Gazet van Zurenborg Editie 6 - 2018

6 18

GRATIS KAARTEN VOOR FAMILIECIRCUS

Het familecircus Barones is weer in Antwerpen en staat op de parking Pidpa aan de Singel. Wie op vrijdag 28 december om 18 uur gratis wil gaan moet een mail sturen en maakt kans op een duoticket.

RESTAURATIE SYNAGOGE IN DE OOSTENSTRAAT VAN START OP 1 JANUARI

PAGINA 4-5

De Oostenstraat, da’s vlak naast de spoorweg, telt verschillende synagogen en het is de middelste synagoge die aan een grondige restauratie toe is.

Het geklasseerde monument is honderd jaar oud en er zijn zo’n 300 werkdagen nodig om alles grondig te vernieuwen.

Het gebedshuis wordt gebruikt door de joodse gemeente Machsike Hadass en de werken zullen zo’n 3 miljoen euro kosten. Bedrag dat grotendeels door de overheid wordt betaald.

Het fantastisch mooi interieur van de synagoge .

GEBOUW ATERS TEGEN DE GROND

PAGINA 6-7

Het gebouw Aters aan de Dageraadplaats is zo goed als afgebroken en in de plaats komt nieuwbouw voor de dokters uit de Lange Altaarstraat.

HINDER AAN DE DRAAKPLAATS

PAGINA 3

Aan de spoorwegbrug Draakplaats worden langdurende werken uitgevoerd en die zullen maandenlang hinder veroorzaken. Soms kort, soms lang.

PAGINA 22

MANON

Manon van Aerschot uit de Steenbokstraat heeft tal van bewonderaars en volgers want haar culinaire blog is een regelrechte hit.

Foto An Van de WAL

PAGINA 30-31

HALEWYN

Duizendpoot Raphaël De Cock uit de Cogels Osylei heeft zich op het verhaal van Heer Halewyn gestort. Foto Dani Van REMOORTEL

PAGINA 32

MIEKE

De Nederlandse Mieke Robroeks is de eerste die mag exposeren in de Belfius-bank in de Plantinlei.

Foto Jörg PYL

Op zaterdag 2 februari is het weer feest in het Albertparkt, een winterfeest met veel muziek ”Winters Geluk” is de wel erg toepasselijke naam.

PAGINA

Gazet van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

2 Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Edito

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

VUURWERK

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS

Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be

P/a E.Vanrintel

Stanleystraat 21

2018 Antwerpen

Redactie

Hoofdredacteur:

Swa Collier

Stierstraat 3,

2018 Antwerpen

 0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be

Redactiesecretaris

André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be

Eindredactie

Marcel Schoeters

Redactie Gazet van Zurenborg

Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be

Medewerkers (tekst en foto’s)

Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Dieter Dedecker, Luk Depondt, An Van De Wal, Sylvaine Jacquart, Marcel Schoeters, Will Van Broekhoven, Michelle Smets, Miguel Van Steenkiste, Dani Van Remoortel, Bernard Soenens, Bart Steenhaut, Vera Steyvers, Stefan Heulot, Tine Sneyers

Lay-out & Pre-press

Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be

Advertenties

Rose-Marie Simoens

 0485 90 39 84  03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com advertenties@gazetvanzurenborg.be

Administratie en facturatie

Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be

 0468 29 43 65

Drukker

Drukkerij Goossens

Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout

Distributie

Hans Dresselaers

Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com

Website

www.gazetvanzurenborg.be

Onlangs nog eens iemand horen zeggen hoe vuil het plein er wel bijligt op een zondagmorgen. Alles wat je maar kan achterlaten tref je er godbetert aan. Gelukkig hebben we nog zo’n man met rastahaar die elke zondag met blik en borstel als vrijwilliger het plein opveegt. Waarom ik dit nu schrijf ? Ben net terug van Japan en daar duurde het enkele dagen vooraleer ik door had dat ze daar op de openbare plekken geen vuilnisbakken hebben staan. Alleen in het park van Hiroshima waar per dag duizenden mensen komen heb ik er na lang zoeken eentje gevonden waar ik het papiertje van het ijsje achter kon laten. Verder, noppes. Alleen aan de overal aanwezige drankautomaten (frisdrank) staat een bak met twee gaten: eentje voor blik en eentje voor plastic drankflesjes. En? Wat gebeurt er dan met al het vuil dat ook bv. een gewone, wandelende, werkende, sportende Japanner produceert ? In het park, in de metro? Hij neemt het gewoon mee naar huis om het daar in een vuilzak te droppen. Gevolg: je moet ontzettend lang zoeken om een papiertje op een voetpad, plein, metro, treinstation, te vinden. Nergens maar dan ook nergens. Zo simpel is dat. In Japan met Japanners. In Vlaanderen met Vlamingen? We hebben nog een lange weg te gaan.

Zowat elke dag fiets ik langs het kunstwerk op het rondpunt van de Lange Van Ruusbroecstraat. Ik heb het dus ondertussen al vele keren gezien, telkens vanuit een ander standpunt en nu het ook winter is zonder bladeren van die eenzame boom op het grasperk. Waarom schrijf ik dit nu? Om de eenvoudige reden dat ik het nog steeds een verrassend werk vind. Ik stel me altijd voor dat er iemand met de auto vanuit de Plantinlei op zoek is naar de wijk Zurenborg. Als hij dan het kunstwerk plus boom met de achtergrond de kerk ziet staan, moet hij toch onmiddellijk weten dat hij op de juiste plek is gearriveerd: dit is Zurenborg. En daar kan niemand toch iets tegen hebben? Iedereen mag het ook niet mooi vinden, dat is beter dan neutraal, onverschillig. Al wie een mening heeft mag meespelen in dit spel. Ondertussen staat het er al een aantal weken en tot mijn grote verbazing staat het er nog altijd. Er zijn nog geen ongevallen mee gebeurd, het is nog niet kapot gezaagd, er hangen nog geen vieze onderbroeken aan. We halen dus allicht nieuwjaar zonder echte kosten. Tenzij een Parijse gele hesjesbrigade op bezoek komt, dan vrees ik het ergste.

WERKEN

Zurenborg is ook een wijk waar je tijdens bepaalde periodes van het jaar meer stellingen en containers in de straat ziet staan dan ik weet niet wat eigenlijk. Veel dus. Ik heb het gevoel dat er alweer een grote golf van privé- verbouwingen en restauraties achter de rug is maar dat is echter schijn. Zoals in deze krant te lezen staat is het in de Arendstraat en de kant van de Dageraadplaats rijen en omkijken want de verbouwingen van het gebouw Aters zullen voor de nodige verwarring zorgen. En er is nog de Draakplaats. Hoe het daar gaat worden moeten we nog afwachten want de werken aan de spoorweg gaan daar ook ellendelang duren. In de Oostenstraat dan waar de synagoge zal worden aangepakt. Verwacht ook daar maar bijwijlen enige hinder. Het goede nieuws is dan dat men wel overal met de fiets of te voet zal kunnen passeren. En nu maar rap de lente.

FEEST

Oudjaar. In tegenstelling tot vroeger zal je hier nog nauwelijks een restaurant open vinden tijdens oudejaarsavond. Alles zo goed als dicht. Wie dus dacht om eens lekker en lang de benen onder tafel te steken is er aan voor de moeite. Er is wel een gerucht dat er op het plein ééntje open zou zijn en dat klopt maar Ardent is zoals het een de-

gelijk restuarant betaamt, volgeboekt voor eindejaarsavond. Oudejaarsavond in de wijk. Feest her en der en dan rond middernacht verzamelen op het plein. Iedereen die op straat loopt een gelukkig nieuwjaar wensen en een slokje en een knuffel delen. Wat kan het leven mooi zijn. Maar dan moeten ze het niet verknallen door weer ongebreideld met vuurwerk te beginnen. Daar worden de huisdieren (behalve de goudvissen) hoorndol van en vooral paarden en honden weten niet waar ze het hebben. Al hebben we over de aanwezigheid van paarden niet te klagen in

de wijk. Maar vooral honden worden daar compleet zot van. Bovendien vertrekt dat vuurwerk in een aantal gevallen uit de handen van mensen die op dat ogenblik al niet meer fatsoenlijk in de pot kunnen pissen. Elk jaar zie je dan ook de vuurpijlen over de grond of op halve hoogte over het plein vliegen in plaats van recht omhoog. Levensgevaarlijk en het mag een wonder heten dat er in het verleden geen zwaar gewonden gevallen zijn. Maar we houden het positief en optimistisch: voor iedereen een gelukkig, zacht verlopend nieuw jaar 2019. En vooral, voorzichtig.

MAANDAG - VRIJDAG VAN 7U TOT 18U30

ZATERDAG VAN 8U TOT 14U ZONDAG : GESLOTEN

Dit wordt een echt ijkpunt van de wijk : een kunstwerk, een boom, een kerk. Allemaal in één oogopslag. Foto Jeannine FUHRING

Spoorviaduct Draakplaats krijgt grote beurt

Werken duren drie jaar en zullen voor aanzienlijke hinder zorgen

Onlangs kreeg de hele wijk een flyer van Infrabel in de bus waarin zij lieten weten dat er nog dit jaar grondige renovatiewerkzaamheden beginnen aan het spoorviaduct tussen de Tramplaats en de Draakplaats. Deze werken zullen gefaseerd gebeuren om zowel de continuïteit van het treinverkeer als de vlotte doorgang van trams, bussen, auto’s, fietsers en voetgangers te verzekeren. Daardoor, en ook omwille van de omvang van de omvang van het project dat

1/Wat is het probleem en waarvoor zijn de werken nodig?

Om het in twee woorden te zeggen, de tand des tijds, meneer. Het gemetselde viaduct dateert van 1899. Onderzoek heeft uitgewezen dat de constructie structureel gezond is, maar er moeten toch diverse problemen aangepakt worden. De waterdichting moet dringend vernieuwd worden, er is ernstige corrosie van metalen onderdelen en ook het metselwerk moet op veel plaatsen gerestaureerd worden (gescheurde en verplaatste natuursteenelementen, voegen, verwering). Ook de spoorbedding moet 30 centimeter opgehoogd worden. Nu liggen de dwarsliggers bijna rechtstreeks op het gewelf wat overmatige trillingen veroorzaakt. Leuk weetje voor de omwonenden: door deze ingreep en door voor de nieuwe sporen dwarsliggers met rubberelementen te gebruiken zal het lawaai van de passerende treinen met enkele decibels verminderen!

Erger blijkt het gesteld met de verbreding in spanbeton uit 1929 aan de kant van de Tramplaats. Hier is niet enkel sprake wat waterinsijpeling maar ook van betonrot. Het grootste probleem is evenwel de overgang van het betonnen gedeelte naar de bogen in metselwerk. Volgens de ingenieurs van Infrabel is de verankering in het metselwerk slecht uitgevoerd waardoor dat metselwerk op die plaats veel te zwaar belast wordt. Iedereen die daar wel eens de tram of de bus neemt zal trouwens de schade op die plaats al opgemerkt hebben: diepe scheuren, loszittende stenen en draadnetten om voorlopig alles op zijn plaats te houden. Hier is de oplossing even simpel als drastisch: afbreken. Zowel de betonnen spanbogen als het verbindingsstuk worden gesloopt en het aangetaste metselwerk wordt hersteld en verstevigd. Uiteindelijk, maar dan zijn we al ver in 2020, komt er een volledig nieuwe zelfdragende betonnen structuur met een façade in het zelfde metselwerk als aan de kant van de Draakplaats.

Tegelijk worden ook de aansluitende maar minder zichtbare stukken van het viaduct aangepakt: achter de tuinen van de Transvaalstraat en langs de zijkant van de stelplaats van de Lijn.

2/Hoe zit het met de fasering van de werken?

De werf wordt nog dit jaar opgestart maar de eerste maanden zal daar van op de begane grond nog niet veel van te merken zijn. Voor de duur van de werken worden twee van de vier sporen buiten dienst gesteld.

De sporen van en naar de haven worden daarom tijdelijk aangesloten op de spoorlijn 12 (Antwerpen – Nederland). Tot juni 2019 zal er daarom vooral gewerkt worden aan de wissels en bovenleidingen om deze aansluiting mogelijk te maken. Ook de ophoging van de spoorbedding met 30 cm moet in die periode gebeuren.

Het grote werk begint tijdens het weekend van 22 en 23 juni 2019 met de afbraak van het middelgedeelte tussen het metselgewelf en de betonnen spanbogen. Daarna wordt het metselwerk aangepakt. Deze fase loopt tot in november.

Vanaf het weekend van 30 november – 1 december wordt het betonnen gedeelte vol-

ledig afgebroken en aansluitend start de bouw van een volledig nieuwe onafhankelijke zelfdragende betonnen .structuur met façade in metselwerk. Deze werken zullen ongeveer een jaar vergen: de voltooiing is gepland voor eind 2020. Daarna rest nog enkel het herstel van de site in zijn oorspronkelijke toestand. Als einddatum wordt het bouwverlof van 2021 vooropgesteld.

3/Welke hinder valt er te verwachten voor de buurtbewoners?

Een eerste vorm van hinder zullen nachten weekendwerken zijn. Regelmatig zal er ‘s nachts gewerkt worden omwille van de veiligheid van het personeel en ook om het treinverkeer en het wegverkeer zo min mogelijk te hinderen.

4/De buurt zal steeds verwittigd worden via een bewonersbrief.

Reeds gepland in 2019:

1. 27 april tot 8 mei: (zowel over dag als ‘s nachts): hinder onder de brug: vernieuwing waterdichte rok (aan en afvoer grond, onderstoppen, sporen)

2. 22 tot 23 juni (vanaf vrijdagnacht tem

in totaal ruim 12 miljoen euro gaat kosten, zullen de werken pas klaar zijn tegen het bouwverlof van 2021. Infrabel belooft alvast de hinder voor de wijk zoveel mogelijk te beperken maar laat toch weten dat deze werken een grote impact zullen hebben op de buurt. Op 4 december organiseerden ze alvast een infomoment voor de buurtbewoners

(Luc PANDELAERS)

maandagochtend) : zware hinder onder de brug

3. 30 november tot 1 december (vanaf vrijdagnacht tem maandagochtend zowel overdag als ‘s nachts)

Ook op het wegverkeer zal er een weliswaar beperkte impact zijn. Tijdens de werken zal er steeds (met uitzondering van enkele weekends) doorgang mogelijk zijn onder het viaduct voor fietsers en voetgangers via een verlichte corridor. Ook het wegverkeer zal steeds doorgang hebben, evenwel soms met een tijdelijke omleiding over een alternatief traject. Alle trams en bussen van De Lijn zullen op hun normale traject kunnen blijven rijden maar de halteplaatsen onder het viaduct zullen tijdelijk niet bediend worden. Voor de bussen wordt nog overlegd met De Lijn over alternatieve stopplaatsen op de

LUDO SANDERS ADVOCAAT

Bijzondere opleiding Fiscaal Recht, Bijzondere Opleiding Jeugdrecht, Voorkeurmaterie: Personen- en Familierecht (echtscheiding,…).

Tel: +32(0)3/236.90.81 • GSM: +32(0) 495/21.82.98

Fax: +32(0)3/236.00.79 • E-mail: ludo.sanders1@telenet.be

Cogels-Osylei of in de Lange Altaarstraat. Deze werken zullen natuurlijk ook heel wat geluid- en trillingshinder maar ook stofhinder veroorzaken omwille van de breekwerken en de machines die worden ingezet. Infrabel verzekert evenwel dat de aannemer alle mogelijke middelen zal inzetten om de hinder tot een minimum te beperken.

Dit bouwwerk zal grondig onder handen worden genomen. Foto Luc PANDELAERS

MACHSIKE HADASS IN DE OOSTENSTRAAT

Art nouveau-synagoge van honderd jaar oud wordt helemaal gerestaureerd

De precies honderd jaar oude synagoge in de Oostenstraat is aan een meer dan een grondige renovatie toe. Heel het gebouw wordt vanaf 1 januari onder handen genomen zodat de gelovigen voor de erediensten naar ergens anders moeten uitwijken. De werken gaan maanden duren (300 werkdagen om precies te zijn) en hoe groot de hinder in de straat zal zijn is nog niet helemaal duidelijk. Wel duidelijk is dat

dit geklasseerd monument van de orthodoxe Joodse gemeente Machsike Hadass (Handhavers van het Geloof) er heel slecht aan toe is. Verantwoordelijke van de synagoge Oscar Pfeffermann na diepe zucht: “Heel slecht want het insijpelend water heeft een verwoestende werking gehad”. En na nog een diepere zucht: “Kostprijs? Reken maar op drie miljoen euro”. (Swa COLLIER)

Om te beginnen even duidelijk wezen: we hebben het niet over de synagoge op de hoek van de Oostenstraat en de Van de Nestlei. Dat is de Romi Goldmuntz-synagoge. We hebben het over het gebouwencomplex ongeveer in het midden van de Oostenstraat, met een ietwat vervallen uiterlijk. Om precies te zijn op nummer 43 en 44. Een opmerkelijke gevel die een gebedsruimte op het gelijkvloers verbergt plus een rituele badruimte.

BRAND

Ingenieur Pfeffermann (80) uit de Zurenborgstraat is ,samen met Harry Mauer, de verantwoordelijke van deze synagoge die om en bij de duizend mensen kan ontvangen. Een 600 op het gelijkvloers zelf en dan nog eens een hogere ruimte voor een 300tal vrouwen. Goed vol is dus een duizendtal. En die moeten vanaf 1 januari naar ander adres voor de vele joodse erediensten. Naar waar dan? Volgens de oorspronkelijke plannen zou men op het gelijkvloers twee belendende ruimtes innemen maar die zijn door een brand in het secretariaat van de gemeente in de Jacob Jacobsstraat gebruikt als vervangende ruimte. Oscar Pfeffermann: “We zitten dus met een probleem maar dat raakt wel opgelost. De solidariteit onder de gelovige Joden is nog altijd heel sterk. We vinden wel een uitwijkplaats.“

KOSTEN

Nog steeds volgens de oorspronkelijke planning moesten de werken starten op 1 december maar daar is, zoals bij de meeste

bouwwerken, al een kink in de kabel gekomen zodat het 1 januari wordt. En vanaf dan moet het allemaal gebeuren. Wat moet er gebeuren?

Ir Oscar Pfeffermann: “Het is een soort dubbel dak met koepels in zeer slechte staat. Langs daar is gedurende een behoorlijke periode water naar binnen gesijpeld en dat heeft zware schade toegebracht. Ik heb er zelfs een net laten installeren waar de vallende brokstukken opgevangen worden en die moeten nu als een puzzel bij elkaar worden gebracht. Schade is er aan het aanwezige hout, aan de fresco’s, er zijn stabiliteitsproblemen, er is veel rot, er is roest, er is asbest gevonden. En aangezien het een oud gebouw is, zijn de technische installaties ook zeer dringend aan verandering toe. Dan heb ik het over elektriciteit, de verwarming, de verlichting en noem maar op. Grote kosten dus. “Maar ook het meubilair wordt onder handen genomen. “ We zitten met erg grote banken en die krijgen ook een grondige beurt, de dikke plankenvloer wordt gerestaureerd, de muren worden aangepakt, kortom, allemaal grote kosten. “

ONTDEKKING

Bij de voorbereidende werkzaamheden is men er ook achtergekomen dat bij de restauratie vlak na de tweede wereldoorlog, een aantal originele schilderwerken op de muren werd bedekt en die wil men nu ook vrij maken. Die oorspronkelijke taferelen moeten in hun volle glorie weer verschijnen. Pfeffermann laat een aantal foto’s van de grote gebedsruimte zien:

Vanaf 1 januari moeten de glovigen uitwijken naar een andere bidplaats. • Foto Luc PANDELAERS

prachtige lusters, kleurrijke glasramen, geschilderde taferelen waaronder de twaalf stammen van Jacob. Een schitterend altaar vlak voor een constructie met motieven die volgens de ingenieur ook terug te vinden zijn in het Centraal Station. Want het is duidelijk; dit is een prachtige gebedsruime voor de joodse mens. Zoals gezegd, een beschermd monument van architect Jules Hofman die ook in de Cogelslei De Zonnebloem heeft verwezenlijkt. Een greep uit het verslag van Monumenten en Landschappen: “De bijna vierkante gebedsruimte, die over de volle perceelsbreedte aansluit, kreeg uitzonderlijk een basicale structuur, opgedeeld door acht pijlers met absis. De Art Nouveau, toch de taal van het nieuwe, diende hier paradoxaal genoeg juist de terugkeer naar of het vasthouden aan de aloude Joodse waarden en tradities. Het lijkt of de streng orthodoxe gemeenschap zich ook zichtbaar wilde onderscheiden van het Consistoire en de ermee geassocieerde neoromaanse of oriëntaalse stijlvormen. Anders dan de gevel vertoont het inteerieur een rijkere aanblik dan gebruikelijk, feestelijk verlicht door kroonluchters en kandelabers. De ruimte wordt gestructureerd door de wit en geel marmeren pijlers en zuilen met vergulde palmetkapitelen. Polychrome en sienaschilderijen bedekken de wanden van het middenschip en het absisgewelf.” Kortom, reden genoeg om het pand te beschermen als monument en dat heeft het prettige gevolg dat de restauratiekosten grotendeels door de overheid zijn betaald volgens een verdeelsleutel die wettelijk is bepaald. De

werkzaamheden zelf worden begleid door een Commissie van de Joodse Gemeente. De architect is Mark Vanhecke en dat is een erg bekende naam in de restauratiemiddens.

BAD

Pfeffermann heeft vele zorgen, want de oude boeken en dergelijke kan men niet zomaar ergens in een kelder stoppen, daar is een aparte tijdelijke oplossing voor nodig.

”We denken aan speciale containers die we kunnen gebruiken, die verwarmd zijn en de vochtigheid van de lucht bewaken.” Maar dan volgt er nog een ander hoofdstuk. Oscar Pfeffermann: “Het badhuis is een geval apart. Je moet weten dat we daar warm water moeten hebben en dat water warm stoken gebeurt nog steeds met traditionele brandstof. Een compleet verouderde installatie en daar moet dringend ook een vernieuwingsoperatie gebeuren, maar daar hebben we voorlopig het geld nog niet voor. Dat moet nu komen van de gelovige bezoekers van de synagoge maar die aantallen lopen gestaag achteruit. Dat is een evolutie die al een tijdje aan de gang is. De oudere Joodse mensen wijken in veel gevallen uit naar Israël omdat hun kinderen naar ginder verhuisd zijn, er waren de problemen de voorbije jaren en dat heeft zijn sporen nagelaten. Ook het feit dat de Joden zo goed als bijna de hele diamantsector in Antwerpen kwijt zijn gespeeld heeft een grote rol gespeeld. “We wilden volgend jaar, in 2019 dus, dus het honderdjarig bestaan van deze synagoge vieren maar dat zal nu wel ergens anders moeten gebeuren.”

Italian wine bar & Coffee

Grote hondstraat 5 2018 antwerpen

TEL: 0488470083

Dageraadplaats 29/a 2018 antwerpen

De glasramen worden een gespecialiseerde firma aangepakt. • Foto Luc PANDELAERS

Het interieur wordt feestelijk verlicht door een schitterende luster • Foto Luc PANDELAERS

GEBOUW ATERS HELEMAAL AFGEBROKEN

Het is nu een zichtbaar feit : het Huis Aters aan de Dageraadplaats is niet alleen zijn naam kwijt maar heeft ook een nieuwe eigenaar en wordt helemaal tot de grond afgebroken. In de plaats komt nieuwbouw

Dokter Noortje van Bourgognie is een van de dokters-vennoten die het ruime pand hebben gekocht. Zichtbaar opgelucht blikt ze terug op het huis in de Korte Altaarstraat waar honderden wijkbewoners vroeg of laat hun opwachting hebben gemaakt in de wachtkamer. Nu al een paar tientallen jaren

geleden bij de Aartsvaders, het doktersduo Dirk Avonts en Luc Debaene. De patiënten stroomden toen toe en het duo kon het niet meer behappen zodat er meer dokters onder dak kwamen. Gaandeweg groeide deze verzameling dokters dan uit tot een gezondheidscentrum met naam en faam

en als de bouwgoden hen een beetje goedgezind zijn kunnen de dokters van de Korte Altaarstraat binnen anderhalf jaar hun intrek nemen in hun nieuwbouw. (Swa COLLIER)

dat gaandeweg patiënten moest, en nog steeds, moet weigeren als ze van buiten de wijk komen.

LIMIET

Momenteel zijn ze met vijf en dat zijn dan vier vaste dokters plus altijd een HAIO

(huisarts in opleiding, een afgestudeerde arts die zich specialiseert in de huisartsgeneeskunde)stagiair. Noortje Van Bourgognie: “Maar iedereen kan zien dat we hier eigenlijk niet meer aangepast zijn aan de noden van deze tijd. We zitten hier aan de limiet van wat kan. Het is moei-

Arendstraat afgesloten tot eind april 2019

De werken aan het pand Aters van de Dageraadplaats-Arendstraat heeft niet alleen voor de geburen wat gevolgen want ook de gebruikers van de Arendstraat zullen er de volgende maanden mee geconfronteerd worden. De aannemer heeft de bewoners een schrijven bezorgd waarin hij vraagt om enig begrip. (SC)

Met het plaatsen van de kraan kan men vanuit de Kleine Beerstraat (waar de tram rijdt) niet meer afslaan naar de Arendstraat. Fietsers en voetgangers kunnen dat wel nog. Men kan wel omrijden via de Grote Beerstraat waar de rijrichting tijdelijk verandert. Dat is eveneens het geval voor de Arendstraat. Zoals ergens anders te lezen staat zullen de werken aan het Aterspand om en bij het anderhalf jaar duren. Volgens de aannemer Bram Vermeulen (03 230 57 87, info@vermeulenbouwonderneming.be ) zal de omleiding echter geen anderhalf jaar duren maar tot dertig april 2019.

