Najbolje iz Vojvodine

Najbolje iz Vojvodine

Katalog Najbolje iz Vojvodine, je zamišljen da poveže sve opštine koje se nalaze na njenoj teritoriji. Kako same opštine tako i šire. Hteli smo da predstavimo lepote koje je krase, sa istorijskim, kulturnim, verskim objektima, tako i prirodnim bogatstvima. Vremenom ćemo ubacivati i znamenite ljude koji su obeležili jednu epohu u jednoj opštini.

Svako vreme je vreme povezivanja. Treba da istaknemo ono najbolje što imamo kod nas i da se ponosimo time. To je kulturna baština opština, gradova, zajednica, kulturni događaji, folklorni sadržaji, festivali, turistički potencijali, lokacije, znamenitosti, muzeji, galerije...

Vojvodinu krase mnoge različite kulture, jezici, običaji, koji su se vremenom povezali i stopili u jednu celinu, a opet su ostali dosledni i svojoj tradiciji. Ljudi koji žive na njenoj teritoriji su miroljubivi i tolerantni. Ima se vremena za sve i nigde se ne žuri. Što bi mi ovde rekli: „Ima se kade.“

Turisti koji se uputi u ove pitome krajeve, ako želi da upije duh mesta, morao bi da se puno našeta. Ono što može da očekuje su ostaci Austrougarske arhitekture, prirodna bogatstva, odlična hrana, muzika tambura, vino i rakija. Naišao bi na duhove pesnika i umetnika koji i dalje “borave“ u muzejima, galerijama i bibliotekama. Mogao bi da gleda zalazak sunca u pitomoj ravnici i da radosno čeka novi dan koji će ga dočekati sa novim avanturama koje pruža naša Vojvodina.

Onda da i mi zaplovimo kao “panonski mornari“ u ovu avanturu koja se zove Vojvodina.

Dobrodošli u prvi katalog „Najbolje iz Vojvodine“.

Idejni tvorac: Biljana Grbin

Tehnička podrška: Đorđe Pivnički

Zahvaljujem se Galeriji naivne umetnosti- Kovačica na pozajmljenim slikama iz fonda

Alibunar pitoma

ravnica u srcu Banata

Prema arheološkim izvorima, teritorija gde je danas Alibunar naseljena je u neolitu, pa tokom bronzanog doba i u vreme Rimljana. U spisima se mesto pominje prvi put u XVI veku, kao naselje pod turskom vlašću po imenu Alijina voda. Tu je postojao Ali-pašin bunar, pa otuda i kasniji naziv naselja, koje se ranije zvalo Krsturnica. Posle povlačenja Turaka, Alibunar je srpsko naselje sa 32 kuće (1717). Godine 1773. godine je u sastavu nemačkog graničarskog puka. Ovo podneblje je tokom proteklih vekova iznedrilo hrabre ljude, vredne radnike i izuzetne ratnike. Najveći banatski književnik Miloš Crnjanski, koji je živeo u mestu Ilandža, je to najbolje opisao u svojim delima. Reči ovog velikog književnika svedoče o proteklim vremenima, o borbi Banaćana za bolji i srećniji život potomaka i o ljudima koji se od drugih razlikuju po banatskim odličjima.

Devojački bunar

Na svega 60 km od Beograda nalazi se najpoznatije mesto za izletnike i ljubitelje prirode u okviru Deliblatske peščare, Devojački bunar. Među lokalnim stanovništvom poznato kao „Pesak“, ovo izletište je pravi raj za ljubitelje netaknute prirode, retkih vrsta biljka i životinja, lovce... Izletište je veoma posećeno, tokom cele godine, ali beleži najveće posete turista tokom letnjeg perioda kada se na ovom lokalitetu održava veliki broj manifestacija i dogadjaja. U okviru izletišta “Devojački bunar” je vikend naselje sa smeštajnim kapacitetima u domaćoj radinosti, kao i hotelski, konferencijski, sportski i wellness kapaciteti. Vikend naselje koje se nalazi na Devojačkom bunaru osnovano je 1895. godine pod nazivom Vekerlova kolonija na prostoru koji su ranije zauzimale vinogradarske kuće.

Specijalni rezervat prirode - Deliblatska peščara

Deliblatska peščara, sa blizu 35.000 ha površine, predstavlja najveću evropsku kontinentalnu peščaru. Nalazi se u jugoistočnom delu panonske nizije, a Opština Alibunar gazduje najatraktivnijim, severozapadnim delom ove peščare. U savremenom periodu vetar Košava oblikovao je izražen dinski reljef, čije su nadmorske visine između 70 i 200 metara. Zbog svoje jedinstvenosti i prirodnih karakteristika Deliblatska peščara je proglašena specijalnim rezervatom prirode i pod zaštitom je UNESCO-a. Ovaj nestvaran ekosistem čini neobičnu kombinaciju peska, stepe, šume i močvarne vegetacije i kao takav, izuzetno je pogodan za aktivnosti, kao što su: Foto safari, posmatranje ptica, pešačenje u prirodi, sakupljanje lekovitog bilja, lov i ribolov, kao i za afirmaciju eko turizma. Deliblatska peščara proglašena je Specijalnim rezervatom prirode 1977. godine.

Crkva brvnara

Jedinstvena crkva brvnara u Banatu, zadužbina Turističke organizacije Alibunar, nalazi se na samom izletištu u De vojačkom bunaru i posvećena je Ognjenoj Mariji, hrišćanskoj svetiteljki, koju pravoslavna crkva slavi 30. jula.

OPŠTINA APATIN

Specijalni rezervat prirode "Gornje podunavlje" predstavlja jedno od poslednjih velikih poplavnih područja na tlu evropskog kontinenta.

Ovo zaštićeno prirodno dobro I kategorije, koje se prostire uz levu obalu reke Dunav, od 1367. do 1433. km njegovog toka, deo je velikog ritskog kompleksa koji se proteže i kroz susedne R. Mađarsku i R. Hrvatsku i posmatrano u celini, predstavlja jedno od poslednjih velikih poplavnih područja na tlu evropskog kontinenta. Čine ga dva velika rita, Monoštorski i Apatinski, koji zajedno čine 19.605 ha šuma, livada, bara i močvara, uključujući i samu reku Dunav i njene meandre.

Pravoslavni hram Sabor svetih apostola nalazi se uz gradsko šetalište na samoj obali Dunava. Gradnja hrama započeta je 1998. godine. Ovaj velelepni pravoslavni hram izgrađen je u duhu stare srpske tradicije i čuvenog srpsko-vizantijskog stila. Hram je izgrađen od apatinske silikatne opeke i oslikan prelepim freskama majstora fresko-slikarstva. Mesto koje svaki posetilac Apatina mora da obiđe i doživi to jedinstveno iskustvo koje pruža pogled na ovu svetinju, kao i reku Dunav. Posebnu čar ovo mesto dobija noću kada je crkva osvetljena, pa ova lokacija kao magnet privlači brojne ljude. Pogled na crkvu sa reke, e to je tek doživljaj koji se ne propušta.

Crkva Uspenja Marijinog je podignuta u glavnoj ulici, koja po njoj, od toga momenta dobija oficijelni naziv-Crkvena ulica. Postavljena je na samu regulacionu uličnu liniju i predstavlja trobrodnu građevinu, čija dužina iznosi 25 bečkih hvati, a širina 10 (1 hvat-1,896 m). Crkveni toranj se podiže iz pročelja glavne fasade, koja ima karakteristike „Kopf” stila ili dunavskog baroka.

Unutrašnjost crkve Uspenja Marijinog oslikana je je prvi put od strane pečujskog umetnika Maksrajtera (1882.), da bi u okviru proslave velikog crkvenog jubileja-stogodišnjice izgradnje ovog verskog objekta, 1898. godine, bila ponovo oslikana. Za ovaj izuzetno zahtevan posao bili su angažovani slikari Franc Lor i Karl Grajner (likovni umetnik iz Apatina).

Enterijer ovog sakralnog objekta je dekorisan u neobaroknom stilu, bojenim ornametima antropomorfne, floralne i geometrijske forme. Na svodu centralnog naosa, nalazi se nekoliko novozavetnih kompozicija urađenih temperom, u “al secco” tehnici Dekorisanje je povereno apatinskom slikaru Rudolfu Udvariju.

Nautika u poslednjih nekoliko godina doživljava pravu ekspanziju. Prepoznajući značaj razvoja nautičkog turizma na Dunavu kod Apatina realizovana su dva kapitalna projekta. Prvi i značajniji projekat je međunarodna marina koja je izgrađena 2009. godine i predstavlja najsavremeniji nautički objekat na ovom delu Dunava (Koridora 7).

Međunarodna marina nalazi se na 1401. kilometru Dunava, stotinak metara od glavnog dela reke. U okviru marine nalazi se 400 vezova na vodi, svaki ima struju vodu i osvetljenje. U Marini su takodje smešteni i: 8 studio-apartmana, 145 kabina, restoran, prodavnica nautičke opreme, benzinska pumpa s mostom i pontonom za tankovanje plovila na vodi. Komforni uslovi boravka u marini omogućavaju plovidbu duž Dunava i upoznavanje turističkih vrednosti Apatina i drugih okolnih mesta.

Opština Bač i samo gradsko naselje Bač koje se nalazi u juznobačkom okrugu po kome je regija Bačka i dobila ime je srednjovekovni predeo obogaćen kulturno-istorijskim spomenicima iz različitih perioda. Franjevački samostan koji potiče iz 12. veka svoju važnost i bogatstvo ističe u samom načinu izgradnje od strane kanonika Sv. Groba Jerusalimskog, njegovo pretvaranje u džamiju za vreme turske vlasti, a kasnije dolazak franjevaca u 17. veku takođe i sam sadržaj koji turisti mogu da vide unutar samostana poput otkrivene freske iz 13. veka, mehaničke orgulje izgrađene 1829. godine ujedno i jedne od najstarijih na području Vojvodine.

Bačka Tvrđava - srednjovekovna tvrđava najbolje očuvano srednjovekovno utvrđenje koje potiče iz 14. veka, građeno u močvarnom predelu nekada okruženo rekom Mostongom a sada njenim isušenim koritom (građeno od strane ugarskog kralja Karla Roberta Anzujskog 1338-1342) svojim postojanjem svedoci o načinu samog života, osvajačkim pohodina kroz vreme, važnosti svog strateškog položaja i važnosti same teritorije Bača kao jakog trgovinskog centra zbog blizne Dunava i njegovih pritoka kao dobrih vodenih puteva. Ovo utvrđenje danas možemo da poredimo sa dvorcima iz bajki jer način na koji je sagrađena i kako izgleda upravo podsećaju na iste. Sastoji se od 6 kula (Barbakan-ulaz, 4 radne kule i Don-Zon kule),mogu se videti ostaci nekadašnje palate,cisterne za vodu. U samoj Don-Zon kuli nalazi se muzejska postavka u kojoj se mogu videti iskopine i pronalasci na predelu same tvrđave poput oruđa, oružja, nakita grančarije do samih delova arhitekture.

Kapija Šiljak - potiče iz 14. veka, sastavni deo srednjovekovnog utvrđenja koji predstavlja samu kapiju, ulaz u srednjovekovni grad. Sama kula je četvorougaonog oblika sa lučno oblikovanim otvorom za prolaz kroz kapiju. Očuvana je jedna etaža uz pretpostavku da je bila još jedna. Onda danas predstavlja živu komunikaciju sa savremenim gradom preko savremenog mosta. Okrenuta je ka istoku i već postojećim delovim utvrđenog grada. Nekada je imala pokretni most preko prokopanog kanala koji je spajao meandar Mostonge. Predgrađe danas čini ulica sa tridesetak kuća prošlog veka koja vodi do samog utvrđenog Zamka.

Ostaci turskog kupatila-Hamama - Potiče iz 16. veka i nalazi se u centru Bača. Predstavlja vredno i retko svedočanstvo o vremenu osmanske dominacije na prostoru Vojvodine. Izgrađeno je u periodu nakon 1578. god. Na osnovu arheoloskih nalaza poznato je da je u hamamu bilo šest prostorija (šadrvan - čekaonica i garderoba, halvat - prostorija za kupanje, hazna - rezervoar za vodu i đulhanlozionica). Hamam je delimično porušen ali je očuvan deo kubeta nad centralnom prostorijom, kao i još vidljivi ostaci keramičkih cevi koje su služile za razvođenje tople i hladne vode.

Manastir Bođani – pravoslavni manastir izgrađen 1478. god. smešten je između istoimenog sela Bođani i Vajske, jedan od tri najstarija manastira u Backoj, tri puta je bio razoren u ratovima i dva puta poplavljen. Danas je obnovljen, zrači svojom lepotom. Živi uz svoju legendu o izvorskoj vodi koja leči zbog koje je i sam Manastir izgrađen kao zahvalnost Bogdana trgovca iz dalmacije koji je pomoću iste izlečio svoj vid. Manastir je posvećen Vavedenju presvete Bogorodice.

