Hij staat bekend als de ‘Jodenkapper’ en daar heeft de Lamorinièrestraat en omgeving uiteraard veel mee te maken. Walter Pauwels is zijn naam en zijn leeftijd is 71 en dat is een ouderdom waarop een deftige kapper schaar en knipmes voor altijd in de la legt.
“Ik wil een advocaat voor het volk, voor de gewone man zijn”, zegt advocaat Evelyn Robberechts die zich onlangs op de hoek van de Korte Van Ruusbroecstraat is komen vestigen en gespecialiseerd is in familierecht. • Foto Jeannine FUHRING
De beslissing van Infrabel (Spoorwegen) om het stuk braakliggende grond in de Gulden Vliesstraat te verkopen stuit op veel onbegrip. Het stuk grond, vlak naast de spoorweg zelf, is al een tijd omgetoverd tot een wijkmoestuin waar buurtbewoners een lapje grond toegewezen krijgen om bvb groenten te kweken. Een direct succes, want de organiserende VZW Buurtwerk Posthof kan rekenen op 40 tuiniers terwijl er nog minstens 20 mensen op de wachtlijst staan om een lapje grond te bewerken of met de kippen aan de slag te gaan. Infrabel biedt deze grond nu te koop aan in drie percelen die als officiële bestemming “woongebied” hebben. Meteen zou dat het einde van de wijkmoestuin betekenen. Nochtans herinneren velen zich dat er een afspraak zou bestaan tussen de spoorwegen en het district om van deze uithoek een groenzone te maken. Maar van deze afspraak blijkt weinig over te blijven. In eerste instantie is het district ook niet geneigd om zelf de grond aan te kopen (400.000 euro?), zodat het bang afwachten is wat er nu gaat gebeuren. Ondertussen zijn een aantal gebruikers en sympathisanten al aan het bekijken op welke manier ze deze beslissing kunnen aanvechten of ongedaan kunnen maken. Bernard Soenens legde zijn beide oren te luisteren terwijl er gespit werd en naar wormen werd gezocht en stond er bij toen een vertegenwoordiger van het district ook tekst en uitleg kwam geven over de vernieuwing van de Gulden Vliesstraat.
De burgerbegroting is een jaarlijks weerkerend fenomeen van het district Antwerpen. Hierdoor krijgen alle inwoners van het district de kans om te zeggen wat ze belangrijk vinden. Kortom, beslis over 1,1 miljoen euro, bepaal mee de plannen en kies uit twaalf thema’s.
Julie Cuyvers heeft in de Velodroomstraat een eigen atelier waar ze voornamelijk met leer bezig is. Schoenen herstellen bv. of zelfs schoenen maken als het moet. Want dat is nu iets waar ze al lang van droomt en die droom lijkt nu voetje bij voetje uit te komen.
2 Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be
Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier Stierstraat 3,
2018 Antwerpen 0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, An Van De Wal, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, Luk Depondt, Frederik Cornette, Drosakis Morfo,
Dani Van Remoortel, Bernard Soenens
Lay-out & Pre-press
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Rose-Marie Simoens
0485 90 39 84 03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com gazetvanzurenborg@telenet.be
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda@zurenborg.be
0486 83 33 06
Drukker
Drukkerij Goossens
Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Hans Dresselaers
Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com
Website
www.gazetvanzurenborg.be
Nu zijn we onze moestuin ook al kwijt aan, ja, ik weet nog niet aan wie of wat, maar er zullen ongetwijfeld gebouwen op die plaats komen. We zijn in de wijk stilaan de laatste open plekken en plekjes aan het verkwanselen. Zo van die plaatsen waar geen huis staa, maar waar men nog eens op de grond kan gaan zitten of met de kleine een balletje kan gaan gooien. Dat heet dan verstedelijking of optimaliseren van de bewoonbare ruimte, maar in de meeste gevallen is het gewoon grond ten gelde maken. Winst maken, geld binnenrijven. Zo simpel is dat. In onze wijk is er niet veel open ruimte meer te bespeuren. Geprangd tussen straten waar trams rijden, zowat de drukste invalsweg (Plantinlei) van Antwerpen en de grootste miserieweg van heel het land en dat is dan zonder twijfel De Ring. Of er een overkapping moet komen of niet laat ik over aan het wijze oordeel van specialisten, activisten, politici en slimme mensen. Alleen weet ik dat er dan een gelegenheid is om nieuwe, open ruimte ter beschikking van de bevolking te stellen.. Waar moeders met hun kinderen naartoe kunnen, waar de allerjongste voetballers hun talenten kunnen verfijnen, waar de mediterende man/ vrouw rustig kan gaan zitten en als er nog pijprokers zijn tegen dan, waar een mens eens rustig een pijpje kan opsteken. Maar er is een alternatief. We gaan hier niet nog een keertje uit de doeken doen hoe het met Nieuw Zurenborg is verlopen. Hoe het verzand is in allerlei procedures en welke lijdensweg er nog te gaan is vooraleer er daar huizen/appartementen gebouwd kunnen worden. Volgens mij rijden er tegen die tijd geen benzinewagens meer en is mits een kleine overdrijving van mij, geen fijn stof meer te bespeuren op en rond de Ring. Mikken op een jaar of twintig vanaf nu? Bodemonderzoeken?
Plannen? Inspraakvergaderingen? Wisselingen van stadsbestuur? Protesten? Activisten? En ik vergeet er waarschijnlijk nog wel een paar in dit rijtje.
Maar vast staat dat Nieuw Zurenborg nog altijd eigendom is van de stad Antwerpen die het ten gelde wil maken om zijn geïnvesteerde geld terug te krijgen. Niet weinig trouwens maar dit is een unieke kans om een goed afgesloten stuk grond ter beschikking te stellen van de gemeenschap, van de wijk, van de omgeving. Dit is meer dan een unieke gelegenheid om een uniek park te maken. We hebben al een Park Noord, een Park Oost waarom hier dan niet?
Hier kunnen de jeugdbewegingen hun buitenactiviteiten ontplooien tijdens de weekends, zijn er gebouwen waar artistiekelingen hun ding kunnen doen, hier kunnen er grasvelden komen, een voetbalpleintje, basket, banken, bomen, groen, een speelplein voor de allerkleinsten en laat in de warme maanden de muziek hier maar weerklinken. Geen enkele plek in de wijk kan tegelijk al deze functies overnemen. ook de Dageraadplaats niet die nu van lieverlede gebruikt wordt om allerlei activiteiten te ontplooien die bij zeer veel mensen irritaties opwekken. Wat belet de stad om het roer om te gooien en te beslissen om van deze unieke plek en unieke belevingsplaats te maken? Kijk naar het buitenland, het hoeft allemaal niet zo erg veel te kosten, er is alleen politieke moed en wat lef nodig om de plannen van vroeger in de ijskast te steken wegens …gelijk welk excuus is goed voor mij. En als het tijdens deze legislatuur zou gebeuren mag het park voor mijn part het Park De Wever genoemd worden. Tenslotte hebben zo veel straten in onze wijk namen van personen, waarom dan geen park?
Een krant als deze met zes keren per jaar in de brievenbus, tientallen vrijwilligers, een drukker, een layouter, een boekhouder, een hoofdredacteur, een redactie, verzekeringen, distributie, advertentiewerving, besteding geld en nog zo wat van die dingen, kan wettelijk niet bestaan zonder een VZW. Een orgaan dat de hele zooi bestuurt en waakzaam blijft. Dat er voor zorgt dat de redactie de middelen heeft om een krant uit te brengen en dat de hoofdredactie de grondbeginselen niet schendt met zijn redactie.
Een goeddraaiende VZW is dus niet alleen wettelijk nodig,want ook in
de praktijk levert die een wezenlijke bijdrage tot het welslagen. Daar zijn mensen voor nodig die ongeveer zes tot tien keren per jaar, na de weerkuren, een tweetal uurtjes samen rond de tafel gaan zitten en een agenda afwerken. Wie komt in aanmerking? In de wijk wonen, of er veel van afweten, is een must. Open geest en luisterbereidheid zijn troeven. Een beetje engagement naar de krant toe, is een groot pluspunt maar men hoeft niets van media af te weten. Een helder verstand volstaat. Kortom, laat maar komen, we zijn klaar voor u. swa.collier@telenet.be
Basketten op het plein, winter en zomer. Een van de attractiepunten van de Dageraadplaats. Meer op pagina 7 want Annelies Haegdorens schreef een thesis over het plein. • Foto Louay DABOUS
Sluit na 55 jaar de deuren in de Lamorinièrestraat
Naar aanleiding van zijn 65ste verjaardag mocht kapper Walter Pauwels uit de Lamorinièrestraat 38 in 2009 ook al eens zijn verhaal doen in de Gazet. Toen was er van stoppen nog geen sprake. Sinds 27 maart is hij echter voorgoed uitgeknipt. (Marcel SCHOETERS)
Walter mag dan al sinds 1961 in de Lamorinièrestraat hebben gewerkt, een echte Zurenborger is hij nooit geworden. Toen al en ook nu heeft hij zijn vaste stek in Merksem. “Ik heb er samen met mijn (inmiddels overleden) echtgenote mogen bouwen en ik woon liever daar dan in de stad.”
Zijn vriendin en collega Erika is wel geboren en getogen in onze buurt. “Ik heb in de Lange Leemstraat gewoond, naast Troubleyn, en ook in de Zurenborgstraat en op de Dageraadplaats, in het huis waar nu het ZeeZicht in is gevestigd.”
WILRIJK
Na het voltooien van zijn kappersopleiding in de Cadixstraat, kwam Walter in 1961 in de Lamorinièrestraat aan als gast in het herensalon ‘Florent’ op nummer 42. Hij was toen 16 jaar. “Dat salon lag hier vlak naast de deur. In 1977 heb ik de zaak dan overgenomen. Ik heb er altijd alleen in gewerkt.”
‘Florent’ was niet de eerste zaak waar Walter in terecht kwam. “Ik had ook even in Wilrijk gewerkt, maar dat beviel mij niet.” In 1979 kocht Walter het pand waar hij voor de rest van zijn carrière in gewerkt heeft.
“Daar zat kruidenier Jacques in. Aanvankelijk verhuurde ik de drie studio’s hier boven, maar ik heb er later één groot appartement van gemaakt.”
EBES
De Lamorinièrestraat is sterk geëvolueerd.
“Er waren hier wel heel wat winkels. Hier recht tegenover zat een andere kruidenier, van de COOP. Dat is later enveloppenfabriek Papyrus geworden.”
“Op de hoek met de Lange Leemstraat, waar nu de nieuwbouw staat, zat een andere kapper plus café. Op de andere hoek was er een bakker. Er waren wel vier kruideniers.”
Verder zat er een Fiat-dealer. “Dat was goed voor ons. Ze hadden tussen de 7 en de 10 verkopers, die er verzorgd moesten uitzien, en dan hadden we ook nog de mensen die van de garage kwamen.” Ook de werknemers van het nabijgelegen EBES-gebouw aan het Albertpark mocht Walter tot zijn cliënteel rekenen. “En in de Boomgaardstraat zat, waar nu het Huis van de Sport is,
het telefoniebedrijf ATEA.”
JODEN
Als je hem vraagt hoeveel hoofden er al die jaren door zijn handen zijn gegaan, moet Walter het antwoord schuldig blijven. “Ik schat zo’n 8.000 per jaar en dat maal 55!” De laatste decennia was Walter ook de kapper van de Joden. Daar waren er in het begin niet zo veel van in de Lamorinièrestraat. Een en ander betekende dat hij rekening moest houden met de Joodse feestdagen en gebruiken en alle gradaties in hun geloofsbeleving. “In de periode voor het Joodse Pasen, mogen ze bij voorbeeld zeven weken lang hun haar niet knippen. Dus was de periode daarvoor erg druk.” Ook voor assistente Erika had dit cliënteel specifieke gevolgen. “Soms mogen ze helemaal niet door een vrouw worden aangeraakt. Soms mag ik hen wel de handdoek omdoen, maar mag ik hun haar niet wassen. Of ik heb hen als kind op de stoel gezet en dan mag ik hen vanaf hun13de niet meer aanraken.”
INBOEDEL
Ook de eisen van de klanten zijn in de loop van de voorbije 55 jaar sterk veranderd. “In de jaren ’80 werden er meer permanents gezet bij de mannen”, zegt Walter. “Op zaterdag hadden we dan weer veel Indiërs die lieten kleuren of ‘mêchen’ zetten. Dat gebeurde toen nog met een muts met gaatjes in.”
Wat ons tenslotte bij de inboedel brengt en de toonkast met oude kappersbenodigdheden. De stoelen –nog met ingebouwde asbakken- de wasbakken en de kranen worden overgenomen door de groothandelaar in kappersproducten Madot. Sinds zijn 65ste was Walter nog maar drie dagen per week open. Nu, op zijn 71ste, wil hij wat meer gaan reizen. Vroeger was hij een fervente waterskiër, maar nu niet meer. Vooral voor de klanten zal het wennen worden. “Ik heb klanten die hier al komen van toen ik hier zelf nog niet werkte.” Een feest voor het definitieve afscheid was niet gepland. “De klanten komen op verschillende momenten, dus is dat te moeilijk.”
Umami een traiteurszaak voor een heerlijke ervaring met eerlijke pure seizoensgebonden gerechten. Een vers bereid product met zuivere uitdagende smaakcomponenten, vrij van industriële toevoegingen, smaak – en kleurstoffen.
Van amuse tot dessert of een “High - Tea “moment.
Umami werkt uitsluitend op bestelling en op maat van de klant. Dit voor een lunch, diner, receptie of een feest. U kan afhalen of wij brengen de gerechten tot bij u in de keuken en bedienen uw gasten. Hebt u graag een offerte? Dan werken wij een voorstel voor u uit.
Kris Van de Poel + 32 (0) 498.645.034 Stierstraat 10 • 2018 Antwerpen umami.vdp@gmail.com • www.umamivdp.com volg ons op facebook www.umami Vdp
(vervolg van pagina 1)
Vorig jaar was het een metamorfose. Het braakliggend terrein tussen de spoorweg en de Gulden Vliesstraat deed jaren dienst als sluikstort en uitweg voor wildparkeerders. Vzw Buurtwerk Posthof bouwde het terrein om tot een wijkmoestuin voor veertig tuiniers. Het terrein werd meer dan een moestuin en groeide uit tot een ontmoetingsruimte voor buurtbewoners. Zaterdag 14 maart ging het tweede teeltseizoen van start. Tien nieuwkomers konden voor het eerst aan de slag onder een blauwe
“Moestuinen in de stad”, deelwerking van vzw Buurtwerk Posthof speurt permanent naar braakliggende stukken grond in het district Berchem om deze om te bouwen tot wijkmoestuin. “Moestuinen in de stad” zorgt voor de nodige infrastructuur, verdeelt het terrein in perceeltjes van enkele vierkante meters, zorgt voor de nodige sanering door aanvoering van compost en opvang van regenwater en plaatst zitbanken. Daarna kunnen geïnteresseerden zich melden. Deze werking resulteert vandaag in een tiental wijkmoestuinen in het district. “Moestuinen in de stad” had al jaren weet van het braakliggend terrein op de hoek van de spoorweg en de Guldenvliesstraat. Voor eigenaar Infrabel is alleen de smalle strook langs de spoorweg van enig nut als toegang naar Berchem Station. Het terrein werd daarom steeds populairder bij sluikstorters en wildparkeerders. “Op initiatief van het district Berchem werden twee jaar geleden contacten gelegd met Infrabel om het terrein om te bouwen tot publieke ruimte.” vertelt Bram Van Hove van vzw Buurtwerk Posthof. “Voor de bewoners van de Gulden Vliesstraat heeft dit burgerinitiatief een enorme meerwaarde. De mensen wonen al jaren langs een kasseiweg die er hopeloos bij ligt en fietsen zo goed als onmogelijk maakt. De doorgang van tram en bus moet gegarandeerd worden, waardoor een speelstraat in de zomermaanden ook al uitgesloten is. De bewoners van de Gulden Vliesstraat gebruiken de moestuin dan ook als ontmoetingsruimte.
Bij aanvang van het tweede seizoen zijn er 40 tuiniers en 20 mensen op de wachtlijst. Dat bewijst dat er interesse is. De afspraak tussen Infrabel en het district was een experiment voor twee jaar. Die tijdelijkheid zit wel ingebakken in de werking ‘moestuinen in de stad’. In een grootstad is grond schaars. Die twee jaar zullen we wel halen, rekening houdend met de hele verkoopprocedure, maar het terrein is wel gekwalificeerd als woongebied. Wordt dit terrein effectief verkocht? Zijn er alternatieven? Is er interesse in de privé-sector? Zo niet, kan de stad of het district initiatief nemen? In deze buurt is er danig nood aan publieke ruimte, dat de hamvraag is op welke manier dit burgerinitiatief kan worden verder gezet.”
Er zijn op het terrein van de buurtmoestuin al kleine stappen gezet om er een permanente publieke ruimte van te maken. Historische foto’s sieren de spoorwegberm en illustreren op artistieke wijze een ver verleden en de plek heet officieel het Josué Duponplein, naar een kunstenaar die vooraan in de 20ste eeuw in de Gulden Vliesstraat woonde en werkte. Het was ook de enige beschikbare plek voor het district om op maandag 21 maart de bewoners te informeren over de langverwachte vernieuwing van de Gulden Vliesstraat. Is er dan een weg terug zonder schaamrood op de wangen?
TAART
Zaterdag 14 maart zijn een tiental tuiniers druk
hemel en een stralende lentezon. Het bord ‘Te Koop’, aan de straatkant, was helaas een domper op de feestvreugde. Infrabel, eigenaar van het terrein, stelt het terrein immers te koop als woongebied aan de meest biedende. Betekent dit op korte termijn het einde van dit uniek stukje publieke ruimte? Tuiniers en bewoners van de Gulden Vliesstraat stellen zich de vraag en hopen op een oplossing.
in de weer om hun perceeltje teeltklaar te maken. Bram van vzw Buurtwerk Posthof heeft voor een hoop compost gezorgd, die netjes verdeeld wordt onder de tuiniers. Mannen, vrouwen en kinderen wroeten met spade en hark. Karen heeft voor taart gezorgd om deze eerste werkdag feestelijk af te ronden. De tuiniers en hun gezin genieten voornamelijk van het mooi weer, van een uurtje tuinieren, een welgekomen ontspanning na een week stress. Het bord ‘Te Koop’ heeft iedereen gezien. Er is maar één woord voor: Spijtig!
KATRIEN-BERT
Katrien en Bert woonden vroeger op de buiten en zijn dan naar de stad verhuisd om makkelijker verbinding te hebben met hun werk in Brussel. Ze hebben enige ervaring met tuinieren en zijn blij met deze wijkmoestuin nu ze zelf niet langer een eigen tuin hebben. Bert: “We weten dat het terrein te koop staat. Een appartementsblok zie ik hier niet komen. Het is wel erg dicht bij de spoorweg. Hoe dan ook, het is spijtig. Maar is er een alternatief? Ik hoop dat er geen interesse is voor deze grond.”
LIEN
Lien woont in de Tweelingenstraat en heeft thuis geen tuin. Ze doet een babbeltje met Isabelle, die in dezelfde straat woont en afkomstig is uit Frankrijk. Lien: “Zo’n wijkmoestuin is een tof initiatief. Je komt met nieuwe mensen in contact. Je krijgt ook advies bij het tuinieren.
(Bernard SOENENS)
Dat helpt als je er niet veel van kent. En het is ook supertof voor kinderen. Misschien is het maar voor een jaartje! Daar maken we ons nu geen zorgen over. We zien wel!
KAREN
Karen is ook nieuwkomer en woont in de Waterloostraat. Ze stond voordien op de wachtlijst, maar heeft nu toch haar perceeltje. Ze is bij de ingang van het terrein aan het werk, samen met enkele kinderen, die wel meer interesse hebben voor het opsporen van wormen om de kippen te plezieren. Karen: “Thuis heb ik alleen een piepklein voortuintje. Ik had stokroos op overschot en heb aan Bram gevraagd of ik de overschot hier kon planten. Dat mocht. Zo verfraai ik hier de toegang. Dit is fantastisch voor de kinderen. Mijn zoontje is een echt Boerke Naas. Zeker om wormen te vangen. Dit is een fantastisch initiatief, zeker als je ziet hoe dit veranderd is van een sluikstort naar een moestuin. Veel groen en publieke ruimte is er niet in de buurt. Het is ook veel meer dan een moestuin. Je kan er met de kinderen komen, wat luieren, wat kletsen met nieuwe mensen die je ontmoet. Als dit zou verdwijnen, zou dat spijtig zijn.”
MANON
Manon woont in de Schorpioenstraat en stond op een lange wachtlijst vooraleer ze dan toch haar stukje tuingrond kreeg. Manon: “Ik ben opgegroeid in de stad, woon nu op de derde
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56 openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
verdieping en heb alleen een terras. Van tuinieren wist ik tot nu niks, maar ik heb een lezing gevolgd in de bibliotheek. We gaan groenten kweken naargelang het seizoen. Na zolang wachten, zou het spijtig zijn als deze moestuin verdwijnt. Maar het is ook een sociaal gebeuren. Het creëert echt een gemeenschapsgevoel. Daarom mag het niet verdwijnen.
BUURTBEWONERS
Wie in de Gulden Vliesstraat woont, verliest mogelijk niet alleen een stukje moestuin, maar ook een publieke plek om te picknikken, te aperitieven, met de kinderen te spelen, buren te ontmoeten of een buurtfeest te organiseren. De aangekondigde verkoop is voor de Gulden Vliesstraat dan ook een pijnlijke zaak. Wie er al een aantal jaren woont, kent ook de afspraak tussen Infrabel en de stad om van deze braakgrond een groenzone te maken. Die afspraak wordt nu geschonden.
HUGO
Hugo en Anouk wonen met hun drie kinderen in de Gulden Vliesstraat, rechtover de wijkmoestuin. Hugo: “ We zijn hier zeven jaar geleden komen wonen. Het terrein aan de overkant kenden we als wildgroei, stortplaats en parking. Maar er was de belofte dat dit een parkje of groenzone ging worden. Dat gaat blijkbaar niet door, maar de wijkmoestuin is een mooi alternatief.
ANOUK
Anouk “Voor de bewoners van de Gulden Vliesstraat is deze publieke ruimte uitzonderlijk. Naast een moestuin is het hier een echte ontmoetingsruimte. Waar moeten we anders naar toe? Naar de Dageraadplaats? Dat is een eindje en je kan er niet tuinieren. Zeker met kinderen is het hier heel tof. We hebben een beurtrol om voor de kippen te zorgen. Tuinieren kan je van elkaar leren. We gaan nu erwten en radijsjes kweken. We zijn ook naar het ecohuis geweest om bij te leren.
Hugo: “vzw Buurtwerk Posthof heeft er iets mooi van gemaakt. Uitsluitend met recuperatiemateriaal. Dit is een mooi stukje publieke
ruimte. Het laat ons toe met de buurt iets te organiseren. Andere straten kunnen in de zomer een speelstraat organiseren. Dat kunnen wij niet omdat bus en tram door de straat moeten. Het is toch belangrijk om van deze buurt iets te maken. Ik ben ook straatvrijwilliger. Dat is bekend van de rode vuilniszakken. Ik doe geregeld de ronde om zwerfvuil op te ruimen. Het is ook een open ruimte, die sociale controle makkelijk maakt. Het verhindert criminaliteit of vandalisme.
Sedert de wijkmoestuin is het hier een pak aangenamer wonen. In één jaar tijd heb ik meer buren leren kennen dan de 6 jaren voordien.
AFSPRAKEN
Bewoners zijn van plan om de gebeurtenissen op de voet te volgen. De hoop leeft dat er misschien geen interesse is uit de privésector of dat er kan bemiddeld worden met het district of de stad. Hugo: “Het zijn ook drie percelen. Misschien kan er toch een deel behouden blijven als publieke ruimte. Met de tuiniers en de bewoners gaan we ons in elk geval verenigen en onderzoeken welke acties we kunnen voeren. Binnenkort komt er een oproep en gaan we samenzitten. In eerste instantie gaan we contact opnemen met het district en verwijzen naar de vroeger gemaakte afspraken.”
VERNIEUWING
Goed en slecht nieuws kan mekaar soms snel opvolgen. Maandag 21 maart kondigde het district de langverwachte vernieuwing van de Gulden Vliesstraat aan. De infosessie vond plaats op het terrein van de wijkmoestuin, de enige beschikbare publieke ruimte om infoborden te plaatsen en geïnteresseerden te verwelkomen. Hiermee bewees het terrein nogmaals haar publiek nut. Dat lieten de bewoners en tuiniers ook weten met de verspreiding van een flyer. Districtsschepen Bruno De Saegher was aanwezig en kreeg zowel over de buurtmoestuin als over de straatvernieuwing een pak vragen te verwerken. De straatvernieuwing belooft veel goeds. Nieuwe riolering, asfalt vervangt de kasseien, meer ruimte en comfort voor fietsers, fietsstallingen, zebrapaden,
zelfs wat groen moeten zowel het doorgaand verkeer als de bewoners meer comfort bieden. De werken starten eind 2016 en zullen een vol jaar duren.
AANBESTEDING
Bruno De Saegher bevestigt dat het district maar wat graag de publieke ruimte op het Josué Duponplein zou behouden. Zo was het ook voorzien in de overeenkomst tussen Infrabel en het district jaren geleden. Er was toen zelfs een aanbesteding maar uiteindelijk gingen de plannen niet door.
Bruno De Saegher: “Het initiatief van de wijkmoestuin is een succes. We zouden dit het liefst zo houden. Een moestuin is een meerwaarde t.o.v. een parkje, want het geeft ook een reden om regelmatig af te zakken naar deze publieke ruimte. Maar als district en stad moeten we nu afwachten. Zelf het terrein aankopen is financieel niet haalbaar. Het terrein is opgedeeld in drie percelen.
Misschien blijft minstens één perceel uit de greep van de privé-sector en kunnen we dit aan een gereduceerde prijs aankopen als publieke ruimte. Een andere mogelijkheid is dat we als district impact hebben op de bouwvergunning en dat de kopers verplicht worden om publieke ruimte te voorzien.”
FACEBOOKGROEP
Ondertussen zijn bewoners en tuiniers zich aan het organiseren. Een flyer kondigt de oprichting van een facebookgroep aan die meteen een oproep is aan buurtbewoners, tuiniers en geïnteresseerden om te reage-
ren en zich te verenigen. Uit de eerste reacties valt af te leiden dat de buurt toch wel een proactieve houding verwacht van de overheid. Een bewoner vat het gebald samen: “Dit is te veel afwachten. Het district mag wel een tandje bijsteken”
“Sedert de wijkmoestuin is het hier een pak aangenamer wonen”
Alleen ga je sneller, samen kom je verder. Dat is de filosofie achter The House of APE, een gemeenschappelijke werkplek voor freelancers en bedrijven in de Grote Hondstraat. Bezielster Caroliene van Eijck toont zich
erg ambitieus. Tegen 2020 wil ze maar liefst zes kantoren openen; verspreid over Nederland en Vlaanderen. Zurenborg krijgt de primeur…
(Dirk BLIJWEERT)
- The House of Ape is een coworking community. Wat moeten we daaronder verstaan?
Caroliene van Eijck: “We willen in de eerste plaats gelijkgestemde zielen bij elkaar brengen. Weet je, in Vlaanderen en Nederland loopt ontzettend veel talent rond. We kunnen erg veel van elkaar opsteken, alleen is het moeilijk om met anderen in contact te komen. Daar willen we met The House of APE verandering in brengen. APE staat voor Avontuur, Passie en Enthousiasme. Het is een manier van leven. Onze filosofie is uniek. Veel initiatieven richten zich uitsluitend op creatievelingen, maar wij mikken breder. Ook accountants of consultants zijn hier welkom, zolang je jezelf maar herkent in onze waarden.”
-Jullie zitten in een mooie, luchtige ruimte. Prettig om werken, lijkt me…
Caroliene van Eijck: “Het klopt dat we een mooie en inspirerende werkplek hebben, maar de open mentaliteit is onze grootste troef. Hier lopen superinteressante mensen rond waar je heel wat ideeën van kan opdoen. We hebben op een paar weken tijd een aantal klanten kunnen overhalen, en daar lopen heus niet alleen zelfstandigen tussen. Hier huizen o.a. een ontwikkelingsbureau en een bedrijf dat NGO’s ondersteunt. Verder bieden we onderdak aan Pepperminds, een marketingagentschap met meer dan 20 medewerkers.”
-Hoeveel betaal je voor een werkplek en wat krijg je ervoor in de plaats?
Caroliene van Eijck: “We bieden verschillende formules aan. Je kan een werkplek huren voor 1, 2 of 3 dagen per week. Daar betaal je respectievelijk 100, 200 en 350 euro per maand voor. Koffie, thee en water zijn inbegrepen, net als WIFI. In totaal kunnen hier ongeveer 60 mensen terecht. We hebben ook vergaderzalen waar je gebruik van kan maken. Wie dat wil, kan meedoen aan onze community lunch. Dan kopen we iets lekkers dat we samen opeten. Of we criteria hanteren? Neen hoor, iedereen is welkom. Als je maar open bent, goesting hebt en trots bent op wat je doet. De vlotte babbel volgt vanzelf wel…Tussen haakjes: wie zin heeft, mag gerust langskomen. De eerste week bij The House of APE is gratis.”
-Is genoteerd! Zurenborg is maar de eerste stap voor The House of APE. Jij hebt wilde
plannen voor de komende jaren.
Caroliene van Eijck: “Tegen 2020 willen we zes vestigingen openen. Het is de bedoeling dat we dit concept gaan uitrollen naar andere Vlaamse en Nederlandse steden. We zijn er nog niet helemaal uit, maar Gent en Leuven lijken me prima locaties. Zurenborg is onze proeftuin, zou je kunnen zeggen. Eerlijk: ik denk dat dit een prima buurt is om ons idee uit te testen en te verfijnen.”
