12 september 2019
WEEKBLAD VOOR DEURNE | donderdag 12 september 2019 | pagina xx
WEEKBLAD VOOR DEURNE | donderdag 12 september 2019 | pagina xx
Vandaag aflevering
‘GROETEN UIT LIESSEL’
De Peel onder vuur
Deze groet schreven enkele inwoners uit Liessel op een Britse Shermantank van de 3e Royal Tanks-eenheid toen deze zondagmorgen vroeg richting Deurne en Zeilberg reed. Liessel was die avond en nacht ervoor bevrijd en verlost van de Duitse bezetter die nog wel in de buurt bleef. Maar eerst: wat gebeurde er in het weekend van vrijdag 22, zaterdag 23 en zondag 24 september 1944 in en bij Liessel.
3 Indrukwekkende herdenking in Lierop
Na de bevrijding van Ommel splitsten de eenheden van het 3e Britse leger zich op. De Monmouthshire en de eenheden van de Royal Tanks gingen richting Liessel. Vrijdag 22 september hadden de Duitsers al een front bij Liessel en Deurne gevormd in verband met oprukkende Britse troepen aldaar. Engelse tanks verzamelden zich onder andere op de Voordeldonk en werden prompt beschoten. Maar ook de boerderijen van Driessen en Van Kessel werden daar geraakt en op de Bergweg de boerderijen van Slegers, Kerkers en Van Bussel. Alle boerderijen brandden hierdoor af. Op zaterdag 23 september waren de Duitsers met zo’n tachtig man bij het gehucht de Hutten in de buurt van de Dennendijkse Bossen bij de boerderij van Huub Timmermans. De Duitsers hadden daar loopgraven en schuttersputten gemaakt voor de strijd die daar zonder meer zou losbarsten. Buurtbewoners die ook in die loopgraven wilden schuilen werden door de Duitsers ‘heraus’ gestuurd. Men besloot daarom toch maar in een natte sloot te kruipen en af te wachten wat komen ging. Toen werd het onverwacht rustig. Het geratel van schieten hield tegen de avond op en het was onheilspellend stil op de Hutten. De groep Duitsers maakte van de gelegenheid gebruik om de gewonden op een platte kar met een paard weg te trekken. De bewoners van de Hutten bleven in hun kelders, ervan uitgaand dat ze nog steeds in vijandelijke gebied waren.
8 t/m 11
7
Verderop in Liessel vonden ongeveer tachtig mensen tijdelijk onderdak in de molenberg van de molen. De Engelsen vuurden daar onophoudelijk granaten op af. Het knalde en kraakte. Het leek alsof de molen daadwerkelijk zou instorten. Er werd vreselijk gehuild en de schietgebeden wisselden elkaar af. Men besloot door de bovenramen een witte vlag uit te steken. Hiervoor werd een kussensloop gebruikt. Lennard van Bommel durfde het aan om naar boven te klauteren en enkele minuten met de witte vlag te zwaaien. De Duitsers hadden zich achter de grote zandberg van de molen verschanst en beschoten vanuit die positie de Engelsen. De kanonnen van de Engelsen stonden opgesteld nabij de buurtschappen Hazeldonk en Leensel en vuurden vanaf deze locatie op de molen. De bewoners van de Hazeldonk en omstreken waren ooggetuigen van deze strijd en er klonk een luid ‘hoera’ toen de Duitsers zich overgaven.
Department was een steun en toe verlaat voor de mannen die in september 1944 de vele dorpen in de Peel bevrijdden. Father Taylor, zoals hij werd genoemd, onderscheidde zich niet door achter het front de soldaten geestelijk te ondersteunen, maar deed dat helemaal vooraan. Daar verzorgde hij vriend en vijand en stond hij hen bij in hun gevecht op leven en dood. Een blik op de bevrijding van Vlierden door de ogen van ‘The 23rd Hussars’.
