Giovanni Papini: GOG

yerler değil ama manzara güzel. Mevsimin kurumuş beyaz çu­ kurlar halinde getirdiği ırmaklar, kırkılmış, uyuz dağlar ki, in­ sanların ektiği tohumlar, deve dikenleri ile çalılıklar arasından zorla ve kısır boy atıyorlar. Yükseklerde henüz çiçekli birkaç çayır, sudan çok çakıl taşı sürüyen birkaç sel ve her nasılsa ağaca düşman dağlıların baltalarından kurtulmuş birkaç or­ man parçası. Bazen bir şato artığı, restore edilmiş bir ortaçağ kulesi, şaşkın çocukların kapısından bir sürü halinde çıktıkları siyah bir ev, çamlar içine gizlenmiş bir manastır, kapısı kapalı, kulesi olmayan kilise.

Her tarafta beyaz inekler, postları kirli kuzular, homurda­ nan domuzlar ve tek tük, sarı bir paçavraya saçlarını sakla­ mış, gizlenmeye çalışan bir çoban kızı.

Hiçbir hana girmedin. Yol boyunca, köylerden ekmek sa­ tın aldım, çeşmelerden su içtim, ağaçlardan kekre yemişler çaldım, meşeler altında, ot yığınları gölgesinde uyudum.

Bura ahalisi sert, ama iyi insanlar. Beş, altı kelimeden baş­ ka İtalyanca bilmediğim halde daima beni anlar göründüler ve neleri varsa, hatta ben istemeden verdiler. Bir gün, tarla orta­ sında, mola vermiş orakçılarla beraber yemek yedim. Galiba kim olduğumu, nereden gelip nereye gittiğimi sordular, ama cevap veremedim. Buna rağmen biraz çorba, salata bir doma­ tes ikram ettiler. Kadınlar aralarında konuşuyorlardı, anladı­ ğıma göre, bana acıyorlardı.

Bir başka gün, bir ormanın içinde yalnız başına, ihtiyar bir adam ağaçların dallarını kesiyordu. Saatlerce başbaşa kaldık.

Gençliğinde Amerika’ya gitmiş, aklında İngilizce birkaç keli­ me kalmış. Buralarda çok sefalet olduğunu, bununla beraber dağlarında yaşamayı, olmasa bile ölmeyi tercih ettiklerini söy­ ledi. Bu kadar zengin bir ülkeden geldiğim halde bu derece fa­ kir oluşuma şaştı. Niçin şüphelendiğini anladım. Beni Ameri­ ka’dan kaçmış bir cani zannediyordu. Buna rağmen ne soğuk davrandı, ne de daha az cömert.

Fakat üzerimde en büyük etkiyi yapan karşılaşma bir kü­ çük kızla oldu. Bir günden beri hiçbir köye rastlamamıştım.

Ekmeğim kalmamıştı ve gülünç bir utangaçlıkla, evlerden di­