-Aan ideeën heb je in elk geval geen gebrek. Je start binnenkort ook met Life of APE. Wat is dat?
Caroliene van Eijck: “Een online platform dat bedrijven en freelancers samenbrengt. Het nieuwe eraan is dat zowel de aanbieders als de vragers dezelfde waarden delen. Dat is cruciaal: een goede klik kan de samenwerking alleen maar bevorderen. Verder wil ik werk maken van de APE-academy. Het woord zegt het al: je kan trainingen volgen en evenementen bijwonen. Bedoeling is dat we elke tweede donderdag van de maand een opleiding organiseren. We hebben al contacten met trainers uit Nederland. Staan op het programma: leiderschapstrainingen, salestrainingen maar ook energiemanagement. Tijdens die cursus leer je hoe je het best je energie besteedt op de werkvloer. Geen overbodige luxe, als je ziet hoeveel mensen vandaag met een burn-out kampen. Jezelf aan de oplader, is de toepasselijke naam van de training.”
http://www.houseofape.com/
Grote Hondstraat 44 2018 Antwerpen hallo@houseofape.com
+32 (0) 485 476 738
Van maandag tot en met vrijdag, telkens van 8.30 u tot 18.30 u.
Annelies Haegdorens woonde als student op de Dageraadplaats en toen ze een thesis moet schrijven keek ze ons grondig naar het plein en besliste dat dit het onderwerp zou worden van haar wetenschappelijk werk aan de Faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen van
We zijn ondertussen al een paar maanden verder en Annelies Haegdorens woont niet langer meer op de Dageraadplaats, maar haar thesis haalde een uitstekend resultaat. We herlezen de titel nog eens, worstelen ons door de zeker en vast belangrijke theoretische benadering en zitten dan met een aantal vragen.
-Wat wordt er nu concreet met die titel bedoeld, in gewone mensentaal dan bedoel ik?
Annelies Haegdorens: “ De term microkosmos heeft vooral betrekking op hoe (al dan niet tijdelijke) kleine interacties tussen verschillende personen op een bepaalde plaats vorm geven aan een soort van mini-kosmos. Je voelt je betrokken of deel van een groter geheel. Dit kan erg kortstondig en oppervlakkig zijn doch een belangrijk onderdeel van zich minder vreemd te voelen onder feitelijk onbekenden.”
-Was het moeilijk werken op het plein want je hebt daar behoorlijk wat interviews gedaan. Wou iedereen meewerken?
Annelies Haegdorens: “Dat gaat uiteraard niet altijd even gemakkelijk. Velen denken bij het aanspreken dat je iets wilt verkopen of dat men lastige vragen gaat moeten beantwoorden, ook al begin je met een geruststellend gesprek. Al bij al viel het best mee. Om diegenen die weigeren niet volledig over het hoofd te zien, waardoor je mogelijks een beperkt beeld krijgt van de situatie, noteer je telkens de zogenaamde ‘non-respons”.
-Uit jouw bevraging blijkt wel dat het plein tegenstrijdige gevoelens oproept waarbij
het woord ‘multicultureel’ centraal staat. Te veel volgens de enen, te weinig volgens anderen. Hoe valt dat te verklaren?
Annelies Haegdorens: “Dit heeft hoogstwaarschijnlijk deels te maken met de periode waarin men op het plein is komen wonen. Diegenen die hier reeds lange tijd vertoeven herinneren zich een hogere diversiteit in bezoekers dan diegenen die hier de laatste 10)jaar kwamen. Uiteraard hangt dit ook samen met de cultuur van het plein die door de jaren heen wijzigde, tezamen met een wijziging in bevolking. “
-Je somt ergens de kleine criteria op en het plein scoort 8 op 10. Wat zijn de twee ontbrekende dan eigenlijk?
Annelies Haegdorens: “Dit gaat eigenlijk gewoon over een minimum aantal bestemmingen voor een florerend plein, zijnde tien. Een andere bestemming zou bijvoorbeeld een grasveld kunnen zijn tot zelfs een hotdogverkoper (of een andere mobiele foodtruck) als reden om op de Dageraadplaats te verblijven. “
-Momenteel heerst bij een aantal bewoners van de zijstraten de idee dat er te veel georganiseerd wordt op het plein met alle overlast die daaraan verbonden is. Evenementen die vooral ’s avonds plaats hebben. Een terechte bezorgdheid, klacht?
Annelies Haegdorens: “Het succes van het plein maakt natuurlijk dat er meer dan alleen buurtbewoners rondhangen, ook ’s avonds. Deze levendigheid is dus eigenlijk volgens sommigen enkel toelaatbaar of zelfs legitiem wanneer hun levensstijl niet bedreigd wordt. Diegenen die overdag werken en vanaf 22u vooral
In de thesis worden ook de criteria opgesomd om te kunnen zeggen dat het geslaagd plein is. Tien punten staan er op een rijtje, dus scoort het plein 80 procent, wat een behoorlijke score is. Of iedereen het met deze criteria eens zal zijn, is een ander hoofdstuk.
Thesis Annelies Haegdorens : “Een geslaagd en florerend plein zou gebruikers om verschillende redenen moeten aantrekken, het zou minstens tien ‘kleine bestemmingen’ moeten bevatten om te fungeren als een aantrekkingspool. We konden acht redenen terugvinden in onze interviews, het plein scoort dus net onvoldoende voor dit criterium. De aangehaalde redenen zijn”:
- lunchpauze
- ontspannen op de bankjes (lezen, drinken, feesten)
- speeltuigen en speelplek voor kinderen
- horeca
- genieten van de mooie sterrenhemel boven het plein (‘s avonds)
- sporten (basketring en voetbalgoals)
- kleinhandel
- de wekelijkse markt
de Universiteit Antwerpen. Het onderwerp dan : “De Dageraadplaats als microkosmos” Met als ondertitel: “Een theoretische en exploratief onderzoek naar de beleving van de publieke ruimte vandaag” Een mondvol wetenschappelijke zinnen. (Swa COLLIER)
willen slapen, zijn dan ook in de meerderheid. Ik geloof zelf dat je nu eenmaal deze keerzijde moet omarmen mits je graag in een stad woont. Je kan geen beperkt bruisende stad eisen, dan keur je automatisch stedelijkheid an sich af.”
-Bij een thesis hoort een conclusie. Bevestigt jouw onderzoek wat jouw aanvankelijk uitgangspunt was of is er een andere belangrijke conclusie te trekken?
Annelies Haegdorens: “Het is, denk ik, belangrijk dat het stedelijk beleid allerlei groepen betrekt in het ontwerp van haar publieke ruimtes (en niet enkel de meest gewenste of de meerderheid). Op die manier kruisen verschillende individuen elkaars pad, men wordt zichtbaar voor elkaar, een noodzakelijke voedingsbodem voor onze maatschappelijke kennis. Dit om bij-
voorbeeld een alternatief voor ogen te hebben naast handige short-cuts, zijnde stereotyperingen.”
-Je woont er wel niet meer maar blijft het nog jouw favoriete plein of heb je iets anders en beters ontdekt? Wat trekt jouw persoonlijk aan aan het plein als dusdanig?
Annelies Haegdorens: “Voor mij heeft elk plein wel een eigen soort charme, mijn keuze is daardoor afhankelijk van de sfeer waarin ik wil opgaan die dag of avond. Je zou kunnen zeggen dat ik een soort van stadskameleon ben geworden intussen.”
-Bedankt en misschien tot op het plein, op een terras allicht.
14 u
Zaterdag: gesloten • Zondag : tot 13 u
Bestellingen : 03-235 59 42
Vorig jaar kreeg restaurant Moskou aan de Draakplaats een grondige opknapbeurt. Het heropende onder de naam”Oost”. Dat bleek niet zo'n groot succes en na amper zes maanden werd het alweer overgenomen
door een nieuwe uitbater die het kompas fors naar het zuiden draaide. Naar de plaats waar zijn roots liggen, Sicilië meer bepaald. De man heet Lillo Militari en is de nieuwe chef-kok. (Luc PANDELAERS)
ruime porties”, zegt hij. “Onze pizza's kosten tussen 9 en 14 euro. Saltimbocca, een iconisch Italiaans gerecht kost bij ons 19,95 euro. Doorgaans wordt je daarvoor toch zo'n 24 à 25 euro aangerekend.” Buon appetito allora!
PROEVEN
Een paar dagen later zijn we in ristorante Giorgio met de familie mijn verjaardag gaan vieren. Het was zaterdagavond en het was maar goed dat we gereserveerd hadden want het zal al behoorlijk vol. Het interieur heb ik altijd al fraai gevonden, met de ronde toog en de vele spiegels die het groter doen lijken dan het is. Als voorgerecht bestelden we een selectie antipasti: dat bleek een mix van fijne Italiaanse charcuterie, scampi, gefrituurde calamaresringen, gemengde sla en ten behoeve van mijn vegetarische dochter gegrilde aubergine en paprika. Als hoofdgerecht koos ik uit het dagaanbod pasta met zee-egels, omdat ik dat nog nooit geproefd had en ik enkele dagen voordien nog de sterrenchef Sergio Locatelli in een tv-programma had horen roepen “zis is so moetsj betterr zan oysterrs!” Het is inderdaad
heel apart van smaak. Heel ziltig en vissig, het doet wel wat denken aan bottarga, ook een Zuid-Italiaanse specialiteit die gemaakt wordt van gedroogde viskuit. De pasta zelf was al dente naar Italiaanse normen. Voor mij is dat prima, als je hem liever was zachter hebt moet je het vooraf laten weten, dan koken ze hem een minuutje langer. Ook mijn disgenoten gaven aan dat alles OK was. Mijn echtgenote had een kleurige en voortreffelijk smakende risotto met zeevruchten. Ook spaghetti vongole, pizza vegetariana en insalata con scampi kwamen op tafel en werden goed bevonden. Op de dessertkaart staan alle Italiaanse klassiekers. Het succesnummer was zabaglione al marsala, een reusachtige portie, heel luchtig geklopt en niet te zoet. Tot slot kregen we nog een forse huisgemaakte limoncello geoffreerd. Bij de afrekening kwamen we uit op een 35 euro de man, wat ons heel redelijk leek want we hadden niet beknibbeld op de goed wegdrinkende Siciliaanse huiswijn. Een positieve ervaring dus. Dit is geen sterrenkeuken, maar authentieke en eenvoudige kost zoals je ze ook in een trattoria in Palermo voorgeschoteld krijgt.
We worden hartelijk begroet en krijgen onmiddellijk een voortreffelijke espresso voorgeschoteld terwijl hij nog even afrekent met een paar klanten. Hij praat voortreffelijk Nederlands met een licht Antwerpse tongval en brede Italiaanse gebaren. Als ik hem daarmee feliciteer zegt hij: “Ik ben dan ook geboren en getogen in Antwerpen. Maar mijn ouders zijn allebei geëmigreerd uit Sicilië en we hebben nog altijd nauwe banden met de familie daar. Elk jaar gaan we daar voor minstens een maand naar toe.” Heeft hij ook roots in de horeca? “Absoluut”, zegt hij, “mijn ouders hadden vroeger een restaurant in de binnenstad. Zelf klus ik al mee in de keuken van sinds ik een jaar of twaalf was. Nadien heb ik wel eens een uitstapje gemaakt naar de verkoop en zelfs de bouw, maar ik ben telkens weer teruggekeerd naar mijn eerste liefde. Tot voor kort werkte ik in de Burgerij en zo was ik er snel van op de hoogte dat de vroegere Moskou over te nemen was.”
WERKUREN
“Een forse stap”, werp ik op, “een eigen zaak beginnen in deze onzekere tijden.” “Het heeft er vooral mee te maken dat ik intussen getrouwd ben en twee nog heel kleine kinderen heb”, zegt hij “Het grootste nadeel van de horeca zijn de heel onregelmatige uren die moeilijk te verenigen zijn met een familiaal leven. Ik heb toen voor mezelf de afweging gemaakt van ofwel iets heel anders te gaan doen met vaste werkuren, ofwel een eigen zaak te beginnen waar ik zelf de controle kan behouden. Uiteindelijk is het dit geworden en dat bevalt me erg goed. Mijn vrouw en kinderen komen hier nu 's middags eten en we zien mekaar dus veel meer dan vroeger. Volgend jaar hoop ik ook nog een huis te vinden hier in de buurt. Nu wonen we in Wilrijk, maar in vergelijking met Zurenborg is dat maar een saaie en kille omgeving. Ik ben dol op de ambiance van de wijk en het is hier ook veel kindvriendelijker, met de Dageraadplaats en de scholen en crèches vlakbij.”
AUTHENTIEK
“Wat mogen wij hier op tafel verwachten?”,
vraag ik hem. “Elke Italiaan blijft voor eeuwig verknocht aan de keuken van la mamma”, zegt hij. “Dat is bij mij niet anders. Wat wij hier gaan brengen, is dus Zuid-Italiaanse en vooral Siciliaanse keuken. Mijn kok Gino is trouwens ook Siciliaan. Die roert al ruim dertig jaar in de potten. Ooit wilde hij eens overstappen naar de bouw maar na anderhalve dag stond hij al terug in de keuken. Hij heeft er asbesten vingers aan overgehouden, griezelig gewoon hoe hij de heetste dingen met zijn blote handen vastpakt! Wij hebben een beperkte kaart omdat we alles zo vers mogelijk willen serveren. Al onze producten zijn ook in de mate van het mogelijke Italiaans. Onze huiswijn en olijfolie komen uit Sicilië en onze tomaten worden ook wekelijks aangevoerd met een minibusje. Zelfs onze passata is gemaakt met tomaten van de hellingen van de Etna. Via dat minibusje hebben ook een wisselend aanbod van specialiteiten die hier niet te vinden zijn. Daarom hangt er hier ook bord met afwisselende daggerechten die om de drie dagen aangepast worden.”
APP
Ik vraag hem of hij ook inspeelt op de huidige trend naar veggie en de bekommernis over allerhande voedselintoleranties. “Zeker”, zegt hij, de Siciliaanse keuken is trouwens heel rijk aan vegetarische gerechten, denk maar aan caponata of pasta Norma. Wij bieden ook glutenvrije pasta aan en de cappuccino kan met sojamelk geschonken worden indien gewenst. Wij gaan daar sterk op inzetten. Een vriend van me is momenteel een app aan het uitwerken die toelaat van je allergieën in te geven op een iPad en die dan onmiddellijk aangeeft wat van onze kaart voor je in aanmerking komt. Als jonge vader wil ik ook inzetten op kindvriendelijkheid. Kinderen tot drie jaar eten bij ons gratis en tot twaalf jaar betalen ze halve prijs. Dat wordt erg geapprecieerd, want dikwijls moeten kinderen mee-eten van de portie van hun ouders en die moeten dat altijd iets kiezen wat hun kinderen ook lusten.”
Tot slot, hoeveel moet dat allemaal kosten?
“Wij hanteren scherpe prijzen en we serveren
Leefbaar Zurenborg: “positief signaal, maar nog te veel haken en ogen”
De Bestendige Deputatie heeft de knoop doorgehakt.
De Lijn krijgt de gevraagde verlenging van de exploitatievergunning voor de busstelplaats, maar slechts voor een periode van vijf jaar. Hoewel de eigen provinciale dienst een verlenging van 10 jaar had voorgesteld, werd dus uiteindelijk het advies van het stadsbestuur gevolgd. (Luc PANDELAERS)
In de motivatie van het besluit wordt erkend dat “het vinden van een geschikte alternatieve locatie niet evident is en een herlokalisatie van de stelplaats dus niet op zeer korte termijn gerealiseerd kan worden.”
VERHUIZING
Maar tegelijk wilde de deputatie De Lijn ook niet al te veel tijd geven. “Om deze reden willen we de busstelplaats op deze site dan ook nog vergunnen voor maximaal 5 jaar. Dit geeft De Lijn de tijd om enerzijds de stelplaats en het busverkeer in het Antwerpse in exploitatie te houden en om anderzijds tegelijk in die 5 jaar een verhuizing te plannen naar een nieuwe locatie, die minder in verstedelijkt en bewoond gebied ligt.” Er wordt ook uitgebreid ingegaan op het bezwaarschrift met bijna 700 handtekeningen (op het moment van indiening) van Leefbaar Zurenborg en op de opmerkingen van het stadsbestuur.
BEROEP
Betekent dit nu dat de stelplaats tegen 2021 definitief verkast? Dat is nog maar de vraag. Alle betrokken partijen hebben tot 4 april de tijd om hoger beroep aan te tekenen. Voor De Lijn is dit besluit zeker geen goed nieuws. Zij blijven zich beroepen op overmacht vanwege de vertragingen die het Oosterweelproject opgelopen heeft en zeggen dat een verhuizing binnen de vijf jaar niet haalbaar is. Als zij beroep aantekenen bij de hogere instantie, met name de Vlaamse minister van Mobiliteit,
wordt het hele dossier herbekeken en dat kan zowel op een soepelere als een strengere regeling uitdraaien.
VERGUNNING
Leefbaar Zurenborg reageert eerder gematigd positief. “Zowel het advies van het stadsbestuur als het besluit van de provincie bewijzen dat ons verzet geen NIMBY-verhaal is. Beide instanties erkennen voluit de gegrondheid van onze bezwaren en de kwalijke impact van de stelplaats op de levenskwaliteit in de wijk. Als dit besluit onverkort wordt uitgevoerd, dan kunnen wij daar perfect mee leven. Het is nooit onze bedoeling geweest het openbaar vervoer in Antwerpen te gijzelen. Maar wij zien nog te veel haken en ogen om al op onze lauweren te rusten. Om te beginnen is er niets wat De Lijn belet om zich over enkele jaren opnieuw op overmacht te beroepen en een nieuwe verlenging van de vergunning aan te vragen. Wij zien ook enkele punten in de vergunning die een verzwakking zijn van het advies van het stadsbestuur. Daarin stond onder meer dat er een aantal verzachtende maatregelen moeten genomen worden, zoals een tweede toegang via de Krugerstraat. In de vergunning is dat gereduceerd tot de verplichting om 'binnen een termijn van 1 jaar na datum vergunningverlening een studie in te dienen waarin oplossingen onderzocht worden voor een tweede ontsluiting van het terrein'. Dat is gewoon een doekje voor het bloeden! In het besluit wordt ook niet ingegaan op ons principieel bezwaar
Creatief talent gezocht om de wijk in te kleuren/ Creatief talent gezocht om de wijk kleur te geven. Post je Instagramfoto van je ingekleurde Leefbaar Zurenborg affiche en maak kans op een leuke attentie en roem voor het leven!
Aan iedereen die onze wijk graag positief ziet evolueren: een warme oproep om Leefbaar Zurenborg mee op de kaart te zetten. Abstracte kunstwerken, groene longen, grote parken... Geef de wijk kleur door de affiche met plattegrond van Zurenborg in te kleuren. Iedereen die van Zurenborg houdt mag meedoen ... zeker de kinderen en in de wijk schoolgaande jeugd.
Wat moet je doen?
Neem de affiche van je raam. Kleur vlakken en/of breng patronen aan, begin met de pleister die de stelplaats aanduidt...
Post je foto van je ingekleurde affiche op Instagram, gebruik de hashtag #Leefbaarzurenborg, voeg er een quote of slogan aan toe en vergeet zeker @leefbaarzurenborg niet te taggen! En like de affiche van jouw voorkeur. Rond 12 mei wordt een top 10 gekozen (gebaseerd op de meeste likes). De meest originele, verrassende foto’s worden beloond met een cadeau én krijgen eeuwige roem!
Meerdere affiches op een raam kunnen na-
tuurlijk ook en die kunnen op één foto getoond worden... Heb je nog geen affiche?Of wil je een extra exemplaar?
Kijk gauw op www.leefbaarzurenborg.be of op de facebook pagina waar de adressen op staan vermeld van deelnemende scholen of aangeduide adressen om extra affiches op te halen.
dat de vergunningsaanvraag onvolledig en dus ongeldig was. Volgens ons had de aanvraag vergezeld moeten zijn van een projectMER, een milieueffectenrapport dat volgens het MER-besluit vereist is voor stadsontwikkelingsprojecten zoals parkeerterreinen.”
GESPREK Welke stappen gaan zij nu nemen? “Wij hebben nog tijd om eventueel beroep aan te tekenen tot 4 april. In afwachting hebben wij via onze raadsman De Lijn uitgenodigd voor een
gesprek. Wij hopen alsnog van tot een gentlemen's agreement te komen waarbij wij afzien van verdere juridische stappen wanneer De Lijn er zich toe verbindt om de vergunning te respecteren en in de toekomst geen nieuwe verlenging aan te vragen. Als dat niet lukt, zien wij ons verplicht van zelf beroep aan te tekenen. Wij hebben met een heleboel mensen keihard gewerkt om het verzet tegen de stelplaats zijn huidige momentum te geven. Wij gaan dat nu niet in elkaar laten zakken om over een paar jaar weer opnieuw te moeten beginnen.”
Op de meest voor de hand liggende vraag komt een duidelijk antwoord: “Waarom ik advocaat wilde worden? Omdat ik altijd tegen onrecht ben geweest” Klinkt simpel en als het uit de mond van advocaat Evelyn Robberechts komt ook nog eens geloofwaardig. We hebben bij haar aangeklopt omdat ze nieuw is in
de wijk en een gelijkvloers kantoor heeft in de Korte Van Ruusbroecstraat, op de hoek recht tegenover de Joodse school. “Ik voel me hier inderdaad erg veilig”, antwoordt ze op mijn vraag of die stoere militairen die buiten rondjes lopen haar een gevoel van veiligheid geven. (Swa COLLIER)
Het hoekpand is erg mooi gerestaureerd, een aanwinst voor het patrimonium van de wijk. Sinds een tijdje is het gelijkvloers voor een keer geen horecazaak geworden maar een advocatenkantoor. De gebruikster ziet er sportief uit voor een advocaat. Jeans, overgooier, sportieve schoenen en ze beweegt zich in een redelijk klein kantoor dat er erg wit uitziet. “Ik heb het zo gewild”.
NONKEL
Geboren in Turnhout en volgende maand wordt ze veertig. Maar ze kent Antwerpen heel goed want als kind was ze drie jaar op internaat bij de Dames. Tenslotte terecht gekomen in UFSIA en in de rechten afgestudeerd (met onderscheiding) in juni 1999. Via een nonkel kwam ze dan met het echte werk in aanraking. “Hij hield zich voornamelijk bezig met maritiem recht en dat deed ik graag, maar de eerste jaren heb ik vooral geleerd wat ik niet wou doen en dat is erg belangrijk voor het verdere verloop van je carrière natuurlijk. De wereld van de maatpakken en het pure zakelijke trok me helemaal niet aan, dat is heel snel duidelijk geworden. Tot 2009 heb ik als rechterhand van een bekende advocaat gewerkt maar dan werd het tijd om op eigen benen te gaan staan. Je groeit en ondertussen ben je moeder van drie kinderen en kijk je uit naar een goed eigen kantoor met je eigen specialiteit.”
VERBOUWEN Het uitkijken naar een vestigingsplaats verliep ook via internet en daar zag ze deze gevel en in oktober verleden jaar hapte ze toe. Ze verbouwde en weken geleden was eindelijk alles klaar zodat ze haar eigen kantoor had, plus de hulp van een vertaler-tolk.
Evelyn Robberechts: “Ik wil dat de mensen hier binnen stappen zoals ze een gewone winkel binnen stappen, de drempel is erg laag hier. En dat moet ook als je familierecht als specialiteit hebt. Het
klinkt als een cliché, maar ik meen het echt, ik wil de advocaat van de gewone man zijn. Of ik één of andere politieke strekking aanhang? Neen, helemaal niet, ik weet het, het klinkt misschien allemaal een beetje in die richting maar ik ben geen volgeling van een of andere strekking.”
Deze advocaat zegt dat ze gespecialiseerd is in familierecht. Wat moeten ons daar bij voorstellen? Evelyn Robberechts : “Simpel; familiale problemen, echtscheidingen bezoekregelingen en alles wat daar mee te maken heeft. Maar ook toestanden met huurcontracten bv. Dat boeit me allemaal om in dat soort problemen oplossingen te vinden. Dat kan door bemiddeling en dat gebeurt in 25 procent van de gevallen met succes maar de rest moet dan gepleit worden voor een rechter en dat is ook werk voor een advocaat. Bij familierecht komt ook dikwijls het jeugdrecht om de hoek kijken. Problematische opvoedingssituaties, plaatsingen en dergelijke.” Er worden wat voorbeelden uit de praktijk aangehaald maar tenslotte ronden we af. Evelyn Robberechts: “Mensen die een probleem hebben, kunnen contact zoeken en dan garandeer ik binnen de 24 uren een afspraak.” En wat kost het nu eigenlijk want justitie is toch een pokkedure aangelegenheid of vergis ik me?
Evelyn Robberechts: “Oordeel zelf maar, een consultatie van een half uur kost 35 euro en een vol uur kost 50 euro. Is dat te duur om een alle info te krijgen en desnoods een probleem opgelost te zien?”
INFO:
Evelyn Robberechts Advocaat Korte
Demullier Erwin Kantoorhouder
Persoonlijk advies:
✔ Beleggingen ✔ Hypotheken
NIEUWE OPENINGSUREN:
Maandag tot vrijdag: 11.00 uur tot 18.30 uur
Zaterdag: 10.00 uur tot 16.00 uur
Zondag en feestdagen: gesloten
✔ Verzekeringen
Gratis zichtrekeningen en kaart
Belgiëlei 94 • 2018 Antwerpen Donderdag open tot 18 uur
Op maandag 16 mei vindt van 10.00 tot 17.00 uur op de Dageraadplaats Bazaar Bicyclette plaats, een tweedehandsmarkt voor alles wat met fietsen te maken heeft. Met name koersfietsen en wielerkleding uit de tijd van
Retro en vintage zijn helemaal hip en dat geldt niet alleen qua kledingstijl, brillenmode of interieurs, ook oude fietsen zijn momenteel erg in. Overal zie je mensen rijden op stalen rossen die eruit zien alsof ze uit de tijd van hun grootvader komen. Fietsfabrikanten hebben de hype al lang bemerkt en maken nu zelfs nieuwe fietsen die sterk doen denken aan vervlogen tijden. De organisatoren van Bazaar Bicyclette hadden de retro-fietstrend jaren geleden ook al ontdekt. Toen organiseerden Jo Adriaens (46) en Katrien Van den Bleeken (33) voor het eerst een rommelmarkt waar ook tweedehands fietsen werden verkocht. Ze zagen meteen de potentie van een specifieke tweedehands-fietsenmarkt. Gewone rommelmarkten waren er al in overvloed, maar een aparte fietsmarkt, daar zat muziek in.
FIETSVRIENDELIJK
Intussen is de gemengde rommelmarkt geëvolueerd naar een fietsmarkt waar de nadruk ligt op retro koersfietsen. Bazaar Bicyclette is een markt waar standhouders allerlei zaken aanbieden die met (koers)fietsen gelinkt kunnen worden, zoals tweedehands fietsen, retro fietskleding, fietsonderdelen en allerlei accessoires. Voorgaande jaren werd Bazaar Bicyclette georganiseerd op verschillende locaties in Antwerpen. Afgelopen jaar nog op het De Coninckplein en het Krugerplein. De belangstelling bleek toen zo immens, dat de organisatoren opteerden voor een grotere locatie en dus komen ze half mei naar de Dageraadplaats.
Bovendien vinden de organisatoren Zurenborg erg geschikt omdat er hier een fietsvriendelijk klimaat hangt en daarnaast zijn er verschillende fietsverenigingen in de buurt, zoals de fietsers van Zurenborg Sport en de fietsclub van café
Mombassa. Tot slot woont Jo Adriaens zelf ook nog eens op Zurenborg, dus waarom niet hier? Vanuit zijn kantoor bij Spindokter in de Lange Altaarstraat kan hij snel contacten leggen met de plaatselijke horeca en de mensen van Zurenborg Sport.
FLYERS
Jo Adriaens toont een papier waarop een bekende wielertrui staat afgebeeld. De oranjebruine kleur doet direct een lichtje branden. Het ontwerp is nagenoeg een replica van de trui waarin Eddy Merckx zijn grootste successen behaalde. De merknaam Molteni is echter vervangen door de woorden Bazaar Bicyclette. “Kijk dit is het voorlopige logo van de markt. Ik moet er nog wat aan werken. Wellicht komt dit op posters en flyers te staan. Binnenkort gaan we hier in de buurt die flyers verspreiden. Ook vind je dit logo binnenkort terug op onze website en facebookpagina. Ik organiseer de fietsenmarkt al enkele jaren. Ik doe dat voor een deel uit hobby, niet om geld te verdienen. Wij bij Spindokter doen sowieso geen louter commerciële opdrachten. Wij nemen enkel opdrachten aan die een maatschappelijk relevantie hebben. En zo’n fietsenmarkt voldoet aan dit criterium. Intussen hebben we al meer dan honderd meter kraam verhuurd, terwijl we nog nauwelijks publiciteit hebben gemaakt. Veel standhouders en bezoekers komen zelfs van buiten Antwerpen. Tweede Pinksterdag is blijkbaar een uitstekende dag om iets te organiseren. Bovendien slaat zo’n fietsmarkt goed aan. Vorig jaar op het De Coninckplein stond plots het VRT-journaal daar. Ik schrok daar een beetje van. Nu heeft VTM al interesse getoond. Van standhouders hoor ik dat Bazaar Bicyclette de best verkopen-
Coppi, Merckx en Museeuw zullen prominent aanwezig zijn. Maar daarnaast is er ook een ruim aanbod van gebruikte dames- en kinderfietsen. Gazet van Zurenborg sprak met drie betrokkenen. (Ad MOESKOPS)
de fietsenmarkt van Vlaanderen is. In de stad zijn die retrofietsen blijkbaar erg populair.”