Bierdoppen inleveren op het Wilhelminaplein De 23e even voor 17.00 uur begon het gevecht om Liessel met een hevige artilleriebarrage die twee uur duurde. Waarbij je vooral niet in de omgeving van de kerk moest zijn, want daar vielen de meeste granaten. Dit werd gevolgd door mortieren mitrailleurvuur en felle gevechten. In Liessel hadden de Duitsers een kanon bij Leensel staan, maar ook bij de kerk en bij de pastorie. Ook verschenen er enkele geallieerde vliegtuigen boven Liessel, waarschijnlijk verkenningsvliegtuigen. Ondertussen schuilden de bewoners in hun schuilkelders die regelmatig kraakten als er weer een lading granaten neerdaal-
De Peel onder vuur: De bevrijding van Ommel, Liessel en Vlierden
Ook was er strijd tussen Vlierden en Liessel in buurtschap de Hoeven. Deze was van korte duur, maar wel fel.
De geallieerden bereikten eerst het Rinkveld waar ze een groep van ongeveer tachtig Duitsers uitschakelden. ‘s Avonds om 19.00 uur rolden de eerste Britse tanks Liessel binnen. De infanteristen van de Monmouthshire-brigade sprongen van de Shermantanks af en klopten op de deuren van de huizen. Deze vlogen open en er werden sigaretten en chocola uitgedeeld. De mensen waren blij en opgelucht.
Britse infanteristen zitten op een Sherman-tank in de omgeving van Liessel. (Bron: Waar blijven de bevrijders!)
Soldaat Barnes, die bij Vlierden sneuvelde. (Bron: Oorlogsjaren 1940 - 1945, Gemeente Deurne)
daarom
nog
Een Britse ’war diary’.
woordig bekend als Neerkantseweg 10. ‘s Avonds volgden nog enkele mortier- en artilleriegevechten. Uiteindelijk trokken de Duitsers zich terug in loopgraven bij voormalig Sloot, en bij de familie Dings te Liessel. Later trokken ze zich via de Hutten en het Zand terug en groeven zich in achter de kanalen bij Helenaveen.
De Liesselse kerk raakte zwaar beschadigd. (Bron: Liessel Brandt)
troepen van de 23e Hussars en de 8e Riffle Brigade richting Vlierden, maar net op dat moment vuurde de Duitsers een zeer zware ‘minnie stonk’, ofwel een hevige barrage van Nebelwerfer-raketten, richting onze voorhoede. Onder onze getroffenen was Father Taylor. Hij was altijd bij ons in de voorhoede. Dit was een enorm groot verlies. Later die middag trok, gedekt door Squadron Headquarters en Second Troop, de voorhoede onder leiding van de B-squadron voorzichtig naar voren. Vlak voordat het 23 september donker werd bereikte onze voorhoede de Astense Aa. Zij zaten nu ongeveer op 600 meter aan de zuidelijke kant van Vlierden in een dal waar ze door de vijand niet gezien werden, maar wat ze zelf op dat moment niet meteen besefte. Toen zij verder naar voren reden en de eerste carrier over het riviertje de Aa reed en boven uit het dal kwam, werd deze beschoten door een Duits anti-tankkanon dat bij de Smed in Vlierden stond opgesteld. Het tweede schot schakelde de carrier uit waarbij twee man (Barnes, Birleson) sneuvelden en er één gewond raakte (Dearing). Het werd donker en verdere vooruitgang werd niet meer geboekt. Die nacht moest eerst het Duitse anti-tankkanon worden gelokaliseerd en liefst ook uitgeschakeld. Het Duitse anti-tankkanon werd snel gelokaliseerd, maar steeds door de Duitsers verplaatst. Snel daarna werd gelukkig duidelijk dat het kanon waarschijnlijk was uitgeschakeld door een Britse artilleriebeschieting, waarbij wel helaas ook twee Vlierdense burgers omkwamen.’
