Eddy Aerts, Dirk Blijweert, Bart Cartuyvels, Lotte Daens, Roos De Buysscher, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Annelies De Mul, Luk Depondt, Renée Dufait, Jeannine Führing, Paki Genbrugge, Maxim Gerin, Ruth Gysemans, Machteld Hardy, Jan Holvoet, Gerda Huygen, Sylvaine Jacquart, Karen Kets, Cleo Klapholz, Herman Kok, Jerry Koninckx, Malinee Lebegge, Marc Melis, Annelies Oeyen, Laurens Op de Beeck, Doeschka Paesbrugge, Luc Pandelaers, Guy Poppe, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Marc Swyngedouw, Peter Theunynck, Léon van Beek, Will Van Broekhoven, Yo Van den Bulck, An Van de Wal, Fran Van Esch, Lies Van Gasse, Dani Van Remoortel, Nathalie Van Sundert, Wim Verzelen, Marc Vingerhoedt, Uli Vinks, Evelien Wouters
Gazet van Zurenborg, vanaf nu naar info@gazetvanzurenborg.be. Dit vervangt het telenet.be adres.
We zeggen het, wij menen het en de mensen vertellen het: hoe mooi oogt Zurenborg. De fraai gerestaureerde art-nouveaugevels, de Cogels-Osylei, de Dageraadplaats en de vele horecazaken. Zurenborg is ook de plaats waar de Zomerfabriek thuis is, waar de graffitikunstenaars zich elk jaar kunnen uitleven en waar een gastvrije ruimte is voor het Roze Huis. Zurenborg is een tolerante wijk, een dorp in de stad, waar de buren elkaar meestal nog kennen en indien nodig voor elkaar zorgen. Niet voor niets dichtte Herman De Coninck over Zurenborg Burenzorg. Onze sportploeg fietst voor een goed doel naar Parijs en buurtbewoners organiseren een benefiet voor wie het nodig heeft. Een idyllische plek in een steeds hardere wereld, al bereiken de huizenprijzen momenteel ongekende hoogtes in deze mooie wijk.
Heel anders gaat het er in de wijde wereld aan toe, waar een veroordeelde misdadiger de macht greep in een groot land en vervolgens Europa en andere landen afdreigt. Een man die liegt en bedriegt, het rechtssysteem naar zijn hand probeert te zetten en twijfelachtige regeringsleiders steunt. Daar is een die droomt van een groot tsarenrijk, een ander die oorlogen voert, mensen uithongert en burgers vermoordt om uit de handen van het gerecht in eigen land te blijven. Hij is een vriend van de grote kleptocraat aan de andere zijde van de oceaan, de man die enkel gelooft wat in dollars kan worden uitgedrukt, maar niet weet wat waarde betekent. Helaas is hij niet alleen, met hem staan de rijkste ondernemers in
Hoe mooi oogt Zurenborg
koor om zijn lof te zingen in de hoop dat zijn wetten hen nog rijker zal maken. Dankzij de sociale media beschikken ze over veel meer informatie dan hen lief is en sommigen kunnen het internet naar believen aan en uit zetten. Een gevaarlijke evolutie, die macht van mensen die niet democratisch verkozen zijn. Het zijn de mensen die bedrijven bezitten die artificiële intelligentie ontwierpen die stilaan ons denkvermogen kunnen en willen vervangen. Computerprogramma’s die zullen beslissen wie goed en wie slecht is, wie mag leven en wie moet sterven. Voorlopig is deze artificiële intelligentie niet onfeilbaar, ze vergissen zich zelfs in het adres van deze gazet. Zurenborger Jochanan Eynikel schreef volgende gedenkwaardige zin in het blad Trends. Zou je nog een schattige tijgerwelp kopen, als je wist dat die ooit zou uitgroeien tot een gevaarlijk roofdier? Moeten we deze ontwikkeling tegenhouden, zoals ooit de boeren treinen tegenhielden, omdat ze vreesden dat hun koeien langs de spoorweg geen melk meer zouden geven? Of moeten we deze kennis nauwgezet volgen in de hoop er een soort van geweten in te kunnen implementeren? Tegenhouden lijkt momenteel niet meer te lukken.
Sinds de uitvinding van het internet en de hele digitale wereld, is onze maatschappij ingrijpend veranderd. Het is een grotere schok dan destijds de uitvinding van het schrift en de boekdrukkunst. Die laatste leidde tot grote omwentelingen. Wij staan nu aan de vooravond van de voorlopig nog onvolmaakte artificiële intelli -
gentie die veelal gebouwd is op geschreven bronnen, die zij niet altijd vermelden. Alles kan ze nog niet, wie vraagt aan een van die programma’s om een gedicht te schrijven, krijgt meestal bedroevende rijmelarij als antwoord. Maar ze kunnen al beelden en stemmen manipuleren, zodat het hoe langer hoe moeilijker wordt om werkelijkheid van fictie, manipulatie of bedrog te onderscheiden.
De veroordeelde crimineel, die nu president is, liet zijn woordvoerder het begrip alternatieve waarheid verkondigen. Maar nu lijken alternatieve waarheden gemakkelijker en geloofwaardiger te postuleren. De wereldleider in het oosten die aan een vriendelijke panda doet denken, laat zijn burgers door camera’s en gezichtsherkenning controleren, altijd handig om te weten wie braaf is en wie niet.
Al deze ontwikkelingen geven de oorlogsvoerders de mogelijkheid om te beweren dat echte fotografische beelden van de meer dan 50 oorlogen die nu op deze aardbol woeden, bestaan uit gemanipuleerde beelden.
Maar voorlopig is alles peis en vree in ons geliefde Zurenborg. We zijn blij in een zo mooie omgeving te kunnen leven. De enige zorg is wat er met Nieuw Zurenborg gaat gebeuren, de site waar vroeger de bussen van De Lijn stonden. En we ergeren ons aan achtergelaten hondenstront, terwijl in het oosten dagelijks kinderen vermoord worden en van honger sterven. Een mens moet zijn prioriteiten stellen.
Het is onze gazet, jullie gazet, de gazet van ons allemaal Medewerkers gezocht
Om een gazet te maken, moet je schrijven: artikelen, interviews, gedichten, cursiefjes... Geschreven door mensen met een vlotte pen. Ben jij zo iemand, neem dan stante pede contact.
Wil je op een andere manier aan de gazet meewerken, foto’s maken, ze bussen? Hetzelfde devies: laat het ons weten.
Schrijf je maar één artikel per jaar, maak je maar één foto per jaar (maar dan liefst een geweldige)? Geen punt, we sluiten je in onze armen. Maar vijf artikels per nummer en een stuk of tien foto’s mag ook natuurlijk.
Centen hebben we niet, bij Gazet van Zurenborg werken alleen vrijwilligers. Je bent verzekerd, dat wel, en de Gazet vergoedt je kosten. We bieden wel duurzame vriendschap, eeuwige roem en jaarlijks een nieuwjaarsreceptie, waarover ze maanden later op de hoeken van de straten van Zurenborg nog spreken.
Beginnende redacteurs en fotografen krijgen richtlijnen mee en we geven ze feedback.
Overtuigd? Goesting? Schrijf een mail naar: onze redactie: redactie@gazetvanzurenborg.be of onze hoofdredacteur: jorg.pyl@hotmail.com.
In alle straten
Gazet van Zurenborg bracht in vorige nummers verslag over de acties vanuit de Transvaalstraat voor een betere regeling van het verkeer in de buurt. Deze acties krijgen nu ook gehoor in andere straten: wij spraken met Thomas Heiremans uit de Velodroomstraat. (Jan HOLVOET )
Thomas Heiremans: “Ik woon op Zurenborg sedert 2018, daarvoor in Borgerhout. Ik ben zelfstandig ondernemer en was steeds sociaal geëngageerd. Ik ben in de discussie over het verkeer betrokken geraakt omdat ik hoorde wat er in de buurt leeft, en omdat ik erover las in de Gazet van Zurenborg. De impact van het verkeer op deze buurt is groot. Als inwoners moeten wij mee aan de kar trekken om dingen in beweging te krijgen, op een positieve manier, niet om te klagen, maar om met een breed gedragen project naar buiten te komen.”
Hoe moet dat engagement worden gestructureerd?
Thomas Heiremans: ”Ik geloof niet in strak georganiseerde wijkcomités met rapporten en regelmatige vergaderingen. Wat mij betreft volstaat een denktank waar af en toe de koppen samen worden gestoken en waar regelmatig feedback kan gegeven en gekregen worden. Dat kan bv. snel en efficiënt met WhatsAppgroepen. Veel straten, ook de Velodroomstraat, hebben al zo een groep. Op het Schoon Verdiep moeten ze weten dat een aantal geëngageerde burgers zich de toekomst van hun buurt aantrekken.”
Dat is meer dan alleen maar een verkeersplan?
Thomas Heiremans: “Wij moeten niet flauw doen: iedereen weet dat er een Nieuw Zuren -
borg staat aan te komen, en ook daar moeten wij als buurtbewoners inzage en inspraak in krijgen.”
Jij hebt al ervaring in dergelijke aangelegenheden?
Thomas Heiremans: ”Beroepshalve begeleid ik ondernemers permanent in veranderingstrajecten. Ook in de maatschappij moeten wij proberen niet één maar tien stappen vooruit te denken.
Wat verkeer betreft heb ik in Borgerhout geparticipeerd in de discussie over een verkeersknip ter hoogte van het Jan Moorkensplein. Die is er gelukkig niet gekomen: een knip verplaatst het probleem maar lost het niet op. Op dat moment heeft de stad Antwerpen beslist de bevoegdheden rond het verkeer terug naar zich toe te trekken, wat een wijze beslissing is geweest.”
Hoe moet het nu verder?
Thomas Heiremans: ”Einde augustus is er opnieuw een ontmoeting met schepen en waarnemend burgemeester Koen Kennis, daarna zien wij verder. Momenteel is het nog een beetje aftasten, er zal nog wel wat meer structuur nodig zijn. Alleszins moeten wij het zo breed mogelijk zien om tot een levendige, leefbare wijk te komen.”
Einde augustus is er een nieuwe ontmoeting met schepen Kennis en op 3 september bezoekt de nieuwe districtsraad van Berchem deze buurt. Ongetwijfeld zal er nieuws te rapporteren zijn in het oktober-nummer.
Thomas Heiremans. Foto: Gerda HUYGEN
Nieuw Zurenborg terug op de tekentafel: spoortalud biedt beperkingen en kansen
Nieuw Zurenborg: een nieuw stukje stad aan het ringspoor
Het nieuwe college van de Stad Antwerpen gaat werk maken van Nieuw Zurenborg met een schone lei. Nieuw Zurenborg is een belangrijke inbreidingslocatie voor woningbouw en andere functies binnen de Ring van Antwerpen. Voor Zurenborg is het ook een kans op realisatie van publiek toegankelijke groenvoorzieningen als een park. Een belangrijk element voor Nieuw Zurenborg is het verhoogde talud van de druk bereden ringspoorlijn voor goederentreinen die langs Nieuw Zurenborg loopt. Hoe hier stedenbouwkundig mee om te gaan? (Herman KOK)
De locatie van Nieuw Zurenborg is tegelijk kansrijk en uitdagend: aan de rand van het bruisende Zurenborg van waaruit nagenoeg geheel Antwerpen met de fiets goed bereikbaar is, maar ook pal naast het talud van de ringspoorlijn die vooral intensief wordt gebruikt door zwaar goederenvervoer richting de haven en richting Nederland. Wat betekent deze ligging voor het ontwerp van Nieuw Zurenborg; van woningen, openbare ruimte, voorzieningen, en stedenbouwkundige kwaliteit? Hoe kan een levendig stadsdeel ontstaan op een plek die op het eerste gezicht eerder als rafelrand aan de ‘achterkant’ dan als voorkant wordt ervaren? Hoe wordt elders omgegaan met dergelijke spoorzones.
Een zone van overgang De verhoogde spoorlijn met vier sporen die langs de noordwestrand van het Nieuw-Zurenborg-gebied loopt en geopend werd in 1873, vormt een fenomenale barrière tussen Nieuw Zurenborg en het Antwerpse deel van Zurenborg met enkel onderdoorgangen bij de Draakplaats en de Plantin Moretuslei. De spoorlijn wordt vrijwel uitsluitend gebruikt door goederentreinen die zowel overdag als ’s nachts passeren. Dit alles maakt de integratie van Nieuw Zurenborg binnen het bredere stedelijk weefsel extra uitdagend.
Toch is deze ligging geen onover-
komelijke hinderpaal. Stedenbouwkundigen en architecten in binnenen buitenland hebben vaker voor gelijkaardige opgaven gestaan. Denk bijvoorbeeld aan ontwikkelingen als nabij King Cross in Londen, de Spoorzone in Tilburg, en Snellerpoort in Woerden. Cruciaal is hoe men met de nabijheid van intensief gebruikt spoor omgaat. En of het lukt om een voorkant van de achterkant te maken, met slimme overgangszones, aangepaste woningtypologieën, geluidsen trilbeheersing, en openbare ruimte die het contact met de spoorlijn niet volledig schuwt, maar juist structureert. Ook is de vraag van belang hoe men omgaat met de veiligheidsbuffer tussen spoor en bebouwde omgeving die goed ontworpen moet zijn in geval van mogelijke calamiteiten. Ook biedt dit kansen voor het realiseren van groenvoorzieningen als een park.
Ontwerpend omgaan met geluid en trillingen
Een eerste en evidente opgave is geluids- en trillingsoverlast. Zoals bewoners in bijvoorbeeld de Transvaalstraat en de Tweelingenstraat weten, produceren goederentreinen doorgaans hogere geluidsniveaus en meer trillingen dan passagierstreinen, onder meer door zwaardere treinen en het gebruik van remsystemen. Bovendien worden goederentreinen ook ’s nachts ingezet, wat negatieve effecten kan hebben op slaapkwaliteit en gezondheid.
Bij woningbouw nabij goederenspoorinfrastructuur geldt dan ook de noodzaak tot actieve akoestische buffering. Dat kan op verschillende manieren. Het bouwen van geluidswallen of -schermen, al dan niet met groen geïntegreerd, biedt een oplossing. Dit is bij verhoogde spoortaluds als bij de ringspoorlijn vaak lastiger dan bij verdiept aangelegde sporen. Voorts het inzetten van geluidsarme materialen en bouwtechnieken zoals dubbele beglazing, akoestische gevels, en massa (veer-massa wanden zoals voorzetwanden). Maar ook conceptueel is er veel mogelijk, zoals het oriënteren van slaapvertrekken weg van de spoorlijn, en, daar waar ruimte is en vanuit de markt ook vraag bestaat, het opnemen van overgangsprogramma’s tussen spoor en wonen, zoals bedrijfsruimtes, ateliers of parkeergarages die fungeren als buffer.
Het Spoorzone-project in Tilburg in Nederland is een interessant referentievoorbeeld. Daar is op de voormalige NS-werkplaatsen vlak naast de nog actieve spoorbundel een mix van woningen, kantoren en culturele functies gerealiseerd. Door slim gebruik te maken van tussenvolumes, geluid bufferende plinten en het
inbedden van collectieve functies aan de spoorzijde, is een leefbare stadswijk ontstaan met het spoor als rand met veel doorsteken naar de binnenstad van Tilburg, en niet als barrière.
De impact van veiligheid Hoewel ongelukken op het spoor zeldzaam zijn, wordt bij ontwikkelingen naast het spoor in het ontwerp rekening gehouden met calamiteiten. Snellerspoor in Woerden is hiervan een mooi voorbeeld. Een buurt van 800-900 woningen direct aan een intensief gebruikte spoorlijn met vier sporen gelegen. Hier zijn risicocontouren vastgesteld waarbinnen geen woningen zijn gerealiseerd en is het concept zo vormgegeven dat mensen zich niet langdurig binnen de risicocontour ophouden. Aan de spoorzijde is een gesloten woonwand van minimaal 12 meter hoog geplaatst. Deze functioneert als fysieke barrière tegen explosies, brand en geluid, beschermt achterliggende woningen, en werkt akoestisch. Ook wordt er in het ontwerp rekening gehouden met vluchtwegen in meerdere richtingen, zijn er blusfaciliteiten, en ook manoeuvreruimte voor hulpdiensten voorzien.
De verhoogde spoorberm, zo heeft men het in Tilburg opgelost.
Foto: Herman KOK
Typologische en programmatische schakels
Naast het technische akoestische aspect, is ook het programmerend en typologisch denken van belang. In plaats van klassieke rijwoningen direct tegen de spoorlijn te zetten, kan men kiezen voor woningtypes met een dubbele oriëntatie: bijvoorbeeld stadswoningen met een atelier of commerciële ruimte op het gelijkvloers aan de spoorzijde, en woonvertrekken aan de zijde van de binnenstraat of binnentuin.
