am87

στιλ του καθενός, να ξέρεις πώς κινούνται στην πίστα και πώς ενδεχομένως θα αντιδράσουν αν τους επιτεθείς. Ερ: Όλοι λοιπόν είναι ίδιοι, ανεξαρτήτως ονόματος.

VP: Ναι αλλά είναι σημαντικό να ξέρω ποιον έχω μπροστά μου. Αν είναι ο Schumacher ή π.χ. ο Alonso ώστε να ξέρω πως μπορεί να αντιδράσει. Ερ: Αυτό σημαίνει πως φοβάσαι κάποιον; Την οδήγησή του; VP: Όχι, απλά είναι καλό να ξέρω τι μεθόδους άμυνας χρησιμοποιεί. Ερ: Πως είναι η ζωή στον κόσμο των 300 χιλιομέτρων την ώρα; VP: (γέλια) Είναι πολύ ωραία, έχεις καλή θέα! Εντάξει, επικεντρώνεσαι στο σημείο πέδησης και επόμενος στόχος είναι να μπεις σωστά στη στροφή. Αυτό είναι όλο. Ερ: Νιώθεις ποτέ φόβο; VP: Φόβο; (παύση…) Νομίζω μόνο… όχι… νομίζω το μόνο που φοβάσαι είναι μη χάσεις τους γονείς σου ή τους ανθρώπους που αγαπάς. Αυτό είναι φόβος. Ερ: Στους αγώνες δηλαδή δεν χωράει αυτό το συναίσθημα; VP: Εκεί δεν έχω κανένα πρόβλημα. Ξέρω πως έχουμε περάσει προ πολλού το προκαθορισμένο δεκάλεπτο της συζήτησης. Του το λέω αναζητώντας μία ένδειξη για το αν συνεχίζουμε ή όχι και τότε κτυπάει η πόρτα. Είναι ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της Caterham, Tom Webb, που έρχεται να σφυρίξει λήξη στη συνέντευξη μας. Κόντρα στα συνηθισμένα, το φινάλε έρχεται με γέλια και αστειάκια από την πλευρά του Petrov. Καλό σημάδι. Φαίνεται πως και για εκείνον ήταν μία ευχάριστη συζήτηση, όχι ένα τυπικό Q & A. Συμπέρασμα; Ευχάριστος τύπος, παρεξηγημένος οδηγός, πιστεύω πως θα του ταιριάξει η Caterham, όπως ακριβώς συνέβη με τον Heikki.