24 september 13 boerderijen en 5 huizen vernietigd bij Britse artilleriebeschietingen. Dit gebeurde vanuit Someren door 151 Ayrshire Yeoamanry. Hierbij kwamen Tonny Fransen, slechts 16 maanden, en Tonny Verberne (51) om door een granaatinslag. Fransen overleed om 22.00 uur in armen van grootmoeder.’ Die middag 23 september ontvingen gelijktijdig het C-Squadron en F-Company van de 8th Riffle het bevel om een omtrekkende beweging te maken door een dicht begroeid bosperceel tussen het Ommelse Bos en Vlierden. Zij slaagden hierin en rij-
De gehuchten Hutten en Heitrak werden ook ‘s nachts bevrijd waarna de Britten richting Neerkant en Meijel gingen. Later werd er een geallieerde commandopost bij de boerderij van de familie Dings ingericht. Aan het einde van Loon, ter hoogte van de Aa bij Vreekwijk, stond een 88 mm kanon dat op zaterdagavond 23 september regelmatig op de Britten in Liessel vuurde. De mannen van de 3e Royal Tanks en de infanteristen van Monmouthshire wachtten totdat die werd uitgeschakeld voordat ze verder richting Deurne en Zeilberg zouden gaan. Zo ging bevrijd Liessel de nacht van zaterdag 23 op zondag 24 september in. Gelukkig waren er onder de bewoners geen gewonden of doden gevallen, maar er was wel veel schade. Vooral de ruiten van de huizen waren bijna allemaal kapot. Deurne en Zeilberg moesten nog even wachten op hun bevrijders, maar die hadden ze wel al gehoord. Zondag waagden enkele bewoners zich al vroeg op straat. Ze werden meteen door de Tommies gewaarschuwd dat de Duitsers nog steeds dichtbij waren en dat het
gevaarlijk was. En inderdaad, even later vlogen er twee Duitse granaten over de kapel die met een oorverdovende klap neerkwamen. Ze waren dus nog niet uitgeschakeld. De Britten besloten om hun opmars verder voort te zetten. De 3e Royal Tanks met de infanteristen van de Monmouthshire gingen richting Zeilberg en Deurne. De bewoners van Liessel schreven vlug met krijt een boodschap op een van de Britse tanks: ‘Groeten uit Liessel’. In de verte hoorden ze nog gerommel uit de richting van Vlierden. Daar scheen de strijd nog volop bezig te zijn. Bronnen: - Waar blijven de bevrijders: Hugo Levels en Eric Munnicks. - Deurne 40-45 van Nol van Gisteren. - Liessel brand door Harrie Snijders - Vliegtuigen boven de Hutten. - Theo Gielen. - War Diary Monmouthshires - War Diary Royal Tanks. Foto’s: - Boerderij van fam Dings: Frits van Seccelen - Britse soldaten in buurt van Liessel: Waar blijven de bevrijders: Hugo Levels en Eric Munnicks.
Met zijn aanwezigheid voorin aan het front verhoogde hij de moraal van de troepen in moeilijke tijden. Helaas overleefde hij de oorlog niet. Er gaan twee verhalen de ronde omtrent zijn sneuvelen. Het eerste gerucht gaat als volgt: Father Taylor werd in een huis tussen Ommel en Vlierden, waar gewonde kinderen en Duitse soldaat lagen, getroffen door een granaat. In de verslagen van de ‘The Story of the 23rd Hussars 1940-1946’ staat dat hij tijdens een hevige barrage van Nebelwerfer raketten tussen het Ommels bos en Vlierden is gesneuveld, op het moment dat deze oprukte richting Vlierden. Of het nou in het huis of tijdens de barrage van Nebelwerfer plaatsvond, feit is dat zijn overlijden een groot verlies was voor de soldaten aan het front, want hij was altijd in de voorhoede te vinden. Father Taylor was in het bezit van de Military Cross, een hoge Britse onderscheiding. Hij ligt begraven op het Britse Erekerkhof aan de Mierloseweg in Mierlo, vak B, graf 7.