Jezero Provala- Najdublje jezero u Vojvodini od 5 do 19 metara dubine u blizini mesta Vajska nastalo je nakon velike poplave Dunava. 1926.god. reka Dunav je probila nasip izdubila već postojeći basen prirodnog jezera. Jezero je povezano sa Dunavom podzemnim kanalima pa se na taj nacin non-stop dopunjuje vodom. Danas jezero je okruženo prirodnim hladom, peskovitom plažom i služi za kupanje, relaksaciju u toplim danima. Jezero je bogato ribom pa je samim tim ribolov veoma zastupljen. Na samoj obali se nalazi Motel koji pruža potpuni užitak u bilo koje doba godine.

Bačka Topola

CRKVA POHOĐENJE BLAŽENE DJEVICE MARIJE

Izuzetno značajna građevina, ne samo kao sakralna, već kao i turis�čka znamenitost. Sa visinom tornja od 72,70 m, ovo je najviša katolička crkva u Srbiji. Sa kapacitetom od 5.000 ljudi, jedan je od najimpresivnijih primera sakralne arhitekture na teritoriji naše zemlje

ZAVIČAJNA KUĆ A, BAČKA TOPOLA I KOLARSKO-KOVAČKA RADIO NICA, BAČKA TOPOLA

Sagrađena je 1843.g., sa zidovima od naboja i pokrivena je trskom. Uloga kuće je da prikaže tradicionalnu arhitekturu ovdašnjih ljudi, počev od detaljnih formi, do životnog prostora. Radi se o �pičnoj panonskoj trodelnoj kući Radionica u kojoj su zajedno radili kolari i ko vači, jedinstven je objekat ove vrste u našoj zemlji. Ovi zana� imaju dugu tradiciju, još od 18.veka. Kola bačkotopolskih majstora su bila omiljena širom južnog oboda Panonske nizije.

VETRENJAČA

Vetrenjača spada u porodicu �pič nih vojvođanskih vetrenjača, po�skog �pa, na če�ri etaže. Krajem 80 - -ih godina je, sa originalne lokacije, premeštena na obalu jezera. Od 1987.g funkcioniše kao muzej i spomenik mlinskoj in dustriji našeg kraja

ZOBNATICA

Zobna�ca je turis�čki kompleks, koji se nalazi 5 km od Bačke Topole Ima dugu tradiciju uzgoja konja i čuvenu ergelu, osnovanu 1779.g. Centar je konjarstva i konjičkog sporta. Pose�ocima se nudi turis�čko jahanje,škola jahanja,vožnja fijakerom. U sklopu Zobna�ce se nalazi i Muzej konjarstva, u obliku kopita. Muzej je jedinstven u Evropi

ZOBNATIČKO JEZERO

Jezero je formirano 1976.g u dolini reke Krivaje, sa dužinom od 5 km.Jezero je pravi turis�čki biser, obzirom da ima bakteriološki najisporavniju vodu, tako da ga svake godine pose� veliki broj kupača. Pose�oce čeka ju izgrađen strand, sportski tereni i kafići. Postoji mogućnost sportskog ribolova.

TERMALNA BANJA, PAČIR

Pačirska lekovita voda izvire na 1400 m ispod zemljine površine. Voda sadrži visoku koncentraciju natrijum -hlorida, tako da voda spada u izuzetno lekovite i tople vode, obzirom da je temperatura voda 28-32 oC

PANONIJA

Na Panoniji se nalazi kaštel plemićke porodice Falcione, iz 1846.g Stanje kaštela je idealno i svakodnevno je otvoren za posetioce

HRAM POSVEĆEN SV.PROROKU ILIJI, BAČKA TOPOLA BR.: 88. , TEL: 024/715-010

Kamen temeljac crkve je položen 1932.g., a osvećenje crkve je obavljeno na dan Sv.Proroka Ilije, 1940.g.

Bački Petrovac

Praznik za sva čula

Svež vazduh, zdrava hrana, Međunarodni festival svadbenih običaja u najromantičnijem dvorcu u Vojvodini, kao i bazeni, saune i ostali raznovrsni sadržaji akvaparka Petroland, učinili su ovo mesto atraktivnom destinacijom tokom cele godine

Opština sa oko 15.000 stanovnika različitih nacionalnosti naseljenih u Bačkom Petrovcu, Kulpinu, Gložanu i Magliću ima čime da se pohvali i šta da pokaže putniku namerniku i svakom dobrodošlom gostu. Široke seoske ulice pune zelenila, kuće ukrašene šarenim pločicama, uređeni cvećnjaci i travnjaci čine ovaj predeo snom usred jave. Mešavinom kultura i običaja odišu i izložbe u Poljoprivrednom muzeju Kulpin, smeštenom u dvorcu Dunđerski - najromantičnijem mestu u Vojvodini, kao i Međunarodni festival svadbenih običaja, koji se tu održava svake godine. U hladovini prelepog parka oko dvorca, koji su projektovale bečke arhitekte, gde su nekad svraćale i kraljevske kočije, inspiraciju je nalazio i pesnik Laza Kostić. Tu je napisao jednu od najlepših ljubavnih pesama “Santa Marija della Salute”, a i danas je tajna da li ga je omamila lepota devojke ili vina sa Kulpinskog brega (i dalje se proizvode i osvajaju brojne medalje).

Plodna ravnica uslovila je i privrednu orijentaciju meštana, pa ovde i danas ima više traktora nego automobila. Petrovčani nisu samo najveći izvoznici metli u Evropi, već su u sklopu Etno centra “Ahoj“ osnovali “školu zanata“ gde pod budnim

okom majstora, svi mogu da se oprobaju u izradi suvenira, kao i “školu ukusa“, u kojoj posetioci sami spremaju tradicionalna jela. Najpoznatiji proizvodpetrovački kulen zbog ljutine je dobio ime “zmajeva kobasica”. Receptura se prenosi s kolena na koleno i ljubomorno čuva, a nedavno je zaštićena geografskim poreklom proizvoda. Festival kulena kad se bira najbolji među najboljima predstavlja praznik za sva čula.

Ukoliko se neko usred letnje žege vraća sa akvaparka “Petroland”, najvećeg u Srbiji ili sa bazena Maglić, odnosno, ako je pošao da kupi sočnu lubenicu, može mu se desiti da za bakice na biciklima u tradicionalnim

suknjama sa karnerima i čipkama, pomisli da su fatamorgana. Tokom zimskih večeri, posle dobrog sankanja, uz šolju toplog čaja i mekani zalogaj štrudle od maka, miris dunja poslaganih na ormaru upotpuniće doživljaj prave seoske idile. Iste one koja okružena vodama kanala DTD, Dunavom i ribnjacima Gložana i Maglića, predstavlja raj za ribolovce i ljubitelje prirode.

Za sve koji žele da se bude uz kukurikanje petlova, miris domaćeg hleba i ljubazan osmeh domaćina, Bački Petrovac je pravo mesto za odmor. Svež vazduh, zdrava hrana i raznovrsni sadržaji za aktivan odmor čine ovu destinaciju dra

gocenom i atraktivnom tokom cele godine.

U Bačkom Petrovcu se nalazi i najveća turističko-zabavna atrakcija u Srbiji, akvapark Petroland. Od Novog Sada je udaljen 17, a od Beograda oko 110 kilometara. Na površini od osam hektara smešteno je po osam velikih tobogana i bazena, kao i nov velnes i spa centar sa masažnim salonom, pet sauna, tapidarijumom, đakuzijem. Tu su i prostrane plaže sa ležaljkama, sportski tereni, barovi i restorani, a najpoznatiji je “Petroland”, u kome se organizuju korporativne proslave, konferencije i događaji.

Ove godine će biti rekonstruisan i dograđen zatvoreni deo kompleksa, što će omogućiti korišćenje akvaparka cele godine i produžetak glavne sezone od maja do septembra.

Veliku popularnost akvapark duguje termalnoj vodi koja izvire na dubini od 800 metara, a čija temperatura iznosi 46 °C. Uz odgovarajuće rashlađenje voda zadržava mineralna svojstva i blagotvorno deluje na mišiće. Ceo kompleks osmišljen je tako da posetiocima priušti relaksaciju, ali i mnogo dobre zabave.

“Petroland” je idealno mesto za mlade, porodice sa decom, kao i za one malo starije.

Više informacija na sajtu petroland.rs i na društvenim mrežama facebook i instagram.

O BEČEJU I RECI TISI

Bečej je romantično panonsko mesto, smešteno na desnoj obali reke Tise, na najvećoj krivini koju panonska lepotica pravi u Srbiji. U istoriji se prvi put pominje 1091. godine.

Danas je Bečej predstavljen kao multietnički grad, privredno, društveno i kulturno sedište Srba i Mađara u ovom delu Vojvodine, ali i drugih naroda. Kao najveća potiska opština, Bečej je protkan mnogim prirodnim znamenitostima koje pričaju priče, svaka na svoj način. Tu je mnoštvo vodenih tokova kojima je Bečej bogat. Tisa od vajkada važi za reku bogatu ribom. Rečnom bogatstvu svakako doprinosi i insekta vodenih cvetova –Tiskog cveta, koje se svake godine u junu mesecu pojavljuje na površini, nakon tri godine provedenih kao larva na rečnom dnu. Tada naša reka cveta, a posetioci taj fenomen mogu jedino da dožive na reci Jang Ce Kjang u Kini.

ZGRADA OPŠTINE BEČEJ I ZADUŽBINA BARONICE EUFEMIJE JOVIĆ

Centralni gradski trg krasi zgrada opštine Bečej, zadužbina baronice Eufemije Jović. Objekat gradske kuće je vrlo značajan funkcionalni, programski, urbanistički i arhitektnoski motiv Trga, ali i Bečeja kao grada. Činjenica da je pod zaštitom višestruko doprinosi njenoj vrednosti.

ŽUTA VODA KAO SIMBOL GRADA

ŽUTA VODA KAO SIMBOL GRADA

Jedan od zaštitnih znakova Bečeja su “Žuti bunari”, odnosno arterski bunari, sa mineralnom vodom iz kategorije natrijum – ipo – karbonskih hipotermi. Izrađen je 1904. Godine I tako udario temelj lekovite banje u Bečeju, danas Jodne banje.

Jedan od zaštitnih znakova Bečeja su “Žuti bunari”, odnosno arterski bunari, sa mineralnom vodom iz kategorije natrijum – ipo – karbonskih hipotermi. Izrađen je 1904. godine i tako udario temelj lekovite banje u Bečeju, danas Jodne banje.

HRAM SVETOG VELIKOMUČENIKA GEORGIJA

Pravoslavna crkva posvećena Svetom velikomučeniku Georgiju, građena je u stilu kasnog klasicizma, dok su tri tornja, kao simbol Svetog trojstva, rađena u bakarnom stilu. Gradnja je počela 1851. godine a završena je septembra 1858. godine. Ikonostas crkve Svetog velikomučenika Georgija krase 63 ikone. Same ikone je radio čuveni Uroš Predić.

RIMOKATOLIČKA CRKVA

Rimokatolička crkva je posvećena Uznesenju Marijinom. Župna crkva je sagrađena 1830. godine, i najstarija je na području grada. Ono čime se crkva sa pravom ponosi jesu slike Mora Tana

SPOMENIK KRALJA PETRA I KARAĐORĐEVIĆA

Jedan od prvih spomen – obeležja posvećen je kralju Petru I Karađorđeviću, nakon Prvog svetskog rata, podignuto je u Bečeju 1924. godine. Spomenik je sećanje i slava na kralja Petra I oslobodioca.

PARK PRIRODE „STARA TISA“

Park prirode „Stara Tisa“ kod Bisernog ostrva je zaštićeni predeo ( područje održavanih ekosistema ). To je najduži meandar reke Tise u Vojvodini, dug 23.706 m.

MANIFESTACIJE

Opština Bečej je bogata brojnim manifestacijama i festivalima, a najznačajnije su: „Bečej noću“, „Majske igre“ , „Folk fest“, „BE:Femon“ i „Kontra fest“

DVORAC FANTAST I ERGELA

DVORAC FANTAST I ERGELA

Bogrdan Dunđerski, pripadnik najbogatije porodice u Vojvodini, s kraja XIX veka i početka XX veka na svom imanju, koje se prostiralo na preko 2600 jutara zemlje, sagradio je, u sred ravnice, dvorac iz mašte na oko 65 ha i obuhvata, pored dvorca, e ergelu, kapelu gde je sahranjen Bogdan Dunđerski, mali kaštel, park sa jezerom

Bogdan Dunđerski, pripadnik najbogatije porodice u Vojvodini, s kraja XIX veka i početka XX veka na svom imanju, koje se prostiralo na preko 2.600 jutara zemlje, sagradio je, u sred ravnice, dvorac iz mašte na oko 65 ha i obuhvata, pored dvorca, ergelu, kapelu gde je sahranjen Bogdan Dunđerski, mali kaštel, park sa jezerom.