Het pand Aters met het zeil is de voorkant van de nieuwbouw maar alle materialen moeten met de kraan vanuit de Arendstraat worden aangebracht. • Foto André DEJONGHE

Dokters binnen anderhalf jaar naar hun nieuwbouw

lijk binnenkomen, zeker voor mensen met een rolstoel of zo. We zitten hier ook nog met een trap en dat is bijzonder vervelend voor mensen die slecht te been zijn. Ook het onthaal is niet optimaal en we kijken uit naarwillen meer ruimte om beter te kunnen werken. “

VERPLEEGSTER

Zo wordt er gedacht aan ruimte voor een verpleegster die bepaalde taken zal uitvoerenkleine ingkan , zoals het geven van vaccinaties, het bevriezen van huidletsels, chronische ziektes zoals diabetes kan opvolgen, ook administratieve taken zoals het up-to-date houden van het dossier verrichtenzodat de dokters kwalitatieve zorg kunnen bieden aan de mensen uit de buurt zich met het echte werk bezig kunnen houden. Ook een psycholoog in huis zien ze wel zitten. En daar is nu allemaal geen plaats en ruimte voor. Daarom werd er al geruimte tijd uitgekekenne naar een andere vestigingsplaats in de wijk. Maar simpel lag dat niet. Het moest goed bereikbaar zijn,

voldoende ruimte hebben en financieel haalbaar zijn. Kortom, er werd een tijdlang gezocht en gekeurd. Het pand van De Walvis, de pastorij, ze passeerden allemaal het oog van de dokters, maar ten slotte werd gekozen voor het grote pand van Aters en dat is recht tegenover de tramhalte van de Dageraadplaats.

Noortje van Bourgoignie: “We hebben met architecten bekeken of het pand nog gerenoveerd kon worden, maar we kwamen er al snel achter dat afbreken en nieuwbouw de beste formule was. Zo kunnen we een gelijkvloers plus minstens drie verdiepingen laten bouwen. Met voldoende kabinetten, een plek waar we kunnen vergaderen, waar we kunnen eten, voldoende ruimte voor de patienten en heel belangrijk; een lift. Het heeft vele maanden geduurd vooraleer we rond waren met alles en nog wat maar uiteindenlijk konden we de plannen aanbieden aan de stad. Het was dan wachten op een vergunning. Maar eens dat allemaal in orde was konden we verder. Voor

ons is het een hele opluchting nu de werken echt gestart zijn.”

VERKOPEN

En dat die gestart zijn is buiten aan het pand duidelijk te merken. Eind novermber werd alles van de voorgevel weggehaald, kwam er een grote kraan op de rijbaan van de Arendstraat te staan, werd de zitbank op het voetpad afgebroken en werden de eerste containers geplaatst. De kans dat die de volgende maanden er permanent zullen staan is erg groot. Noortje Van Bourgognie: “Het pand bestaat eigenlijk uit twee grote delen: het deel dat uitkomt op de Dageraadplaats dat heel diep doorloopt en dan nog een deel langs de kant van de Arendstraat. Uitendelijk hebben we besloten om dat laatste deel waar nu de kraan staat niet om te bouwen voor ons gebruik. Dat gaan we verkopen, maar voorlopig wordt deze kant gebruikt om langs hier alle werkzaamheden te verrichten. Langs de voorkant met het verkeer, de fietsers en de trams is dat niet haalbaar natuurlijk.” Er is dan nog een

detail waar ze niet over nagedacht hebben. Krijgt het centrum een verzamelnaam, een logo? Wie suggesties heeft kan die altijd in de Korte Altaarstraat achterlaten.

KLAAR

Dan als afsluiter de vraag van één miljoen: wanneer denkt men dat het allemaal achter de rug zal zijn, dat het af is, dat het in gebruik kan genomen worden.” Noortje Van Bourgognie zucht, haalt diep adem en zegt dan zonder haperen: “Over anderhalf jaar”. Hopelijk de juiste diagnose.

Deze twee maquettes tonen hoe het nieuwe doktersgebouw er binnen ettelijke maanden zal uitzien.

Nieuwe koffiebar op Giraffenplein

Spindokter Jo Adriaens plant zijn ideeën in Coffee & Cycling

In een niet zo ver verleden stond er daar op de hoek een benzinestation, maar na enkele jaren werd het pand door Vesta te koop aangeboden en Jo Adriaens hapte toe. Resultaat: aan het Giraffenplein staat er nu een erg eigentijdse koffiebar Vitesse. Heel eigenzinnig ook met allemaal ideeën die uit de koker komen van Spindokter Adriaens uit de Lange Van Ruusbroecstraat. (Swa COLLIER)

In de wijk kennen we Jo Adriaens als de man die op het plein elk jaar vanalles organiseert met fietsen en aanverwante. Professioneel houdt hij zich met Spindokter uit de Lange Altaarstraat (op de hoek) bezig en dat is een bedrijf dat campagnes opzet voor onder meer de Belgische scouts, een grote producent van zonnepanelen en ga zo maar door. Wat ze ook doen, er is altijd wel een fiets in de buurt.

GIRAFFENPLEIN

Op het Giraffenplein, (een hoefdier met een zeer lange nek uit Afrika zegt het bordje) da’s de verbinding tussen de lelijke Ommeganckstraat en de nog lelijkere Provinciestraat, valt het hoekpand onmiddellijk op: glas tot op de grond, knappe verlichting, hangende fietsen voor de vensters, een madonna met kind op de gevel. Jo Adriaens (49):” We hebben de madonna gelaten en het pand casco van de stad gekocht, dat gaf ons de mogelijkheid om het naar onze inzichten af te werken.” En dat gebeurde.

In de eerste plaats vallen de diverse fietsen op die ergens hangen of staan. Zelfs vlak tegen de toog. Het zijn “vintage” fietsen, ouwere modellen die helemaal opgeknapt werden tot ze er als nieuw uitzien. Er hangt er zelfs eentje naast de trap die naar de

prachtige toiletten leidt.

LONDEN

Betonnen vloer en zwarte zoldering. Bewust, zegt hij. “We moesten wat doen aan de akoestiek met al dat beton en glas en daarom zijn er aan het plafond akoestische platen bevestigd, dat helpt.” Terwijl we rondkijken, tellen we aan de diverse zitplaatsen (45 in totaal) twaalf jonge vrouwen waaronder twee met peuter. Eentje kruipt vrolijk krijsend rond de tafelpoten. Ronde tafeltjes met gemakkelijke, stevige stoelen. Aan de muren opmerkelijke foto’s uit de fietswereld. Prachtige prenten die duidelijk aangeven wat hier belangrijk is: de fiets. Op twee poppen speciale fietskleding, elegant en tegen de regen bestand. Verder is er veel hout verwerkt en pronkt men met de eigen Columbiaanse koffie, de bagels van de beroemde joodse bakkerij Kleinblatt (2.60 euro) en de suikervrije limonade Ritchies (2.50 euro). Die laatste vliegt hier weg, zegt Adriaens die zelf regelmatig Londen aanvliegt om daar de nieuwste trends op te sporen want wat daar opgang maakt, komt vroeg of laat naar hier overgewaaid.

PLATFORM De barman, trendy baard, en de rustige muziek, geven het geheel een aangenaam

Kabuki

Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23

Dageraadplaats 28

2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

sfeertje dat aanzet tot het lezen van een van de aanwezige kranten. Maar er is meer: “We hebben al een workshop gegeven hier en er volgt nog vanalles dat met fietsen te maken heeft. We willen hier dingen in gang zetten, we willen een platform bieden aan creatieve fietselingen en dat zal wel lukken want de vraag is groot. Maar toch even duidelijk zeggen dat we geen fietsenwinkel zijn en geen herstelatelier van fietsen.” Wie goed kijkt, ontdekt telkens iets nieuw. Naast de inkomdeur bv. een grote fietspomp.

ZURENBORG

En dan waren we nog vergeten om te vragen waarom ze zich niet in Zurenborg hebben gevestigd. “We hebben op Zurenborg uiteraard rondgekeken, maar geen pand gevonden dat voor ons in aanmerking kwam. Het

pand waar we nu zitten in de Provinciestraat vonden we zeker zo interessant qua ligging: er leek ons op deze plek wel nog ruimte voor een mooie horecazaak waarvan er op Zurenborg toch al veel zijn. Via de tram hebben we een rechtstreekse verbinding met Zurenborg.”

Vitesse Coffee & Cycling

Provinciestraat 82

2018 Antwerpen

www.vitesse.cc

info@vitesse.cc

Voorlopig open elke dag van 8u30 tot 17 u, zondag van 10 tot 17 u. Zaterdag gesloten. (Maar dit is nog niet definitief)

BAKKERIJ GYBELS: OPEN OP ZONDAG

Bakkerij Gybels, Dageraadplaats 9

Open elke dag vanaf 6u30 tot 17 u

Woensdag: tot 15 u

• Vrijdag: tot 14 u

Zaterdag: gesloten • Zondag : tot 13 u

Bestellingen : 03-235 53 21

Het pand op het Giraffenplein: trefpunt.

Spindokter Jo Adriaens op zijn geliefkoosd vervoermiddel midden in de zaak. Foto’s Marc VINGERHOEDT

Ardent in januari maand dicht wegens verbouwing

Restaurant verhuist tijdens sluiting naar Sterckshof

Vanaf 1 januari is Zurenborg een restaurant armer. Tijdelijk dan toch want vanaf die datum verhuist het restaurant Ardent van chef -kok Wouter Van Steenwinkel naar Deurne. Letterlijk ook want het meubelair wordt op een verhuiswagen gezet en richting Sterckshof gereden waar deze kok met zijn

Zijn peuter is de vrolijkheid zelf terwijl vader Wouter de sporen vertoont van een nacht die door diezelfde peuter ettelijke keren onderbroken werd. Het leven van een jonge vader kan hard zijn, dat van een chef-kok ook die naast een klasserestaurant op de Dageraadplaats ook de koffiezaak Aline uitbaat. En nu aankijkt tegen zeer ingrijpende verbouwingen. Wouter Van Steenwinkel:” Zeven jaar geleden hebben we El Diablo overgenomen en onmiddellijk veel verbouwd en aangepast. Bijvoorbeeld, er waren donkere ramen hier en er moesten valse plafonds in, alles moest een niveau hoger en daar hebben we ons te pletter voor gewerkt. Want in een restaurant hangt alles samen als je een bepaald niveau wil bereiken, dat eindigt niet met wat op het bord alleen ligt.”

ONDERROK

En nu, op enkele weken van 1 januari, zit alles in zijn koker vastgebeiteld. Hij hoeft er geen getekende plannen bij te halen. Wouter Van Steenwinkel: “Er komt hier bv. een glazen wand, wat een heel ander gevoel gaat geven. Een wand van gebrand hout en een toog met een steen die we nog moeten gaan kiezen in een steengroeve. De vloer gaat weg en wordt vervangen want nu kraakt en wiebelt die als ons personeel over en weer loopt. De verlichting moet vervangen worden en we hebben een soort koperen luster laten maken met 48 lampen. Wat een nieuwe sfeer geeft. Nieuw zal ook de ronde tafel zijn, want daar is heel veel vraag naar. Na de verbouwing gaan we zo’n tafel helemaal in een hoek kunnen zetten, dat wordt echt de moeite. De bestaande stoelen verdwijnen ook en er komen nieuwe, stevige. We hebben ze zelf al uitgeprobeerd en gemerkt dat ze niet helemaal honderd procent zijn, dus worden de leuningen bvb aangepast. Het moet allemaal passen. Ook komt er een grote bank en zijn er lawaaiwerende attributen voorzien. Het zal je verbazen maar zo zal elk tafeltje voorzien zijn van een onderrok, dat is een lang onder-

kleed, dat dempt ook geweldig.

KASTEEL

In januari is het restaurant in Deurne in volle werking. De chefkok heeft daar enkele mooie gelijkvloerse kamers afgehuurd, extra verwarming voorzien en zal alleen ’s avonds open zijn. Op die manier kunnen zijn vaste klanten hun vertrouwde menu’s raadplegen en blijft zijn personeel ook aan de slag. Want bv. zijn sommelier Christoph Collard wil hij niet graag ergens anders aan het werk zien. “Want we draaien nu perfect, de keuken en de bediening zijn na al die maanden goed op elkaar ingespeeld en dat is nu onze basis om verder te gaan.”

Wat verandert er na de terugkeer uit het kasteel? “Fundamenteel niet erg veel natuurlijk. Wat wel verandert is de middagformule, de lunch. We hebben gemerkt dat zakenmensen bv. het dessert overslaan omdat ze niet te lang weg willen zijn. We hebben onze menu’s nu al aangepast in die zin. De kaart wordt ook kleiner zodat we beter kunnen laten zien wat we kunnen, da’s het belangrijkste. We zitten dan met zo’n dertig couverts en dat zijn er nu 24 tot 26 terwijl die niet altijd in optimale omstadigheden aan tafel zitten. Daarom is de inkom ook aan verbouwing toe zodat de mensen in optimale opstandigheden kunnen eten. Maar mijn huidige favorieten blijven uiteraard op de kaart staan. Gebakken krabbepoten, duif, zeebaars, die blijven allemaal. Want mijn ambitie blijft behouden: de mensen een klein schilderij te eten geven. Als dat lukt ben ik gelukkig.”

Restaurant Ardent

Dageraadplaats 3

2018 Antwerpen

www.resto-ardent.be

03-33 32 99

info@resto-ardent.be

Open: woensdag tot zondag

personeel een maand lang zijn kookkunsten zal tonen. Tot eind van januari, want dan hoopt hij dat de verbouwingen aan de Dageraaplaats rond zullen zijn en hij zijn “nieuw” restaurant een niveau hoger kan tillen.

(Swa COLLIER)

Ardent en chef Wouter Van Steenwinkel verkassen tijdens de verbouwingswerken naar Deurne. • Foto Dani VAN REMOORTEL

Aanwezigen tijdens openingsconcert van het barokorgel unaniem lovend

Voor het presentatieconcert van het nieuwe orgel om 14 uur kwam veel volk opdagen. Een half uur voor aanvang stond er al een rij buiten aan te schuiven. Het concert zelf opende dan met een toccata van de moderne Nederlandse componist Monnikendam. Daarna volgde een Ciacone van Buxtehude, die door Bach werd bewonderd, zo zeer dat hij als twintigjarige 400 km te voet naar hem ging om de meester te horen spelen. Het middendeel bestond uit de cantate ‘Wir danken dir, Gott wir danken dir. Deze cantate bevat een stevig orgelpartij. Omdat Emmanuel Van Kerckhoven de orgelpartij voor zijn rekening nam, liet hij de dirigeerstok over aan Els Spanhove, dirigent van het koor Het Groot Akkoord. Na de cantate volgden twee choraal voorspelen en De Fantasie en fuga BWV 542 van Bach. Voor dit alles werd Emmanuel van Kerckhoven met een lang en staand applaus beloond. (Jörg PYL)

Na en voor het concert, peilden wij naar de reactie van enkele aanwezigen in de kerk. Maar vooraf nog dit: ter gelegenheid van de inauguratie van het orgel, kwamen ongeveer zestig Nederlanders uit Hoogvliet, deelgemeente van Rotterdam om het orgel in zijn nieuwe hoedanigheid te beluisteren. Het orgel stond immers vroeger in de protestantse kerk van Hoogvliet. Toen de protestantse gemeente de kerk verkocht werd, legde de vzw Barokorgel Sint-Norbertuskerk de hand op dit instrument, dat als basis zou dienen voor het barokorgel in de huidige staat. Een van de bewoners is de 87 jarige Poot uit Hoogvliet: “Het barokorgel is niet echt een nieuw instrument, maar het stond vroeger in onze protestantse kerk. Maar die kerk en het orgel werden verkocht. Ik moet zeggen dat het orgel er een stuk mooier op geworden is. Er is een nieuw onderstuk aan toegevoegd en ook de torens zijn hoger. In de kerk van Hoogvliet kon die opbouw in hoogte niet. En ja ik heb de afbraak van het orgel ook gezien. Wij moeten nu naar de oude kerk gaan in Hoogvliet die ongeveer zeshonderd jaar oud is. Daar staat ook een orgel, maar ik wet niet of het een barokorgel of een romantisch orgel is. We zijn hier met zestig mensen uit Hoogvliet” Na het orgelconcert vroeg ik over de indruk die het vernieuwde orgel gemaakt heeft. ” De klank is enorm verbeterd, veel helderder, veel transparanter. Dit betekent echt een aanwinst voor jullie kerk”.

KLANKKLEUR

Even later ontmoetten wij Peter Possemiers, organist van Sint-Andrieskerk te Antwerpen en Sint-Jozef in Mortsel. ”Het is ongelooflijk wat Emmanuel Van Kerckhoven hiermee gerealiseerd heeft. Om te beginnen heeft hij dat orgel in Rotterdam ontdekt en er dan de hand op kunnen leggen. Daarna heeft hij het orgel laten uitbreiden om zo de klankkleur van de Friese orgelbouwer Arp Schnitger (1648 1719 befaamd Duitse or-

gelbouwer die 170 orgels bouwde in Noord Holland en Noord Duitsland jp) te benaderen. De registers die Bach in zijn tijd bij voorkeur gebruikte, zijn uiteraard aanwezig op het nieuwe barokorgel. Maar ik ben er zeker van dat Bach in zijn tijd niet over zo een ruime keuze aan registers beschikte als het nieuwe orgel.” Ook Frans Van Looveren, de cantor van de Sint-Norbertusparochie klinkt erg enthousiast: ”De klank van het orgel is echt sprankelend, warm en fris.en de klanken van het pedaal, fantastisch, niets schreeuwerigs. Toen ik de cantate met orgel hoorde, dacht ik, dat ik in de hemel was, zo mooi.”

Dichter en voormalig journalist Willem Per-

Organist Emmanuel Van Kerckhoven is dik tevreden met het nieuwe orgel in de kerk. • Foto Jörg PYL

De Nederlandse bezoeker Poot uit Hoogvliet was aangenaam verrast door de mooie klank Foto Jörg PYL

“Dit concert was een belevenis”

soon uit de Cogels Osylei had ook goed geluisterd.

-Wat vond je van de klank van het orgel?

Willem Persoon: “Al ben ik geen kenner, heb wel genoten van de bijzondere klankkleur. Deze kwam goed tot uiting mede door de akoestiek in de kerk. Misschien verschilt dit van de plaats waar je zit tijdens een concert. Uiteraard zal ook het vakmanschap en de emotionele bedrevenheid van de organist een grote rol spelen. In dit geval was dit concert toch wel een belevenis.”

-Vind je twee orgels niet teveel van het goede?

Willem Persoon: “Je kan dit een luxe noemen. Maar hierdoor kan de Sint-Norbertuskerk ook echt een muzikale tempel worden, waar het orgel centraal kan staan. Beide kunnen hier een grote rol spelen om dit gebedshuis een nieuwe toekomst te geven, ook als begeleiding van koren en orkesten. Zurenborg en de Dageraadplaats hebben al vele jaren een artistieke faam in Stad Antwerpen. Deze kerk kan niet alleen op muzikaal vlak, maar ook voor tentoonstellingen beeldende kunsten en theaterruimte gebruikt worden. Denk maar aan de Nieuwe Kerk in Amsterdam, dit kan een weliswaar verkleinde versie worden.Misschien kan er in de toekomst samengewerkt worden met de parochie Sint-Anna-ten-Drieën op Linkeroever. Daar is al vele jaren een echte orgeltraditie.”

-Hou je van orgelmuziek? Welke periode, barok, romantiek of modern?

Willem Persoon: “Met de gepaste dosis. Geen fanatiek liefhebber, maar voorkeur voor de Barokperiode.”

-Wat vind je van de kleuren van het orgel.

Willem Persoon: “De mahoniekleur geeft een 'wauw-effect'. Het is een monumentaal pronkstuk. Maar ik kan me voorstellen dat er voor-en tegenstanders zullen zijn. Het geeft natuurlijk een 'replica-karakter' aan een groots meubel dat uiteindelijk bestaat uit originele onderdelen mét toevoegingen.”

Buitenlandse interesse voor Doe - orgel

In de kerk stond ook een koffer met een Doe – orgel, een miniatuur van een echt orgel, in onderdelen. Met de bijgeleverde instructiekaarten en foto’s krijg je na wat puzzelwerk een echt spelend orgeltje in mekaar. En daar was veel jeugdige belangstelling voor. De familie De Monplanet is druk aan het bouwen. Op de foto Céline, Philippe en hun zoontje Jérome (4,5 j). Ze komen uit Frankrijk en wonen nog maar korte tijd in de Arendstraat. Ze lazen een bijdrage over de “eerste presentatie” van het Bachorgel op de site van de stad en vinden het een prachtig initiatief. Onze wijk is voor hen “super” en de stad in haar geheel vinden ze “agréable”.

Tango: barokorgel gaat Argentijns

De presentatie van het barokorgel werd afgesloten met een op het eerste zicht wat vreemde combinatie. Tangodansers Silvia Mezzasoma en Federico Suarez wervelden op de door Aart Bergwerff op het orgel gespeelde tango’s door de kerk. Zowel organist als dansers zijn van topniveau en dat was er aan te merken. En niemand twijfelde nog aan de combinatie: kwaliteit overtuigt immers.

Foto’s en tekst Jeannine FUHRING

Tekst en foto’s Jeannine FUHRING

Organist Emmanuel Van Kerckhoven wil eerst en vooral spelen

Het idee werd vijftien jaar geleden in zijn hoofd en zijn hart geboren en is nu dan werkelijkheid: een Barokorgel in de Sint-Norbertuskerk. Hij is vaste organist en daarnaast dirigent van The Antwerp

Hij is geboren in het Sint-Lucasziekenhuis in Ekeren, groeide op in Stabroek en woont in Kalmthout. “We zijn in een muzikaal gezin grootgebracht. Vader was organist. We hadden thuis een pijporgel staan. Moeder speelde piano. Mijn broer speelt luit en gitaar, mijn zus Katelijn cello, mijn andere zus viool. Katelijn en ik hebben van de muziek ons beroep gemaakt. Toen ik nog klein was werd iedere vrijdagavond gemusiceerd. Ik kon dat vanuit mijn bed allemaal volgen. Door de week hoorde ik mijn vader op het orgel bezig, met Bach en Buxtehude bijvoorbeeld. Als hij klaar was kroop ik vlug achter de toetsen om de noten na te spelen die ik had gehoord en ging erbij improviseren. Mijn vader begon mij les te geven toen ik vijf was. Iets later werd ik naar de muziekschool gestuurd voor pianoles. Dat ging wat mij betreft niet van harte. Ik kreeg het bekende oefenmateriaal voorgeschoteld, etudes van Burgmüller en zo. Een keer, toen de lerares naar het toilet moest, sloeg ik aan het improviseren op de vleugel. Zij had natuurlijk buiten staan luisteren en viel tegen mij uit. ‘Wat ben jij een onnozelaar! Wij maar kleine stukjes oefenen en jij kunt veel beter!’ Ik had dat achtergehouden. Ik wilde geen piano spelen maar orgel. Dat stond al heel vroeg vast. Piano was niet meer dan een opstapje.”

“Je moet je niet voorstellen dat ik een nerd was, hoor. Ik had ook wel eens geen zin. Ik speelde ook wel graag buiten op straat. Wij werden ook niet zo gepusht om te studeren.

Buiten de lessen waren wij daar vrij in.”

ONBESCHOFT

“Mijn vader is jarenlang organist geweest van de Sint-Norbertuskerk in Zurenborg en de Sint-Hubertuskerk in Berchem. Als hij moest spelen ging ik vaak met hem mee. Toen ik twaalf was kon ik voldoende met het instrument uit de voeten om op mijn eentje kerkdiensten te begeleiden. Mijn vader en ik wisselden elkaar steeds af, ik de ene en hij de andere kerk. Ik herinner me dat ik als vijfjarige in de Norbertuskerk boven vanuit het oksaal naar beneden keek. Nu ben ik altijd bang, als er kleine kinderen zijn, dat ze door de openingen doorkruipen. Terwijl mijn vader daar speelde luisterde ik gefascineerd. Ik denk dat het door dit orgel komt dat ik organist ben geworden. Voor mij heeft het iets dat veel orgels niet hebben. Dat heeft niet alleen met het instrument te maken, ook met het gebouw. Deze ruimte en dat orgel, dat is iets wonderbaarlijks. De kerk is organisch gebouwd, de sfeer is rustig, een grote klankkast. Als je een toon speelt, wordt die opgenomen in heel de ruimte. Er is zo’n mooie, rustige akoestiek. Het orgel heeft een fluwelen, zachtmoedige, romantische klank. En daarnaast kan het ook enorm stevig uit de hoek komen, met zo’n bijna… onbeschofte trompet. Ja, door dit orgel in deze ruimte ben ik organist geworden. Het heeft ook met mijn karakter te maken. Ik ben heel graag fluwelig en detaillistisch ingesteld. En tegelijkertijd moet het op een gegeven moment ook wel spetteren en stromen.”

Baroque Orchestra. Een informele en bescheiden man, tegelijk een gedreven musicus die met grote daadkrachtzijn passie volgt.

(Will VAN BROEKHOVEN)

ANTWERPEN

Van Kerckhoven vertelt dat het oorspronkelijk in de barokke Willibrorduskerk stond, aan de Kerkstraat in Antwerpen. In 1846, 1847 is het daar gebouwd. In 1886 werd deze kerk afgebroken. Het werd gestald en in 1908 hier naartoe gebracht en uitgebreid. In 2001 is het van een nieuwe kast voorzien. Eerst hing er een groot doek voor, waarop orgelpijpen waren geschilderd, een nepdecor, dat op een bepaald moment waterschade had opgelopen. “Dat vond ik niet kloppen bij zo’n mooi klinkend instrument. De oorspronkelijke kast was heel fraai, maar die is op een of andere manier verloren gegaan.”

NEDERLAND

“Ik heb mijn opleiding afgerond aan het conservatorium in Rotterdam. De gerenommeerde organist die daar jarenlang had gedoceerd was juist opgevolgd door vijf jonge internationaal bekende topmusici, die de taken volgens hun specialismen onderling hadden verdeeld. Dat was een ‘boost’ voor die school. Nederland is het Mekka van de orgelmuziek. Ik zag dat als jongen op TV, die geweldige orgels, het luidkeels meezingen. Ze hebben op dat gebied een traditie om u tegen te zeggen. Dat heeft te maken met de protestantse cultuur. Naast de dominee is de organist een heel belangrijke factor, belangrijker dan bij de katholieken. Voor het Gregoriaans was het orgel vooral een begeleidingsinstrument, bescheiden ondersteunend. In protestantse kerken wil-

len de mensen uit volle borst zingen en daar moet een stevig orgel tegenover staan. De protestanten hebben geen beelden en geen schilderijen. Het orgel heeft dan de functie om de dienst kleurrijk te maken en moet meer opvallen.”

FITNESS

“Dat ik zo jong al mocht improviseren, daar ben ik nog altijd dankbaar voor. Het is mijn creativiteit ten goede gekomen. Op latere leeftijd maak je je die verworvenheid minder gemakkelijk nog eigen. Als ik orgel speel heb ik een heel organisch, compleet gevoel. Veel leerlingen kennen dat, je bent gecoördineerd met je hele lichaam aan het spelen, met al je ledematen. Je bent bezig met een soort fitness, fitness van je brein. Met een gelukzalig gevoel. Het bekruipt me al bij het naar binnen gaan van de kerk. Ik heb dan de neiging de deur op slot te doen. Maar dat zou natuurlijk niet juist zijn. Iedereen heeft hetzelfde recht om die rust te mogen ervaren.”