Britse propaganda Gedurende zaterdag 23 september werden zo’n 30 Duitsers tot krijgsgevangene gemaakt. Verse en luizige rekruten, herstellenden en voormalig marinepersoneel die vochten met een wanhopige vasthoudendheid. Hopende op meer soldaten die zich wilde overgeven ging een propaganda-luidspreker naar Vlierden. Deze draaide ‘Lili Marlene’. Een liedje waarin werd aangespoord om te stoppen met de oorlog en ze aan te sporen en instructies te geven om zich over te geven met de volgende tekst: ‘Waarom, Duitse soldaat, o waarom zou je gedood worden in de laatste weken van de oorlog?’. Dit dwingende refrein zorgde voor flink wat extra krijgsgevangenen. (Bron: ‘The Story of the 23rd Hussars 1940-1946’)
Father Taylor.
21
Het dal Het dal van Vlierden dat tussen Ommel en Vlierden in ligt en waar de 23rd Hussars in de nacht van 23 op 24 september 1944 onbewust voordeel van hadden. Een zeer belangrijk dal. Als men in deze tijd van Vlierden naar Ommel rijdt en stopt bij het onbemande tankstation en vandaaruit naar voren loopt richting Ommel dan ziet men in de verte het verkeer vanuit Ommel aankomen, maar op een gegeven moment verdwijnt dat verkeer in een dal namelijk het dal van Vlierden. Door dit dal zagen de Duitsers niet dat de Britse eenheden al bij de Astense AA zaten. De Britten keken al over het dal heen. Vlierden. Daar werden zij onder vuur worden genomen door de Duitsers. Dit nagelde de mannen van de H-compagnie vast aan de grond tot ze bijna een uur later werden ontzet door hun maten van de 15e platoon. Er werd gevochten om leven en dood. De patrouille moest worden ontzet. Huizen en tuinen werden bestookt met granaten en mitrailleurs. Het ging moeizaam. De aanval liep elke keer vast en korporaal Clarke sneuvelde. Drie anderen raakten gewond (Killick, Savill en Coryton). Toch lukte het de 15e platoon ze uit de benarde situatie te bevrijden. De Sherman-tanks bleven in de uren daarna Vlierden bestoken. De Duitsers streden fanatiek en gaven Vlierden niet zomaar op. Daarom werd de voorhoede van het C-eskadron met de carrier van sergeant Millwoods en de H-compagnie met het 14e platoon van de 8th Riffle onder leiding van Captain May haaks oostelijk om Vlierden heen geleid. Vanuit het centrum werd de F-co van de 8e Riffle gedirigeerd, terwijl de rest van de 23rd Hussars door het centrum van Vlierden ging. Het C-eskadron en de H-compagnie van de 8e Riffle boekten aan de rechterzijde goede vooruitgang en deze manoeuvre begon zijn vruchten af te werpen. Door de omtrekkende beweging van het C-eskadron en de H-compagnie werden de Duitsers nu ook in de rug aangevallen tussen Vlierden en de weg naar Deurne. De
Al 79 jaar een traditie
Malse steaks ~ speciaal bieren ~ foodtruck
Father Taylor leidt een dienst voordat de soldaten terugkeren naar het front.