SPOMEN KUĆA BRAĆE TAN

Spomen kuća braće Tan je interaktivni park sa eksponatima koji na zabavan način promovišu razne fizičke pojave i zakonitosti prirode a u kome se istovremeno nalaze reprodukcije poznatog mađarskog slikara Tan Mora ( likovna galerija ) kao i zanimljivosti iz života njegovog brata Karolja poznatog hemičara i jednog od osnivača Mađarske akademije nauka.

STARA

BRODSKA PREVODNICA „ŠLAJZ“

Veliki Bački kanal protiče kroz Bečej u dužini od 22 km i uliva se u usporeni deo reke Tise, južno od Bečeja. Krunu vezivanja kanala i Tise predstavlja stara brodska prevodnica, koju meštani zovu „Šlajz“. Prevodnica je izrađena u birou Ajfela. Kapije prevodnice su pokretane električnim pogonom, koju je proizvodila hidroelektrana, čime je ova brana bila jedna od najsavremenijih u to vreme.

Omeđena Banatskim planinama i Deliblatskom peščarom , ušuškana u zagrlјaju reka Dunav , Karaš i Nera , orošena Belocrkvanskim jezerima , na samom jugoistoku Banata nalazi se opština Bela Crkva , a u njoj i istoimeni grad bogate istorije Lepa varoš udalјena je 96 km od Beograda ka istoku na samoj granici sa Rumunijom

Belocrkvanska jezera čine skupinu jezera (broj se vremenom povećava, ali mi kažemo, sedam) koja su nastala eksploatacijom šlјunka, koja je započela još u prvoj polovini prošlog veka Kako je podloga posle određenog sloja zemlјe, šlјunkovita i kako su u blizini dve reke, Dunav i jedina planinska reka u Vojvodini, Nera jezera su izrazito bistra i tirkizno zelene boje. Neka od njih su uređena za kupače, rekreativce i sportiste, a ostala su raj za one koji žele mir, a pogodna su i za sportski ribolov U njihovoj okolini se nalaze i kampovi (tri), kao i smeštaj pansionskog i apartmanskog tipa i domaća radinost.

Pored pomenute planinske lepotice, reke Nere, na Dunavu uz čije obale je smeštena Stara Palanka, malo ribarsko naselјe sa nekoliko riblјih restorana i redovnom linijom za prevoz putnika i vozila skelom, tu je i reka Karaš, sa svojim slapovima, uređenom plažom i igralištem, kao i jedinstvenim parkom skulptura na otvorenom, u blizini mesta Jasenovo Neizostavno je pomenuti i Deliblatsku peščaru sa svojim rezervatom „Labudovo okno“ , kao i Zagajička brda i Dumaču jedinstveni predeo u Srbiji sa svojim loptastim brežulјcima i udolinama između njih

Posebna ruža vetrova koja se stvara mešanjem strujanja iz Panonske nizije, Podunavlјa i okolnih Karpata čini belocrkvanski vazduh vrlo povolјnim

Bela Crkva je i mesto bogate tradicije i kulturno-istorijskog nasleđa. U starom gradskom jezgru nalazi se regionalni Istorijski arhiv (1946), Muzej sa najdužom tradicijom u Vojvodini (1877), zatim Rimokatolička crkva Svete Ane (1806), Ruska crkva posvećena Jovanu Bogoslovu (1931) zaostavština Belih Rusa, zatim Rumunska crkva posvećena Silasku Svetog Duha na Apostole (1871), kao i Srpska Pravoslavna crkva Sv. Petra i Pavla (1780). Odmah iznad starog gradskog jezgra uzdiže se vidikovac “Tri krsta”, sa jedinstvenim pogledom na Belu Crkvu i okolinu Tu je i Gradski park (1840), zelena oaza u centru Bele Crkve, koji je u letnjem periodu interesantan za odmor kako tokom dana, tako i tokom večernjih sati, u kome se održava bogat kulturno-umetnički i zabavni program

Letnja turistička sezona u Beloj Crkvi počinje krajem juna i uvek je zvanično otvara najstarija manifestacija ovog tipa u Srbiji –„Belocrkvanski karneval“ .

„Belocrkvanski karneval“ je najstarija i najznačajnija manifestacija u Beloj Crkvi. Počeci karnevalskih formi sežu sve do 1828. kada je u Beloj Crkvi, svega nekoliko godina posle prvog Karnevala u Kelnu, održana prva „fašing“ povorka u sklopu fašanki, odnosno poklada, u zimskom periodu Karneval se vremenom menjao i razvijao. Tako je 1911. prvi put osnovan i Karnevalski odbor i time karneval postao zvanična gradska manifestacija Sve do Drugog svetskog rata, karneval se održavao u zimskom periodu (uglavnom u februaru), posle kog je premešten u letnji period i kada mu je promenjen naziv u „Karneval cveća“. 2017. godine ponovo je vraćen stari naziv „Belocrkvanski karneval“, ali forma u kojoj dominiraju eksponati i alegorijska kola u najvećoj meri nije menjana tokom cele istorije karnevala, po čemu je poznat i jedinstven u Srbiji

Od ostalih manifestacija izdvajamo Moto susret, „Leto u Beloj Crkvi“, koje se sastoji od „Belocrkvanskih igara na vodi“ i „Leta u parku“, u kome se tokom letnjih meseci organizuju razna dešavanja, dečija, muzička, zabavna. Neizostavni su i gastronomski događaji različitog tipa, koji se dešavaju kako u Beloj Crkvi, tako i u okolnim naselјima.

Takođe, ne možemo da propustimo da navedemo i zimske događaje od kojih izdvajamo „Doček podvodnog Deda Mraza“ (poslednjih dana decembra), na Gradskom jezeru, koji predstavlјa poseban događaj za naše najmlađe, kao i „Bogojavlјenje na Neri“, plivanje za časni Krst na reci koja razdvaja Srbiju i Rumuniju, a spaja Srbe iz obe države (naselјe Vračev Gaj, Srbija – Sokolovac/Socol,Rumunija).

Ovo je samo mali deo onoga što opština Bela Crkva ima da ponudi svojim gostima, jer reči nisu dovolјne da se opiše sve; treba doći, doživeti i iskusiti sve zanimlјivosti našeg kraja.

Opština Beočin smeštena je na samoj obali Dunava i na severnom delu padina Fruške gore, na svega 17 km od Novog Sada Iako opština Beočin teritorijalno pripada Sremu, Beočin administrativno pripada JužnoBačkom okrugu i nalazi se u centralno m delu Vojvodine. Neposredna blizina Dunava i to što se opština nalazi dobrim delom na prostoru Nacionalnog parka Fruška gora, pružaju osnovne preduslove da Beočin postane ozbiljan turistički centar

Pored manastira, izletišta, na teritoriji opštine nalaze se i brojne poznate vinarije, a sve više porodica se u potpunosti posvećuje gaj enju grožđa i proizvodnji vina. Čekamo Vas na desnoj obali Dunava uz čašu dobrog vina!

Dvorac u Beоčinu sag radila je pо rodica Špicer, bivši suvlasnici Beočinske fabrik e Cementa, p о projektu Imrea Steindala 1898 godine Dekoracija projekta diktirana je namenom i veoma uglednim ekonomskim statusom porodice Špicer Projekat predstavlja primer eklektičkog sklopa u kome su funkcija i dekoracija usklađ eni na jedinstven način, prepoznatljiv za prelazak vekova i pokušaj da se usklade i pomire elementi predhodnih stilova sa nastupajućim stilpvima Na zgradi se uviđaju stilovi od romantike, gotike, renesanse i baroka pa sve do modernih strujanj a jugendstil, art no veau i secesije Enterijer je nastao nešto kasnije, a o diše u duhu varijante mađarske secesije kit njastih oblika. Posebnu vrednost o bjekta daje enterijer centralnog hol a Njime dominira kamin o d ze lenih žo lnai kaljeva, urađen po posebnim nacrtima Zidovi hola su sa stilizo vanim biljnim ornamentima i oslikani secesijskim dekorativnim programom Zido vi su obloženi drvenom lamperijom kao i galerija na sp ratu sa balusterima u rađenim u punom drvetu. Iako je zgrada projektovana u duhu izrazite eklektike, na njoj se uočavaju trifori i o kulusi, terasa i prozori, renesansne arkade, ograda terase i barokne crte kupo le U arhitektonskom kulturnom nasleđu Vojvodine o va zgrada, predstavlja jedinstven primer eklektičke arhitekture posebne namene sa veo ma vrednim dekorativnim programom o stvarenom u duhu secesije, naročito u enterijeru Danas, objekat je napušten i već duže vreme bez namene Dvorac je 18. juna 1997. godine proglašen za spomenik kulture.

Manastir Beočin pripada Eparhiji Sremskoj i jedan je od najposećenijih manastira na Fruškoj Go ri

Nalazi se u blizini sela Beočin, nedaleko od Novog Sada U manastirskoj crkvi se nalazi č udotvorna ikona Majke

Božije i mošti Svetog Vlad ike Varnave Nastića, najmlađeg srpskog svetitelja

Manastirska crkva je posvećena Vaznesenju Hristovom, manastir proslavlja slavu Spasovdan.

Manastir je ženski, aktivan Sestrinstvo manastira čine Igumanija Ekatarina, devet monahinja i tri iskušenice

Manastir Beočin leži na severnoj strani Fruške Gore u dolini između dva brega obrasla gustom šumom Pored manastira protiče potok – LJuti potok koji ističe iz bregovitih šuma i utiče u Dunav.

Tačno vreme nastanka ovog fruškogorskog manastira do sada nije u tvrđeno Bez sumnje, Beočin je postojao oko polovine 16. veka, s obzirom da je prvi put pouzdano zabeležen u turskom katastarskom defteru iz 1578 godine. Tokom 17. veka Beočin je zabeležen još dva puta 1622. i 1629. godine. Za vreme austro -turskih ratova manastir je po svoj p rilici o štećen i napušten Godine 1697 patrijarh Arsenije III Čarnojević dopustio je izbeglim kaluđerima manastira Rače (na Drini) da Beočin nasele i obnove Račanski kaluđeri su podigli 1708 godine malu privremenu crkvu od drveta. Z idanje današnje nove crkvene građevine (na mestu prvobitne), započete 1731 -32. i dovršene 1740. godine Kao njeni ktitori pominju se gospodar Milivoje Milaković, zakupac pošte iz Futoga i njegov sin Petar Ikonostas crkve manastira Beočin delo je trojice p oznatih slikara: 1754 godine četiri prestone ikone radio je Janko Halkozović, dok sve ostale potiču iz 1765 -66. godine i pripadaju Dimitr iju Bačeviću i Teodoru Kračunu

Najstariji likovni podaci o manastiru Beočin nalaze se na litografiji petrovaradinskog majstora Mihaela

Troha iz 1837-41. godine. 1875. godine u Beočinu je umro poznati pesnik Jovan Grčić Milenko. Sahranjen je u neposrednoj blizini crkve na severnoj strani, što potrvđuje grobna ploča sa zapisom sačuvana do danas Poznati istoričar Dimitrije Ruvarac napisao je 1924 godine obimni i dokumentovani monografski rad o ovom manastiru i tako razrešio mnoga pitanja vezana za istorijske p rilike manastira Beočin. Za vreme drugog svetskog rata 1941 godine brojne dragocenosti manastira Beočin su opljačk ane Najveći deo ovih predmeta odnet je u Zagreb U posleratnom period u deo dragocenosti je vraćen i danas se čuva u Muzeju srpsk e pravoslavne crkve u Beogradu .

S južne strane manastira se nalazi veliki park Zasadili su ga Francuzi pre 150 godina Iz Pari za je u Beočin došla grupa baštovana koja je održavala Versajski park U manastirskom vrtu su izgradili pravu malu kopiju Versajskog parka sa p relepom fontanom i bazenom u sredini. Izgrađene su staze sa niskim zimzelenim rastinjem. Zasađeno je mnogo vrsta retkog cveća, ukrasnog šiblja i retkog drveća. Bilo je tu nekoliko vrsta magnolija, omorika, srebrnih borova i retkih četinara, listopadnog drveća i ukrasnog žbunja koje u ovim krajevima ne raste.

Turistička organizacija opštine Kovin

Opština Kovin se prostire na krajnjem jugu Banata u jugoistočnom delu Vojvodine i obuhvata teritoriju od 725 km2 i sa oko 33 hiljade stanovnika predstavlja multietničku sredinu u kojoj žive i rade pripadnici 20 nacionalnih manjina koji neguju tradiciju, kulturu i običaje svoga naroda. Opština Kovin obuhvata 10 naseljenih mesta: Kovin, Bavanište, Deliblato, Mramorak, Gaj, Dubovac, Malo Bavanište, Skorenovac, Pločica i Šumarak.