VERWONDERING

“Wat ik voel bij het spelen heeft een religieuze kant. De verwondering, die iedere keer aanwezig is, niet afstompt, nooit verveelt. Ik ben iemand die niets evident vind. Bijvoorbeeld dat de bomen groeien vind ik niet evident. Daar heeft voor een stuk mijn geloof mee te maken. Voor mij is geloven altijd verwondering. Zolang ik verwonderd ben geloof ik. Als mijn verwondering ooit zou ophouden, zou dat het einde

Organist Emmanuel Van Kerckhoven neemt dankbaar het applaus in ontvangst. Foto Jörg PYL

“Als ik orgel speel heb ik een heel organisch, compleet gevoel.”

betekenen van mijn geloof. Vooralsnog vind ik het moeilijker om niet te geloven dan om wel te geloven. Verwondering vermengd met dankbaarheid bekruipt me bijvoorbeeld als ik mensen aan het orgel zie werken.”

VINGER

“Stuk voor stuk zijn dat vaklieden die iets moois willen afleveren, zonder ook maar een moment aan commercieel gewin. Met gedrevenheid en intuïtie zijn ze op zoek naar het juiste evenwicht. Ze accepteren geen compromis. Een mooi voorbeeld is ‘de vinger van Hanno Reil’.” Van Kerckhoven verwijst hier naar een anekdote bij een rondleiding door het bedrijf van de orgelbouwer, vorig jaar. Hanno, neef van de eigenaar, gespecialiseerd houtbewerker, vertelde over het restauratiewerk aan het orgel in de Oude Kerk in Amsterdam. Bij het demonteren van het front zag hij dat een van de heiligenbeelden bovenaan een vinger miste. Hij heeft toen plastische chirurgie toegepast en de heilige voorzien van een nieuwe vinger, die tot het kleinste nagelriempje was afgewerkt. Terwijl dat soort details vanaf de grond onmogelijk kan worden waargenomen.”

RUST

“De mensen die met de opbouw van het nieuwe orgel bezig zijn geweest zijn zelf heel tevreden. Het is delicate arbeid: je grijpt in in een omgeving die van zichzelf een grote rust uitstraalt en je slaagt erin daar een instrument te plaatsen dat die rust op geen enkele manier verstoort. Dat komt ook door de plek, voorin opzij. Zou het een dominantere plaats hebben gekregen, bijvoorbeeld recht voor het altaar dan zou dat de sereniteit binnen het gebouw niet ten goede zijn gekomen.”

Bij ons eerste interview plaatsvindt, op 2 oktober, is het Barokorgel nog niet ingewijd. Daags nadien zal het worden geïntoneerd. Dat houdt in dat elke pijp wordt afgesteld op optimale klank en intensiteit. Daarbij speelt ook de akoestiek een belangrijke rol. Het werk wordt uitgevoerd door Jan Koelewijn, een van de beste intoneurs van Nederland. Van Kerckhoven zal daarbij niet ontbreken. Hij verheugt zich al. “Het is mooi dat de bouw van een orgel zoveel vormen van vakmanschap verenigt.”

WARBOEL

Ik spreek Emmanuel van Kerckhoven weer op 13 november. Die ochtend is men begonnen met het plaatsen van twee nog ontbrekende registers. Een register is een groep orgelpijpen met dezelfde klankkleur. Hier gaat het om trompet en cornet. Bij de bouw van het orgel is rekening gehouden met twee registers daar nog naast. Die zullen worden geplaatst als er geld voor vrijkomt. Van Kerckhoven blikt terug op 21 oktober, toen het orgel feestelijk in gebruik werd genomen. “Bij de Bachcantatedienst ging een warboel aan emoties door me heen. Ik moest met heel veel dingen tegelijk bezig zijn. Terwijl ik aan het orgel zat speelde achter mijn rug mijn ensemble, het Antwerp Baroque Orchestra. Ik ben ingenomen met de klank. Vloeiend, door de rustige windaanvoer ontspannen en mild. De klank vormde een mooie combinatie met de akoestiek in de kerk. Er was een flinke delegatie uit Rotterdam, waar het orgel oorspronkelijk vandaan komt. Die mensen waren blij verrast. Zij vonden het orgel vroeger scherper en dunner klinken. De reconstructie bij Reil heeft geleid tot een geweldige verbetering.” Hij heeft die dag nog meer positieve reacties gehoord, ook over de meer ‘wereldse’ onderdelen van het middagprogramma, bijvoorbeeld de tangodans. Hij denkt dat dit soort activiteiten zeer wel in overeenstemming kunnen wor-

den gebracht met de sfeer van rust en bezinning in een kerkgebouw. “

RAPPERTJE

Ik vraag of de kerk zijn poorten de hele dag open kan blijven houden nu er een gloednieuw orgel staat. Sommige mensen in de wijk hebben daar hun zorgen over geuit. Volgens Van Kerckhoven is er aan de toegankelijkheid niets veranderd. “Je kunt de hele dag binnenlopen, zoals tevoren. Het gebouw moet zijn uitnodigende karakter behouden. Ik heb wel eens pubers die geregeld voor de kerk rondhangen mee naar binnen genomen. Er was een rappertje bij dat zich eerst stoer hield, maar uiteindelijk toch schoorvoetend meekwam. Ik liet wat horen op het orgel. Ze waren erg onder de indruk.”

KORENMAAT

Ik wil van Emmanuel van Kerckhoven weten wat het verloop van zijn carrière als musicus heeft bepaald. ”Ik zou mijn ontwikkeling niet willen beschrijven als een carrière en zeker niet als een volgens blauwdruk geplande loopbaan. Zo denk ik niet. Ik onderging invloeden die achteraf bepalend bleken te zijn. Daarbij bleef ik mezelf en volgde mijn goesting. Belangrijk is mijn familie geweest. Dat thuis musiceren aan de orde van de dag was voelde ik als iets vanzelfsprekends. Pas later kwam ik er achter dat het er bij andere kinderen thuis anders aan toeging. Een andere factor was dat ik veel ruimte kreeg om te improviseren en te spelen zonder noten. Eigenlijk zouden muziekscholen daar veel meer aandacht aan moeten besteden. Je zou er consequent mee moeten beginnen.” Bepalend is ook zijn Nederlandse conservatoriumopleiding geweest. “Nederland heeft, door zijn gedeeltelijk protestantse karakter, een geweldige orgelcultuur.” Het gaat hier over invloeden van buiten, waarmee hij rijkelijk werd gezegend. Schuift hij nu zijn aangeboren muzikale talent niet te zeer onder de korenmaat? “Los van de vraag of talent wel kan zijn aangeboren, is het in mijn ogen niet doorslaggevend. De wereld is vol geweldige talenten, op velerlei gebied, van wie we nooit iets zullen vernemen. Belangrijker is veel oefenen en doorzetten. Uiteraard moet je daar ook weer de kans voor krijgen.” Welke muzikale voorkeuren gaven richting aan zijn ontwikkeling als musicus? “Zoals bekend ben ik bezeten van Barok. Maar ook de Romantiek kan ik waarderen, met name Widor en Dupr é. En van de 20e eeuwers: Messiaen, Alain en Monnikendam.”

AUTHENTIEK Van Kerckhoven heeft geen omlijnde plannen voor de toekomst. Qua werkterrein voelt hij zich niet speciaal gebonden aan de Vlaamse regio. Dat heeft ook te maken met de beperkte aanwezigheid van instrumenten waarop hij graag zou willen musiceren. Hij neemt deel aan uitwisselingen met landen als Nederland, Oostenrijk of Italië. Hij hoeft niet zo nodig te organiseren of leiding te geven. “Eerst en vooral wil ik spelen. Authentiek zijn is dan een leidraad. Geen fratsen met geforceerde op effectbejag gerichte ‘cross-overs’. Waar combinaties worden gezocht met andere kunstvormen moeten die de eenvoud en natuurlijkheid opzoeken.”

Faalangst is Emmanuel van Kerckhoven onbekend. “Ik laat me uitsluitend leiden door mijn eigen maatstaven. En die zijn hoog. Ik ben er niet zo mee bezig hoe anderen me beoordelen. Ik kan alleen in mezelf teleurgesteld zijn.”

Iedereen welkom voor kerstsamenzang in de kerk op vrijdag 21 december

Onder het motto 'Zurenborg zingt' nodigt de vzw Watafrik alle inwoners van Zurenborg, groot en klein, jong en oud, mannen en vrouwen, uit om samen oude en bekende kerstliederen mee te komen zingen in de kerk, op vrijdag 21 december, om 20 uur. Aan het nieuwe barokorgel zit Emmanuel Van Kerckhoven, en ook de Norbertuscantorij werkt mee aan het gebeuren. De organist zal ook enkele lichtvoetige orgelstukjes ten gehore brengen.

Watafrik is een pluralistische vzw die zich tot doel heeft gesteld om in de totaal verdroogde regio's in de Sahel waterputten te slaan voor de bevolking. Momenteel staan er drie projecten op stapel. Eén ervan wil voor de kinderen van enkele basisscholen in Ohala waterputten slaan en hygiënische toiletten installeren.

De inkom bedraagt 5 euro bij voorverkoop en 7 euro aan de ingang.

De zangavond is eveneens bedoeld als ondersteuning van de financiering van het nieuwe barokorgel. Daarom zal aan de aanwezigen na het concert in de kerk zelf Glühwein geschonken worden voor het zachte prijsje van 2 euro. Iedereen is welkom.

Nog te gaan: 80.000 euro

Nog steeds is financiering een punt van zorg voor de animator van het barokorgel in de Norbertuskerk. 170.000 euro is nu gerealiseerd. Resteert een nog te werven bedrag van 80.000. Hij is naarstig op zoek naar aanvullende fondsen en onderzoekt de mogelijkheid om geldschieters in de wijk warm te krijgen. Daarnaast wil hij al het hier aanwezige talent aanmoedigen om evenementen op te zetten en de Norbertuskerk tot een culturele ontmoetingsplek te maken.

NAIL COUTURE

Dit nieuw geplaatst orgel is een van de attractiepunten van het Antwerpse Barokjaar. • Foto Jörg PYL

Tekeningen op horecaruiten Dageraadplaats

Zaterdag 15 december: “Tekenfabriek” heeft voor kinderen een raamstift mee

Verleden jaar streken ze hier al een keertje neer. De Tekenfabriek stond er op de flyers. Uit de Raapstraat. Mattias De Leeuw (29) is De Tekenfabriek. “Ik ben illustrator van boeken en dergelijke en tegelijk doe ik de Tekenfabriek. Da’s eigenlijk een cursus tekeningen en aanverwante die ik geef. Het niveau speelt geen rol, het gaan

van absolute beginners tot gevorderden die hun techniek willen bijschaven of nieuwe dingen willen leren. Het is een 10-delige cursus waar 12 mensen aan deelnemen. En nogmaals, het kan gaan van modeltekenen tot abstract. Wat het kost? We vragen 325 euro voor die tien afleveringen.”

DAGERAADPLAATS

Mattias De Leeuw heeft dan wel zijn atelier in de Raapstraat, Zurenborg is dat niet en toch kent hij de wijk erg goed. “ Ik heb hier in de Wattman gewerkt. Als student heb ik veel rondgezworven en ik heb lang een atelier gehad vlak over de Plantin en Moretuslei, in Borgerhout. De wijk is me dus

wel degelijk goed bekend.” Verleden jaar had hij de Dageraadplaats uitgekozen om met veelal kinderen de horeacruiten te beschilderen. Een succes. Ik was het op voorhand overal gaan vragen en dan hadden we een plek afgesproken waar het wel kon. Niet op de deur bv. en dan legde ik dat vast met een merkteken. Op de dag zelf waren er toch een dertigtal kinderen die iets wilden tekenen. Wij hebben daarvoor speciaal materiaal mee, raamstiften zijn dat, op basis van kalk. Dat kan gelijk wanneer moeiteloos worden verwijderd. Ze hoeven daar niets speciaals voor te doen.”

REACTIES

De reacties waren erg positief en hij verwacht dan ook geen problemen dit jaar. Integendeel, in een gezinswijk als deze zal er wel genoeg belangstelling zijn voor deze creatieve uitbarsting. Alle kinderen worden dus op de Dageraadplaats verwacht op zaterdag 15 december. Vanaf 14 uur tot 17 uur.

Enkele beelden van verleden jaar.

De Tekenfabriek, Raapstraat 14 , Antwerpen info@tekenfabriek.be

MET WEGGEEFSTANDJES Op

ZONDAG 16 DECEMBER

De Roma eindigt het jaar met ruilen weggeefbeurs

Ook deze winter staat er veel moois op het programma van De Roma. Het lijstje is slechts een kleine greep uit het zeer diverse aanbod. In deze koude periode hebben we extra aandacht voor elkaar. We zetten dan ook graag enkele hartverwarmende activiteiten in de schijnwerper.

Op zondagnamiddag 16 december organiseren we onze jaarlijkse ruil- en weggeefbeurs GOE GEGEVEN! Onder het motto consuminderen voor de feestdagen, bemannen mensen die spullen teveel hebben verschillende weggeefstandjes. Als bezoeker krijg je drie bonnen waarmee je iets kan krijgen aan de weggeefstanden. Je kan de dag zelf niet zomaar spullen binnen brengen als je geen weggeefstandje hebt maar ze zijn allemaal volzet.

HERSTELLEN

Dit kan wél gericht voor enkele hartverwarmende initiatieven. Heb je thuis nog overschotten knutselgerief, kleuterboeken of muurtegels? Breng ze zeker mee en geef ze af aan de 4 buurtwerkingen van Samenlevingsopbouw! Hiermee help je aan crea activiteiten op het Kiel, de kinderboekenbakfiets in Deurne en het tuintje van buurtwerk Borgerbaan in Borgerhout. Heb je thuis nog mooie boeken liggen die je niet meer leest? Alle boeken, genres, talen en thema’s zijn welkom bij The Empty Bookshop, op voorwaarde dat ze nog in goede staat zijn. De financiële opbrengst gaat naar een goed doel in de buurt! Bij ons repair-en naaiatelier kan je oude kledij laten herstellen & pimpen, zodat je kleren een tweede leven krijgen. Je plantenstekjes en gezonde planten kan je komen ruilen tegen een andere plant of stekje bij Plantenkoorts. Er is tijdens GOE GEGEVEN! uiteraard ook weer heel wat te doen voor kinderen. Laat je mooi maken met henna en beschilderen door de Schminkfabriek of ga langs de Brood & Spelen - installatie van OOGST. Op de eerste verdieping van De Roma kan je deelnemen aan het salongesprek georganiseerd door Samenlevingsopbouw:

“Hoe kan een lokaal bestuur bijdragen aan het creëren van solidariteit?” In het kader van de warmste week organiseren Boho2140 & Samenlevingsopbouw Music for Al Ikram! Vraag bij de DJ in de foyer voor €2 een feestelijk plaatje aan, de opbrengst gaat naar Al Ikram. Duik met een warm gevoel de feestdagen in!

CADEAUTJE De Roma zet tijdens GOE GEGEVEN! haar deuren voor iedereen wagenwijd open en zorgt voor allerlei lekkers zoals taart, pannenkoeken en muntthee. Deze namiddag kan je ook tickets kopen aan kortingprijs voor alle concerten en voorstellingen in De Roma. Bovendien is dit hét moment om voor jouw geliefden of vrienden een

avondje in de mooiste zaal van Antwerpen en omstreken cadeau te doen. Koop een waardebon van minstens € 40 en ontvang zelf een gratis fles Tongerlo blond of doosje Oxfam truffels. Deze actie loopt ook na de ruil- en weggeefbeurs nog tot 11 januari bij aankoop van waardebonnen in de ticketbalie (voor openingsuren zie www.deroma.be).

FEEST

Ruim 20 procent van de Antwerpenaren leeft onder de armoedegrens. In Borgerhout en Antwerpen-Noord zou dit zelfs meer dan vijftig procent zijn. Al Ikram trekt dagelijks ten strijde tegen deze armoede. Samen met deze vrijwilligersorganisatie organiseren we op kerstavond een gratis kerstfeest voor minderbedeelden en daklozen. We steken samen de handen uit de mouwen om onze gasten te verwennen met een lekkere maaltijd.

VRIENDEN

Onze naaste buren zijn trouwste klanten. Als Zurenborger zien we je graag regelmatig terugkomen in De Roma. Of misschien ben je een van onze 450 vrijwilligers. Er zijn nog andere manieren om onze werking te steunen. Als sympathisant kan je onze affiche aan je raam hangen. Wil jij ook een raamambassadeur worden, stuur dan een berichtje naar ambassadeur@deroma.be of bel tijdens kantooruren even naar 03 600 16 51. Wij bezorgen je om de paar maanden een affiche. Als jij ze aan je raam hangt, krijg je van ons trouwens een mooie korting op de tickets die je koopt.

Je kan ook meebouwen aan het unieke verhaal van De Roma door een donatie aan het Fonds Vrienden van De Roma. Dit fonds, opgericht binnen de Koning Boudewijnstichting, helpt ons bij de vrijwilligerswerking, de verdere uitbouw van de inhoudelijke-maatschappelijke werking en de ontsluiting van het erfgoed (geschiedschrijving, archivering, rondleidingen, ...). Aspecten die, naast het zaal- en podiumgebeuren, mee het Roma-DNA uitmaken.

Fonds Vrienden van De Roma projectrekening bij de Koning Boudewijnstichting: BE10 0000 0000 0404 (BIC: BPOTBEB1) met de gestructureerde mededeling ***017/1560/00077***

Giften vanaf € 40 op jaarbasis zijn fiscaal aftrekbaar.

Nieuw op de plantin en Moretuslei

“Bij een french taco zit het in een wrap”

Op de etalage van de Plantin en Moretuslei 126 staat sedert juni in het groot: Antwerp taco - home made french taco. En buiten het feit dat er niet alle dagen een nieuwe horeca-zaak opent op die drukke baan, is het vooral het woord french dat onze aandacht trekt. (André DEJONGHE)

Met zijn vieren zijn ze, ondernemende jonge mannen die een plan voor hun toekomst hebben. Ze heten Wassim El Azraki, Yassine Al Marchohi, Redouan Asabdoun en Jaouad El Bouzidi en het zijn de eerste twee die het verhaal doen.

DRAGER

“Een van ons doet dit full-time, twee anderen zijn werkzaam in de sociale sector en de vierde werkt in de chemie. We wilden wat anders gaan doen, iets met een optie op de toekomst, hebben lang samengezeten en gerekend en ontdekten in Frankrijk een formule die ons wel aanstond. Het essentiële verschil tussen onze zaak en een Mexicaanse tacobar is de drager, bij een Mexicaanse taco is dat een shell, in ons concept is het een wrap. Op een flyer/ menukaart kiest de cliënt in 5 stappen wat hij precies in die wrap wil. Mogelijkheden ten over en de toppers zijn kipfilet, gehakt, een uitgebeende kippendij, allemaal halal. Voor de vegetariërs is er tofu. Wij gaan voor de French taco met onze geheime kaassaus op basis van Emmenthal. De volledige bereiding duurt slechts enkele minuten.

FIETSEN

“De cliënt heeft de keuze de taco bij ons op te eten of aan te huis af te laten geven. Wij doen dit laatste ook met zijn vieren en voorlopig met de bromfiets, maar denken na over fietsen.

Onze bedoeling is op dit adres hard te werken en een stevige basis uit te bouwen om dan, als alles meevalt, eens goed na te denken over een tweede en wie weet wel nog enkele French Taco’s meer. Momenteel moeten we niet klagen, we hebben klanten van beide kanten van de Plantin en Moretuslei, Borgerhout en Zurenborg, en dankzij het nabije hotel, van verschillende nationaliteiten.”

Binnenkort steekt er een flyer in de Zurenborgse bussen. Wie daarop niet wil wachtenl, en waarom zou men, vindt meer informatie op facebookpagina f /antwerptaco.

Bestellen doe je op 03/434 39 06. Antwerp taco is open op maandag, dinsdag, donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag van 15.00 tot 00.00. Woensdag is de zaak gesloten.

Twee van de vier eigenaars: stralend van ondernemingszin • Foto André DEJONGHE

“Ik ben een dirigent die weinig op het podium staat”

Van 20 november tot 2 december liep in Gent de opera Satyagraha van componist Philip Glass. Het werk vertelt over het vroege leven van de Indiase geweldloze onafhankelijkheidsstrijder Mahatma Gandhi. Het is een productie van De Vlaamse Opera

Als ik zijn woning in Zurenborg binnenstap word ik verrast door het nog goed bewaarde interieur met 2 statige zuilen, glaswerk en reliëfs. Alleen een koepel is vervangen door hedendaags glas: dat kon niet anders wegens wateroverlast.

ENGELAND

“Ik woon hier niet altijd”, verduidelijkt Koen. “Ik woon op verschillende plaatsen.”

Sinds 2008 is hij gastdirigent en sinds 2014 muziekdirecteur bij The Royal Ballet Opera House Covent Garden van Londen. Daar beschikt hij,dankzij een overeenkomst met zijn werk, over een appartement met uitzicht op een Japanse kerselaar van de binnentuin van de Saint Paul’s Church.

Dit werk combineert hij met het Birmingham Royal Ballet, één van de vijf balletgezelschappen van het Verenigd Koninkrijk. Hij is er muziekdirecteur vanaf het seizoen 2010-2011. Hij koopt er een studio op de 17de verdieping van een torengebouw met 400 appartementen, die op 10 minuutjes stappen van het Birmingham Hippodrome ligt waar het Royal Ballet gevestigd is. “Het is een aangename omgeving met veel water. Vroeger was daar veel criminaliteit en prostitutie, maar de buurt is helemaal heropgebouwd.”

OOSTENDE

De roots van Koen Kessels liggen in Oostende.

Zijn moeder, Maria Kessels, was hardloopster op de 800 meter bij Hermes Atletiekclub. Ze liep een Belgisch record (2’15”) dat 5 jaar heeft standgehouden en was in 1956 sportvrouw van het jaar. Ze is nu nog in leven. Een droom van Koen is dat alle nog levende sportvrouwen van het jaar (o.m. Kim Clijsters) eens samen gebracht worden. Dat zou mooi zijn.

Zijn vader zaliger, Fernand Kessels, was zaakvoerder van de befaamde Oostendse fietsenzaak Kessels Fietsen, een KMO met een 30-tal medewerkers. Hij maakte er een aantal jaren fietsen voor niemand minder dan Eddy Merckx. “Kijk hier een foto met o.m. mijn vader, ikzelf en Eddy”, laat hij fier zien. Zijn vader heeft ook contacten met Vlaamse, o.m. Oostendse kunstschilders en beeldhouwers. In zijn woonkamer in de Cogels Osylei zijn enkele mooie werken van hen te zien.

PIANIST

Koen Kessels studeert aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium van Antwerpen. Hij neemt als pianist deel aan de wedstrijd Pro Civitate en wint de Europaprijs. Hij speelt concerten met het orkest van het Muziekconservatorium van Antwerpen en Parijs. Als nummer 1 van zijn generatie zou hij deelnemen aan de Koningin Elisabethwedstrijd, maar dat gaat niet door. “Ik was een zeer goede pianist, maar had een te brede focus.” Hij richt ook een trio piano-viool-cello op (het Hermestrio – naam van de Oostendse atletiekclub) en toert daar een 3-tal jaar mee in Vlaanderen en in de rest van België. Uiteindelijk rondt Koen zijn studies piano niet af. Hij zegt het concertcircuit vaarwel en wil het piano spelen ‘nuttig’ maken. Hij slaagt op 23-jarige leeftijd tijdens een auditie bij de opera van de Brusselse Koninklijke Muntschouwburg en wordt er pianorepetitor. Dat betekent dat hij tijdens de regie de zangers op de piano begeleidt vóór ze met het orkest gaan repeteren. Hij wordt er ook vocal coach van de zangers.

DIRIGENT

Na een drietal jaar wordt hij in Antwerpen assistent-dirigent aan de Vlaamse Opera. Daar moet hij meteen repetities leiden voor een zowat 70-koppig orkest voor de opera Parsifal van Wagner. Op zijn 30 jaar is er zijn eerste uitvoering voor publiek met de opera Cinderella van Prokofjev, een productie van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. Na dit startschot van zijn dirigentcarrière gaat het een felle vaart. Als operadirigent is hij vaak gevraagd in Europa en dirigeert hij ballet voor o.m. de Opéra National de Paris , het New York City Ballet en de Weense Staatsopera. “Ik ben een dirigent die weinig op het podium staat, maar meestal in de orkestbak bij een opera of ballet”, vertelt Koen.

En dirigeren voor ballet is toch wel iets speciaals. Hij zegt daar zelf het volgende over. “In de opera kom je binnen als dirigent en volgt iedereen je. Als balletdirigent kom je binnen en dirigeer je de eerste twee weken niet; je observeert, je luistert, je stelt veel vragen. Je zit daar gewoon en misschien fluister je heel zachtjes tegen de pianist dat dit een beetje

die 2 vaste locaties heeft: Antwerpen en Gent. Dirigent is Koen Kessels (57 ). Hij heeft dertig jaar geleden een huis gekocht in de Cogels Osylei, maar woont ook in Londen en in Birmingham. Internationaler kan nauwelijks. (Luk DEPONDT)

te langzaam of te snel is. Je legt jouw mening misschien nog minder op dan bij opera. Maar je kunt het niet opleggen, tenzij je de tijd in de dansstudio doorbrengt.”

ANTWERPEN

Momenteel verdeelt Koen zijn tijd vooral tussen Antwerpen, Birmingham en Londen en tussen Parijs, München en Stochholm. Zijn activiteiten in Antwerpen zijn minder omvangrijk geworden. Hij is wel voorzitter van de artistieke staf muziek van het Conservatorium Antwerpen. Hij verzorgt er ook de coaching van zangers.

Hij is betrokken bij projecten waarbij samenwerking heel belangrijk is. Samenwerking tussen het conservatorium, de Singel, het Antwerp Symphonic Orchestra en de Vlaamse opera. Dat gebeurt zeer intens in de UK en hij wil dat ook hier stimuleren en begeleiden. Het lokale biedt veel mogelijkheden: “Think global. Act local” is één van zijn lijfspreuken.