Duits en Brits perspectief bij Vlierden In Vlierden zaten de 180e Division onder leiding van Generaal-Leutnant Herbert Lemke, Kavalerie Ersatz abt 100 onder leiding van majoor Rochus Hoffner en Pionier Ersatz Ausbildungs Bat 30 onder leiding van Hoffman. Deze hadden zich op donderdag 21 september 1944 in en nabij Vlierden ingegraven. Nadat de Duitsers zaterdagavond 23 september de omgeving van Ommel definitief verlieten, bleef een kleine groep Duitsers achter om de opmars naar Vlierden te vertragen. Deze Duitse soldaten trokken onder andere via Oostappen en Beersdonk terug richting Vlierden. Het Britse perspectief was uiteraard anders. The 23rd Hussars hielden al die tijd een dagboek bij. Hieronder een passage uit het dagboek. ‘Toen wij uiteindelijk hadden vastgesteld dat de Duitsers waren teruggetrokken richting Vlierden rukte onze C-Squadron op en bereikte het gehucht ‘Het Ommelse Bos’ zonder incidenten. Vanaf de hogere grond, waarop dit gehucht lag, konden
W W W . H E TC O N TA C T. N L
13
Ongekend omvangrijke viering 75 jaar vrijheid in De Peel
‘In de kom van Vlierden en op de Belgeren werden in de nacht van 23 september op
Maar andere Duitse troepen deden een tegenaanval bij Liessel. Ze stelden zich op achter de Aa bij de Neerkantseweg. Engelse tanks gingen erop af en er volgde een vuurgevecht tussen Duitse en Engelse troepen. De gewonden en doden werden afgevoerd naar de boerderij van de familie Dings, toen nog Sloot L 56, tegen-
37
Geestelijk frontleed en het dal van Vlierden
De Tweede Wereldoorlog woedde in de periode 1940-1944 ook in de Peel. Nu, 75 jaar later, staan we stil bij onze bevrijding. Een jaar lang blikken we in deze rubriek terug op de gebeurtenissen toen. Van algemene verhalen tot persoonlijke herinneringen uit de omgeving Asten, Legerpredikant Henry Jefwij het dorp Vlierden zien Someren en ferys Leigh Taylor van de liggen. In de middag op 23 Britse Royal Army Chaplains september gingen onze eerste Deurne.
de, de mensen waren angstig en baden voor een goede afloop waarbij ze moreel werden gesteund door de paters die zich bij hen hadden gevoegd.
De Peel onder vuur
De molen van Vlierden na de strijd op 23 september 1944. (Bron: Oorlogsjaren 1940 - 1945, Gemeente Deurne)
dend door regen, dichte dennenbossen en kleine weggetjes bereikten ze het gebied precies tussen het Ommelse Bos en Vlierden, waar ook zij de oevers van De Astense Aa bereikten. Hierna werd halt gemaakt om de situatie te beoordelen, maar omdat het al donker begon te worden en het van Duitse kant wel erg stil bleef werden twee carriers naar Vlierden gestuurd voor verkenning. Zodra ze dit punt bereikten werden ze met bazooka’s beschoten, waarna zij zich weer terugtrokken. Het was te laat om de aanval door te zetten en ook zij gingen in het dal van Vlierden in bivak voor de nacht. Op datzelfde moment besloot Walther Model om de 107e pantserdivisie van Von Matlzthann terug te trekken bij Uden en een front te laten maken bij Deurne. De geallieerden en de Duitsers wisten even niet meer welke tactiek het beste was. De twijfel zorgde ervoor dat ze beiden niet doordrukte. Op de regenachtige zondag 24 september, een half uur voor de ochtendschemering vertrokken de B-squardon van de 23rd Hussars en de H-compagnie van de 8e Riffle Brigade weer. De H-compagnie deed een patrouille langs de as Ommelse Bos-Vlierden. Bij het ochtendgloren bereikte deze patrouille de eerste huizen in
Het beste steakhouse in de regio!