Reka Dunav kao druga po veličini evropska reka koja kroz opštinu Kovin prolazi dužinom od 46 km pri tom praveći prelepa rečna ostrva, rukavce i ade koje su zanimljive ljubiteljima sportskog ribolova i eko turizma a Dunavac je u dužini od 1800 m prirodni zaklon i zimovnik za čamce i manja nautička plovila, kapaciteta 100 vezova. Od maja meseca na Dunavcu će biti i 2 šajke, verne replike plovila iz 18. tog veka koje će se koristiti u turističke svrhe. Duž dunavskog nasipa u dužini od 46 km prostire se biciklistička ruta Euro Velo 6 koja povezuje Atlantik i Crno more. U neposrednoj blizini Pristana na Dunavcu nalazi se Stari grad, kulturno istorijski kompleks (tvrđava Contra Margum), kao i jedinstvena u Srbiji i Svetu, Maketa toka Dunava koja verno prikazuje tok Dunava kroz Srbiju od Slankamena do Kladova i predstavlja jednu od najposećenijih turističkih lokacija.

Na 12 km udaljenosti od Kovina, nalaze se Specijalni rezervati prirode „Deliblatska peščara „ i „Kraljevac“. SRP „Deliblatska peščara“ svojim najvećim delom teritorije se prostire u našoj opštini i zahvata 35 hilj. hektara i jedinstven je prirodni fenomen u Evropi po peščanom zemljištu, dinskom reljefu i specifičnim ekološkim uslovima koji su stvorili šumo-stepska staništa izuzetno retke flore i faune, što je interesantno za ljubitelje turističkih atrakcija poput pečačkih tura i branja lekovitog bilja. Povoljni klimatski uslovi obezbeđuju povoljne uslove za egzistenciju brojnih vrsta lovne dlakave i pernate divljači što omogućava uživanje ljubiteljima lovnog turizma. SRP „Kraljevac“ se delom naslanja na jugozapadnu granicu Deliblatske peščare i nudi idealne uslove za odmor i uživanje u prelepoj prirodi. Između ostalog interesantna je vožnja čamcima kroz lavirint stalnih i plutajućih tresetnih ostrva, sportski ribolov (uz posebnu dozvolu), foto safari, posmatranje ptica, organizovane pešačke ture, kao i kampovanje uz samu obalu jezera. Smeštajni kapaciteteti na samoj obali jezera Kraljevac su Hostel „Umbra“ i Vila „Rebel“. Treba pomenuti i Edukativni centar Čardak u Deliblatu u sklopu ŠRC „Čardak“.

Naša opština, zbog izuzetno povoljnog geografskog i saobraćajnog položaja jer je od Beograda udaljena oko 50 km je veoma interesantna za dnevne izlete i najviše posetilaca obilazi upravo SRP „Deliblatska peščara“ i SRP „Kraljevac“ oba u Deliblatu, gde uglavnom strani posetioci iz susedne Rumunije, dolaze da uživaju u svežem vazduhu i ribolovu.

U kovinskoj opštini se neguju prirodna bogatstva i ruralni ambijent kao mirne oaze za sve popularniji ruralni turizam, gde se ističe selo Skorenovac pretežno naseljeno stanovništvom mađarske nacionalnosti sa velikim izborom seoskih domaćinstava. U Skorenovcu je interesantno posetiti Etno kuću, Muzej i Ciklo-kamp, Hostel i Edukativni salaš.

Turizam u ruralnim predelima postaje sve popularniji i u naseljima Deliblato,Dubovac i Šumarak (seoska domaćinstva „ Martin House“ i „Draško Klikovac“). Posebni oblici ruralnog turizma zasnivaju se na aktivnom odmoru u ruralnim područjima-lov u Južnom Banatu u tipičnim ravničarskim lovištima, ribolov na reci Dunav (Slatina kod Dubovca, SRP „Kraljevac“, jezerima Provala kod Pločice i gradskom izletištu Šljunkara).

U ovim vodama egzistiraju brojne vrste riba kao što su: šaran, štuka, som, smuđ, deverika, karaš, klen, kečiga, bodorka, linjak, tolstolobik i druge.

Vredno je pomenuti mnogobrojne sakralne objekte kako pravoslavne tako i katoličke vere, Spomenik streljanim jevrejima i Partizansku bazu u Deliblatu, Manastir “Mladenci” u Gaju, Stari most Marije Terezije u Pločici (udaljen 12 km od Kovina), jedan od najstarijih iz tog perioda u našoj zemlji iz 18-tog veka, poznat i pod imenom most u polju (na suvom), kao i Manastir u Bavaništu (iz pravca Pančeva udaljen 20 km) poznat pod nazivom Vodica, koja izvire ispod samog manastira i pominje se da ima isceliteljske moći. Gradnja započeta u 16. veku, mnogo puta paljen i obnavljan a današnji izgled dobija u 19. veku, kao i Izvor i Vetro park “Čibuk 2” u Mramorku.

Kulturno istorijsko nasleđe podrazumeva dobra, koja su nasleđena od predhodnih generacija sa specifičnom vrednošću i zato su pod režimom zaštite. Opština Kovin ima bogato kulturno nasleđe. Ostaci tvrđave grada Kovina predstavljaju spomenik kulture od velikog značaja i zato će raditi projekat restauracije, Donžon kule, kao najjače kule u utvrđenju, odnosno poslednjeg mesta odbrane. Mnogo će dobiti na značaju i predstavljaće posebnu programsku celinu sa maketom toka Dunava na Starom Gradu i biti poseban turistički proizvod, za naše i strane posetioce. ** Srednjovekovni grad Kovin je spomenik kulture od velikog značaja i podignut je na desnoj obali Dunava. Moglo mu se prići samo sa uzvišenja na kojem je današnje naselje Kovin. Značaj Kovina za odbranu južne granice ugarske države uslovio je da postane razvijeno gradsko naselje koje je trajalo tokom celog srednjeg veka. Oko kovinskog utvrđenja vođeni su sukobi između Ugara, Vizantinaca i Turaka, sve do njegovog rešenja odredbom Beogradskog mira 1739. godine. Činila su ga dva dela odvojena odbrambenim jarkom. Južni deo, koji je skoro uništen, imao je osnovu nepravilnog trougaonog oblika. Danas se još vide temelji zidova kule sa pilastrima i manji deo bedema. Severni deo utvrđenja je pravougaoni prostor čiji se ostaci bedema mogu pratiti na zapadnoj i severnoj ivici platoa. Most – ,,Marije Terezije" ili "most Еugena Savojskog" (kako ga meštani zovu) jedan je od najčudesnijih objekata u Srbiji. Zidan od opeke, danas most u sred polja, na suvom, koji se odavno više ne koristi. Nekada je ispod mosta proticao manji rukavac reke Ponjavice. Iako ne postoje tačni istorijski podaci o tome ko ga je sagradio, ni kada ga je sagradio, vezuje se za doba vladavine Austrougarske monarhije, pa se pretpostavlja da je sagrađen početkom 18. veka. Značajne je arhitektonske, istorijske i spomeničke vrednosti. Trenutno je u proceduri zaštite, a jedini je očuvani objekat ovog tipa u Banatu i širem okruženju.

Interesantno za posetioce je i Muzej starih fotografija Petra Cundera kao i postavka eksponata u Centru za Kulturu u Kovinu.

Turistička organizacija Grada Novog Sada

Novi Sad je grad raznolikog i bogatog kulturnog nasleđa i zajedničke baštine naroda koji u njemu žive. Nalazi se na obali Dunava, naslonjen na Petrovaradinsku tvrđavu uz čiju gradnju je započela istorija savremenog grada. Bez obzira na relativno kratku istoriju grada od oko 300 godina, ovaj prostor ima veoma zanimljivu prošlost, koja obuhvata brojne narode i kulture.

Novi Sad 2022 Evropska prestonica kulture

Novi Sad je nosilac prestižne titule Evropske prestonice kulture i jedan od prvih gradova van Evropske unije koji je poneo ovu titulu.

Kroz pripreme za 2022. godinu razvijeni su brojni programi za razvoj publike, međunarodnu saradnju umetnika i jačanje kapaciteta kulturne scene, a najvidljiviji rezultat jesu brojne kulturne stanice, novi prostori za kulturu u Novom Sadu. Pokrenute sa idejom da uključe građane u stvaranje kulturnih sadržaja i ožive sve gradske kvartove, kulturne stanice su novi mostovi kulture.

Program evropske prestonice kulture, možete pogledati na sledećem linku https://novisad2022.rs/program/

NAJZNAČAJNIJE KULTURNE MANIFESTACIJE

Exit , višestruko nagrađivani letnji muzički festival, koji se počevši od 2000. godine održava svake godine na Petrovaradinskoj tvrđavi.

Cinema city – internacionalni filmski festival sa bogatim filmskim i muzičkim programima.

Internacionalni festival alternativnog i novog teatra – Infant - Za ovu manifestaciju važi opis da je jedinstvena u Srbiji, ali i da je veoma poštovana u evropskim zemljama kada je reč o umetnicima i kritici scenskog stvaralaštva.

Novosadske Muzičke Svečanosti – Nomus- svake godine okuplja renomirane soliste i ansamble iz zemlje i inostranstva. Reč je o festivalu sa zavidnom, dugogodišnjom tradicijom, zahvaljujujući odabranom programu i kvalitetnim interpretacijama čuvenih umetnika.

MATICA SRPSKA je najstarija i najuglednija kulturna i naučna institucija kod Srba. Osnovana je 1826. godine u Budimpešti, a u Novi Sad je preseljena 1864. godine. Potreba nacionalne homogenizacije, prosvećivanja, kao i izdavanja srpskih knjiga, bili su osnovni razlozi za osnivanje Matice srpske. Izdavačka delatnost bila je jedna od najznačajnijih delatnosti o čemu svedoči "Letopis Matice srpske", najstariji književni časopis na svetu koji u kontinuitetu izlazi od 1824. godine. Zgrada Matice srpske izgrađena je 1912. godine po projektu Momčila Tapavice, novcem novosadske dobrotvorke Marije Trandafil. Danas se u sastavu Matice srpske nalaze Biblioteka i Galerija Matice srpske.

MUZEJI I GALERIJE

Muzej Vojvodine predstavlja najveću muzejsku ustanovu u AP Vojvodini, sa tradicijom dugom preko 150 godina. Stalna postavka koju čine arheološka, etnološka i istorijska zbirka, kao i postavka stare gradske ulice, predstavlja tragove materijalne i duhovne kulture svih etničkih grupa sa prostora Vojvodine od paleolita do XX veka. Među mnogobrojnim, vrlo vrednim, eksponatima Muzeja Vojvodine najpoznatiji su tri paradna, kasnorimska, pozlaćena šlema. Pored stalne postavke u Muzeju se u toku godine organizuju brojne tematske izložbe, predavanja, radionice, promocije i edukativni programi. Muzej prisajedinjenja 1918. godine čini stalna postavka sa nizom artefakata koji autentično svedoče o velikom istorijskom događaju i njegovim akterima, kao i o viševekovnoj borbi Srba za politička i druga prava. U okviru muzeja su dve tematske celine, odnosno zbirke: Zbirka istorijskih predmeta i Zbirka umetničkih predmeta. Predmeti su uglavnom sa kraja devetnaestog i prve polovine dvadesetog veka, dok su portreti iz novijeg, pa i savremenog vremena. Muzej prisajedinjenja, ima nacionalni značaj kao mesto susreta sa našom stradalničkom ali i herojskom prošlošću.

Muzej Savremene umetnosti Vojvodine

Postavku čine umetnička dela i istorijski prikaz zbivanja u umetnosti Vojvodine u drugoj polovini 20. veka. Umetnički fond sadrži 2500 umetničkih radova, slika, skulptura, grafika i crteža, kako domaćih, tako i dela najpoznatijih imena svetske umetnosti.

Muzej Grada Novog Sada- centralna zgrada Muzeja smeštena je na gornjem platou Petrovaradinske tvrđave, u objektu poznatom kao Topovnjača ili Mamulina kasarna koja je izgrađena 1775. godine. U njoj se nalazi stalna postavka Petrovaradinska tvrđava u prošlosti, od praistorije do Prvog svetskog rata, kao i postavka sa predstavljenim građanskim životom Novog Sada od polovine XVIII veka do druge polovine XX veka.

Podzemne vojne galerije su posebna atrakcija Petrovaradinske tvrđave, dostupne su za posetu, uz stručno vođenje vodičke službe Muzeja grada Novog Sada. Podzemne vojne galerije predstavljaju komunikacijski sistem na četiri sprata, zidan stepenasto sa raznovrsnim koridorima i prostorijama različitih namena i dimenzija, puškarnicama i svetlarnicima.

Zbirka strane umetnosti - u Zbirci strane umetnosti, izložen je deo legata dr Branka Ilića, koji čine dela umetnika Francuske, Nemačke, Italije i Austrije, nastala od XVI do XX veka, kao i stilski nameštaj i predmeti primenjene umetnosti.

Na Trgu galerija se nalaze najznačajnije galerije, a to su: Galerija Matice srpske osnovana 1847. godine u Budimpešti u okviru Matice srpske, najstarijeg kulturnog, književnog i naučnog društva kod Srba. Najbogatija je galerija srpske umetnosti novijeg doba. Njena stalna postavka hronološki prikazuje odabrana dela iz celokupnog umetničkog fonda koji sadrži oko sedam hiljada umetničkih dela značajnih za nacionalnu istoriju umetnosti novijeg doba i kulturu srpskog naroda u Vojvodini od XVI do XX veka. Po značaju i celovitosti izdvajaju se zbirke srpskog slikarstva, grafike i crteža XVIII i XIX veka.

