Giovanni Papini: GOG

N ew Parthenon, 6 Kasım Cumartesi akşamı, yirmi yıldır görmediğim biri ansızın karşıma çıktı. San Fransisko’ya ilk gittiğim zamanlar, Pat Cairness ile beraber açlık ve korkunun ne olduğunu öğrenmiş­ tim. Zeki ve becerikli bir İrlandalı olan Pat, beni birkaç kez ümitsizlikten kurtardı. Doğu taraflarına geldiğimden beri ken­ disinden söz edildiğini hiç duymamıştım.

Adını söylemeden karşıma çıkınca, tanıyamadım. Hem rengi, hem de kalıbı değişmiş gibi geldi. Teni beyaz bir kamış iken, esmer kabuklu bir meşe olmuştu: Gezgin oldum, dedi, ilk yıllar ihtiyaç yüzünden, sonra da merak...

Görmediği ülke, aşmadığı deniz, gezmediği, geçmediği yol kalmamış. Sekiz dil ve yirmi kadar lehçe konuşuyor. Değişik­ likten hoşlanan herkes gibi birçok meslek denemiş; ırgatbaşı olmuş, korsanlarla ortaklık etmiş, yılan alıp satmış, sihirbaz, sahte Buda papazı, çöl kılavuzu olmuş. Anılarını yazsa, Melville ve Jack London’unkilerden daha zengin olurdu.

Bununla birlikte artık macera çağının geçtiğini, yeryüzünde uygarlık ve gezgin izine rastlanmayan, beyaz insanların girme­ diği tek orman ya da çöl bulmanın hemen hemen olanaksız ol­ duğunu da söyledi. Bütün gezilerinde denizcilerin o güne ka­ dar bilmedikleri, haritalara geçmemiş, yalnızca bir adaya rast­ lamış.