F-company viel gelijktijdig vanaf de andere kant aan en Vlierden werd veroverd. Ergens tijdens deze gevechten sneuvelde sergeant Hone. Het duurde tot in de middag voordat de laatste Duitse pioniers uit Vlierden waren verdreven. Het C-eskadron van de Hussars gingen op weg naar het volgende dorp: Deurne.
www.beerandbeefs.nl
Met dank aan. Rinus Otterdijk Bronnen: - War Diary ‘The Story of the 23rd Hussars 1940-1946’ - War Diary 8th Riffle Brigade - Deurne 40-45 van Nol van Gisteren. - Eigen Data 40-45 Foto’s collectie: - www.oorlogsslachoffers.nl van Richard Schoutissen - Familie Taylor - Hans van Toer. - Jack Didden en Maarten Swarts Boek Kampfgruppe Walther Pz Brigade 107.
Rundvlees, stoofvlees, goulash en/of kipsaté
Kroketten
5 stuks - Diepvriesspecialist Normaal vanaf 3,19
2+1 gratis*
*goedkoopste gratis
door: Hans van Toer
37
We e k Jaargang 64
www.diepvriesspecialist.nl Aanbieding geldig t/m dinsdag 17 september 2019
Alle tandartsbehandelingen en het tandtechnische laboratorium onder één dak! Uw klinisch tandtechnicus: Bart Hermans
Implantaten Klikgebit Klaar terwijl Kunstgebit u wacht! Reparaties Vertrouwd & Vakkundig
5 oktober: Open inschrijffeest
Lynn met in haar hand de mooiste kraal van de ketting, de bloem. (Foto: Hein van Bakel)
Lynn overwint leukemie
SOMEREN – Het is de nachtmerrie van elke ouder. Je kind wordt ziek, zwaar ziek. Samen met Lynn (7) gingen ouders Maartje van den Elsen en Danny Verberne de strijd aan tegen kanker. Een verhaal vol vreugde en verdriet. Nu ruim twee jaar later is de strijd voorbij. Lynn heeft gewonnen!
door Jordy van de Brug Het is augustus 2017. Moeder Maartje van den Elsen en vader Danny Verberne gaan toch eens langs het ziekenhuis in Geldrop. Lynn heeft al een tijd last van wat ‘vage’ klachten. Niemand zoekt er nog iets achter. Enkele uren later stort de wereld van de ouders in. Lynn heeft leukemie. Een ziekte die het bloedsysteem aantast. Bij leukemie is de aanmaak van witte bloedlichaampjes door het beenmerg grondig verstoord. Er worden grote hoeveelheden abnormale cellen aan-
gemaakt, die het beenmerg overspoelen en zich vervolgens verspreiden in de bloedsomloop en het lymfesysteem. Lynn had toen al 93 procent kanker in haar beenmerg zitten. De volgende ochtend worden Lynn en haar ouders met een ambulance naar het ziekenhuis in Utrecht gebracht. Daar begint hun 2-jarige achtbaanrit van emoties. “Het was niet te bevatten. Nog voordat we er erg in hadden zit je in een proces van chemotherapieën en pillen slikken. Dat zie je voor je ogen gebeuren met Lynn. Dat is zo verschrikkelijk”, zegt Maartje. “Je
Spektakel gegarandeerd!
wordt de eerste maanden geleefd. Alle data van de chemo’s zijn meteen bekend. Soms vier, vijf dagen in de week. Dus je blijft daar slapen en ga zo maar door. We hebben er heel veel voor opgegeven, maar daar denk je op dat moment natuurlijk niet aan”, vult Danny aan.