In Brussel, langs de spoorlijn L28 ter hoogte van Tour & Taxis, is ervaring opgedaan met woningbouw pal langs goederensporen. Daar is geëxperimenteerd met gesloten bouwblokken die geluid weren, en collectieve daktuinen die een zekere afstand tot de bron garanderen zonder het stadsweefsel te onderbreken.
Van achterkant naar stedelijke rand De ligging langs de spoorlijn kan ook karakter en identiteit geven aan
Nieuw Zurenborg. In plaats van de spoorzijde te ‘verstoppen’, kan deze als stedelijke rand worden vormgegeven met publieke functies die juist profiteren van de dynamiek van het spoor, denk aan fietssnelwegen, sportvelden, streetart, tijdelijke initiatieven of innovatieve werkplekken. Ook heeft het spoortalud gezien de historische industriële vormgeving een zekere beeldbepalende waarde.
Het project Kanaal in Brussel en ook King Cross in Londen, waar wonen, kunst en infrastructuur samenkomen, laten zien dat ruwe randzones verrassend aantrekkelijke leefomgevingen kunnen opleveren wanneer ze goed worden ingepast in het stedelijke ritme. Ook in het Duitse Hamburg Hafencity zijn langs spooremplacementen woningen gerealiseerd die juist trots de industriële context omarmen, met ruime balkons, robuuste gevelmaterialen en stadslandschappen die de overgang van oud naar nieuw choreograferen.
In dat opzicht kan de verhoogde ringspoorlijn in Nieuw Zurenborg uitgroeien tot een stedelijke coulisse en hoeft het geen litteken in het weefsel te zijn.
Het belang van goede connecties
Tot slot moet de fysieke en mentale bereikbaarheid van Nieuw Zurenborg prioriteit krijgen. Een verhoogde spoorlijn kan een harde barrière vormen, tenzij men inzet op heldere verbindingen voor voetgangers en fietsers via onderdoorgangen, bruggen of doorgestoken assen. Deze verbindingen moeten niet enkel functioneel zijn, maar ook aangenaam en sociaal veilig: breed, verlicht, zichtbaar en eventueel geprogrammeerd met kleinstedelijke functies. In Rotterdams Luchtsingelproject werd bijvoorbeeld een design houten voetgangersbrug ingezet als verbinding over een infrastructuurbarrière, én als icoon van stedelijke herontwikkeling. Het toont aan dat een grens ook een kans kan zijn voor een sterk visueel en sociaal gebaar.
De gedachte geopperd bij de planvorming rond het Spoorpark aan de andere zijde van de ringspoorlijn met een voetgangersverbinding naar Nieuw Zurenborg via Station Antwerpen kan hierbij van belang zijn.
Tot slot
De ligging van Nieuw Zurenborg naast een verhoogde goederenspoorlijn is geen evidente stedenbouwkundige setting. Het vraagt om technisch vernuft, architecturale creativiteit en stedenbouwkundige verbeelding. Maar als de ontwerpers erin slagen om deze ‘achterkant’ te herscheppen tot een robuuste, leefbare en karaktervolle rand, dan geeft dat Nieuw Zurenborg een extra troef om uit te groeien tot een modelwijk waar infrastructuur geen hinder vormt, maar onderdeel wordt van een nieuw stadsverhaal, zoals ook de tram, de spoorbrug aan de Draakplaats en de spoorbogen aan de Oostenstraat onderdeel zijn van Zurenborg.
Om nooit te vergeten 28 augustus
Op donderdag 28 augustus 2025 herdenken Curieus Zurenborg en Linx+ de Antwerpse razzia’s van 28 augustus 1942, waarbij duizenden Joodse stadsgenoten met medewerking van de Antwerpse politie, opgepakt en gedeporteerd werden naar Auschwitz-Birkenau.
Daarom is er op donderdag 28 augustus om 19.00u een samenkomst op de Draakplaats in Antwerpen (dus niet meer op het Mediaplein.). Vandaar gaat de groep via enkele betekenisvolle locaties naar de lagere school Crea 16 in de Grote Hondstraat 50. Daar werden alle opgepakte Joodse bewoners die beruchte avond samengebracht.
Onderweg is er muziek en literatuur met Jeroen Olyslaegers die voorleest uit zijn boek Wil. Herman Van Goethem (met zijn boek 1942, het jaar van de stilte) zorgt voor de historische duiding samen met Veerle Vanden Daelen (Dossin
Kazerne). Het evenement wordt afgesloten met een herdenkingsmoment in de school.
Deze wandeling werd de afgelopen jaren georganiseerd als een buurtinitiatief van Curieus Zurenborg. Linx+ is partner om dit herdenkingsverhaal mee uit te dragen.
De internationale spanningen en de problematische toestand in het Midden-Oosten mogen nooit tot terughoudendheid voor het herdenken van de Holocaust leiden. De onmenselijkheid van toen moet ons wakker houden, om te beletten dat de geschiedenis in een of andere variatie zich herhaalt. Daarom blijft het herdenken van de Holocaust essentieel. In deze moeilijke tijden moeten we herinneringen aan het verleden koesteren, niet alleen om te gedenken, maar ook om waakzaam te blijven voor herhaling van deze gruwel.
Herdenking razzia's 1942 met Herman Van Goethem. Foto: Gerda HUYGEN
De huidige toestand van de spoortalud in Zurenborg.
Foto: Herman KOK
Met een afschermende muur lost men het in Woerden op.
Foto: Herman KOK
Jeroen Olyslaegers,
Herman Van Goethem, 1942,
Stop met al dat kleinburgerlijk gepruts en laat je inspireren door de echte grootmeester!
Architect Luc Deleu geeft zijn visie op Nieuw Zurenborg
Je stuurde onze hoofdredacteur een mail met een luchtfoto van de site van Nieuw Zurenborg met daarop het grondplan van de Unité d’Habitation in Marseille, een iconisch flatgebouw van Le Corbusier. Wat wilde je daarmee bewijzen?
Luc Deleu: “Ik heb voorstellen die gepubliceerd zijn, onder meer in de Gazet van Zurenborg, bekeken en kreeg het op mijn heupen van de kleinburgerlijkheid en het gebrek aan visie die daaruit afstralen. Ik heb daarom een statement willen maken: kijk eens door de bril van ‘de’ moderne grootmeester en zie hoe je de openbare ruimte maximaal kunt bewaren. De Unité d’Habitation is een imposant gebouw: 138 meter lang, 25 meter breed en 56 meter hoog met in totaal bijna 350 appartementen als een schip midden in het groen. Het zou misschien nog geen vijf procent van het totale grondoppervlak van Nieuw Zurenborg innemen. Denk je eens in wat je dan allemaal met de rest zou kunnen doen. Dan zou je ruimte hebben voor een echt park (bos), waterpartijen, sportaccommodatie, speeltuinen, kiosken…”
Intussen zijn we de brutalistische architectuur van Le Corbusier wel gaan associëren met de grootstedelijke problematiek rond de woonkazernes op Linkeroever, Peterbos in Brussel en ook de Bijlmer in Nederland bijvoorbeeld. Past die wat collectivistische visie op architectuur nog wel in onze tijdsgeest?
Luc Deleu: “Maar die voorbeelden die
je aanhaalt zijn net het gevolg van het homeopathisch verdunnen van de visie van Le Corbusier tot een affreus plat verdienmodel! En zijn bouwprojecten van projectontwikkelaars niet collectivistisch? Le Corbusier was een humanist die een hele filosofie ontwikkelde over de invloed van architectuur en stedenbouw op de toekomstige samenleving. Hij vond het de taak van de overheden om te zorgen voor betaalbare en kwalitatieve huisvesting. Dat er in de provincie Antwerpen alleen al zeventigduizend mensen op de wachtlijst voor een sociale woning staan zou hij een regelrechte schande gevonden hebben. Hij wilde vooral goedkope woningen met een hoge architectuur-standaard bouwen door middel van doorgedreven standaardisering en hij had uitgesproken ideeën over het gebruik van kleur, licht en vorm om een aangename leefomgeving te creëren die de mensen verbindt. Ik heb de Unité van Marseille verschillende keren bezocht en heb er gelogeerd. Dan merk je pas hoe uitzonderlijk mooi en geniaal dat gebouw is. Het is niet voor niets tot Unesco Werelderfgoed verklaard! De Unité is geen loutere opeenstapeling van banale appartementen maar is een gemeenschap met collectieve druk gebruikte ruimtes. Zo is er een kleuterschool, op de bovenverdieping en het dak en de middelste verdieping zijn er winkels en een ambulatoir, de gangen zijn brede kunstmatig verlichte binnenstraten die niet dat claustrofobisch gevoel geven dat je krijgt in de meeste appartementsge -
Architect en stedenbouwkundige Luc Deleu is niet enkel een man met uitgesproken opinies. Hij ventileert zijn ideeën ook met het hart op de tong. Wij gingen hem polsen naar zijn visie op de ontwikkeling van Nieuw Zurenborg en kregen meteen een snelcursus over de visie van de man die hij als de grootmeester van de moderne stedenbouw beschouwt: Le Corbusier.
(Luc PANDELAERS)
bouwen. Het dak is een goed uitgeruste publieke ruimte met allerhande faciliteiten. Er zijn ook grote en kleine appartementen die een sociale mix garanderen. Alle bewoners zijn daar ook apetrots op hun gebouw. Er is dan ook geen leegstand en het gebeurt zelden dat er een appartement lang te koop staat. De mensen zijn daar gelukkig en zo maken ze ook geen ruzie!”
Allemaal mooi natuurlijk, maar je kan een gebouw van vijfenzeventig jaar geleden toch niet gewoon gaan kopieren op een andere site?
Luc Deleu: “Eerst en vooral beoog ik geen replica maar een eigentijds gebouw binnen de Unité-typologie. Bouwtechnisch zijn er nu vijfenzeventig jaar later natuurlijk andere inzichten en technieken. Maar de eeuwige schoonheid die Le Corbusier beoogde strekt nog altijd tot voorbeeld. Schoonheid is heel duurzaam, dat kunnen Zurenborgers getuigen. Indien men destijds Corbu’s plan voor Linkeroever had uitgevoerd dan stonden de kranten nu waarschijnlijk niet vol met artikels over de problemen in de Chicagoblok en als men in Brussel beter geluisterd had dan was Peterbos nu misschien geen oorlogsgebied.”
Hoe zou de ontwikkeling van Nieuw Zurenborg volgens u dan concreet moeten aangepakt worden?
Luc Deleu: “Er zijn twee dingen die je zeker niét moet doen. Het eerste is ongerichte inspraak op poten zetten en het tweede is een architectuurwedstrijd organiseren.”
Géén inspraak?
Luc Deleu: “Kijk, architectuur en stedenbouw zijn hooggespecialiseerde disciplines waar mensen wel wat ideetjes over hebben maar weinigen een visie. Als je daar zonder enig plan inspraak over organiseert
dan krijg je binnen de kortste keren gepolariseerde groepjes die mekaar in de haren vliegen over onbenullige of onhaalbare details. Ik heb het gezien hoe met de heraanleg van de Cogels-Osylei het stadsbestuur op vraag van onroerend erfgoed Vlaanderen met deze verdeel-en-heerspolitiek 80 cm (!) betonnen kasseienlaminaat zonder weerstand met veel geweld in de straat kon neergooien. Een zot voorbeeld van omgaan met erfgoed en van verkwisting. Had daar toch gewoon kleurasfalt gelegd zoals rond Windsor en Buckingham Palace die toch nog meer grandeur willen uitstralen dan de Cogels-Osylei. En nu worden we horendol van het lawaai van reizigers die op weg naar het station over de platinnekes voorbij dokkeren met een rolvalies en blijft de stoep hinderlijk voor mensen die slecht ter been zijn.”
En een architectuurwedstrijd is ook een slecht idee?
Luc Deleu: “Ja, want dat levert vrijwel altijd een middelmatig resultaat op. Architectenbureaus zijn braaf en voorzichtig en tekenen liefst wat opdrachtgevers plezant vinden. Hooguit tekenen ze dan nog wat bomen op het dak, dan hebben de opdrachtgevers ook iets om groen te wassen en mee uit te pakken.”
Hoe moet het dan wel aangepakt worden?
Luc Deleu: “Het gaat vooral om een duidelijke maatschappelijke keuze. Je hebt gezagsdragers nodig met een goede visie die iets willen realiseren dat bij wijze van spreken de ambitie heeft werelderfgoed te worden, zodat toeristen straks met hun reisgids in de hand naar Zurenborg komen en éérst naar Nieuw Zurenborg gaan kijken en pas daarna naar de CogelsOsylei. Maar ik vrees dat dat soort bestuur hier dun gezaaid is...
Luc Deleu spreekt over Nieuw Zurenborg. Foto: Luc PANDELAERS
De zwarte streep zou een groot appartementsgebouw kunnen worden met veel vrije ruimte eromheen.
Foto: Luc DELEU
"Unité d'Habitation". Foto: Luc PANDELAERS
Voor ALS met de fiets
van de Eiffeltoren naar de Dageraadplaats
Van de lichtstad naar ‘t stad, en dat voor het goede doel. De fietsclub van ZurenborgSport viert haar vijftiende verjaardag met een bijzondere actie: een fietstocht van Parijs naar de Dageraadplaats.
Het motto van ZurenborgSport is niet voor niets: “Samen sporten in Zurenborg. Op een gezonde en plezante manier mensen samenbrengen, dat is ons doel.” Maar voor hun vijftiende verjaardag zoeken ze het wel iets verder dan Zurenborg, de fiets brengt hen deze keer naar Parijs.
De fietsclub is niet aan haar proefstuk toe. Al verschillende keren organiseerden ze een fietstocht om geld in te zamelen. Zo fietsten ze in 2016 al eens van Parijs naar de Dageraadplaats en haalden ze 17.800 euro op voor Handicap International. In 2018 fietsten ze hun eigen Elfstedentocht, van Leeuwarden naar Antwerpen. Dat leverde 30.795 euro op voor Artsen Zonder Grenzen.
Niet zomaar een sportieve prestatie, maar een actie met een hart. De club wil geld inzamelen voor de ALS Liga en roept daarbij ook de buurt op om te steunen. (Doeschka PAESBRUGGE ) De ploeg van ZurenborgSport. Foto: Sigfrid EGGERS
Het goede doel van dit jaar, de ALS Liga, ligt de club extra nauw aan het hart: de vrouw van een van de leden leeft met de ongeneeslijke ziekte. Via deze tocht willen ze haar – en velen zoals zij –een hart onder de riem steken én geld inzamelen voor broodnodig onderzoek.
Nu, bijna tien jaar na de eerste editie, fietsen ze dus opnieuw de monsterrit van Parijs naar Zurenborg. Starten doen ze om middernacht op zondag 7 september onder de Eiffeltoren. Van daaruit zetten ze koers richting de kerktoren van Zurenborg. Na 380 kilometer verwachten ze zondag rond 19 uur aan te komen op de Dageraadplaats.
Meefietsen kan jammer genoeg niet meer, de 35 plaatsen zijn al volzet. Steunen kan wél, door een bijdrage te storten via hun inzamelpagina: www.alsacties.be/teams/parijs-zurenborg-zbs , of door de fietsers op zondagavond luidkeels te verwelkomen bij hun aankomst op de Dageraadplaats.
Voor meer info kan je terecht op de website van ZurenborgSport. www.zurenborgsport.be
Bouwmeester aan de Antwerpse kant van Zurenborg
“ Er is nog geen enkele foto van Jacques De Weerdt gevonden”
De Cogels Osylei en de straten in de buurt oefenen een grote aantrekkingskracht uit op wie er op enkele uren een resem woningen in art nouveau, jugendstil of een aanverwante bouwstijl wil bekijken. Maar niet zoveel bezoekers van dat stukje Berchem maken de oversteek naar de Antwerpse kant van Zurenborg. Ook daar staan er pareltjes. Gazet van Zurenborg liep er rond met stadsgids Alex Elaut en raakte in de ban van het oeuvre van bouwmeester Jacques De Weerdt. (Guy POPPE)
Jacques De Weerdt is niet de enige die aan de Antwerpse kant gebouwd heeft maar hij heeft in verscheidene straten zijn stempel gedrukt op het huizenpatrimonium, o.m. in de Lange van Ruusbroec-, de Oosten-, de Provincieen de Zurenborgstraat. Ook in andere straten, in de Schorpioenstraat bv., op nr. 17, staan er panden van hem. Niet alle gebouwen zijn in prima staat of hebben de afbraakwoede overleefd. Een huis van hem aan de Van den Nestlei is afgebroken.