HERMESENSEMBLE

In maart 1999 richt Koen Kessels het Hermesensemble op, gespecialiseerd in muziek van de 20ste en 21ste eeuw. De bezetting bestaat uit fluit, klarinet, altviool, cello, percussie, piano en zang. Hij is er één van de dirigenten. Het gezelschap verzorgt zowat 140 concerten per jaar. Maar Koen is daar niet vaak bij. Momenteel werkt hij maar aan 1 of 2 projecten per jaar mee. Maar hij blijft nauw betrokken bij het beleid: hij tast met het ensemble de grenzen af van experiment, confrontatie en verruiming. Hij wil ook onderzoek doen naar de avant-gardisten. En dat zijn voor hem niet alleen componisten van de 20ste en 21ste eeuw. Ook Mozart

was in zijn tijd hernieuwend en grensverleggend!

Als artistiek leider van Hermesensemble werkt hij intens samen met tal van componisten.

VERHUISD

We kregen de tip om een artikel over Koen Kessels te schrijven van soprane Elise Caluwaerts, over wie we in vorig nummer van de Gazet van Zurenborg een artikel schreven. Elise woonde in de Cogels Osylei. Enkele weken na het interview vernamen we dat Elise – de liefde achterna - zou verhuizen. Ondertussen woont ze niet meer in Zurenborg maar in Londen.

Geen bandwerk maar handwerk!

Chrisssy's

Kleermaakster

Dames, heren en kinderen Alle kleding op maat ook brei en haakwerk, retouches, upcycling, workshops,... Magdalenastraat 21 2018 Antwerpen – Zurenborg info.chrisssys@gmail.com www.chrisssys.be enkel op afspraak 0485 39 33 66

Dirigent Koen Kessels verdeelt zijn tijd tussen Antwerpen, Birmingham en Londen

Koen Kessels: op 23-jarige leeftijd al geslaagd tijdens een auditie bij de opera van de Brusselse Koninklijke Muntschouwburg voor pianorepetitor. Foto Luk DEPONDT

“In de opera kom je binnen als dirigent en volgt iedereen je. Als balletdirigent kom je binnen en dirigeer je de eerste twee weken niet.”

Dieter Dedecker:

Zegt de naam van Dieter Dedecker u niets? Na dit artikel zal dat veranderen. Dieter maakt namelijk foto’s voor Gazet van Zurenborg, woont in de Cogels Osylei en peddelt af en toe op een damesfiets door de

Gazet van Zurenborg telt een legertje getalenteerde fotografen. Op vraag van de hoofdredacteur of van de cel fotografen rukken ze uit om onze stukken van sprekende foto’s te voorzien. Een van hen is Dieter Dedecker (54). Hij werd in 1964 geboren in Beernem (West-Vlaanderen), verhuisde op zijn vijfde naar Deurne-Zuid en woont ondertussen al jaren op Zurenborg.

-Hoe ben je fotograaf geworden?

Dieter Dedecker: “Ik was een meegaand jongetje, maar ik studeerde niet graag. Ik was dus niet heel helemaal gelukkig op school. Wel had ik een jongensdroom: piloot worden. Ik was geen dommerik en ik had zeer goede ogen. Helemaal onrealistisch was het dus niet, maar het is er niet van gekomen. Na mijn middelbare school ging ik – in de voetsporen van mijn vader – voor industrieel ingenieur studeren in Antwerpen. Na een semester wist ik al: dat is he-

wijk. Maar dat is slechts het topje van de ijsberg… Wij graven dieper in Dieter tijdens een goed gesprek.

(Peter THEUNYNCK)

lemaal niets voor mij. Tijdens de les zei een medestudent plots: “Ik stop ermee. Ik ga acteur worden.” Dat gaf mij een schok. Ik begreep dat ik zelf ook iets moest ondernemen. Mijn eerste idee was om naar Studio Herman Teirlinck te gaan. Dat vonden mijn ouders niet zo’n goed idee. Het werd dus het RITS (nu RITCS) in Brussel. Die school is voor mij een openbaring geweest. Een nieuwe wereld ging voor mij open. Ik spoorde elke dag naar Brussel, een grote stad waarin veel te ontdekken viel. Het RITS was toen nog gevestigd in een oud koloniaal gebouw achter het paleis. Ik kreeg er onder andere les van de filosoof Jaap Kruithof, die mijn blik op de wereld verruimde. Na een jaar in de regieafdeling besliste ik om een meer technische richting in te slaan: beeld, geluid, montage. Ik ontdekte dat ik bij het fotograferen gefascineerd was door het lijnenspel en dat ik mijn beelden op een natuurlijke manier kadreerde. In die richting

Eline Vercruyssen

Opticien - Optometriste

Dageraadplaats 12

2018 Antwerpen

tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44

optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN

MAANDAG GESLOTEN

DINSDAG 10 uur tot 18 uur

WOENSDAG 10 uur tot 18 uur

DONDERDAG 10 uur tot 18 uur

VRIJDAG 10 uur tot 18 uur

ZATERDAG 10 uur tot 13 uur

ben ik verdergegaan. Mijn eindstage liep ik bij de tv-zender France 3 in Marseille. Goed voor mijn Frans. Tijdens mijn legerdienst kwam ik bij de Persdienst terecht. De videoproef die ik moest afleggen stelde geen probleem en mijn Frans, in Marseille bijgeschaafd, bleek beter dan gemiddeld. Zodra ik afzwaaide, vestigde ik mij als zelfstandig cameraman.”

-Geen job bij de VRT voor jou?

Dieter Dedecker: “De meeste afgestudeerden van het RITS kwamen in die tijd automatisch bij de VRT terecht, maar dat beviel mij niet. Ik vond dat ze daar te veel ambtenaar waren, de VRT had een te groot Jomme Dockx-gehalte. Bovendien ben ik een nazaat van kleine zelfstandigen. Aanvankelijk werkte ik dus als freelancer voor de VRT en kluste ik bij in de horeca. Een jaar later (in 1987) werd VTM opgericht. Toen veranderde alles. De sluizen gingen open en ik kreeg een pak opdrachten. VTM was een springplank. Als freelance-cameraman koos ik voor het buitenwerk: electronic field production (EFP) heet dat. Ik maakte reportages voor journaals en amusementsprogramma’s. Het geld dat ik verdiende, investeerde ik in eigen materiaal. Al snel had ik werk voor twee. In september 1995 richtte ik De Kaderleden op. Wat oorspronkelijk begon als een vereniging van freelance cameramannen, groeide al snel uit tot een facilitair bedrijf. Op ons hoogtepunt hadden mijn vrouw Ann en ik tien werknemers in dienst. We werkten onder andere voor Man bijt Hond en voor De rode loper. Voor die programma’s versierden we langlopende contracten. Toen die na 10 à 15 jaar afliepen, zijn de meeste medewerkers zelfstandig geworden. Nu werk ik weer alleen, zonder personeel. Mijn vrouw is een andere uitdaging aangegaan. Ze werkt nu als directeur in een polykliniek dermatologie in Rotterdam.”

-Naast De Kaderleden richtte je Midlife Cowboy op. Waarom?

Dieter Dedecker: “De Kaderleden levert faciliteiten aan anderen. Met Midlife Cowboy maak ik zelf Tv-programma’s: o.a. De Believers, De Chadli’s, De ketter en de kerkvorst (naar een idee van Joël de Ceulaer) en Belpop Bonanza TV. Dat laatste project was een 5-delige reeks amusementsprogramma’s, gebaseerd op de theatertour Belpop Bonanza van Jan Delvaux en Jimmy Dewit. Het werk aan dat programma nam een groot deel van 2017 in beslag, maar het was de moeite waard, want we werden beloond met schitterende kijkcijfers. Voor Canvas was dat een opsteker. Voor het eerst spraken ze weer jongeren aan.”

-Op welke projecten zit je nu te broeden?

Dieter Dedecker: “Ik ben met van alles bezig. Zo is er nu een idee aan het rijpen voor een tv-programma met de Franstalige muzikant Marka. Ik werk ook aan een fotoproject rond old timers en ik geef workshops aan het RITCS, waar ik jonge mensen probeer te enthousiasmeren en te stimuleren.”

-Wat is tot hiertoe je leukste project?

Dieter Dedecker: “Mijn hele carrière vind ik mijn leukste project. Ik heb veel verschillende dingen kunnen doen, ook dingen waar ik van baalde, en ik ben in heel veel werelden terechtgekomen. Ik heb programma’s kunnen maken over wetenschap, kunst en cultuur, sport… en ik heb met tal van interessante regisseurs en programmamakers samengewerkt, zoals Guido de Bruyn, Rita Mosselmans, Jackie Claeys, Joris Vermost, Julien Vrebos en Paul Jambers. Van ieder van hen heb ik veel geleerd.”

-Wat is het vervelendste?

Dieter Dedecker: “Elk voordeel heb zijn nadeel (beroemde uitspraak van de Nederlandse voetballer Johan Cruyff) . Ik ben in het vak gestapt met een droom. Ik wou dolgraag films maken. Maar door de start van VTM is mijn loopbaan een heel andere richting uitgegaan. Dat is ergens jammer, maar zo heb ik uiteindelijk wel ontdekt waarvoor ik in de wieg gelegd was.”

“Ik ben in het vak gestapt met een droom.

Ik wou dolgraag films maken”

-Wat is je ultieme droom?

Dieter Dedecker: “Ik wil altijd opnieuw een kleine productiekern samenstellen, met mensen samenwerken en leuke projecten aanpakken. Als ik een niet voor de hand liggend plan kan realiseren, haal ik daar heel veel energie uit.”

-Waarom fotografeer jij zo graag?

Dieter Dedecker: “Het licht intrigeert me, het licht van Caravaggio en Hopper. Ik heb verder ook graag mensen op de foto. Je kijkt langer naar een foto als er personen op staan. Mijn fotografische held is Saul Leiter, een meester in de street photography. Een straatfotograaf gaat alleen op pad, op zoek naar het bijzondere dat zijn pad kruist: het licht dat zo schoon is, een compositie, een tafereel dat zich aandient, dat niet vergezocht is. Dat vastleggen, dat is de max. “

-Wat beschouw je als jouw beste foto voor de Gazet van Zurenborg?

Dieter Dedecker: “De kop van langeafstandsloper Serge van Autreve, terwijl hij zich over een kraantje buigt om een slok water te drinken. Dat is een foto die kracht uitstraalt.”

-Hoe ben jij op Zurenborg terechtgekomen?

Dieter Dedecker: “Ik ben opgegroeid

tv-maker en fotograaf voor deze krant

“Het licht dat zo schoon is, een tafereel dat zich plots aandient: dat zien en vastleggen, dat is de max”

in Deurne Zuid in de buurt van het vliegveld en het jeugdheem Sorm. Mijn hele jeugd lang ben ik door Zurenborg gefietst. Met mijn vrouw Ann heb ik een tijd in Leuven gewoond. Toen zij daar weg wilde, hebben we Brussel, Antwerpen en Gent overwogen. Uiteindelijk zijn we in Antwerpen en in de Cogels Osylei beland. Deze plek ligt nogal centraal, het is een heel fijne omgeving om in te wonen en ze beantwoordt perfect aan onze verwachtingen. Met onze acht kinderen moesten we een ruim huis vinden. Dat soort panden vind je hier nog.”

-Acht kinderen?

Dieter Dedecker: “Mijn vrouw had twee kinderen uit een vorige relatie, we hebben samen vier kinderen gekregen en uiteindelijk hebben we er nog twee geadopteerd. “Als je het goed kunt hebben met zes kinderen, moet het ook lukken met acht,” vond Ann. We willen onze rijkdom met anderen delen. Zo zijn Léon (14) en Gus (11) vijf jaar geleden in ons leven gekomen. De jongens zijn

halfbroers. Ze groeiden op in Ethiopië bij hun moeder en grootmoeder. Hun vaders, een soldaat en een politieman, zijn waarschijnlijk dood. Hun moeder, een sinaasappelverkoopster in Addis Abeba, wou een betere toekomst voor de jongens. Daarom stond ze hen af voor adoptie. Momenteel hebben ze geen contact met haar, maar ze krijgt elk jaar een verslag en we weten dat ze dat inkijkt. “Maak haar fier,” hebben we gezegd, en dat doen ze. Zodra de jongens achttien zijn, gaan we met hen een keer terug naar Ethiopië. Momenteel is dat

voor hen geen alles verterende wens. Ze zijn hier sterk verankerd. Hun school, Crea 16, heeft daar een heel belangrijke rol in gespeeld. De moeilijkste periode was na een paar maanden, toen ze hun eigen taal begonnen te verliezen en de nieuwe taal nog niet machtig waren. In het begin ging Léon steevast de deur uit, wanneer hij boos was. Ik volgde hem dan op veilige afstand. Toen ik merkte dat hij altijd weer naar huis kwam, ben ik daarmee opgehouden. Léon ook trouwens.”

-Wat kan er nog beter op Zurenborg?

Dieter Dedecker: “Ze moeten hier gewoon blijven doen wat ze al doen. Gazet van Zurenborg speelt daarin een belangrijke rol. De gazet helpt om de boel bij elkaar te houden. En ze brengt schoonheid in de buurt. Denk maar aan de Poëzievensters en aan de foto’s in de straat. Twee projecten die met de krant verbonden zijn en waar Jörg Pyl en een aantal enthousiastelingen hun schouders onder gezet hebben. Schoonheid is nodig. Ze brengt troost.”

Dieter Dedecker: “Ik ben in het vak gestapt met een droom, ik wou een film maken” • Foto Dieter DEDECKER

Wat wensen wij elkaar voor het nieuwe jaar

Het was al weer een tijdje geleden dat ik, op budget van de krant, een rol inpakpapier en wat lint kocht en met een hiermee opgedirkte kartonnen doos door de wijk op stap ging om aan de Zurenborgers te vragen wat ze er zoal in zouden steken als nieuwjaarscadeau voor zichzelf, hun vrienden en kennissen en bij uitbreiding de rest van de wereld. En dat gaf volgend resultaat. Tekst en foto’s Jeannine

FÜHRING

Marion Liboulan en Sander Timmer: Marion – Française en Sander – Nederlander, leerden elkaar kennen in Londen en kwamen in onze wijk wonen. Ze kochten een huis in de Grotebeerstraat en vinden het hier een levendige wijk met goeie café’s en lekker bier. Ze verwachten in maart een eerste kindje, een zoontje. Hun grootste wens is dan ook een gezonde baby.

Gerda Maeyens: Gerda woont sinds kort niet meer in de wijk maar werkt al meer dan 20 jaar met de glimlach in De Zurenborger. Wereldvrede beginnend op het plein is haar grootste wens maar zij heeft er ook een minder ambitieuze: dat muziek in de wijk mag blijven bestaan en dat er nog veel culturele en muzikale activiteiten mogen georganiseerd worden.

Jelle Van Riet: Jelle woont in de Generaal Capiaumontstraat en is literair journaliste. Ze wenst zichzelf en de rest van de wereld voortschrijdend inzicht. En liefde, natuurlijk, want liefde kan er nooit genoeg zijn in de wereld.

Vrienden: vlnr Lizi, Alda, Frans, Paul en François (de echtgenoot van Lizi) wonen allen meer dan 40 jaar op Zurenborg en ontmoeten elkaar elke donderdagvoormiddag in de Zurenborger. Lizi dacht even na en schreef hun wensen neer in dichtvorm: “Als de vrede waarvan wij dromen er toch niet gaat komen, laten we dan in ’t klein voor mekaar maar vrede zijn.”

Leen Vervoort: Leen kennen alle Zurenborgers wel. Ze woont in Schoten en staat om 04.00 uur op om rond 05.30 uur in bakkerij Gijbels aan haar dagtaak te beginnen. Ze doet dit nu al 6 jaar. Ze houdt het bij de toppers: veel geluk, liefde en vriendschap en “dat de markt nog wat mag uitbreiden”.

Gazet van Zurenborg ww.gazetvanzurenborg.be

Raf Stroobants: Raf bracht zijn jeugd door op Zurenborg , verhuisde naar Berchem, en komt nu terug in de Walvisstraat wonen. Hij bespeelt allerlei instrumenten, waaronder piano, en is al 22 jaar lid van de Belgische Improvisatie Liga. Zijn artiestennaam: Raf Piaf. Hij wenst alle Zurenborgers hopen creativiteit.

de familie Meersman: Stephanie De Munter en Matthieu Meersman uit de Grotehondstraat wensen voor hun zoontjes Joseph (3) en Emile (1)veel spelen met de vriendjes, snoepjes eten, een mooie Kerstboom en misschien een hondje of een poes. Voor Stephanie meer ononderbroken nachten, Matthieu wenst voortdurend geluk voor zijn familie.

Thijs Hoex: Thijs woont in Amsterdam en komt regelmatig baby-sitten op zijn kleindochter Lina (2,5) die met haar mama en papa in de Schorpioenstraat woont. Hij wenst voor alle kinderen van Zurenborg een fijn speeljaar en, begin januari, een gezond zusje voor Lina.

Voetballen op het plein: vlnr Felix uit de Filomenastraat zit op de circusschool en zou volgend jaar graag een salto geleerd krijgen, Theo uit dezelfde straat wil graag op reis naar Italië, Simon uit de Nottebohmstraat wil zijn zwarte band judo halen, Felix wil naar Parijs om de Eiffeltoren te zien en Olivia speelt al drie jaar hockey en wil kampioen worden.

het team van Kartonnen Dozen: Johanna Pas, Patrick Dooms en (niet op de foto) Rudy Thewis wensen volgend jaar veel meeslepende boeken en goede verkoopcijfers. Hopelijk krijgen meer en meer kinderen de smaak van het lezen te pakken.

M I D D E N P A G I N A

studenten op kot in de Arendstraat: vlnr Pjotr Waldrant is pas afgestudeerd als grafisch ontwerper en wenst iedereen Kerstdagen in een warme omgeving, Helene Steegmans zit in haar eerste master kinesitherapie en wenst dat men daadwerkelijk iets voor het milieu gaat doen, Cleo Coppinger uit Melbourne komt hier binnenhuis architectuur studeren en wenst dat Australië zijn deel aan vluchtelingen zou binnen laten, Kimberley Steens studeert hier vastgoed en wenst dat iedereen zijn dromen zou realiseren.

Manon Van Aerschot uit de Steenbokstraat heeft een culinaire blog macaronmanon.be

“Elke hap moet boeiend blijven”

Koken kost geld, maar sommigen slagen er ook in om et geld mee te verdienen. Neem nu Manon Van Aerschot uit de Steenbokstraat die niet alleen blogt

Manon is geboren in Lier en landde na enkele andere adressen in Antwerpen 2 jaar geleden met haar vriend in de Steenbokstraat. Ze heeft de passie voor koken geërfd van haar grootvader langs moederskant, geeft ze toe.

“Hij is opgegroeid op een boerderij en heeft altijd hard gewerkt. Hij heeft ook altijd gekookt en kocht alles vers aan. Ook mijn mama kookt graag. Ze heeft zelfs Italiaanse kookles gevolgd. Mijn papa kookt ook al graag. Mijn zus dan weer niet, hoewel ik moet toegeven dat ze er wat meer mee begint sinds ze alleen woont.”

-Je hebt er echter nooit aan gedacht om zelf te gaan studeren aan de PIVA, Spermalie e.d.?

-Manon Van Aerschot: “Neen, ik heb Sociologie en Communicatiewetenschappen gestudeerd hier in Antwerpen. Ik wilde namelijk ook altijd al journalist worden. Ik heb mijn eerste recept geschreven op mijn zevende en ik wou altijd al verhalen schrijven. Ik heb als studente wel veel in de horeca gewerkt.”

“Vrienden suggereerden mij om die 2 passies te combineren en dat is sinds mijn 16de in mijn hoofd blijven hangen. Ik heb aan de PIVA wél een opleiding Hulpkok en chocolade/marsepein maken gevolgd. Dat laatste vond ik iets minder leuk.”

-Uiteindelijk heeft de journalistiek de bovenhand gehaald?

-Manon Van Aerschot: “Voor onze stage hadden we de vrije keuze en ik ben dan aan de slag gegaan bij Culinair Ambiance. Nu werk ik volledig op zelfstandige basis. Ik ben begonnen als freelancer in bijberoep en in loondienst deed ik aan copywriting. Omdat ik vond dat ik mijn eigen verhaal ergens kwijt moest ben ik begonnen met mijn blog macaronmanon.be. Dat heeft ertoe geleid dat mijn bijberoepsactiviteit alsmaar belangrijker werd. Sinds vorig jaar werk ik 100% als zelfstandige, 50% als culinair journaliste en 50% als food stylist. Dat is een echt beroep hoor! Daarvoor ontwikkel ik recepten en zorg ik ervoor dat die mooi gepresenteerd zijn. Het kan ook zijn dat ik louter voor de presentatie van een gerecht van iemand anders zorg zodat die er goed uitzien voor de foto’s in magazines of boeken. Het kan ook zijn dat ik een hel week artikels of interviews uitschrijf.”

-Voor welke media dan wel?

-Manon Van Aerschot: “Voor Libelle/Lekker en voor de magazines van Carrefour –waar ik recepten voor schrijf- Dille & Kamille, Sandra Bekkari. Ik schrijf over gerechten en ik doe interviews met beroemde chefs.”

-Het lijkt me niet evident dat iemand van jouw generatie zo’n passie heeft ontwikkeld voor degelijke gerechten. Hoe zit dat in jouw eigen vriendenkring?

-Manon Van Aerschot: “Sommigen hebben ook die culinaire interesse, bij anderen is die er dan weer helemaal niet. Wij –bij ons thuis- gingen gewoon op een andere manier om met eten, denk ik.”

-Wat vind je zelf niet lekker?

-Manon Van Aerschot: “Ik lust niets met orgaanvlees.”

-Vegetarisch/vegan?

-Manon Van Aerschot: “Ik heb daar geen probleem mee. Bij de samenstelling van gerechten moet je uitgaan van het logische verstand. Wat ik wel graag eet, zijn macarons, vandaar de naam van mijn blog. Ik eet zowel Belgisch als internationaal. Ik heb al in Azië gereisd en door Zuid-Amerika.”

-Hoe vaak ben je zelf aan het koken?

-Manon Van Aerschot: “Als ik recepten ontwerp als food styliste, zijn dat er 8 op een dag, 4 keer per week.”

-En dat moeten jullie dan met twee altijd allemaal opeten?

-Manon Van Aerschot: “Gelukkig heb ik 2 koelkasten! Ik deel veel uit aan vrienden. Ik denk daar vaak over na, onder meer over het feit dat er toch nog veel mensen zijn die met weinig moeten rondkomen en die ik daar een plezier mee zou kunnen doen. Dat is echter niet zo eenvoudig en je kan blijkbaar niet zomaar eten gaan uitdelen. Ik kom ten eerste uit een niet-regulair circuit en, ten tweede, ik word betaald voor wat ik doe. Ik vind dat de overheid daar niet echt in mee is. Dat overschot is inderdaad wel een keerzijde. Ik probeer ok zo veel mogelijk in te vriezen.”

-Waar koop je zelf in?

-Manon Van Aerschot: “Ik ben natuurlijk zedelijk verplicht om naar de Carrefour te gaan. Verder hou ik van de Butchers’ Store in de vroegere brouwerij De Coninck en uiteraard ook de Criée. Ik ga ook elke zaterdag naar de exotische markt op het Theaterplein.”

-Ga je zelf anoniem uit eten om er daarna een recensie over te schrijven?

-Manon Van Aerschot: “Heel veel chefs kennen mij. Ik word ook veel uitgenodigd op pers events etc.”

-Wat zijn de basisprincipes van een goed gerecht?

-Manon Van Aerschot:”Elke hap moet boeiend blijven. Ik probeer een structuur te brengen in mijn gerechten: iets krokants, iets zuurs etc. Een gerecht moet afwisselend opgebouwd zijn. Een eigen ge-

recht moet goed gepresenteerd zijn.”

-Hoe blijf je zo slank?

-Manon Van Aerschot: “Ik moet heel vaak rondlopen en lang rechtstaan. Ik doe ook veel te voet. Een dieet volg ik niet. Ook daar moet je je gezond verstand laten werken, vind ik. Alles moet in evenwicht zijn. Je moet alleen eten waar je jezelf goed bij voelt.”

-Geven al die kookboeken waar je mee dood wordt gegooid je niet een kriebel om er zelf één te schrijven?

-Manon Van Aerschot: “Ik wil heel graag een boek schrijven! Ik heb al eindredactie gedaan voor (wijnkenner) Frank Van der Auwera.

-Hoe kan je kinderen een goede eetcultuur bijbrengen?

-Manon Van Aerschot: “Je moet ze meenemen in een verhaal. Ik ben als kind met mijn opa zelf mee de spinazie uit de grond gaan trekken. Zo is dat bij mij ook gegroeid.”

-Nooit aan een eigen restaurant gedacht?

-Manon Van Aerschot: “Neen. Ik vind het tof dat ik altijd andere dingen kan maken. Ik heb veel respect voor chefs. Ik geef soms wel workshops. Het is leuk om contact te hebben met de mensen. Misschien dat ik dat wel meer wil gaan doen in de toekomst.”

Contact: Manon Van Aerschot manon@macaronmanon.be 0473/ 93 04 17 macaronmanon.be

over lekker eten, maar er ook nog eens over schrijft als culinair journaliste.

(Marcel SCHOETERS)

Manon Van Aerschot : “ Ik lust niets met orgaanvlees”

Foto An Van de WAL

WIJKDICHTERWOORDEN

Geluid

je vertelt me verhalen over verre straten waar zelfs mijn geluiden

niet komen, over hoe je stenen verhief tot een thuis of hoe lang het al geleden is dat je gewoon even stil stond

Wie wil er nog een gratis gedicht van de nieuwe poeziëvensters 2019?

Editie Poëzievensters

je zwaait je om en terwijl je verder bouwt aan toekomst, zeg je me dat je nog nooit zo’n goedaardige stemmen hoorde

2019: we zijn er klaar voor. Bij deze editie houden we vast aan ons beproefd systeem: iedereen in de wijk kan van ons gratis een transparant krijgen met een gedicht. Dat wordt dan aan een venster langs de straatkant geplakt en het is dan de bedoeling dat het gedicht van de plaatselijke dichters tot na de zomer blijft hangen. Tot de maand oktober is prima, nog langer is dan weer extra prima.

(Jörg PYL)

stefan heulot www.genoeggedicht.be

Voor editie 2019 werken zeventien dichters mee: Lies Van Gasse, Mousty, Lotte Dodion, Luk Depondt (poëzie voor kinderen), Peter Holvoet Hanssen, Reine De Pelseneer, Willem Persoon, de wijkdichters Peter Theunynck, Stefan Heulot, Jörg Pyl, en nieuw ontdekt talent in de wijk: Ricardo Anemaet, Yolande Driesen, Alexandra Cerceni, Will van Broeckhoven, Johanna Pas en vorige en huidige staddichters, Maarten Inghels en Maud Vanhauwaert.