LIEFDE
Katrien Van den Bleeken: “Het publiek neemt ook elk jaar toe. Ik ben benieuwd wat het dit jaar wordt, nu we naar Zurenborg verhuizen. Ikzelf ben bij de organisatie van Bazaar Bicyclette gekomen omdat ik al wat ervaring heb in het organiseren van rommelmarkten. Bovendien organiseer ik ook Marta, de markt in Antwerpen waar alleen lokale producten verkocht worden. Natuurlijk heb ik ook iets met fietsen, een soort liefde voor de fiets. Kijk dit is mijn fiets, vorig jaar heb ik deze oude damessportfiets voor mezelf gekocht. Mooi hè? Daar rijd ik mee door de stad, tenminste als de kinderen niet meemoeten. Dan gebruik ik natuurlijk een andere fiets. Dat is sowieso opvallend, dat veel mensen die zich zo’n retro koersfiets aanschaffen die gebruiken als tweede, derde of vierde fiets.”
KLEDING
Toon Claessens: “Dat geldt voor mij ook. Thuis heb ik ook een moutainbike staan en een fiets om de kinderen naar school te brengen. Ik ben nu hier met deze witte singlespeed racefiets. Deze heb ik zelf helemaal opgeknapt. Thuis heb ik nog een stuk of acht van die oude koersfietsen. Da’s een hobby van me. Ik kom 16 mei hier op de markt staan, maar niet om mijn fietsen te verkopen. Nee, ik verkoop dan kleding die ik zelf ontwerp en die een link heeft met wielrennen. En dan vooral met het historisch wielerverleden. Bijvoorbeeld shirts met opdruk waarin de beeltenis van Briek Schotte of Eddy Merckx is verwerkt. Op die manier heb ik al een hele kledinglijn: The Vandal. Dat zijn niet alleen bedrukte t-shirts en polo’s, maar ook kleine babypakjes die eruit zien als een wieleroutfit. Ik heb een grafische achtergrond en beleef veel plezier aan het bezig zijn met oude fietsen. Ik combineer die twee nu. Ik bedenk de ontwerpen en print die ook meestal zelf. Soms besteed ik het printen wel eens uit aan een bedrijfje in Deurne.
Ik heb geen zin om de kleding veel goedkoper in zo'n land te laten maken waar ze lage lonen betalen. Het moet ethisch verantwoord blijven. Daarom werk ik met ecologische producten en laat ik alles lokaal maken. Dat vind ik belangrijk. Ik maak trouwens ook sporttrofeeën van oude fietsonderdelen, maar dat is weer een ander verhaal. ”
PRIJZEN
Katrien Van den Bleeken: "Wat ook leuk is aan Bazaar Bicyclette, is dat er altijd een groot aanbod is van retro koersfietsen voor dames en kinderen. Dat zie je bijna nergens. Die fietsen vind je ook erg weinig op internet. Die markt is gewoon niet zo groot. Die dames- en kinder-
fietsen zijn meestal snel verkocht. Sommige mensen komen al vroeg naar de markt omdat ze juist op zoek zijn naar zo'n fiets. En eigenlijk vallen de prijzen op onze markt nog best mee. Soms worden die oude racefietsen echt overvraagd, dat weet ik. Maar de ervaring leert dat de prijs op onze markt meestal ligt tussen de 60 en de 400 euro. Alles hangt af van de staat waarin de fiets zich bevindt. Iedereen mag bij ons een stand huren om fietsen of wielerspullen te verkopen. Alleen mensen die nieuwe fietsen verkopen, die weigeren we. Trouwens, tweede pinksterdag is ook een mooie dag voor de markt. De dag voordien is de blauwvelokeskoers. (wielerkoers in Zwijndrecht voor liefhebbers van oude fietsen. Zowel fiets als coureur worden vooraf gescreend door een jury. De fiets moet gedateerd zijn en de coureur moet over ongeschoren benen beschikken. nvdr) "
TOERTOCHT
Toon Claessens: "Vorig jaar heb ik meegereden in Zwijndrecht. In de voorlaatste ronde kreeg ik stukken aan mijn fiets, iets met de ketting. Tja, dat kan gebeuren, zeker als het materiaal al wat ouder is. Ik heb toen nog geprobeerd om het te repareren, maar helaas, de koers was voorbij voor mij."
Katrien Van den Bleeken: "Da's jammer Toon. Maar nu terug naar Bazaar Bicyclette. Misschien ook nog even vermelden dat we bezig zijn om een passende foodtruck op het plein te zetten tijdens de markt. Dat zal zeker iets worden dat past bij wielrennen, hamburgers of hotdogs of zo. En we hebben ook al twee dj's vastgelegd. Zij zullen voor ambiance zorgen. Uiteraard zal dat ook retro muziek worden. Het moet tenslotte in de sfeer blijven en tof worden voor iedereen. Misschien komt er ook een kraam waar mensen hun fiets gratis kunnen laten repareren maar dat weten we nog niet zeker. En de mensen van Zurenborg Sport organiseren op de dag van Bazaar Bicyclette een speciale fietstoertocht voor retro fietsen. Kortom, het gaat een mooie dag worden."
EYECATCHER
Jo Adriaens: "Zal ik voor de foto de fiets van Toon voor het raam zetten, als achtergrond?
Voilà! Amai, dat is een mooi zicht, zo'n retro fiets voor ons raam. Een echte eyecatcher. Zeg Toon, heb jij geen retro fiets voor ons die we hier tot tweede pinksterdag voor ons raam mogen zetten?"
Toon Claessens (lacht): "Maar natuurlijk, ik laat deze hier wel achter. Geen probleem, ik heb er thuis nog zeven."
Meer info:
Misschien was u een van de -letterlijk te nemen- proefkonijnen tijdens de pre-opening of bent u er na de opening half maart al meteen binnengestapt en dan weet u het zeker. Op de Dageraadplaats, waar vroeger
La Nostra Casa zat, is de eerste Taqueria van het land opengegaan. Achter ‘Tranquilo’ zitten 2 jonge durvers, Hans Gebruers en Sam Dudha.
(Marcel SCHOETERS)
Hans Gebruers is zeker geen onbekende op ons plein. Hij werkte 10 jaar in het ZeeZicht en dat terwijl hij nu nog maar 25 is. Hij neemt niet zonder spijt afscheid van dit café. “Ik kan mij geen toffere werkplek voorstellen”. Zijn leeftijdgenoot Sam Dudha was ingenieur in een petrochemisch bedrijf in de Antwerpse haven. Hij heeft wel een tijdje in Den Draak gewerkt. Omdat Hans iets eerder is aangekomen op onze interviewplek, mag hij meteen van wal steken. Hans Gebruers: “In heel wat grote steden in Europa zoals Berlijn, Lissabon, Parijs en Barcelona zijn taqueria’s al jaren ingeburgerd. Het concept is afkomstig uit Mexico, vandaar dat ze ook daar en in de VS erg populair zijn. Wij vonden het meteen heel lekker en toen we het idee opvatten om zelf een zaak op te starten, was de keuze snel gemaakt. Ik wou zelf iets beginnen in de horeca en Sam wou niet zijn hele leven in de chemie blijven werken.”
NIEUW
Het taqueria-concept is nieuw voor België. Je kan er allerlei soorten taco’s eten, maar ook quesadilla’s (door Jeroen Meus de ‘Mexicaanse versie van onze croque-monsieur genoemd). Volgens Hans gaat het eerder om een soort deegpannenkoeken met vlees en kaas, die dan de grill ingaan. Verder worden er nachoschotels geserveerd, op basis van slowcooked beef of pork. Ondertussen is Sam erbij komen zitten. Hij vult aan door erop te wijzen dat Tranquilo geen restaurant is. “Je kan ook gewoon iets komen drinken. Wat wij serveren zijn allemaal kleine gerechtjes. Je moet er altijd een paar van eten om je maag te vullen. Wij bieden ook een menuutje aan van 15 euro. Om maar te zeggen: onder de 20 euro heb je hier zeker gegeten.”
Ook in de keuze van de dranken overheerst de Mexicaanse toets. Omwille van de droogte heeft Mexico weinig goede wijnregio’s, maar Baja California is de uitzondering daarop, zegt Sam. “Het is een schiereiland, waar het niet té warm is. Wij schenken L.A. Cetto, een sirahwijn à 3,60 euro per glas en 20 euro voor een fles. Ze bestaan in wit, rood en rosé. Verder hebben we een witte Chardonay voor 4 euro/ glas en 24 euro/fles. Een hele lekkere wijn, gemaakt van de Nebbiolodruif.”
SLUSHY
In een Mexicaanse getinte tent mag uiteraard Corona niet op de bierkaart ontbreken. Tranquilo heeft ook nog 2 speciale bieren in de aanbieding, de donkere Pacifico en Moledo. “We hebben ook pils en Duvel”, zegt Sam, “maar heel veel bieren schenken we niet. Onze cocktails zijn dan weer gemaakt op basis van Tequila en Mezcal.”
De specifieke doelgroep oogt op het eerste gezicht nogal jong, ook al omdat Hans en Sam heel wat enthousiasme hebben gemerkt bij kinderen. “Maar op onze pre-opening hadden we een goede mix. “Heel veel succes had onze slushymaker”, zeggen Hans en Sam. “Het is bedoeld voor soft drinks, maar je kan er ook cocktails mee maken.”
Sam woont in de wijk, terwijl Hans aan het Stadspark huist en ze kennen de buurt natuurlijk ook vanuit hun werkplekken. “Ik zou bang zijn geweest om te beginnen in een buurt die ik niet kende”, geeft Sam toe. In deze beginperiode willen ze enkel open zijn van woensdag tot en met zondag, van 17 tot 24u. “We zijn maar met 2”, zegt Hans. Waar Sam aan toevoegt dat het plan bestaat om ook op de middag open te doen. Een keer per maand staat er een themaavond op het programma.
SNEL
Voorlopig wordt er nog volop gesleuteld aan het eten. “Koken mag dan wel mijn passie zijn, dit is toch wel iets heel anders. We gaan tijdens de eerste dagen dan ook nog wat zaken moeten bijstellen”, zegt Sam. “Dan komt de zus van Hans een handje toesteken. De vriendin van Hans heeft dan weer zijn taak in het ZeeZicht overgenomen.” Ter afronding willen Hans en Sam benadrukken dat ze hele simpele en lekkere dingen gaan opdienen. In principe zijn de meeste gerechten ook glutenvrij. “Op termijn zullen de mensen wel snappen waar het over gaat”, denkt Sam. In Tranquilo is plaats voor 32 mensen, 18 op gewone zitplaatsen en 14 aan de toog en verhoogde stoelen. Aan reservaties wordt niet gedaan. “Wij gaan uit van een snelle passage.” Hans en Sam denken dat er vrij snel nog wel meer taqueria’s zullen volgen in dit land. “Voor ons is het zeker een goed moment om te starten, met het EK Voetbal, dat er aankomt.”
‘Tranquilo’ op de Dageraadplaats is eerste taqueria in BelgiëHans Gebruers en Sam Dudha: “Het taqueria-concept is nieuw voor België.” • Foto Jeannine FUHRING
Goed nieuws, want vanaf begin mei is er weer verse melk (1 euro de liter) te krijgen in de wijk. Een paar maanden geleden was dat nog het geval op de wekelijkse markt op het plein, maar die melkboerin is ondertussen al een tijdje verdwenen. De ietwat oudere lezers onder ons kennen nog de smaak van verse melk en de
Oudere mensen herinneren zich ongetwijfeld nog het typische rinkelende geluid van echte melkflessen die in een niet zo ver verleden aan huis werden gebracht door de melkboer. In mijn straat in Borgerhout kwam er één die woonde in de Groenstraat en hij had weilanden met koeien in Wijnegem. Als kind was ik heel vertrouwd met de man in grijze schort die aanbelde en dan eerst een aluminium kan met net niet passend deksel in ontvangst nam. Hij “tapte” dan in zijn kar en even later genoot ik van een glas verse melk. Later kwamen de bekende “Inzaflessen”. De Melkboer verdween uit onze straatbeeld. Of toch niet?
MELKVROUW
Wendy Dekkers (28 jaar), moeder van vier kleine kinderen, heeft met haar man een grote boerderij in Zoersel met 130 koeien. Met de problemen rond de ondermaatse melkprijs kwam ze op het idee de melk zelf aan de man te brengen. In een melkwagen met een tank van 1.000 liter rijdt ze sinds kort rond en brengt vooral op een aantal markten haar verse melk. Zo bouwt ze een stevige reputatie op en vooral Turkse en Marokkaanse landgenoten die in hun thuisland zelf koeien hadden, schuiven aan. En zij zal nu Filet Divers ook aandoen met haar melkauto.
FILET DIVERS
Ingrid Van Loon (58 jaar) is bij Filet Divers verantwoordelijk voor de Sociale Kruidenier en dat al sinds de oprichting in 2003. Als moeder van zes behaalde ze pas op latere leeftijd haar diploma sociologie. Maar dan ging het heel snel. Uit onvrede met de toenmalige voedselverdeling werd samen met Bond Zonder Naam en enkele andere organisaties een eigen sociale kruidenier opgericht. Niet een lukrake uitdeling van gratis producten via de Voedselbank, maar een eigen project gebaseerd op vraag en aanbod. Ze ging samen met 35 vrijwilligers uit van de redenering: Wat heb ik nodig om de dag door te komen? Zo werd een pakket opgesteld van basisproducten. Al snel werden er overeenkomsten gesloten met o.a. Colruyt. Verder stelde men het basispakket op punt door participatie van
hun “klanten”. Want zo spreekt Ingrid over de mensen die hier wekelijks komen kopen. ”De klant is koning”. Vooral vraag naar kleding en schoolgerief kwam erbij. Aangevuld met het kookproject en het houtatelier draaide Filet Divers jaren verder en groeide uit tot wat het nu is: een boeiende plaats waar “klanten” naast vrijwilligers en een administratief team de armoede te lijf gaan op een manier waarin iedereen participeert op zijn of haar niveau. Kwaliteit en gezondheid staan ook hoog in het vaandel. Toen Ingrid een reportage van ‘Iedereen Beroemd’ zag aarzelde ze geen moment. De Melkboerin op televisie deed haar verhaal en dat paste zo volledig in haar project … Bijna onmiddellijk reageerde een enthousiaste Melkboerin en na enige onderhandeling is er nu een concreet plan klaar om de Melkauto wekelijks een plaats te geven in de garage van het adres in de Rolwagenstraat.
MELKAUTO
Vanaf 4 mei staat de melkauto wekelijks in de garage van Filet Divers van half twee tot ongeveer vier uur op woensdagnamiddag. Dit is de dag dat ook de sociale kruidenier geopend is. Bij de Melkboerin kunnen zowel de eigen klanten van Filet Divers melk kopen met een jeton (zij betalen minder) als inwoners van de wijk. Naast gewone verse melk zal er ook karnemelk aangeboden worden. U kunt ook meteen een kijkje nemen bij de sociale kruidenier waar sinds kort een klein assortiment door iedereen kan aangekocht worden. En dat was vroeger niet het geval. De prijzen liggen vijftig percent hoger waardoor dit de andere lagere prijzen compenseert. Stap dus gerust eens binnen terwijl u zich voorziet van verse melk. Tot slot nog even vermelden dat u zelf een fles mag meebrengen die gevuld wordt aan de melktank. Voor 1 euro neemt u een liter verse melk mee naar huis.
INFO:
Melkauto (vanaf 4mei)
Filet Divers, Rolwagenstraat 49 (naast parking Dehaize) Woensdagnamiddag van 13.30-16 u Openingsuren
Sociale Kruidenier (vanaf 2mei) Maandag en woensdag 9-12.15 u, 13.30-15.30 u
nog wat oudere lezers herinneren zich allicht nog dat er vroeger mensen met verse melk aan de deur kwamen verkopen. Maar vanaf 4 mei om precies te zijn komt een melkboerin met haar melkauto elke woensdagnamiddag naar Filet Divers in de Rolwagenstraat. (Yo Van den BULCK)
Officieel heet ze Julie, haar roepnaam is Jules en dus ook haar atelier in de Velodroomstraat 24. Jules maakt en herstelt er vooral schoenen, maar ook handtassen, riemen en jassen. Ze combineert het atelier met een viervijfde job in een bedrijf voor steunzolen. Maar ze
droomt er van om de job geleidelijk af te bouwen en haar brood te verdienen met het atelier. “Ik heb een zwak voor alles wat oud is en ik hou van de geur van schoenleer”, argumenteert ze haar ambitie.
het atelier dat ze wou uitbouwen. Het atelier is ingericht in de garage aan de straatkant, maar deint verder uit in de leefruimte, waar een stikmachine staat, een voorraad leer gestockeerd is en een opvallend lange tafel. De tafel is ruim genoeg om te functioneren als werktafel en eettafel voor het gezin. Een ruimte, volgestouwd met apparatuur en benodigdheden waar je je als vakman de koning te rijk voelt. Op één van de rekken staat een aantal Onze Lieve Vrouwbeeldjes, net als in de leefruimte, netjes geselecteerd en ingeperkt om de eigen voorliefde ruimte te geven maar huisgenoten niet voor het hoofd te stoten. De ouders van Jules zijn afkomstig uit Limburg en Vlaams-Brabant en wonen sinds lange tijd in Loenhout. Zelf heeft ze in haar jong leven al een heel verleden in Zurenborg. Ze voelt er zich thuis samen met haar man Jorge, die zelfstandig fotograaf is en zoontje Ellis, zeven maand jong.
HANDEN
Jules volgde in haar jeugd ook een opleiding fotografie en had dus in de voetsporen van haar man kunnen treden. Ze voelde evenwel dat fotografie niet haar ding was en vond werk als juweelontwerpster. “Ik doe graag iets met mijn handen. Zelf draag ik zelden of nooit juwelen, maar bij iemand anders zie ik dat wel graag. Van juwelen stapte ik over naar schoenen. Ik volgde een opleiding in Lokeren. Eerst voor het maken van schoenen, daarna voor het herstellen.” Jules vond een job in een kleinschalig orthopedisch bedrijfje dat steunzolen maakt. Ze werkt er met 6 collega’s. Het werk is er ook handmatig. Jules droomt ervan om haar job af te bouwen naarmate het atelier beter functioneert.
VAK
Schoenlapper is een eeuwenoud beroep. Je leert het vak het best van een meester. Zo liep het ook voor Jules. “Het is een oud beroep. De technieken zijn grotendeels dezelfde gebleven. Vooral de materialen zijn veranderd. Naast leer is er nu ook kunststof en plastiek. Ik leerde Florent Schrijvers kennen, een schoenmaker uit Hasselt, met een hart
voor het vak. Ik liep een jaar lang op woensdagvoormiddag stage bij hem. Ik bracht zelf schoenen mee om bij hem te herstellen. Aan het eind van de stage, stopte Florent er mee en stelde zijn schoenmakerij te koop. Ik nam alles van hem over en installeerde me in de Velodroomstraat. Herstellen van schoenen heeft ook iets van een reactie tegen de wegwerpmaatschappij. Tof dat het weer “in” is om schoenen te herstellen. Misschien kiezen mensen nu meer voor kwaliteit en willen dit dan ook gerepareerd zien. Ik vind het tof om daar aan mee te werken door schoenen een tweede leven te geven. ”
Sinds vorig jaar is Jules gestart met het herstellen van schoenen. “ Het heeft nog even geduurd voor ik van start ging omwille van de geboorte van ons zoontje. Je begint natuurlijk met vrienden en familie. Die fase ben ik nu voorbij. Ik maak nu promotie door flyers te bussen. Binnenkort ook via facebook en via een website. Het beperkt zich niet tot schoenen, maar ook jassen, handtassen, riemen. Je voelt in gesprekken dat het direct interesse opwekt. Mensen stellen allerlei vragen. Je merkt ook snel dat mensen gehecht kunnen zijn aan schoenen. Zelf heb ik dat ook wel.”
HANDMATIG
Naast het herstellen van schoenen kan je bij atelier Jules ook terecht voor het maken van schoenen. Schoenen worden op grote schaal industrieel gemaakt. Niettemin krijgt atelier Jules opdrachten om schoenen handmatig en op maat te maken. “Meestal gaat het om een specifieke vraag. Dat kan erg ver gaan. Soms vinden mensen in de schoenwinkels niet wat ze zoeken, omwille van een te kleine of te grote maat. Of ze vinden de schoenen niet die ze op het oog hebben. Iemand wou schoenen als verjaardagsgeschenk geven en plaatste een bestelling. Het vraagt doorgaans wel wat overleg: het soort leer, het model. Je maakt een proef die wordt uitgetest. Soms moet je wijzigingen aanbrengen. Het is best intensief. Het is een vak. Ik zou het geen kunst noemen, maar ik ben meestal wel trots op het resultaat. Het geeft in ieder geval voldoening. “
Julie@atelierjules.com – 0479 618492 – open op woensdag van 10u tot 15u en op zaterdag van 10u tot 13u – Velodroomstraat 24 2600 Berchem
Carrièrecoach Werner Jochmans van WINGR uit de Velodroomstraat:
Vind jij soms ook dat je job je toch niet echt de voldoening biedt die je ervan had verwacht? Dat je het grootste deel van je tijd verspilt aan zaken die je niet echt liggen en dat je de dingen waar je wél goed in bent nauwelijks toegeschoven krijg? Dan is de kans groot
dat de eisen van je dagtaak niet overeenstemmen met je kerntalenten. Werner Jochmans uit de Velodroomstraat helpt met zijn bedrijf WINGR om daar een analyse over te maken.
is het soms erg moeilijk om hun draai te vinden in een job.”
-Hoe zien je klanten eruit?
Werner Jochmans: “Ik werk met 2 luiken. Ik ga naar bedrijven toe die mij hebben gecontacteerd of ze sturen iemand naar mij toe. Of ik assisteer particulieren die aan een burnout lijden of een andere baan willen. Ik kan hen tips geven over hoe ze moeten solliciteren. Aan de hand van een verslag kan ik hen diets maken welke jobs voor hen geschikt zijn en welke niet. Ik ben ondertussen ook door de VDAB erkend als loopbaancentrum. Dan betalen ze maar 40 euro voor een pakket van 600 euro.”
-Hoe begin je aan zo’n analyse?
Werner Jochmans: “Er wordt gepeild naar wat je graag deed tussen je 4de en je 12de jaar, omdat je dan weinig beïnvloed wordt van buitenaf. Dat wordt dan geëxtrapoleerd naar wat je als volwassene aan competentie hebt. Je kijkt naar wat je boeit vanuit je eigen aard.”
-Krijg je een grote respons op je aanpak?
Werner Jochmans: “Ik werk voor zowel grote bedrijven als KMO’s, in de Kempen, Antwerpen en Brussel. Nu ik ook op de website van de VDAB sta, wil ik er aan werken om mij meer te kunnen toeleggen op particulieren.”
-Kan je een profiel plakken op de mensen die je hebt geanalyseerd?
Werner Jochmans: “Zowel mensen van 25 die vastzaten in hun carrière, als 50-plussers die eens iets anders wilden.”
-Salaris alleen is dus niet altijd zaligmakend bij het aanvaarden van een job?
Werner Jochmans: “Als mensen kunnen werken volgens hun talenten, gaan ze tevreden zijn met minder loon. Je kan deze methode trouwens ook toepassen om een studiekeuze te bepalen.”
INFO:
WINGR Velodroomstraat 47, 2600 Berchem • 0489/54 54 45 werner@wingr.be • www.wingr.be
“WINGR verwijst naar ‘wingman’, een term uit de luchtvaart”, zegt Werner, die 2 jaar geleden in de Velodroomstraat neerstreek. Hij zette het bedrijf op in september 2015 en omschrijft zijn activiteit als ’assistent loopbaancoaching’. “Zaakvoerders kunnen op mij een beroep doen om hun mensen te begeleiden of om kandidaten te analyseren. Ik begeleid ook sollicitanten of mensen die hun carrière een andere richting willen geven om na te gaan of ze voor een bepaalde baan over de juiste kerntalenten beschikken.”
-Wat moeten we ons bij die kerntalentenanalyse voorstellen?
Werner Jochmans: “Het bestaat uit een blauwdruk waar 23 punten in meer of mindere mate in aanwezig zijn. Je kunt er de intrinsieke aanleg, het potentieel en de motivatie van mensen mee in kaart brengen. Mensen zijn weliswaar in staat om dingen aan te leren, maar ook dingen die tegen hun aard in gaan.”
-Hoe vertaal je zoiets naar een werksituatie?
Werner Jochmans: “Als mensen aan de slag moeten gaan met talenten waar ze slecht op scoren, gaan ze daar te veel energie in moeten steken. Dan loert een burnout om de hoek. Omgekeerd geldt dat ook. Als iemand zijn sterke talenten niet mag waarmaken, gaat hij of zij gefrustreerd raken. Conclusie: je moet mensen zo veel mogelijk inzetten
op hun sterkere talenten. Ik bied een soort handleiding aan zowel de werkgever als aan mensen in loopbaanbegeleiding of die zelf een andere baan willen vinden.”
-Vertel eens wat over je eigen achtergrond?
Werner Jochmans: “Ik heb een hogere opleiding elektromechanica achter de rug. Ik ben mijn loopbaan begonnen bij Audi. Dan ben ik overgestapt naar een selectiebureau, dat ik heb uitgebouwd. Ik heb ook gedurende 6 jaar mijn eigen bureau gehad. Dat bedrijf heb ik in september 2015 verkocht en toen ben ik met WINGR aan de slag gegaan. Ik was nl. tot de vaststelling gekomen, dat vele mensen toch wel eens voor een verkeerde job kiezen en niet door hadden dat ze aan het werken waren tegen hun eigen talenten in. Werkgevers gaan bij hun aanwerving nog te veel uit van hun buikgevoel.”
-Wat is het verschil tussen wat je vroeger deed en nu?
Werner Jochmans: “Nu ga ik zelf niet meer op zoek naar mensen. Bedrijven bellen mij om van een bepaald persoon een kerntalentenanalyse te maken. De klik naar het bedrijf zelf mag dan wel belangrijk zijn, maar de klik naar de job zelf moet er ook zijn. Soms kunnen bepaalde kerntalenten zelfs te sterk aanwezig zijn. Voor een goede jobbalans zou je tot 80% van je kerntalenten op regelmatige basis moeten kunnen benutten. Voor mensen met heel veel kerntalenten
Zij spreekt verrassend heel goed Engels en hij spreekt even verrassend heel goed Nederlands. Samen openden ze restaurant Sail & Anchor in de Guldenvliesstraat waar vroeger Veranda van topchef Davy Schellemans was gevestigd en waar nu, zoals de naam al laat vermoeden, een Britse keuken is gevestigd. Niet
“very, very” British maar gewoon Engels met een eigentijdse, moderne Europese inslag. “Natuurlijk kan je hier een Engels biertje krijgen en hebben we fish and chips op ons menu staan maar evengoed lam en beenmerg met knoflook en ei op een toastje.” (Swa COLLIER)
Een paar dagen voor de opening. We stappen binnen om een afspraak te maken en een man zit aan een tafeltje oesters te eten. “Ze zijn echt wel lekker“, zegt hij met een lichte Engelse tongval. “Deze soort oesters gaan we serveren”. We hebben meteen kennis gemaakt met de er erg Engels uitziende Michael Yates (28). Een interview? Geen probleem zegt hij al moet er wel nog een en ander worden geregeld. Maar hij is het werken tegen de deadline gewoon, laat hij er gewoontjes op volgen. Marijke Van haecke (inderdaad met een kleine h) is zo mogelijk nog enthousiaster. “Kom maar langs, leuk”. Wat we dan ook doen.
SLUIS
Michael Yates is een echte” Engelsman, geen Welshman, Schot of Ier, neen Engels. Al erg vroeg kwam hij in de keuken terecht en dat was dan concreet de afdeling afwasserij van een plaatselijk Italiaans restaurant. We zijn gewaarschuwd: dit is iemand die helemaal onderaan de ladder begonnen is en nu met dit restaurant in Antwerpen zijn droom realiseert. Michel Yates blikt terug: “Eigenlijk heb ik altijd gedroomd van een eigen zaak in het zuiden van Frankrijk en dat had alles te maken met de sfeer, de weersomstandigheden en het eten natuurlijk maar het is nu eenmaal anders gelopen.“ Yates overloopt snel. De eerste grote stap was Nothcote Manor, met een Michelinster en dan volgde restaurant Martin Wilshart in het Schotse Edinburgh waar chefkok Mark Gaukroger zich over hem ontfermde. Twee jaar lang
roerde hij in de potten tot die chef-kok hem de raad gaf een niveau hoger te gaan werken en in Sluis was een erg goed restaurant waar Yates terecht kon, zegde de chef: Oud Sluis van de ook bij ons erg bekende flamboyante Sergio Herman (nu The Jane). Yates hapte toe en het werd een harde leerschool maar een uitzonderlijke ervaring. “Ik werkte er drie dagen als een soort proef en mocht dan beginnen. Oef, maar toch weer helemaal onderaan. Zo verloopt dat in dat wereldje. Ik werd er wel junior souschef en na weer een half jaar verder een stapje hoger en verder na 18 maanden weer wat verder en zo voort. We werkten daar met 18 mensen in de keuken en 12 in de zaal, dat was dus ongeveer 1 personeelslid per couvert. Maar ik heb er ontzettend veel geleerd, mijn ogen zijn daar open gegaan. Uitzonderlijk was dat mijn contract drie jaar liep terwijl in Oud Sluis niemand een contract van langer dan twee jaar kreeg. Ik bleef tot de sluiting van het restaurant in 2013, maar ik was klaar voor alweer een volgende sprong.”
Marijke Van haecke volgt het glimlachend. Af en toe eens corrigerend. Wijzend ook op het Britse T-shirt dat ze alle twee dragen. Marijke komt uit Brasschaat en zegt altijd ambitieus geweest te zijn. En zeg nu zelf: Amsterdamse Theaterschool, studentenjob in de Brakke Grond, master in de moraalwetenschappen in Gent.