Sommige huizen hebben een opknapbeurt gekregen en stralen weer hun oorspronkelijke schoonheid uit. In de Oostenstraat 34 heeft Bart Van der Paal de Gazet de kans gegeven om binnen een kijkje te nemen. Wat opvalt is een centrale trap in de middenkamer, altijd de donkerste ruimte in die huizen. Het daglicht komt door een koepel binnen. De voorste kamer kon als wachtkamer of ontvangstruimte dienstdoen. “Een rentenierswoning was het ”, zegt Bart. “De eigenaar was een loodgietersbedrijf, een groothandel in sanitair, een soort Desco, zal ik maar zeggen”, voegt Elaut eraan toe, “het huis is gebouwd in 1906, het zal op de bouwaanvraag gestaan hebben”.
meer en suite maar eerst een antichambre . Dan word je naar boven geloodst, naar de salons op de eerste verdieping, met het schoonste zicht op de spoorweg, met een groot raam vooraan”. “Om de zwarte rook te zien van de treinen”, voegt hij glimlachend eraan toe. De Weerdt heeft op dit Antwerpse deel van Zurenborg flink wat gronden gekocht, waarop hij huizen gebouwd heeft met een centrale trap. “Ik heb ze nog niet gezien maar als je naar de bouwaanvragen gaat kijken, dan merk je dat dikwijls”, vertelt Elaut.
De wandschilderingen in het huis in de Oostenstraat zijn geen art nouveau. Ze zijn uitingen van de romantiek, je kon kiezen uit modellen. “Ze waren vergeeld ”, zegt Bart, “ik heb ze laten schoonmaken, ze waren kunstig aangebracht, de moeite om te bewaren”. Er was geen gas in huis wel elektriciteit. Bart wijst op de originele schakelaars naast de trap. “Draaiknoppen. In 1906 dachten ze dat elektriciteit enkel voor verlichting kon dienen”. De oorspronkelijke plannen heeft Bart gevonden in het archief. “Alleen de gevel, geen grondplan”. Zo ging dat in die tijd, zegt Elaut: “Ze deden een bouwaanvraag en moesten alleen de gevel indienen. Typisch bij De Weerdt is de schrijnwerkerij, haal je er zo uit. Hij zal met een bepaalde schrijnwerker samengewerkt hebben”. Elaut vergelijkt met andere huizen in de buurt. “Hier zijn muurschilderingen, decoratie, glasramen, een heel groot verschil qua afwerking. Er zijn huizen waar totaal niks is. Er zijn er die qua interieur helemaal in art nouveau zijn, niet veel, een paar in de buurt, dat is zeldzaam. Rococo, Vlaamse stijl, noem maar op, dat wel. Les Mouettes, ook van De Weerdt, in de Waterloostraat 39, is in art nouveau. Jacques De Weerdt heeft tussen haakjes veel plagiaat gepleegd, met een eigen accentje. Ik zou zeggen, de platen en boeken van Brussel lagen naast hem in de tekenkamer. Dat zie je in het smeedwerk. Het huis Quinten Matsijs aan de Cogels Osylei 80, ook van hem, daar zitten drie architecten in verwerkt, Paul Hankar, Victor Horta, en Gustave Strauven”.
een joods gezin, met heel veel kinderen. Die hadden het hele huis nodig. De inscriptie achter de bezetting op de zijgevel van de eerste verdieping (met een verwijzing naar De Weerdt, “Grond te koop, met gemak van betaling”, zie foto, gp) heb ik gevonden in wat toen de koosjere keuken was. Ze is opnieuw bezet. Ik heb overwogen om ze te houden maar je moet er ook kunnen leven”.
Wieleke
Een merkwaardig parcours heeft hij afgelegd, Jacques De Weerdt. Elaut doet het uit de doeken. “Hij was tekenaar van de Belgische spoorwegen in Mechelen en heeft nooit een diploma architectuur behaald. Daarvan is er alvast geen bewijs gevonden. Heel wat documenten van de academie van Mechelen zijn verloren gegaan, met branden en bombardementen. Zijn eigen archief is ook verloren gegaan. Hij begint te tekenen voor familie, in Mechelen en Antwerpen, en wordt overgeplaatst naar Antwerpen. Wanneer ze het Centraal Station aan het bouwen zijn, hebben de spoorwegen hier in de Lange Van Ruusbroecstraat een heel groot tekenbureau gebouwd, voor tekenkamers en de administratie. Vermoedelijk heeft hij daar gewerkt. In zijn smeedwerk zit er dikwijls een klein wieleke van de trein, ’t is me al een paar keer opgevallen”. Neus voor zaken
De Weerdt was meer dan een architect. “Jacques De Weerdt heeft hier heel wat grond gekocht, voornamelijk van de familie Van den Nest ”, vertelt Elaut. “Hij kocht en zocht dan een bouwheer ”, vult Bart aan. Arthur Van den Nest was een zakenman en liberaal politicus. Hij was eind 19e eeuw schepen in Antwerpen en in de jaren voor de Vernieuwing Dat soort indeling van een huis was nieuw, licht Elaut toe. “Ze gingen in die periode op zoek naar vernieuwing. Die vernieuwingsgolf komt vanuit Brussel. Geen drie kamers
Bart van der Paal heeft het huis, in slechte staat, gekocht in 2002, als gezinswoning, en helemaal gerenoveerd. “Op dat moment kende ik Jacques De Weerdt nog niet. Veel van die woningen zijn vandaag opgedeeld in appartementen maar deze met haar centrale hal is daarvoor niet geschikt. De vorige eigenaar was
Oostenstraat 34. Foto: Luc PANDELAERS
Inscriptie in de zijmuur. Foto Bart VAN DER PAAL
oorlog senator. Elaut gaat verder: “De Weerdt bouwde ook huizen om te verkopen, sleutel op de deur, zonder dat hij een opdracht had van iemand. Hij moest dikwijls geld lenen om te kunnen bouwen. Soms was hij architect, bouwheer én immobiliënfirma”.
De Weerdt boert goed in die tijd, vertelt Elaut. “Hij woont eerst in een bescheiden woning in een steegje aan de Sint-Jorispoort en huurt dan van de bouwmaatschappij (de Société Anonyme pour la Construction de Maisons Bourgeoises, de voorloper van Engetrim, gp) in de Leemputstraat. Zijn eerste eigen woning bouwt hij in de Arthur Sterckxstraat in Berchem, zijn tweede in de Oostenstraat, in nr. 36, en zijn derde bouwmeesterwoning, volgens de familie geïnspireerd op Versailles, in de Lange Van Ruusbroecstraat 6. Hij zat goed bij kas, een huis om te wonen en daarnaast een huis voor de tekenaars. Een heel grote productie laat hij na, hij heeft veel huizen gebouwd maar hij ontwikkelt ze niet allemaal zelf ”.
Alles bijeen is De Weerdt nauwelijks tien jaar actief als bouwmeester. “Hij is naar Nederland gevlucht in de Eerste Wereldoorlog en daarna zien we geen bouwactiviteiten meer, stopt hij met bouwen. Dan zien we dat hij verkavelingen doet. Er waren nog architecten die dat deden”, geeft Elaut mee. Op Zurenborg verdwijnt hij uit het zicht. “Hij is bij geen enkele vereniging, is nergens lid van. Er is nog geen enkele foto van Jacques De Weerdt gevonden”.
De Weerdt was zo goed als uitsluitend actief aan de Antwerpse kant van Zurenborg. “Aan de andere kant heeft hij geen enkel huis voor de bouwmaatschappij gebouwd, da’s heel merkwaardig ”, stelt Elaut vast. “ Wel voor particulieren, zoals Les Mouettes, in opdracht. Aan de Antwerpse kant heeft hij ook niets gebouwd voor de bouwmaatschappij, die was daar niet zo actief. ’t Was eerder privé-initiatief hier, er is heel veel gebouwd voor mensen uit de diamantwereld, Joods cliënteel. Hier in de buurt moest een grote volksschouwburg komen, op de Plantin Moretuslei, waar nu een Poolse supermarkt is. De Weerdt had die wedstrijd gewonnen. Maar in 1912, 1913 is dat project stilgelegd om financiële redenen. Dat was de voorloper van De Roma, een schouwburg met appartementen. Daarnaast staan er allemaal appartementsgebouwen van drie à vier verdiepingen van Jacques De Weerdt, mee van de eerste die in Antwerpen opgericht zijn”. “’t Was chique om in de buurt van het station te wonen”, voegt Bart eraan toe. Elaut beaamt: “De Joodse gemeenschap, de diamant. Ingeval er iets gebeurt, je steekt ze in je achterzak en je bent weg. Voor de Tweede Wereldoorlog leefde de Joodse gemeenschap meer aan deze kant van de spoorweg ”.
Afbraak “Ik heb thuis smeedwerk in mijn hof staan en heb nu pas glasramen van Jacques De Weerdt van het groot vuil gehaald ”, vertelt Elaut. De sloop stopt niet in de jaren zestig maar gaat door tot in de jaren negentig. In de Uitbreidingsstraat is een heel mooi art-nouveaugeveltje afgebroken. Heel veel smeedwerk stond achter reclameborden”. Het Café de l’Orient, op de hoek van de Oosten- en de Lange van Ruusbroecstraat, heeft plaats gemaakt voor een gebouw zonder enige architecturale waarde.
Eindoordeel
Alex Elaut: “In Mortsel had De Weerdt een buitenverblijf, een chique villa, afgebrand begin van de Eerste Wereldoorlog. Hij heeft ook prachtige winkelpuien gemaakt in de Carnot-, de Jezus- en de Pelikaanstraat. Maar of hij het allemaal zelf ontworpen heeft? Er staan verschillende handschriften op de bouwaanvragen, van verschillende tekenaars, maar hij ondertekent altijd. Hij heeft ook de showroom ontworpen aan de Posthofbrug, waar nu de Carrefour is, afgebroken in 1966. Daar konden de mensen een schouw gaan kiezen. Op Zurenborg zijn er tweeduizend dezelfde schouwen. Soms rijst de vraag: is ’t allemaal grote architectuur? ’t Is sfeervol, het zijn de gevels die prachtig zijn”.
Bart van der Paal trekt tot slot het ijltempo van de ontwikkeling van Zurenborg voor de Eerste Wereldoorlog open. “Het was een tijd met enorm veel mogelijkheden. Beleggen in vastgoed en grond was toen toegankelijk voor heel veel mensen. Er was geen sociale zekerheid, geen pensioen. Maar een huis…”. Elaut pikt in: “Met de opening van de Schelde (in 1863, gp) wordt Antwerpen weer een wereldhaven en er is de afbraak van de stadsomwalling (1867-1869, gp). Op korte tijd is de stad tien keer uitgebreid. 1913 is het sluitstuk van de Belle Epoque. De spanning was heel hoog, dan ging het bergaf. Na de oorlog was er veel woningnood. In de jaren twintig bouwden ze dit soort huizen niet meer, het is de periode van de appartementsgebouwen. De grote herenhuizen worden afgebroken. De burgerij gaat in een appartement français wonen. De arbeider krijgt zijn huis op het Kiel. Het is ook de periode van de sanering van Sint-Andries, de steegjes moeten allemaal weg. Zurenborg is altijd Zurenborg gebleven, met ups en downs, maar met constante bewoning”.
Hoek Oostenstraat - Lange Van Ruusbroeckstraat. Collectie Marc STEVENS
Blokkenkampioen fonkelt aan Zurenborgse firmament
Eerst kwam hij nog naar de Grote Hondstraat overgewaaid, uit de groene Druivenstreek. Dan zag hij zijn kans schoon om te schitteren, in Blokken. En finaal om te overwinnen, met verve. Vingersnelle bolleboos Jan De Troij overschouwt zijn unieke quizervaring op televisioneel gebied. (Karen KETS)
Jan, proficiat, je won in juni de seizoensfinale van Blokken. Wat een avontuur!
Jan De Troij: “Dank je. Het was een geweldige belevenis van begin tot eind, intensief en spannend. Ik raad het elke quizzer die zijn of haar spelervaring naar een hoger niveau wil tillen volstrekt aan.”
Dat zet meteen de toon. Hoe rolde je er zelf in?
Jan De Troij: “Op mijn zevenentwintigste ben ik al jaren een fervent quizzer. Ik maak deel uit van een vast quizteam. Qua speltechniek ben ik dus vrij gepokt en gemazeld, en de neus voor weetjes heeft zich doorheen de tijd organisch ontwikkeld. Ik ben uitgesproken leer- en nieuwsgierig, en heb een brede interesse. Van opleiding ben ik burgerlijk ingenieur, maar een creatieve, een die ook van film en schrijven houdt (lacht). Die meer scheppende dimensie kan ik botvieren in mijn job als redacteur bij productiehuis Woestijnvis. Als student trad ik een keer aan in de Campus Cup, en vorig jaar schreef ik me dus in voor Blokken.”
Hoe verliep het selectie- en deelnameproces, in grote lijnen?
Jan De Troij: “Na registratie werd ik uitgenodigd voor een kennistest, samen met een dertigtal andere kandidaten. Hiervan mocht een tienà vijftiental diezelfde dag nog op gesprek. Enkele weken later kwam er groen licht, dat ik weerhouden was. In januari/februari vernam ik dan dat ik concreet zou kunnen deelnemen aan een Blokkenquiz. De eerste aflevering volgde in maart/april. In totaal speelde ik vijftien afleveringen. Er werden gemiddeld vier afleveringen per dag ingeblikt. Het ging dus best snel vooruit, precies zoals ik het graag heb. Het rijmt met de adrenaline die tijdens het quizzen vrijkomt. Toen ik het record van vijf jaar geleden - dat op dertien afleveringen lag - kon breken voelde ik pure euforie. Bij de vijftiende aflevering moest ik helaas de duimen leggen (lacht)”.
Hoe reageerde je omgeving op je deelname?
Jan De Troij: “Mijn vriendin was bij elke aflevering in de studio aanwezig. Ook haar en mijn ouders, en een aantal collega's, hebben meerdere afleveringen live gevolgd. Aangezien de opnames ongeveer twee à drie weken vóór de tv-uitzending plaatsvonden moesten zij wel - samen met mij - het zware geheim van de overwinning dragen (lacht). Hun steun doorheen het traject was geweldig. Ook de reacties van vrienden en kennissen die me zonder weten plots op het scherm zagen verschijnen waren hartverwarmend.”
Hoe houd je je kennis op peil en hoe spijker je haar bij? Door veel te... blokken?
Jan De Troij: “Als quizzer is het handig om een generalistische kijk te hebben. De quizvragen komen immers uit heel verschillende domeinen. Wat je boeit onthoud je doorgaans beter. Ik heb altijd graag uit het hoofd geleerd, en kan wel bogen op een aantal technieken. Als scholier maakte ik bijvoorbeeld liedjes met de woordenschat Latijn. Ook het 'creëren van context' helpt me. Als ik winnaars van wielerwedstrijden memoriseer dan koppel ik hieraan de geografische regio van de wedstrijd. Algemeen voor een quiz en dus ook voor Blokken is het nuttig om te focussen op 'mustknows' zoals Nobelprijswinnaars, regeringsleiders, sporticonen en culturele coryfeeën. Daarnaast zijn er 'good/nice to know' weetjes van bijvoorbeeld 'bijzondere' of 'opvallende' aard. Zelf houd ik ook lijstjes bij, die waren overigens handig voor mijn wederhelft die me in de auto op weg naar de opnames ondervroeg (lacht).”
Het is duidelijk dat je kickt op de dynamiek die met quizzen gepaard gaat, wat vond je bij Blokken de grootste uitdaging?
Jan De Troij: “Met stip de vereiste behendigheid bij het afdrukken, en het leggen van de blokjes. Diegene
die het vliegensvlugst afdrukt mag het antwoord geven. De deelnemer die de andere - letterlijk - te snel af is moet dan ook nog in honderdtwintig seconden een achtletterwoord raden. Per juist beantwoorde vraag krijg je een letterblokje. Hoe sneller je de blokjes legt hoe meer lijnen, en hoe meer lijnen hoe meer punten. De vingervaardigheid in het spel is dus zeker van tel, en best wel een stressfactor.”
Met vijftien afleveringen brak je het vorige record en mocht je ook naar de seizoensfinale. Hoe ging die in zijn werk?
Jan De Troij: “Inderdaad. De zes beste spelers van het seizoen - dat ook tien maanden duurt - namen het in de finaleweek in juni tegen elkaar op. Op vrijdag - de laatste dag - duelleerde ik met een mederecordbreker, die het net als ik vijftien rondes uitzong. Een ijzersterke en erg sympathieke kandidaat. We waren allebei in ons sas.”
Een strijd met gelijke wapens, voor eer en eeuwige roem! Of leverde het je ook iets tastbaars op?
INFO:
Jan De Troij: “Het eerste zeker, en het tweede ook (lacht). Elke gewonnen aflevering brengt immers duizend euro in het laatje. In mijn geval dus maal vijftien. Dat is natuurlijk niet niks. In de seizoensfinale wordt dit bedrag gedoneerd aan een goed doel, dit jaar Kom op tegen Kanker. En ik won een trip naar Egypte voor twee personen. Ook mijn vriendin prijst zich dus meer dan gelukkig, als uitverkoren reisgezel!”
Wat wil je nog kwijt over jouw fraaie Blokken-avontuur?
