Antoon en Henri René en Marie ëtte ke, Inge
Marcel Louwers, keurslager Asten • www.louwers.keurslager.nl
John Deurne: Elly en Bert Rob Bram
23 december Turfsteker 4 2016 5754 BG Deurn e-Zeil
berg
De uitvaartdien st werd gehou 29 december den aan de Marktom 10.30 uur in de St. op donderdag Willibrordus te Deurne, kerk parochieker khof Deurne-Zeil waarna de begrafenis op berg heeft plaats gevonden.
FESTIVAL CARNAVAL Zaterdag 02 maart
Dj’s & Party Station / Grolsch Feestcafé
Zie
BESTEL NU UW TICKETS pagina
22
Alle striplac pakketten
www.beauty-by-astrid.nl nu met GRATIS hand- en/of nagelcrème www.beauty-by-astrid.nl Kouterstraat 22 Someren ∙ T 06-30377137 Al 45jQQr vièt Qolres voottett.
Initiatiefnemers Ruud van Mullekom (l) en Twan Bekx op het parcours in de Schietbaanse bossen. (Foto: Frans Klaus)
Aktiemodel Vetego B11
Aktiemodel Vetego 02
Beauty by Astrid- Nagelstudio Astrid Kouterstraat 22 Someren 06-30377137 ZIE• TPAGINA 14 Aktiemodel Vetego B33
Handmatig: in stof vanaf€ 945,- in leder vanaf€ 995,
3 motorig mét accu in leder vanaf€ 1995,
Handmatig: in stof vanaf€ 945,- in leder vanaf€ 995,
Verder ruim 300 modellen relaxfauteuils
verder ruim 170 modellen relaxfauteuils op draaivoet
verder ruim 230 modellen relaxfauteuils met handmatige verstelling
Al 45jQQr vièt Qolres voottett.
Asten krijgt eigen Bikepark
Let opl
I.v.m. vakantie Is onze winkel tot maandag 19 februari gesloten. vanaf dinsdag 20 februari staan wij weer voor u klaar. Telefonsch zijn wij In deze periode beperkt bereikbaar, excuses voor het eventuele ongemak.
Op zoek naar een baan?
Nu: Vele relaxfauteuils met sta- op hulp extra scherp geprijsd en veelal direct uit voorraad leverbaar. (In onze showroom vindt u ruim 90 modellen sta- op fauteuils}
door Maarten Driessen Nu trekken mountainbikers regelmatig naar Horst om aan hun techniek te werken. Maar het uitdagende parcours dat daar ligt, moet ook in Asten te realiseren zijn, zo bedacht initiatiefnemer Ruud van Mullekom. “De Schietbaanse bossen liggen dicht bij het centrum, dus ook voor de jeugd is het veilig om daar naartoe te gaan. En het spoort misschien aan om vaker te gaan fietsen.” Vorig jaar diende hij daarom
heid kunt maken”, noemen de twee als voorbeeld. En later dit jaar komen er ook enkele houten toestellen. Het parcours wordt zo gemaakt dat minder geoefende mountainbikers eenvoudig langs deze toestellen af kunnen. Ook onderdeel van het project is het integreren van wandel- en ruiterpaden, waarover met meerdere maneges is overlegd. En zo is er straks voor ieder wat wils.
gebeurt met behulp van diverse sponsoren en omdat het een burgerinitiatief betreft, draagt ook de Zie onze advertentie gemeente Asten een steentje bij. De op pagina 11 werkzaamheden verlopen in fases en zullen ongeveer een jaar duren, waarbij veel met behulp van vrijwileen voorstel in bij zijn club TWC. ligers van TWC wordt gedaan. Die reageerde positief, evenals de www.waalstaal.nl Nu al wordt het parcours in de gemeente. “Je verstoort de natuur Schietbaanse bossen voor een aanniet, het ligt dicht bij huis, en het tal evenementen van TWC gebruikt, gaat slechts om een aanpassing van waaronder de jaarlijkse Nightbike de bestaande route. Er vinden geen en Crazy Bike Ride. Van Mullekom grote veranderingen plaats”, aldus Hulp vrijwilligers benadrukt dat het daar ook bij blijft. de initiatiefnemer, die in clubgenoot De vernieuwde baan gaat ‘Bike“Er komen niet meer evenementen Twan Bekx een compagnon voor zijn park Asten’ heten. Om de zaken bij, en er worden ook geen clinics of plannen vond. gescheiden te houden komt het beiets dergelijks georganiseerd.” Het Het tracé krijgt onder andere meer heer onder een speciaal daarvoor blijft daarom rustig in het gebied. De heuvels. “En de bochten zijn nu opgerichte vereniging te vallen. Van Aktiemodel VetegodaarB11 werkzaamheden gaan op zaterdag Aktiemodel Vetego 02 meestal vlak. Daar maken we komMullekom en Bekx fungeren 16 maart995, officieel van start. 3 motorig mét accu in leder vanaf€ 1995, bochten van, waardoor je meer snelbij als bestuursleden. realisatie Handmatig: in stof vanaf€De 945,in leder vanaf€
ASTEN – Technische vaardigheden worden steeds belangrijker in de mountainbikesport. Daarom moeten liefhebbers die ook dicht bij huis kunnen opvijzelen, vindt wielerclub TWC Asten. In de vorm van een burgerinitiatief krijgt het huidige parcours in de Schietbaanse bossen een opknapbeurt. Volgend jaar moet het nieuwe ‘Bikepark Asten’ gereed zijn voor gebruik.
