Oud
Familie in beeld
Geef Toon van Duifhuizen een podium en hij vermaakt je met boeiende verhalen uit zijn leven. Bovendien is het heerlijk toeven in zijn grote appartement in het voormalige Rabobankkantoor in Hernen met prachtig uitzicht over de dorpskern. DE FAMILIE VAN DUIFHUIZEN Toon’s vader, die als botermaker werkte op de melkfabriek in Hernen en daar negen gulden per week verdiende, was een echte Hernenaar. Toon is er geboren (samen met nog vijf broers en zussen) en zoon Bas woont nu in het ouderlijk huis van Toon. Zoon Rik woont in Rotterdam en dochter Rinske in Amsterdam. In totaal heeft Toon zeven kleinkinderen tussen de twaalf en achttien jaar, waarvan er drie in Hernen wonen. Toon is blij dat een van zijn kinderen dichtbij woont. Elke morgen hebben ze even contact zodat Bas weet dat Toon weer aan een nieuwe dag is begonnen. Toon is tien jaar terug weduwnaar geworden na het overlijden van Riet. Ze hadden nog net samen deze nieuwe woning bekeken en er hun zinnen op gezet maar Toon woont er nu alleen.
'Ik hou van Hernen ….' TOON ZAT EN ZIT NIET STIL Toch is Toon niet eenzaam, gelukkig maar. Hij heeft veel contacten en is nog bijzonder actief ook al is hij inmiddels 82 jaar. Zelfs fitnessen doet hij nog twee maal per week. En Toon is bij zoveel verenigingen actief geweest dat het er te veel zijn om op te noemen. En ook nu wordt hij nog steeds gevraagd voor bestuursfuncties maar inmiddels bedankt hij wel eens voor de eer. In 1986 had hij er al 25 politieke jaren op zitten, 23 jaar raadslid (tien jaar wethouder) in Bergharen en twee jaar raadslid in de gemeente Wijchen. Volgens een journalist van “Het Vrije Volk” was Toon in 1962 de jongste wethouder van Nederland. Toon wilde aanvankelijk priester worden. Daarom heeft hij vijf jaar gewoond en geleerd op het seminarie in Megen. Inmiddels had Toon andere ideeën over zijn toekomst maar hij moest eerst in militaire dienst. Hij werd gelegerd in Amersfoort en Grave, ging naar de Kaderschool en kwam bij de geneeskundige troepen. Na zijn diensttijd ging Toon werken bij de Postcheque en Girodienst in Arnhem, onderdeel van de PTT, waar hij eerst diverse administratieve functies had en later hoofd van de Klantenservice werd. Bijna 38 jaar heeft hij daar gewerkt. Met een mooie uitstapregeling stopte hij toen hij 58 jaar was.
Als jong meisje kon ze niet vermoeden dat ze ooit eigenaresse van een dierenpension zou worden. Maar soms komen zaken op je pad waar je geen nee tegen kunt en wilt zeggen.
aike en Claudie en hond Youri Astrid Scholten met medewerkers Ma HOE ZE IN BERGHAREN TERECHT IS GEKOMEN Astrid Scholten (43 jaar) is geboren in Amsterdam en heeft lange tijd in Breda gewoond. Astrid werkte met veel plezier als financieel planner in Den Bosch waar ze Jan-Willem Derks uit Batenburg tegenkwam die in Nijmegen werkte. Het klikte en ze gingen op zoek naar een woning tussen Den Bosch en Nijmegen in. Ze kwamen uit in Bergharen en kochten daar de Schaarsenhof, de boerderij in Bergharen met de gelijknamige naam. Met haar honden kwam Astrid regelmatig bij dierenpension Johanneshoeve aan de Breekwagen en op enig moment hoorde ze dat dit bedrijf te koop kwam. En aangezien ze dieren altijd al fantastisch vond, wist ze: dit is een prachtige kans om mijn droom te verwezenlijken. Een jaar later was het uiteindelijk haar eigendom.
'Dieren zijn fantastisch' GEZIN Het boerenhuis naast het pension hebben ze van binnen helemaal vernieuwd en ze wonen hier bijzonder prettig. Het werken op dierenpension Johanneshoeve vindt ze fantastisch! Maar het is druk. Zeven dagen per week worden honden en katten gebracht en gehaald en daarnaast nog een huishouden en het terrein bijhouden. Gelukkig helpt partner Jan Willem op de achtergrond mee. Dat is voor Astrid een zorg minder. Hun zoon van zes logeert in de zomer graag bij de ouders van Astrid, die tijdelijk mee zijn verhuisd en elders in Bergharen wonen. Vakanties in het hoogseizoen zijn uitgesloten want dan is het topdrukte in het pension; hooguit een weekje in het voorjaar en in het najaar.
TOEKOMST Bergharen, het bevalt haar wel. Maar naast haar drukke werk is ze ook graag gewoon eens lekker thuis om te genieten van alles wat ze heeft. Een sociaal netwerk in Bergharen opbouwen komt er bijna niet van zegt ze. Hoe lang ze dit nog wil doen? Waarschijnlijk een jaar of tien. En dan? Misschien wel een buitenlandavontuur zoals een hotelletje runnen ….. “dan zou de Hotelschool die ik jaren terug gevolgd heeft ook nog goed van pas komen”.
Een rijk gevuld leven dat hij ooit, maar nu nog lang niet, wil afsluiten in Hernen, waar zijn leven ook begon. Want ik hou van Hernen, zegt hij, dat heb je wel gemerkt …. Fot: HvdB Tekst: EB
45