Jan De Troij: “De ploeg van Blokken is echt professioneel en aangenaam in de omgang. De lezers van de Gazet van Zurenborg kennen wellicht wel schermgezicht Ben Crabbé, maar ook achter de coulissen is er een sympathiek en goed geolied team! Ik blik terug op een geweldige, verrijkende ervaring. De meeste van mijn tegenkandidaten bleken eerder jong, en ook nog mannen, dus toch een expliciete, warme oproep aan de Zurenborgse dames om zich spoorslags kandidaat te stellen. Ik ben er zeker van dat Ben en zijn team 'als een blok' voor je zullen vallen (lacht).”
Terugkijken kan via https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/blokken/. Het nieuwe seizoen start in september 2025. Inschrijven kan via https://pages.inthepicture.com/blokkenkandidaten.
Jan De Troij is kampioen bij Blokken. Foto: De Mensen
Boeken ruilen in de regen
Op vrijdag 6 juni werden twee boekenruilkastjes ingehuldigd in de Transvaalstraat en op het Josué Duponplein. Wij spraken met drijvende krachten Inge en Annick Schoups en Lilyane Demoor en dronken een glas Prosecco in de regen. (Jan HOLVOET )
De boekenruilkastjes kenden een vliegende start: zij lagen reeds vol vóór de officiële inhuldiging.
Die begon onder de regen aan het kastje in de tuin van de “Griekse Tempel” van de Transvaalstraat, dat ook een klein timpaan heeft, zoals zijn grote broer.
Daarna ging het stoetsgewijs naar het Josué Duponplein, waar het andere kastje staat, met een plat dak, zoals de voorschriften van de stad dat willen. Daar verscheen ook de zon, zodat het nog een leuk feestje werd.
Inge Schoups: “De kastjes zijn ontstaan uit een samenwerking tussen bewoners van de Transvaalstraat, Waterloostraat, Gulden Vliesstraat en de kleine straatjes, de Klokstraat en Krijtstraat. Contacten verliepen vooral via de respectieve WhatsApp
groepen van deze straten. Het initiatief kwam van de Buurtvereniging Transvaalstraat, wij werkten al samen met de Waterloostraat voor de jaarlijkse stoepverkoop en wilden het breder opengooien. In de Transvaalstraat staat het kastje
in mijn voortuin. Het Josué Duponpleintje leek ons dan weer heel geschikt omdat er veel plaats is, veel passage en banken om op te zitten lezen.”
Vanwaar kwam het idee boekenkastjes te plaatsen?
Inge Schoups: “Het begon tijdens de covidcrisis. Veel mensen plaatsten toen hun boeken op de venster-banken als ze uitgelezen waren, voor iedereen om mee te nemen. Daarna zag ik het nog sporadisch, en ik merkte dat ze dikwijls natgeregend werden. Veel veiliger zouden zij in kastjes liggen zoals in Engeland, waar het ruilen ingeburgerd is en dikwijls geformaliseerd in verenigingen. Bij ons zag je de kastjes dikwijls in stations, en in sommige districten zoals Borgerhout, maar nog niet in Zurenborg. Dus staken wij de koppen samen om dat hier ook in te voeren.”
Kregen jullie hulp van hogerhand?
Inge Schoups: “Wij kregen veel raad en steun van het district Berchem,
die waren heel enthousiast, maar zij hadden er geen budget voor. De stad Antwerpen heeft wel een werking “Team Commons” die alle gemeenschapsbevorderende initiatieven steunt, en die hebben ons financieel geholpen.”
Krijgen jullie middelen voor het onderhoud?
Inge Schoups: “De steun was eenmalig, het onderhoud moeten wij vrijwilligers doen. Wij hopen wel dat er nog mogelijkheden zullen zijn als er herstellingen nodig zijn, of als wij uitbreiden met een derde kastje, ten gevolge van ons groot succes!”
Vanaf nu kan u dus uw uitgelezen boeken een nieuwe bestemming geven; u moet er wel een terug meenemen, anders ontstaat er een boekeninfarct, wat de gezondheid ernstig kan schaden.
Inge, Lilyane en Annick. Foto: Gerda HUYGEN
De inhuldiging van de boekenkast. Foto: Gerda HUYGEN
Multifunctionele concept store GLOEI opent in de Statiestraat
In de Statiestraat 154, vlak bij het station van Berchem, opende Gerhilde Van Oers in mei een concept store waarin zij producten van eigen makelij en van 12 andere ondernemers verkoopt en co-working en workshops aanbiedt. (Eddy AERTS)
Creativiteit zit in het bloed Het ondernemersverhaal van Gerhilde Van Oers heeft diepe wortels. Als kind al was zij namelijk erg creatief en zo vroeg zij op een dag aan Sinterklaas om voor haar een kaarsenmaakset mee te brengen naar Kalmthout, waar zij is opgegroeid. Dat kon Sinterklaas natuurlijk niet weigeren en daarmee was het eerste zaadje geplant van
wat veel later zou uitmonden in haar concept store. Kaarsen maken is Gerhilde sindsdien blijven doen, zij het lange tijd alleen als hobby, naast andere creatieve hobby´s die ze gaandeweg ontwikkelde, zoals juwelen maken. Intussen studeerde Gerhilde af als germaniste en ging zij professioneel aan de slag bij een uitgeverij van schoolboeken.
Van hobby naar bijberoep
In 2014 verhuisde Gerhilde naar de Van Vaerenberghstraat in Berchem en begon het idee te rijpen enerzijds om in het nieuwe huis, dat totaal verbouwd moest worden, een atelierruimte in te richten, maar anderzijds ook om haar creatieve hobby´s wat meer professioneel te gaan ontwikkelen. Zo begon ze met een eigen webwinkel, bood ze haar producten aan via concept stores en ging ze bij Syntra een vierjaarlijkse opleiding tot goudsmid volgen, die ze inmiddels ook heeft afgerond.
Ook in het kaarsenmaken ontwikkelde Gerhilde zich verder, want terwijl ze vroeger vooral kaarsen maakte op basis van restjes, ontdekte ze in 2017 het potentieel van koolzaadwas als basismateriaal voor kaarsen. Kaarsen worden traditioneel namelijk gemaakt van paraffine, een bijproduct van petroleum dat niet echt gezond is om in te ademen, terwijl koolzaadwas geen schadelijke stoffen bevat en veel duurzamer is.
Haar professionele activiteiten sloegen aan en Gerhilde besliste dan ook om deeltijds te gaan werken bij de uitgeverij en de rest van haar tijd in bijberoep te besteden aan haar creatieve activiteiten.
Naar een eigen concept store
Die professionele activiteiten gingen echter niet alleen meer tijd in beslag nemen, maar vroegen stilaan ook om steeds meer ruimte. In haar nieuw verbouwde huis was er inmiddels eigenlijk te weinig plaats voor wat ze nodig had als atelier en voorraadruimte en dus was het uitkijken naar uitbreiding.
Vooraleer de definitieve stap te zetten naar een eigen winkel testte Gerhilde haar ideeën eerst uit in een pop-up store in de Kloosterstaat in december 2024. Het succes daarvan gaf haar voldoende vertrouwen om op zoek te gaan naar een eigen pand en al vlug werd dat gevonden op de huidige locatie in de Statiestraat 154, waar ze al in mei haar eigen concept store GLOEI kon openen.
GLOEI is sindsdien de plaats waar Gerhilde haar atelier gevestigd heeft en haar producten verkoopt, maar daarnaast worden in de winkel ook producten van 12 gelijkgestemde creatieve ondernemers aangeboden. Bovendien biedt Gerhilde in haar atelier en – bij mooi weer – in de tuin achter het atelier ook co-working aan voor mensen die een fijne en rustige werkplek zoeken. Je kan reserveren via de website, maar je kan ook gewoon binnenwandelen en de eerste keer is het gebruik van de co-working bovendien gratis. Tenslotte worden er ook – in samenwerking met andere experten - geregeld workshops georganiseerd (naast kaarsen maken ook epoxy gieten, borduren, oorbellen maken …) voor maximum 12 deelnemers. Je kan je hiervoor op individuele basis aanmelden, maar ook voor bijvoorbeeld teambuildings is dit een zeer geschikte formule.
Thaise en Vlaamse gerechten geserveerd in een huiselijke sfeer. Kom zeker onze heerlijk cocktails proeven. Reserveren op 03/235.98.42 - informatie op mays.be
Concept store GLOEI. Foto: Eddy AERTS
Gerhilde Van Oers. Foto: Djuli BRAVENBOER
Ecologisch renoveren - Een nieuwe
Annelies Vermeulen woont sedert twintig jaar in Zurenborg en start nu een nieuwe job: het begeleiden van renovatieprojecten. Daarbij wil zij de nadruk leggen op duurzaamheid door het gebruik van ecologische, duurzame, recyclebare materialen en technieken.
(Jan HOLVOET )
Annelies Vermeulen: “Wij wonen nu al 20 jaar in Antwerpen en ik werk sinds 15 jaar als vastgoed- en interieurstyliste onder de noemer Styllies. Toen wij verhuisden was vastgoedstyling al redelijk ingeburgerd in Nederland maar nog onbekend in België. Ik was afgestudeerd als communicatieadviseur en heb toen een cursus styling gevolgd en ben de immomakelaars afgegaan met mijn portfolio. Daar zijn heel wat klanten uit voortgekomen waarmee ik nog steeds werk. Nu doe ik ook dikwijls modelwoningen in hele grote projecten; dat ingerichte appartement blijft dan één of twee jaar staan, zodat de klanten zich een idee kunnen vormen van de mogelijkheden van de appartementen.
Tegenwoordig begint die job me wat zwaar te worden: ik heb een magazijn van 300 m² gevuld met meubels, en die rondslepen is echt wel fysiek werk.
Ik ben nu iemand aan het opleiden om mij te vervangen en deze activiteiten misschien volledig over te nemen.”
Wat ga jij dan doen?
Annelies Vermeulen: “Tijdens de coronapandemie draaide Styllies vanwege de coronamaatregelen op een lager pitje. Ik ben toen begonnen met het geven van renovatieadvies, in onderaanneming. Dat deed ik met de praktische kennis en ervaring van de zes totaalrenovaties die wij zelf achter de rug hebben.
Afgelopen juni heb ik de tweejarige opleiding renovatiecoördinator bij Syntra AB in Mechelen afgerond. Dat is een opleidingscentrum van het Ministerie van Werk en Economie. Dat heeft mij een grote technische bagage gegeven. Daarnaast werk ik samen met een stabiliteitsingenieur en een erkende calculator.”
Wat doet een renovatiecoördinator precies?
Annelies Vermeulen: “Ik sta als coördinator ergens tussen de architect en de aannemer, maar zonder hen te vervangen. Ik heb een zuiver raadgevende functie, en ik ben neutraal: ik word betaald per uur. Niet op basis van de omvang van uitgevoerde werken.
Als mensen een te renoveren huis kopen, dan staan ze daar met een EPC-attest en een asbestattest. Waar te beginnen? En ze zien allerlei defecten in hun huis, zoals een dak dat lekt. Maar soms missen ze andere mankementen die minder zichtbaar zijn. Het is mijn taak om al die zaken te signaleren en op te sommen. Vervolgens maak ik een plan op, op basis van het beschikbare budget met welke werken in welke volgorde uitgevoerd zouden moeten worden. Als de renovatie in fases gaat plaatsvinden, dan geef ik ook aan welke voorbereidingen in een eerdere fase al getroffen moeten worden, om in een latere fase geen dubbel werk of extra kosten te moeten maken.
Tegenwoordig is het verplicht om van iedere verbouwing die je aan je huis doet, een postinterventiedossier te maken. Dat is een dossier dat je doorgeeft aan de nieuwe eigenaars als je je huis verkoopt. En als je energetisch investeert, zoals isolatie of nieuwe ramen, dan kun je nog altijd subsidie aanvragen. Ook daar is heel wat papierwerk voor nodig om dat juist te doen. Ik help in dat alles.
Naast een renovatieplanning, eventuele indelingsplannen, kan ik ook een kostencalculatie maken, waarmee je naar de bank kan gaan om de aanvraag van je lening te onderbouwen. Dikwijls volg ik ook de renovatie op en contro -
leer ik de uitgevoerde werken, wat zeker belangrijk is wat betreft partiële vernieuwingen.
Aannemers gebruiken graag moderne, gebruiksvriendelijke producten die zij goed kennen en waar ze de meeste marge op hebben. Ik probeer mijn klanten steeds te overtuigen om te kiezen voor isolatiematerialen die het beste zijn voor henzelf als bewoners, de constructie van de woning en de planeet. Ecologische materialen presteren even goed als de nieuwe synthetische materialen, er is alleen een dikkere laag van nodig. Maar ze zorgen wel voor een gezond binnenklimaat en gaan bovendien veel langer mee.
Ik vergelijk ecologische isolatiematerialen graag met groenten: bio-groenten krijgen een sticker opgeplakt, men zou dat beter doen met al dat spul dat met gif bespoten is. Hetzelfde geldt voor bouwmaterialen.”
Milieu is belangrijk voor jou?
Annelies Vermeulen: “Zeker in onze oude huizen van Zurenborg met een houten constructie en waar niet alles zomaar mag, kunnen ecologische bouwmaterialen een oplossing bieden. Als je een huis met een houten constructie zou inpakken in synthetische bouwmaterialen zoals PIR, PUR of EPS, dan verstik je de houten balken, omdat het vocht nergens meer weg kan. Gevolg is dat houten balken van de constructie gaan rotten. Dat wil je toch niet?
Ik ken mensen die airco’s tegen hun gevel hebben laten installeren. Dat zijn lelijke apparaten, die ook nog eens veel elektriciteit gebruiken. Terwijl als je je dak isoleert met een ecologisch isolatiemateriaal, zoals houtwol of cellulose dat de zonnewarmte buffert, en je eventueel strategisch een paar bomen plaatst, dan zijn die airco’s helemaal niet nodig. Het gaat erom dat je met de juiste materialen werkt.
Onze huizen hebben hele dikke muren die een grote inertie hebben, dat wil zeggen dat ze als warmtebuffer functioneren. Vanwege het beschermde stadsgezicht mogen we die muren niet langs buiten isoleren, wat de beste manier is om je muur te isoleren. Maar door leemstuc aan de binnenzijde van je muren te plaatsen, verhoog je die inertie nog. Dan is isoleren niet meer nodig voor je comfort.
Warmte gaat in dit soort huizen buiten langs de kieren rond de ramen en deuren. Dat zorgt voor natuurlijke ventilatie, waardoor je geen duur en onderhoud vergend ventilatiesysteem nodig hebt.
Als afstudeerproject maakte ik een renovatieplan voor mijn eigen huis in de Transvaalstraat. Dat was een heel uitdagend werk, want de huizen aan de Berchemzijde van Zurenborg zijn allemaal beschermd stadsgezicht én opgenomen als niet-geïnventariseerd erfgoed. Dat betekent dat je zowel binnen als buiten weinig mag wijzigen aan het uitzicht. Je hoeft daardoor niet te voldoen aan de renovatieverplichting, maar om je comfort te verbeteren en je energiefactuur in bedwang te houden is het toch niet verkeerd om te investeren in energetische verbeteringen. In België staan, gelukkig, nog veel van dit soort mooie huizen met veel authentieke elementen, die gerenoveerd moeten worden. Er is nog veel werk aan de winkel. Ik vind het doodzonde als mensen een oud huis zoals in onze wijk kopen en dan authentieke vloeren, moulures of schouwen verwijderen. Koop dan een nieuwbouwhuis dat al strak is van zichzelf. Als je, net als ik, een voorliefde hebt
voor oude huizen en de authentieke elementen zo goed mogelijk wil bewaren en tot z’n recht wil laten komen, investeer dan op de juiste manier in je renovatie en renoveer met materialen die het beste zijn voor jouw comfort, maar ook voor je woning.
VIBE
Omdat het vergroenen van de stad in het algemeen en het (ver)bouwen met ecologische materialen me zo na aan het hart staat, heb ik me ondertussen ook ingeschreven voor de Expeditie biofiel ontwerpen van VIBE, het Vlaams Instituut voor Bio-Ecologisch Wonen en Bouwen. Zij zoeken duurzame oplossingen en innovatie met een positieve impact. Daar wil ik ook voor staan.”
https://styllies.be
Mail ons uw nieuws door
Omdat de redactie niet alles weet, vragen wij u om uw initiatieven, straatfeesten, tentoonstellingen, concerten, nieuwe handelszaken, enz, aan ons te melden. Liefst twee maand op voorhand, dan publiceren wij graag uw item in onze krant. Indien later, proberen wij wat mogelijk is.
Het is uw krant, Het is uw nieuws.