Spomen zbirka Pavla Beljanskog je specijalizovana muzejska ustanova koja poseduje i izlaže umetnička dela koja je sakupio Pavle Beljanski, diplomata i kolekcionar koji je zaveštao srpskom narodu svoju zbirku umetničkih dela. Danas, kolekcija ima 186 dela 37 autora – slika, skulptura i tapiserija sa najznačajnijm delima od početka 20. veka do sedme decenije.

Galerija likovne umetnosti Poklon-zbirka Rajka Mamuzića- osnovni fond Zbirke predstavljaju dela srpskih umetnika nastala u prvim decenijama posle Drugog svetskog rata i sadrži slike, skulpture, crteže, grafike, tapiserije i druge umetničke predmete.

Zavičajni muzej Glavaševa kuća

U srcu Vranjeva, starog dela naseljenog mesta Novog Bečeja, nalazi se Zavičajni muzej Glavaševa kuća. Kuća velikog novobečejskog dobrotvora i humaniste s kraja XIX veka i početka XX veka, predstavlja arhitektonsko-stilsku i kulturnu-istorijsku vrednost Novog Bečeja.

Doktor Vladimir Glavaš rođen je u bogatoj građanskoj porodici 1834. godine. Ovaj plemenit i visoko moralan čovek obeležiće građanski period s kraja XIX i početka XX veka kao izuzetna i uvažena ličnost tadašnjeg doba. Iako je u Pragu završio prava 1862. godine, nikada se nije bavio advokaturom. Ceneći iznad svega moralnost i humanost, smatrao je da pravo ne znači isključivo i pravdu. Ovaj plemenit čovek posvetio se ekonomiji i zemljoradnji na svom velikom imanju. Bogate njive i veliki prihodi, omogućili su mu lagodan život. Hraneći svoju dušu naukom, lepotom i istinskom verom, podjednako je poštovao ljude svih veroispovesti.

Industrijsko tehnički muzej Žeravica-Novo Miloševo

Bogata riznica tehničko i kulturno-istorijskog nasleđa Vojvodine i jedinstveni muzej sa fantastičnom kolekcijom parnih mašina, traktora, priključnih poljoprivrednih mašina, alata i predmeta koji oslikavaju nekadašnji način života kako paora tako i veleposednika novomiloševačkih-muzej Žeravica.

Zavičajni muzej Kotarka u Novom Mileševu

Ambijentalnoj celini dvorca grofovske porodice Karačonji u Beodri (Novo Miloševo) pripada i zavičajni muzej Kotarka. Izuzetno vredna etno postavka muzeja u nekadašnjoj kotarci i stari žitni magacin kao izložbeni prostor, predstavljaju pravi dragulj u riznici turističke ponude opštine Novi Bečej.

Srednjovekovna crkva-Arača

Ruševine benediktanske opatije na Tisi, predstavljaju kulturno istorijski spomenik prvog reda jedini te važnosti iz srednjeg veka sa ovog područja. Rimokatolička bazilika podignuta je oko 1230. godine, a nakon stradanja obnovljena je zalaganjem kraljice Jelisavete Anžujske 1370. kada je uz apsidu dozidan gotički toranj.

Dok je trajala kao crkva, oko nje je, kroz ceo srednji vek bilo naselje, čije je kuće od naboja i busenja, međutim vreme sravnilo sa zemljom. Ostala je samo crkva, romaničkog stila, čija je istorija bila burna i dramatična. Prvi pisani trag o njoj imamo iz XIII veka, kada je Arača bila benediktanski manastir.

Tiski kej Novi Bečej

Na levoj obali reke Tise, nekada varošica Torontalske županije i najveće mesto za trgovinu žitom u monarhi

Hram Preobraženja Gospodnjeg izgrađen je između 1873. i 1878. godine na mestu gde je postojala crkva još 1717. godine. Koncipirana je u neovizantijskom stilu. Zidnim slikarstvom, kojim dominiraju istorijske kompozicije, Stevan Aleksić je ukrasio unutrašnjost crkve. Ikonostas, izveden prema projektu Milorada Ruvidića i Branka Tanazevića, oslikao je u duhu akademskog realizma Uroš Predić 1910. godine.Crkvena biblioteka u hramu Preobraženja Gospodnjeg u Pančevu vredna biblioteka sa retkim i najstarijim knjigama na našim prostorima od kojih neke datiraju s kraja XVI i početkom XVII veka sa preko 10.000 naslova. Crkva Svetog Preobraženja je zaštićeno kulturno dobro –spomenik od izuzetnog značaja.

Hram Uspenja Presvete Bogorodice podignut je između 1807. i 1811. godine prilozima narodnih dobrotvora među kojima je bio i Karađorđe Petrović. Crkvi je prethodila kapela iz 1798.g. Koncipirana je u duhu baroka, sa naglašenim elementima klasicizma. Ikonostas i druge ikone izradio je Konstantin Daniel od 1828. do 1833. god. Slikar Živorad Nastasijević je 1933. godine oslikao zidove crkve.Ova reprezentativna crkva sa dva barokna zvonika je zaštićeno kulturno dobro – spomenik od velikog značaja.Zbirka Srpske pravoslavne crkvene opštine pri Uspenskom Hramu u Pančevu čini preko pedeset portreta najznačajnijih predstavnika srpskog slikarstva XIX i početka XX veka uramljenih u luksuzne i autentične ramove, ikone, predmeti primenjene umetnosti, crkveni sasudi i bogoslužbeni predmeti, odežde i knjige.Prikupljena i sačuvana zbirka pri Uspenskom hramu u Pančevu je dragocena kolekcija i svedočanstvo o kulturnom nasleđu XIX i početka XX veka i proglašena je za kulturno dobro.

Manastir Vojlovica je manastir srpske pravoslavne crkve. Prema najstarijem predanju manastir je osnovao 1383.g. despot Stefan Lazarević, sin kneza Lazara. Postoji predanje da je crkva podignuta od strane monaha koji su se doselili iz srpskih krajeva. Najstariji pisani podaci o manastiru Vojlovica datiraju iz 1535.g. U krugu manastira nalazi se crkva Svetih arhanđela Mihaila i Gavrila kao i konaci izgrađeni u XVIII veku. Osnova manastira pripada raškoj školi. Visoki barokni ikonostas sadrži oko 30 ikona sa starozavetnim i novozavetnim likovima. Ikonostas je pozlaćen. Današnja časna trpeza, od mermera, potiče iz 1816. godine. ”Mala kapela nad vodenicom” osnovana je 1890.godine na manastirskom posedu. Manastir Vojlovica je jedan od najstarijih arheoloških spomenika Pančeva i zaštićeno kulturno dobro – spomenik od izuzetnog značaja.

Pančevački industrijalac iz čuvene pivarske porodice, doživotni počasni guverner Srpske narodne banke, mason i dobrotvor –Đorđe Vajfert (Georg I. Weifert) je o svom trošku a za svoj rodni grad Pančevo sagradio rimokatoličku župnu crkvu Sv. Ane i portalnu zgradu na rimokatoličkom groblju.

Crkva – Kapela Sv. Ane podignuta je 1923. godine kao porodična zadužbina. Kapela je sazidana u duhu secesije.

Evangelička verska opština u Pančevu osnovana je 1840. godine i njen osnivač bio je Franjo Kverfeld. Evangelička crkva i parohijski dom čine jednu arhitektonsku celinu. Fond za izgradnju Evangeličke crkve u Pančevu osnovan je 1891. godine, a planove za izgradnju dali su arhitekti Franjo Sabolč i Julije Papa.Zidanje crkve počelo je 1905.godine a crkva je osvećena 1906.g.Osnova crkvene građevine je krstoobrazna. U oltarskom prostoru – na oltaru je kompozicija Hrista Spasitelja, ulje na platnu, dimenzija 242 x 120 cm.

Sunčani sat u Pančevu

Na južnoj fasadi kuće, podignutoj 1750. godine u ulici Nikole Tesle br.3 nalazi se sunčani sat.

U kući je živeo brigadni general Mihovil Mihaljević zaslužan za plansku urbanizaciju Pančeva.

Ovde je bilo sedište Banatske vojne granice, čiji je komandant bio Mihaljević koji je u gradu službovao od 1815. do 1831.

Sat na zgradi Magistrata- Narodni muzej Pančeva

Zgrada Magistrata u Pančevu je sazidana 1833. godine. Danas je ovde Narodni muzej Pančeva. Na ispadu se nalazi natpis

IUSTITIA REGNORUM FUNDAMENTUM MDCCCXXXIII –’’Pravičnost je (trebe da bude) osnov vladavine 1833’’. U sredini je reljef dva afrontirana genija koji drže okrugli časovnik.

U Pančevu je 2009. godine postavljen dvostrani javni, stubni sat na Trgu Dr Zorana Đinđića.

Opremljen je najsavremenijim samopodesivim GPS mehanizmima i pomoćnom baterijom za slučaj nestanka glavnog napajanja. Sat ima prečnik brojčanika od Ø80 cm, unutrašnje osvetljenje koje obezbeđuje vidljivost tokom noći kao i GPS antenu koja obezbeđuje apsolutno tačno vreme.

U Gradskom parku postavljena je satna

instalacija koja prikazuje tačno vreme u svakom od 14 bratskih gradova Pančeva.

Putokazne table označavaju udaljenost do tih gradova. Ovo delo pejzažne arhitekture postavilo je JKP

’’Zelenilo’’ Pančevo 2012. godine.

evi vode kroz Rumu."

Da “svi putevi vode kroz Rumu” izreka je osnovana na više čvrstih temelja. Ruma ima veoma povoljan saobraćano-turistički položaj, nalazi se na raskrsnici veoma važnih reginalnih i međunarodnih drumskih i železničkih saobraćajnica. Kroz Rumu prolazi 45-i uporednik, a na svega petnaestak kilometara je zapadno od 20-og meridijana, što znači da se grad Ruma nalazi tačno između Ekvatora i Severnog pola.

U podnožju nacionalnog parka Fruška gora, u plodnoj vojvođanskoj ravnici, u srcu Srema leži varošica sa svim epitetima grada. Dobrodošli u mesto izuzetnih domaćina gde se u tradicionalnoj sremskoj trpezi uživa svim čulima, mesto gde se spajaju zvuci tambure sa oplemenjenim fruškogorskim vinima. Bogata istorijom, kulturom, prirodnim lepotama, Ruma predstavlja idealan spoj tradicionalog i modernog.

Ruma je grad koji ima bogatu istoriju, kulturne spomenike i sakralno nasleđe.

Savremena ili nova Ruma nastala je kao vlastelinsko dobro grofova Pejačevića. Osnivanjem novog nasenja Marko Aleksandar Pejačević daje već 1745. godine Slobodnicu stanovnicima svog vlastelinstva i uz povelju Marije Terezije o pravo na održavanje pijace i vašara ruma postaje slobodna varoš i trgovište.

Ruma u Srema

Ruma je grad koji ima bogatu istoriju, kulturne spomenike i sakralno nasleđe. Važno mesto zauzimaju i crkveni objekti kao verni i večiti čuvari tradicije naroda nastanjenog na ovom tlu. Crkva Sošestvija Svetog Duha u kojoj se nalazi ikonostas, čiji je nacrt uradio bečki arhitekta Herman Bole, a oslikao ga je poznati slikar Uroš Predić. Prva škola "Mala slovenskaja" u Rumi počela je sa radom u okviru Crkve Svetog Nikole 1756. godine. Po uzoru na tadašnju školu i izgled učionica, u Zavičajnom muzeju Ruma otvorena je postavka "Učionica iz prošlosti” koja je deo stalne postavke. Zavičajni muzej Ruma nalazi se u zgradi iz XVIII veka, u samom centru grada, okružen pravoslavnom i katoličkom crkvom. Spomenik “Trube” prepoznatljiv je simbol Rume

.

Ruma je najprepoznatljivija po rumskom vašaru, koji datira još od davne 1747. godine, a nastao je za vreme Marije Terezije, kada je Ruma stekla status slobodnog trgovišta. U početku se održavao četiri puta godišnje, da bi se na kraju došlo do cifre od dvanaest puta u toku jedne godine. Održavanje vašara u velikoj meri doprinelo je razvoju Rume, i da od malog naselja preraste u značajni regionalni centar. Vašar je vekovni simbol Rume i svakog meseca ga poseti oko 30.000 ljudi. Zanimljivo je da vašar čak i nakon 273 godina postojanja ne gubi svoju privlačnost i čak je u poslednjih nekoliko godina zbog velikog interesovanja prodavaca i kupaca iz naše i okolnih zemalja proširio svoje trajanje na dva dana, 2. i 3. u mesecu.

Ruma j e sj aj na za posetu i odmor, ali i za “bacanje sidra” i obilazak dinamičnog Srema i Fruške gore. Kako bi upotpunili vaš ugođaj u našem gradu i otvorili vam vrata tamo gde tamburica i vino plešu zajedno u istkanim tonovima Srema.