Marijke Van haecke: “Er werd me gevraagd om te doctoreren maar ondertussen wist ik al dat het niets voor mij was. Horeca had me gebeten
en het liet me niet meer los. In Antwerpen had ik al bij Hungry Henrietta en Pitten en Bonen gewerkt en ik wou ook hogerop.”
Toen er sprake was van The Jane in Antwerpen stapte ze brutaal naar Sergio Herman in Sluis met de vraag om later te kunnen werken in The Jane als gastvrouw. “Ik mocht toen een proefperiode van twee dagen draaien en het eindigde met twee jaar en vijf dagen in Sluis. Maar ik heb daar in het begin afgezien. Ik moest alle producten leren kennen en geloof me, tachtig procent van die producten waar ze mee werken had ik nog nooit van dicht of van ver gezien. En dan moest ik het nog kunnen uitleggen aan de klanten in drie talen ook. De druk was enorm, spannend allemaal maar het lukte wonderwel en het was precies wat ik altijd had gewild.”
KLEUREN
Gewild of niet maar in Sluis liep ze ook Michael Yates tegen het lijf en het klikte. Samen gingen ze dan een deel van de wereld verkennen: “Al sailing” verduidelijkt Michael in twee talen en ze verbleven een tijdje in Australië waar de vader van Yates plus nog wat familie verbleef. Daar leerde ze ook de favoriete kroeg van zijn vader Sail & Anchor (Zeil, zeilen en Anker) kennen en na nog wat landen als Cambodja, Thailand en Vietnam aangedaan (gezeild) te hebben werd het tijd om de volgende professionele stap te zetten. Het werd de Veranda in Berchem. Marijke Van haecke: “ We hebben behoorlijk wat aan het interieur veranderd al staat de oude toog nog altijd waar hij altijd heeft gestaan.
Veranderd zijn wel de kleuren. Alles is nu donkerblauw in plaats van grijs, andere stoelen, de tafels zijn gezandstraald, de bestaande verlichting werd verwijderd en ook in de keuken werden er behoorlijke aanpassingen uitgevoerd. Maar we zijn tevreden met het resultaat.”
BIO
Op een bord tegen de muur staat ondertussen het menu al aangegeven en Michael wil benadrukken dat ze op zondagmiddag iets speciaals uit de hoed hebben getoverd. Dan worden er alle soorten vlees geroosterd en komen er drie gangen op tafel. Tussen 11 en 15 u is dat. Michael Yates: “Al ons voedsel is bio en dat heeft ook zijn weerslag op de prijs natuurlijk maar we hebben er bewust voor gekozen. Zoals we ook bewust gekozen hebben voor het oer-Engelse Fish and Chips (21 euro) en de al even oeroude Engelse terrines, Beef Wellington en Porterhouse Steak. Toch is er nog wat anders te beleven: vier, vijf vegetarische gerechten, snacks als Wagyu pastrami ( 12 euro) of kippenlever en kippenhartjes met basilicum op toast (10 euro) en een Sailmenu dat uit drie gangen bestaat en 55 euro kost.
Conclusie: “Maar onze formule is dat we die oude Britse klassiekers een modern tintje hebben gegeven, aangepast aan deze tijd maar wel met topproducten.”
SAIL & ANCHOR, Guldenvliesstraat 60 in Berchem, is open op maandag, donderdag, vrijdag en zaterdag van 17u tot 22u30 en op zondag van 11u tot 15u.
Huis Te Koop : Op de Cogels-Osylei 84 staat het huis te koop waar sinds enkele jaren een gynaecologiepraktijk is gevestigd. Het werd ontworpen door de lokale architect François Toen, die nog meer sporen heeft nagelaten in de wijk en de naaste omgeving ervan. (Marcel SCHOETERS)
De loopbaan van François Toen ging van start in 1895, maar je kan niet zeggen dat hij de Art Nouveau liefdevol heeft omarmd. Hij was trouwens drukker in de weer als bouwpromotor dan als architect. In die laatste hoedanigheid was hij vooral lokaal actief. Van zijn hand zijn onder meer de huizen Lange Leemstraat 262-270 en een groot deel van de Victor Jacobslei in Berchem. Zelf woonde hij in het zelf ontworpen huis in de Statiestraat 109, waar nu slagerij Imam is gevestigd. Op de Cogels-Osylei bouwde hij het huis op nummer 63 en de nummers 82 en 84. Het is dat laatste dat nu te koop staan. Het lijkt sterk op nummer 63. Het oeuvre van Toen bestaat voornamelijk uit eclectische of neorenaissancewoningen voor de gegoede burgerij. Nummer 84 dateert van 1905, zoals op de gevel staat aangegeven.
GERENOVEERD
Het huis, naast de vroegere apotheek, valt op omwille van het torso van een zwangere vrouw op de oprit. Dat herinnert aan het beroep van de huidige bewoner, gynaecoloog Johan Glories, die het van de ene praktijklocatie naar de andere heeft meegesleurd. Dat zal trouwens nu weer moeten het geval zijn.
Dr. Gooiris kocht het pand in 2011. “Ik nam het over van iemand die het op zijn beurt had gekocht in de periode 2008-2009 en het grondig heeft gerenoveerd. We hebben er zelf niets aan moeten doen, behalve schilderen”, zegt hij. Aanvankelijk had de gynaecoloog het Groen Kwartier op het oog, maar daar kon op dat moment niets zijn goedkeuring wegdragen, geeft hij toe. Dat is ondertussen anders en hij neemt weldra zijn intrek in een praktijkruimte aan het Hospitaalplein. In het hele huis zijn praktisch alle decoratieve elementen bewaard gebleven. In alle kamers tronen nog imposante schoorstenen. Deuren en plafondmoulures zijn nog intact. De benedenverdieping telt twee achter elkaar gelegen zitruimtes, die van elkaar te scheiden zijn via een schuifdeur. De derde kamer bereik je van de tweede zitkamer via een deur met originele glas-in-loodramen. Ze is ingericht als eetkamer. Het is een erg licht vertrek, dank zij de glazen koepel boven de eettafel. Ongetwijfeld heeft ook daar ooit een glas-in-loodkoepel gezeten.
ACHTERDEUR
De eetkamer is van de keuken gescheiden door een lagere muur. De landelijk ingerichte keuken dateert uit de renovatieperiode van de vorige eigenaar. Het fornuis, La Cornue, werkt op gas. Verder is alle moderne apparatuur aanwezig. De behoorlijk grote, zuidwest gerichte tuin –inclusief kippenhokmaakt een linkse knik naar de tweede toegang in de Guldenvliesstraat (jaja, dat poortje dat al enkele jaren scheef is gezakt en door een ingewikkelde constructie recht wordt gehouden). In de tuin vind je een overdekt terras en een waterpartij en achteraan een stalplaats voor tweewielers. Op de eerste tussenverdieping heeft de dokter zijn wachtkamer ingericht. Op het overloopje zelf, is er een toilet. De eigenlijke praktijkruimte bevindt zich op de eerste verdieping, in de kamer aan de tuinzijde. Ze staat in verbinding met een slaapkamer met en-suite badkamer (douche en wastafel).
STUDIO
Op de overloop biedt de deur tegenover de trap toegang tot een tweede toilet. Meer dan praktisch is de houten bergkast, waar de dokter momenteel zijn dossiers in bewaart. De tweede tussenverdieping is ingericht als slaapkamer. Eenzelfde kast als op de eerste overloop, vinden we op de tweede overloop, die ons brengt naar de master bedroom, aan de voorkant van het huis. Via een dressingruimte kom je dan in een tweede badkamer, met bad en Engelse douche en een dubbele wastafel. De zolderverdieping is momenteel ingericht als één grote ruimte. Ze is voorzien van alle loodgieterij om die om te bouwen tot een volwaardige studio.
Info:
Terreinoppervlakte: 235 m²
Bewoonbare oppervlakte: 319 m²
KI: 1068 euro
EPC: 282 kwh/m² - UC 481920.
Prijs: 890.000 euro
Het huis wordt verkocht door:
Metropoolimmo
Nassaustraat 1
2000-Antwerpen
03/ 30 30 242
info@metropoolimmo.be
Een mens moet het maar klaarspelen. Op een moment dat iedereen het erg vindt langer te moeten werken, het zestig jaar vol te houden in een marktkraam en dan nog niet willen stoppen. Dat is nochtans het verhaal van Lisette Van Hal (80), die sinds jaar en dag het fruiten groentekraam op de donderdagse markt open houdt samen met haar zonen Jurgen en Gunter. (Jörg PYL)
Een interview met een kranige tachtigjarige dame afnemen, leek een makkie, maar niets is minder waar. Ook de fotograaf kreeg te horen: “geen foto, mijn haar ligt niet goed.” “Interviews, neen, daar doe ik niet aan mee. “ Maar soms moet een mens een beetje doof blijven tegenover zoveel bescheidenheid en ja, stilaan lukte het. Een koffie gaan drinken ergens in een café op het plein, zat er echter niet in. “Mijn klanten moeten weten dat ik er ben”. Daar zat een kern van waarheid in en zo begint het gesprek tussen prei en knolselder, net vooraleer zij haar geboortedatum prijsgeeft, 29 maart 1936. Dan start Lisette Van Hal met een door haar strikt ingekorte versie van een bewogen levensverhaal. Alles komen wij niet te weten, dat laat zij duidelijk verstaan.
KRAAM Lisette Van Hal: ”Ik was eerst verloofd met mijn echtgenoot. Wij deden toen een leurtoer met groeten en fruit met een grote camion. We reden ermee rond in de Tweemontstraat in Deurne, aan het Sportpaleis en aan Schijnpoort. Nu zie je dat nog op den buiten met onder andere de vrachtwagens van Peeters-Govers, maar wij waren eerst. Toen ik twintig was zijn we daar begonnen met een kraam, want wij wilden niet hetzelfde doen als de ouders van mijn man, die ook leurders waren in groenten en fruit. Ik herinner mij nog mijn eerste markt op de Groenen Hoek hier in Berchem, ik had slechts een kist appels verkocht. Maar naar twee weken begon het te beteren en konden wij een vast cliënteel opbouwen.”
KINDEREN
Het gesprek wordt abrupt onderbroken, want
Lisette Van Hal vraagt een van haar trouwe klanten wat zij moet hebben. Dat zou nog een paar keer gebeuren alvorens zij uitverteld is.
Lisette Van Hal: ”Als kind heb ik ondanks de oorlog een schone jeugd gehad. De vader van mijn man was wel tijdens de oorlog krijgsgevangen geweest. Maar eenmaal getrouwd begon het harde werk. Ik heb negen kinderen gekregen. Zeven ervan zijn nog in leven, eentje is dood geboren en een verongelukt. Onze Joeri stierf in een verkeersongeluk toen hij zeventien jaar was. Hij was al bij mij op leercontract. Het was
zo een blije jongen. Hij zei altijd: ’mama, als ik achttien ben, moet jij niets meer doen.’ Het heeft niet mogen zijn. Bevallen dat was toen niet zo als nu, ik verkocht geen complimenten. Dat was bevallen en drie dagen later stond ik weer op de markt. Met Gunter en Jurgen, de twee jongsten sta ik nu alleen op de markt sinds mijn man op 28 maart 1999 overleden is.”
Zij onderbreekt even om haar waren aan te prijzen: ”Aardperen zijn goed voor alles, suiker, bloeddruk, cholesterol.” Zij begint ook nog een halve kilo af te wegen en heeft weer alleen oog voor haar klanten. Iets later vervolgt Lisette Van Hal: “Mijn oudste zoon heeft nu een groothandel, uiteraard in groeten en fruit. De twee volgende doen ook de markt met groenten. Mijn zoon Pascal is dokwerker. Alleen mijn dochter moet niet meer werken, zij is nog fotomodel geweest, maar dat is ook werk.”
- Waren je ouders ook Marktkramers?
Lisette van Hal: “Neen mijn vader was plafonneur.We waren van Beveren en de familie van mijn man van Antwerpen.”
- Heb je ons nog meer te vertellen?
Lisette Van Hal: “Ik heb van alles meegemaakt, veel miserie ook, maar dat is voor mij, dat is niet voor de markt en zeker niet voor de Gazet. Ik heb wel een hartoperatie gehad, ik heb nieuwe hartkleppen gekregen. Vijf weken ben ik thuis gebleven, dan ben ik mee naar de markt gegaan om te proberen of het ging. Ik heb wel niets zwaars opgepakt, maar het lukte. Ik heb altijd gaarne op de markt gestaan. Ik kan niet stil zitten. Ook nu nog en ik wil dat blijven doen. Als je mij ooit niet meer ziet, dan ben ik in de hemel.”
En weg is Lisette Van Hal naar de volgende klant. “Nu weet je genoeg”. Op “Over tien jaar staan wij hier terug” antwoordt ze terwijl ze al een pak wortelen pakt: “Misschien”.
Zoon Jurgen zegt nog stil tegen mij.” Vorige zaterdag op de Vogelenmarkt belt mijn moeder mij op: ‘Gaat het of moet ik tram naar ’t Stad nemen?’ met een betekenisvolle blik. We zullen haar hopelijk nog lang zien, want naar de hemel moet ze van ons nog lang niet vertrekken.
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
“Ik heb altijd gaarne op de markt gestaan.
Ik kan niet stil zitten. ”
Lezer Michel Michel De deyne, uit de Lange Leemstraat kent de wijk door en door en is tegelijk een boomspecialist. Als fervent fietser volgt hij ook al jaren met argwaan en kritische zin de ingrepen die
Opmerkingen i.v.m. geplande heraanleg :
1.Fietsostrade :
Waarom moet het fietspad overal 4m breed zijn? Uniformiteit?
Waar het kan, des te beter (Cuperusstraat)! Het eerder aangelegd fietspad versmalt tot 2,5m (wat al ruim comfortabel is voor een fietspad) ter hoogte van de Mercatorstraat richting Centraal Station!
Ter hoogte van het kruispunt Lange Leemstraat moeten een aantal bomen(3), waaronder 1 monumentale linde van meer dan 2m omtrek, opgeofferd worden.
Deze linde staat 20 cm in de weg om die 4m breedte te handhaven!
Met wat meer creativiteit en vindingrijkheid van een deskundige ‘groendienst’ kunnen deze bomen behouden worden door o.a. de fietspadbreedte aan te passen naar bv. die eerdere
2,5m(zie bijlage 1). Dit kan comfortabel en voldoende veilig ‘ingepast’ worden (zie fotobijlage A.) Temeer omdat er ‘nieuwe’ beplantingen worden voorzien in een ruimere plantstrook : om een boom te laten groeien zonder problemen voorzie je best grotere plantgaten dan de klassieke 1 kubieke metermaat bomengrond die meestal gebruikt wordt (bijlage 2)!
2.Kruispunt Lange leemstraat –Stanleystraat – Guldenvliesstraat:
Hier wordt de rijwegbreedte voor het autoverkeer enorm verminderd (-3.10m) tot 9.20m. (bijlage 2) Deze versmalling creëert een ‘bottleneck’- effect. Auto’s zullen hier onnodige files veroorzaken en het kruispunt blokkeren als trams (de extra lange trams meten 43 meter) geen vrije doorgang hebben aan verkeerslichten of mee in de autofile staan!
De bestaande tramhalte Lange Leemstraat tram 4 stadinwaarts is momenteel te kort. Trams blokkeren het zebrapad en het voorziene fietspad ter hoogte van de Van Luppenstraat. Hier is een heraanleg nodig!
Een verbreding van het voetpad tot 3.63m aan de huizenkant Stanleystraat heeft geen zin (zie hierboven versmalling rijwegbreedte), uitgezonderd voor horecazaken die mogelijk aan terrasuitbreiding denken.
Dikwijls staan er fietsen geparkeerd die de vrije doorgang van voetgangers belemmeren. Bijkomende fietsstallingen naast de inplanting van de velostandplaats aan de overkant van de straat zijn noodzakelijk. Omdat aan die kant heel wat voetgangersbewegingen gebeuren (velostand, richting Guldenvliesstraat – Trans-
de wijk onderging en ook bij deze heraanleg is hij in de pen gekropen. Tekst die als basis moet kunnen dienen om een volwassenen discussie op poten te stellen, zegt deze lezer. (SC)
vaalstraat en omgekeerd) is een voetpad of voetgangersruimte (zie fotobijlage B) wenselijk (De fietsostrade mag geen racebaan worden die je als voetganger niet mag/kan kruisen!).
Het voetpad op de hoek Stanleystraat – Lange Leemstraat is daarentegen veel te smal.
3.Kruispunt Van Luppenstraat – Lange Leemstraat
Fietsers zullen, ondanks het verbod, altijd via de Van Luppenstraat het kruispunt Lange Leemstraat – Cuperusstraat gebruiken omdat dit een logische kortere route is vanuit Berchem. Een beveiligde fietsoversteekplaats ter hoogte van Van Luppenstraat als verbinding met de fietsostrade vermijdt gevaarlijke verkeerssituaties ook voor fietsers komende uit de Lange Leemstraat (trams houden vaak onvoldoende afstand en rijden te snel!).
4.Kruispunt Stanleystraat –Cobdenstraat
Fietsers komende uit de Cobdenstraat gebruiken het fietspad in tegenovergestelde richting als ze links afslaan. Deze ‘verkeersovertreding’ kan je vermijden door de dubbele rijrichting voor fietsers in de Van Luppenstraat (zie punt 3 hierboven). Het volledig afsluiten van de Cobdenstraat verhindert ook het foutief getolereerd links afslaan van het autoverkeer op het kruispunt.
5.Kruispunt Stanleystraat – Zénobe Grammestraat
De Zénobe Grammestraat wordt als sluiproute gebruikt bij filevorming in de Stanleystraat en Boomgaardstraat (zie punt 6). De Stanleystraat als voorrangsweg inrichten is een mogelijkheid.
Aan de Klokstraat ontbreekt een zebrapad ter hoogte van het nieuw ingepland voetpad(zie bijlage 3).
Omdat het autoverkeer komende uit de Klokstraat onvoldoende zicht heeft op het kruispunt, zijn er in het verleden aanrijdingen gebeurd met fietsers. Ook hier is die rijrichting verbieden een optie.
6.Kruispunt Stanleystraat –Boomgaardstraat
Problematische verkeerslichtenregeling. Deze ‘recente’ verkeerlichten zijn oorzaak van ellenlange files en extreme luchtvervuiling in de Stanleystraat en Boomgaardstraat tijdens de spitsuren!
Voordien was het gemakkelijker de stad uit te rijden (met gevolg van sluipverkeer door Zurenborgwijk via de Guldenvliesstraat of Klokstraat)!
Het kruispunt(fietspad en voetpad) wordt telkens geblokkeerd door voertuigen die rechts willen afslaan vanuit de Boomgaardstraat(filevorming) en opnieuw voor de lichten staan op het kruispunt Statiestraat (richting Posthoflei – Singel)!
Voertuigen die links de Stanleystraat op willen, gebruiken soms de linkerkant(dus de tegengestelde richting) van de rijweg, wat tot gevaarlijke situaties leidt voor andere weggebruikers Voertuigen die uit de Stanleystraat naar rechts de Boomgaardstraat in moeten, verhinderen dan weer het doorgaand verkeer richting Posthoflei.
De Boomgaardstraat enkele richting maken richting Berchem, is weer een mogelijke uitweg (uitgezonderd busverkeer).
7.Kruispunt Stanleystraat – Statiestraat – Uitbreidingstraat
Problematische verkeerslichtenregeling!
Tijdens de ochtendspits wordt hierdoor het verkeer niet alleen op het kruispunt maar soms tot op de Singel gehinderd. Er is geen doorstroming van het verkeer stadinwaarts (met files en onnodige luchtvervuiling tot gevolg). Verbeterde situatie in ontwerp richting Cuperusstraat dank zij de splitsing van rijvakken! Nochtans staan hier opnieuw de verkeerslichten te dicht bij mekaar om een optimale verkeersdoorstroming te realiseren.
Aan de kant van de Uitbreidingstraat versmalt het nieuwe voetpad tot 1.80m. Vrij smal voor treinreizigers met koffers aan de hand die hier opnieuw de fietsostrade (tot 3m gereduceerd) moeten kruisen om het zebrapad naar het station te gebruiken(zie bijlage 4).
8.Algemene opmerkingen
Verkeersafwikkeling:
Het is duidelijk dat de heraanleg van de Stanleystraat – Cuperusstraat tbv de fietsostrade een verandering van verkeersstromen zal teweeg brengen. Daarom is a priori een verkeersstudie en/of –simulaties nodig om het effect op de algemene verkeerssituatie (ook in omliggende buurten) optimaal in te schatten!
Misschien het moment om ‘oude’ mobiliteitsplannen te actualiseren!
Het heeft geen zin om een fietsostrade te creëren om even later de ‘zwakke weggebruiker’ en het openbaar vervoer te immobiliseren door
een blokkade van files!
Het installeren van ‘intelligente’ verkeerslichten is daar onderdeel van!
Boombescherming:
Tijdens de werken zullen er ingrepen moeten gebeuren in zowel de ondergrondse en bovengrondse ruimte van de monumentale bomen.
Bij de vorige aanleg van de trambedding werd bv. de wortelzone ondeskundig ingekort en werden er (niet zonder buurtprotest) al enkele bomen geveld. Ook deze keer zal er langs de straatkant een nieuwe bedding moeten aangelegd worden tot op een zekere diepte en in die specifieke wortelzone. Daarom moeten alle beschermende maatregelen en methodes worden opgenomen in het bestek. Er kan dan best een erkend boomdeskundige aangesteld worden – die ‘onze groendienst’ beslist in huis heeft –om ter plekke de gang van zaken minutieus op te volgen.
Naast het maken van schitterende plannen is Ringland ook meesterlijk in het mobiliseren van sympathisanten. Twee maand na het publiceren van hun plan wisten ze al 10.000 mensen te verzamelen op het Ringlandfestival met optredens van ruim 30 artiesten boven op het
Zo een Ringland@home kun je nog best omschrijven als een Tupperwareparty voor activisten. Je verzamelt bij je thuis een aantal geïnteresseerde of sceptische vrienden en kennissen. Ringland stuurt een vrijwilliger met kennis van zaken die het concept uitgebreid komt toelichten met studie- en kaartmateriaal. Na de presentatie kun je nog uitgebreid vragen stellen en discussiëren in een relaxte omgeving. Op 16 maart organiseerde mijn ex-buurvrouw Christine Castille zo een avond en ik mocht ook komen als ik er een stukje over maakte voor de krant.
Tegen 20 uur waren er een vijftiental mensen opgedaagd, overwegend dertigers en veertigers. We werden vergast op een hapje en een drankje en daarna gaven twee vrijwilligers van Ringland een heldere en zeer visuele powerpointpresentatie over het project. Het is niet doenbaar om die in dit artikel volledig aan bod te laten komen. Daarvoor zou zowat heel deze krant nodig zijn en we zouden hem nog in kleur moeten laten drukken ook. Ik verwijs daarvoor graag hun uitstekend gemaakte website en hun publicaties.
Wat mij vooral opviel, is hoe doordacht het allemaal is. Het gaat veel verder dan gewoon een dak over de Ring, het is een volledig uitgewerkt concept voor de globale mobiliteit in Antwerpen. Ze doorprikken dan ook moeiteloos de recuperatiepoging van de Oosterweelverbinding, die nu ook willen gaan overkappen waar het mogelijk is en als er nog wat geld overblijft.
Het basisconcept is het uit elkaar halen van de lokale en doorgaande verkeersstromen. Dat leidt tot veel minder weefbewegingen in het verkeer en een veel gelijkmatiger snelheid, wat tegelijk de verkeersveiligheid, de luchtkwaliteit en de capaciteit verhoogt. Volgens het mobiliteitsbureau Vectris levert dat op het drukste deel van de Ring een capaciteitswinst op van 50% terwijl ‘Oosterweel’ louter de files stabiliseert. Dat maakt de derde Scheldeverbinding veel minder urgent. In de visie van Ringland komt die pas op de vijfde plaats.
PRIORITEITEN
Op de eerste plaats komt voor hen het beter benutten en ontsluiten van de Liefkenshoektunnel voor het vrachtverkeer, op de tweede plaats komt de aanleg van de A102, de verbinding van de E313 naar de A12 en E19 richting Nederland. Op de derde plaats wordt de Ring aangepakt met het eigenlijke Ringland. Op de vierde plaats wordt de infrastructuur op Linkeroever aangepast (de linkse opritten en de steile helling vanuit de Kennedytunnel richting Gent die voortdurend voor bottlenecks zorgen). Pas als dat allemaal gerealiseerd is, heeft het volgens Ringland zin van te denken een een derde Scheldeverbinding, maar dan is er voordien al een verbetering van de mobiliteit gerealiseerd die veel groter is dan er met Oosterweel kan gehaald worden.
Ringland staat ook zeer sceptisch tegenover de overkappingsplannen van Oosterweel. Wat nu voorligt, is niet enkel veel duurder omdat er veel grotere overspanningen nodig zijn dan in de plannen van Ringland. Het vergt ook een zeer rekkelijke interpretatie van de Europese Tunnelrichtlijn terwijl de Ringlandplannen probleemloos beantwoorden aan de strenge vereisten inzake het transport van gevaarlijke stoffen.
dak van de Craeybeckxtunnel. Het jaar daarop waren het er 20.000. Twee maal lieten ze de Roma vol lopen en op 25 april is het weer zo ver. Intussen hebben ze er nog wat nieuws op gevonden: Ringland@home.
(Luc PANDELAERS)Ringland wijst ook op de unieke mogelijkheden die het project biedt voor de verdere stadsontwikkeling. Antwerpen krijgt hiermee niet alleen een groene long met de oppervlakte van een paar honderd voetbalvelden. Er komt ook plaats voor 10 nieuwe woonwijken met in totaal ruim 16.000 woningen. Dat volstaat om de verwachte bevolkingstoename in Antwerpen tussen 2020 en 2030 op te vangen. Die nieuwe inwoners krijgen ook recht op een gezonde leefomgeving. Volgens een studie van VITO krijgen 350.000 Antwerpenaren en 350 scholen met Ringland een aanzienlijke verbetering van de luchtkwaliteit.
KOTERIJEN
Ik zou kunnen blijven citeren uit wat me die avond aangereikt werd, maar laat ik volstaan met te zeggen dat ik achterbleef met een gevoel van zowel verbijstering als bewondering. Verbijstering omdat een aantal overbetaalde ingenieursbureaus jarenlang tientallen mil-
joenen belastinggeld hebben opgesoupeerd om dan op de proppen te komen met iets wat je enkel maar kunt omschrijven als koterijen aanbouwen aan een bestaande ruïne. Bewondering anderzijds voor actiegroepen die er in slagen van out of the box te denken en met heel nieuwe ideeën komen.
Eerst Ademloos en Straten-Generaal die vakkundig de Lange Wapper torpedeerden. En daarna Ringland dat opeens een plan naar voren bracht waarvan iedereen zich meteen afvroeg waarom niemand daar eerder opgekomen was. Bewondering ook voor die actiegroepen omdat ze de energie en de volharding vinden om de mensen voor hun ideeën te blijven mobiliseren en via crowd funding meer dan 100.000 euro bij mekaar krijgen om hun plannen te laten toetsen door gerenommeerde studiebureaus en universiteiten.
VERBIJSTERING
Verbijstering dan weer omwille van overheden
die zich krampachtig blijven vastklampen aan “beslist beleid” en vooral gauw gauw een paar voldongen feiten willen creëren om elke andere oplossing af te blokken. Zowel het stadsbestuur als de Vlaamse regering moeten eindelijk eens gaan beseffen dat ze met Oosterweel de leefbaarheid in Antwerpen blijven hypothekeren en dat zelfs na de werken Antwerpen binnen luttele jaren opnieuw een nachtmerrie wordt voor wie er doorheen moet.
Als ze daarentegen kiezen voor Ringland kunnen ze Antwerpen optillen tot het iconische niveau van steden als Kopenhagen of Freiburg. Laten we hopen dat de schaduw van de gemeenteraadsverkiezingen de twijfel over “beslist beleid” snel doet toeslaan. Wij spreken alvast af in de Roma op 25 april. Wel snel reserveren op de website www.ringland.be want het aantal plaatsen in beperkt!
Ook wie zelf een Ringland@home wil organiseren kan alle informatie terugvinden op de website.
Het bestond al een tijdje met een klein brandend pitje maar nu is de socio-culturele poot van de sp.a “Curieus” van plan om in de wijk op regelmatige basis naar buiten te komen. Een eerste keer zal dat gebeu-
De initiatiefnemers maken zich sterk dat er wel degelijk interesse is voor gespreksavonden als deze als die maar interessant genoeg zijn. In het verleden had de socialistische beweging een vaste stek De Ram, in de Ramstraat, waar dergelijke evenementen werden georganiseerd. Toen nog onder de leiding van schepen Julien De Meyer, die er ondermeer een koor stichtte en debatavonden organiseerde. Nu wil men de draad weer oppikken met een concept dat heel nauw bij de wijk aansluit en “Curieuze Gesprekken” wordt genoemd. Gespreksavonden over ruime maatschappelijke thema’s maar altijd moet er een band met de wijk zijn. Door bvb sprekers te vragen die een band met de wijk hebben.
BALKAN
De eerste avond gaat door op 19 mei, in de Zurenborger, met als 'hoofdspreker' Patsy Sörensen, en als 'touch Zurenborg' Lien Van de Kelder plus een nieuwe wijkbewoner Gordan, die een pakkende persoonlijke getuigenis brengt over zijn eigen vlucht uit de Balkan. Het thema zal dus zijn 'vluchtelingen'. Bedoeling is dat er per jaar 2 à 3 keer zo'n avond georganiseerd wordt Toch nog enkele vragen voor Matthieu Marin, drijvende kracht en mede-organisator. Hij kent de wijk, want hij woont in de Grote Beerstraat en is bestuurslid van de sp.a-district Antwerpen.
-De Ram is jaren geleden al verdwenen en was er nog maar weinig te merken van de socio-politieke initiatieven in de wijk. Hoe kwam dat eigenlijk?
