METEO POEMAS
RECOMPILACIÓN DE POEMAS DE AUTOR SOBRE METEOROLOXÍA
CEIP QUINTELA (MOAÑA)
A ESTACIÓN DE TREN O TREN VIAXA TODO O ANO DE ESTACIÓN EN ESTACIÓN: NA PRIMAVERA ENTRE FLORES, NO VERÁN CON GRAN CALOR, NO OUTONO POR FOLLAS SECAS, NO INVERNO HAI CALEFACCIÓN.
(SANTIAGO FREIRE )
CAI A NEVE CAI CAI FALOPIÑA A FALOPIÑA NIN O VENTO A ARREMUÍÑA NIN A AUGA A DESFAI.
( UXÍO NOVONEYRA )
CANDO CHOVE CHOVE CHOVE AS GAIVOTAS NON SE MOVEN. CANDO CHOVE CHOVE CHOVE ATA OS PEIXES DIN QUE CHOVE.
( ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO )
CHOVE NOS BICOS. CHOVE NAS FLORES. CHUVIA DE RISAS. CHUVIA DE CORES. CHOVE NOS BICOS. CHOVE NAS FLORES. CHUVIA DE VERBAS. CHUVIA DE AMORES.
(ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
CHOVE, CHOVE ESTÁ CHOVENDO CHOVEN BERROS CHOVEN BICOS CHOVEN BAFOS E SILENCIOS. CHOVE LONXE? CHOVE PRETO? NON O SEI! ESTÁ CHOVENDO. COMO CHOVE! E CHOVENDO OS AMORES VAN NACENDO.
( ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO )
É FERMOSO SE-LO VENTO E CORRER, CORRER, CORRER.
É FERMOSO SE-LA NUBE E CHOVER, CHOVER, CHOVER.
É FERMOSO SER PAXARO E VOLVER, VOLVER, VOLVER.
É FERMOSO SER ARAÑA E TECER, TECER, TECER.
(ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
HABÍA UN VENTIÑO QUE NON TIÑA OLLOS. HABÍA OUTRO VENTO CON CARA DE TOLO. HABÍA UN VENTIÑO VESTIDO DE AZUL. HABÍA OUTRO VENTO QUE VIÑA DO SUR. HABÍA UN VENTIÑO CON GAFAS DE PRATA. HABÍA OUTRO VENTO CON GAFAS DE NÁCARA. OS VENTOS QUE HABÍA ESTÁN A DURMIR. CALADE, MENIÑOS, A NOITE É FELIZ.
ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO VENTOS ED. XERAIS.
MEDROU UNHA PLANTA MEDROU UN AMOR MEDRARON TRES FLORES NO TEU CORAZÓN.
MEDROU UNHA FOLLA MEDROU A CALOR MEDRARON TRES FROITOS NO TEU CORAZÓN.
ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO AS CATRO ESTACIÓNS. ED. GALAXIA
NAMORADIÑAS DO VENTO DÚAS GAIVOTAS ANDABAN. CANDO O VENTO LLES SORRÍA, AS GAIVOTAS TOLEABAN.
( ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO )
O ARCO DA VELLA O ARCO DA VELLA NO CEO SUBIDO CO SEU COLORÍN, CO SEU COLORIDO. O ARCO DA VELLA CON SETE COLORES QUE TEÑEN, NO CEO, BELEZA DE FLORES. O ARCO DA VELLA NO CEO CHANTADO CO SEU COLORÍN, CO SEU COLORADO
(MANUEL MARÍA)
O PARAUGAS
UNHA MAÑÁ. PITIÑO PISPÍN, SAÍU PASEAR. DÍXOLLE A NUBE: “PIN-PIRIN- PÍN, PITIÑO PISPÍN COAS MIÑAS PINGAS HEITE MOLLAR” DÍXOLLE O PITO: “TEÑO PARAUGAS, PARA AS TÚAS PINGAS: ¡PAN-PARÁN-PÁN!”
( GLORIA SÁNCHEZ)
O SOL E A LÚA SON MOI BOS AMIGOS. SE VÓS NON O CREDES, PECHADE OS OLLIÑOS.