OPŠTINA SENTA

Opština Senta se nalazi u severnom delu Vojvodine, 42 km južno od srpsko-mađarske granice, na desnoj obali reke Tise. Opštini Senta pripadaju četiri sela: Gornji Breg, Bogaraš, Tornjoš i Kevi.

ISTORIJAT GRADA

Zbog povoljnih geografskih odlika Senta je od davnina naseljeno mesto Mesto se prvi put pominje u dokumentu iz 1216. godine kao naseljeno mesto, koje ima lokalnu crkvu i skelu za prelaz preko reke Tise Okolina Sente počev od 1224. godine, a sam grad malo kasnije postaje vlasništvo budimskog kaptola Godine 1475. se u jednom dokumentu pominje kao varošica a 1506. godine se od strane Ladislava II, mađarskog kralja proglašava privilegovanim kraljevskim gradom. Dana 11. septembra 1697. godine Turci kod Sente pretrpeli su težak poraz od evropske hrišćanske vojske pod komandom Eugena Savojskog. Nakon toga nastaje Vojna Krajina a od 1751. godine je važno naselje privilegovane Potiske krunske oblasti. Od 1861. godine u Senti se osniva gradsko veće Krajem 19. veka i početkom 20. veka grad se ubrzano razvija

REKA TISA

Senta je okružena plodnim ravnicama, čiju jednoličnost prekida samo reka Tisa, koja čini prirodnu granicu između Bačke i Banata. Reka je oduvek bila važan faktor u životu grada: bogat riblji fond je obezbeđivao ishranu stanovništvu, a zahvaljujući važnom prelazu preko reke, kasnije i mostu, postala je prometno saobraćajno čvorište. Reka Tisa i grad Senta se spajaju u nerazdvojnu celinu, uređen kej, ujedn o i popularno šetalište na obali reke, okuplja zaljubljenike ribolova, a obližnje vikend naselje „Halas čarda” je oaza nesmetanog odmora.

nakon tri duge godine provedenih u koritu reke

Reka svake godine u junu postaje mesto ljubavnog, plesnog rituala, kada

milioni jedinki Tiskog cveta preplavljuju površinu vode da bi se nakon svog svadbenog plesa od svega nekoliko sati svoj kratki život predali nazad reci, obezbeđujući time opstanak i rađanje sledeće generacije Tiskog cveta. Tada površina reke izgleda kao da je prekrivena sa puno belih cvetića pa otuda i izreka da tad „Tisa cveta”. Od 2013 godine svakog juna se održava popularna manifestacija ,, Festival cvetanja Tise ” na obali Tise. Tokom više dana na radost više hiljada ljudi može uživati u raznim kulturnim programima, koncertima i gastronomske doživljajima na drvoredom kestenova ukrašenoj obali Tise.

Kompozitor Darko Kraljić je početkom 50-tih godina XX veka napisao svoje poznato muzičko delo pod naslovom „Čamac na Tisi” u Senti. Inspiraciju je dobio šetajući obalom Tise, tako je nastala njegova poznata kompozicija.

CENTAR GRADA, GLAVNI TRG I PARK

Grad Senta predstavlja jedan od važnih kulturnih centara na severu Vojvodine i u potiskom regionu . Senta je bogat objektima ukrašene u stil u secesije, i tako ima brojnih zaštićenih objekata, čak i na sela opštine. Vredi posetiti i videti Gradsku kuću, Hotel Royal, Gimnaziju, Vatrogasni Dom svi u stilu secesije.

Gradska kuća: Zgrada izgrađena u secesionom stilu, nalazi se na Glavnom t rgu i predstavlja najvažniju komponentu panorame gradskog jezgra a ujedno i najimpozantnija zgrada u Senti. Izgrađena je između 1912. i 1914. godine prema projektu Friđeša Kovača, arhitekte iz Budimpešte. Masivni toranj zgrade preovladava u pogledu na Gradsku kuću i izdiže se oko 50 metara iznad grada, pružajući zadivljujući pogled na grad i okolinu, ukrašen je motivima mađarske secesije. Unutar Gradske kuće nalazi se remek delo, galerija sa unikatnim ukrasnim stepeništem kao i impozantna skupštinska svečana sala

Zgrada hotela „Royal”: Zgrada hotela, koji se tada smatrao veoma modernim, izgrađen je 1911. godine na osnovu projekta Edea Mađara. Zgradu krase elemenati mađarske secesije. Na zgradi izuzetne lepote su tokom vremena vršene razne spoljne i unutrašnje prepravke, usled čega je izgubila svoju posebnu arhitekturu. Od 1985. godine zgrada je proglašena spomenikom kulture. Hotel je nedavno renoviran, delom prema originalnim planovima i arhitektonskom projektu.

Senćanska Gimnazija: Stara zgrada je izgrađena 1884. godine, a 1906. godine je renovirana i proširena sa novim delovima zgrade. Glavna ukrasna fasada koja je skoro 75 m dugačka i gleda na glavni trg, izrađena je u mađarskom secesionom stilu. Arhitekta je bio Domonkoš Berzencei.

Vatrogasna kasarna: Izgrađena je 1903-1904. godine na osnovu planova Bele Lajta (Leitersdorfer). Kasarna je remek delo legure narodnog građevinarstva i mađarske secesije, koju detaljna i fina izrada ukrasnih elemenata čini jednim od najatraktivnijih objekata u stilu secesije.

MUZEJI I ETNO KUĆE

U gradu postoji više muzeja sa raznim sadržajima. U prvom redu Spomen-vidikovac Senćanske bitke, zatim Gradski Muzej, Zavičajna ( rodna ) kuća Stevana Sremca, Kuća starih zanata, Škola u Adahataru, Etno kuća „Magdin dom” u Tornjošu, i najnoviji, Muzej čokolada u Senti.

Spomen-vidikovac Senćanske bitke: Spomen-vidikovac Senćanske bitke predstavlja vrednu znamenitost grada. Posetioci mogu da pogledaju maketu koja prikazuje senćansku bitku (dimenzija 2x2m, sa 2000 figura) i veliku detaljnu istorijsku topografsku kartu koja je prikazana na zidu zajedno sa imenima istaknutih heroja. U sklopu pomenute postavke izložena je i vojna oprema iz vremena Senćanske bitke kao i autentični spisi, geografske karte i reprodukcije umetničkih slika kao i tri moderna umetnička slikarska dela. U prostoriji na samom vrhu tornja, posetilac može da se upozna sa izgledom Sente iz prošlog veka. U ist om prostoru nalazi se i originalni mehanizam sata na tornju. Pogled sa terase Gradske kuće zaustavlja dah, sa visine 50 metara posetilac može doživeti panoramu Sente oivičenu tokom Tise koja preseca panonski pejzaž

Gradski muzej: U izložbenoj sali prizemlja muzeja koji se nalazi u istočnom krilu Palate parohije se može videti materijal iz paleontologije, arheologije i lokalne istorije (predmeti i pisane uspomene u vezi Senćanske bitke). Na prvom spratu posetioce očekuje stalna etnografska izložba. Galerija muzeja se nalazi u prizemlju susedne stambene zgrade.

Zavičajna kuća Stevana Sremca: U ovoj kući je 1855. godine rođen Stevan Sremac, eminentan srpski pisac. Kuća je od 2005. godine muzej, u kojem se održava stalna izložba.

Kuća starih zanata svojim posetiocima prikazuje zaostavštinu pokretnih stvari skoro potpuno nestalog salašarskog sveta, kao i celokupnu opremu 20 starih radionica – ista se sastoji od više od 10000 starih predmeta. Posetioci mogu da se upoznaju sa procesom izrade raznih proizvoda (u užarskoj radnji mogu videti finese u proizvodnji užadi, u krojačkoj radnji mogu da isprobaju starinsku mašinu za šivenje, a u kovačnici se mogu upoznati sa potkivanjem i tadašnjim kovačkim alatom). Posetite Kuću starih zanata zbog pregršt zanimljivih priča koje možete čuti od domaćina lično.

Škola u Adahataru je među poslednjim draguljima još postojećeg salašarskog sveta, izgrađena 1883. godine. U početku je bilo oko 60-70 učenika, a nekada ih je bilo i 120, da bi im se na kraju broj smanjio na oko 8-10 učenika, dok konačno škola nije zatvorena 2004. godine. Od potpunog uništenja ju je spasio pokret zajednice. Akcija pod imenom “Spasimo školu u Adahataru” je omogućila da se ostvare ideje stanovnika okoline, da zgrada opstane kao svojevrsni muzej gde je svima pružena mogućnost da oseti atmosferu stare salašarske škole.

Adahatar, odnosno niz salaša koji ga čine, pripada Senćanskoj opštini, tačnije selu Gornji Breg. Iz sela vodi 11 kilometara dug asfaltni put ka preostalim salašima, i centru salaškog sveta.

Etno kuća „Magdin dom” je nastao u Tornjošu zahvaljujući dugogodišnjem radu na sakupljanju starih predmeta od strane Magde Sabo, vaspitačice u penziji. Među verodostojno uređenim prostorijama se nalaze: čista soba, soba za stanovanje, kuhinja, građanska soba, čak i špajz. Sve su ove prostorije otvorene za posetioce gde se neposredno mogu diviti nekadašnjem načinu života, alatima za rad i ukrasnim predmetima naših predaka. Razne manifestacije pružaju priliku da s e mladi i stariji oprobaju u starim zanatima jer i tetka Magdi poznaje i upražnjava mnoge zanate koji su već zaboravljeni.

Réel Chocolate - Muzej čokolada

Nije samo muzej čokolade već i prilika za degustaciju ručne izrađene čokoladne čarolije Specijalna belgijska čokolada kombinovana sa odabranim ukusnim semenkama, suvo smrznutim voćem i aromatičnim začinima, pravi melem za dušu. Ljubav u čokoladnoj tabli.

ZNAČAJNI SAKRALNI OBJEKTI

Srpska Pravoslavna Crkva Svetog Arhanđela

Mihaila: Najstarija zgrada grada, izgrađena je pre 1762. godine prema planu tipa crkve sa jednim brodom u baroknom stilu (početak izgradnje se procenjuje za 1751. godinu). Originalan ikonostas crkve nacrtao je 1782. godine Jovan Isajlović, skoro je u potpunosti uništen tokom Revolucije 1848.-49. godine. Novi ikonostas je naslikao između 1859. i 1862. godine Pavle Simić, prvi od predstavnika srpskog romantičnog slikarstva.

Palata parohije: Izgrađena je između 1907. i 1909. godine prema planovima Domonkoša Berzenceija, glavnog gradskog arhitekte u neobaroknom i neorenesansnom stilu. Arhitektura zgrade je svečana i karakterističan je elemenat Glavnog trga. U Palati parohije danas je smešten Gradski muzej.

Crvkva Srce Isusovo: Izgrađena je između 1893. i 1896. godine na osnovu planova Janoša Silađija, arhitekte iz Budimpešte u neogotskom stilu. Unutrašnji prostor crkve je impozantan, a svodovi su izraženi. U pogledu dimenzija jedna je od najznačajnijih cr kvi na teritoriji opštine Senta. Nove orgulje crkve, koja su stigle iz austrijskog grada Feldbaha u naš potiski grad, osvećene su 2013. godine. Po mišljenju stručnjaka, ovo su najveće koncertne orgulje u Vojvodini koje još funkcionišu, a samim tim obezbeđuje mogućnost održavanja kvalitetnih koncerata verske muzike i ostalih kulturnih manifestacija.

Spomen crkva Mala Sveta Tereza: Kamen temeljac crkve je postavljen 11. septembra 1996. godine, na Dan grada, na trgu Oslobođenja u predgrađu pov odom 300. godišnjice jubileja senćanske bitke i 100. godišnjice smrti Male Svete Tereze iz Lisijea. Projektant je Vilmoš Tot, arhitekta. Toranj crkve simbolizuje spomen stub senćanske bitke, a kupola koja se sastoji od 12 delova što s imbolizuje cveće koje niče iz zemlje.

Crkva Svetog Antuna: Crkva autentične arhitekture u neogotskom stilu je izgrađena između 1909. i 1910. godine prema projektu Domonkoša Berzenceia. Crkva je remek delo građevinarstva, gradnje ciglom.

Crkva nazvana po ranama Svetog Franja: Senta se između dva svetska rata izgradnjom tzv. Kolonije širila prema zapadu Sa ovim proširenjem nastala je potreba za izgradnjom još jedne crkve Crkva izgrađena od cigli je smišljena kao mešavina gotskog i rumunskog stila u dimenzijama 33x10 metara sa tornjem, a izgrađena po planovima Janoša Guelminoa, poznatog senćanskog arhitekte. Kamen temeljac crkve je postavljen 1938. godine, a zgrada je osvećena u septembru 1939. godine. Kulturne znamenitosti, multikulturalizam i gostoprimstvo ostaju u sećanju svih posetilaca i turistima takođe koje posete Sentu.