Mail naar: redactie@gazetvanzurenborg.be
Annelies Vermeulen, vastgoed- en interieurstyliste. Foto: Gerda HUYGEN
Lezersbrief: Pamfletten
Afgelopen week mocht ik 's morgens, samen met de krant, twee A4'tjes in de brievenbus vinden, anoniem. Ik veronderstel dat het een reactie betreft op de keffiyeh (Palestijnse sjaal) en de affiche van 11.11.11 waarop Netanyahu is afgebeeld, vergezeld van de tekst: gezocht voor oorlogsmisdaden, die aan mijn raam hangen in de Stanleystraat.
De tekst op de twee bladen is duidelijk. Elke zin die wordt aangehaald waarom Israël nu vecht is een trieste aanfluiting van de menselijke waardigheden. De misdaden van Hamas (= het ultieme monster) die worden geciteerd, die zijn ondertussen na meer dan een jaar oorlog en 65.000 dode Palestijnen door Israël zelf ruim overtroffen.
Oog om oog, tand om tand? Veel ogen zijn verloren, blind geworden, tanden vallen uit van de honger...
De peuter Mohammed Zakoriya Ayyoub al Matouq die het gezicht werd van de honger in Gaza weegt 6 kilo en is 1,5 jaar.
Mijn kleinzonen Eli en Otis van dezelfde leeftijd wegen het dubbele (en niet samen).
Het DUBBELE!
Ik ben naast verontwaardigd gewoon ook even “bang”. De papieren in mijn hand vertegenwoordigen alles in dit leven wat ik niet wil.
Ik woon in Zurenborg, een vrije buurt in een vrij (voorlopig?) land.
Voor basiswaarden als vrijheid, veiligheid en vrije meningsuiting heb ik zelf als 63-jarige niet moeten strijden; ik kreeg ze cadeau.
Ik zou dit ook graag zo houden voor mezelf, mijn kinderen en kleinkinderen.
Juist daarom boezemen deze twee pagina’s mij angst in en geven ze me een onaangenaam gevoel.
Ik kon ze gewoon bij het oud papier leggen en vergeten maar dat werkte niet.
Deze acties van “anonieme” Joodse mensen zijn een sluipend gif. Wat volgt?
Sta ik op een “zwarte lijst”? Is de volgende stap wel agressief?
Anoniem is laf; ik had zijn of haar gezicht wel willen zien, eventueel in gesprek gaan alhoewel het extremisme van deze twee pagina’s af spat...
Gisteren zag ik een interessant filmpje op de sociale media. De zoon van de Nigeriaanse muzikant Fela Kuti vertelde erin hoe we “free Palestine” en "free Ethiopië" roepen en Oekraïne willen bevrijden van Poetin. Elke dag komt er wel een land bij maar hij pleitte voor een VRIJ EUROPA.
Als we Europa bevrijden van fascisme en extreem rechts dan lossen de problemen zich vanzelf op. Misschien een beetje naïef maar het resterend idealisme op mijn gezegende leeftijd vindt het een werkbare stelling.
Het moet stoppen, we kunnen niet wegkijken!
Het zijn allemaal mooie woorden maar Mohammed van de foto eet er geen boterham (brood, wat is dat ook al weer?) meer door!
Yo
VAN DEN BULCK
Lezersbrieven naar onze krant zijn steeds welkom. Wij zijn benieuwd wat er in de wijk leeft. De redactie behoudt zich het recht voor te lange lezersbrieven in te korten of gebalder te herschrijven. Anonieme brieven of brieven met een kwetsende, beledigende of racistische toon worden niet gepubliceerd. De geuite meningen in de lezersbrieven vertegenwoordigen niet noodzakelijk de mening van de redactie.
Illustratie: Lies VAN GASSE
Lezersbrief: Transvaalstraat
De Transvaalstraat wordt veel gebruikt als sluiproute en dus zeer druk op de spitsuren. De bewoners klagen hier terecht over. Het probleem was ook groot in de omliggende straten, toen de Cogels Osylei was afgesloten. De Transvaalstraat beschikt ‘gelukkig’ over vele huizen met garagepoorten, waardoor er publieke ruimte vrijkomt die als uitwijkstrook kan gebruikt worden voor kruisende wagens. De andere straten in de nabije omgeving hebben heel wat minder huizen met een garagepoort en dus minder uitwijkmogelijkheden, waardoor bij druk verkeer de auto’s terug achteruit moeten rijden. Als oplossing willen sommige bewoners in de hele buurt enkelrichtingsverkeer invoeren.
Dit lijkt me zeer moeilijk op bevredigende wijze te realiseren en onder normale omstandigheden niet nodig. Ik ben geen bewoner van de Transvaalstraat, maar durf zo vrij zijn een voorstel te doen om het probleem
op heel eenvoudige wijze toch te beperken: Als de bewoners met garage steeds tussen 7.30 uur en 19 uur hun auto IN de garage (of op de oprit) zouden zetten, zodat die plaatsen steeds vrij blijven (wat voor een deel al gebeurt) en indien men (slechts) drie parkeerplaatsen (ter hoogte van nrs. 11 en 56 en 58) in de Transvaalstraat zou opofferen, lijkt het me dat alle auto’s voorzichtig kunnen slalommen door de straat. Dit zou ook voor de hele wijk de beste oplossing zijn, maar misschien hebben de bewoners van de Transvaalstraat problemen die een buitenstaander niet kent?
(R.D. volledige naam en adres bij de redactie bekend)
Lezersbrieven naar onze krant zijn steeds welkom. Wij zijn benieuwd wat er in de wijk leeft. De redactie behoudt zich het recht voor te lange lezersbrieven in te korten of gebalder te herschrijven. Anonieme brieven of brieven met een kwetsende, beledigende of racistische toon worden niet gepubliceerd. De geuite meningen in de lezersbrieven vertegenwoordigen niet noodzakelijk de mening van de redactie.
Van 20 tot 22 juni vond dit jaar het Krugerstraat, de Minkelerstraat en met de opening van de Zomer van Op 4000 vierkante meter toonden meer verschillende landen en continenten het evenement niet in augustus gepland die straten was maar op de drie dagen ervoor. - https://meetingofstyles.com
Foto: Luc PANDELAERS
Foto: Luc PANDELAERS
Foto: Luc PANDELAERS
Foto: Luc PANDELAERS
GRAFFITI
jaarlijkse graffitifestival plaats in de de Vlijtstraat, ongeveer gelijktijdig van Antwerpen en de Zomerfabriek. meer dan 100 graffitikunstenaars uit continenten hun beelden. Voor deze editie was gepland en ook het parkeerverbod in dagen geldig in plaats van twee weken https://meetingofstyles.com (JP)
Foto: Luc PANDELAERS
Foto: An VAN DE WAL
Foto: An VAN DE WAL
Foto: An VAN DE WAL
Hoe deze grenzeloze liefde uitmondt in een reisbureau
Wat gebeurt er als een Belgische toerismemedewerker in Colombo (Sri Lanka) zijn hart verliest aan een lokale vrouw die de stad zoveel beter kent dan hij? Dan krijg je een liefdesverhaal dat begint met vlinders en onderweg heel wat charme uitdeelt. Het komt er op neer dat Thibaud Berkvens (40) en Chaya Manawamma(37) sinds kort een reisbureau runnen in de Zurenborgstraat. (Lotus ABOE SAEB en Yo VAN DEN BULCK)
Thibaud, geboren en getogen in België, verruilt in 2018 regen en frieten voor zon en kruidige curry’s, en verhuist naar Sri Lanka om toeristen te ontvangen en hen wegwijs te maken in het bruisende Colombo. Eén detail, volgens Chaya kende hij de stad zelf nog niet op zijn duimpje. Chaya is een charmante, intellectuele Sri Lankaanse die wél weet waar de echte pareltjes van Colombo te vinden zijn.
AMOUR
Bij hun ontmoeting via een gemeenschappelijke vriendin, valt het haar meteen op dat ‘meneer de gids’ vooral spreekt over plekken waar hij zelf nog nooit is geweest. Thibaud, onder de indruk van haar kennis én charisma, vraagt haar al snel mee ‘op een date’. Chaya stemt in een rondleiding te geven langs de verborgen juweeltjes van de stad, subtiel verpakt als een eerste date.
Alleen liep het nét iets anders. Op de dag van hun afspraak moet Chaya onverwachts naar een begrafenis (de doden moeten in Sri Lanka heel snel begraven worden). Toch wil ze het niet laten afweten. Ze verschijnt, kort, stijlvol en doelgericht met een lijst vol must-sees, een soort toeristisch huiswerk voor Thibaud. Daarna vertrekt ze snel richting ceremonie.
De meeste mensen zouden na zo’n bliksemdate met een rouwrandje vriendelijk bedanken voor een vervolg. Maar Thibaud laat zich niet uit het veld slaan. Hij belt gewoon voor een tweede afspraak. Hij nodigt haar uit in het vissersstadje en de toeristenbadplaats waar hij destijds woonde en werkte.
Een weinig later verhuist Thibaud naar Colombo. De klik is er. De stad vormt het perfecte decor en de liefde krijgt alle ruimte om te groeien.
Sergie Van den Borne en Suzanne Janssens Opticien - Optometrist
Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 optiekdedageraad@telenet.be
OPENINGSUREN
MAANDAG 10 uur tot 13 uur
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
Zo wordt Colombo niet alleen hun werkplek maar ook de stille getuige van hun liefde over de grenzen heen.
THIBAUD
Tot zijn elfde woonde Thibaud in de Generaal Van Merlenstraat. Daarna en tot op heden is zijn adres in de Zurenborgstraat. Reizen zit hem in het bloed. Hij werkt vijftien jaar in de toeristische sector. Zo belandt hij in 2018 in Sri Lanka. Hij zal er vijf jaar wonen waaronder de gehele covidperiode. Gedurende die jaren ontmoet hij niet alleen zijn toekomstige echtgenote maar ontdekt hij ook dat het aanbod in de traditionele resorts het land en zijn rijke cultuur veel tekort doet.
CHAYA
Na haar bachelor psychologie in India volgt ze nog een eerste master taalkunde in Engeland aan de universiteit van York. Haar tweede master klinische linguïstiek brengt haar zelfs naar drie verschillende universiteiten in Europa (Duitsland, Finland en Nederland).
Ze werkt er als lerares Engels in The British Council wanneer ze via een gemeenschappelijke vriendin Thibaud ontmoet. Hun relatie is pril wanneer Sri Lanka in 2019 wordt opgeschrikt door bomaanslagen, vooral in kerken en dus gericht tegen de katholieke gemeenschap.
Het land belandt in een woelige periode en covid slaat ook hier diepe wonden. Chaya kan zelfs geen
Adverteren in onze Gazet? Aarzel niet en plaats hier uw advertentie!
Interesse?
Voor meer info contacteer ons via advertenties@gazetvanzurenborg.be
Thibaud Berkvens en Chaya Manawamma. Foto: Ernest VANRINTEL
onlinelessen meer geven door gebrek aan elektriciteit. De economische crisis en afzetting van de president in 2021 maken hun beslissing om samen naar België te komen stilaan onontkoombaar. Ze trouwen in Sri Lanka maar doen het feest later nog eens over in België.
PASSIKO
Sinds haar aankomst in België in 2023 toont Chaya haar uitzonderlijke taaltalent door het Nederlands in hoog tempo meester te worden. De inburgering met alle administratieve rompslomp is een hele boterham maar als het interview op een zomeravond doorgaat in onze tuin, zit er een warme, zelfzekere vrouw tegenover mij, die mijn vragen in het Nederlands beantwoordt en maar zelden moet overschakelen naar een Engels woord. Haar moedertaal is Singalees. Sri Lanka heeft een lange koloniale geschiedenis, het ligt op de Zijderoute en heeft dus Engelse, Nederlandse, Portugese maar ook Chinese en Arabische mensen verwelkomd.
Die openheid van Sri Lanka voor andere nationaliteiten en godsdiensten (naast boeddhisme ook islam, katholicisme en hindoeïsme) maakt volgens haar het verschil in hoe mensen in Sri Lanka met gastvrijheid omgaan.
Na twee jaar in België voelt ze dit soms een beetje als gemis aan. Soms wil ze gewoon komen koffie drinken en voelt het alsof ze daar twee maanden op voorhand een afspraak voor moet maken.
Chaya dacht hier snel een job te vinden maar in de praktijk is alles veel complexer dan gedacht.
Toen Thibaud met de idee speelde om zelf betere reizen aan te bieden naar dit prachtige eiland met zoveel geschiedenis, was dit de gedroomde manier voor haar om hier aan de slag te gaan.
Passiko Voyages was geboren en Chaya mag zich medeoprichter noemen. Ze houdt zich nu bezig met het ontwerpen van een nieuwe website en een aangepaste brochure. Daarnaast verzorgt ze de marketing, social media en bepaalde operationele onderhandelingen met partners in Sri Lanka.
VERSCHIL
Ik stel de vraag waarom iemand zou kiezen om met Passiko te reizen. Het antwoord is uitvoerig.
In eerste instantie is Thibaud met zijn grote ervaring in de sector zich heel bewust van een aantal belangrijke accenten die hij kan leggen en die de grote reisagentschappen niet aanbieden.
Chaya is door haar roots de expert wat betreft alle info over het land. Zo kan u hiken door de ongerepte natuur, waar u plotseling gezelschap kunt krijgen van apen, slangen en zelfs olifanten. Alleen zal Chaya u proberen bewust te maken van de functie van de olifanten als huis/lastdier en hoe er langs beide zijden met meer respect kan omgegaan worden. Uw selfie zo dicht mogelijk bij de olifant zal niet haar prioriteit zijn. Kokosnoot en de geur van currybladeren zullen uw maaltijden tot een waar feest maken. Kortom, u krijgt het land van binnenuit, kleinschalig en gepersonaliseerd, opgeluisterd door muziek en dans, die andere passie
van Chaya. Zo trad ze onlangs nog op met traditionele dansen tijdens Borgerrio. De ideale mix krijgt u bij de groepsreis van maximum vijftien personen waarin alle troeven van het eiland zijn verzameld. De prijs vindt u op de website. De vlucht moet u wel nog zelf boeken. In deze vijftien dagen kan u vlotjes het hele eiland dat ongeveer zo groot is als België en Nederland samen, leren kennen. Waar wacht u nog op?
www.passikovoyages.com info@passikovoyages.com
Thibaud en Chaya vormen samen Passiko Voyages.
Foto: Ernest VANRINTEL
De zijspiegel
WIJKDICHTERWOORDEN
RUIS
Machteloos verzet
Deze wijk is niet los van de wereld, kan het niet, mag het niet zijn.
Daarom wilde ik vanuit deze plek mijn machteloze woede uiten
t.a.v. wat er in Gaza gebeurt.
Een groot deel van de wereld kan huilen, krijsen, vloeken, betogen, vuisten ballen, op tafels slaan, aanklachten formuleren, zijn koning laten spreken…
Tegenmacht is ons ontnomen.
We moeten de schande dragen van humanitair onvermogen.
Woorden heb ik er niet meer voor.
Ze zijn op, krachteloos, losse futloze letters in de wind en reiken daarenboven toch niet verder dan onszelf. Dus…
Wim VERZELEN
ik spit de aarde om ondergronds graaf tunnels in het duister knip het licht uit in de ruimte onder de randen van mijn nagels kruipt zwart zand op de zolen van mijn voeten groeien schimmels
ik rouw anders
ik zoek naar verbinding leg mijn oor op de aarde wil de zee horen of een moederhart een geluid dat rustig maakt maar ik hoor alleen maar ruis
de gonzende onrust in een hoofd dat tolt en tolt en tolt en tolt en tolt en tolt en tolt en tolt en tolt het stopt nooit
steeds weer die beelden, die verschijnen de gezichten, een neus, de contouren van de lippen, de gezichten, de tranen de bloemen die in het midden van de tafel staan te verwelken
rode tulpen rode tulpen in een groene vaas op de marmeren tafel handen die uit ongemak constructies bouwen uit kaarsvet, een papiertje verbrande vingertoppen
de aarde smaakt bitter het zand schuurt op mijn tong de aarde kruipt onder mijn huid
ik rouw anders
Roos De Buysscher Stop de genocide
Gangmarkt 2025: grote dromen van kleine mensen
Op 22 juni was er een Gangmarkt in ‘t Groen Kwartier. Vanaf ‘s middags tot een uur of zeven ‘s avonds konden lokale creatievelingen hun producten tonen en verkopen aan het publiek. (Yo VAN DEN BULCK )
’t Groen Kwartier
Dat ‘t Groen Kwartier een bruisende wijk is geworden, is geen nieuws.
Bij Gasthuis 28 valt er van alles te beleven: van films over schaken en interessante lezingen tot kookworkshops en activiteiten voor kinderen. Zelfs een levendige Makersmarkt hoort erbij.
Bewoners of buren die eigengemaakte spullen aanbieden kregen op 22 juni de kans om hiermee naar buiten te treden.