KINDEREN

De meeste gedichten zijn geschreven voor een volwassen publiek, maar er is ook aan de kleintjes gedacht. Reine De Pelseneer bezorgde ons naast gedichten voor grote mensen ook enkele gedichten voor kinderen en Luk Depondt schreef uitsluitend gedichten voor kinderen. Wie dan ook een gedicht voor kinderen wenst, kan dat eenvoudig melden. Dat is de enige voorkeur die wij kunnen honoreren zolang de voorraad strekt. Veel gedichten voor kinderen zijn ook korte gedichten, een aantal van het kan dus op A3 formaat gedrukt worden. Voor de rest kan er niet gekozen worden. poezievensters@gmail.com

FORMATEN

Om een gedicht volgende lente te krijgen moet u wel een mail sturen naar poezievensters@gmail.com met vermelding van naam, adres, telefoonnummer en gevraagd formaat, afhankelijk van de breedte van uw raam. We voorzien twee formaten A2 ( 42cm breed 60 cm diep) of A3 (30cm breed 42cm diep). Omwille van de leesbaarheid gaat onze voorkeur naar het grotere A2 formaat. Indien uw raam een paar centimeters smaller is dan 30 cm, zet er dan de juiste breedte bij, we zullen ons best doen om toch een passend gedicht te vinden. Uiterste deadline voor de aanvraag van een gedicht 15 januari 2019. We herinneren nog even dat de gedichten gedrukt worden op een transparant en zonder enige lijm aan het raam kunnen bevestigd worden. Het zicht naar buiten blijf altijd gegarandeerd. Mailen naar poezievensters@gmail.com en doet uw buur ook al mee ?

Mail voor 15 januari 2019 naar poezievensters@gmail.com voor het gedicht aan uw raam. Vergeet niet te vermelden welk formaat A2 of A3 er gewenst is en uiteraard het adres.

Foto André DEJONGHE

het interieur veranderen we niets”

Sven Apere is het nieuwe gezicht van wijnhandel De Heerlyckheid in de Pretoriastraat. Toen hij twee jaar geleden aangeworven werd door Karin Helmer, de vorige eigenares, was het al één van zijn wilde dromen: een wijnhandel uitbaten. Hoe Sven tot

-De eerste en waarschijnlijk belangrijkste

vraag: hoe kwam jij terecht op Zurenborg ?

Sven Apere: ”Ik ben een geboren Antwerpenaar, ter wereld gekomen in het gekende Middelheim ziekenhuis. Mijn ouders hebben steeds een kapperszaak gehad in de buurt van de Statiestraat, aan de rand van Zurenborg. Ik ben dus opgegroeid met Zurenborg als achtertuin en spendeerde dan ook heel wat uren in de buurt van de Dageraadplaats. Het plein heeft me altijd aangetrokken, ook toen ik later verhuisde naar Wilrijk; de sfeer en de gezelligheid van de buurt heeft me nooit losgelaten. En ook voor mijn wijnen kwam ik op Zurenborg, bij De Heerlyckheid. Voor Karin was ik dus geen nieuw gezicht, toen ze me twee jaar geleden aanwierf.”

-Zat de passie voor wijn er van kleinsaf in ?

Sven Apere: “Ik kom uit een familie van Bourgondiërs; er werd maar al te graag samen gekookt, gegeten en gedronken. De week was er voor de zaak, de zondagen en avonden waren voor gezellig samenkomen met de ganse familie. Mijn vader was een wijnliefhebber en hij had een kleine wijnkelder. Wanneer in het weekend de familie verzamelde rond de tafel, was ik de eerste om af te dalen in de wijnkelder van mijn vader

Agentschap Plantin en Moretuslei 118 • 2018 Antwerpen

Tel : 03/224.84.40 • E-mail : AG047076@mandat.belfius.be

wijnen kwam en wat hem tot Zurenborg bracht, vragen we hem op een grijze donderdagochtend. En geen mooiere locatie voor een interview dan het interieur van De Heerlyckheid zelf.

(Tine SNEYERS)

om er een fles uit te kiezen die paste bij de gelegenheid. Ik was toen amper een jaar of 11, dus zelf drinken deed ik nog niet, maar ik las de etiketten en ging af op het grafische van het etiket of de vorm van fles voor mijn keuze. De nieuwsgierigheid en fascinatie voor wijn was er dus toen al zeker. Eens ik dan ook zelf wijn begon te drinken, verlegde die interesse zich verder naar de smaak en textuur van een wijn. Vooral het idee dat wijn als het ware een levend organisme is, intrigeert me: neem nu dat je vandaag een fles opendoet en de smaken definieert; doe diezelfde fles dan open na vijf jaar en wat je dan proeft, kan volledig afwijken van die eerste fles. Dat er binnenin zo een fles zo een evolutie plaatsvindt, vind ik fantastisch.”

-Je hebt van je passie jouw beroep kunnen maken. Velen zullen je daarvoor benijden. Maar vanzelfsprekend is het niet. Hoe ben je tot hier geraakt ?

Sven Apere: “Ik ben opgegroeid met het ondernemerschap met twee ouders als zelfstandigen. Ik ben na mijn middelbaar dan ook bedrijfskunde gaan studeren en zo terecht gekomen in de verzekeringssector. Mijn passie voor wijn bleef wel steeds aanwezig en dus volgde ik een wijncursus in avondopleiding. Ik werkte intussen als accountmanager, waarbij ik mijn eigen agenda beheerde en veel klantencontact had. De wijn liet me echter niet los en toen ik de commerciële vacature bij De Heerlyckheid zag, besloot ik toch de sprong te wagen en mijn passie te volgen. Mijn professionele carrière heeft me onbewust wel tot hier geleid: ik weet hoe ik een zaak moet leiden, heb ervaring met de administratie die erbij komt en kan planmatig werken: bij het leiden van een wijnwinkel komt namelijk heel wat meer kijken dan puur wijn verkopen. Dat is het leukste deel uiteraard, het contact met de mensen, samen proeven, ervaringen uitwisselen. Maar een heel groot deel wordt ook in beslag genomen door de praktische kant van de zaak, zoals de wekelijkse verplichtingen rond de accijnzen voldoen, bestellingen lossen, voorraadbeheer, orders verwerken, leverancierscontact enzovoort.

Komt daarbij dat de kennis rond wijnen ook een voortdurende leerschool is. Zo volg ik, tesamen met mijn collega Jan-Willem Wuyts, op dit moment een opleiding aan de WSET (the Wine & Spirit Eduction Trust) om een internationaal erkend wijndiploma te bekomen.”

-Hoe zie jij de evolutie van de wijnhandel in de komende jaren?

Sven Apere: “Aan het interieur veranderen we niets; dit is nog steeds een enorme troef. Het pand blijft een gespreksonderwerp voor mensen die hier voor de eerste keer komen. Wat betreft de verkoop van onze wijnen: meer en meer gebeuren de aankoop van goederen en de beleving van producten online. Toch lijkt het me net heel belangrijk dat je naast dit online gebeuren de persoonlijke connectie met je klant blijft behouden en hier ook proactief op inzet. Zo nemen Jan-Willem en ik ook erg bewust deel aan wijnclubs en houden we bijvoorbeeld privé-proeverijen. We zien de noodzaak van persoonlijk contact en connecties opbouwen. Dat neemt niet weg dat we ook actief willen zijn op sociale media

zoals Facebook en misschien in de toekomst Instagram. Al wil ik de noodzaak van sociale media niet overdrijven: posts op social media blijven iets vluchtig. Ik denk net dat de beleving, per-

Sven Apere, het nieuwe gezicht in wijnhandel “De Heerlyckheid”

“Aan

Sven Apere, het nieuwe gezicht en Karin Helmer, het oude gezicht, samen in De Heerlyckheid. Foto Dieter DEDECKER

“Net zoals Karin zie ik De Heerlyckheid nog steeds als een buurtwinkel en ik wil dit ook zo blijven zien.”

soonlijk advies en klantenservice nog steeds de doorslaggevende factoren zijn; zeker in een lokale wijnhandel als de onze, hier op Zurenborg. Dat is iets wat bij Karin al altijd de basis vormde en dat is dus zeker ook iets dat we willen doortrekken. Maar de nood van e-commerce en een online platform kunnen we ook niet ontkennen, dus een vernieuwing van onze website en een meer gebruiksvriendelijke webshop staan zeker op de planning volgend jaar. “

een klein deel van deze prijsstijgingen te verwerken in de eindprijs om deze zo aantrekkelijk mogelijk te houden. De klantenkaart stopzetten was hier dan wel een gevolg van. Maar daartegenover staat dat we regelmatig wijnen in promo hebben staan, en dit al vanaf de aankoop van 1 fles. Het is op die manier dat we geloven dat we op een eerlijke wijze de lijn trekken tussen competitieve prijzen en omgaan met de fluctuerende prijzen van de wijnbouwers.”

PROEVEN

-Jullie blijven dus ook werken met het concept van de proeverijen ?

Sven Apere: “Het proeven van verschillende wijnen is een luxe die De Heerlyckheid graag deelt met de klanten. We zijn erg trots op onze vaste proeftafel: we hebben dagelijks een tiental wijnen open staan om te proeven. En op een meerdaagse proeverij, zoals eind november, trekken we al snel 80 flessen open. Alle wijnen op de proeftafel zijn op dat moment te koop aan een promotietarief.

-Hoe ziet de toekomst voor de Heerlyckheid eruit?

Sven Apere: “Net zoals Karin zie ik De Heerlyckheid nog steeds als een buurtwinkel en ik wil dit ook zo blijven zien. Dat is een van de krachten van De Heerlyckheid: de lage drempel om even binnen te stappen, te proeven en het uitgebreide gamma; bij ons vind je gemakkelijk betrouwbare wijnen van 10 euro en minder. Ons aanbod van wijnen onder 15 euro is zelfs uitgebreid. Je hoeft dus echt niet naar de supermarkt te gaan voor een lekkere wijn aan een voordelige prijs. Die laagdrempeligheid en de competitiviteit willen we behouden. Karin heeft ook aangetoond dat wijn en kunst of live muziek voor mooie synergiën kan zorgen, dus dit blijft ook iets waarmee we in de toekomst mogelijks opnieuw mee aan de slag willen gaan, al ligt onze focus op dit moment nog eerst even op de overname en de wijnen.

KLANTENKAART

“De klantenkaart, die er tot eind vorig jaar was, hanteren wij ook niet meer. Die beslissing werd toen genomen om net die competitieve prijzen te blijven garanderen. Ik licht dit graag even toe: de klimaatschommelingen van de laatste jaren hebben ook hun effect op de wijnbouw. Boeren zien vaker hun oogst voor een (al dan niet groot) deel verloren gaan door extreme weersomstandigheden. Doordat de wijnboer minder wijn kan aanbieden aan ons, de afnemers, stijgen ook hun prijzen. Wij trachten slechts

-Tenslotte zijn we erg benieuwd naar jouw lievelingswijn.

Sven Apere: “Dit is voor mij een heel moeilijke vraag. Er is zoveel wijn op de wereld. Ik vergelijk het graag met de vraag: wat is jouw top 3 aller tijden van beste muzieknummers ooit. Daar heb ik evenmin een vast antwoord op. Bij mij varieert dit van dag tot dag: is het een zonnige of een regenachtige dag, wat is mijn gemoedstoestand, welke periode van het jaar zijn we. Van mij zal je hierop dus spijtig genoeg nooit een éénduidig antwoord kunnen krijgen. Ik hou ook te veel van afwisseling om 1 wijn te kiezen. En ik heb nu het geluk te mogen werken tussen de wijnen, waardoor ik automatisch nieuwe wijnsoorten blijf ontdekken, maar eenieder is altijd welkom om binnen te springen en te proeven van wat er op dat moment op tafel staat. We staan je met plezier bij. Geef toe, een mooiere job bestaat toch niet!”

En dat willen we graag geloven. Wie dit kan beamen, is Karin Helmer. Zij heeft 30 jaar geleden De Heerlyckheid opgericht..

Jarenlang was Karin Helmer het gezicht van wijnhandel. Eind augustus zette ze definitief een punt achter haar vruchtbare carrière. Voor ons blikt Karin Helmer graag terug en vooruit, het ene zonder spijt, het andere met volle goesting.

Op oudjaar zal Karin met een goed glas champagne, klinken op de toekomst

Tine Sneyers kent

Karin Helmer al een geruime tijd als uitbaatster van de wijnhandel De Heerlyckheid, als organisator van culturele evenementen en als mens.

Haar overpeinzing.

Jarenlang kenden we Karin als gezicht van wijnhandel “de Heerlyckheid”. Eind augustus zette ze definitief een punt achter haar vruchtbare carrière. Tijd voor een nieuw gezicht, een frisse wind, een verjonging, vond ze. We blikken terug en vooruit met Karin, het ene zonder spijt, het andere met volle goesting. Wie Karin op straat ziet, inclusief mijn zoontje van zes jaar, weet meteen “dat is die mevrouw van de wijnwinkel”. En dat typeert haar. Karin maakte van de Heerlyckheid niet zomaar een wijnwinkel, maar een ontmoetingsplaats. Een plek waar buurtbewoners en mensen van verderaf elkaar konden treffen om overheerlijke wijnen te degusteren, om van kunst te genieten of om naar muziek te luisteren. Maar ook de plek waar kleine kinderen met fonkelende ogen keken naar de prachtig versierde kerstboom of aanschoven aan het kleine tafeltje met strips. Alles in de Heerlyckheid droeg 1

gemeenschappelijke noemer: ode aan de mens en zijn zintuigen. En laat dat net hetgeen zijn wat Karin als mens en als zaakvoerster zo uniek maakt: meer doen dan puur wijn verkopen. Karin hield ervan om de buurt te betrekken en engageren. De Zurenborgenaars zijn voor Karin altijd de drijvende kracht geweest achter één van de mooiste zaken op Zurenborg. Voor en door deze mensen is Karin al die jaren gepassioneerd gebleven. Het waren heerlijke jaren, zegt Karin zelf. Het waren jaren die volledig in het teken stonden van haar favoriete natuurproduct, wijn: “ik werd gedreven door een enorme passie en een zin voor creatie. Ik barstte van levenslust en energie. Ik wilde iets uitbouwen, mensen ontmoeten en betrekken.” De zaak kreeg al snel naamsbekendheid en werd een begrip op Zurenborg en verder. Karin stond open voor suggesties op alle vlakken, van proeverijen tot kunsttentoon-

stellingen. Langzaamaan breidde haar team uit, stuk voor stuk mensen die Karin koos, puur op haar buikgevoel: “Ik hou van sterke karakters, mensen met een verhaal en een eigenheid”. Het pand zelf bleef al die jaren ongewijzigd; de tijdloosheid is erg typerend voor de zaak. Tot op de dag van vandaag wordt er met superlatieven gesproken over de uitstraling van het interieur, onveranderd sinds Karin de zaak opende. Een pand kan tijdloos zijn, zo bewijst de Heerlyckheid; een business is dit zelden. De evolutie van het uitbaten van een zaak, zelfs in de wijnsector, kent net als alle sectoren een enorme vooruitgang aan een hallucinerend tempo. Sociale media is tegenwoordig één van de meest invloedrijke factoren in het runnen van een zaak: elke start-up heeft nu eerst een Instagram account en dan pas een emailadres of website. Acties en digitale visibiliteit, het zijn maar enkele zaken

Karin Helmer dertig jaar geleden oprichter van de wijnhandel De Heerlyckheid. Foto Dieter DEDECKER

“We zijn erg trots op onze vaste proeftafel: we hebben dagelijks een tiental wijnen open staan om te proeven.“

die een bedrijf op dit moment relevant maken.

Karin voelde als fiere vijftiger deze aansluiting niet meer. Hoe veel levensvreugde er in de zaak gestoken was, evenveel wijsheid zat erin. Dit leidde tot het besef dat het soms tijd is voor een nieuwe generatie om het roer over te nemen. En zo kwam Sven ten tonele. In hem ziet

Karin het jeugdige enthousiasme van zichzelf dertig jaar geleden, namelijk om van de Heerlyckheid iets erg moois te kunnen maken. En voor Karin breekt er een nieuw hoofdstuk aan. De mensen zal Karin enorm missen, de wijnen ook. De levenservaring neemt ze mee, de vriendschappen ook. Vertragen en genieten van het leven, bewust zijn van al het moois rondom haar en ont-

dekken wat de natuur nog meer te bieden heeft, dat zijn de wegwijzers die Karin op dit moment op haar verdere levenspad plant. Is dat een leven in de natuur, wat verder weg van Zurenborg; is dat met de handen in de aarde in een moestuin of is dat het bottelen van zelfgemaakt appelsap? Ze heeft er in ieder geval goesting in! En ze vertrouwt op haar buikgevoel, dat-

zelfde gevoel dat haar jarenlang dicht bij de mensen van de buurt bracht, dat haar talloze wijnen heeft doen ontrafelen en dat het juiste moment aankondigde om een nieuwe generatie zijn ding te laten doen. Op oudjaar zal Karin met een goed glas champagne, haar favoriete wijn, klinken op de toekomst. En wij samen met haar.

Van

5 januari tot 23 februari

Nederlandse topgrafici In De Heerlyckheid

Het wordt een kleurrijke en kwaliteitsvolle start van het achtste werkjaar van de Foundation Veerle Rooms Private Stichting. De tentoonstelling TOPGRAFIEK UIT NEDERLAND brengt een selectie van wat er op dit ogenblik

Het werk van Frans van Santfoort verraadt dat hij ook al jarenlang als schilder actief is. De compositie en de onderwerpen van zijn prenten getuigen van een scherpe waarneming van details uit het dagelijkse leven. Bij Van Santvoort begint alles bij de tekenkunst, dé basis waarmee de kunstenaar zijn persoonlijke inspiratie kan botvieren. Naast zijn eigen werk selecteerde hij befaamde Nederlandse grafici. Het betreft allemaal specialisten hoogdruk, houtsnede.

*Jacobijn den Engelsen. Zij is afkomstig uit Breda en studeerde daar aan de Kunstacademie. Nadien ook aan het HISK te Antwerpen. Haar werk werd internationaal geëxposeerd en werd opgenomen in belangrijke collecties. Dit worden blikvangers.

* Heel bijzonder zijn de grafische werken van Hanna de Haan. Zij woont en werkt in Den Haag. Zij studeerde in 2003 af aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten

leeft en evolueert in dit specifiek artistiek gebeuren bij onze Noorderburen. Curator is Frans van Santvoort, die het afgelopen voorjaar Artist in Residence was in de Zetel van de Foundation aan de Cogels Osylei.

in Kampen, woonde in Spanje en studeerde aan de kunstacademie in Valencia. Schetsen die zij in steden maakte, vormen het beginpunt van haar grafisch werk.

*Vincent van Ojen woont en werkt in Helmond, studeerde af aan de kunstacademie Den Bosch met kleurhoutsneden. Met deze hoogdruktechniek bereikt hij uitzonderlijke resultaten. Zijn werk behaalde eerste prijzen in binnen- en buitenland. Een bijzonder werk op de tentoonstelling wordt de ‘Haven van Antwerpen’.

VRIENDENDAG De traditioneel geworden Vriendendag van de Foundation Veerle Rooms Private Stichting gaat door op zondag 3 februari om 16 uur in galerie-wijnhandel De Heerlyckheid, Pretoriastraat 28 Berchem. Voorzitter Jack

van Peer verwelkomt, geeft toelichting bij de start van het 8ste werkjaar, met bijzondere aandacht voor de toekomstplannen. En die zijn héél bijzonder. Dat belooft!Ook nietleden zijn welkom om kennis te maken met wat deze Foundation te bieden heeft.

Uw huis sneller verkopen voor meer geld?

Toe aan een nieuw interieur?

Geef uw woning een StyllieS metamorfose!

Vastgoedstyling & Interieurvormgeving

www.styllies.be • Annelies: 0485 07 07 40

Jubileumconcert

Polyfoon

20ste

verjaardag

in

Sint-Norbertuskerk op 16 februari programma samengesteld via poll bij zangers en volgelingen

Het ensemble Polyfoon bestaat twintig jaar en viert dat met een jubileumconcert op 16 februari in de ...Sint Norbertuskerk op de Dageraadplaats. Goed om te weten is dat het feestprogramma samengesteld werd door de zangers en de ‘volgelingen ‘ van het ensemble want

die mochten via een poll hun favoriete nummer uit het repertorium kiezen. Dirk Rodts uit de Dolfijnstraat is al 18 jaar lid en tegelijk ook bestuurslid. “Het Miserere van de barokcomponist Gregorio Allegri is de winnaar.” (Luk DEPONDT)

Het ensemble Polyfoon onder leiding van dirigent Lieven Deroo wordt in 1999 opgericht en had toen de Sint-Martinuskerk in Burcht als thuisbasis. Polyfoon bestaat uit zangers met liefde voor oude muziek die hun strepen verdiend hebben in allerlei ensembles in Vlaanderen. In 2003 zingen ze voor het eerst in de Norbertuskerk samen met K’s Choice. Sindsdien geeft het koor er regelmatig concerten omwille van de goede akoestiek. Het is een beetje hun huiskerk geworden. Het is dan ook niet te verwonderen dat hun jubileumconcert er ook plaatsvindt.

Ik heb een babbel met koorlid Dirk Rodts. Na 12 jaar in de Dolfijnstraat woont hij nu al 2 jaar in de Ketsstraat, even buiten Zurenborg dus. Hij is 18 jaar lid van Polyfoon en is er bestuurslid en verantwoordelijke voor de

communicatie.

NIEUW

“In elk van onze projecten is er één constante”, vertelt Dirk. “We huldigen het ‘vroeger en nu’-principe: een verrassende confrontatie tussen oude en hedendaagse koormuziek.”

Daarvoor vraagt Polyfoon geregeld aan hedendaagse componisten om voor het ensemble nieuw werk te schrijven.

Een mooi voorbeeld hiervan is het project is ‘L’Homme Armé. Oorlog als muze’, met muziek, foto’s van Stefan Vanfleteren, schilderijen en oorlogsgedichten en brieven voorgelezen door acteur Warre Borgmans. Voor dit project selecteert Polyfoon stukken van bestaande oudere composities en geeft het aan 5 hedendaagse componisten een opdracht.

JUBILEUM Op 16 februari gaat dus in de Sint-Norbertuskerk hun jubileumconcert ‘Totus tuus’ (geheel de uwe) door n.a.v. 20 jaar Polyfoon. ‘Geheel de uwe’ wijst op dankbaarheid jegens de geweldige muziek die ze gedurende 20 jaar hebben mogen uitvoeren. Dankbaarheid ook aan hun publiek dat soms in koude kerken, op winterse avonden de weg naar de concerten wist te vinden, luisteraars op radio en van cd’s en fans.

“Voor dit concert wordt het programma samengesteld via een poll bij de zangers en de ‘volgelingen’ van Polyfoon”, legt Dirk uit. “Ze mochten aangeven welke ze de beste nummers uit ons 20-jarig repertorium vinden. Het Miserere van de barokcomponist Gregorio Allegri is de winnaar.” Naast andere ‘oude’

composities staan ook moderne en hedendaagse componisten, zoals Arvo Pärt, Eric Whitacre en Willem Ceuleers geprogammeerd.

MEER

Polyfoon heeft nog meer optredens in Zurenborg. Het ensemble zal op zondagen 27 januari, 31 maart en 16 juni 2019 drie polyfone misvieringen opluisteren in de SintNorbertuskerk, telkens om 11 uur. De toegang is gratis. Hopelijk kennen ze een even groot succes als de cantatediensten en de gregoriaanse diensten die hier al jarenlang doorgaan.

Eveneens in de Sint-Norbertuskerk brengt Polyfoon op donderdag 18 april om 20.45 uur ‘Lamentaties voor Witte donderdag’. Het werk is gebaseerd op de klaagzangen van de profeet Jeremias. Deze 10-stemmige compositie wordt speciaal voor Polyfoon in een 16de-eeuws stijl getoonzet door muzikale duizendpoot Willem Ceuleers (zoon van Jan Ceuleers, ex-directeurgeneraal televisie bij de VRT, toen nog BRT).

OSLO

Polyfoon concerteert ook vaak in het buitenland, o.m. in Avignon, Salamanca, Rome... Na eerdere concertreizen naar o.m. Franse abdijen en Engelse kathedralen volgt

in 2019 een concertreis naar Oslo. Ondertussen nam Polyfoon al 6 CD’s op. Speciaal in die reeks vind ik ‘Triptic: Birth, Lament, Death’, uitgebracht op de vooravond van hun 10-jarig jubileum. Er steekt een boekje bij met een overzicht van al hun hoogtepunten van die eerste 10 jaar.

Zaterdag 16 februari 2019

Sint-Norbertuskerk – Zurenborg

Totus tuus – jubileumconcert 20 jaar Ensemble Polyfoon

Voorverkoop via https://polyfoon.be: € 15 –studenten en/of 65+: € 12

Kassa: € 18

Polyfoon biedt aan 5 lezers van de Gazet van Zurenborg een vrijkaart aan voor dit jubileumconcert. De eerste 5 lezers die een mailtje sturen naar dirk.rodts@skynet.be met verwijzing naar de Gazet Van Zurenborg, hebben recht op 1 vrijkaart.

Polyfoon en K’s Choice in 2003 in de St Norbertuskerk

“Elk project is een verrassende confrontatie tussen oude en hedendaagse koormuziek”

Mich en Raf van Kommil Foo doen het deze keer afzonderlijk

In deze periode van het jaar wordt het snel donker en neemt troosteloze grauwheid soms de overhand. Maar er is een uitkomst in deze triestigheid en dan bedoelen we niet Duvel, Chimay of Westvleteren. Neen, dan wijzen we met plezier naar het aanbod van het cultuurcentrum Berchem. Te veel om op te noemen eigenlijk maar er is onder meer een behoorlijk filmaanbod, Vlaamse comedy en de twee van Kommil Foo die het deze keer afzonderlijk en op een verschillende datum doen.

-Ciné Follies | Christmas Singin' in the Rain

Zaterdag 15 december – 19 uur

vvk | kassa: 10 euro

19.30u film 'Singin' in the Rain' op 35mm

21.30u feest met DJ Mister Smith en het Beauty

Boudoir van The Modernettes

Een eenvoudig maar hartverwarmend liefdesverhaal dat zich afspeelt tegen de achtergrond van een historisch punt in de filmgeschiedenis: de overgang van de stomme film naar de geluidsfilm.