Narodno pozorište

Galerija

Gradski muzej

Muzej podunavskih Nemaca, Srpska

brojne

slike „Bitka kod Sente

, , zdanje Preparadnije

Objekti Sportskog Centra „Soko“ bavite

« Euro velo 6 », « Panonski put mira » i « ».

restorana

N Naš salaš i salaš, : T

‘’Novitet’’ “Suveniri a” E “ i « » „Jelena “ ” i “ ” „Evo M a Zoo vrt "Miki" sa Batinske bitke U Somboru veštim rukama vitra isti, , sara i, kova i, tka i, voskari, , restauratori, kao i i taj i S „ “ - sa i . je te je e a i te je i ti i a je ki

Somborski sir u ka ici se i a je

Lemeški kulen

Geografski položaj opštine Srbobran

Opština Srbobran se nalazi u Vojvodini (Srbija) i zauzima srednji deo Bačke na površini od 284 kvadratna kilometra. Opštinu čine 3 naselja: Srbobran, Turija i Nadalj. Srbobran kao grad, najveće je i najbrojnije naselje istoimene opštine. Turija i Nadalj su seoska naselja. Većim delom grad leži na levoj, a manjim na desnoj obali Velikog bačkog kanala. Sa severa i istoka opasan je meandrom rečice Krivaje koja se nešto istočnije od Srbobrana uliva u Veliki bački kanal. Geogrfski položaj Srbobrana je veoma povoljan. Sem vodenog puta Velikim bačkim kanalom kojim je preko Dunava i Tise povezan sa svetskim vodenim putevima, kroz njega prolaze i dva veoma značajna suvozemna puta koji se ukrštaju u samom centru grada. Meridijansko g pravca je Internacionalni put koji povezuje jug sa severom naše zemlje, odnosno srednju i južnu Evropu.

Uporedničkog pravca je put koji povezuje Podunavlje sa Potisjem.

Ovako povoljan geografski položaj i blizina glavnog grada Vojvodine Novog Sada, uticala su da se Srbobran razvije u jedno od vodećih naselja u Vojvodini. Na području opštine Srbobran razvijen je lov i ribolov.

Veliki bački kanal- ovaj kanal je sastavni deo hidrosistema Dunav -Tisa-Dunav i dug je 123 km. U Turiji on ima pritoku Beljansku ba ru i Krivaju. Radovi na ovom području radi isušivanja močvanog zemljišta, a i navodnjavanja u sušnim periodima, počeli su 1793. godine i pristupilo se prokopavanju korita Crne bare. Radovi su sa prekidima trajali sve do 1801, a naredne godine je pušten u saobraćaj.

Novo produbljivanje kanala na čitavoj dužini od Bezdana do Bečeja rađeno je sve do 1966. godine.

Krivaja- je najveća rečica na Bačkoj lesnoj zaravni. Izvorište joj je jugozapadno od Subotice i proteže se sve do ušća u Veliki bački kanal, kod Tur ije. Dužina ovog toka je 65 km.

Krivaja se vodom snabdeva iz izdani i iz atmosverskih voda. Ima vode tokom cele godine koja služi za navodnjavanje.

Beljanska bara- je mali vodotok. Postaje od plitkih delova u blizini puta Srbobran-Bečej, meandrira i uliva se u Veliki bački kanal. Ima stalno vode u svom donjem vodotoku oko 20 km dok ostali deo leti presuši. Park prirode „Beljanska bara“- zaštićeno područje III kategorije, ukupne površine 173 ha i stanište oko 250 vrsta biljaka i živo tinja, od čega je više od 50 zaštićeno, a 83 strogo zaštićeno. To je očuvan vodotok sa 136 vrsta ptica i 23 vrste riba.

Kulturno-istorijski dobra opštine Srbobran

Hram Sv. Bogojavljenja Srbobran- Srpska pravoslavna crkva u Srbobranu spada među najveće i najlepše pravoslavne hramove u našoj zemlji. Izuzetno je arhitektonsko rešenje, izgradnja je započeta 1787. godine i trajala je skoro dve decenije, zbog obilnosti radova kao i teškoća koje su pratile izgradnju velelepnog hrama. „Lađa“ crkve je dugačka 38,30 metara, a široka 12,30 metara. Dva zvonika sa tornjevima visoka su 68 metara. Ikonostas je radio Novak Radonjić.

Crkva „Svetog Georgija“ - 1884. godine je najmlađi Gedeonov sin Lazar- Laza podigao crkvu u slavu svog oca. U kripti ove crkve su sahranj eni Gedeon i njegovi potomci, kao i Lenka Dunđerski, velika ljubav pesnika Laze Kostića. Crkva „Svetog Georgija“ ima jedan toranj, duga je petnaest, a široka osam metara. Iznad ulaza u crkvu je freska „Svetog Georgija“, a ikonostas je naslikao poznati srpski slikar Stevan Todorović 1885. godine.

Rimokatolička crkva Srbobran- Prvobitna rimokatolička crkva u Srbobranu izgrađena je 1783. godine od naboja sa trščanim krovom bez tornja i krsta . 1814. godine sagrađena je nova crkva sa tornjem i krstom visine 24 metara. Crkvu Uzvišenja Svetog Krsta krase dve Morove slike kod oltara. Jedna prikazuje sve svete, a druga Svetog Tomu.

CRKVA

6 KAPELA MIRA

Subotica grad sa 200 imena

Subotica se u pisanim dokumentima prvi put spominje 7. maja 1391. godine, ali sigurno da je mesto starije. Utvrđeno je da su ljudi na ovom prostoru živeli još pre 3.000 godina. Sudbinu Subotice bitno je određivao položaj na putu između Evrope i Azije, a istorijski na granici dve sukobljene sile: Ugarske i Turske. U čestim i velikim seobama u ovu vojnu krajinu došli su mnogi narodi: Srbi, Mađari, Nemci, Slovaci, Jevreji, Bunjevci, Grci... Često su se menjali gospodari kao i imena grada. Od prvog – Zabatka 1391. –promenjeno je više od dvesto naziva, ali su najkarakterističnija imena Szent-Maria,Maria-Theresiopolis, Maria Theresienstadt, Szabadka i Subotica.

Iako na raskrsnici puteva, Subotica je uvek bila mesto burnih istorijskih događaja. Zato je erdeljski vojvoda Janoš Pongrac od Dengelega ovde 1470. godine podigao tvrđavu, ali ni ona nije uspela da odoli ljudima i vremenu. Od nje su do danas ostali tragovi na unutrašnjem zidu tornja Franjevačke crkve. Grad Subotica nalazi se na severu Republike Srbije, uz granicu sa Republikom Mađardskom, na 46° 05’ 55’’ severne geografske širine i 19° 39’ 47’’ istočne geografske dužine. Prosečna nadmorska visina Subotice je 114m, 40m iznad nivoa Tise kod Kanjiže o 32m iznad nivoa Dunava kod Baje. Pored Subotice prolazi međunarodni put E-75. Do graničnog prelaza Kelebija ima 10km, a do Horgoša 30km. Severno od grada je plodna peščara s vinogradima i voćnjacima, a južno zemlja oranica.

Danas grad sa okolnim opštinama ima oko 150.000 stanovnika: Mađara, Hrvata, Bunjevaca, Srba i drugih naroda. Oko grada je podignuto 18 većih naselja: Bajmok, Bački Vinogradi, Bačko Dušanovo, Bikovo, Višnjevac, Gornji Tavankut, Donji Tavankut, Đurđin, Kelebija, Ljutovo, Mala Bosna, Mišićevo, Novi Žednik, Palić, Stari Žednik, Hajdukovo, Čantavir i Šupljak. Grad je povezan sa starim letovalištem i jezerom Palić.

Gradska kuća – remek delo secesije

Gradska kuća u Subotici je najveća, a po mnogima i najlepša građevina Subotice. Podignuta je za dve godine, od 1908. do 1910, ali su vrhunski majstori onog vremena još pune dve godine ukrašavali njene enterijere. Podignuta je po projektu Marcela Komora (1868-1944.) i Dežea Jakaba (1864-1932.), budimpeštanskih arhitekata, u tada vrlo modernom stilu – mađarskoj varijanti secesije. Ukrašena je s bezbroj šara stilizovanog cveta. Gradska kuća je skladan spoj umetnosti i zanata. Visoka je 76m, terasa vidikovca je na 45,5m, duga 105,08m, široka 55,56m, a prostire se na 5.838 kvadratnih metara.

Subotičke crkve

Arhitektonski ukras Subotice su i crkve. Subotičani različitih nacija i vera podizali su bogomolje negujući i poštujući svoju veru, običaje, svece i praznike, ali su istovremeno ukrašavali ovim lepim objektima grad i davali mu poseban pečat. Na ivici grada su ostaci desetak starih hramova, a prvi monumentalni i veliki crkveni objekti izgrađeni su u 18. veku: Franjevačka crkva, Srpska pravoslavna crkva i Katedrala sv. Tereze. Crkvama je poklonjena posebna pažnja kada je Subotica doživela svoj graditeljski zenit – poslednje decenije 19. i prve decenije 20. veka. Tada su podignute Kerska crkva Svetog Roke (1896.), Senćanska crkva Svetog Đurđa (1897.), Evangelistička crkva (1901.), Sinagoga (1902.). Franjevačka crkva je rekonstruisana i dograđen joj je još jedan toranj (1908.), Srpska pravoslavna crkva temeljito je obnovljena 1910. i izgrađeno je još desetak crkava u gradu i naseljima.

Preuzeto iz: Krstić, Boško, Subotica, Subotica: Javno preduzeće «Palić-Ludaš», 2. izd, 1996; 5. izd. 2007, Subotica: pregled, Subotica: Javno preduzeće «Palić-Ludaš», 2006.

OPŠTINA TITEL

U samom srcu Vojvodine, na krajnjem jugoistoku Bačke nalazi se opš�na Titel Teritorija opš�ne ima površinu od 270km2, i čine je šest naseljenih mesta Titel, Lok, Vilovo, Gardinovci, Mošorin i Šajkaš. Opš�na Titel je takodje mul�kulturalna sredina koju čini preko 17 nacija. Ono čime se naša opš�na ponosi jesu prirodna bogatstva; neposredna blizina tri reke i dva ušća - Tisa, Dunav i Begej.

Što se �če prirodnih lepota svakako da se nećemo zadrža� samo na rekama Iako se nalazimo u ravnoj Vojvodini on o što će vam skrenu� pažnju i podse�� vas da ste na teritoriji opš�ne Titel jeste svakako Titelski breg koji vekovima krasi našu ravnicu i svedoči o mnogim kako istorijskim tako i klimatskim promenama koje su se ovde dešavale.

Titelski breg je jedinstven prirodni fenomen, bogat lesnim oblicima,

florom i faunom, mnogi naučnici ga smatraju najinteresantnijom lesnom zaravni u sr ednjoj Evropi. Surduci, viseće doline, lesne škrape i piramide

čuvaju tajnu nastanka brega čitavih 600.000 godina. Zbog raznovrsnih

biljnih i živo�njskih vrsta Titelski breg

uvršten je u IPA I IBA područje od medjunarodnog značaja a 2012. godine stavlje n pod zaš�tu kao Specijalni rezervat prirode

Narodna biblioteka “Stojan Trumić” jedina je ustanova kulture na teritoriji opš�ne Titel. Kao takva posvećena je čitalačkoj publici kojoj redovno priredjuje promocije novih naslova. U sastavu Biblioteke nalazi se Spomen galerija “Stojan Trumić” osnovana 1980. godine, koja raspolaže sa preko 600 umetničkih radova ovog vrsnog ekspresioniste.

Na teritoriji opš�ne Tit el postoji na dese�ne objekata koji su zaš�ćeni kao spomenici kulture, mnogi da�raju iz vremena Šajkaškog bataljona Spomenik kulture od izuzetnog značaja je, izmedju ostalih, pravoslavna crkva u naselju Vilovo posvećena Svetom velikomučeniku Stefanu Dečanskom.

Podignuta je 1806. godine, Ikonostas u Vilovu predstavlja jedan od najstarijih u Vojvodini. Oslikao ga je 1752. godine Stefan Tenecki, i predstavlja jedan, od najranijih njegovih radova sa s�lskim odlikama nastupajućeg baroka.

Posetite Vršac

Dvor Eparhije Banatske

Vladičansku rezidenciju banatskih episkopa podigao je vladika Jovan Georgijević koji je 1750. god. vratio episkopsku stolicu iz Karansebeša u Vršac. U okviru dvora sagrađen je pridvorni hram u kojem se nalazi čudotvorna ikona Bogorodica Vinčanska-Bezdinska. Dvorska galerija bogata je portretima vr šačkih episkopa i drugih crkvenih velikodostojnika, velikom zbirkom starih rukopisa, ikona i knjiga od kojih je najstarije ”Vatinsko jevanđelje” i datira iz druge polovine 16 veka.

Saborna crkva

Crkva svetog Oca Nikolaja sazidana je u 18. veku i najstariji je pravoslavni hram u Vršcu.

