συνεργέω— —συνιδών συνεργείο trabalhar (juntamente) com, coo perar (com), ajudar Mc 16.20; 1 Co 16.16; 2 Co 6.1; Tg 2.22. τοις άγαπωσιν τον θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν Rm 8.28 significa tudo ajuda (ou trabalha com ou para) aqueles que O amam a ob terem o que é bom ou (o Espírito) assiste... em todas as coisas para aquilo que é benéfico, a menos que ό θεός seja lido depois de συνεργεί, nesse caso, o senti do é em tudo Deus ajuda (ou trabalha para ou com) aqueles que amam a Deus a obter o que é bom. * συνεργός, οΰ, ό cooperador, ajudador, coobreiro Rm 16.3; 1 Co 3.9; 2 Co 1.24; Fp 2.25; 1 Ts 3.2; Fm 1, 24. [Cf. sinergismo] συνέρχομαι—1. reunir-se, juntar-se, fazer assembléia Mt 1.18; Mc 3.20; Lc 5.15; At 1.6; 16.13; 22.30; 1 Co 11.17s, 20; 14.26.—2. vir, ir ou viajar com Lc 23.55; Jo 11.33; At 1.21; 10.23, 45; 21.16; 25.17. συνεσθίω comer com Lc 15.2; At 10.41; 11.3; 1 Co 5.11; Gl 2.12.* σύνεσις, εως, ή—1. a faculdade da com preensão, inteligência, perspicácia Mc 12.33; Lc 2.47; 1 Co 1.19.—2. entendimento, compreensão, ter uma idéia Ef 3.4;C1 1.9;2.2;2Tm2.7.* [sinese, construção sintática de acordo com o sentido] συνεσπάραξα 1 aor. ind. at. de συσπαράσσω. συνεταλμένος, συνέστειλα part. perf. pass., e 1 aor. ind. at. de συστέλλω. συνέστηκα, συνέστησα, συνεστώς perf. ind. at., 1 aor. ind. at, e part. perf. at. de συνίστημι. συνέσχον 2 aor. ind. at. de συνέχω. συνετάφην 2 aor. ind. pass. de συνθαπτω. σύνετε 2 pes. pi. imperativo 2 aor. at. de συνίημι. συνετέθειντο 3 pes. pi. mais-que-perf. ind. méd. de συντίθημι. συνετός, ή, όν inteligente, sábio, com bom sensoMt 11.25; Lc 10.21; At 13.7; 1 Co 1.19.* συνευδοκέω concordar com, aprovar, con sentir, estar disposto α Lc 11.48; At 8.1; 22.20; Rm 1.32; 1 Co 7.12s.* συνευωχέομαι comer (num banquete) jun-
199
to com, festejar com 2 Pe 2.13; Jd 12.* συνέφαγον 2 aor. ind. at. de συνεσθίω. συνεφίστημι juntar-se em um ataque At 16.22.* συνεφωνήθην 1 aor. ind. pass. de συμφωνέω. συνέχεον, συνεχύθη, συνέχυννεν imperf. at., 3 pes. sing. 1 aor. ind. pass., e 3 pes. sing. imperf. at. de συγχέω. συνέχω—1. tapar, cessar At 7.57.—2. aper tar, pressionar Lc 8.45; 19.43.—3. man ter em custódia Lc 22.63.—4. pass. ser atormentado por, sofrer por Mt 4.24; Lc 4.38; 8.37; At 28.8. Ser afligido, ser pressionado Lc 12.50; Fp 1.23.—5. pass. estar ocupado com, estar absorto em At 18.5.—6. Para 2 Co 5.14 constranger, impelir, controlar. Cf. At 18.5. v.l.* συνζ- ver συζσυνήγαγον, συνηγμένος 2 aor. ind. at., e part, perf. pass. de συνάγω. συνηγέρθην 1 aor. ind. pass. de συνεγείρω. συνήδομαι concordar (alegremente) com Rm 7.22.* συνήθεια, ας, ή costume, hábito Jo 18.39; 1 Co 11.16; estar acostumado 8.7.* συνήκα 1 aor. ind. at. de συνίημι. συνήλασα 1 aor. ind. at. de συνελαύνω. συνήλθον 2 aor. ind. at. de συνέρχομαι. συνηλικιώτης, ου, ο pessoa da mesma ida de, contemporâneo Gl 1.14.* συνηρπάκει, συνήρπασα 3 pes. sing. maisque-perf. at., e 1 aor. ind. at. de συναρπάζω. συνήσαν 3 pes. pi. imperf. at. de σύνειμι. συνήτε 2 pes. pi. 2 aor. subj. at. de συνίημι. συνήχθην 1 aor. ind. pass. de συνάγω. συνθαπτω enterrar com Rm 6.4; Cl 2.12.* συνθλάω ser destroçado (juntos), ser feito em pedaços Mt 21.44; Lc 20.18.* συνθλίβω apertar junto, oprimir Mc 5.24, 31.* συνθρύπτω quebrar, destroçar fig. At 21.13.* συνιασιν 3 pes. pi. pres. ind. at. de συνίημι. συνιδών part. 2 aor. at. de συνοράω.