ESCRIBEN POEMAS QUE DEIXAN NAS RÚAS CON MOITO AGARIMO E SOL E A LÚA.
O SOL E A LÚA E CERTAS ESTRELAS ALEDAN CON ELAS ÓS NENOS E AS NENAS.
(ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
O SOL NAMORADO O SOL NAMORADO PINTOU NUN ESPELLO A FACE DA LÚA CUN LAPIS DE XEO. “ O SOL ESTÁ TOLO”, DIXO ELA ABRAIADA POUSANDO A CACHOLA NA DONDA ALMOFADA. A LÚA ESVAEUSE CO SONO QUE TIÑA. O SOL MOUMEABA: “¡AI, QUE BONITIÑA!”
(ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
O SOL SOLSOL QUENTABA NA HORTA. O SOL SOLSOL QUEIMABA NA PORTA. O SOL SOLSOL CABELOS DE OURO. O SOL SOLSOL GARDABA UN TESOURO. O SOL SOLSOL, A SOL LACAZÁN ANUNCIA O VERÁN. ( ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO )
O SOL CHÁMASE LOURENZO E É UN SEÑOR MOI FINCHADO QUE ESTÁ NO ALTO DO CEO TODO O DÍA REBRILLANDO.
VAI VESTIDO DE MARELO LEVA CHALEQUE ENCARNADO. MOI SEGURO DE SÍ MESMO A SÚA CALOR NOS VAI DANDO.
O SOL CHÁMASE LOURENZO E É UN SEÑOR MOI SEÑALADO. ¡SE NON FORA POLO SOL ESTARÍA O MUNDO XEADO!
SÓ O SOL MANDA NO CEO, MOI SOLEMNE, MOI BARBADO. ¡AS SÚAS BARBAS SON OS RAIOS CON QUE NOS VAI ALUMANDO!
( MANUEL MARÍA)
O SOL O SOL É AMARELO TEN OITO RAIOS ALGO VERMELLOS. O SOL É DURMILLÓN DORME DE PÉ, NON TEN COLCHÓN. GUSTA DA PRAIA DO MAR SALGADO DA AUGA FRÍA. BÁÑASE ESPIDO E NUNCA NUNCA TEN UN CATARRO.
( CONCHA BLANCO )
AS ÁRBORES ESPIDIÑAS SEN FOLLAS SEN FOLLIÑAS. OS ESQUELETOS DE XELO AMOSAN OS SEUS OUTONOS OS SEUS LAIOS OS SEUS SOÑOS. UNHA ALFOMBRA COBRE O CHAN TAPIZ DE FOLLAS CAÍDAS FOLLIÑAS QUE VEÑEN E VAN. FOLLIÑAS LIXEIRAS E SECAS FAIGADAS DE TROULEAR. FOLLIÑAS QUE BAILAN CO VENTO TODAS COLLIDAS DA MAN.
(ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
A CHOIVA O DÍA ERA CHUVIOSO POUCO HABÍA QUÉ FACER ASÍ QUE ANDREA DECIDIRA PÓRSE UN LIBRO A LER. A RÚA ESTABA DESERTA, OS COMERCIOS ALUMADOS, ESCOITÁBANSE SÓ AS PINGAS AO CAEREN DOS TELLADOS. E ANDREA ENTUSIASMADA COA HISTORIA DUNHA RAÍÑA DEU GRAZAS AO REMATALA POR ESTAR TAN MALO O DÍA.
(CONCHA BLANCO)
ÁBRESE UN GROMO, SAE UNHA FLOR. A PRIMAVERA OLE A CALOR. TÓDALAS PLANTAS FALAN DE AMOR. SOL CHOIVA VENTO NÉBOA COLOR PRIMAVERIÑA...! QUE LEDO ESTOU!
( ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
TRÚA, DÚA, TRIPE, TRAPO AS ESTACIÓNS SONCHE CATRO. TERA, PERA, SERA, LERA ESTAMOS NA PRIMAVERA . TAN TARANTÁN TARANTÁN VÉN CANTANDO DON VERÁN. TON TORONTÓN TORONTONO SOPRA FELIZ DON OUTONO. TERNO CUTERNO TERNÓN CHEGA ESTE INVERNO ROUCÓN.
( ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO )
UN , DOUS, TRES, VOAN POMBAS AO REVÉS. CATRO, CINCO, SEIS, CHEGAN ÁS FIESTRAS DOS REIS. SETE, OITO, NOVE, VOAN E VOAN E CHOVE. NOVE, NOVE, DEZ. IMOS CONTAR OUTRA VEZ!
(ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
VENTOS QUE VEÑA O VENTO FUNGÓN, QUE LLE QUERO PREGUNTAR A COR DOS OLLOS DAS NUBES, A COR DOS OLLOS DO MAR.
EU COIDO QUE SON AZUIS, VERDES, GRISES, DE CRISTAL, MAIS CALQUERA COR QUE TEÑAN SERÁ SEMPRE A COR DA PAZ.
(ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
¡PLIN! ¡PLIN! ¡CLAN!
E NAS POZAS
OS PARAUGAS
E OS TELLADOS
DE MIL CORES
SÓ SE ESCOITA O
VEÑEN,VAN.
¡PLIN! ¡PLIN! ¡CLAN!
UNHA PINGA
ANA MARÍA FERNÁNDEZ
MOI REDONDA
POLA RÚA DOS VERSOS
NOS FUCIÑOS DO MEU CAN.
¡PLIN! ¡PLIN! ¡CLAN! DOCEMENTE CHORA A NUBE, MOLLA O CHAN.
OS RAPACES ALGAREIROS EMPEZAN A CHAPUZAR.
¡PLIN! ¡PLIN! ¡CLAN! CHOVE MOITO, MOITO CHOVE, NON TEN TRAZAS DE PARAR.
EU TEÑO UN AMIGO VERDE CARACOL CARACOL VERMELLO CARACOL COL COL. TEN A CUNCHA VERDE OU DOUTRA COLOR. A COLOR DA CHOIVA. A COLOR DO SOL. CARACOL COLIÑO MARELO COL COL LÉVAME CONTIGO ONDA AQUELA FLOR. FLOR COS OLLOS LIMPOS FAZULAS DE ALBOR. CORPIÑO XEITOSO O DAQUELA FLOR. CARACOL COLIÑO CARACOL COL COL.
(ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
É FERMOSO SER O VENTO E CORRER,CORRER,CORRER. É FERMOSO SER A NUBE E CHOVER,CHOVER, CHOVER. É FERMOSO SER PAXARO E VOLVER, VOLVER, VOLVER. É FERMOSO SER ARAÑA E TECER, TECER, TECER.
(ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO)
O PASPALLÁS E O SOL DÍXOME O PASPALLÁS CANDO PASEI O RÍO QUE NON SAÍA O SOL POR MOR DE QUE VAI FRÍO EU MANDEILLE UN ABRIGO DE CUNCHIÑAS DO MAR PARA QUE SE ACOCHASE E SAÍSE A PASEAR E O SOL SAÍU TAN FORTE QUE O PASPALLÁS VOOU E ENTRE MOITAS FOLLIÑAS CO MEDO SE AGACHOU
(ANISIA MIRANDA)
ADIVIÑAS CAPA QUE A TODOS TAPA, FURADO DESCOMUNAL, NON HAI XASTRE, COSTUREIRA, QUE A POIDAN AMAÑAR.
(A CAPA DE OZONO)
CABALEIRA DE PRATA BAIXANDO DOS CEOS; EN TODO POUSANDO E TODOS BEBENDO.
(A CHOIVA)
OVELLAS FUXIDAS NO CEO PASTANDO. O DONO ASUBÍA, VAN ELAS CHORANDO.
(AS NUBES)
MOITAS ESTRELIÑAS CAIDAS DO ALTO E A MIÑA CASIÑA VÍSTESE DE BRANCO.
(A NEVE)
UNHA SABA BRANCA SEN ALGODÓN, QUE COBRE O MUNDO E O RÍO NON.
(A NEVE)