Aanbod
Naast de vaste waarden zoals kera -
Beleving
Zelf nam uw reporter deel aan de markt met klein mozaïekwerk — een uit de hand gelopen hobby waarbij ik uiteenlopende materialen verwerk, van marmer tot gebroken tegels en serviesgoed. Mijn buurvrouwen en vriendinnen stelden hun verzameling keramiek en schilderkunst tentoon.
Overpeinzing
Sinds de inmiddels haast vergeten coronaperiode merken we een duidelijke heropleving van keramiek in het creatieve proces. Iedereen wilde toen wel iets “met zijn handen” proberen. Bij sommigen bleef het bij een aantal
miek, kon je snuisteren tussen babykleertjes, proeven van huisgebakken koekjes en genieten van pannenkoeken, vers gebakken door de scouts uit de buurt.
Verrassende nieuwkomer bij deze editie is Sober Sailor, een man die zichzelf het mutsen breien eigenmaakte.
Postkaartjes zijn te vinden bij verscheidene standen o.a. bij een “Poezenmadam”. De lange rij tafeltjes — elk voorzien van twee stoelen voor de deelnemers — vormde een bonte verzameling aan kraampjes en eindigde met een stand vol eigengemaakte kaarsen.
workshops. Het al dan niet gelukte resultaat wordt nu gretig aangeboden op rommelmarkten (ook hier dus).
Grafisch werk zit ook in de lift. Technisch steeds toegankelijker heeft dit vooral zijn weerslag in postkaarten, in alle mogelijke kleuren. Humor speelt hier ook een belangrijke rol zoals bij de Zeverij. ‘Maar ik ben toch kalm’ is een uitspraak die de maker aanbiedt in klein en groot formaat en op totebags.
Verhalen
Het leukste aan de markt zijn de verhalen achter de deelnemers. Zo bood een ouder vriendinnenpaar de collectie keramiek van de overleden echtgenoot aan. Met de dumpingprijzen bestatigde de weduwe dat ze alles zo snel mogelijk kwijtwilde ... Ook de ‘mutsenmaker’, professioneel verbonden aan café Tati kwam zeer origineel uit de hoek. Alles aan zijn stand voelde authentiek: zijn persoonlijkheid, zijn product en bovenal het verhaal dat hij vertelde. Na een periode van overmatig drankgebruik bracht zijn nuchtere levensfase opvallend veel vrije tijd. Toen
hij in een oud Tiny kinderboek een afbeelding zag van een kapitein met een muts, wist hij dat hij deze muts wilde maken. Hij leerde zichzelf breien en hield alle vooruitgang nauwlettend bij in een ‘schetsboek’. Het resultaat mag er zijn en hij verkocht dan ook een aantal wintermutsen op een zomerse dag! Japanse geluksballen en ecologische schapenwol waren een andere verrassende combinatie bij de stand van een Joodse vrouw. Temari is een traditionele Japanse kunstvorm, waarbij handgemaakte decoratieve bollen worden vervaardigd. De kunst wordt beoefend door een Belgisch koppel dat naar de Eifel is verhuisd, waar ze hun eigen schapen hoeden en de wol gebruiken voor hun creaties. De Japanse ballen worden in verschillende formaten aangeboden en bevatten elk een eigen boodschap, alleen voor de koper, al blijft ze wel geheim in de kern van de bal.
De dame vertelt gretig over haar producten, heel de middag bijgestaan door haar zoon.
Rest
Een uitgebreide bespreking van elke stand voert ons te ver, maar ik wil nog graag een meubelmaker vermelden, evenals een leuk koppel: zij bood kinderkleding aan, terwijl hij — oorspronkelijk uit verveling — begon met het bakken van koekjes. Inmiddels hebben ze elk hun eigen stand naast elkaar en worden de koekjes zeer gesmaakt.
Besluit
Deze editie van de Gangmarkt was weerom een succes. Het blijft een mooi en gratis initiatief in ‘t Groen Kwartier; de toevoeging van twee circusvoorstellingen zorgde voor extra sfeer.
Verkoop van wol en Japanse geluksballen. Foto: Yo VAN DEN BULK
Buurtbewoner en kwaliteitscoördinator Sanne Voets bouwt aan warme, creatieve opvang in vier scholen.
Sanne Voets verbindt Zurenborgse opvang
over de netten heen
Sinds augustus 2024 werkt Sanne Voets als kwaliteitscoördinator bij het Stedelijk Onderwijs voor de voor- en naschoolse opvang in de Zurenborgwijk. In die rol overschrijdt ze grenzen, letterlijk en figuurlijk. Ze is de enige medewerker die netoverschrijdend werkt in vier verschillende scholen. (Annelies DE MUL)
“De kruisbestuiving tussen de onderwijsnetten is soms uitdagend,” vertelt ze, “maar ook heel verrijkend. Elke school heeft haar eigen identiteit, noden en accenten. Die diversiteit vraagt om een flexibele, afgestemde aanpak en dat is precies wat dit werk zo waardevol maakt.”
Thuis in de wijk, aan het werk voor de wijk
Sanne woont sinds 2016 in de Klokstraat, midden in Zurenborg. De wijk is voor haar niet zomaar een werkplek, maar een leefomgeving die ze door en door kent. “Het is een enorme meerwaarde om professioneel actief te zijn in je eigen buurt ”, zegt ze. “Je voelt de energie van de wijk, je ziet waar de noden liggen en je kent de mensen. Dat geeft een extra laag aan alles wat ik doe.”
Dankzij haar lokale verankering kan Sanne makkelijker een breed draagvlak creëren voor vernieuwing en samenwerking. “Je zit letterlijk in dezelfde straten als de ouders en kinderen voor wie je werkt. Dat zorgt voor korte lijnen, maar ook voor veel vertrouwen.”
Vier scholen: dat betekent ook vier werelden
De opvang in Zurenborg wordt georganiseerd in vier basisscholen, verspreid over drie onderwijsnetten:
• De Brug (katholiek net)
– Grote Beerstraat
• De Dageraad (katholiek net)
– Lange Altaarstraat
• Crea 16 (stedelijk net)
– Grote Hondstraat
• De Leertuin (protestants-christelijk net) – Korte Altaarstraat
Elke school heeft haar eigen unieke sfeer, structuur en doelgroep. Sanne Voets beweegt zich flexibel tussen die contexten en slaagt erin de
gemeenschappelijke lijnen te zien, zonder de eigenheid van elke school uit het oog te verliezen.
Een pedagogische coach met creatieve roots
Met vijftien jaar ervaring in de kunsteducatieve sector en als pedagogisch coach, vertaalt Sanne haar achtergrond in een duidelijke visie op opvang. Ze gelooft sterk in de kracht van creativiteit, spel en keuzevrijheid. “Opvang moet meer zijn dan ‘wachten tot mama of papa komt’. Het moet een plek zijn waar kinderen zichzelf kunnen zijn, tot rust kunnen komen én nieuwe dingen ontdekken.”
Afstemming op maat: van yoga tot kampmateriaal
Kinderen verschillen, ook in wat ze nodig hebben voor hun welzijn. Sommigen willen na een schooldag ontprikkelen in stilte, anderen hebben juist nood aan fysieke actie. Daarom werkt Sanne Voets met een aanbod op maat, afgestemd op de noden van de kinderen.
Een concreet voorbeeld hiervan zijn de acht rondreizende koffers die op de verschillende locaties worden ingezet met onder andere :
Een lichtbak met transparante figuren voor rustige, visuele prikkels, ideaal voor de sensomotorische didactiek van jonge kinderen van 2,5 tot 8 jaar. Een koffer met oude lappen stof, touwen en klemmen: om kampen te bouwen, alleen of samen. Perfect voor kinderen die nood hebben aan afzondering of vrij spel.
Een natuurkoffer gevuld met dennenappels, takjes, steentjes en andere natuurlijke materialen. Hiermee kunnen kinderen bijvoorbeeld de ene dag een dierentuin bouwen of ook gewoon tot zichzelf komen.
“Door dit soort mobiel en thematisch
materiaal kunnen we inspelen op diverse noden zonder alles permanent ter plekke te hebben”, legt Sanne Voets uit. “Het draait om keuzevrijheid en het terug aanleren van spelvaardigheden, want er heerst bij sommige kinderen een zekere speelarmoede.” Coachen, verbinden en versterken Als kwaliteitscoördinator coacht Sanne de opvangteams in de vier scholen. Ze organiseert overlegmomenten, intervisies en zet in op professionalisering. “Zo hebben een aantal vrijwilligers een traject gevolgd aan de Karel de Grote Hogeschool. Ze leerden er onder meer technieken om rust te creëren, verbindend te communiceren en spel te begeleiden. Die expertise zie je nu elke dag terug in de praktijk.” Sanne gaat ook actief op zoek naar externe partners. Zo leidde een samenwerking met een yogacoach tot kleinschalige sessies waarin kinderen leren ontspannen en tot rust komen, iets waar steeds meer behoefte aan is.
Een ander voorbeeld richt zich op oudere kinderen, die soms minder gemakkelijk tot spelen komen. Door op een gezonde en verantwoorde manier digitale media in te zetten, via vlogs en stop-motionfilmpjes, worden zij op een eigentijdse manier betrokken. Zo wordt het dagelijks leven in de opvang in beeld gebracht, wat de band tussen ouders, leer-
krachten en vrijwilligers versterkt. Bovendien vergroot dit de toegankelijkheid van de opvang voor kwetsbare groepen.
Toekomstplannen: een handwerkatelier voor jong en oud
Een nieuw project dat in ontwikkeling is, is het intergenerationele handwerkatelier. “ We willen een ruimte creëren waar kinderen en buurtbewoners samen kunnen naaien, knutselen en werken met textiel ”, zegt Sanne. “Met oude lakens en restjes stof bouwen we letterlijk aan een warme plek: zacht, veilig en verbindend.” Het atelier zal vorm krijgen in het volgend schooljaar van 2025 en Sanne Voets is nog op zoek naar helpende handen uit de buurt. “ We zoeken geen professionals, maar mensen met goesting. Iedereen die graag creatief bezig is en iets wil betekenen voor kinderen, is welkom.” Ben jij handig met naald en draad of help je graag kinderen iets moois maken? Voor het nieuwe handwerkatelier zoeken we buurtbewoners die willen meewerken aan een warme, creatieve plek.
Sanne Voets zorgt voor naschoolse opvang. Foto: Annelies DE MUL
Italiaanse wijn, bijzondere wijn
Italië is een ideaal wijnland: In 20 regio’s groeien 545 druivenrassen. Het is de grootste wijnproducent van de wereld. Italiaanse wijn heeft een grote diversiteit en hoge kwaliteit. (Renee DUFAIT)
De rode wijnen zijn krachtig en rijk aan tannine, de witte fris. Wellicht kent u er enkele van: chianti, barolo, sangiovese, nebbiolo, primitivo, pinot grigio, glera, verdicchio, montepulciano, vermentino, bardo, trebbiano, barbera, brunello,…?
Geen wonder dus dat onze buurman Stefan Coucheir, met een passie voor Italiaans eten en Italiaanse wijn, Italiaanse wijn via ‘EDOARDO’ invoert en verkoopt. Regelmatig organiseert Stefan Coucheir een wijnproeverij en daar ging ik naartoe.
Het begon met een webshop waarbij Stefan Coucheir samenwerkte met het ‘BEVOVINI’, een gevestigde importeur van Italiaanse kwaliteitswijnen uit Kasterlee. Toen de importeur van ‘BEVOVINI’ op pensioen ging, zette Stefan Coucheir met ‘EDOARDO’ de activiteiten van Bevovini verder. Stefan Coucheir had een opleiding toegepaste economie. Hij is bedrijfsadviseur en ziet dit als aanvulling en afwisseling op zijn hoofdactiviteit. Hij stelde geleidelijk een groot assortiment uit vaste en nieuwe wijnhuizen samen.
Het team van Edoardo is nu ook versterkt met drie jonge wijnliefhebbers: Louis Coucheir, Louis Van Bouwel en Vik Willems. Zo kunnen deze proeven van het ondernemerschap, terwijl ze nog studeren en geeft dit veel energie om de wijnhandel verder uit te bouwen.
Het is de bedoeling om minstens elk seizoen een wijndegustatie te plannen in het kantoor Cozy Ozy in de Cogels Osylei, 19, Berchem.
Hoe gaat dat, wijn proeven? Er zijn drie grote groepen wijnen uitgestald: prosecco, witte en rode wijn. Er is ook een
plekje voor rosé. De flessen hebben allemaal een nummer en worden koel gehouden. Op tafel liggen de productiefiches met de benamingen en gegevens van de wijnen: het jaartal, de streek van herkomst, de druivensoort, het wijnhuis dat de wijn bottelde, het alcoholpercentage, de prijs, waarbij serveren, een beschrijving van de geur en de smaak, bijvoorbeeld aroma’s van fruit, bloemen, kruiden, hout, chocolade, citrus, honing, boter, … Dan start het proeven: niet zomaar glas na glas leegdrinken, maar eerst kijken naar de kleur en helderheid, terwijl de wijn gewerveld wordt in het glas. Dan snuiven en de aroma’s ontdekken, tenslotte voorzichtig proeven en letten op zuurgraad, zoetheid, body, … Hoe beter alles in balans is, hoe beter de wijn! Wat niet uitgedronken wordt, mag in een soort vaas weggegoten worden.
De ervaring
Stefan Coucheir laat me witte wijnen proeven: uit Piemonte ‘die fris met wat mineraal is’, uit een kleinschalig wijnhuis en een soave, ‘een blend van verschillende druiven’. Dan een greco, die ‘iets voller is’ en een montefalco, uit het hart van Umbrië en een lugana ‘wat boterachtiger‘. En als rode: één uit puglia ‘die heeft hout maar is ook fruitig en is niet te krachtig’, gemaakt van een druifvariant negroamaro uit Zuid-Italië’ en één uit Campanië ‘met rood fruit als kersen’ en een chianti ‘100% sangiovese’...
Voor mij is deze wijntaal een geheimtaal, waar ik nu de eerste woordjes van leer en aan u doorvertel! En als Stefan Coucheir nog een wijnproefavond organiseert, kan ik u alleen maar aanraden deze wereld te ontdekken!
MEER INFO
www.edoardo.be
Contact voor de pers: Stefan Coucheir Eigenaar Edoardo stefan@edoardo.be 0495/79.80.91
De juiste druiven, de basis van een goede wijn. Foto: Jörg PYL
Tranquilo: het verhaal van Daniel en Mireille op de Dageraadplaats
Van een idee aan de keukentafel tot een levendige zaak op het plein: het verhaal van Daniel en Mireille is er één van lef, vertrouwen en liefde voor horeca. En of je nu kwam voor de taco of straks blijft hangen voor een Margarita, Tranquillo is the place to be. (Cleo KLAPHOLZ )
Wie de voorbije maanden eens over de Dageraadplaats wandelde, kon er niet naast kijken: Tranquilo, het kleurrijke Mexicaanse restaurant dat sinds oktober 2024 een nieuwe wind liet waaien over het plein. Achter de tropische gerechten en zomerse sfeer schuilt een warm familieverhaal, van een moeder en zoon die hun hart en ziel in deze plek staken. En binnenkort beginnen ze een nieuw hoofdstuk te schrijven voor deze zaak.
Een zaak op het plein waar ze opgroeiden
Daniel en zijn mama verhuisden jaren geleden vanuit Nederland naar België. Daniel was toen nog een kind, samen met zijn zussen groeide hij op in de wijk Zurenborg. “Een zaak openen op de Dageraadplaats, dat voelde als thuiskomen,” zegt Mireille glimlachend. Het was geen toeval dat het hier moest gebeuren. “ We hebben altijd in deze buurt gewoond. Er zit zoveel karakter in deze plek, het voelde bijna symbolisch.”
Een spontane sprong in het diepe Tranquilo kwam er op een onverwacht moment. Daniel had ervaring als mixologist in de bar van Botanic
Sanctuary, maar had nooit in een keuken gestaan. Toen een kennis vroeg of hij zijn Mexicaans restaurant niet wilde overnemen, maakten Daniel en zijn moeder er aanvankelijk een grapje over. “ We zeiden lachend: wat als wij het gewoon openen? ” Maar voor hij het goed en wel besefte, was zijn moeder al bij de bank langs geweest. Twee weken later was de overname rond en op 18 oktober 2024 openden ze de deuren. “Het was spannend,” vertelt Mireille. “Maar we hadden al vaker samengewerkt, dus we wisten: dit gaat klikken.” Zijzelf heeft haar hele carrière in de hospitality gewerkt en vond in deze zaak een logische volgende stap. “Gastvrijheid zit bij ons in het bloed.”
Een jaar vol warmte en inzichten Tranquilo werd snel een vaste waarde op de Dageraadplaats. De Mexicaanse keuken, de levendige sfeer, de persoonlijke aanpak: het sloeg aan.
Maar toch groeide het besef dat het pand niet ideaal was om als volwaardig restaurant te blijven draaien.