Feest!
Onze 2000m2 showroom vindt u aan de Boersestraat nr. 11 in St.Hubert. Op rotonde 'Erica' richting Wanroij, dan 3e links, le rechts. Di-Wo-Do 10:00 - 17:30, Vr 10:00 - 21:00, Za 10:00 - 17:00 TEL. 0485 - 45 29 86 info@teunarts.nl www.teunarts.nl
Verder ruim 300 modellen relaxfauteuils
verder ruim 170 modellen relaxfauteuils op draaivoet
‘De Horizon kan nog jaren vooruit’
Let opl
I.v.m. vakantie Is onze winkel tot maandag 19 februari gesloten. vanaf dinsdag 2
Telefonsch zijn wij In deze periode beperkt bereikbaar, excuses voor
ASTEN – Door perikelen binnen het nieuwe Strategisch Huisvestingsplan (SHP) is er discussie over de toekomst van basisschool De Horizon in Asten. Nu:volgens Vele relaxfauteuils met sta- op hulpenextra scherp geprijsd en Maar de directie, schoolbestuur Platoo de medezeggenschapsraad bestaat er geen twijfel: De Horizon blijft niet voorlopig, maar definitief open. “Het gebouw kan nog zeker twintig jaar mee.”
door Maarten Driessen
ASTEN - Efkes Veurpruuve, het culinaire carnavalsevenement van De Klot, trok zondag bijna zevenhonderd gasten naar het centrum van Asten. Daar genoten zij niet alleen smakelijk bij de vele deelnemende restaurants en cafés, ook het zonnetje bleek een aangename toevoeging. Met temperaturen rond de 15 graden was deze editie opvallend warm. Ondanks dat was het ook binnen bij Zaal Jan van Hoek één groot feest. (Foto: Hein van Bakel)
veelal direct uit voorraad leverbaar. (In
niet om te springen. Echter, ook zonder wijziging van het plan behoudt de school haar toekomst, stelt Carl Het Strategisch Huisvestingsplan, Staudt van de medezeggenschapsdat vorig jaar door de gemeenteraad (MR) van De Horizon. “Enkele raad werd aangenomen, behelst jaren terug is er nog groot ondereen afname van zeven naar vier houd uitgevoerd. Het gebouw kan basisscholen in de kern van Asten. nog zeker twintig jaar mee”, aldus Platoo uitte echter al geruime tijd Staudt, die hoopt een stukje van de zijn twijfels. Het schoolbestuur liet ongerustheid bij ouders weg te kundaarom een eigen onderzoek uitnen nemen. “De Horizon blijft defivoeren, met daarin onder andere nitief open, dat is de keuze van het een nieuwe leerlingenprognose van schoolbestuur alleen en als er één de gemeente. Op basis van de resulschool is waar duidelijkheid heerst, taten besloot Platoo vervolgens om2 u aan Boersestraat nr. 11 in St.Hubert. Op rotonde 'Erica' rich 2000m dan is hetvindt bij ons. Wede liggen op de openbare school De Onze Horizon toch showroom mooiste schoollocatie van Asten, we open te houden. Het liefste ziet het Di-Wo-Do 10:00 - 17:30, Vr 10:00 - 21:00, Za 10:00 - 17:00 TEL. 0485 - 45 29 86 info@ groeien, ons concept is goed en we daarom het SHP aangepast, maar zijn trots op onze school.” de gemeente staat daar tot dusver