Matthieu Marin: "Het eerlijke antwoord is: geen idee. Ik heb over de Ram horen spreken, maar toen ik zes jaar geleden in de wijk kwam wonen was dat al eventjes weg. Ik vermoed dat dit te maken heeft met een veranderende samenleving, mensen hebben geen boodschap meer aan bijvoorbeeld verzuilde zangkoren. Ze willen gewoon tot een fijn koor behoren, met fijne mensen, los van een bepaalde kleur. Dat is trouwens ook het opzet van deze gesprekken: er zal wel altijd een progressieve en maatschappelijke insteek zijn, maar Curieus doet aan cultuur, niet aan politiek. De ambitie is om mensen een fijne en interessante avond te bezorgen en mensen samen te brengen."
-Hoe zijn jullie dan plots op het idee gekomen om de draad weer op te pikken?Is er ondertussen een nieuwe generatie die aan de kar wil trekken?
Matthieu Marin: “Goh, de draad weer oppikken... Zo voelt het voor Yves Beaurain ,medeorganisator, en mezelf niet aan. We zien het eerder als iets nieuws. Het was pas toen we naar Chris Anseeuw en Dirk Van De Poel stapten met het idee dat we vernamen dat er vroeger ook al iets bestond. Ze was trouwens meteen enthousiast."
"Het idee ligt in deze wijk voor het rapen: het is een boeiende wijk met geëngageerde en interessante mensen. Waarvan ik vermoed dat ze bereid zijn om 's avonds uit hun zetel te komen en tijd vrij te maken om aan zo'n gespreksavond deel te nemen. Dat hoop ik te durven afleiden uit het feit dat er zoiets als de krant van Zurenborg kan bestaan. Je ziet het ook gewoon als je door de wijk wandelt, aan al die affiches die voor de ramen hangen."
-Jongeren zouden geen interesse meer hebben in politiek, ze bereiken blijft aartsmoeilijk blijkt af en toe. Denken jullie de opgroeiende generatie warm te kunnen maken voor een avondje zonder facebook, gsm, tablet, telefoon en televisie?
Matthieu Marin:
“Voor de duidelijkheid: we richten ons op jong én oud. Maar ik geloof niet dat jongeren geen interesse meer zouden hebben in de maatschappij om hen heen. In tegendeel, de laatste jaren neemt die interesse volgens mij zelfs toe. Alleen beleven ze dat anders. Je kan ook via je tablet en facebook heel maatschappelijk bezig zijn. Het zijn trouwens niet enkel jongeren die hun maatschappelijk engagement anders
ren op 19 mei met een gespreksavond waaraan Patsy Sörensen, Lien Van de Kelder en een nieuwe wijkbewoner, een vluchteling, zullen deelnemen. (Swa
beleven, dat is voor de meesten zo. Ze doen dat wat individueler dan vroeger, en met nieuwe technologieën, maar heel veel mensen zijn op hun manier wel met iets bezig. Dat zie je trouwens heel goed in jullie krant. Het is toch onvoorstelbaar wat je in Zurenborg, een zakdoek groot, allemaal terugvindt van engagement. Het komt erop aan dat die mensen elkaar leren kennen. Dat kan online, maar wij hopen dat dat in levende lijve kan gebeuren tijdens onze Curieuze gesprekken. Als mensen na zo'n avond wegwandelen en hun interessante buren weer wat beter hebben leren kennen, dan zijn wij al heel tevreden!"
COLLIER)
-Staan er al andere thema’s op het programma?
Matthieu Marin: “Ja, al wel wat in het achterhoofd, zoals iets doen rond de media, of rond een 'moeilijk' thema als burgerschap. Maar niets ligt vast. Want wat ons helemaal fijn zou lijken, is dat we suggesties voor nieuwe thema's en sprekers vanuit de wijk zouden krijgen, van andere bewoners. Tenslotte kennen zij de wijk en hun buren het beste!"
-Veel succes toegewenst
Maandag 7 maart is een gedenkwaardige dag geworden voor de Stierstraat, want de bewoners van die straat zijn een hele dag Rotterdammers geweest. Niet dat zij daar voor gekozen hadden, maar door het simpele feit dat de filmwereld de Stierstraat tot Rotterdams gebied had uitgeroepen, tot rampengebied, als we het goed hebben begrepen. Die dag werd namelijk een deeltje opgenomen van de zesdelige Belgisch-Nederlandse (VRT Eén-EO) fictiereeks “Als de Dijken Breken” en zoals iedereen weet breken de dijken in de Stierstraat al vele honderden jaren niet meer. Maar terug naar de maandag.
In de straat die uitkomt op de Dageraadplaats (Moeskop), werden dagen op voorhand borden geplaatst die aankondigden dat er op die dag een parkeerverbod was en elk pand kreeg ook nog eens een briefje in de bus. En toch, toch moest de politie die morgen uitrukken om op zoek te gaan naar bestuurders die dachten dat het over een andere straat of dag ging. Het onvermijdelijke gebeurde dan ook: takelwagens en wegslepen maar. Daarna was het de beurt aan de stoet lichte vrachtwagens van de “crew”.
Godbetert, een heel klein fabriekske bijeen. Jongens, meisjes, acteurs en actrices. Cameramannen in hoogtewerkers, kleedsters en schminksters, kapsters, regisseurs, klankmensen met hun vreemde apparaten en ga zo maar door. Nu wil het toeval dat
Hans Herbots, de man die het geheel regisseert, zelf in de Stierstraat woont en die had op voorhand aan wat bewoners gevraagd of ze hun medewerking wilden verlenen. Omdat we even toevallig die dag op straat liepen zegden we toen volmondig “ja”.
Het was simpel: door het raam op onze tweede verdieping zou een actrice hangen die iets naar andere mensen zou roepen omdat de straten na de watersnoodramp onder water stonden. Simpel. En zo gebeurde ook. Vriendelijk en onder de indruk van het “leuke plein” begon de actrice aan een rondje wachten dat uren zou duren. Maar ze had ook snel door dat uit het raam gaan hangen niets voor haar was, te eng en te hoog. Geen nood, er werd een veiligheidsman opgetrommeld die met een sterk touw en wat “sergeanten” aan de deurstijl de actrice een soort veiligheidsriem aanbond die langs de voorkant niet te zien was, maar langs de achterkant het beeld van de legendarische sketch “den draad” opriep. Maar alleen wij hebben dat gezien. Gelukkig voor de Nederlandse Roosmarijn Luyten (“Ik speel vooral in het theater) die zo’n elvendertig keren “Ze zeggen al dagen dat je water in huis moest halen, waarom heb je daar niet naar geluisterd?” riep naar de onzichtbare 78-jarige Aart Staartjens (bekend van de jeugdreeks Ome Willem), die dan weer enkele huizen verder uit een raam te zien was. Alles verliep vlotjes. Geen geschreeuwde bevelen, geen kwaaie vloeken, geen gedonder en dat had ook veel te
maken met het weer dat meezat. Op enkele ogenblikken hagel na bleef het droog en kon er gestaag verder worden gewerkt. Zo werd er getimmerd aan een stuk boom die mobiel moest worden en tot mijn grote verrassing zag ik dan ook een boom voorbij mijn venster bewegen. Een beeld dat je zelden in je leven op je netvlies krijgt. Gewerkt werd er ook aan een vlot want we waren het haast vergeten, heel onze straat was helemaal overstroomd door de zondvloed zodat de mensen geen kant meer opkonden. Overstroming? Waar? Dat water werd er later via speciale effecten ingebracht, werd me verzekerd. Zoals nog een aantal van die dingen via speciale effecten de kijker zullen moeten boeien. Maar daar was nu uiteraard niets van te merken. De opnamen volgden elkaar in een gestaag tempo op. Tot grote vreugde van de opnameleiding omdat ze “zelden zo weinig problemen in een straat hebben gekend als hier. Het was in Antwerpsen wel eens anders.”
Het werd een uur of vijf en de zon maakte zich stilaan op om te verflauwen en helemaal te verdwijnen. Maar er was nog geen sprake van stoppen. Mensen liepen met koekjes, broodjes, hapjes in de mond over en weer. Massa’s kabels werden opgerold, kisten gevuld, maar er volgde nog een laatste inspanning. Een opname schuin tegenover mijn deur waar aan de voordeur een enkelhoog zwembad werd gemaakt en waar een klein meisje aanklopte aan de nu
Antwerpse, straks Rotterdamse, voordeur. In de gietende regen wordt die deur dan geopend door Aart Staartjes en kan het kleine meisje in alle nattigheid naar binnen. Daar hebben we bij nodig: een regenmachine, een soort plonsbad en iemand die met een verkeersbord in het water staat te wiebelen om toch maar wat golfjes te zien. En de regenmachine natuurlijk want het bleef voor één keer droog. Een regenmachine: een simpel systeem waarbij via een dikke brandslang water naar een sproeier wordt gebracht die in de lucht wordt gestoken en behoorlijk wat liters water naar beneden laat komen. Op tijd wegwezen was dus de boodschap. Zoals altijd moest het allemaal een aantal keren opnieuw worden gedaan vooraleer de regisseur die zelf in de gang alles van nabij volgde, helemaal tevreden was. En dan volgde nog het vlot waar behoorlijk wat werk aan verricht werd. Een paar deuren vastgesjord op ijzeren tonnen en klaar is de handel. De jonge cameraman moest zich dan in bochten wringen maar blijkbaar lukte het allemaal wonderwel. Ondertussen zijn de mensen op ons tweede verdiep verdwenen en is er van de hele crew niemand meer te zien. Het is een lange werkdag geweest voor hen en nu wachten er hen nog twee werkdagen in het al even zwaar getroffen Oostende. En wanneer krijgen we het resultaat nu echt te zien? Stomweg vergeten te vragen, omdat we te druk bezig waren met water hozen na die verschrikkelijke dijkbreuk.
(Swa COLLIER)
M I D D E N P A G I N A
ROMA 29 APRIL
Zelfs Rocco Granata komt naar de Roma om muzikaal eer te betonen aan de grootste Vlaamse volkszanger want zo mogen we de Wannes wel noemen. Op vrijdag 29 april zal namelijk heel de avond in het teken van Wannes staan want er is niet alleen een biografie die wordt voorgesteld, er zijn flamencomuzikanten, jazzmensen en gewoon muzikale vrienden. En dat allemaal op de dag dat De Meester 79 jaar geworden zou zijn. Mooi is dat. (SC)
-Wannes - Hier is hem terug Boekvoorstelling en concert Vrijdag 29 april om 20u30 in De Roma Op de dag dat hij 79 moet worden, staat Wannes op uit zijn graf en komt hij in vele gedaanten naar De Roma om zijn biografie Wannes
- Hier is hem terug (uitgeverij EPO) voor te stellen. Muzikale vrienden zijn alvast zijn geliefde zanggroep Water & Wijn die zijn traditioneel repertoire zal laten klinken. Met Flamenco Doble maakt hij een laatste reis langs de rand van zijn flamencoparadijs. Bob De Moor leest daarbij fragmenten uit brieven van Wannes. Flamencogitarist Michel Gillain begeleidt samen met de nyckelharpa van Ann Heynen (dochter van wijlen Walter Heynen) de zangers Marc Hauman en Antonio Paz. Hans Mortelmans maakt met Dree Peremans jr. en contrabassist Chris Mentens een uitstap naar de jazzy achtergronden van Wannes. En in 'De Volgende Stroof' maken Marc Hauman, accordeonist Bernard Van Lent en biograaf Dree Peremans sr. een diepe buiging voor de meester die al dit moois heeft voortgebracht. Eerder hebben zij met zijn drieën al het Groot Liedboek van Wannes verzorgd en ze kennen zijn repertoire als hun broekzak. Voor de gelegenheid hebben
Marc en Dree hun pennen in de beste inkt gedoopt en met de nodige eerbied een paar coupletten toegevoegd aan het universum van de grootste Vlaamse volkszanger aller tijden. Tot slot komt ook Rocco Granata Wannes eren met zang en accordeon.
-Comedy Against Poverty
Benefiet met Nigel Williams, Kamal Kharmach, Farah Bouguerra, Johan Petit en Arbi El Ayachi
Zaterdag 14 mei om 20u30 in De Roma
Vorig jaar vond voor de eerste keer Comedy Against Poverty in De Roma plaats. Het werd een succesvolle en komische benefietavond. Er werd veel gelachen én er werd 6.000 euro opgehaald voor de armoedeorganisatie Al Ikram uit Borgerhout. Voor de tweede editie plukken we opnieuw de beste comedians uit de Vlaamse comedyscene: Nigel Williams, Kamal Kharmach, Farah Bouguerra en Johan Petit. Arbi El Ayachi (Hakims of Comedy) is de ceremoniemeester. Deze avond geniet de steun van het district Borgerhout.
Comedy Against Poverty is een benefietactie met als doel mensen te helpen hun leven weer op de rails te krijgen. De opbrengsten zullen integraal gebruikt worden als ondersteuning om minderbedeelden te begeleiden om terug op een autonome manier te
functioneren, via onder andere juiste scholing, huisvesting, administratieve begeleiding en taalcursussen.
Armoedeorganisatie Al Ikram bekommert zich al jaren om dak- en thuislozen en mensen in armoede. De organisatie helpt op dit moment meer dan 1.800 gezinnen aan voedsel en kleding. Door de grote stroom vluchtelingen is het aantal gezinnen dat hulp nodig heeft de afgelopen maanden fors toegenomen. Naast voedselpakketten en kleding, kunnen mensen in armoede bij Al Ikram terecht voor sociale bijstand.
Al Ikram heeft ondertussen onderdak gevonden in de oude pastorij op het Laar. Nordin Cherkaoui en zijn team van vrijwilligers hebben eindelijk een deftige plek gevonden om hun werking verder uit te bouwen. De stad en het district kwamen financieel over de brug en De Roma zorgde voor logistieke hulp. Op 7 april vindt de officiële opening plaats in aanwezigheid van schepen Philip Heylen en districtsschepen Luc Moerkerke.
-Zuidcafé - Dis-moi wie ik ben
Een voorstelling van tarsenaal en Gen2020 met nabespreking
Dinsdag 14 juni om 20u30 in De Roma
Op zoek naar identiteit (deed u dat al eens?) komen twee Vlaams-Afrikaanse actrices met een pak vragen waarop ouderen nauwelijks een antwoord hadden. Fictie loopt doorheen de feiten en omgekeerd. Clichés, onzekerheid en een sterk verlangen geven Aïcha en Aminata de kans hun eigen verhaal te maken. Transnationalisme, identiteit, rouw in een even grappig als pijnlijk zelfportret. Een golf van doordenkers doet hen mèt ons in de spiegel kijken op de tonen van The Supremes: In the name of love. Nabespreking met Dirk Geldof, socioloog en auteur van Superdiversiteit, hoe migratie onze samenleving verandert. Gastheer is Paul Schrijvers.
Het Zuidcafé is een initiatief van OxfamWereldwinkels, 11.11.11, Broederlijk Delen en Vormingplus i.s.m. Mo*Magazine en De Roma, met de steun van de Provincie Antwerpen.
De kalender die je op deze pagina’s vindt, toont slechts een greep uit het grote podiumaanbod. Met deuren die bijna 7 dagen op 7 openstaan voor het publiek, is het een onbegonnen zaak om het volledige programma op te sommen.
Wil je bovendien alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA?
Surf naar onze website of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan.
Info & tickets: www.deroma.be 03 600 16
Ticketbalie: Turnhoutsebaan 329 Borgerhout
Zaal: Turnhoutsebaan 286 Borgerhout
Draakstraat
Zurenborg, meer dan de Cogels-Osylei. Dat is de toepasselijke naam van de nieuwe wijkwandeling die Antwerpen Averechts heeft uitgestippeld. De Gazet trippelde mee in het spoor van gids Walter De Ley. Anderhalf uur later en zowat 2 kilometer verder is onze wijkkennis weer helemaal bijgespijkerd.
Café Stanny is het ietwat verrassende vertrekpunt van de nieuwe Zurenborg-wandeling van Antwerpen Averechts. De organisatie heeft een patent op atypische stadswandelingen door minder toeristische wijken van de Scheldestad, zoals Borgerhout en Antwerpen-Noord. Dat de Zurenborg-wandeling aan een café start, is geen toeval, volgens Walter De Ley. “Iedereen kent Zurenborg als een wijk met prachtige huizen. Maar de oorspronkelijke woonfunctie is ondertussen aangevuld met heel wat horeca. Zurenborg is vandaag synoniem met gezellige cafeetjes en eethuisjes. Vandaar de keuze voor café Stanny als vertrekplaats.”
KRUISPUNT
Of de Stanleystraat wel degelijk in Zurenborg ligt? Zeker weten! Walter haalt de oorspronkelijke wijkplannen er als bewijs bij. “Dit is een interessante plek die lééft. Ik zie het als een kruispunt naar het Groen Kwartier. Hier staat ook de eerste overschilderde elektriciteitscabine van de stad. Het saaie grijs maakte plaats voor een kleurrijk tafereel met exotische planten en ara’s. Even verderop zie je een graffitiwerk dat reclame maakt voor Assasin’s Creed, een computergame.“
We lopen de spoortunnel in die leidt naar de Gulden Vliesstraat, beter bekend als De Brug der Zuchten. De tunnel of brug, het is maar hoe je het bekijkt, heeft zijn bijnaam te danken aan een felle regenbui die de straat blank zette. Allemaal goed en wel, maar wat mij betreft is de Venetiaanse tegenhanger nét iets eleganter. Even verderop houden we halt bij de moestuin op het braakliggend stuk terrein aan de Gul-
den Vliesstraat. De 40 groenbakken liggen er in afwachting van het zaaiseizoen troosteloos bij. “Bewoners telen hier hun biologische groentjes”, legt Walter uit. “Deze bakken brengen mensen samen.” Maar de spoorwegen willen deze lap grond verkopen en dan krijgt het stuk grond de bestemming “wonen”. De kans dat deze wijkmoestuin verdwijnt is dan ook niet gering maar ondertussen komt het verzet stilaan op gang. De wandeling neemt een verrassende wending. We volgen een smal steegje dat pal naast het spoor loopt. Aan het einde van het pad staat een muur met een deur. Wanneer we die open doen, wandelen we pardoes de Klokstraat in. Heel wat mensen schijnen deze “shortcut” naar het station te gebruiken. We houden halt aan het voormalige pakhuis van Arthur Pierre, een internationaal vermaard verhuisbedrijf. Vandaag hebben hier bedrijven van divers pluimage onderdak gevonden. Naast televisiemakers Sputnik Media huist hier o.a. Vormingplus, een kinderdagverblijf en een ontwerpbureau.
KASSEIEN In de Gulden Vliesstraat dokkert een fietser over de kasseien. “Erg moedig”, mijmert Walter. “Deze straat verdient beter. Beeldhouwer Josué Dupont heeft hier nog gewoond, hij stond vooral bekend voor zijn dierensculpturen. In het voormalige atelier van de kunstenaar vind je vandaag Satelliet, een groothandel in horecameubelen.” We lopen langs Studio Zoo, de voormalige pop-upstore van Véronique Leysen, thans bekend van haar koffiehuizen aan de Cogels-Osylei en de KBC Boerentoren. Leuk
weetje: aan zowat alle Zurenborgse straten met een scherpe hoek stond er volgens Walter vroeger een benzinestation.” Dat vergemakkelijkte het in- en uitrijden…” Waar vroeger Verven en Borstels en daarna ondermeer Veranda was, is nu Sail & Anchor, een op en top Brits restaurant, indeed!
LOTTI
Net voor we de Cogels Osylei opdraaien, houden we even halt bij het Ryckaertplein. Walter heeft het onder meer over Antwerpen X, het postsorteercentrum dat amper 5 (vijf!) jaar in gebruik is geweest. Het onding ligt ondertussen tegen de vlakte, de eerste nieuwbouw staat al overeind. Volgens Walter is deze plek dankzij zijn grote bereikbaarheid een topligging in wording.
Op een drafje gaat het door de Cogels Osylei, de meest bekende straat van Zurenborg. Vandaar dat we besluiten er niet al te veel tijd in door te brengen. Walter geeft wel nog even mee dat huis de Zonnebloem ooit het eerste magazijn van de toenmalige verfhandel Tony Mertens was, vandaag een bekende interieurketen met een zestal vestigingen. Onze volgende stop is de hoek van de Velodroomstraat en de Generaal Capiaumontstraat. Rond 1910 moesten hier vier indrukwekkende huizen worden eergepoot, op elke hoek één. De vier woninggroepen zouden worden genoemd naar de vier elementen: De Aarde, Het Water, De Lucht en Het Vuur. Uiteindelijk werden enkel De Aarde en Het Water afgewerkt. De Eerste Wereldoorlog stak stokken in de wielen en De Lucht en het Vuur werden niet
gebouwd. Pas in 1991 kregen deze hoeken een nieuwe invulling, waarbij de oorspronkelijke namen weren gehandhaafd. Anno 2016 is van de twee overige alleen De Aarde intact gebleven. Het huis is de woonplaats van Zurenborg’s bekendste inwoner. “Heel wat mensen willen weten waar Helmut Lotti nu precies woont. Die vraag krijg ik voortdurend.”
We draaien de Pretoriastraat in en houden halt bij residentie Belle Epoque. Het nieuwbouwproject verrees op de resten van het vroegere depot van brouwerij Campina. Een klein plakkaat in de muur verwijst nog naar dat verleden. Even verderop heeft Walter het over een ander recent appartementsgebouw, gekneld tussen de Grote Hondstraat en de Draakstraat. Walter, zelf architect, toont zich onder de indruk. “Knap hoe men hier twee belendende woningen in twee verschillende straten heeft omgetoverd tot zes appartementen met een binnenplaats.”
Via Koek & Zopie, ondertussen van uitbater en naam veranderd, en de Spindokter belanden we op de Dageraadplaats, terminus van onze wandeling. Hier wacht ons een laatste verrassing. Walter diept een tiental zwart-witfoto’s op uit zijn tas. Het gaat om portretten die hij in 1975 zelf gemaakt heeft van het plein. Door de foto’s naast elkaar te leggen, krijg je een 360° graden beeld van hoe het plein er 40 jaar geleden bij lag. Een mens zou van minder nostalgisch worden. Al was vroeger alles zeker niet beter. Dat Koning Auto al lang niet meer welkom is op de Dageraadplaats, mag je gerust vooruitgang noemen…
Tijdens de stadswandeling namen we Louay
Dabous (22) mee op sleeptouw. Louay studeerde media in Damascus en werkte als vrijwilliger voor de Rode Halvemaan. Hij postte foto’s van het Syrische conflict op Facebook. Louay woont ondertussen zes maanden in België en studeert ijverig Nederlands. Wij vroegen hem foto’s te nemen van de wandeling.
“Of ik de wijk ken? Zeker, mijn dokter woont hier, al heb ik nog niet de tijd genomen om de buurt grondig te verkennen. Mijn eerste indruk is dat Zurenborg erg gezellig is. De huizen zijn hier erg groot, ik kan moeilijk geloven dat er maar één gezin in woont. Wat jammer dat er in de jaren zestig en zeventig zoveel mooie huizen vernield zijn. Ik begrijp wel dat mensen moderne appartementen willen, maar het is zonde dat daar waardevolle woningen zijn voor moeten sneuvelen. Verder was ik erg onder de indruk van de Cogels-Osylei: zo mooi! Jammer dat we er niet langer hebben stilgehouden. De Dageraadplaats is superleuk. Kan je hier binnenkort op groot scherm het EK voetbal volgen? Geweldig is dat. Ik kom zeker kijken!”
Op maandag 7 maart was er plotsklaps behoorlijk wat opwinding in en om de Dageraadplaats toen bleek dat er daar een vliegtuig was geland, aanbeland. Het stond midden op het plein. Een echt vliegtuig met staart en
En dat klopt want ineens stonden daar zo’n twintig ukjes, allemaal hand in hand. Het derde kleuterklasje, zo bleek, die allemaal betrokken waren bij een project “vliegen”. Navraag bij de begeleidende juf leerde dat ongeveer de helft van deze vrolijke bende al eens in een vliegtuig gezeten had. Maar een mooie zweefvlieger van vijftien meter als deze hadden ze nog nooit gezien. Zo eentje waar je moet liggen achter het stuur maar waar zit die motor nu? Die was er wel degelijk want deze Pipistrel kan zelf opstijgen en
vleugels, glimmend wit. Maar het was niet geland, het was daar gezet en het wachtte op kinderen van de school De Dageraad die alles aan het leren waren over vliegen. (Swa C)
heeft daarvoor bovenop de romp een propeller ter beschikking die op het gepaste moment naar binnen klapt.
WONDER Ze konden er maar niet genoeg van krijgen. Zeker nu ze één voor één in het toestel mochten gaan zitten. Eerst keurig in de rij gaan staan natuurlijk maar daar was dan weer de ietwat strenge stem van de juf voor nodig. Marcel en Stijn Verhulst hebben kinderen en kleinkinderen op
school en daarom kwamen ze ook met plezier samen meet het toestel naar hier. Zij zijn ook de “piloten” die de kinderen in en uit het vliegtuig helpen. Zijn zij ook “geland” met dit tuig want dat moet geen lachertje zijn met dat net boven het plein? Neen, natuurlijk niet, zeggen de twee aan een nieuwsgierige voorbijganger. Stijn Verhulst uit de Dodoensstraat: “Kijk, daar die witte koker op wielen, daar steken we dat vliegtuig in want de vleugels kunnen er af en op minder dan vijf minuten steekt dat daar allemaal in en kunnen
Fotograaf Ludo Slabbaert (Antwerpen 1950) is een groot anglofiel en reist al jaren rond in het Verenigd Koninkrijk. Hij geraakte er gefascineerd door de Engelse pieren, die soms honderden meters lange constructies waarmee de Britten hun eiland groter proberen te maken. Vorige zomer fotografeerde hij er tientallen exemplaren. Van 29 maart tot 10 april toont hij een selectie groot formaatfoto's van de meest bizarre exemplaren in Ruimte 34 in de Cobden-
we alles achter een auto hangen en vervoeren. Neen, hier landen zou een echt wonder zijn.”
TOILET
Er komt alweer een nieuw klasje. Blinkende ogen, huppelende passen, overslaande stemmetjes, snel voorsteken in de rij, stiekem duwtje geven en dan opgetild worden tot in het vliegtuig. De pret kan niet op maar in zo’n groep is er toch telkens een pienter baasje die het onderste uit de kan wil weten. “ Mijnheer, en waar is de WC dan ergens?”
straat. Zoals Asterix al wist: “rare jongens, die Engelsen”.
Ruimte 34
Cobdenstraat 34
Woensdag van 10 tot 18 u Vrijdag van 16 tot 20 u Zaterdag en zondag van 14 tot 18 u
Het is en blijft klinken als een afgezaagde plaat, maar we blijven op dezelfde spijkerkop slaan: we zoeken jongeren om mee te werken aan deze krant. Met jongeren bedoelen we jong van geest die voeling hebben met wat leeft onder wat we allemaal “de jeugd” noemen. Moeilijk om daar een leeftijd op te plak-
ken, maar iets weten van de hedendaagse muziek is een pluspunt, zich jeugdig voelen is ook al fijn maar het belangrijkste is, zich kunnen inleven in de leefwereld van de plaatselijke jongeren van vandaag. En dan kan men evengoed 45 als 15 zijn, het maakt niets uit. Nieuwsgierig, eerlijk, beetje taalgevoel, ple-
zier beleven aan het schrijven klinken als oude geluiden in een nieuwe lente maar we zijn al tevreden met elk nieuw, jong geluid in deze lente. Of ben je een beetje gebeten door de fotomicrobe? Dan kunnen we je ook heel goed gebruiken in onze fotopool waar zich mensen in bevinden die alleen op pad gaan
om voor ons foto’s te maken. Wat geven wij dan? Schouderklopjes, elk jaar een receptie, je naam in de krant en journalistieke begeleiding voor mensen die daar behoefte aan hebben. kortom, we pamperen ook een beetje. Eens proberen? Het kan altijd: swa.collier@telenet.be
“Mijnheer, en waar is die WC dan?”
nieuwe
een nieuw geluid: daar zijn we nu weer op zoek naarZijn de Russen, de Chinezen, de Amerikanen geland? Neen, maar wel een vliegtuig, een zweefvliegtuig van bij ons. • Foto Jeannine FUHRING
Poëzievensters van Zurenborg kende een grotere respons dan verhoopt. De limiet van zestig vooropgestelde ramen werd snel en ruimschoots overschreden. Tot tweemaal toe werd het aantal vensters opgedreven. Eerst naar vijfenzeventig stuks en uiteindelijk naar honderd. Om die reden werd nog enkele keren een beroep gedaan op de dichters om nog wat meer gedichten ter beschikking te stellen. Vanaf 1 juni moet al dat fraais ye zien zijn in de wijk. (Jorg Pyl)
Het resultaat is een fraaie verscheidenheid van gedichten, dank zij het feit dat er elf dichters aan het project deelnemen. De jongste onder hen is negenentwintig, de oudste tweeënzeventig, vier vrouwen en zeven mannen, tien dichters voor volwassenen, twee schreven ook voor kinderen, waarvan één uitsluitend voor jongeren, al kunnen de groten er ook van genieten.
Omdat het enthousiasme van een aantal mensen ertoe geleid heeft dat sommige straten meer poëziestraten zijn dan andere, werd er gestreefd naar een zo groot mogelijke verscheidenheid aan dichters per straat.
Anderzijds bood dat de gelegenheid om gedichten van verschillende dichters over de Dageraadplaats en Cogels Osylei bij elkaar
Het A-KOOR is een gemengd koor dat wekelijks repeteert in Zurenborg. A-KOOR doet mee met de benefietactie 'Mijn liedje voor jou' van het project 'De Stem van ons Geheugen'. Dit project wil een sterke impuls geven aan het zingen in contactkoren met mensen met dementie. Want samen zingen geeft hen letterlijk en figuurlijk een stem. Zingen werkt ook therapeutisch. (Luk DEPONDT)
Het 'Expertisecentrum Dementie Vlaanderen' , 'Koor&Stem' en partners zorgen in Vlaanderen samen voor materiaal (een inspiratiegids, een cd, partituren, tekstbundels) en voor ondersteuning voor wie met een ‘contactkoor’ wil beginnen. (Lees meer op www.zingenmetdementie.be.)