“Het had zijn charme,” zegt Daniel, “maar we botsten op praktische grenzen. Je kan geen grootschalige
keuken draaien in een plek die daar niet voor gebouwd is.”
Wat ze wél zagen? De potentie van de ruimte als bar, intiem, gezellig, met sfeer. Dat in combinatie met klanten die laaiend enthousiast waren over Daniel zijn cocktails, bracht hen bij het nieuwe concept.
Dezelfde naam, een nieuw concept Vanaf 10 september 2025 wordt Tranquilo omgetoverd tot een cocktailbar met kwaliteitswijnen en fijne
Mail ons uw nieuws door
Omdat de redactie niet alles weet, vragen wij u om uw initiatieven, straatfeesten, tentoonstellingen, concerten, nieuwe handelszaken, enz, aan ons te melden, liefst twee maand op voorhand.
Dan publiceren wij graag uw item in onze krant. Indien later, proberen wij wat mogelijk is.
Het is uw krant, Het is uw nieuws.
Mail naar: redactie@gazetvanzurenborg.be
hapjes. " We nemen afscheid van de taco’s, maar de essentie blijft: samen genieten, in een ontspannen setting,” zegt Mireille. Daniel zal zijn ervaring als mixologist volledig kunnen inzetten en ze blijven allebei aanwezig in de zaak, zij het in een iets andere rol. Tegelijk zetten ze ook stappen naar andere horeca-projecten. “ We hebben de smaak te pakken,” klinkt het. “Zurenborg was de perfecte plek om te starten, maar we dromen verder.”
Mirelle en Daniel in hun restaurant Tranquilo. Foto: Cleo KLAPHOLZ
Een gesprek met Emmanuel Van Kerckhoven, artistiek leider en bezieler BACH in de STAD
Het Bachfestival (14-20 september 2025)
Het wordt stilaan een traditie. In de maand september vindt er sinds enkele jaren een festival plaats met muziek van Bach gedurende een week in de Sint-Norbertuskerk, de Carolus Borromeuskerk en nog andere locaties in het Antwerpse. (Wim VERZELEN )
Wie is Emmanuel Van Kerckhoven?
Een prettige babbel met een gedreven en bevlogen organist van de Sint-Carolus Borromeuskerk maar – voor ons – in de eerste plaats van het barokorgel in de Sint-Norbertuskerk. Emmanuel Van Kerckhoven heeft zijn hart verpand aan dat dieprode orgel vooraan in de kerk, dat hij uit een kerk in Hoogvliet (Nederland) haalde, naar eigen inspiratie heeft laten ombouwen en zo tot het zijne heeft gemaakt. Naast zijn werk in de Antwerpse kerken speelt hij geregeld concerten in binnen- en buitenland, en wisselt hij concerten uit met organisten in Europa. Volle bos warrig haar, ogen strak op de partituur, handen zelfverzekerd op de toetsen en voeten in stralend witte sneakers die dansen over de pedalen. In de tijd van ons gesprek bereidde hij een Bachconcert voor in de Grote Kerk in Breda.
Maar zijn binding met dit Norbertusorgel is wel de aanleiding geweest voor het opzetten van een breder Bachfestival in Antwerpen. Met ondertussen een eigen organisatie: BACH in de STAD (www.bachindestad.be), het eigenlijke onderwerp van ons gesprek.
Achtergrond Bachfestival
Van Kerckhoven was de bezieler om vanuit zijn dubbele positie in de Sint-Norbertuskerk en de Sint-Carolus Borromeuskerk “iets meer gestructureerds” in elkaar te boksen rond de grootste componist Johann Sebastian Bach. De stad heeft immers mooie en karakteristieke plekken om zoiets met stijl te organiseren.
Tegen de herfst aan (september is voor hem de aangewezen tijd) is er zodoende elk jaar een krachtig en breed (qua variatie) Bachfestival gegroeid. Nu al voor de vijfde keer, een lustrum dus.
De vorige jaren waren zo goed als alle concerten uitverkocht, de aanloop naar dit jaar laat dat ook wel vermoeden. “ Er komen steeds nieuwe mensen bij die met ons samen willen werken. “Ik hoop dat het festival ondertussen goed gekend is bij de Zurenborgers zelf.”
“Ook qua uitvoerders is er veel belangstelling om te komen, we krijgen uit die hoek vaker vragen, waardoor we kunnen selecteren. Er is daarnaast een heel goed team dat echt het festival draagt en ons via reclame en informatie zichtbaar maakt. Er is dynamiek, maar ja, vanzelf gaat het niet. Budgettair is dat hoge niveau handhaven niet vanzelfsprekend.”
Het is dit jaar een feesteditie die om extra aan -
dacht vraagt. Bij de laatste Bachcantate op 25 mei in de Sint-Norbertuskerk hoorde ik hem een dringende oproep doen om BACH in de STAD in leven te houden. “Dat was inderdaad geen overdreven oproep!” Financiële perikelen hangen/hingen boven het hoofd van het hele project: de Bachcantates tijdens de zondagsmis, het Bachfestival in september, en de Abendmusiken, de intieme concerten op mooie locaties in de stad.
“Het is niet vanzelfsprekend om samenwerkingen op te zetten rond sponsoring. Op dit ogenblik zijn er weer een aantal perspectieven maar het blijft keihard werken.”
Lustrumfestival 14-20 september
Gelukkig kan nu toch wel weer alle aandacht gaan naar het aankomende Bachfestival in september. Het festival start op 14 september om 11 uur met de Bachcantate in de SintNorbertuskerk. BVW 137 Lobe den Herren, den mächtigen König der Ehren, een krachtige cantate die op zichzelf bijzonder uitnodigend is. Een mooie start van wat belooft een boeiend festival te worden.
Het is een mooie ontsluitende traditie die wij Zurenborgers met zorg en enthousiasme actief moeten ondersteunen al zeker door erbij te zijn en te genieten!
Ik vroeg aan Van Kerckhoven wat hij verder als hoogtepunten van het nieuwe festival vond. Zijn reactie ging uit naar de Rotterdamse stadsorganist Adriaan Hoek die Bach zal spelen op donderdag 18 september. Een organist die daarnaast ook andere muziek in zijn mars heeft. Hij speelt onder meer vaak in de Rotterdamse Doelen op het gigantische concertorgel daar. Op zaterdag 20 september zal het Luthers Bachensemble uit Groningen het festival afsluiten, het wordt één groot Bachfeest!
En het festival in zijn geheel:
- De Bachcantate in de kerk op Zurenborg op 14/9. BWV 137 is een Lofprijzing met volle muzikale kracht en inhoudelijke overtuiging met het eigen barokensemble The Antwerp Baroque Orchestra onder de leiding van Emmanuel en met het koor Het Groot Akkoord o.l.v. Els Spanoghe. Emmanuel hoopt – en ik met hem – dat alle luisteraars ook trouw zullen blijven aan de religieuze omkadering en zo de hele viering compleet meemaken.
- Een ontmoeting met Bach via de voor velen nog vertrouwde stem van Bart Stouten, ex-Klara radiomaker, en iemand die helemaal vervoerend over Bachs muziek kan vertellen en nu zal inzoomen op Bach als vader van de klassieke muziek. Op 15/9 in het mooie Snijders & Rockoxhuis.
- De “stedelijke” ontmoeting met Bach via de klokken van de beiaard van de kathedraal die over de stad zal klinken en tegelijk in alle rust beluisterd kan worden dit jaar op 17/9 in de binnentuin van Dille en Kamille, Vleminckstraat 9.
- De concerten van Adriaan Hoek en van het Luthers Bachensemble.
En daarnaast…De Sint-Norbertuskerk is een open kerk Het Festival was het grootste luik van ons gesprek, maar Van Kerckhoven heeft ook zijn gedachten laten gaan over de rol van de Sint-Norbertuskerk voor de wijk. Dankzij een supergemotiveerd vrijwilligersteam zijn de deuren van de kerk nu weer vaker open. Emmanuel oefent zelf geregeld op het orgel in de kerk. “Kom eens binnen” is zijn uitnodiging. Het zou mooi zijn als de drempel naar de kerk wat lager werd, ook voor andere evenementen. Waarom niet een plek geven aan lokale kunstenaars bijvoorbeeld… “ De kerk is veel meer dan het religieuze aspect, het is ook het culturele, ze wil openheid uitstralen en verbinding maken met wie hier leeft”.
Het parochieteam staat steeds open voor suggesties: zie de website: www.sintnorbertuskerk.be Voor meer informatie en tickets van het Bachfestival: www.bachindestad.be/bachfestival
Emmanuel Van Kerckhoven aan het orgel. Eigen foto
Nieuwe dichtbundel Contrapunt van Willem Persoon
Ter gelegenheid van zijn eenentachtigste verjaardag publiceerde Willem Persoon de dichtbundel Contrapunt met aandacht voor Zurenborg, Stekene en het land van Waas. De gedichten ademen herinneringen, anekdotes en overpeinzingen over het ouder worden. (Jörg PYL)
Willem Persoon werd geboren in 1944 in Stekene. Hij werkte als journalist bij Gazet van Antwerpen en debuteerde in 1972 als dichter met de bundel Stuipen naar de middag Er volgden nog elf gewone bundels en in 2014 zijn Verzamelde gedichten - Persoonlijk 1969 – 2014. Daarnaast publiceerde hij twee romans, Magie in de meander en Lord Byron Rockstar. Daarna volgden Our Soldiers, Sub Rosa en Paaiplezier, bundels geïllustreerd met werk van zijn partner, grafica Veerle Rooms. De kaft van Contrapunt werd ook ontworpen door Veerle Rooms. Willem Persoon woont afwisselend in Zurenborg en in Stekene.
Contrapunt
De titel Contrapunt verwijst naar een term in de muziek. Dit is een techniek waarbij twee of meer van elkaar verschillende melodieën of stemmen in hetzelfde muziekstuk gelijktijdig worden gespeeld en ondanks de verschillen toch harmonieus en in evenwicht samenklinken. De term contrapunt stamt uit het Latijn, punctus contra punctum, noot tegen noot. Een voorbeeld van contrapunt is de fuga, een compositievorm waarbij een thema door verschillende stemmen of melodieën wordt herhaald of nog eenvoudiger een canon, zoals het alom bekende Broeder Jacob. Dit begrip wordt uitgelegd aan het einde van de dichtbundel, maar is noodzakelijk om de structuur van deze bundel te begrijpen. De verschillende werelden of melodieen staan in deze volgorde: Zurenborg, Antwerpen, een beetje Zuid-Afrika, Stekene en omgeving en de grensstreek. Daartussen bewegen zich beschouwende gedichten over het ouder worden en algemene thema’s. Dat zijn niet toevallig de streken waar zich het leven van Willem Persoon afgespeeld heeft. Een aantal van de Zurenborgse gedichten deed ook mee met Poëzievensters Zurenborg.
Hopen en vergeten
Het openingsgedicht van deze bundel drukt naast twijfel ook een zekere berusting uit en besluit met
dagen met veel zon en donker/ met almaar hopen en weer vergeten/ het vrolijk lachen en het stil verdriet Hiermee is de toon van de bundel gezet, een terugkijken met een zekere weemoed waarmee de dichter vrede heeft genomen of heeft moeten nemen. Het gedicht Hoop wordt op pijnlijke wijze direct gevolgd door Victoria, een erg sterk gedicht over een Oekraïense vluchtelinge met een pijnlijke knipoog naar Ibsen: Victoria weet: alles is nu in puin in Charkov/ haar poppenhuis bestaat niet meer/ …Wij trachten het te begrijpen/ bij waanzin houdt het leven op. Deze twee gedichten over ouder worden en zijn, leiden ons naar Apologie van de Deserteur, een gedicht dat eerder gepubliceerd werd in Our Soldiers, over de waanzin van de oorlog en de diepe wonden van een soldaat of in bredere zin van de mens die de gruwel ervaren heeft.
Zurenborg Vanaf hier wordt de toon een beetje vrolijker. Gedichten over de Dageraadplaats, tram 11, de vijf bruggen onder de spoorweg en de toeristen die zich vergapen aan al dat moois. Wie in de wijk rondwandelt, kan de gedichten hier en daar ook ontmoeten aan enkele van de vele vensters waarop gedichten te lezen zijn. Met Aura en twee confronterende gedichten over gewenning gaat het via pijn en pijnbestrijding naar reïncarnatie: Rillend tot de oceanen/proberen de golven te trotseren/en dan leer je weer lopen/…/als een kind. Met een kort intermezzo over Zuid-Afrika, waar Willem Persoon ooit op culturele uitwisselingsreis was, keren de gedichten terug naar De Stad aan de Stroom
Stekene
In Stekense Gedichten keert de dichter terug naar zijn geboortestreek waar hij nu ook weer regelmatig woont. Verschillende straten, de kerk en het gemeentehuis krijgen meestal een kort gedicht, de toon wordt milder, de sfeer berustender. Ik ruik nog de geuren/ van vlas en vers hooi/ de vaart achteraan mijn tuin/ meandert naar het dorp. In het gedicht
Hellestraat (die straat bestaat echt jp) kan de dichter een grap niet laten: De Hellestraat is de hemel op aarde De gehuchten Heikant, Kemzeke en Klein Sinaai sluiten het hoofdstuk Stekene af. Er volgen vier gedichten over de Grensstreek want Stekene ligt op weg van Sint-Niklaas naar Hulst. Hier krijgen wij ook een glimp van Reinaert De Vos te zien. De Envoy aan het einde legt het begrip contrapunt nog eens uit en nodigt de lezer impliciet uit de bundel te herlezen, want niet alleen de gedichten vertellen een
verhaal, de structuur van de bundel vormt ook een verborgen gedicht.
Willem Persoon, Contrapunt, 42 pp. Uitgeverij HET PUNT, Dendermonde ISBN 9789460798405 - 15 euro. Deze bundel kan ook toegestuurd worden. Met portkosten: 20 euro per bundel.
Bankrekening: BE47 7511 0037 9680 Graag een mailtje ter bevestiging: willem.persoon@telenet.be https://www.persoonlijk.info De bundel is ook verkrijgbaar op de
opendeurdagen van de Foundation V-R, Cogels Osylei 7, 2600 Berchem op volgende weekends: 23 en 24 augustus 2025 en 20 en 21 december, telkens van 11 u tot 18 u. Ook het atelier van Veerle Rooms kan dan bezichtigd worden. www.foundation-vr.be
Willem Persoon met zijn dichtbundel Contrapunt Foto: Veerle ROOMS
Artiesten en bands van over de hele wereld in De Roma
De Roma ontvangt artiesten en bands van over de hele wereld. Dat is ook in het nieuwe seizoen 2025-2026 niet anders. Samen brengen ze een unieke mix van genres, invloeden en ideeën tot op
The Midnight
Het Amerikaanse synthwave-duo
The Midnight opent het nieuwe seizoen van De Roma met een bezwerende trip van elektronische beats en soundwaves. Hun muziek neemt je mee op een nostalgische reis door de jaren tachtig. Kom af, want het is meteen ook de allereerste keer dat je onze gloednieuwe parketvloer kan bewonderen die we deze zomer gelegd hebben! vr 26 september - 20:00 staand - € 27/25
Maggie Reilly groeide in de jaren tachtig aan de zijde van Mike Oldfield uit tot een wereldwijd popfenomeen. Samen maakten ze iconische nummers als Moonlight Shadow, To France, Foreign Affair en de Hall & Oates-hit Family Man. In 1992 scoorde ze nog een wereldhit met haar eigen nummer Everytime We Touch Tijdens haar Moonlight Shadow Tour 2025 neemt ze je mee op een tocht door haar carrière van meer dan vier decennia muziekgeschiedenis. Moonlight Shadow Tour 2025 zo 5 oktober - 20:00 zittend - € 39/37
De klassieke r&b wordt door het Londense trio FLO in een gloednieuw jasje gestoken. Denk aan loepzuivere harmonieën, catchy lyrics en een vleugje nostalgie à la Destiny’s Child en Mary J. Blige. Met fans als Missy Elliott en SZA gaat het hard voor FLO. Hoog tijd dus voor een eerste passage in België.