Relativeren
Lynn is op dat moment zeer jong. Te jong om te beseffen wat de ziekte doet, net te oud om het niet mee te krijgen wat er allemaal om haar heen gebeurt. Maartje: “Lynn heeft een heel goed vermogen om magisch te denken. Dat leerde ons extra relativeren in deze moeilijke tijd.” In het ziekenhuis wordt de familie fantastisch opgevangen door het ziekenhuispersoneel. Danny: “Daar hebben we veel aan gehad. Ook organiseert het ziekenhuis ‘borrels’ waar ouders samenkomen om te praten over hun kinderen die ziek zijn. “Dat was heel confronterend en bevrijdend tegelijk, want je zit in hetzelfde schui�tje, maar er waren ook kinderen bij met hele zware tumoren. Dat maakt het dan weer zo confronterend, want veel van die kinderen zijn overleden”, zegt Maartje. “Toen ik al die verhalen hoorde dacht ik gekscherend: ‘Wij mogen ons gelukkig prijzen met leukemie, hoe gek dat ook klinkt”, vult Danny aan. De strijdlust is groot bij beide ouders. In de tussentijd gaat Lynn ‘gewoon’ naar school. Al moeten Maartje en Danny enorm alert zijn. Maartje: “De gehele weerstand was weg. Iedereen die maar symptomen had van een infectieziekte moest uit de buurt blijven. Dus echt normaal leven zat er niet in.”
Blog
LIEROP - Motorsport liefhebbers konden afgelopen zondag weer hun hart ophalen op Circuit de Herselse Bossen in Lierop. Het ONK Motocross kampioenschap werd daar verreden. Vele jeugdige talenten kwamen richting het circuit om de strijd aan te gaan met elkaar. (Foto: Hein van Bakel)
Het is in de twee jaar niet alleen maar kommer en kwel. Lynn vermaakt zich in het ziekenhuis opperbest met haar eigen ‘vlog’. De vlog is te zien op een speciale Facebookgroep ‘Lynn Gaat Winnen! Deze groep wordt door Maartje in het leven geroepen nadat ze steeds meer vragen krijgt hoe het
nou met Lynn is. “Het werd een blog/ vlog waarin we alles konden laten zien. Van leuke tot hele verdrietige dingen, zoals de haaruitval, maar dat was de realiteit. Het voelde als een soort therapie om alles van ons af te schrijven”, zegt Maartje. Op de blog is ook te zien dat het kleine broertje van Lynn, de 9 maanden oude Luke, zijn eerste stapjes zet. Danny: “Dat was apart. Luke hoorde zijn eerste stappen thuis te zetten. Nu deed hij dat in het ziekenhuis. Maar die zaken horen er naar verloop van tijd bij. Je staat niet stil bij het feit dat het niet zo hoort.” Lynn zit dan al enkele maanden aan de zware medicijnen, hierdoor kan zij enkele maanden niet lopen. “Luke en Lynn zette op hetzelfde moment weer hun eerste stapjes. Een gekke gewaarwording”, zegt Maartje.
Ketting
Waar weinig mensen weet van hebben is de ‘KanjerKetting’. Een initiatief van de VOKK (Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker). Het is een ketting met kralen, waarvan elke kraal staat voor een handeling in het ziekenhuis. De ketting vertelt zo het verhaal van de afgelopen twee jaar, van chemo’s tot aan pleisters trekken. “Zo heb je een documentatie van alles wat er zich heeft afgespeeld. Dat is ook een stukje verwerking”, zegt Danny. De ketting van Lynn is maar liefst 8,4 meter lang en telt 437 kralen. De mooiste kraal werd 7 augustus aan de ketting bevestigd, de bloem. “Die kraal voelt als een bevrijding. Het betekent het einde van de behandeling. Je voelt je als familie dan ineens zo vrij. De kleine dingen in het leven zijn dan weer zo mooi. Lynn mocht vanwege de chemo’s geen schepijs, nu lopen we weer zorgeloos de ijszaak in. Die kleine dingen voelen voor ons heel bijzonder”, zegt Maartje. De familie pakt het ‘normale’ leven weer langzaam op. Om het kwartaal moet Lynn nog wel naar Utrecht om te worden gecheckt, maar het toekomstperspectief is zeer positief. “Lynn heeft gewonnen en dat telt!”, aldus de trotse ouders.
Schlager Fest 26 oktober: Tribute to Toto www.plattevonder.nl • zie pagina 25
Deze week in uw weekblad:
MODE SPECIAL zie pag. 31 t/m 36
ZIE PAGINA 4 T/M 6