Na de film speelt DJ Mister Smith de avond aan elkaar met 45 toeren plaatjes uit de ‘50s. Tijdens deze Christmas-editie passeren al de old school kerst-hits de revue, we’ll be rocking around the Christmas tree with Brenda Lee! Dress to impress in je beste 50’s outfit en neem plaats in het Beauty Boudoir van The Modernettes. Deze professionele hair & make-up artists halen alles uit de kast om van jou de perfecte ‘50s pin-up te maken met een retro coupe en matching makeup. Vergeet jezelf zeker niet te vereeuwigen in de photobooth, best vóór je aan de gratis Christmas punch begint :)

-MONA film | brunchfilm The Insult – Ziad Doueiri

Zondag 16 december 2018 – 10.00 uur

drama

Na de film krijg je een lekkere brunch!

Standaardtarief: 15 euro/Kansentarief: 7 euro

Duur film: 112 min. Nederlandse ondertitels

Tijdens de renovatiewerken van een appartementsgebouw in Beiroet leidt een probleem met de waterafvoer tot een confrontatie tussen bewoner Toni en aannemer Yasser. Toni is een Libanese christen, Yasser een Palestijnse vluchteling. Als de ruzie uit de hand loopt door een be-

lediging, worden beide mannen meegesleurd in een neerwaartse spiraal waarvan de draagwijdte veel verder reikt dan de grenzen van de rechtspraak.

Eerste Libanese film met een Oscarnominatie, in Venetië bekroond met de acteerprijs voor Kamel El Basha (Yasser).

-Kerstconcert

Catalpa Vocaal Ensemble en Duo Eolienne

Maandag 17 december 2018 – 14.00 uur

Kerk, de Verrezen Heer, Berchemstadionstraat 8 Standaardtarief: 8 euro/Kansentarief: 2 euro

Het Catalpa Vocaal Ensemble en het Duo Eolienne, bestaande uit saxofonist Kurt Bertels en harpist Daphne VandeMeulebroecke, brengen tijdens het Berchemse kerstconcert een mix van sfeervolle muziek, afgewisseld met kerstliederen en bekende melodieën die u laten wegdromen. Het district Berchem voorziet busvervoer vanuit de dienstencentra en de woonzorgcentra van Berchem

-Mich Walschaerts zingt | een bezwerende avond Nederlandstalige muziek

Vrijdag 21 december 2018 – 20.00 uur

vvk: 20 euro/kassa: 22 euro/Kansentarief: 2 euro

Zo'n slordige dertig jaar al speelt Mich Walschaerts bij Kommil Foo, nu bijt hij zich vast in andermans werk. De strafste Nederlandstalige songs, niet de grote hits maar eerder de onontgonnen parels, eigenzinnig en weerbarstig. Mich doet wat hij het liefst doet: de ziel uit z’n lijf zingen. Met alle respect voor het origineel maar op geheel eigen onnavolgbare wijze.

Gedragen door de muzikanten zijner dromen: Wouter Berlaen op zang en bas Senne Guns op zang en toetsen Bruno de Groote op gitaar

Cesar Janssens op drums

-Sprookjes enzo - Wit (2+ ) woensdag 26 december 2018 - 14 en 16 uur donderdag 27 december 2018- 11 en 14 uur

vvk: 6 euro/kassa: 8 euro/ Kansentarief: 2 euro

Uit de hemel dwarrelt sneeuw, de vlokken dansen als een wolk vlinders op de wind. De sneeuw verandert de hele wereld, alles wordt... WIT! Een streelzacht verhaal om met open mond naar te kijken, met je neus in de lucht en soms zelfs holderdebolder ondersteboven. Welkom in dit ondergesneeuwd sprookje.

-Big Bang Buurt vrijdag 28 december 2018 – 14 tot 18 uur

In ccbe landt Big Bang Buurt met een extra feestelijke editie waarin beweging en dans centraal staan.

Op het programma: de voorstelling ‘Le Grand Ballet’, waarin het publiek door de Zonnekoning ten dans wordt gevraagd, een swingende klankinstallatie van Jochem Baelus (Slumberland) met bijhorende dansinstructies door Eileen van Os en een muzikale trampoline, ontworpen door David Jongen… een cultureel én sportief kerstfeest!

-Le Grand Ballet 6+ ZONZO COMPANIE & ICTUS ENSEMBLE Vrijdag 28 december 2018 – 15.00 & 17.00 uur

vvk: 6 euro/kassa: 8 euro/kansentarief: 2 euro Hofcomponist Marain Marais stelt zijn nieuw muziekstuk aan de Zonnekoning voor. Tot verrassing van het trouwe publiek begint de koning langzaam te bewegen. De hofhouding volgt en samen creëren ze een eigen choreografie: iets tussen yoga, barokke hofdans en een voorname aerobics class.

Een initiatief van Zonzo Compagnie in samenwerking met ccbe, met de steun van de Vlaamse overheid en Stedelijke Jeugddienst stad Antwerpen.

-Cinema Corso

Darkest Hour - Joe Wright Historisch drama

dinsdag 8 januari 2019 – 14.30 uur

Standaardtarief: 5 euro

Binnen enkele dagen dat Winston Churchill premier van Groot-Brittannië is geworden

staat hij voor een lastige opgave: een vredesverdrag afsluiten met Nazi-Duitsland of vechten voor de idealen en vrijheid van een natie. Ondanks weerstand van zijn eigen partij, kiest hij voor het tweede.

-Cinema Corso

Three billboards outside Ebbing, Missouri - Martin Mc Donagh drama, komedie dinsdag 8 januari 2019 – 20.00 uur

Standaardtarief: 5 euro

Nadat er maanden verstreken zijn in de moordzaak van haar dochter zonder de dader te vinden, schildert Mildred Hayes op drie billboards een

controversiële boodschap gericht aan sheriff William Willoughby. Wat de strijd tussen Mildred en Ebbings wetshandhavers alleen maar verergert

Nigel Williams, Johnny Trash, Wouter Monden- De Rodeo’s

Vrijdag 11 januari 2019 – 20.00 uur

vvk: 12 euro/kassa: 14 euro/Kansentarief: 2 euro Drie vrienden, drie comedy acts. Ambiance verzekerd!

-Cinema Corso

The Post - Steven Spielberg biografisch drama

Dinsdag 15 januari 2019 – 14.30 uur

Standaardtarief: 5 euro

Begin jaren 70 komt de Washington Post in het bezit van een geheim rapport van het Amerikaanse ministerie van Defensie. Deze 'PentagonPapers' geven een ander beeld over de oorlog in Vietnam. journalist Ben Bradlee en uitgever Kay Graham proberen vervolgens de documenten te analyseren

-Laïs - Midwinter Tales 2

Zaterdag 19 januari 2019 – 20.00 uur

Sint-Hubertuskerk, Ferdinand Coosemansstraat vvk: 14 euro/kassa: 16 euro /Kansentarief: 2 euro

Raf Walschaerts op 22 februari, zijn broer Mich Walschaerts op 21 december. Kiezen maar Foto Lieven Dirckx

Open van 9u30 van maandag tot vrijdag, en om 10.00 op zaterdag en zondag.

De eendracht uit vroeger tijden krijgt in deze nieuwe kerktour een even onverwacht als aangenaam tweede leven. Ondersteund door Tim Vandenbergh op contrabas en Seraphine Stragier op cello, harp en viool brengen ze veelzijdigheid, meerstemmigheid, schoonheid en frivoliteit. En dat met een volledig nieuw repertoire.

Grupetto - George Gershwin: ‘Rhapsody in Blue’ Dinsdag 22 januari 2019 – 14.30 uur

Standaardtarief: 8 euro/Kansentarief: 2 euro

Muziek verzacht de zeden en kan het beste in de mens doen ontluiken. Dat gold zeker voor George Gershwin. Geprikkeld door de meest uiteenlopende muziekjes in cafés, muziekwinkels en het joodse theater sloeg de vonk in een creatief kruitvat toen de piano in huis kwam bij de Gershwins. George bleek al gauw een pianistiek wonderkind en geniaal componist die op onnavolgbare wijze de brug sloeg tussen kwalitatieve ontspanningsmuziek, jazz en klassieke kunstmuziek.

Hoewel van alle tijden, verklankt zijn muziek perfect het New York uit de jaren ’20 en ’30.

De muzikale kameleons van GRUPETTO wisselen meermaals van instrument, van Swanee over Rhapsody in Blue tot zijn laatste song.

Tapdanser, zanger en acteur Serge Hamers bezingt de hechte vriendschap tussen Gershwin en zijn dansende muze Fred Astaire.

‘George Gershwin: Rhapsody in Blue’: een muzikale ode aan de vriendschap in een regie van Walter Janssens (Kommil Foo, Ulthima Thule, Theater Malpertuis)

De matinees zijn een organisatie van het district Berchem, de Berchemse seniorenraad en cultuurcentrum Berchem

-Nico Boon - Komt op, Gaat af (première) donderdag 24 januari 2019 - 20.00 uur vrijdag 25 januari 2019 – 20.00 uur vvk: 12 euro/kassa: 14 euro/ Kansentarief: 2 euro

In 2002 vindt Nico Boon op een rommelmarkt een boek met foto’s van oorlogsgeweld. De foto’s werden genomen door een Amerikaanse fotografe. Wat is het verhaal achter de beelden? Wat gebeurt er met iemand die zo’n gruwel vastlegt?

De zoektocht naar het leven van die fotografe zet Boon op het spoor van een groter verhaal waarin verschillende levens elkaar kruisen. Hij vindt verbanden tussen het leven en de dood van diverse onbekende en bekende mensen: onder andere de uitvinder van de guillotine, de jongste zoon van Ernest Hemingway, Mary Shelley, Jacqueline Du Pré en Che Guevara maken hun opwachting.

Valt een mensenleven te reconstrueren?

‘Komt Op, Gaat Af’ neemt historische en eigentijdse figuren als uitgangspunt in een inhoudelijk onderzoek naar beeldvorming, naar de rol van het toeval en naar de essentie van wat het betekent mens te zijn. Hoe gaat de mens om met zijn sterfelijkheid? En waar komt de drang vandaan om zijn daden vast te leggen? Een queeste naar de grenzen van (het vertellen van) een verhaal

-Familiedag

Zondag 27 januari 2019 – 14 tot 18 uur

Een nieuw jaar met vertrouwde gezichten: Lore’s knutselatelier, Heidi’s poppenspel en het schminksalon van 2019. We trakteren onze kleine bezoekers op fijne extra’s die we later verklappen. Enkel voor de voorstelling heb je een ticket nodig, alle andere activiteiten zijn gratis. i.s.m. district

Berchem

-Het Houten Huis - Muziek van Beneden (5+)

Zondag 27 januari 2019 – 15.00 uur

vvk: 6 euro/kassa: 8 euro/Kansentarief: 2 euro

Voor iedereen die buren heeft.

Een familievoorstelling vol humor, beeldende poëzie en meeslepende livemuziek.

In een straat ver weg van de natuur wonen mensen en andere dieren dicht op elkaar. Ze kennen elkaar en toch ook niet. Ze leven langs elkaar heen én zijn samen.

De buurman beneden broedt op een reusachtig ei. Die van hiernaast is alle dagen ziek, maar heeft niemand nodig. ’s Nachts sluipt er een tijgermeisje door de straat. De pianoleraar op de hoek heeft geen werk en speelt alleen voor zichzelf. En ik, ik ben een konijn. Morgen geef ik een feest. Over een straat vol dichte deuren, overlopende harten en muziek die door alle muren dringt...

More Dogs - Zeitgeber (muziektheater)

Vrijdag 30 januari 2019 – 20.00 uur

vvk: 12 euro/kassa: 14 euro/Kansentarief: 2 euro

Wat gebeurt er als de tijd wegvalt?

Het collectief More Dogs gaat in ‘Zeitgeber’ op zoek naar het ontstaan en de betekenis van ritmiek, herhaling en structuur in ons leven. Wie zouden we zijn in een wereld zonder

structuur, zonder begin en einde, zonder tijd? More Dogs is een Belgisch collectief van schrijvers, makers, spelers en muzikanten. In 2016 kregen Elias Vandenbroucke en Gode Kempen op TAZ voor ‘Kluster’ de prijs van de Mu-zee-um jongerenjury en de Best international performance award op het Fringe festival in Amsterdam. Gode Kempen en Viktor de Greef werden met ‘In Een Discotheek’ ook laureaat Jong Muziek op TAZ in 2017.

Burning Bridges / Jens Van Daele - Nachthexen II: La Parisienne Donderdag 31 januari 2019 – 20.00 uur

vvk: 14 euro/kassa: 16 euro/Kansentarief: 2 euro

Met ‘NachtHexen I’ startte van Daele een cyclus over heldinnen door de wereldgeschiedenis heen. In het eerste deel speelde Jeanne d'Arc een grote rol. De reeks ‘NachtHexen’ is een rechtstreekse ode aan de kracht van de vrouw. Ook in ‘La Parisienne’ (de tweede voorstelling) versmelten dans, emotioneel teksttheater en zinderende livemuziek tot een aangrijpend geheel

-'NUFF SAID met Loyiso Gola, Sa-Roc, Anna Khina, Lisette Ma Neza en Jeroen Leenders vrijdag 1 februari 2019- 20.00 uur

Standaardtarief: 12 euro/student - 26 jaar: 8 euro/Kansentarief: 2 euro

‘Nuff Said, een podium vol stad!

‘Nuff Said…. is jouw ervaren fixer van borrelend en internationaal podiumplezier.

Comedy, literatuur, muziek… je zegt het maar. Elke maand draaien we een nieuwe blend van underground en mainstream in een enig ‘Nuff Saidrecept. Nooit belegen, altijd vers..

De funkateers van Brzzvll en woordjongleur Johan Petit duwen elke maand jouw ‘Nuff Said rollend

-LOYISO GOLA (ZA) brengt met typische satirische humor al jouw ideeën over politiek, ras en geschiedenis aan het wankelen. Scherp en ontnuchterend haalt hij uit. Loyiso is niet voor niets één van Zuid-Afrika’s meest gevolgde comedians. “Loyiso Gola smashes white privilege like an avocado” - Herald Sun

SA-ROC (VS) is hard op weg een van de meest productieve artiesten van haar tijd te worden. Met dertien albums in 10 jaar is ze een invloedrijke stem in de ‘Conscious HipHop’.

Sa-Roc besluipt je met haar gruizige stem, openhartig activisme en lyrische bedrevenheid. “One of the most formidable microphone mavens in the game” - Okayplayer.com

ANNA KHINA (BE) is de winnares van de laatste editie van de jongerenwedstrijd Violencia. Deze zangeres bracht een heel persoonlijke tekst over hoe ze met haar familie in België belandde en overtuigde de jury met een prachtig lied.

LISETTE MA NEZA (BE) won vorig jaar het Belgisch Kampioenschap Poetry Slam. Behoorlijk uniek was dat: als eerste Nederlandstalige vrouw blies ze niet alleen de jury omver maar nam ze bovendien ook de Publieksprijs mee. Kort daarna zette Lisette haar overwinningsmars voort en werd ze tweede op het Europees Kampioenschap Poetry Slam.

JEROEN LEENDERS (BE) beschouwt comedy als een echte ambacht en dat valt meteen op. Bij Jeroen geen halve ideeën, wel 100% vol. In de stand-up scène van de Lage Landen valt Leenders’ naam vaak als een hooggewaardeerd collega. Een must-see voor liefhebbers van de pure stand-up comedy.

Volgende editie: vrijdag 1 maart 2019

-Bruishaven - Gospel Life

Zaterdag 2 februari 2019 – 20.00 uur

vvk: 5 euro/kassa: 7 euro/Kansentarief: 2 euro

Bruishaven is een samenwerking tussen JC Den Eglantier en ccBe. Na het succes van Female TakeOver en Afro Blood, gaan we komende editie aan de slag met de Victory's. Deze gospelband bestaat uit jongeren van diverse origine. Op zaterdag 2 februari organiseren ze het evenement Gospel Life. Met dans, woord en zang willen ze een breed publiek een kijk laten geven in de Gospel cultuur.

Zuidpool - Drie zusters

Vrijdag 8 februari 2019 – 20.00 uur

Zaterdag 9 februari 2019- 20.00

Zondag 10 febrauri 2019 – 15.00 uur

vvk: 14 euro/kassa: 16 euro/Kansentarief: 2 euro

Zuidpool staat bekend om zijn gedurfde en eigenzinnige ensceneringen van klassiekers uit de theaterliteratuur. Voor dit monumentale werk verzamelt Zuidpool maar liefst twaalf fantastische acteurs voor een avondvullende uitvoering Er zijn weinig toneelteksten geschreven die zo universeel betekenisvol zijn als deze ‘Drie Zusters’ van Tsjechov. Meer dan naar de zussen en

hun kleurrijke entourage, kijken wij hier naar onszelf. En Tsjechov kijkt op zijn beurt naar ons en vraagt ons wat het is om mens te zijn, wat de zin van lijden is en waarom dat lijden altijd voorafgegaan moet worden door een onverzadigbaar verlangen naar het onmogelijke. Vragen waar de tijd geen vat op heeft zolang we mens zijn.

Credits

Tekst: Anton Tsjechov | Regie: Jorgen Cassier | Spel: Sofie Decleir, Greet Verstraete, Evgenia Brendes, Lukas De Wolf, Koen van Kaam, Jan Van Hecke, Kaat Hellings, Jan Hammenecker, Eric Van Herreweghe, Flor Decleir, Kristin Arras & Jacques De Bock | Lichtontwerp: Harry Cole | Kostuumontwerp: Andrea Kränzlin |Assistentie kostuumontwerp: Alix Meulemans | Techniek: Eva Dermul e.a. | Tourmanagement: Elke Verschueren | Productie Zuidpool

-Cinema Corso

On Chesil Beach - Dominic Cooke romantisch drama Dinsdag 12 februari 2019 – 14.30 uur Standaardtarief: 5 euro Engeland, 1962. Een pasgetrouwd koppel tast tijdens hun huwelijksnacht elkaar verbaal en fysiek zeer voorzichtig af. Edward ergert zich aan zijn seksuele bekwaamheid. Florence haar angsten zijn nog groter. Ze heeft last van tegenstrijdige emoties en angst voor het moment dat ze zich zal overgeven.

-Cinema Corso Lady Bird - Greta Gerwig komedie. Dinsdag 12 februari 2019 – 20.00 uur Standaardtarief: 5 euro Californië, de jaren 70. Christine McPherson is een rebelse leerling die op het punt staat af te studeren aan de conversatieve middelbare school. Ze wil gaan studeren in New York en aan haar familie ontsnappen. Ze besluit op zoek te gaan naar zichzelf en ontvlucht haar thuisstad Sacramento.

Ciné Follies

Valentijn met film ‘An american in Paris’ donderdag 14 februari 2019 deuren – 19 uur • film – 19.30 uur party: 21.30 uur • vvk/kassa: 10 euro

Romantische muziekfilm van Vincente Minelli met in de hoofrollen Gene Kelly en Leslie Caron

WArd/waRD / Ann Van den Broek - Blueprint on memory zaterdag 16 februari 2019 – 20.00 uur vvk: 14 euro/kassa: 16 euro/Kansentarief: 2 euro De eerste voorstelling in een reeks waarin choreografe Van den Broek aandacht vraagt voor het functioneren van de hersenen en het effect van geheugenverlies. De blauwdruk van de voorstelling is zichtbaar op de vloer. In ‘Blueprint on Memory’ worden eerder gebruikte elementen zoals live-muziek en gebruik van camera’s verder ontwikkeld. De blauwdruk is letterlijk zichtbaar op de vloer, en de performers bewegen zich langs draden, kabels, pedalen en triggers. De complexe chaos test het mentale en fysieke geheugen van de performers, maar biedt tegelijkertijd een houvast in hun bewegingen.

Credits

Concept & Choreografie: Ann Van den Broek

| Met: Nik Rajšek, Louis Combeaud, Sjoerd Bruil, Marion Bosetti, JeanGabriel Maury | in wisselende bezetting: Carla Ramos Guerra, Camilla Branchetti, Anthony van Gog, Meike Stevens

| Video-en lichtontwerp: Bernie van Velzen | Advies scenografie: Niek

Kortekaas | Assistentie

Ann & Lyrics: Gregory Frateur | Muziekcompositie: Nicolas Rombouts en Sjoerd Bruil

| Dramaturgisch advies: Marc Vanrunxt | Styling

kostuums: Marielle Vos

| Fotografie drukwerk: Rio Staelens | Ontwerp drukwerk: De Zagerij

-Fakkeltheater vzw - Vergeet mij niet

Dinsdag 19 februari 2019 –14.30 uur

Standaardtarief: 8 euro/Kansentarief: 2 euro Een lichtvoetige vertelling over een grootvader, een kleinzoon en de dementie die tussen beiden komt.

Credits

Regie: Rikkert Van Dijck | Scenario: Manu Jacbos | Acteurs: Carry Goossens, Manu Jacobs, Ann De Winne

| Muziek: Rudi Reyners | Productie:

FAKKELTHEATER vzw

De matinees zijn een organisatie van het district Berchem, de Berchemse seniorenraad en cultuurcentrum Berchem

-Jasper Steverlinck - Night Prayer

Woensdag 20 februari 2019 – 20.00 uur

vvk: 28 euro/kassa: 30 euro/Kansentarief: 2 euro

C C B E R C H E M

Jasper Steverlinck is eindelijk waar hij moet zijn. Bij de essentie. Geen weelderig ingepakte arrangementen. Geen technologische snufjes of nodeloze drukdoenerij. Zelfs geen modieus beatje links of rechts. Op Night Prayer draait het uitsluitend om songwriting in de puurste, meest directe vorm. Niets in de handen, niets in de mouwen. Alleen duidelijke zinnen en onverbloemde emoties.

Ga dus even zitten voor Night Prayer.

Muziektheater De Kolonie & Peter de Graef - Twee zielen (dernière)

Donderdag 21 februari 2019- 20.00 uur

vvk: 14 euro/kassa: 16 euro/ Kansentarief: 2 euro

Twee zielen, drie levens, zes mensen: unieke vertelkracht in een web van zang en klank.

In drie verschillende tijdvakken ontmoeten ze elkaar. De man (Peter De Graef) en de vrouw (Lottie Hellingman) staan in elk deel in een andere verhouding tegenover elkaar. Telkens speelt er een ander aspect van ongelijkwaardigheid. Maar in elke scène worden de personages gedreven door universele, diepmenselijke vragen, worstelingen, verlangens. In de loop van de eeuwen is er veel veranderd, maar onze drijfveren niet. Bob Spaenc vertolkt de livemuziek.

Raf Walschaerts – Biecht

Vrijdag 22 februari 2019 – 20.00 uur

vvk: 20 euro/kassa: 22 euro/Kansentarief: 2 euro

Een half leven al speelt hij bij Kommil Foo, nu staat hij alleen op scène. Een gitaar, een piano, een handvol sterke verhalen en songs. Onverschrokken zal hij zijn, die Walschaerts. Moedig in de eenvoud: niks in de handen, niks in de mouwen. Hilarisch, absurd, ontroerend eerlijk, scherp. Maar vergis u niet. De waarheid eist haar plek op.

info & tickets: ccbe - cultuurcentrum Berchem www.ccbe.be

Driekoningenstraat 126 | 2600 Berchem tel + 32 3 286 88 56 (niet op donderdag en vrijdag)

Raphaël De Cock met Muzikaal Theater in de Singel

“DE BALLADE VAN HEER HALEWYN, OF DE OVERGANG VAN MEISJE NAAR VROUW”

De liefde voor muziek kreeg Raphaël De Cock van kindsbeen af ingelepeld. Thuis lagen er muziekinstrumenten in alle hoeken en kanten. Hij mocht er ongeremd op spelen, tokkelen en blazen. Als autodidact lukte het hem om professioneel muzikant te worden. Vandaag is hij met tien

Raphaël De Cock (°1974) ontvangt me op zijn appartement op de derde verdieping van een art deco huis in de Cogels Osylei. Het is even schrikken want hij draagt zijn kostuum van “Heer Halewijn”. Gelukkig houdt hij zijn masker in de hand. Zo loopt het als de fotografe je voor is en aan het overleggen is hoe de gastheer het best in beeld wordt gebracht. Deze verwelkoming is De Cock ten voeten uit: speels, extravert, een duivel doet al en verbaal een spraakwaterval, ook nog eens in perfect Nederlands.

DUPLEX De voeling met Zurenborg heeft Raphaël De Cock van kindsaf. Zijn vader was balletdanser en begeesterd door art nouveau. Als kind maakten ze vaak wandelingen in Zurenborg. Later woonde hij een tijd lang aan de andere kant van de Plantin & Moretuslei, dicht bij de Dageraadplaats. Vier jaar geleden verhuisde hij naar de Cogels Osylei. Een buitenkans nu veel huizen er opgedeeld worden in appartementen.

Hij woont er in een netjes gerenoveerde duplex met een terrasje met mooi zicht op de tuinen waar vogels, vlinders en libellen vrij spel hebben. “De huisbaas beneden heeft een moestuin, die we zelf ook mogen gebruiken. Er zijn kippen, die we voederen en redelijk wat bomen. Een tuin en veel groen in de mooiste straat van Antwerpen, dat is top. Ik hou ook van de sfeer en de mengeling van bouwstijlen” bewierookt Raphaël zijn woonst met verve.

De Cogels Osylei is nogal homogeen wit van kleur, maar Raphaël kijkt iets verder: “ Op het Tramplein en de Dageraadplaats vind je op de terrasjes wel heel de wereld terug. Erasmusstudenten vinden er hun weg. Tja, en ook veel Nederlanders.”

Over de Cogels Osylei heeft hij twee bemerkingen: “Bussen denderen ook op nachtelijke uren voorbij en de kinderkopjes waarmee de straat geplaveid is, zorgen voor veel meer lawaai en rare trillingen dan normaal. Een kleine ingreep volstaat om die bussen naar de Singel af te leiden. En er ontbreekt op wandelafstand een originele bakker.” voegt hij er met de glimlach aan toe.

TALEN

muzikale projecten tegelijk bezig. Het meeste energie steekt hij momenteel in Halewyn gebaseerd op de middeleeuwse “ Ballade van Heer Halewijn”, een muzikale theaterproductie waar de uitvoerders spelen, spreken, zingen, tekenen en bewegen. Te zien in de Singel. (Bernard SOENENS)

Het is moeilijk om volledig zicht te krijgen op wie Raphaël De Cock nu eigenlijk is. Tien jaar geleden maakte hij een grote bocht. Tot dan was hij professioneel bioloog en was muziek zijn hobby. In 2008 draait hij de rollen om: hij wordt professioneel muzikant, maar blijft interesse hebben in vuurvliegjes en glimwormen, maar dan als hobby.