Access All Areas Tour ma 6 oktober - 20:00 staand - € 33/31
tussen Ross Godfrey en Skye Edwards blijft de Londense band Morcheeba één van de meest geliefde en invloedrijke namen in de elektronische muziek. Met hun kenmerkende mix van triphop, soul en downtempo verkochten ze wereldwijd miljoenen albums. In de Roma blikken ze terug op hun rijke oeuvre én stellen ze hun nieuwe album Escape The Chaos voor. di 7 oktober - 20:00 staand - € 39/37
SYML
Met niet meer dan een piano, een akoestische gitaar en zijn gouden stem weet SYML - ‘simpel’ in het Welsh - diep te ontroeren. Na zijn prachtige optreden in 2023 stelt de singer-songwriter uit Seattle dit najaar zijn derde soloalbum Nobody Lives Here voor: zijn meest heldere en scherpe plaat tot nu toe. wo 15 oktober - 20:00 staand - € 32/30
Gurevich
Met haar intense teksten en duistere thema's kroont Michelle Gurevich zich tot de koningin van het melodrama. Op haar nieuwe album It Was the Moment toont ze zich zowel van haar meest kwetsbare als meest expressieve kant. Ondanks haar Lynchiaanse stijl doorweeft de geniale singersongwriter haar songs met een flinke knipoog en de nodige dosis humor. do 16 oktober - 20:00 staand - € 27/25
Chet Faker
Chet Faker is het muzikale alias van Nicholas Murphy. De Australiër staat bekend om zijn unieke mix van soul, elektronica en lo-fi pop. In 2014 brak hij wereldwijd door met het bekroonde debuutalbum Built On Glass, dat hits opleverde zoals Talk Is Cheap, Gold en 1998. Na een inter-
het prachtige podium in Borgerhout. We presenteren je graag een overzicht van de enorme muzikale rijkdom die ons vanaf eind september te wachten staat.
mezzo onder zijn naam Nick Murphy, keerde hij in 2021 terug naar zijn roots als Chet Faker met het album Hotel Surrender, vol beats en introspectieve teksten. Live staat Chet Faker bekend om zijn sfeervolle, meeslepende shows, waarin hij moeiteloos schakelt tussen intiem en dansbaar. ma 20 oktober staand - € 37/35
Sara Correia
De Portugese zangeres Sara Correia gaat op tournee met haar nieuwste album Liberdade. Ze verzamelt een aantal van de beste tekstschrijvers en componisten van vandaag achter zich en maakt van de prachtige fado haar warme thuis. Zo werkt ze ook samen met haar band een fantastische live show uit: gekleurd en gelaagd door subtiele ervaringen met en invloeden uit andere genres. zo 26 oktober - 20:00 zittend - € 35/33
Deze fenomenale soulzanger ken je misschien wel van zijn samenwerking met The Roots. Hij was onder andere de krachtige stem op hun nummer The Other Side en maakte indruk tijdens hun Tiny Desk Concert. Voor zijn vocale bijdrage aan These Walls op Kendrick Lamars iconische album To Pimp A Butterfly won hij zelfs een Grammy Award. In de intieme setting van onze foyer, presenteert Bilal zijn nieuwe album Adjust Brightness di 28 oktober - 20:00 foyer staand - € 25/23
The Brand New Heavies Sinds hun debuut in 1990 zijn The Brand New Heavies geëvolueerd naar een indrukwekkende band die concertzalen over de hele wereld in vuur en vlam zet met een swingende mix van funky grooves en acid jazz. In De Roma komen ze een feestje
bouwen ter ere van het dertigjarig jubileum van hun succesalbum
Brother Sister Brother Sister 30 European Tour vr 31 oktober - 20:00 staand - € 35/33
Klaar voor één grote muzikale groepsknuffel? Na haar fenomenale doortocht in 2019 komt de Britse singer-songwriter Dodie opnieuw onze harten veroveren met haar tedere folkpop. Begonnen vanuit slaapkamer groeide Dodie in geen tijd uit tot een YouTube-fenomeen. Intussen heeft ze meer dan honderd uitverkochte shows op de teller. za 1 november - 20:00 staand - € 30/28
Door de jaren heen ontwikkelde Philine een geheel eigen geluid waarmee ze inmiddels miljoenen streams en views verzamelde. Ze stond in het voorprogramma van artiesten als Lizzy McAlpine, MEAU, Provinz, Froukje en Son Mieux. Haar muziek balanceert tussen emotionele diepgang, romantiek, psychologie en spiritualiteit. In AMOR nodigt ze je uit in haar zachte, dromerige wereld waarin ze je confronteert met de rauwe, eerlijke waarheden van het leven. vr 7 november - 20:00 Amor staand - €12/10
Droom Dit
Maggie Reilly
FLO
Morcheeba
Dertig jaar na de eerste ontmoeting
Michelle
Bilal
Dodie
Philine
Artiesten en bands van over de hele wereld in De Roma
Seks, geweld, liefde en de gewoonheid van het leven. De poëtische teksten van Droom Dit worden omhuld door een modern jasje van rauwe elektronische beats, dromerige gitaarlijnen en snijdende synthesizers. Voer voor fans van De Toegift, Johannes Is Zijn Naam en Eefje de Visser.
wo 12 november - 20:00
Amor staand - € 12/10
Klaar om uit je dak te gaan op hits als Connected en Step It Up? De legendarische Britse band Stereo MC's, opgericht in 1985 door jeugdvrienden Rob Birch en Nick Hallem, zakt af naar Antwerpen met zijn unieke mix van hiphop, rock, breakbeat en elektronica.
True to Life Tour - zo 16 november20:00 - staand - € 33/31
Grensverleggend, poëtisch en activistisch: Roufaida is een popartiest die met haar muziek voortdurend nieuwe ideeën verkent. Ze laat zich daarbij inspireren door haar Noord-Afrikaanse roots en Arabische poëzie. Beïnvloed door artiesten als Rosalía, Björk en Arooj Aftab combineert ze verschillende tradities en transformeert ze naar iets nieuws. di 18 november - 20:00 Amor staand - € 14/12
Het Amerikaanse zusterduo Larkin Poe brengt stevige indierock met een vleugje country. In De Roma stellen ze hun nieuwste album Bloom voor. Daarop brengen ze een verzameling liedjes die diepgeworteld zijn in de Amerikaanse muziek en werken ze samen met songwriter Tyler Bryant: een belangrijke stap in hun muzikale evolutie en de bevestiging van hun status als één van de belangrijkste namen in de hedendaagse indierock. vr 21 november - 20:00 staand - € 43/41
Stevige beats, speelse lyrics, onmiskenbare charme én energieke liveshows. Dat zijn de handelsmerken van de Amerikaanse rapper en songwriter Aminé. Op zijn meest recente album 13 Months of Sunshine duikt hij diep in zijn pen om misschien wel zijn meest persoonlijke plaat tot nu toe af te leveren
Tour De Dance 2025 vrijdag 28 november - 20:00 staand - € 38/36
Als er één band is die zich niet in een hokje laat duwen, dan is het wel Black Rebel Motorcycle Club. In De Roma vieren ze het twintigjarig jubileum van hun legendarische album Howl: een ode aan de vrijheid van een leven gedrenkt in pure rock. Howl 20th Anniversary Tour za 6 december - 20:00 staand - € 39/37
Met hun spectaculaire shows zetten de heren van The Bootleg Sixties al jaren concertzalen in binnen- én buitenland in vuur en vlam. Avond na avond brengen ze onvergetelijke liveversies van de meest legendarische songs uit de golden sixties. The Doors, Simon & Garfunkel, The Beach Boys, The Monkees, The Beatles, The Rolling Stones, The Who ... ze passeren allemaal de revue. zo 7 december - 20:00 zittend - € 29/27
neemt een mix van desert blues en elektropop mee op een Afrofuturistische reis. Naast haar solocarrière is Djely Tapa eveneens de hoofdvocalist van de Montreal-groep Afrikana Soul Sister en zet ze zich in voor gendergelijkheid en de ondersteuning van vrouwen van Afrikaanse afkomst. Haar single Le sais-tu? is een protestsong over geweld en discriminatie tegen vrouwen wereldwijd. di 16 december - 20:00 foyer staand - € 22/20
Magdalena Bay
Magdalena Bay brak in 2021 door met het album Mercurial World, waarmee ze meteen de harten van fans wereldwijd veroverden. Het Amerikaanse duo brengt een vernieuwende sound die het midden houdt tussen hyperpop, synthwave en experimentele elektronica. Live staat er geen maat op het duo, dat je zowel muzikaal als visueel overdondert met dansbare beats, glitchy grooves en hypnotiserende visuals. Als geen ander dompelt Magdalena Bay je onder in een futuristische wereld vol glitter en glamour. vr 13 februari - 20:00 staand - € 33/31
The Bootleg Beatles
The Bootleg Beatles zijn terug! De beste Beatlescoverband ter wereld neemt je mee terug naar de gouden hoogdagen van de Beatlemania. Wie The Bootleg Beatles live aan het werk ziet, zou zweren dat the fab four zélf op het podium staan. Tijdens hun nieuwe 5-tour spelen ze songs uit de vijf best verkochte platen van The Beatles: Rubber Soul, Revolver, Sgt Pepper, The ‘White Album’ en Abbey Road. Een niet te missen eerbetoon. Songs from The Beatles’ 5 Bestselling Albums zo 22 februari - 20:00 zittend - € 37/35
Het Quinteto Astor Piazzola ontstond in 1998, zes jaar na het overlijden van de wereldberoemde Argentijnse componist en bandoneonist. De vijf
topmuzikanten doen het oeuvre van Astor Piazzola, pionier van de Nuevo Tango, alle eer aan en brengen een warme muzikale avond vol Argentijnse flair. do 27 februari - 20:00 zittend - € 37/35
Jools Holland and H is Rythm & Blues Orchestra
Drie jaar na zijn weergaloze concert rollen we opnieuw de rode loper uit voor Jools Holland and His Rhythm & Blues Orchestra. De Britse sterpianist en wereldberoemde tv-persoonlijkheid verwelkomt ook de geweldige gastzangers Ruby Turner, Roachford, Louise Marshall en Sumudu Jayatilaka.
za 25 april - 20:00 zittend - € 45/43
Beth Hard
Met haar ongeëvenaarde stem en intense liveoptredens is Beth Hart niet minder dan een bluesrocklegende. Haar carrière strekt zich uit over meerdere decennia en met albums als Leave the Light On, War in My Mind en Fire on the Floor bouwde ze wereldwijd een trouwe schare fans om zich heen. Haar optredens zijn een emotionele rollercoaster: van fluisterzachte ballads tot explosieve bluesrock. In de intieme setting van De Roma krijg je een unieke kans om een van de meest authentieke stemmen van deze tijd vanaf de eerste rij te beleven. zo 24 mei - 20:00 staand - € 55/53
Luz Casal
Er is maar één noot nodig om de krachtige en authentieke stem van Luz Casal te herkennen. Warm en furieus, altijd eclectisch, intiem en reflectief: de Spaanse zangeres haalt altijd alles uit de kast. En zeker live, want dan komen haar songs nog meer tot hun recht en zinderen ze nog langer na. In 2026 staat ze voor de allereerste keer op het podium van De Roma en daar kijken we nu al naar uit! za 27 juni - 20:00 zittend - € 53/51
Stereo MC’s
Roufaida
Larkin Poe
Aminé
Black Rebel Motorcycle Club
The Bootleg Sixties
Djely Tapa
De Malinees-Canadese Djely Tapa
Quinteto Astor Piazzolla
wo 27/08/2025 En ik ben @ café c o r s o zomert
do 28/08/2025 Entourage
programma
Esther Van der Wel
TSF / Jade Gevaerts
do 28/08/2025 Rien ne va plus TSF / RITCS
do 28/08/2025 Comedy @ café c o r s o zomert
Sergej Loupouchansky, Karl Dagher, Giorgio Slagveer, Yannick Joos, Austin Shale
vr 29/08/2025 Here Be Dragons TSF / Lindsy Dias
vr 29/08/2025 Concerts @ café c o r s o zomert Ghosttones, Kaspy Ndia & Friends
za 30/08/2025 Ik denk dat het ouder heet (10+)
za 30/08/2025 Everything, Everything @ café c o r s o zomert
zo 31/08/2025 John,John,John
TSF / ira Cole, Robbe Embrechts, Seppe Somers, Hanna Mensink, Winter De Cock
Samenwerking Mwinda Kitoko
TSF / Francis Geeraert, Julia Groenland, Ivana Noa
za 06/09/2025 Back2Congo Back2Congo (club c o r s o)
wo 17/09/2025 Nobody's Perfect Luminaries
zo 21/09/2025 Hoppa! (4+) | première Johnny MUS
ma 22/09/2025 Mondays @ café c o r s o STICE + CARROSER
do 25/09/2025 Arme tante Danni
vr 26/09/2025 Arme tante Danni
Janne Desmet/ Martha!tentatief
Janne Desmet/ Martha!tentatief
za 27/09/2025 Dance Battle: African Excellence Hosted by RABBA
za 27/09/2025 Au fil des héritages Cie Corpeaurelles
do 02/10/2025 De Jaren
vr 03/10/2025 De Jaren
za 04/10/2025 Ciné-Club Kitoko
do 09/10/2025 Language: no broblem
Malpertuis
Mwinda Kitoko
Marah Haj Hussein/ Monty
za 11/10/2025 13 William Boeva
zo 12/10/2025 Loopneus (6mnd - 4j ) De Spiegel
vr 17/10/2025 ADAM EN EVA ZEGGEN SORRY | première Alice Reijs & Tom Van Dyck
za 18/10/2025 ADAM EN EVA ZEGGEN SORRY Alice Reijs & Tom Van Dyck
zo 19/10/2025 KIEMKRACHT 2025 KIEMKRACHT 2025
ma 20/10/2025 Mondays @ café c o r s o DEXELLE
di 21/10/2025 lerarenconcert en proclamatie Academie Berchem
do 23/10/2025 Kortvoorstellingen-Tentoonstelling Happel&Vandervegt
vr 24/10/2025 Deep Time Astrid Boons dans 20 uur
za 25/10/2025 KAPOT IRRITANT (6+)+(12+)=18+ | première tg misschien
ma 27/10/2025 Open Mic
di 28/10/2025 Johnny Cash Tribute
do 30/10/2025 echo_re_echo
vr 31/10/2025 Fright Night
zo 02/11/2025 ZolenZooi (4+)
ma 03/11/2025 Barechoemse dichters
wo 05/11/2025 JUDIT ZKT
vr 07/11/2025 KINGS
za 08/11/2025 winterTUIG
ma 10/11/2025
Comedy @café c o r s o
wo 12/11/2025 PLEEG
do 13/11/2025 Our solo
vr 14/11/2025 Ik ben geen racist, maar..
za 15/11/2025 Mag ik even? 2025
The Man in Black
WArd/waRD
TeaTime Company
Barechoem
Het Nieuwstedelijk
Rightaboutnow INC.
Mwinda Kitoko
Manu Moreau + extra
Theater HetGevolg/Pleegzorg
Provincie Antwerpen vzw
ECCE / Claire Croizé & Etienne Guilloteau in samenwerking met Aisha Orazbayeva
Gecureerd door Don Moussa Pandzou
Kamal Kharmach
ma 17/11/2025 Mondays @ café c o r s o Alessio + (tbd)
ma 15/12/2025 Mondays @ café c o r s o (tbd - singer songwriter) muziek
di 16/12/2025 Eindejaarsconference 2025
za 20/12/2025 o+o=8 (6+) | première
zo 21/12/2025 Tapis Partie (3mnd-3j)
ma 22/12/2025 aai (4+)
Yannick Noben
Marie-Christine Verheyen
Katrien Oosterlinck
De Maan
baby’s & 15.30 uur peuters
Oude Postkaarten
Door Verstraeteplaats
Onlangs kwam de Door Verstraeteplaats in het nieuws toen een grote auto op het rondpunt belandde en het beeldje in de vernieling reed.
Centraal op de Door Verstraeteplaats stond een bronzen beeldje op betonnen sokkel, "Meisje op bloesemtak" of Flicka, een creatie van de Zweedse kunstenaar Axel Wallenberg uit 1951. Het beeld werd ontworpen voor een school in het Zweedse Västeras. Het werd door de stad Antwerpen aangekocht en vanaf 1981 opgesteld op de huidige locatie, een overschotje van een biënnale.
Er is een naakt meisje afgebeeld, zittend op twee takken. Met de rechterhand houdt ze de takken vast, ze kijkt omhoog naar een vogel boven zich op de tak.
Ondertussen is de rotonde hersteld en staat er op het verhoog al een sokkel te wachten op het gerestaureerde beeldje Flicka.
De Door Verstraeteplaats heette van bij de oprichting in 1884 Feniksplaats. Naar een sterrenbeeld, natuurlijk, zoals de meeste straten van Zurenborg.
In 1907 stierf de impressionistische landschapsschilder Theodoor Verstraete, Zurenborgbewoner die in de Draakstraat woonde. Het stadsbestuur wou eerst een deel van Rolwagenstraat tot 'Door Verstraetestraat' herdopen, maar dit bekte niet goed. Feniksplaats moest er toen aan geloven.
Hij verloor zijn gezichtsvermogen in 1895 en zijn ‘overemotionele gesteldheid’ leidde tot krankzinnigheid in zijn laatste levensjaren. Door Verstraete kreeg ook een straatnaam in Brasschaat en een monument in het Stadspark, ontworpen en uitgevoerd door de beeldhouwer Guillaume Charlier in 1908, en ingehuldigd op 16 mei 1909.
Jos HERMANS
Feniksplaats in 1907. Foto uit archief van Jos HERMANS
Door Verstraeteplaats met Flicka. FOTO: Jos HERMANS