Crkva svetog Oca Nikolaja sazidana je u 18. veku i najstariji je pravoslavni hram Vr šcu. U kriptama crkve sahranjeno je nekoliko vršačkih vladika. Crkva nije samo pravoslavni hram ve ć je i značajan spomenik kulture koje je ukrašavalo niz poznatih slikara čija se dela i danas nalaze u njoj. To su Nikola Ne šković sa 10 celivajućih ikona, Pavel Đurković koji je uradio ikonostas, Simeon Jakšić i Mihajlo Popović sa zidnim slikama.

Crkva Svetog Gerharda

Velelepni rimokatolički hram, posvećen Sv. Gerhardu, zidan je od 1860. do 1863. godine i danas predstavlja jedan od najreprezentativnijih objekata u gradu. Projekat se do detalja os lanja na srednjevekovnu gotičku kulturu. Enterijer crkve bogato je opremljen izrezbarenim name štajem, ukrašen zidnim i oltarskim slikama, vitražima i skulpturama. Glavnu oltarsku palu je 1863. naslikao profesor bečke Akademije Peter Johan Gajger. Ono po čemu se ova crkva, sem svoje veli čine, ističe su orgulje zbog kojih je ova bogomolja i svojevrsna koncertna dvorana gde su do sada nastupali mnogobrojni horovi i poznati operski pevači.

Crkva Svetog Teodora Vršačkog Teodor Nestorović, vršački vladika, 1594. godine, podigao je Banaćane na ustanak protiv turaka. Banaćani su pod barjakom Svetog Save uspeli da osvoje Banat ali je t urska vojska nakon par meseci uspela da povrati izgubljene gradove a vršački vladika je uhvaćen i kažnjen tako što mu je živom odrana koža. 4 veka kasnije proglašen je za svetitelja od strane Srpske Pravoslavne crkve i time Vr šac postaje jedan od retkih gradova koji ima Svetitelja sa imenom grada – Sv. Teodor Vršački. U čast ovog Svetitelja na Vršačkom bregu je 2002. godine podignut i osveštan hram Svetog Teodora Vršačkog.

Posetite Vršac

Gradski muzej - Konkordija

Davne 1882. godine, na predlog Julijusa Friša, donosi se odluka o osnivanju Muzeja. Za kustosa je postavljen Feliks Mileker, čija je velika zasluga za obogaćivanje muzejskih zbirki putem terenskih iskopavanja, otkupa predmeta od kolekcionara, a znatan deo starina kroz poklone brojnih darodavaca. Prva velika izložba za javnost otvorena je 1896. godine. Danas muzej broji preko 250.000 eksponata u nekoliko stručnih odeljenja: arheološko, istorijsko, numizmatičko, etnološko, prirodnjačko i umetničko, kao i konzervatorska radionica.

Apoteka na stepenicama

Zgrada poznata pod imenom ”Apoteka na stepenice”, poti če iz druge polovine 18. veka i u njoj je 1784. godine otvorena prva vršačka apoteka ‘’Kod spasitelja’’. Ova barokna gra đevina, od šezdesetih godina prošlog veka nalazi se u sastavu Gradskog muzeja i u njoj se nalazi P rirodnjačka zbirka - izložba paleontologije, zoologije i orintologije.

Sterijina kuća

Posle više od 150 godina od smrti oca srpske drame Jovana Sterije Popovi ća, kuća na Trgu Svetog Teodora Vršačkog, u kojoj je ovaj istaknuti Vrščanin živeo i radio konačno je dobila pravu namenupostala je Sterijin muzej. Prostor je oplemenjen originalnim name štajem koji je slavni pisac koristio me đu kojem je i pisaći sto, na kom je pisao drame i komedije. Originalni rukopisi „Pokondirena tikva“, „Zla

žena“, „Kir Janja“, „Laža i paralaža“ i brojnih drugih Sterijinih dela, nalaze se u vitrinama u spomen -sobi, a na zidovima su uramljeni faksimili i dokumenta. Tu su još i dokumenti i fotografije i portret Sterije koji je naslikao Uroš Predić.

Vršačka Kula

Vršačka kula, simbol ne samo grada već i cele okoline, sazidana je 1439 godine i veruje se da ju je podigao Đurađ Smederevac posle pada Smedereva sa ciljem da za štiti svoje posede na prostoru dana šnje Vojvodine. Od celog utvrđenja najočuvanija je Donžon kula, visine 20m, koja je danas u potpunosti restaurirana. Visina spoljnih zidova iznosi 19,85 m, a strane su široke 13,80 m i 11 m. Karlovačkim mirom 1701. godine je počelo rušenje kule, tako da se više nije mogla koristiti u vojne svrhe. Dosadašnjim istraživanjima konstatovani su bedemi i ostaci kružne kule. Pokretan arheološki materijal (keramika, kameni predmeti, metalno oružje i oruđe, novac) posle završene kompletne analize daće precizniju sliku života ovog utvrđenja u istorijskim, kulturnim, ekonomskim okvirima.

Posetite Vršac

Manastir Mesić Jedan je od najznačajnijih manastira u jugoistočnom Banatu, nastao najverovatnije u XV veku, mada ga po lokalnoj legendi osniva 1225. godine Arsenije Bogdanovi ć Hilandarac koga je lično Sv. Sava postavio za igumana manastira. U crkvi posvećenoj Sv. Jovanu Krstitelju, nalaze se ostaci fresaka iz 1743. godine i dobro su očuvane. Ispod se nalazi još stariji sloj fresaka koji nije ispitan, kao i freske koje su nastale u XVIII veku. Manastir u svojoj riznici čuva vredne rukopise i knjiga, kao i niz slika poznatih slikara. U manastiru se, na Bogorodičinom tronu, nalazi ikona poznata kao ”Dostojno Jest” kojoj se pridaje čudotvorna moć. Potiče sa Svete gore Atonske a u manastir je doneta 1803. godine.

Manastir Središte

U davnini nazivan i manastir Svetih Arhangela Mihajla i Gavrila podigao ga je despot Jovan Brankovi ć s kraja 15. veka na mestu današnjeg sela Malo Središte. U vreme podizanja ma nastira, despot Jovan obnovio je i manastir Mesić u kome se tada i osniva sedište episkopije vršačke. Prvi episkop postao je Parentije, a predanje kaže da je došao iz manastira Hilandar. Stari manastir Središte bio je jedan od znamenja postvizantijske kulture na granici istoka i zapada. Molitveno je zbr ajao srbe do 1777. godine kada je zakonom o crkvenim reformama ugašen sa još nekoliko manastira u Banatu. Obnova manastira započeta je 1995. godine. Manastir je posvećen Čudotvornoj ikoni Presvete Bogorodice.

Gradski park

Na prostoru gde se danas nalazi zelena oaza, u XVIII veku prostirao se majur ugledne vr šaćke porodice

Šeribl. Vršačka municipija otkupila je “Šeriblov majur” 1797. godine, a 1817. godine menja naziv u ”Gradski majur” a kasnije i u ”Gradski park”. Danas je park pod za štitom države i prirodni je spomenik vrtne arhitekture mešovitog pejsažnog stila. Na površini od skoro 6 hektara zasađene su brojne vrste listopadnog i zimzelenog drveća. Ukrasno grmlje, šiblje i raznovrsno cveće, od kojih su mnoge vrste retke i vredne, čine ovaj park pravom botaničkom baštom.

Vinogradi i vinski podrumi

Ono čime sa vrščani najviše ponose su vinogradi i čuveno vršačko vino koje je čak iz najdublje prošlosti deo sudbine ovoga grada. Vršačko vinogorje spada u starija vinogradarska područja Evrope. Prema nekim pisanim podacima i arheološkim nalazima, počeci vinogradarstva datiraju još iz vremena Dačana i rimske vladavine ovim krajem. Obilazak plantažnih vinograda i vinski podrumi u Gudurici i Velikom Sredi štu zadovoljiće svačiju vinsku radoznalost. Mnoštvo manjih vinarija pružaju ruralni ugođaj gde se pored dobrog vina mogu probati i razni specijaliteti domaće kuhinje uz neizbežne tamburaše.

Opština Šid

Ukoliko ste se umorili od svakodnevnih obaveza, zaplovite vremenom i posetite grad koji je bio večita inspiracija našem najpoznatijem slikaru modernog doba, Savi Šumanoviću. Posetite mesto u kome se prepliću istorija i umetnost, prirodne lepote i đakonije sremačke kuhinje. Opština Šid nalazi se u jugozapadnom delu Vojvodine na šumovitim obroncima Fruške gore na tromeđi Republike Srbije, Republike Hrvatske i Republike Srpske. Obiluje prirodnim i kulturno-istorijskim znamenitostima. Posetite ostatke rimskog kupatila u Erdeviku koji su od davnina poznati po lekovitoj vodi, arheološko nalazište Gradina kao i rimski sarkofag koji se čuva u dvorištu galerije slika Save Šumanović.

Galerija „Sava Šumanović“ osnovana je 1952. godine zahvaljujući Savinoj majci, Persidi Šumanović, koja je poklonila gradu Šidu legat neprocenjive umetničke i materijalne vrednosti.

Spomen kuća Save Šumanovića sa autentičnim nameštajem i ateljeom u kome je živeo i stvarao Sava Šumanović nalazi se nedaleko od galerije. Spomen kuća je proglašena za kulturno dobro od velikog značaja. Kuća je otvorena za posete.

Muzej naivne umetnosti „Ilijanum“ nosi naziv po šidskom slikaru – naivcu Iliji Bašičeviću – Bosilju (1895 – 1972) koji je od 1963. godine izlagao na brojnim samostalnim i kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Bašičevićeve slike nalaze se u brojnim domaćim i inostranim galerijama i muzejima koja prikupljaju dela umetnosti naive.

Spomen obeležje „Sremski front“

Na mestu proboja Sremskog fronta, na autoputu od Beograda prema Zagrebu, uz levu obalu reke Bosut, podignuto je veličanstveno spomen obeležje „Sremski front“. To je kompozicija čiji sadržaj trajno podseća sve generacije na jednu od najvećih i najtežih, odlučujućih bitaka II svetskog rata.

Stalna postavka i grob Filipa Višnjića - Okruženo šumom i rekom Bosut, selo Višnjićevo je raj za ljubitelje prirode i istorije. Selo je dobilo ime po poznatom srpskom pesniku i guslaru, Filipu Višnjiću. U znak sećanja na slepog guslara, na njegovom grobu u selu Višnjićevu, podignut je spomenik u vidu visoke tanke piramide od granita.

Uređen je mali muzej sa stalnom postavkom posvećeno Filipu Višnjiću. Prostor, kao i nameštaj i svi predmeti u njemu je u potpunosti preuređen i prilagođen vremenu u kojem je zadnje dane svoga života ovde proveo Filip Višnjić.

Manastir Privina Glava (Manastir Sv. Arhangela Mihaila i Gavrila u Privinoj Glavi) verovatno je jedan od najizgrađenijih fruškogorskih manastira. Ogroman kompleks crkava i konaka okružuju staru crkvu, čiji temelji datiraju iz 12. veka. Ovo je ujedno i najposećeniji manastir na teritoriji opštine Šid.

Manastir Sv. Petke nalazi se na izlazu iz Berkasova.Sakriven u dolini okruženoj šumom, do njega se dolazi uskim putem koji vodi kroz fruškogorske vinograde. Oltar manastirske crkve je sazidan iznad izvora koji do sada nikada nije presušio. Manastir je posvećen Svetoj Petki Trnovoj.

Manastir Đipša, Vizić. Po predanju, manastir Divša (u narodu poznat kao Đipša) osnovao je despot sremski Jovan Branković krajem 15 veka. Prvi put se u pisanim izvorima pominje krajem 16. veka, od kada najverovatnije datira i manastirska crkva.

Crkva Svetog Oca Nikolaja u Šidu sa Crkvenom Riznicom Monumentalna crkva Sv. Nikole podignuta je u drugoj polovini XVIII veka. Koncepcijom prostora i oblikovanjem arhitektonskog ukrasa pripada savremenim baroknim rešenjima sakralnog graditeljstva.

Crkvena riznica Srpskog pravoslavnog arhijerejskog namesništva šidskog ima muzejsko-istraživački karakter koji omogućava svim zainteresovanom turistima da upoznaju prošlost Srpske pravoslavne crkve u Šidu i okolini. Stalna postavka u riznici broji 120 predmeta među kojima su bogoslužbene knjige, ikone, kandila, krune, razna administrativna dokumenta i sl.

Jezero Bruje nalazi se na izlazu iz Erdevika prema

Ljubi. Obale jezera su uređene,drvene klupe i stolovi za piknik, bogato je ribom te je privlačno za pecaroše, kampere, bicikliste i kupače. Jezero Moharač nalazi se u blizini Erdevika na letnjem putu za selo Vizić, okruženo vinogradima, oranicama i šumom.

Jezero Sot nalazi se na desetak kilometara od Šida, na magistralnom putu Šid – Ilok (Hr). Bogato je ribom i uz savršeno urađenu plažu predstavlja jedno od omiljenih izletišta Šiđana i turista.