Raphaël De Cock is een wereldburger. Geboren en getogen in Antwerpen, met Spaanse roots, heeft hij meer dan interesse in Oosterse en Aziatische muziek. Hij spreekt een reeks talen: naast Nederlands is er ook Frans, Engels, Spaans, Galicisch en Sardijns. Verder ook nog een beetje Italiaans, Fins, Russisch en diverse Slavische talen.

“Het is de muziek die me talen doet leren en me met de hele wereld verbindt” weet De Cock.

Zijn Spaanse overgrootouders zijn afkomstig uit Andalucia. Twee van hun kinderen zochten een beter leven, eerst in Parijs en dan in België. De Cock heeft zijn welklinkende voornaam te danken aan zijn grootvader die gefascineerd was door de schilder Raphaël. Dat was eerst niet naar de wens van zijn ouders tot ze op een reis in Spanje ontdekten dat de naam 'Raphaël' daar zeer in trek was.

Zijn verzorgd taalgebruik heeft Raphaël te danken aan het lager onderwijs in de Burgemeester Marnixschool aan de Paardemarkt (nu in Schoten), maar van zijn ouders en de Atheneumjaren kreeg hij het Antwerpse dialect ook onder de knie. “Zo kan je je vlot aanpassen, naargelang de situatie, de mensen waarmee je in contact komt, of je voor een publiek spreekt, of met je buur een babbel doet” argumenteert Raphaël .

BIOLOOG

In een eerste leven doctoreerde Raphaël als bioloog. Hij specialiseerde in onderzoek naar vuurvliegers en glimwormen en werkte voor het Instituut voor Natuurbehoud (nu: INBO, Instituut voor Bos- en Natuuronderzoek). Aan het eind van zijn contract, was er ineens minder ruimte voor onderzoek, zodat zijn interesse voor een job in de natuursector ging tanen.

Vandaag is natuur en biologie voor Raphaël een hobby. Zo is hij onder meer actief bij Na-

tuurpunt. In de loop van het interview komt de bioloog naar boven als hij plots opmerkt dat er een reiger langs het raam scheert. “ Tja, een reiger in een stad als Antwerpen is uitzonderlijk, maar in de tuin is er een vijver met goudvissen. Vandaar” voegt Raphaël er aan toe.

AUTODIDACT

Op zoek naar een andere job, kreeg Raphaël De Cock van een vriendin het advies om het als muzikant te proberen.

“ Ik was als jongere al aangetrokken tot wereldmuziek : flamenco, folk, vooral Ierse muziek, maar ook muziek uit China, Mongolië, Centraal Azië en Zuid-Siberië. Daar spraken mensen talen, verwant aan het Turks. Ze hadden een bijzondere manier van zingen. Als 16-jarige was ik daardoor gefascineerd. ” vertelt Raphaël over zijn jeugdjaren. “Wereldmuziek was populair in de jaren ‘90 met het Sfinksfestival in Boechout en het Folkfestival in Dranouter. Dat is nu wat verwaterd. Je hoort het nog weinig op de radio. Vroeger was er De Groote Boodschap met aankondiging van festivals. De plaatsen om op te treden zijn vandaag gedecimeerd. Misschien komt er heropflakkering. Zo is het niet zo eenvoudig om het te maken in deze niche. Toch kon ik na een jaar aantonen dat ik met muziekoptredens mijn brood kon verdienen en kreeg ik het kunstenaarsstatuut. Ondertussen ben ik tien jaar professioneel muzikant. Het blijft evenwel een statuut waarin je het gevoel hebt dat je niet helemaal au serieux genomen wordt.”

PROJECTEN

Raphaël De Cock is met tien muziekprojecten tegelijk bezig. Hij vertelt honderduit over samenwerkingen met theater Tol; Osuna met de mix van westerse en oosterse muziek langs de zijderoute; het doedelzakkentrio Griff; oude muziek in Clubmediéval en Zefiro Torna - Balsam; met sardijnse herderspolyfonie en Italiaanse migranten in Limburg in Tenore Monte Arvu; poëtische folk met Edwin Vanvinckenroye in het duo Edra; het voorzien van live soundtracks bij kinderanimatiefilms met Rémi Decker in Musique à voir; de mix van zangtradities uit Vlaanderen, Finland, Madagascar, Albanië en Sardinië in Voxtra; Ierse folk in Will-

o'-the-Wisp; en de Brussels-Galicische doedelzakkenfanfare met A Contrabanda. Optredens vinden vreemd genoeg vaak plaats in het buitenland: geen Sant in eigen Land?.

Het project Halewyn steekt er boven uit omdat De Cock het van A tot Z ontwerpt, uitvoert en organiseert.

HALEWYN

In De Ballade van Heer Halewijn luistert een jong, ondeugend meisje – ook nog eens prinses -, niet naar haar ouders. Ze laat zich verleiden door de gezangen van Heer Halewijn, een onguur figuur. Op advies van haar broer trekt ze haar mooiste kleren aan, neemt het beste paard uit de stal en gaat met Heer Halewijn mee. Het is een lange moeilijke tocht door bossen en gebergte. Halewijn verbreekt de stilte, als ze even rust nemen. Ze ontdekt opgehangen maagden en staat voor de keuze welke dood ze verkiest. De prinses fluistert: “ik ben een maagd en mijn bloed zou uw mantel kunnen bevlekken”. Halewijn trekt zijn mantel uit. De prinses pakt het zwaard en hakt het hoofd af van seriemoordenaar Heer Halewijn. Ze wordt een heldin.

RESEARCH

Het verhaal van Heer Halewijn is alom bekend door de lessen Nederlands in het middelbaar onderwijs. Het fascineerde Raphaël De Cock als leerling. Hij vertelt waarom: “De hele tocht van de prinses is een overgangsritueel van jong meisje naar vrouw waar ze leert hoe ze zich als volwassene moet gedragen. Het Oudnederlands klinkt mysterieus, het verhaal is fascinerend; een jong meisje dat de hoofdrol wegkaapt, het hoofd van een seriemoordenaar weghakt en zo een heldin wordt. We maakten daar als jonge twintigers al eigen muziek op. Research wees uit dat er veel versies bestaan in een pak landen Het is tof om dit Vlaamse volkslied in een Europees kader te plaatsen. De roots van de ballade liggen vermoedelijk in Vlaanderen, alhoewel de eerste versie op papier hier pas in 1836 verscheen, terwijl de oudst gedrukte een Spaanse versie is, gedrukt in 1540 bij Plantin & Moretus in Antwerpen.

Hij ontwerpt, organiseert en voert het zelf ook nog eens uit

De Vlaamse versie heeft ook een link met Hongarije, waar veel Halewijn-liederen bestaan. Oosterse cultuurelementen zijn door teruggekeerde migranten meegenomen naar Vlaanderen. Er zijn ook Sefardische (Spaans Joodse) versies bekend die stammen van voor 1490. Indianen in Noord-Amerika hebben verhalen met dezelfde inhoud. Soms ontbreken er fragmenten en is er een link tussen onze versie en liederen in Frankrijk, in Europa en daar buiten. Bepaalde handelingen, ook uit de Vlaamse versie, zoals het hoofd van de vijand als trofee meenemen horen thuis in andere culturen, of stammen nog uit verloren tijden van Kelten en Germanen. Hoe een ballade van eeuwen geleden zoveel landen en culturen kan verbinden en vandaag nog betekenis heeft, maakt dit project uitermate boeiend.” .

VOORSTELLING

De fascinatie van de 16-jarige Raphaël De Cock blijft tientallen jaren later onverminderd leven. Sedert meer dan een jaar werkt hij aan Halewyn, een muzikale theaterproductie. Met dit middeleeuws verhaal wil hij een nieuwe richting inslaan en een jong publiek aanspreken. Het verhaal – hoe middeleeuws ook – is vandaag nog relevant: de link tussen culturen, het #meTooverhaal, sexualiteit, emancipatie. Maar ook op muzikaal vlak: het samengaan van traditionele instrumenten, soundscapes en elektronische muziek zorgt voor een vernieuwende mix.

Raphaël De Cock heeft zich omringd met kunstenaars met diverse achtergronden die bijdragen tot de actualisatie van “Halewyn”. Een geluidskunstenaar en een zandkunstenares scheppen de juiste sfeer. De danseres/ prinses/zangeres en de schurk Halewyn, gezongen door De Cock, krijgen een stem en zingen hun verhaal, begeleid door tal van instrumenten, waaronder een accordeon en een viool, en zelfs doedelzak.

De voorstelling kwam tot stand dank zij de goodwill van veel mensen en organisaties. Een eindpunt is er vooralsnog

niet. Bij iedere stap wordt er bijgestuurd en artistieke elementen toegevoegd. In januari was er een try out in DeFeniks Mortsel. Daar maakte (Lotte Boonstra)….... een kostuum voor Heer Halewijn en de prinses op basis van wegwerpmateriaal. Daarna kon het Ensemble vier dagen werken in de Bijloke in Gent met het oog op de grootse première op het AlbaNova-festival in Alden Biesen i.s.m. Musica. Zeven jonge meisjes in de rol van hofdames, werkten heirvoor liederen en een choreografie uit wat een mooie meerwaarde was voor deze voorstelling in het licht van het 40jarig bestaan van de organisator Musica.

Dan was er nog het Gooikfestival en festival te Ham.

Raphaël De Cock hoopt nu scholen en culturele centra te mobiliseren om Halewyn op de agenda te plaatsen. De ballade is al lang geen verplichte stof meer, maar dit project poogt deze boeiende materie en de “mondelinge overlevering” verder te zetten. Het is een productie die aansluit bij het cultureel erfgoed en tegelijk een multi-disciplinaire voorstelling, die diverse leeftijdsgroepen kan boeien. deSingel

Op vrijdag 7 december 2018 was er al een voorstelling van Halewyn van Raphaël De Cock & Ensemble in Kunstencentrum deSingel, zaal Muziekstudio, Desguinlei, Antwerpen

Er volgt een (school)voorstelling op vrijdag 1 februari 2019 om 14 uur. Duur: 1 uur Vooral bedoeld voor klassen en scholen maar iedereen is welkom.

Reserveren en info via fleur.devlieger@desingel.be of halewyn.orovivo@gmail.com

website: www.halewyn-orovivo.be

JINZA PRESENTS

MIDDAGFORMULE

PLAT DU JOUR

Hoofdgerecht van de dag €18

BUSINESS LUNcH

voor- en hoofdgerecht van de dag €28

à la carte of degustatiemenu STEEDS mogelijk tijdens de middag

NIEUWE BISTROFORMULE VANAF JANUARI 2019

à LA cARTE VOLGENS HET SEIZOEN

altijd keuze uit:

4 voorgerechten | 4 hoofdgerechten | 4 nagerechten | EN SUGGESTIES…

vg €18 | hg €25 | ng €10

degustatiemenu

zelf samen te stellen uit onze à la carte driegangen | vg – hg - ng | €45

viergangen | 2 VG – HG – NG | €59

menu te bekijken op www.jinza.be

DINSDAG T/M ZATERDAG LUNCH | DINER (ZATERDAG ENKEL DINER)

FEESTDAGEN | WIJ DENKEN GRAAG MEE MET JULLIE BEDRIJFSEVENT OF FAMILIEFEEST | GROEPSFORMULES OP AANVRAAG VIA INFO@JINZA.BE

CADEAUBONNEN | STEEDS VERKRIJGBAAR op www.jinza.be OF IN DE ZAAK

FIJNE FEESTDAGEN | See you soon @ JiNZA

Restaurant Jinza

FRANS-AZIATIScHE KEUKEN www.jinza.be

Draakplaats 3 | 2018 antwerpen | RESERVATIES ONLINE OF T 03

Raphaël De Cock: “De roots van de ballade liggen vermoedelijk in Vlaanderen.” Foto Dani van REMOORTEL

ben ik heel chaotisch, anderzijds heel gedisciplineerd”

Begin 2019 is het zo ver. De niet gebruikte loketten van de bank Belfius aan de Plantin en Moretuslei krijgen een invulling als tentoonstellingsruimte, een Art Loket. Mieke Robroeks (°1989) uit de Mercatorstraat mag als eerste en vermoedelijk jongste, de spits afbijten. Curator Veerle Rooms uit de Cogels Osylei had haar al uitbundig geloofd en dus trokken wij naar haar Atelier in de Bloemstraat te Borgerhout. (Jörg PYL)

De uit Den Haag afkomstige Mieke Robroeks behaalde een bachelor ‘Visual Art and Design in Education’ in Utrecht alsook een docentopleiding. Daarna vervolgde ze haar studies in Antwerpen (KASK) en behaalde haar master in Vrije Kunsten met specialisatie in vrije grafiek. In de Bloemstraat in Borgerhout deelt ze haar atelier met een andere kunstenares in een gebouw waar nog een aantal andere ateliers gevestigd zijn.

-Waarom heb je voor de Academie van Antwerpen (KASK) gekozen?

Mieke Robroeks: “Na mijn opleiding in Utrecht had ik ook nog zin in een grafische opleiding. Helaas vond ik die niet in Nederland en zo ben ik naar de Academie in Antwerpen gekomen en er blijven wonen. Eerst woonde ik in de Aalmoezenierstraat, later op het Kiel en nu in de Mercatorstraat. En ja, ik voel mij hier thuis. Ook al ben ik ook nog vier dagen per week in Nederland.”

-Hoe komt dat?

Mieke Robroeks: “Sinds begin 2018 geef ik er vier dagen tekenen en artistieke vorming in een middelbare school in Zoetermeer. Ik vind het best fijn, want veel leerlingen zijn best gemotiveerd en enthousiast. Ik heb daar een groep van tweeëndertig leerlingen, best veel, en soms is het er wel rumoerig. Zelf ben ik niet zo een autoritair type, maar ik krijg ze wel stil. Aan het begin van de les roep ik, dames en heren, de les gaat beginnen en meestal lukt dat wel. Maar ja, tekenen en artistieke vorming wordt nu eenmaal niet zo ernstig genomen als wiskunde of Engels.”

-Hoe heb je Veerle Rooms leren kennen?

Mieke Robroeks: “In 2016 heb ik de Jacques Gorus Grafiekprijs gewonnen en bij die gelegenheid heb ik haar leren kennen. Zo mocht ik deze zomer deelnemen aan de Triënnale voor Grafiek in Siberië (Novoibirsk).”

-Je hebt nog andere prijzen gewonnen

Mieke Robroeks: “Naast enkele nominaties ontving ik tijdens mijn opleiding aan het KASK de Peto Urzuaprijs. Dat was een aanmoedigingsprijs waar ik heel blij mee was.”

-Vanwaar haal je je ideeën?

Mieke Robroeks: “Meestal is het een vertaling van de dingen die ik ervaar in het dagelijkse leven. Ik vermoed dat de meeste kunstenaars zo werken. Ik neem daar geen standpunten in. Ik zoek daar eerder naar de specifieke sfeer. Daar maak ik een schets van. Meestal meerdere schetsen, om mijn ideeën in inkt uit te werken maak ik uiteindelijk een ets, verschillende etsen, die worden dan uiteindelijk over elkaar afgedrukt. Het is dikwijls een werk dat een tijd lang nodig heeft om te groeien. (op de foto: op het grote witte blad de uiteindelijke ets, daarrond de verschillende lagen apart afgedrukt). Zelf vind ik grafiek tegelijkertijd sensitief en krachtig. Voor de achter-

Mieke Robroeks stelt als eerste tentoon in “Belfius Art Loket”

“Eigenlijk

Mieke Robroeks: “En ja, ik voel me hier thuis”

Foto Jörg PYL

grond maak ik eerst ijzerbramen op de etsplaat zodat er allemaal groeven ontstaan. Bij het afdrukken geeft dat een fluwelige tint. Deze techniek noemt men mezzotint. Daarover komt dan de eigenlijke tekening.”

-Ik zie hier een gasmasker liggen, zijn de drukinkten giftig?

Mieke Robroeks: “De inkt zelf vormt niet zo een probleem. Het zijn eerder de zuren (salpeterzuur) waarmee de tekening in de plaat gebrand wordt, maar ook het ijzeroxide waarmee de plaat eerst zuurbestendig gemaakt wordt. Op die laag komt dan de tekening in reliëf. Daarop leg ik dan het Hahnemühlepapier, dat is een speciaal handgeschept etspapier. Dat papier moet een beetje vochtig, niet te nat gemaakt worden. Door de druk wordt het papier dan in de groeven gedrukt waardoor het de drukinkt opneemt.. ”

-Schrijf je ook gedichten. Ik vond enkele bijdragen van je in Gierik N.V.T. tijdschrift (Nieuw Vlaams tijdschrift thans kortweg G.)

Mieke Robroeks: “Ik noteer allerhande en ja soms komt er iets uit dat op poëzie lijkt. Maar soms is het bij een latere lezing ’s anderendaags totaal onbruikbaar. Momenteel schrijf ik wel iets minder poëzie. Maar ik heb ook animaties met teksten gemaakt. En etsen bij gedichten van anderen. Mijn geschreven en beeldende werken hebben meestal geen titel. Een titel moet op een natuurlijke weg ontstaan, dus organisch groeien. Daarom dragen mijn werken meestal geen titel. De mensen moeten maar naar mijn werk kijken en er dan een eigen interpretatie aangeven. Als een titel op een natuurlijke wijze is ontstaan, is het voor mij goed.”

-Heb je een bepaalde werkmethode?

Mieke Robroeks: “Eigenlijk ben ik heel chaotisch, maar anderzijds heel gedisciplineerd. Ik sta dikwijls om vijf uur op om nog wat in mijn atelier te werken, vooraleer ik les moet geven. Als ik slordig zou zijn om in mijn atelier te komen werken, komt er niets van heel die kunst in huis.”

-Heb je in Nederland ook een atelier?

Mieke Robroeks: “Helaas niet, maar daar werk ik aan de schetsen en verwerk er mijn indrukken in. Die kan ik dan later uitwerken in mijn etsen.”

-Je woont in de Mercatorstraat, wat vind je van Zurenborg?

Mieke Robroeks: “Zelf vind ik mij niet echt in Zurenborg wonen. Maar het valt wel op van zodra ik onder de brug van de spoorweg ga, ik in een heel andere wijk terecht kom. Als ik bezoek krijg, ga ik met hen altijd naar de Cogels Osylei. Als ik uitga, is dat meestal naar de Moeskop of het ZeeZicht, omdat dat de meeste tijd open is”

-Tot slot, welke werken ga in januari tentoonstellen?

Mieke Robroeks: “Vooral etsen, grotere en kleinere. Maar ik ga wel ter plaatse beslissen welke werken het zullen worden, wat het best past en wat niet in een art loket.”

www.miekerobroeks.nl

www.gierik-nvt.be

Total brengt vier namen naar het Roma-podium

Patrick De Laat van het benzinestation Total op de Plantin en Moretuslei is niet alleen een verkoper van brandstoffen, hij is ook nog eens gebeten door muziek. Verleden jaar haalde hij al een aantal namen naar hier, meer bepaald naar de Roma, en nu heeft hij voor de volgende maanden alweer vier namen op een affiche staan. En daar zijn telkens gratis duokaarten voor te winnen.

(Swa C)

De klap op de vuurpijl wordt zonder twijfel Joe Jackson. Die is op 16 maart in de Roma en iedereen die een beetje de rockgeschiedenis kent weet dat deze Joe Jackson een speciale plaats inneemt. Vroeger op het podium van de Roma staat de in Frankrijk wonende Limburgse schone Axelle Red. Iemand die verschijnt en dan ineens alweer een tijdje uit de spots wegblijft. Iemand ook die met ouder worden niets van haar présence heeft ingeboet en telkens opnieuw jongere fans weet aan te trekken. Ze staat ook bekend als iemand die op het podium alles geeft en zich graag omringt met rasmuzikanten en dat hoor je tijdens haar concerten. In de Roma op 15 december.

Vlak na nieuwjaar, op 11 januari om precies te zijn, komen de Scabs naar Borgerhout. Wat moeten we daar nog van zeggen ? Niets, eigenlijk; Iedereen kent ze en weet wat je van hen mag verwachten en dat is

veel. Voor de jongeren misschien een gelegenheid om eens kennis te maken met een gitaarband zoals we die vele jaren hebben gekend en waarvan The Scabs een van de allerbeste was en nog steeds is.

Wat staat er verder nog op het programma?

Melissa Etheridge op 27 februari. Melissa who ? Melissa Etheridge is een Amerikaanse rockzangeres, geboren in 1961, die een paar hits scoorde en bekend werd als activiste voor homorechten en zelf lesbienne is.

-Met Axelle Red en The Scabs twee Belgische namen, een bewuste keuze?

Paul De Laat: “De keuze van artiesten is voornamelijk gebaseerd op het principe “

taste of diversity”.

Spijtig genoeg waren de optreden voor onze jongeren volledig uitverkocht! Verder hebben wij gekozen voor een tintje Belgisch, gecombineerd met Joe en Melissa. Zoals door jou meegegeven, is Joe een niet te missen topper, met een toch enorm eigen stijl! Melissa is een fenomeen die met de nodige klasse opkomt voor haar eigen leefwereld! Haar nummers zijn zowel opzwepend, als inhoudelijk enorm sterk. The Scabs hoeft geen betoog, een oeroude (gitaar)-rockgroep waar we trots op mogen zijn. Axelle Red die de barrière van de taalgrens overstijgt, wat een talent! Wederom een nieuwe ‘plaat’ met tederheid, ritme en pop!”

Joe Jackson op 16 maart in De Roma.

“Waar gaan we ons pensioen slijten?” Dat was de vraag die Walter Van Roy (1955) en Edith Vande Schoor (1955) zichzelf en elkaar enkele jaren geleden stelden. Ze woonden toen aan de rand van het bos in het landelijke Olen. Het antwoord hield een verhuis in van het ene dorp naar het ander, maar dan wel

naar Zurenborg, 'een dorp in de stad'. Ondertussen wonen ze bijna een jaar in een appartement op het gelijkvloers in de Lange Van Ruusbroecstraat. Wat doet zo'n ommezwaai met twee mensen en wat is de balans na een goed jaar Zurenborg?

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Bent u op zoek naar een nieuwe woning? Wenst u uw eigendom te verkopen? Of wenst u gewoon meer informatie over de evolutie in de vastgoedmarkt of over de woningprijzen in uw buurt?

Ons team staat klaar voor u en zal u met plezier en zonder enige verplichting verder helpen. Dus spring gerust even binnen! Wij zijn van maandag tot vrijdag doorlopend geopend van 10u tot 18u . Eveneens buiten de kantooruren welkom na afspraak.

Voor meer informatie of om een afspraak te maken, bel ons op het nummer 03 239 21 21 of stuur een email-bericht naar info@century21activity.be.

GRATIS SCHATTING!

Hun appartement op het gelijkvloers heeft een ruime living met hoog plafond. Bij hun intrek was het helemaal naar hun smaak afgewerkt. De dominant witte kleur zorgt voor een fris interieur.

OLEN Edith doet eerst het verhaal over hun kwarteeuw in Olen: “We hebben 23 jaar in Olen gewoond, een dorp van 12.000 inwoners. We woonden 'in het groen

verhuist na een kwarteeuw in het groene Olen naar Zurenborg

“We trotseren de drukte van de stad om dicht bij kunst en cultuur te zijn”

tussen de koeien'. We waren actief in de lokale politiek, ook nog eens bij dezelfde partij. De Olense Gemeentebelangen (OGB), later omgebouwd tot O1, of voluit OLEN EEN. Dat stond voor Zuurstof voor Olen. Het ging niet om propere lucht. Die was er, maar om de dynamiek van de partij, die zowat alle kleuren en gezindten vertegenwoordigde. Blauw, groen, en veel neutralen. De medewerkers vormden een toffe groep van gemotiveerde mensen, een echte vriendengroep. Toegegeven! Vandaag missen we die mensen hier wel. We hebben daar 15 jaren goed samen gewerkt. We bestuurden mee in de coalitie, maar na twee legislaturen, koos CD&V voor een nieuw bestuur met sp.a en Groen. Dat was een echte tjevenstreek.

PENSIOEN

Walter en Edith zijn een koppel uit een tweede huwelijk. Zij stond 40 jaar in het onderwijs. Hij werkte veel jaren op 'den Bell' in Antwerpen. Hun vrije tijd gaat nog steeds grotendeels naar theater, zowel als acteur, regisseur en toeschouwer. Edith had in de Kempen een netwerk van contacten, zodat de regie-opdrachten tientallen jaren vlot binnenkwamen. Dat heeft ze vooralsnog niet in Antwerpen. Bij Walter is er ook de liefde voor muziek. Hij neemt opnieuw gitaarles.

De keuze voor Antwerpen was snel gemaakt. Er was al een link omdat Walter in Antwerpen werkte. Hij vult aan: “Van daar kende ik ook Zurenborg al, vooral van de middagpauzes op het werk. Mijn verplaatsingen naar Antwerpen deed ik soms met de auto maar veel meer met moto, bus, trein of fiets. Zo liep ik mijn tijd vooruit.”

Edith vult aan: “Mijn stiefdochter Jelte is dramaturge in Het Paleis en woont net als de kleinkinderen ook in Antwerpen. Een ander argument om voor de stad te kiezen was dat het in een dorp in de winter wel heel stil kan zijn, zeker als je van cultuur houdt. Om bijvoorbeeld een theatervoorstelling bij te wonen, moet je steeds weer de auto in. We kozen dus voor stad Antwerpen om twee redenen: voor de (klein)kinderen en om dicht bij kunst en cultuur te zijn.”

ZOEKTOCHT

De zoektocht naar een geschikte woning verliep niet van een leien dakje. Het bracht Edith en Walter naar alle hoeken en kanten van de stad Antwerpen, van noord naar zuid en van oost naar west. Telkens weer was de beoordeling: te klein en te duur. Dat zorgde voor enkele jaren pauze in het zoekproces. Ondertussen leerden ze dat kleinere appartementen vandaag ‘in’ zijn.

“Wie veel ruimte wil of goed bemiddeld is, koopt twee (kleine) appartementen naast elkaar”, wist een makelaar hen te vertellen. Het werd uiteindelijk een appartement in Zurenborg break even met het huis in Olen. Geld om geld.

Walter en Edith zijn dus hun tijd vooruit. Vooruitlopend op de betonstop van 2040, verlaten ze anno 2017 al hun zelfgebouwde, alleenstaande woning op de buiten, met tuin en zwembad, vlak bij een bos, aan de rand van het dorp Olen en dit voor een appartement in Antwerpen.