De 'Stem van ons Geheugen' is ondertussen aan een tweede cd toe. Om die te verwezenlijken hebben de projectpartners de benefietactie 'Mijn liedje voor jou' op touw gezet. Koren uit heel Vlaanderen kiezen een liedje waarvoor zij geld zullen inzamelen. A-KOOR kiest voor ´Laat ons een bloem´ van Louis Neefs. Het brengt het liedje op hun concert van 17 april samen met Klarinata in een bewerking voor koor en 3 klarinetten van de hand van hun dirigent Patrick Windmolders.
Van elk kaartje dat A-KOOR voor dit concert verkoopt, gaat € 3 naar de benefietactie. Kun je niet naar het concert komen, maar wil je de actie toch steunen, doe dan een individuele donatie via http://steun.destemvanonsgeheugen.be/project/1609 .
Concert 'Not one but only two'
Op 17 april om 15.00 uur gaat namelijk het concert 'Not one but only two' door in de Sint-Lodewijkskerk, Osylei 73, in Mortsel.Tijdens het concert brengt A-KOOR een verrassende selectie van religieuze muziek. Daarbij komen de hedendaagse Vlaamse componisten Vic Nees, Ludo Claesen en Kurt Bikkembergs aan bod. Daarnaast brengt het koor pareltjes uit de koorliteratuur, o.m.: het frêle 'Ubi caritas et amor' van Ola Gjeilo, de Celtische traditonal 'An Irish blessing' in een zetting van James E. Moore, het broze 'Kyrie' van Franz M. Herzog het verrassend actuele en aangrijpende Hongaarse 'Esti dal' (avondlied) van Zoltán Kodály (“Heer, schenk mij een onderdak. Ik heb genoeg van het doelloze zwerven door vreemde landen”), het statige 'Otche Nash' (Onze Vader) van de Rus Nikolai Kedrov, een romantische, gedreven versie van het 'Pater Noster' van Franz Liszt.
En nog meer moois. Muziek vol sfeer, die nu eens uitnodigt tot stilte en bezinning, dan weer tot verrukking om pittige
ritmes en meeslepende harmonieën. De titel van het concert, 'Not one but only two', is een zinsnede uit 'Concord' van Benjamin Britten, één van de werken van dit concert.
KLARINATA
Het citaat verwijst ook naar het feit dat A-KOOR niet alléén op het podium staat. Er is ook een optreden door Klarinata, een ensemble enthousiaste klarinettisten. Hun repertorium bestaat voor een groot deel uit weinig uitgevoerde blazersmuziek. Op 17 april spelen ze trio's van Wolfgang Amadeus Mozart en van Ludwig van Beethoven. Het ensemble begeleidt het A-KOOR ook o.m. bij het 'Pater Noster' (Onze vader) van Franz Liszt en – zoals eerder aangegeven – bij het lied 'Laat ons een bloem'.
Na het concert is er de mogelijkheid om van een drankje te genieten i n 'Zaal Centrum' in de onmiddellijke buurt.
INFO
Kaarten voor dit concert kosten € 14 in voorverkoop en € 16 aan de kassa. Onder de 18 jaar is de toegang gratis. Kaarten bestelt men bij voorkeur bij de koorleden of via kaarten@akoo r. Telefonisch kaarten bestellen kan op het nummer 0472 484 184.
te hangen.
Om niet verloren te lopen, zal er een brochure met het stratenplan van Zurenborg gedrukt worden zodat de opgehangen gedichten makkelijk te vinden zullen zijn. Dat plan met verwijzing naar de gedichten zal ook op de website van Gazet van Zurenborg, Stad Antwerpen en Boekenstad verschijnen, zodat de digitale adepten ook via hun smartphone op pad kunnen.
De gedichten zelf worden op transparanten in A2 formaat gedrukt en gelayout door Tulipa uit de Arendstraat, waarover elders in deze krant meer.
De transparanten zullen in de tweede helft van mei verdeeld worden, zodat alle gedichten zeker op één juni opgehangen zijn.
Nu voor alle honderd transparanten een gedicht gevonden is, heeft het grafisch ontwerpbureau Tulipa uit de Arendstraat er voor gezorgd dat de gedichten op een mooie, passende manier op de transparanten gedrukt
Tulipa bestaat uit twee mensen, Hanneke Lommers en Tom Krikken, man en vrouw bovendien. Ze hebben het erg druk, zo druk dat alleen Tom Krikken een gaatje vindt om ons te woord te staan. Hanneke Lommers heeft het te druk om deadlines te halen om op de foto te staan.
- Hoe zijn jullie op de naam Tulipa gekomen?
Tom Krikken: “Tulipa is Latijn voor tulp. Omdat wij allebei uit Nederland komen, is de link met tulpen vlug gelegd. Sinds eenentwintig jaar zijn wij werkzaam in België en qua cliënteel zijn wij vooral op België gericht, al zijn er ook enkel Nederlandse opdrachtgevers bij. Het merendeel van onze klanten zijn overheden, grote organisaties, maar ook bedrijven die hun communicatie vooral richten naar andere bedrijven in binnen- en buitenland. We houden ons vooral bezig met grafische zaken als daar zijn logo’s, illustraties, folders, brochures en websites. Voor de website ontwerpen wij de interface en de banners, maar met het eigenlijke programmeren houden wij ons niet bezig. We runnen deze zaak alleen met ons twee, Hanneke en ikzelf, man en vrouw en dat al vijfentwintig jaar. Wij zijn dus dag en nacht bij elkaar. Sommigen vinden dat niet ideaal, maar wij hebben er geen enkel probleem mee.”
MAASTRICHT
“Wij hebben elkaar leren kennen in Maastricht, waar wij een leraarsopleiding tekenen en kunstgeschiedenis gevolgd hebben. We mogen dus in principe lesgeven aan het ASO en de hogeschool. Ikzelf was een jaar eerder afgestudeerd en ben na mijn studies naar Roosendaal gegaan en Hanneke is daarna gevolgd. Maar Maastricht is een heel mooie stad waar veel te doen is. In vergelijking daarmee is Roosendaal
kunnen worden. Het grote lay-out werk is al voltooid en als een eerste proefdruk eerstdaags aan de verwachtingen voldoet, kunnen alle transparanten gedrukt worden. (Jörg PYL)
wij bewust gezocht naar klanten en dat was direct succesvol, al hebben wij tussendoor voor andere communicatiebedrijven een beetje gefreelanced in het begin.”
- Hoe zijn jullie op Zurenborg beland?
bijna doods. Daarom begon Hanneke te solliciteren in de grote steden rond Roosendaal en dat was in Antwerpen, Rotterdam en Breda. Na een week had Hanneke al werk gevonden in Antwerpen, dus heb ik mijn baan opgezegd en zijn wij naar Antwerpen verhuisd. Ikzelf ben dan een tijd lang freelancer geweest en dan begon Tulipa echt als zaak te groeien. Tulipa bestond reeds in Nederland en leidde daar een eerder slapend bestaan. Pas hier in Antwerpen is het uitgegroeid tot een bedrijf waar wij met twee genoeg werk hebben om onze klanten tevreden te stellen. Pas in Roosendaal aangekomen, ben ik in de computervormgeving terecht gekomen, op een moment dat het heel nieuw was. Er bestond toen geen internet en geen GSM. Wij maakten toen vooral bedrijfs-
presentaties voor Philips, Asco en Shell in een tijd dat power point nog niet bestond. Het bedrijf in Roosendaal waar ik toen werkte, was het tweede bedrijf in Nederland dat toen grafische presentaties digitaal maakte. De meeste deden dat toen nog met plak- en knipwerk. Ikzelf vond dat veel interessanter dan lesgeven. Hanneke volgde toen nog een grafische opleiding met baangarantie, dat bestond in die tijd nog. Hiervoor oefende ze op een Apple computer en die was net als nu behoorlijk duur. Om die terug te verdienen, hebben wij dan Tulipa opgericht en een BTW-nummer aangevraagd. Dat ging allemaal erg vlug in die tijd. In het begin hadden wij kleine klantjes zoals een sportschool, een kapperszaak, en wat kleine bedrijfjes. Pas toen wij in Antwerpen waren hebben
Tom Krikken: “Na onze aankomst in Antwerpen huurden wij eerst op het Eilandje in Antwerpen. Dat was toen nog helemaal geen hippe buurt ook al had het zijn reputatie niet mee. Maar daar was toen geen enkel huis met een tuintje of een koer te vinden. Dus gingen wij opzoek naar een koopwoning en de Arendstraat 9 stond toen te koop. We kenden de buurt helemaal niet, pas achteraf hebben wij vastgesteld hoe tof de buurt hier was. Zurenborg is echt een fijne wijk met de twee pleinen als centrale functie, een dorp in de stad en toch leef je in de stad. De wijk is ook heel duidelijk afgelijnd door de Plantin en Moretuslei, de Singel en de spoorweg. De vele horecazaken maken dat de wijk ook aantrekkingskracht kent buiten Antwerpen. Ook al die verschillende stijlen van de huizen, dat alles maakt het hier erg aangenaam om te wonen.”
Dan is de tijd op en roept het serieuze werk. Nog vlug een foto met in de voorgrond een gedicht zoals Tulipa dat heeft vormgegeven. Dan kennen de lezers het lettertype al. Tijdens het fotograferen vermeldt Hanneke terloops dat zij achttien jaar geleden ook eens Gazet van Zurenborg vrijwillig heeft gelayout. Mooi om dat te weten.
TULIPA communicatie bvba Arendstraat 9-11 2018 Antwerpen www.tulipa.be
De komende weken wordt het in de voetgangerstunnel richting Arendstraat drukker dan ooit. Internationale kunstenaars en studenten uit Antwerpen en Londen gaan samen aan de slag met het project Me Here Now.
Wie een brug oversteekt of door een tunnel loopt, heeft vooral oog voor de overkant of de uitgang aan de andere zijde. Dat is niet zo in de doorgang onder de spoorweg ter hoogte van de Arendstraat, richting Zurenborg. Aan de ingang nodigt een opschrift “this is your tunnel” je uit om de anonieme doorgang een identiteit te geven. Initiatiefnemer Bert Janssens richtte het kunstenaarsinitiatief BRDG (lees ‘bridge’ zonder klinkers) op en selecteert maandelijks een kunstenaar om zich door de tunnelgewelven te laten inspireren om kunst te creëren in de publieke ruimte.
Bert Janssens is een allround kunstenaar die tekent, schildert, video’s en sculpturen maakt. Hij woonde lange tijd in Zurenborg met uitzicht op de “tunnel zonder eigenschappen”. Het inspireerde hem om BRDG op te richten. Frederik Vergaert is dan weer verantwoordelijke van Lokaal 01, komt als kunstenaar zelf niet meer aan creëren toe, maar focust nu op het faciliteren van samenwerking tussen kunstenaars en het organiseren van kunstprojecten. In Extra City (Eikelstraat), waar Frederik kantoorruimte heeft, vertellen beiden honderduit over het project Me Here Now.
DRIELUIK
Het project is een samenwerking tussen drie organisaties, met name BRDG, Lokaal 01 en l’Édition Populaire. BRDG geeft kunstenaars de kans om zich te laten inspireren door de architectuur van de spoorwegbrug en zo kunst in de publieke ruimte te presenteren. De spoorwegbrug is de centrale plaats van het project. Lokaal 01(Provinciestraat 287) ondersteunt hedendaagse beeldende kunstenaars door werkruimte ter beschikking te stellen en projecten te organiseren. L’Édition populaire (Bloemstraat 20) heeft een vitrinegalerij die kunst in het straatbeeld brengt, waar buurtbewoners, passanten en kunstliefhebbers overdag en ’s nachts van kunnen genieten. De locaties van deze drie organisaties vormen een driehoek die Zurenborg omarmt en zo de buurt ontsluit op het vlak van kunst.
COMFORTZONE
Kunst wordt meestal geëxposeerd in een galerij of een museum. Als je er binnengaat, ben je er op ingesteld dat je kunst gaat zien. Kunst, die je kan waarderen of waar je aan voorbijloopt. Bert Janssens licht toe: “Kunst in de publieke ruimte betekent dat je zowel de kunstenaar als het potentiële publiek uit hun comfortzone haalt. In de openbare ruimte krijg je als passant veel prikkels. Reclamepanelen nodigen uit tot consumeren. Kunst kan je ook uitnodigen en prikkelen. Tot nu had kunst in de publieke ruimte vooral een sociale functie om een plein of een park op te vrolijken met een standbeeld of een gedenkteken. Tegenwoordig kan de kunstenaar ook in de publieke ruimte meer
In april en mei loopt het werkproces. Vanaf 20 mei worden passanten geconfronteerd met het resultaat. Apotheose van het project is de deelname aan het Antwerp Art Weekend van 20 tot 22 mei. (Bernard SOENENS )
werken vanuit zijn artistieke vrijheid. Dit roept vragen op bij passanten. Je moet er leren mee omgaan. Maar mensen raken er aan gewoon. Daarom schakelen we in onze tunnel ook periodes in dat er niet geëxposeerd wordt. 3
-Waarom is Me Here Now een uniek project?
Bert Janssens: “Buitenlandse kunstenaars. Er is vooreerst het unieke engagement van twee vermaarde buitenlandse kunstenaars, met name Mark Titchner en Jeremiah Day. Mark Titchner (1993) is werkzaam in Londen. Hij is all round kunstenaar die werkt met digitale print, muurschildering, video, sculptuur en installatie. Hij heeft internationale klasse, was geselecteerd voor de Turner Prize in 2006 en heeft een permanente collectie in de Tate Gallery in Londen. Hij werkt veel met confronterend tekstmateriaal, zoals Defend me from myself; This world isn’t working, We are all immortal, Why not now?, Nobody has the right to obey, of ‘No, we are not what we own’ waar hij mee uitpakt in Antwerpen.
Jeremiah Day (1974) is een Amerikaanse kunstenaar/storyteller die zowel in Berlijn als Amsterdam woont en werkt. Hij neemt zijn publiek mee in sociale en politieke vraagstukken die hem beroeren. Als performer speelt hij met de ruimte waarin hij optreedt. Belangrijk is dat beide kunstenaars zich intensief geëngageerd hebben om dit project te ontwerpen, uit te werken en tot een goed einde te brengen.”
Frederik Vergaert: “Samenwerking tussen drie organisaties. De samenwerking tussen de drie organisaties BRDG, Lokaal 01 en L’Édition populaire biedt heel wat kansen. Elk van de organisaties heeft zijn eigen invalshoek. BRDG is de centrale plek waar het project wordt uitgewerkt. Lokaal 01 zorgt voor werkruimte en ondersteuning en in de kleinschalige vitrine van l’Édition populaire kunnen voorontwerpen worden geëxposeerd.
Bert Janssens: “Een permanent project. Dit project moet een permanent karakter hebben. Alleen al de voorbereiding is van erg lange duur. We zijn er al mee bezig van 2012. Er zijn de internationale contacten en het noodzakelijk overleg. Normaal exposeren we een maand lang hetzelfde kunstwerk. Dit project zou wel eens een jaar lang kunnen doorgaan. Nieuw is dat nu ook op de zijkanten van de tunnel wordt gewerkt.”
Frederik Vergaert: “Geïnspireerd door Fugazi. Wat alle betrokkenen bindt, is dat Fugazi een gemeenschappelijke inspiratiebron is. Deze Amerikaanse post-hardcore band ging in 1987 van start en raakte bekend door zijn ethische aanpak en klemtoon op zelforganisatie als barrière tegen de commercialisering van de mu-
zieksector. Het project vertrekt vanuit het gedachtegoed van Fugazi. Rond zelforganisatie worden gesprekken en discussies georganiseerd tussen kunstenaars en studenten. Als kunstenaar moet je niet bij de pakken blijven zitten, maar naar buiten treden, exposeren, je werk promoten, contact hebben met je publiek…Deze zelforganisatie is een belangrijke manier om als kunstenaar te overleven.”
Communiceren met het publiek. De kunstwerken worden geëxposeerd voor buurtbewoners en passanten. Daar houdt de betrokkenheid van het publiek niet op. Het project wil ook communiceren via gedrukte publicaties. We werken met een periodieke fanzine (samentrekking van fans en magazine), die het publiek informeert over de voortgang van het project.
Rekruteren van studenten. Het project deed een oproep naar Europese kunstopleidingen
Mezze * Bistro * Lunch
Maandag t/m zaterdag: 10 tot 16u
Vrijdag en zaterdag: 19 tot 00 (mezze en wijnbar)
(beeldende kunst, architectuur, design, vormgeving) om deel ter nemen. Het resulteerde in een samenwerking tussen studenten uit Antwerpen en Londen. Zij worden betrokken bij de uitwerking van het project, bij lezingen en discussies rond de kunstenaarspraktijk en het ontwikkelen van de fanzine.
Bert Janssens: “Multidisciplinair. Je kan geen genre kleven op dit project. We werken met beelden, tekst, geluid, licht, muziek en performance. Nog meer multidisciplinair kan nauwelijks. Met graffiti heeft het niets te maken. Graffiti heeft een eigen cultuur en is een eerder vluchtig medium.”
-Wanneer zijn jullie tevreden?
Bert Janssens: “Het project moet impact hebben op de buurt. Kunst gekoppeld aan de specifieke architectuur van de brug geef meer elan aan de buurt. Daarom opteren we voor een kunstwerk dat omvangrijk is en duurzaam. Mensen die er mee geconfronteerd worden, worden bevraagd. In de publieke ruimte gebeurt dat permanent o.a. via reclamepanelen. Ons project combineert esthetisch knap werk met een rake inhoud. Dat is minstens even belangrijk.”
Praktisch: De voorbereiding van het project onder de brug gebeurt van 11 tot 17 april.Van 15 tot 22 mei volgt de uitwerking van het project met de Londense en Antwerpse studenten o.l.v. Mark Titchner en Jeremiah Day. Het project loopt in een eerste fase verder tot 15 juni.
Bij Rataplan zijn ze nogal wat fier dat ze ook niet zo bekende mensen een kans geven om voor het publiek te staan op een podium. Zo hebben ze deze keer kansen gegeven aan studenten van het Antwerpse conservatorium (11mei) en dan hebben we het over jazz. Maar er is ook de vijfde editie van Work in Progress en dat betekent try-outs. Jongeren die een voorstelling presenteren die nog in volle wording is, nog niet af is. Maar dat levert heel verrassende werkstukken op. Op woensdag 20 april is dat.
-NEST: HIGHER SELFIE
Vrijdag 15 april : 20U • VVK € 9/7 • 14-104J
Stel: je hebt alles wat je hartje begeert. Je bent jong. Je bent mooi. Je hebt hersens. Je kan uitstekend uit je woorden komen. Je hebt overal een mening over. Je reist de hele wereld rond en iedereen kijkt naar je met de hoogste verwachtingen. Want jij bent de toekomst, jij bent jong, jij gaat de wereld veranderen. Toch? Higher Selfie gaat over alles willen maar niet weten waar je het zoeken moet. Over niks willen en van alles moeten. Over vreselijk gelukkig zijn of doodsbang. En over hoe het dan toch in godsnaam verder moet met dat gezever… Negen (zo goed als) perfecte jonge mensen laten zich inspireren door de grote kunst. Nest is een theaterwerkplaats waar jongeren tussen 14 en 21 jaar hun passie voor theater verder kunnen uitbouwen. Aan het einde van de driejarige opleiding wordt er een voorstelling gemaakt.
MUSTAF AHMETI, ALINE CORNELISSEN, TINE DECEUNINCK, CHARLOTTE GILLAIN, WIETSE JANSSENS, KAAT SOMERS, MAAIKE SOMERS, NIEK VANOOSTERWEYCK EN LOTTE VRANCKEN (SPEL); THEATERWERKPLAATS NEST (CONCEPT); HELEEN VERBURG (SCRIPT); SORAYA RADEMAKER & JELLIE SCHIPPERS (REGIE); MET DE STEUN VAN HETPALEIS, WALPURGIS, KMSKA, LIRA FONDS • WWW.THEATERWERKPLAATSNEST.COM
-WORK IN PROGRESS: WIP #5
Woensdag 20 april: 20U • € 5
De vijfde editie van Work In Progress is opnieuw een avond vol try-outs. Jonge makers tonen een fragment uit hun voorstelling-in-wording, of proberen iets waar ze momenteel aan werken uit voor een publiek. Het wordt een gevarieerde avond. Er zal theater zijn, maar ook muziek en dans. Het doel is dat de makers voor het eerst nieuw werk kunnen tonen, waarna ze in gesprek gaan met het publiek. Het wordt gegarandeerd een boeiende avond.
>> WIP IS EEN INITIATIEF VAN NINA HERBOSCH EN SOFIE VAN MAELE
-TG VAGEVUUR: CEL
Donderdag21 april : 20U • VVK € 12/10
Op een dag zoals een ander plegen drie achttienjarigen een vreselijke aanslag. Drie meisjes. Gewone jonge meiden. Onbegrijpelijk. Iedereen zegt in koor: het is onbegrijpelijk! Maar is dat ook zo? Of is dat enkel het afschuiven van verantwoordelijkheid? Wat we niet begrijpen, kunnen we ook niet tegenhouden, toch? Als we de klok uur per uur, seconde per seconde terugdraaien, als we in hun hoofd proberen te kruipen, kunnen we dan zien
waar het anders had kunnen lopen? Cel is een voorstelling over de extremiteit der ideeën, geworteld in bestaande verhalen van radicalisering (ALF, RAF, Columbine High School Shootings, etc.). Hoever kan je denken? Wanneer ben je ‘te ver’ en is dat niet een kwestie van perspectief? Wanneer doe je genoeg voor datgene waarin je gelooft? Wanneer te veel? Cel is een poging om het onbegrijpelijke te begrijpen. Zonder te oordelen, noch goed te praten.
>> LIEN ANNICAERT, GREET VERSTRAETE EN ANEMONE VALCKE (SPEL); KOEN BOESMAN (TEKST & REGIE)
-AROMA DI AMORE: ZIN + SUPPORT: ZEESTER Vrijdag22 april : 20U • VVK € 14/12 • CD-VOORSTELLING
Aroma Di Amore staat klaar met een nieuw album: Zin. De groep bewijst al meer dan 30 jaar dat Nederlands dé voertaal kan zijn voor experiment, tegendraadse ideeën en engagement. Met een schare trouwe fans in hun gevolg, schudden ze het slaperige Vlaamse muzieklandschap van de jaren 80 eens deftig wakker (o.a. in de Rock Rally finale ’82). Anno 2016 heeft Aroma Di Amore nog steeds zin zonder de jaren 1980 te blijven recycleren. De groep blijft ongetwijfeld een boegbeeld van de Belgische alternatieve muziekscene. Gitarist Fred Angst, bassist Lo Meulen en zanger Elvis Peeters staan nog steeds voor een weerbarstige combinatie van gitaren en elektronica, tussen rock, punk en desolaat chanson. Alles gekruid met de briljante, vlijmscherpe teksten van zanger/ auteur Elvis Peeters. Na enkele gesmaakte compilaties en een stevige comeback met Samizdat uit 2012 verschijnt er met Zin eindelijk nieuw werk.
>> ELVIS PEETERS (ZANG), FRED ANGST (GITAAR), LO MEULEN (BAS), SAM JANSSENS (BACKINGS + TOETSEN)
WWW.AROMADIAMORE.BE
Als support krijg je ZeeSter voorgeschoteld. ZeeSter is het Nederlandstalig elektropop-project van Annelies Tanghe. Eerder leende ze haar stem al aan Anton Walgrave, Allan Muller en Milow. Maar met ZeeSter verleidt ze zelf met inhoud, zwoel, licht als een veertje maar diepgravend eerlijk. Goed voor het hoofd, om even weg te drijven van een grijze wereld. Humor, voor wie het wil zien en horen. De single Foute mannen werd snel opgepikt door Radio 1 en kon rekenen op een op-het-lijf-geschreven gastbijdrage van deus ex machina Tom Helsen. Raymond van het Groenewoud schreef onlangs nog: “Zeer geschikt, die ‘foute mannen’, en ik kan het weten!”.>> ANNELIES TANGHE (ZANG); SAM JANSSENS (GITAAR EN TOETSEN); ROSE-
LIEN TOBBACKX (TOETSEN EN ZANG) • WWW.ZEESTERMUZIEK.BE
-L’HOMMMM i.s.m. KUNSTZ: STORIES
Vrijdag 29 + zaterdag 30 april: 20U • GRATIS • RESERVEREN AANGEWEZEN
Stories is het resultaat van een korte masterclass bij kunstZ en Rataplan onder leiding van Geert Belpaeme en Mats Van Herreweghe, de mannen van l’hommmm. In het kader van hun artistieke onderzoek naar het ontstaan van taal en betekenis, werkten Geert en Mats met een aantal anderstaligen op de universaliteit van een, van hun, verhaal. Hoeveel begrijpen we van een verhaal als we de taal niet verstaan? We organiseren 2 toonmomenten zodat je mee kan stappen in hun zoektocht. “Je houdt je hart vast voor al te abstracte (theater)kunst. Maar gaandeweg blijkt het tegendeel waar te zijn.” (ELS VAN STEENBERGE, FOCUS KNACK ****)
-STUDENTEN JAZZ: BREATHING #25 o.l.v. Nic Thys
Woensdag 11mei: 20U • GRATIS
Een zilveren jubileum voor onze Breathingconcerten. Maar deze concerten gaan niet over achteromkijken, hier hoor je de toekomst van de Belgische jazz. Opnieuw komen studenten van het Antwerpse conservatorium hun talent tonen. Ditmaal onder meer met Casper Van de Velde van SCHNTZL en Karel Cuelenaere van John Ghost (zie 9 april).>>
FRIE MECHELE (ZANG); KAREL CUELENAERE (PIANO); QUENTIN STOKART (GITAAR); TRUI
AMERLINCK (BAS); CASPER VAN DE VELDE (DRUMS); EWOUD HUYGENS (PERCUSSIE); NIC THYS (COACH)
-DOUBLE BILL, DAVID THOMAERE TRIO + FABIAN FIORINI
JAZZLAB SERIES – Donderdag 12 mei: 20U • VVK € 12/10
In deze double bill laten we twee pianisten aan het woord. De ene is jong, stak zopas de Toots Thielemans Award op zak en strikte twee van de meest opmerkelijke Waalse talenten voor zijn trio. De andere is een gevestigde waarde die na een brede waaier aan indrukwekkende ervaringen timmert aan een solo-performance. Het David Thomaere
Trio is Davids speeltuin waarin hij op zoek gaat naar een eigen sound.
Met bassist Felix Zurstrassen en drummer Antoine Pierre vormt David Thomaere een energiek trio dat door de vlotte, melodische lijnen en de opzwepende ritmes zowel de eerste jazzproever als de getrainde luisteraar vlot binnen gidst in de muziek. Eigen nummers wisselen af met standards en arrangementen van popnummers.
>> DAVID THOMAERE (PIANO EN COMPOSITIES); FELIX ZURSTRASSEN (CONTRABAS); ANTOINE PIERRE (DRUMS)
Met Fabian Fiorini opent zich het spannende, vrijgevochten en bij wijlen wilde avontuur van de pianosolo. Fiorini kiest na zijn vele projecten voor theater, dans, hedendaags ensemble en het collectief voor de directe confrontatie met zijn publiek en zijn piano. Het publiek dichtbij, met open oren, Fiorini met gespannen lijf voor een instrument met een veelheid aan mogelijkheden. Fabian Fiorini volgde een klassieke opleiding percussie, piano en klassieke harmonie. Hij speelt onder meer bij Ictus, Octurn en Aka Moon. Recent werd hem de opdracht toevertrouwd om het verplichte werk te componeren voor de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano 2016.
-WARRE BORGMANS, JOKKE SCHEURS & BIG DAVE RENIERS: BLÈTEN
Dinsdag 17, woensdag 18, en donderdag 19 mei: 20U • VVK € 16/14
Drie kwetsbare mannen, knapen nog, mét of zonder baard of snor of klak, getekend door het leven, de ene al wat meer dan de andere, alle drie met haar op hun tanden en veel noten op hun zang, hopen u te beroeren en ontroeren met poëtische tekstenstukjes tranche-de-vie en onvergetelijke melodieën. Tot de tanden ontwapenend! Drie klasbakken samen op het podium: acteur Warre Borgmans, gitarist Jokke Schreurs en bluesman ‘Big Dave’ Reniers. Dat geeft vuurwerk. Maar ook melancholie en verwondering. Terugkijken en verder doen. Het leven zoals het is, verteld door drie mannen met al wat kilometers op de teller.
>> WWW.WARREBORGMANS.BE - WWW.BIGDAVE.BE
-4HOOG: WOESJ
Zaterdag 21mei: 14U + 16U • VVK € 9/7 • 3-6J
Twee operazangeressen dobberen in een muzikale wereld vol noten, koren en sferen. Al wat je ziet klinkt. Alles is muziek. Zelfs eb en vloed. Wat je hoort is een zalfje voor de trommelvliezen en hartverwarmend voor het hart. Een kleuteropera waarin twee nimfen en de zee centraal staan. De muziek en zang raken je echt in het hart! >> NOÉMIE SCHELLENS (SOPRAAN) EN ABIGAIL ABRAHAM (MEZZOSOPRAAN) (SPEL); FRANS VAN DER AA (REGIE); PETER SPAEPEN (MUZIEK)
WWW.4HOOG.BE
-CONNECTIONS 15:16 & BUT IS IT JAZZ?