DRUKTE Na één jaar Zurenborg kunnen Edith en Walter de balans opmaken van pro en contra. Edith doet het verhaal van het zowat enige contrapunt: “ Je denkt dan: een wijk als Zurenborg ligt een eind buiten het centrum, maar de drukte heeft ons verrast. De voorbije hete zomer was het grote drukte op alle terrasjes. Op zich is dat heel leuk. Vroeger zaten wij daar tussen als toerist. We waren zelf bezoeker op Zurenborg, maar nu je er zelf woont, heb je toch de reflex van “Is het niet overcrowded”. Moet er niet stilaan een stop komen zodat er niet nog meer mensen naar deze wijk afzakken?”. Het is natuurlijk een bekommernis van velen.”

Walter heeft er minder last van en relativeert: “In de stad is het drukker, lawaaierig, je kan last hebben van luidruchtige buren en auto’s, maar dat is nu eenmaal de stad. Veel huizen worden verbouwd tot appartementen. Dat zijn weer zoveel meer mensen en auto's erbij. Mensen die hier al langer wonen, merken ook die drukte. In deze omgeving maken projectontwikkelaars reclame met slogans als “nieuwbouw vlak bij de Dageraadplaats” als aantrekkingspool. Naast overbevolkt is het hier ook een uitgaansbuurt. Je merkt het vooral op vrijdag en zaterdag. Dan toeren hier auto's rond om toch maar een parkeerplaats te vinden. De wijk kreunt onder zijn succes.”

Om de contra's af te ronden vertelt Edith het verhaal van de geluidsoverlast van de voorbije drie maanden omwille van verbouwingswerken bij de buren. Edith: “Dat is de keerzijde. Ik kan het niet goed relativeren; In een verkaveling op de buiten met een losstaand huis heb je dat niet. Je weet dat als je naar de stad komt, maar je kan het vooraf niet voldoende inschatten hoe erg het is. Dat begon dus om 7u 's ochtends en tot 18u ‘s avonds. Die periode is nu wel achter de rug,”

PLUSPUNTEN

Walter is gretig om daar de pluspunten tegenover te plaatsen. Hij somt aan een stevig tempo op: “De nabijheid van alles op wandel- of fietsafstand. Ik rij nog nauwelijks met de auto. We wonen in een gezellige straat. We hebben toffe buren, Er is een tof straatcomité, dat vijf straatfeesten per jaar organiseert.” Verder aangevuld door Edith: “Daar ontmoeten we mensen waarmee het klikt, geestesgenoten die ook met theater bezig zijn. Je voelt meteen dat je er bij hoort.”

De snelle integratie blijkt ook uit het feit dat Walter ook al vrijwilliger is bij deze Gazet en in twee straten de kranten bust.

Edith is vol lof over de beschikbare service op wandelafstand: er is kiné, yoga, manicure, pedicure.

Walter heeft ook al positieve ervaringen met de nazorg na een operatie. Een huisarts vinden is iets moeilijker. Tot nu zijn ze nog aangewezen op hun huisarts in Olen. Maar dat tripje nemen ze er graag bij.

GROEN

Als je jaren aan de rand van een bos hebt gewoond, ken je de meerwaarde van groen en stilte. Edith en Walter hebben de voorbije hete zomer kennis gemaakt met verschillende parken in de stad en weten die best te appreciëren. Ze zijn ook gemotiveerd om de Lange Van Ruusbroecstraat van meer groen te voorzien. Het valt hen ook op dat auto's niet alleen lawaai maken, maar dat

de uitlaatgassen in de stad ook een stevige geur nalaten, die via de ventilatie de woning binnendringt.

“Dan denk je 'het mag wel ' meer groen zijn en minder auto's' zijn”, besluit Walter.

“We komen uit het groen en dat willen we hier ook wel terug vinden. We hebben ons vroeger al geëngageerd en dat kan hier ook. De straat zal wel initiatief nemen, de bewoners zijn voortrekkers in dit soort dingen.”

Beiden lonken ook wel naar Het Groen Kwartier dat ze aanvankelijk niet kenden. Wonen in een autovrije zone is toch wel een pluspunt, gezien de cijfers uit het Curieuze Neuzen - onderzoek. Walter voegt toe: “Hoogbouw is allicht de oplossing, mits voldoende open ruimte gelaten wordt en het groen minstens behouden blijft, maar nog liever uitgebreid wordt.”

DELHAIZE

Zo kijken ze wat argwanend naar de verbouwing van Delhaize. Er komen niet alleen 80 nieuwe appartementen, maar er zijn plannen om nadien de toelevering van goederen per vrachtwagen doorheen de Lange Van Ruusbroecstraat te loodsen en dit vanaf 4u 's ochtends. Walter hoopt dat

dit er niet doorkomt en heeft alvast een petitie ondertekend.

AUTO

Het brengt het gesprek automatisch op de auto. Walter en Edith hebben één auto. Ze huren een garage omdat het op termijn de bedoeling is om hun auto niet meer te vervangen. Nu gebruikt Edith die onder meer nog voor regie-opdrachten bij Kempense toneelgroepen en in Aarschot of Diest. Dat is voor haar een eindigend verhaal. Ze hoopt stilaan regie-opdrachten in het Antwerpse te verwerven.

Van de auto naar de fiets. Edith vindt dat ze zeer alert moet zijn met de fiets in de stad, alweer in vergelijking met fietsen aan de rand van een dorp. De aangroei van fietsers is een pluspunt. Walter is opgegroeid in Mechelen en is gewoon om in de stad te fietsen. Hij voegt er een aantal wijsheden aan toe: “ Ik weet mijn weg wel te vinden in Antwerpen, fietsen houdt zeker gevaren in, ook door de diversiteit aan fietssnelheden, een elektrische fiets in de stad is niet echt nodig, maar eerder voor langere tochten. De stad heeft nog veel werk om de fietsinfrastructuur aan te passen.”

“Als je jaren aan de rand van een bos hebt gewoond, ken je de meerwaarde van groen en stilte”

Edith Vande Schoor : “Je denkt dan: een wijk als Zurenborg ligt een eind buiten het centrum, maar de drukte heeft ons verrast.” Foto Jörg PYL

VOORSTELLING VAN 28

Circus Barones geeft 25 duotickets weg

Naar goeie gewoonte is er met de kerst- en nieuwjaarsperiode een circus in de stad. En naar al even oude goeie gewoonte is dat het familiecircus Circus Barones. Goed nieuws is dat. Nog beter nieuws is dat we gratis kaarten (25 keren 2 tickets) weg te geven hebben.

Circus met twee uren durend spektakel de wereld rond

Circus Barones komt naar

Antwerpen met een dertigtal personen en een show die een tweetal uren duurt. Nieuw is dat de traditionele zitbanken van vroeger vervangen werden door makkelijke zitstoelen.

Na de succesvolle voorstellingen van vorig jaar keert Circus Barones terug naar Antwerpen met een gloednieuwe show met het thema ‘REIS ROND DE WERELD’. Een circusverhaal van illusie, magie waarin clowns Ronny, Patatje en Patat u meevoeren langs exotische gebieden, mysterieuze oosterse landen en zuiderse temperamenten. Laat u niet enkel verwonderen door spectaculaire acts in de piste en hoog in de nok van het circus, maar ontmoet ook Siberische steppekamelen en Zuid-Amerikaanse lama’s. Zonder aan de traditionele waarden van het circus te raken wordt ook een unieke en verbazingwekkende lasershow gebracht.

Niet enkel brengt Circus Barones met dit wintercircus een volledig nieuw programma, ook werden belangrijke investeringen verricht die het comfort van de bezoeker aanzienlijk verbeteren. Zo werd het klassieke ‘gradin’ met houten zitbanken heringericht en gemoderniseerd. Gans het circus is nu uitgerust met comfortabele zitstoelen tot bovenaan. Een nieuwe en uitgebreide lichtinstallatie voert de toeschouwer mee in een feeërieke sfeer, passend in deze feestelijke periode. Uiteraard is het circus zéér goed verwarmd.

Een deel van het spektakel speelt zich hoog in de nok van het circus af.

25 december 2018 t/m zondag 6 januari 2019

De voorstellingen:

Dinsdag 25 dec. om 15 u

Woensdag 26 dec. om 11 u en om 15 u

Donderdag 27 dec. om 15 u

Vrijdag 28 dec. om 15 u en om 18 u

Zaterdag 29 dec. om 15 u

Zondag 30 dec. om 11 u en om 15 u

Maandag 31 dec. om 15 u

Woensdag 2 jan. om 15 u

Donderdag 3 jan. om 15 u

Vrijdag 4 jan. om 15 u en om 18 u

Zaterdag 5 jan. om 15 u

Zondag 6 jan. om 11 u en 15 u

Woensdag 26 dec. - zondag 30 dec. en zondag 6 jan. om 11 u familievoorstelling, volwassenen betalen kinderprijzen (zie prijslijst kassa)

MAANDAG 1 januari geen voorstelling!

GRATIS

Er zijn 25 gratis duotickets voor de Gazet Van Zurenborg (1 duoticket heeft een waarde van 40 € voor de tribuneplaatsen) Die zijn enkel geldig op vrijdag 28 december om 18 uur . Om kans te maken op zo een ticket kan men best rechtstreeks mailen met naam en volledig woonadres en, niet vergeten, de vermelding Gazet Van Zurenborg. Naar circusbarones.secretariaat2@gmail.com

De lijst ligt dan klaar aan de kassa met de gratis duo tickets. Er kan maar 1 duoticket per persoon weggeven worden op het zelfde woonadres!!!

Kortom een ruim twee uur durend spektakel dat gebracht wordt door een 30-tal medewerkers voor en achter de schermen. Wat gebleven is zijn de zeer democratische prijzen.

Circus Barones staat op de Parking PIDPA, Desguinlei -Singel met een nieuwe show: een reis rond de wereld. Van dinsdag

Verhaal situeert zich in de wijk

Chris Moens met nieuw boek en een oproep voor alweer een ander boek

Chris Moens, een van de meest creatieve duizendpoten uit de wijk, heeft een nieuw boekje uitgegeven dat zich in de steenbakkerijen van Boom afspeelt en tegelijk wil hij een oproep doen voor een mogelijk nieuw kinder/jeugd/familieboek dat zich in de wijk Zurenborg zou situeren. (Swa C)

Eerst en vooral het jeugdboek”Het was mijn broertje.” Bijna 90 pagina’s over de steenbakkerijen in Boom waar toen, rond 1900, ook kinderen werden ingezet om de productie op peil te houden. Niet helemaal uit de duim gezogen want de gebeurtenissen zijn helaas harde realiteit. Maar daar blijft het niet bij want Moens refereert daarbij graag naar onze tijd waar in tal van landen kinderarbeid nog steeds de normaalste zaak van de wereld is.

KEMPEN

Chris Moens (65) uit de Dolfijnstraat is ondermeer bekend van Canzone, ’t Muzertje en de Kunstenmakerij en is de laatste jaren vooral actief als auteur van kinderboeken die hij zelf uitgeeft binnen zijn uitgeverij met de welluidende naam Glaign. Het nieuwe boekwerk dat het verhaal vertelt van een Kempense familie die naar Boom verhuist om daar te werken in de steenbakkerijen, is bovendien verfraaid met zwart-wit tekeningen van Agnes Van de Velde.

-Hoe ben je eigenlijk op dit thema gekomen? Het is niet iets dat direct in de leefwereld van hedendaagse kinderen te vinden is.

Chris Moens: “ Door twee bezoeken aan het steenbakkerijmuseum in Oevelen. Een aanrader! Vooral de feiten over kinderarbeid hadden me erg gegrepen”.

-In eigen beheer uitgeven is niet evident neem ik aan.

Chris Moens: “Nee, vooral het in de winkels krijgen is niet zo simpel.”

-Wie is Agnes Van de Velde en wat was haar opdracht ?

Chris Moens :”Sinds enkele jaren mijn vaste illustrator. Zij voelt onmiddellijk aan waar ik naartoe wil met mijn verhalen. We hoeven elkaar niet veel te vertellen.”

-Wat kost het boekje en waar is het eigenlijk te krijgen ?

Chris Moens : “De vaste prijs is 15 €. Je kan het via een boekwinkel bestellen, maar nog sneller is bij mijzelf. chmoens@pandora.be

-En nu je oproep.

Chris Moens : “Ik zou een kinderboek -een soort triller- willen schrijven dat zich in de wijk Zurenborg afspeelt. Hiervoor zoek ik ideeën, maar ook groeperingen of personen die in het boekwillen voorkomen. Wie is kandidaat? Mijn beginidee dan :het is vakantie en de meeste mensen trekken weg!Behalve enkele vrienden/vriendinnen. Er is iets vreemds/ergs gebeurd in Zurenborg en door een toeval komen juist deze kinderen hiermee in aanraking.”

-Alleszins een goed begin. De reacties naar?

Chris Moens: simpel: chmoens@pandora.be

Tweedehandsboeken en muziek ‘T GROOT MIRAKEL voor eerste keer in de kerk

Die van de kerk op de Dageraadplaats hebben officieel hun zegen gegeven: een boeken-, platen-, strips- en cdevenement is geen enkel probleem. En dat is erg mooi want daardoor heeft de wijk niet alleen drie rommelmarkten per jaar, een paar keren een stoepverkoop in de Zurenborgse straten maar nu ook een verkoop van tweedehandsmateriaal in de kerk zelf. We hebben de maand mei volgend jaar uitgekozen maar een vaste datum hebben we nog niet. Het zal wel een zaterdag zijn. Wie gratis wil meedoen kan dat nu al gewoon via mail reserveren.

(Swa

C)

Zo’n kerkgebouw als de Sint Norbertuskerk op de Dageraadplaats heeft alleen maar voordelen. Het is tenslotte een grote ruimte want heel de middenbeuk kan gebruikt worden om tafels te zetten. Er is verwarming want in het voorjar kan het nog behoorlijk koud, klam en vochtig zijn. Er is een WC, je kan er koffie krijgen en je hebt geen last van verkeer, pakeren of lawaai uit de omgeving.

Daarom is de kerk een uitermate geschikt gebouw voor een wijkevenement als dit.

-Want we willen dit evenement uitsluitend voorzien voor de mensen van de wijk. In tegenstelling tot de rommelmarkt waar soms professionele verkopers van heinde en verre opdagen en er nauwelijks nog plaats blijft voor de plaatselijke mensen. Dat willen we vermijden.

-Om iedereen, groot en klein, de kans te geven om deel te nemen is deelname gratis. Iedereen krijgt gratis een aantal lopende meters en men moet zelfs geen

tafel meebrengen. Die zullen naar alle waarschijnlijkheid ter plaatse aanwezig zijn en kunnen gratis gebruikt worden. We denken wel aan een maximum van vijf lopende meter.

-Voor de bezoekers is het ook gratis. Het aanbod is telkens tweedehands en daardoor ook erg goedkoop, misschien zelfs gratis en misschien wel om te ruilen. Wie weet, we kunnen alle kanten uit. Zoveel is zeker. We denken rond een uur of tien de deuren voor de bezoekers te openen en afblazen doen we tegen een uur of vijf.

Dus: iedereen die gratis wil meedoen moet in de wijk wonen, zich op voorhand melden en tien euro waarborg storten. Geld dat onmiddellijk bij het sluiten terug betaald wordt. Wie echter niet opdaagt ziet zijn tien euro wel verdwijnen naar de VZW die in Afrika waterputten slaat voor diegenen die er behoefte aan hebben. We hebben als werktitel ’T GROOT MIRAKEL gekozen in de hoop dat er zowel voor de eigenaars als de bezoekers een mirakel gebeurt.

JA, IK DOE MEE EN JA, IK KOM SPELEN

Wie er dus bij wil zijn met boeken, posters, cd’s, vinylplaten, dvd’s en gedichtenbundels moet simpelweg de naam en het adres opgeven plus het gewenste aantal meters, met een maximum van vijf.

Tegelijk ook graag tien euro storten als waarborg. Geld dat bij deelname direct teruggestort wordt.

-Niemand hoeft tafels of schragen mee te brengen. Alles is er.

Mail naar : swa.collier@telenet.be

MUZIEK: WIE ZICH GEROEPEN VOELT OM NIET LANGER DAN 30 MINUTEN TE KOMEN SPELEN KAN DAT. WE VERWACHTEN WEL MUZIEK DAT EEN KLEIN BEETJE AANGEPAST IS AAN DE SFEER VAN DIT EVENEMENT EN AAN HET KERKGEBOUW. ER IS EEN PODIUM EN DE AKOESTIEK IS PRIMA. GRAAG NAAM EN GENRE OPGEVEN VIA MAIL. WIJKBEWONER ZIJN IS EEN GRONDVEREISTE. swa.collier@telenet.be

KURT: EEN NIET ALLEDAAGS PROJECT VOOR DIEREN

"Wij adopteren 1 dier in nood per vijftig verkochte petten"

Het is het altijd hetzelfde : vlak voor de deadline, de guillotine op elke redactie, komt er dan zo’n bericht binnen dat verduveld interessant is, een telefoon die fantastisch nieuws brengt , een mail die nog zo’n goeie, ouwe, doordeweekse, goedgmeende vloek doet opborrelen. En dat was nu weer eens het geval. Spijtig maar helaas….toch niet, maar…konden we geen snelle interventiedienst optrommelen? Zo’n razende reporter op een bakfiets met fototoestellen en al? Zucht, neen, die hebben we niet.

Een avondmaaltijd en een glas wijn verder daalde er ineens een engeltje met een

Het begin :

“Wij zijn KÜRT, 3 studenten aan de universiteit van Antwerpen wonende te Berchem/Zurenborg met een nieuw project op kickstarter. Een project dat de schoonheid van het dierenrijk in beeld zet.

Ons doel is om de wereld te laten zien wat voor prachtige dieren er wel rond ons leven.

Uiteraard proberen wij zo beschermde diersoorten te helpen, wij adopteren namelijk om de 50 petjes die verkocht worden 1 dier in nood.

Onze campagne wordt vooral gevoerd in Berchem. Zo hebben wij leuke foto’s van in het Middelheim park en Zurenborg.

Om deze redenen dachten wij dat dit misschien wel interessant zou zijn voor een rubriekje ergens in jullie krant.”

Met vriendelijke groeten, Bram Streur

Darin Verheijke

Jan Joostens

-Het vervolg een korte over en heen –mail:

“Hoi, echt mooi onderwerp maar laat het nu toch enkele dagen te laat zijn voor deze editie (die op 15 december verschijnt) want de deadline was 1 december. Jammer, echt jammer maar niet helaas.

Kunnen we het misschien zo afspreken dat ik jullie garandeer dat er in de editie van eind februari een behoorlijk stuk zal verschijnen ? Beloofd op mijn eerste communiezieltje

Swa Collier

Gazet van Zurenborg

“Aah, zeer spijtig om te horen. Onze project loopt ten einde eind december. Dit betekent dat we ofwel ons doel halen en verder kunnen ondernemen of dat we spijtig genoeg moeten stoppen. (Hangt af van het aantal geld dat we kunnen binnenhalen op onze kickstarter) Indien we ons doel halen willen we wel zeker en vast eens afspreken in februari!”

Een korte tijd nadien stelden ze zichzelf en het project voor :

Met vriendelijke groeten, Jan Joostens

Daarna: Hoi,

bij nader inzien, bij twee keer nader inzien en wat tobben en suffen misschien toch nog een oplossing bedacht die behoorlijk afwijkt van de normale gang van zaken.

Beste, Super nieuws! Wij beginnen alvast met schrijven dan. Hoelang mag onze voorstelling ongeveer zijn?

Met vriendelijke groeten, Jan Joostens

FINAAL: DE TEKST VAN KÜRT

99 Procent van alle diersoorten die ooit hebben geleefd zijn al uitgestorven. Momenteel leven we met de overige 1%. Dit betekent niet dat er geen nieuwe diersoorten bijkomen, zeker niet. We moeten echter wel erkennen dat er meer verdwijnen dan bijkomen. Het idee van KÜRT is daarom simpel. KÜRT staat voor onze korte duur op deze planeet, wat wil zeggen dat we toch eens even moeten stilstaan en rondkijken voordat we kapot maken wat nu net zo mooi is. We staan stil bij de diersoorten die nu leven en proberen ze te appreciëren. Daarom creëerde KÜRT petten met de beeltenis van enkele prachtexemplaren uit de dierenwereld. De witte neushoorn, het edelhert en de amoerpanter.

Wij, Jan (21), Darin (21) en Bram (21), zijn alledrie studenten aan de universiteit Antwerpen. We studeren respectievelijk rechten, informatica en handelsingenieur. Het verlangen om zelf iets op te starten zat er al lang in. In café Het ZeeZicht werd dan ook meermaals beraadslaagd over verschillende uiteenlopende plannen waaronder de oprichting van een online djay-platform of een bier delivery service voor laat op de avond. Uiteindelijk werd het idee KÜRT dan geboren. Met Kickstarter, een online crowdfunding platform, proberen we nu onze droom om een eigen bedrijfje op te starten, waar te maken. Crowdfunding is een manier voor ons om geld in te zamelen, zonder langs investeringsmaatschappijen te moeten passeren. Tevens is het voor geïnteresseerden van over de hele wereld een opportuniteit om goedkoper een petje te bemachtigen.

kleine, goude toeter op mijn schouder en fluisterde me wat in: als ze zo interessant zijn met een interessant project, laat ze het dan zelf schrijven en snel foto’s sturen, daar heeft iemand tenslotte het internetverkeer voor uitgevonden. Knip, dat was het en zo gezegd zo gedaan. Snel gevraagd of ze dat wilden doen en dat klonk enthousiast van yes en dan zijn ze als goeie soldaten s’avonds nog aan de slag gegaan. Het resultaat (goed of slecht, dat weet ik op dit ogenblik nog altijd niet) komt hierachter.

Geïnteresseerden doen dit aan de hand van een ‘pledge’ , een mini-investering waar een petje voor in ruil staat. Indien KÜRT het doelbedrag van 10.000 euro haalt, dan voorzien we elke ‘pledger’ van de pet die hij of zij heeft besteld. Halen we ons doelbedrag niet? Geen probleem, dan betaalt de persoon die ‘een pledge’ heeft gemaakt helemaal niets.

De dag van vandaag moet een bedrijf meer zijn dan enkel aankoop en verkoop. Vandaar probeert KÜRT sterk in te spelen op 3 bedrijfsthema’s: duurzaamheid, de volledige beleving en het teruggeven aan dieren en de natuur.

Duurzaamheid

Volledig in lijn met zijn hedendaagse visie produceert KÜRT zijn petten op een ecologische manier. Tegenwoordig maken bedrijven bijvoorbeeld gretig gebruik van goedkope maar vervuilende plastieken om de harde klep van de pet op te vullen. KÜRT doet dit resoluut niet en kiest voor proper, recycleerbaar en ook stevig karton. Ook worden pakketjes in de regio Antwerpen afgeleverd met de fiets om zo onze ecologische afdruk toch weer wat kleiner te maken.

Teruggeven

Aangezien de appreciatie tegenover het dierenrijk in onze visie centraal staat vinden wij het niet meer dan logisch om voor verschillende diersoorten ook iets terug te doen. Zo verbinden wij ons tot het adopteren van 1 dier in nood per 50 verkochte petten. Deze som geld wordt dan rechtstreeks gebruikt voor de conservatie van de geadopteerde diersoort. Stel dus dat wij 50 petjes van de amoerpanter verkopen, dan wordt onze storting gebruikt voor de redding van deze diersoort. Van de amoerpanter zijn er namelijk nog maar 84 exemplaren in het wild gekend.

Beleving

Om ervoor te zorgen dat ons verhaal en dat van de dieren wordt doorverteld voorzien wij bij elke pet ook een informatieblad met allerlei feiten over het dier. Dit kan bijvoorbeeld

(Swa COLLIER)

informatie zijn over de categorie van de IUCN Red List waarin het dier zich bevindt. De IUCN Red List is een lijst die weergeeft of een dier al dan niet uitgestorven, ernstig bedreigd of bedreigd is. Ook staan er op het informatieblad enkele leuke weetjes over het dier zoals bijvoorbeeld het gewicht, de lengte en de sprongkracht. Ook vind je in ons pakket stickers terug die je kan gebruiken om niet alleen ons merk maar ook de naamsbekendheid van de diersoorten te verspreiden.

Toekomst

Bij succes zullen we met KÜRT steeds meer ontwerpen van verschillende interessante dieren vrijgeven. Naast de uitbreiding van ons petten-assortiment zullen we ook meer focussen op andere soorten kleding om ons doelpubliek te verbreden. Een groter doelpubliek leidt namelijk tot een grotere verkoop, en die grotere verkoop leidt dan weer tot meer adopties van dieren.

Steunen

Hoe kan u ons nu steunen? U kan surfen naar onze kickstarter pagina door op google naar ‘KÜRT Kickstarter’ te zoeken of naar volgende link te surfen: http://kck.st/2EaxSXy.

Daar kan u nog meer over KÜRT, onze visie en onze plannen lezen om dan hopelijk helemaal overtuigd te zijn om een petje te bestellen en onze visie te steunen! Misschien wel zo overtuigd dat u ons verhaal wilt delen met uw vrienden en familie. Alle steun wordt ten zeerste geapprecieerd.

Een petje is te verkrijgen aan €16 - €22 of u kan één van onze andere pakketten nemen waardoor het nog voordeliger uitkomt. Onze kickstarter loopt nog tot eind december en we hopen tegen dan ons doel te behalen. Heeft u nog niet genoeg van ons of zit u nog met vragen? KÜRT zit op diverse sociale media zoals facebook (facebook.com/lifeistookurt) en instagram (@lifeistookurt) waar u altijd een berichtje naar mag sturen.

U kan ons voor meer info ook altijd bereiken op info@lifeistookurt.com.

En ondertussen op het rond punt aan de Cogels Osylei…

Dat de kasseien van de Cogels Osylei er bij regenweer spekglad bij liggen; dat de snelheidsbeperking tot 30 km per uur er niet werd ingevoerd om automobilisten de kans te geven de mooie gevels te bewonderen; dat je op het rondpunt beter niet rechtdoor kan proberen te rijden. Allemaal dingen die de meeste automobilisten weten en doen.

Behalve dan enkelingen, in dit geval een jonge man die het bij rem-falen hield, en die had een gloednieuwe parkeermeter, een verlichtingspaal, een betonnen zuil en de haag en het smeedijzeren hekken van de huizen 35 en 37 nodig om tot stilstand te komen.

Gelukkig waren er op dat moment geen voetgangers op dat stuk van het voetpad en kwam de bestuurder er met een kleine wonde aan de hand van af. Benieuwd wanneer de volgende komt; (Dieter D)

Bram Streur, Jan Joostens en Darin Verheijke