AAN/EOP ft MAGIC MALIK
Vrijdag 27 mei: 20U • VVK € 12/10
Als afsluiter van de Connections van Bert en Stijn Cools is het tijd voor feest! Dans, beats, impro, synths. Leden van AAN/EOP spelen in zowat alle hedendaagse partygroove bands van België (Stuff, Internal Sun, BRZZVLL, Pomrad, Pudding oO, Hamster Axis). Toch voelden zij de noodzaak om samen nog een band te creëren. Hierin onderzoeken ze de mogelijkheden van elektronica in combinatie met vrije improvisatie; duizenden kabels, audio-verbindingen, out/in/trough, synths, bakken en plezier! De gebroeders Cools verkennen met dit project de grenzen van de jazz, daarmee past het meteen ook in het opzet van But is it Jazz? Speciaal voor deze avond nodigen zij Magic Malik uit. Malik woont in Parijs en is bekend als een van de grote improvisators van deze tijden. Wij hebben Malik al in Rataplan ge-zien met het Bruno Vansina Orchestra maar hij speelt ook geregeld mee met Aka Moon en Stephane Galland’s Lobi. Malik kan als geen andere het publiek betoveren en is hiermee de perfecte gast om deze avond te laten knallen. Van dit concert wordt een live-opname gemaakt.
>> MAGIC MALIK MEZZADRI (DWARSFLUIT); ANDREW CLAES (TENOR SAX EN EWI); BERT COOLS (GITAAR); DRIES LAHEYE (BASS); STIJN COOLS (ELEKTRONISCHE DRUMS) • WWW.GRANVAT.BE
In mei staan er drie klasbakken samen op het podium van Rataplan: een acteur (Warre Borgmans), een gitarist (Jokke Schreurs) en een bluesman ('Big Dave' Reniers). Dat geeft vuurwerk. Maar ook melancholie en verwondering. Terugkijken en verder doen. Het leven zoals het is, verteld door drie mannen met al wat kilometers op de teller. Maar hoe komen drie zo'n verschillende mannen samen op eenzelfde podium terecht? We vroegen het aan Warre Borgmans, Antwerpenaar en initiatiefnemer van Blèten.
Warre Borgmans: “Ik liep al langer met het idee rond om een variant te maken op de voorstelling Schone Woorden die ik samen met Jokke Scheurs maakte en die een combinatie was van muziek en poëtische teksten over de dingen van het leven. Dat het weer met Jokke zou zijn lag voor mij vast. Maar ik zocht nog een derde partij.”
-Die vond je in de persoon van mondharmonicaspeler Dave Reniers, die ook uit de buurt afkomstig is?
Borgmans: “Ooit heb ik Dave met zijn groep zien spelen op een bluesavond. Ik was toen al gecharmeerd door zijn spel. In de jaren die erop volgden hebben verschillende mensen me over Dave gesproken. Dat het zo’n geweldige mondharmonicaspeler is, een echte blueskenner ook. Zo’n drie jaar geleden werden we eindelijk aan elkaar voorgesteld. Het klikte meteen. Net op het moment dat ik over een derde pion in de voorstelling aan het denken was.”
-Drie haantjes in één groep. Botst dat niet?
Borgmans: “Het is best wel spannend en interessant en er ge-
beuren onverwachte dingen wanneer we met z’n drieën zijn. Jokke en Dave bepalen volledig de muziek van de voorstelling. Ze brengen covers, eigen werk en ze hebben ook samen een prachtig nummer gemaakt voor deze voorstelling. En hoewel ze beiden een bluesachtergrond hebben, vullen ze die op een heel eigen manier in. Ze hebben beiden een andere inborst, een sterk karakter ook en zijn een beetje eigenwijs. Dus ik neem in dit trio de rol op van verzoener, de katalysator. Niet dat ik hen uit elkaar moet houden hoor.” (lacht)
Blues en bléten, gaan we gedeprimeerd naar huis na de voorstelling?
Borgmans: “Neen zeker niet! De voorstelling gaat over het echte verdriet in het leven, over afzien en miserie en de kleine banale ongemakken van alledag. Maar ook over de onverwachte trieste of verrassende gebeurtenissen in het leven, de beklijvende herinneringen aan minder fraaie ogenblikken. Ondanks al deze blues keer je met een glimlach op het gezicht huiswaarts. Want dat is eigenlijk het enige dat ik echt goed kan: de mensen laten lachen. Zelfs met mijn en hun eigen miserie.”
INFO:
BLÈTEN MET WARRE BORGMANS, JOKKE SCHEURS EN DAVE RENIERS Dinsdag 17, woensdag 8 EN donderdag 19 MEI : 20U • VVK € 16/14 (donderdag 19/5 is al uitverkocht!)
Tickets via:
ticketbalie: Turnhoutsebaan 329, 2140 Borgerhout tel: 03 600 16 60 website: Rataplanvzw.be
Zjan Van Miert ( Turnhout, 1956) over haar werk : “ Verschillende uitgangspunten vormen de basis van mijn werk. Het kan gaan van gebeurtenissen in mijn leven, een omgeving die me inspireert, tot dingen die zich spontaan aanbieden. Om mijn fantasie gestalte te geven is het steeds een zoektocht naar de juiste vorm en materiaal. Deze moeten elkaar perfect aanvullen en versterken, waardoor er een spanning tussen beide ontstaat. Mijn sculpturen zijn een samenspel tussen organische en strakke vormen en het is voor mij steeds een uitdaging om toch een coherent geheel te bereiken. Gevoeligheid moet zeker aanwezig zijn in mijn werk, niet hard of afstandelijk maar eerder insluiten dan uitsluiten.”
Zjan Van Miert: van 4 mei t/m 25 juni
Wijnhandel De Heerlyckheid
Open: wo t/m vr 10-19u za 10-18u
Pretoriastraat 28
Berchem 03/235.84.94
Het cultureel centrum in de Driekoningenstraat in Berchem bestaat ondertussen al 35 en dat moet uiteraard gevierd worden en dat doen ze in de mooiste maand van het jaar: de maand mei. Verder staat er de komende weken nog heel wat fraais op hun programma. Mogen we even
-NAT GRAS – WEGVERSPERRING 2,5 +
(PREMIERE)
Zondag 3 april – 11 uur en 14 uur. Een dansvoorstelling van Nat Gras die zowel peuters als volwassenen boeit.
-CINEMA CORSO
BIG EYES (Tim Burton)
Dinsdag 5 april - 14.30 uur. Het waargebeurde verhaal van één van de grootste kunstfraudes van de twintigste eeuw.
-LOD MUZIEKTHEATER – DE SLEUTEL
Dinsdag 12 april - 20.30 uur . Man en vrouw lezen elkaars dagboeken en weten dat van elkaar. Ze hebben de sleutels ervan doelbewust laten slingeren. Via hun dagboeken communiceren ze met elkaar over wat het daglicht niet mag zien, sturen ze elkaar in hun wederzijdse geheime verlangens. Regie: Josse De Pauw
-LEFTFIELD met NICK STEUR, KARL VAN WELDEN, NAOMI KERKHOVE & RUDY TROUVE
verwijzen naar de eigenzinnige Rudy Trouvé (16 april) en Nick Steur (eveneens 16 april) die vanalles doet met metronomen op het podium. Metronomen zijn van die dingen die de maat aangeven door tiktak van links naar rechts en van rechts naar links te blijven tikken. (SC)
Zaterdag 16 april – 20 uur Dans | Performance | Installatie | Muziek
Met LEFTFIELD wil ccBe een platform bieden aan verrassende voorstellingen die niet zo gemakkelijk in een hokje te duwen zijn. De voorstellingen in LEFTFIELD zijn meestal niet enkel theater, dans, muziek of installatie, maar combineren genres tot een eigenzinnig resultaat
*20 UUR - NICK STEUR │A PIECE OF TIME - moving pendulums & synchronizing metronomes. Een vierkant van tientallen metronomen markeert het speelvlak. Een pendule hangt in het midden van een driehoekig frame. De slingerbeweging van de pendule wordt doorkruist door het tikken van de metronomen. In een verschuivend spel van beeld, geluid en een langzaam intredende stilte laat Nick Steur verschillende soorten tijdsbeleving op elkaar inwerken, met als gevolg een onvergetelijke ervaring, magisch in zijn eenvoud.
*21.30 UUR - KARL VAN WELDEN │A FALL
De enscenering van een rampscenario voor één object. Op een platenspeler in een afge-
sloten ruimte draait een vinylplaat. Langzaam daalt een asregen neer. Geleidelijk wordt het beeld donkergrijs, tot muziek en beweging stokken. Wat rest is een broos, functieloos object in een monochroom landschap. Ontstaan vanuit Van Weldens fascinatie voor vulkanen en de gevolgen van een uitbarsting. De installatie bevraagt onze ambigue verhouding tegenover dreigende rampspoed: ons (on)geloof in catastrofes, onze fascinatie voor verval. Een memento mori.
*22 UUR - RUDY TROUVE│HEAVEN HOTEL
SONGBOOK
Rudy Trouvé is het bekendst als ex-gitarist van dEUS en als spilfiguur - samen met Daan Stuyven - van Dead Man Ray. Verder is hij ook vandaag nog de drijvende kracht achter het eigenzinnige platenlabel Heaven Hotel en oprichter van een ontelbaar aantal bands. Tape Cuts Tape, Kiss My Jazz, Gore Slut, Pasmans, Lionell Horrowitz & His Combo en uiteraard het Rudy Trouvé Septet, Sextet … of zoals u wil, Octet. Hij noemt zichzelf een doe-het-zelver, een slechte gitarist
en een klankfetisjist en doekt zijn groepen op van zodra ze succesvol dreigen te worden. Hij treedt nu solo voor het voetlicht en zal hierbij putten uit het grote Heaven Hotel songbook. Verwacht dus een intieme set die al eens onderbroken wordt door een animatiefilmpje. Iets tussen een klassiek singer-songwriteroptreden en een jaren ‘70 dia-avond.
-WARRE BORGMANS, JOKKE SCHREURS & DAVE RENIERS – Blèten
Dinsdag 19 april 2016 om 14.30 uur en 20.30 uur. Drie kwetsbare mannen, knapen nog, mét of zonder baard of snor of klak, getekend door het leven, alle drie met haar op hun tanden en veel noten op hun zang, hopen u te beroeren en ontroeren met poëtische teksten, stukjes tranche-de-vie en onvergetelijke melodieën… tot de tanden ontwapenend!
-RADOUAN MRIZIGA – 3600
Zaterdag 23 april 20.30 uur. Radouan Mriziga (ex-PARTS) is artist in residence bij kunstencen-
trum Moussem. In deze choreografie voor vier dansers, benadert Mriziga de dans architecturaal, met het lichaam als het centrale instrument van de voorstelling.
-ZEFIRO TORNA (BERCHEM KLINKT)
Zondag 24 april – 11 uur Op locatie: Zaal 7, Cogels Osylei 73, 2600 Berchem Spaanse mirakelgezangen, Fins/Boheemse ‘piae cantiones’, Noord-Franse trouvèreliederen, Occitaanse troubadoursliederen en oude Vlaamse liedekens maken het onderwerp uit van een exclusief programma..
-DE SPEELMAN – HECHTEN
Dinsdag 26 april 2016 – 20.30 uur (UITVERKOCHT) Halfbroers Gert (Matteo Simoni) en Wim (Bruno Vanden Broecke) strijden beiden om de gunst van de intelligente maar hopeloos verwarde Lise (Ruth Beeckmans). Lise is 35, filosofe met een zwak voor Nietzsche, vrijgezel, ontevreden met zichzelf en de wereld, en in alles besluiteloos. Ze wil iets doen met haar leven. Iets zinvols. Ze weet alleen niet zo goed wat ze wil. En met wie.
-PARK FESTIVAL
Zaterdag 30 april – 14 uur. Op locatie: Albertpark, 2018 Antwerpen
Een nieuw Fresh Urban Festival in het hartje van Antwerpen met de beste en nieuwste DJ's. Verwacht net als vorige een stevige lineup, het lekkerste bier, mooie mensen, en natuurlijk de beste foodtrucks tijdens een heerlijke zomerse dag. De eerste namen: Abrahamblue. (Soulection),Team Panini (eigen makelij),Champion Sound System (22tracks),Vincent-Paolo (Wavefiles, Tommy Milfnikka (Subbass Thrils),Toolbox (Next Level Beats),SYDNY (Boké),Sal,2 Times Nothing (PER-
-MADE IN BERCHEM:
ONTDEK DE
CREATIEPLEKKEN
Zondag 29 mei vanaf 13 uur.
Een parcours langs creatieplekken
Infopunt: ccbe Gratis
Meer informatie: ccberchem@stad.antwerpen.be
We zien in Berchem steeds meer artistieke en creatieve plekken opduiken: kleine grafische bureaus, verborgen galerijtjes, meubelwerkplaatsen, dansstudio’s…. Made in Berchem zet deze plekken op de kaart en geeft je één dag de kans om overal binnen te kijken. Ga als een toerist op ontdekkingstocht in je eigen buurt en maak kennis met een dertigtal creatieve ondernemingen en artistieke organisaties. Ze zetten de deur open en tonen met plezier wat ze in huis hebben. Van rondleidingen tot workshops of voorstellingen. Overal valt iets te beleven. De creatieve kaart en programmabrochures met het volledige aanbod vind je vanaf begin mei bij alle deelnemende plekken en op www.madeinberchem.be
Info & tickets: cultuurcentrum Berchem, Driekoningenstraat 126
RON ZES),Vice city crew
HOST: MARS
I.s.m. District Antwerpen, JC Den Eglantier, Cultuurcentrum Berchem, Foot Juice Art, Chapter One
-CINEMA CORSO. Terug naar Morgen
Dinsdag 3 mei – 14.30 uur
Twee wetenschappers (Koen De Graeve en Robrecht Vanden Thoren) vinden een manier waarop ze een e-mail naar het verleden kunnen versturen.
-HET KIP/LOD muziektheater - Achter ’t eten Woensdag 4 mei – 20.30 uur
Een muziektheatervoorstelling van Eric De Volder en Dick van der Harst over een diepzwart incestverhaal. Op de planken Ineke Nijssen & Marijke Pinoy. Bejubeld door de pers, bekroond door tal van jury’s.
-WOUTER DEPREZ & ZIELSVERWANTEN - DE AVOND VAN DE LUISTERVINK(uitverkocht)
Zaterdag 7 mei – 20.30 UUR
Deprez nodigt goed volk uit. Vaste waarden proberen nieuw materiaal uit of brengen iets helemaal anders. Comedians doen serieuze dingen, acteurs zingen. Onontdekte talenten worden het podium opgegooid, vergeten klasbakken afgestoft en herontdekt. Wouter lijmt de avond aan mekaar.
-ONTROEREND GOED / VALENTIJN DHAENENS - World Without Us
Woensdag 11 mei – 20.30 uur .Hoe ziet de wereld er uit als de mensheid uitsterft.
-NUFF SAID- HENK RIJCKAERT, DREA D’NUR (VS), FREEK VIELEN (NL) & NICK DOODY (VK) Vrijdag 13 mei – 20.30 uur
'Nuff Said. Kruispunt van livemuziek, comedy
en gesproken woord. Waar je de stad ziet. Voorbij het benoemen. Voorbij wat morgen hip is. Met funkboat on acid BRZZVLL als immer legendarisch huisorkest. Master of ceremony Johan Petit als koning van het vasttapijt en het berkenwoud. Komt dat zien! Elke eerste vrijdag van de maand in de foyer van ccBe. Reserveren aangeraden: ccberchem@stad.antwerpen.be / 03 286 88 20. Volgende editie: 7 okt 2016.
35 JAAR CCBE
BOTTLE OF MOONSHINE, CAFE CON LECHE, BIZARORAMA, BOOGIE BELGIQUE, DJ MAUZ EN SOUL SHAKERS
Zaterdag 14 mei - 20.30 uur
ccBe bestaat 35 jaar en dat vieren wij! Een rits feestbands en dj’s vullen onze zalen en podia met pompende grooves en funky vibes. Op de affiche staan DJ Mauz, Café con Leche (world, swing en chanson), Bottle of Moonshine (ska, funk en reggae), Bizarorama (afro rock) en Boogie Belgique (electro swing). Dit feestje belooft de start te worden van een zwoele zomer
-SLICK NICK AND THE CASINO SPECIALWhen Swing Was King Dinsdag 17 mei – 14.30 uur
Een zevenkoppige swingformatie van gedreven en gepassioneerde muzikanten staat garant voor een middag gevuld met sfeer, energie en vooral swingende muziek.
-DADARENO / KOEN DE SUTTER – Montaigne
Donderdag 19 mei – 20.30 uur
Koen De Sutter heeft al lang iets met het werk van Michel de Montaigne, de gerenommeerde Franse filosoof uit de zestiende eeuw. Zijn motto luidde: “Que sais-je?” Tja, wat weet iemand eigenlijk echt zeker? Nu staat Montaigne op
de planken. De Sutter plaatst de zoektocht van Montaigne in het heden.
-OKIDOK – Les Chevaliers (8+)
Vrijdag 20 mei – 19.30 uur
Okidok behoort tot de top van de internationale humoristische circusacts. ‘Les Chevaliers’ prikkelt de verbeelding van jong en oud. In deze gloednieuwe voorstelling voeren de clowns ons verrassend mee naar het fascinerende tijdperk van de Middeleeuwen: naar de wereld van ridders, legendes en de meest wonderbaarlijke creaturen.
-DANSFESTIVAL WP ZIMMER, MOUSSEM, KONINKLIJK CONSERVATORIUM ANTWERPEN Vrijdag 27 mei- 20 uur
YOUNES KHOUKHOU – Becoming
*De Marokkaans-Brusselse danser Youness Khoukhou studeerde aan P.A.R.T.S. en danste o.a. mee in de voorstelling ‘Soleils’ van Pierre Droulers. Onder de vleugels van Charleroi Danses creëerde hij zijn nieuwe voorstelling waarin de spanning tussen individu en collectiviteit een belangrijke rol speelt.
*CHARLOTTE VANDEN EYNDE – I’m sorry it’s (not) a story
Zaterdag 28 mei - 20 uur
Charlotte Vanden Eynde begon deze solovoorstelling in 2009 als een confrontatie met zichzelf, gewapend met pen en papier, een videocamera en een lege ruimte. Ze probeerde haar gedachten neer te schrijven, tegen de camera te praten die haar registreerde en een motivatie te vinden om te dansen. Op beide dagen om 19 en 21 uur presenteren de laatstejaarsstudenten van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen hun danssolo’s. Gratis toegang, reserveren verplicht.
Ongetwijfeld kent u Luc Tuymans en Michaël Borremans, maar kent u ook Karin Hanssen (55)? Haar naam eindigt niet op “mans”, maar ze staat wel behoorlijk haar vrouwtje in de nog te vaak door mannen gedomineerde kunstscene. In het najaar heeft ze een one
woman show in het National Museum in Gdansk. Tussendoor verdedigt ze even haar doctoraat. Bovendien is ze een echte Zurenborgse. Hoog tijd voor een kennismaking.
(Peter THEUNYNCK)Een charmant oud huis in de Boomgaardstraat met een damesfiets tegen de gevel, op wandelafstand van Zurenborg: daar woont en werkt Karin Hanssen, een van het selecte clubje Belgische kunstenaars die van hun werk kunnen leven. Tegen de muren overal schilderijen (eigen werk), maar ook stapels boeken en tijdschriften. Ze verontschuldigt zich voor de rommel in huis, want tot het laatste moment heeft ze gezwoegd aan haar doctoraat dat ze in mei verdedigt. “De Geleende Blik” is de titel van haar proefschrift. Haar academisch onderzoek sluit nauw aan bij haar schilderijen, waarin ze van oorsprong fotografische beelden uit het verleden, vooral uit de jaren zestig en zeventig, kritisch bevraagt. “Mijn werk is vergelijkbaar met flashbacks in boeken en films,” vertelt ze.
EXOTISCH
Over het verleden komen we met haar praten. In 1960, wanneer Karin Hanssen amper een half jaar oud is, strijkt ze met haar ouders neer in Zurenborg, meer bepaald in de Korte Altaarstraat 14, in de schaduw van de toren van de Sint-Norbertuskerk. Het is een exotisch gezinnetje dat van Sint-Job naar Antwerpen afzakt. Karins vader, Hubert Hanssen (1913-1985), is een uitgetreden priester die tijdens de oorlog kapelaan is geweest bij het Amerikaanse leger. Haar moeder, Herta Rieder (1924-1986), is een frisse Oostenrijkse weduwe met een zoon. Ze hebben elkaar leren kennen in een konditorei in Zwitserland, waar Hubert Hanssen op slag verliefd is geworden op de jonge dame achter de toog. Karin is de jongste van drie dochtertjes die uit het huwelijk zijn voortgesproten.
TABOE
Hubert Hanssen heeft aan zijn doortocht bij het Amerikaanse leger een vriendschap met de Amerikaanse dichter Joseph Langland overgehouden. De theologisch en filosofisch geschoolde Hanssen is een verwoede lezer.
Hij stouwt zijn huis in de Korte Altaarstraat van de nok tot in de kelder tjokvol met boeken. Herta Rieder, die afkomstig is van Salzburg en Oostenrijks-Tsjechische roots heeft, is een levenslustige huisvrouw die verlangt naar het bruisende leven van de stad. In het katholieke milieu waarin ze verkeren, worden de Hanssens met de nodige argwaan bekeken, want een uitgetreden priester is in die tijd nog taboe. Ook zijn huwelijk met een Oostenrijkse weduwe met een kind is in de ogen van zijn tijdgenoten helemaal niet evident.
ZURENBORG
In het knusse Zurenborg, in de jaren zestig echt nog een dorp in de stad, voelen ze zich al snel thuis. De meisjes kunnen onbekommerd ravotten en fietsen op het plein en alles wat het gezin nodig heeft, is binnen handbereik: scholen, een bakker, een slager, twee kruideniers, een dagbladhandel, een snoep- en speelgoedwinkeltje,… Waar nu de Zurenborger is, was toen een grote zwarte metalen poort. Daarachter lagen de lokalen van de Roodkapjes verscholen, de jeugdbeweging waarvan Karin Hanssen lid was. Wat verder in de Kleine Beerstraat is de Unic gevestigd, op dat moment de enige supermarkt van de wijk. Op het plein staan twee rijen bomen en een frietkot. Tussen die bomen slalomt de wild fietsende Karin. De frituuruitbater strooit af en toe punaises om haar en andere kinderen op afstand te houden.
WEESHUIS
In 1963 en 1965, Karin Hanssen is nauwelijks de luiers ontgroeid, wordt haar moeder ernstig ziek. Twee keer worden de zusjes een korte tijd in een weeshuis in Vlimmeren, een dorpje in de Kempen, opgevangen. Op zondag komen vader Hanssen en zijn broer de meisjes opzoeken en gaan ze wandelen. Nadien groeit het heimwee van de dochters huizenhoog. Gelukkig worden hun gedachten afgeleid door spelle-
tjes en knutselwerk. Karin mag in het weeshuis achter een heuse schildersezel plaatsnemen. Met dikke, vloeibare plakkaatverf maakt ze haar eerste echte schilderij: haar vader, zijn broer en
de drie zusjes die wandelen in de natuur. “Daar ervoer ik voor het eerst aan den lijve de kracht van het beeld”, zegt ze. “Ik was in staat om het afwezige aanwezig te stellen.” Vandaag ziet ze
zich nog altijd achter die ezel staan, want het is daar dat ze de schilderkunst heeft ontdekt.
BHAGWAN
In de jaren zeventig verandert het aanschijn van Zurenborg razend snel. De wijk richt zijn blik naar buiten. De Bhagwanbeweging strijkt neer en kleurt de buurt roodoranje. Intellectuelen en kunstenaars worden aangetrokken door de mooie, grote en goedkope huizen. Met Het Dagelijks Bestaan krijgt het plein zijn eerste eethuisje: een plek waar je goedkoop en lekker eet. Elk weekend wordt er op de Dageraadplaats een kunstmarkt georganiseerd. Een initiatief van de familie Kimpen, vermoedt Karin Hanssen terecht. Als jong meisje is ze daar niet weg te slaan. Ze is dol op de indringende geur van olieverf, op het artistieke sfeertje dat er heerst, op Leonardo Torfs en al die rare vogels die er rondlopen. Af en toe poseert ze voor een van de artiesten op de lokale Place Pigalle. Er moeten nog portretten van Hanssen als kind ergens in Vlaamse huiskamers hangen. Vanaf haar tiende weet ze het helemaal zeker: kunstenaar wil ze worden. Dat is haar roeping. Nu nog haar vader zien te overtuigen!
LINKSHANDIG
Tot haar elfde loopt Karin Hanssen school in het Instituut Maria Immaculata, de katholieke meisjesschool van de wijk. Net als de twee jongensscholen, het Sint-Edmonduscollege (Korte Altaarstraat) en het de Parochiale School Sint-Norbertus (Rolwagenstraat) is dat een uniformschool. Ook Karin wordt in een uniformpje gestoken: blauw rokje met dasje met het embleem van de school, witte bloes en blauwe kousen.
Omdat ze linkshandig is, wordt Karin Hanssen door de juf van het eerste leerjaar als minder intelligent beschouwd. Zo gaat dat in die tijd. Die juf doet er alles aan om het meisje met de rechterhand te leren schrijven. Tevergeefs. Wanneer diezelfde onderwijzeres doorschuift naar het zesde, beslist vader Hanssen dat Karin haar lager onderwijs beter op een andere school kan afmaken. Op haar elfde trekt ze naar de Rijksmiddelbare school in Borgerhout. “Een heel andere wereld”, zegt Karin Hanssen. De klassen zijn er gemengd, de kinderen komen in hun dagelijkse kleren naar school, er hangt een open sfeer en voor het eerst krijgt ze les van een man: meester Aerts. “Een zeer goede onderwijzer”, aldus Karin Hanssen. “Ik hoop dat hij dit leest.” Het is er allemaal veel spannender. Ze krijgen zelfs handenarbeid, zoals plankjes zagen en bewerken.
ROEPING
Het grootste deel van haar middelbare schooltijd brengt Karin Hanssen door aan het Provinciaal Instituut Sint-Godelieve in de Brialmontlei: een fijne, creatieve school waar ze helemaal tot ontplooiing komt. Daarna wil ze absoluut aan de kunstopleiding beginnen, maar haar vader zet zijn voet dwars. Hij hoopt dat zijn dochter, die het Duits met de moederborst heeft meegekregen, germaniste wordt. Dyslexie steekt daar echter een stokje voor. Karin Hanssen haalt wel het diploma van regentes Nederlands-Engels-Duits. Daarna volgt ze vier jaar lang avondonderwijs aan de kunstacademie. In die periode overlijden eerst haar vader en anderhalf jaar later ook haar moeder. In 1986 is het dan eindelijk zover: Karin Hanssen stapt de poort binnen van de Academie voor Schone
Kunsten in Antwerpen. Nadien studeert ze nog verder aan het Hoger Instituut (HISK), toen nog in Antwerpen gevestigd. Haar kunstenaarsleven begint. “Jammer dat mijn ouders mij nooit als kunstenaar hebben gekend”, zegt ze.
DORIS DAY
Karin Hanssen heeft van kindsbeen af een grote belangstelling voor de menselijke figuur. Vrijwel altijd tekent en schildert ze mensen. Geen wonder dus dat ze de figuratieve richting inslaat. Ze heeft bovendien steeds een fascinatie gehad voor het verleden, onder andere voor Vermeer en de zeventiende-eeuwse schilderkunst. Gaandeweg raakt ze in de ban van beelden uit de jaren 1960-1970. Het schilderen van taferelen uit die tijd wordt haar handelsmerk. Waarom boeit die periode haar zo? Hanssen: “In de gouden jaren zestig leek alles mogelijk. Het was een tijd waarin je identiteit bepaald werd door je bezit: je huis, je auto, je koelkast,… Je kon je profileren door te consumeren. In films met Doris Day en in advertenties werd dat “ideale wereldje” als een roze wolk voorgesteld. Die schone schijn wil ik doorprikken.” Hanssen isoleert die beelden, ze koppelt ze los uit hun context en verplaatst ze naar een ander medium: olieverf. Daardoor ga je er op een heel andere manier naar kijken. Haar oeuvre is een kritische commentaar bij de schone schijn van een fake wereld.
STRIJDBAAR
Van haar eerste solo, “Shadows”, haar afstudeerproject aan het HISK dat ze in 1993 presenteerde in de Antwerpse Academiegalerie, tot vandaag heeft ze een lange weg afgelegd: van onbekende beginner tot gevestigde waarde. Als vrouw heeft ze hard moeten knokken voor haar plek in de kunstwereld. Dat heeft haar strijdbaar gemaakt. Haar engagement
blijkt bijvoorbeeld uit de databank Contemporary Women Artists in Belgium (CWAB) die ze vanaf 2011 aanlegt en waarmee ze een belangrijke bijdrage levert aan het verspreiden van de faam van haar vrouwelijke collega’s.
Een paar ijkpunten in haar schilderscarrière zijn haar selectie voor de Sharjah Biënnale (Verenigde Arabische Emiraten) en haar deelname aan de Triënnale van Yokohama (Japan), allebei in 2005. In 2009 is haar werk te zien in New York in het Chelsea Art Museum en in 2010 in Shanghai. In 2012 heeft ze haar solo in CCAS in Canberra Australië. In datzelfde jaar start ze haar samenwerking met Roberto Polo Gallery (Brussel) waar ze in 2014 tentoonstelt. Binnenkort is er de overzichtstentoonstelling
in Gdansk (01/10/2016-01/01/2017). Het wordt een overzicht van meer dan dertig jaar artistieke activiteit. Voor het zover is, verdedigt ze eerst nog haar doctoraat in Antwerpen. Wedden dat ze ook dat met verve zal doen?
Meer informatie?
Wilt u werk van Karin Hanssen bekijken, surf dan naar www.karin-hanssen.be.
Wie alles wil weten over komende expo’s, vindt meer info op www.robertopologallery.com.
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
Kristien Hemmerechts woont al sinds 1989 in de Cogels-Osylei. Ze schreef tot nu meer dan 20 romans, verhalenbundels en essays voor volwassenen. Nu waagt ze zich aan prentenboeken voor jonge kinderen. Niet
Zij schreef het verhaal met woorden, An Candaele deed dat nog eens met kleurrijke illustraties. Tijdens een babbel met Kristien Hemmerechts kwamen we meer te weten over het waarom en het hoe van de prentenboeken. Er zijn al 4 verhalen geschreven en goedgekeurd door de uitgever. Illustrator An Candaele legt momenteel de laatste hand aan de illustraties van het tweede boek. Daarin speelt Big de hoofdrol. An is illustrator van schoolboeken, jeugd- en prentenboeken en geeft les aan de Academie van Overijse. Ze is al jaren een goede vriendin van Kristien, die de meter is van de zoon van An.
ANDERS
In elk boek van de reeks staat een ander dier centraal. Elk dier is anders. Daardoor komt het wel eens in de problemen. Maar uiteindelijk groeit het besef dat het anders zijn eigenlijk een kracht is.
In het eerste boek mag KameLeon voor het eerst naar school. Een klasje vol dieren wacht hem op. Wanneer KameLeon op een blauw krukje gaat zitten, verandert zijn kleur van groen naar blauw. Dat vinden zijn klasgenoten raar. Alle dieren hebben een vaste kleur, behalve KameLeon. Gelukkig begrijpen de anderen al snel dat hun nieuwe vriend zichzelf moet blijven. Ze vinden dat KameLeon kan toveren en dat hij de ster van het schoolfeest zal zijn. Dat hij nu al een ster is.
KLEINKINDEREN
Aanleiding voor de boeken was een achteloos zinnetje van een student 'creatief schrijven' van Kristien: “Een kameleon kan ook niet kiezen welke kleur hij heeft.” Het zinnetje bleef hangen. Kristien vroeg zich af of ze over die kameleon een verhaaltje zou kunnen bedenken voor haar kleinkinderen. Zonder die kleintjes had ze zich niet aan een kinderboek gewaagd. “Ik noem het onschadelijke 'collateral damage' van het omaschap.”
Kristien schreef vooraan in het prentenboek 'Voor Noa, Daan, Amos, Clara, Mila en Jacob'. Dat zijn haar 6 kleinkinderen van 2 tot 8 jaar: 2 kinderen van haar dochter Katherine uit haar eerste huwelijk en 4 stiefkleinkinderen van de kinderen van haar tweede man, dichter Herman de Coninck, die stierf in 1997.
Kristien heeft de verhalen nog niet voorgelezen aan haar kleinkinderen. “Ik heb trouwens nog niet zo vaak aan hen voorgelezen. Alleen als ze het zelf aangeven, doe ik dat. Ik vind dat ik hen niets moet opdringen. Niets moet als ze bij mij zijn.“
Als schrijver wil Kristien verschillende zaken doen. Ze wil niet in 1 schuifje gestoken worden. Zo schreef en schrijft ze ook toneel. En nu dus ook kinderboeken!
Het schrijven van verhalen voor kinderen was een hele uitdaging. Ook al kan Kristien – naar
eigen zeggen – niet goed tekenen, ze heeft voor zichzelf eerst tekeningen gemaakt. Er mag namelijk maar weinig tekst zijn in zo'n prentenboek. Door de tekeningen ging het verhaal al leven.
Een verhaal voor jonge kinderen moet heel natuurlijk zijn, niet geforceerd, niet prekerig. Kristien vertelt op een vanzelfsprekende manier dat het gewoon leuk is als iemand anders dan de anderen is.
In het prentenboek ontmoeten we een andere Kristien Hemmerechts dan deze die we kennen in haar boeken voor volwassenen. Daar staat vaak het thema van het menselijk onvermogen centraal: haar personages zijn er vaak niet in staat greep te krijgen op hun leven en bevredigende relaties aan te gaan. Ze toont er personages en gebeurtenissen die vastlopen. Niet zo in de KameLeonverhalen. Die zijn hoopvoller. Ze draaien rond waarden. Ze laten zien dat gevoelens mogen en dat het samenleven in groep heilzaam kan zijn. “En dat is even belangrijk in het leven van volwassenen als in dat van kinderen.”
INFO:
Ik ben KameLeon (3+) Kristien Hemmerechts en An Candaele, De Eenhoorn, 2016, 16,50 euro
één, maar meteen een hele reeks: 'KameLeon en zijn vriendjes' over KameLeon, Muis, Kikker, Giraf, Olifant, Beer en Big. Het eerste daarvan, 'Ik ben KameLeon', zag enkele weken terug het levenslicht. (Luk Depondt)
Inburgeren is niet altijd even simpel in een land als het onze. Er moeten cursussen worden gevolgd en aan het kennen van Nederlands wordt veel belang gehecht. Het is dan ook duidelijk dat het niet altijd van een leien dakje loopt maar met een beetje extra hulp kan het
wel goed komen. Bij Filet Divers hebben ze een speciaal project opgezet waarbij een bewoner van deze stad gelinkt wordt aan een nieuwkomer. De formule? Zij brengen (twee)wekelijks enige tijd samen door waarbij Nederlands de voertaal Is. (Yo Van den BULCK)
Safwan Alibrahim, 29 jaar en Syriër uit Homs woont nu in Antwerpen. Voor de oorlog was hij leraar Arabisch. Hij studeerde vijf jaar in Cairo (2006-2O11). Daarna werkte hij enige tijd in Dubai. Hij had er een goed leven tot hij geen verlenging meer kreeg van zijn verblijfsvergunning. Terugkeer naar zijn totaal verwoeste stad Homs in Syrië was geen optie. Na een lange en moeilijke reis is hij neergestreken in onze stad. Eindelijk wat rust na de administratieve “rompslomp”, hij is nu erkend politiek vluchteling en erin geslaagd om een appartementje te vinden. Na de verplichte inburgeringcursus startte hij vol moed taallessen Nederlands. Het is een hoop grammatica en nieuwe woordenschat. Een taal leren op papier is één ding; ze gebruiken op straat in je dagdagelijkse leven is nog iets anders. Safwan heeft ondertussen vrienden in deze stad, maar ze zijn zelf vluchtelingen en meestal uit zijn land. Arabisch blijft hun voertaal. Daarom is hij zo blij met zijn inburgeringcoach Sarah.
SARAH
Sarah Menu, 23 jaar, Is rasechte Antwerpse. Naast haar Master in Taal en Nederlandse Letterkunde is ze ook politiek actief bij Groen. Via haar mama die vrijwilligster is bij Filet Divers kwam ze in contact met dit mooie initiatief. Een paar uurtjes per week kon ze zich wel vrijmaken. Ze las dagelijks over de vluchtelingen in de krant en vond het wel eens tijd voor actie.
PERMEKE
Vrijdagnamiddag hebben ze meestal een afspraak. Soms blijven ze gewoon wat kletsen in café Moeskop. Sarah inviteerde Safwan ook al eens bij haar thuis voor een etentje. Ze leerde al een paar woordjes Arabisch. Onze afspraak heeft plaats in Bib Permeke. Safwan was er al een paar keer geweest, heeft zelfs al een Akaart maar toch leek het ons een leuke plek om samen te komen.
NEDERLANDS
Sarah vertelt hem over het Nederlandse taalpunt in de bib en stilaan ontrolt zich een gesprek. We kijken ook wat er aanwezig is over Syrië. Heel weinig blijkt en vooral achterhaalde informatie over het mooie land van voor de
oorlog. Veel van wat we hier zien is ondertussen kapotgeschoten, de vermelde feiten kloppen al lang niet meer. Dan maar wat opzoeken over religie: zowel christendom als Islam. Safwan wil nu weten waar de Arabische boeken staan.
ARABISCH
We besluiten het te vragen aan het infopunt. De medewerker vertelt ons dat de Arabische boeken zijn afgevoerd. Het heeft te maken met het huidige beleid vertelt hij. Bekomen van mijn eerste verontwaardiging probeer ik Safwan te verwijzen naar Atlas, waar een heus documentatiecentrum huist en dus ook Arabische boeken te vinden zijn. Enkele dagen later
dubbelcheck ik deze informatie en verneem dat het aanbod Arabische boeken niet meer voldeed aan de huidige kwaliteitsnorm en dat er wel wordt gewerkt aan een nieuw en beter aanbod in de toekomst. Ons bezoek wordt afgesloten in het gezellige café van Permeke, waar nog enkele andere Syrische vrienden zitten. De koffie verenigt ons allen en al snel hebben we nog een leuke nababbel in een mix van Engels, Arabisch en Nederlands maar vooral in een sfeer van thuis zijn in onze stad.
INTERESSE
Kunt u nog enkele uurtjes vrijmaken om Nederlands te oefenen met nieuwkomers, dan kan u
contact opnemen met Filet Divers. Na een intakegesprek wordt in overleg en samenspraak een nieuwkomer aan u voorgesteld. Is deze eerste ontmoeting teleurstellend kan u steeds nog een andere keuze maken. Er blijft ondersteuning aanwezig vanuit Filet Divers indien nodig maar eigenlijk staat het u vrij om samen de tijd in te vullen naar beider goedkeuren. De voorgestelde termijn bedraagt een jaar en de ontmoetingen zijn (twee)wekelijks.
Filet Divers • Samen Inburgeren Rolwagenstraat 49 03/2261393 Samen.inburgeren@filetdivers.be
Absoluut in het oog te houden: wanneer Salons Divers, de concept store van Judith Van Herck en Lien Sledsens, en concertorganisator LNCH, samen aan de slag gaan, gebeurt er iets magisch op de Plantin en Moretuslei.
Vorige keer kwam DezMona de club betoveren, deze keer was het aan Mauro om zijn magic powder over de vijftig toegelaten aanwezigen uit te strooien.
En meer dan een barkruk, een akoestische gitaar en een zangmicro had de heer Pawlowski daar niet voor nodig. Men moet zeggen: het kader leent zich er meer dan uitstekend toe en Mauro deed daar nog wat scheppen bovenop en creëerde zo een intieme sfeer van de bovenste plank.
Hij speelde en zong een mengeling van covers en eigen nummers en liet Maurits Pauwels, zijn alter ego, opdraven voor wat Nederlandstalig werk. Dit keer geen scheurende stratocaster die de grenzen van het toelaatbare decibelgehalte aftast, maar kwetsbare muziek en een kwetsbare Mauro die de nummers aan elkaar breide met grappige, ontwapenende en af en toe absurde bindteksten. Wie er niet bij was, heeft iets moois gemist. Volgend optreden op 13 april: Bert Ostyn (Absynthe minded).
Op dinsdagavond 24 mei is er een concert in de wijnhandel De Heerlyckheid. Het is Oekraïense muziek met een intense dialoog tussen piano en cello! Lies Colman en Luis Andrade leerden elkaar kennen via Sir Walter Boeykens, die hen beide uitnodigde om als vaste gastmuzikanten deel te nemen aan het Bornem Festival. Beiden namen al een paar keer deel aan dit festival en dit in zowel grote als in kleine wisselende bezettingen. Lies Colman en Luis Andrade brengen een programma vol melancholie, passie en virtuositeit.
Inschrijvingen en kaartjes (€ 15): evelyn@bouart.be.
Jules Hofman was een van de toparchitecten die Zurenborg rond 1900 vorm gaven. Hij overleed in 1919 en werd bijgezet in een fraai grafmonument op het SintFredeganduskerkhof in Deurne. Stadsgids Alex Elaut, in
-Wie was Jules Hofman precies?
Alex Elaut: “Wel, hij was zeker een van de vijf toparchitecten die in de Belle Epoque het uitzicht van de toen nieuwe wijk Zurenborg bepaald hebben. Hij was ook de belangrijkste vertegenwoordiger van de Antwerpse Art Nouveau. Hij werd geboren in 1859 in Oosterhout (Noord-Brabant, NL) en groeide als oudste van 8 kinderen op in Breda waar zijn vader werkte als arts. Aanvankelijk wilde hij kunstschilder worden maar op aandringen van zijn vader koos hij uiteindelijk voor architectuur. Hij deed zijn studies aan de Antwerpse academie en trad in 1892 in dienst van de Naamloze Maatschappij voor het bouwen van Burgerhuizen in Zurenborg. Hij kwam toen ook in de wijk wonen, meer bepaald in de Lange Van Ruusbroecstraat 69, in het huis waarin nu provinciegouverneur Cathy Berckx woont. Aanvankelijk bouwde hij in allerlei neostijlen. Zijn bekendste werken uit die tijd zijn wellicht het ensemble De Twaalf Duivelkens in de Transvaalstraat en De Reyger, het huis en atelier van beeldhouwer Josué Dupon in de Guldenvliesstraat. Rond de eeuwwisseling geraakte hij meer en meer begeesterd door de Art Nouveau. Hij tekende een hele reeks huizen in die stijl, meestal met bloemennamen: De Roos en de Zonnebloem op de Cogels-Osylei en De Margriet en de Violier in de Waterloostraat om er maar een paar de noemen. Zijn groeiende reputatie bezorgde hem ook grotere opdrachten: de Elixir d'Anversfabriek in de Haantjeslei en vijf paviljoenen op de Wereldtentoonstelling in 1894 te Antwerpen. In 1909 werd hij hoofdarchitect van de Bouwmaatschappij Vooruitzicht, waarvoor hij in 1913 zijn grootste project realiseerde: de synagoog Machsike Hadass in de Oostenstraat. Toen de eerste wereldoorlog uitbrak keerde hij terug naar Nederland. Dat was meteen het einde van zijn carrière want hij overleed kort na zijn terugkeer naar Antwerpen in 1919.”
-Weten we waarom hij begraven werd in Deurne?
Alex Elaut: “Dat had er waarschijnlijk mee te maken dat hij een vroom katholiek was. Dat moest ook wel als je in die tijd voor de Companie wilde werken... Sint-Fredegandus was toen nog een katholiek kerkhof, geen gemeentelijke
begraafplaats. Er liggen daar trouwens nog een paar Zurenborgse architecten begraven: o.a. August Cols (van de Griekse tempels in de Transvaalstraat) en Ernest Dieltiens (van de witte huizen op het rondpunt van de CogelsOsylei). Dramatischer is het verhaal van Joseph Baeckelmans, architect van het Art Nouveauensemble bijna op de hoek van de Waterloostraat en de Guldenvliesstraat, die daar ook begraven ligt. Die werd in 1915 opgepakt voor spionage en in Schaarbeek gefusilleerd door de Duitsers. Familieleden van hem kregen eerst de toelating om hem voor de terechtstelling een laatste maal te bezoeken maar werden in extremis brutaal uit de gevangenis gezet. Ze waren pas enkele stappen ver toen ze de schoten van het executiepeloton hoorden. Zijn graf is inmiddels gerestaureerd in opdracht van de stad.”
-En hoe zit het nu met het grafmonument van Jules Hofman?
Alex Elaut: “Zoals je zelf hebt kunnen zien zijn de graven van de andere Zurenborgse architecten nog in goede staat, ze mogen hoogstens eens een keertje schoon gemaakt worden. Maar het graf van Hofman is zwaar beschadigd, de deksteen is in stukken gebroken.
de wijk vooral gekend als co-auteur van het boek “Op wandel in de Belle-Epoque”, signaleerde dat dit grafmonument ernstig vervallen is en we gingen dan ook samen een kijkje nemen. (Luc PANDELAERS)
Het is een fraai monument dat wellicht door hem zelf ontworpen is, want zijn schoonfamilie is er voor hem in begraven. Al zullen we dat waarschijnlijk nooit zeker weten want zijn volledig archief is in een brand verloren gegaan. Het zou in elk geval doodjammer zijn als het helemaal zou verkommeren. Daarom wil ik graag een beetje reclame maken voor het Herbestemmingsmodel voor Funerair Erfgoed van de stad Antwerpen.”
-Dat is een hele mond ambtenarees vol. Wat moeten we ons daar bij voorstellen?
Alex Elaut: “Kort samengevat heeft de stadsadministratie een Funeraire Cel, die tot taak heeft van het waardevolle funeraire erfgoed zoveel mogelijk in haar oorspronkelijke glorie te bewaren. Op alle kerkhoven staan er immers grafmonumenten te verkommeren omdat er geen familie meer over blijft om ze te verzorgen. Zij zoeken daarom naar mensen die bestaande grafmonumenten in bruikleen of in peterschap willen nemen. De eerste mogelijkheid bestaat enkel op begraafplaatsen die nog in gebruik zijn. Daar kun je een bestaand grafmonument in bruikleen nemen om er stoffelijke overschotten of een asurne in te begraven. Daar hangt natuurlijk een prijskaartje aan vast: tussen 1.000 en de 3.000 euro naargelang van de breedte van het monument en 500 euro voor een concessie van 25 jaar. Niet eens zo duur als je het vergelijkt met de prijs van een nieuwe grafsteen. Die mogelijkheid bestaat echter niet voor het Sint-Fredeganduskerkhof, omdat dat een gesloten begraafplaats is. Daar mogen enkel nog familieleden bijgezet worden in een bestaand monument. Daar bestaat echter wel de mogelijkheid van het peterschap over een
grafmonument te verwerven.”
-Houdt dat in dat je de restauratie gaat sponsoren?
Alex Elaut: “Hoegenaamd niet, hoewel ze je natuurlijk met open armen zullen verwelkomen als je je daar voor aanmeldt. Neen, het is een overeenkomst waarbij je de verantwoordelijkheid opneemt voor een bepaald monument. Je overlegt samen met de Funeraire Cel wat er moet gebeuren voor de instandhouding en eventuele restauratie. Voor de restauratie zelf zijn er budgetten voorzien. Je wordt wel verondersteld om het dan verder op regelmatige basis te onderhouden.”
-Valt hier voor eventuele peters nog iets meer uit te halen dan eeuwige roem?
Alex Elaut: “Wat die eeuwige roem betreft, je mag je peterschap bekend maken door een standaardplakkaatje op het monument te bevestigen. Maar ik koester de stille hoop dat een van de huidige eigenaars van een van de huizen van Hofman zich hierdoor aangesproken voelt. En ik kijk ook voorzichtig in de richting van de Joodse gemeenschap die aan Hofman toch een van hun twee grootste monumenten in Antwerpen te danken heeft.”
Meer inlichtingen: Funeraire Cel: tel. 03 740 36 45 Funeraire.cel@antwerpen.be
Alex Elaut en uw verslaggever danken van harte Marcel Windey, die het Fredeganduskerkhof kent als zijn broekzak en ons ter plaatse feilloos van het ene architectengraf naar het andere loodste.
Op Paaszondag werd het eerste boek van de nieuwe uitgeverij "Kartonnen Dozen" (opvolger van 't Verschil) voorgesteld. Het werd zelfs een dichtbundel van Bert Deben met als titel ’Na het vrijen steek ik een gedicht op’. De dichter droeg tijdens de voorstelling voor uit zijn bundel en werd
hierbij muzikaal omlijst door violist Dirk Van Bel. Omdat gedichten nu op een andere manier gelezen moeten worden dan een roman- dat betekent in de praktijk traag lezen en enkele keren herlezen- volgt de bespreking van deze dichtbundel in onze volgende editie. (Jörg PYL)
Omdat Kartonnen Dozen een Zurenborgse uitgeverij is, stelden wij nog een aantal vragen aan Johanna Pas van dezelfde uitgeverij en boekhandel.
- In het artikel van Gazet van Zurenborg was enkel sprake van een boekhandel, kunt u de Uitgeverij even situeren? Johanna Pas:” Boekhandel "Kartonnen dozen" is een verderzetting van boekhandel 't Verschil (19 jaar lang gehuisvest op de Minderbroedersrui). Sinds 2005 combineerden we daar ook de boekhandel met een uitgeverij. Het nieuwe team van boekhandel Kartonnen Dozen wil qua vormgeving en stijl een beetje een andere kant uit, maar qua inhoud blijven we ons concentreren op boeken met een holebi- of transgenderthema.”
- Als eerste boek een dichtbundel uitgeven, vergt moed, wat staat er nog op stapel dit jaar?
- Welke genres wil Kartonnen Dozen publiceren? Enkel holebi of ruimer?
Johanna Pas: ”De uitgeverij focust zich op boeken met een holebi- of transgenderthema, liefst oorspronkelijk Nederlandstalig, en niet op één genre. We geven romans (zowel literatuur als ontspanning), als poëzie, kortverhalen, non-fictie, kinderboeken, strips uit. We houden ons wel aan één thema. Omdat we in onze vorige boekhandel merkten dat uitgeverijen toch vaak terugschrikken om oorspronkelijk Nederlandstalig (dus niet vertaald) werk uit te geven met een duidelijk holebithema, willen we in dit segment een aanvulling zijn op wat er nu op de markt komt. Er zijn genoeg uitgevers die prima boeken afleveren die buiten dit thema vallen. Het is dus eigenlijk een uitgeverij uit noodzaak. Aan de fondslijst van 't Verschil kan je zien hoe ruim we ons aanbod zagen. Dat blijft zo. “
- Worden de boeken uitsluitend via de eigen boekenwinkel verspreid of ruimer?
De boekhandel Kartonnen Dozen op de Draakplaats,( het vroegere Karrewiel) de opvolger van boekhandel ’t Verschil, gaat wellicht pas in de loop van mei open. In de plaats van het geplande
openingsfeest in maart komt er op zaterdag 25 juni 2016 een feest op de Draakplaats in Antwerpen www.epo.be www.verschil.be/uitgeverij www.shop.verschil.be holebibib.blogspot.be bertdeben.blogspot.be
Johanna Pas: “Het volgende boek is een roman van een auteur die eerder twee boeken uitgaf. Eén bij uitgeverij 't Verschil en één bij uitgeverij LaVita in Nederland. Net als in 't Verschil willen we boeken uitgeven in verschillende genres en verschillende stijlen. Omdat ons budget beperkt is en omdat we in eerste instantie een boekhandel zijn, geven we zo'n twee boeken per jaar uit. We gaan ook meestal zelf op zoek naar dingen die ons aanspreken en waarvan we vinden dat het ontbreekt in het boekenaanbod. Bert Deben is een dichter die we al een tijdje online volgen en van wie we al lang hoopten dat hij een debuut zou publiceren. We zijn dan ook erg blij dat hij voldoende vertrouwen heeft in onze uitgeverij om zijn debuutbundel uit te geven. Poëzie is geen evidente keuze, maar omdat niet alleen wij maar nog een heel aantal volgers van zijn blog zaten te wachten op zijn debuut, geloven we niet alleen inhoudelijk, maar ook financieel in dit project.”
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
Johanna Pas:” De distributeur van onze boeken is Epo (Berchem). Zij verdelen onze boeken naar alle boekhandels en bibliotheken in België en Nederland. Het is vervolgens uiteraard aan de boekhandels en bibliotheken om te beslissen of ze de boeken inkopen of niet.”
- Wie beoordeelt bij u de ingezonden manuscripten?
Johanna Pas: ”Ik ben de uitgever en we werken met externe redacteurs die de boeken mee beoordelen op inhoud en financiële haalbaarheid. We zijn een kleine ploeg, dus onze taken zijn divers. De vormgeving houden we binnen het team, voor redactie gaan we vaak extern. We zijn een kleine uitgeverij, maar we leveren kwalitatief hoogstaand werk af. Ook daarom beperken we ons tot een te overzien aantal titels per jaar. “
- Hoe zien jullie het eerste jaar van de uitgeverij Kartonnen Dozen?
Johanna Pas: ”We beginnen met de dichtbundel van Bert Deben en eind dit jaar komt ons volgende boek uit. Verder plannen we niet vooruit omdat we de tijd willen nemen om leuke projecten te vinden waar we helemaal achter kunnen staan. Ons plan is in elk geval om een aanvulling te blijven bieden op het huidige boekenaanbod en holebi's en transgenders daarin meer een stem te geven. We richten ons - net als met de boekhandel - niet alleen tot holebi's en transgenders, maar uiteraard ook tot alle andere lezers die een boeiend boek in handen willen krijgen en hun blik willen verruimen. We geloven dat het ook voor de samenleving als geheel belangrijk is om een diversiteit aan personages ten tonele te voeren in films, literatuur en in de media. Zo kan iedereen proeven van de rijkdom die diversiteit aan onze samenleving biedt. Daar willen we graag een bijdrage aan leveren.”
zonder wegwijzers kronkelt naar een houten brug met dwarse planken over een vijver met moerasplanten
naast de grote snelwegweg, zo breed als een vliegveld. Daar kan geen vliegtuig opstijgen met al die bruggen, vreemd stel dat het oorlog wordt, vluchtelingen voor bombardementen trekken hier al langs in containers en koelwagens.
Gaan ooit die kleine takjes achter de brug al bomen heten. Kunnen wij ons daar al verstoppen voor de vijand onder ons of van andere streken,
wat als er geen bladeren meer aan de takken hangen zoals nu en de stammen spichtige sprietjes blijven.
Het is maar een pad dat daar kronkelt naast de grote weg die hoest roept tiert en stinkt. Het gegrom van de zwoegende motoren en het flierefluiten van de banden op het asfalt gunnen de wandelaar adem noch rust. Voorlopig.
-Gratis filmavonden
Locatie: Het Roze Huis (zolder) 23 april : 20u: Gratis film Saint Laurent Bertrand Bonello verfilmt fragmentarische sleutelmomenten uit het leven van deze bekende modeontwerper. De film handelt vooral over de obsessie van Saint Laurent voor Jacques de Bascher, een aristocratisch fuifbeest, druggebruiker en SM addict, terwijl hij ook een stabielere relatie heeft met zijn zakenpartner.
-30 april 2016: 20u: Pink Royale – Deel 2 Het Roze Huis, Enig Verschil, Active Company, Atthis, De Flamingo's, WIJ en VREAK nodigen je uit op de tweede editie van de verenigingenfuif.
Met DJ Digna, DJ Da Pierre en 2FunkyDJ's.
VVK en voor 24u: 5 euro. Na 24u: 7 euro. 1 euro korting met een çavariapas.
Locatie: Zappa, August Leyweg 6, 2020 Antwerpen
International Family Equality Day: Een ontmoetingsdag voor holebi- en transgendergezinnen. Over heel de wereld zet de IFED LGBT-gezinnen in de kijker. Kom op zaterdag
7 mei, met je hele gezin, meegenieten van deze ontmoetingsdag in Park Spoor Noord in Antwerpen. Maak kennis met andere holebi- en transgendergezinnen terwijl je kinderen zich uitleven op de Vlaamse Regenboogkermis. Wij zorgen alvast nog voor lekkere tussendoortjes zoals popcorn en ijsjes.
Inschrijven:
Gratis via http://cavaria.be/ifed2016
Kaart Vlaamse Regenboogkermis 5€ (in ruil voor een volle kaart krijg je een verrassing!)
Verzamelen aan de shelter op Park Spoor Noord, Ellermansstraat 2, 2000 Antwerpen. Breng een lekkere picknick mee voor het hele gezin.
Lezingen Holebibib:
7 mei 2016: 16u Saskia De Coster
5 juni 2016: 16u Marnix Peeters
Locatie: Het Roze Huis (zolder)
Wekelijks activiteiten in Het Roze Huis
Elke woensdag (20u00 – 22u00): Koor: Pink
Noise (Active Company)
Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal
Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)
Maandelijkse activiteiten
Elke dinsdag – 20-23u
EV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar.
Locatie: Jeugdherberg Pulcinella, Bogaardeplein 1, 2000 Antwerpen Info: info@enigverschil.be
Elke woensdag – 19u15-21u:
Voetballen met Stavazah
Locatie: Drakenhoflaan 160, 2100 Deurne Info:stavazah@gmail.com
Elke eerste donderdag – 20u
Bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig
Locatie: Het Roze Huis
Info: info@dubbel-zinnig.be
Elke eerste zaterdag
Jongensdromen Vereniging voor transmannen
Locatie Café Den Draak +32 (0)486 62 47 84
Elke eerste zondag – 14u
Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+
Locatie: Café Den Draak
Info: pimpernel40plus@telenet.be
Elke tweede zaterdag – 19u
GenderBendingBar van Genderflux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en interseksmensen
Locatie: Het Roze Huis
Info: genderflux@ymail.com
Elke voorlaatste donderdag – 20u
Ledenvergadering Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd
Locatie: Het Roze Huis
Info: antarvzw@gmail.com
Elke derde vrijdag – 20u
Gewoon Doorgaan Gendervereniging
Locatie: Het Roze Huis
Info: info@gewoon-doorgaan.be
Elke laatste vrijdag – 20u
Shouf Shouf Multiculturele holebi-organisatie
Locatie: Het Roze Huis
Info: welkom@shouf-shouf.be
Elke laatste zondag – 14u
Holebi 40+
Locatie: Het Roze Huis Info: holebi40plus@ gmail.com
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen
Het Roze Huis-çavaria Antwerpen, haar vele vrijwilligers en haar 32 aangesloten verenigingen werken in de provincie Antwerpen aan de aanvaarding en het welzijn van holebi’s (holebi = homo’s, lesbiennes en biseksuelen) en transgenders.
Meer info op www.hetrozehuis.be, via onze Facebookpagina en in café Den Draak en verschillende andere horecazaken. Spring gerust eens binnen op het secretariaat van Het Roze Huis op de Draakplaats. Onze medewerkers staan je graag te woord.
Het Roze Huis çavaria Antwerpen, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 03/288.00.84 info@hetrozehuis.be www.hetrozehuis.be
jorgpyl.wordpress.com
De Diwan-prijs is dit jaar gegaan naar Fatima Marzouki van het restaurant El Warda en Het Kookatelier. De prijs, Diwan-vrouw van het jaar, wordt toegekend aan mensen die de integratie van diverse culturen bevorderen. Behalve de restaurants op Zurenborg, heeft ze ook nog een eigen kruidenlijn die binnenkort op de markt zal komen en zit er een boek met tajine-gerechten in de pipeline.
